Ustawa o partiach politycznych

Partia polityczna podlega likwidacji wskutek:
1) rozwiązania mocą uchwały uprawnionego statutowego organu partii;
2) postanowienia Sądu o wykreśleniu wpisu partii z ewidencji z przyczyn, o których mowa w art. 20 tryb postępowania w razie niespełnienia przez partię obowiązku powiadamiania o zmianach w statucie, adresie, składzie organów, art. 21 wątpliwości co do zgodności z Konstytucją zmian w statucie partii, art. 39 uchylony i art. 44 postanowienie o wykreśleniu wpisu partii politycznej z ewidencji.

1. W razie rozwiązania się partii politycznej na podstawie własnej uchwały właściwy organ partii niezwłocznie przesyła Sądowi uchwałę o samorozwiązaniu partii oraz o wyznaczeniu jej likwidatora.
2. Jeżeli partia polityczna nie ustanowi, zgodnie z ust. 1, likwidatora, Sąd wyznacza likwidatora tej partii.
3. Sąd, po zakończeniu likwidacji, wydaje postanowienie o wykreśleniu wpisu partii politycznej z ewidencji. Postanowienie Sądu nie podlega zaskarżeniu.

Sąd po uprawomocnieniu się postanowienia, o którym mowa w art. 45 obligatoryjne przesłanki likwidacji partii, pkt 2, zarządza likwidację partii politycznej i wyznacza likwidatora tej partii.

Koszt likwidacji pokrywa się z majątku likwidowanej partii politycznej. Jeżeli majątek partii wystarcza jedynie na pokrycie części kosztów jej likwidacji, pozostałą część tych kosztów pokrywa Skarb Państwa.

W sprawach likwidacji partii politycznej, nieuregulowanych w ustawie, stosuje się odpowiednio przepisy rozdziału 5 ustawy z dnia 7 kwietnia 1989 r. - Prawo o stowarzyszeniach (Dz. U. z 2020 r. poz. 2261).