Kodeks karny

§ 1. Karalność przestępstwa ustaje, jeżeli od czasu jego popełnienia upłynęło lat:
1) 40 – gdy czyn stanowi zbrodnię zabójstwa;
2) 20 - gdy czyn stanowi inną zbrodnię;
2a) 15 - gdy czyn stanowi występek zagrożony karą pozbawienia wolności przekraczającą 5 lat;
3) 10 - gdy czyn stanowi występek zagrożony karą pozbawienia wolności przekraczającą 3 lata;
4) 5 - gdy chodzi o pozostałe występki.
5) (uchylony)
§ 2. Karalność przestępstwa ściganego z oskarżenia prywatnego ustaje z upływem roku od czasu, gdy pokrzywdzony dowiedział się o osobie sprawcy przestępstwa, nie później jednak niż z upływem 3 lat od czasu jego popełnienia.
§ 3. Jeżeli dokonanie przestępstwa zależy od nastąpienia określonego w ustawie skutku, bieg przedawnienia rozpoczyna się od czasu, gdy skutek nastąpił.
§ 3a. W przypadku przestępstwa popełnionego w czasie dłuższym niż jeden dzień bieg przedawnienia rozpoczyna się z upływem ostatniego dnia, w którym sprawca swoim zachowaniem wypełniał znamiona przestępstwa.
§ 4. W przypadku przestępstw:
1) przeciwko życiu i zdrowiu, popełnionych na szkodę małoletniego, zagrożonych karą, której górna granica przekracza 5 lat pozbawienia wolności,
2) określonych w rozdziale XXV, popełnionych na szkodę małoletniego, albo gdy treści pornograficzne obejmują udział małoletniego,
3) określonych w art. 156a nakłanianie innej osoby do spowodowania u niej ciężkiego uszczerbku na zdrowiu i art. 191b doprowadzenie przemocą, groźbą bezprawną, nadużycie stosunku zależności lub wykorzystanie krytycznego położenia do zawarcia małżeństwa, popełnionych na szkodę małoletniego
– przedawnienie karalności przestępstwa nie może nastąpić przed ukończeniem przez niego 40. roku życia.

§ 1. Jeżeli w okresie, o którym mowa w art. 101 przedawnienie karalności, wszczęto postępowanie, karalność przestępstw określonych w art. 101 przedawnienie karalności § 1 ustaje z upływem 10 lat, a w pozostałych wypadkach – z upływem 5 lat od zakończenia tego okresu.
§ 2. Jeżeli w toku wszczętego postępowania powzięto uzasadnione podejrzenie popełnienia innego przestępstwa, karalność tego przestępstwa ulega przedłużeniu w sposób określony w § 1 z dniem, w którym podjęto pierwszą czynność procesową zmierzającą do ustalenia, czy zostało ono popełnione.

§ 1. Nie można wykonać kary, jeżeli od uprawomocnienia się wyroku skazującego upłynęło lat:
1) 30 - w razie skazania na karę pozbawienia wolności przekraczającą 5 lat albo karę surowszą;
2) 15 - w razie skazania na karę pozbawienia wolności nie przekraczającą 5 lat;
3) 10 - w razie skazania na inną karę.
§ 2. Przepis § 1 pkt 3 stosuje się odpowiednio do środków karnych, środków kompensacyjnych oraz przepadku.

§ 1. Przedawnienie nie biegnie, jeżeli przepis ustawy nie pozwala na wszczęcie lub dalsze prowadzenie postępowania karnego; nie dotyczy to jednak braku wniosku albo oskarżenia prywatnego.
§ 2. (uchylony)

Przepisów art 101–103 nie stosuje się do:
1) zbrodni przeciwko pokojowi, ludzkości i przestępstw wojennych;
2) umyślnego przestępstwa: zabójstwa, ciężkiego uszkodzenia ciała, ciężkiego uszczerbku na zdrowiu lub pozbawienia wolności łączonego ze szczególnym udręczeniem, popełnionego przez funkcjonariusza publicznego w związku z pełnieniem obowiązków służbowych;
3) przestępstw określonych w art. 197 doprowadzenie innej osoby do obcowania płciowego przemocą lub mimo braku jej zgody § 4 lub 5, popełnionych na szkodę małoletniego poniżej 15 lat;
4) przestępstw określonych w art. 148 zabójstwo § 2 pkt 2 lub § 3, popełnionych w związku ze zgwałceniem małoletniego poniżej 15 lat lub w związku ze zgwałceniem ze szczególnym okrucieństwem;
5) przestępstw określonych w art. 197 doprowadzenie innej osoby do obcowania płciowego przemocą lub mimo braku jej zgody § 4 lub 5, jeżeli sprawca działał ze szczególnym okrucieństwem;
6) przestępstwa określonego w art. 156 spowodowanie ciężkiego uszczerbku na zdrowiu § 1 i art. 197 doprowadzenie innej osoby do obcowania płciowego przemocą lub mimo braku jej zgody § 4 w związku z art. 11 jedność czynu, kumulatywny zbieg przepisów ustawy § 2.