Prawo wodne

1. Wody stanowią własność Skarbu Państwa, innych osób prawnych albo osób fizycznych.
2. Wody morza terytorialnego, morskie wody wewnętrzne, śródlądowe wody płynące oraz wody podziemne stanowią własność Skarbu Państwa.
3. Wody stanowiące własność Skarbu Państwa lub jednostek samorządu terytorialnego są wodami publicznymi.
4. Śródlądowe wody płynące będące wodami publicznymi nie podlegają obrotowi cywilnoprawnemu, z wyjątkiem przypadków określonych w ustawie.

1. Prawa właścicielskie w stosunku do wód publicznych stanowiących własność Skarbu Państwa wykonują:
1) Wody Polskie – w stosunku do śródlądowych wód płynących oraz wód podziemnych;
2) minister właściwy do spraw gospodarki morskiej – w stosunku do wód morza terytorialnego oraz morskich wód wewnętrznych.
3) (uchylony)
2. Wody Polskie wykonują prawa właścicielskie w stosunku do nieruchomości stanowiących własność Skarbu Państwa, znajdujących się w obrębie działki ewidencyjnej, która obejmuje także śródlądowe wody płynące będące własnością Skarbu Państwa.
3. (uchylony)
4. (uchylony)

1. Wody Polskie, po uzyskaniu zgody ministra właściwego do spraw gospodarki wodnej, mogą powierzyć nadleśniczemu, w drodze porozumienia, na jego wniosek, wykonywanie praw właścicielskich Skarbu Państwa w stosunku do śródlądowych wód płynących znajdujących się w granicach nadleśnictwa.
2. W porozumieniu, o którym mowa w ust. 1, określa się zakres praw właścicielskich Skarbu Państwa powierzonych nadleśniczemu.
3. Wody Polskie, po uzyskaniu zgody ministra właściwego do spraw gospodarki wodnej, mogą powierzyć jednostkom samorządu terytorialnego lub ich związkom, w drodze porozumienia, na ich wniosek, wykonywanie praw właścicielskich Skarbu Państwa w stosunku do śródlądowych wód płynących znajdujących się w granicach jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków.
4. W porozumieniu, o którym mowa w ust. 3, określa się zakres praw właścicielskich Skarbu Państwa powierzonych jednostkom samorządu terytorialnego lub ich związkom oraz zawiera się postanowienia dotyczące:
1) przekazywania jednostkom samorządu terytorialnego lub ich związkom środków finansowych na realizację powierzonego zadania, w tym zasad i terminów ich przekazywania;
2) środków przeznaczanych przez jednostki samorządu terytorialnego lub ich związki na realizację powierzonego zadania.
5. Powierzenie wykonywania praw właścicielskich, o którym mowa w ust. 1 i 3, nie dotyczy śródlądowych dróg wodnych o szczególnym znaczeniu transportowym.
6. Porozumienia, o których mowa w ust. 1 i 3, nie obejmują uprawnień właściciela wód, o których mowa w art. 263 pobieranie pożytków z wód ust. 3.

Śródlądowe wody stojące, woda w rowie oraz woda w stawie, który nie jest napełniany w ramach usług wodnych, ale wyłącznie wodami opadowymi lub roztopowymi lub wodami gruntowymi, znajdujące się w granicach nieruchomości gruntowej stanowią własność właściciela tej nieruchomości.

1. Prawa właścicielskie Skarbu Państwa w stosunku do wód, o których mowa w art. 214 własność śródlądowych wód stojących w granicach nieruchomości gruntowej, znajdujących się na terenie nieruchomości stanowiącej własność Skarbu Państwa, wykonują podmioty reprezentujące Skarb Państwa w stosunku do tych nieruchomości na podstawie przepisów odrębnych.
2. Grunty pod śródlądowymi wodami stojącymi stanowiące własność Skarbu Państwa wchodzą w skład zasobu nieruchomości Skarbu Państwa, o którym mowa w art. 20 rodzaje publicznych zasobów nieruchomości pkt 1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2023 r. poz. 344, z późn. zm.).

1. Grunty pokryte śródlądowymi wodami płynącymi, wodami morza terytorialnego oraz morskimi wodami wewnętrznymi stanowią własność właściciela tych wód.
2. Grunty, o których mowa w ust. 1, nie podlegają obrotowi cywilnoprawnemu, z wyjątkiem przypadków określonych w ustawie.
3. Gospodarowanie gruntami, o których mowa w ust. 1, wykonują odpowiednio podmioty, o których mowa w art. 212 wykonywanie praw właścicielskich wobec wód publicznych stanowiących własność Skarbu Państwa ust. 1.
4. Gospodarowanie innym mieniem związanym z gospodarką wodną stanowiącym własność Skarbu Państwa wykonuje starosta realizujący zadanie z zakresu administracji rządowej lub podmioty, o których mowa w art. 212 wykonywanie praw właścicielskich wobec wód publicznych stanowiących własność Skarbu Państwa ust. 1, lub jednostki, którym to mienie zostało powierzone.
5. Urządzenia wodne lub ich części oraz budowle i ich części, znajdujące się na gruntach, o których mowa w ust. 1, stanowią odrębny od tych gruntów przedmiot własności.
6. Urządzenia wodne, które zostały wykonane albo są wykonywane przez Wody Polskie na gruntach pokrytych śródlądowymi wodami płynącymi lub na będących własnością Skarbu Państwa nieruchomościach niebędących gruntami pokrytymi śródlądowymi wodami płynącymi, stanowią własność Skarbu Państwa.

1. Prawo do zbywania gruntów pod śródlądowymi wodami stojącymi stanowiącymi własność Skarbu Państwa przysługuje ministrowi właściwemu do spraw gospodarki wodnej.
2. Prawo, o którym mowa w ust. 1, nie dotyczy gruntów pod śródlądowymi wodami stojącymi stanowiącymi własność Skarbu Państwa znajdujących się w granicach parku narodowego.
3. Minister właściwy do spraw gospodarki wodnej zbywa grunty, o których mowa w ust. 1, po cenie nie niższej niż ich wartość rynkowa, określona przy zastosowaniu sposobów jej ustalania przewidzianych w przepisach o gospodarce nieruchomościami.
4. Zbycie, o którym mowa w ust. 1, może nastąpić z inicjatywy ministra właściwego do spraw gospodarki wodnej albo na wniosek właściwego starosty.
5. Grunty, o których mowa w ust. 1, są zbywane w drodze przetargu ustnego albo pisemnego. O formie przetargu decyduje minister właściwy do spraw gospodarki wodnej.
6. Przetarg przeprowadza komisja przetargowa powoływana odpowiednio przez ministra właściwego do spraw gospodarki wodnej albo starostę.
7. Uczestnik przetargu może w terminie 7 dni od dnia ogłoszenia wyniku przetargu ustnego albo doręczenia zawiadomienia o wyniku przetargu pisemnego zaskarżyć czynności związane z przeprowadzeniem przetargu odpowiednio do ministra właściwego do spraw gospodarki wodnej albo do starosty.
8. Jeżeli osoba, której ofertę wybrano w przetargu, nie przystąpi bez usprawiedliwienia do zawarcia umowy w miejscu i terminie podanych w zawiadomieniu, o którym mowa w ust. 15, można odstąpić od zawarcia umowy, a wpłacone wadium nie podlega zwrotowi. W zawiadomieniu zamieszcza się informację o tym uprawnieniu.
9. Minister właściwy do spraw gospodarki wodnej może zbyć grunty, o których mowa w ust. 1, w trybie bezprzetargowym na rzecz jednostek samorządu terytorialnego lub w przypadku wystąpienia przesłanki, o której mowa w art. 37 zbycie nieruchomości w drodze bezprzetargowej ust. 2 pkt 6 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami.
10. Wniosek, o którym mowa w ust. 4, zawiera:
1) podstawę prawną wystąpienia;
2) przedmiot zbycia z wyszczególnieniem danych ewidencyjnych;
3) sposób zbycia obejmujący proponowaną formę przetargu;
4) uzasadnienie gospodarcze zamierzonej czynności prawnej z punktu widzenia interesu Skarbu Państwa;
5) wartość rynkową przedmiotu zbycia.
11. Minister właściwy do spraw gospodarki wodnej udziela staroście pełnomocnictwa do jego reprezentowania w czynnościach polegających na wszczęciu i przeprowadzeniu procedury przetargowej.
12. Minister właściwy do spraw gospodarki wodnej może udzielić staroście odrębnego pełnomocnictwa do zbycia gruntów, o których mowa w ust. 1.
13. Skarbowi Państwa przysługuje prawo pierwokupu w przypadku sprzedaży nieruchomości obejmującej grunt pod śródlądowymi wodami stojącymi. Prawo pierwokupu wykonuje starosta w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw gospodarki wodnej.
14. Sprzedaż, o której mowa w ust. 13, może nastąpić, jeżeli starosta nie wykona prawa pierwokupu. Prawo pierwokupu może być wykonane w terminie miesiąca od dnia otrzymania przez starostę zawiadomienia o treści umowy sprzedaży.
15. Notariusz sporządzający umowę sprzedaży jest obowiązany do zawiadomienia starosty o treści tej umowy.
16. Starosta wykonuje prawo pierwokupu przez złożenie oświadczenia, w formie aktu notarialnego, u notariusza, o którym mowa w ust. 15. Jeżeli złożenie oświadczenia u tego notariusza jest niemożliwe lub napotyka poważne trudności, oświadczenie może być złożone u innego notariusza.
17. Z chwilą złożenia oświadczenia nieruchomość staje się własnością Skarbu Państwa. Starosta wysyła sprzedającemu oświadczenie w formie aktu notarialnego o wykonaniu prawa pierwokupu przesyłką poleconą nadaną za potwierdzeniem odbioru w placówce pocztowej operatora pocztowego w rozumieniu art. 3 objaśnienie pojęć ustawowych pkt 12 ustawy z dnia 23 listopada 2012 r. – Prawo pocztowe, a następnie publikuje na stronie podmiotowej w Biuletynie Informacji Publicznej starostwa powiatowego. Uważa się, że sprzedający zapoznał się z treścią oświadczenia starosty o wykonaniu prawa pierwokupu z chwilą jego publikacji na stronie podmiotowej w Biuletynie Informacji Publicznej starostwa powiatowego.
18. Prawo pierwokupu wykonuje się po cenie ustalonej między stronami w umowie sprzedaży.
19. Wpływy z tytułu zbywania gruntów, o których mowa w ust. 1, stanowią dochód budżetu państwa.
20. Starosta realizuje zadania, o których mowa w ust. 11–14, 16 i 17, jako zadania z zakresu administracji rządowej.
21. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia:
1) sposób przeprowadzania przetargów na zbycie gruntów, o których mowa w ust. 1,
2) sposób określania wysokości wadium oraz terminy i formy jego wnoszenia i zwrotu,
3) sposób i terminy ogłaszania przetargu oraz treść ogłoszenia o przetargu,
4) sposób powoływania i działania komisji przetargowej,
5) sposób sporządzania oraz treść protokołu z przeprowadzonego przetargu,
6) sposób postępowania w przypadku zaskarżenia przetargu
– kierując się koniecznością zapewnienia jawności i jednolitości postępowania, równego dostępu do udziału w przetargu oraz uzyskania najkorzystniejszego wyniku przetargu.

1. Grunty pokryte śródlądowymi wodami płynącymi stanowiącymi własność Skarbu Państwa są zasobem nieruchomości Skarbu Państwa.
2. Przejście do zasobu gruntów pokrytych śródlądowymi wodami płynącymi, o których mowa w ust. 1, oraz ich wykreślenie z zasobu stwierdza, w drodze decyzji, na wniosek właściwego podmiotu, o którym mowa w art. 212 wykonywanie praw właścicielskich wobec wód publicznych stanowiących własność Skarbu Państwa ust. 1, właściwy starosta realizujący zadanie z zakresu administracji rządowej.
3. Grunty zabudowane urządzeniami wodnymi znajdujące się poza linią brzegu oraz urządzenia wodne lub ich części, stanowiące własność Skarbu Państwa, wobec których prawa właścicielskie wykonują podmioty, o których mowa w art. 212 wykonywanie praw właścicielskich wobec wód publicznych stanowiących własność Skarbu Państwa ust. 1, są zasobem nieruchomości Skarbu Państwa.
4. Przejście do zasobu nieruchomości gruntów oraz urządzeń wodnych lub ich części, o których mowa w ust. 3, oraz ich wykreślenie z tego zasobu stwierdza, w drodze decyzji, na wniosek właściwego podmiotu, o którym mowa w art. 212 wykonywanie praw właścicielskich wobec wód publicznych stanowiących własność Skarbu Państwa ust. 1, albo starosty, właściwy starosta realizujący zadanie z zakresu administracji rządowej.
5. Do zasobów, o których mowa w ust. 1 i 3, nie stosuje się przepisów ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami.

1. Minister właściwy do spraw gospodarki wodnej, w drodze decyzji, ustala charakter wód.
2. Decyzję, o której mowa w ust. 1, wydaje się na wniosek Wód Polskich, właściciela nieruchomości przyległej do wód lub właściciela nieruchomości znajdującej się pod wodą, której dotyczy wniosek o ustalenie charakteru wód.
2a. (uchylony)
2b. Strony postępowania w sprawie dotyczącej ustalenia charakteru wód, inne niż wnioskodawca oraz Wody Polskie, oraz adresy do doręczeń ustala się na podstawie danych z ewidencji gruntów i budynków.
2c. Jeżeli liczba stron postępowania w sprawie dotyczącej ustalenia charakteru wód przekracza 10, do stron innych niż wnioskodawca i Wody Polskie stosuje się przepis art. 49 zawiadamianie stron przez publiczne ogłoszenia ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. − Kodeks postępowania administracyjnego.
3. Do wniosku, o którym mowa w ust. 2, dołącza się:
1) część opisową obejmującą:
a) opis elementów hydromorfologicznych wód, w tym:
– reżimu hydrologicznego,
– ciągłości wód,
– warunków morfologicznych,
b) (uchylona)
c) (uchylona)
d) analizę historyczną przynależności tych wód do publicznych śródlądowych wód powierzchniowych,
e) imię i nazwisko oraz adres albo nazwę i siedzibę wnioskodawcy, a w przypadku gdy wnioskodawcą jest właściciel nieruchomości przyległej do wód lub nieruchomości znajdującej się pod wodami − dokumenty potwierdzające tytuł prawny wnioskodawcy do tej nieruchomości,
f) wykaz właścicieli nieruchomości przyległych do wód oraz nieruchomości znajdujących się pod wodami, których dotyczy wniosek o ustalenie charakteru wód, ujawnionych w ewidencji gruntów i budynków,
g) wypisy z ewidencji gruntów i budynków obejmujące nieruchomości przyległe do wód oraz nieruchomości znajdujące się pod wodami, których dotyczy wniosek o ustalenie charakteru wód;
2) część graficzną obejmującą mapę sytuacyjno-wysokościową pobraną z państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego lub inną mapę uwierzytelnioną przez organ prowadzący ten zasób, obrazującą przebieg wód od źródeł do ujścia, w skali 1:500, 1:1000 lub 1:2000 oraz uwzględniające wyniki pomiarów sytuacyjnych i wysokościowych.
4. Decyzja, o której mowa w ust. 1, stanowi podstawę do dokonania zmian w ewidencji gruntów i budynków.
5. W przypadku gdy w dniu wszczęcia postępowania w sprawie ustalenia charakteru wód ewidencja gruntów i budynków nie zawiera danych umożliwiających ustalenie stron postępowania lub w przypadku gdy dane te stały się nieaktualne na skutek śmierci jednej ze stron tego postępowania, nie stosuje się przepisów art. 97 przesłanki obligatoryjnego zawieszenia postępowania § 1 pkt 1 i 4 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. – Kodeks postępowania administracyjnego.
6. Nieuregulowany stan prawny nieruchomości, o których mowa w ust. 2, lub brak danych w ewidencji gruntów i budynków pozwalających na ustalenie właściciela nieruchomości nie stanowi przeszkody do wszczęcia postępowania w sprawie ustalenia charakteru wód, wydania i doręczenia decyzji ustalającej charakter wód oraz zawiadomienia o jej wydaniu.
6a. W przypadku, o którym mowa w ust. 6, stosuje się przepis art. 49 rozporządzenie w sprawie ewidencji kąpielisk i miejscu okazjonalnie wykorzystywanych do kąpieli ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. − Kodeks postępowania administracyjnego, przy czym zawiadomienie o wszczęciu postępowania oraz o wydaniu decyzji uważa się za dokonane po upływie 30 dni od dnia, w którym nastąpiło publiczne obwieszczenie, inne publiczne ogłoszenie lub udostępnienie pisma w Biuletynie Informacji Publicznej.
7. Przez nieruchomość o nieuregulowanym stanie prawnym rozumie się nieruchomość o nieuregulowanym stanie prawnym w rozumieniu art. 113 zasady wywłaszczenia nieruchomości ust. 6 i 7 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami.

1. Linię brzegu dla cieków naturalnych, jezior oraz innych naturalnych zbiorników wodnych stanowi krawędź brzegu lub linia stałego porostu traw albo linia, którą ustala się według średniego stanu wody z okresu co najmniej ostatnich 10 lat.
2. Jeżeli krawędź brzegu jest wyraźna, linia brzegu biegnie tą krawędzią.
3. Jeżeli krawędź brzegu nie jest wyraźna, linia brzegu biegnie granicą stałego porostu traw, a jeżeli granica stałego porostu traw leży powyżej stanu wody, o którym mowa w ust. 1 – linią przecięcia się zwierciadła wody przy tym stanie z gruntem przyległym.
4. Jeżeli brzegi wód są uregulowane, linia brzegu biegnie linią łączącą zewnętrzne krawędzie budowli regulacyjnych, a przy plantacjach wikliny na gruntach uzyskanych w wyniku regulacji – granicą plantacji od strony lądu.
5. Linię brzegu ustala, w drodze decyzji, na wniosek podmiotu mającego interes prawny lub faktyczny:
1) właściwy terenowy organ administracji morskiej – dla morskich wód wewnętrznych oraz wód morza terytorialnego;
2) minister właściwy do spraw gospodarki wodnej – dla cieków naturalnych, jezior oraz innych naturalnych zbiorników wodnych o ciągłym albo okresowym naturalnym odpływie wód powierzchniowych.
6. Podstawę ustalenia linii brzegu stanowi dostarczony przez wnioskodawcę projekt rozgraniczenia gruntów pokrytych wodami od gruntów przyległych, który zawiera:
1) opis uwzględniający oznaczenie wnioskodawcy, ze wskazaniem jego siedziby i adresu, przyjęty sposób ustalenia projektowanej linii brzegu, ustalenie stanu prawnego nieruchomości objętych projektem z oznaczeniem właścicieli wraz ze wskazaniem ich siedziby i adresu oraz sposób zagospodarowania gruntów przyległych do projektowanej linii brzegu,
2) odpowiednią:
a) zaktualizowaną kopię mapy zasadniczej w skali 1:500, 1:1000, 1:2000 albo 1:5000,
b) mapę inwentaryzacji powykonawczej budowli regulacyjnych w skali, w jakiej jest sporządzony projekt regulacji wód śródlądowych, a w przypadku jej braku – inne dostępne materiały
– z wykazaniem projektowanej linii brzegu oraz elementów istotnych dla przyjętego sposobu ustalenia tej linii.
7. Projekt rozgraniczenia gruntów, o którym mowa w ust. 6, sporządza osoba posiadająca uprawnienia zawodowe w dziedzinie geodezji i kartografii, o których mowa w art. 43 zakresy nadawanych uprawnień zawodowych pkt 1, 2 lub 5 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. – Prawo geodezyjne i kartograficzne.
8. Decyzję w sprawie ustalenia linii brzegu doręcza się wnioskodawcy oraz ujawnionym w ewidencji gruntów i budynków właścicielom lub innym podmiotom władającym gruntami przyległymi.
8a. Siedziby i adresy stron innych niż wnioskodawca i podmiot wykonujący uprawnienia właścicielskie Skarbu Państwa w stosunku do wód płynących i stojących oraz gruntów pokrytych tymi wodami ustala się na podstawie danych z ewidencji gruntów i budynków.
9. W przypadku gdy ujawniony w ewidencji gruntów i budynków właściciel lub inny podmiot władający gruntem przyległym nie żyje, a jego spadkobiercy nie wykazali prawa do spadku, lub nie jest znany adres miejsca zamieszkania lub siedziby albo adres tych podmiotów lub brak jest w ewidencji gruntów i budynków oznaczenia tych podmiotów, organ, o którym mowa w ust. 5, zawiadamia o wydaniu decyzji w sprawie ustalenia linii brzegu w drodze obwieszczenia zamieszczonego przez okres 60 dni na tablicy ogłoszeń urzędów gmin właściwych ze względu na miejsce położenia nieruchomości, a także na stronie podmiotowej Biuletynu Informacji Publicznej urzędu obsługującego ten organ.
10. W obwieszczeniu, o którym mowa w ust. 9, zamieszcza się informacje o oznaczeniu decyzji i dacie jej wydania, położeniu i oznaczeniu gruntów objętych decyzją oraz miejscu, gdzie strony mogą się zapoznać z treścią decyzji.
11. Z dniem upływu okresu, o którym mowa w ust. 9, decyzję w sprawie ustalenia linii brzegu uważa się za doręczoną stronom postępowania.
12. Przepisy ust. 8–11 stosuje się odpowiednio do zawiadomień o wszczęciu postępowania w sprawie ustalenia linii brzegu oraz innych czynności podejmowanych w tym postępowaniu, z tym że okres zamieszczenia obwieszczenia wynosi 30 dni.
13. Decyzja w sprawie ustalenia linii brzegu obejmuje swoim zakresem odcinek i brzegi cieku naturalnego objęte projektem regulacji wód śródlądowych.
14. Jeżeli ustalenie linii brzegu jest konieczne w związku z wykonaniem urządzeń wodnych lub kształtowaniem nowych koryt cieków naturalnych, postępowanie w sprawie ustalenia linii brzegu przeprowadza się łącznie z postępowaniem w sprawie zgody wodnoprawnej.
15. Decyzja o ustaleniu linii brzegu może być wydana po uzyskaniu przez zakład pozwolenia wodnoprawnego na wykonanie niecierpiących zwłoki budowli regulacyjnych.
16. Organem właściwym w sprawach, o których mowa w ust. 14 i 15, jest organ właściwy do wydania pozwolenia wodnoprawnego.
17. Organ właściwy do wydania pozwolenia wodnoprawnego zawiesza postępowanie w sprawie wydania tego pozwolenia do czasu, kiedy decyzja o ustaleniu linii brzegu stanie się ostateczna.
18. W przypadku zmiany linii brzegu decyzja o ustaleniu linii brzegu może być zmieniona w trybie i na zasadach właściwych dla jej wydania.
19. Jeżeli ustalenie linii brzegu następuje w związku z trwałym zajęciem przez śródlądowe wody płynące, wody morza terytorialnego lub morskie wody wewnętrzne, w sposób naturalny, gruntu niestanowiącego własności właściciela wód, koszty projektu rozgraniczenia gruntów, o którym mowa w ust. 6, ponosi właściciel wód.
20. Decyzja o ustaleniu linii brzegu stanowi podstawę do dokonania wpisu w ewidencji gruntów i budynków.
21. Przepisy ust. 8–12 stosuje się odpowiednio do postępowań dotyczących ustalenia linii brzegu wszczętych na podstawie przepisów działu II rozdziału 12 i 13 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. – Kodeks postępowania administracyjnego.
22. W postępowaniach dotyczących udzielania zgód wodnoprawnych związanych z usuwaniem skutków powodzi nie stosuje się przepisów ust. 14, 16 i 17.
23. W postępowaniach dotyczących udzielania zgód wodnoprawnych związanych z usuwaniem skutków powodzi, dla wskazania przebiegu granic działek ewidencyjnych między gruntami tworzącymi dna i brzegi cieków naturalnych, jezior oraz innych naturalnych zbiorników wodnych a gruntami przyległymi stosuje się procedury określone w przepisach wydanych na podstawie art. 26 rozporządzenie w sprawie klasyfikacji gruntów ust. 2 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. – Prawo geodezyjne i kartograficzne.

1. Rozgraniczenia gruntów, które były pokryte wodami przed wykonaniem urządzenia wodnego, od pozostałych gruntów dokonuje, na wniosek podmiotu mającego interes prawny lub faktyczny, w drodze decyzji, właściwy organ, o którym mowa w art. 220 ustalanie linii brzegu ust. 5.
2. Dokonując rozgraniczenia, o którym mowa w ust. 1, stosuje się odpowiednio przepisy art. 220 ustalanie linii brzegu, z tym że podstawą rozgraniczenia jest dokumentacja sporządzona na potrzeby wykonania urządzenia wodnego, a w przypadku jej braku – dostępne materiały.
3. W przypadku braku dokumentacji umożliwiającej dokonanie rozgraniczenia, o którym mowa w ust. 1, jako grunt pokryty wodami powierzchniowymi w granicach urządzenia wodnego wyznacza się obszar niezbędny dla zachowania ciągłości cieku w przypadku likwidacji tego urządzenia, przyjmując parametry koryta cieku powyżej i poniżej urządzenia, a w przypadku jezior podpiętrzonych – rzędne wody sprzed piętrzenia.

1. Właściciel wód nie nabywa praw do gruntów zalanych przez wodę podczas powodzi.
2. Właścicielowi gruntów zalanych podczas powodzi nie przysługuje z tego tytułu odszkodowanie od właściciela wód.
3. Właścicielowi gruntów zalanych podczas powodzi w wyniku nieprzestrzegania przepisów ustawy przez właściciela wód lub właściciela urządzenia wodnego przysługuje odszkodowanie na warunkach określonych w art. 472 odesłanie do przepisów ustawy – Kodeks cywilny.
4. Właścicielowi posiadającemu grunty leżące w granicach polderu przeciwpowodziowego zalanego podczas powodzi przysługuje od właściciela wód odszkodowanie na warunkach określonych w art. 469 dochodzenie roszczeń za szkody.

1. Jeżeli śródlądowe wody płynące lub wody morza terytorialnego albo morskie wody wewnętrzne zajmą trwale, w sposób naturalny, grunt niestanowiący własności właściciela wód, grunt ten z chwilą zajęcia staje się z mocy prawa własnością właściciela wód.
2. W przypadku, o którym mowa w ust. 1, dotychczasowemu właścicielowi gruntu przysługuje odszkodowanie od właściciela wód na warunkach określonych w art. 472 odesłanie do przepisów ustawy – Kodeks cywilny.

Wyspy, przymuliska oraz odsypy żwirowe, powstałe w sposób naturalny na gruntach pokrytych wodami powierzchniowymi, stanowią własność właściciela tych gruntów.

1. Starorzecza oraz grunty powstałe w wyniku wykonania budowli regulacyjnych pozostają własnością dotychczasowego właściciela wód.
2. Grunt powstały na skutek trwałego, naturalnego lub sztucznego odkładu na obszarach wód morza terytorialnego lub morskich wód wewnętrznych pozostaje własnością Skarbu Państwa.
3. Grunty, o których mowa w ust. 1 i 2, z wyłączeniem starorzeczy, mogą podlegać obrotowi cywilnoprawnemu na warunkach określonych w przepisach ustawy oraz przepisach ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami.
4. Grunty, o których mowa w ust. 2, znajdujące się poza obszarami, dla których jest prowadzona ewidencja gruntów i budynków, włącza się w granice jednostki ewidencyjnej sąsiadującej z gruntem powstałym na skutek trwałego, naturalnego lub sztucznego odkładu na obszarach wód morza terytorialnego lub morskich wód wewnętrznych.

1. Właściciel wód utrzymuje wody z uwzględnieniem konieczności osiągnięcia celów środowiskowych, o których mowa w art. 56 cel środowiskowy dla jednolitych części wód powierzchniowych, art. 57 cel środowiskowy dla sztucznych i silnie zmienionych jednolitych części wód powierzchniowych, art. 59 cel środowiskowy dla jednolitych części wód podziemnych oraz w art. 61 cel środowiskowy dla obszarów chronionych.
2. Utrzymywanie wód publicznych obejmuje działania:
1) wynikające z planu utrzymania wód;
2) niewynikające z planu utrzymania wód, jeżeli nie wywierają one istotnego wpływu na osiągnięcie celów środowiskowych, o których mowa w art. 56 cel środowiskowy dla jednolitych części wód powierzchniowych, art. 57 cel środowiskowy dla sztucznych i silnie zmienionych jednolitych części wód powierzchniowych, art. 59 cel środowiskowy dla jednolitych części wód podziemnych oraz w art. 61 cel środowiskowy dla obszarów chronionych;
3) niewynikające z planu utrzymania wód, jeżeli zachodzi pilna i uzasadniona konieczność realizacji tych działań z uwagi na zapewnienie ochrony przed powodzią lub suszą oraz w związku z koniecznością usunięcia skutków powodzi lub suszy.
3. Obowiązek utrzymywania tworzących brzeg wody budowli lub murów niebędących urządzeniami wodnymi należy do ich właścicieli, a w kosztach utrzymania tych budowli lub murów właściciel wód uczestniczy proporcjonalnie do odnoszonych korzyści.
4. Podziału kosztów oraz ustalenia odnoszonych korzyści dokonuje, na wniosek właściciela budowli, w tym murów, o których mowa w ust. 3, w drodze decyzji, właściwy organ Wód Polskich.
5. We wniosku, o którym mowa w ust. 4, właściciel budowli, w tym murów, o których mowa w ust. 3, wskazuje podmioty odnoszące korzyści, określa zakres odnoszonych korzyści oraz proponowaną wielkość udziału w kosztach.

1. Utrzymywanie publicznych śródlądowych wód powierzchniowych oraz morskich wód wewnętrznych polega także na zachowaniu stanu dna lub brzegów oraz na remoncie lub konserwacji istniejących budowli regulacyjnych.
2. Utrzymywanie wód, o których mowa w ust. 1, ma na celu zapewnienie:
1) ochrony przed powodzią lub usuwania skutków powodzi,
2) spływu lodu oraz przeciwdziałania powstawaniu niekorzystnych zjawisk lodowych,
3) warunków umożliwiających korzystanie z wód, w tym utrzymywania zwierciadła wody na poziomie umożliwiającym funkcjonowanie urządzeń wodnych, obiektów mostowych, rurociągów, linii energetycznych, linii telekomunikacyjnych oraz innych urządzeń,
4) warunków eksploatacyjnych śródlądowych dróg wodnych określonych w przepisach wydanych na podstawie art. 42 klasyfikacja śródlądowych dróg wodnych ust. 4 ustawy z dnia 21 grudnia 2000 r. o żegludze śródlądowej,
5) działania urządzeń wodnych, w szczególności ich odpowiedniego stanu technicznego i funkcjonalnego
– i nie powinno uniemożliwić osiągnięcia celów środowiskowych określonych w art. 56 cel środowiskowy dla jednolitych części wód powierzchniowych, art. 57 cel środowiskowy dla sztucznych i silnie zmienionych jednolitych części wód powierzchniowych, art. 59 cel środowiskowy dla jednolitych części wód podziemnych oraz w art. 61 cel środowiskowy dla obszarów chronionych, przy uwzględnieniu dopuszczalności nieosiągnięcia celów środowiskowych, o której mowa w art. 66 dopuszczalność nieosiągnięcia dobrego stanu ekologicznego lub dobrego potencjału ekologicznego jednolitych części wód powierzchniowych.
3. Utrzymywanie wód, o których mowa w ust. 1, jest realizowane przez:
1) wykaszanie roślin z dna oraz brzegów śródlądowych wód powierzchniowych;
2) usuwanie roślin pływających i korzeniących się w dnie śródlądowych wód powierzchniowych;
3) usuwanie drzew i krzewów porastających dno oraz brzegi śródlądowych wód powierzchniowych;
4) usuwanie ze śródlądowych wód powierzchniowych przeszkód naturalnych oraz wynikających z działalności człowieka;
5) zasypywanie wyrw w brzegach i dnie śródlądowych wód powierzchniowych oraz ich zabudowę biologiczną;
6) udrażnianie śródlądowych wód powierzchniowych przez usuwanie zatorów utrudniających swobodny przepływ wód oraz usuwanie namułów i rumoszu;
7) remont lub konserwację stanowiących własność właściciela wód:
a) ubezpieczeń w obrębie urządzeń wodnych,
b) budowli regulacyjnych;
8) rozbiórkę lub modyfikację tam bobrowych oraz zasypywanie nor bobrów lub nor innych zwierząt w brzegach śródlądowych wód powierzchniowych.
4. Zakłady, które przez wprowadzanie ścieków do wód albo w inny sposób przyczyniają się do wzrostu kosztów utrzymania tych wód, ponoszą taką część kosztów, w jakiej nastąpił ten wzrost.
5. Podziału kosztów, na wniosek właściciela wód, dokonuje, w drodze decyzji, minister właściwy do spraw gospodarki wodnej. Wniosek zawiera uzasadnienie wzrostu kosztów.
6. We wniosku, o którym mowa w ust. 5, właściciel wód wskazuje zakłady przyczyniające się do wzrostu kosztów oraz określa zakres odnoszonych korzyści i proponowaną wielkość udziału w kosztach.
7. Minister właściwy do spraw gospodarki wodnej, w drodze decyzji, stwierdza wygaśnięcie decyzji, o której mowa w ust. 5, jeżeli stwierdzi trwałe ustanie przyczyny wzrostu kosztów utrzymania wód.

Utrzymywanie brzegu morskiego polega na budowie, utrzymywaniu i ochronie umocnień brzegowych oraz utrzymywaniu wydm i zalesień ochronnych w obrębie pasa technicznego.

Utrzymywanie śródlądowych wód powierzchniowych oraz morskich wód wewnętrznych i brzegu morskiego nie może naruszać celów środowiskowych, istniejącego dobrego stanu tych wód oraz warunków wynikających z ochrony wód.

Zakazuje się niszczenia lub uszkadzania brzegów śródlądowych wód powierzchniowych, brzegów wód morskich oraz budowli, w tym murów, niebędących urządzeniami wodnymi, tworzących brzeg, a także gruntów pokrytych śródlądowymi wodami powierzchniowymi.

Właściciel śródlądowych wód powierzchniowych:
1) zapewnia osiągnięcie celów środowiskowych, o których mowa w art. 56 cel środowiskowy dla jednolitych części wód powierzchniowych, art. 57 cel środowiskowy dla sztucznych i silnie zmienionych jednolitych części wód powierzchniowych, art. 59 cel środowiskowy dla jednolitych części wód podziemnych oraz w art. 61 cel środowiskowy dla obszarów chronionych;
2) utrzymuje w należytym stanie technicznym koryta cieków naturalnych oraz kanały, będące w jego władaniu;
3) zapewnia swobodny spływ wód powodziowych oraz lodów;
4) współuczestniczy w odbudowywaniu ekosystemów zdegradowanych przez niewłaściwą eksploatację zasobów wodnych;
5) umożliwia wykonywanie obserwacji i pomiarów hydrologiczno-meteorologicznych oraz hydrogeologicznych.

1. Zakazuje się grodzenia nieruchomości przyległych do publicznych śródlądowych wód powierzchniowych oraz do brzegu wód morskich i morza terytorialnego w odległości mniejszej niż 1,5 m od linii brzegu, a także zakazywania lub uniemożliwiania przechodzenia przez ten obszar.
2. Zakaz, o którym mowa w ust. 1, nie dotyczy grodzenia terenów ochrony bezpośredniej stref ochronnych ustanowionych na podstawie przepisów ustawy oraz obrębów hodowlanych ustanowionych na podstawie przepisów ustawy z dnia 18 kwietnia 1985 r. o rybactwie śródlądowym (Dz. U. z 2022 r. poz. 883).
3. Przepisu ust. 1 nie stosuje się na terenach zamkniętych w rozumieniu art. 2 objaśnienie pojęć pkt 9 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. – Prawo geodezyjne i kartograficzne.
4. Właściwy organ Wód Polskich, a na obszarze pasa technicznego dyrektor urzędu morskiego, mogą, w drodze decyzji, zwolnić z zakazu, o którym mowa w ust. 1, jeżeli jest to niezbędne dla obronności państwa lub bezpieczeństwa publicznego.

1. Właściciel nieruchomości przyległej do publicznych śródlądowych wód powierzchniowych jest obowiązany umożliwić dostęp do wód na potrzeby wykonywania robót związanych z utrzymywaniem wód oraz dla ustawiania znaków żeglugowych lub hydrologiczno-meteorologicznych urządzeń pomiarowych.
2. Właściciel nieruchomości przyległej do wód objętych powszechnym korzystaniem jest obowiązany zapewnić dostęp do wód w sposób umożliwiający to korzystanie. Części nieruchomości umożliwiające dostęp do wód wyznacza wójt, burmistrz lub prezydent miasta, w drodze decyzji.
3. Właścicielowi nieruchomości, o którym mowa w ust. 1, przysługuje odszkodowanie odpowiednio od właściciela wód albo właściciela hydrologiczno-meteorologicznych urządzeń pomiarowych, a właścicielowi nieruchomości, o którym mowa w ust. 2 – z budżetu gminy, na warunkach określonych w art. 469 dochodzenie roszczeń za szkody.

1. Właściciel gruntu, o ile przepisy ustawy nie stanowią inaczej, nie może:
1) zmieniać kierunku i natężenia odpływu znajdujących się na jego gruncie wód opadowych lub roztopowych ani kierunku odpływu wód ze źródeł – ze szkodą dla gruntów sąsiednich;
2) odprowadzać wód oraz wprowadzać ścieków na grunty sąsiednie.
2. Na właścicielu gruntu ciąży obowiązek usunięcia przeszkód oraz zmian w odpływie wody, powstałych na jego gruncie na skutek przypadku lub działania osób trzecich, ze szkodą dla gruntów sąsiednich.
3. Jeżeli spowodowane przez właściciela gruntu zmiany stanu wody na gruncie szkodliwie wpływają na grunty sąsiednie, wójt, burmistrz lub prezydent miasta, z urzędu lub na wniosek, w drodze decyzji, nakazuje właścicielowi gruntu przywrócenie stanu poprzedniego lub wykonanie urządzeń zapobiegających szkodom, ustalając termin wykonania tych czynności.
4. Nakaz, o którym mowa w ust. 3, nie zwalnia z obowiązku uzyskania pozwolenia wodnoprawnego albo dokonania zgłoszenia wodnoprawnego, jeżeli są wymagane.
5. Postępowania w sprawie decyzji, o której mowa w ust. 3, nie wszczyna się, jeżeli upłynęło 5 lat od dnia, w którym właściciel gruntu sąsiedniego dowiedział się o szkodliwym oddziaływaniu na jego grunt.

1. Właściciele gruntów mogą, w drodze pisemnej ugody, ustalić zmiany stanu wody na gruntach, jeżeli zmiany te nie wpłyną szkodliwie na inne nieruchomości lub na gospodarkę wodną. Ugoda nie może dotyczyć wprowadzania ścieków do wód lub do ziemi.
2. Ugodę wykonuje się po jej zatwierdzeniu, w drodze decyzji, przez wójta, burmistrza lub prezydenta miasta.
3. Z wnioskiem o zatwierdzenie ugody występują umawiający się właściciele gruntów.
4. Ugoda niezatwierdzona nie podlega wykonaniu.
5. Ugoda podlega wykonaniu w trybie określonym w przepisach ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji.

1. Regulacja koryt cieków naturalnych, zwana dalej „regulacją wód”, służy poprawie warunków korzystania z wód i ochronie przeciwpowodziowej lub ochronie przed suszą.
2. Regulacja wód polega na podejmowaniu przedsięwzięć dotyczących kształtowania przekroju podłużnego i poprzecznego oraz układu poziomego koryta cieku naturalnego. Regulację wód stanowią w szczególności działania niebędące działaniami związanymi z utrzymywaniem wód, o których mowa w art. 227 utrzymywanie publicznych śródlądowych wód powierzchniowych oraz morskich wód wewnętrznych ust. 3.
3. Regulacja wód powinna zapewnić dynamiczną równowagę koryta cieku naturalnego.
4. Regulacja wód powinna uwzględniać konieczność osiągnięcia dobrego stanu wód oraz osiągnięcia celów środowiskowych, o których mowa w art. 56 cel środowiskowy dla jednolitych części wód powierzchniowych, art. 57 cel środowiskowy dla sztucznych i silnie zmienionych jednolitych części wód powierzchniowych, art. 59 cel środowiskowy dla jednolitych części wód podziemnych oraz w art. 61 cel środowiskowy dla obszarów chronionych, przy uwzględnieniu dopuszczalności nieosiągnięcia celów środowiskowych, o której mowa w art. 66 dopuszczalność nieosiągnięcia dobrego stanu ekologicznego lub dobrego potencjału ekologicznego jednolitych części wód powierzchniowych.

1. Zakład, który otrzymał pozwolenie na regulację wód, ponosi także koszt rozbudowy lub przebudowy urządzeń wodnych, a właściciel tych urządzeń uczestniczy w kosztach stosownie do uzyskanych korzyści.
2. Zakład, o którym mowa w ust. 1, ponosi także koszty ograniczenia lub cofnięcia pozwolenia wodnoprawnego posiadanego przez inny zakład, jeżeli jest to niezbędne do wykonania regulacji wód.
3. Ustalenia i podziału kosztów, o których mowa w ust. 1 i 2, dokonuje, na wniosek zakładu, w drodze decyzji, organ właściwy w sprawie pozwoleń wodnoprawnych na wykonywanie urządzeń wodnych.
4. We wniosku, o którym mowa w ust. 3, wskazuje się właściciela wód oraz określa się proponowaną wielkość udziału w kosztach, o których mowa w ust. 1 lub 2.
5. Przepisy ust. 1–4 oraz art. 236 regulacja wód stosuje się odpowiednio do zabudowy potoków górskich, kształtowania nowych koryt cieków naturalnych oraz do wykonywania polderów przeciwpowodziowych.

1. Jednostki samorządu terytorialnego mogą ponosić koszty inwestycji prowadzonych na wodach stanowiących własność Skarbu Państwa, koszty inwestycji w zakresie urządzeń wodnych oraz koszty utrzymania tych wód lub urządzeń wodnych.
2. Wysokość kosztów inwestycji oraz kosztów utrzymania wód lub urządzeń wodnych, ponoszonych przez jednostki samorządu terytorialnego określa się w porozumieniu, do zawarcia którego są upoważnione właściwe jednostki samorządu terytorialnego oraz Wody Polskie.

1. Wody Polskie są państwową osobą prawną w rozumieniu art. 9 podmioty wchodzące w skład sektora finansów publicznych pkt 14 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz. U. z 2023 r. poz. 1270, z późn. zm.).
2. Siedzibą Wód Polskich jest Warszawa.
3. W skład Wód Polskich wchodzą następujące jednostki organizacyjne:
1) Krajowy Zarząd Gospodarki Wodnej z siedzibą w Warszawie;
2) regionalne zarządy gospodarki wodnej z siedzibami w Białymstoku, Bydgoszczy, Gdańsku, Gliwicach, Krakowie, Lublinie, Poznaniu, Rzeszowie, Szczecinie, Warszawie i we Wrocławiu;
3) zarządy zlewni;
4) nadzory wodne.
3a. W skład Wód Polskich wchodzi Inspekcja Wodna.
4. Minister właściwy do spraw gospodarki wodnej nadaje Wodom Polskim, w drodze rozporządzenia, statut określający strukturę i organizację Wód Polskich, uwzględniając zakres zadań jednostek organizacyjnych Wód Polskich i ich obszar działania, potrzebę racjonalnego wykorzystania środków publicznych oraz podział hydrograficzny kraju.
5. Wody Polskie w ramach działalności związanej z wykonywaniem zadań organu właściwego w sprawach gospodarowania wodami mają prawo do używania oznak z godłem Rzeczypospolitej Polskiej oraz okrągłej pieczęci z wizerunkiem godła Rzeczypospolitej Polskiej pośrodku i nazwą w otoku.

1. Wody Polskie wykonują zadania określone w przepisach ustawy.
2. Krajowy Zarząd Gospodarki Wodnej wykonuje następujące zadania Wód Polskich:
1) przedkłada ministrowi właściwemu do spraw gospodarki wodnej sprawozdanie, o którym mowa w art. 91 sprawozdanie z realizacji krajowego programu oczyszczania ścieków komunalnych;
2) opracowuje projekt zestawu celów środowiskowych dla wód morskich, o którym mowa w art. 157 zestaw celów środowiskowych dla wód morskich, i jego aktualizacji;
3) opracowuje projekt programu ochrony wód morskich, o którym mowa w art. 161 program ochrony wód morskich, i jego aktualizacji;
4) współuczestniczy w zapewnieniu ochrony ludności i mienia przed powodzią i przeciwdziałaniu skutkom suszy, na poziomie obszarów dorzeczy;
5) przygotowuje projekt wstępnej oceny ryzyka powodziowego, o którym mowa w art. 168 opracowywanie wstępnej oceny ryzyka powodziowego, i jej aktualizacji;
6) sporządza mapy zagrożenia powodziowego, o których mowa w art. 169 mapy zagrożenia powodziowego, i ich aktualizacje oraz mapy ryzyka powodziowego, o których mowa w art. 170 mapy ryzyka powodziowego, i ich aktualizacje;
7) przygotowuje projekty planów zarządzania ryzykiem powodziowym, o których mowa w art. 173 opracowywanie planów zarządzania ryzykiem powodziowym, i ich aktualizacje;
8) przygotowuje projekt planu przeciwdziałania skutkom suszy, o którym mowa w art. 185 opracowywanie planu przeciwdziałania skutkom suszy, i jego aktualizacje;
9) prowadzi gospodarkę finansową oraz ewidencję księgową Wód Polskich;
10) opracowuje projekty planów gospodarowania wodami na obszarach dorzeczy, o których mowa w art. 319 opracowywanie planu gospodarowania wodami na obszarze dorzecza ust. 1, i ich aktualizacje;
11) prowadzi system informacyjny gospodarowania wodami, o którym mowa w art. 329 system informacyjny gospodarowania wodami, oraz udostępnia zawarte w tym systemie zbiory danych przestrzennych;
12) tworzy i utrzymuje Hydroportal oraz centralny punkt dostępowy, o których mowa w art. 332 udostępnianie danych z systemu informacyjnego gospodarowania wodami ust. 3;
13) realizuje działania służące zrównoważonemu gospodarowaniu wodami, w tym osiągnięciu celów środowiskowych, o których mowa w art. 56 cel środowiskowy dla jednolitych części wód powierzchniowych, art. 57 cel środowiskowy dla sztucznych i silnie zmienionych jednolitych części wód powierzchniowych, art. 59 cel środowiskowy dla jednolitych części wód podziemnych oraz w art. 61 cel środowiskowy dla obszarów chronionych, na obszarach dorzeczy i współuczestniczy w ich realizacji;
14) nadzoruje planowanie i realizację zadań związanych z utrzymaniem wód i pozostałego mienia Skarbu Państwa związanego z gospodarką wodną, w tym obwałowań oraz obszaru międzywala;
15) nadzoruje planowanie i realizację przedsięwzięć związanych z odbudową ekosystemów zdegradowanych przez eksploatację zasobów wodnych;
16) udziela wsparcia finansowego i rzeczowego jednostkom samorządu terytorialnego w zakresie zapewnienia możliwości korzystania z zasobów wodnych na potrzeby zaopatrzenia ludności w wodę przeznaczoną do spożycia przez ludzi;
17) finansuje działalność służb państwowych, o których mowa w art 367–369;
18) realizuje zadania obronne oraz zadania z zakresu zarządzania kryzysowego przekazane przez ministra właściwego do spraw gospodarki wodnej;
19) współuczestniczy z ministrem właściwym do spraw gospodarki wodnej w zakresie opracowywania krajowego programu oczyszczania ścieków komunalnych, o którym mowa w art. 88 krajowy program oczyszczania ścieków komunalnych, i jego aktualizacji;
20) koordynuje zapewnienie odpowiedniej ilości i jakości wody dla ludności, przemysłu oraz rolnictwa;
21) sprawuje nadzór nad planowaniem inwestycji w gospodarce wodnej oraz ich realizacją, z wyłączeniem śródlądowych dróg wodnych o szczególnym znaczeniu transportowym;
22) ustala przebieg granic obszarów dorzeczy, granic regionów wodnych oraz granic zlewni, o których mowa w art. 13 obszary dorzeczy ust. 4;
23) wykonuje kontrolę gospodarowania wodami, o której mowa w art. 335 podmioty wykonujące kontrolę gospodarowania wodami ust. 1 pkt 1, oraz wydaje decyzje, o których mowa w art. 343 wezwanie do usunięcia zaniedbań w zakresie gospodarki wodnej ust. 2, 3 i 6;
24) dokonuje uzgodnienia list programów priorytetowych Narodowego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej w części dotyczącej gospodarki wodnej;
25) prowadzi sprawy, w których Prezes Wód Polskich pełni funkcję organu wyższego stopnia w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. – Kodeks postępowania administracyjnego;
26) realizuje zadania Krajowej Inspekcji Wodnej.
3. Regionalne zarządy gospodarki wodnej wykonują następujące zadania Wód Polskich:
1) z uwzględnieniem przepisów art. 397 właściwość organów w sprawach zgód wodnoprawnych ust. 3 prowadzą sprawy dotyczące:
a) decyzji, o których mowa w art. 76 warunki dopuszczalności wprowadzania wód i ścieków ust. 2, art. 77 zakaz podejmowania niektórych działań na obszarach wód lub szczególnego zagrożenia powodzią ust. 3, 8, 11 i 14, art. 166 ochrona ludności i mienia przed powodzią ust. 5, art. 175 nakaz usunięcia drzew lub krzewów na obszarach szczególnego zagrożenia powodzią ust. 1, art. 176 zakazy w celu zapewnienia szczelności i stabilności wałów przeciwpowodziowych ust. 4 i 9, art. 182 nakaz obniżenia piętrzenia wody lub opróżnienie zbiornika ust. 1, art. 199 wykonywanie urządzeń melioracji wodnych ust. 4, art. 201 ustalanie wysokości części opłaty melioracyjnej ust. 1, art. 202 korekta wysokości opłaty melioracyjnej ust. 1, art. 206 niewykonywanie obowiązku utrzymywania urządzeń melioracji wodnych oraz w art. 343 wezwanie do usunięcia zaniedbań w zakresie gospodarki wodnej ust. 2, 3 i 6,
b) zgód wodnoprawnych, o których mowa w art. 388 zgoda wodnoprawna ust. 1 pkt 1, 3 i 4;
2) opiniują projekty uchwał, o których mowa w art. 37 wykaz kąpielisk ust. 2;
3) weryfikują wpływ istniejących urządzeń wodnych i udzielonych zgód wodnoprawnych na warunki bytowania i wędrówki gatunków zwierząt wodnych o znaczeniu gospodarczym;
4) analizują sprawozdania, o których mowa w art. 89 sprawozdania gmin z realizacji krajowego programu oczyszczania ścieków komunalnych ust. 1, oraz przekazują gminom informacje o wynikach analizy;
4a) uzgadniają projekty uchwał, o których mowa w art. 87 wyznaczanie obszarów i granic aglomeracji ust. 1;
4b) wzywają gminy do podjęcia działań, o których mowa w art. 89 sprawozdania gmin z realizacji krajowego programu oczyszczania ścieków komunalnych ust. 1a, art. 90 analiza sprawozdań z realizacji krajowego programu oczyszczania ścieków komunalnych ust. 2–4 oraz art. 96a aktualizacja krajowego programu oczyszczania ścieków komunalnych ust. 2–4;
4c) prowadzą sprawy dotyczące administracyjnych kar pieniężnych, o których mowa w art. 472a czyny podlegające administracyjnej karze pieniężnej i jej wymierzanie;
5) uzgadniają projekty aktów prawa miejscowego, o których mowa w art. 135 właściwość organów w sprawach ustanowienia strefy ochronnej ust. 1 pkt 2 i ust. 2 oraz w art. 162 czasowe odstępstwo od podejmowania działań doraźnych;
5a) występują z wnioskiem o ustanowienie obszaru ochronnego, o którym mowa w art. 141 ustanawianie obszaru ochronnego ust. 1;
6) współuczestniczą w zapewnieniu ochrony ludności i mienia przed powodzią i przeciwdziałaniu skutkom suszy, na poziomie regionów wodnych;
7) uzgadniają projekty dokumentów oraz projekty decyzji, o których mowa w art. 166 ochrona ludności i mienia przed powodzią ust. 2;
8) koordynują realizację inwestycji w regionach wodnych, z wyłączeniem śródlądowych dróg wodnych o szczególnym znaczeniu transportowym;
9) wykonują prawa właścicielskie Skarbu Państwa w stosunku do śródlądowych wód płynących oraz gruntów pokrytych tymi wodami oraz zawierają porozumienia, o których mowa w art. 213 powierzenie nadleśniczemu wykonywanie praw właścicielskich Skarbu Państwa ust. 1 i 3;
10) zapewniają obsługę administracyjno-biurową komitetów konsultacyjnych, o których mowa w art. 250 komitety konsultacyjne;
11) reprezentują Skarb Państwa w stosunku do mienia, o którym mowa w art. 258 reprezentowanie Skarbu Państwa i wykonywanie jego praw właścicielskich przez Wody Polskie ust. 1, 5 oraz 7 i 8;
12) wykonują uprawnienia właściciela wód w zakresie rybactwa śródlądowego w stosunku do śródlądowych wód płynących stanowiących własność Skarbu Państwa;
13) sporządzają projekty dokumentacji planistycznych, o których mowa w art. 317 dokumentacje planistyczne dla planów gospodarowania wodami na obszarach dorzeczy ust. 1 pkt 1–6 i 8;
14) wykonują kontrolę gospodarowania wodami, o której mowa w art. 335 podmioty wykonujące kontrolę gospodarowania wodami ust. 1 pkt 1;
15) realizują i współdziałają w realizacji działań służących prowadzeniu zrównoważonego gospodarowania wodami, w tym osiągnięciu celów, o których mowa w art. 56 cel środowiskowy dla jednolitych części wód powierzchniowych, art. 57 cel środowiskowy dla sztucznych i silnie zmienionych jednolitych części wód powierzchniowych, art. 59 cel środowiskowy dla jednolitych części wód podziemnych oraz w art. 61 cel środowiskowy dla obszarów chronionych, w regionach wodnych;
16) planują zadania związane z utrzymaniem wód i pozostałego mienia Skarbu Państwa związanego z gospodarką wodną, w tym obwałowań oraz obszaru międzywala;
17) planują przedsięwzięcia związane z odbudową ekosystemów zdegradowanych przez eksploatację zasobów wodnych;
18) nadzorują działania, o których mowa w ust. 4 pkt 12 i 13;
19) sporządzają, prowadzą, weryfikują i na bieżąco aktualizują wykazy obszarów chronionych, o których mowa w art. 317 dokumentacje planistyczne dla planów gospodarowania wodami na obszarach dorzeczy ust. 4;
20) opiniują projekty wojewódzkich planów gospodarki odpadami, o których mowa w przepisach ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach, w zakresie ochrony zasobów wodnych;
21) opiniują, w odniesieniu do bezpośrednich zagrożeń szkodą w wodach oraz szkody w wodach, decyzje, o których mowa w art. 13 uzgodnienie warunków przeprowadzenia działań naprawczych ust. 3 oraz art. 15 decyzja nakładająca obowiązek przeprowadzenia badań zapobiegawczych lub naprawczych ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 13 kwietnia 2007 r. o zapobieganiu szkodom w środowisku i ich naprawie (Dz. U. z 2020 r. poz. 2187);
22) gromadzą, przetwarzają, udostępniają i przekazują informacje na potrzeby planowania przestrzennego i centrów zarządzania kryzysowego;
23) planują utrzymanie śródlądowych dróg wodnych;
24) współdziałają z wojewodami w zakresie opracowywania wojewódzkiego planu zarządzania kryzysowego;
25) podejmują działania mające na celu bilansowanie ilościowe i jakościowe wód powierzchniowych i podziemnych;
26) podejmują działania mające na celu zapewnienie na potrzeby ludności, przemysłu oraz rolnictwa wody w odpowiedniej ilości i jakości;
27) pełnią funkcję organu regulacyjnego, o którym mowa w art. 27a organ regulacyjny ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 7 czerwca 2001 r. o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków (Dz. U. z 2024 r. poz. 757);
28) prowadzą system informacyjny gospodarowania wodami, o którym mowa w art. 329 system informacyjny gospodarowania wodami, oraz udostępniają gromadzone w tym systemie dane;
29) współpracują z Krajowym Zarządem Gospodarki Wodnej w zakresie opracowywania krajowego programu oczyszczania ścieków komunalnych i jego aktualizacji;
30) opiniują wieloletnie plany rozwoju i modernizacji urządzeń wodociągowych i urządzeń kanalizacyjnych, o których mowa w art. 21 plan rozwoju i modernizacji urządzeń wodociągowych i kanalizacyjnych ust. 1 ustawy z dnia 7 czerwca 2001 r. o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków;
31) realizują zadania regionalnej inspekcji wodnej.
4. Zarządy zlewni wykonują następujące zadania Wód Polskich:
1) z uwzględnieniem przepisów art. 397 właściwość organów w sprawach zgód wodnoprawnych ust. 3 prowadzą sprawy dotyczące:
a) decyzji, o których mowa w art. 80 warunki wprowadzania do wód lub ziemi niektórych wód lub ścieków, art. 132 obowiązek zlikwidowania nieczynnych studni na terenie ochrony pośredniej, art. 135 właściwość organów w sprawach ustanowienia strefy ochronnej ust. 1 pkt 1 i ust. 3, art. 226 utrzymywanie wód publicznych i tworzących brzeg wody budowli ust. 4, art. 237 obowiązki zakładu wynikające z pozwolenia na regulację wód ust. 3, art. 271 wysokość opłaty stałej za usługi wodne ust. 7, art. 272 wysokość opłaty zmiennej za usługi wodne ust. 19, art. 273 reklamacja w sprawie wysokości opłaty za usługi wodne ust. 6, art. 275 wysokość opłaty za pobór wód podziemnych na potrzeby chowu lub hodowli ryb oraz innych organizmów wodnych ust. 15 i 19, art. 310 ustalanie wysokości należności za korzystanie z dróg wodnych i urządzeń wodnych ust. 7 oraz art. 311 reklamacja wysokości należności za korzystanie z dróg wodnych i urządzeń wodnych ust. 6,
b) zgód wodnoprawnych, o których mowa w art. 388 zgoda wodnoprawna ust. 1 pkt 1;
2) współuczestniczą w zapewnieniu ochrony ludności i mienia przed powodzią i przeciwdziałaniu skutkom suszy, na poziomie zlewni;
3) prowadzą sprawy dotyczące:
a) opłat za usługi wodne, o których mowa w art. 268 opłaty za usługi wodne ust. 1 oraz w art. 269 opłaty za inne usługi wodne ust. 1 pkt 2,
b) (uchylona)
c) administracyjnych kar pieniężnych, o których mowa w art. 472aa naruszenia przepisów ustawy podlegające administracyjnej karze pieniężnej ust. 1;
4) zawierają porozumienia, o których mowa w art. 238 ponoszenie kosztów inwestycji oraz kosztów utrzymywania wód ust. 2;
5) ustalają wysokość należności, o których mowa w art. 306 należności za korzystanie ze śródlądowych dróg wodnych i urządzeń wodnych ust. 1;
6) planują i prowadzą inwestycje z zakresu gospodarki wodnej, w tym pełnią funkcję inwestora albo inwestora zastępczego, w zakresie określonym w przepisach ustawy, z wyłączeniem śródlądowych dróg wodnych o szczególnym znaczeniu transportowym;
7) realizują i współdziałają w realizacji działań służących prowadzeniu zrównoważonego gospodarowania wodami, w tym osiągnięciu celów, o których mowa w art. 56 cel środowiskowy dla jednolitych części wód powierzchniowych, art. 57 cel środowiskowy dla sztucznych i silnie zmienionych jednolitych części wód powierzchniowych, art. 59 cel środowiskowy dla jednolitych części wód podziemnych oraz w art. 61 cel środowiskowy dla obszarów chronionych, w zlewniach;
8) realizują zadania związane z utrzymaniem wód i pozostałego mienia Skarbu Państwa związanego z gospodarką wodną, w tym obwałowań oraz obszaru międzywala;
9) realizują przedsięwzięcia związane z odbudową ekosystemów zdegradowanych przez eksploatację zasobów wodnych oraz współdziałają w tym zakresie z właściwymi organami i podmiotami;
10) współpracują z podmiotami korzystającymi z wód i wykonującymi urządzenia wodne, w tym z podmiotami planującymi budowę lub modernizację instalacji wykorzystujących hydroenergię do wytwarzania energii elektrycznej;
11) współpracują w zakresie utrzymania i rozwoju śródlądowych dróg wodnych z przedsiębiorcami prowadzącymi działalność żeglugową;
12) wykonują działania ochronne zgodnie z ustaleniami planów zadań ochronnych i planów ochrony dla obszarów Natura 2000, o których mowa w przepisach ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody, w odniesieniu do wód, do których prawa właścicielskie wykonują Wody Polskie lub podmioty, którym powierzono wykonywanie uprawnień właścicielskich na podstawie przepisów niniejszej ustawy;
13) utrzymują śródlądowe drogi wodne;
14) programują, planują i nadzorują wykonywanie urządzeń melioracji wodnych w trybie, o którym mowa w art. 199 wykonywanie urządzeń melioracji wodnych ust. 2;
15) prowadzą ewidencje, o których mowa w art. 194 żeglugowe wykorzystanie śluz i pochylni ust. 2, art. 196 ewidencja melioracji wodnych ust. 1 i art. 302 ewidencja prowadzona przez Wody Polskie ust. 1, oraz udostępniają dane zawarte w tych ewidencjach;
16) (uchylony)
17) dokonują uzgodnienia, o którym mowa w art. 53 rozporządzenie w sprawie oceny stanu jednolitych części wód podziemnych ust. 4 pkt 6 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2023 r. poz. 977, z późn. zm.), w zakresie melioracji wodnych;
18) prowadzą sprawy dotyczące powiadomień, o których mowa w art. 395a obowiązek powiadomienia przed wykonaniem robót, czynności lub urządzeń wodnych ust. 1 pkt 1, w przypadku robót, czynności lub urządzeń wodnych wykonywanych przez podmioty inne niż Wody Polskie.
5. Nadzory wodne, z uwzględnieniem przepisów art. 397 właściwość organów w sprawach zgód wodnoprawnych ust. 3, wykonują następujące zadania Wód Polskich:
1) prowadzą sprawy dotyczące decyzji, o których mowa w art. 232 zakaz grodzenia nieruchomości przyległych do wód ust. 4, art. 394 obowiązek uzyskania zgłoszenia wodnoprawnego ust. 2 oraz w art. 424 ustalanie warunków działań wymagających zgłoszenia wodnoprawnego ust. 1;
2) współuczestniczą w zapewnieniu ochrony ludności i mienia przed powodzią i przeciwdziałaniu skutkom suszy, na poziomie zlewni;
3) prowadzą sprawy dotyczące zgłoszeń wodnoprawnych;
4) przyjmują wnioski o wydanie zgód wodnoprawnych oraz innych decyzji przewidzianych w ustawie;
5) realizują i współdziałają w realizacji działań służących prowadzeniu zrównoważonego gospodarowania wodami, w tym osiągnięciu celów, o których mowa w art. 56 cel środowiskowy dla jednolitych części wód powierzchniowych, art. 57 cel środowiskowy dla sztucznych i silnie zmienionych jednolitych części wód powierzchniowych, art. 59 cel środowiskowy dla jednolitych części wód podziemnych oraz w art. 61 cel środowiskowy dla obszarów chronionych, w zlewniach;
6) utrzymują i eksploatują urządzenia wodne będące własnością Skarbu Państwa;
7) zapewniają sygnalizację o zagrożeniach w sytuacji wystąpienia ekstremalnych zjawisk hydrologicznych;
8) zapewniają oznakowanie szlaków żeglownych na śródlądowych drogach wodnych;
9) zapewniają należyty stan techniczny, obsługi i bezpieczeństwa budowli hydrotechnicznych będących własnością Skarbu Państwa;
10) dokonują odczytu wskazań przyrządów pomiarowych, stosownie do art. 272 wysokość opłaty zmiennej za usługi wodne ust. 14 i art. 275 wysokość opłaty za pobór wód podziemnych na potrzeby chowu lub hodowli ryb oraz innych organizmów wodnych ust. 10.
6. Wody Polskie mogą wykonywać działalność gospodarczą na zasadach określonych w przepisach ustawy z dnia 6 marca 2018 r. – Prawo przedsiębiorców, polegającą na wykonywaniu działań w zakresie gospodarki wodnej obejmujących:
1) projektowanie, wykonywanie, utrzymywanie i eksploatację urządzeń wodnych;
2) wytwarzanie energii elektrycznej w instalacjach odnawialnych źródeł energii, o których mowa w art. 2 pkt 13 ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o odnawialnych źródłach energii;
3) prowadzenie działalności edukacyjnej i turystycznej związanej z gospodarką wodną;
4) świadczenie usług w zakresie towarowego i pasażerskiego transportu wodnego;
5) inną działalność związaną z gospodarką wodną, z wyłączeniem działalności gospodarczej w zakresie zbiorowego zaopatrzenia w wodę i zbiorowego odprowadzania ścieków.
7. W celu realizacji zadań, o których mowa w ust. 2–5, Wody Polskie są uprawnione do wykorzystywania danych zgromadzonych w systemie ewidencji producentów oraz ewidencji gospodarstw rolnych, o którym mowa w przepisach ustawy z dnia 18 grudnia 2003 r. o krajowym systemie ewidencji producentów, ewidencji gospodarstw rolnych oraz ewidencji wniosków o przyznanie płatności.
8. Agencja Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa udostępnia nieodpłatnie Wodom Polskim dane, o których mowa w ust. 7.
9. Wody Polskie sporządzają programy:
1) realizacji zadań związanych z utrzymywaniem wód oraz pozostałego mienia Skarbu Państwa związanego z gospodarką wodną;
2) planowanych inwestycji w gospodarce wodnej.
10. Programy, o których mowa w ust. 9 pkt 2, podlegają uzgodnieniu z właściwymi wojewodami.
11. Programy, o których mowa w ust. 9, w zakresie śródlądowych dróg wodnych podlegają uzgodnieniu z ministrem właściwym do spraw żeglugi śródlądowej.
12. Programy, o których mowa w ust. 9, dotyczące planowanych inwestycji w gospodarce wodnej podlegają zaopiniowaniu przez ministra właściwego do spraw żeglugi śródlądowej.
13. Wody Polskie sporządzają roczny plan działania i przekazują ten plan do zatwierdzenia ministrowi właściwemu do spraw gospodarki wodnej w terminie do dnia 31 lipca roku poprzedzającego rok, którego dotyczy plan.
14. Wody Polskie sporządzają sprawozdanie z działalności za rok poprzedni i przekazują je do zatwierdzenia ministrowi właściwemu do spraw gospodarki wodnej w terminie do dnia 30 czerwca roku następnego.

1. Organem Wód Polskich jest Prezes Wód Polskich.
2. Prezes Wód Polskich kieruje działalnością Wód Polskich i reprezentuje Wody Polskie na zewnątrz.
3. Prezes Wód Polskich kieruje pracą Krajowego Zarządu Gospodarki Wodnej.
4. Prezes Wód Polskich dokonuje wszelkich czynności prawnych w zakresie praw i obowiązków majątkowych Wód Polskich.
5. Prezes Wód Polskich wykonuje swoje zadania przy pomocy zastępców Prezesa oraz kierowników jednostek organizacyjnych Wód Polskich.
6. Prezes Wód Polskich może udzielać pełnomocnictw pracownikom Wód Polskich.

1. Prezesa Wód Polskich powołuje minister właściwy do spraw gospodarki wodnej.
2. Minister właściwy do spraw gospodarki wodnej odwołuje Prezesa Wód Polskich.
3. Zastępców Prezesa Wód Polskich powołuje minister właściwy do spraw gospodarki wodnej na wniosek Prezesa Wód Polskich.
4. Minister właściwy do spraw gospodarki wodnej odwołuje zastępców Prezesa Wód Polskich na wniosek Prezesa Wód Polskich.
5. Powołanie, o którym mowa w ust. 1 i 3, stanowi nawiązanie stosunku pracy na podstawie powołania w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy (Dz. U. z 2023 r. poz. 1465 oraz z 2024 r. poz. 878).
6. Funkcji Prezesa Wód Polskich oraz zastępcy Prezesa Wód Polskich nie można łączyć z zatrudnieniem w administracji rządowej i samorządowej, z członkostwem w radach nadzorczych spółek z udziałem Skarbu Państwa, z członkostwem w radach nadzorczych spółek z udziałem jednostek samorządu terytorialnego, a także z mandatem posła, senatora lub radnego jednostki samorządu terytorialnego.
7. Do Prezesa Wód Polskich, jego zastępców oraz osób, które Prezes Wód Polskich upoważnił do wydawania decyzji, stosuje się przepisy dotyczące oświadczeń o stanie majątkowym, o których mowa w przepisach ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o ograniczeniu prowadzenia działalności gospodarczej przez osoby pełniące funkcje publiczne (Dz. U. z 2023 r. poz. 1090).
8. Oświadczenie o stanie majątkowym Prezes Wód Polskich składa ministrowi właściwemu do spraw gospodarki wodnej.

1. Stanowisko Prezesa Wód Polskich może zajmować osoba, która:
1) posiada wykształcenie wyższe;
2) jest obywatelem polskim;
3) korzysta z pełni praw publicznych;
4) nie była skazana prawomocnym wyrokiem za umyślne przestępstwo lub umyślne przestępstwo skarbowe;
5) posiada co najmniej 6-letni staż pracy, w tym co najmniej 3-letni staż pracy na stanowisku kierowniczym w jednostkach sektora finansów publicznych;
6) posiada wykształcenie i wiedzę z zakresu spraw należących do właściwości Wód Polskich.
2. Stanowisko zastępcy Prezesa Wód Polskich może zajmować osoba, która spełnia wymagania określone w ust. 1, z tym że powinna posiadać co najmniej 2-letni staż pracy na stanowisku kierowniczym w jednostkach związanych z gospodarką wodną lub w jednostkach sektora finansów publicznych.

Pracą regionalnych zarządów gospodarki wodnej, zwanych dalej „regionalnymi zarządami”, kierują dyrektorzy regionalnych zarządów.

1. Dyrektora regionalnego zarządu oraz zastępców dyrektora regionalnego zarządu powołuje Prezes Wód Polskich.
2. Dyrektora regionalnego zarządu oraz zastępców dyrektora regionalnego zarządu odwołuje Prezes Wód Polskich.
3. Powołanie, o którym mowa w ust. 1, stanowi nawiązanie stosunku pracy na podstawie powołania w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy.

1. Stanowisko dyrektora regionalnego zarządu może zajmować osoba, która:
1) posiada wykształcenie wyższe;
2) jest obywatelem polskim;
3) korzysta z pełni praw publicznych;
4) nie była skazana prawomocnym wyrokiem za umyślne przestępstwo lub umyślne przestępstwo skarbowe;
5) posiada co najmniej 3-letni staż pracy, w tym co najmniej roczny staż pracy na stanowisku kierowniczym w jednostkach związanych z gospodarką wodną lub w jednostkach sektora finansów publicznych;
6) posiada wykształcenie i wiedzę z zakresu spraw należących do właściwości Wód Polskich.
2. Stanowisko zastępcy dyrektora regionalnego zarządu może zajmować osoba, która spełnia wymagania określone w ust. 1, z tym że powinna posiadać co najmniej 2-letni staż pracy.
3. Funkcji dyrektora regionalnego zarządu oraz zastępcy dyrektora regionalnego zarządu nie można łączyć z zatrudnieniem w administracji rządowej i samorządowej, z członkostwem w radach nadzorczych spółek z udziałem Skarbu Państwa, z członkostwem w radach nadzorczych spółek z udziałem jednostek samorządu terytorialnego, a także z mandatem posła, senatora lub radnego jednostki samorządu terytorialnego.
4. Do dyrektora regionalnego zarządu oraz jego zastępców stosuje się przepisy dotyczące oświadczeń o stanie majątkowym, o których mowa w przepisach ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o ograniczeniu prowadzenia działalności gospodarczej przez osoby pełniące funkcje publiczne.

1. Pracą zarządów zlewni kierują dyrektorzy zarządów zlewni.
2. Dyrektora zarządu zlewni oraz zastępców dyrektora zarządu zlewni powołuje Prezes Wód Polskich, na wniosek dyrektora regionalnego zarządu.
3. Dyrektora zarządu zlewni oraz zastępców dyrektora zarządu zlewni odwołuje Prezes Wód Polskich, na wniosek dyrektora regionalnego zarządu.
4. Powołanie, o którym mowa w ust. 2, stanowi nawiązanie stosunku pracy na podstawie powołania w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy.
5. Funkcji dyrektora zarządu zlewni oraz zastępcy dyrektora zarządu zlewni nie można łączyć z zatrudnieniem w administracji rządowej i samorządowej, z członkostwem w radach nadzorczych spółek z udziałem Skarbu Państwa, z członkostwem w radach nadzorczych spółek z udziałem jednostek samorządu terytorialnego, a także z mandatem posła, senatora lub radnego jednostki samorządu terytorialnego.
6. Do dyrektora zarządu zlewni oraz zastępców dyrektora zarządu zlewni stosuje się przepisy dotyczące oświadczeń o stanie majątkowym, o których mowa w przepisach ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o ograniczeniu prowadzenia działalności gospodarczej przez osoby pełniące funkcje publiczne.

1. Stanowisko dyrektora zarządu zlewni może zajmować osoba, która:
1) posiada wykształcenie wyższe;
2) jest obywatelem polskim;
3) korzysta z pełni praw publicznych;
4) nie była skazana prawomocnym wyrokiem za umyślne przestępstwo lub umyślne przestępstwo skarbowe;
5) posiada co najmniej 3-letni staż pracy, w tym co najmniej roczny staż pracy na stanowisku kierowniczym w jednostkach związanych z gospodarką wodną lub w jednostkach sektora finansów publicznych;
6) posiada wykształcenie i wiedzę z zakresu spraw należących do właściwości Wód Polskich.
2. Stanowisko zastępcy dyrektora zarządu zlewni może zajmować osoba, która spełnia wymagania określone w ust. 1, z tym że powinna posiadać co najmniej 2-letni staż pracy.

1. Pracą nadzorów wodnych kierują kierownicy nadzorów wodnych.
2. Kierownika nadzoru wodnego powołuje dyrektor regionalnego zarządu, na wniosek dyrektora zarządu zlewni, po zasięgnięciu opinii właściwego starosty.
3. Kierownika nadzoru wodnego odwołuje dyrektor regionalnego zarządu, na wniosek dyrektora zarządu zlewni, po zasięgnięciu opinii właściwego starosty.
4. Powołanie, o którym mowa w ust. 2, stanowi nawiązanie stosunku pracy na podstawie powołania w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy.
5. Do kierownika nadzoru wodnego stosuje się przepisy dotyczące oświadczeń o stanie majątkowym, o których mowa w przepisach ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o ograniczeniu prowadzenia działalności gospodarczej przez osoby pełniące funkcje publiczne.

1. Prezes Wód Polskich powołuje komitety konsultacyjne jako zespoły opiniodawczo-doradcze złożone z przedstawicieli wojewodów, marszałków województw, przedstawicieli strony samorządowej Komisji Wspólnej Rządu i Samorządu Terytorialnego oraz dyrektorów urzędów żeglugi śródlądowej.
2. Komitety konsultacyjne powołuje się dla jednego lub wielu regionów wodnych.
3. Przedstawicieli, o których mowa w ust. 1, wyznaczają wojewodowie i marszałkowie województw, strona samorządowa Komisji Wspólnej Rządu i Samorządu Terytorialnego oraz dyrektorzy urzędów żeglugi śródlądowej, niezwłocznie informując o tym ministra właściwego do spraw gospodarki wodnej oraz Prezesa Wód Polskich.
4. Członkowie komitetów konsultacyjnych wybierają przewodniczących komitetów konsultacyjnych, którzy kierują pracami tych komitetów.
5. Posiedzenia komitetów konsultacyjnych odbywają się nie rzadziej niż raz na 3 miesiące, o ile przewodniczący komitetu konsultacyjnego nie zarządzi inaczej.
6. Do właściwości komitetów konsultacyjnych należy w szczególności:
1) opiniowanie projektów programów realizacji zadań związanych z utrzymywaniem wód oraz pozostałego mienia Skarbu Państwa związanego z gospodarką wodną oraz planowanych inwestycji w gospodarce wodnej, a także ich zmian;
2) opiniowanie projektów sprawozdań Wód Polskich z działalności za rok poprzedni, o których mowa w art. 240 zadania Wód Polskich ust. 14.
7. Prezes Wód Polskich może wystąpić do przewodniczącego komitetu konsultacyjnego o uwzględnienie w pracach komitetu konsultacyjnego innych spraw wymagających rozstrzygnięcia lub zajęcia stanowiska przez organy, których przedstawiciele są reprezentowani w komitecie.
8. Wydatki związane z udziałem przedstawicieli w posiedzeniach komitetów konsultacyjnych pokrywają odpowiednio podmioty, o których mowa w ust. 1.
9. Obsługę administracyjno-biurową komitetów konsultacyjnych zapewniają Wody Polskie, które ponoszą wydatki z tego tytułu.
10. Kierownik nadzoru wodnego przedstawia właściwej radzie powiatu (miasta) roczne sprawozdanie z działań podejmowanych na terenie powiatu.
11. Roczne sprawozdanie, o którym mowa w ust. 10, kierownik nadzoru wodnego przedstawia do końca drugiego kwartału roku następującego po roku, którego dotyczy to sprawozdanie.
12. Rada powiatu (miasta), na podstawie sprawozdania, o którym mowa w ust. 10, może określić, w drodze uchwały będącej aktem prawa miejscowego, istotne dla wspólnoty samorządowej problemy gospodarowania wodami.

1. Pracownicy Wód Polskich zatrudnieni na stanowiskach określonych w przepisach wydanych na podstawie ust. 6 są obowiązani do noszenia munduru gospodarki wodnej w trakcie wykonywania obowiązków służbowych.
2. Pracownicy Wód Polskich zatrudnieni na stanowiskach innych niż określone w przepisach wydanych na podstawie ust. 6 są uprawnieni do noszenia munduru gospodarki wodnej.
3. Koszty munduru dla pracowników zatrudnionych na stanowiskach określonych w przepisach wydanych na podstawie ust. 6 ponosi pracodawca.
4. Uprawnienie do noszenia munduru gospodarki wodnej przysługuje również:
1) ministrowi właściwemu do spraw gospodarki wodnej;
2) pracownikom urzędu obsługującego ministra właściwego do spraw gospodarki wodnej zajmującym się nadzorem nad gospodarką wodną.
5. Pracownicy Wód Polskich zatrudnieni na stanowiskach innych niż określone w przepisach wydanych na podstawie ust. 6 oraz osoby, o których mowa w ust. 4, ponoszą koszty munduru gospodarki wodnej.
6. Minister właściwy do spraw gospodarki wodnej określi, w drodze rozporządzenia, wykaz stanowisk służbowych w Wodach Polskich, w tym w Inspekcji Wodnej, na których pracownicy są obowiązani do noszenia munduru gospodarki wodnej, elementy składowe munduru, w tym te wyróżniające mundur Inspekcji Wodnej wśród mundurów Wód Polskich, wzory munduru gospodarki wodnej oraz czas ich używania, mając na uwadze rodzaj stanowisk służbowych, a także potrzebę odróżnienia tego munduru od umundurowania wykorzystywanego przez inne służby.

1. Inspekcją Wodną kieruje Krajowy Inspektor Wodny przy pomocy regionalnych inspektorów wodnych.
2. Prezes Wód Polskich pełni funkcję Krajowego Inspektora Wodnego.
3. Dyrektorzy regionalnych zarządów gospodarki wodnej Wód Polskich pełnią funkcje regionalnych inspektorów wodnych.
4. Zadania Inspekcji Wodnej wykonują inspektorzy będący pracownikami Wód Polskich.
5. W skład Inspekcji Wodnej wchodzą:
1) Krajowa Inspekcja Wodna działająca przy Krajowym Zarządzie Gospodarki Wodnej;
2) regionalne inspekcje wodne działające przy regionalnych zarządach gospodarki wodnej.
6. Obszar działania poszczególnych regionalnych inspekcji wodnych wyznacza obszar działania poszczególnych regionalnych zarządów gospodarki wodnej.

Zadaniem Inspekcji Wodnej jest:
1) kontrola przestrzegania przepisów niniejszej ustawy, ustawy z dnia 18 kwietnia 1985 r. o rybactwie śródlądowym oraz przepisów wydanych na podstawie tych ustaw;
2) kontrola gospodarowania wodami w zakresie określonym w przepisach działu VII rozdziału 3;
3) dokonywanie czynności, o których mowa w art. 190a uniemożliwienie lub ograniczenie korzystania z urządzenia wodnego bez pozwolenia lub zgłoszenia ust. 1 i 3 pkt 1.

1. Krajowy Inspektor Wodny kieruje pracą Krajowej Inspekcji Wodnej.
2. Do zadań Krajowej Inspekcji Wodnej należy:
1) koordynacja działalności regionalnych inspekcji wodnych i nadzór nad tą działalnością, w szczególności poprzez wydawanie poleceń dotyczących sposobu realizacji zadań oraz żądanie przekazania informacji;
2) określanie ryzyka wystąpienia potencjalnych zdarzeń mogących powodować negatywne skutki dla wód lub zasobów ryb w wodach w celu eliminacji tych skutków;
3) opracowywanie rocznego planu działania Inspekcji Wodnej;
4) przygotowywanie planu kontroli gospodarowania wodami na dany rok.

1. Regionalny inspektor wodny kieruje pracą regionalnej inspekcji wodnej.
2. Regionalny inspektor wodny wykonuje zadania, o których mowa w art. 251b zadania Inspekcji Wodnej, w zakresie swojej właściwości, oraz przekazuje właściwym organom Wód Polskich dokumentację sporządzoną w ramach czynności służbowych, w celu ewentualnego wszczęcia właściwego postępowania lub podjęcia innych czynności przewidzianych w ustawie.
3. Podczas wykonywania zadań regionalnej inspekcji wodnej, o których mowa w ust. 2, inspektorzy regionalnej inspekcji wodnej są uprawnieni do:
1) poboru próbek wody i ścieków do badań wykonywanych przez inspektora akredytowanego w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 13 kwietnia 2016 r. o systemach oceny zgodności i nadzoru rynku (Dz. U. z 2022 r. poz. 1854);
2) nakładania grzywny w drodze mandatu karnego za wykroczenia określone w niniejszej ustawie oraz w ustawie z dnia 18 kwietnia 1985 r. o rybactwie śródlądowym;
3) kontrolowania dokumentów uprawniających do połowu ryb osób dokonujących połowu, a w przypadku podejrzenia popełnienia wykroczenia – zatrzymywania tych dokumentów za pokwitowaniem, z tym że dokumenty te wraz z wnioskiem o ukaranie przekazuje się do sądu w terminie 7 dni od dnia ich zatrzymania;
4) kontrolowania liczby, masy i gatunków odłowionych ryb oraz kontrolowania przedmiotów służących do ich połowu;
5) zabezpieczania porzuconych ryb i przedmiotów służących do ich połowu – w przypadku niemożności ustalenia ich posiadacza;
6) żądania wyjaśnień i wykonywania czynności niezbędnych do przeprowadzenia kontroli, w szczególności w zakresie niezbędnym do ustalenia:
a) maksymalnej technicznej wydajności instalacji lub urządzeń służących do wprowadzania ścieków do wód lub ziemi przez podmiot wprowadzający ścieki do wód lub ziemi bez wymaganego pozwolenia wodnoprawnego,
b) rodzaju ścieków wprowadzanych do wód lub ziemi bez wymaganego pozwolenia wodnoprawnego;
7) legitymowania świadków przestępstwa lub wykroczenia w celu ustalenia ich tożsamości;
8) żądania niezbędnej pomocy od instytucji państwowych, a także zwracania się o taką pomoc do jednostek gospodarczych, organizacji społecznych, a w nagłych przypadkach – zwracania się do każdego obywatela o udzielenie doraźnej pomocy na zasadach określonych w przepisach o Policji określających szczegółowe zasady żądania takiej pomocy;
9) dokonywania czynności wyjaśniających w postępowaniach w sprawach o wykroczenia, które zostały określone w przepisach niniejszej ustawy i ustawy z dnia 18 kwietnia 1985 r. o rybactwie śródlądowym, sporządzania wniosków o ukaranie do sądu w sprawach o wykroczenia, udziału w charakterze oskarżyciela publicznego oraz wnoszenia środków zaskarżenia od rozstrzygnięć zapadłych w tych sprawach;
10) wstępu i wjazdu na tereny:
a) lasów, zakładów przemysłowych, ośrodków turystyczno-wypoczynkowych, gospodarstw rolnych – w zakresie niezbędnym do prowadzenia kontroli na wodach przyległych do tych terenów,
b) elektrowni, młynów i tartaków wodnych, z wyjątkiem terenów i obiektów sił zbrojnych, Straży Granicznej i Policji oraz innych terenów i obiektów, których szczególne przeznaczenie stanowi informacje niejawne o klauzuli tajności "tajne” lub "ściśle tajne"
4. Inspektor regionalnej inspekcji wodnej w przypadku uzasadnionego podejrzenia popełnienia przestępstwa lub wykroczenia jest również uprawniony do:
1) legitymowania osób podejrzanych w celu ustalenia ich tożsamości;
2) odebrania za pokwitowaniem ryb i przedmiotów służących do ich połowu, z tym że ryby należy przekazać za pokwitowaniem uprawnionemu do rybactwa, a przedmioty – zabezpieczyć;
3) ujęcia osoby, udaremnienia jej ucieczki lub pościgu za tą osobą celem niezwłocznego przekazania jej Policji.
5. Wstęp na tereny zamknięte, o których mowa w art. 2 objaśnienie pojęć pkt 9 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. – Prawo geodezyjne i kartograficzne, następuje za zgodą i pod nadzorem podmiotu zarządzającego tym terenem.
6. Z czynności, o których mowa w ust. 3 pkt 1, 3, 6 i 8, sporządza się protokół.
7. Do wykonywania przez inspektora regionalnej inspekcji wodnej czynności, o których mowa w ust. 3 pkt 2–10 i ust. 4, stosuje się odpowiednio przepisy o Policji.
8. Inspektorzy regionalnej inspekcji wodnej w związku z pełnieniem obowiązków służbowych korzystają z ochrony przewidzianej dla funkcjonariuszy publicznych na zasadach określonych w przepisach ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. – Kodeks karny.

1. Inspektorzy regionalnej inspekcji wodnej wykonujący zadania określone w art. 251d regionalny inspektor wodny ust. 3 mogą być wyposażeni w broń palną na zasadach i w trybie przepisów ustawy z dnia 21 maja 1999 r. o broni i amunicji (Dz. U. z 2024 r. poz. 485).
2. Minister właściwy do spraw gospodarki wodnej w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw wewnętrznych określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady i warunki posiadania, przechowywania i ewidencjonowania broni palnej oraz amunicji do niej, oraz środków przymusu bezpośredniego, mając na względzie konieczność uniemożliwienia dostępu do broni, amunicji i środków przymusu bezpośredniego osobom trzecim oraz potrzebę ochrony ewidencji przed uszkodzeniem, zniszczeniem lub utratą.

1. W przypadkach, o których mowa w art. 11 przesłanki użycia środków przymusu bezpośredniego pkt 1–3, 8, 10 i 12–14 ustawy z dnia 24 maja 2013 r. o środkach przymusu bezpośredniego i broni palnej (Dz. U. z 2024 r. poz. 383), inspektor regionalnej inspekcji wodnej może użyć środków przymusu bezpośredniego, o których mowa w art. 12 katalog środków przymusu bezpośredniego ust. 1 pkt 1, 2 lit. a, pkt 7, 12 lit. a i pkt 13 tej ustawy, lub wykorzystać te środki.
2. W przypadkach, o których mowa w art. 45 przesłanki użycia broni palnej pkt 1 lit. a i pkt 2 oraz w art. 47 przesłanki wykorzystania broni palnej pkt 1, 2 lit. a, pkt 3, 5 i 6 ustawy z dnia 24 maja 2013 r. o środkach przymusu bezpośredniego i broni palnej, inspektor regionalnej inspekcji wodnej może użyć broni palnej lub ją wykorzystać.
3. Użycie i wykorzystanie środków przymusu bezpośredniego i broni palnej oraz dokumentowanie tego użycia i wykorzystania odbywa się na zasadach określonych w ustawie z dnia 24 maja 2013 r. o środkach przymusu bezpośredniego i broni palnej.

1. Krajowy Inspektor Wodny wskazuje stanowiska pracy w Inspekcji Wodnej, na których wykonuje się zadania związane z wykonywaniem czynności w terenie.
2. Na stanowiskach, o których mowa w ust. 1, może być zatrudniona osoba, która:
1) ukończyła 21. rok życia;
2) jest obywatelem polskim;
3) korzysta z pełni praw publicznych;
4) nie była skazana prawomocnym wyrokiem za umyślne przestępstwo;
5) ma wykształcenie wyższe lub przez okres co najmniej 5 lat pełniła służbę w Policji, Straży Granicznej, Biurze Ochrony Rządu, Służbie Ochrony Państwa, Państwowej Straży Pożarnej, Służbie Więziennej, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służbie Wywiadu Wojskowego, Służbie Kontrwywiadu Wojskowego, Urzędzie Ochrony Państwa lub pełniła zawodową służbę wojskową.

1. Organy administracji publicznej oraz organizacje społeczne współdziałają z Inspekcją Wodną przy wykonywaniu jej zadań.
2. Współdziałanie, o którym mowa w ust. 1, polega w szczególności na bezpłatnym udzielaniu informacji lub udostępnianiu dokumentów lub danych niezbędnych do podjęcia czynności służbowych wynikających z posiadanych uprawnień.
3. Inspekcja Wodna przy wykonywaniu zadań w zakresie zapobiegania wykroczeniom i przestępstwom oraz wykrywania wykroczeń i przestępstw, o których mowa w ustawie z dnia 18 kwietnia 1985 r. o rybactwie śródlądowym, współdziała z Państwową Strażą Rybacką.

1. Inspekcja Wodna może przekazać dane osobowe państwu trzeciemu lub organizacjom międzynarodowym, na ich wniosek, w przypadku gdy są spełnione warunki przekazywania informacji określone w art 18a–18d ustawy z dnia 16 września 2011 r. o wymianie informacji z organami ścigania państw członkowskich Unii Europejskiej, państw trzecich, agencjami Unii Europejskiej oraz organizacjami międzynarodowymi (Dz. U. z 2023 r. poz. 783).
2. Wystąpienie z żądaniem, o którym mowa w art. 18 prawo do ograniczenia przetwarzania danych ust. 1 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) (Dz. Urz. UE L 119 z 04.05.2016, str. 1, z późn. zm.), nie wstrzymuje wykonywania przez Inspekcję Wodną zadań, o których mowa w art. 251b zadania Inspekcji Wodnej i art. 251c zadania Krajowej Inspekcji Wodnej.

1. Wody Polskie prowadzą samodzielną gospodarkę finansową, pokrywając z posiadanych środków i uzyskiwanych przychodów koszty finansowania zadań określonych w przepisach ustawy oraz koszty działalności.
2. Podstawą gospodarki finansowej Wód Polskich jest roczny plan finansowy.
3. W rocznym planie finansowym, o którym mowa w ust. 2, wyodrębnia się w szczególności:
1) przychody, o których mowa w art. 255 przychody Wód Polskich pkt 1–9 i pkt 10 lit. a oraz w art. 256 inne źródła przychodów Wód Polskich ust. 1;
2) dotacje z budżetu państwa oraz budżetów jednostek samorządu terytorialnego;
3) przychody z prowadzonej działalności gospodarczej;
4) koszty, w tym:
a) wynagrodzenia i składki od nich naliczane,
b) płatności odsetkowe wynikające z zaciągniętych zobowiązań,
c) koszty zakupu towarów i usług;
5) środki na wydatki majątkowe;
6) środki przekazane innym podmiotom;
7) stan należności i zobowiązań na początek i koniec roku;
8) stan środków pieniężnych na początek i koniec roku.
4. Wody Polskie sporządzają roczny plan finansowy zgodnie z przepisami ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych.
5. (uchylony)
6. Wody Polskie przekazują decyzje zmieniające roczny plan finansowy ministrowi właściwemu do spraw gospodarki wodnej oraz ministrowi właściwemu do spraw budżetu.
7. Wody Polskie, po uzyskaniu zgody ministra właściwego do spraw gospodarki wodnej oraz ministra właściwego do spraw budżetu, mogą zaciągać kredyty lub pożyczki do ujętych w planie finansowym 60% kwot przychodów lub 60% kosztów na realizację zadań tego podmiotu.
8. W Wodach Polskich tworzy się fundusz założycielski i fundusz rezerwowy.
9. Fundusz założycielski stanowi wartość mienia, o którym mowa w art. 258 reprezentowanie Skarbu Państwa i wykonywanie jego praw właścicielskich przez Wody Polskie ust. 1, 5 oraz 7 i 8.
10. Fundusz rezerwowy zwiększa się o zysk netto za rok obrotowy.
11. Fundusz rezerwowy zmniejsza się o stratę netto za rok obrotowy.
12. Wody Polskie są obowiązane do prowadzenia ewidencji księgowej w sposób umożliwiający wyodrębnienie kosztów i przychodów w zakresie dotyczącym działalności gospodarczej oraz pozostałej działalności.
13. Roczne sprawozdanie finansowe Wód Polskich podlega badaniu przez biegłego rewidenta.
14. Minister właściwy do spraw gospodarki wodnej dokonuje wyboru podmiotu uprawnionego do badania rocznego sprawozdania finansowego sporządzanego przez Wody Polskie.
15. Minister właściwy do spraw gospodarki wodnej zatwierdza roczne sprawozdanie finansowe Wód Polskich.

1. Środki Wód Polskich mogą być przeznaczane na dofinansowanie zadań z zakresu gospodarki wodnej realizowanych przez państwowe jednostki budżetowe.
2. W budżecie państwa tworzy się rezerwę celową w wysokości odpowiadającej kwocie środków przekazywanych państwowym jednostkom budżetowym przez Wody Polskie na dochody budżetu państwa.

Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowy sposób prowadzenia gospodarki finansowej Wód Polskich, kierując się potrzebą zapewnienia sposobu przeznaczania środków publicznych na realizację zadań Wód Polskich oraz przestrzegania ładu finansów publicznych.

Przychodami Wód Polskich są:
1) wpływy z tytułu opłat za usługi wodne oraz opłat podwyższonych;
1a) wpływy z tytułu administracyjnych kar pieniężnych nakładanych przez Wody Polskie;
2) wpływy z tytułu należności za korzystanie ze śródlądowych dróg wodnych oraz urządzeń wodnych stanowiących własność Skarbu Państwa, usytuowanych na śródlądowych wodach powierzchniowych;
3) wpływy z opłat rocznych z tytułu oddania w użytkowanie gruntów pokrytych wodami, wobec których Wody Polskie wykonują prawa właścicielskie Skarbu Państwa;
4) wpływy z opłat z tytułu umów dotyczących wykonywania rybactwa śródlądowego na śródlądowych wodach płynących stanowiących własność Skarbu Państwa;
5) wpływy z tytułu najmu i dzierżawy oraz z innych umów o podobnym charakterze obejmujących składniki majątkowe Skarbu Państwa oraz inne przychody z tytułu gospodarowania mieniem Skarbu Państwa związanym z gospodarką wodną;
6) wpływy z tytułu partycypacji w kosztach utrzymywania wód lub urządzeń wodnych;
7) dobrowolne wpłaty, zapisy, darowizny, w tym darowizny materialne, i środki pochodzące z fundacji oraz wpływy z przedsięwzięć organizowanych na rzecz gospodarki wodnej;
8) wpływy z tytułu opłaty legalizacyjnej;
9) wpływy z tytułu opłaty za udzielenie zgody wodnoprawnej;
10) przychody:
a) inne niż wymienione w pkt 1–9,
b) z tytułu wykonywania działalności gospodarczej, o której mowa w art. 240 zadania Wód Polskich ust. 6.

1. Przychodami Wód Polskich mogą być środki pochodzące z budżetu Unii Europejskiej, środki pochodzące ze źródeł zagranicznych, niepodlegające zwrotowi, inne niż środki pochodzące z budżetu Unii Europejskiej oraz środki z kredytów i pożyczek.
2. Wody Polskie mogą otrzymywać dotacje celowe z budżetu państwa na zasadach określonych w przepisach ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych.
2a. Wody Polskie mogą otrzymywać na zasadach określonych w przepisach ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych dotacje podmiotowe z budżetu państwa przeznaczone na dofinansowanie działalności bieżącej.
3. Przychody, o których mowa w art. 255 przychody Wód Polskich pkt 1–9 oraz pkt 10 lit. a, a także dotacje z budżetu państwa, o których mowa w ust. 2 i 2a, nie mogą być wykorzystywane na potrzeby wykonywania przez Wody Polskie działalności gospodarczej.

1. Wody Polskie reprezentują Skarb Państwa oraz wykonują prawa właścicielskie Skarbu Państwa w stosunku do wód, o których mowa w art. 212 wykonywanie praw właścicielskich wobec wód publicznych stanowiących własność Skarbu Państwa ust. 1 pkt 1, oraz do gruntów pokrytych śródlądowymi wodami płynącymi.
2. (uchylony)
3. Wody Polskie dokonują czynności prawnych w stosunku do wód, o których mowa w art. 212 wykonywanie praw właścicielskich wobec wód publicznych stanowiących własność Skarbu Państwa ust. 1 pkt 1, oraz do gruntów pokrytych tymi wodami w imieniu i na rzecz Skarbu Państwa.
4. (uchylony)
5. Wody Polskie reprezentują Skarb Państwa oraz wykonują prawa właścicielskie Skarbu Państwa w stosunku do stanowiących własność Skarbu Państwa nieruchomości gruntowych położonych w międzywalu, nieruchomości pod wałami przeciwpowodziowymi oraz wałów przeciwpowodziowych przyległych do śródlądowych wód płynących, o których mowa w art. 212 wykonywanie praw właścicielskich wobec wód publicznych stanowiących własność Skarbu Państwa ust. 1 pkt 1, a także w stosunku do położonych na tych nieruchomościach budynków, budowli oraz innych urządzeń, w tym urządzeń wodnych, służących do realizacji zadań określonych w przepisach ustawy.
6. (uchylony)
7. Wody Polskie reprezentują Skarb Państwa oraz wykonują prawa właścicielskie Skarbu Państwa w stosunku do będących własnością Skarbu Państwa innych niż określone w ust. 3:
1) nieruchomości gruntowych związanych z gospodarką wodną, w tym nieruchomości położonych w międzywalu, wraz z położonymi na tych nieruchomościach budynkami, budowlami oraz innymi urządzeniami i lokalami;
2) nieruchomości innych niż wymienione w pkt 1, służących do realizacji zadań określonych w przepisach ustawy.
8. Wody Polskie reprezentują Skarb Państwa oraz wykonują prawa właścicielskie Skarbu Państwa w stosunku do stanowiących własność Skarbu Państwa urządzeń wodnych posadowionych na gruntach pokrytych śródlądowymi wodami płynącymi oraz na gruntach, o których mowa w art. 218 grunty stanowiące zasób nieruchomości Skarbu Państwa ust. 3, z wyłączeniem urządzeń wodnych, w stosunku do których prawa właścicielskie Skarbu Państwa oraz reprezentację Skarbu Państwa wykonują starosta realizujący zadanie z zakresu administracji rządowej lub podmioty, którym to mienie zostało powierzone.
8a. Wody Polskie mogą nabywać w imieniu i na rzecz Skarbu Państwa nieruchomości, urządzenia wodne lub ich części, które będą służyć do realizacji zadań określonych w przepisach ustawy.
9. (uchylony)
10. Wody Polskie mogą wystąpić z wnioskiem do właściwego wojewody o stwierdzenie wykonywania praw właścicielskich Skarbu Państwa, o których mowa w ust. 1, 3, 5, 7 i 8. Wojewoda stwierdza wykonywanie praw właścicielskich w drodze decyzji.
11. Wykonywanie praw właścicielskich Skarbu Państwa, o których mowa w ust. 1, 3, 5, 7 i 8, nie narusza praw osób trzecich.
12. (uchylony)
13. Wpis w księdze wieczystej oraz założenie księgi wieczystej są wolne od opłat.
14. Organem wyższego stopnia w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. – Kodeks postępowania administracyjnego w sprawach decyzji, o których mowa w ust. 10, jest minister właściwy do spraw gospodarki wodnej.

Parki narodowe wykonują prawo użytkowania wieczystego w stosunku do gruntów pokrytych wodami znajdujących się w granicach parku narodowego, z wyłączeniem gruntów pokrytych wodami granicznymi, gruntów pokrytych wodami śródlądowych dróg wodnych, które są sklasyfikowane w klasie wyższej niż klasa I, na podstawie przepisów ustawy z dnia 21 grudnia 2000 r. o żegludze śródlądowej, oraz śródlądowych dróg wodnych o szczególnym znaczeniu transportowym.

1. Urzędom morskim przysługuje trwały zarząd gruntów pokrytych wodami, o których mowa w art. 212 wykonywanie praw właścicielskich wobec wód publicznych stanowiących własność Skarbu Państwa ust. 1 pkt 2.
2. Ustanowienie oraz wygaśnięcie trwałego zarządu, o którym mowa w ust. 1, stwierdza właściwy starosta realizujący zadanie z zakresu administracji rządowej, w drodze decyzji wydanej na wniosek właściwego dyrektora urzędu morskiego.
3. Ostateczna decyzja, o której mowa w ust. 2, stanowi podstawę do dokonania wpisu w księdze wieczystej oraz w ewidencji gruntów i budynków.
4. Wpis w księdze wieczystej oraz założenie księgi wieczystej są wolne od opłat.
5. Od urzędów morskich nie pobiera się opłaty z tytułu trwałego zarządu.
6. Organem wyższego stopnia w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. – Kodeks postępowania administracyjnego w sprawach decyzji, o których mowa w ust. 2, jest minister właściwy do spraw gospodarki morskiej.

1. Grunty pokryte wodami stanowiące własność Skarbu Państwa, niezbędne do prowadzenia przedsięwzięć związanych z:
1) energetyką wodną,
2) transportem wodnym,
3) wydobywaniem kamienia, żwiru, piasku oraz innych materiałów lub wycinaniem roślin z wody,
4) infrastrukturą transportową lub przesyłową,
5) infrastrukturą przemysłową, komunalną lub rolną,
6) uprawianiem rekreacji, turystyki, sportów wodnych oraz amatorskiego połowu ryb,
7) działalnością usługową,
8) infrastrukturą telekomunikacyjną,
9) korzystaniem z gruntów pokrytych wodami w sposób inny niż określony w pkt 1–8
– oddaje się w użytkowanie za opłatą roczną.
2. Umowę użytkowania zawiera się w formie pisemnej, a do jej zawarcia ze strony Skarbu Państwa są upoważnione odpowiednio podmioty, o których mowa w art. 212 wykonywanie praw właścicielskich wobec wód publicznych stanowiących własność Skarbu Państwa ust. 1.
2a. Umowę użytkowania zawiera się także w przypadku prowadzenia przedsięwzięć związanych z infrastrukturą przesyłową, w tym liniami energetycznymi, na terenie nieruchomości stanowiącej grunt pokryty wodami, pod gruntami pokrytymi wodami lub nad tymi gruntami.
3. Jeżeli wysokość opłaty rocznej, o której mowa w ust. 1, będzie wyższa niż 5000 zł, umowę sporządza się w formie aktu notarialnego.
4. Warunkiem oddania w użytkowanie gruntów, o których mowa w ust. 1, jest posiadanie przez użytkownika pozwolenia wodnoprawnego lub dokonanie zgłoszenia wodnoprawnego, jeżeli są wymagane przepisami ustawy.
4a. Przepisu ust. 4 nie stosuje się do zgłoszeń wodnoprawnych na wyznaczenie miejsc okazjonalnie wykorzystywanych do kąpieli.
5. Wysokość opłaty rocznej za użytkowanie gruntów, o których mowa w ust. 1, ustala się proporcjonalnie do okresu prowadzenia działalności określonego w pozwoleniu wodnoprawnym lub wynikającego ze zgłoszenia wodnoprawnego:
1) jeżeli jest on krótszy niż rok;
2) dotyczącego realizacji przedsięwzięć wymienionych w ust. 1 pkt 3.
6. Zwalnia się z opłaty rocznej, o której mowa w ust. 1:
1) grunty pokryte wodami oddawane w użytkowanie podmiotom wykonującym prawa właścicielskie Skarbu Państwa w stosunku do tych gruntów;
2) grunty pokryte wodami oddawane w użytkowanie jednostkom samorządu terytorialnego, klubom sportowym, w tym uczniowskim klubom sportowym, związkom sportowym oraz uprawnionym do rybactwa, na potrzeby, o których mowa w ust. 1 pkt 6, jeżeli podmioty te zapewniają powszechny i bezpłatny dostęp do wód.
7. Umowa użytkowania może zostać w każdym czasie rozwiązana przez każdą ze stron w przypadku cofnięcia lub wygaśnięcia albo ograniczenia pozwolenia wodnoprawnego, o ile ograniczenie to dotyczyło przedmiotu użytkowania, a także w przypadku zakończenia działalności objętej zgłoszeniem wodnoprawnym.
8. W sprawach nieuregulowanych w ust. 1–7 do użytkowania gruntów, o których mowa w ust. 1, stosuje się odpowiednio przepisy ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny dotyczące użytkowania.
9. Opłaty roczne, o których mowa w ust. 1, stanowią:
1) przychód Wód Polskich – jeżeli umowę użytkowania, o której mowa w ust. 2, zawierają Wody Polskie;
2) dochód budżetu państwa – jeżeli umowę użytkowania, o której mowa w ust. 2, zawiera minister właściwy do spraw gospodarki morskiej.
10. Jeżeli zwolnienie, o którym mowa w ust. 6, stanowi pomoc publiczną lub pomoc de minimis, następuje z uwzględnieniem warunków dopuszczalności tej pomocy, określonych w przepisach prawa Unii Europejskiej.

1. Maksymalna stawka opłaty rocznej za użytkowanie 1 midx2 gruntu nie może być wyższa niż 10-krotność obowiązującej w danym roku górnej granicy stawki podatku od nieruchomości, o której mowa w art. 5 limity stawek podatku od nieruchomości ust. 1 pkt 1 lit. a ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz. U. z 2023 r. poz. 70, 1313 i 2291).
2. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, wysokość jednostkowych stawek opłaty rocznej za użytkowanie 1 midx2 gruntu, kierując się rodzajami przedsięwzięć, na potrzeby których następuje oddanie w użytkowanie gruntów pokrytych wodami, o których mowa w art. 261 oddawanie w użytkowanie gruntów pokrytych wodami ust. 1.

1. Ryby oraz inne organizmy żyjące w wodzie stanowią jej pożytki, do pobierania których jest uprawniony właściciel wód.
2. Do pobierania pożytków, o których mowa w ust. 1, z wód w urządzeniu wodnym przeznaczonym do chowu lub hodowli ryb i usytuowanym na śródlądowych wodach płynących jest uprawniony jego właściciel.
3. Uprawnienia właściciela wód w zakresie rybactwa śródlądowego w stosunku do śródlądowych wód płynących stanowiących własność Skarbu Państwa wykonują Wody Polskie.
4. Zasady i warunki rybackiego korzystania z publicznych śródlądowych wód płynących są określone w przepisach ustawy z dnia 18 kwietnia 1985 r. o rybactwie śródlądowym.
5. Minister właściwy do spraw rybołówstwa sprawuje nadzór nad realizacją przez Wody Polskie zadań w zakresie rybactwa śródlądowego.
6. Minister właściwy do spraw rybołówstwa w ramach nadzoru, o którym mowa w ust. 5, może:
1) zarządzić przeprowadzenie kontroli;
2) żądać przedstawienia informacji oraz dokumentów;
3) wydawać wytyczne i zalecenia w zakresie realizacji zadań wynikających z przepisów ustawy z dnia 18 kwietnia 1985 r. o rybactwie śródlądowym.
7. Kontrolę, o której mowa w ust. 6 pkt 1, prowadzi się na zasadach i w trybie określonych w przepisach o kontroli w administracji rządowej.

1. Wody Polskie, w zakresie swojej właściwości, mogą rozporządzać nieruchomościami niebędącymi mieniem, o którym mowa w art. 261 oddawanie w użytkowanie gruntów pokrytych wodami ust. 1, gruntami zabudowanymi urządzeniami wodnymi znajdującymi się poza linią brzegu lub urządzeniami wodnymi lub ich częściami, stanowiącymi własność Skarbu Państwa, przez ustanawianie ograniczonych praw rzeczowych, oddawanie w najem, dzierżawę, użyczenie lub zamianę, a wpływy z tego tytułu stanowią ich przychód.
2. (uchylony)
3. Do czynności prawnych dokonywanych przez Wody Polskie stosuje się art 38–41 ustawy z dnia 16 grudnia 2016 r. o zasadach zarządzania mieniem państwowym (Dz. U. z 2024 r. poz. 125 i 834).
4. (uchylony)
5. (uchylony)
6. (uchylony)
7. (uchylony)
8. (uchylony)
9. Wody Polskie rozporządzają nieruchomościami niebędącymi mieniem, o którym mowa w art. 261 oddawanie w użytkowanie gruntów pokrytych wodami ust. 1, gruntami zabudowanymi urządzeniami wodnymi znajdującymi się poza linią brzegu lub urządzeniami wodnymi lub ich częściami, stanowiącymi własność Skarbu Państwa, w imieniu i na rzecz Skarbu Państwa.

1. Rozporządzenia, o którym mowa w art. 264 rozporządzanie nieruchomościami przez ustanawianie ograniczonych praw rzeczowych, oddawanie w najem, dzierżawę lub użyczenie, dokonuje się w drodze przetargu, który przeprowadzają Wody Polskie.
2. Przetarg, o którym mowa w ust. 1, przeprowadza się w formie:
1) przetargu ustnego nieograniczonego;
2) przetargu pisemnego nieograniczonego.
3. Przetarg ustny ma na celu uzyskanie najwyższej ceny.
4. Przetarg pisemny ma na celu wybór najkorzystniejszej oferty.
5. O zastosowanej formie przetargu decydują Wody Polskie.
6. Przetarg przeprowadza komisja przetargowa powołana przez Wody Polskie.
7. Rozporządzenia nieruchomościami niebędącymi mieniem, o którym mowa w art. 261 oddawanie w użytkowanie gruntów pokrytych wodami ust. 1, dokonuje się w drodze bezprzetargowej, jeżeli:
1) następuje na rzecz podmiotu władającego istniejącą infrastrukturą wybudowaną na nieruchomości zgodnie z przepisami prawa budowlanego;
2) następuje na rzecz organów administracji rządowej albo jednostek samorządu terytorialnego realizujących zadania wynikające z przepisów ustawy lub przepisów odrębnych;
3) następuje w związku z wykonaniem lub eksploatacją urządzenia wodnego, jeżeli wydano pozwolenie wodnoprawne albo udzielono przyrzeczenia wydania pozwolenia wodnoprawnego;
4) zawierana jest umowa użyczenia;
5) zawierana jest umowa najmu lokalu mieszkalnego z pracownikiem Wód Polskich;
6) zawierana jest umowa dzierżawy nieruchomości gruntowej o powierzchni nieprzekraczającej 0,1 ha dla zaspokojenia potrzeb bytowych pracownika Wód Polskich i jego rodziny;
7) zawierana jest umowa służebności drogi koniecznej lub służebności przesyłu;
8) zawierana jest umowa dotycząca realizacji inwestycji celu publicznego;
9) zawierana jest umowa zamiany;
10) dotyczy korzystania z wału przeciwpowodziowego w zakresie, o którym mowa w art. 179 zgoda na wykonanie drogi rowerowej i wyznaczenie szlaku turystycznego na wale przeciwpowodziowym;
11) zawierana jest kolejna umowa, której przedmiotem jest ta sama nieruchomość;
12) zawierana jest umowa na czas oznaczony, nie dłuższy niż 6 miesięcy na cele związane z działalnością o charakterze sezonowym lub okolicznościowym;
13) zawierana jest umowa dzierżawy z właścicielem nieruchomości przylegającej do nieruchomości, o której mowa w art. 258 reprezentowanie Skarbu Państwa i wykonywanie jego praw właścicielskich przez Wody Polskie ust. 5 lub 7, z przeznaczeniem na poszerzenie istniejącej działki siedliskowej lub rekreacyjnej, z wyłączeniem prowadzenia działalności gospodarczej;
14) zawierana jest umowa dotycząca przeznaczenia nieruchomości na cele rolne.
8. Ogłoszenie o przetargu przeprowadzanym przez Wody Polskie podaje się do publicznej wiadomości przez wywieszenie w siedzibie właściwej miejscowo jednostki organizacyjnej Wód Polskich oraz zamieszcza się w Biuletynie Informacji Publicznej na stronie podmiotowej Wód Polskich, a ponadto informację o ogłoszeniu przetargu podaje się do publicznej wiadomości w sposób zwyczajowo przyjęty.
9. (uchylony)
10. W ogłoszeniu o przetargu podaje się czas, miejsce i warunki przetargu, a w razie ogłoszenia kolejnego przetargu albo rokowań – również terminy przeprowadzenia poprzednich przetargów.
11. Ogłoszenie o przetargu zawiera ponadto odpowiednio:
1) informacje o przeznaczeniu do oddania w najem, dzierżawę albo użyczenie;
2) oznaczenie nieruchomości według księgi wieczystej oraz ewidencji gruntów i budynków;
3) powierzchnię nieruchomości;
4) przeznaczenie nieruchomości i sposób jej zagospodarowania;
5) termin zagospodarowania nieruchomości;
6) wartość nieruchomości określoną przez rzeczoznawcę majątkowego;
7) cenę nieruchomości w wysokości nie niższej niż wartość nieruchomości, o której mowa w pkt 6;
8) wysokość opłat z tytułu najmu albo dzierżawy lub ustanowienia ograniczonego prawa rzeczowego;
9) terminy wnoszenia opłat;
10) zasady aktualizacji opłat;
11) wysokość wadium i sposób jego wniesienia.
12. Jeżeli drugi przetarg zakończył się wynikiem negatywnym, Wody Polskie mogą zawrzeć umowę w drodze rokowań albo organizować kolejne przetargi.
13. Przetarg uważa się za zakończony wynikiem negatywnym, jeżeli nikt nie przystąpił do przetargu ustnego lub żaden z uczestników nie zaoferował postąpienia ponad cenę wywoławczą albo jeżeli w przetargu pisemnym nie wpłynęła ani jedna oferta lub żaden z uczestników nie zaoferował ceny wyższej od wywoławczej, a także jeżeli komisja przetargowa stwierdziła, że żadna oferta nie spełnia warunków przetargu.
14. Uczestnik przetargu może w terminie 7 dni od dnia ogłoszenia wyniku przetargu ustnego lub doręczenia zawiadomienia o wyniku przetargu pisemnego zaskarżyć czynności związane z przeprowadzeniem przez Wody Polskie przetargu do ministra właściwego do spraw gospodarki wodnej.
15. Wody Polskie zawiadamiają osobę, której ofertę wybrano w przetargu, o miejscu i terminie zawarcia umowy dotyczącej rozporządzenia nieruchomością, najpóźniej w terminie 21 dni od dnia rozstrzygnięcia przetargu. Wyznaczony termin nie może być krótszy niż 7 dni od dnia doręczenia zawiadomienia.
16. Jeżeli osoba, której ofertę wybrano w przetargu, nie przystąpi bez usprawiedliwienia do zawarcia umowy w miejscu i terminie podanych w zawiadomieniu, o którym mowa w ust. 15, Wody Polskie mogą odstąpić od zawarcia umowy, a wpłacone wadium nie podlega zwrotowi. W zawiadomieniu zamieszcza się informację o tym uprawnieniu.

Prezes Rady Ministrów określi, w drodze rozporządzenia:
1) sposób przeprowadzania przetargu ustnego nieograniczonego i przetargu pisemnego nieograniczonego, o których mowa w art. 265 przetarg na oddanie nieruchomości w najem, dzierżawę albo użyczenie ust. 2,
2) sposób określania wysokości wadium oraz terminy i formy jego wnoszenia i zwrotu,
3) sposób i terminy ogłaszania przetargu oraz treść ogłoszenia o przetargu,
4) sposób powoływania i działania komisji przetargowej,
5) sposób sporządzania oraz treść protokołu z przeprowadzonego przetargu,
6) sposób postępowania w przypadku zaskarżenia przetargu
– kierując się koniecznością zapewnienia jawności i jednolitości postępowania, równego dostępu do udziału w przetargu oraz uzyskania najkorzystniejszego wyniku przetargu.

Instrumenty ekonomiczne służące gospodarowaniu wodami stanowią:
1) opłaty za usługi wodne;
2) opłaty podwyższone;
3) należności za korzystanie ze śródlądowych dróg wodnych i ich odcinków oraz urządzeń wodnych stanowiących własność Skarbu Państwa, usytuowanych na śródlądowych wodach powierzchniowych;
4) opłata legalizacyjna, o której mowa w art. 190 legalizacja urządzenia wodnego ust. 2;
5) opłata roczna, o której mowa w art. 261 oddawanie w użytkowanie gruntów pokrytych wodami ust. 1;
6) wpływy z tytułu rozporządzania nieruchomościami, o którym mowa w art. 264 rozporządzanie nieruchomościami przez ustanawianie ograniczonych praw rzeczowych, oddawanie w najem, dzierżawę lub użyczenie ust. 1;
7) opłata roczna, o której mowa w art. 6d oddanie wód w użytkowanie obwodu rybackiego ust. 4 ustawy z dnia 18 kwietnia 1985 r. o rybactwie śródlądowym;
8) wpływy z tytułu opłaty, o której mowa w art. 7 amatorski połów ryb ust. 8 ustawy z dnia 18 kwietnia 1985 r. o rybactwie śródlądowym, w przypadkach, w których Wody Polskie są uprawnionym do rybactwa;
9) wpływy z umów dotyczących wykonywania rybactwa śródlądowego, o których mowa w art. 534 przepisy przejściowe i dostosowujące ust. 1 pkt 5.

1. Opłaty za usługi wodne uiszcza się za:
1) pobór wód podziemnych lub wód powierzchniowych;
2) wprowadzanie ścieków do wód lub do ziemi;
3) odprowadzanie do wód:
a) wód opadowych lub roztopowych ujętych w otwarte lub zamknięte systemy kanalizacji deszczowej służące do odprowadzania opadów atmosferycznych albo systemy kanalizacji zbiorczej w granicach administracyjnych miast,
b) wód pochodzących z odwodnienia gruntów w granicach administracyjnych miast;
4) pobór wód podziemnych i wód powierzchniowych na potrzeby chowu i hodowli ryb oraz innych organizmów wodnych;
5) wprowadzanie do wód lub do ziemi ścieków z chowu lub hodowli ryb oraz innych organizmów wodnych.
2. Opłatę za usługi wodne, o której mowa w ust. 1 pkt 1, za pobór wód podziemnych lub wód powierzchniowych do celów wydobywania węgla kamiennego i węgla brunatnego (lignitu) oraz do celów pozostałego górnictwa i wydobywania ponosi się wyłącznie za pobór wód z ujęć wód podziemnych lub ujęć wód powierzchniowych, które nie należą do systemów odwadniania zakładów górniczych.
3. Opłaty za usługi wodne, o której mowa w ust. 1 pkt 1, nie ponosi się za pobór wód z morskich wód wewnętrznych.

1. Opłatę za usługi wodne uiszcza się także za:
1) zmniejszenie naturalnej retencji terenowej na skutek wykonywania na nieruchomości o powierzchni powyżej 3500 midx2 robót lub obiektów budowlanych trwale związanych z gruntem, mających wpływ na zmniejszenie tej retencji przez wyłączenie więcej niż 70% powierzchni nieruchomości z powierzchni biologicznie czynnej na obszarach nieujętych w systemy kanalizacji otwartej lub zamkniętej;
2) wydobywanie z wód powierzchniowych, w tym z morskich wód wewnętrznych wraz z wodami wewnętrznymi Zatoki Gdańskiej oraz wód morza terytorialnego, kamienia, żwiru, piasku oraz innych materiałów, a także wycinanie roślin z wód lub brzegu.
2. Opłaty, o której mowa w ust. 1 pkt 1, nie ponosi się za jezdnie dróg publicznych oraz drogi kolejowe, z których wody opadowe lub roztopowe są odprowadzane do wód lub do ziemi przy pomocy urządzeń wodnych umożliwiających retencję lub infiltrację tych wód.
3. Opłaty, o której mowa w ust. 1 pkt 1, nie ponoszą kościoły i inne związki wyznaniowe.
4. Opłaty, o której mowa w ust. 1 pkt 2, nie ponoszą urzędy morskie.

1. Opłata za usługi wodne za pobór wód składa się z opłaty stałej oraz opłaty zmiennej uzależnionej od ilości wód pobranych.
2. Opłaty stałej nie ponosi się za pobór wód:
1) do celów rolniczych lub leśnych na potrzeby nawadniania gruntów i upraw;
2) na potrzeby chowu i hodowli ryb;
3) do celów elektrowni wodnych;
4) do celów pomp ciepła i akumulatorów ciepła warstwy wodonośnej, które pobierają, wykorzystują, a następnie odprowadzają do wód lub tej samej warstwy wodonośnej wodę w tej samej ilości i niepogorszonej jakości, z wyjątkiem zmiany jej temperatury.
2a. Opłaty stałej nie ponosi się także za pobór wód do celów ochrony przyrody w lasach lub ochrony przeciwpożarowej lasu.
3. Opłatę za usługi wodne za odprowadzanie do wód – wód pochodzących z odwodnienia gruntów w granicach administracyjnych miast ponosi się wyłącznie w formie opłaty stałej.
4. Opłatę za pobór wód do celów elektrowni wodnych ponosi się wyłącznie za ilość energii elektrycznej wyprodukowanej w obiekcie energetyki wodnej z wykorzystaniem wody pobranej zwrotnie, rozumianej jako woda, która została pobrana, wykorzystana, a następnie odprowadzona w tej samej ilości i niepogorszonej jakości, oraz za pobraną bezzwrotnie wodę technologiczną nieprzeznaczoną wprost do produkcji energii elektrycznej.
4a. Opłatę za pobór wód do celów, o których mowa w ust. 2 pkt 4, ponosi się wyłącznie za ilość energii cieplnej wyprodukowanej lub pobranej przez instalacje z wykorzystaniem wody, która została pobrana, wykorzystana, a następnie odprowadzona do wód lub tej samej warstwy wodonośnej w tej samej ilości i niepogorszonej jakości, z wyjątkiem zmiany jej temperatury, oraz za pobraną bezzwrotnie wodę technologiczną nieprzeznaczoną wprost do celów ogrzewania lub chłodzenia.
5. Opłatę zmienną za pobór wód do celów zapewnienia funkcjonowania systemów chłodzenia elektrowni lub elektrociepłowni ponosi się wyłącznie za różnicę między ilością wód pobranych do tych celów a ilością wód z obiegów chłodzących elektrowni lub elektrociepłowni wprowadzanych do wód lub do ziemi.
6. Wysokość opłaty za usługi wodne zależy odpowiednio od ilości pobranych wód, od tego, czy pobrano wody powierzchniowe czy wody podziemne, oraz od przeznaczenia wody.
7. Wysokość opłaty za usługi wodne za zmniejszenie naturalnej retencji terenowej na skutek wykonywania na nieruchomości o powierzchni powyżej 3500 midx2 robót lub obiektów budowlanych trwale związanych z gruntem, mających wpływ na zmniejszenie tej retencji przez wyłączenie więcej niż 70% powierzchni nieruchomości z powierzchni biologicznie czynnej na obszarach nieujętych w systemy kanalizacji otwartej lub zamkniętej zależy odpowiednio od wielkości powierzchni uszczelnionej, rozumianej jako powierzchnia zabudowana wyłączona z powierzchni biologicznie czynnej oraz zastosowania kompensacji retencyjnej.
8. Opłata za usługi wodne za wprowadzanie ścieków do wód lub do ziemi składa się z opłaty stałej oraz opłaty zmiennej zależnej od ilości i jakości ścieków wprowadzanych w ramach pozwolenia wodnoprawnego albo pozwolenia zintegrowanego.
9. Wysokość opłaty za wprowadzanie ścieków do wód lub ziemi zależy od rodzaju substancji zawartych w ściekach i ich ilości, rodzaju ścieków, a w przypadku:
1) wód z obiegów chłodzących elektrowni lub elektrociepłowni – od temperatury tych wód;
2) ścieków przemysłowych lub wody pochodzące z odwodnienia zakładów górniczych, zawierających chlorki i siarczany – także od ilości ścieków lub wód oczyszczonych lub podczyszczonych w systemie oczyszczania lub podczyszczania ścieków zasolonych, odprowadzanych z zakładu, zastosowania w zakładzie systemu retencyjno-dozującego lub innego systemu pozwalającego uzyskać ten sam efekt, co system retencyjno-dozujący.
10. Przez substancje zawarte w ściekach rozumie się także substancje wyrażone jako wskaźniki pięciodobowego biochemicznego zapotrzebowania tlenu (BZT₅), chemicznego zapotrzebowania tlenu, zawiesiny ogólnej oraz sumy chlorków i siarczanów (Cl+SO₄).
11. Opłata za usługi wodne za odprowadzanie do wód – wód opadowych lub roztopowych ujętych w otwarte lub zamknięte systemy kanalizacji deszczowej służące do odprowadzania opadów atmosferycznych albo systemy kanalizacji zbiorczej w granicach administracyjnych miast składa się z opłaty stałej oraz opłaty zmiennej zależnej od istnienia urządzeń do retencjonowania wody z terenów uszczelnionych.
12. Opłatę za usługi wodne za wprowadzanie do wód lub ziemi wód z obiegów chłodzących elektrowni lub elektrociepłowni, a także z pomp ciepła i akumulatorów ciepła warstwy wodonośnej, które pobierają wodę, wykorzystują, a następnie odprowadzają do wód lub tej samej warstwy wodonośnej w tej samej ilości i niepogorszonej jakości, z wyjątkiem zmiany jej temperatury, ponosi się wyłącznie w formie opłaty zmiennej.

1. Wysokość opłaty stałej za:
1) pobór wód podziemnych,
2) pobór wód powierzchniowych,
3) odprowadzanie do wód:
a) wód opadowych lub roztopowych ujętych w otwarte lub zamknięte systemy kanalizacji deszczowej służące do odprowadzania opadów atmosferycznych albo systemy kanalizacji zbiorczej w granicach administracyjnych miast,
b) wód pochodzących z odwodnienia gruntów w granicach administracyjnych miast,
4) wprowadzanie ścieków do wód lub do ziemi
– ustalają Wody Polskie oraz przekazują podmiotom obowiązanym do ponoszenia opłat za usługi wodne w formie informacji rocznej, zawierającej także sposób obliczenia tej opłaty.
2. Wysokość opłaty stałej za pobór wód podziemnych ustala się jako iloczyn jednostkowej stawki opłaty, czasu wyrażonego w dniach i maksymalnej ilości wody podziemnej wyrażonej w midx3/s, która może być pobrana na podstawie pozwolenia wodnoprawnego albo pozwolenia zintegrowanego.
3. Wysokość opłaty stałej za pobór wód powierzchniowych ustala się jako iloczyn jednostkowej stawki opłaty, czasu wyrażonego w dniach i maksymalnej ilości wody powierzchniowej wyrażonej w midx3/s, która może być pobrana na podstawie pozwolenia wodnoprawnego albo pozwolenia zintegrowanego.
4. Wysokość opłaty stałej za odprowadzanie do wód:
1) wód opadowych lub roztopowych ujętych w otwarte lub zamknięte systemy kanalizacji deszczowej służące do odprowadzania opadów atmosferycznych albo systemy kanalizacji zbiorczej w granicach administracyjnych miast,
2) wód pochodzących z odwodnienia gruntów w granicach administracyjnych miast
– ustala się jako iloczyn jednostkowej stawki opłaty, czasu wyrażonego w dniach i określonej w pozwoleniu wodnoprawnym albo w pozwoleniu zintegrowanym maksymalnej ilości wód, wyrażonej w midx3/s, odprowadzanych do wód.
4a. Na potrzeby ustalenia wysokości opłaty stałej za odprowadzanie do wód – wód opadowych lub roztopowych ujętych w otwarte lub zamknięte systemy kanalizacji deszczowej, za czas ich wprowadzania uznaje się średnią roczną liczbę zrzutów wód opadowych lub roztopowych ustaloną w pozwoleniu wodnoprawnym z przelewów kanalizacji deszczowej.
5. Wysokość opłaty stałej za wprowadzanie ścieków do wód lub do ziemi ustala się jako iloczyn jednostkowej stawki opłaty, czasu wyrażonego w dniach i określonej w pozwoleniu wodnoprawnym albo w pozwoleniu zintegrowanym maksymalnej ilości ścieków wprowadzanych do wód lub do ziemi, wyrażonej w midx3/s. Na potrzeby ustalenia wysokości opłaty stałej za wprowadzanie ścieków z przelewów burzowych komunalnej kanalizacji ogólnospławnej do wód, za czas wprowadzania tych ścieków do wód uznaje się, ustaloną w pozwoleniu wodnoprawnym, średnią roczną liczbę zrzutów z przelewów burzowych komunalnej kanalizacji ogólnospławnej.
5a. Opłatę stałą ponosi się za okres od dnia, w którym pozwolenie wodnoprawne albo pozwolenie zintegrowane stało się ostateczne do dnia jego wygaśnięcia, cofnięcia lub utraty mocy bez względu na przyczynę.
5b. W przypadku realizacji przedsięwzięcia w zakresie obiektów liniowych, opłatę stałą ponosi się za okres od dnia przystąpienia do użytkowania urządzenia wodnego służącego do realizacji usług wodnych.
6. Podmiot obowiązany do ponoszenia opłat za usługi wodne wnosi opłatę stałą na rachunek bankowy Wód Polskich w 4 równych ratach kwartalnych nie później niż do końca miesiąca następującego po upływie każdego kwartału.
7. Jeżeli podmiot obowiązany do ponoszenia opłat za usługi wodne zaniechał wykonania obowiązku, o którym mowa w ust. 6, właściwy organ Wód Polskich określa wysokość opłaty stałej w drodze decyzji.
8. Zaskarżenie decyzji, o której mowa w ust. 7, nie wstrzymuje jej wykonania.

1. Wysokość opłaty zmiennej za pobór wód podziemnych lub wód powierzchniowych ustala się jako iloczyn jednostkowej stawki opłaty i ilości pobranych wód podziemnych lub wód powierzchniowych, wyrażonej w midx3.
2. Wysokość opłaty zmiennej za pobór wód podziemnych lub wód powierzchniowych do celów realizacji zadań własnych gminy w zakresie zbiorowego zaopatrzenia ludności w wodę przeznaczoną do spożycia przez ludzi ustala się jako iloczyn jednostkowej stawki opłaty i ilości pobranych wód podziemnych lub wód powierzchniowych, wyrażonej w midx3.
3. Wysokość opłaty za pobór wód do celów elektrowni wodnych ustala się jako sumę iloczynów jednostkowej stawki opłaty i ilości energii elektrycznej wyprodukowanej w obiekcie energetyki wodnej, wyrażonej w MWh, oraz stawki opłaty i ilości wód podziemnych lub wód powierzchniowych pobranych bezzwrotnie na potrzeby technologiczne, wyrażonej w midx3, nieprzeznaczonej wprost do produkcji energii elektrycznej.
3a. Wysokość opłaty zmiennej za pobór wód do celów, o których mowa w art. 270 składniki opłaty za usługi wodne ust. 2 pkt 4, ustala się jako sumę iloczynów jednostkowej stawki opłaty i ilości energii cieplnej wyprodukowanej lub pobranej w instalacji, wyrażonej w MWh, oraz stawki opłaty i ilości wód podziemnych lub wód powierzchniowych pobranych bezzwrotnie na potrzeby technologiczne, wyrażonej w midx3, nieprzeznaczonej wprost do produkcji energii cieplnej.
3b. Wysokość opłaty zmiennej za wprowadzanie wód pochodzących z pomp ciepła lub akumulatorów ciepła warstwy wodonośnej do wód ustala się jako iloczyn jednostkowej stawki opłaty i ilości wód wprowadzanych do wód, pochodzących z pomp ciepła lub akumulatorów ciepła warstwy wodonośnej, wyrażonej w midx3, z uwzględnieniem ich temperatury.
4. Wysokość opłaty zmiennej za pobór wód do celów zapewnienia funkcjonowania systemów chłodzenia elektrowni i elektrociepłowni ustala się jako iloczyn jednostkowej stawki opłaty i wyrażonej w midx3 różnicy między ilością wód pobranych do tych celów a ilością wód z obiegów chłodzących elektrowni lub elektrociepłowni – wprowadzanych do wód lub do ziemi.
4a. W przypadku poboru wód podziemnych lub wód powierzchniowych bez wymaganego pozwolenia wodnoprawnego albo pozwolenia zintegrowanego ilości pobranych wód podziemnych lub wód powierzchniowych ustala się w toku kontroli gospodarowania wodami, przyjmując pobór wynikający z maksymalnej technicznej wydajności eksploatowanych instalacji lub urządzeń do poboru wód, a także przyjmując okres eksploatacji instalacji lub urządzenia do poboru wód przez jeden kwartał, jeżeli w toku kontroli gospodarowania wodami nie ustalono tego okresu eksploatacji.
5. Wysokość opłaty zmiennej za odprowadzanie do wód – wód opadowych lub roztopowych ujętych w otwarte lub zamknięte systemy kanalizacji deszczowej służące do odprowadzania opadów atmosferycznych w granicach administracyjnych miast, ustala się jako iloczyn jednostkowej stawki opłaty, ilości odprowadzonych wód, wyrażonej w midx3, i czasu, wyrażonego w latach, z uwzględnieniem istnienia urządzeń do retencjonowania wody z terenów uszczelnionych oraz ich pojemności.
5a. W przypadku odprowadzania wód opadowych lub roztopowych z przelewów kanalizacji deszczowej do wód w zakresie ustalonym w pozwoleniu wodnoprawnym albo pozwoleniu zintegrowanym opłatę zmienną za odprowadzanie wód opadowych lub roztopowych z tych przelewów ustala się za każdy przelew w wysokości stanowiącej równowartość 10% ustalonej opłaty zmiennej, o której mowa w ust. 5, należnej za okres rozliczeniowy, w którym doszło do uruchomienia przelewu.
6. Wysokość opłaty zmiennej za wprowadzanie ścieków do wód lub do ziemi ustala się jako iloczyn jednostkowej stawki opłaty i wyrażonej w kg ilości substancji wprowadzanych ze ściekami do wód lub do ziemi, w tym substancji wyrażonych jako wskaźnik:
1) pięciodobowego biochemicznego zapotrzebowania tlenu (BZT₅);
2) chemicznego zapotrzebowania tlenu;
3) zawiesiny ogólnej;
4) sumy chlorków i siarczanów (Cl+SO₄).
6a. Wysokość opłaty zmiennej za wprowadzanie ścieków do wód lub ziemi ustala się także z uwzględnieniem ilości ścieków oczyszczonych lub podczyszczonych w systemie oczyszczania lub podczyszczania ścieków zasolonych, odprowadzanych z zakładu odprowadzającego ścieki o zwiększonym zasoleniu oraz zastosowania systemu retencyjno-dozującego lub innego systemu pozwalającego uzyskać ten sam efekt, co system retencyjno-dozujący.
6b. W przypadku wprowadzania ścieków do wód lub ziemi bez wymaganego pozwolenia wodnoprawnego albo pozwolenia zintegrowanego ilość ścieków wprowadzonych do wód lub ziemi ustala się w toku kontroli gospodarowania wodami, przyjmując ilość ścieków wynikającą z maksymalnej technicznej wydajności instalacji lub urządzeń służących do wprowadzania ścieków do wód lub ziemi, a także przyjmując okres eksploatacji instalacji lub urządzenia do wprowadzania ścieków do wód lub ziemi przez jeden kwartał, jeżeli w toku kontroli gospodarowania wodami nie ustalono tego okresu eksploatacji.
6c. W przypadku wprowadzania ścieków do wód lub ziemi bez wymaganego pozwolenia wodnoprawnego albo pozwolenia zintegrowanego ilości substancji wprowadzanych ze ściekami do wód lub ziemi, w tym substancji wyrażonych jako wskaźnik:
1) pięciodobowego biochemicznego zapotrzebowania tlenu (BZT5),
2) chemicznego zapotrzebowania tlenu,
3) zawiesiny ogólnej,
4) sumy chlorków i siarczanów (Cl+SO4)
– ustala się, przyjmując najwyższe dopuszczalne wartości substancji zanieczyszczających dla danego rodzaju ścieków, określone w przepisach wydanych na podstawie art. 99 rozporządzenia w sprawie warunków wprowadzania ścieków do wód lub do ziemi ust. 1.
6d. W przypadku wprowadzania do wód ścieków z przelewów burzowych komunalnej kanalizacji ogólnospławnej w zakresie ustalonym w pozwoleniu wodnoprawnym albo pozwoleniu zintegrowanym opłatę zmienną za wprowadzenie do wód ścieków z tych przelewów ustala się za każdy przelew w wysokości stanowiącej równowartość 10% ustalonej opłaty zmiennej, o której mowa w ust. 6, należnej za okres rozliczeniowy, w którym doszło do uruchomienia przelewu burzowego.
7. Wysokość opłaty zmiennej za wprowadzanie do wód lub do ziemi wód pochodzących z obiegów chłodzących elektrowni lub elektrociepłowni ustala się jako iloczyn jednostkowej stawki opłaty i ilości wprowadzanych do wód lub do ziemi wód pochodzących z obiegów chłodzących, wyrażonej w damidx3, z uwzględnieniem ich temperatury.
7a. W przypadku wprowadzania wód pochodzących z obiegów chłodzących elektrowni lub elektrociepłowni do wód lub ziemi bez wymaganego pozwolenia wodnoprawnego albo pozwolenia zintegrowanego ilość wód pochodzących z obiegów chłodzących elektrowni lub elektrociepłowni ustala się w toku kontroli gospodarowania wodami na podstawie maksymalnej technicznej wydajności instalacji lub urządzeń służących do wprowadzania wód pochodzących z obiegów chłodzących elektrowni lub elektrociepłowni do wód lub ziemi.
7b. W przypadku wprowadzania wód pochodzących z obiegów chłodzących elektrowni lub elektrociepłowni do wód lub ziemi bez wymaganego pozwolenia wodnoprawnego albo pozwolenia zintegrowanego temperaturę wód pochodzących z obiegów chłodzących elektrowni lub elektrociepłowni ustala się, przyjmując najwyższą dopuszczalną temperaturę określoną w przepisach wydanych na podstawie art. 99 rozporządzenia w sprawie warunków wprowadzania ścieków do wód lub do ziemi ust. 1.
8. Wysokość opłaty za zmniejszenie naturalnej retencji terenowej na skutek wykonywania na nieruchomości o powierzchni powyżej 3500 midx2 robót lub obiektów budowlanych trwale związanych z gruntem mających wpływ na zmniejszenie tej retencji przez wyłączenie więcej niż 70% powierzchni nieruchomości z powierzchni biologicznie czynnej na obszarach nieujętych w systemy kanalizacji otwartej lub zamkniętej ustala się jako iloczyn jednostkowej stawki opłaty, wyrażonej w midx2 wielkości utraconej powierzchni biologicznie czynnej oraz czasu wyrażonego w latach.
9. Wysokość opłaty za wydobywanie z wód powierzchniowych, w tym z morskich wód wewnętrznych wraz z wodami wewnętrznymi Zatoki Gdańskiej oraz wód morza terytorialnego, kamienia, żwiru, piasku oraz innych materiałów, a także wycinanie roślin z wód lub brzegu, ustala się jako iloczyn jednostkowej stawki opłaty i ilości:
1) wydobytego kamienia wyrażonej w Mg;
2) wydobytego żwiru lub piasku wyrażonej w Mg;
3) wydobytych innych materiałów wyrażonej w Mg;
4) wyciętej trzciny lub wikliny wyrażonej w midx3.
9a. W przypadku wydobywania z wód powierzchniowych, w tym morskich wód wewnętrznych wraz z wodami wewnętrznymi Zatoki Gdańskiej oraz wód morza terytorialnego, kamienia, żwiru, piasku oraz innych materiałów, a także wycinania roślin z wód lub brzegu bez wymaganego pozwolenia wodnoprawnego ilość wydobytego kamienia, żwiru, piasku oraz innych materiałów, a także wyciętych roślin z wód lub brzegu ustala się na podstawie badań, pomiarów lub innych czynności kontrolnych wykonywanych w ramach kontroli gospodarowania wodami.
10. Ustalając wysokość opłat, o których mowa w ust. 1–9, uwzględnia się okres rozliczeniowy wynoszący kwartał.
11. Ustalenie ilości pobranych wód podziemnych lub wód powierzchniowych lub ilości ścieków wprowadzanych do wód lub do ziemi odbywa się na podstawie odczytu wskazań przyrządów pomiarowych lub na podstawie danych z systemów pomiarowych.
12. Podmiot obowiązany do ponoszenia opłat za usługi wodne jest obowiązany zapewnić odrębny pomiar ilości pobieranych wód podziemnych oraz pobieranych wód powierzchniowych.
13. Jeżeli podmiot obowiązany do ponoszenia opłat za usługi wodne pobiera wody podziemne lub wody powierzchniowe do różnych celów lub potrzeb, jest obowiązany zapewnić odrębny pomiar ilości wody pobieranej do tych celów lub potrzeb.
14. Odczytu wskazań przyrządów pomiarowych dokonuje pracownik Wód Polskich.
15. Podmiot obowiązany do ponoszenia opłat za usługi wodne jest obowiązany zapewnić dostęp do nieruchomości w zakresie niezbędnym do dokonania odczytu wskazań ilości pobranych wód podziemnych lub wód powierzchniowych, lub ilości ścieków wprowadzanych do wód lub do ziemi.
16. Odczytu wskazań pomiaru ilości pobranych wód podziemnych lub wód powierzchniowych lub ilości ścieków wprowadzanych do wód lub do ziemi można dokonać także przy pomocy przyrządu pomiarowego zapewniającego możliwość zdalnego odczytu wskazań przez Wody Polskie.
16a. Podmiot obowiązany do ponoszenia opłat za usługi wodne za pobór wód do celów elektrowni wodnych jest obowiązany przekazywać Wodom Polskim deklaracje kwartalne o ilości energii elektrycznej wyprodukowanej w obiekcie energetyki wodnej, wyrażonej w MWh, zgodnie z wzorem zamieszczonym w Biuletynie Informacji Publicznej na stronie podmiotowej Wód Polskich, w terminie 14 dni od dnia, w którym upływa dzień przypadający na koniec każdego kwartału.
16b. Deklaracja, o której mowa w ust. 16a, zawiera:
1) oznaczenie podmiotu składającego deklarację, określające:
a) nazwę,
b) REGON,
c) adres siedziby,
d) numer telefonu,
e) adres e-mail;
2) określenie obiektu energetyki wodnej, którego dotyczy deklaracja;
3) określenie ilości energii elektrycznej wyprodukowanej w obiekcie energetyki wodnej;
4) określenie kwartału, za który jest składana deklaracja;
5) dane dotyczące pozwolenia wodnoprawnego:
a) oznaczenie organu właściwego do wydania pozwolenia wodnoprawnego,
b) znak decyzji,
c) datę udzielenia pozwolenia wodnoprawnego,
d) datę obowiązywania pozwolenia wodnoprawnego.
17. Wysokość opłat, o których mowa w ust. 1–7 i 9, ustalają Wody Polskie oraz przekazują podmiotom obowiązanym do ponoszenia opłat za usługi wodne, w formie informacji, zawierającej także sposób obliczenia tej opłaty.
18. Podmiot obowiązany do ponoszenia opłat za usługi wodne wnosi opłatę na rachunek bankowy Wód Polskich w terminie 14 dni od dnia, w którym doręczono mu informację, o której mowa w ust. 17.
19. Jeżeli podmiot obowiązany do ponoszenia opłat za usługi wodne zaniechał wykonania obowiązku, o którym mowa w ust. 18, właściwy organ Wód Polskich określa wysokość opłaty w drodze decyzji.
20. Podmiot obowiązany do ponoszenia opłat za usługi wodne wnosi opłatę określoną w decyzji, o której mowa w ust. 19, na rachunek bankowy Wód Polskich w terminie 14 dni od dnia doręczenia mu tej decyzji.
21. Zaskarżenie decyzji, o której mowa w ust. 19, nie wstrzymuje jej wykonania.
22. Wysokość opłaty za usługi wodne, o której mowa w ust. 8, ustala wójt, burmistrz lub prezydent miasta oraz przekazuje podmiotom obowiązanym do ponoszenia opłat za usługi wodne, w formie informacji, zawierającej także sposób obliczenia tej opłaty.
23. Podmiot obowiązany do ponoszenia opłaty za usługi wodne, o której mowa w ust. 8, wnosi opłatę na rachunek bankowy właściwego urzędu gminy (miasta) w terminie 14 dni od dnia, w którym doręczono mu informację, o której mowa w ust. 22.
24. Jeżeli podmiot obowiązany do ponoszenia opłaty za usługi wodne, o której mowa w ust. 8, zaniechał wykonania obowiązku, o którym mowa w ust. 23, wójt, burmistrz lub prezydent miasta określa wysokość opłaty w drodze decyzji.
25. Podmiot obowiązany do ponoszenia opłaty za usługi wodne, o której mowa w ust. 8, wnosi opłatę określoną w decyzji, o której mowa w ust. 24, na rachunek bankowy właściwego urzędu gminy (miasta) w terminie 14 dni od dnia doręczenia mu tej decyzji.
26. Zaskarżenie decyzji, o której mowa w ust. 24, nie wstrzymuje jej wykonania.

1. Podmiot obowiązany do ponoszenia opłat za usługi wodne, któremu przekazano informację, o której mowa w art. 271 wysokość opłaty stałej za usługi wodne ust. 1 oraz w art. 272 wysokość opłaty zmiennej za usługi wodne ust. 17 albo 22, może złożyć reklamację, jeżeli nie zgadza się z wysokością opłaty.
2. Reklamację składa się odpowiednio do Wód Polskich albo właściwego wójta, burmistrza lub prezydenta miasta, w terminie nie dłuższym niż 14 dni od dnia otrzymania odpowiednio informacji, o której mowa w art. 271 wysokość opłaty stałej za usługi wodne ust. 1 oraz w art. 272 wysokość opłaty zmiennej za usługi wodne ust. 17 albo 22.
3. Złożenie reklamacji nie wstrzymuje wykonania obowiązku, o którym mowa w art. 271 wysokość opłaty stałej za usługi wodne ust. 6 oraz w art. 272 wysokość opłaty zmiennej za usługi wodne ust. 18 albo 23.
4. Wody Polskie albo wójt, burmistrz lub prezydent miasta rozpatrują reklamację w terminie 14 dni od dnia jej otrzymania.
5. W razie uznania reklamacji Wody Polskie albo wójt, burmistrz lub prezydent miasta przekazują podmiotowi obowiązanemu do ponoszenia opłat za usługi wodne nową informację, zawierającą także sposób obliczenia opłaty za usługi wodne.
6. W razie nieuznania reklamacji właściwy organ Wód Polskich albo wójt, burmistrz lub prezydent miasta określają wysokość opłaty za usługi wodne w drodze decyzji.
7. W przypadku, o którym mowa w ust. 5, w terminie 14 dni od dnia przekazania podmiotowi obowiązanemu do ponoszenia opłat za usługi wodne nowej informacji temu podmiotowi zwraca się różnicę między wysokością opłaty za usługi wodne, wniesionej na podstawie art. 271 wysokość opłaty stałej za usługi wodne ust. 6 lub art. 272 wysokość opłaty zmiennej za usługi wodne ust. 18 albo 23, a wysokością opłaty za usługi wodne wynikającą z nowej informacji.
8. Od decyzji, o której mowa w ust. 6, podmiotowi korzystającemu z usług wodnych przysługuje skarga do sądu administracyjnego.
9. Reklamacja przysługuje raz w okresie rozliczeniowym.
10. Zaskarżenie decyzji, o której mowa w ust. 6, nie wstrzymuje jej wykonania.

W przypadku złożenia reklamacji, o której mowa w art. 273 reklamacja w sprawie wysokości opłaty za usługi wodne ust. 1, przepisów art. 10 zasada czynnego udziału stron w postępowaniu § 1 oraz art. 61 wszczęcie postępowania administracyjnego § 4 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. – Kodeks postępowania administracyjnego nie stosuje się.

Górne jednostkowe stawki opłat za usługi wodne, o których mowa w art. 268 opłaty za usługi wodne ust. 1 pkt 1–3 oraz w art. 269 opłaty za inne usługi wodne, wynoszą:
1) za pobór wód w formie opłaty stałej:
a) za pobór wód podziemnych – 500 zł na dobę za 1 midx3/s za określony w pozwoleniu wodnoprawnym albo w pozwoleniu zintegrowanym maksymalny pobór wód,
b) za pobór wód powierzchniowych – 250 zł na dobę za 1 midx3/s za określony w pozwoleniu wodnoprawnym albo w pozwoleniu zintegrowanym maksymalny pobór wód;
2) za pobór wód w formie opłaty zmiennej, w zależności od ilości pobieranej wody w ramach pozwolenia wodnoprawnego albo pozwolenia zintegrowanego:
a) do celów wydobywania węgla kamiennego i węgla brunatnego (lignitu):
– 0,70 zł za 1 midx3 pobranych wód podziemnych,
– 0,35 zł za 1 midx3 pobranych wód powierzchniowych,
b) do celów pozostałego górnictwa i wydobywania:
– 0,70 zł za 1 midx3 pobranych wód podziemnych,
– 0,35 zł za 1 midx3 pobranych wód powierzchniowych,
c) do celów produkcji artykułów spożywczych:
– 0,70 zł za 1 midx3 pobranych wód podziemnych,
– 0,35 zł za 1 midx3 pobranych wód powierzchniowych,
d) do celów produkcji napojów:
– 0,70 zł za 1 midx3 pobranych wód podziemnych,
– 0,35 zł za 1 midx3 pobranych wód powierzchniowych,
e) do celów produkcji wyrobów tekstylnych:
– 0,70 zł za 1 midx3 pobranych wód podziemnych,
– 0,35 zł za 1 midx3 pobranych wód powierzchniowych,
f) do celów produkcji odzieży:
– 0,70 zł za 1 midx3 pobranych wód podziemnych,
– 0,35 zł za 1 midx3 pobranych wód powierzchniowych,
g) do celów produkcji skór i wyrobów ze skór wyprawionych:
– 0,70 zł za 1 midx3 pobranych wód podziemnych,
– 0,35 zł za 1 midx3 pobranych wód powierzchniowych,
h) do celów produkcji wyrobów z drewna oraz korka, z wyłączeniem mebli, oraz do celów produkcji wyrobów ze słomy i materiałów używanych do wyplatania:
– 0,70 zł za 1 midx3 pobranych wód podziemnych,
– 0,35 zł za 1 midx3 pobranych wód powierzchniowych,
i) do celów produkcji papieru i wyrobów z papieru:
– 0,70 zł za 1 midx3 pobranych wód podziemnych,
– 0,35 zł za 1 midx3 pobranych wód powierzchniowych,
j) do celów wytwarzania i przetwarzania koksu i produktów rafinacji ropy naftowej:
– 0,70 zł za 1 midx3 pobranych wód podziemnych,
– 0,35 zł za 1 midx3 pobranych wód powierzchniowych,
k) do celów produkcji chemikaliów i wyrobów chemicznych:
– 0,70 zł za 1 midx3 pobranych wód podziemnych,
– 0,35 zł za 1 midx3 pobranych wód powierzchniowych,
l) do celów produkcji podstawowych substancji farmaceutycznych oraz leków
i pozostałych wyrobów farmaceutycznych:
– 0,70 zł za 1 midx3 pobranych wód podziemnych,
– 0,35 zł za 1 midx3 pobranych wód powierzchniowych,
m) do celów produkcji wyrobów z gumy i tworzyw sztucznych:
– 0,70 zł za 1 midx3 pobranych wód podziemnych,
– 0,35 zł za 1 midx3 pobranych wód powierzchniowych,
n) do celów produkcji wyrobów z pozostałych mineralnych surowców niemetalicznych:
– 0,70 zł za 1 midx3 pobranych wód podziemnych,
– 0,35 zł za 1 midx3 pobranych wód powierzchniowych,
o) do celów produkcji metali:
– 0,70 zł za 1 midx3 pobranych wód podziemnych,
– 0,35 zł za 1 midx3 pobranych wód powierzchniowych,
p) do celów produkcji metalowych wyrobów gotowych, z wyłączeniem maszyn i urządzeń:
– 0,70 zł za 1 midx3 pobranych wód podziemnych,
– 0,35 zł za 1 midx3 pobranych wód powierzchniowych,
q) do celów produkcji komputerów oraz wyrobów elektronicznych i optycznych:
– 0,70 zł za 1 midx3 pobranych wód podziemnych,
– 0,35 zł za 1 midx3 pobranych wód powierzchniowych,
r) do celów produkcji urządzeń elektrycznych:
– 0,70 zł za 1 midx3 pobranych wód podziemnych,
– 0,35 zł za 1 midx3 pobranych wód powierzchniowych,
s) do celów produkcji innych maszyn i urządzeń:
– 0,70 zł za 1 midx3 pobranych wód podziemnych,
– 0,35 zł za 1 midx3 pobranych wód powierzchniowych,
t) do celów produkcji pojazdów samochodowych oraz przyczep i naczep, z wyłączeniem motocykli:
– 0,70 zł za 1 midx3 pobranych wód podziemnych,
– 0,35 zł za 1 midx3 pobranych wód powierzchniowych,
u) do celów produkcji innego sprzętu transportowego:
– 0,70 zł za 1 midx3 pobranych wód podziemnych,
– 0,35 zł za 1 midx3 pobranych wód powierzchniowych,
v) do celów produkcji mebli:
– 0,70 zł za 1 midx3 pobranych wód podziemnych,
– 0,35 zł za 1 midx3 pobranych wód powierzchniowych,
w) do celów produkcji wyrobów tytoniowych, poligrafii i reprodukcji zapisanych nośników informacji, produkcji innych wyrobów, naprawy, konserwacji i instalowania maszyn i urządzeń:
– 0,70 zł za 1 midx3 pobranych wód podziemnych,
– 0,35 zł za 1 midx3 pobranych wód powierzchniowych,
x) do celów wytwarzania i zaopatrywania w energię elektryczną, gaz, parę wodną, gorącą wodę i powietrze do układów klimatyzacyjnych:
– 0,70 zł za 1 midx3 pobranych wód podziemnych,
– 0,35 zł za 1 midx3 pobranych wód powierzchniowych,
y) do celów zapewnienia funkcjonowania systemów chłodzenia elektrowni i elektrociepłowni dla instalacji posiadających w dniu wejścia w życie ustawy ważne pozwolenia wodnoprawne albo pozwolenia zintegrowane:
– 0,70 zł za 1 midx3 różnicy między ilością wód podziemnych pobranych do tych celów a ilością wód z obiegów chłodzących elektrowni lub elektrociepłowni – wprowadzanych do wód lub do ziemi,
– 0,35 zł za 1 midx3 różnicy między ilością wód powierzchniowych pobranych do tych celów a ilością wód z obiegów chłodzących elektrowni lub elektrociepłowni – wprowadzanych do wód lub do ziemi,
z) do celów zapewnienia funkcjonowania systemów chłodzenia elektrowni i elektrociepłowni dla instalacji, które po dniu wejścia w życie ustawy uzyskały pozwolenia wodnoprawne albo pozwolenia zintegrowane:
– 0,70 zł za 1 midx3 różnicy między ilością wód podziemnych pobranych do tych celów a ilością wód z obiegów chłodzących elektrowni lub elektrociepłowni – wprowadzanych do wód lub do ziemi,
– 0,35 zł za 1 midx3 różnicy między ilością wód powierzchniowych pobranych do tych celów a ilością wód z obiegów chłodzących elektrowni lub elektrociepłowni – wprowadzanych do wód lub do ziemi,
za) do celów poboru, uzdatniania i dostarczania wody:
– 0,70 zł za 1 midx3 pobranych wód podziemnych,
– 0,35 zł za 1 midx3 pobranych wód powierzchniowych,
zb) do celów odprowadzania i oczyszczania ścieków:
– 0,70 zł za 1 midx3 pobranych wód podziemnych,
– 0,35 zł za 1 midx3 pobranych wód powierzchniowych,
zc) do celów działalności związanej ze zbieraniem, przetwarzaniem i unieszkodliwianiem odpadów oraz do celu odzysku surowców:
– 0,70 zł za 1 midx3 pobranych wód podziemnych,
– 0,35 zł za 1 midx3 pobranych wód powierzchniowych,
zd) do celów robót budowlanych związanych ze wznoszeniem budynków:
– 0,70 zł za 1 midx3 pobranych wód podziemnych,
– 0,35 zł za 1 midx3 pobranych wód powierzchniowych,
ze) do celów robót związanych z budową obiektów inżynierii lądowej i wodnej:
– 0,70 zł za 1 midx3 pobranych wód podziemnych,
– 0,35 zł za 1 midx3 pobranych wód powierzchniowych,
zf) do celów robót budowlanych specjalistycznych:
– 0,70 zł za 1 midx3 pobranych wód podziemnych,
– 0,35 zł za 1 midx3 pobranych wód powierzchniowych,
zg) do celów handlu hurtowego i detalicznego, naprawy pojazdów samochodowych, włączając motocykle:
– 0,70 zł za 1 midx3 pobranych wód podziemnych,
– 0,35 zł za 1 midx3 pobranych wód powierzchniowych,
zh) do celów administracji publicznej i obrony narodowej, obowiązkowego zabezpieczenia społecznego:
– 0,70 zł za 1 midx3 pobranych wód podziemnych,
– 0,35 zł za 1 midx3 pobranych wód powierzchniowych,
zi) do celów opieki zdrowotnej i pomocy społecznej:
– 0,70 zł za 1 midx3 pobranych wód podziemnych,
– 0,35 zł za 1 midx3 pobranych wód powierzchniowych,
zj) do innych celów niż wymienione w lit. a–zi, określonych w Polskiej Klasyfikacji Działalności:
– 0,70 zł za 1 midx3 pobranych wód podziemnych,
– 0,35 zł za 1 midx3 pobranych wód powierzchniowych;
3) za pobór wód w formie opłaty zmiennej, w zależności od ilości pobieranej wody w ramach pozwolenia wodnoprawnego albo pozwolenia zintegrowanego:
a) do celów elektrowni wodnych – 1,24 zł za 1 MWh wyprodukowanej energii elektrycznej w obiekcie energetyki wodnej oraz 0,35 zł za pobór bezzwrotny 1 midx3 wody technologicznej nieprzeznaczonej wprost do produkcji energii elektrycznej,
b) do celów rolniczych na potrzeby zaopatrzenia w wodę ludzi i zwierząt gospodarskich, w zakresie niebędącym zwykłym korzystaniem z wód:
– 0,10 zł za 1 midx3 pobranych wód podziemnych,
– 0,05 zł za 1 midx3 pobranych wód powierzchniowych,
c) do celów rolniczych lub leśnych na potrzeby nawadniania gruntów i upraw, pobieranej za pomocą urządzeń pompowych – 0,15 zł za 1 midx3 pobranych wód podziemnych,
d) do celów, o których mowa w art. 270 składniki opłaty za usługi wodne ust. 2 pkt 4 – 1,00 zł za 1 MWh energii cieplnej wyprodukowanej lub pobranej przez instalacje oraz 0,80 zł za pobór bezzwrotny 1 midx3 wody technologicznej nieprzeznaczonej wprost do produkcji lub poboru energii cieplnej;
4) za pobór wód w formie opłaty zmiennej, w zależności od ilości pobieranych wód podziemnych lub wód powierzchniowych w ramach pozwoleń wodnoprawnych albo pozwoleń zintegrowanych, do celów realizacji zadań własnych gminy w zakresie zbiorowego zaopatrzenia ludności w wodę przeznaczoną do spożycia przez ludzi:
a) 0,30 za 1 midx3 pobranych wód podziemnych lub wód powierzchniowych w ilości średniorocznej przekraczającej 1,0 midx3/s,
b) 0,20 zł za 1 midx3 pobranych wód podziemnych lub wód powierzchniowych w ilości średniorocznej od 0,26 do 1,0 midx3/s,
c) 0,15 zł za 1 midx3 pobranych wód podziemnych lub wód powierzchniowych w ilości średniorocznej nieprzekraczającej 0,25 midx3/s;
5) za odprowadzanie do wód – wód:
a) w formie opłaty stałej – 5 zł na dobę za 1 midx3/s za określoną w pozwoleniu wodnoprawnym albo w pozwoleniu zintegrowanym maksymalną ilość wód opadowych lub roztopowych odprowadzanych do wód z otwartych lub zamkniętych systemów kanalizacji deszczowej służących do odprowadzania opadów atmosferycznych,
b) w formie opłaty stałej – 0,70 zł za 1 midx3/s za określoną w pozwoleniu wodnoprawnym albo w pozwoleniu zintegrowanym maksymalną ilość wód pochodzących z odwodnienia gruntów w granicach administracyjnych miast,
c) w formie opłaty zmiennej:
– wód opadowych lub roztopowych ujętych w otwarte lub zamknięte systemy kanalizacji deszczowej służące do odprowadzania opadów atmosferycznych w granicach administracyjnych miast bez urządzeń do retencjonowania wody z terenów uszczelnionych – 1,50 zł za 1 midx3 na 1 rok,
– wód opadowych lub roztopowych ujętych w otwarte lub zamknięte systemy kanalizacji deszczowej służące do odprowadzania opadów atmosferycznych w granicach administracyjnych miast z urządzeniami do retencjonowania wody o pojemności do 10% odpływu rocznego z terenów uszczelnionych – 1,25 zł za 1 midx3 na 1 rok,
– wód opadowych lub roztopowych ujętych w otwarte lub zamknięte systemy kanalizacji deszczowej służące do odprowadzania opadów atmosferycznych w granicach administracyjnych miast z urządzeniami do retencjonowania wody o pojemności powyżej 10% odpływu rocznego z terenów uszczelnionych – 1,00 zł za 1 midx3 na 1 rok,
– wód opadowych lub roztopowych ujętych w otwarte lub zamknięte systemy kanalizacji deszczowej służące do odprowadzania opadów atmosferycznych w granicach administracyjnych miast z urządzeniami do retencjonowania wody o pojemności powyżej 20% odpływu rocznego z terenów uszczelnionych – 0,75 zł za 1 midx3 na 1 rok,
– wód opadowych lub roztopowych ujętych w otwarte lub zamknięte systemy kanalizacji deszczowej służące do odprowadzania opadów atmosferycznych w granicach administracyjnych miast z urządzeniami do retencjonowania wody o pojemności powyżej 30% odpływu rocznego z terenów uszczelnionych – 0,15 zł za 1 midx3 na 1 rok;
6) za zmniejszenie naturalnej retencji terenowej na skutek wykonywania na nieruchomości o powierzchni powyżej 3500 midx2 robót lub obiektów budowlanych trwale związanych z gruntem mających wpływ na zmniejszenie tej retencji przez wyłączenie więcej niż 70% powierzchni nieruchomości z powierzchni biologicznie czynnej na obszarach nieujętych w systemy kanalizacji otwartej lub zamkniętej:
a) bez urządzeń do retencjonowania wody z powierzchni uszczelnionych trwale związanych z gruntem – 1,00 zł za 1 midx2 na 1 rok,
b) z urządzeniami do retencjonowania wody z powierzchni uszczelnionych o pojemności do 10% odpływu rocznego z powierzchni uszczelnionych trwale związanych z gruntem – 0,60 zł za 1 midx2 na 1 rok,
c) z urządzeniami do retencjonowania wody z powierzchni uszczelnionych o pojemności od 10 do 30% odpływu rocznego z powierzchni uszczelnionych trwale związanych z gruntem – 0,30 zł za 1 midx2 na 1 rok,
d) z urządzeniami do retencjonowania wody z powierzchni uszczelnionych o pojemności powyżej 30% odpływu rocznego z powierzchni uszczelnionych trwale związanych z gruntem – 0,10 zł za 1 midx2 na 1 rok;
7) za wprowadzanie ścieków do wód lub do ziemi w formie opłaty stałej – 500 zł na dobę za 1 midx3/s za określoną w pozwoleniu wodnoprawnym albo w pozwoleniu zintegrowanym maksymalną ilość ścieków wprowadzanych do wód lub do ziemi;
8) za wprowadzanie ścieków do wód lub do ziemi w formie opłaty zmiennej za 1 kg substancji wprowadzanych ze ściekami do wód lub do ziemi, wyrażonych jako wskaźnik:
a) pięciodobowego biochemicznego zapotrzebowania tlenu (BZT₅) – 4,28 zł,
b) chemicznego zapotrzebowania tlenu – 1,71 zł,
c) zawiesiny ogólnej – 0,52 zł,
d) sumy chlorków i siarczanów (Cl+SO₄) – 0,050 zł;
9) za wprowadzanie ścieków do wód lub do ziemi w formie opłaty zmiennej za 1 kg substancji wprowadzanych ze ściekami do wód lub do ziemi dla:
a) fenoli lotnych – 45,55 zł,
b) heksachlorocykloheksanu (HCH), tetrachlorometanu (czterochlorku węgla – CCl4), pentachlorofenolu (PCP), aldryny, dieldryny, endryny, izodryny, heksachlorobenzenu (HCB), heksachlorobutadienu (HCBD), trichlorometanu (chloroformu – CHCl3), 1,2-dichloroetanu (EDC), trichloroetylenu (TRI), tetrachloroetylenu (nadchloroetylenu – PER), trichlorobenzenu (TCB), rtęci, kadmu, cynku, miedzi, niklu, chromu, ołowiu, arsenu, wanadu i srebra – 124,56 zł;
10) za wprowadzanie do wód lub do ziemi 1 damidx3 wód pochodzących z obiegów chłodzących elektrowni lub elektrociepłowni:
a) 0,68 zł – jeżeli temperatura wprowadzanych wód pochodzących z obiegów chłodzących elektrowni lub elektrociepłowni jest wyższa niż +26°C, a nie przekracza +32°C,
b) 1,36 zł – jeżeli temperatura wprowadzanych wód pochodzących z obiegów chłodzących elektrowni lub elektrociepłowni jest wyższa niż +32°C, a nie przekracza +35°C,
c) 4,24 zł – jeżeli temperatura wprowadzanych wód pochodzących z obiegów chłodzących elektrowni lub elektrociepłowni jest wyższa niż +35°C;
10a) za wprowadzanie do wód podziemnych 1 midx3 wód pochodzących z pompy ciepła lub akumulatora ciepła warstwy wodonośnej:
a) 0,68 zł – jeżeli temperatura wprowadzanych wód pochodzących z pompy ciepła lub akumulatora ciepła warstwy wodonośnej jest wyższa niż +26°C, a nie przekracza +32°C,
b) 1,36 zł – jeżeli temperatura wprowadzanych wód pochodzących z pompy ciepła lub akumulatora ciepła warstwy wodonośnej jest wyższa niż +32°C, a nie przekracza +35°C,
c) 4,24 zł – jeżeli temperatura wprowadzanych wód pochodzących z pompy ciepła lub akumulatora ciepła warstwy wodonośnej jest wyższa niż +35°C;
11) za wydobywanie z wód powierzchniowych, w tym z morskich wód wewnętrznych wraz z wodami wewnętrznymi Zatoki Gdańskiej oraz wód morza terytorialnego, kamienia, żwiru, piasku oraz innych materiałów, a także wycinanie roślin z wód lub brzegu:
a) 0,75 zł za 1 Mg wydobytego kamienia,
b) 0,50 zł za 1 Mg wydobytego żwiru lub piasku,
c) 0,60 zł za 1 Mg wydobytych innych materiałów,
d) 10,70 zł za 1 midx3 wyciętej trzciny lub wikliny.

1. Wysokość opłaty za usługi wodne za pobór wód powierzchniowych na potrzeby chowu lub hodowli ryb w obiektach przepływowych, charakteryzujących się poborem zwrotnym, zależy od maksymalnej ilości wód możliwej do pobrania określonej w pozwoleniu wodnoprawnym.
2. Wysokość opłaty za usługi wodne za pobór wód podziemnych na potrzeby chowu lub hodowli ryb oraz innych organizmów wodnych zależy od maksymalnej ilości wód możliwej do pobrania określonej w pozwoleniu wodnoprawnym.
3. Wysokość opłaty za usługi wodne za pobór wód powierzchniowych na potrzeby chowu lub hodowli ryb oraz innych organizmów wodnych w stawach o wodzie stojącej zależy od powierzchni zalewanej, określonej w pozwoleniu wodnoprawnym.
4. Wysokość opłaty za usługi wodne za wprowadzanie do wód lub do ziemi ścieków z chowu lub hodowli ryb w obiektach przepływowych, charakteryzujących się poborem zwrotnym, zależy od rodzaju substancji zawartych w ściekach i ich ilości oraz rodzaju ścieków.
5. Wysokość opłaty za usługi wodne za wprowadzanie do wód lub do ziemi ścieków z chowu lub hodowli ryb oraz innych organizmów wodnych w stawach o wodzie stojącej zależy od wielkości produkcji ryb lub innych organizmów wodnych, wyprodukowanych w tych stawach.
6. Opłatę za usługi wodne za ścieki, o których mowa w ust. 4, ponosi się za substancje zawarte w ściekach wyrażone wskaźnikiem pięciodobowego biochemicznego zapotrzebowania tlenu (BZT₅), chemicznego zapotrzebowania tlenu, a także zawiesiny ogólnej.
7. Opłatę za usługi wodne za wprowadzanie do wód lub do ziemi ścieków, o których mowa w ust. 5, ponosi się w postaci zryczałtowanej za każde rozpoczęte 100 kg przyrostu masy ryb lub innych organizmów wodnych w ciągu cyklu produkcyjnego w stawach o wodzie stojącej.
8. Wysokość opłaty za:
1) pobór zwrotny wód podziemnych na potrzeby chowu lub hodowli ryb oraz innych organizmów wodnych ustala się jako iloczyn jednostkowej stawki opłaty, czasu i maksymalnej ilości wód podziemnych, która może być pobrana na podstawie pozwolenia wodnoprawnego albo pozwolenia zintegrowanego;
2) pobór zwrotny wód podziemnych na potrzeby chowu lub hodowli ryb oraz innych organizmów wodnych ustala się jako sumę iloczynu, o którym mowa w pkt 1, i iloczynu jednostkowej stawki opłaty i ilości pobranych wód podziemnych, jeżeli maksymalna ilość wód podziemnych możliwa do pobrania wynosi powyżej 0,05 midx3/s;
3) pobór wód powierzchniowych na potrzeby chowu lub hodowli ryb w obiektach przepływowych, charakteryzujących się poborem zwrotnym, ustala się jako iloczyn jednostkowej stawki opłaty i maksymalnej ilości wód powierzchniowych, która może być pobrana na podstawie pozwolenia wodnoprawnego albo pozwolenia zintegrowanego;
4) pobór wód powierzchniowych na potrzeby chowu lub hodowli ryb w obiektach przepływowych, charakteryzujących się poborem zwrotnym, ustala się jako sumę iloczynu, o którym mowa w pkt 3, i iloczynu jednostkowej stawki opłaty i ilości pobranej wody, jeżeli maksymalna ilość wód powierzchniowych możliwa do pobrania wynosi powyżej 0,5 midx3/s;
5) pobór wód powierzchniowych na potrzeby chowu lub hodowli ryb oraz innych organizmów wodnych w stawach o wodzie stojącej ustala się jako iloczyn jednostkowej stawki opłaty, czasu i powierzchni zalewu tych stawów;
6) wprowadzanie ścieków do wód lub do ziemi z chowu lub hodowli ryb w obiektach przepływowych, charakteryzujących się poborem zwrotnym, ustala się jako iloczyn jednostkowej stawki opłaty i ilości substancji wprowadzanych ze ściekami do wód lub do ziemi, w tym substancji wyrażonych jako wskaźnik:
a) pięciodobowego biochemicznego zapotrzebowania tlenu (BZT₅),
b) chemicznego zapotrzebowania tlenu,
c) zawiesiny ogólnej.
9. Ustalenie ilości wód podziemnych pobranych w ramach poboru zwrotnego na potrzeby chowu lub hodowli ryb oraz innych organizmów wodnych, jeżeli maksymalna ilość wód możliwa do pobrania wynosi powyżej 0,05 midx3/s, odbywa się na podstawie odczytu wskazań przyrządów pomiarowych.
10. Odczytu wskazań przyrządów pomiarowych dokonuje pracownik Wód Polskich.
11. Podmiot obowiązany do ponoszenia opłat za usługi wodne jest obowiązany zapewnić dostęp do nieruchomości w zakresie niezbędnym do dokonania odczytu wskazań, o których mowa w ust. 9.
12. Odczytu wskazań ilości ścieków wprowadzanych do wód lub do ziemi można dokonać także przy pomocy przyrządu pomiarowego zapewniającego możliwość zdalnego odczytu wskazań przez Wody Polskie.
13. Wysokość opłat, o których mowa w ust. 8, ustalają Wody Polskie oraz przekazują podmiotom obowiązanym do ponoszenia opłat za usługi wodne w formie informacji, zawierającej także sposób obliczenia tej opłaty.
14. Podmiot obowiązany do ponoszenia opłat za usługi wodne wnosi opłatę na rachunek bankowy Wód Polskich w terminie 14 dni od dnia, w którym doręczono mu informację, o której mowa w ust. 13.
15. Jeżeli podmiot obowiązany do ponoszenia opłat za usługi wodne zaniechał wykonania obowiązku, o którym mowa w ust. 14, właściwy organ Wód Polskich określa wysokość opłaty w drodze decyzji.
16. Podmiot obowiązany do ponoszenia opłat za usługi wodne jest obowiązany wnieść opłatę określoną w decyzji, o której mowa w ust. 15, na rachunek bankowy Wód Polskich w terminie 14 dni od dnia doręczenia tej decyzji.
17. Podmiot obowiązany do ponoszenia opłat za usługi wodne ponoszący opłatę w postaci zryczałtowanej za wprowadzanie do wód lub do ziemi ścieków z chowu lub hodowli ryb oraz innych organizmów wodnych w stawach o wodzie stojącej wnosi ją bez wezwania w terminie 2 miesięcy po zakończeniu cyklu produkcyjnego w obiektach chowu lub hodowli tych ryb oraz tych organizmów, obejmującego okres od dnia 1 maja roku rozpoczynającego cykl do dnia 30 kwietnia roku następującego po zakończeniu tego cyklu produkcyjnego.
18. Podmiot obowiązany do ponoszenia opłat za usługi wodne ponoszący opłatę, o której mowa w art. 268 opłaty za usługi wodne ust. 1 pkt 4, za pobór wód powierzchniowych na potrzeby chowu lub hodowli ryb oraz innych organizmów wodnych w stawach o wodzie stojącej, może wnieść tę opłatę bez wezwania za cały rok w postaci zryczałtowanej, w terminie do dnia 31 stycznia roku następującego po roku, którego dotyczy ta opłata.
19. Jeżeli podmiot obowiązany do ponoszenia opłat za usługi wodne zaniechał wykonania obowiązku, o którym mowa w ust. 17, właściwy organ Wód Polskich określa wysokość opłaty w drodze decyzji. Przepis ust. 16 stosuje się odpowiednio.
20. Górne jednostkowe stawki opłaty za pobór zwrotny wód podziemnych na potrzeby chowu lub hodowli ryb wynoszą:
1) 100 zł na kwartał, jeżeli maksymalna ilość wód podziemnych możliwa do pobrania wynosi poniżej 0,02 midx3/s;
2) 125 zł na kwartał, jeżeli maksymalna ilość wód podziemnych możliwa do pobrania wynosi od 0,02 do 0,05 midx3/s;
3) 125 zł na kwartał, jeżeli maksymalna ilość wód podziemnych możliwa do pobrania wynosi powyżej 0,05 midx3/s oraz 50 zł za każde kolejne 0,01 midx3/s pobranej wody.
21. Górne jednostkowe stawki opłaty za pobór wód powierzchniowych na potrzeby chowu lub hodowli ryb w obiektach przepływowych charakteryzujących się poborem zwrotnym wynoszą:
1) 100 zł na kwartał, jeżeli maksymalna ilość wód powierzchniowych możliwa do pobrania wynosi poniżej 0,2 midx3/s;
2) 125 zł na kwartał, jeżeli maksymalna ilość wód powierzchniowych możliwa do pobrania wynosi od 0,2 do 0,5 midx3/s;
3) 125 zł na kwartał, jeżeli maksymalna ilość wód powierzchniowych możliwa do pobrania wynosi powyżej 0,5 midx3/s oraz 50 zł za każde kolejne 0,1 midx3/s pobranej wody.
22. Górne jednostkowe stawki opłaty za pobór wód powierzchniowych na potrzeby chowu lub hodowli ryb oraz innych organizmów wodnych w stawach o wodzie stojącej wynoszą:
1) 1,00 zł za 1 ha na kwartał, jeżeli maksymalna powierzchnia zalewu wynosi do 100 ha;
2) 1,25 zł za 1 ha na kwartał, jeżeli maksymalna powierzchnia zalewu wynosi od 100 ha do 500 ha;
3) 1,50 zł za 1 ha na kwartał, jeżeli maksymalna powierzchnia zalewu wynosi powyżej 500 ha.
23. Górna jednostkowa stawka opłaty za wprowadzanie ścieków do wód lub do ziemi z chowu lub hodowli ryb w obiektach przepływowych, charakteryzujących się poborem zwrotnym, za 1 kg substancji wprowadzanych ze ściekami do wód lub do ziemi, wyrażonych jako wskaźnik:
1) pięciodobowego biochemicznego zapotrzebowania tlenu (BZT₅) – wynosi 4,28 zł;
2) chemicznego zapotrzebowania tlenu – wynosi 1,71 zł;
3) zawiesiny ogólnej – wynosi 0,52 zł.
24. Górna jednostkowa stawka opłaty za każde rozpoczęte 100 kg przyrostu masy ryb albo innych organizmów wodnych wynosi 0,272 zł, jeżeli średnioroczny przyrost masy tych ryb lub tych organizmów w poszczególnych latach cyklu produkcyjnego przekracza 1500 kg z 1 ha powierzchni użytkowej stawów o wodzie stojącej w jednym roku danego cyklu.
25. Przepisy art. 273 reklamacja w sprawie wysokości opłaty za usługi wodne stosuje się odpowiednio.

Wysokość stawki opłaty za wprowadzanie ścieków do jezior ustala się jako iloczyn liczby 2 i jednostkowych stawek opłaty określonych w art. 274 górne jednostkowe stawki opłat za usługi wodne pkt 8 i 9 oraz jednostkowych stawek opłaty określonych w art. 275 wysokość opłaty za pobór wód podziemnych na potrzeby chowu lub hodowli ryb oraz innych organizmów wodnych ust. 23.

1. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, jednostkowe stawki opłat, o których mowa w art. 274 górne jednostkowe stawki opłat za usługi wodne oraz w art. 275 wysokość opłaty za pobór wód podziemnych na potrzeby chowu lub hodowli ryb oraz innych organizmów wodnych ust. 20–24.
2. Rada Ministrów, wydając rozporządzenie, o którym mowa w ust. 1:
1) uwzględnia:
a) wielkość zasobów wodnych możliwych do wykorzystania w poszczególnych dorzeczach oraz koszt uzyskania wód z tych zasobów, dostępność zasobów środowiska, wymogi ochrony środowiska i stopień degradacji poszczególnych obszarów i zasobów, wynikające z dotychczasowych form korzystania ze środowiska,
b) uciążliwość substancji zawartych w ściekach dla środowiska,
c) potrzebę zapewnienia szczególnej ochrony zasobów wód podziemnych i wód jezior,
d) potrzebę racjonalnego gospodarowania zasobami wód opadowych lub roztopowych,
e) potrzebę retencjonowania wody,
f) potrzebę racjonalnego wykorzystywania zasobów kamienia, żwiru, piasku oraz innych materiałów wydobywanych z dna cieków, a także trzciny lub wikliny;
2) może zróżnicować wysokość stawek opłat w zależności od:
a) rodzaju substancji w ściekach i temperatury ścieków,
b) rodzaju ścieków,
c) jakości i rodzaju pobranej wody oraz jej przeznaczenia,
d) części obszaru państwa,
e) korzystania z systemu retencyjno-dozującego o określonej pojemności lub innego systemu pozwalającego uzyskać ten sam efekt co system retencyjno-dozujący,
f) oczyszczania lub podczyszczania ścieków przemysłowych lub wód pochodzących z odwodnienia zakładów górniczych, zawierających chlorki i siarczany w systemie oczyszczania lub podczyszczania ścieków zasolonych.
3. Współczynnik różnicujący jednostkową stawkę opłaty za usługę wodną w zakresie, o którym mowa w ust. 2 pkt 2 lit. e, dla systemu retencyjno-dozującego o pojemności pozwalającej wstrzymać wprowadzanie do wód ścieków przemysłowych lub wód pochodzących z odwodnienia zakładów górniczych, zawierających chlorki i siarczany, przez co najmniej:
1) 5 następujących po sobie dni ‒ wynosi 0,8;
2) 10 następujących po sobie dni ‒ wynosi 0,5.
4. Współczynnik różnicujący jednostkową stawkę opłaty za usługę wodną w zakresie, o którym mowa w ust. 2 pkt 2 lit. f, wynosi 0,35.

1. Wysokość opłaty za wprowadzenie ścieków do wód lub do ziemi ustala się, biorąc pod uwagę substancję wyrażoną jako wskaźnik, o którym mowa w art. 272 wysokość opłaty zmiennej za usługi wodne ust. 6, który powoduje opłatę najwyższą.
1a. Wysokość opłaty za wprowadzanie do wód lub do ziemi ścieków z chowu lub hodowli ryb w obiektach przepływowych charakteryzujących się poborem zwrotnym ustala się, biorąc pod uwagę substancję wyrażoną jako wskaźnik, o którym mowa w art. 275 wysokość opłaty za pobór wód podziemnych na potrzeby chowu lub hodowli ryb oraz innych organizmów wodnych ust. 8 pkt 6, który powoduje opłatę najwyższą.
2. W przypadku wprowadzania do wód lub do ziemi ścieków przemysłowych lub ścieków komunalnych innych niż ścieki bytowe, do opłaty ustalonej według zasady, o której mowa w ust. 1, dolicza się opłatę za inne substancje zawarte w ściekach.
3. Opłatę za wprowadzanie do wód lub do ziemi ścieków będących wodami zasolonymi ponosi się za sumę chlorków i siarczanów (Cl+SO₄).
4. Podstawą ustalenia opłaty za wprowadzanie ścieków do wód lub do ziemi jest ilość substancji zawartych w ściekach pomniejszona o ilość tych substancji zawartych w pobranych wodach, których zużycie spowodowało powstanie tych ścieków.
5. Ilość i skład ścieków wprowadzanych do wód lub do ziemi ustala się w miejscu wylotu ścieków z instalacji służących do ich oczyszczania lub kolektorów eksploatowanych przez podmiot obowiązany do ponoszenia opłaty za usługi wodne, z tym że w przypadku wprowadzania wód chłodniczych wraz z innymi rodzajami ścieków ilość i skład ścieków ustala się przed ich zmieszaniem.

Zwolnione z opłat za usługi wodne jest wprowadzanie:
1) do ziemi – ścieków w celu rolniczego wykorzystania, w przypadku posiadania pozwolenia wodnoprawnego albo pozwolenia zintegrowanego na takie ich wykorzystanie;
2) do wód lub do ziemi – wód pochodzących z obiegów chłodzących elektrowni lub elektrociepłowni, jeżeli ich temperatura nie przekracza +26°C albo różnica między temperaturą wód pobranych i wprowadzanych do wód lub do ziemi pochodzących z obiegów chłodzących elektrowni lub elektrociepłowni jest mniejsza niż 11°C;
2a) do wód – wód pochodzących z pompy ciepła lub akumulatora ciepła warstwy wodonośnej, jeżeli ich temperatura nie przekracza +26°C;
3) do wód lub do ziemi – ścieków będących wodami zasolonymi, jeżeli wartość sumy chlorków i siarczanów (Cl+SO₄) w tych wodach nie przekracza 500 mg/l;
4) do wód lub do ziemi – wód wykorzystanych na potrzeby chowu i hodowli ryb w obiektach przepływowych, charakteryzujących się poborem zwrotnym, pod warunkiem że ilość i rodzaj substancji w nich zawartych nie przekroczy wartości ustalonych w warunkach wprowadzania ścieków do wód określonych w pozwoleniu wodnoprawnym;
5) do wód lub do ziemi – wód wykorzystanych, odprowadzanych z obiektów chowu i hodowli ryb oraz innych organizmów wodnych w stawach o wodzie stojącej, o ile produkcja tych ryb oraz tych organizmów, rozumiana jako średnioroczny przyrost masy tych ryb oraz tych organizmów w poszczególnych latach cyklu produkcyjnego, nie przekracza 1500 kg z 1 ha powierzchni użytkowej stawów rybnych tego obiektu w jednym roku danego cyklu produkcyjnego.

1. Nie wnosi się opłaty za usługi wodne, jeżeli wysokość tej opłaty ustalona przez Wody Polskie albo wójta, burmistrza lub prezydenta miasta nie przekracza 20 zł.
2. W przypadku, o którym mowa w ust. 1, podmiotowi obowiązanemu do ponoszenia opłat za usługi wodne nie przekazuje się informacji, o której mowa w art. 271 wysokość opłaty stałej za usługi wodne ust. 1 lub w art. 272 wysokość opłaty zmiennej za usługi wodne ust. 17 albo 22, lub w art. 275 wysokość opłaty za pobór wód podziemnych na potrzeby chowu lub hodowli ryb oraz innych organizmów wodnych ust. 13.

Opłatę podwyższoną ponosi się w razie:
1) (uchylony)
2) korzystania z usług wodnych polegających na:
a) poborze wód podziemnych lub wód powierzchniowych,
b) wprowadzaniu ścieków do wód lub do ziemi
– z przekroczeniem warunków określonych w pozwoleniu wodnoprawnym albo w pozwoleniu zintegrowanym.

1. Wysokość opłaty podwyższonej, o której mowa w art. 280 opłata podwyższona za korzystanie z usług wodnych pkt 2 lit. a, ustala się jako 10-krotność wielkości jednostkowej stawki opłaty zmiennej za usługi wodne za pobór wód podziemnych lub wód powierzchniowych.
2. Wysokość opłaty podwyższonej, o której mowa w art. 280 opłata podwyższona za korzystanie z usług wodnych pkt 2 lit. a, ustala się na podstawie pomiarów ilości pobieranych wód prowadzonych przez podmiot obowiązany do ponoszenia opłat za usługi wodne.
3. Przekroczenie ustala się jako ilość wód pobranych z przekroczeniem warunków pozwolenia wodnoprawnego albo pozwolenia zintegrowanego za poprzedni rok kalendarzowy.
4. Jeżeli pobrana z jednego ujęcia ilość wód powoduje przekroczenie kilku warunków pozwolenia wodnoprawnego albo pozwolenia zintegrowanego, opłatę podwyższoną, o której mowa w art. 280 opłata podwyższona za korzystanie z usług wodnych pkt 2 lit. a, ustala się za przekroczenie, które powoduje najwyższy wymiar tej opłaty.
5. Jeżeli podmiot obowiązany do ponoszenia opłat za usługi wodne nie prowadzi pomiarów ilości pobieranych wód powierzchniowych lub wód podziemnych przyjmuje się, że warunki poboru wód określone w pozwoleniu wodnoprawnym albo pozwoleniu zintegrowanym zostały przekroczone w zakresie ilości pobranych wód.
6. W przypadkach, o których mowa w ust. 5, ilość wód powierzchniowych lub wód podziemnych pobranych z przekroczeniem ustala się, przyjmując maksymalną techniczną wydajność eksploatowanych instalacji lub urządzeń do poboru wód pomnożoną przez ustalony szacunkowo czas ich wykorzystywania.
7. Opłatę podwyższoną, o której mowa w art. 280 opłata podwyższona za korzystanie z usług wodnych pkt 2 lit. a, ponosi się niezależnie od opłaty za usługi wodne za pobór wód podziemnych lub wód powierzchniowych.
8. Opłatę podwyższoną, o której mowa w art. 280 opłata podwyższona za korzystanie z usług wodnych pkt 2 lit. a, ustala, w drodze decyzji, właściwy organ Inspekcji Ochrony Środowiska.
9. Na potrzeby ustalenia wysokości opłaty podwyższonej, o której mowa w art. 280 opłata podwyższona za korzystanie z usług wodnych pkt 2 lit. a, właściwy organ Inspekcji Ochrony Środowiska może wykorzystać informacje z ewidencji, o której mowa w art. 302 ewidencja prowadzona przez Wody Polskie ust. 1.
10. Opłatę podwyższoną, o której mowa w art. 280 opłata podwyższona za korzystanie z usług wodnych pkt 2 lit. a, wnosi się na rachunek bankowy Wód Polskich w terminie 14 dni od dnia, w którym decyzja, o której mowa w ust. 8, stała się ostateczna.
11. Postępowania w sprawie opłaty podwyższonej, o której mowa w art. 280 opłata podwyższona za korzystanie z usług wodnych pkt 2 lit. a, nie wszczyna się, jeżeli przewidywana wysokość tej opłaty nie przekracza 100 zł.

1. Wysokość opłaty podwyższonej, o której mowa w art. 280 opłata podwyższona za korzystanie z usług wodnych pkt 2 lit. b, zależy odpowiednio od ilości, stanu i składu ścieków albo minimalnej procentowej redukcji stężeń substancji w ściekach substancji zanieczyszczających w procesie oczyszczania ścieków, a w przypadku ścieków przemysłowych, dopuszczalnej ilości substancji zanieczyszczających oraz dopuszczalnej masy substancji, w tym w szczególności ilości substancji szczególnie szkodliwych dla środowiska wodnego, w odprowadzanych ściekach przypadającej na jednostkę masy wykorzystanego surowca, materiału, paliwa lub wytworzonego produktu, o których mowa w przepisach wydanych na podstawie art. 99 rozporządzenia w sprawie warunków wprowadzania ścieków do wód lub do ziemi ust. 1 pkt 1 – stosownie do warunków określonych w pozwoleniu wodnoprawnym albo pozwoleniu zintegrowanym.
2. Przez skład ścieków rozumie się stężenie zawartych w nich substancji.
3. Przez stan ścieków rozumie się temperaturę, odczyn, poziom substancji promieniotwórczych i stopień rozcieńczenia ścieków eliminujący toksyczne oddziaływanie ścieków na ryby.
4. Opłatę podwyższoną, o której mowa w art. 280 opłata podwyższona za korzystanie z usług wodnych pkt 2 lit. b, ustala, w drodze decyzji, właściwy organ Inspekcji Ochrony Środowiska.
5. Na potrzeby ustalenia wysokości opłaty podwyższonej, o której mowa w art. 280 opłata podwyższona za korzystanie z usług wodnych pkt 2 lit. b, właściwy organ Inspekcji Ochrony Środowiska może wykorzystać informacje z ewidencji, o której mowa w art. 302 ewidencja prowadzona przez Wody Polskie ust. 1.
6. Opłatę podwyższoną, o której mowa w art. 280 opłata podwyższona za korzystanie z usług wodnych pkt 2 lit. b, wnosi się na rachunek bankowy Wód Polskich w terminie 14 dni od dnia, w którym decyzja, o której mowa w ust. 4, stała się ostateczna.
7. Postępowania w sprawie opłaty podwyższonej, o której mowa w art. 280 opłata podwyższona za korzystanie z usług wodnych pkt 2 lit. b, nie wszczyna się, jeżeli przewidywana wysokość tej opłaty nie przekracza 100 zł.

Właściwy organ Inspekcji Ochrony Środowiska stwierdza przekroczenie określonych w pozwoleniu wodnoprawnym albo pozwoleniu zintegrowanym warunków wprowadzania ścieków do wód lub do ziemi, o których mowa w art. 283 wysokość opłaty podwyższonej za wprowadzanie ścieków do wód lub do ziemi z przekroczeniem warunków pozwoleń ust. 1, na podstawie:
1) pomiarów prowadzonych przez podmiot obowiązany do ponoszenia opłat za usługi wodne;
2) innych środków dowodowych niezbędnych do ustalenia wielkości przekroczenia.

Właściwy organ Inspekcji Ochrony Środowiska stwierdza przekroczenie określonych w pozwoleniu wodnoprawnym albo pozwoleniu zintegrowanym warunków wprowadzania ścieków do wód lub do ziemi, o których mowa w art. 283 wysokość opłaty podwyższonej za wprowadzanie ścieków do wód lub do ziemi z przekroczeniem warunków pozwoleń ust. 1, dokonując oceny wyników pomiarów dotyczących ilości, stanu i składu ścieków albo minimalnego procentu redukcji substancji zanieczyszczających w procesie oczyszczania ścieków, a w przypadku ścieków przemysłowych, dopuszczalnej ilości substancji zanieczyszczających, w szczególności minimalnej procentowej redukcji stężeń substancji w ściekach oraz dopuszczalnej masy substancji, w tym substancji szczególnie szkodliwych dla środowiska wodnego, o których mowa w przepisach wydanych na podstawie art. 99 rozporządzenia w sprawie warunków wprowadzania ścieków do wód lub do ziemi ust. 1 pkt 1, w odprowadzanych ściekach przypadającej na wyrażone w jednostkach masy przypadających na jednostkę wykorzystywanego surowca, materiału, paliwa lub wytworzonego powstającego produktu, prowadzonych przez podmiot obowiązany do ich prowadzenia, zgodnie z przepisami wydanymi na podstawie art. 99 rozporządzenia w sprawie warunków wprowadzania ścieków do wód lub do ziemi ust. 1 pkt 2.

Właściwy organ Inspekcji Ochrony Środowiska stwierdza przekroczenie określonych w pozwoleniu wodnoprawnym albo pozwoleniu zintegrowanym warunków wprowadzania ścieków do wód lub do ziemi, o których mowa w art. 283 wysokość opłaty podwyższonej za wprowadzanie ścieków do wód lub do ziemi z przekroczeniem warunków pozwoleń ust. 1, na podstawie pomiarów, o których mowa w art. 284 stwierdzenie przekroczenia warunków pozwolenia na wprowadzanie ścieków do wód lub do ziemi pkt 1, jeżeli podmiot obowiązany do ponoszenia opłat za usługi wodne:
1) prowadzi wymagane pomiary ilości, stanu i składu ścieków albo minimalnego procentu redukcji substancji zanieczyszczających w procesie oczyszczania ścieków, a w przypadku ścieków przemysłowych, dopuszczalnej ilości substancji zanieczyszczających, w szczególności substancji szczególnie szkodliwych dla środowiska wodnego, o których mowa w przepisach wydanych na podstawie art. 99 rozporządzenia w sprawie warunków wprowadzania ścieków do wód lub do ziemi ust. 1 pkt 1, wyrażone w jednostkach masy przypadających na jednostkę wykorzystywanego surowca, materiału, paliwa lub powstającego produktu, minimalnej procentowej redukcji stężeń substancji w ściekach oraz dopuszczalnej masy substancji, w tym substancji szczególnie szkodliwych dla środowiska wodnego, w odprowadzanych ściekach przypadającej na jednostkę masy wykorzystanego surowca, materiału, paliwa lub wytworzonego produktu;
2) zapewnił wykonanie pomiarów, w tym pobieranie próbek, przez akredytowane laboratorium w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. o systemie oceny zgodności (Dz. U.z 2023 r. poz. 215) w zakresie badań, do których wykonywania jest obowiązany.

Właściwy organ Inspekcji Ochrony Środowiska może nie uznać przedkładanych mu wyników wymaganych pomiarów ilości, stanu i składu ścieków albo minimalnego procentu redukcji substancji zanieczyszczających w procesie oczyszczania ścieków, a w przypadku ścieków przemysłowych, dopuszczalnej ilości substancji zanieczyszczających, w szczególności substancji szczególnie szkodliwych dla środowiska wodnego, o których mowa w przepisach wydanych na podstawie art. 99 rozporządzenia w sprawie warunków wprowadzania ścieków do wód lub do ziemi ust. 1 pkt 1, wyrażone w jednostkach masy przypadających na jednostkę wykorzystywanego surowca, materiału, paliwa lub powstającego produktu oraz przewidywany sposób i efekt ich oczyszczania, minimalnej procentowej redukcji stężeń substancji w ściekach oraz dopuszczalnej masy substancji, w tym substancji szczególnie szkodliwych dla środowiska wodnego w odprowadzanych ściekach przypadającej na jednostkę masy wykorzystanego surowca, materiału, paliwa lub wytworzonego produktu, jeżeli pomiary te nasuwają zastrzeżenia.

Wyniki pomiarów, o których mowa w art. 287 przesłanki nieuznania wyników pomiarów dotyczących wprowadzania ścieków do wód lub do ziemi, prowadzonych przez podmiot obowiązany do ponoszenia opłat za usługi wodne nasuwają zastrzeżenia, jeżeli:
1) jest oczywiste, że środki techniczne mające na celu zapobieganie lub ograniczanie ilości, stanu i składu ścieków albo minimalnego procentu redukcji substancji zanieczyszczających w procesie oczyszczania ścieków, a w przypadku ścieków przemysłowych, dopuszczalnej ilości substancji zanieczyszczających, w szczególności substancji szczególnie szkodliwych dla środowiska wodnego, o których mowa w przepisach wydanych na podstawie art. 99 rozporządzenia w sprawie warunków wprowadzania ścieków do wód lub do ziemi ust. 1 pkt 1, wyrażone w jednostkach masy przypadających na jednostkę wykorzystywanego surowca, materiału, paliwa lub powstającego produktu oraz przewidywany sposób i efekt ich oczyszczania, minimalnej procentowej redukcji stężeń substancji w ściekach oraz masy substancji, w tym substancji szczególnie szkodliwych dla środowiska wodnego, w odprowadzanych ściekach przypadającej na jednostkę masy wykorzystanego surowca, materiału, paliwa lub wytworzonego produktu, ze względu na ich rodzaj, nie mogą zapewnić spełnienia warunków wprowadzania ścieków do wód lub do ziemi określonych w pozwoleniu wodnoprawnym albo pozwoleniu zintegrowanym;
2) podmiot obowiązany do ponoszenia opłat za usługi wodne nie zapewnił wykonania pomiarów, w tym pobierania próbek, przez akredytowane laboratorium w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. o systemie oceny zgodności w zakresie badań, do których wykonywania jest obowiązany;
3) (uchylony)
4) nie były przestrzegane zasady pobierania próbek, przez co wyniki analiz nie są miarodajne dla ustalenia ilości, stanu i składu ścieków albo minimalnego procentu redukcji substancji zanieczyszczających w procesie oczyszczania ścieków, a w przypadku ścieków przemysłowych, dopuszczalnej ilości substancji zanieczyszczających, w szczególności substancji szczególnie szkodliwych dla środowiska wodnego, o których mowa w przepisach wydanych na podstawie art. 99 rozporządzenia w sprawie warunków wprowadzania ścieków do wód lub do ziemi ust. 1 pkt 1, wyrażone w jednostkach masy przypadających na jednostkę wykorzystywanego surowca, materiału, paliwa lub powstającego produktu oraz przewidywany sposób i efekt ich oczyszczania, minimalnej procentowej redukcji stężeń substancji w ściekach oraz masy substancji, w tym substancji szczególnie szkodliwych dla środowiska wodnego, w odprowadzanych ściekach przypadającej na jednostkę masy wykorzystanego surowca, materiału, paliwa lub wytworzonego produktu;
5) pomiary wykonano metodykami innymi niż metodyki referencyjne analizy określone w przepisach wydanych na podstawie art. 99 rozporządzenia w sprawie warunków wprowadzania ścieków do wód lub do ziemi ust. 1 pkt 2, bez udowodnienia przez podmiot korzystający z usług wodnych równoważności uzyskiwanych wyników z metodyką referencyjną analizy.

W przypadkach, o których mowa w art. 286 przeprowadzanie pomiarów dotyczących wprowadzania ścieków do wód lub do ziemi, art. 287 przesłanki nieuznania wyników pomiarów dotyczących wprowadzania ścieków do wód lub do ziemi i art. 290 przyjęcie wysokości przekroczeń warunków wprowadzania ścieków do wód lub do ziemi, właściwy organ Inspekcji Ochrony Środowiska wymierza opłatę podwyższoną, o której mowa w art. 280 opłata podwyższona za korzystanie z usług wodnych pkt 2 lit. b, za przekroczenie stwierdzone w roku kalendarzowym.

Jeżeli podmiot obowiązany do ponoszenia opłat za usługi wodne nie prowadzi wymaganych pomiarów wielkości, ustalenia ilości, stanu i składu ścieków albo minimalnego procentu redukcji substancji zanieczyszczających w procesie oczyszczania ścieków, a w przypadku ścieków przemysłowych, dopuszczalnej ilości substancji zanieczyszczających, w szczególności substancji szczególnie szkodliwych dla środowiska wodnego, o których mowa w przepisach wydanych na podstawie art. 99 rozporządzenia w sprawie warunków wprowadzania ścieków do wód lub do ziemi ust. 1 pkt 1, wyrażonych w jednostkach masy przypadających na jednostkę wykorzystywanego surowca, materiału, paliwa lub powstającego produktu, minimalnej procentowej redukcji stężeń substancji w ściekach oraz masy substancji, w tym substancji szczególnie szkodliwych dla środowiska wodnego, w odprowadzanych ściekach przypadającej na jednostkę masy wykorzystanego surowca, materiału, paliwa lub wytworzonego produktu, pomiary ciągłe nie są prowadzone przez rok kalendarzowy lub pomiary nasuwają zastrzeżenia, przyjmuje się, że warunki wprowadzania ścieków do wód lub do ziemi określone w pozwoleniu wodnoprawnym albo w pozwoleniu zintegrowanym, dla każdego z tych pomiarów, zostały przekroczone:
1) o 80% – w przypadku składu ścieków;
2) o 10% – w przypadku minimalnej procentowej redukcji stężeń substancji w ściekach;
3) w stopniu powodującym zastosowanie maksymalnej stawki opłaty podwyższonej – w przypadku stanu ścieków;
4) o 10% – w przypadku ilości ścieków.

Górne jednostkowe stawki opłaty podwyższonej, o której mowa w art. 280 opłata podwyższona za korzystanie z usług wodnych pkt 2 lit. b, wynoszą:
1) 1 713,43 zł – za 1 kg substancji w przypadku przekroczenia:
a) dopuszczalnej ilości i składu ścieków, z wyjątkiem zawiesiny łatwo opadającej,
b) minimalnej procentowej redukcji stężeń substancji w ściekach,
c) dopuszczalnej masy substancji w odprowadzanych ściekach przypadającej na jednostkę masy wykorzystanego surowca, materiału, paliwa lub wytworzonego produktu;
2) 18,44 zł – za 1 dmidx3 zawiesiny łatwo opadającej;
3) 18,44 zł – za 1 midx3 ścieków w przypadku przekroczenia dopuszczalnej temperatury, odczynu pH, poziomu sztucznych substancji promieniotwórczych lub dopuszczalnego stopnia rozcieńczenia ścieków eliminującego toksyczne oddziaływanie ścieków na ryby.

1. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia:
1) wysokość jednostkowych stawek opłaty podwyższonej, o których mowa w art. 291 górne jednostkowe stawki opłaty podwyższonej za korzystanie z usług wodnych z przekroczeniem warunków pozwolenia;
2) sposób ustalania opłaty podwyższonej, gdy przekroczenie dotyczy więcej niż jednej substancji albo więcej niż jednego warunku pozwolenia wodnoprawnego albo pozwolenia zintegrowanego oraz jeżeli liczba próbek niespełniających wymagań pozwolenia jest większa od dopuszczalnej.
2. Wydając rozporządzenie, o którym mowa w ust. 1, Rada Ministrów uwzględnia:
1) szkodliwość substancji zawartych w ściekach dla środowiska wodnego;
2) wielkość przekroczenia warunków dotyczących stanu ścieków.

1. Stawki opłaty podwyższonej, o których mowa w art. 291 górne jednostkowe stawki opłaty podwyższonej za korzystanie z usług wodnych z przekroczeniem warunków pozwolenia oraz określone w przepisach wydanych na podstawie art. 292 rozporządzenie w sprawie stawek opłaty podwyższonej ust. 1, ustalone w roku poprzednim, podlegają każdego roku kalendarzowego zmianie w stopniu odpowiadającym średniorocznemu wskaźnikowi cen towarów i usług konsumpcyjnych ogółem za rok poprzedni, ogłaszanemu przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego, w formie komunikatu, w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej „Monitor Polski”.
2. Minister właściwy do spraw gospodarki wodnej nie później niż do dnia 31 października każdego roku ogłasza, w drodze obwieszczenia, w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej „Monitor Polski”, wysokość stawek opłaty podwyższonej, o których mowa w art. 291 górne jednostkowe stawki opłaty podwyższonej za korzystanie z usług wodnych z przekroczeniem warunków pozwolenia, oraz stawek określonych w przepisach wydanych na podstawie art. 292 rozporządzenie w sprawie stawek opłaty podwyższonej ust. 1, obowiązujących od dnia 1 stycznia roku następnego.

1. Przekroczenie ilości i składu ścieków albo minimalnego procentu redukcji substancji zanieczyszczających w procesie oczyszczania ścieków, a w przypadku ścieków przemysłowych, dopuszczalnej ilości substancji zanieczyszczających, w szczególności substancji szczególnie szkodliwych dla środowiska wodnego, o których mowa w przepisach wydanych na podstawie art. 99 rozporządzenia w sprawie warunków wprowadzania ścieków do wód lub do ziemi ust. 1 pkt 1, wyrażone w jednostkach masy przypadających na jednostkę wykorzystywanego surowca, materiału, paliwa lub powstającego produktu oraz przewidywany sposób i efekt ich oczyszczania, minimalnej procentowej redukcji stężeń substancji w ściekach oraz masy substancji w odprowadzanych ściekach przypadającej na jednostkę masy wykorzystanego surowca, materiału, paliwa lub wytworzonego produktu wyraża się ilością substancji wprowadzanych do wód lub do ziemi.
2. Przekroczenie stanu ścieków wyraża się ilością ścieków wprowadzanych do wód lub do ziemi.

Jeżeli przekroczenie dotyczy średniego dobowego i średniego miesięcznego stężenia substancji w ściekach albo średniej dobowej dopuszczalnej ilości substancji zanieczyszczających, w szczególności substancji szczególnie szkodliwych dla środowiska wodnego, o których mowa w przepisach wydanych na podstawie art. 99 rozporządzenia w sprawie warunków wprowadzania ścieków do wód lub do ziemi ust. 1 pkt 1, wyrażonych w jednostkach masy przypadających na jednostkę wykorzystywanego surowca, materiału, paliwa lub powstającego produktu i średniej miesięcznej masy substancji przypadającej na jednostkę masy wykorzystanego surowca, materiału, paliwa lub wytworzonego produktu, opłatę podwyższoną, o której mowa w art. 280 opłata podwyższona za korzystanie z usług wodnych pkt 2 lit. b, wymierza się za te przekroczenia w zakresie stężeń i mas substancji, za które jednostkowe stawki opłaty podwyższonej są wyższe.

1. Termin płatności opłaty podwyższonej, o której mowa w art. 280 opłata podwyższona za korzystanie z usług wodnych pkt 2, właściwy organ Inspekcji Ochrony Środowiska odracza na wniosek podmiotu korzystającego z usług wodnych obowiązanego do jej uiszczenia, jeżeli realizuje on terminowo przedsięwzięcie inwestycyjne, którego wykonanie zapewni usunięcie przyczyn ponoszenia tej opłaty w okresie nie dłuższym niż 5 lat od dnia złożenia wniosku.
2. Odroczenie terminu płatności opłaty podwyższonej, o której mowa w art. 280 opłata podwyższona za korzystanie z usług wodnych pkt 2, może dotyczyć części albo całości tej opłaty.
3. Termin płatności opłaty podwyższonej, o której mowa w art. 280 opłata podwyższona za korzystanie z usług wodnych pkt 2, może być odroczony wyłącznie na okres niezbędny do zrealizowania przedsięwzięcia, o którym mowa w ust. 1.
4. Wniosek o odroczenie terminu płatności opłaty podwyższonej, o której mowa w art. 280 opłata podwyższona za korzystanie z usług wodnych pkt 2, składa się do właściwego organu Inspekcji Ochrony Środowiska przed upływem terminu, w którym ta opłata powinna być uiszczona.
5. Wniosek, o którym mowa w ust. 4, zawiera:
1) wskazanie wysokości opłaty podwyższonej, o której mowa w art. 280 opłata podwyższona za korzystanie z usług wodnych pkt 2, o której odroczenie terminu płatności występuje wnioskodawca;
2) opis realizowanego przedsięwzięcia, o którym mowa w ust. 1;
3) harmonogram realizacji przedsięwzięcia, o którym mowa w ust. 1, ze wskazaniem etapów nie dłuższych niż 6 miesięcy;
4) dowody potwierdzające możliwość finansowania przedsięwzięcia, o którym mowa w ust. 1.
6. Decyzja o odroczeniu terminu płatności opłaty podwyższonej, o której mowa w art. 280 opłata podwyższona za korzystanie z usług wodnych pkt 2, określa:
1) opłatę podwyższoną, której termin płatności został odroczony, oraz jej wysokość;
2) realizowane przez wnioskodawcę przedsięwzięcie, o którym mowa w ust. 1;
3) harmonogram realizacji przedsięwzięcia, o którym mowa w ust. 1, ze wskazaniem etapów nie dłuższych niż 6 miesięcy;
4) termin odroczenia płatności opłaty podwyższonej, o której mowa w art. 280 opłata podwyższona za korzystanie z usług wodnych pkt 2.
7. Właściwy organ Inspekcji Ochrony Środowiska, w drodze decyzji, odmawia odroczenia terminu płatności opłaty podwyższonej, o której mowa w art. 280 opłata podwyższona za korzystanie z usług wodnych pkt 2, jeżeli:
1) założenia realizowanego przez podmiot przedsięwzięcia przedstawione w harmonogramie realizacji przedsięwzięcia, o którym mowa w ust. 1, wskazują, że jego wykonanie nie zapewni usunięcia przyczyn ponoszenia tej opłaty;
2) wniosek, o którym mowa w ust. 4, został złożony po upływie terminu, o którym mowa w ust. 4.
8. Właściwy organ Inspekcji Ochrony Środowiska, który wydał decyzję o odroczeniu opłaty podwyższonej, o której mowa w art. 280 opłata podwyższona za korzystanie z usług wodnych pkt 2, przesyła kopię tej decyzji do Wód Polskich.
9. W przypadku wniesienia wniosku, o którym mowa w ust. 4, naliczane są odsetki za zwłokę na zasadach określonych w przepisach działu III ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa.
10. W przypadku gdy terminowe zrealizowanie przedsięwzięcia będącego podstawą odroczenia terminu płatności usunęło przyczyny ponoszenia opłaty, o której mowa w art. 280 opłata podwyższona za korzystanie z usług wodnych pkt 2, właściwy organ Inspekcji Ochrony Środowiska, w drodze decyzji, orzeka o zmniejszeniu odroczonej opłaty o sumę środków własnych wydatkowanych na realizację przedsięwzięcia. Jeżeli odroczenie dotyczy przedsięwzięcia służącego realizacji zadań własnych gminy, do środków własnych wlicza się także środki pochodzące z budżetu gminy.
11. W przypadku, o którym mowa w ust. 10, do kwot pozostających do zapłaty stosuje się odpowiednio przepisy działu III ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa dotyczące opłaty prolongacyjnej według stawki ustalonej dla dochodów budżetu państwa.
12. W przypadku gdy terminowe zrealizowanie przedsięwzięcia będącego podstawą odroczenia płatności opłaty podwyższonej, o której mowa w art. 280 opłata podwyższona za korzystanie z usług wodnych pkt 2, nie usunęło przyczyn ponoszenia tej opłaty, właściwy organ Inspekcji Ochrony Środowiska, w drodze decyzji, orzeka o obowiązku uiszczenia odroczonej opłaty podwyższonej wraz z opłatą prolongacyjną, o której mowa w przepisach działu III ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa, według stawki ustalonej dla dochodów budżetu państwa.
13. Przepisy ust. 10 i 11 stosuje się odpowiednio w sytuacji, gdy przedsięwzięcie, którego wykonanie zapewniło usunięcie przyczyn wymierzenia opłaty podwyższonej, o której mowa w art. 280 opłata podwyższona za korzystanie z usług wodnych pkt 2, zostało zrealizowane przed wydaniem przez właściwy organ Inspekcji Ochrony Środowiska decyzji ustalającej tę opłatę.
14. Wydanie przez właściwy organ Inspekcji Ochrony Środowiska decyzji o zmniejszeniu opłaty podwyższonej, o której mowa w art. 280 opłata podwyższona za korzystanie z usług wodnych pkt 2, w sytuacji, o której mowa w ust. 13, wymaga złożenia wniosku do właściwego organu Inspekcji Ochrony Środowiska przed upływem terminu, w którym ta opłata powinna być uiszczona.
15. Jeżeli przedsięwzięcie będące podstawą odroczenia terminu płatności opłaty podwyższonej, o której mowa w art. 280 opłata podwyższona za korzystanie z usług wodnych pkt 2, nie zostanie zrealizowane w terminie, właściwy organ Inspekcji Ochrony Środowiska stwierdza, w drodze decyzji, obowiązek uiszczenia odroczonej opłaty podwyższonej wraz z określonymi w przepisach działu III ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa odsetkami za zwłokę naliczanymi za okres odroczenia.
16. Właściwy organ Inspekcji Ochrony Środowiska może wydać decyzję, o której mowa w ust. 15, także przed upływem terminu odroczenia płatności opłaty podwyższonej, o której mowa w art. 280 opłata podwyższona za korzystanie z usług wodnych pkt 2, jeżeli stwierdzi, że przedsięwzięcie będące podstawą odroczenia nie jest realizowane zgodnie z harmonogramem.

Organem wyższego stopnia w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. – Kodeks postępowania administracyjnego w sprawach decyzji, o których mowa w art. 296 termin płatności opłaty podwyższonej ust. 7, 8, 10 i 12–15, jest właściwy organ Inspekcji Ochrony Środowiska.

Opłatę za usługi wodne są obowiązane ponosić:
1) podmioty korzystające z usług wodnych;
2) osoby fizyczne, osoby prawne, jednostki organizacyjne, w tym spółki nieposiadające osobowości prawnej, będące:
a) właścicielami nieruchomości lub obiektów budowlanych,
b) posiadaczami samoistnymi nieruchomości lub obiektów budowlanych,
c) użytkownikami wieczystymi gruntów,
d) posiadaczami nieruchomości lub ich części albo obiektów budowlanych lub ich części, stanowiących własność Skarbu Państwa lub jednostki samorządu terytorialnego
– które na skutek wykonywania robót i obiektów mających wpływ na zmniejszenie naturalnej retencji terenowej doprowadziły do zmniejszenia tej retencji;
3) podmioty wydobywające z wód powierzchniowych, w tym z morskich wód wewnętrznych wraz z wodami wewnętrznymi Zatoki Gdańskiej oraz wód morza terytorialnego, kamień, żwir, piasek oraz inne materiały, a także wycinające rośliny z wód lub brzegu.

1. Opłaty za usługi wodne podmioty, o których mowa w art. 298 obowiązek ponoszenia opłaty za usługi wodne pkt 1 i 3, wnoszą na rachunek bankowy Wód Polskich.
2. Opłaty podwyższone, o których mowa w art. 280 opłata podwyższona za korzystanie z usług wodnych, wnosi się na rachunek bankowy Wód Polskich.
3. Wpływy z tytułu opłat za usługi wodne oraz opłat podwyższonych stanowią przychody Wód Polskich, z wyjątkiem wpływów z:
1) opłat za wprowadzanie ścieków do wód lub do ziemi, o których mowa w art. 268 opłaty za usługi wodne ust. 1 pkt 2,
2) opłaty podwyższonej, o której mowa w art. 280 opłata podwyższona za korzystanie z usług wodnych pkt 2 lit. b
– które w 10% stanowią przychód Wód Polskich, a w 90% stanowią przychód Narodowego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej.
4. Wpływy z tytułu opłat za wprowadzanie ścieków do wód lub do ziemi, o których mowa w art. 268 opłaty za usługi wodne ust. 1 pkt 2, oraz wpływy z opłaty podwyższonej, o której mowa w art. 280 opłata podwyższona za korzystanie z usług wodnych pkt 2 lit. b, w części stanowiącej przychód Narodowego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej, Wody Polskie przekazują na rachunek bankowy tego Funduszu w terminie do końca następnego miesiąca po ich wpływie na rachunek bankowy Wód Polskich.
5. Wpływy z tytułu opłat za usługi wodne z tytułu zmniejszenia naturalnej retencji terenowej, o której mowa w art. 269 opłaty za inne usługi wodne ust. 1 pkt 1, stanowią w 90% przychód Wód Polskich, a w 10% dochód budżetu właściwej gminy.
6. Wpływy z tytułu opłat za zmniejszenie naturalnej retencji terenowej, o której mowa w art. 269 opłaty za inne usługi wodne ust. 1 pkt 1, w części stanowiącej przychód Wód Polskich, gminy przekazują na rachunek bankowy Wód Polskich w terminie do końca następnego miesiąca po ich wpływie na rachunek bankowy właściwych urzędów gmin (miast).

1. Do ponoszenia opłat za usługi wodne oraz opłat podwyższonych stosuje się odpowiednio przepisy działu III ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa, z tym że uprawnienia organów podatkowych przysługują Wodom Polskim, właściwym organom Inspekcji Ochrony Środowiska oraz gminom.
1a. Uprawnienia organu podatkowego, o których mowa w ust. 1, przysługujące Wodom Polskim wykonują dyrektorzy zarządów zlewni Wód Polskich.
1b. W sprawach uprawnień organu podatkowego, o których mowa w ust. 1, właściwy dyrektor regionalnego zarządu gospodarki wodnej Wód Polskich pełni funkcję organu wyższego stopnia w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. – Kodeks postępowania administracyjnego w stosunku do dyrektorów zarządów zlewni Wód Polskich.
2. Do ponoszenia opłat za usługi wodne oraz opłat podwyższonych nie stosuje się przepisów ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa dotyczących ustalania opłaty prolongacyjnej, z zastrzeżeniem art. 296 termin płatności opłaty podwyższonej ust. 11 i 12.
3. Do ponoszenia opłat podwyższonych nie stosuje się przepisów ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa dotyczących terminu płatności należności, odroczenia tego terminu oraz umarzania zaległych zobowiązań i odsetek za zwłokę.
4. W razie odroczenia terminu płatności opłat podwyższonych stosuje się odpowiednio przepisy ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa w zakresie zawieszenia biegu terminu przedawnienia.
5. Do opłat podwyższonych, o których mowa w art. 280 opłata podwyższona za korzystanie z usług wodnych pkt 2, nie stosuje się art. 68 terminy przedawnienia powstania zobowiązania podatkowego ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa.
6. Zobowiązanie wynikające z decyzji, o których mowa w art. 282 wysokość opłaty podwyższonej za pobór wód z przekroczeniem warunków pozwoleń ust. 8 oraz art. 283 wysokość opłaty podwyższonej za wprowadzanie ścieków do wód lub do ziemi z przekroczeniem warunków pozwoleń ust. 4, nie powstaje, jeżeli te decyzje zostały doręczone stronie po upływie 5 lat od końca roku kalendarzowego, za który ustalono opłatę podwyższoną.

Opłaty za usługi wodne oraz opłaty podwyższone podlegają przymusowemu ściągnięciu w trybie określonym w przepisach ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji.

1. Wody Polskie na podstawie pozwoleń wodnoprawnych, pozwoleń zintegrowanych, pomiarów dokonywanych przez podmioty obowiązane do ponoszenia opłat za usługi wodne oraz innych danych technicznych i technologicznych prowadzą aktualizowaną co roku ewidencję zawierającą informacje o:
1) ilości i jakości pobranych wód podziemnych i wód powierzchniowych;
2) ilości, stanie i składzie ścieków wprowadzanych do wód lub do ziemi;
3) ilości wód odprowadzanych do wód;
4) wielkości i rodzaju uszczelnionej powierzchni, systemu odbioru wód opadowych lub roztopowych oraz wielkości retencji w procencie wielkości spływu;
5) wielkości produkcji ryb lub innych organizmów wodnych w stawach o wodzie stojącej oraz powierzchni użytkowej tych stawów eksploatowanych w cyklu produkcyjnym w obiektach chowu lub hodowli tych ryb lub tych organizmów, za okres od dnia 1 maja roku rozpoczynającego cykl do dnia 30 kwietnia roku następującego po zakończeniu tego cyklu produkcyjnego;
6) wielkości średniego niskiego przepływu z wielolecia (SNQ);
7) udokumentowanych zasobach wód podziemnych.
2. Ewidencję, o której mowa w ust. 1, udostępnia się do wglądu nieodpłatnie.
3. Wyszukiwanie informacji zawartych w ewidencji, o której mowa w ust. 1, sporządzanie kopii dokumentów oraz ich przesyłanie odbywa się na podstawie przepisów ustawy z dnia 3 października 2008 r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko.

1. W celu ustalenia ilości pobranych wód podziemnych i wód powierzchniowych oraz ilości lub temperatury ścieków wprowadzanych do wód lub do ziemi na potrzeby ustalenia wysokości opłat za usługi wodne podmioty korzystające z usług wodnych obowiązane do ponoszenia opłat za usługi wodne są obowiązane posiadać:
1) przyrządy pomiarowe lub systemy pomiarowe służące do pomiaru ilości pobieranych wód podziemnych i wód powierzchniowych;
2) przyrządy pomiarowe lub systemy pomiarowe służące do pomiaru ilości ścieków wprowadzanych do wód lub do ziemi, jeżeli wprowadzają do wód lub do ziemi ścieki w ilości średniej dobowej powyżej 0,01 midx3/s;
3) przyrządy pomiarowe lub systemy pomiarowe służące do pomiaru temperatury na wlocie do ujęcia wody oraz na wylocie do odbiornika dla wód z systemów chłodzenia elektrowni lub elektrociepłowni.
2. Podmioty korzystające z usług wodnych, wprowadzające ścieki do wód lub ziemi, zapewniają pobieranie próbek przez akredytowane laboratoria, o których mowa w przepisach ustawy z dnia 13 kwietnia 2016 r. o systemach oceny zgodności i nadzoru rynku, oraz dokonują badania jakości ścieków w tych laboratoriach.
3. (uchylony)
4. Do ustalenia ilości wprowadzanych do wód lub do ziemi wód pochodzących z obiegów chłodzących elektrowni lub elektrociepłowni oraz ich temperatury stosuje się systemy pomiarowe umożliwiające wyznaczenie tych parametrów.
5. Wody Polskie wyposażają podmioty korzystające z usług wodnych w przyrządy pomiarowe, o których mowa w ust. 1, z wyłączeniem przypadków, w których:
1) podmioty korzystające z usług wodnych posiadają już takie przyrządy pomiarowe;
2) podmioty korzystające z usług wodnych ponoszą koszty wyposażenia w takie przyrządy pomiarowe we własnym zakresie.

1. Podmioty korzystające z usług wodnych są obowiązane do przekazywania wyników prowadzonych pomiarów ilości pobieranych wód podziemnych i wód powierzchniowych oraz ilości i jakości ścieków wprowadzanych do wód lub do ziemi, w zakresie określonym w pozwoleniu wodnoprawnym albo pozwoleniu zintegrowanym:
1) do organu właściwego w sprawach pozwoleń wodnoprawnych albo organu właściwego do wydania pozwolenia zintegrowanego – w terminie do dnia 1 marca każdego roku za rok poprzedni;
2) do właściwego organu Inspekcji Ochrony Środowiska:
a) w przypadku pomiarów ciągłych – w terminie 30 dni od dnia zakończenia półrocza, w którym pomiary zostały wykonane – za I półrocze oraz w terminie do dnia 31 stycznia roku następującego po roku kalendarzowym, w którym pomiary zostały wykonane – za rok kalendarzowy,
b) w przypadku pomiarów okresowych wykonywanych częściej niż jeden raz w miesiącu – w terminie 30 dni od dnia zakończenia kwartału, w którym pomiary zostały wykonane,
c) w pozostałych przypadkach – w terminie 30 dni od dnia zakończenia pomiaru.
2. Minister właściwy do spraw gospodarki wodnej określi, w drodze rozporządzenia, formę i układ przekazywanych wyników pomiarów ilości pobranych wód podziemnych i wód powierzchniowych oraz ilości i jakości ścieków wprowadzanych do wód lub do ziemi, kierując się potrzebą ujednolicenia oraz uporządkowania przekazywanych wyników pomiarów.

Wysokość opłat za usługi wodne oraz opłat podwyższonych ustala się według stawek tych opłat obowiązujących w okresie, w którym miało miejsce korzystanie z usług wodnych lub szczególne korzystanie z wód, o którym mowa w art. 269 opłaty za inne usługi wodne ust. 1.

1. Należności za korzystanie ze śródlądowych dróg wodnych i ich odcinków oraz urządzeń wodnych stanowiących własność Skarbu Państwa, usytuowanych na śródlądowych wodach powierzchniowych, zwane dalej „należnościami”, ponosi się za:
1) przewóz osób statkami pasażerskimi oraz wycieczkowymi;
2) przewóz towarów statkami towarowymi;
3) żeglugę pustych statków towarowych;
4) holowanie lub spław drewna;
5) korzystanie ze śluz lub pochylni.
2. Do ponoszenia należności są obowiązane podmioty wykonujące czynności, o których mowa w ust. 1.

1. Wysokość należności za przewóz osób statkami pasażerskimi oraz wycieczkowymi ustala się w zależności od liczby miejsc pasażerskich i długości przebytej drogi w jednym rejsie.
2. Wysokość należności za przewóz towarów ustala się w zależności od masy przewożonych towarów i długości trasy. Masę przewożonych towarów zaokrągla się do pełnych ton, a wysokość należności – do pełnych dziesiątek groszy.
3. Wysokość należności za przewóz ustala się za tonokilometry.
4. Wysokość należności za żeglugę pustych statków towarowych ustala się za jeden tonokilometr nośności wymierzonej.
5. Jeżeli wysokość należności za przewóz towarów śródlądowymi drogami wodnymi lub ich odcinkami byłaby niższa od wysokości należności za żeglugę pustego statku towarowego, wysokość należności ustala się jak za żeglugę pustego statku towarowego.

1. Wysokość należności za holowanie lub spław drewna ustala się za tonokilometry.
2. Masę drewna ustala się na podstawie dokumentu przewozowego wystawionego przez przewoźnika.
3. Jeżeli w dokumencie przewozowym nie podano ilości metrów sześciennych drewna albo przewoźnik nie wystawił dokumentu przewozowego, przyjmuje się, że 1 midx3 drewna odpowiada 3,5 midx2 powierzchni tratwy, co równa się masie 0,7 tony.

1. Wysokość należności za korzystanie ze śluz lub pochylni ustala się w zależności od rodzaju i wielkości statku oraz od godzin korzystania z tych urządzeń (od 7⁰⁰ do 19⁰⁰ albo od 19⁰⁰ do 7idx00) – w godzinach pracy śluzy lub pochylni.
2. W śluzach wielostopniowych każdą komorę uznaje się za osobną śluzę.

1. Wysokość należności ustala się na podstawie deklaracji składanej przez podmioty obowiązane do ponoszenia należności.
2. Deklaracja, o której mowa w ust. 1, zawiera odpowiednio dane dotyczące:
1) przewozów towarowych wyrażonych w tonokilometrach;
2) żeglugi statków pasażerskich lub wycieczkowych;
3) żeglugi pustych statków towarowych;
4) liczby śluzowań oraz przejść przez pochylnię.
3. Podmiot obowiązany do ponoszenia należności składa deklarację, o której mowa w ust. 1, Wodom Polskim w terminie do 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym była wykonywana żegluga.
4. Jeżeli podmiot obowiązany do ponoszenia należności zaniechał wykonania obowiązku, o którym mowa w ust. 3, Wody Polskie ustalają wysokość należności na podstawie własnych ustaleń.
5. Wysokość należności ustalają Wody Polskie oraz przekazują podmiotom obowiązanym do ponoszenia należności, w formie informacji, zawierającej także sposób obliczenia tej należności.
6. Podmiot obowiązany do ponoszenia należności wnosi należność na rachunek bankowy Wód Polskich w terminie 14 dni od dnia, w którym doręczono mu informację, o której mowa w ust. 5.
7. Jeżeli podmiot obowiązany do ponoszenia należności zaniechał wykonania obowiązku, o którym mowa w ust. 6, właściwy organ Wód Polskich określa wysokość należności w drodze decyzji.
8. Podmiot obowiązany do ponoszenia należności wnosi należność określoną w decyzji, o której mowa w ust. 7, na rachunek bankowy Wód Polskich w terminie 14 dni od dnia doręczenia mu tej decyzji.
9. Zaskarżenie decyzji, o której mowa w ust. 7, nie wstrzymuje jej wykonania.
10. Należności za korzystanie ze śluz lub pochylni przez statki przeznaczone do uprawiania sportu lub rekreacji i inne małe statki (statki do 15 ton nośności lub służące do przewozu nie więcej niż 12 pasażerów) pobiera się bezpośrednio w miejscu przejścia przez śluzę lub przejścia przez pochylnię. Za pobraną należność wystawia się potwierdzenie uiszczenia należności.

1. Podmiot obowiązany do ponoszenia należności, któremu przekazano informację, o której mowa w art. 310 ustalanie wysokości należności za korzystanie z dróg wodnych i urządzeń wodnych ust. 5, może złożyć reklamację, jeżeli nie zgadza się z wysokością należności.
2. Reklamację składa się do Wód Polskich, w terminie nie dłuższym niż 14 dni od dnia otrzymania informacji, o której mowa w art. 310 ustalanie wysokości należności za korzystanie z dróg wodnych i urządzeń wodnych ust. 5.
3. Złożenie reklamacji nie wstrzymuje wykonania obowiązku, o którym mowa w art. 310 ustalanie wysokości należności za korzystanie z dróg wodnych i urządzeń wodnych ust. 6.
4. Wody Polskie rozpatrują reklamację w terminie 14 dni od dnia jej otrzymania.
5. W razie uznania reklamacji, Wody Polskie przekazują podmiotowi obowiązanemu do ponoszenia należności nową informację, zawierającą także sposób obliczenia wysokości należności.
6. W razie nieuznania reklamacji, właściwy organ Wód Polskich ustala wysokość należności w drodze decyzji.
7. Podmiot obowiązany do ponoszenia należności jest obowiązany wnieść należność określoną w decyzji, o której mowa w ust. 6, na rachunek bankowy Wód Polskich w terminie 14 dni od dnia doręczenia tej decyzji.
8. Od decyzji, o której mowa w ust. 6, podmiotowi obowiązanemu do ponoszenia należności przysługuje skarga do sądu administracyjnego.
9. Zaskarżenie decyzji, o której mowa w ust. 6, nie wstrzymuje jej wykonania.

1. Maksymalna stawka należności za:
1) żeglugę pustych statków towarowych nie może być wyższa niż 0,5 gr za jeden tonokilometr nośności wymierzonej;
2) żeglugę statków pasażerskich i wycieczkowych nie może być wyższa niż 2,5 gr za iloczyn jednego miejsca na statku i każdego kilometra przebytej drogi wodnej;
3) przewóz towarów statkami towarowymi oraz holowanie i spław drewna nie może być wyższa niż 2 gr za jeden tonokilometr;
4) za korzystanie ze śluz lub pochylni nie może być wyższa niż:
a) za jedno przejście przez śluzę lub pochylnię w godzinach od 7⁰⁰ do 19⁰⁰ – 35 zł,
b) za jedno przejście przez śluzę lub pochylnię w godzinach od 19⁰⁰ do 7⁰⁰ – 70 zł.
2. Minister właściwy do spraw gospodarki wodnej w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw żeglugi śródlądowej, w drodze rozporządzenia:
1) określi śródlądowe drogi wodne i ich odcinki, o których mowa w art. 306 należności za korzystanie ze śródlądowych dróg wodnych i urządzeń wodnych ust. 1, oraz przyporządkuje te drogi wodne i ich odcinki do właściwych regionalnych zarządów gospodarki wodnej Wód Polskich;
2) określi jednostkowe stawki należności za:
a) żeglugę pustych statków towarowych,
b) żeglugę statków pasażerskich i wycieczkowych,
c) przewóz towarów statkami towarowymi oraz holowanie i spław drewna,
d) za korzystanie ze śluz lub pochylni:
– za jedno przejście przez śluzę lub pochylnię w godzinach od 7⁰⁰ do 19⁰⁰,
– za jedno przejście przez śluzę lub pochylnię w godzinach od 19⁰⁰ do 7idx00;
3) określi wzór formularza do składania deklaracji, o której mowa w art. 310 ustalanie wysokości należności za korzystanie z dróg wodnych i urządzeń wodnych ust. 1.
3. Wydając rozporządzenie, o którym mowa w ust. 1, minister właściwy do spraw gospodarki wodnej kieruje się:
1) infrastrukturą oraz kosztami utrzymania śródlądowych dróg wodnych i ich odcinków;
2) rodzajem i wielkością statków, masą przewożonych towarów, liczbą miejsc pasażerskich oraz nośnością wymierzoną oraz porą korzystania ze śluz lub pochylni, uwzględniając, komu zostało powierzone utrzymanie poszczególnych odcinków śródlądowych dróg wodnych oraz urządzeń wodnych;
3) potrzebą jednolitego ujęcia w składanych deklaracjach danych koniecznych do ustalenia wysokości należności.
4. Maksymalne stawki należności, o których mowa w ust. 1, oraz jednostkowe stawki należności określone w przepisach wydanych na podstawie ust. 2, ustalone w roku poprzednim, podlegają każdego roku kalendarzowego zmianie w stopniu odpowiadającym średniorocznemu wskaźnikowi cen towarów i usług konsumpcyjnych ogółem za rok poprzedni, ogłaszanemu przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego, w formie komunikatu, w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej „Monitor Polski”.
5. Minister właściwy do spraw gospodarki wodnej, nie później niż do dnia 31 października każdego roku, ogłasza, w drodze obwieszczenia, w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej „Monitor Polski”, wysokość stawek należności obowiązujących od dnia 1 stycznia roku następnego.
6. Wysokość stawek należności za korzystanie ze śluz lub pochylni przez statki przeznaczone do uprawiania sportu lub rekreacji i inne małe statki (statki do 15 ton nośności lub służące do przewozu nie więcej niż 12 pasażerów), określonych w przepisach wydanych na podstawie ust. 2, zaokrągla się w dół lub w górę do pełnych dziesiątek groszy.

1. Należności nie ponosi się za:
1) statki przeznaczone do uprawiania sportu lub rekreacji i inne małe statki (statki do 15 ton nośności lub służące do przewozu nie więcej niż 12 pasażerów), z wyłączeniem należności za korzystanie ze śluz lub pochylni;
2) statki jednostek organizacyjnych właściciela wód lub urządzeń wodnych zlokalizowanych na wodach oraz jednostek państwowej służby hydrologiczno-meteorologicznej;
3) okręty i jednostki pływające sił zbrojnych, jednostek organizacyjnych podległych lub nadzorowanych przez ministra właściwego do spraw wewnętrznych i Krajowej Administracji Skarbowej oraz jednostki ratownicze;
4) statki Państwowej i Społecznej Straży Rybackiej;
5) statki urzędów morskich oraz urzędów żeglugi śródlądowej;
6) statki straży gminnych (miejskich);
7) promy w ciągu dróg publicznych.
2. Od uczniów szkół podstawowych i szkół ponadpodstawowych, studentów szkół wyższych do 26. roku życia oraz od osób niepełnosprawnych należności za korzystanie ze śluz obniża się o połowę.
3. W przypadku śluzowania kajaków obsługiwanych przez uczniów szkół podstawowych i szkół ponadpodstawowych oraz od studentów szkół wyższych do 26. roku życia należności za korzystanie ze śluz ponosi się jak za jedno przejście przez śluzę, w liczbie maksymalnej określonej przez pojemność śluzy.
4. Jeżeli zwolnienie z obowiązku ponoszenia należności, o którym mowa w ust. 1, stanowi pomoc publiczną lub pomoc de minimis, zwolnienie następuje z uwzględnieniem warunków dopuszczalności tej pomocy określonych w przepisach prawa Unii Europejskiej.

1. Do należności, z wyłączeniem należności za korzystanie ze śluz lub pochylni przez statki przeznaczone do uprawiania sportu lub rekreacji i inne małe statki (statki do 15 ton nośności lub służące do przewozu nie więcej niż 12 pasażerów), stosuje się odpowiednio przepisy działu III ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa, z tym że uprawnienia organów podatkowych przysługują Wodom Polskim.
2. Postępowanie w sprawie należności nieuiszczonej w terminie wszczyna się z urzędu, w stosunku do zakładu, który zalega z jej uiszczeniem, po upływie 6 miesięcy od dnia, w którym upłynął termin jej płatności.