Na stanowisko asesora może zostać powołana osoba, która złożyła wniosek o powołanie na stanowisko asesora oraz:
1) uzyskała pozytywny wynik egzaminu komorniczego, oraz spełnia wymogi określone w art. 11 wymogi wobec kandydata na komornika ust. 1 pkt 1–6 i 8 albo art. 11 wymogi wobec kandydata na komornika ust. 1 pkt 1–6 oraz art. 11 wymogi wobec kandydata na komornika ust. 4 lub
2) spełnia wymogi określone w art. 11 wymogi wobec kandydata na komornika ust. 1 pkt 1–6 oraz art. 11 wymogi wobec kandydata na komornika ust. 3.
1. Wniosek o powołanie na stanowisko asesora składa się do prezesa właściwego sądu apelacyjnego.
2. Wniosek o powołanie na stanowisko asesora składa się w terminie 5 lat od dnia doręczenia kandydatowi na asesora uchwały o wyniku egzaminu komorniczego. Wymóg ten nie dotyczy osób, o których mowa w art. 11 wymogi wobec kandydata na komornika ust. 3.
3. Do wniosku o powołanie na stanowisko asesora kandydat na asesora dołącza oświadczenie, że nie jest przeciwko niemu prowadzone postępowanie o przestępstwo ścigane z oskarżenia publicznego lub przestępstwo skarbowe oraz że nie toczyło się i nie toczy przeciwko niemu postępowanie dyscyplinarne. Przepis art. 13 załączniki do wniosku o powołanie komornika ust. 4 stosuje się odpowiednio.
1. Asesora powołuje, w określonej kancelarii, w drodze decyzji, prezes właściwego sądu apelacyjnego, po zasięgnięciu o kandydacie na asesora:
1) informacji z Krajowego Rejestru Karnego;
2) opinii rady właściwej izby komorniczej.
2. Asesura komornicza trwa nie dłużej niż 6 lat od dnia pierwszego powołania na stanowisko asesora.
3. Rada izby komorniczej nie ma statusu strony w toczącym się postępowaniu administracyjnym.
4. Opinię, o której mowa w ust. 1 pkt 2, rada właściwej izby komorniczej przedstawia w terminie 21 dni od dnia otrzymania wniosku o wyrażenie opinii, wskazując w niej komornika, który zatrudni asesora.
Prezes właściwego sądu apelacyjnego odmawia powołania na stanowisko asesora osoby, która nie spełnia wymogów, o których mowa w art. 129 warunki powołania na stanowisko asesora komorniczego, lub której wniosek o powołanie na stanowisko asesora został złożony po upływie terminu, o którym mowa w art. 130 wniosek o powołanie na stanowisko asesora komorniczego ust. 2, lub gdy upłynął okres, o którym mowa w art. 131 tryb powołania na stanowisko asesora komorniczego ust. 2.
Prezes właściwego sądu apelacyjnego prowadzi i na bieżąco aktualizuje wykaz asesorów komorniczych zatrudnionych w obszarze właściwości podległego mu sądu.
1. Komornik ma obowiązek zatrudnić w okresie 3 lat co najmniej jednego asesora.
2. Prezes właściwego sądu apelacyjnego może, po zasięgnięciu opinii prezesa właściwego sądu rejonowego i rady właściwej izby komorniczej, zwolnić komornika z obowiązku zatrudnienia asesora.
3. Rada właściwej izby komorniczej może zobowiązać komornika do zatrudnienia wskazanego asesora.
4. Prezes właściwego sądu apelacyjnego może, po zasięgnięciu opinii rady właściwej izby komorniczej, zobowiązać komornika do zatrudnienia wskazanego asesora, gdy:
1) komornik nie wypełnia obowiązku, o którym mowa w ust. 1, lub
2) powstanie zaległość, o której mowa w art. 10 prawo wyboru komornika ust. 4 pkt 1.
1. W terminie 14 dni od dnia zawiadomienia przez prezesa właściwego sądu apelacyjnego o tym, że decyzja o powołaniu na stanowisko asesora jest ostateczna, asesor obowiązany jest zawrzeć umowę o pracę z komornikiem, o którym mowa w art. 131 tryb powołania na stanowisko asesora komorniczego ust. 4 albo art. 134 zatrudnienie asesora komorniczego ust. 3 lub 4.
2. O zawarciu umowy o pracę asesor zawiadamia prezesa właściwego sądu rejonowego w terminie 7 dni od dnia zawarcia tej umowy.
3. O rozwiązaniu stosunku pracy z asesorem lub innych zdarzeniach skutkujących ustaniem zatrudnienia asesora komornik niezwłocznie zawiadamia prezesa właściwego sądu apelacyjnego.
1. Prezes właściwego sądu rejonowego, w terminie 14 dni od dnia otrzymania zawiadomienia o zawarciu przez asesora umowy o pracę, odbiera od asesora ślubowanie według następującej roty:
„Ślubuję uroczyście jako asesor komorniczy powierzone mi obowiązki wypełniać zgodnie z prawem i sumieniem, dochować tajemnicy prawnie chronionej, w postępowaniu swym kierować się zasadami uczciwości, godności i honoru.”.
2. Składający ślubowanie może dodać na końcu zwrot: „Tak mi dopomóż Bóg.”.
3. Prezes właściwego sądu rejonowego zawiadamia prezesa właściwego sądu apelacyjnego o odebraniu od asesora ślubowania.
4. Z dniem złożenia ślubowania asesor uzyskuje prawo wykonywania czynności, o których mowa w art. 138 czynności asesora komorniczego.
Jeżeli asesor odmówi złożenia ślubowania lub z własnej winy nie złoży go we wskazanym terminie, powołanie traci moc. Okoliczność tę stwierdza prezes właściwego sądu apelacyjnego.
1. W ramach asesury komorniczej asesor, na zlecenie komornika, może:
1) wykonywać czynności, o których mowa w art. 98 praktyczne przygotowanie aplikanta do wykonywania zawodu komornika ust. 1–3;
2) przeprowadzać egzekucję w sprawach o:
a) świadczenie pieniężne,
b) zabezpieczenie roszczenia pieniężnego
– jeżeli w dniu zlecenia wartość egzekwowanego lub podlegającego zabezpieczeniu roszczenia nie przekracza kwoty 100 000 złotych, z wyłączeniem egzekucji z nieruchomości;
3) w obecności i za zgodą komornika uczestniczyć w czynnościach odbywających się poza kancelarią, w tym również podejmowanych w toku egzekucji świadczeń niepieniężnych.
2. W ramach czynności, o których mowa w ust. 1 pkt 2, asesorowi nie wolno:
1) dokonywać sprzedaży ruchomości, z wyjątkiem licytacji elektronicznej;
2) wydawać lub wykonywać orzeczeń o zastosowaniu środków przymusu;
3) sporządzać planu podziału sumy uzyskanej z egzekucji, o ile suma ta przekracza kwotę 25 000 złotych;
4) wydawać decyzji i podpisywać dokumentów dotyczących depozytu;
5) dokonywać czynności odbywających się poza kancelarią;
6) wydawać postanowień kończących postępowanie oraz w przedmiocie opłat egzekucyjnych;
7) dokonywać czynności związanych z nadaniem biegu skardze na czynność komornika, o których mowa w art. 767 skarga na czynności komornika § 5 ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. – Kodeks postępowania cywilnego, oraz w sprawach, w których przepisy o skardze na czynność komornika stosuje się odpowiednio.
3. Zakaz dokonywania czynności poza kancelarią nie wyklucza możliwości pisemnego upoważnienia asesora w konkretnej sprawie do:
1) samodzielnego ustalenia, czy dłużnik faktycznie zamieszkuje lub prowadzi działalność pod wskazanym adresem albo czy we wskazanym miejscu znajduje się majątek dłużnika,
2) wysłuchania dłużnika, żądania od dłużnika złożenia wykazu majątku oraz żądania wyjaśnień i informacji w trybie art. 761 uprawnienia organu egzekucyjnego wobec uczestników postępowania egzekucyjnego ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. – Kodeks postępowania cywilnego,
3) zajęcia ruchomości – z zastrzeżeniem, że asesorowi nie wolno odebrać dozoru nad zajętymi ruchomościami, a oznaczenia wartości zajętych ruchomości dokonuje komornik
– przy czym wymienione czynności nie mogą się wiązać z zastosowaniem środków przymusu oraz działaniami, o których mowa w art. 814 otwarcie mieszkania i innych pomieszczeń oraz przeszukanie rzeczy, mieszkania i odzieży dłużnika § 1 ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. – Kodeks postępowania cywilnego.
4. Komornik może zlecić asesorowi przeprowadzenie czynności, o których mowa w art. 3 zadania komornika ust. 3 pkt 3 i ust. 4.
5. Przepis art. 28 prawo legitymowania osób stosuje się odpowiednio do asesora, któremu udzielono zlecenia.
1. Zlecenie, o którym mowa w art. 138 czynności asesora komorniczego ust. 1, komornik wystawia na piśmie i określa w nim sygnaturę sprawy, której zlecenie dotyczy.
2. Zlecenie do wykonywania innych czynności wystawia się na piśmie i określa w nim zakres czynności, do których asesor został upoważniony.
Komornik w każdym stanie sprawy ma obowiązek badania prawidłowości czynności podjętych przez asesora oraz, w przypadku stwierdzenia uchybień, podejmowania niezbędnych czynności – w zakresie przewidzianym przepisami prawa – mających na celu uchylenie lub zmianę wadliwie dokonanych czynności.
Prezes właściwego sądu rejonowego, prezes właściwego sądu okręgowego, prezes właściwego sądu apelacyjnego albo rada właściwej izby komorniczej, z urzędu lub na wniosek zainteresowanego, może skierować asesora na badanie przeprowadzane przez lekarza orzecznika Zakładu Ubezpieczeń Społecznych w celu ustalenia trwałej niezdolności do pełnienia obowiązków asesora. Koszty badania pokrywa podmiot kierujący na badanie.
1. Prezes właściwego sądu apelacyjnego zawiesza asesora w czynnościach, jeżeli:
1) przeciwko asesorowi wszczęto postępowanie o umyślne przestępstwo ścigane z oskarżenia publicznego lub umyślne przestępstwo skarbowe, z wyjątkiem przypadku, o którym mowa w ust. 2 pkt 3;
2) przy wszczęciu lub w toku postępowania o częściowe albo całkowite ubezwłasnowolnienie asesora ustanowiono doradcę tymczasowego.
2. Prezes właściwego sądu apelacyjnego, mając na względzie interes publiczny i dobro wymiaru sprawiedliwości, może zawiesić asesora w czynnościach, jeżeli:
1) wniósł o to sam asesor z powodu długotrwałej choroby lub innych ważnych przyczyn;
2) przeciwko asesorowi wszczęto postępowanie o nieumyślne przestępstwo ścigane z oskarżenia publicznego lub nieumyślne przestępstwo skarbowe;
3) przeciwko asesorowi wniesiono akt oskarżenia w trybie art. 55 subsydiarny akt oskarżenia § 1 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. – Kodeks postępowania karnego, w którym zarzucono mu popełnienie przestępstwa, o którym mowa w ust. 1 pkt 1;
4) wszczęto postępowanie w przedmiocie odwołania asesora z zajmowanego stanowiska;
5) przeciwko asesorowi wszczęto postępowanie dyscyplinarne, w którym zażądano orzeczenia kary skreślenia z wykazu asesorów komorniczych albo mimo braku wniosku orzeczono wobec niego taką karę.
3. Uprawnienie do zawieszenia asesora w czynnościach, w przypadkach, o których mowa w ust. 1 i 2, przysługuje również Ministrowi Sprawiedliwości.
Zawieszenie asesora w czynnościach ustaje z dniem:
1) prawomocnego zakończenia postępowania, o którym mowa w art. 142 zawieszenie asesora komorniczego w czynnościach ust. 1 pkt 1 i ust. 2 pkt 2, 3 i 5, chyba że zawieszenie zostało uchylone wcześniej;
2) oddalenia lub odrzucenia wniosku o ubezwłasnowolnienie albo umorzenia postępowania lub uchylenia postanowienia o ustanowieniu doradcy tymczasowego;
3) wskazanym we wniosku złożonym w tym przedmiocie przez asesora w przypadku, o którym mowa w art. 142 zawieszenie asesora komorniczego w czynnościach ust. 2 pkt 1;
4) oddalenia wniosku o odwołanie z zajmowanego stanowiska ostateczną decyzją, umorzenia postępowania, stwierdzenia braku podstaw do odwołania w postępowaniu wszczętym z urzędu, a w przypadku odwołania asesora ostateczną decyzją – z dniem upływu terminu do wniesienia skargi do sądu administracyjnego lub prawomocnego oddalenia skargi.
1. Prezes właściwego sądu apelacyjnego z urzędu odwołuje, w drodze decyzji, asesora z zajmowanego stanowiska, jeżeli:
1) dopuścił się rażącego lub uporczywego naruszenia przepisów prawa;
2) ustało jego zatrudnienie w kancelarii;
3) z powodu choroby lub utraty sił został uznany przez lekarza orzecznika Zakładu Ubezpieczeń Społecznych za całkowicie niezdolnego do pełnienia obowiązków asesora lub bez uzasadnionej przyczyny odmówił poddania się badaniu, o którym mowa w art. 141 skierowanie asesora komorniczego na badanie przez lekarza orzecznika ZUS;
4) ukończył 65. rok życia;
5) upłynął okres, o którym mowa w art. 131 tryb powołania na stanowisko asesora komorniczego ust. 2.
2. Odwołanie asesora w przypadkach, o których mowa w ust. 1 pkt 1, następuje również na wniosek prezesa właściwego sądu okręgowego, prezesa właściwego sądu rejonowego lub sędziego wizytatora.
3. Uprawnienie do odwołania asesora w przypadkach, o których mowa w ust. 1 pkt 1, przysługuje również Ministrowi Sprawiedliwości.
4. Odwołanie asesora z zajmowanego stanowiska w przypadkach, o których mowa w ust. 1 pkt 1–3, następuje po uprzednim wysłuchaniu asesora, chyba że nie jest to możliwe, oraz zasięgnięciu opinii rady właściwej izby komorniczej. Rada właściwej izby komorniczej przedstawia opinię w terminie 21 dni od dnia otrzymania wniosku o wyrażenie opinii. Nieprzedstawienie opinii w powyższym terminie przez radę właściwej izby komorniczej nie stanowi przeszkody do odwołania asesora. Rada właściwej izby komorniczej nie ma statusu strony w postępowaniu administracyjnym.
Prezes właściwego sądu apelacyjnego może, w drodze decyzji, odwołać asesora z zajmowanego stanowiska w przypadku prawomocnego skazania za nieumyślne przestępstwo lub nieumyślne przestępstwo skarbowe, mając na uwadze interes publiczny i dobro wymiaru sprawiedliwości.
1. Powołanie na stanowisko asesora wygasa z mocy prawa z dniem, w którym asesor:
1) zmarł;
2) zrezygnował z pełnienia obowiązków asesora;
3) został prawomocnie skazany za umyślne przestępstwo lub umyślne przestępstwo skarbowe;
4) został prawomocnie ubezwłasnowolniony częściowo albo całkowicie;
5) został prawomocnie ukarany karą dyscyplinarną skreślenia z wykazu asesorów komorniczych.
2. O wygaśnięciu powołania na stanowisko asesora z mocy prawa prezes właściwego sądu apelacyjnego zawiadamia asesora, Ministra Sprawiedliwości, prezesa właściwego sądu rejonowego oraz radę właściwej izby komorniczej.
1. Rezygnacja asesora następuje z dniem wskazanym w oświadczeniu o rezygnacji, przy czym dzień ten nie może przypadać wcześniej niż 2 tygodnie ani później niż miesiąc od dnia złożenia oświadczenia. W przypadku oznaczenia przez asesora dnia przypadającego wcześniej niż 2 tygodnie od dnia złożenia oświadczenia lub braku jego oznaczenia, rezygnacja staje się skuteczna z upływem 2 tygodni od dnia złożenia oświadczenia o rezygnacji. W przypadku oznaczenia dnia późniejszego niż miesiąc od dnia złożenia oświadczenia, rezygnacja staje się skuteczna z upływem miesiąca od dnia złożenia oświadczenia o rezygnacji.
2. O przyjęciu rezygnacji prezes właściwego sądu apelacyjnego niezwłocznie zawiadamia asesora, Ministra Sprawiedliwości, prezesa właściwego sądu rejonowego oraz radę właściwej izby komorniczej, informując jednocześnie o dniu, z którym rezygnacja staje się skuteczna.
3. W przypadku skutecznego uchylenia się przez asesora od skutków złożonego oświadczenia o rezygnacji, prezes właściwego sądu apelacyjnego niezwłocznie zawiadamia o tym fakcie asesora, Ministra Sprawiedliwości, prezesa właściwego sądu rejonowego oraz radę właściwej izby komorniczej.
1. Osoba odwołana z zajmowanego stanowiska asesora z przyczyn, o których mowa w art. 144 obligatoryjne odwołanie asesora komorniczego z zajmowanego stanowiska ust. 1 pkt 1 i 2 oraz art. 145 fakultatywne odwołanie asesora komorniczego z zajmowanego stanowiska, lub której powołanie wygasło z mocy prawa z przyczyn, o których mowa w art. 146 wygaśnięcie powołania na stanowisko asesora komorniczego ust. 1 pkt 2–5, może zostać ponownie powołana na to stanowisko, jeżeli spełnia wymagania określone w art. 129 warunki powołania na stanowisko asesora komorniczego i upłynął termin, o którym mowa w art. 226 katalog kar dyscyplinarnych dla aplikantów i asesorów komorniczych ust. 4.
2. Jeżeli osoba, o której mowa w ust. 1, co najmniej przez 5 lat nie zajmowała stanowiska asesora, może zostać ponownie powołana na to stanowisko po złożeniu egzaminu komorniczego.
