1. W razie wystąpienia z wnioskiem o wznowienie postępowania sądowego z urzędu lub na skutek wystąpienia uprawnionej osoby kierownik jednostki powiadamia o tym kierownika jednostki wyższego stopnia.
1a. Do wystąpień, o których mowa w ust. 1, stosuje się odpowiednio przepisy § 332a–332h.
2. W razie uznania wystąpienia za niezasadne, pozostawia się je bez biegu i powiadamia o tym zainteresowanego, podając motywy odmowy.
3. Do udziału prokuratora w postępowaniu kasacyjnym dotyczącym wznowienia postępowania stosuje się odpowiednio przepisy rozdziału 4.
1. Do udziału w postępowaniu przed sądem w przedmiocie wydania wyroku łącznego wyznacza się prokuratora z jednostki, której prokurator brał udział w postępowaniu, w którym wydano ostatni wyrok skazujący lub łączny w pierwszej instancji zawierający kary podlegające łączeniu.
2. Jeżeli w postępowaniach w pierwszej instancji uczestniczyli prokuratorzy jednostek różnych stopni, właściwy do udziału w postępowaniu, o którym mowa w ust. 1, jest prokurator jednostki wyższego stopnia.
1. W razie uzyskania, na skutek pisma zawierającego prośbę o wniesienie skargi nadzwyczajnej lub
wskazującego okoliczności mogące stanowić podstawę jej zarzutów, zwanego dalej „pismem o skargę nadzwyczajną”, albo z urzędu, informacji uprawdopodabniających uchybienie uzasadniające wniesienie skargi nadzwyczajnej od prawomocnego orzeczenia sądu powszechnego lub sądu wojskowego kończącego postępowanie w sprawie, które nie może być uchylone lub zmienione w trybie innych nadzwyczajnych środków zaskarżenia, prokurator wykonujący czynności służbowe w Prokuraturze Krajowej zwraca się do prokuratora regionalnego o dokonanie oceny dopuszczalności i celowości wniesienia skargi nadzwyczajnej, chyba że uzna, iż nie jest to konieczne.
2. Prokurator regionalny, przed dokonaniem oceny dopuszczalności i celowości wniesienia skargi nadzwyczajnej, zwraca się do prezesa właściwego sądu apelacyjnego o niezwłoczne nadesłanie akt sprawy.
3. Prokurator regionalny, zwracając się o niezwłoczne nadesłanie akt sprawy, może wystąpić do prezesa właściwego sądu apelacyjnego o przedstawienie opinii w przedmiocie dopuszczalności i celowości wniesienia skargi nadzwyczajnej w sprawie, o której akta wystąpił; w takim przypadku prokurator regionalny przesyła prezesowi właściwego sądu apelacyjnego kopię pisma o skargę nadzwyczajną lub informacje uprawdopodabniające uchybienie uzasadniające wniesienie skargi nadzwyczajnej.
4. Prokurator regionalny, przed dokonaniem oceny dopuszczalności i celowości wniesienia skargi nadzwyczajnej, może zwrócić się do podległych mu kierowników jednostek organizacyjnych prokuratury, z których prokuratorzy brali udział w postępowaniach sądowych, o przedstawienie stanowiska w przedmiocie dopuszczalności i celowości wniesienia od tego orzeczenia skargi nadzwyczajnej.
5. Prokurator regionalny po dokonaniu oceny dopuszczalności i celowości wniesienia skargi nadzwyczajnej niezwłocznie przesyła prokuratorowi wykonującemu czynności służbowe w Prokuraturze Krajowej akta sprawy wraz z projektem skargi nadzwyczajnej albo stanowiskiem w przedmiocie braku podstaw do jej wniesienia.
6. Jeżeli w stanowisku, o którym mowa w ust. 5, wskazano oczywisty brak podstaw do wniesienia skargi nadzwyczajnej, akt sprawy nie przesyła się prokuratorowi wykonującemu czynności służbowe w Prokuraturze Krajowej, chyba że wystąpi z takim żądaniem.
7. Prokurator wykonujący czynności służbowe w Prokuraturze Krajowej zawiadamia autora pisma o skargę nadzwyczajną o wniesieniu skargi nadzwyczajnej przez Prokuratora Generalnego albo o pozostawieniu tego pisma bez biegu z uwagi na brak podstaw do jej wniesienia. W przypadku pozostawienia pisma o skargę nadzwyczajną bez biegu w zawiadomieniu podaje się przyczynę i podstawę prawną. Zawiadomienie nie wymaga uzasadnienia.
Jeżeli pismo o skargę nadzwyczajną skierowano do prokuratora regionalnego, przepisy § 335a ust. 2–7 stosuje się odpowiednio, z tym że akta sprawy wraz z projektem skargi nadzwyczajnej albo stanowiskiem w przedmiocie braku podstaw do jej wniesienia przesyła się Dyrektorowi Departamentu Postępowania Sądowego Prokuratury Krajowej.
Pismo o skargę nadzwyczajną, skierowane do prokuratora okręgowego lub prokuratora rejonowego, przekazuje się niezwłocznie właściwemu prokuratorowi regionalnemu. Przepisy § 335a ust. 2–7 i § 335b stosuje się odpowiednio.
1. Jeżeli pismo o skargę nadzwyczajną nie jest podpisane, wzywa się jego autora do usunięcia tego braku w terminie 7 dni.
2. W razie nieusunięcia braku w terminie wskazanym w ust. 1 pismo o skargę nadzwyczajną pozostawia się bez biegu, o czym poucza się w wezwaniu.
3. W przypadku, o którym mowa w ust. 2, autora pisma o skargę nadzwyczajną nie zawiadamia się o pozostawieniu tego pisma bez biegu. Przyczynę pozostawienia pisma o skargę nadzwyczajną bez biegu odnotowuje się w aktach sprawy prokuratora.
1. Nie nadaje się biegu pismom o skargę nadzwyczajną:
1) niezawierającym imienia i nazwiska, miejsca zamieszkania lub adresu do korespondencji;
2) skierowanym drogą elektroniczną, chyba że zostały opatrzone kwalifikowanym podpisem elektronicznym albo podpisem potwierdzonym profilem zaufanym e-PUAP;
3) zawierającym treści znieważające lub słowa powszechnie uznawane za obelżywe;
4) niezawierającym informacji, o których mowa w § 335a ust. 1.
2. W przypadku, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, przepis § 335d ust. 3 stosuje się odpowiednio.
3. W przypadkach, o których mowa w ust. 1 pkt 2–4, przepis § 335a ust. 7 stosuje się odpowiednio.
1. Jeżeli z treści pisma o skargę nadzwyczajną lub innych okoliczności wynika, że prośbę o wniesienie skargi nadzwyczajnej w tej samej sprawie skierowano również do innego uprawnionego organu, prokurator występuje do niego o informację o sposobie jej rozpatrzenia.
2. Do czasu uzyskania informacji, o której mowa w ust. 1, prokurator może powstrzymać się od podejmowania dalszych czynności.
3. Pismo o skargę nadzwyczajną pozostawia się bez biegu w przypadku, gdy:
1) w tej samej sprawie i w interesie tej samej strony pismo o skargę nadzwyczajną skierowano do innego uprawnionego organu w zakresie jego właściwości;
2) inny uprawniony organ, w zakresie swojej właściwości, podjął decyzję o wniesieniu skargi nadzwyczajnej w tej samej sprawie i w interesie tej samej strony;
3) skarga nadzwyczajna w tej samej sprawie i w interesie tej samej strony została wniesiona przez inny uprawniony organ w zakresie jego właściwości.
4. W przypadkach, o których mowa w ust. 3, przepis § 335a ust. 7 stosuje się odpowiednio.
Pismo o skargę nadzwyczajną pozostawia się bez biegu w przypadku stwierdzenia zaginięcia lub zniszczenia akt sprawy, której dotyczy. W takim przypadku zawiadamia się autora tego pisma o pozostawieniu pisma bez biegu, pouczając go o treści art. 160 właściwość organów w sprawach odtwarzania akt sprawy § 3 k.p.k. i art. 161 zakres odtworzenia akt sprawy prawomocnie zakończonej k.p.k. Przepisy § 335a ust. 7 zdanie drugie i trzecie stosuje się odpowiednio.
1. Pismo o skargę nadzwyczajną w sprawie, w której nie upłynął termin do wniesienia kasacji na niekorzyść oskarżonego lub skargi kasacyjnej, wniosku o wznowienie postępowania na niekorzyść oskarżonego lub skargi o wznowienie postępowania lub postępowanie kasacyjne albo postępowanie w przedmiocie wznowienia postępowania toczy się, pozostawia się bez biegu. Przepis § 335a ust. 7 stosuje się odpowiednio.
2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się, jeżeli uchybienie, o którym mowa w § 335a ust. 1, nie może być podstawą wniesienia kasacji.
Jeżeli z treści pisma o skargę nadzwyczajną wynika, że w sprawie, której dotyczy, nie zachodzą uchybienia uzasadniające wniesienie skargi nadzwyczajnej, pismo to pozostawia się bez biegu. Przepis § 335a ust. 7 stosuje się odpowiednio.
1. Pismo o skargę nadzwyczajną ponownie wniesione w sprawie, w której Prokurator Generalny lub Rzecznik Praw Obywatelskich stwierdził brak podstaw do wniesienia skargi nadzwyczajnej, pozostawia się bez biegu.
2. Jeżeli brak podstaw do wniesienia skargi nadzwyczajnej stwierdził inny organ niż wskazany w ust. 1, pismo o skargę nadzwyczajną ponownie wniesione w tej sprawie można pozostawić bez biegu, chyba że przyczyną odmowy wniesienia skargi nadzwyczajnej był brak uprawnienia organu do jej wniesienia w danej sprawie.
3. W przypadku, o którym mowa w ust. 1 lub 2, przepis § 335d ust. 3 stosuje się odpowiednio.
1. Jeżeli pismo o skargę nadzwyczajną nie wskazuje prawomocnego orzeczenia sądu powszechnego lub sądu wojskowego kończącego postępowanie w sprawie, którego dotyczy, lub okoliczności mogących stanowić podstawę zarzutów skargi nadzwyczajnej, wzywa się do usunięcia tych braków w terminie 7 dni.
2. W razie nieusunięcia braków w terminie, o którym mowa w ust. 1, pismo o skargę nadzwyczajną pozostawia się bez biegu, o czym poucza się w wezwaniu. Przepis § 335d ust. 3 stosuje się odpowiednio.
1. Jeżeli z treści pisma o skargę nadzwyczajną wynika, że nie pochodzi od osoby, której dotyczy prawomocne orzeczenie sądu powszechnego lub sądu wojskowego kończące postępowanie w sprawie, osoby dla niej najbliższej w rozumieniu art. 115 podpisywanie uzasadnienia § 11 k.k. lub osoby uprawnionej do jej reprezentowania, pozostawia się je bez biegu. Przepis § 335a ust. 7 stosuje się odpowiednio.
2. W przypadku wątpliwości, czy pismo o skargę nadzwyczajną pochodzi od osoby, o której mowa w ust. 1, prokurator może zażądać od autora pisma wykazania tej okoliczności w terminie 7 dni.
3. W razie niewykazania w terminie, o którym mowa w ust. 2, że pismo o skargę nadzwyczajną pochodzi od osoby wskazanej w ust. 1, pismo pozostawia się bez biegu, o czym poucza się w wezwaniu. Przepis § 335d ust. 3 stosuje się odpowiednio.
W postępowaniu przed Sądem Najwyższym w przedmiocie skargi nadzwyczajnej uczestniczy prokurator wykonujący czynności służbowe w Prokuraturze Krajowej. Przepisy § 333 ust. 5–7 stosuje się odpowiednio.
1. W razie zaistnienia okoliczności dających podstawę do odwołania odroczenia, przerwy w wykonywaniu kary pozbawienia wolności lub warunkowego przedterminowego zwolnienia albo do podjęcia zawieszonego postępowania wykonawczego, uchylenia zezwolenia na odbycie kary w systemie dozoru elektronicznego lub wszczęcia egzekucji z zabezpieczonego mienia – prokurator niezwłocznie występuje do sądu ze stosownym wnioskiem.
2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do zarządzenia wykonania kary warunkowo zawieszonej i podjęcia postępowania warunkowo umorzonego.
Prokurator bierze udział w posiedzeniach sądu pierwszej lub drugiej instancji oraz komisji penitencjarnej, gdy ustawa tak stanowi, a także w wypadkach, gdy jest to uzasadnione wagą sprawy lub innymi okolicznościami, a sąd rozstrzyga w przedmiocie:
1) przerwy w wykonaniu kary pozbawienia wolności, odroczenia wykonania kary pozbawienia wolności lub skrócenia kary pozbawienia wolności;
2) zarządzenia wykonania zastępczej kary pozbawienia wolności lub wstrzymania wykonania zastępczej kary pozbawienia wolności;
3) wstrzymania wykonania orzeczenia, jeżeli to wstrzymanie skutkowałoby zwolnieniem skazanego z aresztu śledczego lub zakładu karnego;
4) zarządzenia wykonania kary pozbawienia wolności warunkowo zawieszonej;
5) uchylenia zezwolenia na odbycie kary w systemie dozoru elektronicznego;
6) środka zabezpieczającego, w zakresie którego obowiązkowy udział prokuratora nie wynika z ustawy;
7) wszczęcia egzekucji z zabezpieczonego mienia lub uchylenia bądź zmiany postanowienia o zabezpieczeniu majątkowym.
Prokurator powinien rozważyć potrzebę wzięcia udziału w posiedzeniu sądu również w innych sprawach, zwłaszcza zawiłych lub poruszających opinię publiczną.
Biorąc udział w posiedzeniu sądu, prokurator ustosunkowuje się do rozpatrywanych wniosków i kwestii z nimi związanych, a następnie ocenia zasadność orzeczenia sądu oraz potrzebę jego zaskarżenia, jeżeli uznaje je za wadliwe lub niesłuszne.
1. Jeżeli z treści otrzymanego pisma wynika, że zawiera ono prośbę o ułaskawienie, prokurator przesyła je do właściwego sądu pierwszej instancji.
2. Biorąc udział w posiedzeniu sądu rozpoznającego prośbę o ułaskawienie, prokurator zwraca uwagę na to, czy okoliczności, o których mowa w art. 563 rozpoznawanie prośby o ułaskawienie k.p.k., są należycie wyjaśnione i poparte dowodami. Prokurator zwraca w szczególności uwagę, czy:
1) wskazane w prośbie, a powstałe po wydaniu wyroku zdarzenia są należycie udokumentowane;
2) zebrano dokumenty dotyczące zachowania się skazanego po wydaniu wyroku, a zwłaszcza:
a) aktualny wywiad środowiskowy,
b) opinie z miejsca pracy,
c) aktualne dane o karalności,
d) opinie o zachowaniu się w zakładzie karnym w okresie odbywania kary pozbawienia wolności,
e) dowody dotyczące zapłaty orzeczonej grzywny, nawiązki, opłat i kosztów sądowych,
f) dane o naprawieniu szkody lub zadośćuczynieniu.
3. Przychylając się do prośby na posiedzeniu sądu, prokurator zajmuje równocześnie stanowisko co do udzielenia przerwy w wykonaniu kary lub wstrzymaniu jej wykonania.
4. Niedopuszczalne jest składanie przez prokuratora na posiedzeniu wniosku o pozostawienie sprawy bez dalszego biegu, jeżeli o wydanie opinii zwrócił się Prokurator Generalny na podstawie art. 567 uprawnienia Prokuratora Generalnego w postępowaniu o ułaskawienie § 1 i 2 k.p.k.
1. Uznając potrzebę wszczęcia postępowania o ułaskawienie z urzędu, prokurator przedstawia prokuratorowi nadrzędnemu umotywowany wniosek wraz z aktami sprawy i odpowiednimi dokumentami.
2. W przypadku przewidzianym w art. 568 wstrzymanie wykonania kary lub zarządzenie przerwy w jej wykonaniu do czasu zakończenia postępowania o ułaskawienie k.p.k. prokurator występuje równocześnie z wnioskiem o wstrzymanie przez Prokuratora Generalnego wykonania kary lub zarządzenia przerwy w jej wykonaniu.
1. Prokurator podejmuje czynności w postępowaniu w sprawach o wykroczenia w razie powzięcia wiarygodnej wiadomości o naruszeniu prawa w toku tego postępowania, a może je podjąć, gdy ze względu na społeczny wydźwięk albo charakter sprawy uzna, że jest to celowe.
2. W razie zaistnienia przesłanek, o których mowa w ust. 1, prokurator może wstąpić do postępowania wszczętego na podstawie wniosku o ukaranie wniesionego przez innego oskarżyciela.
3. Przepisy działu stosuje się odpowiednio w sprawach o wykroczenia skarbowe.
Jeżeli prokurator bierze udział w postępowaniu w sprawie o wykroczenie:
1) przeprowadza czynności wyjaśniające lub zleca ich przeprowadzenie Policji;
2) wydaje w toku czynności wyjaśniających prowadzonych przez niego lub przez Policję stosowne postanowienia i zarządzenia, w szczególności w kwestiach:
a) zabezpieczenia i dopuszczenia dowodów,
b) zarządzenia i przeprowadzenia przeszukania, zatwierdzenia przeszukania przeprowadzonego bez jego polecenia, w wypadkach niecierpiących zwłoki, a także w przedmiocie zatrzymanych w toku tych czynności przedmiotów;
3) stosuje środki przymusu, o których mowa w art. 49 kara porządkowa i art. 50 przymusowe doprowadzenie świadka i odebranie przedmiotu oględzin lub dowodu rzeczowego ustawy z dnia 24 sierpnia 2001 r. – Kodeks postępowania w sprawach o wykroczenia (Dz. U. z 2022 r. poz. 1124), w toku prowadzonych przez niego czynności wyjaśniających;
4) sporządza osobiście wnioski o ukaranie i kieruje je do właściwego sądu;
5) uczestniczy w postępowaniu sądu rozpoznającego wniosek o ukaranie, gdy tak zarządzi kierownik jednostki;
6) wnosi środki odwoławcze od orzeczeń sądowych;
7) kieruje, z zachowaniem drogi służbowej, wnioski w przedmiocie wniesienia nadzwyczajnych środków zaskarżenia; wniosek o wznowienie postępowania jest kierowany do właściwego miejscowo prokuratora okręgowego, w przypadku zaś kasacji – jej projekt jest kierowany do Prokuratora Krajowego.
W sprawach przeciwko podejrzanym o czyny zabronione określone w art. 16 katalog przestępstw za które podmiot zbiorowy podlega odpowiedzialności na podstawie ustawy ustawy z dnia 28 października 2002 r. o odpowiedzialności podmiotów zbiorowych za czyny zabronione pod groźbą kary (Dz. U. z 2023 r. poz. 659), zwanej dalej „ustawą o odpowiedzialności podmiotów zbiorowych”, powiadomienia, o którym mowa w art. 21 przedstawiciel podmiotu zbiorowego w postępowaniu karnym lub w postępowaniu w sprawie o przestępstwo skarbowe ust. 4 tej ustawy, dokonuje na piśmie prokurator, jeżeli prowadzi lub nadzoruje postępowanie przygotowawcze lub wnosi akt oskarżenia, wniosek o wydanie wyroku skazującego albo składa wniosek o warunkowe umorzenie postępowania. Kopię powiadomienia i dowód jego doręczenia podmiotowi zbiorowemu dołącza się do akt postępowania.
1. Wniosek o pociągnięcie podmiotu zbiorowego do odpowiedzialności, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3, składa prokurator, który wniósł akt oskarżenia, wniosek o wydanie wyroku skazującego albo złożył wniosek o warunkowe umorzenie postępowania w sprawie przeciwko osobie, za której czyn zabroniony podmiot zbiorowy może ponieść odpowiedzialność.
2. W sprawach, w których akt oskarżenia, wniosek o wydanie wyroku skazującego albo wniosek o warunkowe umorzenie postępowania kieruje bezpośrednio do sądu inny uprawniony organ, wniosek składa prokurator rejonowy, na którego obszarze właściwości mieści się siedziba tego sądu.
3. Przepis ust. 2 stosuje się odpowiednio w sprawach o przestępstwa skarbowe, w których sąd orzekł o zezwoleniu na dobrowolne poddanie się odpowiedzialności.
Jeżeli zachodzi uzasadniona wątpliwość co do podstaw odpowiedzialności podmiotu zbiorowego, można dokonać sprawdzenia faktów w tym zakresie w trybie określonym w art. 97 sprawdzanie okoliczności faktycznych przed wydaniem orzeczenia k.p.k. W takim przypadku nie przesłuchuje się osoby uprawnionej do występowania w imieniu podmiotu zbiorowego.
Składając wniosek o pociągnięcie podmiotu zbiorowego do odpowiedzialności, w razie potrzeby prokurator występuje o wydanie postanowienia o zabezpieczeniu na podstawie art. 26 postanowienia o zabezpieczeniu na mieniu podmiotu zbiorowego grożącej kary pieniężnej lub przepadku ustawy o odpowiedzialności podmiotów zbiorowych.
Wniosek o pociągnięcie podmiotu zbiorowego do odpowiedzialności przesyła do sądu bezpośredni przełożony w stosunku do prokuratora składającego wniosek. Przepis § 229 stosuje się odpowiednio.
1. W rozprawie bierze udział prokurator, który złożył wniosek o pociągnięcie podmiotu zbiorowego do odpowiedzialności.
2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się, gdy względy organizacyjne przemawiają za udziałem w rozprawie prokuratora równorzędnej jednostki, na której obszarze właściwości mieści się siedziba sądu właściwego do rozpoznania sprawy. W takim przypadku akta podręczne sprawy przekazuje się kierownikowi właściwej równorzędnej jednostki z odpowiednim wnioskiem.
3. Środki odwoławcze wnosi do sądu prokurator, który uczestniczył w rozprawie.
1. Prokurator, do którego wniesiono skargę w trybie ustawy z dnia 17 czerwca 2004 r. o skardze na naruszenie prawa strony do rozpoznania sprawy w postępowaniu przygotowawczym prowadzonym lub nadzorowanym przez prokuratora i postępowaniu sądowym bez nieuzasadnionej zwłoki (Dz. U. z 2018 r. poz. 75, z 2019 r. poz. 1349 oraz z 2023 r. poz. 614), zwaną dalej „skargą”, po stwierdzeniu swojej właściwości oraz zbadaniu wymogów formalnych skargi przekazuje ją niezwłocznie wraz z aktami głównymi postępowania przygotowawczego sądowi właściwemu do rozpoznania skargi z wnioskiem zawierającym stanowisko co do zasadności skargi.
2. Przed przekazaniem akt prokurator zapewnia możliwość dalszego prowadzenia postępowania przygotowawczego przez sporządzenie niezbędnych odpisów lub kserokopii z akt sprawy.
O wniesieniu skargi prokurator zawiadamia niezwłocznie kierownika nadrzędnej jednostki, przedstawiając mu równocześnie pisemne stanowisko w przedmiocie zasadności skargi.
Prokurator przełożony, któremu sąd doręczył odpis skargi w trybie art. 10 zawiadomienie prezesa sądu, komornika lub prokuratora ust. 2a ustawy, o której mowa w § 350 ust. 1, zapewnia udział w postępowaniu przed sądem wyznaczonego prokuratora.
1. Czynności prokuratora przewidziane w k.p.c. oraz w innych ustawach nie mogą naruszać zasady swobody kształtowania stosunku cywilnoprawnego, chyba że treść lub cel tego stosunku sprzeciwia się jego naturze, ustawie lub zasadom współżycia społecznego.
2. Prokurator samodzielnie ocenia przesłanki określone w art. 7 uprawnienia prokuratora w zakresie żądania wszczęcia postępowania i udziału w postępowaniach k.p.c., uzasadniające żądanie wszczęcia postępowania cywilnego lub zgłoszenie w nim udziału. Udział prokuratora w postępowaniu przed sądem, w którym strony mają zapewnioną pomoc prawną, mogą uzasadniać wyjątkowe okoliczności sprawy.
1. Sprawy cywilne należą do zakresu działania jednostki, na której obszarze właściwości mieści się siedziba sądu właściwego do rozpoznania sprawy cywilnej.
2. Prokurator rejonowy może podjąć czynności przed sądem okręgowym jako sądem pierwszej instancji, jeżeli uzasadniają to wyniki postępowania prowadzonego w podległej mu jednostce.
3. Przepisu ust. 2 nie stosuje się, gdy względy organizacyjne lub zawiłość sprawy cywilnej przemawiają za podjęciem czynności przez prokuratora okręgowego. W takim przypadku akta sprawy lub inne materiały przekazuje się prokuratorowi okręgowemu z odpowiednim wnioskiem.
4. Jeżeli zachodzi potrzeba podjęcia czynności w postępowaniu odwoławczym w sprawie, w której w postępowaniu przed sądem okręgowym jako sądem pierwszej instancji brał udział prokurator rejonowy lub prokurator okręgowy, stosuje się odpowiednio przepisy ust. 2 i 3.
4a. Do sporów o właściwość miejscową stosuje się odpowiednio przepisy § 116 ust. 3 i 4.
5. W szczególnie uzasadnionych przypadkach, ze względu na dobro prowadzonego postępowania, Prokurator Generalny, Prokurator Krajowy lub upoważniony zastępca Prokuratora Generalnego oraz kierownik jednostki nadrzędnej może przekazać podległej jednostce, do prowadzenia lub nadzoru sprawę z pominięciem zasady właściwości miejscowej określonej w ust. 1.
Przed wytoczeniem powództwa na rzecz oznaczonej osoby lub jednostki organizacyjnej niebędącej osobą prawną, złożeniem wniosku o wszczęcie postępowania nieprocesowego, wniosku o zabezpieczenie roszczenia lub wniosku o wszczęcie egzekucji, prokurator porozumiewa się z zainteresowaną osobą lub jednostką, pouczając ją o przysługujących jej prawach. Jeżeli ta osoba lub jednostka nie zamierza dochodzić przysługujących jej roszczeń, prokurator podejmuje czynności tylko wtedy, gdy uzasadniają to szczególne okoliczności sprawy.
1. Powództwo na rzecz Skarbu Państwa o orzeczenie na podstawie art. 412 orzeczenie przepadku świadczenia na rzecz Skarbu Państwa ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz. U. z 2022 r. poz. 1360, 2337 i 2339 oraz z 2023 r. poz. 326), zwanej dalej „k.c.”, przepadku świadczenia lub jego wartości prokurator może wytoczyć w każdej sprawie, w której uzasadniają to dowody zebrane w postępowaniu karnym lub w postępowaniu o przestępstwo skarbowe, gdy nie został prawomocnie orzeczony w tym postępowaniu środek karny przepadku przedmiotu tego świadczenia lub jego równowartości albo ściągnięcia równowartości pieniężnej przepadku przedmiotu lub korzyści majątkowej i nie działa organ uprawniony do podejmowania czynności procesowych za Skarb Państwa.
2. W wyjątkowych przypadkach prokurator może inicjować wytoczenie powództwa, o którym mowa w ust. 1, przez organ uprawniony do podejmowania czynności procesowych za Skarb Państwa.
1. Przed wytoczeniem powództwa w sprawie o roszczenie majątkowe prokurator zwraca się na piśmie do uprawnionej osoby lub jednostki organizacyjnej niebędącej osobą prawną o przedstawienie dowodu wezwania dłużnika do spełnienia świadczenia w określonym terminie.
2. W razie potrzeby prokurator zwraca się na piśmie do obowiązanej osoby lub jednostki organizacyjnej niebędącej osobą prawną o dobrowolne spełnienie świadczenia majątkowego w określonym terminie.
Powództwo przewidziane w art. 57 pozew prokuratora przeciwko wszystkim stronom stosunku prawnego k.p.c. można wytoczyć zwłaszcza wtedy, gdy zachodzi potrzeba ustalenia, na podstawie art. 189 powództwo o ustalenie stosunku prawnego lub prawa k.p.c., nieważności czynności prawnych z przyczyn określonych w art. 58 bezwzględna nieważność czynności prawnej k.c.
Prokurator może zgłosić wniosek o ubezwłasnowolnienie, gdy stwierdzi, że brak jest osób do tego uprawnionych na podstawie art. 545 zgłoszenie wniosku o ubezwłasnowolnienie § 1 k.p.c. albo że osoby te bezpodstawnie uchylają się od zgłoszenia wniosku albo nie są w stanie samodzielnie go zgłosić wskutek choroby psychicznej, niedorozwoju umysłowego, nieporadności lub z innych wyjątkowych przyczyn.
1. Zgłoszenie udziału prokuratora w postępowaniu sądowym jest wskazane zwłaszcza w sprawach:
1) których okoliczności wskazują na to, że postępowanie dotyczy oświadczenia woli złożonego dla pozoru lub dla ukrycia innej czynności prawnej albo że strony mają na celu obejście ustawy;
2) przeciwko Skarbowi Państwa, jednostce samorządu terytorialnego lub innej właściwej osobie prawnej o naprawienie szkody wyrządzonej przy wykonywaniu władzy publicznej;
3) o stwierdzenie nieważności czynności prawnej skutkującej przeniesieniem własności lub obciążeniem nieruchomości;
4) dotyczących ochrony dóbr kultury oraz ochrony praw autorskich lub praw pokrewnych;
5) o zwolnienie od egzekucji przedmiotów majątkowych zajętych w postępowaniu karnym lub postępowaniu o przestępstwo skarbowe, chyba że prokurator jest jednym z pozwanych;
6) dotyczących ochrony rodziny, w tym toczących się w trybie Konwencji dotyczącej cywilnych aspektów uprowadzenia dziecka za granicę sporządzonej w Hadze dnia 25 października 1980 r. (Dz. U. z 1995 r. poz. 528 i 529 oraz z 1999 r. poz. 1085);
7) o naprawienie szkody na osobie lub mieniu wyrządzonej szczególnie drastycznym działaniem sprawcy;
8) dotyczących ochrony środowiska naturalnego.
2. Prokurator zgłasza udział w sprawie, o której sąd zawiadomił go, na podstawie art. 59 zawiadomienie prokuratora o sprawie k.p.c.; niezgłoszenie udziału w takiej sprawie może nastąpić tylko w wyjątkowych przypadkach.
3. W sprawach, w których postępowanie toczy się z inicjatywy prokuratora oraz w których zgłosił on udział w postępowaniu, prokurator uczestniczy w rozprawie, z zastrzeżeniem ust. 4.
4. Za zgodą prokuratora bezpośrednio przełożonego prokurator może nie uczestniczyć w rozprawie przed sądem drugiej instancji, jeżeli udział ten byłby niecelowy.
5. Z przebiegu i wyników rozprawy lub posiedzenia prokurator składa niezwłocznie sprawozdanie wraz z własną oceną orzeczenia lub zarządzenia przełożonemu, który swoim podpisem pod adnotacją w aktach podręcznych stwierdza przyjęcie sprawozdania.
O niezgłoszeniu udziału w sprawie, o której mowa w § 360, oraz o odstąpieniu od udziału w sprawie prokurator niezwłocznie zawiadamia sąd.
1. Prokurator może w każdym stadium postępowania zmienić stanowisko, w tym cofnąć lub zmienić zgłoszony wniosek, jeżeli uzasadniają to okoliczności sprawy.
2. Prokurator może cofnąć pozew bez zgody osoby lub jednostki organizacyjnej niebędącej osobą prawną, na której rzecz wytoczył powództwo, chyba że ta osoba lub jednostka wstąpiła do sprawy w charakterze powoda.
3. Prokurator nie może samodzielnie rozporządzać przedmiotem sporu, a w szczególności zrzec się roszczenia ani zawrzeć ugody sądowej zawierającej rozporządzenie tym przedmiotem.
Wytoczenie przez prokuratora powództwa w sprawach z zakresu prawa rodzinnego i opiekuńczego jest wskazane zwłaszcza wtedy, gdy osoba uprawniona wskutek choroby psychicznej, niedorozwoju umysłowego, nieporadności lub z innych wyjątkowych przyczyn nie jest w stanie samodzielnie dochodzić swoich roszczeń albo bezpodstawnie uchyla się od tego ze szkodą dla interesu społecznego lub ważnego interesu prywatnego.
Udział prokuratora w postępowaniu z zakresu prawa rodzinnego i opiekuńczego jest wskazany zwłaszcza w sprawach:
1) o unieważnienie oraz o ustalenie istnienia albo nieistnienia małżeństwa;
2) o zaprzeczenie ojcostwa lub macierzyństwa oraz o ustalenie bezskuteczności uznania ojcostwa;
3) o przysposobienie przez cudzoziemców lub obywateli polskich mających miejsce zamieszkania lub miejsce zwykłego pobytu za granicą;
4) o rozwiązanie przysposobienia;
5) o odebranie osoby podlegającej władzy rodzicielskiej lub pozostającej pod opieką;
6) o pozbawienie władzy rodzicielskiej;
7) o orzeczenie zakazu utrzymywania kontaktów z dzieckiem;
8) o przysposobienie dziecka niezgłoszonego do ośrodka adopcyjnego.
Przepisy § 126 ust. 1, 2 i 4 stosuje się odpowiednio do zespołów powoływanych w postępowaniach w sprawach cywilnych, rodzinnych i opiekuńczych oraz ze stosunku pracy i z zakresu ubezpieczeń społecznych.
W sprawach ze stosunku pracy i z zakresu ubezpieczeń społecznych wniesienie przez prokuratora pozwu albo odwołania do sądu oraz zgłoszenie jego udziału w postępowaniu sądowym jest wskazane zwłaszcza wtedy, gdy:
1) wskutek rażącego naruszenia prawa został narażony ważny interes pracownika, grupy pracowników lub ubezpieczonego albo sprawa wywołała poruszenie opinii publicznej lub ma charakter precedensowy;
2) pracownik lub ubezpieczony wskutek nieporadności lub z innych wyjątkowych przyczyn nie jest w stanie samodzielnie dochodzić swoich praw;
3) rozwiązanie stosunku pracy nastąpiło w związku z dyskryminacją w zatrudnieniu lub ujawnieniem przez pracownika przestępstwa w zakładzie pracy albo z wyrażoną przez niego uzasadnioną krytyką zakładu pracy lub osób pełniących w tym zakładzie funkcje kierownicze;
4) wskutek rażących zaniedbań zakładu pracy pracownik nie otrzymał należnego świadczenia z ubezpieczenia społecznego albo świadczenia z tytułu wypadku przy pracy lub choroby zawodowej.
1. Skargę kasacyjną oraz skargę o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia wnosi do Sądu Najwyższego odpowiednio prokurator okręgowy albo prokurator regionalny, przedstawiając niezwłocznie akta sprawy lub inne materiały Prokuraturze Krajowej.
2. Prokurator okręgowy sporządza i wnosi skargi wymienione w ust. 1 tylko w sprawach, w których postępowanie zakończone zaskarżonym orzeczeniem zostało zainicjowane przez niego albo podległego prokuratora rejonowego lub toczyło się z udziałem tych prokuratorów.
3. W razie stwierdzenia, że do wniesienia skargi jest uprawniony wyłącznie Prokurator Generalny, akta sprawy lub inne materiały przedstawia się niezwłocznie Prokuratorowi Generalnemu z projektem skargi.
4. Przepis ust. 3 stosuje się odpowiednio w razie potrzeby wystąpienia Prokuratora Generalnego do Sądu Najwyższego z wnioskiem o unieważnienie prawomocnego orzeczenia na podstawie art. 96 wniosek o unieważnienie prawomocnego orzeczenia ustawy z dnia 8 grudnia 2017 r. o Sądzie Najwyższym (Dz. U. z 2023 r. poz. 1093).
1. Do skarg kasacyjnych i skarg o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnych orzeczeń kończących postępowanie w sprawach, o których mowa w niniejszym dziale, stosuje się odpowiednio przepisy § 332a, § 332b i § 332d–332h.
2. Jeżeli z treści pisma zawierającego prośbę o wniesienie skargi kasacyjnej albo skargi o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia kończącego postępowanie w sprawie wynika, że nie pochodzi od strony, jej przedstawiciela ustawowego lub pełnomocnika lub osoby, która ma interes prawny we wniesieniu przez Prokuratora Generalnego skargi kasacyjnej lub skargi o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia kończącego postępowanie w sprawie, pismo to pozostawia się bez biegu, o czym zawiadamia się jego autora. Przepisy § 332c ust. 2 i 3 stosuje się odpowiednio.
3. Do skarg nadzwyczajnych od prawomocnych orzeczeń sądu powszechnego kończących postępowanie w sprawach, o których mowa w niniejszym dziale, stosuje się przepisy § 335a–335k i § 335m.
4. Jeżeli z treści pisma o skargę nadzwyczajną wynika, że nie pochodzi od strony, jej przedstawiciela ustawowego lub pełnomocnika lub osoby, która ma interes prawny we wniesieniu przez Prokuratora Generalnego skargi nadzwyczajnej od orzeczenia sądu powszechnego kończącego postępowanie w sprawie, pismo to pozostawia się bez biegu, o czym zawiadamia się jego autora. Przepisy § 335l ust. 2 i 3 stosuje się odpowiednio.
1. Prokurator inicjuje postępowanie administracyjne i postępowanie przed sądem administracyjnym oraz bierze udział w tych postępowaniach, jeżeli wymaga tego ochrona praworządności, a w szczególności gdy naruszenie prawa lub bezczynność organu narusza interes Rzeczypospolitej Polskiej lub interes społeczny.
2. Prokurator może odmówić stronie postępowania administracyjnego podjęcia czynności, jeżeli przysługują jej środki odwoławcze lub skarga do sądu administracyjnego albo wniosek o wznowienie postępowania lub wniosek o uchylenie, zmianę lub stwierdzenie nieważności decyzji.
3. Przepis ust. 2 stosuje się odpowiednio, gdy właściwy organ nadzoru podjął z urzędu czynności w celu przywrócenia stanu zgodnego z prawem.
4. Jeżeli w sprawie można wnieść zarówno skargę do wojewódzkiego sądu administracyjnego, jak i sprzeciw, wyboru jednego z tych środków dokonuje się z uwzględnieniem potrzeby szybkiego i skutecznego załatwienia sprawy.
5. Jeżeli niezgodna z prawem uchwała organu samorządu terytorialnego wywołała lub może wywołać niekorzystne skutki prawne, które można odwrócić z zastosowaniem art. 147 uwzględnienie przez sąd skargi na uchwałę lub akt prawa miejscowego § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, prokurator wnosi skargę na tę uchwałę do wojewódzkiego sądu administracyjnego z żądaniem stwierdzenia jej nieważności lub stwierdzenia, że została ona wydana z naruszeniem prawa.
1. Z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz § 369 ust. 1, § 370 i 371, sprawy, o których mowa w § 367 ust. 1, należą do zakresu działania prokuratury rejonowej lub prokuratury okręgowej, na których obszarze właściwości wszczęto albo powinno być wszczęte postępowanie administracyjne.
1a. Jeżeli organ swoim zakresem właściwości obejmuje obszar działania więcej niż jednej prokuratury
rejonowej lub prokuratury okręgowej, właściwość miejscową ustala się:
1) w sprawach dotyczących nieruchomości – według miejsca jej położenia;
2) w innych sprawach – według miejsca zamieszkania (siedziby) w kraju, a w jego braku – według miejsca pobytu w kraju strony lub jednej ze stron; jeżeli żadna ze stron nie ma w kraju miejsca zamieszkania (siedziby) ani miejsca pobytu – według miejsca ostatniego ich zamieszkania (siedziby) lub pobytu w kraju.
1b. Właściwość miejscowa prokuratury nie ulega zmianie w przypadku postępowania administracyjnego prowadzonego w trybie nadzwyczajnym.
2. W razie sporu sprawą zajmuje się ta jednostka organizacyjna, właściwa według ust. 1, w której wcześniej zarejestrowano sprawę.
2a. Do sporów o właściwość miejscową stosuje się odpowiednio przepisy § 116 ust. 3 i 4.
3. Jeżeli sprawa jest szczególnie zawiła, prokurator rejonowy albo prokurator okręgowy może przedstawić akta sprawy lub inne materiały z wnioskiem o jej przejęcie odpowiednio prokuratorowi okręgowemu albo prokuratorowi regionalnemu.
4. W szczególnie uzasadnionych przypadkach, ze względu na dobro prowadzonego postępowania, Prokurator Generalny, Prokurator Krajowy lub upoważniony zastępca Prokuratora Generalnego oraz kierownik jednostki nadrzędnej mogą przekazać podległej jednostce, do prowadzenia lub nadzoru sprawę z pominięciem zasad właściwości miejscowej określonych w ust. 1.
5. Skargę do wojewódzkiego sądu administracyjnego oraz skargę kasacyjną do Naczelnego Sądu Administracyjnego
w sprawach, w których decyzję ostateczną wydał minister, wnosi odpowiednio prokurator okręgowy albo prokurator regionalny.
W takim przypadku stosuje się odpowiednio przepis § 369 ust. 1.
1. Akta sprawy lub inne materiały przedstawia się Prokuratorowi Generalnemu z odpowiednim projektem, gdy zachodzi potrzeba:
1) wniesienia przez Prokuratora Generalnego sprzeciwu od decyzji administracyjnej wydanej przez ministra;
2) wystąpienia Prokuratora Generalnego do Prezesa Rady Ministrów o uchylenie rozporządzenia wojewody;
3) wystąpienia Prokuratora Generalnego do Naczelnego Sądu Administracyjnego z wnioskiem o podjęcie uchwały mającej na celu wyjaśnienie przepisów prawnych, których stosowanie wywołało rozbieżności w orzecznictwie sądów administracyjnych;
4) zwrócenia się Prokuratora Generalnego do Prezesa Naczelnego Sądu Administracyjnego o wystąpienie do Naczelnego Sądu Administracyjnego z wnioskiem o unieważnienie prawomocnego orzeczenia sądu administracyjnego na podstawie art. 172 unieważnienie prawomocnego orzeczenia sądu administracyjnego ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.
2. (uchylony)
Za ministrów, o których mowa w § 369 ust. 1 pkt 1 i ust. 2, uważa się organy wymienione w art. 5 objaśnienie pojęć § 2 pkt 4 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. – Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2023 r. poz. 775 i 803).
1. Prokurator regionalny lub prokurator okręgowy w mieście stanowiącym siedzibę wojewódzkiego sądu administracyjnego zapewnia udział prokuratora w posiedzeniach tego sądu w sprawach, w których prokurator zainicjował postępowanie administracyjne lub brał w nim udział albo wniósł skargę do wojewódzkiego sądu administracyjnego lub zgłosił udział w postępowaniu przed tym sądem.
1a. Do właściwości miejscowej prokuratora, o której mowa w ust. 1, stosuje się odpowiednio przepisy § 368 ust. 1–1b.
2. Po wniesieniu skargi do wojewódzkiego sądu administracyjnego lub zgłoszeniu udziału w postępowaniu przed tym sądem akta podręczne sprawy lub inne materiały niezwłocznie przekazuje się prokuratorowi regionalnemu lub prokuratorowi okręgowemu właściwemu do zapewnienia udziału prokuratora w posiedzeniu sądu, chyba że prokurator, który wniósł skargę, zamierza sam wziąć udział w tym posiedzeniu.
3. Z przebiegu i wyników rozprawy lub posiedzenia prokurator składa niezwłocznie sprawozdanie wraz z własną oceną orzeczenia lub zarządzenia przełożonemu, który swoim podpisem pod adnotacją w aktach podręcznych stwierdza przyjęcie sprawozdania.
1. Z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 265 podmioty zobowiązane do udziału w posiedzeniach NSA ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, w sprawach, w których prokurator brał udział w postępowaniu przed wojewódzkim sądem administracyjnym lub wniósł skargę kasacyjną albo uznał za potrzebny swój udział w posiedzeniu Naczelnego Sądu Administracyjnego, udział prokuratora w posiedzeniu tego sądu zapewnia prokurator regionalny będący przełożonym prokuratora, który brał udział w postępowaniu przed wojewódzkim sądem administracyjnym lub wniósł skargę kasacyjną albo uznał za potrzebny swój udział w posiedzeniu Naczelnego Sądu Administracyjnego.
2. W uzasadnionych przypadkach prokurator regionalny może zwrócić się do Prokuratora Regionalnego w Warszawie o zapewnienie udziału prokuratora w posiedzeniu Naczelnego Sądu Administracyjnego w sprawie indywidualnej.
3. Prokuratura Krajowa zapewnia udział prokuratora w posiedzeniu Naczelnego Sądu Administracyjnego w składzie siedmiu sędziów, a także w sprawie, w której skargę kasacyjną wniósł lub brał udział w postępowaniu przed wojewódzkim sądem administracyjnym prokurator wykonujący czynności służbowe w tej jednostce.
4. W sprawie indywidualnej prokurator regionalny może wystąpić do Prokuratury Krajowej z wnioskiem o udział w posiedzeniu Naczelnego Sądu Administracyjnego prokuratora wykonującego czynności służbowe w Prokuraturze Krajowej, jeżeli sprawa jest szczególnie zawiła.
1. Do skarg kasacyjnych i skarg o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnych orzeczeń sądu administracyjnego kończących postępowanie w sprawach, o których mowa w niniejszym dziale, stosuje się odpowiednio przepisy § 332a, § 332b i § 332d–332h.
2. Jeżeli z treści pisma zawierającego prośbę o wniesienie skargi kasacyjnej albo skargi o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia sądu administracyjnego kończącego postępowanie w sprawie wynika, że nie pochodzi od strony, jej przedstawiciela ustawowego lub pełnomocnika lub osoby, która ma interes prawny we wniesieniu przez Prokuratora Generalnego skargi kasacyjnej lub skargi o stwierdzenie niezgodności z prawem od prawomocnego orzeczenia sądu administracyjnego kończącego postępowanie w sprawie, pismo to pozostawia się bez biegu, o czym zawiadamia się jego autora. Przepisy § 332c ust. 2 i 3 stosuje się odpowiednio.
Czynności dowodowe, o których mowa w art. 69 uprawnienia prokuratora wynikające z przepisów innych ustaw ustawy, przeprowadza się tylko wtedy, gdy dowody zebrane w postępowaniu administracyjnym lub zawarte w aktach postępowania karnego albo inne materiały nie wystarczają do oceny, czy doszło do naruszenia prawa przez organ administracji publicznej.
Przepisy niniejszego działu stosuje się odpowiednio do innych postępowań prowadzonych z zastosowaniem przepisów ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. – Kodeks postępowania administracyjnego, jeżeli przepisy szczególne nie stanowią inaczej.
Przepisy § 126 ust. 1, 2 i 4 stosuje się odpowiednio do zespołów powoływanych w postępowaniach administracyjnych i w postępowaniach przed sądami administracyjnymi.
Przewidzianej w ustawach szczególnych zgody na dokonanie czynności kontrolnych prokurator udziela albo odmawia udzielenia zgody w formie postanowienia.
Środki zapobiegające naruszeniom prawa, w tym popełnianiu przestępstw, prokurator podejmuje bezpośrednio po ustaleniu okoliczności uzasadniających ich stosowanie, niezależnie od stopnia zaawansowania postępowania przygotowawczego.
1. Przekazanie na podstawie art. 18 czyn stanowiący wykroczenie lub przewinienie dyscyplinarne § 2 k.p.k. właściwemu organowi sprawy, w której odmówiono wszczęcia śledztwa lub dochodzenia albo postępowanie umorzono, powinno nastąpić w szczególności, gdy zachodzi potrzeba podjęcia przez obowiązane organy przewidzianych prawem środków zmierzających w szczególności do:
1) zapewnienia bezpieczeństwa zdrowia i życia ludzi;
2) ochrony bezpieczeństwa i higieny pracy;
3) ochrony środowiska naturalnego;
4) ochrony zwierząt;
5) ochrony danych osobowych;
6) ochrony dziedzictwa narodowego;
7) ochrony interesów i praw konsumentów;
8) wyciągnięcia konsekwencji w stosunku do pracownika naruszającego obowiązki służbowe;
9) pociągnięcia pracownika winnego powstania szkody do odpowiedzialności materialnej;
10) przeciwdziałania demoralizacji nieletniego lub przemocy w rodzinie;
11) zobowiązania osoby uzależnionej do poddania się leczeniu odwykowemu.
2. Jeżeli ustawa uzależnia wszczęcie przez właściwy organ postępowania, o którym mowa w ust. 1, od złożenia wniosku, prokurator, przekazując sprawę, składa wniosek lub zwraca się do uprawnionego organu o jego złożenie, wnosząc jednocześnie o poinformowanie go o sposobie załatwienia sprawy.
W ramach współdziałania z organami państwowymi, państwowymi jednostkami organizacyjnymi, organami samorządu terytorialnego i organizacjami społecznymi w zakresie zapobiegania przestępczości i innym naruszeniom prawa prokurator:
1) w uzasadnionych przypadkach składa organom samorządowym informację o stanie zagrożenia przestępczością i istnieniu warunków do naruszeń prawa, a w razie potrzeby przedstawia wnioski o wydanie przepisów porządkowych na podstawie art. 40 akty prawa miejscowego - zakres ust. 3 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2023 r. poz. 40 i 572) oraz art. 41 powiatowe przepisy porządkowe ust. 1 ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie powiatowym (Dz. U. z 2022 r. poz. 1526 oraz z 2023 r. poz. 572);
2) uczestniczy w pracach komisji bezpieczeństwa i porządku na podstawie art. 38a komisja bezpieczeństwa i porządku ust. 6 ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie powiatowym;
3) kieruje z własnej inicjatywy do organów państwowych i organizacji społecznych informacje o stanie zagrożenia przestępczością i innymi naruszeniami prawa wraz z odpowiednimi wnioskami;
4) podejmuje inne działania zmierzające do tworzenia prawnych i organizacyjnych warunków przeciwdziałania naruszeniom prawa.
W ramach współdziałania z dowódcami jednostek wojskowych w zapobieganiu przestępczości i innym naruszeniom prawa prokurator do spraw wojskowych:
1) na prośbę właściwych dowódców lub z własnej inicjatywy może złożyć informację o stanie przestępczości i o stanie przestrzegania prawa przez podległych im żołnierzy i pracowników wojska;
2) może skierować na prośbę innych niż wymienieni w pkt 1 dowódców jednostek wojskowych oraz kierującego komórką organizacyjną Ministerstwa Obrony Narodowej właściwą w sprawach dyscypliny wojskowej informacje o stanie zagrożenia przestępczością i innymi naruszeniami prawa z odpowiednimi informacjami;
3) podejmuje działania zmierzające do tworzenia prawnych i organizacyjnych warunków przeciwdziałania naruszeniom prawa.
1. Skargi i wnioski przyjmują pracownicy biura podawczego lub innej komórki organizacyjnej wskazanej przez kierownika jednostki.
2. Koordynowanie rozpatrywania skarg i wniosków kierownik jednostki może powierzyć wyznaczonemu prokuratorowi.
3. Informację o trybie przyjmowania skarg i wniosków dotyczących działalności jednostek, organie właściwym do ich rozpatrzenia, adresie jednostki, a także adresie poczty elektronicznej umieszcza się na tablicy ogłoszeń w budynku jednostki oraz na stronie internetowej tej jednostki.
1. Skargi i wnioski mogą być wnoszone na piśmie, w tym również za pomocą środków komunikacji elektronicznej, a także w formie ustnej do protokołu. Skargę na inne organy przyjmuje się do protokołu tylko wtedy, gdy okoliczności sprawy uzasadniają podjęcie czynności przez prokuratora. W pozostałych przypadkach informuje się skarżącego, jaki organ jest właściwy do rozpatrzenia skargi lub o przysługujących mu środkach prawnych.
2. W protokole, o którym mowa w ust. 1, zamieszcza się datę wniesienia skargi lub wniosku, imię, nazwisko (nazwę) i adres skarżącego lub wnioskodawcy, zwięzłą treść skargi lub wniosku oraz, w razie potrzeby, sygnaturę akt sprawy, której dotyczy skarga lub wniosek.
3. Protokół jest podpisywany przez skarżącego lub wnioskodawcę oraz pracownika przyjmującego skargę lub wniosek.
Pisma o charakterze procesowym dotyczące zakresu działania prokuratora w postępowaniu karnym w konkretnej sprawie załatwia się w trybie przewidzianym w odpowiednich przepisach tego postępowania; pism tych nie należy traktować jako skarg.
Jeżeli pismo lub zgłoszenie ustne, podlegające rozpoznaniu w trybie określonego postępowania, zawiera także zarzuty dotyczące niedopełnienia obowiązków, przekroczenia uprawnień lub uchybienia godności urzędu przez prokuratora lub innego pracownika prokuratury, w tej części należy traktować je jako skargę, do której załatwienia uprawniony jest właściwy prokurator przełożony.
Jeżeli na podstawie treści skargi lub wniosku nie można należycie ustalić ich przedmiotu, a w szczególności sprawy, której dotyczą, wzywa się skarżącego lub wnioskodawcę do uzupełnienia skargi lub wniosku w terminie siedmiu dni od dnia doręczenia wezwania. Wezwanie powinno zawierać pouczenie, że nieuzupełnienie braków w terminie spowoduje pozostawienie skargi lub wniosku bez rozpatrzenia.
Jeżeli rozpatrzenie skargi lub wniosku wymaga uprzedniego zbadania i wyjaśnienia podniesionych okoliczności, organ właściwy do rozpatrzenia skargi lub wniosku zbiera niezbędne dowody, informacje lub wyjaśnienia. W tym celu może w szczególności zwrócić się do innych jednostek oraz innych instytucji o ich przekazanie.
W jednostkach prowadzony jest wykaz skarg i wniosków; w wykazie zamieszcza się w szczególności informacje o dacie wpływu skargi lub wniosku oraz dacie zawiadomienia skarżącego lub wnioskodawcy o wyniku ich rozpatrzenia. Wykaz może być prowadzony w postaci elektronicznej.
Skarga lub wniosek ponownie wniesione w sprawie już wyjaśnionej, niezawierające nowych okoliczności, są pozostawiane bez biegu i bez zawiadamiania o tym wnoszącego, o czym poucza się go przy odpowiedzi na pierwszą rozpoznaną skargę lub wniosek w tej sprawie.
Prokurator Generalny, na wniosek Ministra Obrony Narodowej przekazany za pośrednictwem Zastępcy Prokuratora Generalnego do Spraw Wojskowych, może skierować prokuratora do spraw wojskowych, będącego żołnierzem zawodowym, do służby w jednostce wojskowej poza granicami państwa (w Polskim Kontyngencie Wojskowym) w przypadku użycia lub pobytu Sił Zbrojnych poza granicami państwa, mając na uwadze jego umiejętności zawodowe i wojskowe.
