Rada Ministrów, uwzględniając potrzeby obronne Rzeczypospolitej Polskiej, po zasięgnięciu opinii komisji sejmowej właściwej w sprawach obrony państwa, co 4 lata określa, w drodze uchwały, szczegółowe kierunki przebudowy i modernizacji technicznej Sił Zbrojnych na kolejny 15-letni okres planistyczny, stosownie do zasad planowania obronnego w Organizacji Traktatu Północnoatlantyckiego na podstawie:
1) głównych kierunków rozwoju Sił Zbrojnych oraz ich przygotowań do obrony państwa określanych przez Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej;
2) zobowiązań Rzeczypospolitej Polskiej przyjętych w ramach planowania obronnego w Organizacji Traktatu Północnoatlantyckiego.
1. Minister Obrony Narodowej na podstawie szczegółowych kierunków przebudowy i modernizacji technicznej Sił Zbrojnych, o których mowa w art. 36 określanie szczegółowych kierunków przebudowy i modernizacji technicznej Sił Zbrojnych na kolejny 15-letni okres planistyczny, oraz stosownie do zasad planowania obronnego w Organizacji Traktatu Północnoatlantyckiego wprowadza, w drodze zarządzenia, program rozwoju Sił Zbrojnych, zwany dalej „programem”, po zasięgnięciu opinii komisji sejmowej właściwej w sprawach obrony państwa.
2. Program określa w szczególności:
1) zadania dotyczące modernizacji wyposażenia Sił Zbrojnych;
2) zamierzenia w zakresie:
a) systemów obronnych Sił Zbrojnych,
b) zobowiązań wynikających z umów lub porozumień międzynarodowych,
c) gromadzenia i utrzymywania zapasów środków bojowych i materiałowych dla Sił Zbrojnych,
d) szkolenia Sił Zbrojnych,
e) dyslokacji jednostek wojskowych,
f) rozwoju infrastruktury wojskowej,
g) polityki kadrowej, rekonwersyjnej, kształcenia kadr w systemie szkolnictwa wojskowego;
3) liczebność oraz skład bojowy poszczególnych elementów Sił Zbrojnych.
1. Realizację programu powierza się Ministrowi Obrony Narodowej.
2. W celu realizacji programu:
1) mogą być zawierane umowy wieloletnie, do których nie stosuje się przepisu art. 46 zaciąganie zobowiązań oraz dokonywanie wydatków przez jednostki sektora finansów publicznych ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz. U. z 2023 r. poz. 1270, z późn. zm.) i art. 435 umowa w sprawie zamówienia publicznego zawierana na czas nieoznaczony ustawy z dnia 11 września 2019 r. – Prawo zamówień publicznych (Dz. U. z 2023 r. poz. 1605 i 1720);
2) nie stosuje się przepisu art. 12 tworzenie, łączenie i likwidacja jednostek budżetowych ust. 3 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych w zakresie konieczności uzgadniania z ministrem właściwym do spraw aktywów państwowych decyzji o przeznaczeniu mienia likwidowanych jednostek budżetowych, w przypadku gdy mienie to jest przekazywane między jednostkami budżetowymi Ministerstwa Obrony Narodowej.
3. Minister Obrony Narodowej, po upływie każdego roku realizacji programu, przedstawia ministrowi właściwemu do spraw finansów publicznych informację z realizacji decyzji o przeznaczeniu mienia likwidowanych jednostek budżetowych Ministerstwa Obrony Narodowej.
4. Rada Ministrów sprawuje nadzór nad realizacją programu, składając Sejmowi corocznie stosowną informację o wykonaniu programu, razem ze szczegółowymi kierunkami przebudowy i modernizacji Sił Zbrojnych na kolejny okres planistyczny, o których mowa w art. 36 określanie szczegółowych kierunków przebudowy i modernizacji technicznej Sił Zbrojnych na kolejny 15-letni okres planistyczny.
Źródłami finansowania programu są:
1) budżet państwa;
2) środki Funduszu Wsparcia Sił Zbrojnych, o którym mowa w art. 41 Fundusz Wsparcia Sił Zbrojnych;
3) przychody ze zbycia akcji lub udziałów spółek przemysłowego potencjału obronnego, o których mowa w art. 47 minimalna kwota przeznaczana na finansowanie programu.
1. Na finansowanie potrzeb obronnych Rzeczypospolitej Polskiej przeznacza się corocznie wydatki z budżetu państwa w wysokości nie niższej niż:
1) 2,2% Produktu Krajowego Brutto – w roku 2022;
2) co najmniej 3% Produktu Krajowego Brutto – w roku 2023 i latach kolejnych.
2. Wartość Produktu Krajowego Brutto ustala się w oparciu o wartość określoną w założeniach projektu budżetu państwa na dany rok i dotyczy tego samego roku, na który są planowane wydatki, o których mowa w ust. 1.
3. Wydatki, o których mowa w ust. 1, obejmują wydatki budżetowe w części budżetu państwa „obrona narodowa” oraz wydatki budżetowe w dziale „obrona narodowa” w innych częściach budżetu państwa.
4. Udział wydatków majątkowych w wydatkach, o których mowa w ust. 1, wynosi co najmniej 20%.
5. Minister Obrony Narodowej, planując wydatki na modernizację techniczną Sił Zbrojnych, uwzględnia polski przemysłowy potencjał obronny oraz wydatki na badania naukowe i prace rozwojowe w dziedzinie obronności państwa.
6. Kryteria określone w ust. 1–5 są uwzględniane przez Radę Ministrów w projektach ustaw budżetowych albo projektach ustaw o prowizorium budżetowym.
7. Minister właściwy do spraw finansów publicznych, na zgodne wnioski Ministra Obrony Narodowej oraz właściwego dysponenta części budżetowej, może dokonywać przeniesień wydatków zaplanowanych w dziale „obrona narodowa” między częściami budżetu państwa.
8. Minister właściwy do spraw finansów publicznych, na wniosek Ministra Obrony Narodowej, może dokonywać przeniesień wydatków zaplanowanych w części budżetu państwa „obrona narodowa” pomiędzy działami klasyfikacji wydatków budżetu państwa.
1. W Banku Gospodarstwa Krajowego tworzy się Fundusz Wsparcia Sił Zbrojnych, zwany dalej „Funduszem”.
2. Środki Funduszu przeznacza się na realizację celów określonych w programie.
3. Środki Funduszu przeznacza się również na:
1) wykup obligacji i zapłatę odsetek od obligacji, o których mowa w art. 45 emitowanie obligacji przez Bank Gospodarstwa Krajowego na rzecz Funduszu ust. 1, pokrycie kosztów emisji tych obligacji oraz innych kosztów bezpośrednio związanych z tymi obligacjami;
2) zwrot Bankowi Gospodarstwa Krajowego środków, o których mowa w ust. 8, wraz z wynagrodzeniem określonym w umowie, o której mowa w ust. 5;
3) spłatę zobowiązań wynikających z wykonania przez Skarb Państwa gwarancji, o której mowa w art. 45 emitowanie obligacji przez Bank Gospodarstwa Krajowego na rzecz Funduszu ust. 2 oraz art. 45b objęcie zobowiązań Banku Gospodarstwa Krajowego gwarancją Skarbu Państwa ust. 1 ;
4) spłatę kredytów i pożyczek, o których mowa w art. 45 emitowanie obligacji przez Bank Gospodarstwa Krajowego na rzecz Funduszu ust. 1, wraz z odsetkami i innymi kosztami bezpośrednio związanymi z tymi kredytami i pożyczkami;
5) spłatę zobowiązań finansowych, o których mowa w art. 45a zaciąganie przez Bank Gospodarstwa Krajowego zobowiązań na rzecz Funduszu ust. 1, wraz z odsetkami i innymi kosztami bezpośrednio związanymi z tymi zobowiązaniami;
6) spłatę zobowiązań wynikających z transakcji zabezpieczających, o których mowa w art. 45c zawieranie przez Bank Gospodarstwa Krajowego transakcji zabezpieczających.
4. Środki Funduszu pochodzą z:
1) wpływów z tytułu:
a) wsparcia udzielonego wojskom obcym oraz udostępniania im poligonów,
b) specjalistycznych usług wojskowych;
2) przychodów, o których mowa w art. 30 przychody Agencji ust. 3 pkt 1 ustawy z dnia 10 lipca 2015 r. o Agencji Mienia Wojskowego (Dz. U. z 2022 r. poz. 2061 oraz z 2023 r. poz. 1463 i 1872);
3) wpływów uzyskanych ze sprzedaży mienia, o którym mowa w art. 93 zagospodarowywanie mienia na wyposażeniu jednostek poza granicami państwa ustawy wymienionej w pkt 2;
4) przychodów, o których mowa w art. 61 przekazanie nabytych przez Agencję akcji i udziałów w spółkach prawa handlowego ust. 2 ustawy wymienionej w pkt 2;
5) przychodów uzyskanych na podstawie art. 98 oddanie w najem, dzierżawę lub użyczenie nieruchomości nabytych przez jednostkę samorządową ust. 3 i art. 99 zadania szkół podoficerskich ust. 2 ustawy wymienionej w pkt 2;
6) (uchylony)
7) odszkodowań lub kar umownych oraz zwróconych zaliczek wypłaconych w poprzednich latach budżetowych, wpływów ze zrealizowanych gwarancji, zabezpieczeń oraz innych środków otrzymanych w toku realizacji umów zawartych przez jednostki budżetowe resortu obrony narodowej, niezależnie od źródła finansowania tych umów, dotyczących:
a) zakupu sprzętu wojskowego,
b) usług związanych z modernizacją, modyfikacją, naprawą lub remontem sprzętu wojskowego,
c) badań naukowych i prac rozwojowych w zakresie sprzętu wojskowego,
d) usług i robót budowlanych związanych z rozwojem infrastruktury wojskowej;
8) wpływów ze skarbowych papierów wartościowych, o których mowa w art. 43 emisja skarbowych papierów wartościowych;
9) kredytów, pożyczek oraz wyemitowanych obligacji, o których mowa w art. 45 emitowanie obligacji przez Bank Gospodarstwa Krajowego na rzecz Funduszu ust. 1, oraz zobowiązań finansowych, o których mowa w art. 45a zaciąganie przez Bank Gospodarstwa Krajowego zobowiązań na rzecz Funduszu ust. 1;
10) wpływów z wpłat lub darowizn, o których mowa w art. 50 możliwość dokonywania wpłat lub darowizn na Fundusz;
11) środków z budżetu państwa przekazywanych przez Ministra Obrony Narodowej;
12) darowizn, spadków i zapisów;
13) wpłat wnoszonych przez inne państwa członkowskie Organizacji Traktatu Północnoatlantyckiego w ramach refundacji wydatków poniesionych przez Rzeczpospolitą Polską na zadania realizowane w ramach Programu Inwestycji Organizacji Traktatu Północnoatlantyckiego w Dziedzinie Bezpieczeństwa (NSIP), zwanego dalej „Programem NSIP”;
14) zwrotu podatku od towarów i usług oraz podatku akcyzowego otrzymanych przez organy wojskowe z tytułu realizacji zadań na rzecz sił zbrojnych Stanów Zjednoczonych Ameryki oraz z tytułu udzielonego wsparcia pozostałym wojskom obcym;
14a) środków pochodzących ze źródeł zagranicznych niepodlegających zwrotowi, o których mowa w art. 5 pojęcie środków publicznych i dochodów publicznych ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych;
15) wpływów z innych tytułów.
5. Minister Obrony Narodowej zawiera z Bankiem Gospodarstwa Krajowego umowę dotyczącą obsługi Funduszu, w której określa się co najmniej zasady:
1) dokonywania wypłat ze środków Funduszu, o których mowa w ust. 6;
2) opracowania i aktualizacji planu finansowego Funduszu, o którym mowa w art. 42 plan finansowy Funduszu ust. 1;
3) opracowania i aktualizacji prognozy przychodów i wydatków Funduszu dla potrzeb opracowania programu;
4) udzielania finansowania, o którym mowa w ust. 8;
5) zakresu i terminów sporządzania sprawozdania z realizacji planu finansowego Funduszu.
6. Wypłaty ze środków Funduszu są realizowane na podstawie wniosków o wypłatę ze środków Funduszu składanych do Banku Gospodarstwa Krajowego przez Ministra Obrony Narodowej.
7. Ze środków Funduszu dokonuje się wypłaty wynagrodzenia prowizyjnego przysługującego Bankowi Gospodarstwa Krajowego z tytułu obsługi Funduszu. Wysokość wynagrodzenia jest ustalana w umowie, o której mowa w ust. 5.
8. W przypadku niedoboru na rachunku Funduszu środków niezbędnych do terminowej obsługi zadań, o których mowa w ust. 2 i 3 pkt 1, 4 i 5, finansowanie ich realizacji może odbywać się, po uzgodnieniu z ministrem właściwym do spraw finansów publicznych, ze środków Banku Gospodarstwa Krajowego.
1. Bank Gospodarstwa Krajowego sporządza plan finansowy Funduszu, który określa w szczególności:
1) przeznaczenie środków Funduszu zgodnie z art. 41 Fundusz Wsparcia Sił Zbrojnych ust. 2 i 3;
2) kwotę planowanych do pozyskania środków finansowych z tytułu kredytów, pożyczek oraz obligacji, o których mowa w art. 45 emitowanie obligacji przez Bank Gospodarstwa Krajowego na rzecz Funduszu ust. 1, oraz zobowiązań finansowych, o których mowa w art. 45a zaciąganie przez Bank Gospodarstwa Krajowego zobowiązań na rzecz Funduszu ust. 1;
3) roczną strategię w zakresie zarządzania środkami Funduszu, uwzględniającą planowane na dany rok transakcje zabezpieczające, o których mowa w art. 45c zawieranie przez Bank Gospodarstwa Krajowego transakcji zabezpieczających, i strukturę takich transakcji.
2. Bank Gospodarstwa Krajowego, nie później niż do dnia 15 czerwca roku poprzedzającego rok, w którym plan finansowy Funduszu ma obowiązywać, przedstawia projekt tego planu do:
1) uzgodnienia – ministrowi właściwemu do spraw finansów publicznych;
2) zatwierdzenia – Ministrowi Obrony Narodowej.
3. Minister Obrony Narodowej może zatwierdzić plan finansowy Funduszu po jego uzgodnieniu z ministrem właściwym do spraw finansów publicznych oraz uzyskaniu opinii komisji sejmowej właściwej w sprawach obrony państwa.
4. Minister Obrony Narodowej przedkłada plan finansowy Funduszu komisji sejmowej właściwej w sprawach obrony państwa najpóźniej do dnia 31 lipca roku poprzedzającego rok, w którym plan finansowy Funduszu ma obowiązywać.
5. Zatwierdzony plan finansowy Funduszu stanowi podstawę dokonywania wypłat ze środków Funduszu oraz podstawę do zaciągnięcia kredytów i pożyczek oraz wyemitowania obligacji, o których mowa w art. 45 emitowanie obligacji przez Bank Gospodarstwa Krajowego na rzecz Funduszu ust. 1, oraz zaciągnięcia zobowiązań finansowych, o których mowa w art. 45a zaciąganie przez Bank Gospodarstwa Krajowego zobowiązań na rzecz Funduszu ust. 1.
6. Zmiany planu finansowego zatwierdzonego w trybie, o którym mowa w ust. 3, zatwierdza Minister Obrony Narodowej po uzgodnieniu z ministrem właściwym do spraw finansów publicznych i po uzyskaniu przez Ministra Obrony Narodowej opinii komisji sejmowej właściwej w sprawach obrony państwa.
6a. Bank Gospodarstwa Krajowego przekazuje Ministrowi Obrony Narodowej oraz ministrowi właściwemu do spraw finansów publicznych, w terminach określonych w przepisach dotyczących sprawozdawczości budżetowej państwowych funduszy celowych, sprawozdanie miesięczne z realizacji planu finansowego Funduszu, narastająco za kolejne miesiące roku budżetowego, w szczegółowości nie mniejszej niż wynikająca z tego planu.
7. Bank Gospodarstwa Krajowego:
1) sporządza dla Funduszu odrębny bilans oraz rachunek zysków i strat, stanowiące załącznik do sprawozdania finansowego tego banku.
2) (uchylony)
8. Minister Obrony Narodowej przedkłada komisji sejmowej właściwej w sprawach obrony państwa sprawozdanie z realizacji planu finansowego Funduszu, w terminie do dnia 31 maja roku kalendarzowego następującego po roku, którego dotyczy sprawozdanie. Komisja sejmowa właściwa w sprawach obrony państwa wyraża opinię do przedłożonego sprawozdania.
9. Okresowo wolne środki Funduszu Bank Gospodarstwa Krajowego może lokować w formie depozytu, o którym mowa w art. 78b przyjmowanie przez Ministra Finansów wolnych środków w depozyt ust. 2 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych.
10. Dla potrzeb opracowania programu Bank Gospodarstwa Krajowego sporządza prognozę przychodów i wydatków Funduszu.
1. Minister właściwy do spraw budżetu, na wniosek Ministra Obrony Narodowej, może przekazywać na rzecz Funduszu skarbowe papiery wartościowe.
2. Minister właściwy do spraw budżetu określi, przez wydanie listu emisyjnego, warunki emisji skarbowych papierów wartościowych, o których mowa w ust. 1, oraz sposób realizacji świadczeń z nich wynikających.
3. List emisyjny zawiera w szczególności:
1) datę emisji;
2) powołanie podstawy prawnej emisji;
3) jednostkową wartość nominalną w złotych;
4) cenę lub sposób jej ustalenia;
5) stopę procentową lub sposób jej obliczania;
6) określenie sposobu i terminów wypłaty należności głównej oraz ewentualnych należności ubocznych;
7) termin wykupu oraz zastrzeżenia w przedmiocie możliwości wcześniejszego wykupu.
4. Emisja skarbowych papierów wartościowych, o których mowa w ust. 1, następuje z dniem zarejestrowania skarbowych papierów wartościowych w depozycie papierów wartościowych oraz w kwocie równej wartości nominalnej wyemitowanych skarbowych papierów wartościowych.
Do emisji skarbowych papierów wartościowych, o których mowa w art. 43 emisja skarbowych papierów wartościowych ust. 1, przepisów art. 98 list emisyjny i art. 102 zbywanie i emisja skarbowych papierów wartościowych ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych oraz przepisów wydanych na podstawie art. 97 rozporządzenie w sprawie warunków emitowania skarbowych papierów wartościowych tej ustawy nie stosuje się.
1. Bank Gospodarstwa Krajowego może zaciągać na rzecz Funduszu kredyty i pożyczki lub emitować obligacje na rynku krajowym i na rynkach zagranicznych.
2. Zobowiązania Banku Gospodarstwa Krajowego z tytułu kredytów, pożyczek i obligacji są objęte gwarancją Skarbu Państwa reprezentowanego przez ministra właściwego do spraw finansów publicznych.
3. Do gwarancji, o której mowa w ust. 2, nie stosuje się przepisów ustawy z dnia 8 maja 1997 r. o poręczeniach i gwarancjach udzielanych przez Skarb Państwa oraz niektóre osoby prawne (Dz. U. z 2023 r. poz. 926 i 1114), z wyjątkiem stosowanych odpowiednio art. 43b przepis przejściowy, art. 44 przepis przejściowy, art. 45 przepis przejściowy i art. 46 przepis przejściowy tej ustawy.
4. Gwarancja, o której mowa w ust. 2, jest udzielana do wysokości 100% pozostających do spłaty świadczeń pieniężnych wynikających z kredytu, pożyczki lub wyemitowanych obligacji wraz ze 100% należnych odsetek od tej kwoty i innych kosztów bezpośrednio związanych z kredytem, pożyczką lub obligacjami.
5. Gwarancja, o której mowa w ust. 2, jest wolna od opłaty prowizyjnej.
6. Jeżeli odzyskanie wierzytelności Skarbu Państwa, powstałych z tytułu udzielonej gwarancji, o której mowa w ust. 2, nie jest możliwe, Rada Ministrów, na wniosek ministra właściwego do spraw finansów publicznych, może umorzyć wierzytelność w całości albo części.
7. Bank Gospodarstwa Krajowego jest zwolniony z obowiązku ustanowienia zabezpieczenia do gwarancji, o których mowa w ust. 2.
8. Do emisji obligacji, o której mowa w ust. 1, stosuje się odpowiednio art 39p–39w ustawy z dnia 27 października 1994 r. o autostradach płatnych oraz o Krajowym Funduszu Drogowym (Dz. U. z 2022 r. poz. 2483 i 2707 oraz z 2023 r. poz. 760, 1193 i 1688).
9. Minister właściwy do spraw finansów publicznych składa oświadczenie potwierdzające objęcie gwarancją, o której mowa w ust. 2, zobowiązań z tytułu kredytu, pożyczki lub obligacji.
10. Bank Gospodarstwa Krajowego jest obowiązany na każde żądanie ministra właściwego do spraw finansów publicznych niezwłocznie przekazywać dokumenty i informacje niezbędne do oszacowania ryzyka dokonania przez Skarb Państwa zapłaty z tytułu udzielonej gwarancji, o której mowa w ust. 2.
11. Warunki finansowe obejmujące parametry ekonomiczne kredytów lub pożyczek wymagają uprzedniej akceptacji ministra właściwego do spraw budżetu.
1. Bank Gospodarstwa Krajowego może, za zgodą ministra właściwego do spraw finansów publicznych, zaciągać na rzecz Funduszu inne niż wymienione w art. 45 emitowanie obligacji przez Bank Gospodarstwa Krajowego na rzecz Funduszu ust. 1 zobowiązania finansowe dotyczące pozyskania zwrotnych środków finansowych.
2. Do zobowiązań finansowych, o których mowa w ust. 1, stosuje się odpowiednio art. 45 emitowanie obligacji przez Bank Gospodarstwa Krajowego na rzecz Funduszu ust. 2–7 i 9–11.
1. W przypadku objęcia zobowiązań Banku Gospodarstwa Krajowego, o których mowa w art. 45 emitowanie obligacji przez Bank Gospodarstwa Krajowego na rzecz Funduszu ust. 1 lub art. 45a zaciąganie przez Bank Gospodarstwa Krajowego zobowiązań na rzecz Funduszu ust. 1, gwarancją podmiotu innego niż Skarb Państwa zobowiązania wynikające z tej gwarancji są objęte gwarancją Skarbu Państwa reprezentowanego przez ministra właściwego do spraw finansów publicznych, jeżeli z oświadczenia Banku Gospodarstwa Krajowego złożonego ministrowi właściwemu do spraw finansów publicznych wynika, że gwarancja Skarbu Państwa jest warunkiem zaciągnięcia przez Bank Gospodarstwa Krajowego zobowiązań, o których mowa w art. 45 emitowanie obligacji przez Bank Gospodarstwa Krajowego na rzecz Funduszu ust. 1 lub art. 45a zaciąganie przez Bank Gospodarstwa Krajowego zobowiązań na rzecz Funduszu ust. 1.
2. Gwarancja Skarbu Państwa, o której mowa w ust. 1, jest udzielana do wysokości 100% zobowiązania wynikającego z gwarancji podmiotu innego niż Skarb Państwa, o której mowa w ust. 1, 100% odsetek od wypłaconego zobowiązania z tytułu tej gwarancji oraz 100% kosztów bezpośrednio związanych z tą gwarancją.
3. Do gwarancji Skarbu Państwa, o której mowa w ust. 1, stosuje się odpowiednio art. 45 emitowanie obligacji przez Bank Gospodarstwa Krajowego na rzecz Funduszu ust. 3, 5–7, 9 i 10.
Bank Gospodarstwa Krajowego może zawierać transakcje zabezpieczające ryzyko walutowe oraz ryzyko stopy procentowej dotyczące zaciąganych zobowiązań finansowych, o których mowa w art. 45 emitowanie obligacji przez Bank Gospodarstwa Krajowego na rzecz Funduszu ust. 1 i art. 45a zaciąganie przez Bank Gospodarstwa Krajowego zobowiązań na rzecz Funduszu ust. 1.
1. Specjalistyczne usługi wojskowe, o których mowa w art. 41 Fundusz Wsparcia Sił Zbrojnych ust. 4 pkt 1 lit. b, mogą być świadczone przez jednostki wojskowe wyłącznie zgodnie z ich przygotowaniem specjalistycznym, w szczególności w zakresie inżynierii wojskowej, szkolenia oraz napraw sprzętu wojskowego.
2. Specjalistyczne usługi wojskowe mogą być świadczone na uzasadniony wniosek:
1) jednostek sektora finansów publicznych;
2) podmiotów innych niż jednostki organizacyjne sektora finansów publicznych, w tym podmiotów prowadzących działalność gospodarczą, jeżeli świadczenie specjalistycznych usług wojskowych jest uzasadnione interesem publicznym lub interesem Sił Zbrojnych.
3. Specjalistyczne usługi wojskowe mogą być oferowane i świadczone wojskom obcym lub organizacjom międzynarodowym, jeżeli jest to uzasadnione interesem Sił Zbrojnych.
4. Specjalistyczne usługi wojskowe są świadczone na podstawie umowy za pełną odpłatnością obejmującą koszty bezpośrednie i pośrednie.
5. W szczególnie uzasadnionych przypadkach specjalistyczne usługi wojskowe mogą być świadczone za częściową odpłatnością obejmującą tylko koszty bezpośrednie.
6. Minister Obrony Narodowej określi, w drodze rozporządzenia, tryb składania i rozpatrywania wniosków oraz zawierania umów o świadczenie specjalistycznych usług wojskowych, uwzględniając potrzebę ujednolicenia sposobu postępowania podmiotów właściwych w tym zakresie oraz potrzebę zapewnienia sprawności zawierania tych umów.
Na finansowanie programu, niezależnie od wysokości określonych w art. 40 procent PKB przeznaczany na program rozwoju Sił Zbrojnych ust. 1, przeznacza się co najmniej 35% kwoty przychodów uzyskiwanych w zamian za zbycie akcji lub udziałów spółek przemysłowego potencjału obronnego.
1. Na zadania publiczne związane z realizacją na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zadań inwestycyjnych określonych w Programie NSIP może być przyznawana z budżetu państwa dotacja:
1) celowa:
a) na finansowanie zadań w zakresie inwestycji obronnych wynikających z udziału Rzeczypospolitej Polskiej w Programie NSIP oraz na przejściowe finansowanie zadań w części pozostającej do opłacenia przez organy Organizacji Traktatu Północnoatlantyckiego,
b) na realizację inwestycji krajowych jako zadań okołopakietowych, których wykonanie jest niezbędne w związku z realizowanymi projektami,
c) na płatności wnoszone w ramach składki do wspólnego budżetu inwestycyjnego Organizacji Traktatu Północnoatlantyckiego,
d) na finansowanie utrzymania inwestycji do czasu przekazania ich użytkownikom;
2) podmiotowa na finansowanie krajowych wydatków administracyjnych wynikających z łącznego udziału Rzeczypospolitej Polskiej w wartości zatwierdzonych projektów na realizację inwestycji w ramach Programu NSIP i wartości zatwierdzonych projektów inwestycyjnych realizowanych w ramach zadań okołopakietowych finansowanych ze środków krajowych.
2. Dotacje, o których mowa w ust. 1, przyznaje się instytucji gospodarki budżetowej, dla której Minister Obrony Narodowej jest organem założycielskim, powołanej w celu realizacji na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zadań inwestycyjnych określonych w Programie NSIP.
3. Instytucji gospodarki budżetowej, o której mowa w ust. 2, może być przyznawana z budżetu państwa dotacja celowa na finansowanie zadań w zakresie krajowych inwestycji obronnych, innych niż zadania wymienione w ust. 1 pkt 1 lit. b.
4. Minister Obrony Narodowej określi, w drodze rozporządzenia, warunki i tryb przyznawania i rozliczania dotacji, o których mowa w ust. 1 i 3, uwzględniając konieczność zapewnienia podziału dotacji na celowe i podmiotowe oraz prawidłowości postępowania w tych sprawach pod względem finansowym.
1. Na poczet wykonania zamówień, których przedmiotem jest newralgiczny sprzęt, newralgiczne usługi, newralgiczne roboty budowlane, sprzęt wojskowy oraz roboty budowlane, dostawy i usługi związane ze sprzętem wojskowym, roboty budowlane, dostawy i usługi związane z zabezpieczeniem obiektów będących w dyspozycji podmiotów realizujących zamówienia w dziedzinach obronności i bezpieczeństwa lub przeznaczone wyłącznie do celów wojskowych, do których nie stosuje się ustawy z dnia 11 września 2019 r. – Prawo zamówień publicznych, zamawiający może udzielać zaliczek, jeżeli taka możliwość została przewidziana w dokumentacji dotyczącej zamówienia lub jeżeli wykonawca został wybrany w postępowaniu, w którym zamawiający negocjował warunki umowy z wybranymi przez siebie wykonawcami lub wykonawcą.
2. Wysokość jednorazowej zaliczki nie może przekraczać 33% wartości wynagrodzenia wykonawcy za dane zamówienie.
3. Zaliczki udziela się po wniesieniu przez wykonawcę zabezpieczenia.
4. Zabezpieczenie zaliczki może być wnoszone według wyboru wykonawcy w jednej lub w kilku następujących formach:
1) pieniądzu;
2) poręczeniach bankowych lub poręczeniach spółdzielczej kasy oszczędnościowo-kredytowej, z tym że zobowiązanie kasy jest zawsze zobowiązaniem pieniężnym;
3) gwarancjach bankowych;
4) gwarancjach ubezpieczeniowych;
5) wekslach z poręczeniem wekslowym banku lub spółdzielczej kasy oszczędnościowo-kredytowej;
6) przez ustanowienie zastawu na papierach wartościowych emitowanych przez Skarb Państwa lub jednostkę samorządu terytorialnego;
7) przez ustanowienie zastawu rejestrowego.
5. Zaliczka może być wypłacona przez rachunek powierniczy. W takim przypadku nie jest wymagane zabezpieczenie zaliczki.
6. Zabezpieczenie zaliczki ustala się w wysokości do pełnej kwoty udzielonej zaliczki.
7. Zamawiający może udzielić kolejnych zaliczek, pod warunkiem że wykonawca w ramach realizacji zamówienia:
1) rozliczy środki w zakresie wartości poprzednio udzielanych zaliczek lub
2) wykaże, że zaangażował całość środków w zakresie wartości poprzednio udzielanych zaliczek.
8. Formę lub formy zabezpieczenia zaliczki, sposób jego wniesienia i zwrotu określa się w umowie. Umowa może przewidywać możliwość zmiany formy zabezpieczenia zaliczki w trakcie realizacji tej umowy.
9. Przepisów ust. 2–8 nie stosuje się do zamówień podlegających szczególnej procedurze na podstawie umowy międzynarodowej, której stroną jest Rzeczpospolita Polska, lub porozumienia zawieranego na szczeblu ministerialnym lub zamówień, o których mowa w art. 13 wyłączenia stosowania przepisów ustawy do zamówień w dziedzinach obronności i bezpieczeństwa ust. 1 pkt 7 ustawy z dnia 11 września 2019 r. – Prawo zamówień publicznych.
1. Podmioty, o których mowa w art. 4 stosowanie przepisów ustawy do zamawiających publicznych ustawy z dnia 11 września 2019 r. – Prawo zamówień publicznych, mogą, niezależnie od swoich celów ustawowych lub statutowych, dokonywać wpłat lub darowizn na Fundusz.
2. Przedmiotem darowizn, o których mowa w ust. 1, mogą być również skarbowe papiery wartościowe oraz obligacje poręczane lub gwarantowane przez Skarb Państwa.
1. Spółki przemysłowego potencjału obronnego, Agencja Rozwoju Przemysłu Spółka Akcyjna, Polski Fundusz Rozwoju Spółka Akcyjna, agencje wykonawcze oraz inne państwowe osoby prawne mogą nabywać sprzęt wojskowy w celu przekazania w leasing Siłom Zbrojnym.
2. Raty za leasing, o którym mowa w ust. 1, są pokrywane z budżetu państwa lub Funduszu.
3. Minister Obrony Narodowej wydaje zgodę na nabycie sprzętu w tym wysokość i terminy spłat rat leasingu w przypadku ich finansowania z budżetu państwa.
4. W celu realizacji zadania, o którym mowa w ust. 1, podmioty, o których mowa w art. 4 stosowanie przepisów ustawy do zamawiających publicznych ustawy z dnia 11 września 2019 r. – Prawo zamówień publicznych, niezależnie od swoich celów ustawowych lub statutowych, mogą:
1) obejmować akcje lub udziały w spółkach, o których mowa w ust. 1;
2) dokonywać wpłat lub darowizn na agencje wykonawcze oraz inne osoby prawne, o których mowa w ust. 1.
5. Przedmiotem darowizn, o których mowa w ust. 4 pkt 2, mogą być również skarbowe papiery wartościowe oraz obligacje poręczane lub gwarantowane przez Skarb Państwa.
1. Pozyskiwanie sprzętu wojskowego w ramach realizacji umowy międzynarodowej może mieć formę leasingu.
2. W przypadku pozyskania sprzętu wojskowego w formie leasingu przyjmuje się, na potrzeby wszelkich procedur lub postępowań niezbędnych do prawidłowego użytkowania tego sprzętu, że sprzęt ten jest własnością Sił Zbrojnych.
