Ochrona lotnictwa cywilnego przed aktami bezprawnej ingerencji zagrażającymi bezpieczeństwu lotnictwa oraz bezpieczeństwu osób i mienia w związku z jego działalnością podlega odrębnym ustawom, umowom i przepisom międzynarodowym oraz szczególnym przepisom Prawa lotniczego.
1. Przewoźnik lotniczy, w przypadku gdy wykonuje loty określone przez Prezesa Urzędu jako loty wysokiego ryzyka, jest obowiązany zapewnić na pokładzie statku powietrznego wartę ochronną pełnioną przez funkcjonariuszy Straży Granicznej.
2. Przewoźnik lotniczy pokrywa koszty związane z pełnieniem warty ochronnej przez funkcjonariuszy Straży Granicznej w przypadku, o którym mowa w ust. 1, obejmujące koszty:
1) przelotu i przewozu bagażu;
2) posiłku na pokładzie statku powietrznego;
3) noclegu, o ile jest niezbędny, w wysokości ustalonej zgodnie z przepisami w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce budżetowej z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju wydanymi na podstawie art. 775 należności z tytułu podróży służbowej § 2 Kodeksu pracy.
3. Należności, o których mowa w ust. 2 pkt 1 i 2, funkcjonariusze Straży Granicznej otrzymują od przewoźnika lotniczego w naturze na warunkach przewidzianych dla pasażerów danego lotu, a w przypadku lotów bez pasażerów - na warunkach przewidzianych dla załogi statku powietrznego.
4. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, przypadki w jakich jest niezbędne zapewnienie funkcjonariuszom Straży Granicznej noclegu oraz sposób, tryb i terminy zwrotu przez przewoźnika lotniczego kosztów noclegu, o ile go nie zapewnił, uwzględniając konieczność:
1) zwrotu kosztów noclegów odpowiadających rzeczywiście poniesionym wydatkom w granicach, o których mowa w przepisach wymienionych w ust. 2 pkt 3;
2) zapewnienia noclegu, w przypadku gdy uprawnienie do wypoczynku w warunkach hotelowych przysługuje członkom załogi statku powietrznego.
5. Komendant Główny Straży Granicznej może, w celach szkoleniowych, zapewnić na pokładzie statku powietrznego wartę ochronną pełnioną przez funkcjonariuszy Straży Granicznej, o czym informuje pisemnie przewoźnika lotniczego.
6. Przewoźnik lotniczy jest obowiązany umożliwić wykonywanie warty ochronnej, o której mowa w ust. 5.
7. Koszty związane z pełnieniem warty ochronnej, o której mowa w ust. 5, pokrywa Komendant Główny Straży Granicznej.
8. W przypadku gdy lot statku powietrznego, w trakcie którego została zapewniona warta ochronna przez Komendanta Głównego Straży Granicznej, został określony przez Prezesa Urzędu jako lot wysokiego ryzyka lub w trakcie tego lotu doszło do przeciwdziałania przez wartę ochronną aktowi bezprawnej ingerencji, koszty związane z pełnieniem warty ochronnej pokrywa przewoźnik lotniczy, na zasadach określonych w ust. 2.
1. Za realizację zadań związanych z kontrolą bezpieczeństwa, o której mowa w rozporządzeniu nr 300/2008/WE, odpowiada:
1) zarządzający lotniskiem w stosunku do:
a) osób innych niż pasażerowie oraz przenoszonych przez nie przedmiotów,
b) pasażerów i bagażu kabinowego,
c) bagażu rejestrowanego,
d) ładunków przewożonych drogą lotniczą i poczty, poczty i materiałów przewoźnika lotniczego, zaopatrzenia pokładowego oraz zaopatrzenia portu lotniczego przed uzyskaniem zezwolenia na dostęp do strefy zastrzeżonej, chyba że zarządzający lotniskiem, przewoźnik lotniczy, znany nadawca zaopatrzenia portu lotniczego lub zarejestrowany dostawca zaopatrzenia pokładowego zastosowali wymagane środki kontroli w zakresie ochrony w rozumieniu rozporządzenia nr 300/2008/WE;
2) zarejestrowany agent w rozumieniu rozporządzenia nr 300/2008/WE w stosunku do ładunku i poczty;
3) zarejestrowany dostawca zaopatrzenia pokładowego w rozumieniu rozporządzenia nr 300/2008/WE w stosunku do zaopatrzenia pokładowego lub przewoźnik lotniczy, który dostarcza zaopatrzenie do własnego statku powietrznego.
2. Zadania, o których mowa w ust. 1, są wykonywane pod nadzorem Prezesa Urzędu, który w zakresie wykonywania zadań, o których mowa w ust. 1 pkt 1, współdziała ze Strażą Graniczną.
3. Straż Graniczna w zakresie współdziałania w sprawowaniu nadzoru, o którym mowa w ust. 2, jest uprawniona do samodzielnego podejmowania działań polegających na:
1) obserwowaniu i rejestrowaniu funkcjonowania punktu kontroli bezpieczeństwa;
2) kontrolowaniu liczby pracowników służby ochrony lotniska na stanowisku kontroli bezpieczeństwa oraz niezwłocznym sygnalizowaniu zarządzającemu lotniskiem ewentualnych wątpliwości odnośnie do stanu psychofizycznego pracowników służby ochrony lotniska;
3) niezwłocznym reagowaniu na naruszenia przepisów w zakresie ochrony lotnictwa cywilnego ze strony pracowników służby ochrony lotniska;
4) niezwłocznym kierowaniu do zarządzającego lotniskiem wniosków w sprawie usunięcia stwierdzonych poważnych uchybień oraz informowaniu Prezesa Urzędu o tych uchybieniach;
5) dokonywaniu kontroli posiadania certyfikatów, o których mowa w ust. 10, związanych z kwalifikacjami pracowników służby ochrony lotniska dokonujących kontroli bezpieczeństwa;
6) niezwłocznym reagowaniu na sygnały o zakłóceniu porządku publicznego w punkcie kontroli bezpieczeństwa oraz przyległym do niego rejonie.
4. Zarządzający lotniskiem realizuje zadania, o których mowa w ust. 1 pkt 1, przez służbę ochrony lotniska.
4a. Zarządzający lotniskiem realizuje zadania w zakresie ochrony stref ogólnodostępnych lotniska we współpracy ze służbami ochrony działającymi na terenie lotniska.
5. Służba ochrony lotniska wykonuje zadania zarządzającego lotniskiem w zakresie:
1) prowadzenia kontroli bezpieczeństwa, o której mowa w ust. 1 pkt 1;
2) kontroli dostępu do stref zastrzeżonych lotniska;
3) kontroli przepustek wydawanych przez zarządzającego lotniskiem;
4) ujęcia i przekazania Policji lub Straży Granicznej:
a) osoby naruszającej warunki bezpieczeństwa na lotnisku oraz pasażera naruszającego warunki przewozu,
b) osoby, która bez upoważnienia uzyskała lub usiłowała uzyskać dostęp do strefy zastrzeżonej lotniska,
c) osoby, która popełniła lub usiłowała popełnić akt bezprawnej ingerencji,
d) osoby, która w inny sposób narusza porządek publiczny;
5) ochrony strefy zastrzeżonej lotniska i innych stref w rozumieniu przepisów rozporządzenia nr 300/2008/WE;
6) czynności, o których mowa w art. 3 formy ochrony osób i mienia pkt 2 ustawy z dnia 22 sierpnia 1997 r. o ochronie osób i mienia.
6. Służba ochrony lotniska przy wykonywaniu zadań, o których mowa w ust. 5, współdziała z właściwymi służbami lub organami.
7. W przypadku konieczności realizacji zadań wykraczających poza kompetencje służby ochrony lotniska, o których mowa w ust. 5, zarządzający lotniskiem powiadamia Straż Graniczną lub Policję.
8. Pracownicy służby ochrony lotniska realizujący zadania, o których mowa w ust. 5 pkt 1-5, oraz pracownicy specjalistycznej uzbrojonej formacji ochronnej realizujący zadania na rzecz zarejestrowanego agenta, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, są obowiązani posiadać wpis na listę kwalifikowanych pracowników ochrony fizycznej, a w przypadku realizacji zadań, o których mowa w ust. 5 pkt 6, wpis na listę kwalifikowanych pracowników zabezpieczenia technicznego, zgodnie z przepisami ustawy z dnia 22 sierpnia 1997 r. o ochronie osób i mienia.
9. Straż Graniczna posiada prawo do sprawdzania poprawności przeprowadzania kontroli bezpieczeństwa przez podmiot, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, na warunkach określonych w przepisach wydanych na podstawie art. 189 rozporządzenia w sprawie wymagań dotyczących programów ochrony lotnictwa cywilnego ust. 2.
9a. Straż Graniczna, w celu realizacji swoich zadań, jest uprawniona do korzystania z systemów rejestrujących obraz umieszczonych na terenie portu lotniczego i zapisów z tych systemów. Kopie zapisu udostępnione Straży Granicznej przez zarządzającego lotniskiem, niezawierające dowodów pozwalających na wszczęcie postępowania karnego, postępowania w sprawach o wykroczenia, postępowania dyscyplinarnego lub mogących być wykorzystanymi w postępowaniu w ramach czynności wyjaśniających albo dowodów mających znaczenie dla toczących się takich postępowań Straż Graniczna przechowuje przez okres nie dłuższy jednak niż 30 dni, licząc od dnia udostępnienia, a następnie niszczy.
10. Kontrolę bezpieczeństwa, o której mowa w ust. 1, wykonują osoby wpisane na prowadzoną przez Prezesa Urzędu listę operatorów kontroli bezpieczeństwa, posiadające certyfikat operatora kontroli bezpieczeństwa wydany lub uznany przez Prezesa Urzędu.
11. W celu uzyskania certyfikatu operatora kontroli bezpieczeństwa w szkoleniu może wziąć udział osoba, wobec której przeprowadzono rozszerzone sprawdzenie przeszłości z wynikiem pozytywnym.
12. (uchylony)
13. (uchylony)
14. Warunkiem dokonania przez Prezesa Urzędu wpisu osoby na listę operatorów kontroli bezpieczeństwa jest:
1) przejście rozszerzonego sprawdzenia przeszłości z wynikiem pozytywnym;
2) pozytywne ukończenie szkolenia w celu uzyskania certyfikatu operatora kontroli bezpieczeństwa;
3) uzyskanie certyfikatu, o którym mowa w pkt 2.
15. Komendant Główny Straży Granicznej w uzasadnionych przypadkach związanych z koniecznością zapewnienia porządku publicznego i bezpieczeństwa publicznego może, na wniosek Prezesa Urzędu, skierować funkcjonariuszy Straży Granicznej do wykonywania kontroli bezpieczeństwa w lotnictwie cywilnym.
16. Koszty związane z wykonywaniem przez Straż Graniczną kontroli bezpieczeństwa w lotnictwie cywilnym w sytuacjach, o których mowa w ust. 15, ponosi zarządzający lotniskiem.
17. Czynności nadzoru, o których mowa w ust. 3, mogą wykonywać osoby posiadające certyfikat operatora kontroli bezpieczeństwa, wpisane na listę, o której mowa w ust. 10.
18. Prezes Urzędu może uznać certyfikat operatora kontroli bezpieczeństwa wydany w innym państwie członkowskim Unii Europejskiej, Konfederacji Szwajcarskiej lub państwie członkowskim Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - stronie umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym lub przez Organizację Międzynarodowego Lotnictwa Cywilnego lub inną międzynarodową organizację lotniczą za ważny na równi z polskim certyfikatem operatora kontroli bezpieczeństwa, chyba że wymagania stawiane przy jego wydaniu były łagodniejsze od stawianych w Rzeczypospolitej Polskiej, po uprzednim przeprowadzeniu przez Prezesa Urzędu rozszerzonego sprawdzenia przeszłości z wynikiem pozytywnym.
19. (uchylony)
20. Wydanie albo uznanie certyfikatu operatora kontroli bezpieczeństwa następuje w drodze decyzji administracyjnej.
1. Prezes Urzędu wyznacza zarejestrowanego agenta, o którym mowa w art. 186b kontrola bezpieczeństwa w lotnictwie cywilnym ust. 1 pkt 2, w drodze decyzji administracyjnej, po sprawdzeniu spełnienia wymagań w zakresie ochrony lotnictwa cywilnego oraz po uzyskaniu informacji o braku negatywnych przesłanek dla ochrony lotnictwa cywilnego, zwanych dalej „negatywnymi przesłankami”, dotyczących osób:
1) reprezentujących sprawy spółek – w przypadku spółek osobowych;
2) wchodzących w skład zarządów i rad nadzorczych – w przypadku spółek kapitałowych;
3) reprezentujących sprawy zarejestrowanego agenta – w przypadku podmiotów innych niż określone w pkt 1 i 2.
2. Wyznaczenia dokonuje się na wniosek, do którego dołącza się:
1) program ochrony podmiotu przed aktami bezprawnej ingerencji, o którym mowa w przepisach wydanych na podstawie art. 189 rozporządzenia w sprawie wymagań dotyczących programów ochrony lotnictwa cywilnego ust. 1, uwzględniający wymogi, o których mowa w rozporządzeniu nr 300/2008/WE;
2) oświadczenie, że podmiot ubiegający się o wyznaczenie zobowiązuje się do przestrzegania wymagań z zakresu ochrony lotnictwa cywilnego, w tym postanowień programu, o którym mowa w pkt 1, oraz do niezwłocznego zgłaszania Prezesowi Urzędu wszelkich zmian w programie;
3) oświadczenie, że podmiot ubiegający się o wyznaczenie poddaje się czynnościom audytorskim realizowanym zgodnie z przepisami wydanymi na podstawie art. 189 rozporządzenia w sprawie wymagań dotyczących programów ochrony lotnictwa cywilnego ust. 2.
3. Prezes Urzędu weryfikuje informacje, o których mowa w ust. 2, w celu potwierdzenia spełnienia wymagań w zakresie ochrony lotnictwa cywilnego.
4. Przy ustalaniu braku negatywnych przesłanek stosuje się przepis art. 189d wniosek o udzielenie informacji o istnieniu negatywnych przesłanek albo o ich braku dla potrzeb rozszerzonego sprawdzenia przeszłości.
1. Prezes Urzędu wyznacza zarejestrowanego dostawcę zaopatrzenia pokładowego, o którym mowa w art. 186b kontrola bezpieczeństwa w lotnictwie cywilnym ust. 1 pkt 3, w drodze decyzji administracyjnej, po sprawdzeniu spełnienia wymagań w zakresie ochrony lotnictwa cywilnego oraz po uzyskaniu informacji o braku negatywnych przesłanek dotyczących osób:
1) reprezentujących sprawy spółek – w przypadku spółek osobowych;
2) wchodzących w skład zarządów i rad nadzorczych – w przypadku spółek kapitałowych;
3) reprezentujących sprawy zarejestrowanego dostawcy zaopatrzenia pokładowego – w przypadku podmiotów innych niż określone w pkt 1 i 2.
2. Wyznaczenia dokonuje się na wniosek, do którego dołącza się:
1) program ochrony podmiotu przed aktami bezprawnej ingerencji, o którym mowa w przepisach wydanych na podstawie art. 189 rozporządzenia w sprawie wymagań dotyczących programów ochrony lotnictwa cywilnego ust. 1, uwzględniający wymogi, o których mowa w rozporządzeniu nr 300/2008/WE;
2) oświadczenie, że podmiot ubiegający się o wyznaczenie zobowiązuje się do przestrzegania wymagań z zakresu ochrony lotnictwa cywilnego, w tym postanowień programu, o którym mowa w pkt 1, oraz do niezwłocznego zgłaszania Prezesowi Urzędu wszelkich zmian w programie;
3) oświadczenie, że podmiot ubiegający się o wyznaczenie poddaje się czynnościom audytorskim realizowanym zgodnie z przepisami wydanymi na podstawie art. 189 rozporządzenia w sprawie wymagań dotyczących programów ochrony lotnictwa cywilnego ust. 2.
3. Przepisy art. 186c wyznaczenie zarejestrowanego agenta ust. 3 i 4 w stosunku do zarejestrowanego dostawcy zaopatrzenia pokładowego stosuje się odpowiednio.
4. Prezes Urzędu cofa wyznaczenie, w drodze decyzji administracyjnej, jeżeli stwierdzi, że zarejestrowany dostawca zaopatrzenia pokładowego utracił zdolność do wyznaczenia oraz nie spełnia wymogów stawianych mu w zakresie ochrony.
1. Prezes Urzędu wyznacza znanego nadawcę na podstawie pkt 6.4.1 załącznika do rozporządzenia nr 2015/1998/UE, w drodze decyzji administracyjnej, po sprawdzeniu spełnienia wymagań w zakresie ochrony lotnictwa cywilnego oraz po uzyskaniu informacji o braku negatywnych przesłanek dotyczących osób:
1) reprezentujących sprawy spółek – w przypadku spółek osobowych;
2) wchodzących w skład zarządów i rad nadzorczych – w przypadku spółek kapitałowych;
3) reprezentujących sprawy znanego nadawcy – w przypadku podmiotów innych niż określone w pkt 1 i 2.
2. Wyznaczenia dokonuje się na wniosek, do którego dołącza się:
1) oświadczenie, że podmiot ubiegający się o wyznaczenie zobowiązuje się do przestrzegania wymagań z zakresu ochrony lotnictwa cywilnego;
2) oświadczenie, że podmiot ubiegający się o wyznaczenie poddaje się czynnościom audytorskim realizowanym zgodnie z przepisami wydanymi na podstawie art. 189 rozporządzenia w sprawie wymagań dotyczących programów ochrony lotnictwa cywilnego ust. 2;
3) program ochrony podmiotu przed aktami bezprawnej ingerencji, o którym mowa w przepisach wydanych na podstawie art. 189 rozporządzenia w sprawie wymagań dotyczących programów ochrony lotnictwa cywilnego ust. 1, uwzględniający wymogi określone w rozporządzeniu nr 300/2008/WE.
3. Przepisy art. 186c wyznaczenie zarejestrowanego agenta ust. 4 w stosunku do znanego nadawcy stosuje się odpowiednio.
4. Prezes Urzędu cofa wyznaczenie, w drodze decyzji administracyjnej, jeżeli stwierdzi, że znany nadawca utracił zdolność do wyznaczenia oraz nie spełnia wymogów stawianych mu w zakresie ochrony.
1. Pracownik służby ochrony lotniska przy wykonywaniu zadań z zakresu kontroli bezpieczeństwa w lotnictwie cywilnym oraz ochrony osób i mienia w granicach chronionych obszarów, obiektów i urządzeń, w tym na pograniczu strefy ogólnodostępnej ze strefą zastrzeżoną lotniska, niezależnie od uprawnień określonych w art. 36 uprawnienia pracownika ochrony przy wykonywaniu zadań ochrony osób i mienia ust. 1 ustawy z dnia 22 sierpnia 1997 r. o ochronie osób i mienia, ma prawo do:
1) niedopuszczenia do wejścia na obszar lub do obiektu podlegających ochronie osoby nieposiadającej wymaganych uprawnień oraz niedopuszczenia do wjazdu na obszar lub do obiektu podlegających ochronie pojazdu nieposiadającego wymaganych uprawnień;
2) dokonywania kontroli manualnej i przeglądania zawartości bagażu;
3) sprawdzania przedmiotów wprowadzanych do strefy zastrzeżonej lotniska;
4) korzystania z urządzeń technicznych, ze środków chemicznych oraz wykorzystania psów do wykrywania urządzeń, przedmiotów lub substancji, których posiadanie jest zabronione bądź które mogą stanowić przedmiot niebezpieczny.
2. Kontrolą manualną jest zespół czynności kontroli bezpieczeństwa wykonywanych ręcznie bez ingerencji w wewnętrzne powłoki ciała oraz w sposób powodujący w jak najmniejszym stopniu naruszenie intymności, w celu wykrycia w odzieży lub na ciele oraz w przedmiotach osobistych kontrolowanej osoby zabronionych przedmiotów, urządzeń lub substancji. Za zgodą kontrolowanej osoby kontrola ta może być przeprowadzana przez pracownika służby ochrony lotniska odmiennej płci niż kontrolowana osoba.
3. Za zgodą kontrolowanej osoby kontrola manualna może także obejmować dokonanie oglądu powierzchni jej ciała przez pracownika służby ochrony lotniska tej samej płci, w warunkach gwarantujących zachowanie intymności. Za zgodą kontrolowanej osoby czynność ta może być dokonana przez pracownika służby ochrony lotniska odmiennej płci niż kontrolowana osoba.
4. Przepisy ust. 1-3 stosuje się odpowiednio do zadań i uprawnień zarejestrowanego agenta, o którym mowa w art. 186b kontrola bezpieczeństwa w lotnictwie cywilnym ust. 1 pkt 2.
1. Organy administracji publicznej, służby odpowiedzialne za bezpieczeństwo publiczne oraz podmioty prowadzące działalność lotniczą przekazują Prezesowi Urzędu informacje o wszelkich zdarzeniach mogących mieć wpływ na poziom ochrony lotnictwa cywilnego przed aktami bezprawnej ingerencji.
2. Podmioty prowadzące działalność lotniczą przekazują Prezesowi Urzędu w szczególności informacje o zdarzeniach noszących znamiona aktu bezprawnej ingerencji lub mogących być próbą dokonania takiego aktu.
3. Prezes Urzędu, w drodze decyzji administracyjnej, po zasięgnięciu opinii Komendanta Głównego Straży Granicznej wydanej w terminie określonym przez Prezesa Urzędu, może w sytuacji kryzysowej w lotnictwie cywilnym wprowadzić dodatkowe środki ochrony bezpieczeństwa pasażerów, bagażu, ładunków oraz przesyłek pocztowych.
4. Decyzji, o której mowa w ust. 3, nadaje się rygor natychmiastowej wykonalności.
5. Decyzję, o której mowa w ust. 3, doręcza się w formie pisemnej lub za pomocą telefaksu, poczty elektronicznej, przy wykorzystaniu teleksowej łączności lotniczej albo, w uzasadnionych przypadkach, ogłasza się ustnie.
Minister właściwy do spraw transportu w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw wewnętrznych ustala, w drodze rozporządzenia, po zasięgnięciu opinii Rady Ochrony i Ułatwień Lotnictwa Cywilnego, Krajowy Program Ochrony Lotnictwa Cywilnego, określający sposoby realizacji ochrony lotnictwa cywilnego, w tym dotyczące:
1) organizacji ochrony, działań zapobiegawczych i działań w przypadkach aktów bezprawnej ingerencji,
2) współpracy w tym zakresie organów administracji publicznej i służb odpowiedzialnych za bezpieczeństwo publiczne, zarządzających lotniskami, przewoźników lotniczych, innych podmiotów prowadzących działalność lotniczą oraz innych organów i służb publicznych,
2a) dokumentowania stwierdzonych przez Straż Graniczną poważnych uchybień i naruszeń przepisów oraz informowania o nich Prezesa Urzędu,
3) wykonywania zadań związanych z kontrolą bezpieczeństwa w lotnictwie cywilnym osób, bagażu, ładunków oraz przesyłek pocztowych, prowadzoną przez podmioty, o których mowa w art. 186b kontrola bezpieczeństwa w lotnictwie cywilnym ust. 1,
4) współdziałania, o którym mowa w art. 186b kontrola bezpieczeństwa w lotnictwie cywilnym ust. 2, 3 i 6,
5) wymogów, jakie muszą być spełnione przy wykorzystaniu psów podczas kontroli bezpieczeństwa,
6) sposobów przekazywania, gromadzenia i postępowania z informacjami, o których mowa w art. 186g wprowadzenie dodatkowych środków ochrony bezpieczeństwa ust. 1 i 2,
7) sposobu analizy ryzyka w przypadku odstąpienia od wspólnych podstawowych norm ochrony lotnictwa cywilnego i przyjęcia alternatywnych środków w zakresie ochrony,
8) wymogów w zakresie wyznaczania unijnych podmiotów zatwierdzających do spraw ochrony lotnictwa cywilnego
- z uwzględnieniem przepisów międzynarodowych oraz przepisów Unii Europejskiej dotyczących zasad ochrony lotnictwa cywilnego.
1. Lotniska, o których mowa w art. 59a certyfikat lotniska ust. 1 pkt 1 i 2, posiadają ogrodzenie, które spełnia wymagania określone w przepisach wydanych na podstawie ust. 2.
2. Minister właściwy do spraw transportu określi, w drodze rozporządzenia, wymagania, jakim powinno odpowiadać ogrodzenie lotnisk, o których mowa w art. 59a certyfikat lotniska ust. 1 pkt 1 i 2, mając na uwadze ochronę lotnictwa cywilnego i ograniczenie możliwości dostępu zwierząt na teren lotniska.
1. Zadania ochrony są realizowane zgodnie z programami ochrony poszczególnych lotnisk, przewoźników lotniczych, instytucji zapewniających służby żeglugi powietrznej, zarejestrowanego agenta oraz innych podmiotów prowadzących działalność lotniczą.
1a. Wymogi dotyczące programów ochrony lotniska mogą być zróżnicowane w zależności od rodzaju lotniska, rodzaju i częstotliwości wykonywanych na nim operacji lotniczych oraz wyników analizy ryzyka związanego z funkcjonowaniem tego lotniska.
1b. W portach lotniczych zadania, o których mowa w ust. 1, są realizowane przy pomocy zespołów ochrony lotniska oraz sztabu kryzysowego powołanych przez zarządzającego lotniskiem.
1c. Jeżeli ruch lotniczy w danym porcie lotniczym lub wyznaczonych strefach portów lotniczych ogranicza się do jednej lub większej liczby kategorii wymienionych w rozporządzeniu Komisji (UE) nr 1254/2009 z dnia 18 grudnia 2009 r. ustanawiającym kryteria pozwalające państwom członkowskim na odstępstwo od wspólnych podstawowych norm ochrony lotnictwa cywilnego i przyjęcie alternatywnych środków w zakresie ochrony (Dz. Urz. UE L 338 z 19.12.2009, str. 17), Prezes Urzędu, działając w zakresie określonym w przepisach prawa Unii Europejskiej, na wniosek zarządzającego lotniskiem wyraża, w drodze decyzji administracyjnej, zgodę na zastosowanie określonych przez zarządzającego lotniskiem działań zastępczych, jeżeli przeprowadzona dla tego portu lotniczego analiza ryzyka wykaże, że nie spowoduje to zmniejszenia poziomu ochrony przed aktami bezprawnej ingerencji.
1d. Operacje lotnicze realizowane z lotnisk, o których mowa w ust. 1c, nie mogą w szczególności prowadzić do zaistnienia sytuacji polegających na:
1) braku możliwości skutecznej ochrony realizowanych w tym samym czasie kilku operacji lotniczych;
2) braku możliwości skutecznej realizacji kontroli bezpieczeństwa pasażerów, bagażu, ładunku, przesyłek kurierskich i ekspresowych oraz poczty;
3) mieszaniu się pasażerów przylatujących i odlatujących w tym samym czasie;
4) mieszaniu się osób postronnych z osobami poddanymi kontroli bezpieczeństwa;
5) nieupoważnionym dostępie osób nieskontrolowanych do bagażu rejestrowanego i podręcznego odlatujących i przylatujących pasażerów oraz ładunku, przesyłek kurierskich i ekspresowych oraz poczty.
1e. Decyzji, o której mowa w ust. 1c, może być nadany rygor natychmiastowej wykonalności.
2. Koszty związane z realizacją zadań ochrony lotnictwa cywilnego ponoszone przez zarządzających lotniskami mogą być wliczone do opłat lotniskowych, a ponoszone przez organy zarządzania ruchem lotniczym - do opłat pobieranych przez te organy.
3. Instytucja zapewniająca służby ruchu lotniczego jest obowiązana zapewnić ochronę lotniczych urządzeń naziemnych zgodnie z jej programem ochrony.
1. Zarządzający lotniskiem wyznacza strefy zastrzeżone lotniska oraz części krytyczne tych stref w rozumieniu przepisów rozporządzenia nr 300/2008/WE, a także przejścia do tych stref.
2. Strefy i przejścia, o których mowa w ust. 1, wyznacza się w uzgodnieniu z:
1) Policją;
2) Strażą Graniczną;
3) Służbą Celno-Skarbową;
4) Prezesem Urzędu.
3. Strefy i przejścia, o których mowa w ust. 1, zarządzający lotniskiem określa w programie ochrony lotniska.
4. (uchylony)
4a. (uchylony)
5. (uchylony)
6. (uchylony)
7. (uchylony)
8. W programach ochrony podmiotów, o których mowa w art. 188 realizacja zadań ochrony lotnictwa cywilnego ust. 1, określa się wyznaczone przez ich właścicieli i chronione zgodnie z tymi programami miejsca lokalizacji następujących obiektów i urządzeń położonych poza strefą zastrzeżoną lotniska:
1) radaru;
2) lotniczych urządzeń naziemnych, w tym w szczególności systemu lądowania według wskazań przyrządów (ILS), radiolatarni ogólnokierunkowej VHF (VOR), radiolatarni bezkierunkowej (NDB);
3) anteny radiowej wysokiej częstotliwości;
4) generatorów prądu;
5) stacji meteorologicznej;
6) magazynów paliw;
7) pomieszczeń producentów zaopatrzenia pokładowego;
8) magazynów ładunków przeznaczonych do przewozu lotniczego;
9) baz technicznych przewoźników lotniczych prowadzących działalność z terenu danego lotniska.
9. Właściciel obiektów i urządzeń, o których mowa w ust. 8, wyznacza miejsca ich lokalizacji po zawarciu umowy z właścicielem lub innym posiadaczem terenu, na którym znajdują się te urządzenia lub obiekty.
10. Środki ochrony w strefach, o których mowa w ust. 8, określa program ochrony podmiotu będącego właścicielem urządzeń lub obiektów wymienionych w ust. 8.
1. Prezes Urzędu wydaje, na wniosek polskiego przewoźnika lotniczego, certyfikat członka załogi statku powietrznego, zwany dalej "CMC", osobie:
1) wykonującej zadania na rzecz polskiego przewoźnika lotniczego na podstawie umowy o pracę lub umowy cywilnoprawnej;
2) posiadającej kwalifikacje konieczne do wykonywania obowiązków członka załogi statku powietrznego;
3) wobec której przeprowadzono rozszerzone sprawdzenie przeszłości z wynikiem pozytywnym.
2. CMC uprawnia do przekraczania granicy państwowej w obszarze lotniczego przejścia granicznego w ramach wykonywania obowiązków służbowych członka załogi statku powietrznego oraz potwierdza tożsamość osoby w nim wskazanej w zakresie danych, jakie ten dokument zawiera.
3. (uchylony)
4. CMC wydaje się na czas określony.
5. Prezes Urzędu cofa CMC w razie ustania okoliczności uzasadniających jego wydanie.
6. Wydanie CMC, odmowa jego wydania oraz jego cofnięcie następuje w drodze decyzji administracyjnej.
7. Prezes Urzędu prowadzi rejestr osób posiadających CMC. Rejestr ten zawiera następujące dane: imię, nazwisko, narodowość, datę urodzenia, nazwę przewoźnika, funkcję pełnioną w załodze, numer i datę ważności CMC.
1. Prezes Urzędu, na wniosek zarządzającego lotniskiem, w drodze decyzji administracyjnej, wprowadza odstępstwa od wymagań w zakresie ochrony lotnictwa cywilnego, o których mowa w rozporządzeniu nr 300/2008/WE.
2. W decyzji, o której mowa w ust. 1, Prezes Urzędu wyraża zgodę na zastosowanie określonych przez zarządzającego lotniskiem działań zastępczych (alternatywne środki ochrony), jeżeli przeprowadzona dla tego lotniska lub jego części lokalna analiza ryzyka wykaże, że nie spowoduje to zmniejszenia poziomu ochrony przed aktami bezprawnej ingerencji.
1. Czynności kontroli jakości w zakresie ochrony lotnictwa cywilnego w imieniu Prezesa Urzędu wykonuje audytor krajowy kontroli jakości w zakresie ochrony lotnictwa cywilnego, zwany dalej "audytorem krajowym", posiadający certyfikat audytora krajowego i wpisany na prowadzoną przez Prezesa Urzędu listę audytorów krajowych.
2. Czynności kontroli jakości w zakresie ochrony lotnictwa cywilnego w podmiocie prowadzącym działalność lotniczą wykonuje audytor wewnętrzny kontroli jakości w zakresie ochrony lotnictwa cywilnego, zwany dalej "audytorem wewnętrznym", posiadający certyfikat audytora wewnętrznego i wpisany na prowadzoną przez Prezesa Urzędu listę audytorów wewnętrznych.
3. Certyfikat audytora krajowego może otrzymać osoba, która spełnia wymagania, o których mowa w pkt 15.2 załącznika II do rozporządzenia nr 300/2008/WE, a także dodatkowe wymagania określone w przepisach wydanych na podstawie art. 189 rozporządzenia w sprawie wymagań dotyczących programów ochrony lotnictwa cywilnego ust. 2, w tym dotyczące wiedzy i umiejętności przeprowadzania audytu, i nie była skazana prawomocnym wyrokiem za przestępstwo lub przestępstwo skarbowe popełnione umyślnie oraz zdała egzamin certyfikujący przeprowadzony przez Prezesa Urzędu.
4. Certyfikat audytora wewnętrznego może otrzymać osoba, która nie była skazana prawomocnym wyrokiem za przestępstwo lub przestępstwo skarbowe popełnione umyślnie, spełnia dodatkowe wymagania określone w przepisach wydanych na podstawie art. 189 rozporządzenia w sprawie wymagań dotyczących programów ochrony lotnictwa cywilnego ust. 2, w tym dotyczące wiedzy i umiejętności przeprowadzania audytu, oraz zdała egzamin certyfikujący przeprowadzony przez Prezesa Urzędu.
5. Prezes Urzędu wydaje albo odmawia wydania certyfikatu audytora krajowego oraz certyfikatu audytora wewnętrznego w drodze decyzji administracyjnej.
6. Warunkiem dokonania przez Prezesa Urzędu wpisu osoby na listę audytorów krajowych jest uzyskanie certyfikatu, o którym mowa w ust. 3, oraz spełnianie warunków wymaganych do uzyskania tego certyfikatu w momencie wpisu na listę.
7. Warunkiem dokonania przez Prezesa Urzędu wpisu osoby na listę audytorów wewnętrznych jest uzyskanie certyfikatu, o którym mowa w ust. 4, oraz spełnianie warunków wymaganych do uzyskania tego certyfikatu w momencie wpisu na listę.
8. Prezes Urzędu skreśla audytora krajowego z listy audytorów krajowych oraz audytora wewnętrznego z listy audytorów wewnętrznych, w przypadku gdy przestał on spełniać warunki, o których mowa odpowiednio w ust. 6 lub 7.
1. Podmiot prowadzący działalność lotniczą prowadzi wewnętrzną kontrolę jakości w zakresie ochrony lotnictwa cywilnego przez:
1) sporządzenie rocznego harmonogramu wewnętrznej kontroli jakości w zakresie ochrony lotnictwa cywilnego;
2) zapewnianie realizacji oraz monitorowanie w sposób udokumentowany czynności kontroli jakości uwzględnionych w rocznym harmonogramie wewnętrznej kontroli jakości w zakresie ochrony lotnictwa cywilnego;
3) przekazywanie Prezesowi Urzędu rocznego sprawozdania z wykonanych czynności wewnętrznej kontroli jakości w zakresie ochrony lotnictwa cywilnego.
2. Audytor wewnętrzny realizuje czynności wewnętrznej kontroli jakości w zakresie ochrony lotnictwa cywilnego na rzecz podmiotu, o którym mowa w ust. 1, zgodnie z wymogami określonymi w przepisach wydanych na podstawie art. 189 rozporządzenia w sprawie wymagań dotyczących programów ochrony lotnictwa cywilnego ust. 2.
Kontrolę jakości w zakresie ochrony lotnictwa cywilnego w odniesieniu do zespołu składającego się z psa do wykrywania materiałów wybuchowych i jego przewodnika prowadzi się w sposób określony w przepisach wydanych na podstawie art. 189 rozporządzenia w sprawie wymagań dotyczących programów ochrony lotnictwa cywilnego ust. 2.
1. Minister właściwy do spraw transportu w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw wewnętrznych określi, w drodze rozporządzenia, z uwzględnieniem przepisów międzynarodowych oraz Krajowego Programu Ochrony Lotnictwa Cywilnego, o którym mowa w art. 187 rozporządzenie w sprawie sposobów realizacji ochrony lotnictwa cywilnego, a także biorąc pod uwagę rodzaje lotnisk, szczegółowe wymagania dotyczące programów ochrony, o których mowa w art. 188 realizacja zadań ochrony lotnictwa cywilnego.
2. Minister właściwy do spraw transportu w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw wewnętrznych, mając na uwadze przepisy Unii Europejskiej w sprawie wspólnych zasad w dziedzinie ochrony lotnictwa cywilnego, określi, w drodze rozporządzenia, Krajowy Program Kontroli Jakości w zakresie ochrony lotnictwa cywilnego, obejmujący:
1) organizację systemu kontroli jakości w zakresie ochrony lotnictwa, w tym rodzaje prowadzonych kontroli;
2) szczegółowy tryb prowadzenia egzaminu certyfikującego, wymagane kwalifikacje oraz zakres obowiązków i uprawnień audytorów, o których mowa w art. 188d audytor krajowy kontroli jakości w zakresie ochrony lotnictwa cywilnego;
3) sposób prowadzenia listy audytorów krajowych i listy audytorów wewnętrznych oraz zakres danych ujętych na tych listach;
4) sposób prowadzenia kontroli jakości dotyczący zakresu i częstotliwości audytów, inspekcji, testów i dochodzeń w zakresie ochrony lotnictwa, a także klasyfikację wyników prowadzonych kontroli jakości;
5) sposób prowadzenia przeglądu, jeżeli zachodzi konieczność dokonania ponownej oceny potrzeb w zakresie ochrony lotnictwa cywilnego;
6) sposób prowadzenia kontroli jakości w odniesieniu do zespołu składającego się z psa do wykrywania materiałów wybuchowych i jego przewodnika;
7) sposób korygowania nieprawidłowości stwierdzonych w trakcie kontroli jakości wspomagający system zgłaszania uchybień oraz mający na celu zapewnienie zgodności z wymogami w zakresie ochrony lotnictwa cywilnego;
8) sposób wymiany informacji pomiędzy krajowymi organami na temat poziomu zgodności w przypadkach wystąpienia lub podejrzenia wystąpienia zagrożenia ochrony lotnictwa cywilnego;
9) zakres danych zawartych w sprawozdaniu z przeprowadzonych kontroli jakości;
10) wymogi w zakresie realizacji oraz monitorowania czynności wewnętrznej kontroli jakości stosowanych przez podmioty prowadzące działalność związaną z ochroną lotnictwa cywilnego;
11) tryb rejestracji i analizowania wyników tego programu w celu określenia tendencji i ukierunkowania przyszłego rozwoju polityki ochrony lotnictwa cywilnego.
3. Minister właściwy do spraw transportu w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw wewnętrznych określi, w drodze rozporządzenia, Krajowy Program Szkolenia w zakresie ochrony lotnictwa cywilnego określający:
1) rodzaje i zakres programów szkolenia w zakresie ochrony lotnictwa cywilnego,
2) kategorie osób podlegających szkoleniom w zakresie ochrony lotnictwa cywilnego,
3) wymagania dla instruktorów prowadzących szkolenie w zakresie ochrony lotnictwa cywilnego,
4) organizację szkoleń w zakresie ochrony lotnictwa cywilnego,
5) sposób przeprowadzania egzaminu kończącego szkolenie w zakresie ochrony lotnictwa cywilnego i zakres tego egzaminu,
6) warunki, sposób i tryb weryfikacji spełniania wymagań przez osoby kierowane na szkolenia związane z prowadzeniem kontroli bezpieczeństwa lub kontroli dostępu,
7) warunki wydania certyfikatu operatora kontroli bezpieczeństwa,
8) zakres danych ujętych na liście, o której mowa w art. 186b kontrola bezpieczeństwa w lotnictwie cywilnym ust. 10, i sposób jego prowadzenia,
9) sposób sprawowania nadzoru przez Prezesa Urzędu nad realizacją szkoleń w zakresie ochrony lotnictwa cywilnego
- mając na uwadze przepisy Unii Europejskiej w sprawie wspólnych zasad w dziedzinie ochrony lotnictwa cywilnego.
1. Organy administracji publicznej i służby odpowiedzialne za bezpieczeństwo i porządek publiczny, Prezes Urzędu, zarządzający lotniskami, przewoźnicy lotniczy, instytucje zapewniające służby żeglugi powietrznej oraz inne organy i służby publiczne podejmują działania i współpracują w zakresie wypracowania, wdrożenia i nadzorowania systemu ułatwień administracyjnych i proceduralnych w lotnictwie cywilnym zgodnie z Krajowym Programem Ułatwień Lotnictwa Cywilnego.
2. Minister właściwy do spraw transportu w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw wewnętrznych ustala, w drodze rozporządzenia, po zasięgnięciu opinii Rady Ochrony i Ułatwień Lotnictwa Cywilnego, Krajowy Program Ułatwień Lotnictwa Cywilnego określający:
1) sposób i warunki realizacji systemu ułatwień lotnictwa cywilnego, dotyczące w szczególności:
a) organizacji systemu ułatwień w portach lotniczych i na lotniskach oraz na pokładzie statków powietrznych,
b) współpracy w tym zakresie organów administracji publicznej i służb odpowiedzialnych za bezpieczeństwo publiczne, Prezesa Urzędu, zarządzających lotniskami, przewoźników lotniczych, instytucji zapewniających służby żeglugi powietrznej oraz innych organów i służb publicznych,
2) wzór wniosku o wydanie CMC,
3) okres ważności oraz wzór CMC,
4) szczegółowy sposób postępowania przy wydawaniu CMC,
5) szczegółowy sposób postępowania przy utracie CMC lub utracie ważności posiadanego CMC
- z uwzględnieniem przepisów Załącznika 9 do Konwencji, o której mowa w art. 3 wiążące RP uchwały organizacji międzynarodowych w zakresie lotnictwa cywilnego ust. 2, oraz przepisów międzynarodowych.
1. Standardowe sprawdzenie przeszłości, o którym mowa w pkt 11.1.4 załącznika do rozporządzenia nr 2015/1998/UE, zwane dalej „standardowym sprawdzeniem przeszłości”, obejmuje:
1) ustalenie tożsamości osoby podlegającej sprawdzeniu na podstawie dokumentu potwierdzającego tożsamość;
2) uzyskanie od osoby podlegającej sprawdzeniu informacji z rejestrów karnych we wszystkich państwach pobytu z ostatnich 5 lat;
3) uzyskanie od osoby podlegającej sprawdzeniu informacji o zatrudnieniu, kształceniu i wszystkich przerwach w zatrudnieniu i kształceniu z ostatnich 5 lat.
2. Standardowe sprawdzenie przeszłości przeprowadza się wobec osób:
1) prowadzących kontrolę bezpieczeństwa, kontrolę dostępu lub stosujących inne środki kontroli w zakresie ochrony – innych niż wymienione w art. 189c rozszerzone sprawdzenie przeszłości ust. 2 pkt 1 i 2,
2) bezpośrednio nadzorujących osoby stosujące środki kontroli w zakresie ochrony, o których mowa w pkt 1,
3) mających dostęp bez eskorty do ładunku i poczty, poczty i materiałów przewoźnika lotniczego, zaopatrzenia pokładowego lub zaopatrzenia portu lotniczego, do których zastosowano wymagane środki kontroli w zakresie ochrony,
4) odpowiedzialnych za zapewnienie zgodności programu ochrony z przepisami prawa i jego wdrożenie w podmiocie prowadzącym działalność lotniczą (kierownicy do spraw ochrony) – innych niż wymienione w art. 189c rozszerzone sprawdzenie przeszłości ust. 2 pkt 5,
5) biorących udział w przewozie ładunku i poczty, poczty i materiałów przewoźnika lotniczego, zaopatrzenia pokładowego lub zaopatrzenia portu lotniczego, do których zastosowano wymagane środki kontroli w zakresie ochrony,
6) zatrudnionych w strefie operacyjnej lotniska, zatrudnionych w punktach handlowych lub usługowych zlokalizowanych w strefie ogólnodostępnej lotniska albo wykonujących w tych strefach obowiązki związane z funkcjonowaniem lotniska,
7) mających uprawnienia administratora lub nieograniczony dostęp bez nadzoru do krytycznych systemów technologii informacyjno-komunikacyjnych i danych wykorzystywanych do celów ochrony lotnictwa cywilnego
– z wyłączeniem osób podlegających rozszerzonemu sprawdzeniu przeszłości.
3. Standardowe sprawdzenie przeszłości przeprowadza:
1) podmiot, na rzecz którego wykonywane są środki kontroli w zakresie ochrony – wobec osób wymienionych w ust. 2 pkt 1 i 2;
2) podmiot odpowiedzialny za zabezpieczenie ładunku i poczty, poczty i materiałów przewoźnika lotniczego, zaopatrzenia pokładowego i zaopatrzenia portu lotniczego – wobec osób wymienionych w ust. 2 pkt 3 i 5;
3) podmiot odpowiedzialny za wyznaczenie kierownika do spraw ochrony – wobec osób wymienionych w ust. 2 pkt 4;
4) zarządzający lotniskiem – wobec osób wymienionych w ust. 2 pkt 6;
5) podmiot korzystający z krytycznych systemów technologii informacyjno-komunikacyjnych – wobec osób wymienionych w ust. 2 pkt 7.
4. Standardowe sprawdzenie przeszłości przeprowadza się co najmniej raz na 3 lata.
5. Negatywny wynik standardowego sprawdzenia przeszłości uniemożliwia wykonywanie zadań, w związku z którymi sprawdzenie było przeprowadzone.
6. Osoba podlegająca standardowemu sprawdzeniu przeszłości otrzymuje negatywny wynik standardowego sprawdzenia przeszłości, jeżeli z informacji, o której mowa w ust. 1 pkt 2, wynika, że została skazana prawomocnym wyrokiem w związku z przestępstwem określonym w art. 189e informacja komendanta oddziału SG w przedmiocie istnienia negatywnych przesłanek wobec osoby sprawdzanej ust. 1.
1. Rozszerzone sprawdzenie przeszłości obejmuje:
1) ustalenie tożsamości osoby podlegającej sprawdzeniu na podstawie dokumentu potwierdzającego tożsamość;
2) uzyskanie od osoby podlegającej sprawdzeniu informacji z rejestrów karnych we wszystkich obcych państwach pobytu z ostatnich 5 lat;
3) uzyskanie od osoby podlegającej sprawdzeniu informacji o zatrudnieniu, kształceniu i wszystkich przerwach w zatrudnieniu i kształceniu z ostatnich 5 lat;
4) uzyskanie informacji o istnieniu negatywnych przesłanek albo o ich braku.
2. Rozszerzone sprawdzenie przeszłości przeprowadza się wobec:
1) osób prowadzących kontrolę bezpieczeństwa, kontrolę dostępu lub stosujących inne środki kontroli w zakresie ochrony w strefie zastrzeżonej lotniska oraz osób mających dostęp bez eskorty do strefy zastrzeżonej lotniska;
2) osób prowadzących kontrolę bezpieczeństwa, kontrolę dostępu lub stosujących inne środki kontroli w zakresie ochrony na rzecz zarejestrowanego agenta lub zarejestrowanego dostawcy zaopatrzenia pokładowego;
3) posiadaczy karty identyfikacyjnej członka załogi i posiadaczy CMC;
4) osób bezpośrednio nadzorujących osoby stosujące środki kontroli w zakresie ochrony, o których mowa w pkt 1 i 2;
5) kierowników do spraw ochrony:
a) portu lotniczego,
b) polskiego przewoźnika lotniczego,
c) zarejestrowanego agenta, zarejestrowanego dostawcy zaopatrzenia pokładowego, znanego nadawcy,
d) Polskiej Agencji Żeglugi Powietrznej,
e) lotniska innego niż port lotniczy;
6) instruktorów szkolenia w zakresie ochrony lotnictwa cywilnego;
7) krajowych i wewnętrznych audytorów kontroli jakości w zakresie ochrony lotnictwa cywilnego oraz posiadaczy certyfikatu inspektora lotnictwa cywilnego wydanego przez Prezesa Urzędu;
8) osób pełniących funkcję unijnego podmiotu zatwierdzającego;
9) osób kierowanych na szkolenie w celu uzyskania certyfikatu operatora kontroli bezpieczeństwa;
10) osób mających uprawnienia administratora lub nieograniczony dostęp bez nadzoru do krytycznych systemów technologii informacyjno-komunikacyjnych i danych wykorzystywanych do celów ochrony lotnictwa cywilnego przez:
a) zarządzających lotniskami,
b) przewoźników lotniczych,
c) zarejestrowanych agentów,
d) Polską Agencję Żeglugi Powietrznej,
e) zarejestrowanych dostawców zaopatrzenia pokładowego;
11) kontrolerów ruchu lotniczego.
3. Rozszerzone sprawdzenie przeszłości przeprowadza:
1) zarządzający lotniskiem – wobec osób:
a) o których mowa w ust. 2 pkt 1 i pkt 5 lit. a oraz pkt 10 lit. a,
b) bezpośrednio nadzorujących osoby stosujące środki kontroli w zakresie ochrony, o których mowa w ust. 2 pkt 1,
c) o których mowa w ust. 2 pkt 9, które są rekrutowane do pracy lub zatrudnione w służbie ochrony lotniska;
2) przewoźnik lotniczy – wobec osób, o których mowa w ust. 2 pkt 3, pkt 5 lit. b i pkt 10 lit. b;
3) Polska Agencja Żeglugi Powietrznej – wobec osób, o których mowa w ust. 2 pkt 5 lit. d, pkt 10 lit. d i pkt 11;
4) Prezes Urzędu – wobec osób, o których mowa w ust. 2 pkt 6–8;
5) podmiot kierujący na szkolenie – wobec osób, o których mowa w ust. 2 pkt 9, innych niż rekrutowane do pracy lub zatrudnione w służbie ochrony lotniska;
6) podmiot, na rzecz którego są wykonywane środki kontroli w zakresie ochrony – wobec osób:
a) o których mowa w ust. 2 pkt 2,
b) bezpośrednio nadzorujących osoby, o których mowa w ust. 2 pkt 2,
c) o których mowa w ust. 2 pkt 5 lit. c,
d) o których mowa w ust. 2 pkt 10 lit. c i e;
7) zarządzający lotniskiem innym niż port lotniczy – wobec osób, o których mowa w ust. 2 pkt 5 lit. e.
4. Rozszerzone sprawdzenie przeszłości przeprowadza się raz na 12 miesięcy, z wyjątkiem informacji o istnieniu negatywnych przesłanek albo o ich braku, udzielanych w trybie i na zasadach określonych w art. 189d wniosek o udzielenie informacji o istnieniu negatywnych przesłanek albo o ich braku dla potrzeb rozszerzonego sprawdzenia przeszłości–189g.
5. Negatywny wynik rozszerzonego sprawdzenia przeszłości uniemożliwia wykonywanie zadań, w związku z którymi sprawdzenie było przeprowadzone.
1. W ramach rozszerzonego sprawdzenia przeszłości:
1) podmiot przeprowadzający rozszerzone sprawdzenie przeszłości, o którym mowa w art. 189c rozszerzone sprawdzenie przeszłości ust. 3 pkt 1–4,
2) Prezes Urzędu, na wniosek podmiotu przeprowadzającego rozszerzone sprawdzenie przeszłości, o którym mowa w art. 189c rozszerzone sprawdzenie przeszłości ust. 3 pkt 5–7
– zwani dalej „podmiotami sprawdzającymi”, składają do komendanta oddziału Straży Granicznej właściwego miejscowo ze względu na siedzibę podmiotu sprawdzającego wniosek o udzielenie informacji o istnieniu negatywnych przesłanek albo o ich braku, zwany dalej „wnioskiem o sprawdzenie”.
2. Wniosek o sprawdzenie oraz wniosek, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, zawierają:
1) datę złożenia;
2) nazwę podmiotu sprawdzającego;
3) nazwę oddziału Straży Granicznej, do którego jest składany wniosek – w przypadku wniosku o sprawdzenie;
4) podstawę prawną;
5) informacje dotyczące osoby podlegającej sprawdzeniu obejmujące:
a) imię i nazwisko,
b) imię ojca,
c) datę urodzenia,
d) obywatelstwo,
e) płeć,
f) numer PESEL, jeżeli osoba podlegająca sprawdzeniu go posiada;
6) rodzaj, serię i numer dokumentu tożsamości, na podstawie którego ustalono tożsamość osoby podlegającej sprawdzeniu;
7) nazwę podmiotu, na rzecz którego osoba podlegająca sprawdzeniu wykonuje albo będzie wykonywać środki kontroli w zakresie ochrony;
8) numer REGON podmiotu, na rzecz którego osoba podlegająca sprawdzeniu wykonuje albo będzie wykonywać środki kontroli w zakresie ochrony.
3. W przypadku przeprowadzania rozszerzonego sprawdzenia przeszłości żołnierzy, funkcjonariuszy i pracowników służb państwowych, służb granicznych i policyjnych państw członkowskich Unii Europejskiej, wykonujących lub mających wykonywać zadania w ramach strefy zastrzeżonej lotniska albo zadania związane z ochroną ruchu lotniczego, wobec których przełożony potwierdził brak negatywnych przesłanek, nie występuje się z wnioskiem o sprawdzenie.
4. Podmiot sprawdzający składa wniosek o sprawdzenie w formie pisemnej w postaci elektronicznej za pośrednictwem aplikacji dostępowej „Weryfikacja negatywnych przesłanek – Straż Graniczna”, zwanej dalej „aplikacją WNP-SG”.
5. Podmiot sprawdzający może, w formie pisemnej, upoważnić pracownika tego podmiotu do składania w jego imieniu wniosku o sprawdzenie. W przypadku udzielenia upoważnienia podmiot sprawdzający informuje o tym, w formie pisemnej, komendanta oddziału Straży Granicznej właściwego miejscowo ze względu na siedzibę podmiotu sprawdzającego.
6. Komendant Główny Straży Granicznej przyznaje i cofa uprawnienia dostępu do aplikacji WNP-SG podmiotowi sprawdzającemu lub osobie przez niego upoważnionej na wniosek podmiotu sprawdzającego złożony w formie pisemnej do Komendanta Głównego Straży Granicznej za pośrednictwem komendanta oddziału Straży Granicznej właściwego miejscowo ze względu na siedzibę podmiotu sprawdzającego.
7. Wniosek, o którym mowa w ust. 6, zawiera:
1) nazwę podmiotu sprawdzającego;
2) informację, czy dotyczy przyznania czy cofnięcia uprawnień dostępu do aplikacji WNP-SG;
3) dane użytkownika aplikacji WNP-SG: imię, nazwisko, adres poczty elektronicznej i numer telefonu kontaktowego;
4) dane osoby uprawnionej do jego złożenia: imię, nazwisko, pełnioną funkcję i numer telefonu kontaktowego;
5) datę i podpis osoby uprawnionej do jego złożenia.
8. Aplikacja WNP-SG jest przeznaczona wyłącznie do składania wniosków o sprawdzenie i może być wykorzystywana tylko w siedzibie podmiotu sprawdzającego.
9. Dane osobowe uzyskane w związku ze złożeniem wniosku o sprawdzenie są:
1) gromadzone w systemie Straży Granicznej przeznaczonym do przetwarzania tego typu danych;
2) przetwarzane na zasadach i warunkach określonych w ustawie z dnia 14 grudnia 2018 r. o ochronie danych osobowych przetwarzanych w związku z zapobieganiem i zwalczaniem przestępczości (Dz. U. z 2023 r. poz. 1206);
3) przetwarzane przez okres 10 lat od dnia stwierdzenia przez komendanta oddziału Straży Granicznej istnienia negatywnych przesłanek albo upływu ważności informacji o braku negatywnych przesłanek lub zakończenia powtórnych ustaleń, o których mowa w art. 189f wniosek o powtórne ustalenia w przedmiocie istnienia negatywnych przesłanek wobec osoby sprawdzanej.
10. W przypadku wystąpienia awarii aplikacji WNP-SG lub wystąpienia po stronie podmiotów sprawdzających innych, nadzwyczajnych, niezawinionych okoliczności, które uniemożliwiają złożenie wniosku o sprawdzenie, dopuszcza się złożenie takiego wniosku w sposób inny niż za pośrednictwem aplikacji WNP-SG po uprzednim uzgodnieniu z komendantem oddziału Straży Granicznej właściwym miejscowo ze względu na siedzibę podmiotu sprawdzającego.
11. Wniosek o sprawdzenie złożony przez osobę nieuprawnioną albo nieupoważnioną pozostawia się bez rozpoznania, informując o tym odpowiednio wnioskodawcę albo podmiot sprawdzający.
1. Komendant oddziału Straży Granicznej stwierdza istnienie negatywnych przesłanek w przypadku wystąpienia zagrożenia dla obronności lub bezpieczeństwa państwa i porządku publicznego albo powzięcia wiadomości o aktualnie prowadzonym postępowaniu karnym przeciwko osobie lub o skazaniu jej prawomocnym wyrokiem w związku z:
1) przestępstwem o charakterze terrorystycznym, przestępstwem przeciwko pokojowi, ludzkości oraz przestępstwem wojennym, przestępstwem przeciwko Rzeczypospolitej Polskiej, przestępstwem przeciwko obronności, przestępstwem przeciwko życiu i zdrowiu, przestępstwem przeciwko bezpieczeństwu powszechnemu, przestępstwem przeciwko bezpieczeństwu w komunikacji, przestępstwem przeciwko środowisku, przestępstwem przeciwko wolności, przestępstwem przeciwko wolności seksualnej i obyczajności, przestępstwem przeciwko rodzinie i opiece, przestępstwem przeciwko działalności instytucji państwowych oraz samorządu terytorialnego, przestępstwem przeciwko wymiarowi sprawiedliwości, przestępstwem przeciwko porządkowi publicznemu, przestępstwem przeciwko ochronie informacji, przestępstwem przeciwko wiarygodności dokumentów, przestępstwem przeciwko mieniu, przestępstwem przeciwko obrotowi gospodarczemu i interesom majątkowym w obrocie cywilnoprawnym, przestępstwem przeciwko obrotowi pieniędzmi i papierami wartościowymi, przestępstwem przeciwko zasadom dyscypliny wojskowej, przestępstwem przeciwko mieniu wojskowemu, przestępstwem skarbowym przeciwko obowiązkom celnym oraz zasadom obrotu z zagranicą towarami i usługami lub przestępstwem skarbowym przeciwko obowiązkom podatkowym i rozliczeniom z tytułu dotacji lub subwencji lub
2) przestępstwem określonym w ustawie z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Prawo bankowe (Dz. U. z 2022 r. poz. 2324, z późn. zm.), ustawie z dnia 30 czerwca 2000 r. - Prawo własności przemysłowej (Dz. U. z 2023 r. poz. 1170), ustawie z dnia 29 listopada 2000 r. o obrocie z zagranicą towarami, technologiami i usługami o znaczeniu strategicznym dla bezpieczeństwa państwa, a także dla utrzymania międzynarodowego pokoju i bezpieczeństwa (Dz. U. z 2023 r. poz. 1582), ustawie z dnia 6 września 2001 r. - Prawo farmaceutyczne (Dz. U. z 2022 r. poz. 2301 oraz z 2023 r. poz. 605 i 650), ustawie z dnia 23 lipca 2003 r. o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami (Dz. U. z 2022 r. poz. 840 oraz z 2023 r. poz. 951 i 1688), ustawie z dnia 16 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody, ustawie z dnia 1 lipca 2005 r. o pobieraniu, przechowywaniu i przeszczepianiu komórek, tkanek i narządów (Dz. U. z 2023 r. poz. 1185), ustawie z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii (Dz. U. z 2023 r. poz. 172 oraz z 2022 r. poz. 2600), ustawie z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi (Dz. U. z 2023 r. poz. 646, 825 i 1723) lub ustawie z dnia 13 czerwca 2019 r. o wykonywaniu działalności gospodarczej w zakresie wytwarzania i obrotu materiałami wybuchowymi, bronią, amunicją oraz wyrobami i technologią o przeznaczeniu wojskowym lub policyjnym (Dz. U. z 2022 r. poz. 1650 oraz z 2023 r. poz. 261) - jeżeli przestępstwo to zostało popełnione umyślnie i górna granica ustawowego zagrożenia karą pozbawienia wolności za to przestępstwo wynosi co najmniej 3 lata.
2. Komendant oddziału Straży Granicznej dokonuje ustaleń i udziela, w formie pisemnej, podmiotowi sprawdzającemu informacji o istnieniu negatywnych przesłanek albo o ich braku w terminie 30 dni od dnia otrzymania wniosku o sprawdzenie.
3. Termin, o którym mowa w ust. 2, może zostać przedłużony jednorazowo o nie więcej niż 60 dni, w szczególności w przypadku wystąpienia konieczności przeprowadzenia przez komendanta oddziału Straży Granicznej analizy dokonanych ustaleń i uszczegółowienia uzyskanych informacji, w tym uzyskania informacji od podmiotów, o których mowa w ust. 4, w ramach dokonywanych ustaleń. O przedłużeniu terminu na dokonanie ustaleń komendant oddziału Straży Granicznej informuje podmiot sprawdzający.
4. Komendant oddziału Straży Granicznej dokonuje ustaleń z uwzględnieniem informacji organów władzy publicznej, administracji publicznej i służb odpowiedzialnych za bezpieczeństwo państwa i porządek publiczny, mogących posiadać informacje niezbędne do dokonania ustaleń w zakresie istnienia negatywnych przesłanek. W przypadku gdy na podstawie otrzymanych informacji konieczne jest rozszerzenie zakresu ustaleń, komendant oddziału Straży Granicznej dokonuje ustaleń również z uwzględnieniem informacji pozostających w dyspozycji organów prokuratury lub sądów.
5. Organy władzy publicznej, organy administracji publicznej, służby odpowiedzialne za bezpieczeństwo państwa i porządek publiczny, a w przypadku określonym w ust. 4 zdanie drugie organy prokuratury oraz sądy, na wniosek komendanta oddziału Straży Granicznej, udzielają informacji o istnieniu negatywnych przesłanek albo o ich braku albo informacji umożliwiających weryfikację istnienia takich przesłanek, w terminie 15 dni od dnia otrzymania wniosku. Termin ten może zostać przedłużony każdorazowo o kolejne 15 dni przez podmiot, do którego komendant oddziału Straży Granicznej wystąpił z wnioskiem o udzielenie informacji, po uprzednim poinformowaniu komendanta oddziału Straży Granicznej o takiej konieczności.
6. W toku dokonywanych ustaleń komendant oddziału Straży Granicznej może korzystać z informacji uzyskanych w ramach współpracy międzynarodowej, które są niezbędne do dokonania tych ustaleń, w szczególności uzyskanych od instytucji Unii Europejskiej, organizacji międzynarodowych lub organów ścigania innych państw, jeżeli obowiązujące umowy i porozumienia międzynarodowe dają podstawę do uzyskania takich informacji.
7. Do czasu uzyskania informacji o braku negatywnych przesłanek osoba objęta wnioskiem o sprawdzenie nie może rozpocząć realizacji zadań, w związku z którymi wystąpiono z wnioskiem o sprawdzenie.
8. W przypadku gdy nie jest możliwe uzyskanie informacji niezbędnych do dokonania ustaleń w zakresie istnienia negatywnych przesłanek albo w przypadku gdy uzyskane informacje są niewystarczające, aby takie ustalenia przeprowadzić, komendant oddziału Straży Granicznej przekazuje podmiotowi sprawdzającemu informację o istnieniu negatywnych przesłanek z powodu braku możliwości dokonania ustaleń.
9. W przypadku gdy w odniesieniu do osoby objętej wnioskiem o sprawdzenie złożono więcej niż jeden wniosek o sprawdzenie, stwierdzenie istnienia negatywnych przesłanek w ramach ustaleń dokonywanych w zakresie jednego wniosku skutkuje stwierdzeniem istnienia negatywnych przesłanek w zakresie pozostałych wniosków.
10. Podmiot sprawdzający, który po uzyskaniu od komendanta oddziału Straży Granicznej informacji o istnieniu negatywnych przesłanek otrzymał udokumentowane informacje uzasadniające brak podstaw do stwierdzenia istnienia negatywnych przesłanek wobec osoby podlegającej sprawdzeniu, przekazuje takie informacje w formie pisemnej w postaci papierowej komendantowi oddziału Straży Granicznej i ponownie występuje z wnioskiem o sprawdzenie.
11. Informacja o braku negatywnych przesłanek udzielona podmiotowi sprawdzającemu jest ważna:
1) na czas realizacji przez sprawdzaną osobę zadań, w związku z którymi było wymagane uzyskanie informacji o braku negatywnych przesłanek, jednak nie dłużej niż przez 5 lat od dnia udzielenia tej informacji przez komendanta oddziału Straży Granicznej;
2) do czasu uzyskania od komendanta oddziału Straży Granicznej informacji o istnieniu negatywnych przesłanek;
3) do czasu zakończenia procesu certyfikacji – w przypadku informacji dotyczącej osób kierowanych na szkolenie w celu uzyskania certyfikatu operatora kontroli bezpieczeństwa.
12. W przypadku gdy osoba podlegająca sprawdzeniu przeszłości nieprzerwanie realizuje zadania, w związku z którymi było wymagane uzyskanie informacji o braku negatywnych przesłanek, podmiot sprawdzający występuje z kolejnym wnioskiem o sprawdzenie nie wcześniej niż na 4 miesiące przed upływem ważności informacji, o którym mowa w ust. 11 pkt 1.
13. W przypadku utraty ważności informacji o braku negatywnych przesłanek osoba, wobec której uzyskano taką informację, nie może kontynuować zadań, w związku z którymi wymagane było wystąpienie z wnioskiem o sprawdzenie.
14. W przypadku uzyskania informacji o istnieniu negatywnych przesłanek albo o ich braku Prezes Urzędu niezwłocznie przekazuje ją podmiotowi, na którego wniosek wystąpił z wnioskiem o sprawdzenie.
1. Ustalenia w zakresie istnienia negatywnych przesłanek wobec osób, co do których podmiot sprawdzający uzyskał informację o braku negatywnych przesłanek, z wyjątkiem przypadków, o których mowa w art. 189e informacja komendanta oddziału SG w przedmiocie istnienia negatywnych przesłanek wobec osoby sprawdzanej ust. 11 pkt 3, komendant oddziału Straży Granicznej powtarza z urzędu, nie rzadziej niż raz na 12 miesięcy od dnia wystąpienia przez podmiot sprawdzający z wnioskiem o sprawdzenie albo od dnia zakończenia ostatnich powtórnych ustaleń.
2. Powtórne ustalenia wobec osoby nieprzerwanie realizującej zadania, w związku z którymi wystąpiono z wnioskiem o sprawdzenie, są dokonywane do czasu upływu ważności informacji o braku negatywnych przesłanek, chyba że wcześniej komendant oddziału Straży Granicznej przekaże podmiotowi sprawdzającemu informację o istnieniu negatywnych przesłanek.
3. W zakresie dokonywania powtórnych ustaleń stosuje się przepisy art. 189e informacja komendanta oddziału SG w przedmiocie istnienia negatywnych przesłanek wobec osoby sprawdzanej ust. 1, 4–6 i 8; przepis art. 189e informacja komendanta oddziału SG w przedmiocie istnienia negatywnych przesłanek wobec osoby sprawdzanej ust. 9 stosuje się odpowiednio.
4. W przypadku dokonywania powtórnych ustaleń komendant oddziału Straży Granicznej udziela podmiotowi sprawdzającemu informacji tylko w razie stwierdzenia istnienia negatywnych przesłanek wobec osoby, której dotyczył wniosek o sprawdzenie.
5. W przypadku gdy zawarte we wniosku o sprawdzenie dane osobowe osoby, której dotyczył wniosek o sprawdzenie, uległy zmianie, podmiot sprawdzający przekazuje komendantowi oddziału Straży Granicznej właściwemu miejscowo ze względu na siedzibę podmiotu sprawdzającego, w formie pisemnej w postaci papierowej, informację o aktualnych danych tej osoby w terminie 10 dni roboczych od dnia uzyskania informacji o zmianie. W przypadku gdy zmiana danych osobowych dotyczy osoby, wobec której rozszerzone sprawdzenie przeszłości przeprowadza podmiot, o którym mowa w art. 189c rozszerzone sprawdzenie przeszłości ust. 3 pkt 5 albo 6, przekazuje on Prezesowi Urzędu informację o aktualnych danych osobowych osoby, której dotyczył wniosek o sprawdzenie, w terminie 10 dni roboczych od dnia uzyskania informacji o zmianie.
6. Podmiot sprawdzający przekazuje komendantowi oddziału Straży Granicznej właściwemu miejscowo ze względu na siedzibę podmiotu sprawdzającego kwartalną informację, zawierającą imię i nazwisko oraz numer wniosku o sprawdzenie, na temat osób objętych wnioskiem o sprawdzenie, które zakończyły zatrudnienie, realizację zadań lub utraciły uprawnienia, wobec których jest lub było wymagane przeprowadzenie rozszerzonego sprawdzenia przeszłości, albo informację o braku takich osób – w terminie do 20. dnia miesiąca następującego po upływie kwartału, którego dotyczy informacja.
7. W przypadku niewykonania przez podmiot sprawdzający obowiązku, o którym mowa w ust. 6, Komendant Główny Straży Granicznej może, na wniosek komendanta oddziału Straży Granicznej, do czasu wykonania tego obowiązku, zablokować możliwość składania wniosków o sprawdzenie przez ten podmiot lub wstrzymać udzielanie informacji wobec wniosków o sprawdzenie złożonych przez ten podmiot.
8. Podmioty, wobec których podmiotem sprawdzającym jest Prezes Urzędu, przekazują mu kwartalne informacje niezbędne do realizacji obowiązku, o którym mowa w ust. 6, w terminie do 5 dnia miesiąca następującego po upływie kwartału, którego dotyczy informacja.
9. Wobec osób, które zostały zgłoszone przez podmiot sprawdzający w trybie określonym w ust. 6, nie dokonuje się powtórnych ustaleń.
1. Organy władzy publicznej, organy administracji publicznej oraz służby odpowiedzialne za bezpieczeństwo państwa i porządek publiczny, współpracujące ze Strażą Graniczną w zakresie ustalania istnienia negatywnych przesłanek i realizujące zadania, których skutkiem jest przetwarzanie informacji kryminalnych, w przypadku uzyskania od Straży Granicznej informacji, że osoba, wobec której podejmują czynności służbowe, podlega lub podlegała ustaleniom w zakresie istnienia negatywnych przesłanek, dokonują w danym przypadku analizy informacji mogących stanowić podstawę do stwierdzenia istnienia negatywnych przesłanek, a w razie stwierdzenia ich istnienia przekazują informację w tym zakresie komendantowi oddziału Straży Granicznej.
2. W przypadku gdy poza terminem powtórnych ustaleń komendant oddziału Straży Granicznej uzyska informację o istnieniu negatywnych przesłanek wobec osoby podlegającej rozszerzonemu sprawdzeniu przeszłości, przekazuje on tę informację podmiotowi sprawdzającemu, który wystąpił z wnioskiem o sprawdzenie, nie później niż w terminie 14 dni od dnia jej uzyskania.
3. Straż Graniczna może przekazywać informacje uzyskane w związku z dokonywaniem ustaleń w zakresie istnienia negatywnych przesłanek albo ich braku służbom odpowiedzialnym za bezpieczeństwo państwa i porządek publiczny w celu realizacji ich ustawowych zadań związanych z przeciwdziałaniem zagrożeniom terrorystycznym oraz ze zwalczaniem takich zagrożeń i innej poważnej przestępczości.
Do uzyskiwania przez Prezesa Urzędu informacji o braku negatywnych przesłanek w przypadkach określonych w art. 186c wyznaczenie zarejestrowanego agenta ust. 1, art. 186d wyznaczenie zarejestrowanego dostawcy zaopatrzenia pokładowego ust. 1 i art. 186e wyznaczenie znanego nadawcy ust. 1 przepisy art 189d–189g stosuje się odpowiednio.
1. Komendant Główny Straży Granicznej oraz komendant oddziału Straży Granicznej właściwy miejscowo ze względu na siedzibę podmiotu sprawdzającego sprawują nadzór nad podmiotami sprawdzającymi w zakresie realizacji obowiązków związanych z występowaniem z wnioskiem o sprawdzenie oraz z uzyskiwaniem informacji o istnieniu negatywnych przesłanek albo o ich braku.
2. W zakresie nadzoru, o którym mowa w ust. 1, Komendant Główny Straży Granicznej oraz komendant oddziału Straży Granicznej właściwy miejscowo ze względu na siedzibę podmiotu sprawdzającego są uprawnieni do:
1) dostępu do materiałów, dokumentów oraz innych danych umożliwiających stwierdzenie stanu realizacji obowiązku lub uprawnień podmiotu sprawdzającego, w tym dokumentów potwierdzających stosunek prawny podmiotu sprawdzającego i osób podlegających rozszerzonemu sprawdzeniu przeszłości, wobec których podmiot sprawdzający złożył lub był zobowiązany złożyć wniosek o sprawdzenie, oraz dokumentów potwierdzających złożenie wniosku o sprawdzenie wobec tych osób;
2) żądania złożenia wyjaśnień przez podmiot sprawdzający;
3) wydawania podmiotowi sprawdzającemu pisemnych zaleceń mających na celu prawidłową realizację obowiązków lub uprawnień;
4) generowania i przekazywania podmiotowi sprawdzającemu, na uzasadniony wniosek, raportów lub informacji dotyczących wniosków o sprawdzenie złożonych przez ten podmiot.
3. Nadzór, o którym mowa w ust. 1, może być realizowany w ramach bezpośrednich wizytacji w siedzibie podmiotu sprawdzającego lub w trybie korespondencyjnym.
1. Komendant Główny Straży Granicznej jest uprawniony do przeprowadzenia kontroli wobec zarządzającego lotniskiem, przewoźnika lotniczego i Polskiej Agencji Żeglugi Powietrznej w zakresie, o którym mowa w art. 189i nadzór nad podmiotami sprawdzającymi w zakresie występowania z wnioskiem o sprawdzenie oraz z uzyskiwaniem informacji o istnieniu negatywnych przesłanek albo o ich braku ust. 1.
2. Komendant Główny Straży Granicznej zawiadamia Prezesa Urzędu o stwierdzonym w toku kontroli niewykonaniu przez podmiot sprawdzający obowiązku występowania z wnioskiem o sprawdzenie w ramach rozszerzonego sprawdzenia przeszłości.
