Kodeks postępowania w sprawach o wykroczenia

§ 1. Przy przeprowadzaniu dowodu z zeznań świadka stosuje się odpowiednio przepisy art. 177 obowiązek stawiennictwa i sposoby przesłuchania świadka, art. 178 bezwzględne zakazy dowodowe, art. 178a przesłuchiwanie mediatora w charakterze świadka, art. 182 prawo odmowy zeznań, art. 183 prawo do uchylenia się świadka od odpowiedzi , art 185–190, art. 191 przesłuchanie świadka § 1–2 oraz art. 192 oględziny i badanie pokrzywdzonego i świadka Kodeksu postępowania karnego.
§ 2. Osoby obowiązane do zachowania w tajemnicy informacji niejawnych o klauzuli tajności "tajne" lub "ściśle tajne" mogą być przesłuchane co do okoliczności, na które rozciąga się ten obowiązek, tylko po zwolnieniu tych osób od obowiązku zachowania tajemnicy przez uprawniony organ przełożony.
§ 3. Osoby obowiązane do zachowania w tajemnicy informacji niejawnych o klauzuli tajności "zastrzeżone" lub "poufne" lub tajemnicy związanej z wykonywaniem zawodu lub funkcji mogą odmówić zeznań co do okoliczności, na które rozciąga się ten obowiązek, chyba że sąd zwolni te osoby od obowiązku zachowania tajemnicy, jeżeli ustawy szczególne nie stanowią inaczej. Na postanowienie sądu służy zażalenie.
§ 4. Sąd nie może zwolnić jednak od obowiązku zachowania:
1) tajemnicy związanej z wykonywaniem zawodu adwokata, radcy prawnego, lekarza lub dziennikarza;
2) tajemnicy statystycznej.
§ 5. W wypadkach wskazanych w § 2 i 3 sąd przesłuchuje taką osobę na rozprawie z wyłączeniem jawności. Przepisy wydane na podstawie art. 181 wyłączenie jawności przesłuchania § 2 Kodeksu postępowania karnego stosuje się odpowiednio.

§ 1. Przy przeprowadzaniu dowodu z opinii biegłego stosuje się odpowiednio przepisy art 193–201 Kodeksu postępowania karnego.
§ 2. W razie uzasadnionych wątpliwości co do stanu zdrowia psychicznego obwinionego sąd lub prokurator działający na podstawie art. 56 podmioty uprawnione do przeprowadzenia czynności wyjaśniających § 1 powołuje biegłego psychiatrę. Przepis art. 202 biegli psychiatrzy § 5 Kodeksu postępowania karnego stosuje się odpowiednio.
§ 3. Do tłumacza i specjalistów stosuje się odpowiednio przepisy art 204-206 Kodeksu postępowania karnego.

Przy przeprowadzaniu oględzin i eksperymentu procesowego stosuje się odpowiednio przepisy art. 207 oględziny miejsca, osoby lub rzeczy, art. 208 oględziny i badania ciała, art. 211 eksperyment procesowy i art. 212 inne czynności w toku oględzin lub eksperymentu procesowego Kodeksu postępowania karnego.

§ 1. W celu znalezienia i zatrzymania przedmiotów podlegających oględzinom lub mogących stanowić dowód rzeczowy, Policja, a w toku czynności wyjaśniających również inne organy je prowadzące, mogą dokonać przeszukania pomieszczeń i innych miejsc, jeżeli istnieją uzasadnione podstawy do przypuszczenia, że przedmioty te lub dowody tam się znajdują.
§ 2. Przepis § 1 stosuje się odpowiednio do przeszukania osoby, jej odzieży lub podręcznych przedmiotów. Przeszukanie osoby odbywa się z uwzględnieniem zasad i granic określonych w art. 227 zasady dokonywania przeszukania i zatrzymania rzeczy Kodeksu postępowania karnego.
§ 3. Przeszukanie następuje na mocy postanowienia prokuratora lub sądu.
§ 4. W wypadkach niecierpiących zwłoki, jeżeli postanowienie nie mogło być uprzednio wydane, można przeprowadzić przeszukanie bez takiego postanowienia, jednak organ dokonujący tej czynności zobowiązany jest następnie zwrócić się niezwłocznie do prokuratora o zatwierdzenie przeszukania. Na żądanie osoby, u której dokonano przeszukania, doręcza się jej w terminie 14 dni postanowienie w przedmiocie zatwierdzenia przeszukania. O prawie wystąpienia z takim żądaniem należy ją pouczyć.
§ 5. Przy przeprowadzaniu przeszukania i zatrzymania przedmiotów stosuje się odpowiednio przepisy art. 217 wydanie, odebranie i zatrzymanie rzeczy, art 221–234 i art. 236 zażalenie na postanowienie lub czynność w przedmiocie dowodów rzeczowych Kodeksu postępowania karnego.