1. Prokurator uczestniczy w posiedzeniach sądu, gdy ustawa tak stanowi oraz gdy sąd rozpoznający wniosek prokuratora albo rozstrzygający zażalenie na jego decyzję lub prokurator uzna to za zasadne, w szczególności gdy wymaga tego dobro postępowania.
2. Prokurator uczestniczy w posiedzeniach sądu w przedmiocie zastosowania lub przedłużenia tymczasowego aresztowania oraz w posiedzeniach sądu rozpoznającego zażalenie na zatrzymanie, gdy zatrzymanie nastąpiło na jego zarządzenie lub gdy w trybie nadzoru prokurator stwierdził uchybienia w przebiegu tej czynności.
1. Do udziału w rozprawie (posiedzeniu) wyznacza się jako referenta sądowego prokuratora, który w danej sprawie prowadził lub nadzorował postępowanie przygotowawcze albo sporządził akt oskarżenia. Wyznaczenie innego prokuratora jest dopuszczalne wyłącznie w szczególnie uzasadnionych przypadkach; wyznacza się wówczas prokuratora znającego sprawę.
2. W sprawach skomplikowanych, a także w przypadku, gdy postępowanie prowadził zespół prokuratorów, w celu zapewnienia prawidłowego toku postępowania przed sądem, do udziału w rozprawie można wyznaczyć więcej niż jednego prokuratora.
3. W sprawach, w których postępowanie przygotowawcze zakończyło się w formie dochodzenia, prokurator
bierze udział w rozprawie głównej:
1) w sprawach zawiłych pod względem faktycznym lub prawnym lub w których przemawia za tym charakter czynności dowodowych podlegających przeprowadzeniu na rozprawie głównej;
2) gdy jest to niezbędne dla zapewnienia ochrony interesów pokrzywdzonego, w szczególności, gdy jest on osobą, która może mieć trudności z korzystaniem z przysługujących jej uprawnień procesowych z uwagi na wiek, cechy i właściwości osobiste lub stan zdrowia;
3) w sprawach o przestępstwa o bulwersującym charakterze lub przestępstwa, które z powodu innych szczególnych okoliczności wzbudzają zainteresowanie społeczne.
4. W sprawie, w której występują okoliczności wskazane w ust. 3, kierownik jednostki poleca prokuratorowi udział w rozprawie głównej.
Na rozprawie (posiedzeniu) prokurator składa wnioski we wszystkich kwestiach wymagających rozstrzygnięcia przez sąd i wypowiada się co do wniosków zgłaszanych przez uczestników postępowania. Wypowiedzi prokuratora mają zawierać należycie sprecyzowane stanowisko. Prokurator zwraca uwagę, aby jego wypowiedzi były zaprotokołowane jak najdokładniej.
Prokurator w ramach głosów stron, po przedstawieniu istotnych okoliczności sprawy, omówieniu i ocenie dowodów, wskazuje na prawne i społeczne aspekty sprawy, uzasadniając kwalifikację prawną czynu, rodzaj i wymiar wnioskowanej kary i środków karnych oraz innych rozstrzygnięć.
W sprawach, w których funkcje oskarżycielskie przed sądami rejonowymi wykonują przedstawiciele innych organów, prokurator zapoznaje się z treścią orzeczeń i w miarę potrzeby zaskarża je. Organom tym prokurator udziela wskazówek i zaleceń w wypełnianiu funkcji oskarżycielskiej.
1. Prokurator składa niezwłocznie sprawozdanie z przebiegu i wyników rozprawy (posiedzenia), w tym dotyczących zabezpieczenia majątkowego, wraz z własną oceną orzeczenia (zarządzenia) przełożonemu, który podpisem pod adnotacją w aktach podręcznych stwierdza przyjęcie sprawozdania. W szczególności prokurator informuje przełożonego o zastosowaniu przez sąd art. 387 wniosek oskarżonego o skazanie bez przeprowadzania postępowania dowodowego k.p.k. lub trybu z art. 338a wniosek oskarżonego o wydanie wyroku skazującego bez postępowania dowodowego k.p.k., czyniąc o tym adnotację w aktach podręcznych. W sprawach rozpoznawanych bez udziału prokuratora zasadność orzeczenia bada i składa sprawozdanie wyznaczony prokurator.
1a. Przepisu ust. 1 nie stosuje się, jeżeli w rozprawie (posiedzeniu) brał udział kierownik jednostki.
2. Przełożony, niezależnie od oceny prokuratora, może złożyć wniosek o sporządzenie na piśmie uzasadnienia orzeczenia.
3. W przypadku określonym w ust. 2 po uzyskaniu sporządzonego na piśmie uzasadnienia orzeczenia przełożony może wyznaczyć innego prokuratora niż uczestniczący w rozprawie do dokonania oceny zasadności orzeczenia. Ocenę taką poprzedza zapoznanie się z aktami danej sprawy. W razie stwierdzenia braku podstaw do zaskarżenia orzeczenia prokurator przedstawia swoją ocenę na piśmie.
1. Środek odwoławczy od orzeczenia sądu pierwszej instancji sporządza i przesyła do sądu prokurator, który skierował akt oskarżenia lub brał udział w postępowaniu przed sądem; jeżeli to niemożliwe, środek odwoławczy sporządza i przesyła do sądu prokurator wyznaczony przez przełożonego.
2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do wniosku o przywrócenie terminu do wniesienia środka odwoławczego.
