Prawo lotnicze

1. Na wniosek jednostki samorządu terytorialnego, zawierający propozycję rekompensaty zarządzającemu lotniskiem nadwyżki kosztów nad przychodami lub przyznania innych świadczeń, Prezes Urzędu może zawrzeć z zarządzającym lotniskiem umowę w zakresie wykonywania przez niego obowiązku użyteczności publicznej, zapewniającego funkcjonowanie lotniska o stosunkowo niedużym ruchu lotniczym, lecz ważnym dla miasta lub regionu, z zachowaniem określonych wymagań w zakresie regularności i ciągłości ruchu lotniczego na tym lotnisku.
2. Podstawą zawarcia umowy, o której mowa w ust. 1, jest uprzednie ustalenie w umowie zawartej pomiędzy Prezesem Urzędu i wnioskującą jednostką samorządu terytorialnego zasad współfinansowania zarządzającego lotniskiem użytku publicznego w związku z wykonywaniem przez niego obowiązku użyteczności publicznej, o którym mowa w ust. 1.
3. Dofinansowanie przez Prezesa Urzędu realizacji zadań, o których mowa w ust. 1, nie może przekraczać:
1) dofinansowania zarządzającego lotniskiem przez wnioskującą jednostkę samorządu terytorialnego;
2) łącznych kosztów eksploatacji lotniska, bez amortyzacji.

W sprawach lotniczej działalności gospodarczej nieuregulowanych w ustawie stosuje się przepisy ustawy z dnia 6 marca 2018 r. – Prawo przedsiębiorców.

W sprawach lotniczej działalności gospodarczej nie mają zastosowania przepisy art. 494 zasada sukcesji uniwersalnej praw i obowiązków, art. 531 sukcesja praw i obowiązków spółki dzielonej i art. 553 sukcesja praw i obowiązków spółki spółki przekształcanej ustawy z dnia 15 września 2000 r. – Kodeks spółek handlowych (Dz. U. z 2022 r. poz. 1467, z późn. zm.) ani przepisy ustawy z dnia 5 lipca 2018 r. o zarządzie sukcesyjnym przedsiębiorstwem osoby fizycznej i innych ułatwieniach związanych z sukcesją przedsiębiorstw (Dz. U. z 2021 r. poz. 170).

Ochrona lotnictwa cywilnego przed aktami bezprawnej ingerencji zagrażającymi bezpieczeństwu lotnictwa oraz bezpieczeństwu osób i mienia w związku z jego działalnością podlega odrębnym ustawom, umowom i przepisom międzynarodowym oraz szczególnym przepisom Prawa lotniczego.

1. Przewoźnik lotniczy, w przypadku gdy wykonuje loty określone przez Prezesa Urzędu jako loty wysokiego ryzyka, jest obowiązany zapewnić na pokładzie statku powietrznego wartę ochronną pełnioną przez funkcjonariuszy Straży Granicznej.
2. Przewoźnik lotniczy pokrywa koszty związane z pełnieniem warty ochronnej przez funkcjonariuszy Straży Granicznej w przypadku, o którym mowa w ust. 1, obejmujące koszty:
1) przelotu i przewozu bagażu;
2) posiłku na pokładzie statku powietrznego;
3) noclegu, o ile jest niezbędny, w wysokości ustalonej zgodnie z przepisami w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce budżetowej z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju wydanymi na podstawie art. 77⁵ należności z tytułu podróży służbowej § 2 Kodeksu pracy.
3. Należności, o których mowa w ust. 2 pkt 1 i 2, funkcjonariusze Straży Granicznej otrzymują od przewoźnika lotniczego w naturze na warunkach przewidzianych dla pasażerów danego lotu, a w przypadku lotów bez pasażerów - na warunkach przewidzianych dla załogi statku powietrznego.
4. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, przypadki w jakich jest niezbędne zapewnienie funkcjonariuszom Straży Granicznej noclegu oraz sposób, tryb i terminy zwrotu przez przewoźnika lotniczego kosztów noclegu, o ile go nie zapewnił, uwzględniając konieczność:
1) zwrotu kosztów noclegów odpowiadających rzeczywiście poniesionym wydatkom w granicach, o których mowa w przepisach wymienionych w ust. 2 pkt 3;
2) zapewnienia noclegu, w przypadku gdy uprawnienie do wypoczynku w warunkach hotelowych przysługuje członkom załogi statku powietrznego.
5. Komendant Główny Straży Granicznej może, w celach szkoleniowych, zapewnić na pokładzie statku powietrznego wartę ochronną pełnioną przez funkcjonariuszy Straży Granicznej, o czym informuje pisemnie przewoźnika lotniczego.
6. Przewoźnik lotniczy jest obowiązany umożliwić wykonywanie warty ochronnej, o której mowa w ust. 5.
7. Koszty związane z pełnieniem warty ochronnej, o której mowa w ust. 5, pokrywa Komendant Główny Straży Granicznej.
8. W przypadku gdy lot statku powietrznego, w trakcie którego została zapewniona warta ochronna przez Komendanta Głównego Straży Granicznej, został określony przez Prezesa Urzędu jako lot wysokiego ryzyka lub w trakcie tego lotu doszło do przeciwdziałania przez wartę ochronną aktowi bezprawnej ingerencji, koszty związane z pełnieniem warty ochronnej pokrywa przewoźnik lotniczy, na zasadach określonych w ust. 2.

1. Za realizację zadań związanych z kontrolą bezpieczeństwa, o której mowa w rozporządzeniu nr 300/2008/WE, odpowiada:
1) zarządzający lotniskiem w stosunku do:
a) osób innych niż pasażerowie oraz przenoszonych przez nie przedmiotów,
b) pasażerów i bagażu kabinowego,
c) bagażu rejestrowanego,
d) ładunków przewożonych drogą lotniczą i poczty, poczty i materiałów przewoźnika lotniczego, zaopatrzenia pokładowego oraz zaopatrzenia portu lotniczego przed uzyskaniem zezwolenia na dostęp do strefy zastrzeżonej, chyba że zarządzający lotniskiem, przewoźnik lotniczy, znany nadawca zaopatrzenia portu lotniczego lub zarejestrowany dostawca zaopatrzenia pokładowego zastosowali wymagane środki kontroli w zakresie ochrony w rozumieniu rozporządzenia nr 300/2008/WE;
2) zarejestrowany agent w rozumieniu rozporządzenia nr 300/2008/WE w stosunku do ładunku i poczty;
3) zarejestrowany dostawca zaopatrzenia pokładowego w rozumieniu rozporządzenia nr 300/2008/WE w stosunku do zaopatrzenia pokładowego lub przewoźnik lotniczy, który dostarcza zaopatrzenie do własnego statku powietrznego.
2. Zadania, o których mowa w ust. 1, są wykonywane pod nadzorem Prezesa Urzędu, który w zakresie wykonywania zadań, o których mowa w ust. 1 pkt 1, współdziała ze Strażą Graniczną.
3. Straż Graniczna w zakresie współdziałania w sprawowaniu nadzoru, o którym mowa w ust. 2, jest uprawniona do samodzielnego podejmowania działań polegających na:
1) obserwowaniu i rejestrowaniu funkcjonowania punktu kontroli bezpieczeństwa;
2) kontrolowaniu liczby pracowników służby ochrony lotniska na stanowisku kontroli bezpieczeństwa oraz niezwłocznym sygnalizowaniu zarządzającemu lotniskiem ewentualnych wątpliwości odnośnie do stanu psychofizycznego pracowników służby ochrony lotniska;
3) niezwłocznym reagowaniu na naruszenia przepisów w zakresie ochrony lotnictwa cywilnego ze strony pracowników służby ochrony lotniska;
4) niezwłocznym kierowaniu do zarządzającego lotniskiem wniosków w sprawie usunięcia stwierdzonych poważnych uchybień oraz informowaniu Prezesa Urzędu o tych uchybieniach;
5) dokonywaniu kontroli posiadania certyfikatów, o których mowa w ust. 10, związanych z kwalifikacjami pracowników służby ochrony lotniska dokonujących kontroli bezpieczeństwa;
6) niezwłocznym reagowaniu na sygnały o zakłóceniu porządku publicznego w punkcie kontroli bezpieczeństwa oraz przyległym do niego rejonie.
4. Zarządzający lotniskiem realizuje zadania, o których mowa w ust. 1 pkt 1, przez służbę ochrony lotniska.
4a. Zarządzający lotniskiem realizuje zadania w zakresie ochrony stref ogólnodostępnych lotniska we współpracy ze służbami ochrony działającymi na terenie lotniska.
5. Służba ochrony lotniska wykonuje zadania zarządzającego lotniskiem w zakresie:
1) prowadzenia kontroli bezpieczeństwa, o której mowa w ust. 1 pkt 1;
2) kontroli dostępu do stref zastrzeżonych lotniska;
3) kontroli przepustek wydawanych przez zarządzającego lotniskiem;
4) ujęcia i przekazania Policji lub Straży Granicznej:
a) osoby naruszającej warunki bezpieczeństwa na lotnisku oraz pasażera naruszającego warunki przewozu,
b) osoby, która bez upoważnienia uzyskała lub usiłowała uzyskać dostęp do strefy zastrzeżonej lotniska,
c) osoby, która popełniła lub usiłowała popełnić akt bezprawnej ingerencji,
d) osoby, która w inny sposób narusza porządek publiczny;
5) ochrony strefy zastrzeżonej lotniska i innych stref w rozumieniu przepisów rozporządzenia nr 300/2008/WE;
6) czynności, o których mowa w art. 3 formy ochrony osób i mienia pkt 2 ustawy z dnia 22 sierpnia 1997 r. o ochronie osób i mienia.
6. Służba ochrony lotniska przy wykonywaniu zadań, o których mowa w ust. 5, współdziała z właściwymi służbami lub organami.
7. W przypadku konieczności realizacji zadań wykraczających poza kompetencje służby ochrony lotniska, o których mowa w ust. 5, zarządzający lotniskiem powiadamia Straż Graniczną lub Policję.
8. Pracownicy służby ochrony lotniska realizujący zadania, o których mowa w ust. 5 pkt 1-5, oraz pracownicy specjalistycznej uzbrojonej formacji ochronnej realizujący zadania na rzecz zarejestrowanego agenta, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, są obowiązani posiadać wpis na listę kwalifikowanych pracowników ochrony fizycznej, a w przypadku realizacji zadań, o których mowa w ust. 5 pkt 6, wpis na listę kwalifikowanych pracowników zabezpieczenia technicznego, zgodnie z przepisami ustawy z dnia 22 sierpnia 1997 r. o ochronie osób i mienia.
9. Straż Graniczna posiada prawo do sprawdzania poprawności przeprowadzania kontroli bezpieczeństwa przez podmiot, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, na warunkach określonych w przepisach wydanych na podstawie art. 189 rozporządzenia w sprawie wymagań dotyczących programów ochrony lotnictwa cywilnego ust. 2.
9a. Straż Graniczna, w celu realizacji swoich zadań, jest uprawniona do korzystania z systemów rejestrujących obraz umieszczonych na terenie portu lotniczego i zapisów z tych systemów. Kopie zapisu udostępnione Straży Granicznej przez zarządzającego lotniskiem, niezawierające dowodów pozwalających na wszczęcie postępowania karnego, postępowania w sprawach o wykroczenia, postępowania dyscyplinarnego lub mogących być wykorzystanymi w postępowaniu w ramach czynności wyjaśniających albo dowodów mających znaczenie dla toczących się takich postępowań Straż Graniczna przechowuje przez okres nie dłuższy jednak niż 30 dni, licząc od dnia udostępnienia, a następnie niszczy.
10. Kontrolę bezpieczeństwa, o której mowa w ust. 1, wykonują osoby wpisane na prowadzoną przez Prezesa Urzędu listę operatorów kontroli bezpieczeństwa, posiadające certyfikat operatora kontroli bezpieczeństwa wydany lub uznany przez Prezesa Urzędu.
11. W celu uzyskania certyfikatu operatora kontroli bezpieczeństwa w szkoleniu może wziąć udział osoba, wobec której przeprowadzono rozszerzone sprawdzenie przeszłości z wynikiem pozytywnym.
12. (uchylony)
13. (uchylony)
14. Warunkiem dokonania przez Prezesa Urzędu wpisu osoby na listę operatorów kontroli bezpieczeństwa jest:
1) przejście rozszerzonego sprawdzenia przeszłości z wynikiem pozytywnym;
2) pozytywne ukończenie szkolenia w celu uzyskania certyfikatu operatora kontroli bezpieczeństwa;
3) uzyskanie certyfikatu, o którym mowa w pkt 2.
15. Komendant Główny Straży Granicznej w uzasadnionych przypadkach związanych z koniecznością zapewnienia porządku publicznego i bezpieczeństwa publicznego może, na wniosek Prezesa Urzędu, skierować funkcjonariuszy Straży Granicznej do wykonywania kontroli bezpieczeństwa w lotnictwie cywilnym.
16. Koszty związane z wykonywaniem przez Straż Graniczną kontroli bezpieczeństwa w lotnictwie cywilnym w sytuacjach, o których mowa w ust. 15, ponosi zarządzający lotniskiem.
17. Czynności nadzoru, o których mowa w ust. 3, mogą wykonywać osoby posiadające certyfikat operatora kontroli bezpieczeństwa, wpisane na listę, o której mowa w ust. 10.
18. Prezes Urzędu może uznać certyfikat operatora kontroli bezpieczeństwa wydany w innym państwie członkowskim Unii Europejskiej, Konfederacji Szwajcarskiej lub państwie członkowskim Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - stronie umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym lub przez Organizację Międzynarodowego Lotnictwa Cywilnego lub inną międzynarodową organizację lotniczą za ważny na równi z polskim certyfikatem operatora kontroli bezpieczeństwa, chyba że wymagania stawiane przy jego wydaniu były łagodniejsze od stawianych w Rzeczypospolitej Polskiej, po uprzednim przeprowadzeniu przez Prezesa Urzędu rozszerzonego sprawdzenia przeszłości z wynikiem pozytywnym.
19. (uchylony)
20. Wydanie albo uznanie certyfikatu operatora kontroli bezpieczeństwa następuje w drodze decyzji administracyjnej.

1. Prezes Urzędu wyznacza zarejestrowanego agenta, o którym mowa w art. 186b kontrola bezpieczeństwa w lotnictwie cywilnym ust. 1 pkt 2, w drodze decyzji administracyjnej, po sprawdzeniu spełnienia wymagań w zakresie ochrony lotnictwa cywilnego oraz po uzyskaniu informacji o braku negatywnych przesłanek dla ochrony lotnictwa cywilnego, zwanych dalej „negatywnymi przesłankami”, dotyczących osób:
1) reprezentujących sprawy spółek – w przypadku spółek osobowych;
2) wchodzących w skład zarządów i rad nadzorczych – w przypadku spółek kapitałowych;
3) reprezentujących sprawy zarejestrowanego agenta – w przypadku podmiotów innych niż określone w pkt 1 i 2.
2. Wyznaczenia dokonuje się na wniosek, do którego dołącza się:
1) program ochrony podmiotu przed aktami bezprawnej ingerencji, o którym mowa w przepisach wydanych na podstawie art. 189 rozporządzenia w sprawie wymagań dotyczących programów ochrony lotnictwa cywilnego ust. 1, uwzględniający wymogi, o których mowa w rozporządzeniu nr 300/2008/WE;
2) oświadczenie, że podmiot ubiegający się o wyznaczenie zobowiązuje się do przestrzegania wymagań z zakresu ochrony lotnictwa cywilnego, w tym postanowień programu, o którym mowa w pkt 1, oraz do niezwłocznego zgłaszania Prezesowi Urzędu wszelkich zmian w programie;
3) oświadczenie, że podmiot ubiegający się o wyznaczenie poddaje się czynnościom audytorskim realizowanym zgodnie z przepisami wydanymi na podstawie art. 189 rozporządzenia w sprawie wymagań dotyczących programów ochrony lotnictwa cywilnego ust. 2.
3. Prezes Urzędu weryfikuje informacje, o których mowa w ust. 2, w celu potwierdzenia spełnienia wymagań w zakresie ochrony lotnictwa cywilnego.
4. Przy ustalaniu braku negatywnych przesłanek stosuje się przepis art. 189d wniosek o udzielenie informacji o istnieniu negatywnych przesłanek albo o ich braku dla potrzeb rozszerzonego sprawdzenia przeszłości.

1. Prezes Urzędu wyznacza zarejestrowanego dostawcę zaopatrzenia pokładowego, o którym mowa w art. 186b kontrola bezpieczeństwa w lotnictwie cywilnym ust. 1 pkt 3, w drodze decyzji administracyjnej, po sprawdzeniu spełnienia wymagań w zakresie ochrony lotnictwa cywilnego oraz po uzyskaniu informacji o braku negatywnych przesłanek dotyczących osób:
1) reprezentujących sprawy spółek – w przypadku spółek osobowych;
2) wchodzących w skład zarządów i rad nadzorczych – w przypadku spółek kapitałowych;
3) reprezentujących sprawy zarejestrowanego dostawcy zaopatrzenia pokładowego – w przypadku podmiotów innych niż określone w pkt 1 i 2.
2. Wyznaczenia dokonuje się na wniosek, do którego dołącza się:
1) program ochrony podmiotu przed aktami bezprawnej ingerencji, o którym mowa w przepisach wydanych na podstawie art. 189 rozporządzenia w sprawie wymagań dotyczących programów ochrony lotnictwa cywilnego ust. 1, uwzględniający wymogi, o których mowa w rozporządzeniu nr 300/2008/WE;
2) oświadczenie, że podmiot ubiegający się o wyznaczenie zobowiązuje się do przestrzegania wymagań z zakresu ochrony lotnictwa cywilnego, w tym postanowień programu, o którym mowa w pkt 1, oraz do niezwłocznego zgłaszania Prezesowi Urzędu wszelkich zmian w programie;
3) oświadczenie, że podmiot ubiegający się o wyznaczenie poddaje się czynnościom audytorskim realizowanym zgodnie z przepisami wydanymi na podstawie art. 189 rozporządzenia w sprawie wymagań dotyczących programów ochrony lotnictwa cywilnego ust. 2.
3. Przepisy art. 186c wyznaczenie zarejestrowanego agenta ust. 3 i 4 w stosunku do zarejestrowanego dostawcy zaopatrzenia pokładowego stosuje się odpowiednio.
4. Prezes Urzędu cofa wyznaczenie, w drodze decyzji administracyjnej, jeżeli stwierdzi, że zarejestrowany dostawca zaopatrzenia pokładowego utracił zdolność do wyznaczenia oraz nie spełnia wymogów stawianych mu w zakresie ochrony.

1. Prezes Urzędu wyznacza znanego nadawcę na podstawie pkt 6.4.1 załącznika do rozporządzenia nr 2015/1998/UE, w drodze decyzji administracyjnej, po sprawdzeniu spełnienia wymagań w zakresie ochrony lotnictwa cywilnego oraz po uzyskaniu informacji o braku negatywnych przesłanek dotyczących osób:
1) reprezentujących sprawy spółek – w przypadku spółek osobowych;
2) wchodzących w skład zarządów i rad nadzorczych – w przypadku spółek kapitałowych;
3) reprezentujących sprawy znanego nadawcy – w przypadku podmiotów innych niż określone w pkt 1 i 2.
2. Wyznaczenia dokonuje się na wniosek, do którego dołącza się:
1) oświadczenie, że podmiot ubiegający się o wyznaczenie zobowiązuje się do przestrzegania wymagań z zakresu ochrony lotnictwa cywilnego;
2) oświadczenie, że podmiot ubiegający się o wyznaczenie poddaje się czynnościom audytorskim realizowanym zgodnie z przepisami wydanymi na podstawie art. 189 rozporządzenia w sprawie wymagań dotyczących programów ochrony lotnictwa cywilnego ust. 2;
3) program ochrony podmiotu przed aktami bezprawnej ingerencji, o którym mowa w przepisach wydanych na podstawie art. 189 rozporządzenia w sprawie wymagań dotyczących programów ochrony lotnictwa cywilnego ust. 1, uwzględniający wymogi określone w rozporządzeniu nr 300/2008/WE.
3. Przepisy art. 186c wyznaczenie zarejestrowanego agenta ust. 4 w stosunku do znanego nadawcy stosuje się odpowiednio.
4. Prezes Urzędu cofa wyznaczenie, w drodze decyzji administracyjnej, jeżeli stwierdzi, że znany nadawca utracił zdolność do wyznaczenia oraz nie spełnia wymogów stawianych mu w zakresie ochrony.

1. Pracownik służby ochrony lotniska przy wykonywaniu zadań z zakresu kontroli bezpieczeństwa w lotnictwie cywilnym oraz ochrony osób i mienia w granicach chronionych obszarów, obiektów i urządzeń, w tym na pograniczu strefy ogólnodostępnej ze strefą zastrzeżoną lotniska, niezależnie od uprawnień określonych w art. 36 uprawnienia pracownika ochrony przy wykonywaniu zadań ochrony osób i mienia ust. 1 ustawy z dnia 22 sierpnia 1997 r. o ochronie osób i mienia, ma prawo do:
1) niedopuszczenia do wejścia na obszar lub do obiektu podlegających ochronie osoby nieposiadającej wymaganych uprawnień oraz niedopuszczenia do wjazdu na obszar lub do obiektu podlegających ochronie pojazdu nieposiadającego wymaganych uprawnień;
2) dokonywania kontroli manualnej i przeglądania zawartości bagażu;
3) sprawdzania przedmiotów wprowadzanych do strefy zastrzeżonej lotniska;
4) korzystania z urządzeń technicznych, ze środków chemicznych oraz wykorzystania psów do wykrywania urządzeń, przedmiotów lub substancji, których posiadanie jest zabronione bądź które mogą stanowić przedmiot niebezpieczny.
2. Kontrolą manualną jest zespół czynności kontroli bezpieczeństwa wykonywanych ręcznie bez ingerencji w wewnętrzne powłoki ciała oraz w sposób powodujący w jak najmniejszym stopniu naruszenie intymności, w celu wykrycia w odzieży lub na ciele oraz w przedmiotach osobistych kontrolowanej osoby zabronionych przedmiotów, urządzeń lub substancji. Za zgodą kontrolowanej osoby kontrola ta może być przeprowadzana przez pracownika służby ochrony lotniska odmiennej płci niż kontrolowana osoba.
3. Za zgodą kontrolowanej osoby kontrola manualna może także obejmować dokonanie oglądu powierzchni jej ciała przez pracownika służby ochrony lotniska tej samej płci, w warunkach gwarantujących zachowanie intymności. Za zgodą kontrolowanej osoby czynność ta może być dokonana przez pracownika służby ochrony lotniska odmiennej płci niż kontrolowana osoba.
4. Przepisy ust. 1-3 stosuje się odpowiednio do zadań i uprawnień zarejestrowanego agenta, o którym mowa w art. 186b kontrola bezpieczeństwa w lotnictwie cywilnym ust. 1 pkt 2.

1. Organy administracji publicznej, służby odpowiedzialne za bezpieczeństwo publiczne oraz podmioty prowadzące działalność lotniczą przekazują Prezesowi Urzędu informacje o wszelkich zdarzeniach mogących mieć wpływ na poziom ochrony lotnictwa cywilnego przed aktami bezprawnej ingerencji.
2. Podmioty prowadzące działalność lotniczą przekazują Prezesowi Urzędu w szczególności informacje o zdarzeniach noszących znamiona aktu bezprawnej ingerencji lub mogących być próbą dokonania takiego aktu.
3. Prezes Urzędu, w drodze decyzji administracyjnej, po zasięgnięciu opinii Komendanta Głównego Straży Granicznej wydanej w terminie określonym przez Prezesa Urzędu, może w sytuacji kryzysowej w lotnictwie cywilnym wprowadzić dodatkowe środki ochrony bezpieczeństwa pasażerów, bagażu, ładunków oraz przesyłek pocztowych.
4. Decyzji, o której mowa w ust. 3, nadaje się rygor natychmiastowej wykonalności.
5. Decyzję, o której mowa w ust. 3, doręcza się w formie pisemnej lub za pomocą telefaksu, poczty elektronicznej, przy wykorzystaniu teleksowej łączności lotniczej albo, w uzasadnionych przypadkach, ogłasza się ustnie.

Minister właściwy do spraw transportu w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw wewnętrznych ustala, w drodze rozporządzenia, po zasięgnięciu opinii Rady Ochrony i Ułatwień Lotnictwa Cywilnego, Krajowy Program Ochrony Lotnictwa Cywilnego, określający sposoby realizacji ochrony lotnictwa cywilnego, w tym dotyczące:
1) organizacji ochrony, działań zapobiegawczych i działań w przypadkach aktów bezprawnej ingerencji,
2) współpracy w tym zakresie organów administracji publicznej i służb odpowiedzialnych za bezpieczeństwo publiczne, zarządzających lotniskami, przewoźników lotniczych, innych podmiotów prowadzących działalność lotniczą oraz innych organów i służb publicznych,
2a) dokumentowania stwierdzonych przez Straż Graniczną poważnych uchybień i naruszeń przepisów oraz informowania o nich Prezesa Urzędu,
3) wykonywania zadań związanych z kontrolą bezpieczeństwa w lotnictwie cywilnym osób, bagażu, ładunków oraz przesyłek pocztowych, prowadzoną przez podmioty, o których mowa w art. 186b kontrola bezpieczeństwa w lotnictwie cywilnym ust. 1,
4) współdziałania, o którym mowa w art. 186b kontrola bezpieczeństwa w lotnictwie cywilnym ust. 2, 3 i 6,
5) wymogów, jakie muszą być spełnione przy wykorzystaniu psów podczas kontroli bezpieczeństwa,
6) sposobów przekazywania, gromadzenia i postępowania z informacjami, o których mowa w art. 186g wprowadzenie dodatkowych środków ochrony bezpieczeństwa ust. 1 i 2,
7) sposobu analizy ryzyka w przypadku odstąpienia od wspólnych podstawowych norm ochrony lotnictwa cywilnego i przyjęcia alternatywnych środków w zakresie ochrony,
8) wymogów w zakresie wyznaczania unijnych podmiotów zatwierdzających do spraw ochrony lotnictwa cywilnego
- z uwzględnieniem przepisów międzynarodowych oraz przepisów Unii Europejskiej dotyczących zasad ochrony lotnictwa cywilnego.

1. Lotniska, o których mowa w art. 59a certyfikat lotniska ust. 1 pkt 1 i 2, posiadają ogrodzenie, które spełnia wymagania określone w przepisach wydanych na podstawie ust. 2.
2. Minister właściwy do spraw transportu określi, w drodze rozporządzenia, wymagania, jakim powinno odpowiadać ogrodzenie lotnisk, o których mowa w art. 59a certyfikat lotniska ust. 1 pkt 1 i 2, mając na uwadze ochronę lotnictwa cywilnego i ograniczenie możliwości dostępu zwierząt na teren lotniska.

1. Zadania ochrony są realizowane zgodnie z programami ochrony poszczególnych lotnisk, przewoźników lotniczych, instytucji zapewniających służby żeglugi powietrznej, zarejestrowanego agenta oraz innych podmiotów prowadzących działalność lotniczą.
1a. Wymogi dotyczące programów ochrony lotniska mogą być zróżnicowane w zależności od rodzaju lotniska, rodzaju i częstotliwości wykonywanych na nim operacji lotniczych oraz wyników analizy ryzyka związanego z funkcjonowaniem tego lotniska.
1b. W portach lotniczych zadania, o których mowa w ust. 1, są realizowane przy pomocy zespołów ochrony lotniska oraz sztabu kryzysowego powołanych przez zarządzającego lotniskiem.
1c. Jeżeli ruch lotniczy w danym porcie lotniczym lub wyznaczonych strefach portów lotniczych ogranicza się do jednej lub większej liczby kategorii wymienionych w rozporządzeniu Komisji (UE) nr 1254/2009 z dnia 18 grudnia 2009 r. ustanawiającym kryteria pozwalające państwom członkowskim na odstępstwo od wspólnych podstawowych norm ochrony lotnictwa cywilnego i przyjęcie alternatywnych środków w zakresie ochrony (Dz. Urz. UE L 338 z 19.12.2009, str. 17), Prezes Urzędu, działając w zakresie określonym w przepisach prawa Unii Europejskiej, na wniosek zarządzającego lotniskiem wyraża, w drodze decyzji administracyjnej, zgodę na zastosowanie określonych przez zarządzającego lotniskiem działań zastępczych, jeżeli przeprowadzona dla tego portu lotniczego analiza ryzyka wykaże, że nie spowoduje to zmniejszenia poziomu ochrony przed aktami bezprawnej ingerencji.
1d. Operacje lotnicze realizowane z lotnisk, o których mowa w ust. 1c, nie mogą w szczególności prowadzić do zaistnienia sytuacji polegających na:
1) braku możliwości skutecznej ochrony realizowanych w tym samym czasie kilku operacji lotniczych;
2) braku możliwości skutecznej realizacji kontroli bezpieczeństwa pasażerów, bagażu, ładunku, przesyłek kurierskich i ekspresowych oraz poczty;
3) mieszaniu się pasażerów przylatujących i odlatujących w tym samym czasie;
4) mieszaniu się osób postronnych z osobami poddanymi kontroli bezpieczeństwa;
5) nieupoważnionym dostępie osób nieskontrolowanych do bagażu rejestrowanego i podręcznego odlatujących i przylatujących pasażerów oraz ładunku, przesyłek kurierskich i ekspresowych oraz poczty.
1e. Decyzji, o której mowa w ust. 1c, może być nadany rygor natychmiastowej wykonalności.
2. Koszty związane z realizacją zadań ochrony lotnictwa cywilnego ponoszone przez zarządzających lotniskami mogą być wliczone do opłat lotniskowych, a ponoszone przez organy zarządzania ruchem lotniczym - do opłat pobieranych przez te organy.
3. Instytucja zapewniająca służby ruchu lotniczego jest obowiązana zapewnić ochronę lotniczych urządzeń naziemnych zgodnie z jej programem ochrony.

1. Zarządzający lotniskiem wyznacza strefy zastrzeżone lotniska oraz części krytyczne tych stref w rozumieniu przepisów rozporządzenia nr 300/2008/WE, a także przejścia do tych stref.
2. Strefy i przejścia, o których mowa w ust. 1, wyznacza się w uzgodnieniu z:
1) Policją;
2) Strażą Graniczną;
3) Służbą Celno-Skarbową;
4) Prezesem Urzędu.
3. Strefy i przejścia, o których mowa w ust. 1, zarządzający lotniskiem określa w programie ochrony lotniska.
4. (uchylony)
4a. (uchylony)
5. (uchylony)
6. (uchylony)
7. (uchylony)
8. W programach ochrony podmiotów, o których mowa w art. 188 realizacja zadań ochrony lotnictwa cywilnego ust. 1, określa się wyznaczone przez ich właścicieli i chronione zgodnie z tymi programami miejsca lokalizacji następujących obiektów i urządzeń położonych poza strefą zastrzeżoną lotniska:
1) radaru;
2) lotniczych urządzeń naziemnych, w tym w szczególności systemu lądowania według wskazań przyrządów (ILS), radiolatarni ogólnokierunkowej VHF (VOR), radiolatarni bezkierunkowej (NDB);
3) anteny radiowej wysokiej częstotliwości;
4) generatorów prądu;
5) stacji meteorologicznej;
6) magazynów paliw;
7) pomieszczeń producentów zaopatrzenia pokładowego;
8) magazynów ładunków przeznaczonych do przewozu lotniczego;
9) baz technicznych przewoźników lotniczych prowadzących działalność z terenu danego lotniska.
9. Właściciel obiektów i urządzeń, o których mowa w ust. 8, wyznacza miejsca ich lokalizacji po zawarciu umowy z właścicielem lub innym posiadaczem terenu, na którym znajdują się te urządzenia lub obiekty.
10. Środki ochrony w strefach, o których mowa w ust. 8, określa program ochrony podmiotu będącego właścicielem urządzeń lub obiektów wymienionych w ust. 8.

1. Prezes Urzędu wydaje, na wniosek polskiego przewoźnika lotniczego, certyfikat członka załogi statku powietrznego, zwany dalej "CMC", osobie:
1) wykonującej zadania na rzecz polskiego przewoźnika lotniczego na podstawie umowy o pracę lub umowy cywilnoprawnej;
2) posiadającej kwalifikacje konieczne do wykonywania obowiązków członka załogi statku powietrznego;
3) wobec której przeprowadzono rozszerzone sprawdzenie przeszłości z wynikiem pozytywnym.
2. CMC uprawnia do przekraczania granicy państwowej w obszarze lotniczego przejścia granicznego w ramach wykonywania obowiązków służbowych członka załogi statku powietrznego oraz potwierdza tożsamość osoby w nim wskazanej w zakresie danych, jakie ten dokument zawiera.
3. (uchylony)
4. CMC wydaje się na czas określony.
5. Prezes Urzędu cofa CMC w razie ustania okoliczności uzasadniających jego wydanie.
6. Wydanie CMC, odmowa jego wydania oraz jego cofnięcie następuje w drodze decyzji administracyjnej.
7. Prezes Urzędu prowadzi rejestr osób posiadających CMC. Rejestr ten zawiera następujące dane: imię, nazwisko, narodowość, datę urodzenia, nazwę przewoźnika, funkcję pełnioną w załodze, numer i datę ważności CMC.

1. Prezes Urzędu, na wniosek zarządzającego lotniskiem, w drodze decyzji administracyjnej, wprowadza odstępstwa od wymagań w zakresie ochrony lotnictwa cywilnego, o których mowa w rozporządzeniu nr 300/2008/WE.
2. W decyzji, o której mowa w ust. 1, Prezes Urzędu wyraża zgodę na zastosowanie określonych przez zarządzającego lotniskiem działań zastępczych (alternatywne środki ochrony), jeżeli przeprowadzona dla tego lotniska lub jego części lokalna analiza ryzyka wykaże, że nie spowoduje to zmniejszenia poziomu ochrony przed aktami bezprawnej ingerencji.

1. Czynności kontroli jakości w zakresie ochrony lotnictwa cywilnego w imieniu Prezesa Urzędu wykonuje audytor krajowy kontroli jakości w zakresie ochrony lotnictwa cywilnego, zwany dalej "audytorem krajowym", posiadający certyfikat audytora krajowego i wpisany na prowadzoną przez Prezesa Urzędu listę audytorów krajowych.
2. Czynności kontroli jakości w zakresie ochrony lotnictwa cywilnego w podmiocie prowadzącym działalność lotniczą wykonuje audytor wewnętrzny kontroli jakości w zakresie ochrony lotnictwa cywilnego, zwany dalej "audytorem wewnętrznym", posiadający certyfikat audytora wewnętrznego i wpisany na prowadzoną przez Prezesa Urzędu listę audytorów wewnętrznych.
3. Certyfikat audytora krajowego może otrzymać osoba, która spełnia wymagania, o których mowa w pkt 15.2 załącznika II do rozporządzenia nr 300/2008/WE, a także dodatkowe wymagania określone w przepisach wydanych na podstawie art. 189 rozporządzenia w sprawie wymagań dotyczących programów ochrony lotnictwa cywilnego ust. 2, w tym dotyczące wiedzy i umiejętności przeprowadzania audytu, i nie była skazana prawomocnym wyrokiem za przestępstwo lub przestępstwo skarbowe popełnione umyślnie oraz zdała egzamin certyfikujący przeprowadzony przez Prezesa Urzędu.
4. Certyfikat audytora wewnętrznego może otrzymać osoba, która nie była skazana prawomocnym wyrokiem za przestępstwo lub przestępstwo skarbowe popełnione umyślnie, spełnia dodatkowe wymagania określone w przepisach wydanych na podstawie art. 189 rozporządzenia w sprawie wymagań dotyczących programów ochrony lotnictwa cywilnego ust. 2, w tym dotyczące wiedzy i umiejętności przeprowadzania audytu, oraz zdała egzamin certyfikujący przeprowadzony przez Prezesa Urzędu.
5. Prezes Urzędu wydaje albo odmawia wydania certyfikatu audytora krajowego oraz certyfikatu audytora wewnętrznego w drodze decyzji administracyjnej.
6. Warunkiem dokonania przez Prezesa Urzędu wpisu osoby na listę audytorów krajowych jest uzyskanie certyfikatu, o którym mowa w ust. 3, oraz spełnianie warunków wymaganych do uzyskania tego certyfikatu w momencie wpisu na listę.
7. Warunkiem dokonania przez Prezesa Urzędu wpisu osoby na listę audytorów wewnętrznych jest uzyskanie certyfikatu, o którym mowa w ust. 4, oraz spełnianie warunków wymaganych do uzyskania tego certyfikatu w momencie wpisu na listę.
8. Prezes Urzędu skreśla audytora krajowego z listy audytorów krajowych oraz audytora wewnętrznego z listy audytorów wewnętrznych, w przypadku gdy przestał on spełniać warunki, o których mowa odpowiednio w ust. 6 lub 7.

1. Podmiot prowadzący działalność lotniczą prowadzi wewnętrzną kontrolę jakości w zakresie ochrony lotnictwa cywilnego przez:
1) sporządzenie rocznego harmonogramu wewnętrznej kontroli jakości w zakresie ochrony lotnictwa cywilnego;
2) zapewnianie realizacji oraz monitorowanie w sposób udokumentowany czynności kontroli jakości uwzględnionych w rocznym harmonogramie wewnętrznej kontroli jakości w zakresie ochrony lotnictwa cywilnego;
3) przekazywanie Prezesowi Urzędu rocznego sprawozdania z wykonanych czynności wewnętrznej kontroli jakości w zakresie ochrony lotnictwa cywilnego.
2. Audytor wewnętrzny realizuje czynności wewnętrznej kontroli jakości w zakresie ochrony lotnictwa cywilnego na rzecz podmiotu, o którym mowa w ust. 1, zgodnie z wymogami określonymi w przepisach wydanych na podstawie art. 189 rozporządzenia w sprawie wymagań dotyczących programów ochrony lotnictwa cywilnego ust. 2.

Kontrolę jakości w zakresie ochrony lotnictwa cywilnego w odniesieniu do zespołu składającego się z psa do wykrywania materiałów wybuchowych i jego przewodnika prowadzi się w sposób określony w przepisach wydanych na podstawie art. 189 rozporządzenia w sprawie wymagań dotyczących programów ochrony lotnictwa cywilnego ust. 2.

1. Minister właściwy do spraw transportu w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw wewnętrznych określi, w drodze rozporządzenia, z uwzględnieniem przepisów międzynarodowych oraz Krajowego Programu Ochrony Lotnictwa Cywilnego, o którym mowa w art. 187 rozporządzenie w sprawie sposobów realizacji ochrony lotnictwa cywilnego, a także biorąc pod uwagę rodzaje lotnisk, szczegółowe wymagania dotyczące programów ochrony, o których mowa w art. 188 realizacja zadań ochrony lotnictwa cywilnego.
2. Minister właściwy do spraw transportu w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw wewnętrznych, mając na uwadze przepisy Unii Europejskiej w sprawie wspólnych zasad w dziedzinie ochrony lotnictwa cywilnego, określi, w drodze rozporządzenia, Krajowy Program Kontroli Jakości w zakresie ochrony lotnictwa cywilnego, obejmujący:
1) organizację systemu kontroli jakości w zakresie ochrony lotnictwa, w tym rodzaje prowadzonych kontroli;
2) szczegółowy tryb prowadzenia egzaminu certyfikującego, wymagane kwalifikacje oraz zakres obowiązków i uprawnień audytorów, o których mowa w art. 188d audytor krajowy kontroli jakości w zakresie ochrony lotnictwa cywilnego;
3) sposób prowadzenia listy audytorów krajowych i listy audytorów wewnętrznych oraz zakres danych ujętych na tych listach;
4) sposób prowadzenia kontroli jakości dotyczący zakresu i częstotliwości audytów, inspekcji, testów i dochodzeń w zakresie ochrony lotnictwa, a także klasyfikację wyników prowadzonych kontroli jakości;
5) sposób prowadzenia przeglądu, jeżeli zachodzi konieczność dokonania ponownej oceny potrzeb w zakresie ochrony lotnictwa cywilnego;
6) sposób prowadzenia kontroli jakości w odniesieniu do zespołu składającego się z psa do wykrywania materiałów wybuchowych i jego przewodnika;
7) sposób korygowania nieprawidłowości stwierdzonych w trakcie kontroli jakości wspomagający system zgłaszania uchybień oraz mający na celu zapewnienie zgodności z wymogami w zakresie ochrony lotnictwa cywilnego;
8) sposób wymiany informacji pomiędzy krajowymi organami na temat poziomu zgodności w przypadkach wystąpienia lub podejrzenia wystąpienia zagrożenia ochrony lotnictwa cywilnego;
9) zakres danych zawartych w sprawozdaniu z przeprowadzonych kontroli jakości;
10) wymogi w zakresie realizacji oraz monitorowania czynności wewnętrznej kontroli jakości stosowanych przez podmioty prowadzące działalność związaną z ochroną lotnictwa cywilnego;
11) tryb rejestracji i analizowania wyników tego programu w celu określenia tendencji i ukierunkowania przyszłego rozwoju polityki ochrony lotnictwa cywilnego.
3. Minister właściwy do spraw transportu w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw wewnętrznych określi, w drodze rozporządzenia, Krajowy Program Szkolenia w zakresie ochrony lotnictwa cywilnego określający:
1) rodzaje i zakres programów szkolenia w zakresie ochrony lotnictwa cywilnego,
2) kategorie osób podlegających szkoleniom w zakresie ochrony lotnictwa cywilnego,
3) wymagania dla instruktorów prowadzących szkolenie w zakresie ochrony lotnictwa cywilnego,
4) organizację szkoleń w zakresie ochrony lotnictwa cywilnego,
5) sposób przeprowadzania egzaminu kończącego szkolenie w zakresie ochrony lotnictwa cywilnego i zakres tego egzaminu,
6) warunki, sposób i tryb weryfikacji spełniania wymagań przez osoby kierowane na szkolenia związane z prowadzeniem kontroli bezpieczeństwa lub kontroli dostępu,
7) warunki wydania certyfikatu operatora kontroli bezpieczeństwa,
8) zakres danych ujętych na liście, o której mowa w art. 186b kontrola bezpieczeństwa w lotnictwie cywilnym ust. 10, i sposób jego prowadzenia,
9) sposób sprawowania nadzoru przez Prezesa Urzędu nad realizacją szkoleń w zakresie ochrony lotnictwa cywilnego
- mając na uwadze przepisy Unii Europejskiej w sprawie wspólnych zasad w dziedzinie ochrony lotnictwa cywilnego.

1. Organy administracji publicznej i służby odpowiedzialne za bezpieczeństwo i porządek publiczny, Prezes Urzędu, zarządzający lotniskami, przewoźnicy lotniczy, instytucje zapewniające służby żeglugi powietrznej oraz inne organy i służby publiczne podejmują działania i współpracują w zakresie wypracowania, wdrożenia i nadzorowania systemu ułatwień administracyjnych i proceduralnych w lotnictwie cywilnym zgodnie z Krajowym Programem Ułatwień Lotnictwa Cywilnego.
2. Minister właściwy do spraw transportu w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw wewnętrznych ustala, w drodze rozporządzenia, po zasięgnięciu opinii Rady Ochrony i Ułatwień Lotnictwa Cywilnego, Krajowy Program Ułatwień Lotnictwa Cywilnego określający:
1) sposób i warunki realizacji systemu ułatwień lotnictwa cywilnego, dotyczące w szczególności:
a) organizacji systemu ułatwień w portach lotniczych i na lotniskach oraz na pokładzie statków powietrznych,
b) współpracy w tym zakresie organów administracji publicznej i służb odpowiedzialnych za bezpieczeństwo publiczne, Prezesa Urzędu, zarządzających lotniskami, przewoźników lotniczych, instytucji zapewniających służby żeglugi powietrznej oraz innych organów i służb publicznych,
2) wzór wniosku o wydanie CMC,
3) okres ważności oraz wzór CMC,
4) szczegółowy sposób postępowania przy wydawaniu CMC,
5) szczegółowy sposób postępowania przy utracie CMC lub utracie ważności posiadanego CMC
- z uwzględnieniem przepisów Załącznika 9 do Konwencji, o której mowa w art. 3 wiążące RP uchwały organizacji międzynarodowych w zakresie lotnictwa cywilnego ust. 2, oraz przepisów międzynarodowych.

1. Standardowe sprawdzenie przeszłości, o którym mowa w pkt 11.1.4 załącznika do rozporządzenia nr 2015/1998/UE, zwane dalej „standardowym sprawdzeniem przeszłości”, obejmuje:
1) ustalenie tożsamości osoby podlegającej sprawdzeniu na podstawie dokumentu potwierdzającego tożsamość;
2) uzyskanie od osoby podlegającej sprawdzeniu informacji z rejestrów karnych we wszystkich państwach pobytu z ostatnich 5 lat;
3) uzyskanie od osoby podlegającej sprawdzeniu informacji o zatrudnieniu, kształceniu i wszystkich przerwach w zatrudnieniu i kształceniu z ostatnich 5 lat.
2. Standardowe sprawdzenie przeszłości przeprowadza się wobec osób:
1) prowadzących kontrolę bezpieczeństwa, kontrolę dostępu lub stosujących inne środki kontroli w zakresie ochrony – innych niż wymienione w art. 189c rozszerzone sprawdzenie przeszłości ust. 2 pkt 1 i 2,
2) bezpośrednio nadzorujących osoby stosujące środki kontroli w zakresie ochrony, o których mowa w pkt 1,
3) mających dostęp bez eskorty do ładunku i poczty, poczty i materiałów przewoźnika lotniczego, zaopatrzenia pokładowego lub zaopatrzenia portu lotniczego, do których zastosowano wymagane środki kontroli w zakresie ochrony,
4) odpowiedzialnych za zapewnienie zgodności programu ochrony z przepisami prawa i jego wdrożenie w podmiocie prowadzącym działalność lotniczą (kierownicy do spraw ochrony) – innych niż wymienione w art. 189c rozszerzone sprawdzenie przeszłości ust. 2 pkt 5,
5) biorących udział w przewozie ładunku i poczty, poczty i materiałów przewoźnika lotniczego, zaopatrzenia pokładowego lub zaopatrzenia portu lotniczego, do których zastosowano wymagane środki kontroli w zakresie ochrony,
6) zatrudnionych w strefie operacyjnej lotniska, zatrudnionych w punktach handlowych lub usługowych zlokalizowanych w strefie ogólnodostępnej lotniska albo wykonujących w tych strefach obowiązki związane z funkcjonowaniem lotniska,
7) mających uprawnienia administratora lub nieograniczony dostęp bez nadzoru do krytycznych systemów technologii informacyjno-komunikacyjnych i danych wykorzystywanych do celów ochrony lotnictwa cywilnego
– z wyłączeniem osób podlegających rozszerzonemu sprawdzeniu przeszłości.
3. Standardowe sprawdzenie przeszłości przeprowadza:
1) podmiot, na rzecz którego wykonywane są środki kontroli w zakresie ochrony – wobec osób wymienionych w ust. 2 pkt 1 i 2;
2) podmiot odpowiedzialny za zabezpieczenie ładunku i poczty, poczty i materiałów przewoźnika lotniczego, zaopatrzenia pokładowego i zaopatrzenia portu lotniczego – wobec osób wymienionych w ust. 2 pkt 3 i 5;
3) podmiot odpowiedzialny za wyznaczenie kierownika do spraw ochrony – wobec osób wymienionych w ust. 2 pkt 4;
4) zarządzający lotniskiem – wobec osób wymienionych w ust. 2 pkt 6;
5) podmiot korzystający z krytycznych systemów technologii informacyjno-komunikacyjnych – wobec osób wymienionych w ust. 2 pkt 7.
4. Standardowe sprawdzenie przeszłości przeprowadza się co najmniej raz na 3 lata.
5. Negatywny wynik standardowego sprawdzenia przeszłości uniemożliwia wykonywanie zadań, w związku z którymi sprawdzenie było przeprowadzone.
6. Osoba podlegająca standardowemu sprawdzeniu przeszłości otrzymuje negatywny wynik standardowego sprawdzenia przeszłości, jeżeli z informacji, o której mowa w ust. 1 pkt 2, wynika, że została skazana prawomocnym wyrokiem w związku z przestępstwem określonym w art. 189e informacja komendanta oddziału SG w przedmiocie istnienia negatywnych przesłanek wobec osoby sprawdzanej ust. 1.

1. Rozszerzone sprawdzenie przeszłości obejmuje:
1) ustalenie tożsamości osoby podlegającej sprawdzeniu na podstawie dokumentu potwierdzającego tożsamość;
2) uzyskanie od osoby podlegającej sprawdzeniu informacji z rejestrów karnych we wszystkich obcych państwach pobytu z ostatnich 5 lat;
3) uzyskanie od osoby podlegającej sprawdzeniu informacji o zatrudnieniu, kształceniu i wszystkich przerwach w zatrudnieniu i kształceniu z ostatnich 5 lat;
4) uzyskanie informacji o istnieniu negatywnych przesłanek albo o ich braku.
2. Rozszerzone sprawdzenie przeszłości przeprowadza się wobec:
1) osób prowadzących kontrolę bezpieczeństwa, kontrolę dostępu lub stosujących inne środki kontroli w zakresie ochrony w strefie zastrzeżonej lotniska oraz osób mających dostęp bez eskorty do strefy zastrzeżonej lotniska;
2) osób prowadzących kontrolę bezpieczeństwa, kontrolę dostępu lub stosujących inne środki kontroli w zakresie ochrony na rzecz zarejestrowanego agenta lub zarejestrowanego dostawcy zaopatrzenia pokładowego;
3) posiadaczy karty identyfikacyjnej członka załogi i posiadaczy CMC;
4) osób bezpośrednio nadzorujących osoby stosujące środki kontroli w zakresie ochrony, o których mowa w pkt 1 i 2;
5) kierowników do spraw ochrony:
a) portu lotniczego,
b) polskiego przewoźnika lotniczego,
c) zarejestrowanego agenta, zarejestrowanego dostawcy zaopatrzenia pokładowego, znanego nadawcy,
d) Polskiej Agencji Żeglugi Powietrznej,
e) lotniska innego niż port lotniczy;
6) instruktorów szkolenia w zakresie ochrony lotnictwa cywilnego;
7) krajowych i wewnętrznych audytorów kontroli jakości w zakresie ochrony lotnictwa cywilnego oraz posiadaczy certyfikatu inspektora lotnictwa cywilnego wydanego przez Prezesa Urzędu;
8) osób pełniących funkcję unijnego podmiotu zatwierdzającego;
9) osób kierowanych na szkolenie w celu uzyskania certyfikatu operatora kontroli bezpieczeństwa;
10) osób mających uprawnienia administratora lub nieograniczony dostęp bez nadzoru do krytycznych systemów technologii informacyjno-komunikacyjnych i danych wykorzystywanych do celów ochrony lotnictwa cywilnego przez:
a) zarządzających lotniskami,
b) przewoźników lotniczych,
c) zarejestrowanych agentów,
d) Polską Agencję Żeglugi Powietrznej,
e) zarejestrowanych dostawców zaopatrzenia pokładowego;
11) kontrolerów ruchu lotniczego.
3. Rozszerzone sprawdzenie przeszłości przeprowadza:
1) zarządzający lotniskiem – wobec osób:
a) o których mowa w ust. 2 pkt 1 i pkt 5 lit. a oraz pkt 10 lit. a,
b) bezpośrednio nadzorujących osoby stosujące środki kontroli w zakresie ochrony, o których mowa w ust. 2 pkt 1,
c) o których mowa w ust. 2 pkt 9, które są rekrutowane do pracy lub zatrudnione w służbie ochrony lotniska;
2) przewoźnik lotniczy – wobec osób, o których mowa w ust. 2 pkt 3, pkt 5 lit. b i pkt 10 lit. b;
3) Polska Agencja Żeglugi Powietrznej – wobec osób, o których mowa w ust. 2 pkt 5 lit. d, pkt 10 lit. d i pkt 11;
4) Prezes Urzędu – wobec osób, o których mowa w ust. 2 pkt 6–8;
5) podmiot kierujący na szkolenie – wobec osób, o których mowa w ust. 2 pkt 9, innych niż rekrutowane do pracy lub zatrudnione w służbie ochrony lotniska;
6) podmiot, na rzecz którego są wykonywane środki kontroli w zakresie ochrony – wobec osób:
a) o których mowa w ust. 2 pkt 2,
b) bezpośrednio nadzorujących osoby, o których mowa w ust. 2 pkt 2,
c) o których mowa w ust. 2 pkt 5 lit. c,
d) o których mowa w ust. 2 pkt 10 lit. c i e;
7) zarządzający lotniskiem innym niż port lotniczy – wobec osób, o których mowa w ust. 2 pkt 5 lit. e.
4. Rozszerzone sprawdzenie przeszłości przeprowadza się raz na 12 miesięcy, z wyjątkiem informacji o istnieniu negatywnych przesłanek albo o ich braku, udzielanych w trybie i na zasadach określonych w art. 189d wniosek o udzielenie informacji o istnieniu negatywnych przesłanek albo o ich braku dla potrzeb rozszerzonego sprawdzenia przeszłości–189g.
5. Negatywny wynik rozszerzonego sprawdzenia przeszłości uniemożliwia wykonywanie zadań, w związku z którymi sprawdzenie było przeprowadzone.

1. W ramach rozszerzonego sprawdzenia przeszłości:
1) podmiot przeprowadzający rozszerzone sprawdzenie przeszłości, o którym mowa w art. 189c rozszerzone sprawdzenie przeszłości ust. 3 pkt 1–4,
2) Prezes Urzędu, na wniosek podmiotu przeprowadzającego rozszerzone sprawdzenie przeszłości, o którym mowa w art. 189c rozszerzone sprawdzenie przeszłości ust. 3 pkt 5–7
– zwani dalej „podmiotami sprawdzającymi”, składają do komendanta oddziału Straży Granicznej właściwego miejscowo ze względu na siedzibę podmiotu sprawdzającego wniosek o udzielenie informacji o istnieniu negatywnych przesłanek albo o ich braku, zwany dalej „wnioskiem o sprawdzenie”.
2. Wniosek o sprawdzenie oraz wniosek, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, zawierają:
1) datę złożenia;
2) nazwę podmiotu sprawdzającego;
3) nazwę oddziału Straży Granicznej, do którego jest składany wniosek – w przypadku wniosku o sprawdzenie;
4) podstawę prawną;
5) informacje dotyczące osoby podlegającej sprawdzeniu obejmujące:
a) imię i nazwisko,
b) imię ojca,
c) datę urodzenia,
d) obywatelstwo,
e) płeć,
f) numer PESEL, jeżeli osoba podlegająca sprawdzeniu go posiada;
6) rodzaj, serię i numer dokumentu tożsamości, na podstawie którego ustalono tożsamość osoby podlegającej sprawdzeniu;
7) nazwę podmiotu, na rzecz którego osoba podlegająca sprawdzeniu wykonuje albo będzie wykonywać środki kontroli w zakresie ochrony;
8) numer REGON podmiotu, na rzecz którego osoba podlegająca sprawdzeniu wykonuje albo będzie wykonywać środki kontroli w zakresie ochrony.
3. W przypadku przeprowadzania rozszerzonego sprawdzenia przeszłości żołnierzy, funkcjonariuszy i pracowników służb państwowych, służb granicznych i policyjnych państw członkowskich Unii Europejskiej, wykonujących lub mających wykonywać zadania w ramach strefy zastrzeżonej lotniska albo zadania związane z ochroną ruchu lotniczego, wobec których przełożony potwierdził brak negatywnych przesłanek, nie występuje się z wnioskiem o sprawdzenie.
4. Podmiot sprawdzający składa wniosek o sprawdzenie w formie pisemnej w postaci elektronicznej za pośrednictwem aplikacji dostępowej „Weryfikacja negatywnych przesłanek – Straż Graniczna”, zwanej dalej „aplikacją WNP-SG”.
5. Podmiot sprawdzający może, w formie pisemnej, upoważnić pracownika tego podmiotu do składania w jego imieniu wniosku o sprawdzenie. W przypadku udzielenia upoważnienia podmiot sprawdzający informuje o tym, w formie pisemnej, komendanta oddziału Straży Granicznej właściwego miejscowo ze względu na siedzibę podmiotu sprawdzającego.
6. Komendant Główny Straży Granicznej przyznaje i cofa uprawnienia dostępu do aplikacji WNP-SG podmiotowi sprawdzającemu lub osobie przez niego upoważnionej na wniosek podmiotu sprawdzającego złożony w formie pisemnej do Komendanta Głównego Straży Granicznej za pośrednictwem komendanta oddziału Straży Granicznej właściwego miejscowo ze względu na siedzibę podmiotu sprawdzającego.
7. Wniosek, o którym mowa w ust. 6, zawiera:
1) nazwę podmiotu sprawdzającego;
2) informację, czy dotyczy przyznania czy cofnięcia uprawnień dostępu do aplikacji WNP-SG;
3) dane użytkownika aplikacji WNP-SG: imię, nazwisko, adres poczty elektronicznej i numer telefonu kontaktowego;
4) dane osoby uprawnionej do jego złożenia: imię, nazwisko, pełnioną funkcję i numer telefonu kontaktowego;
5) datę i podpis osoby uprawnionej do jego złożenia.
8. Aplikacja WNP-SG jest przeznaczona wyłącznie do składania wniosków o sprawdzenie i może być wykorzystywana tylko w siedzibie podmiotu sprawdzającego.
9. Dane osobowe uzyskane w związku ze złożeniem wniosku o sprawdzenie są:
1) gromadzone w systemie Straży Granicznej przeznaczonym do przetwarzania tego typu danych;
2) przetwarzane na zasadach i warunkach określonych w ustawie z dnia 14 grudnia 2018 r. o ochronie danych osobowych przetwarzanych w związku z zapobieganiem i zwalczaniem przestępczości (Dz. U. z 2023 r. poz. 1206);
3) przetwarzane przez okres 10 lat od dnia stwierdzenia przez komendanta oddziału Straży Granicznej istnienia negatywnych przesłanek albo upływu ważności informacji o braku negatywnych przesłanek lub zakończenia powtórnych ustaleń, o których mowa w art. 189f wniosek o powtórne ustalenia w przedmiocie istnienia negatywnych przesłanek wobec osoby sprawdzanej.
10. W przypadku wystąpienia awarii aplikacji WNP-SG lub wystąpienia po stronie podmiotów sprawdzających innych, nadzwyczajnych, niezawinionych okoliczności, które uniemożliwiają złożenie wniosku o sprawdzenie, dopuszcza się złożenie takiego wniosku w sposób inny niż za pośrednictwem aplikacji WNP-SG po uprzednim uzgodnieniu z komendantem oddziału Straży Granicznej właściwym miejscowo ze względu na siedzibę podmiotu sprawdzającego.
11. Wniosek o sprawdzenie złożony przez osobę nieuprawnioną albo nieupoważnioną pozostawia się bez rozpoznania, informując o tym odpowiednio wnioskodawcę albo podmiot sprawdzający.

1. Komendant oddziału Straży Granicznej stwierdza istnienie negatywnych przesłanek w przypadku wystąpienia zagrożenia dla obronności lub bezpieczeństwa państwa i porządku publicznego albo powzięcia wiadomości o aktualnie prowadzonym postępowaniu karnym przeciwko osobie lub o skazaniu jej prawomocnym wyrokiem w związku z:
1) przestępstwem o charakterze terrorystycznym, przestępstwem przeciwko pokojowi, ludzkości oraz przestępstwem wojennym, przestępstwem przeciwko Rzeczypospolitej Polskiej, przestępstwem przeciwko obronności, przestępstwem przeciwko życiu i zdrowiu, przestępstwem przeciwko bezpieczeństwu powszechnemu, przestępstwem przeciwko bezpieczeństwu w komunikacji, przestępstwem przeciwko środowisku, przestępstwem przeciwko wolności, przestępstwem przeciwko wolności seksualnej i obyczajności, przestępstwem przeciwko rodzinie i opiece, przestępstwem przeciwko działalności instytucji państwowych oraz samorządu terytorialnego, przestępstwem przeciwko wymiarowi sprawiedliwości, przestępstwem przeciwko porządkowi publicznemu, przestępstwem przeciwko ochronie informacji, przestępstwem przeciwko wiarygodności dokumentów, przestępstwem przeciwko mieniu, przestępstwem przeciwko obrotowi gospodarczemu i interesom majątkowym w obrocie cywilnoprawnym, przestępstwem przeciwko obrotowi pieniędzmi i papierami wartościowymi, przestępstwem przeciwko zasadom dyscypliny wojskowej, przestępstwem przeciwko mieniu wojskowemu, przestępstwem skarbowym przeciwko obowiązkom celnym oraz zasadom obrotu z zagranicą towarami i usługami lub przestępstwem skarbowym przeciwko obowiązkom podatkowym i rozliczeniom z tytułu dotacji lub subwencji lub
2) przestępstwem określonym w ustawie z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Prawo bankowe (Dz. U. z 2022 r. poz. 2324, z późn. zm.), ustawie z dnia 30 czerwca 2000 r. - Prawo własności przemysłowej (Dz. U. z 2023 r. poz. 1170), ustawie z dnia 29 listopada 2000 r. o obrocie z zagranicą towarami, technologiami i usługami o znaczeniu strategicznym dla bezpieczeństwa państwa, a także dla utrzymania międzynarodowego pokoju i bezpieczeństwa (Dz. U. z 2023 r. poz. 1582), ustawie z dnia 6 września 2001 r. - Prawo farmaceutyczne (Dz. U. z 2022 r. poz. 2301 oraz z 2023 r. poz. 605 i 650), ustawie z dnia 23 lipca 2003 r. o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami (Dz. U. z 2022 r. poz. 840 oraz z 2023 r. poz. 951 i 1688), ustawie z dnia 16 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody, ustawie z dnia 1 lipca 2005 r. o pobieraniu, przechowywaniu i przeszczepianiu komórek, tkanek i narządów (Dz. U. z 2023 r. poz. 1185), ustawie z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii (Dz. U. z 2023 r. poz. 172 oraz z 2022 r. poz. 2600), ustawie z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi (Dz. U. z 2023 r. poz. 646, 825 i 1723) lub ustawie z dnia 13 czerwca 2019 r. o wykonywaniu działalności gospodarczej w zakresie wytwarzania i obrotu materiałami wybuchowymi, bronią, amunicją oraz wyrobami i technologią o przeznaczeniu wojskowym lub policyjnym (Dz. U. z 2022 r. poz. 1650 oraz z 2023 r. poz. 261) - jeżeli przestępstwo to zostało popełnione umyślnie i górna granica ustawowego zagrożenia karą pozbawienia wolności za to przestępstwo wynosi co najmniej 3 lata.
2. Komendant oddziału Straży Granicznej dokonuje ustaleń i udziela, w formie pisemnej, podmiotowi sprawdzającemu informacji o istnieniu negatywnych przesłanek albo o ich braku w terminie 30 dni od dnia otrzymania wniosku o sprawdzenie.
3. Termin, o którym mowa w ust. 2, może zostać przedłużony jednorazowo o nie więcej niż 60 dni, w szczególności w przypadku wystąpienia konieczności przeprowadzenia przez komendanta oddziału Straży Granicznej analizy dokonanych ustaleń i uszczegółowienia uzyskanych informacji, w tym uzyskania informacji od podmiotów, o których mowa w ust. 4, w ramach dokonywanych ustaleń. O przedłużeniu terminu na dokonanie ustaleń komendant oddziału Straży Granicznej informuje podmiot sprawdzający.
4. Komendant oddziału Straży Granicznej dokonuje ustaleń z uwzględnieniem informacji organów władzy publicznej, administracji publicznej i służb odpowiedzialnych za bezpieczeństwo państwa i porządek publiczny, mogących posiadać informacje niezbędne do dokonania ustaleń w zakresie istnienia negatywnych przesłanek. W przypadku gdy na podstawie otrzymanych informacji konieczne jest rozszerzenie zakresu ustaleń, komendant oddziału Straży Granicznej dokonuje ustaleń również z uwzględnieniem informacji pozostających w dyspozycji organów prokuratury lub sądów.
5. Organy władzy publicznej, organy administracji publicznej, służby odpowiedzialne za bezpieczeństwo państwa i porządek publiczny, a w przypadku określonym w ust. 4 zdanie drugie organy prokuratury oraz sądy, na wniosek komendanta oddziału Straży Granicznej, udzielają informacji o istnieniu negatywnych przesłanek albo o ich braku albo informacji umożliwiających weryfikację istnienia takich przesłanek, w terminie 15 dni od dnia otrzymania wniosku. Termin ten może zostać przedłużony każdorazowo o kolejne 15 dni przez podmiot, do którego komendant oddziału Straży Granicznej wystąpił z wnioskiem o udzielenie informacji, po uprzednim poinformowaniu komendanta oddziału Straży Granicznej o takiej konieczności.
6. W toku dokonywanych ustaleń komendant oddziału Straży Granicznej może korzystać z informacji uzyskanych w ramach współpracy międzynarodowej, które są niezbędne do dokonania tych ustaleń, w szczególności uzyskanych od instytucji Unii Europejskiej, organizacji międzynarodowych lub organów ścigania innych państw, jeżeli obowiązujące umowy i porozumienia międzynarodowe dają podstawę do uzyskania takich informacji.
7. Do czasu uzyskania informacji o braku negatywnych przesłanek osoba objęta wnioskiem o sprawdzenie nie może rozpocząć realizacji zadań, w związku z którymi wystąpiono z wnioskiem o sprawdzenie.
8. W przypadku gdy nie jest możliwe uzyskanie informacji niezbędnych do dokonania ustaleń w zakresie istnienia negatywnych przesłanek albo w przypadku gdy uzyskane informacje są niewystarczające, aby takie ustalenia przeprowadzić, komendant oddziału Straży Granicznej przekazuje podmiotowi sprawdzającemu informację o istnieniu negatywnych przesłanek z powodu braku możliwości dokonania ustaleń.
9. W przypadku gdy w odniesieniu do osoby objętej wnioskiem o sprawdzenie złożono więcej niż jeden wniosek o sprawdzenie, stwierdzenie istnienia negatywnych przesłanek w ramach ustaleń dokonywanych w zakresie jednego wniosku skutkuje stwierdzeniem istnienia negatywnych przesłanek w zakresie pozostałych wniosków.
10. Podmiot sprawdzający, który po uzyskaniu od komendanta oddziału Straży Granicznej informacji o istnieniu negatywnych przesłanek otrzymał udokumentowane informacje uzasadniające brak podstaw do stwierdzenia istnienia negatywnych przesłanek wobec osoby podlegającej sprawdzeniu, przekazuje takie informacje w formie pisemnej w postaci papierowej komendantowi oddziału Straży Granicznej i ponownie występuje z wnioskiem o sprawdzenie.
11. Informacja o braku negatywnych przesłanek udzielona podmiotowi sprawdzającemu jest ważna:
1) na czas realizacji przez sprawdzaną osobę zadań, w związku z którymi było wymagane uzyskanie informacji o braku negatywnych przesłanek, jednak nie dłużej niż przez 5 lat od dnia udzielenia tej informacji przez komendanta oddziału Straży Granicznej;
2) do czasu uzyskania od komendanta oddziału Straży Granicznej informacji o istnieniu negatywnych przesłanek;
3) do czasu zakończenia procesu certyfikacji – w przypadku informacji dotyczącej osób kierowanych na szkolenie w celu uzyskania certyfikatu operatora kontroli bezpieczeństwa.
12. W przypadku gdy osoba podlegająca sprawdzeniu przeszłości nieprzerwanie realizuje zadania, w związku z którymi było wymagane uzyskanie informacji o braku negatywnych przesłanek, podmiot sprawdzający występuje z kolejnym wnioskiem o sprawdzenie nie wcześniej niż na 4 miesiące przed upływem ważności informacji, o którym mowa w ust. 11 pkt 1.
13. W przypadku utraty ważności informacji o braku negatywnych przesłanek osoba, wobec której uzyskano taką informację, nie może kontynuować zadań, w związku z którymi wymagane było wystąpienie z wnioskiem o sprawdzenie.
14. W przypadku uzyskania informacji o istnieniu negatywnych przesłanek albo o ich braku Prezes Urzędu niezwłocznie przekazuje ją podmiotowi, na którego wniosek wystąpił z wnioskiem o sprawdzenie.

1. Ustalenia w zakresie istnienia negatywnych przesłanek wobec osób, co do których podmiot sprawdzający uzyskał informację o braku negatywnych przesłanek, z wyjątkiem przypadków, o których mowa w art. 189e informacja komendanta oddziału SG w przedmiocie istnienia negatywnych przesłanek wobec osoby sprawdzanej ust. 11 pkt 3, komendant oddziału Straży Granicznej powtarza z urzędu, nie rzadziej niż raz na 12 miesięcy od dnia wystąpienia przez podmiot sprawdzający z wnioskiem o sprawdzenie albo od dnia zakończenia ostatnich powtórnych ustaleń.
2. Powtórne ustalenia wobec osoby nieprzerwanie realizującej zadania, w związku z którymi wystąpiono z wnioskiem o sprawdzenie, są dokonywane do czasu upływu ważności informacji o braku negatywnych przesłanek, chyba że wcześniej komendant oddziału Straży Granicznej przekaże podmiotowi sprawdzającemu informację o istnieniu negatywnych przesłanek.
3. W zakresie dokonywania powtórnych ustaleń stosuje się przepisy art. 189e informacja komendanta oddziału SG w przedmiocie istnienia negatywnych przesłanek wobec osoby sprawdzanej ust. 1, 4–6 i 8; przepis art. 189e informacja komendanta oddziału SG w przedmiocie istnienia negatywnych przesłanek wobec osoby sprawdzanej ust. 9 stosuje się odpowiednio.
4. W przypadku dokonywania powtórnych ustaleń komendant oddziału Straży Granicznej udziela podmiotowi sprawdzającemu informacji tylko w razie stwierdzenia istnienia negatywnych przesłanek wobec osoby, której dotyczył wniosek o sprawdzenie.
5. W przypadku gdy zawarte we wniosku o sprawdzenie dane osobowe osoby, której dotyczył wniosek o sprawdzenie, uległy zmianie, podmiot sprawdzający przekazuje komendantowi oddziału Straży Granicznej właściwemu miejscowo ze względu na siedzibę podmiotu sprawdzającego, w formie pisemnej w postaci papierowej, informację o aktualnych danych tej osoby w terminie 10 dni roboczych od dnia uzyskania informacji o zmianie. W przypadku gdy zmiana danych osobowych dotyczy osoby, wobec której rozszerzone sprawdzenie przeszłości przeprowadza podmiot, o którym mowa w art. 189c rozszerzone sprawdzenie przeszłości ust. 3 pkt 5 albo 6, przekazuje on Prezesowi Urzędu informację o aktualnych danych osobowych osoby, której dotyczył wniosek o sprawdzenie, w terminie 10 dni roboczych od dnia uzyskania informacji o zmianie.
6. Podmiot sprawdzający przekazuje komendantowi oddziału Straży Granicznej właściwemu miejscowo ze względu na siedzibę podmiotu sprawdzającego kwartalną informację, zawierającą imię i nazwisko oraz numer wniosku o sprawdzenie, na temat osób objętych wnioskiem o sprawdzenie, które zakończyły zatrudnienie, realizację zadań lub utraciły uprawnienia, wobec których jest lub było wymagane przeprowadzenie rozszerzonego sprawdzenia przeszłości, albo informację o braku takich osób – w terminie do 20. dnia miesiąca następującego po upływie kwartału, którego dotyczy informacja.
7. W przypadku niewykonania przez podmiot sprawdzający obowiązku, o którym mowa w ust. 6, Komendant Główny Straży Granicznej może, na wniosek komendanta oddziału Straży Granicznej, do czasu wykonania tego obowiązku, zablokować możliwość składania wniosków o sprawdzenie przez ten podmiot lub wstrzymać udzielanie informacji wobec wniosków o sprawdzenie złożonych przez ten podmiot.
8. Podmioty, wobec których podmiotem sprawdzającym jest Prezes Urzędu, przekazują mu kwartalne informacje niezbędne do realizacji obowiązku, o którym mowa w ust. 6, w terminie do 5 dnia miesiąca następującego po upływie kwartału, którego dotyczy informacja.
9. Wobec osób, które zostały zgłoszone przez podmiot sprawdzający w trybie określonym w ust. 6, nie dokonuje się powtórnych ustaleń.

1. Organy władzy publicznej, organy administracji publicznej oraz służby odpowiedzialne za bezpieczeństwo państwa i porządek publiczny, współpracujące ze Strażą Graniczną w zakresie ustalania istnienia negatywnych przesłanek i realizujące zadania, których skutkiem jest przetwarzanie informacji kryminalnych, w przypadku uzyskania od Straży Granicznej informacji, że osoba, wobec której podejmują czynności służbowe, podlega lub podlegała ustaleniom w zakresie istnienia negatywnych przesłanek, dokonują w danym przypadku analizy informacji mogących stanowić podstawę do stwierdzenia istnienia negatywnych przesłanek, a w razie stwierdzenia ich istnienia przekazują informację w tym zakresie komendantowi oddziału Straży Granicznej.
2. W przypadku gdy poza terminem powtórnych ustaleń komendant oddziału Straży Granicznej uzyska informację o istnieniu negatywnych przesłanek wobec osoby podlegającej rozszerzonemu sprawdzeniu przeszłości, przekazuje on tę informację podmiotowi sprawdzającemu, który wystąpił z wnioskiem o sprawdzenie, nie później niż w terminie 14 dni od dnia jej uzyskania.
3. Straż Graniczna może przekazywać informacje uzyskane w związku z dokonywaniem ustaleń w zakresie istnienia negatywnych przesłanek albo ich braku służbom odpowiedzialnym za bezpieczeństwo państwa i porządek publiczny w celu realizacji ich ustawowych zadań związanych z przeciwdziałaniem zagrożeniom terrorystycznym oraz ze zwalczaniem takich zagrożeń i innej poważnej przestępczości.

Do uzyskiwania przez Prezesa Urzędu informacji o braku negatywnych przesłanek w przypadkach określonych w art. 186c wyznaczenie zarejestrowanego agenta ust. 1, art. 186d wyznaczenie zarejestrowanego dostawcy zaopatrzenia pokładowego ust. 1 i art. 186e wyznaczenie znanego nadawcy ust. 1 przepisy art 189d–189g stosuje się odpowiednio.

1. Komendant Główny Straży Granicznej oraz komendant oddziału Straży Granicznej właściwy miejscowo ze względu na siedzibę podmiotu sprawdzającego sprawują nadzór nad podmiotami sprawdzającymi w zakresie realizacji obowiązków związanych z występowaniem z wnioskiem o sprawdzenie oraz z uzyskiwaniem informacji o istnieniu negatywnych przesłanek albo o ich braku.
2. W zakresie nadzoru, o którym mowa w ust. 1, Komendant Główny Straży Granicznej oraz komendant oddziału Straży Granicznej właściwy miejscowo ze względu na siedzibę podmiotu sprawdzającego są uprawnieni do:
1) dostępu do materiałów, dokumentów oraz innych danych umożliwiających stwierdzenie stanu realizacji obowiązku lub uprawnień podmiotu sprawdzającego, w tym dokumentów potwierdzających stosunek prawny podmiotu sprawdzającego i osób podlegających rozszerzonemu sprawdzeniu przeszłości, wobec których podmiot sprawdzający złożył lub był zobowiązany złożyć wniosek o sprawdzenie, oraz dokumentów potwierdzających złożenie wniosku o sprawdzenie wobec tych osób;
2) żądania złożenia wyjaśnień przez podmiot sprawdzający;
3) wydawania podmiotowi sprawdzającemu pisemnych zaleceń mających na celu prawidłową realizację obowiązków lub uprawnień;
4) generowania i przekazywania podmiotowi sprawdzającemu, na uzasadniony wniosek, raportów lub informacji dotyczących wniosków o sprawdzenie złożonych przez ten podmiot.
3. Nadzór, o którym mowa w ust. 1, może być realizowany w ramach bezpośrednich wizytacji w siedzibie podmiotu sprawdzającego lub w trybie korespondencyjnym.

1. Komendant Główny Straży Granicznej jest uprawniony do przeprowadzenia kontroli wobec zarządzającego lotniskiem, przewoźnika lotniczego i Polskiej Agencji Żeglugi Powietrznej w zakresie, o którym mowa w art. 189i nadzór nad podmiotami sprawdzającymi w zakresie występowania z wnioskiem o sprawdzenie oraz z uzyskiwaniem informacji o istnieniu negatywnych przesłanek albo o ich braku ust. 1.
2. Komendant Główny Straży Granicznej zawiadamia Prezesa Urzędu o stwierdzonym w toku kontroli niewykonaniu przez podmiot sprawdzający obowiązku występowania z wnioskiem o sprawdzenie w ramach rozszerzonego sprawdzenia przeszłości.

Przepisy niniejszego działu stosuje się do przewozów lotniczych krajowych oraz, w zakresie nieuregulowanym odmiennie przez umowy międzynarodowe, do przewozów lotniczych międzynarodowych, wykonywanych przez przewoźników lotniczych, z zastrzeżeniem przepisów rozporządzenia nr 1008/2008/WE.

Uprawnienia do wykonywania przewozu lotniczego, zwane dalej „prawami przewozowymi”, przyznane przez Prezesa Urzędu w upoważnieniu, o którym mowa w art. 191 upoważnienie do wykonywania przewozów lotniczych ust. 2 i 5, lub zezwoleniu, o którym mowa w art. 193 wyznaczenie do wykonywania przewozów lotniczych przewoźnika lotniczego z państwa trzeciego ust. 1 i 2, są niezbywalne.

W sprawach objętych zezwoleniami na przewóz lotniczy, o których mowa w art. 194 wniosek o udzielenie zezwolenia na wykonywanie przewozów lotniczych przez przewoźnika lotniczego z państwa trzeciego ust. 1 pkt 1 i 2, nie stosuje się art. 32 potwierdzenie przyjęcia wniosku ust. 1 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. – Prawo przedsiębiorców.

1. Polski przewoźnik lotniczy może wykonywać przewozy lotnicze w zakresie i na warunkach określonych w certyfikacie przewoźnika lotniczego i koncesji, z zastrzeżeniem art. 192b wyznaczanie przewoźnika lotniczego wspólnotowego i cofnięcie wyznaczenia.
2. Przewoźnik lotniczy posiadający koncesję udzieloną przez państwo członkowskie Unii Europejskiej, Konfederację Szwajcarską lub państwo członkowskie Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) – stronę umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym może wykonywać regularne przewozy lotnicze na określonych trasach lub obszarach między Rzecząpospolitą Polską a państwem trzecim, z zastrzeżeniem umów międzynarodowych i przepisów międzynarodowych oraz art. 192a przewoźnik lotniczy ustanowiony na terytorium RP, w zakresie i na warunkach określonych w certyfikacie przewoźnika lotniczego i koncesji, po uzyskaniu upoważnienia wydanego przez Prezesa Urzędu.
3. Przewoźnik lotniczy, o którym mowa w ust. 2, może wykonywać przewozy lotnicze na obszarze Europejskiego Obszaru Gospodarczego oraz na trasach do i z Konfederacji Szwajcarskiej, z zastrzeżeniem umów międzynarodowych i przepisów międzynarodowych, bez upoważnienia, o którym mowa w ust. 2.
4. Przewoźnik lotniczy posiadający koncesję udzieloną przez państwo członkowskie Unii Europejskiej lub państwo członkowskie Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) – stronę umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym może wykonywać nieregularne przewozy lotnicze na określonych trasach lub obszarach między Rzecząpospolitą Polską a państwem trzecim bez upoważnienia, o którym mowa w ust. 2.
5. Przewoźnik lotniczy posiadający koncesję wydaną przez Konfederację Szwajcarską może wykonywać nieregularne przewozy lotnicze na trasach między Rzecząpospolitą Polską a państwem trzecim lub przewozy lotnicze na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem umów międzynarodowych i przepisów międzynarodowych, po uzyskaniu upoważnienia wydanego, na jego wniosek, przez Prezesa Urzędu. Do wydania upoważnienia stosuje się odpowiednio przepisy art. 194 wniosek o udzielenie zezwolenia na wykonywanie przewozów lotniczych przez przewoźnika lotniczego z państwa trzeciego ust. 1–4, art. 195 zezwolenie na wykonywanie przewozów lotniczych przez przewoźnika lotniczego z państwa trzeciego oraz przepisy wydane na podstawie art. 202 rozporządzenie w sprawie zezwoleń związanych z przewozem lotniczym i taryf przewozu. Do wniosku o wydanie upoważnienia dołącza się kopię koncesji przewoźnika lotniczego.
6. W upoważnieniu, o którym mowa w ust. 2, określa się:
1) nazwę przewoźnika lotniczego i jego siedzibę,
2) trasy lub obszar wykonywania przewozów lotniczych,
3) rodzaj przewozu lotniczego (przewóz pasażerów, towarów lub poczty),
4) warunki wykonywania przewozu lotniczego
– biorąc pod uwagę zakres wniosku, koncesji i certyfikatu przewoźnika lotniczego.
7. Prezes Urzędu wydaje upoważnienie, o którym mowa w ust. 2, w przypadku gdy:
1) jest to zgodne z umowami międzynarodowymi lub porozumieniami stanowiącymi realizację tych umów międzynarodowych lub z przepisami międzynarodowymi;
2) zostały spełnione warunki, o których mowa w art. 192 wniosek o udzielenie upoważnienia do wykonywania przewozów lotniczych ust. 2 oraz art. 192a przewoźnik lotniczy ustanowiony na terytorium RP ust. 1 i 2, z zastrzeżeniem umów międzynarodowych i przepisów międzynarodowych;
3) przewoźnik lotniczy został wybrany w wyniku procedury konkursowej, o której mowa w ust. 16, jeżeli procedura taka została przeprowadzona;
4) przewoźnik lotniczy złożył wniosek o wydanie upoważnienia w terminie, o którym mowa w ust. 18;
5) przewoźnik lotniczy nie znajduje się w wykazie, o którym mowa w rozporządzeniu nr 2111/2005/WE;
6) przewoźnik lotniczy nie zamierza wykonywać przewozu lotniczego na podstawie umowy dotyczącej obsługi trasy przy użyciu statku powietrznego wynajętego od innego przewoźnika lotniczego znajdującego się w wykazie, o którym mowa w rozporządzeniu nr 2111/2005/WE.
8. Prezes Urzędu ogranicza upoważnienie, o którym mowa w ust. 2, w przypadku gdy:
1) przewoźnik lotniczy:
a) zawiadomił Prezesa Urzędu o planowanym ograniczeniu korzystania z przyznanych mu praw przewozowych,
b) nie rozpoczął wykonywania przewozów lotniczych z wykorzystaniem wszystkich przyznanych mu praw przewozowych do końca sezonu rozkładowego następującego po sezonie, od którego zostały mu przyznane te prawa,
c) ograniczył wykonywanie przewozów lotniczych z wykorzystaniem przyznanych mu praw przewozowych w okresie dwóch kolejnych sezonów rozkładowych i nie wznowił ich w czasie kolejnego sezonu rozkładowego
– chyba że ograniczenie wykonywania przewozów lotniczych było następstwem okoliczności, na które przewoźnik nie miał wpływu;
2) wynika to z oceny efektywności korzystania z przyznanych praw przewozowych, o której mowa w ust. 22, a posiadane prawa przewozowe mogą ulec ograniczeniu.
9. Prezes Urzędu zmienia z urzędu albo na wniosek przewoźnika lotniczego upoważnienie, o którym mowa w ust. 2, w zakresie elementów wskazanych w ust. 6 pkt 1, 3 i 4, na podstawie dokumentów potwierdzających te zmiany, w przypadku gdy:
1) przedstawione przez przewoźnika lotniczego dokumenty je potwierdzają;
2) jest to zgodne z umowami międzynarodowymi lub porozumieniami stanowiącymi realizację tych umów;
3) wnioskowana zmiana nie dotyczy ograniczonych praw przewozowych.
10. Prezes Urzędu cofa upoważnienie, o którym mowa w ust. 2, w przypadku gdy:
1) przewoźnik lotniczy:
a) zawiadomił Prezesa Urzędu o planowanym ograniczeniu albo zaprzestaniu korzystania z przyznanych mu praw przewozowych,
b) nie stosuje się do przepisów dotyczących przewozu lotniczego lub warunków lub ograniczeń określonych w upoważnieniu,
c) przestał spełniać wymagania określone w art. 192a przewoźnik lotniczy ustanowiony na terytorium RP ust. 2, z zastrzeżeniem umów międzynarodowych i przepisów międzynarodowych,
d) nie rozpoczął wykonywania przewozów lotniczych z wykorzystaniem co najmniej jednego z przyznanych mu praw przewozowych do końca sezonu rozkładowego następującego po sezonie, od którego zostały mu przyznane te prawa,
e) zaprzestał wykonywania przewozów lotniczych z wykorzystaniem przyznanych mu praw przewozowych w dwóch kolejnych sezonach rozkładowych i nie wznowił ich w czasie kolejnego sezonu rozkładowego
– chyba że niewykonywanie przewozów lotniczych było następstwem okoliczności, na które przewoźnik lotniczy nie miał wpływu;
2) wynika to z oceny efektywności korzystania z przyznanych praw przewozowych, o której mowa w ust. 22.
11. Prezes Urzędu ogranicza albo cofa w całości albo w części upoważnienie, o którym mowa w ust. 2, w przypadku ograniczenia przedmiotu, zakresu lub obszaru działalności objętej certyfikatem przewoźnika lotniczego lub koncesją.
12. Prezes Urzędu cofa w całości albo w części upoważnienie, o którym mowa w ust. 2, w przypadku cofnięcia, uchylenia albo wygaśnięcia koncesji.
13. Przewoźnik lotniczy jest obowiązany zawiadomić Prezesa Urzędu, co najmniej 30 dni przed planowanym ograniczeniem albo zaprzestaniem wykonywania regularnych przewozów lotniczych z wykorzystaniem przyznanych mu praw przewozowych, o planowanym ograniczeniu albo zaprzestaniu, podając ich przyczynę.
14. Prezes Urzędu zawiesza w całości albo w części upoważnienie, o którym mowa w ust. 2, w przypadku zawieszenia koncesji.
15. Wydanie upoważnienia, o którym mowa w ust. 2, ograniczenie, zmiana, cofnięcie albo zawieszenie następuje w drodze decyzji administracyjnej.
16. W przypadku gdy umowa międzynarodowa lub porozumienia stanowiące realizację tej umowy przewidują ograniczone prawa przewozowe, rozumiane jako ograniczenia w korzystaniu z praw przewozowych dotyczące częstotliwości lub liczby przewoźników lotniczych, którym mogą być przyznane prawa przewozowe polegające na wykonywaniu przewozów lotniczych na trasach lub obszarach między Rzecząpospolitą Polską a danym państwem trzecim, Prezes Urzędu wydaje upoważnienie, o którym mowa w ust. 2, przewoźnikowi lotniczemu lub przewoźnikom lotniczym wyłonionym w procedurze konkursowej podziału ograniczonych praw przewozowych, zwanej dalej „procedurą konkursową”.
17. Prezes Urzędu, dokonując podziału ograniczonych praw przewozowych, o którym mowa w ust. 16, kierując się zasadą przejrzystości oraz niedyskryminacji, bierze pod uwagę następujące kryteria:
1) zapewnienie zrównoważonego rozwoju transportu lotniczego, turystyki i handlu w Unii Europejskiej, w tym zapewnienie przewozów całorocznych;
2) zdolności finansowe i operacyjne przewoźnika lotniczego do realizacji przewozów lotniczych objętych wnioskiem;
3) zapewnienie najkorzystniejszej oferty konsumentom, uwzględniając:
a) liczbę operacji lotniczych w tygodniu na danej trasie, biorąc pod uwagę konieczność wspierania konkurencji między przewoźnikami lotniczymi,
b) konkurencyjny poziom opłat za przewóz lotniczy i związane z nim usługi,
c) sposób dystrybucji dokumentów przewozowych;
4) zapewnienie wysokich standardów bezpieczeństwa i ochrony środowiska, w tym oferowanie przewozów wykonywanych statkami powietrznymi wpisanymi do certyfikatu przewoźnika lotniczego występującego z wnioskiem;
5) historię wykonywania przewozów na wnioskowanych trasach lub obszarach, z uwzględnieniem wysokości wcześniej poniesionych nakładów na rozwój przewozów lotniczych do danego państwa, jeżeli zostały poniesione.
18. Prezes Urzędu ogłasza informację o wpłynięciu wniosku o wydanie upoważnienia w przypadku, o którym mowa w ust. 16. W terminie 30 dni od dnia ogłoszenia przewoźnicy lotniczy zainteresowani wydaniem takiego upoważnienia składają wnioski o jego wydanie.
19. Przewoźnicy lotniczy biorący udział w procedurze konkursowej przedkładają dodatkowe informacje i dokumenty określone w przepisach wydanych na podstawie ust. 23.
20. Stroną postępowania w sprawie wydania upoważnienia w przypadku, o którym mowa w ust. 16, są wszyscy przewoźnicy biorący udział w procedurze konkursowej. W decyzji administracyjnej, poza elementami wskazanymi w ust. 6, wskazuje się również przewoźników lotniczych, którym odmówiono wydania upoważnienia w wyniku procedury konkursowej.
21. W przypadku gdy łączna liczba wnioskowanych przez przewoźników praw przewozowych w ramach jednej procedury konkursowej nie przekracza liczby aktualnie dostępnych praw przewozowych, Prezes Urzędu wydaje upoważnienie bez przeprowadzania procedury konkursowej.
22. Prezes Urzędu, na uzasadniony wniosek zainteresowanego przewoźnika lotniczego, dokonuje oceny efektywności wykorzystywania ograniczonych praw przewozowych.
23. Minister właściwy do spraw transportu określi, w drodze rozporządzenia, procedurę konkursową, w tym:
1) zakres informacji o wpłynięciu wniosku o wydanie upoważnienia podlegającej ogłoszeniu oraz sposób jej ogłaszania,
2) sposób przeprowadzania procedury konkursowej,
3) zakres dodatkowych informacji, jakie powinien zawierać uzupełniony wniosek o wydanie upoważnienia, oraz dokumenty, jakie powinny być dołączone do tego wniosku w celu przeprowadzenia procedury konkursowej
– z uwzględnieniem umów międzynarodowych i porozumień stanowiących realizację tych umów lub przepisów międzynarodowych, przepisów Unii Europejskiej w zakresie negocjacji i wykonywania umów dotyczących usług lotniczych oraz z poszanowaniem zasady niedyskryminacji.

1. (uchylony)
2. Prezes Urzędu zawiesza, na okres do 6 miesięcy, upoważnienie udzielone przewoźnikowi lotniczemu, jeżeli:
1) przewoźnik lotniczy znajduje się w wykazie, o którym mowa w rozporządzeniu nr 2111/2005/WE;
2) przewoźnik lotniczy zamierza wykonywać lub wykonuje przewóz lotniczy przy użyciu statku powietrznego przewoźnika lotniczego znajdującego się w wykazie, o którym mowa w rozporządzeniu nr 2111/2005/WE.
3. Prezes Urzędu cofa przewoźnikowi lotniczemu zawieszone upoważnienie, jeżeli po upływie okresu zawieszenia nie ustała jego przyczyna.

1. Upoważnienie, o którym mowa w art. 191 upoważnienie do wykonywania przewozów lotniczych ust. 2, wydaje się na wniosek przewoźnika lotniczego.
2. Wniosek o udzielenie upoważnienia, o którym mowa w art. 191 upoważnienie do wykonywania przewozów lotniczych ust. 2, składa się Prezesowi Urzędu co najmniej 30 dni przed planowanym dniem rozpoczęcia wykonywania przewozów lotniczych.
3. Wniosek o udzielenie upoważnienia, o którym mowa w art. 191 upoważnienie do wykonywania przewozów lotniczych ust. 2, zawiera informacje dotyczące:
1) trasy lub obszaru wykonywania przewozów lotniczych;
2) rodzaju przewozu lotniczego (przewóz pasażerów, towarów lub poczty);
3) częstotliwości lotów;
4) typów statków powietrznych;
5) osoby upoważnionej do reprezentowania przewoźnika lotniczego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w tym imię i nazwisko, adres do doręczeń na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, numer telefonu oraz numer telefaksu lub adres poczty elektronicznej.
4. Do wniosku o udzielenie upoważnienia, o którym mowa w art. 191 upoważnienie do wykonywania przewozów lotniczych ust. 2, w przypadku gdy postanowienia odpowiednich umów międzynarodowych i przepisów międzynarodowych wskazują prawo wnioskującego przewoźnika lotniczego do wykonywania przewozów lotniczych, przewoźnik lotniczy inny niż polski dołącza kopię koncesji.

1. Regularne przewozy lotnicze na określonych trasach lub obszarach między Rzecząpospolitą Polską a państwem trzecim może wykonywać, z zastrzeżeniem art. 193 wyznaczenie do wykonywania przewozów lotniczych przewoźnika lotniczego z państwa trzeciego ust. 1 oraz z uwzględnieniem postanowień umów międzynarodowych i przepisów międzynarodowych, poza polskim przewoźnikiem lotniczym, tylko przewoźnik lotniczy ustanowiony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, który uzyskał upoważnienie, o którym mowa w art. 191 upoważnienie do wykonywania przewozów lotniczych ust. 2.
2. Przewoźnikiem lotniczym ustanowionym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej jest przewoźnik lotniczy, który:
1) posiada koncesję wydaną przez państwo członkowskie Unii Europejskiej, Konfederację Szwajcarską lub państwo członkowskie Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) – stronę umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym;
2) posiada bazę operacyjną na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
3) skutecznie i rzeczywiście wykonuje działalność w dziedzinie transportu lotniczego w ramach trwałych porozumień, zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 847/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie negocjacji i wykonania umów dotyczących usług lotniczych między Państwami Członkowskimi a państwami trzecimi (Dz. Urz. UE L 157 z 30.04.2004, str. 7; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 7, t. 8, str. 193);
4) stale utrzymuje personel odpowiedzialny za bezpieczeństwo i ochronę w Rzeczypospolitej Polskiej.
3. Przewoźnik lotniczy potwierdza ustanowienie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez dołączenie do wniosku o wydanie upoważnienia, o którym mowa w art. 191 upoważnienie do wykonywania przewozów lotniczych ust. 2, kopii umowy zawartej z zarządzającym lotniskiem w sprawie utworzenia bazy operacyjnej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub oświadczenie zarządzającego lotniskiem w tej sprawie oraz wskazuje we wniosku imię i nazwisko, adres do doręczeń na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, numer telefonu oraz numer telefaksu lub adres poczty elektronicznej osoby odpowiedzialnej za prowadzenie bieżących spraw operacyjnych oraz za sprawy bezpieczeństwa i ochrony.

1. Jeżeli wymagają tego umowy międzynarodowe zawarte z państwem trzecim, w którego granicach mają być wykonywane przewozy lotnicze, przewoźnik lotniczy, o którym mowa w art. 191 upoważnienie do wykonywania przewozów lotniczych ust. 2, jest wyznaczany w trybie i na warunkach określonych w umowie międzynarodowej, po uzyskaniu upoważnienia, o którym mowa w art. 191 upoważnienie do wykonywania przewozów lotniczych ust. 2.
2. Cofnięcie wyznaczenia następuje:
1) w trybie i na warunkach określonych w umowie międzynarodowej;
2) w przypadku braku postanowień umownych w tym zakresie – w formie pisemnego powiadomienia właściwego organu państwa trzeciego przez Prezesa Urzędu o cofnięciu wyznaczenia, gdy cofnięto upoważnienie.
3. O cofnięciu wyznaczenia Prezes Urzędu informuje na piśmie zainteresowanego przewoźnika lotniczego.

1. Przewoźnik lotniczy z państwa trzeciego może wykonywać przewozy lotnicze do lub z Rzeczypospolitej Polskiej wyłącznie w zakresie i na warunkach określonych w zezwoleniu wydanym na jego wniosek przez Prezesa Urzędu, z uwzględnieniem postanowień umów międzynarodowych i przepisów międzynarodowych. Kopię decyzji administracyjnej w przedmiocie zezwolenia Prezes Urzędu niezwłocznie przekazuje instytucji zapewniającej służby ruchu lotniczego.
2. Przewoźnik lotniczy z państwa trzeciego może wykonywać przewozy lotnicze na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej po uzyskaniu zezwolenia wydanego, na zasadzie wzajemności, na jego wniosek przez Prezesa Urzędu, z uwzględnieniem umów międzynarodowych i przepisów międzynarodowych.
3. Zezwolenie, o którym mowa w ust. 1 i 2, nie jest wymagane w przypadku:
1) przewozów pasażerów wykonywanych statkami powietrznymi o pojemności nie większej niż 20 miejsc pasażerskich, wykorzystywanych wyłącznie przez zamawiającego lub zamawiających na trasie przez nich ustalonej;
2) przewozów towarów lub poczty wykonywanych statkami o maksymalnej masie startowej (MTOM) nie większej niż 10 ton, wykorzystywanych wyłącznie przez zamawiającego lub zamawiających na trasie przez nich ustalonej;
3) posiadania zezwolenia, o którym mowa w art. 149a zezwolenia na loty międzynarodowe obcych cywilnych statków powietrznych dla potrzeb Sił Zbrojnych RP ust. 1.
4. Zezwolenie, o którym mowa w ust. 1 i 2, Prezes Urzędu wydaje na czas określony.
5. Obcy przewoźnik lotniczy może wykonywać loty, o których mowa w art. 66a starty i lądowania cywilnych statków powietrznych na lotniskach wojskowych ust. 1 pkt 2 i 3, do lub z Rzeczypospolitej Polskiej tylko w zakresie i na warunkach określonych w zezwoleniu, o którym mowa w art. 149a zezwolenia na loty międzynarodowe obcych cywilnych statków powietrznych dla potrzeb Sił Zbrojnych RP ust. 1.

1. Wniosek o udzielenie zezwolenia, o którym mowa w art. 193 wyznaczenie do wykonywania przewozów lotniczych przewoźnika lotniczego z państwa trzeciego ust. 1 i 2, składa się przed zamierzonym rozpoczęciem wykonywania przewozów lotniczych w terminie nie krótszym niż:
1) 3 dni robocze – w przypadku przewozów lotniczych obejmujących nie więcej niż 9 nieregularnych lotów handlowych z lądowaniem na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
2) 14 dni roboczych – w przypadku przewozów lotniczych stanowiących serię nieregularnych lotów handlowych obejmującą co najmniej 10 lotów;
3) 30 dni – w przypadku regularnych przewozów lotniczych.
2. W przypadkach przewozów lotniczych, o których mowa w ust. 1 pkt 1, niecierpiących zwłoki, uzasadnionych interesem publicznym lub społecznym, wniosek może być złożony bez zachowania terminu określonego w tym przepisie.
3. We wniosku zamieszcza się informacje określające:
1) nazwę, siedzibę i adres przewoźnika lotniczego wskazany w certyfikacie przewoźnika lotniczego;
2) trasy, na których mają być wykonywane przewozy lotnicze, oraz rodzaj przewozów lotniczych (przewóz pasażerów, towarów lub poczty);
3) oferowaną zdolność przewozową i częstotliwość lotów;
4) typy statków powietrznych i ich znaki rejestracyjne;
5) nazwę i adres zleceniodawcy na wykonywanie nieregularnych przewozów lotniczych.
4. Domniemywa się, że wniosek złożony został zgodnie z zasadami reprezentacji lub przez osobę należycie umocowaną.
5. Do wniosku dołącza się:
1) dokumenty określające status prawny przewoźnika lotniczego oraz strukturę kapitałową i skuteczną kontrolę regulacyjną nad przewoźnikiem lotniczym – w przypadku regularnych przewozów lotniczych;
2) wyznaczenie przez właściwy organ obcego państwa do wykonywania przewozów lotniczych objętych wnioskiem – w przypadku gdy wymaga tego umowa międzynarodowa;
3) certyfikat przewoźnika lotniczego wraz ze związanymi specyfikacjami operacyjnymi, wydany przez właściwy organ obcego państwa, albo dokumenty im równoważne – na żądanie Prezesa Urzędu;
4) dokument ubezpieczenia stwierdzający zawarcie umowy ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej za szkody związane z eksploatacją statków powietrznych, przewozem lotniczym pasażerów, towarów lub poczty oraz w stosunku do osób trzecich;
5) umowę zawartą ze zleceniodawcą na wykonywanie nieregularnego przewozu lotniczego – na żądanie Prezesa Urzędu;
6) świadectwo zdatności do lotu statku powietrznego – na żądanie Prezesa Urzędu;
7) świadectwo zdatności w zakresie hałasu – na żądanie Prezesa Urzędu;
8) dokument zezwolenia, o którym mowa w art. 3 wiążące RP uchwały organizacji międzynarodowych w zakresie lotnictwa cywilnego rozporządzenia nr 452/2014/UE, wydany przewoźnikowi lotniczemu przez EASA, obejmujący statki powietrzne wskazane we wniosku – na żądanie Prezesa Urzędu;
9) dowód uiszczenia opłaty lotniczej, o ile jest wymagana.

1. Prezes Urzędu udziela zezwolenia, o którym mowa w art. 193 wyznaczenie do wykonywania przewozów lotniczych przewoźnika lotniczego z państwa trzeciego ust. 1 i 2, jeżeli:
1) przemawia za tym interes publiczny;
2) polscy przewoźnicy lotniczy korzystają w państwie wnioskującego przewoźnika lotniczego z podobnych praw przewozowych lub uzyskują inne wzajemne korzyści, potwierdzone przez władze lotnicze tego państwa, z zastrzeżeniem umów międzynarodowych;
3) zapewniona jest możliwość obsługi lotów i przewozów lotniczych w polskich portach lotniczych;
4) jest to zgodne z postanowieniami umów międzynarodowych, porozumień stanowiących realizację tych umów, przepisów międzynarodowych lub z przepisami prawa Unii Europejskiej w zakresie przewozów lotniczych;
5) zostały spełnione warunki, o których mowa w art. 194 wniosek o udzielenie zezwolenia na wykonywanie przewozów lotniczych przez przewoźnika lotniczego z państwa trzeciego ust. 1–3 oraz 5;
6) jest to zgodne z decyzją ministra właściwego do spraw transportu, o której mowa w art. 195c podział ruchu lotniczego między porty lotnicze ust. 3 lub 5, jeżeli z tej decyzji wynika możliwość wykonywania praw przewozowych objętych wnioskiem – w przypadku wydania takiej decyzji;
7) przewoźnik lotniczy nie znajduje się w wykazie, o którym mowa w rozporządzeniu nr 2111/2005/WE;
8) przewoźnik lotniczy zamierza wykonywać przewóz lotniczy przy użyciu statku powietrznego przewoźnika lotniczego nieznajdującego się w wykazie, o którym mowa w rozporządzeniu nr 2111/2005/WE;
9) Prezes Urzędu nie wprowadził zakazu, o którym mowa w art. 155d czasowy zakaz wykonywania operacji na terytorium RP ust. 1;
10) przewoźnik lotniczy jest wyznaczony do wykonywania przewozów lotniczych na określonych trasach lub obszarach – w przypadku gdy wymaga tego umowa międzynarodowa;
11) przewoźnik lotniczy jest odpowiednio certyfikowany przez właściwy organ państwa, w którym jest koncesjonowany.
2. W zezwoleniu, o którym mowa w art. 193 wyznaczenie do wykonywania przewozów lotniczych przewoźnika lotniczego z państwa trzeciego ust. 1 i 2, określa się:
1) firmę i siedzibę przewoźnika lotniczego;
2) trasy, na których mają być wykonywane przewozy lotnicze;
3) rodzaj przewozów lotniczych (przewóz pasażerów, towarów lub poczty);
4) numery rejsów, dni operacji lotniczych, typy statków powietrznych i ich znaki rejestracyjne, nazwę zleceniodawcy – w przypadku nieregularnych przewozów lotniczych;
5) warunki wykonywania przewozów lotniczych – w uzasadnionych przypadkach.
3. Prezes Urzędu, biorąc pod uwagę kwotę zadłużenia oraz okres zaległości, może odmówić wydania zezwolenia, o którym mowa w art. 193 wyznaczenie do wykonywania przewozów lotniczych przewoźnika lotniczego z państwa trzeciego ust. 1 i 2, w przypadku gdy istnieją zaległe płatności przewoźnika lotniczego:
1) z tytułu kar nałożonych przez Prezesa Urzędu lub
2) w stosunku do polskich podmiotów, w szczególności instytucji zapewniającej służby ruchu lotniczego, zarządzającego lotniskiem lub podmiotów świadczących obsługę naziemną w porcie lotniczym, obejmujące okres co najmniej 3 miesięcy, zgłoszone i udokumentowane przez te podmioty.
4. Prezes Urzędu cofa zezwolenie na przewozy lotnicze, o których mowa w art. 194 wniosek o udzielenie zezwolenia na wykonywanie przewozów lotniczych przez przewoźnika lotniczego z państwa trzeciego ust. 1 pkt 1 i 2, albo zawiesza, na okres do 6 miesięcy, zezwolenie na przewozy lotnicze, o których mowa w art. 194 wniosek o udzielenie zezwolenia na wykonywanie przewozów lotniczych przez przewoźnika lotniczego z państwa trzeciego ust. 1 pkt 3, w przypadku gdy:
1) przewoźnik lotniczy znajduje się w wykazie, o którym mowa w rozporządzeniu nr 2111/2005/WE;
2) przewoźnik lotniczy zamierza wykonywać lub wykonuje przewóz lotniczy przy użyciu statku powietrznego przewoźnika lotniczego znajdującego się w wykazie, o którym mowa w rozporządzeniu nr 2111/2005/WE;
3) wprowadził zakaz, o którym mowa w art. 155d czasowy zakaz wykonywania operacji na terytorium RP ust. 1;
4) wynika to z przepisów prawa Unii Europejskiej w zakresie przewozów lotniczych.
5. Prezes Urzędu cofa zawieszone zezwolenie, jeżeli po upływie okresu zawieszenia nie ustały przyczyny zawieszenia.
6. Prezes Urzędu ogranicza albo cofa zezwolenie, o którym mowa w art. 193 wyznaczenie do wykonywania przewozów lotniczych przewoźnika lotniczego z państwa trzeciego ust. 1 i 2, w przypadku gdy:
1) przewoźnik lotniczy nie stosuje się do przepisów obowiązujących w zakresie przewozu lotniczego lub warunków określonych w zezwoleniu;
2) przestał spełniać warunki, o których mowa w ust. 1 pkt 1–4, 10 i 11;
3) minister właściwy do spraw transportu wydał decyzję, o której mowa w art. 195c podział ruchu lotniczego między porty lotnicze ust. 3 lub 5, jeżeli z tej decyzji wynika brak możliwości wykonywania praw przewozowych objętych wnioskiem.
7. Prezes Urzędu, biorąc pod uwagę kwotę zadłużenia oraz okres zaległości, może cofnąć zezwolenie, o którym mowa w art. 193 wyznaczenie do wykonywania przewozów lotniczych przewoźnika lotniczego z państwa trzeciego ust. 1 i 2, w przypadku gdy istnieją zaległe płatności przewoźnika lotniczego:
1) z tytułu kar nałożonych przez Prezesa Urzędu lub
2) w stosunku do polskich podmiotów, w szczególności instytucji zapewniającej służby ruchu lotniczego, zarządzającego lotniskiem lub podmiotów świadczących obsługę naziemną w porcie lotniczym, obejmujące okres co najmniej 3 miesięcy, zgłoszone i udokumentowane przez te podmioty.
8. Prezes Urzędu zmienia z urzędu lub na wniosek przewoźnika lotniczego zezwolenie, o którym mowa w art. 193 wyznaczenie do wykonywania przewozów lotniczych przewoźnika lotniczego z państwa trzeciego ust. 1 i 2, w zakresie elementów wskazanych w ust. 2 pkt 1, 3 i 4 na podstawie dokumentów potwierdzających te zmiany, w przypadku gdy:
1) przedstawione przez przewoźnika lotniczego dokumenty je potwierdzają;
2) jest to zgodne z umowami międzynarodowymi lub porozumieniami stanowiącymi realizację tych umów lub z przepisami międzynarodowymi.
9. Decyzje administracyjne w przedmiocie zezwolenia, o którym mowa w art. 193 wyznaczenie do wykonywania przewozów lotniczych przewoźnika lotniczego z państwa trzeciego ust. 1 i 2, a także pisma w postępowaniach administracyjnych w tym przedmiocie doręcza się na adres poczty elektronicznej – w przypadku gdy wnioskodawca wskaże taki adres do doręczeń, albo w formie pisemnej lub za pomocą telefaksu.
10. W wezwaniu do uzupełnienia wniosku w sprawach zezwoleń, o których mowa w art. 194 wniosek o udzielenie zezwolenia na wykonywanie przewozów lotniczych przez przewoźnika lotniczego z państwa trzeciego ust. 1 pkt 1 i 2 oraz ust. 2, Prezes Urzędu wskazuje termin do uzupełnienia tych braków. W przypadku niecierpiącym zwłoki treść wezwania może zostać ogłoszona ustnie i utrwalona w aktach sprawy w formie adnotacji.
11. Decyzje, o których mowa w ust. 9, podlegają natychmiastowemu wykonaniu.

Na żądanie Prezesa Urzędu przewoźnik lotniczy wykonujący przewozy lotnicze do, z lub w Rzeczypospolitej Polskiej przekazuje statystyczne dane przewozowe dotyczące wielkości ruchu lotniczego, przewozów pasażerów, towarów lub poczty, w ujęciu miesięcznym oraz sezonowym, w terminie określonym w żądaniu.

1. Prezes Urzędu wydaje, odmawia wydania, ogranicza, cofa zezwolenia i upoważnienia z uwzględnieniem decyzji, o których mowa w art. 195c podział ruchu lotniczego między porty lotnicze.
2. Przewozy lotnicze do, z oraz na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej odbywają się z uwzględnieniem ograniczeń wynikających z decyzji, o których mowa w art. 195c podział ruchu lotniczego między porty lotnicze.

1. Minister właściwy do spraw transportu może, w drodze decyzji administracyjnej, dokonać, na zasadach określonych w art. 19 podział ruchu lotniczego pomiędzy porty lotnicze i wykonywanie praw przewozowych ust. 2 rozporządzenia nr 1008/2008/WE, podziału ruchu lotniczego między porty lotnicze.
2. Minister właściwy do spraw transportu przesyła do Komisji Europejskiej, nie później niż 3 miesiące przed dniem wydania decyzji, o której mowa w ust. 1, projekt decyzji o podziale ruchu lotniczego lub zmianach w obowiązującym podziale ruchu lotniczego.
3. Minister właściwy do spraw transportu może ograniczyć, w drodze decyzji administracyjnej, na zasadach określonych w art. 20 środki z zakresu ochrony środowiska rozporządzenia nr 1008/2008/WE, wykonywanie praw przewozowych.
4. Minister właściwy do spraw transportu informuje pozostałe państwa członkowskie Unii Europejskiej i Komisję Europejską o zamiarze wprowadzenia ograniczeń, o których mowa w ust. 3, przynajmniej 3 miesiące przed dniem wydania decyzji, o której mowa w ust. 3, przedstawiając odpowiednie uzasadnienie.
5. Minister właściwy do spraw transportu może odmówić wykonywania praw przewozowych, ograniczyć ich wykonywanie lub określić warunki ich wykonywania w drodze decyzji administracyjnej, na zasadach określonych w art. 21 środki nadzwyczajne rozporządzenia nr 1008/2008/WE.
6. Decyzji, o której mowa w ust. 5, nadaje się rygor natychmiastowej wykonalności.
7. Minister właściwy do spraw transportu informuje pozostałe państwa członkowskie Unii Europejskiej i Komisję Europejską bez zbędnej zwłoki, o działaniach, o których mowa w ust. 5, przedstawiając odpowiednie uzasadnienie.
8. Jeżeli przyczyny wydania decyzji, o której mowa w ust. 5, trwają ponad 14 dni, minister właściwy do spraw transportu informuje o tym fakcie pozostałe państwa członkowskie Unii Europejskiej i Komisję Europejską oraz może za jej zgodą przedłużyć termin obowiązywania decyzji o nie więcej niż 14 dni.
9. Decyzje, o których mowa w ust. 1 i 3, minister właściwy do spraw transportu wydaje, ogranicza i cofa z uwzględnieniem stanowiska Komisji Europejskiej wydawanego w związku z wprowadzanymi ograniczeniami, a w przypadku decyzji, o której mowa w ust. 3, także z uwzględnieniem stanowiska zainteresowanego państwa członkowskiego Unii Europejskiej.
10. Decyzje, o których mowa w ust. 3 i 5, minister właściwy do spraw transportu uchyla po podjęciu przez Komisję Europejską działań na podstawie odpowiednio art. 20 środki z zakresu ochrony środowiska ust. 3 i art. 21 środki nadzwyczajne ust. 2 rozporządzenia nr 1008/2008/WE.

1. (uchylony)
2. Przewoźnik lotniczy z państwa trzeciego może prowadzić sprzedaż przewozów lotniczych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej po uzyskaniu zezwolenia Prezesa Urzędu wydawanego na wniosek tego przewoźnika, przy zachowaniu zasady wzajemności.
2a. Przewoźnik lotniczy z państwa członkowskiego Unii Europejskiej, Konfederacji Szwajcarskiej lub państwa członkowskiego Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - strony umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym może prowadzić sprzedaż przewozów lotniczych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na takich samych zasadach jak przedsiębiorca polski.
3. Do wniosku, o którym mowa w ust. 2, należy dołączyć następujące dokumenty:
1) zaświadczenie albo oświadczenie o wpisie do rejestru sądowego oddziału przedsiębiorstwa przewoźnika na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
2) zaświadczenie albo oświadczenie o nadaniu oddziałowi numeru identyfikacji podatkowej (NIP);
3) (uchylony)
4) określające podmiot reprezentujący przewoźnika lotniczego z państwa trzeciego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, wskazujące jego:
a) nazwisko i adres - w przypadku osoby fizycznej,
b) nazwę, siedzibę i adres oraz status - w przypadku osoby prawnej albo spółki prawa handlowego nieposiadającej osobowości prawnej.
3a. Oświadczenia, o których mowa w ust. 3 pkt 1 i 2, składa się pod rygorem odpowiedzialności karnej za składanie fałszywych zeznań. Składający oświadczenie jest obowiązany do zawarcia w nim klauzuli następującej treści: "Jestem świadomy odpowiedzialności karnej za złożenie fałszywego oświadczenia.". Klauzula ta zastępuje pouczenie organu o odpowiedzialności karnej za składanie fałszywych zeznań.
4. Do zezwoleń, o których mowa w ust. 2, w zakresie nieuregulowanym niniejszą ustawą stosuje się odpowiednio przepisy ustawy, o której mowa w art. 184 odesłanie do przepisów ustawy – Prawo przedsiębiorców.

1. W zezwoleniu na prowadzenie sprzedaży przewozów lotniczych określa się:
1) przewoźnika, jego siedzibę i oddział;
2) zakres i przedmiot działalności objętej zezwoleniem;
3) obszar działalności;
4) okres ważności zezwolenia;
5) szczególne warunki wykonywania działalności.
2. Zezwolenia udziela się na czas nieoznaczony.
3. Prezes Urzędu może odmówić udzielenia zezwolenia, jeżeli:
1) udzielenie zezwolenia byłoby sprzeczne z wiążącymi umowami lub przepisami międzynarodowymi;
2) wnioskodawca nie spełnił wymagań, o których mowa w art. 196 sprzedaż przewozów lotniczych na terytorium RP ust. 2 i 3.
4. Zezwolenie może być cofnięte gdy:
1) zostanie wydane prawomocne orzeczenie zakazujące przedsiębiorcy wykonywania działalności objętej zezwoleniem;
2) przedsiębiorca przestanie spełniać warunki określone przepisami prawa, wymagane do prowadzenia działalności określonej w zezwoleniu;
3) przedsiębiorca nie usunie w wyznaczonym terminie, stanu faktycznego lub prawnego niezgodnego z przepisami prawa regulującymi działalność objętą zezwoleniem.

1. Przewoźnik lotniczy z państwa trzeciego działający jako przewoźnik umowny w rozumieniu Konwencji o ujednoliceniu niektórych prawideł dotyczących międzynarodowego przewozu lotniczego, sporządzonej w Montrealu dnia 28 maja 1999 r. (Dz. U. z 2007 r. poz. 235), planujący wykonywanie regularnych przewozów lotniczych na trasach do, z oraz w Rzeczypospolitej Polskiej na zasadach umowy o dzieleniu oznaczeń linii, jest obowiązany zawiadomić o tym Prezesa Urzędu w formie pisemnej, za pomocą telefaksu lub poczty elektronicznej.
2. Do zawiadomienia, o którym mowa w ust. 1, przewoźnik lotniczy z państwa trzeciego dołącza następujące dokumenty:
1) wyznaczenie do wykonywania przewozów lotniczych objętych wnioskiem wydane przez właściwy organ państwa przewoźnika lotniczego, jeżeli wymaga tego umowa międzynarodowa;
2) certyfikat przewoźnika lotniczego wydany przez właściwy organ państwa przewoźnika lotniczego;
3) dokument ubezpieczenia stwierdzający zawarcie umowy ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej za szkody związane z eksploatacją statków powietrznych, przewozem lotniczym pasażerów, towarów lub poczty oraz w stosunku do osób trzecich.
3. Przewoźnik lotniczy może rozpocząć przewozy lotnicze wskazane w zawiadomieniu, o którym mowa w ust. 1, jeżeli w terminie 21 dni od dnia otrzymania tego zawiadomienia Prezes Urzędu, w drodze decyzji administracyjnej, nie zakaże wykonywania przewozów lotniczych, z uwagi na przepisy umów międzynarodowych lub porozumień międzynarodowych stanowiących wykonanie tych umów, przepisy Unii Europejskiej w zakresie wykonywania przewozów lotniczych, brak umów międzynarodowych lub porozumień międzynarodowych lub z uwagi na niedostarczenie, w terminie wyznaczonym przez Prezesa Urzędu, dokumentów, o których mowa w ust. 2.
4. Prezes Urzędu, kierując się zakresem naruszenia, może, w drodze decyzji administracyjnej, zakazać wykonywania przewozów lotniczych rozpoczętych po zawiadomieniu, o którym mowa w ust. 1, jeżeli przewoźnik lotniczy nie stosuje się do umów międzynarodowych lub przepisów międzynarodowych lub w inny sposób narusza przepisy Unii Europejskiej w zakresie wykonywania przewozów lotniczych.
5. Do doręczenia decyzji, o których mowa w ust. 3 i 4, oraz pism w postępowaniu administracyjnym w przedmiocie tych decyzji stosuje się przepis art. 195 zezwolenie na wykonywanie przewozów lotniczych przez przewoźnika lotniczego z państwa trzeciego ust. 9.
6. Decyzje, o których mowa w ust. 3 i 4, podlegają natychmiastowemu wykonaniu.

1. Przewoźnik lotniczy, posiadający koncesję wydaną przez Prezesa Urzędu, zamierzający zawrzeć umowę w sprawie dzielenia oznaczeń linii z przewoźnikiem z państwa trzeciego, składa do Prezesa Urzędu wniosek o udzielenie zgody na zawarcie umowy w sprawie dzielenia oznaczeń linii co najmniej na 30 dni przed planowanym terminem wejścia w życie umowy w sprawie dzielenia oznaczeń linii.
2. Zgodnie z ORO.AOC.115 lit. a pkt 2 załącznika III do rozporządzenia nr 965/2012/UE do wniosku, o którym mowa w ust. 1, dołącza się dokumentację potwierdzającą spełnienie warunku, o którym mowa w ARO.OPS.105 załącznika II do rozporządzenia nr 965/2012/UE.
3. Prezes Urzędu, po dokonaniu pozytywnej oceny spełnienia przez przewoźnika lotniczego wymagań określonych w ust. 2, zawiadamia go pisemnie o udzieleniu zgody na zawarcie umowy w sprawie dzielenia oznaczeń linii.
4. W przypadku stwierdzenia, że nie zostały spełnione wymagania, o których mowa w ust. 2, Prezes Urzędu, w drodze decyzji administracyjnej, odmawia udzielenia zgody na zawarcie umowy o dzieleniu oznaczeń linii.

1. Minister właściwy do spraw transportu w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw rozwoju regionalnego, po zasięgnięciu opinii Prezesa Urzędu oraz wojewody lub właściwej jednostki samorządu terytorialnego, może, w drodze rozporządzenia:
1) nałożyć obowiązek użyteczności publicznej w stosunku do regularnego przewozu lotniczego między dwoma portami lotniczymi położonymi na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub między portem lotniczym położonym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej a innym portem lotniczym położonym na terytorium Unii Europejskiej,
2) określić okres oraz warunki wykonywania obowiązku użyteczności publicznej, o którym mowa w pkt 1
- z uwzględnieniem polityki państwa w zakresie rozwoju regionalnego oraz zasady niedyskryminacji między wspólnotowymi przewoźnikami lotniczymi.
2. Tryb oraz kryteria ustanawiania obowiązku użyteczności publicznej określa rozporządzenie nr 1008/2008/WE.
3. Nałożenie obowiązku użyteczności publicznej, o którym mowa w ust. 1, jest poprzedzone analizą:
1) sytuacji gospodarczej regionu;
2) dostępności innych środków transportu;
3) istniejących i planowanych połączeń lotniczych oraz stosowanych taryf lotniczych;
4) zapotrzebowania na połączenia lotnicze, przedłożonego przez wojewodę lub marszałka województwa.
4. W celu przeprowadzenia analizy, o której mowa w ust. 3, minister właściwy do spraw transportu występuje do:
1) jednostki samorządu terytorialnego - o przedstawienie analizy sytuacji gospodarczej tej jednostki;
2) Prezesa Urzędu - o przedstawienie analizy istniejących i planowanych połączeń lotniczych oraz stosowanych taryf lotniczych na danej trasie.
5. Minister właściwy do spraw transportu przekazuje projekt rozporządzenia, o którym mowa w ust. 1, do Komisji Europejskiej oraz zainteresowanych państw członkowskich Unii Europejskiej.
6. Prezes Urzędu weryfikuje spełnienie przez przewoźników lotniczych operujących na trasie, w odniesieniu do której nałożono obowiązek użyteczności publicznej, warunków określonych w tym obowiązku w szczególności na podstawie dostępnych publicznie oraz uzyskanych od przewoźników lotniczych informacji na temat oferowanych przewozów, potwierdzających spełnienie warunków określonych w tym obowiązku.
7. Jeżeli w okresie 3 miesięcy od dnia wejścia w życie rozporządzenia wprowadzającego obowiązek żaden wspólnotowy przewoźnik lotniczy nie rozpoczął wykonywania lub nie przekazał do Prezesa Urzędu informacji o planowanym rozpoczęciu wykonywania, zgodnie z warunkami nałożonymi na podstawie ust. 1, przewozów na trasie, w odniesieniu do której nałożono obowiązek użyteczności publicznej, minister właściwy do spraw transportu, po zasięgnięciu opinii Prezesa Urzędu, wojewody i właściwej jednostki samorządu terytorialnego, może dokonać wyboru jednego wspólnotowego przewoźnika lotniczego do obsługi tej trasy na okres do 4 lat na zasadach określonych w art. 16 ogólne zasady dotyczące wykonywania obowiązku użyteczności publicznej ust. 9 i 10 oraz art. 17 procedura przetargu publicznego dotycząca obowiązku użyteczności publicznej rozporządzenia nr 1008/2008/WE, publikując zaproszenie do składania ofert w Biuletynie Informacji Publicznej.
8. W przypadku gdy obsłudze trasy, o której mowa w ust. 7, towarzyszy rekompensata, o której mowa w art. 17 procedura przetargu publicznego dotycząca obowiązku użyteczności publicznej ust. 8 rozporządzenia nr 1008/2008/WE, koszty związane z tą rekompensatą są pokrywane przez Prezesa Urzędu, a jeżeli obowiązek użyteczności publicznej został nałożony po uzyskaniu pozytywnej opinii, o której mowa w ust. 7, wojewody lub właściwej jednostki samorządu terytorialnego, wojewoda lub odpowiednio właściwa jednostka samorządu terytorialnego są obowiązani do pokrycia co najmniej 50% tych kosztów.
9. Minister właściwy do spraw transportu określi, w drodze rozporządzenia, sposób obliczania kosztów wykonywania obowiązku użyteczności publicznej, z uwzględnieniem przepisów prawa Unii Europejskiej dotyczącego stosowania art. 106 zakaz stosowania środków sprzecznych z normami Traktatów ust. 2 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej do pomocy państwa w formie rekompensaty z tytułu świadczenia usług publicznych.

1. Taryfy lotnicze stosowane w przewozach lotniczych między Rzecząpospolitą Polską a państwem trzecim, z którym zawarto umowę międzynarodową regulującą zasady ustalania taryf lotniczych, są przedstawiane Prezesowi Urzędu do zatwierdzenia na zasadach określonych w tej umowie, jeżeli umowa tak stanowi.
2. Taryfy lotnicze i stawki lotnicze stosowane w przewozach lotniczych między państwami członkowskimi Unii Europejskiej są ustalane zgodnie z rozporządzeniem nr 1008/2008/WE.
3. Uprawnienia Prezesa Urzędu w przedmiocie kontroli sposobu oferowania i publikowania taryf lotniczych i stawek lotniczych, o których mowa w ust. 2, w zakresie zachowania wymogów określonych w art. 23 Dziennik Urzędowy Urzędu Lotnictwa Cywilnego rozporządzenia nr 1008/2008/WE nie naruszają uprawnień Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów, wynikających z przepisów o ochronie konkurencji i konsumentów.

Przewoźnik lotniczy oferujący publicznie swoje usługi nie może odmówić podjęcia przewozu pasażerowi i nadawcy, którzy poddali się obowiązującym przepisom i regulaminom przewozowym, chyba że:
1) przewóz jest zakazany lub ograniczony na podstawie obowiązujących przepisów;
2) przewóz jest niedopuszczalny ze względów bezpieczeństwa;
3) przewoźnik lotniczy nie dysponuje środkami potrzebnymi do wykonania danego przewozu;
4) przewóz wykracza poza zakres bieżącej działalności przewoźnika lotniczego.

1. (uchylony)
2. (uchylony)
3. Szczegółowe zasady dotyczące postępowania w przypadkach, o których mowa w rozporządzeniu nr 261/2004/WE z dnia 11 lutego 2004 r. ustanawiającym wspólne zasady odszkodowania i pomocy dla pasażerów w przypadku odmowy przyjęcia na pokład albo odwołania lub dużego opóźnienia lotów, uchylającym rozporządzenie (EWG) nr 295/91, a w szczególności pierwszeństwa przyjmowania pasażerów, zwrotu opłaty za niewykonany przewóz, wysokości i sposobu wypłaty rekompensaty oraz świadczeń na rzecz pasażerów niezabranych do przewozu (Dz. Urz. UE L 46 z 17.02.2004, s. 1), powinny być określone w regulaminie, o którym mowa w art. 205 umowa przewozu lotniczego ust. 3, albo w przepisach przewoźnika wydanych i udostępnionych pasażerom.
4. (uchylony)

Przewoźnik lotniczy obowiązany jest do podania do publicznej wiadomości w sposób zwyczajowo przyjęty rozkładów lotów regularnych.
2. (uchylony)
3. (uchylony)

1. Przewoźnik lotniczy posiadający koncesję udzieloną przez państwo członkowskie Unii Europejskiej, Konfederację Szwajcarską lub państwo członkowskie Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) – stronę umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym, wykonujący regularne przewozy lotnicze do, z oraz na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, jest obowiązany na żądanie Prezesa Urzędu przedstawić mu do wiadomości rozkład lotów, stosowany w przewozach lotniczych do, z oraz na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
2. Przewoźnik lotniczy z państwa trzeciego, wykonujący regularne przewozy lotnicze, jest obowiązany przedstawić Prezesowi Urzędu, przed rozpoczęciem przewozów lotniczych lub przed każdym sezonem rozkładowym, rozkład lotów stosowany w przewozach lotniczych do, z oraz na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Prezes Urzędu zatwierdza w przypadkach wskazanych w odpowiednich umowach międzynarodowych rozkład lotów z uwzględnieniem postanowień umów międzynarodowych, zgodnie z którymi wykonuje się przewozy lotnicze.
3. Rozkłady lotów powinny określać trasy, rodzaj przewozów, typy statków powietrznych, ich pojemność, częstotliwość lotów, daty oraz czasy operacji w portach lotniczych.
4. Przewoźnik lotniczy, o którym mowa w ust. 2, jest obowiązany poinformować Prezesa Urzędu o zaprzestaniu wykonywania przewozów lotniczych na określonych trasach.
5. Do rozkładu lotów, o którym mowa w ust. 2, przewoźnik lotniczy z państwa trzeciego dołącza kopię dokumentu ubezpieczenia potwierdzającego zawarcie umowy ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej za szkody związane z eksploatacją statków powietrznych, przewozem lotniczym pasażerów, towarów lub poczty oraz w stosunku do osób trzecich.
6. Przewoźnik lotniczy z państwa trzeciego może rozpocząć wykonywanie przewozów lotniczych w danym sezonie rozkładowym po zatwierdzeniu rozkładu lotów przez Prezesa Urzędu, jeżeli odpowiednia umowa międzynarodowa wymaga zatwierdzenia. Prezes Urzędu zatwierdza rozkład lotów, zgodnie z postanowieniami umowy międzynarodowej i jeżeli pozytywnie zweryfikował posiadanie przez przewoźnika lotniczego dokumentu zezwolenia, o którym mowa w art. 3 rozporządzenia nr 452/2014/UE, oraz dokumentu ubezpieczenia, o którym mowa w ust. 5.
7. Doręczenie przewoźnikowi lotniczemu informacji w przedmiocie zatwierdzenia rozkładu lotów następuje w formie pisemnej lub za pomocą telefaksu albo na adres poczty elektronicznej, w przypadku gdy w korespondencji przekazującej rozkład lotów przewoźnik wskaże taki adres do doręczeń. Prezes Urzędu niezwłocznie przekazuje kopię informacji do instytucji zapewniającej służby ruchu lotniczego.

Minister właściwy do spraw transportu określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe warunki udzielania zezwoleń, o których mowa w art. 193 wyznaczenie do wykonywania przewozów lotniczych przewoźnika lotniczego z państwa trzeciego ust. 1 i 2, z uwzględnieniem zakresu przewozów lotniczych oraz możliwości efektywnego wykorzystania przyznanych praw przewozowych.

1. Przewoźnik lotniczy, który wykonuje loty międzynarodowe pasażerskie do lub z Rzeczypospolitej Polskiej, jest obowiązany do przekazywania informacji dotyczącej pasażerów znajdujących się na pokładzie statku powietrznego, który będzie lądował na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, zwanej dalej "informacją".
2. Obowiązku, o którym mowa w ust. 1, nie stosuje się do lotów pasażerskich między Rzecząpospolitą Polską a innym państwem członkowskim Unii Europejskiej oraz między Rzecząpospolitą Polską a państwem trzecim traktowanym na równi z państwami Unii Europejskiej na podstawie umowy w sprawie włączenia tego państwa we wdrożenie, stosowanie i rozwój dorobku z Schengen.
3. Informacja obejmuje następujące dane:
1) imię lub imiona oraz nazwisko w pełnym brzmieniu;
2) datę urodzenia;
3) numer i rodzaj dokumentu podróży;
4) obywatelstwo;
5) nazwę przejścia granicznego, w którym nastąpi przekroczenie granicy państwowej Rzeczypospolitej Polskiej;
6) numer lotu;
7) datę i czas startu i lądowania statku powietrznego;
8) liczbę pasażerów statku powietrznego;
9) lotnisko wejścia pasażera na pokład statku powietrznego w celu odbycia lotu.
4. Przewoźnik lotniczy przekazuje informację na wniosek komendanta placówki Straży Granicznej właściwego ze względu na miejsce przekroczenia granicy państwowej Rzeczypospolitej Polskiej przez pasażerów znajdujących się na pokładzie statku powietrznego. Komendant placówki Straży Granicznej występuje z wnioskiem, w przypadku gdy jest to konieczne do zwalczania nielegalnej migracji lub usprawnienia kontroli granicznej.
5. Wniosek o przekazanie informacji komendant placówki Straży Granicznej sporządza w formie pisemnej lub elektronicznej i przesyła przewoźnikowi lotniczemu co najmniej na jeden dzień przed planowanym przylotem statku powietrznego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. W uzasadnionych przypadkach wniosek może być przekazany później, jednak nie później niż do rozpoczęcia odprawy biletowo-bagażowej przed odlotem.

1. Przewoźnik lotniczy, o którym mowa w art. 202a obowiązek informowania o pasażerach statku powietrznego ust. 1, po zakończeniu odprawy biletowo-bagażowej pasażerów danego lotu, jednak nie później niż w chwili startu statku powietrznego, przekazuje informację, o której mowa w art. 202a obowiązek informowania o pasażerach statku powietrznego ust. 1, komendantowi placówki Straży Granicznej w formie elektronicznej w postaci pliku tekstowego. Informacja powinna być przekazywana w sposób spełniający w zakresie transliteracji wymogi określone w Załączniku 9 do Konwencji, o której mowa w art. 3 wiążące RP uchwały organizacji międzynarodowych w zakresie lotnictwa cywilnego ust. 2.
2. Minister właściwy do spraw wewnętrznych w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw transportu określi, w drodze rozporządzenia, wymagania techniczne i organizacyjne dotyczące przekazywania informacji, w szczególności sposób przekazywania informacji w formie elektronicznej oraz stosowane formaty danych, uwzględniając rozwiązania techniczne i środki komunikacji elektronicznej wykorzystywane przez organy i podmioty, o których mowa w ust. 1, a także kierując się potrzebą zapewnienia sprawnej i bezpiecznej wymiany informacji.
3. W przypadku braku możliwości przekazania lub odebrania informacji w formie elektronicznej przewoźnik lotniczy przekazuje ją telefaksem w terminie, o którym mowa w ust. 1.
4. W przypadku braku możliwości przekazania informacji w sposób, o którym mowa w ust. 1-3, lub w przypadku błędu w przekazaniu informacji, przewoźnik lotniczy, po uzgodnieniu z komendantem placówki Straży Granicznej, może ją przekazać w inny sposób umożliwiający otrzymanie informacji, nie później niż przed rozpoczęciem kontroli granicznej.
5. Przewoźnik lotniczy, nie później niż w chwili wylądowania statku powietrznego, jest obowiązany powiadomić pasażerów o przekazaniu komendantowi placówki Straży Granicznej informacji oraz o prawie pasażera do wglądu do informacji znajdującej się w dyspozycji przewoźnika lotniczego i poprawienia zawartych w niej danych dotyczących jego osoby.

1. Komendant placówki Straży Granicznej przechowuje informacje otrzymane w formie elektronicznej w systemie teleinformatycznym placówki Straży Granicznej.
2. Komendant placówki Straży Granicznej usuwa informacje po zakończeniu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej kontroli granicznej pasażerów danego lotu, jednak nie później niż po upływie 24 godzin od chwili przekazania informacji przez przewoźnika lotniczego.
3. Przepisu ust. 2 nie stosuje się, w przypadku gdy dane objęte informacją są niezbędne do wykonywania przez Straż Graniczną lub inne organy państwa zadań mających na celu ochronę bezpieczeństwa państwa albo ochronę bezpieczeństwa lub porządku publicznego oraz na potrzeby prowadzenia postępowania, o którym mowa w art. 209u naruszenie przepisów ustawy przez przedsiębiorcę wykonującego przewóz lotniczy.

1. Przewoźnik lotniczy, w terminie do 24 godzin od wylądowania statku powietrznego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, usuwa informację przekazaną komendantowi placówki Straży Granicznej.
2. Obowiązek, o którym mowa w ust. 1, nie dotyczy danych zgromadzonych przez przewoźnika lotniczego niezbędnych do prowadzenia działalności gospodarczej w zakresie przewozu lotniczego.

1. Do przewozu lotniczego stosuje się przepisy o ochronie konkurencji i konsumentów, z wyjątkiem spraw uregulowanych inaczej w ustawie oraz w umowach i w przepisach międzynarodowych.
2. Dozwolone są umowy, decyzje i inne praktyki przewoźników lotniczych warunkujące korzystanie z praw przewozowych przyznanych przewoźnikom lotniczym w międzynarodowych umowach o transporcie lotniczym lub przyznanych polskim przewoźnikom przez obce państwa.

1. Prezes Urzędu lub osoby przez niego upoważnione mogą sprawdzać przestrzeganie przepisów dotyczących przewozów lotniczych i systemów rezerwacyjnych przez przewoźników lotniczych, osoby działające w ich imieniu oraz podmioty prowadzące skomputeryzowane systemy rezerwacyjne.
2. W celu wykonania zadań określonych w ust. 1 Prezes Urzędu lub osoby przez niego upoważnione mają prawo dostępu do przedsiębiorstw, ich pomieszczeń, akt i dokumentów oraz prawo do uzyskania potrzebnych informacji od pracowników i kontrahentów.
3. Prezes Urzędu w przypadku naruszenia przepisów dotyczących przewozów lotniczych:
1) wzywa podmiot kontrolowany do przywrócenia stanu zgodności z prawem;
2) może cofnąć koncesję lub zezwolenie wydane na podstawie Prawa lotniczego.
4. W przypadku stwierdzenia naruszenia przepisów Prezes Urzędu może powiadomić o tym fakcie właściwe organizacje oraz organy międzynarodowe.

1. Do umowy przewozu lotniczego, w tym czarteru lotniczego oraz do innych stosunków cywilnoprawnych związanych z przewozem lotniczym, nieuregulowanych przepisami niniejszej ustawy i umowami międzynarodowymi, stosuje się przepisy prawa cywilnego.
2. (uchylony)
2a. Kontrahentów przewoźnika lotniczego wykonującego przewóz do, z lub na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej obowiązuje regulamin określający typowe warunki przewozu lotniczego pasażerów i bagażu oraz towarów w polskiej wersji językowej, o ile kontrahent nie wybierze związania się inną wersją językową.
3. Przewoźnik lotniczy wykonujący przewóz do, z lub na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej jest obowiązany przedstawić na żądanie, do wiadomości Prezesa Urzędu, regulamin, o którym mowa w ust. 2a.
4. Minister właściwy do spraw transportu może, po zasięgnięciu opinii Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów oraz organizacji przewoźników i przedsiębiorstw ubezpieczeniowych, wprowadzić do stosowania, w drodze rozporządzenia, postanowienia umów międzynarodowych w odniesieniu do przewozów lotniczych międzynarodowych niepodlegających tym umowom, a rozpoczynających się lub kończących na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz do przewozów lotniczych krajowych.