Cudzoziemcowi, w stosunku do którego istnieje domniemanie, że jest ofiarą handlu ludźmi w rozumieniu art. 115 czyn zabroniony § 22 Kodeksu karnego, wydaje się zaświadczenie potwierdzające istnienie tego domniemania.
1. Pobyt cudzoziemca na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się za legalny przez okres ważności wydanego mu zaświadczenia, o którym mowa w art. 170 zaświadczenie potwierdzające domniemanie, że cudzoziemiec jest ofiarą handlu ludźmi.
2. Pobyt cudzoziemca, o którym mowa w art. 170 zaświadczenie potwierdzające domniemanie, że cudzoziemiec jest ofiarą handlu ludźmi, przestaje się uważać za legalny z chwilą odnotowania przez ministra właściwego do spraw wewnętrznych w rejestrze, o którym mowa w art. 428 rejestry w sprawach wjazdu, pobytu i wyjazdu cudzoziemców z RP ust. 1 pkt 7, informacji o tym, że cudzoziemiec:
1) aktywnie, dobrowolnie i z własnej inicjatywy ponownie nawiązał kontakt z osobami podejrzanymi o popełnienie przestępstwa, o którym mowa w art. 189a handel ludźmi § 1 Kodeksu karnego, lub
2) przekroczył lub usiłował przekroczyć granicę wbrew przepisom prawa.
3. Informację, o której mowa w ust. 2, przekazuje organ, który wydał zaświadczenie, o którym mowa w art. 170 zaświadczenie potwierdzające domniemanie, że cudzoziemiec jest ofiarą handlu ludźmi.
1. Zaświadczenie, o którym mowa w art. 170 zaświadczenie potwierdzające domniemanie, że cudzoziemiec jest ofiarą handlu ludźmi, wydaje cudzoziemcowi organ właściwy do prowadzenia postępowania w sprawie o przestępstwo, o którym mowa w art. 189a handel ludźmi § 1 Kodeksu karnego.
2. Zaświadczenie, o którym mowa w art. 170 zaświadczenie potwierdzające domniemanie, że cudzoziemiec jest ofiarą handlu ludźmi, jest ważne przez okres 3 miesięcy od dnia jego wydania, a w przypadku małoletniego cudzoziemca - przez okres 4 miesięcy od dnia jego wydania.
Organ właściwy do prowadzenia postępowania w sprawie o przestępstwo, o którym mowa w art. 189a handel ludźmi § 1 Kodeksu karnego, poucza cudzoziemca na piśmie w języku dla niego zrozumiałym o przepisach zawartych w art. 171 legalność pobytu cudzoziemca na podstawie zaświadczenia o domniemaniu, że jest ofiarą handlu ludźmi i art. 172 właściwość organu w sprawach wydawania zaświadczeń o domniemaniu, że cudzoziemiec jest ofiarą handlu ludźmi.
Organ, który wydał cudzoziemcowi zaświadczenie, o którym mowa w art. 170 zaświadczenie potwierdzające domniemanie, że cudzoziemiec jest ofiarą handlu ludźmi, powiadamia o tym fakcie ministra właściwego do spraw wewnętrznych.
Minister właściwy do spraw wewnętrznych określi, w drodze rozporządzenia, wzór zaświadczenia, o którym mowa w art. 170 zaświadczenie potwierdzające domniemanie, że cudzoziemiec jest ofiarą handlu ludźmi, uwzględniając cel, w jakim zaświadczenie jest wydawane, oraz dane potwierdzające tożsamość cudzoziemca.
Zezwolenia na pobyt czasowy dla ofiar handlu ludźmi udziela się cudzoziemcowi, jeżeli łącznie spełnia następujące warunki:
1) przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
2) podjął współpracę z organem właściwym do prowadzenia postępowania w sprawie o przestępstwo, o którym mowa w art. 189a handel ludźmi § 1 Kodeksu karnego, a w przypadku małoletniego cudzoziemca – otrzymał status pokrzywdzonego w postępowaniu w sprawie o przestępstwo, o którym mowa w art. 189a handel ludźmi § 1 Kodeksu karnego;
3) zerwał kontakty z osobami podejrzanymi o popełnienie przestępstwa, o którym mowa w art. 189a handel ludźmi § 1 Kodeksu karnego.
Zezwolenia na pobyt czasowy dla ofiar handlu ludźmi udziela się na okres co najmniej 6 miesięcy.
W postępowaniu w sprawie udzielenia cudzoziemcowi zezwolenia na pobyt czasowy dla ofiar handlu ludźmi nie stosuje się przepisów art. 99 przesłanki odmowy wszczęcia postępowania w sprawie udzielenia zezwolenia na pobyt czasowy ust. 1 pkt 2 i 4-6 oraz art. 100 przesłanki odmowy zezwolenia na pobyt czasowy ust. 1 pkt 2, 3 i 6-9.
Organ prowadzący postępowanie w sprawie udzielenia cudzoziemcowi zezwolenia na pobyt czasowy dla ofiar handlu ludźmi zapewnia cudzoziemcowi, który nie włada w wystarczającym stopniu językiem polskim, możliwość korzystania z pomocy tłumacza.
Zezwolenie na pobyt czasowy dla ofiar handlu ludźmi cofa się cudzoziemcowi:
1) w przypadkach, o których mowa w art. 101 przesłanki cofnięcia zezwolenia na pobyt czasowy pkt 1 lub 2, w szczególności gdy cudzoziemiec zaprzestał współpracy z organem właściwym do prowadzenia postępowania w sprawie o przestępstwo, o którym mowa w art. 189a handel ludźmi § 1 Kodeksu karnego, lub jeżeli postępowanie to zostało zakończone, lub
2) gdy wystąpiła przynajmniej jedna z okoliczności, o których mowa w art. 100 przesłanki odmowy zezwolenia na pobyt czasowy ust. 1 pkt 4 lub 5.
