W postępowaniu przed sądem prokurator sprawuje funkcję oskarżyciela publicznego oraz podejmuje czynności zmierzające do prawidłowego i jednolitego stosowania prawa, chyba że ustawa stanowi inaczej. W tym celu:
1) bierze udział w rozprawach i posiedzeniach;
2) składa wnioski co do wymiaru kary i innych rozstrzygnięć;
3) zaskarża orzeczenia i zarządzenia, które uznaje za niesłuszne.
Prokurator, w toku postępowania sądowego, dąży do realizacji celów postępowania karnego określonych w art. 2 cele postępowania karnego § 1 k.p.k. oraz współdziała z sądem w przeprowadzeniu procesu rzetelnego, sprawnego i z poszanowaniem godności uczestników postępowania.
1. Prokurator uczestniczy w posiedzeniach sądu, gdy ustawa tak stanowi oraz gdy sąd rozpoznający wniosek prokuratora albo rozstrzygający zażalenie na jego decyzję lub prokurator uzna to za zasadne, w szczególności gdy wymaga tego dobro postępowania.
2. Prokurator uczestniczy w posiedzeniach sądu w przedmiocie zastosowania lub przedłużenia tymczasowego aresztowania oraz w posiedzeniach sądu rozpoznającego zażalenie na zatrzymanie, gdy zatrzymanie nastąpiło na jego zarządzenie lub gdy w trybie nadzoru prokurator stwierdził uchybienia w przebiegu tej czynności.
1. Do udziału w rozprawie (posiedzeniu) wyznacza się jako referenta sądowego prokuratora, który w danej sprawie prowadził lub nadzorował postępowanie przygotowawcze albo sporządził akt oskarżenia. Wyznaczenie innego prokuratora jest dopuszczalne wyłącznie w szczególnie uzasadnionych przypadkach; wyznacza się wówczas prokuratora znającego sprawę.
2. W sprawach skomplikowanych, a także w przypadku, gdy postępowanie prowadził zespół prokuratorów, w celu zapewnienia prawidłowego toku postępowania przed sądem, do udziału w rozprawie można wyznaczyć więcej niż jednego prokuratora.
3. W sprawach, w których postępowanie przygotowawcze zakończyło się w formie dochodzenia, prokurator
bierze udział w rozprawie głównej:
1) w sprawach zawiłych pod względem faktycznym lub prawnym lub w których przemawia za tym charakter czynności dowodowych podlegających przeprowadzeniu na rozprawie głównej;
2) gdy jest to niezbędne dla zapewnienia ochrony interesów pokrzywdzonego, w szczególności, gdy jest on osobą, która może mieć trudności z korzystaniem z przysługujących jej uprawnień procesowych z uwagi na wiek, cechy i właściwości osobiste lub stan zdrowia;
3) w sprawach o przestępstwa o bulwersującym charakterze lub przestępstwa, które z powodu innych szczególnych okoliczności wzbudzają zainteresowanie społeczne.
4. W sprawie, w której występują okoliczności wskazane w ust. 3, kierownik jednostki poleca prokuratorowi udział w rozprawie głównej.
Na rozprawie (posiedzeniu) prokurator składa wnioski we wszystkich kwestiach wymagających rozstrzygnięcia przez sąd i wypowiada się co do wniosków zgłaszanych przez uczestników postępowania. Wypowiedzi prokuratora mają zawierać należycie sprecyzowane stanowisko. Prokurator zwraca uwagę, aby jego wypowiedzi były zaprotokołowane jak najdokładniej.
Prokurator w ramach głosów stron, po przedstawieniu istotnych okoliczności sprawy, omówieniu i ocenie dowodów, wskazuje na prawne i społeczne aspekty sprawy, uzasadniając kwalifikację prawną czynu, rodzaj i wymiar wnioskowanej kary i środków karnych oraz innych rozstrzygnięć.
W sprawach, w których funkcje oskarżycielskie przed sądami rejonowymi wykonują przedstawiciele innych organów, prokurator zapoznaje się z treścią orzeczeń i w miarę potrzeby zaskarża je. Organom tym prokurator udziela wskazówek i zaleceń w wypełnianiu funkcji oskarżycielskiej.
1. Prokurator składa niezwłocznie sprawozdanie z przebiegu i wyników rozprawy (posiedzenia), w tym dotyczących zabezpieczenia majątkowego, wraz z własną oceną orzeczenia (zarządzenia) przełożonemu, który podpisem pod adnotacją w aktach podręcznych stwierdza przyjęcie sprawozdania. W szczególności prokurator informuje przełożonego o zastosowaniu przez sąd art. 387 wniosek oskarżonego o skazanie bez przeprowadzania postępowania dowodowego k.p.k. lub trybu z art. 338a wniosek oskarżonego o wydanie wyroku skazującego bez postępowania dowodowego k.p.k., czyniąc o tym adnotację w aktach podręcznych. W sprawach rozpoznawanych bez udziału prokuratora zasadność orzeczenia bada i składa sprawozdanie wyznaczony prokurator.
1a. Przepisu ust. 1 nie stosuje się, jeżeli w rozprawie (posiedzeniu) brał udział kierownik jednostki.
2. Przełożony, niezależnie od oceny prokuratora, może złożyć wniosek o sporządzenie na piśmie uzasadnienia orzeczenia.
3. W przypadku określonym w ust. 2 po uzyskaniu sporządzonego na piśmie uzasadnienia orzeczenia przełożony może wyznaczyć innego prokuratora niż uczestniczący w rozprawie do dokonania oceny zasadności orzeczenia. Ocenę taką poprzedza zapoznanie się z aktami danej sprawy. W razie stwierdzenia braku podstaw do zaskarżenia orzeczenia prokurator przedstawia swoją ocenę na piśmie.
1. Środek odwoławczy od orzeczenia sądu pierwszej instancji sporządza i przesyła do sądu prokurator, który skierował akt oskarżenia lub brał udział w postępowaniu przed sądem; jeżeli to niemożliwe, środek odwoławczy sporządza i przesyła do sądu prokurator wyznaczony przez przełożonego.
2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do wniosku o przywrócenie terminu do wniesienia środka odwoławczego.
1. Przy powoływaniu się na dowód należy w uzasadnieniu środka odwoławczego wskazać numer karty akt sprawy.
2. Jeżeli w środku odwoławczym powołuje się dowody objęte wnioskiem o sprostowanie protokołu rozprawy, a w kwestii tej nie nastąpiło jeszcze rozstrzygnięcie, treść dowodów można także podać w brzmieniu określonym we wniosku o sprostowanie protokołu rozprawy.
1. Do udziału w postępowaniu przed sądem odwoławczym wyznacza się prokuratora, o którym mowa w § 321 ust. 1.
2. Jeżeli prokurator, o którym mowa w ust. 1, nie może wziąć udziału w postępowaniu, do udziału w rozprawach i posiedzeniach sądu odwoławczego innego prokuratora wyznacza kierownik jednostki.
3. W uzasadnionych przypadkach kierownik jednostki może wystąpić do kierownika jednostki wyższego stopnia o wyznaczenie prokuratora tej jednostki do udziału w postępowaniu przed sądem odwoławczym.
4. W przypadku gdy w postępowaniu odwoławczym będzie uczestniczył prokurator z innej jednostki wraz z przesłaniem do sądu środka odwoławczego należy mu przekazać akta podręczne wraz z odpisem zaskarżonego orzeczenia i dodatkowym odpisem środka odwoławczego.
Przepisy § 328 ust. 3 i 4 stosuje się odpowiednio po otrzymaniu z sądu zawiadomienia o przyjęciu środka odwoławczego wniesionego przez oskarżonego, z tym że z aktami podręcznymi przesyła się w miarę możliwości odpis wyroku i tego środka.
Prokurator, o którym mowa w § 328, może cofnąć środek odwoławczy zwłaszcza w sytuacji, gdy w toku postępowania w sposób istotny zmieniły się okoliczności faktyczne lub prawne sprawy. O cofnięciu środka odwoławczego i jego przyczynach prokurator zawiadamia niezwłocznie przełożonego.
1. W postępowaniu przed sądem odwoławczym przepisy § 322 i § 323 stosuje się odpowiednio.
2. W razie potrzeby, wynikającej z charakteru sprawy lub wagi rozstrzyganych problemów, sporządza się wniosek na piśmie.
3. We wniosku należy omówić uchybienia postępowania sądowego wymagające zwrócenia na nie uwagi sądowi niższej instancji.
Przepisy § 325 stosuje się odpowiednio.
1. W razie uzyskania na skutek pisma zawierającego prośbę o wniesienie kasacji od prawomocnego orzeczenia sądu kończącego postępowanie informacji uprawdopodabniających uchybienie, o którym mowa w art. 523 zakres kasacji § 1 zdanie pierwsze k.p.k. lub art. 523 zakres kasacji § 1 zdanie drugie w związku z art. 523 zakres kasacji § 1a k.p.k., zwanego dalej „pismem o kasację”, prokurator wykonujący czynności służbowe w Prokuraturze Krajowej zwraca się do właściwego sądu o nadesłanie akt sprawy.
2. Jeżeli na podstawie treści pisma o kasację można ustalić, że nie zachodzą ustawowe warunki dopuszczalności wniesienia kasacji, nie występuje się o akta sprawy, a pismo pozostawia się bez biegu.
3. W razie braku podstaw do wniesienia kasacji przez Prokuratora Generalnego pismo o kasację pozostawia się bez biegu.
4. W przypadkach, o których mowa w ust. 2 i 3, pozostawienie pisma o kasację bez biegu nie wymaga uzasadnienia. Przyczynę pozostawienia pisma bez biegu odnotowuje się w aktach sprawy prokuratora.
5. O wniesieniu kasacji albo pozostawieniu bez biegu pisma o kasację zawiadamia się autora pisma. W przypadku pozostawienia pisma o kasację bez biegu w zawiadomieniu podaje się przyczynę i podstawę prawną. Zawiadomienie nie wymaga uzasadnienia.
1. Jeżeli pismo o kasację nie wskazuje orzeczenia, którego dotyczy, oraz okoliczności mogących stanowić podstawę zarzutów kasacyjnych, wzywa się jego autora do usunięcia tych braków w terminie 7 dni.
2. W razie nieusunięcia braków w terminie, o którym mowa w ust. 1, pismo o kasację pozostawia się bez biegu, o czym poucza się w wezwaniu.
3. W przypadku, o którym mowa w ust. 2, autora pisma o kasację nie zawiadamia się o pozostawieniu tego pisma bez biegu. Przepis § 332a ust. 4 zdanie drugie stosuje się.
1. Jeżeli z treści pisma o kasację wynika, że nie pochodzi od osoby, której dotyczy prawomocne orzeczenie sądu kończące postępowanie, osoby dla niej najbliższej w rozumieniu art. 115 podpisywanie uzasadnienia § 11 k.k. lub osoby uprawnionej do jej reprezentowania, pozostawia się je bez biegu. Przepisy § 332a ust. 4 i 5 stosuje się odpowiednio.
2. W przypadku wątpliwości, czy pismo o kasację pochodzi od osoby wskazanej w ust. 1, prokurator może zażądać od autora pisma wykazania tej okoliczności w terminie 7 dni.
3. W razie niewykazania w terminie, o którym mowa w ust. 2, że pismo o kasację pochodzi od osoby wskazanej w ust. 1, pismo pozostawia się bez biegu, o czym poucza się w wezwaniu. Przepisy § 332a ust. 4 zdanie drugie i § 332b ust. 3 zdanie pierwsze stosuje się odpowiednio.
Pismo o kasację ponownie wniesione w sprawie, w której stwierdzono brak podstaw do wniesienia kasacji przez Prokuratora Generalnego, pozostawia się bez biegu. Przepisy § 332a ust. 4 zdanie drugie i § 332b ust. 3 zdanie pierwsze stosuje się odpowiednio.
1. Jeżeli z treści pisma o kasację lub innych okoliczności znanych prokuratorowi z urzędu wynika, że prośbę o wniesienie kasacji w tej samej sprawie skierowano również do innego uprawnionego organu, prokurator występuje do niego o informację o sposobie jej rozpatrzenia.
2. Do czasu uzyskania informacji, o której mowa w ust. 1, prokurator może powstrzymać się od podejmowania dalszych czynności.
3. Po uzyskaniu informacji, o której mowa w ust. 1, pismo o kasację można pozostawić bez biegu w przypadku, gdy:
1) w tej samej sprawie i w interesie tej samej strony pismo o kasację skierowano do innego uprawnionego organu;
2) inny uprawniony organ podjął decyzję o wniesieniu kasacji w tej samej sprawie i w interesie tej samej strony;
3) kasacja w tej samej sprawie i w interesie tej samej strony została wniesiona przez inny uprawniony organ.
4. W przypadku, o którym mowa w ust. 3, przepisy § 332a ust. 4 i 5 stosuje się odpowiednio.
1. Nie nadaje się biegu pismom o kasację:
1) niezawierającym imienia i nazwiska, miejsca zamieszkania lub adresu do korespondencji;
2) skierowanym drogą elektroniczną, chyba że zostały opatrzone kwalifikowanym podpisem elektronicznym albo podpisem potwierdzonym profilem zaufanym e-PUAP;
3) zawierającym treści znieważające lub słowa powszechnie uznawane za obelżywe;
4) niezawierającym informacji, o których mowa w § 332a ust. 1.
2. W przypadku, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, przepisy § 332a ust. 4 zdanie drugie i § 332b ust. 3 zdanie pierwsze stosuje się odpowiednio.
3. W przypadkach, o których mowa w ust. 1 pkt 2–4, przepisy § 332a ust. 4 i 5 stosuje się odpowiednio.
1. Jeżeli pismo o kasację nie jest podpisane, wzywa się jego autora do usunięcia tego braku w terminie 7 dni.
2. W razie nieusunięcia braku w terminie wskazanym w ust. 1 pismo o kasację pozostawia się bez biegu, o czym poucza się w wezwaniu. Przepisy § 332a ust. 4 zdanie drugie i § 332b ust. 3 zdanie pierwsze stosuje się odpowiednio.
Pismo o kasację pozostawia się bez biegu w przypadku stwierdzenia zaginięcia lub zniszczenia akt sprawy, której dotyczy. W takim przypadku zawiadamia się autora pisma o pozostawieniu tego pisma bez biegu, pouczając go o treści art. 160 właściwość organów w sprawach odtwarzania akt sprawy § 3 k.p.k. i art. 161 zakres odtworzenia akt sprawy prawomocnie zakończonej k.p.k. Przepis § 332a ust. 4 stosuje się odpowiednio.
1. W razie stwierdzenia w orzeczeniu sądu odwoławczego, innym niż uchylające wyrok sądu pierwszej instancji i przekazujące sprawę do ponownego rozpoznania, uchybień wymienionych w art. 439 bezwzględne przyczyny odwoławcze k.p.k. lub innego rażącego naruszenia prawa, o którym mowa w art. 523 zakres kasacji k.p.k., wniosek o doręczenie orzeczenia z uzasadnieniem kieruje do sądu odwoławczego odpowiednio prokurator Prokuratury Krajowej, naczelnik właściwego wydziału zamiejscowego albo właściwego wydziału prokuratury regionalnej, prokuratury okręgowej lub prokurator rejonowy.
2. W razie stwierdzenia w prawomocnym orzeczeniu sądu kończącym postępowanie, w innym przypadku niż określony w ust. 1, uchybień wymienionych w art. 439 bezwzględne przyczyny odwoławcze k.p.k. lub innego rażącego naruszenia prawa, o którym mowa w art. 523 zakres kasacji k.p.k., prokurator, o którym mowa w ust. 1, zwraca się do prezesa właściwego sądu o niezwłoczne nadesłanie akt sprawy, wskazując, w razie potrzeby, na termin określony w art. 524 termin do wniesienia kasacji § 3 k.p.k. Po otrzymaniu akt prokurator niezwłocznie przesyła do Prokuratora Generalnego za pośrednictwem Prokuratora Krajowego wniosek o wniesienie kasacji nadzwyczajnej.
3. Kasację od orzeczenia, o którym mowa w ust. 1 i 2, wnosi odpowiednio Prokurator Krajowy, naczelnik właściwego wydziału zamiejscowego, prokurator regionalny lub okręgowy. Prokurator rejonowy kasację kieruje za pośrednictwem prokuratora okręgowego. Kasację od orzeczeń wydanych przez sądy wojskowe wnosi Zastępca Prokuratora Generalnego do spraw Wojskowych.
4. Przepisy ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio w razie stwierdzenia w prawomocnym wyroku okoliczności, o której mowa w art. 523 zakres kasacji § 1a k.p.k.
5. W posiedzeniu sądu w przedmiocie dopuszczalności kasacji odbywającym się z udziałem stron uczestniczy odpowiednio prokurator Prokuratury Krajowej, prokurator właściwego wydziału zamiejscowego, prokurator prokuratury regionalnej lub okręgowej; w razie potrzeby prokurator ten zaskarża orzeczenie o niedopuszczalności kasacji. Prokurator, o którym mowa w § 321 ust. 1, może, na swój wniosek, wziąć udział w posiedzeniu obok prokuratora wyznaczonego z jednostki wyższego stopnia.
6. Pisemną odpowiedź na kasację składa odpowiednio prokurator Prokuratury Krajowej, prokurator właściwego wydziału zamiejscowego, prokurator prokuratury regionalnej, prokurator prokuratury okręgowej lub prokurator rejonowy w terminie 14 dni od dnia otrzymania kasacji innej strony. Uznając kasację za oczywiście bezzasadną, prokurator zarządza przesłanie odpowiedzi podmiotom wymienionym w art. 530 przyjęcie lub odmowa przyjęcia kasacji § 5 k.p.k., o czym informuje sąd, a po nadejściu zwrotnych pokwitowań jej odbioru przesyła je do sądu w ślad za odpowiedzią na kasację.
7. W rozprawie przed Sądem Najwyższym w przedmiocie rozpoznania kasacji może wziąć udział, na swój wniosek, obok prokuratora Prokuratury Krajowej prokurator, o którym mowa w § 321.
8. W przypadku niesporządzenia przez sąd odwoławczy uzasadnienia orzeczenia w czasie powodującym zagrożenie upływu terminu, o którym mowa w art. 524 termin do wniesienia kasacji § 3 k.p.k., prokurator Prokuratury Krajowej, naczelnik właściwego wydziału zamiejscowego, prokurator regionalny, prokurator okręgowy lub prokurator rejonowy, na miesiąc przed upływem tego terminu, powinien zawiadomić o tym prezesa sądu odwoławczego.
1. W razie stwierdzenia w wyroku sądu odwoławczego uchylającym wyrok sądu pierwszej instancji i przekazującym sprawę do ponownego rozpoznania uchybień wymienionych w art. 439 bezwzględne przyczyny odwoławcze k.p.k. albo naruszenia art. 437 rodzaje orzeczeń sądu odwoławczego k.p.k., wniosek o doręczenie wyroku z uzasadnieniem kieruje do sądu odwoławczego odpowiednio prokurator Prokuratury Krajowej, naczelnik właściwego wydziału zamiejscowego albo właściwego wydziału prokuratury regionalnej, prokuratury okręgowej lub prokurator rejonowy. Przepis § 333 ust. 5 i 6 oraz skarg na wyroki sądów odwoławczych stosuje się odpowiednio.
2. W razie potrzeby prokurator, o którym mowa w ust. 1, po przyjęciu skargi przez prezesa sądu odwoławczego, składa wniosek w przedmiocie środka zapobiegawczego bezpośrednio do Sądu Najwyższego.
1. W razie wystąpienia z wnioskiem o wznowienie postępowania sądowego z urzędu lub na skutek wystąpienia uprawnionej osoby kierownik jednostki powiadamia o tym kierownika jednostki wyższego stopnia.
1a. Do wystąpień, o których mowa w ust. 1, stosuje się odpowiednio przepisy § 332a–332h.
2. W razie uznania wystąpienia za niezasadne, pozostawia się je bez biegu i powiadamia o tym zainteresowanego, podając motywy odmowy.
3. Do udziału prokuratora w postępowaniu kasacyjnym dotyczącym wznowienia postępowania stosuje się odpowiednio przepisy rozdziału 4.
1. Do udziału w postępowaniu przed sądem w przedmiocie wydania wyroku łącznego wyznacza się prokuratora z jednostki, której prokurator brał udział w postępowaniu, w którym wydano ostatni wyrok skazujący lub łączny w pierwszej instancji zawierający kary podlegające łączeniu.
2. Jeżeli w postępowaniach w pierwszej instancji uczestniczyli prokuratorzy jednostek różnych stopni, właściwy do udziału w postępowaniu, o którym mowa w ust. 1, jest prokurator jednostki wyższego stopnia.
1. W razie uzyskania, na skutek pisma zawierającego prośbę o wniesienie skargi nadzwyczajnej lub
wskazującego okoliczności mogące stanowić podstawę jej zarzutów, zwanego dalej „pismem o skargę nadzwyczajną”, albo z urzędu, informacji uprawdopodabniających uchybienie uzasadniające wniesienie skargi nadzwyczajnej od prawomocnego orzeczenia sądu powszechnego lub sądu wojskowego kończącego postępowanie w sprawie, które nie może być uchylone lub zmienione w trybie innych nadzwyczajnych środków zaskarżenia, prokurator wykonujący czynności służbowe w Prokuraturze Krajowej zwraca się do prokuratora regionalnego o dokonanie oceny dopuszczalności i celowości wniesienia skargi nadzwyczajnej, chyba że uzna, iż nie jest to konieczne.
2. Prokurator regionalny, przed dokonaniem oceny dopuszczalności i celowości wniesienia skargi nadzwyczajnej, zwraca się do prezesa właściwego sądu apelacyjnego o niezwłoczne nadesłanie akt sprawy.
3. Prokurator regionalny, zwracając się o niezwłoczne nadesłanie akt sprawy, może wystąpić do prezesa właściwego sądu apelacyjnego o przedstawienie opinii w przedmiocie dopuszczalności i celowości wniesienia skargi nadzwyczajnej w sprawie, o której akta wystąpił; w takim przypadku prokurator regionalny przesyła prezesowi właściwego sądu apelacyjnego kopię pisma o skargę nadzwyczajną lub informacje uprawdopodabniające uchybienie uzasadniające wniesienie skargi nadzwyczajnej.
4. Prokurator regionalny, przed dokonaniem oceny dopuszczalności i celowości wniesienia skargi nadzwyczajnej, może zwrócić się do podległych mu kierowników jednostek organizacyjnych prokuratury, z których prokuratorzy brali udział w postępowaniach sądowych, o przedstawienie stanowiska w przedmiocie dopuszczalności i celowości wniesienia od tego orzeczenia skargi nadzwyczajnej.
5. Prokurator regionalny po dokonaniu oceny dopuszczalności i celowości wniesienia skargi nadzwyczajnej niezwłocznie przesyła prokuratorowi wykonującemu czynności służbowe w Prokuraturze Krajowej akta sprawy wraz z projektem skargi nadzwyczajnej albo stanowiskiem w przedmiocie braku podstaw do jej wniesienia.
6. Jeżeli w stanowisku, o którym mowa w ust. 5, wskazano oczywisty brak podstaw do wniesienia skargi nadzwyczajnej, akt sprawy nie przesyła się prokuratorowi wykonującemu czynności służbowe w Prokuraturze Krajowej, chyba że wystąpi z takim żądaniem.
7. Prokurator wykonujący czynności służbowe w Prokuraturze Krajowej zawiadamia autora pisma o skargę nadzwyczajną o wniesieniu skargi nadzwyczajnej przez Prokuratora Generalnego albo o pozostawieniu tego pisma bez biegu z uwagi na brak podstaw do jej wniesienia. W przypadku pozostawienia pisma o skargę nadzwyczajną bez biegu w zawiadomieniu podaje się przyczynę i podstawę prawną. Zawiadomienie nie wymaga uzasadnienia.
Jeżeli pismo o skargę nadzwyczajną skierowano do prokuratora regionalnego, przepisy § 335a ust. 2–7 stosuje się odpowiednio, z tym że akta sprawy wraz z projektem skargi nadzwyczajnej albo stanowiskiem w przedmiocie braku podstaw do jej wniesienia przesyła się Dyrektorowi Departamentu Postępowania Sądowego Prokuratury Krajowej.
Pismo o skargę nadzwyczajną, skierowane do prokuratora okręgowego lub prokuratora rejonowego, przekazuje się niezwłocznie właściwemu prokuratorowi regionalnemu. Przepisy § 335a ust. 2–7 i § 335b stosuje się odpowiednio.
1. Jeżeli pismo o skargę nadzwyczajną nie jest podpisane, wzywa się jego autora do usunięcia tego braku w terminie 7 dni.
2. W razie nieusunięcia braku w terminie wskazanym w ust. 1 pismo o skargę nadzwyczajną pozostawia się bez biegu, o czym poucza się w wezwaniu.
3. W przypadku, o którym mowa w ust. 2, autora pisma o skargę nadzwyczajną nie zawiadamia się o pozostawieniu tego pisma bez biegu. Przyczynę pozostawienia pisma o skargę nadzwyczajną bez biegu odnotowuje się w aktach sprawy prokuratora.
1. Nie nadaje się biegu pismom o skargę nadzwyczajną:
1) niezawierającym imienia i nazwiska, miejsca zamieszkania lub adresu do korespondencji;
2) skierowanym drogą elektroniczną, chyba że zostały opatrzone kwalifikowanym podpisem elektronicznym albo podpisem potwierdzonym profilem zaufanym e-PUAP;
3) zawierającym treści znieważające lub słowa powszechnie uznawane za obelżywe;
4) niezawierającym informacji, o których mowa w § 335a ust. 1.
2. W przypadku, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, przepis § 335d ust. 3 stosuje się odpowiednio.
3. W przypadkach, o których mowa w ust. 1 pkt 2–4, przepis § 335a ust. 7 stosuje się odpowiednio.
1. Jeżeli z treści pisma o skargę nadzwyczajną lub innych okoliczności wynika, że prośbę o wniesienie skargi nadzwyczajnej w tej samej sprawie skierowano również do innego uprawnionego organu, prokurator występuje do niego o informację o sposobie jej rozpatrzenia.
2. Do czasu uzyskania informacji, o której mowa w ust. 1, prokurator może powstrzymać się od podejmowania dalszych czynności.
3. Pismo o skargę nadzwyczajną pozostawia się bez biegu w przypadku, gdy:
1) w tej samej sprawie i w interesie tej samej strony pismo o skargę nadzwyczajną skierowano do innego uprawnionego organu w zakresie jego właściwości;
2) inny uprawniony organ, w zakresie swojej właściwości, podjął decyzję o wniesieniu skargi nadzwyczajnej w tej samej sprawie i w interesie tej samej strony;
3) skarga nadzwyczajna w tej samej sprawie i w interesie tej samej strony została wniesiona przez inny uprawniony organ w zakresie jego właściwości.
4. W przypadkach, o których mowa w ust. 3, przepis § 335a ust. 7 stosuje się odpowiednio.
Pismo o skargę nadzwyczajną pozostawia się bez biegu w przypadku stwierdzenia zaginięcia lub zniszczenia akt sprawy, której dotyczy. W takim przypadku zawiadamia się autora tego pisma o pozostawieniu pisma bez biegu, pouczając go o treści art. 160 właściwość organów w sprawach odtwarzania akt sprawy § 3 k.p.k. i art. 161 zakres odtworzenia akt sprawy prawomocnie zakończonej k.p.k. Przepisy § 335a ust. 7 zdanie drugie i trzecie stosuje się odpowiednio.
1. Pismo o skargę nadzwyczajną w sprawie, w której nie upłynął termin do wniesienia kasacji na niekorzyść oskarżonego lub skargi kasacyjnej, wniosku o wznowienie postępowania na niekorzyść oskarżonego lub skargi o wznowienie postępowania lub postępowanie kasacyjne albo postępowanie w przedmiocie wznowienia postępowania toczy się, pozostawia się bez biegu. Przepis § 335a ust. 7 stosuje się odpowiednio.
2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się, jeżeli uchybienie, o którym mowa w § 335a ust. 1, nie może być podstawą wniesienia kasacji.
Jeżeli z treści pisma o skargę nadzwyczajną wynika, że w sprawie, której dotyczy, nie zachodzą uchybienia uzasadniające wniesienie skargi nadzwyczajnej, pismo to pozostawia się bez biegu. Przepis § 335a ust. 7 stosuje się odpowiednio.
1. Pismo o skargę nadzwyczajną ponownie wniesione w sprawie, w której Prokurator Generalny lub Rzecznik Praw Obywatelskich stwierdził brak podstaw do wniesienia skargi nadzwyczajnej, pozostawia się bez biegu.
2. Jeżeli brak podstaw do wniesienia skargi nadzwyczajnej stwierdził inny organ niż wskazany w ust. 1, pismo o skargę nadzwyczajną ponownie wniesione w tej sprawie można pozostawić bez biegu, chyba że przyczyną odmowy wniesienia skargi nadzwyczajnej był brak uprawnienia organu do jej wniesienia w danej sprawie.
3. W przypadku, o którym mowa w ust. 1 lub 2, przepis § 335d ust. 3 stosuje się odpowiednio.
1. Jeżeli pismo o skargę nadzwyczajną nie wskazuje prawomocnego orzeczenia sądu powszechnego lub sądu wojskowego kończącego postępowanie w sprawie, którego dotyczy, lub okoliczności mogących stanowić podstawę zarzutów skargi nadzwyczajnej, wzywa się do usunięcia tych braków w terminie 7 dni.
2. W razie nieusunięcia braków w terminie, o którym mowa w ust. 1, pismo o skargę nadzwyczajną pozostawia się bez biegu, o czym poucza się w wezwaniu. Przepis § 335d ust. 3 stosuje się odpowiednio.
1. Jeżeli z treści pisma o skargę nadzwyczajną wynika, że nie pochodzi od osoby, której dotyczy prawomocne orzeczenie sądu powszechnego lub sądu wojskowego kończące postępowanie w sprawie, osoby dla niej najbliższej w rozumieniu art. 115 podpisywanie uzasadnienia § 11 k.k. lub osoby uprawnionej do jej reprezentowania, pozostawia się je bez biegu. Przepis § 335a ust. 7 stosuje się odpowiednio.
2. W przypadku wątpliwości, czy pismo o skargę nadzwyczajną pochodzi od osoby, o której mowa w ust. 1, prokurator może zażądać od autora pisma wykazania tej okoliczności w terminie 7 dni.
3. W razie niewykazania w terminie, o którym mowa w ust. 2, że pismo o skargę nadzwyczajną pochodzi od osoby wskazanej w ust. 1, pismo pozostawia się bez biegu, o czym poucza się w wezwaniu. Przepis § 335d ust. 3 stosuje się odpowiednio.
W postępowaniu przed Sądem Najwyższym w przedmiocie skargi nadzwyczajnej uczestniczy prokurator wykonujący czynności służbowe w Prokuraturze Krajowej. Przepisy § 333 ust. 5–7 stosuje się odpowiednio.
1. W razie zaistnienia okoliczności dających podstawę do odwołania odroczenia, przerwy w wykonywaniu kary pozbawienia wolności lub warunkowego przedterminowego zwolnienia albo do podjęcia zawieszonego postępowania wykonawczego, uchylenia zezwolenia na odbycie kary w systemie dozoru elektronicznego lub wszczęcia egzekucji z zabezpieczonego mienia – prokurator niezwłocznie występuje do sądu ze stosownym wnioskiem.
2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do zarządzenia wykonania kary warunkowo zawieszonej i podjęcia postępowania warunkowo umorzonego.
