Ustawa o obrocie instrumentami finansowymi

1. Osoby fizyczne posiadające pełną zdolność do czynności prawnych mogą, na podstawie umowy zawartej w formie pisemnej pod rygorem nieważności, zrzeszać się w klubach inwestora. W jednym klubie inwestora może być zrzeszonych nie mniej niż 3 i nie więcej niż 20 osób.
2. W umowie, o której mowa w ust. 1, członkowie klubu inwestora zobowiązują się do:
1) wspólnego działania w celu zdobywania wiedzy o zasadach inwestowania w obrocie zorganizowanym, w szczególności przez wspólne inwestowanie w zdematerializowane papiery wartościowe lub inne instrumenty finansowe dopuszczone do obrotu na rynku regulowanym;
2) nieuczestniczenia w innych klubach inwestora;
3) niezaciągania w związku z działalnością klubu inwestora zobowiązań o łącznej wartości przewyższającej wartość aktywów zgromadzonych na prowadzonych dla klubu inwestora rachunkach papierów wartościowych, rachunkach derywatów i rachunkach pieniężnych służących do ich obsługi.
3. Każdemu członkowi klubu inwestora przysługuje prawo wniesienia w ciągu roku kalendarzowego na rachunki pieniężne służące do obsługi prowadzonych dla tego klubu rachunków papierów wartościowych lub rachunków derywatów środków pieniężnych w łącznej wysokości nie wyższej niż 20 000 zł.
4. Klub inwestora ani jego członkowie nie są przedsiębiorcami.
5. W zakresie nieuregulowanym w ust. 1-4 do umowy, o której mowa w ust. 1, stosuje się przepisy art 860-864, art. 865 prowadzenie spraw spółki § 1 i art 866-875 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny.

1. Przez wykonywanie zawodu maklera papierów wartościowych, zwanego dalej "maklerem", lub doradcy inwestycyjnego, zwanego dalej "doradcą", rozumie się wykonywanie funkcji w organach zarządzających lub nadzorczych firmy inwestycyjnej lub banku państwowego prowadzącego działalność maklerską bądź wykonywanie lub nadzorowanie wykonywania:
1) czynności stanowiących działalność maklerską,
2) związanych z rynkiem finansowym czynności niestanowiących działalności maklerskiej,
3) innych czynności związanych z obsługą klientów lub dostępem do rachunków prowadzonych dla klientów
- w ramach pozostawania tej osoby w stosunku pracy, zlecenia lub w innym stosunku prawnym o podobnym charakterze z firmą inwestycyjną lub bankiem państwowym prowadzącym działalność maklerską.
1a. Przez wykonywanie zawodu maklera lub doradcy rozumie się również prowadzenie spraw spółki przez komplementariusza lub wspólnika w spółce osobowej będącej domem maklerskim.
2. Przez wykonywanie zawodu maklera lub doradcy rozumie się również:
1) pozostawanie maklera lub doradcy w stosunku pracy, zlecenia lub w innym stosunku prawnym o podobnym charakterze z bankiem powierniczym przy wykonywaniu lub nadzorowaniu wykonywania czynności prowadzenia rachunków papierów wartościowych, rachunków derywatów lub rachunków zbiorczych;
2) pozostawanie maklera lub doradcy w stosunku pracy, zlecenia lub w innym stosunku prawnym o podobnym charakterze z podmiotem, który jest obowiązany do zatrudniania maklerów lub doradców na podstawie odrębnych przepisów prawa przy wykonywaniu lub nadzorowaniu wykonywania czynności określonych w tych przepisach;
3) wykonywanie przez maklera lub doradcę czynności, o których mowa w art. 79 agent firmy inwestycyjnej ust. 2.
4) (uchylony)

1. Makler i doradca, wykonując zawód, są obowiązani działać zgodnie z przepisami prawa i zasadami uczciwego obrotu oraz mieć na względzie słuszne interesy klientów.
2. Tytuły zawodowe "makler papierów wartościowych" i "doradca inwestycyjny" podlegają ochronie prawnej.
3. Prawo wykonywania zawodu maklera lub doradcy przysługuje osobom, które są wpisane odpowiednio na listę maklerów lub na listę doradców, o ile prawo to nie zostało zawieszone zgodnie z przepisem art. 130 skreślenie z listy lub zawieszenie uprawnień do wykonywania zawodu maklera lub doradcy inwestycyjnego, ust. 1.

1. Na listę maklerów lub na listę doradców może być wpisana osoba fizyczna:
1) która posiada pełną zdolność do czynności prawnych;
2) która korzysta z pełni praw publicznych;
3) która nie była uznana prawomocnym orzeczeniem za winną popełnienia przestępstwa skarbowego, przestępstwa przeciwko wiarygodności dokumentów, mieniu, obrotowi gospodarczemu, obrotowi pieniędzmi i papierami wartościowymi, przestępstw lub wykroczeń określonych w art. 305 nieuprawnione używanie znaku towarowego, art. 307 bezprawne oznaczenie przedmiotów znakiem chronionym lub art. 308 znak towarowy niekorzystający z ochrony ustawy z dnia 30 czerwca 2000 r. – Prawo własności przemysłowej, przestępstw określonych w ustawie z dnia 26 października 2000 r. o giełdach towarowych, ustawie o funduszach inwestycyjnych, ustawie o ofercie publicznej lub przestępstw określonych w niniejszej ustawie;
4) która złożyła, z zastrzeżeniem art. 129 wpis na listę maklerów lub listę doradców inwestycyjnych ust. 1b, 2 i 3, egzamin z wynikiem pozytywnym odpowiednio przed komisją egzaminacyjną dla maklerów albo przed komisją egzaminacyjną dla doradców.
2. W przypadku osoby nieposiadającej polskiego obywatelstwa do stwierdzenia pełni praw publicznych właściwe są przepisy prawa państwa, którego obywatelstwo posiada dana osoba.

1. Egzaminy na maklera i doradcę są sprawdzianem teoretycznego przygotowania kandydatów z następujących dziedzin:
1) prawo cywilne;
2) prawo gospodarcze;
3) prawo podatkowe i dewizowe;
4) prawo papierów wartościowych, instrumenty finansowe oraz obrót takimi instrumentami;
5) działalność maklerska oraz działalność powiernicza;
6) system depozytowo-rozliczeniowy w zakresie obrotu instrumentami finansowymi;
7) rynek finansowy;
8) tworzenie i funkcjonowanie funduszy inwestycyjnych;
9) komercjalizacja i prywatyzacja przedsiębiorstw;
10) zasady rachunkowości;
11) rynek towarów giełdowych;
12) matematyka finansowa;
13) analiza finansowa;
14) strategie inwestycyjne;
15) etyka zawodowa.
2. Egzamin dla doradców jest dodatkowo sprawdzianem teoretycznego przygotowania kandydatów z następujących dziedzin: ekonomia, statystyka, finanse publiczne, finanse przedsiębiorstw oraz zarządzanie portfelami, w skład których wchodzi jeden lub większa liczba instrumentów finansowych.
3. Sprawdzian umiejętności, o którym mowa w art. 129 wpis na listę maklerów lub listę doradców inwestycyjnych ust. 3, jest sprawdzianem teoretycznego przygotowania kandydatów z następujących dziedzin:
1) prawo cywilne;
2) prawo gospodarcze;
3) prawo podatkowe i dewizowe;
4) prawo papierów wartościowych, instrumenty finansowe oraz obrót takimi instrumentami;
5) działalność maklerska oraz działalność powiernicza;
6) system depozytowo-rozliczeniowy w zakresie obrotu instrumentami finansowymi;
7) rynek finansowy;
8) tworzenie i funkcjonowanie funduszy inwestycyjnych;
9) komercjalizacja i prywatyzacja przedsiębiorstw;
10) zasady rachunkowości;
11) rynek towarów giełdowych;
12) etyka zawodowa.
4. Ustalony przez komisję egzaminacyjną zakres tematyczny egzaminu lub sprawdzianu umiejętności, o którym mowa w art. 129 wpis na listę maklerów lub listę doradców inwestycyjnych ust. 3, w terminie co najmniej 90 dni przed wyznaczonym terminem egzaminu lub sprawdzianu podawany jest wraz z tym terminem do wiadomości publicznej przez publikację w Dzienniku Urzędowym Komisji Nadzoru Finansowego oraz przez zamieszczenie tych informacji na stronie internetowej Komisji.
5. Egzamin na maklera przeprowadza komisja egzaminacyjna dla maklerów, a egzamin na doradcę – komisja egzaminacyjna dla doradców. Sprawdziany umiejętności, o których mowa w art. 129 wpis na listę maklerów lub listę doradców inwestycyjnych ust. 3, przeprowadzają odpowiednio komisja egzaminacyjna dla maklerów albo komisja egzaminacyjna dla doradców.
6. Komisja egzaminacyjna składa się z 6 członków powoływanych i odwoływanych przez Przewodniczącego Komisji. Przewodniczący Komisji powołuje przewodniczącego komisji egzaminacyjnej spośród jej członków oraz, na wniosek przewodniczącego komisji egzaminacyjnej, zastępcę przewodniczącego komisji egzaminacyjnej i sekretarza komisji egzaminacyjnej.
7. Obsługę administracyjno-biurową komisji egzaminacyjnych zapewnia Urząd Komisji.
8. Przewodniczący komisji egzaminacyjnej kieruje jej pracami oraz wyznacza terminy egzaminów albo sprawdzianów umiejętności, o których mowa w art. 129 wpis na listę maklerów lub listę doradców inwestycyjnych ust. 3.
9. Członkom komisji egzaminacyjnych przysługuje wynagrodzenie za udział w pracach komisji.
10. Za egzaminy oraz za sprawdzian umiejętności, o którym mowa w art. 129 wpis na listę maklerów lub listę doradców inwestycyjnych ust. 3, pobiera się opłaty, które stanowią przychody Urzędu Komisji.
11. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określa, w drodze rozporządzenia:
1) wysokość opłat, o których mowa w ust. 10 oraz tryb i warunki dokonywania zwrotu wniesionych opłat, mając na uwadze koszty przeprowadzania egzaminów lub sprawdzianu umiejętności, o którym mowa w art. 129 wpis na listę maklerów lub listę doradców inwestycyjnych ust. 3, oraz wydatki związane z funkcjonowaniem komisji egzaminacyjnych;
2) regulamin przeprowadzania egzaminów na maklera i doradcę oraz regulamin przeprowadzania sprawdzianu umiejętności, o którym mowa w art. 129 wpis na listę maklerów lub listę doradców inwestycyjnych ust. 3, uwzględniając konieczność zapewnienia równego traktowania osób składających egzamin lub przystępujących do sprawdzianu umiejętności, poufności egzaminu lub sprawdzianu umiejętności oraz ich sprawnej organizacji, oraz
3) sposób ustalania i wysokość wynagrodzeń członków komisji egzaminacyjnych za udział w posiedzeniach tych komisji, przeprowadzanie egzaminów lub sprawdzianu umiejętności, o którym mowa w art. 129 wpis na listę maklerów lub listę doradców inwestycyjnych ust. 3, oraz przygotowywanie projektów pytań i zadań na egzaminy lub sprawdzian umiejętności, uwzględniając zakres obowiązków poszczególnych członków.

1. Wpisu na listę maklerów albo na listę doradców dokonuje Komisja na wniosek zainteresowanego. Osoby, które złożyły z wynikiem pozytywnym egzamin, zdały z wynikiem pozytywnym sprawdzian umiejętności lub których uprawnienia do wykonywania zawodu zostały przez Komisję uznane, składają wniosek w terminie 3 miesięcy odpowiednio od dnia złożenia egzaminu, zdania sprawdzianu umiejętności lub uznania uprawnień do wykonywania zawodu.
1a. Do wniosku dołącza się oryginały lub kopie dokumentów potwierdzających spełnienie warunków, o których mowa:
1) w art. 127 wymogi wobec kandydatów do wpisu na listy maklerów i doradców inwestycyjnych ust. 1 pkt 3;
2) odpowiednio w art. 127 wymogi wobec kandydatów do wpisu na listy maklerów i doradców inwestycyjnych ust. 1 pkt 4 lub w ust. 1b–3;
3) w art. 127 wymogi wobec kandydatów do wpisu na listy maklerów i doradców inwestycyjnych ust. 1 pkt 2 – w przypadku osób, o których mowa w art. 127 wymogi wobec kandydatów do wpisu na listy maklerów i doradców inwestycyjnych ust. 2.
1b. Wpis na listę maklerów albo na listę doradców bez konieczności składania egzaminu mogą uzyskać osoby, które uzyskały dyplom ukończenia studiów wyższych realizowanych na podstawie umowy, o której mowa w ust. 1c.
1c. Przewodniczący Komisji, po zasięgnięciu opinii komisji egzaminacyjnej dla maklerów w odniesieniu do maklerów lub komisji egzaminacyjnej dla doradców w odniesieniu do doradców, może zawrzeć umowę, o której mowa w art. 61 prowadzenie studiów we współpracy z innymi podmiotami ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz. U. z 2022 r. poz. 574, z późn. zm.), z uczelnią posiadającą uprawnienie do nadawania stopnia naukowego doktora w zakresie nauk ekonomicznych lub prawnych oraz prowadzącą studia umożliwiające nabycie wiedzy z zakresu dziedzin, o których mowa w art. 128 egzamin na maklera, doradcę i agenta firmy inwestycyjnej ust. 1 lub ust. 1 i 2.
2. Wpis na listę maklerów lub doradców bez konieczności składania egzaminu mogą uzyskać osoby, których kwalifikacje zostały uznane na zasadach określonych w ustawie z dnia 22 grudnia 2015 r. o zasadach uznawania kwalifikacji zawodowych nabytych w państwach członkowskich Unii Europejskiej (Dz. U. z 2023 r. poz. 334).
3. Wpis na listę maklerów lub na listę doradców bez konieczności składania egzaminu mogą również uzyskać osoby nieposiadające uprawnień, o których mowa w ust. 2, o ile posiadają nadany przez zagraniczną instytucję tytuł, odpowiadający pod względem wymaganej do jego uzyskania wiedzy oraz podstawowych zasad jego wykonywania zawodowi odpowiednio maklera lub doradcy oraz o ile ich kwalifikacje, stwierdzone w wyniku przeprowadzonego sprawdzianu umiejętności, gwarantują, że będą one wykonywać zawód na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w sposób należyty.
4. Minister właściwy do spraw instytucji finansowych określa, w drodze rozporządzenia, wykaz nadawanych przez określone zagraniczne instytucje tytułów uprawniających do ubiegania się, zgodnie z ust. 3, o wpis na listę maklerów lub listę doradców bez konieczności składania egzaminu, uwzględniając konieczność zapewnienia, aby zakres wiedzy, którą należy się wykazać w celu uzyskania danego tytułu, był zbliżony do zakresu tematycznego obowiązującego na egzaminie odpowiednio dla maklerów lub dla doradców.
5. Osoba wpisana na listę maklerów lub na listę doradców jest obowiązana do niezwłocznego pisemnego informowania Komisji o:
1) (uchylony)
2) każdorazowej zmianie danych objętych wnioskiem, o którym mowa w ust. 1.
6. Komisja udostępnia na swojej stronie internetowej listy maklerów i doradców oraz informacje o skreśleniu z listy oraz zawieszeniu uprawnień do wykonywania zawodu maklera lub doradcy.
7. Minister właściwy do spraw instytucji finansowych określa, w drodze rozporządzenia, wzór wniosku, o którym mowa w ust. 1, uwzględniając konieczność odpowiedniego wykazania przez osoby składające wniosek spełnienia określonych w ustawie warunków dokonania wpisu na listę maklerów lub na listę doradców oraz zapewnienia Komisji możliwości weryfikacji spełnienia przez te osoby tych warunków.

1. Komisja może skreślić maklera lub doradcę z listy albo zawiesić jego uprawnienia do wykonywania zawodu na okres od 3 miesięcy do 2 lat na skutek naruszenia w związku z wykonywaniem zawodu:
1) przepisów prawa lub regulaminów i innych przepisów wewnętrznych, do których przestrzegania makler lub doradca jest zobowiązany w związku z wykonywaniem zawodu, lub
2) zasad uczciwego obrotu, lub
3) interesów klientów.
2. (uchylony)
3. W razie konieczności zabezpieczenia interesu publicznego Komisja może, od chwili wszczęcia postępowania w sprawach, o których mowa w ust. 1, zawiesić uprawnienia maklera lub doradcy do czasu wydania decyzji w sprawie, jednak na okres nie dłuższy niż 6 miesięcy.
4. W przypadku wydania decyzji o zawieszeniu uprawnień maklera lub doradcy do wykonywania zawodu, okres zawieszenia uprawnień, o którym mowa w ust. 3, wlicza się do okresu zawieszenia uprawnień, o którym mowa w ust. 1.
5. Z zastrzeżeniem ust. 6, osoba skreślona z listy maklerów lub listy doradców z przyczyn, o których mowa w ust. 1 lub w art. 131 przesłanki obligatoryjnego skreślenia z listy maklerów lub doradców inwestycyjnych ust. 1 pkt 3, nie może być ponownie wpisana na listę maklerów ani na listę doradców przed upływem 10 lat od dnia wydania decyzji. W przypadku gdy skreślenie nastąpiło z przyczyny, o której mowa w art. 131 przesłanki obligatoryjnego skreślenia z listy maklerów lub doradców inwestycyjnych ust. 1 pkt 3, ponowne wpisanie nie może także nastąpić wcześniej, niż nastąpi zatarcie skazania za przestępstwo, którego popełnienie stanowiło podstawę wydania decyzji o skreśleniu z listy maklerów lub z listy doradców.
6. W przypadku, o którym mowa w ust. 1, wydając decyzję o skreśleniu z listy maklerów lub doradców, Komisja może skrócić termin, o którym mowa w ust. 5.

1. Skreślenie z listy maklerów lub doradców następuje:
1) na wniosek osoby wpisanej na listę;
2) w razie całkowitego albo częściowego ubezwłasnowolnienia;
3) na skutek uznania prawomocnym orzeczeniem za winnego popełnienia przestępstwa skarbowego, przestępstwa przeciwko wiarygodności dokumentów, mieniu, obrotowi gospodarczemu, obrotowi pieniędzmi i papierami wartościowymi, przestępstw lub wykroczeń określonych w art. 305 nieuprawnione używanie znaku towarowego, art. 307 bezprawne oznaczenie przedmiotów znakiem chronionym lub art. 308 znak towarowy niekorzystający z ochrony ustawy z dnia 30 czerwca 2000 r. – Prawo własności przemysłowej, przestępstw określonych w ustawie z dnia 26 października 2000 r. o giełdach towarowych, ustawie o funduszach inwestycyjnych, ustawie o ofercie publicznej lub przestępstw określonych w niniejszej ustawie;
4) na skutek śmierci osoby wpisanej na listę;
5) w przypadkach, o których mowa w art. 130 skreślenie z listy lub zawieszenie uprawnień do wykonywania zawodu maklera lub doradcy inwestycyjnego ust. 1.
2. Postępowanie wszczęte na wniosek maklera lub doradcy o skreślenie z listy maklerów lub z listy doradców zawiesza się do dnia wydania ostatecznej decyzji w sprawie, o której mowa w art. 130 skreślenie z listy lub zawieszenie uprawnień do wykonywania zawodu maklera lub doradcy inwestycyjnego ust. 1.

1. Na żądanie Komisji lub jej upoważnionego przedstawiciela osoby uprawnione do reprezentowania zatwierdzonego podmiotu publikującego lub zatwierdzonego mechanizmu sprawozdawczego posiadających zezwolenie Komisji, o którym mowa w art. 27c ust. 1 rozporządzenia 600/2014, lub osoby wchodzące w skład jego organów statutowych albo pozostające z nim w stosunku pracy niezwłocznie sporządzają i przekazują, na koszt tego podmiotu, kopie dokumentów i innych nośników informacji oraz udzielają pisemnych lub ustnych wyjaśnień.
2. Biegły rewident lub firmy audytorskie badający sprawozdanie finansowe zatwierdzonego podmiotu publikującego lub zatwierdzonego mechanizmu sprawozdawczego posiadających zezwolenie Komisji, o którym mowa w art. 27c ust. 1 rozporządzenia 600/2014, niezwłocznie przekazują Komisji oraz organom statutowym tego podmiotu istotne informacje, w posiadanie których weszli w związku z wykonywanymi czynnościami, dotyczące zdarzeń powodujących:
1) powstanie uzasadnionego podejrzenia naruszenia przepisów prawa regulujących działalność zatwierdzonego podmiotu publikującego lub zatwierdzonego mechanizmu sprawozdawczego przez podmiot świadczący taką działalność, członków jego organów statutowych lub pracowników;
2) powstanie zagrożenia dla dalszej działalności zatwierdzonego podmiotu publikującego lub zatwierdzonego mechanizmu sprawozdawczego;
3) odmowę wydania opinii dotyczącej sprawozdania finansowego zatwierdzonego podmiotu publikującego lub zatwierdzonego mechanizmu sprawozdawczego, wydanie opinii negatywnej dotyczącej sprawozdania finansowego zatwierdzonego podmiotu publikującego lub zatwierdzonego mechanizmu sprawozdawczego lub wniesienie zastrzeżeń w tej opinii.
3. Biegły rewident lub firma audytorska może odstąpić od powiadomienia zgodnie z ust. 2 organów statutowych zatwierdzonego podmiotu publikującego lub zatwierdzonego mechanizmu sprawozdawczego posiadających zezwolenie Komisji, o którym mowa w art. 27c ust. 1 rozporządzenia 600/2014, jeżeli przemawiają za tym ważne powody.
4. Wykonanie obowiązku, o którym mowa w ust. 2, nie narusza obowiązku zachowania tajemnicy, o której mowa w art. 78 obowiązek zachowania tajemnicy ustawy z dnia 11 maja 2017 r. o biegłych rewidentach, firmach audytorskich oraz nadzorze publicznym.

1. Zatwierdzony podmiot publikujący i zatwierdzony mechanizm sprawozdawczy posiadające zezwolenie Komisji, o którym mowa w art. 27c ust. 1 rozporządzenia 600/2014, są obowiązane posiadać procedury anonimowego zgłaszania wskazanemu członkowi zarządu, a w szczególnych przypadkach – radzie nadzorczej, naruszeń przepisów prawa, w tym przepisów rozporządzenia 596/2014 i rozporządzenia 600/2014, oraz procedur i standardów etycznych obowiązujących w tych podmiotach.
2. W ramach procedur, o których mowa w ust. 1, zatwierdzony podmiot publikujący i zatwierdzony mechanizm sprawozdawczy posiadające zezwolenie Komisji, o którym mowa w art. 27c ust. 1 rozporządzenia 600/2014, zapewniają pracownikom, którzy zgłaszają naruszenia, ochronę co najmniej przed działaniami o charakterze represyjnym, dyskryminacją lub innymi rodzajami niesprawiedliwego traktowania.

Przepisy niniejszego rozdziału mają zastosowanie do firm inwestycyjnych, które świadczą usługi, o których mowa w art. 69 działalność maklerska ust. 2 pkt 4.

1. Firma inwestycyjna dokonująca, w ramach świadczenia usługi, o której mowa w art. 69 działalność maklerska ust. 2 pkt 4, inwestycji w dopuszczone do obrotu na rynku regulowanym akcje spółek opracowuje i publikuje politykę dotyczącą zaangażowania, która opisuje, w jaki sposób zaangażowanie akcjonariuszy takich spółek jest przez nią uwzględniane w jej strategii inwestycyjnej.
2. Polityka, o której mowa w ust. 1, zawiera opis sposobów:
1) monitorowania spółek, o których mowa w ust. 1, w szczególności pod względem strategii, wyników oraz ryzyk finansowych i niefinansowych, struktury kapitałowej, wpływu społecznego i na środowisko naturalne oraz ładu korporacyjnego;
2) prowadzenia dialogu ze spółkami, o których mowa w ust. 1;
3) wykonywania prawa głosu oraz innych praw związanych z akcjami spółek, o których mowa w ust. 1;
4) współpracy z innymi akcjonariuszami spółek, o których mowa w ust. 1;
5) komunikacji z pozostałymi akcjonariuszami i członkami organów spółek, o których mowa w ust. 1;
6) zarządzania faktycznymi i potencjalnymi konfliktami interesów w odniesieniu do zaangażowania firmy inwestycyjnej.
3. Firma inwestycyjna co rok opracowuje i publikuje sprawozdanie z realizacji polityki, o której mowa w ust. 1. Sprawozdanie zawiera w szczególności:
1) ogólny opis sposobu głosowania;
2) opis najważniejszych głosowań;
3) opis sposobu korzystania z usług doradcy akcjonariusza do spraw głosowania, o którym mowa w art. 4 objaśnienie pojęć § 1 pkt 16 ustawy z dnia 15 września 2000 r. – Kodeks spółek handlowych.
4. W przypadku gdy firma inwestycyjna nie opracowuje lub nie publikuje polityki, o której mowa w ust. 1, lub sprawozdania, o którym mowa w ust. 3, publikuje wyjaśnienie powodów ich nieopracowania lub nieopublikowania.
5. Sprawozdanie, o którym mowa w ust. 3, może nie obejmować głosowań, które są mało istotne ze względu na ich przedmiot lub wielkość udziału firmy inwestycyjnej w spółce, o której mowa w ust. 1.

Polityka, sprawozdanie oraz wyjaśnienia, o których mowa w art. 131o polityka dotycząca zaangażowania ust. 1, 3 i 4, są publikowane na stronie internetowej firmy inwestycyjnej.

1. W przypadku gdy firma inwestycyjna w ramach:
1) zarządzania aktywami pracowniczego funduszu emerytalnego, o którym mowa w art. 152 powierzanie zarządzania aktywami pracowniczego funduszu pracowniczego ustawy z dnia 28 sierpnia 1997 r. o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, lokuje, na podstawie ustaleń z pracowniczym funduszem emerytalnym i w jego imieniu, aktywa tego funduszu w dopuszczone do obrotu na rynku regulowanym akcje spółek,
2) świadczenia na rzecz zakładu ubezpieczeń wykonującego działalność w zakresie ubezpieczeń, o których mowa w dziale I załącznika do ustawy z dnia 11 września 2015 r. o działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej, lub na rzecz zakładu reasekuracji wykonującego działalność w zakresie reasekuracji ubezpieczeń, o których mowa w dziale I załącznika do tej ustawy, usługi, o której mowa w art. 69 działalność maklerska ust. 2 pkt 4, lokuje, na podstawie ustaleń z tym zakładem ubezpieczeń lub zakładem reasekuracji i w jego imieniu, aktywa tego zakładu ubezpieczeń lub tego zakładu reasekuracji, w dopuszczone do obrotu na rynku regulowanym akcje spółek
– firma inwestycyjna przekazuje corocznie, odpowiednio temu pracowniczemu funduszowi emerytalnemu, zakładowi ubezpieczeń lub zakładowi reasekuracji, informację dotyczącą zgodności przyjętej strategii inwestycyjnej i jej realizacji z tymi ustaleniami oraz sposobu, w jaki strategia ta i jej realizacja przyczyniają się do średnio- i długoterminowych wyników uzyskiwanych z aktywów tych podmiotów.
2. Informacja, o której mowa w ust. 1, zawiera w szczególności:
1) opis istotnych czynników ryzyka średnio- i długoterminowego związanego z inwestycjami;
2) opis struktury portfela, sposobu zarządzania portfelem i kosztów tego zarządzania;
3) opis sposobu korzystania z usług doradcy akcjonariusza do spraw głosowania, o którym mowa w art. 4 objaśnienie pojęć § 1 pkt 16 ustawy z dnia 15 września 2000 r. – Kodeks spółek handlowych;
4) opis ewentualnych konfliktów interesów, do których doszło w związku z działaniami w zakresie zaangażowania, oraz sposobu ich rozwiązania;
5) wskazanie, czy, i w jaki sposób, firma inwestycyjna podejmuje decyzje inwestycyjne w oparciu o ocenę średnio- i długoterminowych wyników spółki, w której akcje, dopuszczone do obrotu na rynku regulowanym, dokonano lokat.
3. Informacja, o której mowa w ust. 1, może być również przekazywana wraz ze sprawozdaniem, o którym mowa w art. 83j obowiązek przekazywania klientowi regularnych sprawozdań.
4. Przepisów ust. 1 i 3 nie stosuje się, jeżeli informacja, o której mowa w ust. 1, jest publicznie udostępniana przez firmę inwestycyjną.

Za opracowanie i publikację dokumentów, o których mowa w art. 131o polityka dotycząca zaangażowania ust. 1, 3 i 4 oraz art. 131q przekazywanie informacji dotyczącej zgodności przyjętej strategii inwestycyjnej i jej realizacji z ustaleniami ust. 1, oraz za informacje zawarte w tych dokumentach są odpowiedzialni członkowie zarządu firmy inwestycyjnej, a w przypadku firmy inwestycyjnej będącej spółką osobową – wspólnicy lub komplementariusze w tej spółce, którym przysługuje prawo prowadzenia spraw spółki lub jej reprezentowania zgodnie z przepisami ustawy z dnia 15 września 2000 r. – Kodeks spółek handlowych.

1. Papiery wartościowe będące instrumentami finansowymi obsługiwanymi przez DLT są rejestrowane w SS opartym na DLT albo w TSS opartym na DLT na rachunkach DLT albo, jeżeli zezwolenie na prowadzenie SS opartego na DLT albo TSS opartego na DLT zwalnia podmiot prowadzący SS oparty na DLT albo TSS oparty na DLT z obowiązku prowadzenia rachunków DLT, w ewidencji DLT, o której mowa w art. 131u ewidencja DLT ust. 1.
2. Rachunek DLT oraz ewidencja DLT, o której mowa w art. 131u ewidencja DLT ust. 1, mogą być prowadzone wyłącznie przez podmiot posiadający zezwolenie na prowadzenie SS opartego na DLT albo TSS opartego na DLT.
3. Technologia rozproszonego rejestru, o której mowa w art. 2 pkt 1 rozporządzenia 2022/858, wykorzystywana do prowadzenia SS opartego na DLT albo TSS opartego na DLT zapewnia zgodność łącznej liczby papierów wartościowych będących instrumentami finansowymi obsługiwanymi przez DLT, zarejestrowanych na rachunkach DLT albo w ewidencji DLT, o której mowa w art. 131u ewidencja DLT ust. 1, z wielkością ich emisji.

1. Prawa z papierów wartościowych będących instrumentami finansowymi obsługiwanymi przez DLT powstają z chwilą ich zapisania po raz pierwszy na rachunku DLT, jeżeli zapis ten w sposób jednoznaczny i nieodwracalny identyfikuje papiery wartościowe oraz osobę uprawnioną z tych papierów wartościowych, a także liczbę przysługujących tej osobie papierów wartościowych, z zastrzeżeniem art. 131z wtórna rejestracja DLT.
2. Do przenoszenia praw z papierów wartościowych będących instrumentami finansowymi obsługiwanymi przez DLT, zarejestrowanych na rachunkach DLT, stosuje się odpowiednio przepisy art. 7 prawa ze zdematerializowanych papierów wartościowych ust. 1–3, 5b i 6.

1. W przypadku gdy na podstawie zezwolenia na prowadzenie SS opartego na DLT albo TSS opartego na DLT podmiot prowadzący taki SS oparty na DLT albo TSS oparty na DLT jest zwolniony z obowiązku prowadzenia rachunków papierów wartościowych w rozumieniu art. 2 ust. 1 pkt 28 rozporządzenia 909/2014, prawa z papierów wartościowych będących instrumentami finansowymi obsługiwanymi przez DLT powstają z chwilą ich zarejestrowania po raz pierwszy w ewidencji DLT prowadzonej w technologii rozproszonego rejestru, o której mowa w art. 2 pkt 1 rozporządzenia 2022/858, z zastrzeżeniem art. 131z wtórna rejestracja DLT.
2. Ewidencja DLT, o której mowa w ust. 1, zapewnia jednoznaczną i nieodwracalną identyfikację papierów wartościowych zapisanych w tej ewidencji oraz osoby uprawnionej z tych papierów wartościowych, a także liczby papierów wartościowych przysługujących tej osobie.
3. Umowa zobowiązująca do przeniesienia papierów wartościowych będących instrumentami finansowymi obsługiwanymi przez DLT, zarejestrowanych w ewidencji DLT, o której mowa w ust. 1, przenosi te papiery wartościowe z chwilą dokonania odpowiedniego zapisu w tej ewidencji, jeżeli zapis ten w sposób jednoznaczny i nieodwracalny identyfikuje papiery wartościowe oraz osobę uprawnioną z tych papierów wartościowych, a także liczbę przysługujących jej papierów wartościowych.
4. W przypadku gdy nabycie praw z papierów wartościowych zarejestrowanych w ewidencji DLT, o której mowa w ust. 1, nastąpiło na podstawie zdarzenia prawnego powodującego z mocy ustawy przeniesienie praw z tych papierów, ich zapis w tej ewidencji na rzecz nabywcy jest dokonywany na jego żądanie.

1. Do wykonywania praw z akcji zarejestrowanych na rachunkach DLT albo w ewidencji DLT, o której mowa w art. 131u ewidencja DLT ust. 1, stosuje się odpowiednio przepisy o rejestrze akcjonariuszy, o którym mowa w art. 328¹ rejestr akcjonariuszy § 1 ustawy z dnia 15 września 2000 r. – Kodeks spółek handlowych.
2. Do wykonywania praw z obligacji zarejestrowanych na rachunkach DLT albo w ewidencji DLT, o której mowa w art. 131u ewidencja DLT ust. 1, stosuje się odpowiednio przepisy o ewidencji osób uprawnionych z papierów wartościowych, o której mowa w art. 55 warunki uczestniczenia w zgromadzeniu obligatariuszy ust. 1a ustawy z dnia 15 stycznia 2015 r. o obligacjach.

1. Akcje tej samej spółki nie mogą być jednocześnie zarejestrowane na rachunku DLT oraz w ewidencji DLT, o której mowa w art. 131u ewidencja DLT ust. 1.
2. Akcje tej samej spółki zarejestrowane na rachunku DLT albo w ewidencji DLT, o której mowa w art. 131u ewidencja DLT ust. 1, nie mogą być jednocześnie zarejestrowane w rejestrze akcjonariuszy, o którym mowa w art. 328¹ rejestr akcjonariuszy § 1 ustawy z dnia 15 września 2000 r. – Kodeks spółek handlowych, oraz w depozycie papierów wartościowych.
3. Przepisy ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio do obligacji tej samej serii.

1. Zarejestrowanie papierów wartościowych będących instrumentami finansowymi obsługiwanymi przez DLT oraz wybór podmiotu prowadzącego rachunek DLT albo ewidencję DLT, o której mowa w art. 131u ewidencja DLT ust. 1, wymaga uchwały walnego zgromadzenia. Przy zawiązaniu spółki wyboru sposobu zarejestrowania akcji oraz podmiotu prowadzącego rachunek DLT albo ewidencję DLT, o której mowa w art. 131u ewidencja DLT ust. 1, dokonują założyciele.
2. W przypadku gdy obligacje będą zarejestrowane na rachunkach DLT albo w ewidencji DLT, o której mowa w art. 131u ewidencja DLT ust. 1, przepisów art. 7a umowa o wykonywanie funkcji agenta emisji ust. 1–3, ust. 4 pkt 4 i 5 oraz ust. 5–10 nie stosuje się. Przed zarejestrowaniem obligacji na rachunkach DLT albo w ewidencji DLT, o której mowa w art. 131u ewidencja DLT ust. 1, podmiot, który prowadzi te rachunki lub tę ewidencję, wykonuje czynności, o których mowa w art. 7a umowa o wykonywanie funkcji agenta emisji ust. 4 pkt 1–3.
3. W przypadku, o którym mowa w ust. 2, przepisu art. 8 forma, rejestracja i prawa z obligacji ust. 2 ustawy z dnia 15 stycznia 2015 r. o obligacjach nie stosuje się.

1. Przedmiotem obrotu w ASO opartym na DLT albo TSS opartym na DLT mogą być wyłącznie papiery wartościowe zarejestrowane na rachunkach DLT albo w ewidencji DLT, o której mowa w art. 131u ewidencja DLT ust. 1. Przepisu art. 5 forma papierów wartościowych ust. 1 nie stosuje się.
2. Przedmiotem obrotu w ASO opartym na DLT albo TSS opartym na DLT nie mogą być akcje spółki, której akcje są dopuszczone do obrotu zorganizowanego innego niż w ASO opartym DLT albo TSS opartym na DLT lub są przedmiotem ubiegania się o takie dopuszczenie.

1. Przedmiotem wtórnej rejestracji DLT mogą być wyłącznie akcje spółki niebędącej spółką publiczną zarejestrowane w rejestrze akcjonariuszy, o którym mowa w art. 328¹ rejestr akcjonariuszy § 1 ustawy z dnia 15 września 2000 r. – Kodeks spółek handlowych.
2. Wtórna rejestracja DLT wymaga uchwały walnego zgromadzenia. Podmiotem prowadzącym rachunki DLT albo ewidencję DLT, o której mowa w art. 131u ewidencja DLT ust. 1, dla tych akcji może być wyłącznie podmiot wybrany w drodze uchwały, o której mowa w art. 131x rejestrowanie papierów wartościowych będących instrumentami finansowymi obsługiwanymi przez DLT ust. 1.
3. W przypadku wtórnej rejestracji DLT podmiot prowadzący rejestr akcjonariuszy, o którym mowa w art. 328¹ rejestr akcjonariuszy § 1 ustawy z dnia 15 września 2000 r. – Kodeks spółek handlowych, przekazuje spółce oraz SS opartemu na DLT albo TSS opartemu na DLT, wybranemu zgodnie z art. 131x rejestrowanie papierów wartościowych będących instrumentami finansowymi obsługiwanymi przez DLT ust. 1, dane osobowe akcjonariuszy, ze wskazaniem liczby akcji posiadanych przez każdego z nich, a także obciążeń ustanowionych na tych akcjach oraz danych osobowych osób, na których rzecz obciążenia te ustanowiono. Informacje te są sporządzane według stanu na dzień wyrejestrowania akcji z rejestru akcjonariuszy, o którym mowa w art. 328¹ rejestr akcjonariuszy § 1 ustawy z dnia 15 września 2000 r. – Kodeks spółek handlowych.
4. Z dniem wyrejestrowania akcji z rejestru akcjonariuszy, o którym mowa w art. 328¹ rejestr akcjonariuszy § 1 ustawy z dnia 15 września 2000 r. – Kodeks spółek handlowych, następuje ich rejestracja w SS opartym na DLT albo w TSS opartym na DLT, zapisy w tym rejestrze akcjonariuszy tracą moc, a moc obowiązującą uzyskują odpowiadające im zapisy na rachunkach DLT albo w ewidencji DLT, o której mowa w art. 131u ewidencja DLT ust. 1.

1. Spółka prowadząca rynek regulowany może, na zasadach określonych w rozporządzeniu 2022/858, prowadzić ASO oparte na DLT albo TSS oparty na DLT.
2. Krajowy Depozyt lub centralny depozyt papierów wartościowych może prowadzić SS oparty na DLT albo TSS oparty na DLT na zasadach określonych w rozporządzeniu 2022/858.
3. Firma inwestycyjna może, na zasadach określonych w rozporządzeniu 2022/858, prowadzić ASO oparte na DLT albo TSS oparty na DLT.

1. Podmiot, o którym mowa w art. 8 ust. 2, art. 9 ust. 2 lub art. 10 ust. 2 rozporządzenia 2022/858, występujący o specjalne zezwolenie, o którym mowa w tych przepisach, wraz z wnioskiem o jego udzielenie składa do Komisji wniosek o udzielenie zezwolenia na prowadzenie odpowiednio działalności maklerskiej, rynku regulowanego albo centralnego depozytu papierów wartościowych w rozumieniu rozporządzenia 909/2014.
2. Komisja, odmawiając udzielenia zezwolenia na prowadzenie działalności maklerskiej, rynku regulowanego albo centralnego depozytu papierów wartościowych w rozumieniu rozporządzenia 909/2014, odmawia udzielenia specjalnego zezwolenia, o którym mowa w art. 8 ust. 2, art. 9 ust. 2 lub art. 10 ust. 2 rozporządzenia 2022/858.

1. Podmiot prowadzący SS oparty na DLT albo TSS oparty na DLT może wydawać pieniądz elektroniczny w rozumieniu ustawy z dnia 19 sierpnia 2011 r. o usługach płatniczych (Dz. U. z 2022 r. poz. 2360 i 2640 oraz z 2023 r. poz. 1394) dla celów rozrachunku w środkach pieniężnych dokonywanego w związku z transakcjami zawieranymi na ASO opartym na DLT albo TSS opartym na DLT, w zakresie instrumentów finansowych obsługiwanych przez DLT, zarejestrowanych w prowadzonym przez ten podmiot SS opartym na DLT albo TSS opartym na DLT.
2. Do podmiotów, o których mowa w ust. 1, stosuje się przepisy działu IIIa ustawy z dnia 19 sierpnia 2011 r. o usługach płatniczych.

1. W celu zapewnienia przestrzegania przez podmiot prowadzący ASO oparty na DLT, TSS oparty na DLT albo SS oparty na DLT przepisów rozporządzenia 2022/858 Komisja może zalecić zaprzestanie w wyznaczonym terminie działania naruszającego te przepisy lub niepodejmowanie takiego działania w przyszłości.

1. W przypadku gdy do wykonania strategii przejścia, o której mowa w art. 7 ust. 7 rozporządzenia 2022/858, jest niezbędna dematerializacja akcji będących instrumentami finansowymi obsługiwanymi przez DLT, zarejestrowanymi w SS opartym na DLT albo TSS opartym na DLT, podmiot prowadzący SS oparty na DLT albo TSS oparty na DLT jest uprawniony do zawarcia, w imieniu emitenta, umowy o rejestrację tych akcji w depozycie papierów wartościowych z Krajowym Depozytem albo innym centralnym depozytem papierów wartościowych wskazanym w strategii przejścia zgodnie z art. 7 ust. 9 rozporządzenia 2022/858 oraz wykonania, w imieniu emitenta, czynności związanych z tą rejestracją.
2. W przypadku gdy Krajowy Depozyt albo inny centralny depozyt papierów wartościowych wskazany w strategii przejścia odmówi zawarcia umowy o rejestrację akcji w depozycie papierów wartościowych, podmiot prowadzący SS oparty na DLT albo TSS oparty na DLT jest uprawniony do zawarcia, w imieniu emitenta, umowy o prowadzenie rejestru akcjonariuszy oraz wykonania w imieniu emitenta czynności związanych z tą rejestracją. Przepisu art. 328¹ rejestr akcjonariuszy § 5 ustawy z dnia 15 września 2000 r. – Kodeks spółek handlowych nie stosuje się.
3. W przypadku gdy do wykonania strategii przejścia, o której mowa w art. 7 ust. 7 rozporządzenia 2022/858, jest niezbędna dematerializacja obligacji będących instrumentami finansowymi obsługiwanymi przez DLT, zarejestrowanymi w SS opartym na DLT albo TSS opartym na DLT, podmiot prowadzący SS oparty na DLT albo TSS oparty na DLT jest uprawniony do zawarcia, w imieniu emitenta, umowy o wykonywanie funkcji agenta emisji, o której mowa w art. 7a umowa o wykonywanie funkcji agenta emisji ust. 1, w depozycie papierów wartościowych oraz do wykonania, w imieniu emitenta, czynności związanych z zawarciem tej umowy. Przepisu art. 7a umowa o wykonywanie funkcji agenta emisji ust. 2 nie stosuje się.

1. W przypadku gdy w wykonaniu strategii przejścia, o której mowa w art. 7 ust. 7 rozporządzenia 2022/858, instrumenty finansowe obsługiwane przez DLT, wprowadzone do obrotu w ASO opartym na DLT, mają zostać wprowadzone do obrotu w ASO wskazanym w strategii przejścia, podmiot prowadzący ASO oparty na DLT albo TSS oparty na DLT jest uprawniony do złożenia w imieniu emitenta wniosku o wprowadzenie tych instrumentów do obrotu w ASO wskazanym w strategii przejścia oraz wykonywania w imieniu i na rzecz emitenta czynności dotyczących tego wniosku.
2. W przypadku, o którym mowa w ust. 1, podmiot prowadzący ASO może zgłosić sprzeciw wobec wprowadzenia instrumentów finansowych do prowadzonego przez niego ASO, jeżeli uzna, że wprowadzenie instrumentów finansowych do obrotu zagrażałoby bezpieczeństwu obrotu lub interesowi jego uczestników, nie później niż w terminie 3 miesięcy od dnia złożenia wniosku o wprowadzenie instrumentów finansowych do obrotu w ASO.
3. Podmiot prowadzący ASO wskazany w strategii przejścia, o której mowa w art. 7 ust. 7 rozporządzenia 2022/858, może, przed upływem terminu, o którym mowa w ust. 2, zrezygnować z prawa sprzeciwu, o którym mowa w ust. 2, wskazując dzień, w którym rezygnacja dochodzi do skutku.
4. Wprowadzenie instrumentów finansowych obsługiwanych przez DLT do obrotu w ASO, wskazane w strategii przejścia, o której mowa w art. 7 ust. 7 rozporządzenia 2022/858, następuje w drugim dniu roboczym następującym odpowiednio:
1) po upływie terminu na zgłoszenie sprzeciwu, o którym mowa w ust. 2, albo
2) po dniu, w którym dochodzi do skutku rezygnacja z prawa sprzeciwu, o którym mowa w ust. 2.
5. W przypadku zgłoszenia sprzeciwu, o którym mowa w ust. 2, do emitenta akcji notowanych dotychczas w ASO opartym na DLT i jego akcjonariuszy stosuje się odpowiednio przepis art. 83a żądanie odkupu przez spółkę akcji wykluczonych z obrotu ustawy o ofercie publicznej.

1. W rozumieniu przepisów niniejszego działu:
1) za inwestora uważa się osobę fizyczną, osobę prawną albo jednostkę organizacyjną nieposiadającą osobowości prawnej, na rzecz której dom maklerski świadczy jedną z usług w zakresie czynności, o których mowa w art. 69 działalność maklerska ust. 2 i ust. 4 pkt 1, z wyłączeniem:
a) Skarbu Państwa,
b) Narodowego Banku Polskiego, banków z siedzibą na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz banków zagranicznych,
ba) Zakładu Ubezpieczeń Społecznych i zarządzanych przez niego funduszy tworzących lub wspierających system zabezpieczenia społecznego,
c) firm inwestycyjnych,
d) spółek prowadzących rynek regulowany,
e) Krajowego Depozytu oraz spółki, której Krajowy Depozyt przekazał wykonywanie czynności z zakresu zadań, o których mowa w art. 48 zadania Krajowego Depozytu ust. 1 pkt 1-6 lub ust. 2,
f) podmiotów działających na podstawie ustawy z dnia 11 września 2015 r. o działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej,
g) podmiotów działających na podstawie ustawy o funduszach inwestycyjnych,
h) podmiotów działających na podstawie ustawy z dnia 28 sierpnia 1997 r. o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych,
i) spółek prowadzących giełdy towarowe, spółek prowadzących giełdowe izby rozrachunkowe, towarowych domów maklerskich, zagranicznych osób prawnych prowadzących działalność maklerską w zakresie obrotu towarami giełdowymi, działających na podstawie ustawy z dnia 26 października 2000 r. o giełdach towarowych,
j) spółek prowadzących izbę rozliczeniową lub izbę rozrachunkową,
k) gmin, związków gmin, powiatów, związków powiatów, związków powiatowo-gminnych, związków metropolitalnych i województw,
l) państw i ich jednostek terytorialnych posiadających osobowość prawną,
m) podmiotów wchodzących w skład tej samej co dom maklerski grupy kapitałowej,
ma) podmiotów, o których mowa w art. 8a rachunki zbiorcze ust. 2,
n) osób, które w dniu zaistnienia jednej z okoliczności, o której mowa w art. 133 system rekompensat ust. 2, lub w okresie 6 miesięcy poprzedzających zaistnienie jednej z takich okoliczności, posiadały 5 % lub więcej ogólnej liczby głosów lub kapitału zakładowego domu maklerskiego, oraz osób, które w tym czasie były podmiotami dominującymi lub zależnymi wobec domu maklerskiego,
o) członków zarządu, rady nadzorczej, komisji rewizyjnej domu maklerskiego oraz osób pełniących w domu maklerskim funkcje dyrektorów i zastępców dyrektorów departamentów, jak również dyrektorów i zastępców dyrektorów oddziałów domu maklerskiego, w przypadku gdy osoby te pełniły swoje funkcje w dniu zaistnienia jednej z okoliczności, o której mowa w art. 133 system rekompensat ust. 2, bądź w okresie bieżącego lub poprzedniego roku obrotowego,
p) osób odpowiedzialnych za badanie sprawozdań finansowych domu maklerskiego, osób zajmujących stanowisko głównego księgowego w domu maklerskim oraz osób odpowiedzialnych za sporządzanie i prowadzenie dokumentacji księgowej domu maklerskiego, w przypadku gdy osoby te pełniły swoje funkcje w dniu zaistnienia jednej z okoliczności, o której mowa w art. 133 system rekompensat ust. 2, bądź w okresie bieżącego lub poprzedniego roku obrotowego,
r) członków zarządu i rady nadzorczej, osób posiadających 5 % lub więcej ogólnej liczby głosów lub kapitału zakładowego podmiotu dominującego lub zależnego w stosunku do domu maklerskiego,
s) małżonka, wstępnych, zstępnych, rodzeństwa oraz powinowatych do pierwszego stopnia osób, o których mowa w lit. n-r,
t) inwestorów, w stosunku do których ustalono w postępowaniu zakończonym prawomocnym orzeczeniem sądu, że wskutek niewywiązywania się ze swoich zobowiązań wobec domu maklerskiego przyczynili się do zaistnienia jednej z okoliczności, o której mowa w art. 133 system rekompensat ust. 2;
2) za środki pieniężne inwestorów uważa się środki pieniężne zapisane na rachunkach pieniężnych oraz inne środki pieniężne należne inwestorom od domu maklerskiego z tytułu świadczonych na ich rzecz usług w zakresie czynności, o których mowa w art. 69 działalność maklerska ust. 2 i ust. 4 pkt 1, z wyłączeniem należności przedawnionych;
3) za dom maklerski uważa się dom maklerski, bank prowadzący działalność maklerską albo bank powierniczy;
4) przez zarząd domu maklerskiego rozumie się również komplementariuszy domu maklerskiego, o którym mowa w art. 95 dom maklerski ust. 1 pkt 2 i 4, albo osoby uprawnione do reprezentowania domu maklerskiego, o którym mowa w art. 95 dom maklerski ust. 1 pkt 5 i 6;
5) przez osoby posiadające udział w kapitale zakładowym domu maklerskiego rozumie się również odpowiednio wspólników wnoszących wkład do domu maklerskiego, o którym mowa w art. 95 dom maklerski ust. 1 pkt 4-6.
2. Przepisy niniejszego działu stosuje się odpowiednio do oddziałów zagranicznych osób prawnych, o których mowa w art. 115 forma działalności maklerskiej podmiotów zagranicznych na terytorium RP ust. 1, o ile nie są uczestnikami systemu rekompensat obowiązującego w państwie ich siedziby lub system rekompensat w państwie siedziby nie zapewnia odszkodowań w wysokości określonej w ustawie.
3. W przypadku banków powierniczych system rekompensat obejmuje papiery wartościowe i inne instrumenty finansowe będące przedmiotem obrotu na rynku zorganizowanym zapisane na rachunkach papierów wartościowych i rachunkach derywatów prowadzonych przez te banki.

1. Krajowy Depozyt tworzy i prowadzi obowiązkowy system rekompensat, w celu gromadzenia środków na wypłaty inwestorom rekompensat, pochodzących z wpłat, o których mowa w art. 137 wpłaty do systemu rekompensat ust. 1 i 5.
2. Celem systemu rekompensat jest zapewnienie inwestorom wypłat do wysokości określonej ustawą, środków pieniężnych oraz zrekompensowanie wartości utraconych instrumentów finansowych, zgromadzonych przez nich w domach maklerskich, w tym w ich oddziałach poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z tytułu świadczonych na ich rzecz usług, w zakresie czynności, o których mowa w art. 69 działalność maklerska ust. 2 i ust. 4 pkt 1, w przypadku:
1) ogłoszenia upadłości lub otwarcia postępowania restrukturyzacyjnego domu maklerskiego lub
2) prawomocnego oddalenia wniosku o ogłoszenie upadłości ze względu na to, że majątek tego domu maklerskiego nie wystarcza lub jedynie wystarcza na zaspokojenie kosztów postępowania, lub
3) stwierdzenia przez Komisję, że dom maklerski nie jest w stanie, z powodów ściśle związanych z sytuacją finansową, wykonać ciążących na nim zobowiązań wynikających z roszczeń inwestorów i nie jest możliwe ich wykonanie w najbliższym czasie.
2a. Umorzenie postępowania upadłościowego domu maklerskiego nie wstrzymuje dokonywania czynności mających na celu wypłatę rekompensat inwestorom.
3. Koszty prowadzenia przez Krajowy Depozyt systemu rekompensat, opłaty należne z tytułu zarządzania systemem rekompensat oraz koszty wypłaty rekompensat, w przypadku, o którym mowa w art. 145 oddalenie wniosku o ogłoszenie upadłości, umorzenie postępowania upadłościowego ust. 1a, są pokrywane z aktywów tego systemu.
4. Wypłaty z systemu rekompensat nie obejmują utraconych instrumentów finansowych, zapisanych:
1) w ewidencjach lub rejestrach prowadzonych na podstawie art. 7a umowa o wykonywanie funkcji agenta emisji ust. 4 pkt 4 i art. 7aa przechowywanie dokumentów obligacji kapitałowych, prowadzenie rejestru osób uprawnionych ust. 2 pkt 2 oraz na podstawie art. 300³⁰ rejestr akcjonariuszy i wpis do rejestru i art. 328¹ rejestr akcjonariuszy ustawy z dnia 15 września 2000 r. ‒ Kodeks spółek handlowych, a także art. 8 prawa do niebędących papierami wartościowymi instrumentów finansowych w obrocie zorganizowanym ust. 1 ustawy z dnia 15 stycznia 2015 r. o obligacjach (w brzmieniu z dnia 30 czerwca 2019 r., Dz. U. z 2018 r. poz. 2243);
2) na rachunkach DLT albo w ewidencji DLT, o której mowa w art. 131u ewidencja DLT ust. 1.

1. Rada nadzorcza Krajowego Depozytu, na wniosek zarządu, uchwala regulamin funkcjonowania systemu rekompensat. Regulamin oraz jego zmiany wymagają zatwierdzenia przez Komisję. Komisja odmawia zatwierdzenia regulaminu lub jego zmian, jeżeli jego treść lub proponowane zmiany są sprzeczne z przepisami prawa lub mogłyby naruszyć bezpieczeństwo zarządzania systemem rekompensat lub wypłat rekompensat z tego systemu.
2. Regulamin, o którym mowa w ust. 1, określa szczegółowy sposób funkcjonowania systemu rekompensat, a w szczególności:
1) sposób gospodarowania aktywami systemu rekompensat;
2) sposób zapewnienia wykonywania obowiązków przez podmioty objęte systemem rekompensat;
3) sposób i tryb wnoszenia wpłat do systemu rekompensat przez podmioty objęte tym systemem;
4) warunki i tryb dokonywania zwrotu domom maklerskim nadwyżki wniesionych rocznych wpłat, o której mowa w art. 137 wpłaty do systemu rekompensat ust. 20;
5) tryb dokonywania wypłat inwestorom;
6) sposób dokonywania rozliczeń z podmiotem objętym systemem rekompensat w przypadku zwolnienia z uczestnictwa tego podmiotu w systemie rekompensat oraz okres, po zwolnieniu uczestnictwa podmiotu w systemie rekompensat, w ciągu którego ujawnienie się okoliczności stanowiących podstawę dokonania wypłat rekompensat powoduje brak zwrotu podmiotowi jego udziału w systemie;
7) wysokość opłat należnych z tytułu wykonywania przez Krajowy Depozyt obowiązków wynikających z funkcjonowania systemu rekompensat oraz sposób dokonywania z podmiotami objętymi systemem rekompensat rozliczeń kosztów poniesionych w związku z funkcjonowaniem tego systemu;
8) środki dyscyplinujące i porządkowe, które mogą być stosowane wobec podmiotów objętych systemem rekompensat naruszających obowiązki wynikające z uczestnictwa w systemie rekompensat, zasady i tryb ich stosowania oraz tryb informowania Komisji o naruszaniu obowiązków wynikających z uczestnictwa w tym systemie.

1. Dom maklerski staje się uczestnikiem systemu rekompensat z chwilą udzielenia mu zezwolenia na prowadzenie działalności maklerskiej obejmującej świadczenie co najmniej jednej z usług w zakresie czynności, o których mowa w art. 69 działalność maklerska ust. 2 lub ust. 4 pkt 1.
2. Bank powierniczy staje się uczestnikiem systemu rekompensat z chwilą udzielenia mu zezwolenia na prowadzenie rachunków papierów wartościowych, rachunków derywatów i rachunków zbiorczych.
3. Bank prowadzący działalność maklerską staje się uczestnikiem systemu rekompensat z chwilą udzielenia mu zezwolenia, o którym mowa w art. 34 uchylony ust. 1 i art. 36 uchylony ust. 1 albo art. 34 elementy zezwolenia na utworzenie banku lub zmianę statutu banku ust. 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Prawo bankowe, obejmującego świadczenie co najmniej jednej z usług w zakresie czynności, o których mowa w art. 69 działalność maklerska ust. 2 lub ust. 4 pkt 1.
4. Bank państwowy prowadzący działalność maklerską staje się uczestnikiem systemu rekompensat z chwilą udzielenia mu zezwolenia, o którym mowa w art. 111a działalność maklerska prowadzona przez bank państwowy ust. 1, obejmującego świadczenie co najmniej jednej z usług w zakresie czynności, o których mowa w art. 69 działalność maklerska ust. 2 lub ust. 4 pkt 1.

1. Dom maklerski jest zwolniony z uczestnictwa w systemie rekompensat z chwilą:
1) zaprzestania działalności, określonej w decyzji o cofnięciu lub uchyleniu zezwolenia, o którym mowa w art. 69 działalność maklerska ust. 1;
2) wygaśnięcia zezwolenia.
2. Bank powierniczy jest zwolniony z uczestnictwa w systemie rekompensat z chwilą wydania decyzji o cofnięciu lub uchyleniu zezwolenia na prowadzenie rachunków papierów wartościowych, rachunków derywatów i rachunków zbiorczych przez bank.
3. Bank prowadzący działalność maklerską jest zwolniony z uczestnictwa w systemie rekompensat:
1) z chwilą zaprzestania działalności w zakresie czynności, o których mowa w art. 69 działalność maklerska ust. 2 lub ust. 4 pkt 1, w związku z decyzją o uchyleniu zezwolenia, o którym mowa w art. 34 uchylony ust. 1, lub decyzją o zawieszeniu działalności banku, lub decyzją ograniczającą zakres działalności banku, o której mowa w art. 138 uprawnienia nadzorcze KNF ust. 7aa pkt 5 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Prawo bankowe;
2) w przypadku, o którym mowa w art. 34 elementy zezwolenia na utworzenie banku lub zmianę statutu banku ust. 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Prawo bankowe.
4. Bank państwowy prowadzący działalność maklerską jest zwolniony z uczestnictwa w systemie rekompensat z chwilą:
1) wydania decyzji o cofnięciu zezwolenia, o którym mowa w art. 111a działalność maklerska prowadzona przez bank państwowy ust. 1;
2) wygaśnięcia zezwolenia w przypadku, o którym mowa w art. 89 wygaśnięcie zezwolenia na prowadzenie działalności maklerskiej ust. 1 pkt 4, albo cofnięcia zezwolenia w przypadku, o którym mowa w art. 89 wygaśnięcie zezwolenia na prowadzenie działalności maklerskiej ust. 1b.

1. W przypadku gdy system rekompensat obowiązujący w państwie siedziby zagranicznej firmy inwestycyjnej prowadzącej działalność maklerską na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w formie oddziału nie zapewnia rekompensat w wysokości lub w zakresie określonym w ustawie, oddział zagranicznej firmy inwestycyjnej może, w celu zagwarantowania inwestorom wypłat rekompensat do wysokości lub zakresu określonego w ustawie, złożyć do Krajowego Depozytu wniosek o przystąpienie do systemu rekompensat. Złożenie przez oddział zagranicznej firmy inwestycyjnej wniosku jest równoznaczne z jego uczestnictwem w tym systemie.
2. Roczna wpłata, o której mowa w art. 137 wpłaty do systemu rekompensat, ust. 1, dokonana przez oddział zagranicznej firmy inwestycyjnej ma na celu uzupełnienie poziomu rekompensat zapewnianego przez system rekompensat obowiązujący w państwie jej siedziby do wysokości lub zakresu rekompensat zapewnianego przez system rekompensat.
3. W przypadku gdy oddział zagranicznej firmy inwestycyjnej nie wykonuje bądź nienależycie wykonuje obowiązki wynikające z uczestnictwa w systemie rekompensat, Krajowy Depozyt niezwłocznie informuje o tym Komisję. Komisja przekazuje właściwemu organowi nadzoru, który udzielił zagranicznej firmie inwestycyjnej zezwolenia na prowadzenie działalności maklerskiej, informacje otrzymane od Krajowego Depozytu, wskazując jednocześnie termin wykluczenia oddziału zagranicznej firmy inwestycyjnej z systemu rekompensat, nie dłuższy niż 12 miesięcy od dnia przekazania informacji.
4. Krajowy Depozyt współpracuje z organem nadzoru, o którym mowa w ust. 3, przy podejmowaniu przez ten organ środków mających na celu zapewnienie przez oddział zagranicznej firmy inwestycyjnej należytego wykonania obowiązków wynikających z uczestnictwa w systemie rekompensat.
5. W przypadku gdy po upływie okresu, o którym mowa w ust. 3, i pomimo podjęcia środków, o których mowa w ust. 4, oddział zagranicznej firmy inwestycyjnej nie wykonuje lub nienależycie wykonuje obowiązki wynikające z uczestnictwa w systemie rekompensat, Krajowy Depozyt może, za zgodą organu nadzoru, o którym mowa w ust. 3, wykluczyć oddział zagranicznej firmy inwestycyjnej z systemu rekompensat.
6. Udział oddziału zagranicznej firmy inwestycyjnej w systemie rekompensat nie ulega zwrotowi w przypadku wykluczenia z systemu, jeżeli w okresie wskazanym w regulaminie, o którym mowa w art. 134 regulamin funkcjonowania systemu rekompensat, ust. 1, przypadającym po tym wykluczeniu ujawnią się okoliczności stanowiące podstawę dokonania wypłat rekompensat inwestorom będącym klientami tego oddziału.
7. System rekompensat zapewnia inwestorom wypłatę rekompensat z tytułu usług świadczonych na ich rzecz w zakresie czynności, o których mowa w art. 69 działalność maklerska, ust. 2 i ust. 4 pkt 1, przez zagraniczną firmę inwestycyjną w ramach jej oddziału na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przed dniem jego wykluczenia z systemu.
8. Oddział zagranicznej firmy inwestycyjnej informuje niezwłocznie klientów o wykluczeniu z systemu rekompensat, wskazując w szczególności datę wykluczenia.
9. W przypadku, o którym mowa w ust. 1, Krajowy Depozyt określa zasady i tryb wypłaty rekompensat dla inwestorów z tytułu usług świadczonych na ich rzecz w zakresie czynności, o których mowa w art. 69 działalność maklerska, ust. 2 i ust. 4 pkt 1, przez zagraniczną firmę inwestycyjną prowadzącą działalność maklerską na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w formie oddziału.
10. Zasady i tryb, o których mowa w ust. 9, są ustalane w porozumieniu z podmiotem zarządzającym systemem rekompensat obowiązującym w państwie siedziby zagranicznej firmy inwestycyjnej.
11. Zasady i tryb, o których mowa w ust. 9, powinny w szczególności zapewniać:
1) możliwość żądania przez Krajowy Depozyt przekazania przez zagraniczną firmę inwestycyjną informacji niezbędnych do prawidłowego wykonywania obowiązków wynikających z uczestnictwa w systemie rekompensat oraz możliwość wystąpienia do właściwego organu nadzoru w państwie siedziby tej zagranicznej firmy inwestycyjnej o weryfikację tych informacji;
2) wypłatę rekompensat w wysokości różnicy między wysokością rekompensat przysługujących inwestorom a wysokością rekompensat wypłacanych przez system obowiązujący w państwie siedziby danej zagranicznej firmy inwestycyjnej, po otrzymaniu informacji od właściwego organu nadzoru w państwie siedziby danej zagranicznej firmy inwestycyjnej dotyczącej zdarzeń, o których mowa w art. 133 system rekompensat, ust. 2;
3) prawo weryfikacji przez Krajowy Depozyt praw przysługujących inwestorom, na rzecz których świadczone są usługi przez zagraniczną firmę inwestycyjną w ramach jej oddziału na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
4) ścisłą współpracę między Krajowym Depozytem a podmiotem zarządzającym systemem rekompensat w państwie siedziby zagranicznej firmy inwestycyjnej w celu zapewnienia inwestorom sprawnej wypłaty rekompensat w przysługującej im wysokości.
12. Zasady i tryb, o których mowa w ust. 9, powinny przewidywać sposób ustalania wysokości rekompensat przysługujących z poszczególnych systemów rekompensat inwestorom posiadającym roszczenie wzajemne wobec zagranicznej firmy inwestycyjnej prowadzącej działalność maklerską na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w formie oddziału.
13. W zakresie nieuregulowanym przepisami ust. 1-12, do uczestnictwa oddziału zagranicznej firmy inwestycyjnej w systemie rekompensat, przepisy niniejszego działu stosuje się odpowiednio.

1. Domy maklerskie, z zastrzeżeniem ust. 5 oraz ust. 18-20, wnoszą do systemu rekompensat w każdym roku kalendarzowym obowiązkowe roczne wpłaty, zwane dalej "rocznymi wpłatami", w wysokości sumy iloczynów:
1) stawki nie wyższej niż 0,4 % oraz średniego stanu środków pieniężnych inwestorów;
2) stawki nie wyższej niż 0,01% oraz średniej wartości instrumentów finansowych, z ostatnich 12 miesięcy, posiadanych przez inwes­torów lub rejestrowanych na rachunkach zbiorczych.
2. Przez wartość instrumentów finansowych posiadanych przez inwestorów lub rejestrowanych na rachunkach zbiorczych rozumie się cenę bieżącą, ustaloną zgodnie z zasadami zawartymi w przepisach określających szczególne zasady rachunkowości domów maklerskich.
3. Przez średni stan środków pieniężnych inwestorów rozumie się stosunek sumy stanu środków pieniężnych inwestorów na poszczególne dni robocze w ciągu 12 miesięcy do liczby dni roboczych przypadających w tym okresie.
4. Przez średnią wartość instrumentów finansowych posiadanych przez inwestorów lub rejestrowanych na rachunkach zbiorczych rozumie się stosunek sumy wartości instrumentów finansowych posiadanych przez inwestorów lub rejestrowanych na rachunkach zbiorczych, na poszczególne dni robocze w ciągu 12 miesięcy, do liczby dni roboczych przypadających w tym okresie.
5. Banki powiernicze wnoszą obowiązkowo do systemu rekompensat w każdym roku kalendarzowym roczne wpłaty w wysokości iloczynu stawki, o której mowa w ust. 1 pkt 2, oraz, obliczanej zgodnie z zasadami określonymi w ust. 2 i 4, średniej wartości instrumentów finansowych będących przedmiotem obrotu na rynku zorganizowanym, z ostatnich 12 miesięcy, zapisanych na rachunkach inwestorów lub rejestrowanych na rachunkach zbiorczych.
6. Do celów obliczenia średniego stanu środków pieniężnych, o którym mowa w ust. 3, oraz średniej wartości, o której mowa w ust. 4 i 5, nie stosuje się wyłączenia, o którym mowa w art. 132 objaśnienie pojęć, ust. 1 pkt 1 lit. t.
7. Wysokość stawek, o których mowa w ust. 1, na kolejny rok kalendarzowy określa i przekazuje domom maklerskim Krajowy Depozyt, nie później niż do końca roku kalendarzowego poprzedzającego rok, w którym wpłata ma być wniesiona.
8. Domy maklerskie wnoszą roczne wpłaty w czterech ratach, w terminie do ostatniego dnia roboczego miesiąca kończącego każdy kwartał kalendarzowy, z tym że raty za pierwszy oraz drugi kwartał są równe i wnoszone w wysokości określonej zgodnie z ust. 1 i 5, zaś raty za trzeci oraz czwarty kwartał są równe i wnoszone w wysokości określonej zgodnie z ust. 1 i 5 według średniego stanu środków pieniężnych inwestorów oraz średniej wartości instrumentów finansowych posiadanych przez inwestorów lub rejestrowanych na rachunkach zbiorczych, z drugiego półrocza poprzedniego roku kalendarzowego oraz pierwszego półrocza roku kalendarzowego, w którym wpłaty są wnoszone.
9. W przypadku gdy suma roszczeń inwestorów z tytułu rekompensat przekroczy wysokość środków zgromadzonych w systemie rekompensat, wartość należnych, a jeszcze niewpłaconych rat na poczet rocznych wpłat za dany rok kalendarzowy jest wnoszona w terminie 7 dni od dnia wezwania domów maklerskich do ich wniesienia przez Krajowy Depozyt.
10. W przypadku gdy suma roszczeń inwestorów z tytułu rekompensat przekroczy wysokość środków zgromadzonych w systemie rekompensat i należnych, a jeszcze niewpłaconych rat na poczet rocznych wpłat za dany rok kalendarzowy, kwota rocznych wpłat, które powinny zostać wpłacone do systemu w tym roku kalendarzowym, może zostać podwyższona przez zastosowanie stawki nie wyższej jednak niż 1,8 %.
11. Minister właściwy do spraw instytucji finansowych, po zasięgnięciu opinii Komisji i Krajowego Depozytu, dokonuje, w drodze rozporządzenia, podwyższenia, o którym mowa w ust. 10, oraz określa termin jego płatności, z uwzględnieniem konieczności zapewnienia realizacji roszczeń inwestorów.
12. W przypadku opóźnienia w dokonaniu wpłaty którejkolwiek z rat, o których mowa w ust. 8 i 9, lub kwoty określonej w ust. 11, Krajowemu Depozytowi przysługuje roszczenie o zapłatę do systemu rekompensat odsetek w wysokości odsetek pobieranych od zaległości podatkowych. Wyciągi z ksiąg Krajowego Depozytu, podpisane przez upoważnionych członków zarządu Krajowego Depozytu, stwierdzające istnienie zobowiązania podmiotu objętego systemem rekompensat i zawierające oświadczenie, że oparte na nich roszczenia są wymagalne, mają moc tytułów wykonawczych bez potrzeby uzyskiwania dla nich klauzul wykonalności.
12a. W każdym roku kalendarzowym, najpóźniej do dnia upływu terminu do wniesienia pierwszej raty wpłat rocznych za ten rok, Krajowy Depozyt informuje Komisję o domach maklerskich, obowiązanych do wniesienia wpłat rocznych, o których mowa w ust. 1, oraz o ich wysokości.
13. W przypadku stwierdzenia, że dom maklerski nie wykonuje bądź nienależycie wykonuje obowiązki wynikające z uczestnictwa w systemie rekompensat, Krajowy Depozyt niezwłocznie informuje o tym Komisję. Wobec domu maklerskiego, który nie wykonuje bądź nienależycie wykonuje obowiązki wynikające z uczestnictwa w systemie rekompensat, Komisja podejmuje środki, o których mowa w art. 167 cofnięcie zezwolenia lub ograniczenie zakresu działalności maklerskiej, ust. 1 lub 2.
14. W przypadku gdy oddział domu maklerskiego prowadzący działalność w innym państwie członkowskim nie wykonuje bądź nienależycie wykonuje obowiązki wynikające z uczestnictwa w systemie rekompensat, do którego przystąpił, Komisja po otrzymaniu od podmiotu zarządzającego tym systemem informacji o zaistnieniu tych okoliczności współpracuje z tym podmiotem oraz podejmuje środki, o których mowa w art. 167 cofnięcie zezwolenia lub ograniczenie zakresu działalności maklerskiej, ust. 1 lub 2, w związku z nienależytym wykonywaniem przez oddział domu maklerskiego obowiązków wynikających z uczestnictwa w tym systemie.
15. W przypadku gdy od poinformowania Komisji przez właściwy podmiot zarządzający systemem rekompensat w innym państwie członkowskim upłynęło co najmniej 12 miesięcy i pomimo podjęcia środków, o których mowa w art. 167 cofnięcie zezwolenia lub ograniczenie zakresu działalności maklerskiej, ust. 1 i 2, oddział domu maklerskiego nie wykonuje lub nienależycie wykonuje obowiązki wynikające z uczestnictwa w systemie rekompensat innego państwa członkowskiego, Komisja może, w sytuacji gdy wystąpi o to podmiot zarządzający systemem rekompensat tego innego państwa członkowskiego, udzielić zgody na wykluczenie oddziału domu maklerskiego z tego systemu.
16. Oddział domu maklerskiego informuje niezwłocznie klientów o wykluczeniu z systemu rekompensat innego państwa członkowskiego, wskazując w szczególności datę wykluczenia.
17. Komisja informuje właściwy podmiot zarządzający systemem rekompensat w innym państwie członkowskim, do którego przystąpił oddział domu maklerskiego, o zaistnieniu jednej z okoliczności, o której mowa w art. 133 system rekompensat, ust. 2.
18. Obowiązek wnoszenia rocznych wpłat do systemu rekompensat przez dom maklerski ulega zawieszeniu, w przypadku gdy dotychczasowe wpłaty domu maklerskiego do systemu osiągną wysokość określoną zgodnie z ust. 19. Nie wyłącza to obowiązku dokonania przez dom maklerski wpłaty do systemu w związku z podwyższeniem stawek, o którym mowa w ust. 10.
19. Wysokość środków powodującą zawieszenie wpłat domu maklerskiego do systemu rekompensat ustala się odpowiednio, zgodnie z zasadami obliczania wysokości rocznych wpłat, poprzez zastosowanie dziesięciokrotności stawki, o której mowa w:
1) ust. 1 pkt 1, w odniesieniu do środków pieniężnych inwestorów;
2) ust. 1 pkt 2, w odniesieniu do instrumentów finansowych inwestorów lub rejestrowanych na rachunkach zbiorczych.
20. W przypadku przekroczenia wysokości środków, o której mowa w ust. 19, Krajowy Depozyt zwraca domowi maklerskiemu nadwyżkę wniesionych wpłat. Zwrotu nadwyżki nie dokonuje się, w przypadku gdy nadwyżka ta jest skutkiem zaprzestania prowadzenia przez dom maklerski działalności, z którą wiąże się obowiązek wnoszenia wpłat do systemu.
21. Przepisów ust. 18-20 nie stosuje się w przypadku, gdy z systemu rekompensat dokonano wypłat na rzecz inwestorów - do czasu, gdy wartość aktywów systemu rekompensat osiągnie poziom wymagany przepisami prawa.

1. Środki wniesione przez domy maklerskie tytułem rocznych wpłat i odsetki, o których mowa w art. 137 wpłaty do systemu rekompensat, ust. 12, a także pożytki uzyskane z tytułu zarządzania tymi środkami, stanowią współwłasność łączną uczestników systemu.
1a. W przypadku zwolnienia z uczestnictwa w systemie rekompensat, podmiotowi jest zwracany udział we współwłasności w wysokości, która przysługiwałaby temu podmiotowi w przypadku jej ustania. Udział jest zwracany, pod warunkiem że:
1) do dnia zwolnienia tego podmiotu z uczestnictwa w systemie rekompensat nie nastąpiły okoliczności, o których mowa w art. 133 system rekompensat, ust. 2, dotyczące któregokolwiek uczestnika systemu rekompensat, oraz
2) w okresie wskazanym w regulaminie funkcjonowania systemu rekompensat nie ujawnią się okoliczności stanowiące podstawę dokonania wypłat rekompensat inwestorom będącym klientami tego podmiotu.
1b. W przypadku gdy którykolwiek z warunków, o których mowa w ust. 1a, nie został spełniony, udział podmiotu zwolnionego z uczestnictwa w systemie rekompensat może zostać zwrócony jedynie w takim zakresie, w jakim nie podlega on wykorzystaniu na cele związane z wypłatą rekompensat.
2. W związku z uczestnictwem w systemie rekompensat domy maklerskie tworzą, w ciężar kosztów, rezerwy do wysokości wpłat wniesionych do systemu. W przypadku zwrotu nadwyżki wniesionych wpłat dom maklerski zmniejsza utworzoną rezerwę o wysokość nadwyżki.
3. Środki wniesione przez dom maklerski tytułem rocznych wpłat, odsetki, o których mowa w art. 137 wpłaty do systemu rekompensat, ust. 12, a także pożytki uzyskane z tytułu zarządzania tymi środkami, nie podlegają egzekucji prowadzonej z majątku uczestnika systemu.

1. System rekompensat zabezpiecza wypłatę środków inwestorów, o których mowa w art. 133 system rekompensat ust. 2, pomniejszonych o należności domu maklerskiego od inwestora z tytułu świadczonych usług, według stanu z dnia zaistnienia jednej z okoliczności, o której mowa w art. 133 system rekompensat ust. 2, do wysokości równowartości w złotych 3.000 euro - w 100 % wartości środków objętych systemem rekompensat, oraz 90 % nadwyżki ponad tę kwotę, z tym że górna granica środków objętych systemem rekompensat wynosi równowartość w złotych 22.000 euro, z zastrzeżeniem ust. 2.
2. Górna granica środków objętych systemem rekompensat wynosi:
1) równowartość w złotych 15.000 euro od dnia 1 stycznia 2006 r. do dnia 31 grudnia 2006 r.;
2) równowartość w złotych 19.000 euro - od dnia 1 stycznia 2007 r. do dnia 31 grudnia 2007 r.
3. Do obliczenia wartości euro w złotych przyjmuje się kurs średni Narodowego Banku Polskiego, zgodnie z ogłaszaną tabelą kursową, z dnia zaistnienia okoliczności stanowiącej podstawę do wypłat rekompensat.
4. Kwoty, o których mowa w ust. 1 i 2, określają maksymalną wysokość roszczeń inwestora niezależnie od tego, w jakiej wysokości i na ilu rachunkach posiadał środki, o których mowa w art. 133 system rekompensat ust. 2, lub z ilu wierzytelności przysługują mu należności w danym domu maklerskim.
5. Rekompensata wypłacana na rzecz współwłaścicieli instrumentów finansowych lub środków pieniężnych nie może przekroczyć kwoty ustalonej zgodnie z ust. 1 i 2. Każdemu ze współwłaścicieli przysługuje prawo do otrzymania takiej części tej kwoty, która odpowiada wysokości jego udziału we współwłasności. W przypadku współwłasności łącznej wysokość udziału określają przepisy odnoszące się do tej współwłasności w przypadku jej ustania.
6. Rekompensaty są płatne według terminarza wypłat nie później jednak niż w terminie 3 miesięcy od dnia zatwierdzenia tego terminarza przez Krajowy Depozyt.
7. W przypadku wystąpienia szczególnie uzasadnionych okoliczności uniemożliwiających wypłatę rekompensat w terminie 3 miesięcy, Komisja może, na wniosek Krajowego Depozytu, przedłużyć termin wypłat, nie dłużej jednak niż o kolejne 3 miesiące.
8. Krajowy Depozyt składa wniosek, o którym mowa w ust. 7, nie później niż na 14 dni przed upływem terminu wypłat rekompensat.
9. Roszczenia z tytułu rekompensaty przedawniają się z upływem 5 lat od dnia zaistnienia okoliczności stanowiącej podstawę do wypłat rekompensat.
10. Inwestor zachowuje prawo do dochodzenia od masy upadłości, masy sanacyjnej lub domu maklerskiego swoich roszczeń ponad kwotę określoną w ust. 1 i 2.

1. Syndyk lub zarządca jest obowiązany niezwłocznie, lecz nie później niż w terminie 6 miesięcy od dnia ogłoszenia upadłości domu maklerskiego albo otwarcia wobec niego postępowania restrukturyzacyjnego, ustalić i przedstawić w formie pisemnej Krajowemu Depozytowi:
1) sporządzoną według wzoru określonego przez Krajowy Depozyt, listę inwestorów uprawnionych do otrzymania rekompensat, z wyszczególnieniem okoliczności stanowiących podstawę do uznania klientów domu maklerskiego za inwestorów, kwot środków pieniężnych oraz wartości instrumentów finansowych inwestorów, za które przysługuje rekompensata, oraz wyliczonych kwot rekompensat należnych poszczególnym inwestorom wraz ze wskazaniem sposobu ich wyliczenia;
2) kwotę płynnych środków domu maklerskiego wchodzących w skład masy upadłości, masy układowej albo masy sanacyjnej według stanu na dzień ogłoszenia upadłości albo otwarcia postępowania restrukturyzacyjnego;
3) wysokość wydatków związanych z wypłatą wynagrodzeń pracownikom upadłego albo restrukturyzowanego domu maklerskiego i wysokość bieżących wydatków związanych z kosztami postępowania upadłościowego albo restrukturyzacyjnego, poniesionych do dnia sporządzenia listy inwestorów, powiększoną o wysokość niezbędnych wydatków związanych z wypłatą rekompensat, wraz z aktualną wysokością środków płynnych domu maklerskiego znajdujących się w dyspozycji syndyka lub zarządcy;
4) terminarz wypłat.
1a. Ustalenia informacji, o których mowa w ust. 1, syndyk lub zarządca dokonuje na podstawie ksiąg domu maklerskiego, z zastrzeżeniem ust. 1b.
1b. Ustalenia okoliczności stanowiących podstawę do uznania klientów domu maklerskiego za inwestorów uprawnionych do otrzymania rekompensaty syndyk lub zarządca dokonuje również na podstawie danych zawartych we właściwych rejestrach lub innych danych urzędowych, a w zakresie ustalenia osób, o których mowa w art. 132 objaśnienie pojęć ust. 1 pkt 1 lit. s, także na podstawie stosownych oświadczeń odebranych od klientów domu maklerskiego.
2. Krajowy Depozyt w terminie 30 dni sprawdza przedstawioną przez syndyka lub zarządcę listę inwestorów pod względem zgodności z wymaganiami określonymi w ust. 1 pkt 1, wyliczenie kwot rekompensat pod względem zgodności z ustawą oraz terminarz wypłat, o którym mowa w ust. 1 pkt 4.
3. W przypadku powstania uzasadnionych wątpliwości co do podanej przez syndyka lub zarządcę wysokości wydatków określonych w ust. 1 pkt 3, Krajowy Depozyt zwraca się do sędziego-komisarza o zatwierdzenie wydatków w trybie art. 168 sprawozdania syndyka ustawy z dnia 28 lutego 2003 r. – Prawo upadłościowe albo art. 32 sprawozdanie rachunkowe zarządcy ustawy z dnia 15 maja 2015 r. – Prawo restrukturyzacyjne, co nie wstrzymuje powzięcia przez Krajowy Depozyt uchwały o przekazaniu kwot na wypłatę rekompensat.
4. Jeżeli Krajowy Depozyt stwierdzi, że lista inwestorów nie odpowiada warunkom określonym w ust. 1 pkt 1, odmawia jej przyjęcia i zwraca ją syndykowi lub zarządcy, o czym niezwłocznie powiadamia sędziego-komisarza.
5. Syndyk lub zarządca jest zobowiązany do usunięcia braków wskazanych przez Krajowy Depozyt w terminie nie dłuższym niż 14 dni.
6. Po ustaleniu listy wierzytelności, spisu wierzytelności lub po stwierdzeniu wierzytelności prawomocnym orzeczeniem sądu syndyk lub zarządca uzupełnia listę, o której mowa w ust. 1 pkt 1, o wierzytelności inwestorów nieobjęte tą listą. Do uzupełnień listy inwestorów przepisy ust. 1–5 stosuje się odpowiednio.
7. W stosunku do roszczeń inwestorów z tytułu rekompensat, nieobjętych listą, o której mowa w ust. 1 pkt 1, przyjętą przez Krajowy Depozyt, w tym jej uzupełnieniami, podstawą ich uwzględnienia przy dokonywaniu wypłat rekompensat może być wyłącznie prawomocne orzeczenie sądu stwierdzające prawo inwestora do otrzymania rekompensaty oraz jej wysokość. W takim przypadku inwestorowi przysługuje roszczenie do Krajowego Depozytu o wypłatę rekompensaty.

1. Zarząd Krajowego Depozytu, w terminie 7 dni od dnia przyjęcia listy, o której mowa w art. 140 obowiązki syndyka lub zarządcy w razie upadłości domu maklerskiego ust. 1 pkt 1, podejmuje i podaje do publicznej wiadomości, w drodze ogłoszenia w dwóch dziennikach o zasięgu ogólnopolskim, uchwałę o przekazaniu syndykowi lub zarządcy kwot na wypłatę rekompensat, z zastrzeżeniem ust. 3.
2. Uchwała, o której mowa w ust. 1, określa:
1) kwotę środków przekazywanych syndykowi lub zarządcy na wypłatę rekompensat, stanowiącą różnicę sumy należnych inwestorom rekompensat i środków płynnych domu maklerskiego, pomniejszonych o wydatki określone w art. 140 obowiązki syndyka lub zarządcy w razie upadłości domu maklerskiego ust. 1 pkt 3;
2) sposób dokonywania przez syndyka lub zarządcę wypłat rekompensat, w tym terminy i miejsce dokonywania wypłat.
3. W kwocie na wypłatę rekompensat uwzględnia się w całości udział w systemie, jaki przysługuje domowi maklerskiemu w stanie upadłości albo w restrukturyzacji.
4. Kwoty na wypłatę rekompensat, przekazane na podstawie uchwały zarządu Krajowego Depozytu syndykowi lub zarządcy, nie wchodzą do masy upadłości, masy układowej, ani masy sanacyjnej i nie mogą być wykorzystane przez syndyka lub zarządcę na żaden inny cel niż wypłata rekompensat.

1. Z tytułu przekazania środków syndykowi lub zarządcy, Krajowemu Depozytowi przysługuje roszczenie do masy upadłości o zwrot do systemu rekompensat przekazanych kwot. Roszczenie o zwrot nie obejmuje jednak tej części przekazanej kwoty, jaka odpowiada udziałowi w systemie rekompensat domu maklerskiego w stanie upadłości.
2. Przepis art. 440 kolejność zaspokojenia wierzytelności i należności od upadłego banku ustawy z dnia 28 lutego 2003 r. – Prawo upadłościowe stosuje się odpowiednio do zaspokojenia należności z funduszów masy upadłości, podlegających sprawowanemu przez Komisję nadzorowi, w tym nadzorowi skonsolidowanemu, nadzorowi na zasadzie skonsolidowanej nad grupą firm inwestycyjnych lub nadzorowi nad zgodnością z grupowym testem kapitałowym, o których mowa w przepisach działu IV rozdziału 1 oddziału 2a:
1) firmy inwestycyjnej;
2) instytucji finansowej, o której mowa w art. 4 ust. 1 pkt 26 rozporządzenia 575/2013, z siedzibą w państwie członkowskim, jeżeli jest jednostką zależną w rozumieniu art. 4 ust. 1 pkt 16 rozporządzenia 575/2013 wobec instytucji kredytowej, o której mowa w art. 4 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia 575/2013, podmiotu, o którym mowa w pkt 3–10, lub firmy inwestycyjnej i jest objęta nadzorem skonsolidowanym sprawowanym zgodnie z przepisami części pierwszej tytułu II rozdziału 1 i rozdziału 2 sekcji 1 rozporządzenia 575/2013;
2a) instytucji finansowej, o której mowa w art. 4 ust. 1 pkt 14 rozporządzenia 2019/2033, z siedzibą w państwie członkowskim, jeżeli jest jednostką zależną w rozumieniu art. 4 ust. 1 pkt 51 rozporządzenia 2019/2033 wobec instytucji kredytowej, o której mowa w art. 4 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia 575/2013, podmiotu, o którym mowa w pkt 3–10, lub firmy inwestycyjnej i jest objęta nadzorem nad grupą firm inwestycyjnych na zasadzie skonsolidowanej lub nadzorem nad zgodnością z grupowym testem kapitałowym, o których mowa w przepisach działu IV rozdziału 1 oddziału 2a;
3) finansowej spółki holdingowej, o której mowa w art. 4 ust. 1 pkt 20 rozporządzenia 575/2013, z siedzibą w państwie członkowskim;
3a) inwestycyjnej spółki holdingowej, o której mowa w art. 4 ust. 1 pkt 23 rozporządzenia 2019/2033, z siedzibą w państwie członkowskim;
4) finansowej spółki holdingowej o działalności mieszanej, o której mowa w art. 4 ust. 1 pkt 21 rozporządzenia 575/2013, z siedzibą w państwie członkowskim;
5) holdingu mieszanego, o którym mowa w art. 4 ust. 1 pkt 22 rozporządzenia 575/2013, z siedzibą w państwie członkowskim;
5a) holdingu mieszanego, o którym mowa w art. 110a objaśnienie pojęć oddziału ust. 1 pkt 6c;
6) dominującej finansowej spółki holdingowej z państwa członkowskiego, o której mowa w art. 4 ust. 1 pkt 30 rozporządzenia 575/2013;
7) unijnej dominującej finansowej spółki holdingowej, o której mowa w art. 4 ust. 1 pkt 31 rozporządzenia 575/2013;
7a) unijnej dominującej inwestycyjnej spółki holdingowej, o której mowa w art. 4 ust. 1 pkt 57 rozporządzenia 2019/2033;
8) dominującej finansowej spółki holdingowej o działalności mieszanej z państwa członkowskiego, o której mowa w art. 4 ust. 1 pkt 32 rozporządzenia 575/2013;
9) unijnej dominującej finansowej spółki holdingowej o działalności mieszanej, o której mowa w art. 4 ust. 1 pkt 33 rozporządzenia 575/2013;
10) unijnej dominującej finansowej spółki holdingowej o działalności mieszanej, o której mowa w art. 4 ust. 1 pkt 58 rozporządzenia 2019/2033.
3. Roszczenia Krajowego Depozytu, o których mowa w ust. 1, wraz z odsetkami i kosztami egzekucji, podlegają zaspokojeniu w kategorii pierwszej.

1. Syndyk lub zarządca jest obowiązany do dokonywania wypłat rekompensat na warunkach określonych ustawą oraz w uchwale zarządu Krajowego Depozytu, o której mowa w art. 141 lista inwestorów uprawnionych do wypłat z systemu rekompensat ust. 1, zgodnie z terminarzem wypłat.
1a. W przypadku gdy jest prowadzone postępowanie karne, w którym zachodzi uzasadnione podejrzenie, że środki objęte systemem rekompensat mogą mieć związek z popełnieniem przestępstwa, o którym mowa w art. 299 pranie brudnych pieniędzy ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny, prokurator może postanowieniem wstrzymać wypłatę rekompensaty przysługującej inwestorowi z tytułu tych środków na czas oznaczony, nie dłuższy jednak niż 3 miesiące.
1b. W postanowieniu, o którym mowa w ust. 1a, określa się zakres, sposób i termin wstrzymania wypłaty. Na postanowienie przysługuje zażalenie do sądu właściwego do rozpoznania sprawy.
1c. Wstrzymanie wypłaty upada, jeżeli w terminie, o którym mowa w ust. 1b, nie zostanie wydane postanowienie o zabezpieczeniu majątkowym.
1d. Przepisy ust. 1a-1c stosuje się odpowiednio, w przypadku gdy wypłaty rekompensat dokonuje Krajowy Depozyt.
1e. W sprawach dotyczących wstrzymania wypłaty rekompensaty nieuregulowanych w ustawie stosuje się przepisy ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks postępowania karnego (Dz. U. z 2022 r. poz. 1375, 1855, 2582 i 2600 oraz z 2023 r. poz. 289).
2. Po zakończeniu wypłat syndyk lub zarządca dokonuje rozliczenia wypłaconych kwot i sporządza sprawozdanie, które przekazuje Krajowemu Depozytowi w terminie 21 dni od dnia zakończenia wypłat. W tym terminie syndyk lub zarządca przekazuje Krajowemu Depozytowi, zwracane do systemu rekompensat, kwoty niewypłacone inwestorom oraz odsetki naliczone od kwoty przekazanej przez Krajowy Depozyt na wypłatę rekompensat przez bank prowadzący rachunek, na który wpłacono tę kwotę.
3. Krajowy Depozyt sprawuje kontrolę przestrzegania przez syndyka lub zarządcę domu maklerskiego warunków wypłat rekompensat, określonych w ustawie oraz w uchwale zarządu Krajowego Depozytu, o której mowa w art. 141 lista inwestorów uprawnionych do wypłat z systemu rekompensat ust. 1.
4. O nieprawidłowościach ujawnionych w toku kontroli Krajowy Depozyt zawiadamia sędziego-komisarza, wzywając syndyka lub zarządcę do ich usunięcia.

1. Wierzytelności przysługujące inwestorowi w stosunku do masy upadłości, masy sanacyjnej lub restrukturyzowanego domu maklerskiego, w wysokości kwot wypłaconych z tytułu rekompensat przechodzą z mocy prawa na Krajowy Depozyt, który realizuje je na rzecz systemu rekompensat.
2. Kwoty zwrócone Krajowemu Depozytowi przez syndyka lub zarządcę w trybie określonym w art. 143 wypłaty rekompensat przez syndyka lub zarządcę ust. 2 nie zmniejszają wierzytelności Krajowego Depozytu do masy upadłości, masy sanacyjnej lub restrukturyzowanego domu maklerskiego z tytułu przekazania środków pieniężnych na wypłatę rekompensat.

1. W przypadku gdy nastąpi prawomocne oddalenie wniosku o ogłoszenie upadłości ze względu na to, że majątek domu maklerskiego nie wystarcza lub jedynie wystarcza na zaspokojenie kosztów postępowania, albo umorzenie postępowania upadłościowego, albo stwierdzenie przez Komisję zaistnienia okoliczności, o której mowa w art. 133 system rekompensat ust. 2 pkt 3, albo gdy dłużnik w postępowaniu restrukturyzacyjnym nie zostanie pozbawiony zarządu:
1) czynności, o których mowa w art. 140 obowiązki syndyka lub zarządcy w razie upadłości domu maklerskiego ust. 1 pkt 1–3, ust. 1a–1b i ust. 5, dokonywane przez syndyka lub zarządcę, wykonuje zarząd uczestnika systemu rekompensat, komplementariusze uczestnika systemu, o którym mowa w art. 95 dom maklerski ust. 1 pkt 2 i 4, albo osoby uprawnione do reprezentowania uczestnika systemu, o którym mowa w art. 95 dom maklerski ust. 1 pkt 5 i 6, albo inne osoby upoważnione do reprezentowania uczestnika systemu, z wyłączeniem pełnomocników;
1a) czynności, o których mowa w art. 143 wypłaty rekompensat przez syndyka lub zarządcę ust. 1, wykonuje Krajowy Depozyt;
1b) przepisów art. 140 obowiązki syndyka lub zarządcy w razie upadłości domu maklerskiego ust. 1 pkt 4, art. 141 lista inwestorów uprawnionych do wypłat z systemu rekompensat ust. 1, 2 i 4 oraz ust. 4 oraz art. 143 wypłaty rekompensat przez syndyka lub zarządcę ust. 2–4 nie stosuje się;
2) przepisy art. 139 wypłaty z systemu rekompensat ust. 6, art. 140 obowiązki syndyka lub zarządcy w razie upadłości domu maklerskiego ust. 2 i 4–7, art. 141 lista inwestorów uprawnionych do wypłat z systemu rekompensat ust. 3, art. 143 wypłaty rekompensat przez syndyka lub zarządcę ust. 1–1c oraz art. 144 wierzytelności przysługujące inwestorowi stosuje się odpowiednio;
3) Krajowy Depozyt może zlecić badanie prawidłowości wyliczenia wydatków, o których mowa w art. 140 obowiązki syndyka lub zarządcy w razie upadłości domu maklerskiego ust. 1 pkt 3, przez biegłego rewidenta, który, wykonując zlecone czynności, jest upoważniony do wglądu do ksiąg i dokumentów uczestnika systemu.
4) (uchylony)
1a. W przypadku, o którym mowa w ust. 1 pkt 1a, Zarząd Krajowego Depozytu, w terminie 7 dni od dnia przyjęcia listy, o której mowa w art. 140 obowiązki syndyka lub zarządcy w razie upadłości domu maklerskiego ust. 1 pkt 1, podejmuje uchwałę dotyczącą wypłaty rekompensat i podaje ją do publicznej wiadomości w drodze publikacji w dwóch dziennikach o zasięgu ogólnopolskim. Uchwała określa kwotę przeznaczoną na wypłatę rekompensat, sposób dokonywania wypłat, terminarz oraz miejsce dokonywania wypłat rekompensat.
1b. Po zakończeniu wypłat Krajowy Depozyt dokonuje rozliczenia wypłaconych kwot i sporządza sprawozdanie, które przekazuje Komisji w terminie 21 dni od dnia zakończenia wypłat.
2. W przypadku otwarcia postępowania restrukturyzacyjnego domu maklerskiego, wierzytelności inwestorów wobec dłużnika z tytułu usług świadczonych na ich rzecz w zakresie czynności, o których mowa w art. 69 działalność maklerska ust. 2 i ust. 4 pkt 1, do wysokości przysługujących im rekompensat, nie są objęte układem, a w głosowaniu nad układem, obok innych wierzycieli, mogą brać udział jedynie inwestorzy, których wierzytelności wobec upadłego są wyższe od przysługujących im rekompensat, i tylko w zakresie tej nadwyżki.

1. Krajowy Depozyt składa Komisji corocznie sprawozdanie z działalności systemu rekompensat za rok poprzedni, nie później niż w terminie 3 miesięcy od dnia kończącego poprzedni rok obrotowy.
2. Sprawozdanie z działalności systemu rekompensat podlega zbadaniu przez firmę audytorską.

Tajemnica zawodowa obejmuje informację uzyskaną, przez osobę wymienioną w art. 148 podmioty obowiązane do zachowania tajemnicy zawodowej ust. 1, w związku z podejmowanymi czynnościami służbowymi w ramach pozostawania w stosunku pracy, zlecenia lub w innym stosunku prawnym o podobnym charakterze, dotyczącą chronionych prawem interesów podmiotów dokonujących czynności związanych z obrotem instrumentami finansowymi, lub innych czynności w ramach regulowanej ustawą działalności objętej nadzorem Komisji lub zagranicznego organu nadzoru, jak również dotyczącą czynności podejmowanych w ramach wykonywania tego nadzoru, oraz czynności związanych z prowadzeniem rejestru akcjonariuszy, w szczególności informację zawierającą:
1) dane identyfikujące stronę umowy lub innej czynności prawnej;
2) treść umowy lub przedmiot czynności prawnej;
3) dane o sytuacji majątkowej strony umowy, w tym oznaczenie rachunku papierów wartościowych, innego rachunku, na którym zapisywane są instrumenty finansowe niebędące papierami wartościowymi, lub rachunku pieniężnego służącego do obsługi tych rachunków, liczbę i oznaczenie instrumentów finansowych, oraz wartość środków zgromadzonych na tych rachunkach;
4) oznaczenie rachunku zbiorczego, liczbę i oznaczenie zapisanych na nim instrumentów finansowych oraz dane osób uprawnionych z tych instrumentów finansowych.

1. Do zachowania tajemnicy zawodowej są obowiązani:
1) maklerzy i doradcy;
2) osoby wchodzące w skład statutowych organów:
a) firmy inwestycyjnej,
b) (uchylona)
c) banku powierniczego,
d) (uchylona)
e) spółek prowadzących rynek regulowany,
f) Krajowego Depozytu,
g) izby, o której mowa w art. 92 izba gospodarcza,
h) stowarzyszeń i organizacji zrzeszających maklerów, doradców, emitentów zdematerializowanych papierów wartościowych albo banki powiernicze,
i) spółek prowadzących izbę rozliczeniową,
j) spółek prowadzących izbę rozrachunkową,
k) spółek, którym Krajowy Depozyt przekazał wykonywanie czynności, o których mowa w art. 48 zadania Krajowego Depozytu ust. 1 pkt 1-6 lub ust. 2,
l) agenta firmy inwestycyjnej,
m) banku, o którym mowa w art. 70 wyłączenie stosowania przepisów o uczestnictwie w obrocie instrumentami finansowymi ust. 2,
n) banku państwowego prowadzącego działalność maklerską;
3) (uchylony)
4) osoby pozostające w stosunku pracy, zlecenia lub w innym stosunku prawnym o podobnym charakterze z podmiotami, o których mowa w pkt 2;
5) osoby pozostające w stosunku pracy, zlecenia lub w innym stosunku prawnym o podobnym charakterze z podmiotami pozostającymi w stosunku zlecenia lub w innym stosunku prawnym o podobnym charakterze z podmiotami, o których mowa w pkt 2;
6) osoby wchodzące w skład zespołu doradczego, o którym mowa w art. 46 Krajowy Depozyt Papierów Wartościowych S.A. ust. 5;
7) inne osoby, jeżeli obowiązek taki wynika z przepisów innych ustaw.
2. Obowiązek zachowania tajemnicy zawodowej istnieje również po ustaniu stosunków prawnych, o których mowa w ust. 1.

1. Z zastrzeżeniem art 150-153 oraz art. 20 wymiana informacji między Komisją i zagranicznymi organami nadzoru, art. 21 przekazywanie informacji organowi nadzoru w innym państwie członkowskim i przesłanki odmowy ich udzielenia, art. 23 wymiana informacji między Komisją a Prezesem Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów i art. 25 informacje przekazywane przez Komisję do puiblicznej wiadomości ustawy o nadzorze, informacje stanowiące tajemnicę zawodową, będące w posiadaniu osób fizycznych wymienionych w art. 148 podmioty obowiązane do zachowania tajemnicy zawodowej ust. 1, są ujawniane wyłącznie na żądanie:
1) sądu lub prokuratora w związku z toczącym się postępowaniem karnym lub postępowaniem w sprawie o przestępstwo skarbowe;
2) sądu lub prokuratora w związku z wykonaniem wniosku o udzielenie pomocy prawnej, pochodzącego od państwa obcego, które na mocy ratyfikowanej umowy międzynarodowej wiążącej Rzeczpospolitą Polską ma prawo występować o udzielenie informacji objętych tajemnicą zawodową;
3) sądu w związku z toczącym się postępowaniem cywilnym w sprawie, w której stroną jest podmiot będący stroną umowy lub innej czynności objętej tą tajemnicą - w zakresie informacji dotyczących tego podmiotu;
4) organu Krajowej Administracji Skarbowej:
a) w związku z toczącym się postępowaniem w sprawie o:
– przestępstwo skarbowe lub o wykroczenie skarbowe przeciwko osobie fizycznej będącej stroną umowy lub innej czynności prawnej objętej tajemnicą zawodową – w zakresie informacji dotyczących tej osoby,
– przestępstwo skarbowe popełnione przy wykonywaniu czynności związanych z działalnością osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej nieposiadającej osobowości prawnej, będącej stroną umowy lub innej czynności prawnej objętej tajemnicą zawodową – w zakresie informacji dotyczących tej osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej;
b) jeżeli jest to konieczne do skutecznego zapobieżenia przestępstwom lub przestępstwom skarbowym, ich wykrycia albo ustalenia ich sprawców i uzyskania dowodów ich popełnienia, a także wykrycia i identyfikacji przedmiotów i innych korzyści majątkowych pochodzących z przestępstwa lub przestępstwa skarbowego albo ich równowartości – w zakresie, o którym mowa w art. 127a korzystanie przez Szefa KAS i naczelnika urzędu celno-skarbowego z informacji stanowiących tajemnicę bankową ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2022 r. poz. 813, z późn. zm.);
5) Prezesa Najwyższej Izby Kontroli lub upoważnionego przez niego kontrolera - w zakresie informacji dotyczących jednostki kontrolowanej, niezbędnych do ustalenia stanu faktycznego w prowadzonym postępowaniu kontrolnym dotyczącym tej jednostki, określonym w ustawie z dnia 23 grudnia 1994 r. o Najwyższej Izbie Kontroli (Dz. U. z 2022 r. poz. 623);
6) firmy audytorskiej badającej sprawozdania finansowe podmiotu, o którym mowa w art. 148 podmioty obowiązane do zachowania tajemnicy zawodowej ust. 1 pkt 2, na podstawie zawartej z nim umowy – w zakresie informacji określonych przepisami o rachunkowości;
7) Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Agencji Wywiadu, Służby Wywiadu Wojskowego, Centralnego Biura Antykorupcyjnego, Policji, Żandarmerii Wojskowej, Straży Granicznej, Służby Więziennej, Służby Ochrony Państwa i ich upoważnionych pisemnie funkcjonariuszy lub żołnierzy - w zakresie niezbędnym do przeprowadzenia postępowania sprawdzającego lub kontrolnego postępowania sprawdzającego na podstawie przepisów o ochronie informacji niejawnych;
7a) Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Służby Kontrwywiadu Wojskowego i ich upoważnionych pisemnie funkcjonariuszy lub żołnierzy – w zakresie niezbędnym do przeprowadzenia postępowania bezpieczeństwa przemysłowego na podstawie przepisów o ochronie informacji niejawnych;
8) Policji, jeżeli jest to konieczne do skutecznego zapobieżenia popełnieniu przestępstwa, jego wykrycia albo ustalenia sprawcy i uzyskania dowodów, a także wykrycia i identyfikacji przedmiotów i innych korzyści majątkowych pochodzących z przestępstwa albo ich równowartości, na zasadach i w trybie określonych w art. 20 uzyskiwanie, przetwarzanie i udostępnianie informacji przez Policję ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji (Dz. U. z 2023 r. poz. 171, z 2022 r. poz. 2600 oraz z 2023 r. poz. 185, 240, 289 i 347);
8a) Centralnego Biura Antykorupcyjnego, jeżeli jest to konieczne do skutecznego zapobieżenia popełnieniu przestępstwa, jego wykrycia albo ustalenia sprawcy i uzyskania dowodów lub weryfikacji prawdziwości oświadczenia albo deklaracji dotyczących konfliktu interesów, podlegających weryfikacji Centralnego Biura Antykorupcyjnego na podstawie przepisów odrębnych, na zasadach i w trybie określonych w art. 23 informacje stanowiące tajemnicę bankową ustawy z dnia 9 czerwca 2006 r. o Centralnym Biurze Antykorupcyjnym (Dz. U. z 2022 r. poz. 1900 oraz z 2023 r. poz. 240 i 347);
8b) Szefa Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, w trybie i na zasadach określonych w art. 34a prawo korzystania z informacji stanowiących tajemnicę bankową ustawy z dnia 24 maja 2002 r. o Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego oraz Agencji Wywiadu (Dz. U. z 2022 r. poz. 557, 1488 i 2185 oraz z 2023 r. poz. 240 i 347);
8c) Żandarmerii Wojskowej, jeżeli jest to konieczne do skutecznego zapobieżenia popełnieniu przestępstwa, jego wykrycia albo ustalenia sprawcy i uzyskania dowodów, a także wykrycia i identyfikacji przedmiotów i innych korzyści majątkowych pochodzących z przestępstwa albo ich równowartości, na zasadach i w trybie określonych w art. 474 _ 40b ustawy z dnia 24 sierpnia 2001 r. o Żandarmerii Wojskowej i wojskowych organach porządkowych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1214, z 2022 r. poz. 655, 1488 i 2600 oraz z 2023 r. poz. 289);
8d) Straży Granicznej, jeżeli jest to konieczne do skutecznego zapobieżenia popełnieniu przestępstwa, jego wykrycia albo ustalenia sprawców i uzyskania dowodów, na zasadach i w trybie określonych w art. 10c dostęp do informacji dotyczących umów ubezpieczenia i objętych tajemnicą bankową ustawy z dnia 12 października 1990 r. o Straży Granicznej (Dz. U. z 2023 r. poz. 1080, 1088, 1489 i 1723);
9) komornika sądowego w związku z toczącym się postępowaniem zabezpieczającym lub egzekucyjnym w sprawie roszczeń wobec podmiotu będącego stroną umowy lub innej czynności prawnej objętej tajemnicą zawodową albo wykonywaniem postanowienia o zabezpieczeniu spadku lub ze sporządzaniem spisu inwentarza dotyczących spadku po takim podmiocie – w zakresie informacji dotyczących tego podmiotu;
9a) Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów – w zakresie niezbędnym do realizacji przez niego ustawowych zadań;
10) administracyjnego organu egzekucyjnego oraz centralnego biura łącznikowego, o którym mowa w art. 9 ustawy z dnia 11 października 2013 r. o wzajemnej pomocy przy dochodzeniu podatków, należności celnych i innych należności pieniężnych (Dz. U. z 2021 r. poz. 2157), w zakresie wykonywania ich ustawowych zadań;
11) monitorującego aukcję – w zakresie, o którym mowa w art. 53 ust. 1 rozporządzenia 1031/2010;
12) Rzecznika Finansowego – w zakresie niezbędnym do realizacji przez niego ustawowych zadań;
13) Inspektora Nadzoru Wewnętrznego – jeżeli jest to konieczne do skutecznego zapobieżenia popełnieniu przestępstwa, jego wykrycia albo ustalenia sprawców i uzyskania dowodów, a także wykrycia i identyfikacji przedmiotów i innych korzyści majątkowych pochodzących z przestępstwa albo ich równowartości, na zasadach i w trybie określonych w art. 11p ustawy z dnia 21 czerwca 1996 r. o szczególnych formach sprawowania nadzoru przez ministra właściwego do spraw wewnętrznych (Dz. U. z 2022 r. poz. 2487 i 2600);
13a) Szefa Inspektoratu Wewnętrznego Służby Więziennej – jeżeli jest to konieczne do skutecznego zapobieżenia popełnieniu przestępstwa, jego wykrycia albo ustalenia sprawców i uzyskania dowodów, na zasadach i w trybie określonych w art. 23s udostępnianie funkcjonariuszom IWSW informacji stanowiących tajemnicę skarbową lub zawodową ust. 3 ustawy z dnia 9 kwietnia 2010 r. o Służbie Więziennej (Dz. U. z 2022 r. poz. 2470 oraz z 2023 r. poz. 240 i 347);
14) Prezesa Urzędu Ochrony Danych Osobowych – w zakresie niezbędnym do realizacji przez niego ustawowych zadań.
2. Osoby, o których mowa w art. 148 podmioty obowiązane do zachowania tajemnicy zawodowej ust. 1, zachowują w tajemnicy informację o przekazaniu danych:
1) Policji ‒ na zasadach i w trybie określonych w art. 20 uzyskiwanie, przetwarzanie i udostępnianie informacji przez Policję ust. 4‒10 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji;
2) Centralnemu Biuru Antykorupcyjnemu ‒ na zasadach i w trybie określonych w art. 23 informacje stanowiące tajemnicę bankową ust. 3–9 ustawy z dnia 9 czerwca 2006 r. o Centralnym Biurze Antykorupcyjnym;
3) Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego – na zasadach i w trybie określonych w art. 34a prawo korzystania z informacji stanowiących tajemnicę bankową ust. 3–9 ustawy z dnia 24 maja 2002 r. o Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego oraz Agencji Wywiadu;
4) Żandarmerii Wojskowej ‒ na zasadach i w trybie określonych w art. 40b zakres informacji udostępnianych Żandarmerii Wojskowej ust. 2–6 ustawy z dnia 24 sierpnia 2001 r. o Żandarmerii Wojskowej i wojskowych organach porządkowych;
5) Straży Granicznej ‒ na zasadach i w trybie określonych w art. 10c dostęp do informacji dotyczących umów ubezpieczenia i objętych tajemnicą bankową ust. 3–9 ustawy z dnia 12 października 1990 r. o Straży Granicznej;
6) Inspektorowi Nadzoru Wewnętrznego ‒ na zasadach i w trybie określonych w art. 11p ustawy z dnia 21 czerwca 1996 r. o szczególnych formach sprawowania nadzoru przez ministra właściwego do spraw wewnętrznych.

1. Nie narusza obowiązku zachowania tajemnicy zawodowej przekazywanie informacji stanowiących taką tajemnicę:
1) bezpośrednio osobie, której ta informacja dotyczy, lub innemu podmiotowi, jeżeli osoba, której informacje dotyczą, upoważni podmiot udzielający informacji do przekazania określonych informacji wskazanej przez siebie osobie lub jednostce organizacyjnej, na piśmie lub w postaci elektronicznej spełniającej wymogi, o których mowa w art. 13 forma oświadczeń woli dotyczących obrotu instrumentami finansowymi ust. 2 i 3;
2) w zawiadomieniu o przestępstwie oraz dokumentach przekazywanych w uzupełnieniu do zawiadomienia;
2a) Szefowi Krajowej Administracji Skarbowej oraz izbie rozliczeniowej, o której mowa w art. 67 izby rozliczeniowe ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Prawo bankowe, w zakresie niezbędnym do wykonywania odpowiednio zadań i obowiązków, o których mowa w ustawie z dnia 1 grudnia 2022 r. o Systemie Informacji Finansowej (Dz. U. z 2023 r. poz. 180);
3) Generalnemu Inspektorowi Informacji Finansowej – w zakresie i na zasadach określonych w przepisach o przeciwdziałaniu praniu pieniędzy oraz finansowaniu terroryzmu;
4) organowi Krajowej Administracji Skarbowej lub osobom przez ten organ upoważnionym – w zakresie niezbędnym do realizacji jego zadań wynikających z ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. o Krajowej Administracji Skarbowej;
5) Szefowi Krajowego Centrum Informacji Kryminalnych - na zasadach określonych w odrębnych przepisach, w zakresie niezbędnym do realizacji jego ustawowych zadań;
6) organom podatkowym – na zasadach określonych w odrębnych przepisach, w zakresie niezbędnym do realizacji ich ustawowych zadań;
7) przez dom maklerski bankowi będącemu w stosunku do tego domu maklerskiego podmiotem dominującym w rozumieniu art. 4 objaśnienie pojęć ust. 1 pkt 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Prawo bankowe – na potrzeby sporządzania skonsolidowanego sprawozdania finansowego, Komisji w zakresie niezbędnym do wykonywania nadzoru skonsolidowanego nad tym bankiem oraz Bankowemu Funduszowi Gwarancyjnemu w zakresie niezbędnym do realizacji zadań w zakresie przymusowej restrukturyzacji, o których mowa w ustawie z dnia 10 czerwca 2016 r. o Bankowym Funduszu Gwarancyjnym, systemie gwarantowania depozytów oraz przymusowej restrukturyzacji;
7a) przez dom maklerski podmiotowi podlegającemu w Rzeczypospolitej Polskiej lub w innym państwie członkowskim obowiązkom, o których mowa w przepisach działu IV rozdziału 1 oddziałów 2a i 2c, przepisach prawa bankowego stosowanych przez niektóre domy maklerskie, równoważnych przepisach obowiązujących w innym państwie członkowskim, przepisach rozporządzenia 2019/2033 lub rozporządzenia 575/2013, w zakresie, w jakim jest to niezbędne do wykonania tych obowiązków;
7b) między podmiotami zależnymi i podmiotami dominującymi w grupie firm inwestycyjnych, w rozumieniu odpowiednio art. 110a objaśnienie pojęć oddziału ust. 1 pkt 11, 10 i 6aa, jeżeli informacje są objęte zakresem nadzoru nad taką grupą firm inwestycyjnych na zasadzie skonsolidowanej lub nadzorem nad zgodnością z grupowym testem kapitałowym, o których mowa w dziale IV rozdziale 1 oddziale 2a, o ile przekazanie tych informacji jest niezbędne do wykonania obowiązków, o których mowa w przepisach art. 110b opracowanie i wdrażanie przez dom maklerski systemu zarządzania ryzykiem, art. 110c zadania zarządu i rady nadzorczej domu maklerskiego, art. 110e oszacowanie kapitału wewnętrznego aktywów płynnych przez dom maklerski, art. 110f nadzór nad działalnością domu maklerskiego, art. 110g nadzór na domem maklerskim będącym unijną dominującą firmą inwestycyjną, art. 110ga zasady nadzoru skonsolidowanego sprawowanego przez Komisję, art. 110i wystąpienie sytuacji nadzwyczajnej lub niekorzystnych zmian na rynkach–110k, art. 110m uprawnienia Komisji do żądania informacji od spółki holdingowej, art. 110p dokumentowanie systemów i procesów oraz rejestrowanie transakcji przez dom maklerski, art. 110q zarządzanie ryzykiem płynności przez dom maklerski, art. 110v polityka wynagrodzeń domu maklerskiego, art. 110va ograniczenia w zakresie wynagradzania członków organów domu maklerskiego korzystającego ze środków publicznych lub art. 110w dodatkowe dane w sprawozdaniu z działalności domu maklerskiego posiadającego oddział lub podmiot zależny będący instytucją finansową oraz w przepisach działu IV rozdziału 1 oddziału 2c;
8) przez firmy inwestycyjne, banki państwowe prowadzące działalność maklerską, banki, o których mowa w art. 70 wyłączenie stosowania przepisów o uczestnictwie w obrocie instrumentami finansowymi ust. 2, oraz banki powiernicze:
a) w przypadku określonym w art. 54 informacje od uczestników depozytu papierów wartościowych
i art. 152 zakres informacji objętych tajemnicą zawodową przekazywanych między firmami inwestycyjnymi i bankami powierniczymi,
b) w zakresie i na zasadach określonych w ustawie z dnia 9 kwietnia 2010 r. o udostępnianiu informacji gospodarczych i wymianie danych gospodarczych (Dz. U. z 2021 r. poz. 2057 oraz z 2022 r. poz. 1855);
9) przez dom maklerski, zagraniczną osobę prawną, o której mowa w art. 115 forma działalności maklerskiej podmiotów zagranicznych na terytorium RP ust. 1, lub przez zagraniczną firmę inwestycyjną:
a) podmiotowi wiodącemu w rozumieniu art. 4 konglomerat finansowy ust. 5 i 6 ustawy o nadzorze uzupełniającym,
b) koordynatorowi w rozumieniu art. 3 katalog pojęć ustawowych pkt 19 ustawy o nadzorze uzupełniającym,
c) koordynatorowi zagranicznemu w rozumieniu art. 3 katalog pojęć ustawowych pkt 20 ustawy o nadzorze uzupełniającym
- w wykonaniu obowiązków określonych ustawą o nadzorze uzupełniającym;
10) przez Krajowy Depozyt, spółkę, której Krajowy Depozyt przekazał wykonywanie czynności z zakresu zadań, o których mowa w art. 48 zadania Krajowego Depozytu ust. 1 pkt 1–6, domy maklerskie, banki prowadzące działalność maklerską oraz banki powiernicze – w zakresie określonym w art. 81 akcje zakładu ubezpieczeń i zakładu reasekuracji ust. 3 ustawy z dnia 11 września 2015 r. o działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej;
11) przez Krajowy Depozyt lub spółkę, której Krajowy Depozyt przekazał wykonywanie czynności z zakresu zadań, o których mowa w art. 48 zadania Krajowego Depozytu ust. 1 pkt 1-6, a także przez uczestników Krajowego Depozytu lub tej spółki, spółce publicznej lub spółce niebędącej spółką publiczną, z którą została rozwiązana umowa o rejestrację akcji w depozycie papierów wartościowych - w przypadku określonym w art. 91 rejestr firm inwestycyjnych ust. 15 ustawy o ofercie publicznej;
11a) Komisji – w zakresie niezbędnym do wykonywania zadania określonego w art. 4 zadania Komisji Nadzoru Finansowego ust. 1 pkt 3b ustawy z dnia 21 lipca 2006 r. o nadzorze nad rynkiem finansowym;
11b) przez Krajowy Depozyt lub spółkę, której Krajowy Depozyt przekazał wykonywanie czynności z zakresu zadań, o których mowa w art. 48 zadania Krajowego Depozytu ust. 1 pkt 1–6, a także przez uczestników Krajowego Depozytu lub tej spółki – spółce, której zarząd podjął uchwałę o przyznaniu akcji na zasadach określonych w warunkach emisji obligacji kapitałowych, w przypadku i zakresie określonych w art. 454⁵ informacje przekazywane spółce przez uczestników depozytu papierów wartościowych § 1ustawy z dnia 15 września 2000 r. – Kodeks spółek handlowych;
12) między Komisją lub właściwym organem nadzoru w innym państwie członkowskim a:
a) firmą audytorską badającą sprawozdania finansowe domu maklerskiego, banku prowadzącego działalność maklerską, banku, o którym mowa w art. 70 wyłączenie stosowania przepisów o uczestnictwie w obrocie instrumentami finansowymi ust. 2, banku powierniczego lub firmą audytorską badającą sprawozdania finansowe zagranicznej firmy inwestycyjnej,
b) sędzią-komisarzem, nadzorcą sądowym, syndykiem lub zarządcą albo likwidatorem domu maklerskiego, banku prowadzącego działalność maklerską, banku, o którym mowa w art. 70 wyłączenie stosowania przepisów o uczestnictwie w obrocie instrumentami finansowymi ust. 2, banku powierniczego lub organem odpowiedzialnym za prowadzenie postępowania upadłościowego lub likwidacyjnego zagranicznej firmy inwestycyjnej
– jeżeli informacje te są niezbędne do wykonywania zadań w zakresie nadzoru przez Komisję lub właściwy organ nadzoru w innym państwie członkowskim albo do skutecznego prowadzenia postępowania upadłościowego, sprawowania zarządu masą upadłości lub prowadzenia likwidacji, lub – w zakresie informacji określonych przepisami o rachunkowości – do celów badania sprawozdań finansowych tych domów maklerskich, banków lub zagranicznych firm inwestycyjnych;
13) Krajowemu Depozytowi - jeżeli informacje te są niezbędne do wykonywania jego ustawowych zadań, w szczególności związanych z tworzeniem, organizacją i zarządzaniem systemem rekompensat;
13a) spółce, której Krajowy Depozyt przekazał wykonywanie czynności z zakresu zadań, o których mowa w art. 48 zadania Krajowego Depozytu ust. 1 pkt 1-6 lub ust. 2, jeżeli informacje te są niezbędne do wykonywania tych czynności;
13b) przez Krajowy Depozyt lub spółkę, której Krajowy Depozyt przekazał wykonywanie czynności z zakresu zadań, o których mowa w art. 48 zadania Krajowego Depozytu ust. 1 pkt 4 lub 5 albo ust. 2 pkt 3 emitentowi papierów wartościowych, podmiotowi wykonującemu poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zadania w zakresie centralnej rejestracji papierów wartościowych lub rozliczania transakcji zawieranych w obrocie papierami wartościowymi albo uprawnionemu do prowadzenia poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej rachunków, na których są rejestrowane papiery wartościowe, za pośrednictwem którego papiery wartościowe, których dotyczą te informacje, są rejestrowane w depozycie papierów wartościowych, w przypadkach określonych w art. 54 informacje od uczestników depozytu papierów wartościowych
ust. 2;
13c) przez Krajowy Depozyt zgodnie z art. 48 zadania Krajowego Depozytu ust. 5e;
14) przez Komisję lub jej upoważnionego przedstawiciela:
a) do publicznej wiadomości w zakresie dotyczącym treści podjętych uchwał i decyzji, także w sprawach indywidualnych, jeżeli ze względu na interes rynku instrumentów finansowych, rynku towarów giełdowych lub rynku działalności funduszy inwestycyjnych, Komisja uznała przekazanie takiej informacji za uzasadnione,
b) do publicznej wiadomości w trybie i na warunkach, o których mowa w art. 25 zmiana ustawy o rachunkowości ust. 1 i 2b ustawy o nadzorze,
c) w postępowaniu wyjaśniającym, w przypadku określonym w art. 38 postępowanie wyjaśniające ust. 5 ustawy o nadzorze,
d) w przypadkach określonych w art. 20 wymiana informacji między Komisją i zagranicznymi organami nadzoru i art. 23 wymiana informacji między Komisją a Prezesem Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów ustawy o nadzorze,
e) w przypadkach określonych w art. 151 oraz w art. 21 adekwatność kapitałowa konglomeratu finansowego, strategia konglomeratu finansowego w zakresie adekwatności kapitałowej ust. 1, art. 21a , art. 22 warunki w zakresie utrzymywania poziomu funduszów własnych konglomeratu i art. 24a ustawy o nadzorze, a także w art. 62a wyjaśnienia przekazywane Komisji przez emitenta i uczestnika rynku uprawnień do emisji ust. 2, art. 96 przesłanki wykluczenia papierów wartościowych z obrotu lub nałożenia kary pieniężnej ust. 10–10c oraz art. 97 kary pieniężne za naruszenie przepisów ustawy ust. 1f ustawy o ofercie publicznej,
f) (uchylona)
g) na wniosek klienta domu maklerskiego na potrzeby wszczętego lub planowanego postępowania cywilnego przeciwko domowi maklerskiemu, którego upadłość ogłoszono;
15) przez Komisję lub jej upoważnionego przedstawiciela:
a) (uchylona)
b) Prezesowi Narodowego Banku Polskiego - jeżeli informacje te są niezbędne w celu realizacji ustawowych zadań Narodowego Banku Polskiego,
c) monitorującemu aukcję – w przypadku, o którym mowa w art. 53 ust. 3 i 4 rozporządzenia 1031/2010,
d) do Europejskiego Urzędu Nadzoru Bankowego, Europejskiego Urzędu Nadzoru Ubezpieczeń i Pracowniczych Programów Emerytalnych, Europejskiego Urzędu Nadzoru Giełd i Papierów Wartościowych, Europejskiej Rady do spraw Ryzyka Systemowego, Komitetu Stabilności Finansowej, Europejskiego Systemu Banków Centralnych, Europejskiego Banku Centralnego, do banków centralnych w innych państwach członkowskich oraz do właściwego organu nadzoru w innym państwie członkowskim, Bankowego Funduszu Gwarancyjnego, organów do spraw przymusowej restrukturyzacji oraz organów do spraw restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji CCP w innych państwach członkowskich, w zakresie koniecznym do realizacji zadań ustawowych oraz zadań określonych przez bezpośrednio stosowane akty prawa europejskiego,
e) w przypadkach, o których mowa w art. 30 zasady transakcji wewnątrzgrupowych ust. 2, art. 32a i art. 33 sprawozdanie o znaczących transakcjach wewnątrzgrupowych na poziomie konglomeratu finansowego ust. 2 ustawy o nadzorze,
f) ministrowi właściwemu do spraw budżetu – w zakresie niezbędnym do realizacji ustawowych zadań związanych z organizacją rynku obrotu skarbowymi papierami wartościowymi w sposób, o którym mowa w art. 13d zlecanie organizacji rynku obrotu skarbowymi papierami wartościowymi ust. 1 i 2,
g) ministrowi właściwemu do spraw klimatu lub do Krajowego ośrodka bilansowania i zarządzania emisjami, o którym mowa w art. 3 zadania Krajowego Ośrodka bilansowania i zarządzania emisjami ust. 1 ustawy z dnia 17 lipca 2009 r. o systemie zarządzania emisjami gazów cieplarnianych i innych substancji (Dz. U. z 2022 r. poz. 673) – w zakresie administrowania systemem handlu uprawnieniami do emisji gazów cieplarnianych,
h) Agencji do spraw Współpracy Organów Regulacji Energetyki – w przypadkach określonych w art. 32c decyzja w sprawie ustalenia limitów otwartych pozycji dla towarowych instrumentów pochodnych ust. 14 i art. 32e uprawnienia nadzorcze Komisji ust. 5,
i) Prezesowi Urzędu Regulacji Energetyki – w zakresie niezbędnym do wydania opinii, o których mowa w art. 32c decyzja w sprawie ustalenia limitów otwartych pozycji dla towarowych instrumentów pochodnych ust. 6 pkt 1 i art. 32e uprawnienia nadzorcze Komisji ust. 6 pkt 1, oraz prowadzenia współpracy, o której mowa w art. 32c decyzja w sprawie ustalenia limitów otwartych pozycji dla towarowych instrumentów pochodnych ust. 15 pkt 1,
j) ministrowi właściwemu do spraw rynków rolnych – w zakresie niezbędnym do wydania opinii, o których mowa w art. 32c decyzja w sprawie ustalenia limitów otwartych pozycji dla towarowych instrumentów pochodnych ust. 6 pkt 2 i art. 32e uprawnienia nadzorcze Komisji ust. 6 pkt 2, oraz prowadzenia współpracy, o której mowa w art. 32c decyzja w sprawie ustalenia limitów otwartych pozycji dla towarowych instrumentów pochodnych ust. 15 pkt 2,
k) właściwemu ministrowi kierującemu działem administracji rządowej obejmującym sprawy produkcji, wydobycia lub obrotu określonym towarem, innym niż paliwo, energia lub produkt rolny – w zakresie niezbędnym do wydania opinii, o których mowa w art. 32c decyzja w sprawie ustalenia limitów otwartych pozycji dla towarowych instrumentów pochodnych ust. 6 pkt 3 i art. 32e uprawnienia nadzorcze Komisji ust. 6 pkt 3, oraz prowadzenia współpracy, o której mowa w art. 32c decyzja w sprawie ustalenia limitów otwartych pozycji dla towarowych instrumentów pochodnych ust. 15 pkt 3,
l) spółce prowadzącej rynek regulowany – w przypadkach określonych w art. 163a zawieszenie możliwości zawierania transakcji na rynku regulowanym przez zagraniczną firmę inwestycyjną,
m) Międzynarodowemu Funduszowi Walutowemu lub Bankowi Światowemu, na ich wniosek, w zakresie niezbędnym do programów oceny sektora finansowego,
n) Bankowi Rozrachunków Międzynarodowych, na jego wniosek, w zakresie niezbędnym do prowadzonych przez ten Bank ilościowych badań skutków,
o) Radzie Stabilności Finansowej, na jej wniosek, w zakresie niezbędnym do wykonywania jej mandatu;
16) w przypadkach określonych w art. 64a obowiązki informacyjne Krajowego Depozytu wobec Prezesa NBP, art. 68a izba rozliczeniowa i izba rozrachunkowa ust. 13, art. 68f obowiązki informacyjne podmiotów prowadzących depozyt papierów wartościowych lub niektóre systemy ust. 1 i 2 oraz art. 89 wygaśnięcie zezwolenia na prowadzenie działalności maklerskiej ust. 4;
17) przez firmę inwestycyjną, bank państwowy prowadzący działalność maklerską, bank, o którym mowa w art. 70 wyłączenie stosowania przepisów o uczestnictwie w obrocie instrumentami finansowymi ust. 2, lub bank powierniczy w związku z zawarciem lub wykonywaniem umowy związanej z prowadzeniem działalności maklerskiej, działalności wykonywanej na podstawie art. 70 wyłączenie stosowania przepisów o uczestnictwie w obrocie instrumentami finansowymi ust. 2, lub powierniczej, w tym umowy, o której mowa w art. 81a powierzenie przedsiębiorcy wykonywania outsourcingu ust. 1, lub umowy, o której mowa w art. 79 agent firmy inwestycyjnej ust. 1, jeżeli przekazanie tych informacji jest niezbędne dla zawarcia lub wykonania umowy;
17a) przez przedsiębiorcę lub przedsiębiorcę zagranicznego w związku z zawarciem lub wykonywaniem umowy, o której mowa w art. 81f powierzenie czynności w ramach dalszego powierzenia ust. 1, o ile przekazanie tych informacji jest niezbędne do zawarcia lub wykonywania tej umowy;
18) przez spółki prowadzące rynek regulowany monitorującemu aukcję – w zakresie wykonania obowiązku, o którym mowa w art. 53 ust. 3 i 4 rozporządzenia 1031/2010;
18a) przez spółkę prowadzącą rynek regulowany w związku z zawarciem lub wykonywaniem umowy, o której mowa w art. 16b zlecenie outsourcingu przez spółkę prowadząca rynek regulowany ust. 1, o ile przekazanie tych informacji jest niezbędne dla zawarcia lub wykonania umowy;
19) Europejskiemu Urzędowi Nadzoru Giełd i Papierów Wartościowych, komitetom ustanowionym przez ten organ oraz powołanym przez nie grupom – w celu realizacji ich zadań i uprawnień;
20) Europejskiemu Urzędowi Nadzoru Giełd i Papierów Wartościowych – w zakresie dotyczącym treści informacji zawartych w zaleceniach, o których mowa w art. 68 uprawnienia Komisji do żądania informacji i wyjaśnień ust. 5 ustawy o ofercie publicznej, oraz decyzjach podjętych przez Komisję – w celu ich publikacji;
21) przez Krajowy Depozyt lub spółkę, której Krajowy Depozyt przekazał wykonywanie czynności z zakresu zadań, o których mowa w art. 48 zadania Krajowego Depozytu ust. 1 pkt 1-6, lub przez uczestników Krajowego Depozytu lub tej spółki, lub przez firmę inwestycyjną lub bank powierniczy, Bankowemu Funduszowi Gwarancyjnemu - w zakresie:
a) dotyczącym liczby papierów wartościowych zapisanych na prowadzonych przez te podmioty rachunkach papierów wartościowych i rachunkach zbiorczych albo w rejestrach akcjonariuszy, na dzień wskazany przez Bankowy Fundusz Gwarancyjny,
b) danych umożliwiających identyfikację osób uprawnionych z papierów wartościowych wskazanych w decyzji Bankowego Funduszu Gwarancyjnego w sprawie wszczęcia przymusowej restrukturyzacji albo w sprawie umorzenia lub konwersji instrumentów kapitałowych podmiotu w restrukturyzacji, albo w sprawie umorzenia lub konwersji zobowiązań podmiotu w restrukturyzacji, a także liczby tych papierów wartościowych posiadanych przez te osoby, na dzień umorzenia lub konwersji określony w tej decyzji,
c) danych umożliwiających identyfikację osób uprawnionych z papierów wartościowych wskazanych w decyzji Bankowego Funduszu Gwarancyjnego w sprawie objęcia restrukturyzacją i uporządkowaną likwidacją CCP, o której mowa w art. 22 rozporządzenia 2021/23, albo w decyzji w sprawie umorzenia lub konwersji instrumentów właścicielskich oraz instrumentów dłużnych, o której mowa w art. 33 rozporządzenia 2021/23, a także liczby tych papierów wartościowych posiadanych przez te osoby, na dzień umorzenia lub konwersji określony w tej decyzji
- jeżeli informacje te są niezbędne do realizacji ustawowych zadań Bankowego Funduszu Gwarancyjnego, przy czym Bankowy Fundusz Gwarancyjny może wystąpić o te informacje do uczestników Krajowego Depozytu lub spółki, której Krajowy Depozyt przekazał wykonywanie czynności z zakresu zadań, o których mowa w art. 48 zadania Krajowego Depozytu ust. 1 pkt 1-6, odpowiednio, za pośrednictwem Krajowego Depozytu lub za pośrednictwem tej spółki;
22) przez Krajowy Depozyt lub spółkę, której Krajowy Depozyt przekazał wykonywanie czynności z zakresu zadań, o których mowa w art. 48 zadania Krajowego Depozytu ust. 1 pkt 1-6, lub przez firmę inwestycyjną, bank państwowy prowadzący działalność maklerską, bank, o którym mowa w art. 70 wyłączenie stosowania przepisów o uczestnictwie w obrocie instrumentami finansowymi ust. 2, lub bank powierniczy, Bankowemu Funduszowi Gwarancyjnemu - w zakresie umożliwiającym identyfikację uczestników prowadzących rachunki papierów wartościowych lub rachunki zbiorcze albo podmiotów prowadzących rejestry akcjonariuszy, na których, według stanu na dany dzień, były zapisane papiery wartościowe wskazane przez Bankowy Fundusz Gwarancyjny, jeżeli informacje te są niezbędne do realizacji ustawowych zadań Bankowego Funduszu Gwarancyjnego;
22a) przez Krajowy Depozyt lub spółkę, której Krajowy Depozyt przekazał wykonywanie czynności z zakresu zadań, o których mowa w art. 48 zadania Krajowego Depozytu ust. 1 pkt 1-6, firmę inwestycyjną, bank państwowy prowadzący działalność maklerską, bank, o którym mowa w art. 70 wyłączenie stosowania przepisów o uczestnictwie w obrocie instrumentami finansowymi ust. 2, lub bank powierniczy, spółce, której akcje są zarejestrowane w depozycie papierów wartościowych, lub jej akcjonariuszowi - w przypadku i zakresie określonych w art. 328¹³ obowiązki informacyjne podmiotów prowadzących rachunki papierów wartościowych ustawy z dnia 15 września 2000 r. - Kodeks spółek handlowych;
23) przez pośredników w rozumieniu przepisów działu IIIA - w zakresie i na zasadach określonych zgodnie z przepisami działu IIIA;
23a) przez firmę inwestycyjną podmiotowi objętemu systemem gwarantowania w rozumieniu ustawy z dnia 10 czerwca 2016 r. o Bankowym Funduszu Gwarancyjnym, systemie gwarantowania depozytów oraz przymusowej restrukturyzacji, prowadzącemu rachunek tej firmy inwestycyjnej, na którym są zdeponowane środki pieniężne powierzone przez jej klientów w związku ze świadczeniem usług maklerskich – w zakresie niezbędnym do realizacji zadań tego podmiotu, o których mowa w art. 29 ustawy z dnia 10 czerwca 2016 r. o Bankowym Funduszu Gwarancyjnym, systemie gwarantowania depozytów oraz przymusowej restrukturyzacji, w związku z art. 26 odmowa wydania zezwolenia na prowadzenie rynku regulowanego ust. 3 tej ustawy.
24) przez firmę inwestycyjną, bank państwowy prowadzący działalność maklerską, bank, o którym mowa w art. 70 wyłączenie stosowania przepisów o uczestnictwie w obrocie instrumentami finansowymi ust. 2, lub bank powierniczy, spółce, której akcje są zarejestrowane w rejestrze akcjonariuszy prowadzonym przez tę firmę lub ten bank, lub jej akcjonariuszowi - w przypadku i zakresie określonych w art. 300³⁵ jawność rejestru akcjonariuszy i w art. 328⁵ dostęp do danych w rejestrze akcjonariuszy ustawy z dnia 15 września 2000 r. - Kodeks spółek handlowych;
25) spółce, o której mowa w art. 77 ust. 2 ustawy z dnia 4 października 2018 r. o pracowniczych planach kapitałowych (Dz. U. z 2023 r. poz. 46 i 1723) lub przedsiębiorcy wykonującemu zadania powierzone przez tę spółkę na podstawie przepisów ustawy z dnia 7 lipca 2023 r. o Centralnej Informacji Emerytalnej (Dz. U. poz. 1941) – na zasadach i w zakresie określonych w przepisach tej ustawy.
2. Osoby, o których mowa w art. 148 podmioty obowiązane do zachowania tajemnicy zawodowej ust. 1, są obowiązane do zachowania w tajemnicy informacji dotyczących udzielania:
1) Policji informacji na zasadach określonych w art. 20 uzyskiwanie, przetwarzanie i udostępnianie informacji przez Policję ust. 4–10 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji oraz informacji dotyczących zawiadomienia, o którym mowa w art. 20 uzyskiwanie, przetwarzanie i udostępnianie informacji przez Policję ust. 13 tej ustawy,
2) Inspektorowi Nadzoru Wewnętrznego informacji na zasadach określonych w art. 11p ust. 2–10 ustawy z dnia 21 czerwca 1996 r. o szczególnych formach sprawowania nadzoru przez ministra właściwego do spraw wewnętrznych oraz informacji dotyczących zawiadomienia, o którym mowa w art. 11p ust. 13 tej ustawy,
3) Żandarmerii Wojskowej informacji na zasadach określonych w art. 40b zakres informacji udostępnianych Żandarmerii Wojskowej ust. 3–6 ustawy z dnia 24 sierpnia 2001 r. o Żandarmerii Wojskowej i wojskowych organach porządkowych,
4) Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego informacji na zasadach określonych w art. 34a prawo korzystania z informacji stanowiących tajemnicę bankową ust. 3–9 ustawy z dnia 24 maja 2002 r. o Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego oraz Agencji Wywiadu oraz informacji dotyczących zawiadomienia, o którym mowa w art. 34a prawo korzystania z informacji stanowiących tajemnicę bankową ust. 12 tej ustawy,
5) Centralnemu Biuru Antykorupcyjnemu informacji na zasadach określonych w art. 23 informacje stanowiące tajemnicę bankową ust. 3–9 ustawy z dnia 9 czerwca 2006 r. o Centralnym Biurze Antykorupcyjnym oraz informacji dotyczących zawiadomienia, o którym mowa w art. 23 informacje stanowiące tajemnicę bankową ust. 12 tej ustawy,
6) organom Krajowej Administracji Skarbowej informacji na zasadach określonych w art. 127a korzystanie przez Szefa KAS i naczelnika urzędu celno-skarbowego z informacji stanowiących tajemnicę bankową ust. 3–10 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. o Krajowej Administracji Skarbowej oraz informacji dotyczących zawiadomienia, o którym mowa w art. 127a korzystanie przez Szefa KAS i naczelnika urzędu celno-skarbowego z informacji stanowiących tajemnicę bankową ust. 12 tej ustawy
– przy czym zachowanie tajemnicy obowiązuje wobec osób, których ta informacja dotyczy, oraz osób trzecich, z wyjątkiem osób reprezentujących Komisję oraz pracowników Urzędu Komisji, którym te informacje są przekazywane w związku z wykonywaniem ustawowo określonych zadań w zakresie nadzoru.
3. Wniosek podmiotu, o którym mowa w ust. 1 pkt 15 lit. m–o, zawiera w szczególności:
1) uzasadnienie potrzeby udzielenia informacji w odniesieniu do zadań wykonywanych przez wnioskodawcę;
2) określenie charakteru, zakresu i formy informacji oraz sposobu ich ujawniania lub przekazywania;
3) zapewnienie, że informacje:
a) są niezbędne do realizacji zadań wykonywanych przez wnioskodawcę i nie wykraczają poza zakres zadań przez niego wykonywanych,
b) zostaną przekazane lub ujawnione wyłącznie osobom realizującym zadanie, na potrzeby którego złożony został wniosek, oraz które na mocy przepisów prawa obowiązującego w państwie siedziby wnioskodawcy lub prawa międzynarodowego są obowiązane do zachowania tajemnicy zawodowej w związku z podejmowanymi czynnościami służbowymi w ramach pozostawania w stosunku pracy, zlecenia lub w innym stosunku prawnym o podobnym charakterze.
4. Informacje udostępniane wnioskodawcom, o których mowa w ust. 1 pkt 15 lit. m–o, są przekazywane wyłącznie zbiorczo lub w formie zanonimizowanej.
5. Komisja może udostępnić wnioskodawcom, o których mowa w ust. 1 pkt 15 lit. m–o, informacje inne niż określone w ust. 4 wyłącznie w siedzibie Komisji.

Nie narusza obowiązku zachowania tajemnicy zawodowej przekazywanie przez Komisję ministrowi właściwemu do spraw finansów publicznych informacji w ramach współpracy przy wykonywaniu zadań właściwego organu w rozumieniu rozporządzenia 236/2012.

Komisja może również przekazać będące w jej posiadaniu informacje stanowiące tajemnicę zawodową:
1) rzecznikowi dyscyplinarnemu lub sądowi dyscyplinarnemu stowarzyszenia zrzeszającego maklerów lub doradców, wyłącznie w zakresie niezbędnym do ustalenia, na potrzeby wszczęcia lub prowadzenia postępowania dyscyplinarnego, naruszenia zasad etyki zawodowej przez maklera lub doradcę;
2) rzecznikowi sądu lub sądowi izby, wyłącznie w zakresie niezbędnym do ustalenia, na potrzeby prowadzonego postępowania, naruszenia przez członka izby zasad etyki lub zasad rzetelnego wykonywania działalności gospodarczej;
3) Krajowemu Depozytowi, spółce prowadzącej izbę rozliczeniową, spółce prowadzącej izbę rozrachunkową, spółce prowadzącej rynek regulowany, o ile przekazanie takiej informacji jest niezbędne do wykonywania ustawowo określonych zadań tych podmiotów;
4) spółce, której Krajowy Depozyt przekazał wykonywanie czynności z zakresu zadań, o których mowa w art. 48 zadania Krajowego Depozytu ust. 1 pkt 1-6 lub ust. 2, o ile przekazanie takiej informacji jest niezbędne do wykonywania tych czynności.

Informacje dotyczące firmy inwestycyjnej, banku państwowego prowadzącego działalność maklerską albo banku, o którym mowa w art. 70 wyłączenie stosowania przepisów o uczestnictwie w obrocie instrumentami finansowymi ust. 2, przekazane przez tę firmę albo ten bank Komisji w ramach sprawowanego nadzoru oraz oświadczenia Komisji dotyczące tej firmy albo tego banku, zawarte w dokumentacji nadzorczej, mogą zostać ujawnione, o ile nie narusza to interesu podmiotu, który je przekazał, lub interesu osób trzecich lub nie stanowi zagrożenia dla prawidłowego funkcjonowania systemu nadzoru nad działalnością firm inwestycyjnych lub banków.

Firmy inwestycyjne, banki państwowe prowadzące działalność maklerską, banki, o których mowa w art. 70 wyłączenie stosowania przepisów o uczestnictwie w obrocie instrumentami finansowymi ust. 2 i banki powiernicze mogą przekazywać sobie, objęte tajemnicą zawodową, informacje o wierzytelnościach przysługujących im względem klientów z tytułu świadczonych usług - w zakresie, w jakim informacje te są niezbędne do ochrony ich interesów przed nierzetelnymi klientami.

1. Obowiązek zachowania tajemnicy zawodowej mają także osoby, którym informacje stanowiące taką tajemnicę zostały ujawnione w przypadkach określonych w art. 149 warunki ujawnienia tajemnicy zawodowej-152 lub art. 19a warunki działalności polegającej na prowadzeniu wielostronnego systemu, art. 20 wymiana informacji między Komisją i zagranicznymi organami nadzoru, art. 21 przekazywanie informacji organowi nadzoru w innym państwie członkowskim i przesłanki odmowy ich udzielenia i art. 23 wymiana informacji między Komisją a Prezesem Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów ustawy o nadzorze, chyba że na ujawnienie takich informacji przez te osoby zezwala przepis prawa.
2. Osoby, o których mowa w art. 148 podmioty obowiązane do zachowania tajemnicy zawodowej ust. 1, oraz osoby, o których mowa w ust. 1, ponoszą odpowiedzialność za szkody wynikające z nieuprawnionego ujawnienia informacji stanowiącej tajemnicę zawodową i wykorzystania jej niezgodnie z przeznaczeniem.
3. Osoby, o których mowa w art. 148 podmioty obowiązane do zachowania tajemnicy zawodowej ust. 1, nie ponoszą odpowiedzialności za szkodę wynikającą z ujawnienia i wykorzystania niezgodnie z przeznaczeniem informacji stanowiącej tajemnicę zawodową przez osoby, którym informacje takie zostały przekazane na podstawie art 149-152 lub art. 20 wymiana informacji między Komisją i zagranicznymi organami nadzoru, art. 21 przekazywanie informacji organowi nadzoru w innym państwie członkowskim i przesłanki odmowy ich udzielenia i art. 23 wymiana informacji między Komisją a Prezesem Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów ustawy o nadzorze.

1. Udzielenie zezwolenia, pozwolenia lub zgody przewidzianych niniejszą ustawą, rozporządzeniem 2019/2033 lub rozporządzeniem 575/2013 ‒ w zakresie zezwoleń, pozwoleń lub zgód udzielanych domom maklerskim, lub rozporządzeniem 648/2012 podlega opłacie w wysokości nie większej niż równowartość w złotych 4500 euro.
1a. Udzielenie bankowi państwowemu zezwolenia, o którym mowa w art. 111a działalność maklerska prowadzona przez bank państwowy ust. 1, podlega opłacie w wysokości nie większej niż równowartość w złotych 4500 euro.
2. (uchylony)
3. Wydanie decyzji w sprawie zatwierdzenia zmian w regulaminie:
1) Krajowego Depozytu, w tym także w odrębnym regulaminie mającym zastosowanie do pełnienia przez Krajowy Depozyt funkcji giełdowej izby rozrachunkowej,
2) spółki, której Krajowy Depozyt przekazał wykonywanie czynności z zakresu zadań, o których mowa w art. 48 zadania Krajowego Depozytu ust. 1 pkt 1-6 i ust. 2, w tym także w odrębnym regulaminie mającym zastosowanie do pełnienia przez spółkę, której Krajowy Depozyt przekazał wykonywanie czynności, o których mowa w art. 48 zadania Krajowego Depozytu ust. 2, funkcji giełdowej izby rozrachunkowej,
3) izby rozliczeniowej lub izby rozrachunkowej,
4) funduszy zabezpieczających, o których mowa w art. 65 fundusz zabezpieczający ust. 1 i art. 68d fundusz zabezpieczający wykonanie transakcji na rynku regulowanym ust. 1,
5) funkcjonowania systemu rekompensat
- podlega opłacie w wysokości nie większej niż równowartość w złotych 4500 euro.
4. (uchylony)
5. Złożenie zawiadomienia, o którym mowa w art. 21 zakres działalności spółki prowadzącej rynek regulowany ust. 3а, podlega opłacie w wysokości nie większej niż równowartość w złotych 4500 euro.
6. Przekazanie informacji, o której mowa w art. 21 zakres działalności spółki prowadzącej rynek regulowany ust. 3b, podlega opłacie w wysokości nie większej niż równowartość w złotych 4500 euro.
7. Przekazanie Komisji przez właściwy organ nadzoru innego państwa członkowskiego, który udzielił zagranicznej firmie inwestycyjnej zezwolenia na prowadzenie działalności maklerskiej, odpowiednich informacji dotyczących działalności maklerskiej, jaka ma być przez tę firmę inwestycyjną prowadzona na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w sposób określony w art. 117 działalność maklerska podmiotu zagranicznego na terytorium RP nie wymagająca zezwolenia ust. 3b pkt 2, podlega opłacie w wysokości nie większej niż równowartość w złotych 4 500 euro, wnoszonej przez zagraniczną firmę inwestycyjną, której takie odpowiednie informacje dotyczą.
8. Zagraniczna firma inwestycyjna, o której mowa w ust. 7, nie ponosi opłaty, o której mowa w tym przepisie, jeżeli na zasadzie wzajemności polskie podmioty prowadzące działalność maklerską w sposób określony w art. 104 prowadzenie działalności maklerskiej na terytorium innego państwa członkowskiego ust. 3 pkt 1 na terytorium państwa, w którym firma ta ma swoją siedzibę, nie ponoszą tego rodzaju opłaty.
8a. Udzielenie zezwolenia zatwierdzonemu podmiotowi publikującemu lub zatwierdzonemu mechanizmowi sprawozdawczemu podlega opłacie w wysokości nie większej niż równowartość w złotych 4500 euro.
9. Udzielenie zezwolenia przewidzianego rozporządzeniem 2016/1011 podlega opłacie w wysokości równowartości w złotych 4 500 euro.
10. Dokonanie rejestracji przewidzianej rozporządzeniem 2016/1011 podlega opłacie w wysokości równowartości w złotych 2 250 euro.
11. Dokonanie zatwierdzenia przewidzianego rozporządzeniem 2016/1011 podlega opłacie w wysokości równowartości w złotych 2 250 euro.
12. Dokonanie uznania przewidzianego rozporządzeniem 2016/1011 podlega opłacie w wysokości równowartości w złotych 2 250 euro.

1. Od spółki prowadzącej rynek regulowany pobiera się roczną opłatę ustalaną na podstawie średniej wartości przychodów w okresie trzech lat poprzedzających rok, za który jest należna opłata, z wyłączeniem dywidend otrzymanych od jednostek zależnych i stowarzyszonych w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości, zwanych dalej „jednostkami zależnymi lub stowarzyszonymi”, oraz przychodów z rynku skarbowych papierów wartościowych, w przypadku gdy spółka na podstawie umowy z ministrem właściwym do spraw budżetu prowadzi taki rynek, w wysokości nie większej niż 3,5% tej średniej, jednak nie mniej niż równowartość w złotych 6 250 euro.
2. (uchylony)
3. Od Krajowego Depozytu pobiera się roczną opłatę ustalaną na podstawie średniej wartości przychodów w okresie trzech lat poprzedzających rok, za który należna jest opłata, z wyłączeniem dywidend otrzymanych od jednostek zależnych i stowarzyszonych, w wysokości nie większej niż 5,5% tej średniej, jednak nie mniej niż równowartość w złotych 6 250 euro.
4. Od spółki prowadzącej izbę rozliczeniową oraz od spółki, której Krajowy Depozyt przekazał wykonywanie czynności z zakresu rozliczania transakcji, pobiera się roczną opłatę ustalaną na podstawie średniej wartości przychodów w okresie trzech lat poprzedzających rok, za który należna jest opłata, z wyłączeniem dywidend otrzymanych od jednostek zależnych i stowarzyszonych, w wysokości nie większej niż 5,5% tej średniej, jednak nie mniej niż równowartość w złotych 6 250 euro.
5. Od spółki prowadzącej izbę rozrachunkową oraz od spółki, której Krajowy Depozyt przekazał wykonywanie czynności z zakresu rozrachunku transakcji, pobiera się roczną opłatę ustalaną na podstawie średniej wartości przychodów w okresie trzech lat poprzedzających rok, za który należna jest opłata, z wyłączeniem dywidend otrzymanych od jednostek zależnych i stowarzyszonych, w wysokości nie większej niż 5,5% tej średniej, jednak nie mniej niż równowartość w złotych 6 250 euro.
6. Od spółki prowadzącej izbę rozliczeniową i izbę rozrachunkową, która wykonuje funkcję giełdowej izby rozrachunkowej, pobiera się roczną opłatę ustalaną na podstawie średniej wartości przychodów w okresie trzech lat poprzedzających rok, za który należna jest opłata, z wyłączeniem dywidend otrzymanych od jednostek zależnych i stowarzyszonych, w wysokości nie większej niż 5,5% tej średniej, jednak nie mniej niż równowartość w złotych 6 250 euro.
7. Od domu maklerskiego pobiera się roczną opłatę ustalaną na podstawie średniej wartości przychodów ogółem w okresie trzech lat poprzedzających rok, za który należna jest opłata, w wysokości nie większej niż 0,5% tej średniej, jednak nie mniej niż równowartość w złotych 750 euro. Wielkość przychodów ogółem, o których mowa w zdaniu pierwszym, stanowi suma następujących pozycji rachunku zysków i strat:
1) przychody z podstawowej działalności,
2) przychody z instrumentów finansowych przeznaczonych do obrotu,
3) przychody z instrumentów finansowych utrzymywanych do terminu zapadalności,
4) przychody z instrumentów finansowych dostępnych do sprzedaży,
5) pozostałe przychody operacyjne,
6) przychody finansowe
– pomniejszona o dywidendy otrzymane od jednostek zależnych i stowarzyszonych, które są obowiązane do wnoszenia opłat na pokrycie kosztów, o których mowa w art. 17 pokrywanie kosztów działalności Komisji i urzędu Komisji ust. 1 ustawy o nadzorze.
8. Od agenta firmy inwestycyjnej będącego:
1) osobą prawną albo jednostką organizacyjną nieposiadającą osobowości prawnej, z wyłączeniem banku i domu maklerskiego, pobiera się opłatę roczną w wysokości równowartości w złotych 500 euro;
2) osobą fizyczną pobiera się opłatę roczną w wysokości równowartości w złotych 100 euro.
9. Od zagranicznej firmy inwestycyjnej prowadzącej działalność maklerską na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w formie oddziału lub bez otwierania oddziału, za pośrednictwem agenta, który przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, oraz od zagranicznej osoby prawnej prowadzącej działalność maklerską na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w formie oddziału pobiera się opłatę roczną, ustalaną odpowiednio na podstawie przychodów oddziału lub przychodów zagranicznej firmy inwestycyjnej uzyskanych w wyniku działalności agenta przebywającego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w poprzednim roku kalendarzowym, w wysokości nie większej niż 0,15% tych przychodów, jednak nie mniej niż równowartość w złotych 500 euro. Przychody, o których mowa w zdaniu pierwszym, są przychodami oddziału w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób prawnych. Zagraniczne firmy inwestycyjne prowadzące działalność maklerską na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz zagraniczne osoby prawne prowadzące taką działalność na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nie ponoszą opłaty, o której mowa w zdaniu pierwszym, jeżeli na zasadzie wzajemności polskie podmioty prowadzące działalność maklerską na terytorium państwa, w którym podmioty takie mają swoją siedzibę, nie ponoszą tego rodzaju opłat.
10. Zagraniczne firmy inwestycyjne będące stronami transakcji zawieranych na rynku regulowanym są obowiązane do wnoszenia opłaty rocznej w wysokości równowartości w złotych 10 000 euro.
10a. Zagraniczne osoby prawne nieprowadzące działalności maklerskiej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, o których mowa w art. 31 strony transakcji na rynku regulowanym ust. 1 pkt 2a, będące stronami transakcji zawieranych na rynku regulowanym są obowiązane do wnoszenia opłaty rocznej w wysokości równowartości w złotych 10 000 euro.
11. Od zatwierdzonego podmiotu publikującego i zatwierdzonego mechanizmu sprawozdawczego posiadających zezwolenie Komisji, o którym mowa w art. 27c ust. 1 rozporządzenia 600/2014, za każdy rodzaj prowadzonej usługi pobiera się opłatę roczną w wysokości równowartości w złotych 500 euro.
12. Od administratora kluczowego wskaźnika referencyjnego w rozumieniu art. 3 ust. 1 pkt 25 rozporządzenia 2016/1011 pobiera się opłatę roczną w wysokości równowartości w złotych 1 000 euro.
13. Od administratora istotnego wskaźnika referencyjnego w rozumieniu art. 3 ust. 1 pkt 26 rozporządzenia 2016/1011 pobiera się opłatę roczną w wysokości równowartości w złotych 500 euro.
14. Od administratora pozaistotnego wskaźnika referencyjnego w rozumieniu art. 3 ust. 1 pkt 27 rozporządzenia 2016/1011 pobiera się opłatę roczną w wysokości równowartości w złotych 100 euro.
15. Od administratora wskaźnika referencyjnego stóp procentowych w rozumieniu art. 3 ust. 1 pkt 22 rozporządzenia 2016/1011 niebędącego kluczowym wskaźnikiem referencyjnym w rozumieniu art. 3 ust. 1 pkt 25 rozporządzenia 2016/1011 pobiera się opłatę roczną w wysokości równowartości w złotych 500 euro.
16. Od administratora towarowego wskaźnika referencyjnego w rozumieniu art. 3 ust. 1 pkt 23 rozporządzenia 2016/1011 niebędącego kluczowym wskaźnikiem referencyjnym w rozumieniu art. 3 ust. 1 pkt 25 rozporządzenia 2016/1011 pobiera się opłatę roczną w wysokości równowartości w złotych 500 euro.

1. W przypadku nieuiszczenia opłaty, o której mowa w art. 163 roczne opłaty pobierane od spółek i Krajowego Depozytu ust. 10, spółka prowadząca rynek regulowany zawiesza, do czasu uregulowania zaległości, możliwość zawierania transakcji na rynku regulowanym przez zagraniczną firmę inwestycyjną.
2. Zawieszenie możliwości zawierania transakcji na rynku regulowanym przez zagraniczną firmę inwestycyjną następuje nie później niż drugiego dnia sesyjnego następującego po dniu przekazania przez Komisję spółce prowadzącej rynek regulowany informacji o wydaniu ostatecznej decyzji, o której mowa w art. 17 uchylony ust. 12 ustawy o nadzorze, określającej wysokość zaległości z tytułu opłaty, o której mowa w art. 163 roczne opłaty pobierane od spółek i Krajowego Depozytu ust. 10, należnej od tej zagranicznej firmy inwestycyjnej.
3. Przywrócenie możliwości zawierania transakcji na rynku regulowanym przez zagraniczną firmę inwestycyjną następuje nie później niż drugiego dnia sesyjnego następującego po dniu przekazania przez Komisję spółce prowadzącej rynek regulowany informacji o uiszczeniu przez tę zagraniczną firmę inwestycyjną należności z tytułu opłaty, o której mowa w art. 163 roczne opłaty pobierane od spółek i Krajowego Depozytu ust. 10.
4. Przepisu ust. 1 nie stosuje się, w przypadku gdy opłata, o której mowa w art. 163 roczne opłaty pobierane od spółek i Krajowego Depozytu ust. 10, została uiszczona w części, a wartość zaległości nie przekracza równowartości w złotych 500 euro.
5. W celu zapewnienia możliwości prawidłowego wykonywania przez spółki prowadzące rynek regulowany obowiązków wynikających z ust. 1–3 Komisja może zawierać z takimi spółkami porozumienia określające szczegółowy zakres informacji przekazywanych dla celów określonych w ust. 1–3 oraz tryb ich przekazywania.
6. Przepisy ust. 1–5 stosuje się odpowiednio w przypadku nieuiszczenia opłaty, o której mowa w art. 163 roczne opłaty pobierane od spółek i Krajowego Depozytu ust. 10a, przez zagraniczną osobę prawną nieprowadzącą działalności maklerskiej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, o której mowa w art. 31 strony transakcji na rynku regulowanym ust. 1 pkt 2a.

Przeznaczenie i rozdysponowanie wpływów z opłat, o których mowa w art. 162 opłata za udzielenie zezwolenia lub zgody i art. 163 roczne opłaty pobierane od spółek i Krajowego Depozytu, oraz ustalenie wysokości, naliczanie i uiszczanie tych opłat następuje na zasadach, w trybie i na warunkach określonych w art. 17 pokrywanie kosztów działalności Komisji i urzędu Komisji ustawy o nadzorze.

1. Komisja może cofnąć zezwolenie na prowadzenie rynku regulowanego, w przypadku gdy spółka prowadząca rynek regulowany:
1) nie rozpoczęła prowadzenia działalności objętej zezwoleniem w terminie 12 miesięcy od dnia, w którym decyzja o udzieleniu zezwolenia stała się ostateczna;
2) przez okres co najmniej 6 miesięcy nie prowadziła rynku regulowanego;
3) otrzymała zezwolenie na podstawie fałszywych oświadczeń lub dokumentów zaświadczających nieprawdę;
4) przestała spełniać warunki, które były podstawą udzielenia zezwolenia;
5) prowadzi działalność z istotnym naruszeniem przepisów prawa regulujących prowadzenie rynku regulowanego;
6) nie przestrzega zasad uczciwego obrotu;
7) narusza interesy uczestników obrotu.
1a. W przypadkach, o których mowa w ust. 1 pkt 3 lub 5–7, Komisja może:
1) odstąpić od zastosowania sankcji, o której mowa w ust. 1, i nałożyć na spółkę prowadzącą rynek regulowany karę pieniężną do wysokości 20 750 000 zł albo do wysokości kwoty stanowiącej równowartość 10% całkowitego rocznego przychodu wykazanego w ostatnim zbadanym sprawozdaniu finansowym za rok obrotowy, jeżeli przekracza ona 20 750 000 zł, albo
2) zastosować sankcję określoną w ust. 1 i jednocześnie nałożyć karę pieniężną, o której mowa w pkt 1
– jeżeli uzasadnia to charakter naruszeń, których dopuściła się spółka prowadząca rynek regulowany.
1b. W przypadku naruszenia przez spółkę prowadzącą rynek regulowany przepisów regulujących prowadzenie tego rynku Komisja może również nakazać tej spółce zaprzestanie działań skutkujących powstaniem naruszeń i niepodejmowanie tych działań w przyszłości.
1c. W przypadku gdy jest możliwe ustalenie kwoty korzyści osiągniętej przez spółkę prowadzącą rynek regulowany w wyniku naruszenia, o którym mowa w ust. 1 pkt 3 lub 5–7, kara pieniężna, o której mowa w ust. 1a pkt 1 albo 2, może zostać nałożona do wysokości dwukrotności kwoty osiągniętej korzyści.
1d. W przypadku gdy spółka prowadząca rynek regulowany jest podmiotem dominującym, który sporządza skonsolidowane sprawozdanie finansowe, lub podmiotem zależnym od podmiotu dominującego, który sporządza skonsolidowane sprawozdanie finansowe, całkowity roczny przychód, o którym mowa w ust. 1a pkt 1, stanowi kwota całkowitego skonsolidowanego rocznego przychodu podmiotu dominującego ujawniona w ostatnim zbadanym skonsolidowanym sprawozdaniu finansowym za rok obrotowy.
1e. Równowartość w złotych kwoty w walucie obcej oblicza się według średniego kursu tej waluty ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski w dniu bilansowym, na który zostało sporządzone ostatnie zbadane sprawozdanie finansowe za rok obrotowy, o którym mowa w ust. 1a pkt 1 lub ust. 1d.
2. (uchylony)
2a. Komisja, ustalając wysokość kary pieniężnej, o której mowa w ust. 1a, uwzględnia w szczególności:
1) wagę naruszenia i czas jego trwania;
2) stopień przyczynienia się spółki prowadzącej rynek regulowany do powstania naruszenia;
3) sytuację finansową spółki prowadzącej rynek regulowany, na którą jest nakładana kara, w szczególności wysokość jej całkowitych obrotów;
4) skalę korzyści uzyskanych lub strat unikniętych przez spółkę prowadzącą rynek regulowany, jeżeli można te korzyści lub straty ustalić;
5) straty poniesione przez podmioty trzecie w związku z naruszeniem, jeżeli można je ustalić;
6) stopień naprawienia szkody wyrządzonej inwestorom wskutek działań spółki prowadzącej rynek regulowany;
7) gotowość spółki prowadzącej rynek regulowany do współpracy z Komisją podczas wyjaśniania okoliczności naruszenia;
8) uprzednie naruszenia przepisów prawa regulujących prowadzenie działalności przez podmiot prowadzący rynek regulowany, popełnione przez spółkę prowadzącą rynek regulowany, na którą jest nakładana kara.
3. (uchylony)
4. Komisja informuje Europejski Urząd Nadzoru Giełd i Papierów Wartościowych o każdym przypadku cofnięcia zezwolenia na prowadzenie rynku regulowanego.

1. Komisja może cofnąć zezwolenie na prowadzenie platformy aukcyjnej przez spółkę prowadzącą rynek regulowany, w przypadku gdy spółka ta:
1) nie złożyła w terminie 12 miesięcy od dnia uzyskania zezwolenia wniosku o wpis platformy aukcyjnej do wykazu, o którym mowa w załączniku III do rozporządzenia 1031/2010, albo nie rozpoczęła prowadzenia działalności objętej zezwoleniem w terminie 12 miesięcy od dnia wpisu platformy aukcyjnej do tego wykazu;
2) przez okres co najmniej 6 miesięcy nie prowadziła działalności objętej zezwoleniem;
3) otrzymała zezwolenie na podstawie fałszywych oświadczeń lub dokumentów zaświadczających nieprawdę;
4) zaprzestała prowadzenia obrotu, o którym mowa w art. 29a zezwolenie na prowadzenie platformy aukcyjnej przez spółkę prowadzącą rynek regulowany ust. 1, lub organizowania obrotu, o którym mowa w art. 29a zezwolenie na prowadzenie platformy aukcyjnej przez spółkę prowadzącą rynek regulowany ust. 2;
5) przestała spełniać warunki, które były podstawą udzielenia zezwolenia;
6) poważnie i systematycznie narusza przepisy prawa regulujące prowadzenie platformy aukcyjnej, w szczególności rozporządzenia 1031/2010 oraz rozporządzenia 596/2014;
7) nie przestrzega zasad uczciwego prowadzenia aukcji;
8) narusza interesy uczestników aukcji uprawnień do emisji.
2. W przypadkach, o których mowa w ust. 1 pkt 3 i 6–8, Komisja może:
1) odstąpić od zastosowania sankcji, o której mowa w ust. 1, i nałożyć, w drodze decyzji, na spółkę prowadzącą rynek regulowany karę pieniężną w wysokości do 10% całkowitego rocznego przychodu wykazanego w ostatnim zbadanym sprawozdaniu finansowym za rok obrotowy, a w przypadku braku takiego sprawozdania – karę pieniężną w wysokości do 10% prognozowanego przychodu określonego w przedłożonej Komisji analizie ekonomiczno-finansowej, o której mowa w art. 29a zezwolenie na prowadzenie platformy aukcyjnej przez spółkę prowadzącą rynek regulowany ust. 3 pkt 9,
2) zastosować sankcję, określoną w ust. 1, i jednocześnie nałożyć w drodze decyzji karę pieniężną, o której mowa w pkt 1
− jeżeli uzasadnia to charakter naruszeń, których dopuściła się spółka prowadząca rynek regulowany, prowadząc platformę aukcyjną.
3. (uchylony)

1. Komisja może zakazać prowadzenia rynku regulowanego, w przypadku gdy spółka prowadząca rynek regulowany na podstawie innej niż zezwolenie:
1) przez okres co najmniej 6 miesięcy nie prowadziła rynku regulowanego;
2) prowadzi działalność z istotnym naruszeniem przepisów prawa regulujących prowadzenie rynku regulowanego;
3) nie przestrzega zasad uczciwego obrotu;
4) narusza interesy uczestników obrotu.
2. W przypadkach, o których mowa w ust. 1 pkt 2–4, Komisja może:
1) odstąpić od zastosowania sankcji, o której mowa w ust. 1, i nałożyć na spółkę prowadzącą rynek regulowany karę pieniężną do wysokości 20 750 000 zł albo do wysokości kwoty stanowiącej równowartość 10% całkowitego rocznego przychodu wykazanego w ostatnim zbadanym sprawozdaniu finansowym za rok obrotowy, jeżeli przekracza ona 20 750 000 zł, albo
2) zastosować sankcję określoną w ust. 1 i jednocześnie nałożyć karę pieniężną, o której mowa w pkt 1
– jeżeli uzasadnia to charakter naruszeń, których dopuściła się spółka prowadząca rynek regulowany.
2a. W przypadku naruszenia przez spółkę prowadzącą rynek regulowany przepisów regulujących prowadzenie tego rynku Komisja może również nakazać tej spółce zaprzestanie działań skutkujących powstaniem naruszeń i niepodejmowanie tych działań w przyszłości.
2b. W przypadku gdy jest możliwe ustalenie kwoty korzyści osiągniętej przez spółkę prowadzącą rynek regulowany w wyniku naruszenia, o którym mowa w ust. 1 pkt 2–4, kara pieniężna, o której mowa w ust. 2 pkt 1 albo 2, może zostać nałożona do wysokości dwukrotności kwoty osiągniętej korzyści.
2c. W przypadku gdy spółka prowadząca rynek regulowany jest podmiotem dominującym, który sporządza skonsolidowane sprawozdanie finansowe, lub podmiotem zależnym od podmiotu dominującego, który sporządza skonsolidowane sprawozdanie finansowe, całkowity roczny przychód, o którym mowa w ust. 2 pkt 1, stanowi kwota całkowitego skonsolidowanego rocznego przychodu podmiotu dominującego ujawniona w ostatnim zbadanym skonsolidowanym sprawozdaniu finansowym za rok obrotowy.
2d. Równowartość w złotych kwoty w walucie obcej oblicza się według średniego kursu tej waluty ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski w dniu bilansowym, na który zostało sporządzone ostatnie zbadane sprawozdanie finansowe za rok obrotowy, o którym mowa w ust. 2 pkt 1 lub ust. 2c.
2e. Komisja, ustalając wysokość kary pieniężnej, o której mowa w ust. 2, uwzględnia w szczególności:
1) wagę naruszenia i czas jego trwania;
2) stopień przyczynienia się spółki prowadzącej rynek regulowany do powstania naruszenia;
3) sytuację finansową spółki prowadzącej rynek regulowany, na którą jest nakładana kara, w szczególności wysokość jej całkowitych obrotów;
4) skalę korzyści uzyskanych lub strat unikniętych przez spółkę prowadzącą rynek regulowany, jeżeli można te korzyści lub straty ustalić;
5) straty poniesione przez podmioty trzecie w związku z naruszeniem, jeżeli można je ustalić;
6) stopień naprawienia szkody wyrządzonej inwestorom wskutek działań spółki prowadzącej rynek regulowany;
7) gotowość spółki prowadzącej rynek regulowany do współpracy z Komisją podczas wyjaśniania okoliczności naruszenia;
8) uprzednie naruszenia przepisów prawa regulujących prowadzenie działalności przez podmiot prowadzący rynek regulowany, popełnione przez spółkę prowadzącą rynek regulowany, na którą jest nakładana kara.
3. (uchylony)
4. Komisja informuje Europejski Urząd Nadzoru Giełd i Papierów Wartościowych o każdym przypadku zakazania prowadzenia rynku regulowanego.

1. Komisja może cofnąć spółce prowadzącej rynek regulowany, posiadającej zezwolenie na prowadzenie ASO, zezwolenie na prowadzenie ASO, w przypadku gdy w odniesieniu do działalności polegającej na prowadzeniu ASO spółka:
1) nie rozpoczęła prowadzenia działalności objętej zezwoleniem w terminie 12 miesięcy od dnia, w którym decyzja o udzieleniu zezwolenia stała się ostateczna;
2) przez okres co najmniej 6 miesięcy nie prowadziła działalności objętej zezwoleniem;
3) otrzymała zezwolenie na podstawie fałszywych oświadczeń lub dokumentów zaświadczających nieprawdę;
4) przestała spełniać warunki, które były podstawą udzielenia zezwolenia;
5) prowadzi działalność z istotnym naruszeniem przepisów prawa regulujących prowadzenie ASO;
6) nie przestrzega zasad uczciwego obrotu;
7) narusza interesy uczestników obrotu.
2. W przypadkach, o których mowa w ust. 1 pkt 3 lub 5–7, Komisja może:
1) odstąpić od zastosowania sankcji, o której mowa w ust. 1, i nałożyć na spółkę prowadzącą rynek regulowany karę pieniężną do wysokości 20 750 000 zł albo do wysokości kwoty stanowiącej równowartość 10% całkowitego rocznego przychodu wykazanego w ostatnim zbadanym sprawozdaniu finansowym za rok obrotowy, jeżeli przekracza ona 20 750 000 zł, albo
2) zastosować sankcję określoną w ust. 1 i jednocześnie nałożyć karę pieniężną, o której mowa w pkt 1
– jeżeli uzasadnia to charakter naruszeń, których dopuściła się spółka prowadząca rynek regulowany.
3. W przypadku naruszenia przez spółkę prowadzącą rynek regulowany, posiadającą zezwolenie na prowadzenie ASO, przepisów prawa regulujących prowadzenie ASO Komisja może również nakazać tej spółce zaprzestanie działań skutkujących powstaniem naruszeń i niepodejmowanie tych działań w przyszłości.
4. Komisja, ustalając wysokość kary pieniężnej, o której mowa w ust. 2, uwzględnia w szczególności okoliczności wymienione w art. 165 cofnięcie zezwolenia na prowadzenie rynku regulowanego ust. 2a.
5. W przypadku gdy jest możliwe ustalenie kwoty korzyści osiągniętej przez spółkę prowadzącą rynek regulowany, posiadającą zezwolenie na prowadzenie ASO, w wyniku naruszenia, o którym mowa w ust. 1 pkt 3 lub 5–7, kara pieniężna, o której mowa w ust. 2 pkt 1 albo 2, może zostać nałożona do wysokości dwukrotności kwoty osiągniętej korzyści.
6. W przypadku gdy spółka prowadząca rynek regulowany, posiadająca zezwolenie na prowadzenie ASO, jest podmiotem dominującym, który sporządza skonsolidowane sprawozdanie finansowe, lub podmiotem zależnym od podmiotu dominującego, który sporządza skonsolidowane sprawozdanie finansowe, całkowity roczny przychód, o którym mowa w ust. 2 pkt 1, stanowi kwota całkowitego skonsolidowanego rocznego przychodu podmiotu dominującego ujawniona w ostatnim zbadanym skonsolidowanym sprawozdaniu finansowym za rok obrotowy.
7. Równowartość w złotych kwoty w walucie obcej oblicza się według średniego kursu tej waluty ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski w dniu bilansowym, na który zostało sporządzone ostatnie zbadane sprawozdanie finansowe za rok obrotowy, o którym mowa w ust. 2 pkt 1 lub ust. 6.
8. Komisja informuje Europejski Urząd Nadzoru Giełd i Papierów Wartościowych o cofnięciu zezwolenia na prowadzenie ASO przez spółkę prowadzącą rynek regulowany.

1. Komisja może zakazać prowadzenia ASO przez spółkę prowadzącą rynek regulowany, w przypadku gdy spółka prowadząca rynek regulowany, uprawniona do prowadzenia ASO na podstawie innej niż zezwolenie:
1) przez okres co najmniej 6 miesięcy nie prowadziła ASO;
2) prowadzi działalność z istotnym naruszeniem przepisów prawa regulujących prowadzenie ASO;
3) nie przestrzega zasad uczciwego obrotu;
4) narusza interesy uczestników obrotu.
2. W przypadkach, o których mowa w ust. 1 pkt 2–4, Komisja może:
1) odstąpić od zastosowania sankcji, o której mowa w ust. 1, i nałożyć na spółkę prowadzącą rynek regulowany karę pieniężną do wysokości 20 750 000 zł albo do wysokości kwoty stanowiącej równowartość 10% całkowitego rocznego przychodu wykazanego w ostatnim zbadanym sprawozdaniu finansowym za rok obrotowy, jeżeli przekracza ona 20 750 000 zł, albo
2) zastosować sankcję określoną w ust. 1 i jednocześnie nałożyć karę pieniężną, o której mowa w pkt 1
– jeżeli uzasadnia to charakter naruszeń, których dopuściła się spółka prowadząca rynek regulowany.
3. W przypadku naruszenia przez spółkę prowadzącą rynek regulowany, uprawnioną do prowadzenia ASO na podstawie innej niż zezwolenie, przepisów prawa regulujących prowadzenie ASO Komisja może również nakazać jej zaprzestanie działań skutkujących powstaniem naruszeń i niepodejmowanie tych działań w przyszłości.
4. Komisja, ustalając wysokość kary pieniężnej, o której mowa w ust. 2, uwzględnia w szczególności okoliczności wymienione w art. 165 cofnięcie zezwolenia na prowadzenie rynku regulowanego ust. 2a.
5. W przypadku gdy jest możliwe ustalenie kwoty korzyści osiągniętej przez spółkę prowadzącą rynek regulowany, uprawnioną do prowadzenia ASO na podstawie innej niż zezwolenie, w wyniku naruszenia, o którym mowa w ust. 1 pkt 2–4, kara pieniężna, o której mowa w ust. 2 pkt 1 albo 2, może zostać nałożona do wysokości dwukrotności kwoty osiągniętej korzyści.
6. W przypadku gdy spółka prowadząca rynek regulowany, uprawniona do prowadzenia ASO na podstawie innej niż zezwolenie, jest podmiotem dominującym, który sporządza skonsolidowane sprawozdanie finansowe, lub podmiotem zależnym od podmiotu dominującego, który sporządza skonsolidowane sprawozdanie finansowe, całkowity roczny przychód, o którym mowa w ust. 2 pkt 1, stanowi kwota całkowitego skonsolidowanego rocznego przychodu podmiotu dominującego ujawniona w ostatnim zbadanym skonsolidowanym sprawozdaniu finansowym za rok obrotowy.
7. Równowartość w złotych kwoty w walucie obcej oblicza się według średniego kursu tej waluty ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski w dniu bilansowym, na który zostało sporządzone ostatnie zbadane sprawozdanie finansowe za rok obrotowy, o którym mowa w ust. 2 pkt 1 lub ust. 6.
8. Komisja informuje Europejski Urząd Nadzoru Giełd i Papierów Wartościowych o zakazaniu prowadzenia ASO przez spółkę prowadzącą rynek regulowany.

1. Komisja może cofnąć spółce prowadzącej rynek regulowany, posiadającej zezwolenie na prowadzenie OTF, zezwolenie na prowadzenie OTF, w przypadku gdy w odniesieniu do działalności polegającej na prowadzeniu OTF spółka:
1) nie rozpoczęła prowadzenia działalności objętej zezwoleniem w terminie 12 miesięcy od dnia, w którym decyzja o udzieleniu zezwolenia stała się ostateczna;
2) przez okres co najmniej 6 miesięcy nie prowadziła działalności objętej zezwoleniem;
3) otrzymała zezwolenie na podstawie fałszywych oświadczeń lub dokumentów zaświadczających nieprawdę;
4) przestała spełniać warunki, które były podstawą udzielenia zezwolenia;
5) prowadzi działalność z istotnym naruszeniem przepisów prawa regulujących prowadzenie OTF;
6) nie przestrzega zasad uczciwego obrotu;
7) narusza interesy uczestników obrotu.
2. W przypadkach, o których mowa w ust. 1 pkt 3 lub 5–7, Komisja może:
1) odstąpić od zastosowania sankcji, o której mowa w ust. 1, i nałożyć na spółkę prowadzącą rynek regulowany karę pieniężną do wysokości 20 750 000 zł albo do wysokości kwoty stanowiącej równowartość 10% całkowitego rocznego przychodu wykazanego w ostatnim zbadanym sprawozdaniu finansowym za rok obrotowy, jeżeli przekracza ona 20 750 000 zł, albo
2) zastosować sankcję określoną w ust. 1 i jednocześnie nałożyć karę pieniężną, o której mowa w pkt 1
– jeżeli uzasadnia to charakter naruszeń, których dopuściła się spółka prowadząca rynek regulowany.
3. W przypadku naruszenia przez spółkę prowadzącą rynek regulowany, posiadającą zezwolenie na prowadzenie OTF, przepisów prawa regulujących prowadzenie OTF Komisja może również nakazać tej spółce zaprzestanie działań skutkujących powstaniem naruszeń i niepodejmowanie tych działań w przyszłości.
4. Komisja, ustalając wysokość kary pieniężnej, o której mowa w ust. 2, uwzględnia w szczególności okoliczności wymienione w art. 165 cofnięcie zezwolenia na prowadzenie rynku regulowanego ust. 2a.
5. W przypadku gdy jest możliwe ustalenie kwoty korzyści osiągniętej przez spółkę prowadzącą rynek regulowany, posiadającą zezwolenie na prowadzenie OTF, w wyniku naruszenia, o którym mowa w ust. 1 pkt 3 lub 5–7, kara pieniężna, o której mowa w ust. 2 pkt 1 albo 2, może zostać nałożona do wysokości dwukrotności kwoty osiągniętej korzyści.
6. W przypadku gdy spółka prowadząca rynek regulowany, posiadająca zezwolenie na prowadzenie OTF, jest podmiotem dominującym, który sporządza skonsolidowane sprawozdanie finansowe, lub podmiotem zależnym od podmiotu dominującego, który sporządza skonsolidowane sprawozdanie finansowe, całkowity roczny przychód, o którym mowa w ust. 2 pkt 1, stanowi kwota całkowitego skonsolidowanego rocznego przychodu podmiotu dominującego ujawniona w ostatnim zbadanym skonsolidowanym sprawozdaniu finansowym za rok obrotowy.
7. Równowartość w złotych kwoty w walucie obcej oblicza się według średniego kursu tej waluty ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski w dniu bilansowym, na który zostało sporządzone ostatnie zbadane sprawozdanie finansowe za rok obrotowy, o którym mowa w ust. 2 pkt 1 lub ust. 6.
8. Komisja informuje Europejski Urząd Nadzoru Giełd i Papierów Wartościowych o cofnięciu zezwolenia na prowadzenie OTF przez spółkę prowadzącą rynek regulowany.

W przypadku cofnięcia albo wygaśnięcia zezwolenia na prowadzenie rynku regulowanego uprawnienie do prowadzenia ASO oraz OTF wygasa w terminie, w którym odpowiednio decyzja o cofnięciu zezwolenia powinna zostać wykonana albo decyzja o udzieleniu zezwolenia wygasła.

1. W przypadku naruszenia przepisów rozporządzenia 2022/858 przez podmiot prowadzący ASO oparty na DLT, TSS oparty na DLT albo SS oparty na DLT Komisja może nałożyć na te podmioty karę pieniężną do wysokości 20 750 000 zł albo do wysokości kwoty stanowiącej równowartość 10% całkowitego rocznego przychodu wykazanego w ostatnim zbadanym sprawozdaniu finansowym za rok obrotowy, jeżeli przekracza ona 20 750 000 zł.
2. Jeżeli uzasadnia to charakter naruszenia, kara pieniężna, o której mowa w ust. 1, może być również nałożona w przypadku cofnięcia specjalnego zezwolenia lub powiązanych z nim zwolnień na podstawie art. 8 ust. 12, art. 9 ust. 12 lub art. 10 ust. 12 rozporządzenia 2022/858.

1. W przypadku stwierdzenia przez Komisję, że podmiot prowadzący zagraniczny rynek regulowany, prowadząc działalność, o której mowa w art. 14a uprawnienia podmiotu prowadzącego zagraniczny rynek regulowany ust. 1, lub prowadząc działalność, o której mowa w art. 117a instalowanie na terytorium RP systemów teleinformatycznych i urządzeń technicznych przez zagraniczną firmę inwestycyjną, narusza przepisy prawa obowiązujące w państwie siedziby tego rynku w zakresie funkcjonowania rynku regulowanego lub prowadzenia ASO lub OTF, Komisja informuje o stwierdzonych naruszeniach właściwy organ nadzoru innego państwa członkowskiego, który udzielił temu podmiotowi zezwolenia na prowadzenie działalności.
2. Jeżeli mimo środków podjętych przez właściwy organ nadzoru innego państwa członkowskiego, który udzielił podmiotowi prowadzącemu zagraniczny rynek regulowany zezwolenia, działalność tego podmiotu stanowi zagrożenie dla prawidłowego funkcjonowania na terytorium innego państwa członkowskiego obrotu instrumentami finansowymi lub interesów inwestorów, Komisja może zakazać podmiotowi prowadzącemu zagraniczny rynek regulowany prowadzenia działalności, o której mowa w art. 14a uprawnienia podmiotu prowadzącego zagraniczny rynek regulowany ust. 1 lub w art. 117a instalowanie na terytorium RP systemów teleinformatycznych i urządzeń technicznych przez zagraniczną firmę inwestycyjną ust. 1, na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. O podjętej decyzji Komisja informuje Komisję Europejską, Europejski Urząd Nadzoru Giełd i Papierów Wartościowych oraz właściwy organ nadzoru innego państwa członkowskiego, który udzielił temu podmiotowi zezwolenia.
2a. Komisja może skierować sprawę do Europejskiego Urzędu Nadzoru Giełd i Papierów Wartościowych zgodnie z art. 19 rozporządzenia 1095/2010.
3. (uchylony)
4. Komisja może nakazać ogłoszenie rozstrzygnięcia, o którym mowa w ust. 2, w dwóch dziennikach ogólnopolskich lub w inny sposób, na koszt podmiotu prowadzącego zagraniczny rynek regulowany.
5. W przypadku zakazania prowadzenia działalności zgodnie z ust. 2, podmiot prowadzący zagraniczny rynek regulowany nie może podjąć tej działalności przed upływem 5 lat od dnia, w którym decyzja zakazująca prowadzenia działalności stała się ostateczna, chyba że Komisja wyrazi zgodę na skrócenie tego terminu.
6. W razie konieczności zabezpieczenia interesu publicznego Komisja może – przed podjęciem czynności określonych w ust. 1 i 2 – zawiesić na okres nie dłuższy niż miesiąc, możliwość prowadzenia przez podmiot prowadzący zagraniczny rynek regulowany działalności zgodnie z art. 14a uprawnienia podmiotu prowadzącego zagraniczny rynek regulowany ust. 1 lub art. 117a instalowanie na terytorium RP systemów teleinformatycznych i urządzeń technicznych przez zagraniczną firmę inwestycyjną ust. 1 na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, informując o tym jednocześnie Komisję Europejską, Europejski Urząd Nadzoru Giełd i Papierów Wartościowych oraz właściwy organ nadzoru w innym państwie członkowskim, który udzielił zezwolenia temu podmiotowi.

1. Komisja może, z zastrzeżeniem ust. 2, cofnąć zezwolenie na prowadzenie działalności maklerskiej albo ograniczyć zakres wykonywanej działalności maklerskiej, w przypadku gdy firma inwestycyjna:
1) narusza przepisy ustawy lub innych ustaw mających zastosowanie do działalności firmy inwestycyjnej, w tym zasad i trybu jej wykonywania, przepisy wydane na ich podstawie lub przepisy rozporządzenia 2019/2033, rozporządzenia 575/2013, rozporządzenia 596/2014, rozporządzenia 600/2014, rozporządzenia 1031/2010 lub inne bezpośrednio stosowane przepisy prawa Unii Europejskiej mające zastosowanie do działalności firmy inwestycyjnej;
2) nie przestrzega zasad uczciwego obrotu;
3) narusza interesy zleceniodawcy;
4) (uchylony)
5) przestała spełniać warunki, które były podstawą udzielenia zezwolenia, z zastrzeżeniem przepisu art. 95 dom maklerski ust. 10;
6) otrzymała zezwolenie na podstawie fałszywych oświadczeń lub dokumentów zaświadczających nieprawdę.
1a. Jeżeli w przypadku, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, Komisja ograniczy zakres wykonywanej działalności maklerskiej, Komisja może również:
1) nakazać firmie inwestycyjnej zaprzestania działań skutkujących powstaniem naruszeń i niepodejmowanie tych działań w przyszłości lub
2) zakazać, na czas określony, zawierania na rynku regulowanym, w ASO lub na OTF transakcji mających za przedmiot określony instrument finansowy.
2. W przypadkach, o których mowa w ust. 1 pkt 1-3 lub 6, Komisja może również:
1) nałożyć na firmę inwestycyjną karę pieniężną do wysokości 21 312 000 zł albo do wysokości kwoty stanowiącej równowartość 10% całkowitego rocznego przychodu wykazanego w ostatnim zbadanym sprawozdaniu finansowym za rok obrotowy, a w przypadku braku takiego sprawozdania – karę pieniężną w wysokości do 10% prognozowanego przychodu w pierwszym roku działalności, określonego w przedłożonej Komisji informacji finansowej, o której mowa w art. 5 lit. a rozporządzenia 2017/1943, jeżeli przekracza ona 21 312 000 zł, albo
2) zastosować jedną z sankcji określonych w ust. 1 i jednocześnie nałożyć karę pieniężną, o której mowa w pkt 1
- jeżeli uzasadnia to charakter naruszeń, których dopuściła się firma inwestycyjna.
2a. W przypadku gdy firma inwestycyjna jest podmiotem dominującym, który sporządza skonsolidowane sprawozdanie finansowe, lub podmiotem zależnym od podmiotu dominującego, który sporządza skonsolidowane sprawozdanie finansowe, całkowity roczny przychód, o którym mowa w ust. 2 pkt 1, stanowi kwota całkowitego skonsolidowanego rocznego przychodu podmiotu dominującego ujawniona w ostatnim zbadanym skonsolidowanym sprawozdaniu finansowym za rok obrotowy.
2b. Równowartość w złotych kwoty w walucie obcej oblicza się według średniego kursu tej waluty ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski w dniu bilansowym, na który zostało sporządzone ostatnie zbadane sprawozdanie finansowe za rok obrotowy, o którym mowa w ust. 2 pkt 1 lub ust. 2a.
2c. W przypadku gdy jest możliwe ustalenie kwoty korzyści osiągniętej przez firmę inwestycyjną w wyniku naruszenia, o którym mowa w ust. 1 pkt 1–3 lub 6, kara pieniężna, o której mowa w ust. 2 pkt 1 albo 2, może zostać nałożona do wysokości dwukrotności kwoty osiągniętej korzyści.
2d. Komisja, ustalając wysokość kary pieniężnej, o której mowa w ust. 2, uwzględnia w szczególności:
1) wagę naruszenia i czas jego trwania;
2) stopień przyczynienia się firmy inwestycyjnej do powstania naruszenia;
3) sytuację finansową firmy inwestycyjnej, na którą jest nakładana kara, w szczególności wartość jej przychodów ogółem;
4) skalę korzyści uzyskanych lub strat unikniętych przez firmę inwestycyjną, jeżeli można te korzyści lub straty ustalić;
5) straty poniesione przez podmioty trzecie w związku z naruszeniem, jeżeli można je ustalić;
6) stopień naprawienia szkody wyrządzonej inwestorom wskutek działań firmy inwestycyjnej;
7) gotowość firmy inwestycyjnej do współpracy z Komisją podczas wyjaśniania okoliczności naruszenia;
8) uprzednie naruszenia przepisów prawa regulujących prowadzenie działalności przez firmy inwestycyjne, popełnione przez firmę inwestycyjną, na którą jest nakładana kara.
3. Sankcje, o których mowa w ust. 1, 1a lub 2, Komisja może zastosować również wobec firmy inwestycyjnej powierzającej do wykonywania czynności wskazane w art. 79 agent firmy inwestycyjnej ust. 2 agentowi firmy inwestycyjnej, który w związku z wykonywaniem czynności na rzecz tej firmy inwestycyjnej narusza przepisy prawa, zasady uczciwego obrotu lub interesy zleceniodawców.
4. W przypadku cofnięcia zezwolenia na prowadzenie działalności maklerskiej, podmiot, który je utracił, nie może ponownie wystąpić z wnioskiem o udzielenie zezwolenia na prowadzenie tej działalności przed upływem 5 lat od dnia, w którym decyzja o cofnięciu zezwolenia stała się ostateczna, chyba że Komisja wyrazi zgodę na skrócenie tego terminu.
5. W razie konieczności zabezpieczenia interesu publicznego, Komisja może, od chwili wszczęcia postępowania w sprawach, o których mowa w ust. 1, zawiesić, na okres nie dłuższy niż miesiąc, możliwość wykonywania, w całości lub w części, działalności maklerskiej, informując o tym jednocześnie Komisję Europejską oraz Europejski Urząd Nadzoru Giełd i Papierów Wartościowych.
5a. W razie konieczności zabezpieczenia interesu publicznego Komisja może w decyzji w sprawie cofnięcia zezwolenia na prowadzenie działalności maklerskiej wskazać termin, w którym następuje zakończenie jej prowadzenia.
6. (uchylony)
7. (uchylony)
8. (uchylony)
9. Przepisy ust. 1–5a stosuje się odpowiednio w przypadku powzięcia przez Komisję informacji o naruszeniu przez dom maklerski prowadzący działalność maklerską na terytorium innego państwa członkowskiego przepisów regulujących prowadzenie działalności maklerskiej na terytorium tego państwa. W takim przypadku o zastosowaniu sankcji Komisja informuje właściwy organ nadzoru tego państwa członkowskiego.
9a. Sankcje, o których mowa w ust. 1–2c, Komisja może zastosować także wobec domu maklerskiego, który nie wykonuje decyzji, o których mowa w art. 110y uprawnienia Komisji w przypadku naruszenia przez dom maklerski przepisów prawa ust. 1 i 3 lub w art. 110yb nałożenie na dom maklerski wymogu w zakresie dodatkowych funduszy własnych, lub wobec domu maklerskiego stosującego rozporządzenie 575/2013, który nie realizuje zaleceń lub nakazów, o których mowa w art. 138 uprawnienia nadzorcze KNF ust. 1 i 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Prawo bankowe. Przepisy ust. 2d–5a stosuje się.
10. Komisja informuje Europejski Urząd Nadzoru Giełd i Papierów Wartościowych o każdym przypadku cofnięcia zezwolenia na prowadzenie działalności maklerskiej.
11. Komisja może zastosować sankcje, o których mowa w ust. 1 i 2, w przypadku gdy firma inwestycyjna nie przedstawi nowego planu naprawy, o którym mowa w art. 110zk zatwierdzenie planu naprawy domu maklerskiego ust. 7, lub nie przedstawi nowego planu naprawy w terminie, o którym mowa w art. 110zk zatwierdzenie planu naprawy domu maklerskiego ust. 8.
12. W przypadku naruszenia przez firmę inwestycyjną obowiązków, o których mowa w art. 83b rozwiązania techniczne i organizacyjne w świadczeniu usług maklerskich ust. 7–17, Komisja może zakazać tej firmie inwestycyjnej zawierania określonych umów, których przedmiotem są instrumenty finansowe.

1. W przypadku gdy inwestycyjna spółka holdingowa, o której mowa w art. 110a objaśnienie pojęć oddziału ust. 1 pkt 9a, finansowa spółka holdingowa, o której mowa w art. 110a objaśnienie pojęć oddziału ust. 1 pkt 5, finansowa spółka holdingowa o działalności mieszanej, o której mowa w art. 110a objaśnienie pojęć oddziału ust. 1 pkt 6, lub holding mieszany, o którym mowa w art. 110a objaśnienie pojęć oddziału ust. 1 pkt 6c, naruszają przepisy ustawy, przepisy wydane na jej podstawie, przepisy prawa bankowego stosowane przez niektóre domy maklerskie, przepisy rozporządzenia 2019/2033 lub przepisy rozporządzenia 575/2013, Komisja może nakazać tym podmiotom usunięcie stwierdzonych naruszeń lub przyczyn tych naruszeń lub nałożyć na te podmioty karę pieniężną w wysokości do 10% całkowitego skonsolidowanego rocznego przychodu wykazanego w ostatnim zbadanym skonsolidowanym sprawozdaniu finansowym za rok obrotowy, a jeżeli ostatnie zbadane skonsolidowane sprawozdanie finansowe nie jest dostępne ‒ do wysokości 21 312 000 zł, uwzględniając w szczególności wagę naruszenia, uprzednie naruszenia przepisów oraz sytuację finansową tych podmiotów.
2. W przypadku, o którym mowa w ust. 1, Komisja może również nałożyć karę pieniężną do wysokości 21 312 000 zł na osoby odpowiedzialne za zaistniałe naruszenie, uwzględniając w szczególności wagę naruszenia oraz czas jego trwania, przyczyny naruszenia oraz sytuację finansową osoby, na którą nakładana jest kara.
2a. (uchylony)
2b. W przypadku gdy jest możliwe ustalenie kwoty korzyści osiągniętej lub straty unikniętej przez inwestycyjną spółkę holdingową, o której mowa w art. 110a objaśnienie pojęć oddziału ust. 1 pkt 9a, finansową spółkę holdingową, o której mowa w art. 110a objaśnienie pojęć oddziału ust. 1 pkt 5, finansową spółkę holdingową o działalności mieszanej, o której mowa w art. 110a objaśnienie pojęć oddziału ust. 1 pkt 6, lub holding mieszany, o którym mowa w art. 110a objaśnienie pojęć oddziału ust. 1 pkt 6c, w wyniku naruszenia, o którym mowa w ust. 1, zamiast kary, o której mowa w ust. 1, Komisja może nałożyć karę pieniężną w wysokości do dwukrotności kwoty osiągniętej korzyści lub unikniętej straty. Do ustalenia wysokości kary pieniężnej przepis ust. 1 stosuje się.
2c. Równowartość w złotych kwoty w walucie obcej oblicza się według średniego kursu tej waluty ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski w dniu bilansowym, na który zostało sporządzone ostatnie zbadane sprawozdanie finansowe za rok obrotowy.
3. (uchylony)
4. (uchylony)

1. W przypadku gdy agent firmy inwestycyjnej, wykonując czynności, o których mowa w art. 79 agent firmy inwestycyjnej ust. 2, narusza przepisy ustawy lub innych ustaw mających zastosowanie do działalności agenta firmy inwestycyjnej, przepisy wydane na ich podstawie lub przepisy rozporządzenia 2019/2033, rozporządzenia 575/2013, rozporządzenia 596/2014, rozporządzenia 600/2014, rozporządzenia 1031/2010, lub inne bezpośrednio stosowane przepisy prawa Unii Europejskiej mające zastosowanie do działalności agenta firmy inwestycyjnej, wykonuje czynności powierzone mu na podstawie umowy zawartej z firmą inwestycyjną, bankiem państwowym prowadzącym działalność maklerską lub bankiem, o którym mowa w art. 70 wyłączenie stosowania przepisów o uczestnictwie w obrocie instrumentami finansowymi ust. 2, niezgodnie z przepisami prawa, a także w przypadku gdy nie przestrzega zasad uczciwego obrotu lub narusza interesy zleceniodawcy firmy inwestycyjnej, banku państwowego prowadzącego działalność maklerską lub banku, o którym mowa w art. 70 wyłączenie stosowania przepisów o uczestnictwie w obrocie instrumentami finansowymi ust. 2, których jest agentem, Komisja może:
1) w przypadku agenta firmy inwestycyjnej będącego osobą prawną albo jednostką organizacyjną nieposiadającą osobowości prawnej – nałożyć karę pieniężną do wysokości 1 000 000 zł;
2) w przypadku agenta firmy inwestycyjnej będącego osobą fizyczną – nałożyć karę pieniężną do wysokości 500 000 zł;
3) nakazać agentowi firmy inwestycyjnej zaprzestanie działań skutkujących powstaniem naruszenia i niepodejmowanie tych działań w przyszłości;
4) zakazać, na czas określony nie dłuższy niż 12 miesięcy, wykonywania czynności agenta firmy inwestycyjnej; w takim przypadku Komisja wskazuje zakres czynności podlegających zakazowi;
5) skreślić agenta firmy inwestycyjnej z rejestru, o którym mowa w art. 79 agent firmy inwestycyjnej ust. 8.
2. Komisja, ustalając karę pieniężną, o której mowa w ust. 1 pkt 1 i 2, uwzględnia w szczególności:
1) wagę naruszenia i czas jego trwania;
2) stopień przyczynienia się agenta firmy inwestycyjnej do powstania naruszenia;
3) sytuację finansową agenta firmy inwestycyjnej, na którego jest nakładana kara, w szczególności wysokość jego całkowitych obrotów;
4) skalę korzyści uzyskanych lub strat unikniętych przez agenta firmy inwestycyjnej, jeżeli można te korzyści lub straty ustalić;
5) straty poniesione przez podmioty trzecie w związku z powstaniem naruszenia, jeżeli można je ustalić;
6) stopień naprawienia szkody wyrządzonej inwestorom wskutek działań agenta firmy inwestycyjnej;
7) gotowość agenta firmy inwestycyjnej do współpracy z Komisją podczas wyjaśniania okoliczności powstania naruszenia;
8) uprzednie naruszenie przepisów prawa regulujących prowadzenie działalności przez agentów firm inwestycyjnych przez agenta firmy inwestycyjnej, na którego jest nakładana kara.
3. Przepisy ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio w przypadku powzięcia przez Komisję informacji o naruszeniu przez agenta firmy inwestycyjnej prowadzącego działalność na terytorium innego państwa członkowskiego przepisów regulujących prowadzenie działalności przez agentów firm inwestycyjnych na terytorium tego państwa. W takim przypadku o zastosowaniu sankcji Komisja informuje właściwy organ nadzoru państwa członkowskiego.
4. Podmiot, który został skreślony z rejestru agentów firm inwestycyjnych zgodnie z ust. 1 pkt 5, nie może ponownie być wpisany do tego rejestru przed upływem 10 lat od dnia skreślenia, a w przypadku gdy skreślenie nastąpiło w związku z popełnieniem przez agenta firmy inwestycyjnej przestępstwa – także przed zatarciem skazania za to przestępstwo.
5. Stroną postępowania w sprawie, o której mowa w ust. 1 pkt 5, jest agent firmy inwestycyjnej i firma inwestycyjna, bank państwowy prowadzący działalność maklerską lub bank, o którym mowa w art. 70 wyłączenie stosowania przepisów o uczestnictwie w obrocie instrumentami finansowymi ust. 2, z którymi agent firmy inwestycyjnej pozostawał w stosunku umownym o wykonywanie czynności pośrednictwa w czasie gdy naruszył przepisy, o których mowa w ust. 1, wykonywał powierzone mu czynności wynikające z umowy zawartej z firmą inwestycyjną lub bankiem, o którym mowa w art. 70 wyłączenie stosowania przepisów o uczestnictwie w obrocie instrumentami finansowymi ust. 2, niezgodnie z przepisami prawa, nie przestrzegał zasad uczciwego obrotu lub naruszył interesy zleceniodawcy firmy inwestycyjnej lub banku, o którym mowa w art. 70 wyłączenie stosowania przepisów o uczestnictwie w obrocie instrumentami finansowymi ust. 2, których był agentem.

1. W przypadku gdy zatwierdzony podmiot publikujący lub zatwierdzony mechanizm sprawozdawczy posiadające zezwolenie Komisji, o którym mowa w art. 27c ust. 1 rozporządzenia 600/2014, naruszają wymogi:
1) określone w art. 27f ust. 1–3 rozporządzenia 600/2014 wobec organu zarządzającego odpowiednio zatwierdzonego podmiotu publikującego i zatwierdzonego mechanizmu sprawozdawczego,
2) organizacyjne, dotyczące zatwierdzonych podmiotów publikujących lub zatwierdzonych mechanizmów sprawozdawczych, określone odpowiednio w art. 27g ust. 1–5 i art. 27i ust. 1–4 rozporządzenia 600/2014
– Komisja może, w przypadku innym niż określony w art. 167c cofnięcie zezwolenia na świadczenie usług w zakresie udostępniania informacji o transakcjach ust. 1, nakazać odpowiednio zatwierdzonemu podmiotowi publikującemu i zatwierdzonemu mechanizmowi sprawozdawczemu zaprzestanie działań skutkujących powstaniem naruszeń i niepodejmowanie takich działań w przyszłości lub nałożyć na zatwierdzony podmiot publikujący lub zatwierdzony mechanizm sprawozdawczy posiadające zezwolenie Komisji, o którym mowa w art. 27c ust. 1 rozporządzenia 600/2014, karę pieniężną w wysokości do 20 750 000 złotych albo do wysokości kwoty stanowiącej równowartość 10% całkowitego rocznego przychodu wykazanego w ostatnim zbadanym sprawozdaniu finansowym, jeżeli przekracza ona 20 750 000 złotych.
2. Komisja, ustalając wysokość kary pieniężnej, o której mowa w ust. 1, uwzględnia w szczególności:
1) wagę naruszenia i czas jego trwania;
2) stopień przyczynienia się zatwierdzonego podmiotu publikującego lub zatwierdzonego mechanizmu sprawozdawczego posiadających zezwolenie Komisji, o którym mowa w art. 27c ust. 1 rozporządzenia 600/2014, do powstania naruszenia;
3) sytuację finansową zatwierdzonego podmiotu publikującego lub zatwierdzonego mechanizmu sprawozdawczego posiadających zezwolenie Komisji, o którym mowa w art. 27c ust. 1 rozporządzenia 600/2014, na który jest nakładana kara, w szczególności wysokość całkowitych obrotów danego podmiotu;
4) kwotę korzyści osiągniętych lub strat unikniętych przez zatwierdzony podmiot publikujący lub zatwierdzony mechanizm sprawozdawczy posiadające zezwolenie Komisji, o którym mowa w art. 27c ust. 1 rozporządzenia 600/2014, jeżeli można ustalić kwotę tych korzyści lub strat;
5) straty poniesione przez podmioty trzecie w związku z naruszeniem, jeżeli można je ustalić;
6) gotowość zatwierdzonego podmiotu publikującego lub zatwierdzonego mechanizmu sprawozdawczego posiadających zezwolenie Komisji, o którym mowa w art. 27c ust. 1 rozporządzenia 600/2014, do współpracy z Komisją podczas wyjaśniania okoliczności naruszenia;
7) stopień naprawienia szkody wyrządzonej inwestorom wskutek działań zatwierdzonego podmiotu publikującego lub zatwierdzonego mechanizmu sprawozdawczego posiadających zezwolenie Komisji, o którym mowa w art. 27c ust. 1 rozporządzenia 600/2014;
8) uprzednie naruszenia przepisów prawa regulujących działalność zatwierdzonego podmiotu publikującego lub zatwierdzonego mechanizmu sprawozdawczego posiadających zezwolenie Komisji, o którym mowa w art. 27c ust. 1 rozporządzenia 600/2014, popełnione przez dany podmiot, na który jest nakładana kara.
3. W przypadku gdy jest możliwe ustalenie kwoty korzyści osiągniętej przez zatwierdzony podmiot publikujący lub zatwierdzony mechanizm sprawozdawczy posiadające zezwolenie Komisji, o którym mowa w art. 27c ust. 1 rozporządzenia 600/2014, w wyniku naruszenia, o którym mowa w ust. 1, kara pieniężna, o której mowa w ust. 1, może zostać nałożona do wysokości dwukrotności kwoty osiągniętej korzyści.
4. W przypadku gdy zatwierdzony podmiot publikujący lub zatwierdzony mechanizm sprawozdawczy posiadające zezwolenie Komisji, o którym mowa w art. 27c ust. 1 rozporządzenia 600/2014, są podmiotami dominującymi, które sporządzają skonsolidowane sprawozdanie finansowe, lub podmiotami zależnymi od podmiotu dominującego, który sporządza skonsolidowane sprawozdanie finansowe, całkowity roczny przychód wykazany w ostatnim zbadanym sprawozdaniu finansowym stanowi kwota całkowitego skonsolidowanego rocznego przychodu podmiotu dominującego ujawniona w ostatnim zbadanym skonsolidowanym sprawozdaniu finansowym za rok obrotowy.
5. Równowartość w złotych kwoty w walucie obcej oblicza się według średniego kursu tej waluty ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski w dniu bilansowym, na który zostało sporządzone ostatnie zbadane sprawozdanie finansowe za rok obrotowy.

1. Komisja może zatwierdzonemu podmiotowi publikującemu lub zatwierdzonemu mechanizmowi sprawozdawczemu posiadającym zezwolenie Komisji, o którym mowa w art. 27c ust. 1 rozporządzenia 600/2014, zawiesić zezwolenie na świadczenie usług w przypadkach określonych w art. 27e ust. 1 rozporządzenia 600/2014 do czasu zaprzestania działań skutkujących powstaniem naruszeń, jednak nie dłużej niż na okres 6 miesięcy.
2. W przypadku zawieszenia zezwolenia, o którym mowa w ust. 1, na podstawie art. 27e ust. 1 lit. b–d rozporządzenia 600/2014, Komisja może jednocześnie nałożyć karę pieniężną w wysokości do 20 750 000 złotych albo do wysokości kwoty stanowiącej równowartość 10% całkowitego rocznego przychodu wykazanego w ostatnim zbadanym sprawozdaniu finansowym za rok obrotowy, jeżeli przekracza ona 20 750 000 złotych, jeżeli uzasadnia to charakter naruszeń, jakich dopuścił się zatwierdzony podmiot publikujący lub zatwierdzony mechanizm sprawozdawczy.
3. Komisja, ustalając wysokość kary pieniężnej, o której mowa w ust. 2, uwzględnia w szczególności okoliczności, o których mowa w art. 167ba uprawnienia Komisji wobec podmiotu naruszających przepisy prawa ust. 2. Przepisy art. 167ba uprawnienia Komisji wobec podmiotu naruszających przepisy prawa ust. 3–5 stosuje się odpowiednio.
4. (uchylony)
5. Decyzja, o której mowa w ust. 1, podlega ogłoszeniu w Dzienniku Urzędowym Komisji Nadzoru Finansowego.

1. W przypadku cofnięcia przez Komisję zatwierdzonemu podmiotowi publikującemu lub zatwierdzonemu mechanizmowi sprawozdawczemu posiadającym zezwolenie Komisji, o którym mowa w art. 27c ust. 1 rozporządzenia 600/2014, zezwolenia na świadczenie usług na podstawie art. 27e ust. 1 lit. b–d rozporządzenia 600/2014 Komisja może jednocześnie nałożyć karę pieniężną w wysokości do 20 750 000 złotych albo do wysokości kwoty stanowiącej równowartość 10% całkowitego rocznego przychodu wykazanego w ostatnim zbadanym sprawozdaniu finansowym za rok obrotowy, jeżeli przekracza ona 20 750 000 złotych, jeżeli uzasadnia to charakter naruszeń, jakich dopuścił się zatwierdzony podmiot publikujący lub zatwierdzony mechanizm sprawozdawczy.
2. Komisja, ustalając wysokość kary pieniężnej, o której mowa w ust. 1, uwzględnia w szczególności okoliczności, o których mowa w art. 167ba uprawnienia Komisji wobec podmiotu naruszających przepisy prawa ust. 2. Przepisy art. 167ba uprawnienia Komisji wobec podmiotu naruszających przepisy prawa ust. 3–5 stosuje się odpowiednio.
3. (uchylony)
4. Decyzja, o której mowa w ust. 1, podlega ogłoszeniu w Dzienniku Urzędowym Komisji Nadzoru Finansowego.

1. W przypadku gdy firma inwestycyjna, świadcząc usługę pośrednictwa w zawieraniu umowy lokaty strukturyzowanej lub wykonując czynności odpowiadające działalności, o której mowa w art. 69 działalność maklerska ust. 2 pkt 5, w odniesieniu do lokat strukturyzowanych, narusza przepisy, o których mowa w art. 69h uprawnienia domu maklerskiego do wykonywania czynności w zakresie lokat strukturyzowanych ust. 2, Komisja może:
1) nakazać firmie inwestycyjnej zaprzestanie działań skutkujących powstaniem naruszeń i niepodejmowanie tych działań w przyszłości lub nałożyć na firmę inwestycyjną karę pieniężną do wysokości 20 750 000 zł albo do wysokości kwoty stanowiącej równowartość 10% całkowitego rocznego przychodu wykazanego w ostatnim zbadanym sprawozdaniu finansowym za rok obrotowy, jeżeli przekracza ona 20 750 000 zł, albo – gdy jest możliwe ustalenie kwoty korzyści osiągniętej w wyniku naruszenia – nałożyć na firmę inwestycyjną karę pieniężną do wysokości dwukrotności kwoty osiągniętej korzyści;
2) nakazać osobom odpowiedzialnym za zaistniałe naruszenie zaprzestanie działań skutkujących powstaniem naruszeń lub nałożyć na te osoby, w drodze decyzji, karę pieniężną do wysokości 20 750 000 zł;
3) zawiesić w czynnościach członka zarządu firmy inwestycyjnej odpowiedzialnego za stwierdzone naruszenie na okres nie dłuższy niż 12 miesięcy;
4) nakazać odwołanie członka zarządu firmy inwestycyjnej odpowiedzialnego za stwierdzone naruszenie – w przypadku rażących i uporczywych naruszeń przepisów, o których mowa w art. 69h uprawnienia domu maklerskiego do wykonywania czynności w zakresie lokat strukturyzowanych ust. 2.
2. W przypadku gdy firma inwestycyjna jest podmiotem dominującym, który sporządza skonsolidowane sprawozdanie finansowe, lub podmiotem zależnym od podmiotu dominującego, który sporządza skonsolidowane sprawozdanie finansowe, całkowity roczny przychód, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, stanowi kwota całkowitego skonsolidowanego rocznego przychodu podmiotu dominującego ujawniona w ostatnim zbadanym skonsolidowanym sprawozdaniu finansowym za rok obrotowy.
3. Równowartość w złotych kwoty w walucie obcej oblicza się według średniego kursu tej waluty ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski w dniu bilansowym, na który zostało sporządzone ostatnie zbadane sprawozdanie finansowe za rok obrotowy, o którym mowa w ust. 1 pkt 1 lub ust. 2.
4. Komisja, ustalając wysokość kary pieniężnej, o której mowa w ust. 1 pkt 1 lub 2, uwzględnia w szczególności okoliczności określone w art. 167 cofnięcie zezwolenia lub ograniczenie zakresu działalności maklerskiej ust. 2d.

W przypadku gdy pośrednik, o którym mowa w art. 68i objaśnienie pojęć rozdziału ust. 1 pkt 1, lub podmiot mający siedzibę na terytorium państwa innego niż państwo członkowskie, o którym mowa w art. 68i objaśnienie pojęć rozdziału ust. 2, narusza przepisy działu IIIA, Komisja może nakazać, odpowiednio temu pośrednikowi albo temu podmiotowi, zaprzestanie działań skutkujących powstaniem naruszeń i niepodejmowanie tych działań w przyszłości albo nałożyć na tego pośrednika albo na ten podmiot karę pieniężną do wysokości 500 000 zł.

1. Komisja może, z zastrzeżeniem ust. 3, cofnąć zezwolenie na prowadzenie działalności maklerskiej albo ograniczyć zakres prowadzonej działalności maklerskiej, w przypadku gdy bank państwowy prowadzący działalność maklerską:
1) narusza przepisy ustawy lub innych ustaw mających zastosowanie do prowadzenia działalności maklerskiej, w tym zasad i trybu jej prowadzenia, przepisy wydane na ich podstawie lub bezpośrednio stosowane przepisy prawa Unii Europejskiej mające zastosowanie do prowadzenia działalności maklerskiej;
2) nie przestrzega zasad uczciwego obrotu;
3) narusza interesy zleceniodawcy;
4) przestał spełniać warunki, które były podstawą udzielenia zezwolenia;
5) otrzymał zezwolenie na podstawie fałszywych oświadczeń lub dokumentów zaświadczających nieprawdę.
2. Jeżeli w przypadku, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, Komisja ograniczy zakres prowadzonej działalności maklerskiej, Komisja może również:
1) nakazać bankowi państwowemu prowadzącemu działalność maklerską zaprzestanie działań skutkujących powstaniem naruszeń i niepodejmowanie tych działań w przyszłości lub
2) zakazać, na czas określony, zawierania na rynku regulowanym, w ASO lub na OTF transakcji mających za przedmiot określony instrument finansowy.
3. W przypadkach, o których mowa w ust. 1 pkt 1–3 lub 5, Komisja może również:
1) nałożyć na bank państwowy prowadzący działalność maklerską karę pieniężną do wysokości 21 312 000 zł albo do wysokości kwoty stanowiącej równowartość 10% całkowitego rocznego przychodu wykazanego w ostatnim zbadanym sprawozdaniu finansowym za rok obrotowy, a w przypadku braku takiego sprawozdania – karę pieniężną w wysokości do 10% prognozowanego przychodu w pierwszym roku działalności, określonego w przedłożonej Komisji informacji finansowej, o której mowa w art. 5 lit. a rozporządzenia 2017/1943, jeżeli przekracza ona 21 312 000 zł, albo
2) zastosować jedną z sankcji określonych w ust. 1 i jednocześnie nałożyć karę pieniężną, o której mowa w pkt 1
– jeżeli uzasadnia to charakter naruszeń, których dopuścił się bank państwowy prowadzący działalność maklerską.
4. Równowartość w złotych kwoty w walucie obcej oblicza się według średniego kursu tej waluty ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski w dniu bilansowym, na który zostało sporządzone ostatnie zbadane sprawozdanie finansowe za rok obrotowy, o którym mowa w ust. 3 pkt 1.
5. W przypadku gdy jest możliwe ustalenie kwoty korzyści osiągniętej przez bank państwowy prowadzący działalność maklerską w wyniku naruszenia, o którym mowa w ust. 1 pkt 1–3 lub 5, kara pieniężna, o której mowa w ust. 3 pkt 1 albo 2, może zostać nałożona do wysokości dwukrotności kwoty osiągniętej korzyści.
6. Komisja, ustalając wysokość kary pieniężnej, o której mowa w ust. 3, uwzględnia w szczególności:
1) wagę naruszenia i czas jego trwania;
2) stopień przyczynienia się banku państwowego prowadzącego działalność maklerską do powstania naruszenia;
3) sytuację banku państwowego prowadzącego działalność maklerską, na który jest nakładana kara, w szczególności wysokość jego całkowitych obrotów;
4) skalę korzyści uzyskanych lub strat unikniętych przez bank państwowy prowadzący działalność maklerską, jeżeli można te korzyści lub straty ustalić;
5) straty poniesione przez podmioty trzecie w związku z naruszeniem, jeżeli można je ustalić;
6) stopień naprawienia szkody wyrządzonej inwestorom wskutek działań banku państwowego prowadzącego działalność maklerską;
7) gotowość banku państwowego prowadzącego działalność maklerską do współpracy z Komisją podczas wyjaśniania okoliczności naruszenia;
8) uprzednie naruszenia przepisów prawa regulujących prowadzenie działalności przez banki prowadzące działalność maklerską, popełnione przez bank państwowy prowadzący działalność maklerską, na który jest nakładana kara.
7. Sankcje, o których mowa w ust. 1, 2 lub 3, Komisja może zastosować również wobec banku państwowego prowadzącego działalność maklerską, powierzającego do wykonywania czynności wskazane w art. 79 agent firmy inwestycyjnej ust. 2 agentowi firmy inwestycyjnej, który w związku z wykonywaniem czynności na rzecz tego banku narusza przepisy prawa, zasady uczciwego obrotu lub interesy zleceniodawców.
8. W przypadku cofnięcia zezwolenia na prowadzenie działalności maklerskiej, o którym mowa w art. 111a działalność maklerska prowadzona przez bank państwowy ust. 1, bank państwowy, który je utracił, nie może ponownie wystąpić z wnioskiem o udzielenie zezwolenia na prowadzenie tej działalności przed upływem 5 lat od dnia, w którym decyzja o cofnięciu zezwolenia stała się ostateczna, chyba że Komisja wyrazi zgodę na skrócenie tego terminu.
9. W razie konieczności zabezpieczenia interesu publicznego, Komisja może, od chwili wszczęcia postępowania w sprawach, o których mowa w ust. 1, zawiesić, na okres nie dłuższy niż miesiąc, możliwość prowadzenia, w całości lub w części, działalności maklerskiej.
10. W razie konieczności zabezpieczenia interesu publicznego Komisja może w decyzji w sprawie cofnięcia zezwolenia na prowadzenie działalności maklerskiej wskazać termin, w którym następuje zakończenie jej prowadzenia.

1. W przypadku gdy bank powierniczy:
1) istotnie narusza przepisy prawa, w szczególności przepisy wydane na podstawie art. 94 rozporządzenie w sprawie działalności instytucji finansowych ust. 1 pkt 1 i 5,
2) nie przestrzega zasad uczciwego obrotu,
3) narusza interesy zleceniodawcy
- Komisja może, z zastrzeżeniem ust. 2, nałożyć na ten bank karę pieniężną do wysokości 500.000 zł.
2. W przypadku gdy uzasadnia to charakter naruszeń, których dopuścił się bank powierniczy, Komisja może cofnąć zezwolenie na prowadzenie działalności powierniczej.
3. Przepisy art. 167 cofnięcie zezwolenia lub ograniczenie zakresu działalności maklerskiej ust. 4, 5 i 9 stosuje się odpowiednio do banku powierniczego.

1. W przypadku stwierdzenia przez Komisję, że zagraniczna firma inwestycyjna prowadząca działalność maklerską na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez utworzenie oddziału lub bez otwierania oddziału narusza przepisy prawa, których przestrzeganie pozostaje pod nadzorem właściwego organu nadzoru innego państwa członkowskiego, który udzielił tej zagranicznej firmie inwestycyjnej zezwolenia na prowadzenie działalności maklerskiej, lub że przepisy te narusza jej agent, Komisja zawiadamia ten organ nadzoru. W zawiadomieniu Komisja przedstawia opis naruszeń i zwraca się o podjęcie odpowiednich środków przez właściwy organ nadzoru innego państwa członkowskiego, a w przypadku gdy zagraniczna firma inwestycyjna lub jej agent, naruszając te przepisy, działa na szkodę interesów inwestorów lub prawidłowego funkcjonowania rynku finansowego, Komisja wyznacza również termin, w ciągu którego środki podjęte przez ten organ powinny doprowadzić do zaprzestania naruszeń przez zagraniczną firmę inwestycyjną.
2. W przypadku nieotrzymania przez Komisję od właściwego organu nadzoru innego państwa członkowskiego, który udzielił zagranicznej firmie inwestycyjnej zezwolenia, odpowiedzi na zawiadomienie, o którym mowa w ust. 1, lub niepodjęcia przez ten organ odpowiednich środków, lub gdy pomimo ich podjęcia nie okażą się one skuteczne, i zagraniczna firma inwestycyjna, naruszając przepisy, o których mowa w ust. 1, lub jej agent, nadal działa na szkodę interesów inwestorów lub prawidłowego funkcjonowania rynku finansowego, Komisja, po poinformowaniu tego organu nadzoru, może, w drodze decyzji:
1) zakazać tej firmie, w całości albo w części, wykonywania działalności maklerskiej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej albo
2) zawiesić, w całości albo w części, prawo wykonywania działalności maklerskiej przez tę firmę do czasu zaprzestania działań skutkujących powstaniem naruszeń, jednak nie dłużej niż na okres 6 miesięcy, albo
3) zakazać tej firmie prowadzenia działalności, o której mowa w art. 117a instalowanie na terytorium RP systemów teleinformatycznych i urządzeń technicznych przez zagraniczną firmę inwestycyjną ust. 1, albo
4) nałożyć na tę firmę karę pieniężną do wysokości 20 750 000 zł albo do wysokości kwoty stanowiącej równowartość 10% całkowitego rocznego przychodu wykazanego w ostatnim zbadanym sprawozdaniu finansowym za rok obrotowy, a w przypadku braku takiego sprawozdania karę pieniężną do wysokości 10% prognozowanego przychodu w pierwszym roku działalności, określonego w przedłożonej właściwemu organowi nadzoru innego państwa członkowskiego informacji, o której mowa w art. 5 lit. a rozporządzenia 2017/1943 – jeżeli przekracza ona 20 750 000 zł, albo
5) nakazać naprawienie szkody wyrządzonej inwestorom wskutek działań zagranicznej firmy inwestycyjnej lub jej agenta, o ile możliwe jest jej ustalenie, albo
6) nakazać osobom odpowiedzialnym za zaistniałe naruszenie zaprzestanie działań skutkujących powstaniem naruszeń i niepodejmowanie tych działań w przyszłości, albo
7) zakazać osobom odpowiedzialnym za zaistniałe naruszenie udziału w prowadzeniu działalności maklerskiej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, albo
8) nałożyć karę pieniężną do wysokości 20 750 000 zł na osoby odpowiedzialne za zaistniałe naruszenia, albo
9) zastosować jedną lub kilka sankcji określonych w pkt 1–3 lub 5–7 oraz nałożyć karę pieniężną, o której mowa w pkt 4 lub 8.
3. W przypadku gdy właściwy organ nadzoru innego państwa członkowskiego, który udzielił zagranicznej firmie inwestycyjnej zezwolenia na prowadzenie działalności maklerskiej, nie zgadza się z oceną naruszeń, o których mowa w ust. 1, Komisja może, przed wydaniem decyzji, o której mowa w ust. 2, skierować sprawę do Europejskiego Urzędu Nadzoru Giełd i Papierów Wartościowych zgodnie z art. 19 rozporządzenia 1095/2010.
4. W przypadku gdy naruszenia dokonane przez zagraniczną firmę inwestycyjną dotyczą przepisów działu IV rozdziału 1 oddziału 2a, przepisów prawa bankowego stosowanych przez niektóre domy maklerskie, przepisów rozporządzenia 2019/2033 lub rozporządzenia 575/2013, zastosowanie sankcji, o których mowa w ust. 2, następuje po poinformowaniu również Europejskiego Urzędu Nadzoru Bankowego.
5. W przypadku gdy zagraniczna firma inwestycyjna jest podmiotem dominującym, który sporządza skonsolidowane sprawozdanie finansowe, lub podmiotem zależnym od podmiotu dominującego, który sporządza skonsolidowane sprawozdanie finansowe, całkowity roczny przychód, o którym mowa w ust. 2 pkt 4, stanowi kwota całkowitego skonsolidowanego rocznego przychodu podmiotu dominującego ujawniona w ostatnim zbadanym skonsolidowanym sprawozdaniu finansowym za rok obrotowy.
6. Równowartość w złotych kwoty w walucie obcej oblicza się według średniego kursu tej waluty ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski w dniu bilansowym, na który zostało sporządzone ostatnie zbadane sprawozdanie finansowe za rok obrotowy, o którym mowa w ust. 2 pkt 4 lub ust. 5.
7. W przypadku gdy jest możliwe ustalenie kwoty korzyści osiągniętej przez firmę inwestycyjną w wyniku naruszenia, o którym mowa w ust. 1, kara pieniężna, o której mowa w ust. 2 pkt 4 albo 8, może zostać nałożona do wysokości dwukrotności kwoty osiągniętej korzyści.
8. Komisja, ustalając wysokość kary pieniężnej, o której mowa w ust. 2 pkt 4 lub 8, uwzględnia w szczególności:
1) wagę naruszenia i czas jego trwania;
2) stopień przyczynienia się zagranicznej firmy inwestycyjnej lub jej agenta do powstania naruszenia;
3) sytuację finansową zagranicznej firmy inwestycyjnej, na którą jest nakładana kara, w szczególności wysokość jej całkowitych obrotów;
4) skalę korzyści uzyskanych lub strat unikniętych przez zagraniczną firmę inwestycyjną lub jej agenta, jeżeli można te korzyści lub straty ustalić;
5) straty poniesione przez podmioty trzecie w związku z naruszeniem, jeżeli można je ustalić;
6) stopień naprawienia szkody wyrządzonej inwestorom wskutek działań zagranicznej firmy inwestycyjnej lub jej agenta;
7) gotowość zagranicznej firmy inwestycyjnej do współpracy z Komisją podczas wyjaśniania okoliczności naruszenia;
8) uprzednie, stwierdzone przez Komisję, naruszenia przepisów prawa regulujących prowadzenie działalności przez zagraniczne firmy inwestycyjne, popełnione odpowiednio przez zagraniczną firmę inwestycyjną, jej agenta lub osoby, na które jest nakładana kara.
9. W przypadku zakazania zagranicznej firmie inwestycyjnej prowadzenia, w całości albo w części, działalności maklerskiej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej firma ta nie może podjąć tej działalności przed upływem 5 lat od dnia, w którym decyzja zakazująca prowadzenie takiej działalności stała się ostateczna, chyba że Komisja wyrazi zgodę na skrócenie tego terminu.
10. W przypadku zakazania osobie odpowiedzialnej za zaistniałe naruszenie udziału w prowadzeniu działalności maklerskiej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej osoba ta nie może wykonywać czynności związanych z działalnością maklerską w ramach umowy o pracę, zlecenia lub innej umowy o podobnym charakterze, zawartej z firmą inwestycyjną, ani pełnić funkcji w organach domu maklerskiego, przez okres 5 lat od dnia, w którym decyzja o takim zakazie stała się ostateczna, chyba że Komisja wyrazi zgodę na skrócenie tego okresu.
11. Komisja prowadzi jawny rejestr osób, którym wydano zakaz, o którym mowa w ust. 2 pkt 7.
12. Komisja informuje Komisję Europejską oraz Europejski Urząd Nadzoru Giełd i Papierów Wartościowych o sankcjach zastosowanych zgodnie z ust. 2.

1. W przypadku stwierdzenia przez Komisję, że zagraniczna firma inwestycyjna prowadząca działalność maklerską na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez utworzenie oddziału, lub bez otwierania oddziału, ale za pośrednictwem agenta przebywającego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, narusza przepisy prawa, których przestrzeganie pozostaje pod nadzorem Komisji, lub że przepisy te narusza taki agent, Komisja wzywa pisemnie zagraniczną firmę inwestycyjną do zaprzestania tych naruszeń, wyznaczając termin do ich usunięcia.
2. Bieg terminu do usunięcia przez zagraniczną firmę inwestycyjną naruszeń wskazanych w wezwaniu rozpoczyna się w dniu następującym po dniu otrzymania wezwania.
3. Zagraniczna firma inwestycyjna niezwłocznie, jednak nie później niż w dniu następującym po upływie terminu do usunięcia naruszeń wskazanych w wezwaniu, przekazuje Komisji informację o sposobie uwzględnienia wezwania, wskazując szczegółowy sposób usunięcia wskazanych w wezwaniu naruszeń.
4. Przez wezwanie, o którym mowa w ust. 1, rozumie się również wydanie zaleceń, o których mowa w art. 36 zasady znaczącej koncentracji ryzyka ust. 5 lub 6 ustawy o nadzorze. Do obliczania biegu terminu i informowania Komisji o sposobie uwzględnienia wezwania stosuje się przepisy art. 36 zasady znaczącej koncentracji ryzyka ust. 7 i 8 ustawy o nadzorze.
5. Jeżeli zagraniczna firma inwestycyjna nie usunęła w całości stwierdzonych naruszeń lub bezskutecznie upłynął termin na ich usunięcie, Komisja może:
1) w drodze decyzji:
a) zawiesić, w całości albo w części, prawo wykonywania działalności maklerskiej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez zagraniczną firmę inwestycyjną do czasu zaprzestania działań skutkujących powstaniem naruszeń, jednak nie dłużej niż na okres 6 miesięcy, lub
b) nakazać naprawienie szkody wyrządzonej inwestorom wskutek działań zagranicznej firmy inwestycyjnej lub jej agenta, o ile jest możliwe jej ustalenie, albo
2) skierować sprawę do Europejskiego Urzędu Nadzoru Giełd i Papierów Wartościowych zgodnie z art. 19 rozporządzenia 1095/2010.
6. Wydając decyzję, o której mowa w ust. 5 pkt 1 lit. a, Komisja może określić szczegółowe warunki zawieszenia prawa wykonywania działalności maklerskiej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w tym termin, od którego prawo to jest zawieszone, oraz czynności, które zagraniczna firma inwestycyjna jest obowiązana podjąć w celu należytego zabezpieczenia interesów inwestorów w związku z zawieszeniem.
7. O wydaniu decyzji, o której mowa w ust. 5 pkt 1, oraz o jej treści Komisja informuje właściwy organ nadzoru innego państwa członkowskiego, który udzielił zagranicznej firmie inwestycyjnej zezwolenia.
8. Jeżeli pomimo wydania decyzji, o której mowa w ust. 5 pkt 1, zagraniczna firma inwestycyjna lub jej agent w dalszym ciągu, naruszając przepisy, o których mowa w ust. 1, działa na szkodę interesów inwestorów lub prawidłowego funkcjonowania rynku finansowego lub działa w sposób naruszający zasady uczciwego obrotu, Komisja, po poinformowaniu właściwego organu nadzoru innego państwa członkowskiego, który udzielił zagranicznej firmie inwestycyjnej zezwolenia, może, w drodze decyzji:
1) zakazać tej firmie, w całości albo w części, wykonywania działalności maklerskiej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej albo
2) nałożyć na tę firmę karę pieniężną do wysokości 20 750 000 zł albo do wysokości kwoty stanowiącej równowartość 10% całkowitego rocznego przychodu wykazanego w ostatnim zbadanym sprawozdaniu finansowym za rok obrotowy, a w przypadku braku takiego sprawozdania karę pieniężną w wysokości do 10% prognozowanego przychodu w pierwszym roku działalności, określonego w przedłożonej właściwemu organowi nadzoru innego państwa członkowskiego informacji, o której mowa w art. 5 lit. a rozporządzenia 2017/1943 – jeżeli przekracza ona 20 750 000 zł, albo
3) nakazać naprawienie szkody wyrządzonej inwestorom wskutek działań zagranicznej firmy inwestycyjnej lub jej agenta, o ile możliwe jest jej ustalenie, a nakaz nie był wcześniej nałożony, albo szkoda ujawniła się po wydaniu decyzji, o której mowa w ust. 5 pkt 1, albo
4) nakazać osobom odpowiedzialnym za zaistniałe naruszenie zaprzestanie działań skutkujących powstaniem naruszeń i niepodejmowanie tych działań w przyszłości, albo
5) zakazać osobom odpowiedzialnym za zaistniałe naruszenie udziału w prowadzeniu działalności maklerskiej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, albo
6) nałożyć karę pieniężną do wysokości 20 750 000 zł na osoby odpowiedzialne za zaistniałe naruszenia, albo
7) zastosować jedną lub kilka sankcji określonych w pkt 1 lub 3–5 oraz nałożyć karę pieniężną, o której mowa w pkt 2 lub 6.
9. W przypadku gdy właściwy organ nadzoru innego państwa członkowskiego, który udzielił zagranicznej firmie inwestycyjnej zezwolenia, po otrzymaniu informacji, o której mowa w ust. 7, nie zgadza się z decyzją, o której mowa w ust. 5 pkt 1, a informację o tym przekazał Komisji przed wydaniem decyzji, o której mowa w ust. 8, Komisja może skierować sprawę do Europejskiego Urzędu Nadzoru Giełd i Papierów Wartościowych zgodnie z art. 19 rozporządzenia 1095/2010.
10. W przypadku gdy zagraniczna firma inwestycyjna jest podmiotem dominującym, który sporządza skonsolidowane sprawozdanie finansowe, lub podmiotem zależnym od podmiotu dominującego, który sporządza skonsolidowane sprawozdanie finansowe, całkowity roczny przychód, o którym mowa w ust. 8 pkt 2, stanowi kwota całkowitego skonsolidowanego rocznego przychodu podmiotu dominującego ujawniona w ostatnim zbadanym skonsolidowanym sprawozdaniu finansowym za rok obrotowy.
11. Równowartość w złotych kwoty w walucie obcej oblicza się według średniego kursu tej waluty ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski w dniu bilansowym, na który zostało sporządzone ostatnie zbadane sprawozdanie finansowe za rok obrotowy, o którym mowa w ust. 8 pkt 2 lub ust. 10.
12. W przypadku gdy jest możliwe ustalenie kwoty korzyści osiągniętej przez firmę inwestycyjną w wyniku naruszenia, o którym mowa w ust. 1, kara pieniężna, o której mowa w ust. 8 pkt 2 albo 6, może zostać nałożona do wysokości dwukrotności kwoty osiągniętej korzyści.
13. Komisja, ustalając wysokość kary pieniężnej, o której mowa w ust. 8 pkt 2 lub 6, uwzględnia w szczególności:
1) wagę naruszenia i czas jego trwania;
2) stopień przyczynienia się zagranicznej firmy inwestycyjnej lub jej agenta do powstania naruszenia;
3) sytuację finansową zagranicznej firmy inwestycyjnej, na którą jest nakładana kara, w szczególności wysokość jej całkowitych obrotów;
4) skalę korzyści uzyskanych lub strat unikniętych przez zagraniczną firmę inwestycyjną lub jej agenta, jeżeli można te korzyści lub straty ustalić;
5) straty poniesione przez podmioty trzecie w związku z naruszeniem, jeżeli można je ustalić;
6) stopień naprawienia szkody wyrządzonej inwestorom wskutek działań zagranicznej firmy inwestycyjnej lub jej agenta;
7) gotowość zagranicznej firmy inwestycyjnej do współpracy z Komisją podczas wyjaśniania okoliczności naruszenia;
8) uprzednie, stwierdzone przez Komisję, naruszenia przepisów prawa regulujących prowadzenie działalności przez zagraniczne firmy inwestycyjne, popełnione przez zagraniczną firmę inwestycyjną, jej agenta lub osoby, na które jest nakładana kara.
14. W przypadku zakazania zagranicznej firmie inwestycyjnej prowadzenia, w całości albo w części, działalności maklerskiej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej firma ta nie może podjąć tej działalności przed upływem 5 lat od dnia, w którym decyzja zakazująca prowadzenie takiej działalności stała się ostateczna, chyba że Komisja wyrazi zgodę na skrócenie tego terminu.
15. W przypadku zakazania osobie odpowiedzialnej za zaistniałe naruszenie udziału w prowadzeniu działalności maklerskiej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej osoba ta nie może wykonywać czynności związanych z działalnością maklerską w ramach umowy o pracę, zlecenia lub innej umowy o podobnym charakterze, zawartej z firmą inwestycyjną, ani pełnić funkcji w organach domu maklerskiego, przez okres 5 lat od dnia, w którym decyzja o takim zakazie stała się ostateczna, chyba że Komisja wyrazi zgodę na skrócenie tego okresu.
16. Komisja prowadzi jawny rejestr osób, którym wydano zakaz, o którym mowa w ust. 8 pkt 5.
17. Komisja informuje Komisję Europejską oraz Europejski Urząd Nadzoru Giełd i Papierów Wartościowych o sankcjach zastosowanych zgodnie z ust. 8.

1. W przypadku gdy dom maklerski narusza przepisy regulujące prowadzenie działalności maklerskiej, Komisja może, w drodze decyzji:
1) nałożyć karę pieniężną do wysokości 20 750 000 zł na osoby odpowiedzialne za zaistniałe naruszenie lub
2) nakazać osobom odpowiedzialnym za zaistniałe naruszenie zaprzestanie działań skutkujących powstaniem naruszeń i niepodejmowanie tych działań w przyszłości, lub
3) nakazać odwołanie członka zarządu odpowiedzialnego za stwierdzone naruszenie, w przypadku gdy naruszenia mają charakter poważny.
1a. W przypadku gdy spółka prowadząca rynek regulowany narusza przepisy regulujące zasady prowadzenia działalności przez spółkę prowadzącą rynek regulowany, Komisja może, w drodze decyzji:
1) nałożyć karę pieniężną do wysokości 20 750 000 zł na osoby odpowiedzialne za zaistniałe naruszenie lub
2) nakazać odwołanie członka zarządu spółki prowadzącej rynek regulowany odpowiedzialnego za zaistniałe naruszenie, w przypadku gdy naruszenia mają charakter poważny.
1aa. W przypadku gdy agent firmy inwestycyjnej będący osobą prawną albo jednostką organizacyjną nieposiadającą osobowości prawnej, wykonując czynności, o których mowa w art. 79 agent firmy inwestycyjnej ust. 2, narusza przepisy ustawy lub innych ustaw mających zastosowanie do działalności agenta firmy inwestycyjnej, przepisy wydane na ich podstawie lub przepisy rozporządzenia 2019/2033, rozporządzenia 575/2013, rozporządzenia 1667_, rozporządzenia 600/2014, rozporządzenia 1031/2010 lub inne bezpośrednio stosowane przepisy prawa Unii Europejskiej mające zastosowanie do działalności agenta firmy inwestycyjnej, wykonuje czynności powierzone mu na podstawie umowy zawartej z firmą inwestycyjną, bankiem państwowym prowadzącym działalność maklerską lub bankiem, o którym mowa w art. 70 wyłączenie stosowania przepisów o uczestnictwie w obrocie instrumentami finansowymi ust. 2, niezgodnie z przepisami prawa, a także w przypadku gdy nie przestrzega zasad uczciwego obrotu lub narusza interesy zleceniodawcy firmy inwestycyjnej, banku państwowego prowadzącego działalność maklerską lub banku, o którym mowa w art. 70 wyłączenie stosowania przepisów o uczestnictwie w obrocie instrumentami finansowymi ust. 2, których jest agentem, Komisja może:
1) nałożyć karę pieniężną do wysokości 500 000 zł na osoby odpowiedzialne za powstanie naruszenia lub
2) nakazać osobom odpowiedzialnym za powstanie naruszenia zaprzestanie działań skutkujących powstaniem naruszeń i niepodejmowanie tych działań w przyszłości, lub
3) nakazać odwołanie członka zarządu agenta firmy inwestycyjnej odpowiedzialnego za powstanie naruszenia, w przypadku gdy naruszenia mają charakter poważny.
1b. W przypadku gdy bank prowadzący działalność maklerską lub zagraniczna osoba prawna prowadząca działalność maklerską na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej narusza przepisy regulujące prowadzenie działalności maklerskiej, Komisja może, w drodze decyzji:
1) nałożyć karę pieniężną do wysokości 20 750 000 zł na osoby odpowiedzialne za zaistniałe naruszenie lub
2) nakazać odwołanie osoby odpowiedzialnej za zaistniałe naruszenia, w przypadku gdy naruszenia mają charakter poważny.
1ba. W przypadku gdy zatwierdzony podmiot publikujący lub zatwierdzony mechanizm sprawozdawczy posiadające zezwolenie Komisji, o którym mowa w art. 27c ust. 1 rozporządzenia 600/2014, narusza przepisy określające zasady świadczenia usług w zakresie udostępniania informacji, Komisja może, w drodze decyzji:
1) nałożyć karę pieniężną do wysokości 20 750 000 zł na osoby odpowiedzialne za zaistniałe naruszenie lub
2) nakazać odwołanie członka zarządu zatwierdzonego podmiotu publikującego lub zatwierdzonego mechanizmu sprawozdawczego odpowiedzialnego za zaistniałe naruszenie, w przypadku gdy naruszenia mają charakter poważny.
1bb. W przypadku, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, ust. 1a pkt 1, ust. 1aa pkt 1, ust. 1b pkt 1 oraz ust. 1ba pkt 1, Komisja może nałożyć karę również na osobę, która w okresie, w którym powstały naruszenia, pełniła funkcję członka zarządu lub rady nadzorczej.
1c. (uchylony)
1d. Komisja, ustalając wysokość kary pieniężnej, o której mowa w ust. 1–1bb, uwzględnia w szczególności:
1) wagę naruszenia i czas jego trwania;
2) stopień przyczynienia się osoby odpowiedzialnej za dane naruszenie do jego powstania;
3) sytuację finansową osoby odpowiedzialnej za dane naruszenie;
4) skalę korzyści uzyskanych lub strat unikniętych przez osobę odpowiedzialną za dane naruszenie, jeżeli można te korzyści lub straty ustalić;
5) straty poniesione przez podmioty trzecie w związku z naruszeniem, jeżeli można je ustalić;
6) stopień naprawienia szkody wyrządzonej inwestorom wskutek działań osoby odpowiedzialnej za dane naruszenie;
7) gotowość osoby odpowiedzialnej za dane naruszenie do współpracy z Komisją;
8) uprzednie naruszenia przepisów prawa regulujących prowadzenie działalności odpowiednio przez dom maklerski, spółkę prowadzącą rynek regulowany, bank prowadzący działalność maklerską lub zatwierdzony podmiot publikujący lub zatwierdzony mechanizm sprawozdawczy posiadające zezwolenie Komisji, o którym mowa w art. 27c ust. 1 rozporządzenia 600/2014, popełnione przez osobę odpowiedzialną za dane naruszenie;
9) potencjalne skutki systemowe naruszenia.
1e. W przypadku gdy jest możliwe ustalenie kwoty korzyści osiągniętej przez osoby, o których mowa w ust. 1–1ba, w wyniku naruszenia, o którym mowa w tych przepisach, kara pieniężna, o której mowa w ust. 1–1bb, może zostać nałożona do wysokości dwukrotności kwoty osiągniętej korzyści.
2. (uchylony)

1. Komisja przekazuje corocznie Europejskiemu Urzędowi Nadzoru Giełd i Papierów Wartościowych informację o przypadkach zastosowania w poprzednim roku kalendarzowym sankcji, o których mowa w art. 165 cofnięcie zezwolenia na prowadzenie rynku regulowanego ust. 1a i art. 169a uprawnienia Komisji w przypadku naruszania przepisów regulujących działalność maklerską ust. 1–1ba, oraz sankcji, o których mowa w art. 167 cofnięcie zezwolenia lub ograniczenie zakresu działalności maklerskiej ust. 1–3, z wyłączeniem cofnięcia zezwolenia na prowadzenie działalności maklerskiej.
2. Z zastrzeżeniem wymogów dotyczących ochrony tajemnicy zawodowej, o których mowa w art. 147 zakres tajemnicy zawodowej, Komisja informuje Europejski Urząd Nadzoru Bankowego o sankcjach nałożonych w związku z naruszeniem przepisów działu IV rozdziału 1 oddziału 2a, przepisów prawa bankowego stosowanych przez niektóre domy maklerskie, przepisów rozporządzenia 2019/2033 lub rozporządzenia 575/2013, a także o wniesionych środkach odwoławczych oraz o sposobie ich rozpatrzenia.

1. W przypadku naruszenia art. 110ec umowa pożyczki podporządkowanej ust. 1 przez osobę inną niż dom maklerski Komisja może, w drodze decyzji:
1) nakazać osobie oferującej podmiotowi innemu niż podmioty wymienione w art. 3 objaśnienie pojęć pkt 39b lit. a–m zawarcie umowy pożyczki podporządkowanej, o której mowa w art. 110eb pożyczka podporządkowana kwalifikowana do funduszy własnych jako instrumenty dodatkowe ust. 1, zaprzestanie działań skutkujących naruszeniem art. 110ec umowa pożyczki podporządkowanej ust. 1 lub powstrzymanie się od takich działań w przyszłości;
2) nałożyć na osobę oferującą podmiotowi innemu niż podmioty wymienione w art. 3 objaśnienie pojęć pkt 39b lit. a–m zawarcie umowy pożyczki podporządkowanej, o której mowa w art. 110eb pożyczka podporządkowana kwalifikowana do funduszy własnych jako instrumenty dodatkowe ust. 1, karę pieniężną do wysokości nieprzekraczającej:
a) w przypadku osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej nieposiadającej osobowości prawnej:
– 10% całkowitego rocznego przychodu wykazanego w ostatnim zbadanym sprawozdaniu finansowym albo
– dwukrotności kwoty korzyści uzyskanych lub strat unikniętych w wyniku naruszenia – w przypadku gdy jest możliwe ich ustalenie,
b) w przypadku osoby fizycznej:
– kwoty 2 905 000 zł albo
– dwukrotności kwoty korzyści uzyskanych lub strat unikniętych w wyniku naruszenia – w przypadku gdy jest możliwe ich ustalenie.
2. Przepisy art. 3h pośrednictwo w zwarciu umowy, której przedmiotem jest zobowiązanie kwalifikowalne lub wyemitowany instrument finansowy ust. 3–8 ustawy z dnia 21 lipca 2006 r. o nadzorze nad rynkiem finansowym stosuje się odpowiednio.

1. W przypadku gdy spółka prowadząca rynek regulowany narusza przepisy regulujące prowadzenie platformy aukcyjnej, Komisja może, w drodze decyzji, nałożyć karę pieniężną do wysokości 5 000 000 euro na osoby odpowiedzialne za zaistniałe naruszenia.
2. Równowartość w złotych kwoty w euro wyznacza się w oparciu o średni kurs euro ogłoszony przez Narodowy Bank Polski w dniu 19 listopada 2010 r.
3. (uchylony)

1. W przypadku gdy Krajowy Depozyt narusza przepisy prawa, nie przestrzega zasad uczciwego obrotu lub narusza interesy jego uczestników, Komisja może nałożyć karę pieniężną do wysokości 1.000.000 zł.
2. (uchylony)

1. W przypadku gdy spółka, której Krajowy Depozyt przekazał wykonywanie czynności z zakresu zadań, o których mowa w art. 48 zadania Krajowego Depozytu ust. 1 pkt 1–6 lub ust. 2, narusza przepisy prawa, nie przestrzega zasad uczciwego obrotu lub narusza interesy jej uczestników, Komisja może zakazać wykonywania tych czynności lub nałożyć karę pieniężną
do wysokości 1 000 000 zł.
2. (uchylony)
3. (uchylony)

1. W przypadku gdy spółka prowadząca izbę rozliczeniową narusza przepisy prawa, nie przestrzega zasad uczciwego obrotu lub narusza interesy jej uczestników, Komisja może cofnąć spółce zezwolenie na prowadzenie izby rozliczeniowej lub nałożyć na spółkę karę pieniężną do wysokości 1.000.000 zł.
2. Wydanie decyzji następuje po przeprowadzeniu rozprawy.
3. (uchylony)

1. W przypadku gdy spółka prowadząca izbę rozrachunkową narusza przepisy prawa, nie przestrzega zasad uczciwego obrotu lub narusza interesy jej uczestników, Komisja może cofnąć spółce zezwolenie na prowadzenie izby rozrachunkowej lub nałożyć na spółkę karę pieniężną do wysokości 1.000.000 zł.
2. (uchylony)

1. W przypadku gdy posiadacz rachunku zbiorczego nie przekazuje informacji w odpowiedzi na przekazane mu przez podmiot prowadzący rachunek zbiorczy żądanie Komisji, o którym mowa w art. 8b obowiązki informacyjne posiadacza rachunku zbiorczego, ust. 1, albo przekazuje informacje nieprawdziwe lub nierzetelne, Komisja może nałożyć na posiadacza rachunku zbiorczego karę pieniężną do wysokości 500 000 zł.
2. W przypadku gdy podmiot prowadzący rachunek zbiorczy nie przekazuje posiadaczowi rachunku zbiorczego żądania Komisji, o którym mowa w art. 8b obowiązki informacyjne posiadacza rachunku zbiorczego, ust. 1, lub nie przekazuje Komisji informacji otrzymanych od posiadacza rachunku zbiorczego w odpowiedzi na żądanie Komisji, o którym mowa w art. 8b obowiązki informacyjne posiadacza rachunku zbiorczego, ust. 1, Komisja może nałożyć na podmiot prowadzący rachunek zbiorczy karę pieniężną do wysokości 500 000 zł.

1. W przypadku gdy centralny depozyt papierów wartościowych narusza:
1) wymogi organizacyjne określone w art 26–30 rozporządzenia 909/2014,
2) zasady prowadzenia działalności określone w ar. 32–35 rozporządzenia 909/2014,
3) wymogi dotyczące usług centralnego depozytu papierów wartościowych określone w art 37–41 rozporządzenia
909/2014,
4) wymogi ostrożnościowe określone w art 43–46 oraz art. 47 obowiązek zawiadomienia o zamiarze nabycia lub objęcia akcji Krajowego Depozytu ust. 2 rozporządzenia 909/2014,
5) wymogi kapitałowe określone w art. 47 ust. 1 rozporządzenia 909/2014,
6) wymogi dotyczące połączeń operacyjnych centralnych depozytów papierów wartościowych określone w art. 48 rozporządzenia 909/2014,
7) zasady udzielania przez centralne depozyty papierów wartościowych poszczególnych rodzajów dostępu, określone w art 49–53 rozporządzenia 909/2014
– Komisja może nakazać centralnemu depozytowi papierów wartościowych usunięcie stwierdzonych naruszeń lub przyczyn tych naruszeń lub nałożyć na ten podmiot karę pieniężną do wysokości 82 680 000 zł albo kwoty stanowiącej równowartość 10% całkowitego rocznego przychodu wykazanego w ostatnim zbadanym sprawozdaniu finansowym za rok obrotowy, jeżeli przekracza ona 82 680 000 zł.
2. W przypadku gdy jest możliwe ustalenie kwoty korzyści osiągniętej lub straty unikniętej przez centralny depozyt papierów wartościowych w wyniku naruszenia wymogów i zasad, o których mowa w ust. 1, zamiast kary, o której mowa w tym ustępie, Komisja może nałożyć karę pieniężną do wysokości dwukrotnej kwoty osiągniętej korzyści lub unikniętej straty.
3. W przypadku gdy centralny depozyt papierów wartościowych jest jednostką dominującą, która sporządza skonsolidowane sprawozdanie finansowe, całkowity roczny przychód, o którym mowa w ust. 1, stanowi kwota całkowitego skonsolidowanego rocznego przychodu centralnego depozytu ujawniona w ostatnim zbadanym skonsolidowanym sprawozdaniu finansowym za rok obrotowy.
4. Komisja może cofnąć zezwolenie udzielone centralnemu depozytowi papierów wartościowych na podstawie art. 16 rozporządzenia 909/2014 w przypadkach określonych w art. 20 tego rozporządzenia.
5. W decyzji w przedmiocie cofnięcia zezwolenia udzielonego centralnemu depozytowi papierów wartościowych na podstawie art. 16 rozporządzenia 909/2014 Komisja może jednocześnie nałożyć karę pieniężną, o której mowa w ust. 1 lub 2, jeżeli uzasadnia to charakter naruszeń, jakich dopuścił się centralny depozyt papierów wartościowych.
6. W przypadku gdy centralny depozyt papierów wartościowych narusza wymogi i zasady, o których mowa w ust. 1, Komisja może:
1) nakazać osobom odpowiedzialnym za zaistniałe naruszenie zaprzestania działań skutkujących powstaniem naruszeń lub nałożyć na te osoby karę pieniężną do wysokości 20 670 000 zł;
2) zawiesić w czynnościach członka zarządu centralnego depozytu papierów wartościowych odpowiedzialnego za stwierdzone naruszenie na okres nie dłuższy niż 12 miesięcy;
3) odwołać członka zarządu centralnego depozytu papierów wartościowych odpowiedzialnego za stwierdzone naruszenie
– w przypadku gdy naruszenia, o których mowa w ust. 1, mają charakter poważny i systematyczny.
7. Komisja przekazuje do publicznej wiadomości informację o:
1) treści rozstrzygnięcia oraz o rodzaju i charakterze naruszenia, imię i nazwisko osoby fizycznej lub firmę (nazwę) centralnego depozytu papierów wartościowych, na który została nałożona sankcja,
2) złożeniu wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy – o ile Komisja przekazała do publicznej wiadomości informację o decyzji, której ten wniosek dotyczy,
3) treści rozstrzygnięcia ostatecznej decyzji
– zgodnie z zasadami określonymi w art. 62 rozporządzenia 909/2014.
8. Przekazanie do publicznej wiadomości informacji określonych w ust. 7 pkt 1 lub 3 wymaga podjęcia przez Komisję uchwały.
9. Informacje, o których mowa w ust. 7, dotyczące imienia i nazwiska osoby, na którą została nałożona sankcja, Komisja udostępnia na swojej stronie internetowej przez okres roku, licząc od dnia ich udostępnienia.

1. W przypadku gdy podmiot wyznaczony do świadczenia bankowych usług pomocniczych lub centralny depozyt papierów wartościowych, który na podstawie art. 54 ust. 2 lit. a rozporządzenia 909/2014 uzyskał zezwolenie na świadczenie bankowych usług pomocniczych określonych w załączniku do tego rozporządzenia, narusza:
1) wymogi ostrożnościowe dotyczące ryzyk kredytowych, określone w art. 59 ust. 3 rozporządzenia 909/2014,
2) wymogi ostrożnościowe dotyczące ryzyk utraty płynności, określone w art. 59 ust. 4 rozporządzenia 909/2014
– Komisja może nakazać tym podmiotom usunięcie stwierdzonych naruszeń lub przyczyn tych naruszeń lub nałożyć na te podmioty karę pieniężną do wysokości 82 680 000 zł albo kwoty stanowiącej równowartość 10% całkowitego rocznego przychodu wykazanego w ostatnim zbadanym sprawozdaniu finansowym za rok obrotowy, jeżeli przekracza ona 82 680 000 zł.
2. W przypadku gdy jest możliwe ustalenie kwoty korzyści osiągniętej lub straty unikniętej przez podmioty, o których mowa w ust. 1, w wyniku naruszenia wymogów, o których mowa w ust. 1, zamiast kary, o której mowa w tym ustępie, Komisja może nałożyć karę pieniężną do wysokości dwukrotnej kwoty osiągniętej korzyści lub unikniętej straty.
3. W przypadku gdy podmiot wyznaczony do świadczenia bankowych usług pomocniczych lub centralny depozyt papierów wartościowych, który na podstawie art. 54 ust. 2 lit. a rozporządzenia 909/2014 uzyskał zezwolenie na świadczenie bankowych usług pomocniczych określonych w załączniku do tego rozporządzenia, jest jednostką dominującą, która sporządza skonsolidowane sprawozdanie finansowe, całkowity roczny przychód, o którym mowa w ust. 1, stanowi kwota całkowitego skonsolidowanego rocznego przychodu tych podmiotów ujawniona w ostatnim zbadanym skonsolidowanym sprawozdaniu finansowym za rok obrotowy.
4. Komisja może cofnąć zezwolenie udzielone centralnemu depozytowi papierów wartościowych na podstawie art. 54 informacje od uczestników depozytu papierów wartościowych
rozporządzenia 909/2014 w przypadkach określonych w art. 57 tego rozporządzenia.
5. W przypadku gdy podmiot wyznaczony do świadczenia bankowych usług pomocniczych lub centralny depozyt papierów wartościowych, który na podstawie art. 54 ust. 2 lit. a rozporządzenia 909/2014 uzyskał zezwolenie na świadczenie bankowych usług pomocniczych określonych w załączniku do tego rozporządzenia, narusza wymogi, o których mowa w ust. 1, Komisja może:
1) nakazać osobom odpowiedzialnym za zaistniałe naruszenie zaprzestania działań skutkujących powstaniem naruszeń lub nałożyć na te osoby karę pieniężną do wysokości 20 670 000 zł;
2) zawiesić w czynnościach członka zarządu odpowiedzialnego za stwierdzone naruszenie podmiotu wyznaczonego do świadczenia bankowych usług pomocniczych lub centralnego depozytu papierów wartościowych, który na podstawie art. 54 ust. 2 lit a rozporządzenia 909/2014 uzyskał zezwolenie na świadczenie bankowych usług pomocniczych określonych w załączniku do tego rozporządzenia – na okres nie dłuższy niż 12 miesięcy;
3) odwołać członka zarządu odpowiedzialnego za stwierdzone naruszenie podmiotu wyznaczonego do świadczenia bankowych usług pomocniczych lub centralnego depozytu papierów wartościowych, który na podstawie art. 54 ust. 2 lit. a rozporządzenia 909/2014 uzyskał zezwolenie na świadczenie bankowych usług pomocniczych określonych w załączniku do tego rozporządzenia – w przypadku gdy naruszenia, o których mowa w ust. 1, mają charakter poważny i systematyczny.
6. Komisja przekazuje do publicznej wiadomości informację o:
1) treści rozstrzygnięcia oraz o rodzaju i charakterze naruszenia, imię i nazwisko osoby fizycznej lub firmę (nazwę) podmiotu wyznaczonego do świadczenia bankowych usług pomocniczych lub centralnego depozytu papierów wartościowych, który na podstawie art. 54 ust. 2 lit. a rozporządzenia 909/2014 uzyskał zezwolenie na świadczenie bankowych usług pomocniczych określonych w załączniku do tego rozporządzenia, na który została nałożona sankcja,
2) złożeniu wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy – o ile Komisja przekazała do publicznej wiadomości informację o decyzji, której ten wniosek dotyczy,
3) treści rozstrzygnięcia ostatecznej decyzji
– zgodnie z zasadami określonymi w art. 62 rozporządzenia 909/2014.
7. Przekazanie do publicznej wiadomości informacji określonych w ust. 6 pkt 1 lub 3 wymaga podjęcia przez Komisję uchwały.
8. Informacje, o których mowa w ust. 6, dotyczące imienia i nazwiska osoby, na którą została nałożona sankcja, Komisja udostępnia na swojej stronie internetowej przez okres roku, licząc od dnia ich udostępnienia.

Komisja, nakładając sankcje, o których mowa w art. 170e sankcje stosowane przez Komisję wobec centralnego depozytu papierów wartościowych naruszającego zasady lub wymogi lub art. 170f sankcje stosowane przez Komisję w przypadku naruszania wymogów ostrożnościowych, uwzględnia okoliczności, o których mowa w art. 64 rozporządzenia 909/2014.

1. Na każdego, kto nie dokonuje zawiadomienia, o którym mowa w art. 24 ust. 1, art. 47 ust. 1, art. 106 ust. 1, art. 107 ust. 1 lub w art. 31 ust. 2 rozporządzenia 648/2012, lub nie wykonuje tej czynności, działając w imieniu lub w interesie osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej nieposiadającej osobowości prawnej, Komisja może, w drodze decyzji, nałożyć karę pieniężną do wysokości 500 000 zł.
2. Komisja może, w drodze decyzji, nałożyć karę, o której mowa w ust. 1, również na osobę, która:
1) nabywa lub obejmuje akcje pomimo zgłoszenia sprzeciwu, o którym mowa w art. 24 obowiązek zawiadomienia Komisji o zamiarze nabycia lub objęcia akcji spółki prowadzącej rynek regulowany ust. 3 lub art. 47 obowiązek zawiadomienia o zamiarze nabycia lub objęcia akcji Krajowego Depozytu ust. 3, lub
2) nabywa lub obejmuje akcje lub prawa z akcji pomimo zgłoszenia sprzeciwu, o którym mowa w art. 106h sprzeciw wobec zamiaru nabycia albo objęcia akcji lub praw z akcji lub stania się podmiotem dominującym domu maklerskiego lub w art. 32 ust. 2 rozporządzenia 648/2012, lub
3) wykonuje czynności, o których mowa w pkt 1 lub 2, działając w imieniu lub w interesie osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej nieposiadającej osobowości prawnej.
2a. Komisja może, w drodze decyzji, nałożyć karę, o której mowa w ust. 1, również na osobę, która:
1) nabywa lub obejmuje akcje przed upływem terminu do zgłoszenia sprzeciwu, o którym mowa w art. 24 obowiązek zawiadomienia Komisji o zamiarze nabycia lub objęcia akcji spółki prowadzącej rynek regulowany ust. 3 lub art. 47 obowiązek zawiadomienia o zamiarze nabycia lub objęcia akcji Krajowego Depozytu ust. 3, lub
2) nabywa lub obejmuje akcje lub prawa z akcji przed upływem terminu do zgłoszenia sprzeciwu, o którym mowa w art. 106h sprzeciw wobec zamiaru nabycia albo objęcia akcji lub praw z akcji lub stania się podmiotem dominującym domu maklerskiego lub w art. 32 ust. 2 rozporządzenia 648/2012, lub
3) nabywa lub obejmuje akcje z naruszeniem terminu wyznaczonego przez Komisję, w którym nabycie lub objęcie akcji może zostać dokonane, o którym mowa w art. 24 obowiązek zawiadomienia Komisji o zamiarze nabycia lub objęcia akcji spółki prowadzącej rynek regulowany ust. 3a pkt 2 lub art. 47 obowiązek zawiadomienia o zamiarze nabycia lub objęcia akcji Krajowego Depozytu ust. 3a pkt 2, lub
4) nabywa lub obejmuje akcje lub prawa z akcji z naruszeniem terminu wyznaczonego przez Komisję, w którym nabycie lub objęcie akcji lub praw z akcji może zostać dokonane, o którym mowa w art. 106h sprzeciw wobec zamiaru nabycia albo objęcia akcji lub praw z akcji lub stania się podmiotem dominującym domu maklerskiego ust. 5 lub w art. 31 ust. 7 rozporządzenia 648/2012, lub
5) wykonuje czynności, o których mowa w pkt 1–4, działając w imieniu lub interesie osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej nieposiadającej osobowości prawnej.
3. (uchylony)
4. Komisja może nakazać ogłoszenie rozstrzygnięcia w dwóch dziennikach ogólnopolskich lub w inny sposób na koszt strony.

1. Na każdego, kto narusza:
1) ograniczenia w zakresie dokonywania krótkiej sprzedaży, określone w art. 12 lub art. 13 rozporządzenia 236/2012,
2) ograniczenia w zakresie zawierania transakcji swapu ryzyka kredytowego z tytułu długu państwowego, określone w art. 14 rozporządzenia 236/2012,
3) ograniczenia w zakresie zawierania transakcji swapu ryzyka kredytowego z tytułu długu państwowego lub w zakresie wartości otwieranych pozycji dotyczących swapu ryzyka kredytowego z tytułu długu państwowego, wprowadzone na podstawie art. 21 rozporządzenia 236/2012,
4) zakaz lub ograniczenia w zakresie dokonywania krótkiej sprzedaży lub zawierania innych transakcji, w przypadku których spadek ceny lub wartości instrumentu finansowego wiąże się z uzyskaniem korzyści majątkowej, wprowadzone na podstawie art. 20 lub art. 28 ust. 1 lit. b rozporządzenia 236/2012,
5) zakaz lub ograniczenia w zakresie dokonywania na rynku regulowanym lub w ASO krótkiej sprzedaży określonego instrumentu finansowego lub zawierania innych transakcji mających za przedmiot określony instrument finansowy, wprowadzone na podstawie art. 23 rozporządzenia 236/2012
– Komisja może, w drodze decyzji, nałożyć karę pieniężną do wysokości 1 000 000 zł albo do wysokości dziesięciokrotności korzyści majątkowej uzyskanej w wyniku transakcji.
2. Na każdego, kto nie wykonuje lub nienależycie wykonuje inne niż wymienione w ust. 1 obowiązki określone w rozporządzeniu 236/2012 lub obowiązki określone w rozporządzeniu delegowanym Komisji (UE) nr 918/2012 z dnia 5 lipca 2012 r. uzupełniającym rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 236/2012 r. w sprawie krótkiej sprzedaży i wybranych aspektów dotyczących swapów ryzyka kredytowego w odniesieniu do definicji, obliczania pozycji krótkich netto, pokrytych swapów ryzyka kredytowego z tytułu długu państwowego, progów powodujących obowiązek zgłoszenia, progów płynności w odniesieniu do zawieszenia ograniczeń, znacznych spadków wartości instrumentów finansowych i wystąpienia niekorzystnych zdarzeń (Dz. Urz. UE L 274 z 09.10.2012, str. 1), Komisja może, w drodze decyzji, nałożyć karę pieniężną do wysokości 500 000 zł.

Przy ustalaniu wysokości kar pieniężnych, o których mowa w art. 171a kary pieniężne za naruszenie zakazów lub ograniczeń, uwzględnia się w szczególności stopień i zakres naruszenia, jego wpływ na prawidłowe funkcjonowanie rynku kapitałowego oraz możliwości finansowe podmiotu, który dokonał naruszenia.

1. W przypadku gdy kontrahent w rozumieniu art. 3 pkt 2 rozporządzenia 2015/2365 nie wykonuje obowiązków, o których mowa w art. 4 tego rozporządzenia, lub nienależycie je wykonuje, Komisja może:
1) nakazać kontrahentowi, który dopuścił się naruszenia, zaprzestania dalszego naruszania tego przepisu oraz zobowiązać go do podjęcia we wskazanym terminie działań, które mają zapobiegać naruszaniu tego przepisu w przyszłości;
2) nałożyć na kontrahenta karę pieniężną do wysokości 21 784 000 zł albo do wysokości kwoty stanowiącej równowartość 10% całkowitego rocznego przychodu wykazanego w ostatnim zbadanym sprawozdaniu finansowym za rok obrotowy, jeżeli przekracza ona 21 784 000 zł;
3) w przypadku kontrahenta prowadzącego działalność na podstawie zezwolenia wydanego przez Komisję – cofnąć to zezwolenie.
2. W przypadku gdy jest możliwe ustalenie kwoty korzyści osiągniętej lub straty unikniętej przez kontrahenta w wyniku niewykonania lub nienależytego wykonania obowiązków, o których mowa w art. 4 rozporządzenia 2015/2365, kara pieniężna, o której mowa w ust. 1 pkt 2, może zostać nałożona do wysokości trzykrotności kwoty osiągniętej korzyści lub unikniętej straty.
3. W przypadku gdy kontrahent jest podmiotem dominującym, który sporządza skonsolidowane sprawozdanie finansowe, lub podmiotem zależnym od podmiotu dominującego, który sporządza skonsolidowane sprawozdanie finansowe, całkowity roczny przychód, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, stanowi kwota całkowitego skonsolidowanego rocznego przychodu podmiotu dominującego ujawniona w ostatnim zbadanym skonsolidowanym sprawozdaniu finansowym za rok obrotowy.
4. Równowartość w złotych kwoty w walucie obcej oblicza się według średniego kursu tej waluty ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski w dniu bilansowym, na który zostało sporządzone ostatnie zbadane sprawozdanie finansowe za rok obrotowy, o którym mowa w ust. 1 pkt 2 lub ust. 3.
5. W decyzji, o której mowa w ust. 1 pkt 3, Komisja może jednocześnie nałożyć karę pieniężną, o której mowa w ust. 1 pkt 2, jeżeli uzasadnia to charakter naruszeń, jakich dopuścił się kontrahent.
6. W przypadku gdy kontrahent nie wykonuje obowiązków, o których mowa w art. 4 rozporządzenia 2015/2365, lub nienależycie je wykonuje, Komisja może:
1) nakazać osobom odpowiedzialnym za zaistniałe naruszenie zaprzestania działań skutkujących powstaniem naruszeń;
2) zawiesić w czynnościach członka zarządu tego podmiotu, którego działania lub zaniechania doprowadziły do naruszenia tego przepisu, na okres nie dłuższy niż 12 miesięcy.
7. W przypadku kontrahenta będącego funduszem inwestycyjnym kara pieniężna nakładana jest na towarzystwo funduszy inwestycyjnych będące organem tego funduszu, a sankcje, o których mowa w ust. 6:
1) pkt 1 – są nakładane na osoby odpowiedzialne w tym towarzystwie za zaistniałe naruszenie;
2) pkt 2 – są nakładane na członka zarządu tego towarzystwa.
8. W przypadku kontrahenta będącego alternatywną spółką inwestycyjną zarządzaną przez zewnętrznie zarządzającego ASI albo zarządzającego z UE, w rozumieniu ustawy o funduszach inwestycyjnych, kara pieniężna nakładana jest odpowiednio na zewnętrznie zarządzającego ASI albo zarządzającego z UE, a sankcje, o których mowa w ust. 6:
1) pkt 1 – są nakładane na osoby odpowiedzialne u zewnętrznie zarządzającego ASI albo u zarządzającego z UE za zaistniałe naruszenie;
2) pkt 2 – są nakładane na członka zarządu zewnętrznie zarządzającego ASI albo na członka zarządu zarządzającego z UE.
9. Komisja przekazuje do publicznej wiadomości informacje o:
1) treści rozstrzygnięcia w sprawach, o których mowa w ust. 1, 2 i 5–8, oraz o rodzaju i charakterze naruszenia, zawierające imię i nazwisko osoby fizycznej lub firmę (nazwę) kontrahenta, na których została nałożona sankcja,
2) złożeniu wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy – o ile Komisja przekazała do publicznej wiadomości informację o decyzji, której ten wniosek dotyczy,
3) treści rozstrzygnięcia ostatecznej decyzji
– zgodnie z zasadami określonymi w art. 26 rozporządzenia 2015/2365.
10. Przekazanie do publicznej wiadomości informacji określonych w ust. 9 pkt 1 lub 3 wymaga podjęcia przez Komisję uchwały.
11. Informacje, o których mowa w ust. 9, dotyczące imienia i nazwiska osoby, na którą została nałożona sankcja, Komisja udostępnia na swojej stronie internetowej przez okres roku, licząc od dnia ich udostępnienia.

1. W przypadku gdy kontrahent w rozumieniu art. 3 pkt 2 rozporządzenia 2015/2365 dokonuje ponownego wykorzystania w rozumieniu art. 3 pkt 12 rozporządzenia 2015/2365 wbrew warunkom określonym w art. 15 tego rozporządzenia, Komisja może:
1) nakazać kontrahentowi, który dopuścił się naruszenia, zaprzestania dalszego naruszania tego przepisu oraz zobowiązać go do podjęcia we wskazanym terminie działań, które mają zapobiegać naruszaniu tego przepisu w przyszłości;
2) nałożyć na kontrahenta karę pieniężną:
a) w przypadku kontrahenta będącego osobą fizyczną – do wysokości 21 784 000 zł,
b) w przypadku kontrahenta niebędącego osobą fizyczną – do wysokości 65 352 000 zł albo do wysokości kwoty stanowiącej równowartość 10% całkowitego rocznego przychodu wykazanego w ostatnim zbadanym sprawozdaniu finansowym za rok obrotowy, jeżeli przekracza ona 65 352 000 zł;
3) w przypadku kontrahenta prowadzącego działalność na podstawie zezwolenia wydanego przez Komisję – cofnąć to zezwolenie.
2. W przypadku gdy jest możliwe ustalenie kwoty korzyści osiągniętej lub straty unikniętej przez kontrahenta w wyniku naruszenia, o którym mowa w ust. 1, kara pieniężna, o której mowa w ust. 1 pkt 2, może zostać nałożona do wysokości trzykrotności kwoty osiągniętej korzyści lub unikniętej straty.
3. W przypadku gdy kontrahent jest podmiotem dominującym, który sporządza skonsolidowane sprawozdanie finansowe, lub podmiotem zależnym od podmiotu dominującego, który sporządza skonsolidowane sprawozdanie finansowe, całkowity roczny przychód, o którym mowa w ust. 1 pkt 2 lit. b, stanowi kwota całkowitego skonsolidowanego rocznego przychodu podmiotu dominującego ujawniona w ostatnim zbadanym skonsolidowanym sprawozdaniu finansowym za rok obrotowy.
4. Równowartość w złotych kwoty w walucie obcej oblicza się według średniego kursu tej waluty ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski w dniu bilansowym, na który zostało sporządzone ostatnie zbadane sprawozdanie finansowe za rok obrotowy, o którym mowa w ust. 1 pkt 2 lit. b lub ust. 3.
5. W decyzji, o której mowa w ust. 1 pkt 3, Komisja może jednocześnie nałożyć karę pieniężną, o której mowa w ust. 1 pkt 2, jeżeli uzasadnia to charakter naruszeń, jakich dopuścił się kontrahent.
6. W przypadku dopuszczenia się przez kontrahenta naruszenia, o którym mowa w ust. 1, Komisja może:
1) nakazać osobom odpowiedzialnym za zaistniałe naruszenie zaprzestania działań skutkujących powstaniem naruszeń;
2) zawiesić w czynnościach członka zarządu tego podmiotu, którego działania lub zaniechania doprowadziły do naruszenia tego przepisu, na okres nie dłuższy niż 12 miesięcy.
7. W przypadku kontrahenta będącego funduszem inwestycyjnym kara pieniężna nakładana jest na towarzystwo funduszy inwestycyjnych będące organem tego funduszu, a sankcje, o których mowa w ust. 6:
1) pkt 1 – są nakładane na osoby odpowiedzialne w tym towarzystwie za zaistniałe naruszenie;
2) pkt 2 – są nakładane na członka zarządu tego towarzystwa.
8. W przypadku kontrahenta będącego alternatywną spółką inwestycyjną zarządzaną przez zewnętrznie zarządzającego ASI albo zarządzającego z UE, w rozumieniu ustawy o funduszach inwestycyjnych, kara pieniężna nakładana jest odpowiednio na zewnętrznie zarządzającego ASI albo zarządzającego z UE, a sankcje, o których mowa w ust. 6:
1) pkt 1 – są nakładane na osoby odpowiedzialne u zewnętrznie zarządzającego ASI albo u zarządzającego z UE za zaistniałe naruszenie;
2) pkt 2 – są nakładane na członka zarządu zewnętrznie zarządzającego ASI albo na członka zarządu zarządzającego z UE.
9. Komisja przekazuje do publicznej wiadomości informacje o:
1) treści rozstrzygnięcia w sprawach, o których mowa w ust. 1, 2 i 5–8, oraz o rodzaju i charakterze naruszenia, zawierające imię i nazwisko osoby fizycznej lub firmę (nazwę) kontrahenta, na których została nałożona sankcja,
2) złożeniu wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy – o ile Komisja przekazała do publicznej wiadomości informację o decyzji, której ten wniosek dotyczy,
3) treści rozstrzygnięcia ostatecznej decyzji
– zgodnie z zasadami określonymi w art. 26 rozporządzenia 2015/2365.
10. Przekazanie do publicznej wiadomości informacji określonych w ust. 9 pkt 1 lub 3 wymaga podjęcia przez Komisję uchwały.
11. Informacje, o których mowa w ust. 9, dotyczące imienia i nazwiska osoby, na którą została nałożona sankcja, Komisja udostępnia na swojej stronie internetowej przez okres roku, licząc od dnia ich udostępnienia.

Komisja, nakładając sankcje, o których mowa w art. 171c kompetencje Komisji wobec kontrahenta nie wykonującego lub nienależycie wykonującego obowiązki lub art. 171d kompetencje Komisji w przypadku ponownego wykorzystania instrumentów finansowych przez kontrahenta, uwzględnia okoliczności, o których mowa w art. 23 rozporządzenia 2015/2365.

1. Na każdego, kto narusza zakazy lub ograniczenia, o których mowa w art. 40 uchylony, art. 41 uchylony, art. 42 uchylony lub art. 45 uchylony rozporządzenia 600/2014, lub nie stosuje się do żądania, o którym mowa w art. 45 rozporządzenia 600/2014, Komisja może, w drodze decyzji, nałożyć karę pieniężną do wysokości 20 750 000 zł albo do wysokości kwoty stanowiącej równowartość 10% całkowitego rocznego przychodu wykazanego w ostatnim zbadanym sprawozdaniu finansowym za rok obrotowy, jeżeli przekracza ona 20 750 000 zł.
2. W przypadku gdy podmiot, o którym mowa w ust. 1, jest podmiotem dominującym, który sporządza skonsolidowane sprawozdanie finansowe, lub podmiotem zależnym od podmiotu dominującego, który sporządza skonsolidowane sprawozdanie finansowe, całkowity roczny przychód, o którym mowa w ust. 1, stanowi kwota całkowitego skonsolidowanego rocznego przychodu podmiotu dominującego ujawniona w ostatnim zbadanym skonsolidowanym sprawozdaniu finansowym za rok obrotowy.
3. Równowartość w złotych kwoty w walucie obcej oblicza się według średniego kursu tej waluty ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski w dniu bilansowym, na który zostało sporządzone ostatnie zbadane sprawozdanie finansowe za rok obrotowy, o którym mowa w ust. 1 lub 2.

1. Na każdego kto dokonuje lub zleca dokonanie realizacji programu odkupu, o którym mowa w art. 3 ust. 1 pkt 17 rozporządzenia 596/2014, lub stabilizacji, o której mowa w art. 3 ust. 2 lit. d tego rozporządzenia, z naruszeniem zasad określonych w prospekcie lub z naruszeniem art. 5 rozporządzenia 596/2014, lub z naruszeniem standardów technicznych, wydanych na podstawie art. 5 ust. 6 tego rozporządzenia, Komisja może, w drodze decyzji, nałożyć karę pieniężną do wysokości 500 000 zł.
1a. W przypadku gdy naruszenia, o którym mowa w ust. 1, dopuszcza się alternatywna spółka inwestycyjna, zarządzana przez zewnętrznie zarządzającego ASI, kara, o której mowa w ust. 1, jest nakładana na zewnętrznie zarządzającego ASI w rozumieniu ustawy o funduszach inwestycyjnych.
2. (uchylony)
3. Na każdego, kto nabywa, nie będąc uprawnionym, akcje spółki prowadzącej rynek regulowany, Komisja może, w drodze decyzji, nałożyć karę pieniężną do wysokości 1 000 000 zł.
4. Na każdego kto narusza obowiązek posiadania rozwiązań, systemów i procedur, o których mowa w art. 16 ust. 1 i 2 rozporządzenia 596/2014, lub nie przekazuje informacji, o których mowa w art. 16 ust. 1 i 2 tego rozporządzenia, lub przekazuje je z naruszeniem warunków określonych w tym przepisie, Komisja może, w drodze decyzji, nałożyć karę pieniężną:
1) w przypadku osób fizycznych – do wysokości 4 145 600 zł;
2) w przypadku innych podmiotów – do wysokości 10 364 000 zł lub do kwoty stanowiącej równowartość 2% całkowitego rocznego przychodu wykazanego w ostatnim zbadanym sprawozdaniu finansowym za rok obrotowy, jeżeli przekracza ona 10 364 000 zł.
4a. W przypadku gdy jest możliwe ustalenie kwoty korzyści osiągniętej lub straty unikniętej przez podmiot w wyniku naruszeń, o których mowa w ust. 4, zamiast kary, o której mowa w tym ustępie, Komisja może nałożyć karę pieniężną do wysokości trzykrotnej kwoty osiągniętej korzyści lub unikniętej straty.
5. (uchylony)
6. Tej samej karze podlega, kto dopuszcza się czynu określonego w ust. 1, 1a, 3 i 4, działając w imieniu lub w interesie osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej nieposiadającej osobowości prawnej.
7. Na każdego kto sporządza lub rozpowszechnia rekomendacje inwestycyjne lub inne informacje rekomendujące lub sugerujące strategię inwestycyjną z naruszeniem art. 20 ust. 1 rozporządzenia 596/2014 lub nie zachowuje należytej staranności przy dokonywaniu tych czynności, lub nie zapewnia rzetelności sporządzanych rekomendacji albo nie ujawnia swojego interesu i konfliktów interesów istniejących w chwili ich sporządzania lub rozpowszechniania, Komisja może, w drodze decyzji, nałożyć karę pieniężną:
1) w przypadku osób fizycznych – do wysokości 2 072 800 zł;
2) w przypadku innych podmiotów – do wysokości 4 145 600 zł lub do kwoty stanowiącej równowartość 2% całkowitego rocznego przychodu wykazanego w ostatnim zbadanym sprawozdaniu finansowym za rok obrotowy, jeżeli przekracza ona 4 145 600 zł.
7a. W przypadku gdy jest możliwe ustalenie kwoty korzyści osiągniętej lub straty unikniętej przez podmiot w wyniku naruszeń, o których mowa w ust. 7, zamiast kary, o której mowa w tym ustępie, Komisja może nałożyć karę pieniężną do wysokości trzykrotnej kwoty osiągniętej korzyści lub unikniętej straty.
8. W decyzji o nałożeniu kary Komisja może wyznaczyć termin ponownego wykonania obowiązku lub dokonania czynności wymaganej przepisami, których naruszenie było podstawą nałożenia kary pieniężnej. W razie bezskutecznego upływu tego terminu Komisja może powtórnie wydać decyzję o nałożeniu kary pieniężnej.
9. (uchylony)

1. Na kontrahentów finansowych w rozumieniu art. 2 pkt 8 rozporządzenia 648/2012, którzy nie wykonują lub nienależycie wykonują obowiązki, o których mowa w rozporządzeniu 648/2012, lub przepisach wydanych na jego podstawie, Komisja może, w drodze decyzji, nałożyć karę pieniężną do wysokości 10 000 000 zł, nie większą niż 10% całkowitego rocznego przychodu wykazanego w ostatnim zbadanym sprawozdaniu finansowym za rok obrotowy, a w przypadku braku obowiązku badania sprawozdania finansowego nie większą niż 10% całkowitego rocznego przychodu wykazanego w ostatnim zatwierdzonym sprawozdaniu finansowym za rok obrotowy.
2. Na kontrahentów finansowych, którzy nie wykonują lub nienależycie wykonują obowiązki określone w ust. 1, i którzy wbrew obowiązkowi nie sporządzili lub nie poddali badaniu sprawozdania finansowego, Komisja może, w drodze decyzji, nałożyć karę pieniężną do wysokości 10 000 000 zł.
3. Na kontrahentów finansowych, którzy nie wykonują lub nienależycie wykonują obowiązki określone w ust. 1, i którzy nie mają obowiązku sporządzenia sprawozdania finansowego, Komisja może, w drodze decyzji, nałożyć karę pieniężną do wysokości 1 000 000 zł.

1. Na kontrahentów niefinansowych w rozumieniu art. 2 pkt 9 rozporządzenia 648/2012, którzy nie wykonują lub nienależycie wykonują obowiązki, o których mowa w tym rozporządzeniu lub przepisach wydanych na jego podstawie, Komisja może, w drodze decyzji, nałożyć karę pieniężną do wysokości 1 000 000 zł, nie większą niż 10% całkowitego rocznego przychodu wykazanego w ostatnim zbadanym sprawozdaniu finansowym za rok obrotowy, a w przypadku braku obowiązku badania sprawozdania finansowego nie większą niż 10% całkowitego rocznego przychodu wykazanego w ostatnim zatwierdzonym sprawozdaniu finansowym za rok obrotowy.
2. Na kontrahentów niefinansowych, którzy nie wykonują lub nienależycie wykonują obowiązki określone w ust. 1, i którzy wbrew obowiązkowi nie sporządzili lub nie poddali badaniu sprawozdania finansowego, Komisja może, w drodze decyzji, nałożyć karę pieniężną do wysokości 1 000 000 zł.
3. Na kontrahentów niefinansowych, którzy nie wykonują lub nienależycie wykonują obowiązki określone w ust. 1, i którzy nie mają obowiązku sporządzenia sprawozdania finansowego, Komisja może, w drodze decyzji, nałożyć karę pieniężną do wysokości 500 000 zł.

1. W przypadku gdy:
1) CCP,
2) członek rozliczający w rozumieniu art. 2 katalog instrumentów finansowych pkt 14 rozporządzenia 648/2012,
3) klient w rozumieniu art. 2 katalog instrumentów finansowych pkt 15 rozporządzenia 648/2012, świadczący pośrednie usługi rozliczeniowe, o których mowa w rozdziale II rozporządzenia delegowanego Komisji (UE) nr 149/2013 z dnia 19 grudnia 2012 r. uzupełniającego rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 648/2012 w odniesieniu do regulacyjnych standardów technicznych dotyczących pośrednich uzgodnień rozliczeniowych, obowiązku rozliczania, rejestru publicznego, dostępu do systemu obrotu, kontrahentów niefinansowych, technik ograniczania ryzyka związanego z kontraktami pochodnymi będącymi przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym, które nie są rozliczane przez kontrahenta centralnego (Dz. Urz. UE L 52 z 23.02.2013, str. 11),
4) podmiot prowadzący system obrotu w rozumieniu art. 2 katalog instrumentów finansowych pkt 4 rozporządzenia 648/2012
− nie wykonuje lub nienależycie wykonuje obowiązki określone w rozporządzeniu 648/2012 lub przepisach wydanych na jego podstawie, Komisja może, w drodze decyzji, nałożyć na te podmioty karę pieniężną do wysokości 10 000 000 zł, nie większą niż 10% całkowitego rocznego przychodu wykazanego w ostatnim zbadanym sprawozdaniu finansowym za rok obrotowy, a w przypadku braku obowiązku badania sprawozdania finansowego nie większą niż 10% całkowitego rocznego przychodu wykazanego w ostatnim zatwierdzonym sprawozdaniu finansowym za rok obrotowy.
2. Na podmioty, o których mowa w ust. 1 pkt 1–3, które nie wykonują lub nienależycie wykonują obowiązki określone w tym przepisie, i które wbrew obowiązkowi nie sporządziły lub nie poddały badaniu sprawozdania finansowego, Komisja może, w drodze decyzji, nałożyć karę pieniężną do wysokości 10 000 000 zł.
3. Na podmioty, o których mowa w ust. 1, które nie wykonują lub nienależycie wykonują obowiązki określone w tym przepisie, i które nie mają obowiązku sporządzenia sprawozdania finansowego, Komisja może, w drodze decyzji, nałożyć karę pieniężną do wysokości 1 000 000 zł.
4. W przypadku gdy podmioty, o których mowa w ust. 1, nie wykonują lub nienależycie wykonują obowiązki, o których mowa w ust. 1, Komisja może, w drodze decyzji, nałożyć na osoby odpowiedzialne za ich niewykonanie lub nienależyte wykonanie karę pieniężną do wysokości 100 000 zł.
5. (uchylony)

1. W przypadku stwierdzenia okoliczności wskazujących na zagrożenie niewykonywania lub nienależytego wykonywania przez CCP zobowiązań wobec swoich członków lub naruszenia interesów uczestników obrotu, Komisja po zasięgnięciu opinii Prezesa Narodowego Banku Polskiego może:
1) zakazać na czas określony, nie dłuższy niż 6 miesięcy, inwestowania całości lub części kapitału własnego we wszystkie lub niektóre rodzaje instrumentów finansowych, o których mowa w art. 47 rozporządzenia 648/2012, lub nakazać wstrzymanie wypłat z zysku;
2) zakazać na czas określony, nie dłuższy niż 6 miesięcy, przyjmowania do rozliczania przez CCP wszystkich lub niektórych rodzajów transakcji.
2. W przypadku gdy niektóre inwestycje lub transakcje nie prowadzą do zwiększenia zagrożenia niewykonywania, lub nienależytego wykonywania przez CCP zobowiązań wobec swoich członków, lub zwiększenia zagrożenia naruszenia interesów uczestników obrotu, Komisja może w czasie trwania zakazu zezwolić na dokonanie niektórych inwestycji lub przyjęcie do rozliczenia niektórych transakcji.

1. W przypadku naruszenia obowiązku sporządzenia, utrzymywania lub aktualizacji planów naprawy, o którym mowa w art. 9 Zastępcy Przewodniczącego Komisji rozporządzenia 2021/23, lub obowiązku powiadomienia Komisji o wystąpieniu sytuacji, o której mowa w art. 70 ważność zezwoleń i decyzji wydanych przez znoszone organy ust. 1 rozporządzenia 2021/23, Komisja może, w drodze decyzji:
1) podać do publicznej wiadomości informację wskazującą osobę fizyczną, CCP lub inną osobę prawną odpowiedzialne za naruszenie, a także wskazującą charakter tego naruszenia;
2) nakazać osobie fizycznej, CCP lub innej osobie prawnej odpowiedzialnym za naruszenie zaprzestanie zachowania skutkującego naruszeniem oraz powstrzymanie się od takiego zachowania w przyszłości;
3) tymczasowo zakazać osobie fizycznej odpowiedzialnej za naruszenie pełnienia funkcji członka organu CCP lub funkcji kierowniczych w CCP;
4) nałożyć na osobę fizyczną odpowiedzialną za naruszenie karę pieniężną do wysokości:
a) 22 500 000 zł albo
b) dwukrotności kwoty korzyści uzyskanych lub strat unikniętych w wyniku naruszenia – w przypadku gdy jest możliwe ich ustalenie;
5) nałożyć na CCP lub inną osobę prawną odpowiedzialne za naruszenie karę pieniężną do wysokości:
a) 10% przychodu wykazanego w ostatnim zbadanym sprawozdaniu finansowym, a w przypadku braku takiego sprawozdania – w wysokości do 10% prognozowanego przychodu określonego na podstawie sytuacji ekonomiczno-finansowej tego CCP lub tej innej osoby prawnej, albo
b) dwukrotności kwoty korzyści uzyskanych lub strat unikniętych w wyniku naruszenia – w przypadku gdy jest możliwe ich ustalenie.
2. W przypadku gdy CCP lub inna osoba prawna, o których mowa w ust. 1 pkt 5, są podmiotami zależnymi, przy obliczaniu przychodu bierze się pod uwagę przychód wynikający ze skonsolidowanego sprawozdania finansowego jednostki dominującej najwyższego szczebla wykazany w ostatnim zbadanym sprawozdaniu finansowym, a w przypadku braku takiego sprawozdania – prognozowany przychód określony na podstawie sytuacji ekonomiczno-finansowej tej jednostki dominującej.
3. Wydając decyzję, o której mowa w ust. 1, Komisja uwzględnia okoliczności, o których mowa w art. 85 rozporządzenia 2021/23.

W przypadku, o którym mowa w art. 173e sankcje za naruszenie obowiązku sporządzenia, utrzymywania lub aktualizacji planów naprawy ust. 1, Komisja niezwłocznie podaje do publicznej wiadomości, w szczególności przez publikację na swojej stronie internetowej, informację o treści rozstrzygnięcia oraz o rodzaju i charakterze naruszenia, imieniu i nazwisku osoby fizycznej lub o firmie (nazwie) podmiotu, na który została nałożona sankcja zgodnie z art. 83 rozporządzenia 2021/23.

1. Na każdego kto, wbrew zakazowi, o którym mowa w art. 19 ust. 11 rozporządzenia 596/2014, w czasie trwania okresu zamkniętego, dokonuje transakcji na rachunek własny lub na rachunek osoby trzeciej, Komisja może nałożyć, w drodze decyzji, karę pieniężną do wysokości 2 072 800 zł.
2. W przypadku gdy jest możliwe ustalenie kwoty korzyści osiągniętej lub straty unikniętej przez podmiot w wyniku naruszeń, o których mowa w ust. 1, zamiast kary, o której mowa w tym ustępie, Komisja może nałożyć karę pieniężną do wysokości trzykrotnej kwoty osiągniętej korzyści lub unikniętej straty.
3. (uchylony)

1. W przypadku gdy emitent, na wniosek osoby pełniącej obowiązki zarządcze, udzielił zgody, o której mowa w art. 19 ust. 12 rozporządzenia 596/2014, z naruszeniem art 7–9 rozporządzenia delegowanego Komisji (UE) 2016/522 z dnia 17 grudnia 2015 r. uzupełniającego rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 596/2014 w kwestiach dotyczących wyłączenia niektórych organów publicznych i banków centralnych państw trzecich, okoliczności wskazujących na manipulację na rynku, progów powodujących powstanie obowiązku podania informacji do wiadomości publicznej, właściwych organów do celów powiadomień o opóźnieniach, zgody na obrót w okresach zamkniętych oraz rodzajów transakcji wykonywanych przez osoby pełniące obowiązki zarządcze podlegających obowiązkowi powiadomienia (Dz. Urz. UE L 88 z 05.04.2016, str. 1), Komisja może nałożyć na emitenta karę pieniężną do wysokości 4 145 600 zł.
2. W przypadku emitenta będącego funduszem inwestycyjnym albo alternatywną spółką inwestycyjną, kara pieniężna jest nakładana odpowiednio na towarzystwo funduszy inwestycyjnych będące organem tego funduszu inwestycyjnego, a w przypadku funduszu inwestycyjnego, co do którego towarzystwo funduszy inwestycyjnych zawarło umowę, o której mowa w art. 4 tworzenie, zarządzanie i reprezentowanie funduszu, organy funduszu ust. 1b ustawy o funduszach inwestycyjnych, na zarządzającego z UE, zewnętrznie zarządzającego ASI w rozumieniu ustawy o funduszach inwestycyjnych albo zarządzającego z UE w rozumieniu ustawy o funduszach inwestycyjnych, zarządzającego tą alternatywną spółką inwestycyjną.

1. Na każdego kto nie wykonał lub nienależycie wykonał obowiązek, o którym mowa w art. 19 ust. 1–7 rozporządzenia 596/2014, Komisja może, w drodze decyzji, nałożyć karę pieniężną:
1) w przypadku osób fizycznych – do wysokości 2 072 800 zł;
2) w przypadku innych podmiotów – do wysokości 4 145 600 zł.
2. (uchylony)
3. W przypadku gdy jest możliwe ustalenie kwoty korzyści osiągniętej lub straty unikniętej przez podmiot w wyniku naruszeń, o których mowa w ust. 1, zamiast kary, o której mowa w tym ustępie, Komisja może nałożyć karę pieniężną do wysokości trzykrotnej kwoty osiągniętej korzyści lub unikniętej straty.
4. W przypadku emitenta będącego funduszem inwestycyjnym albo alternatywną spółką inwestycyjną, kara pieniężna jest nakładana odpowiednio na towarzystwo funduszy inwestycyjnych będące organem tego funduszu inwestycyjnego, a w przypadku funduszu inwestycyjnego, co do którego towarzystwo funduszy inwestycyjnych zawarło umowę, o której mowa w art. 4 tworzenie, zarządzanie i reprezentowanie funduszu, organy funduszu ust. 1b ustawy o funduszach inwestycyjnych, na zarządzającego z UE, zewnętrznie zarządzającego ASI w rozumieniu ustawy o funduszach inwestycyjnych albo zarządzającego z UE w rozumieniu ustawy o funduszach inwestycyjnych, zarządzającego tą alternatywną spółką inwestycyjną.

W przypadku gdy uczestnik rynku uprawnień do emisji lub platforma aukcyjna nie wykonuje lub nienależycie wykonuje obowiązki, o których mowa w art. 18 ust. 1–5 rozporządzenia 596/2014, Komisja może nałożyć karę pieniężną do wysokości 4 145 600 zł lub do kwoty stanowiącej równowartość 2% całkowitego rocznego przychodu wykazanego w ostatnim zbadanym sprawozdaniu finansowym za rok obrotowy, jeżeli przekracza ona 4 145 600 zł.

1. W przypadku gdy emitent nie wykonuje lub nienależycie wykonuje obowiązki, o których mowa w art. 18 ust. 1–6 rozporządzenia 596/2014, Komisja może, w drodze decyzji, nałożyć karę pieniężną do wysokości 4 145 600 zł lub do kwoty stanowiącej równowartość 2% całkowitego rocznego przychodu wykazanego w ostatnim zbadanym sprawozdaniu finansowym za rok obrotowy, jeżeli przekracza ona 4 145 600 zł.
2. W przypadku naruszenia obowiązków, o których mowa w art. 18 ust. 1–6 rozporządzenia 596/2014, Komisja może nałożyć na osobę, która w tym okresie pełniła funkcję członka zarządu emitenta, zewnętrznie zarządzającego ASI lub zarządzającego z UE w rozumieniu ustawy o funduszach inwestycyjnych lub towarzystwa funduszy inwestycyjnych będącego organem funduszu inwestycyjnego zamkniętego, karę pieniężną do wysokości 2 072 800 zł.
3. Przepisy art. 96 przesłanki wykluczenia papierów wartościowych z obrotu lub nałożenia kary pieniężnej ust. 6 pkt 2 oraz ust. 7–8a ustawy o ofercie publicznej stosuje się odpowiednio.
4. W przypadku gdy jest możliwe ustalenie kwoty korzyści osiągniętej lub straty unikniętej przez emitenta w wyniku naruszeń, o których mowa w ust. 1, zamiast kary, o której mowa w ust. 1, Komisja może nałożyć karę pieniężną do wysokości trzykrotnej kwoty osiągniętej korzyści lub unikniętej straty.

W przypadku gdy emitent nie wykonuje obowiązków wynikających z art. 5 forma papierów wartościowych albo wykonuje je nienależycie, Komisja może nałożyć na niego karę pieniężną do wysokości 1 000 000 zł.

Na każdego, kto nie przekazał Komisji zgodnie z art. 110m uprawnienia Komisji do żądania informacji od spółki holdingowej ust. 1 i 2 i art. 110z uprawnienia Komisji do żądania informacji niezbędnych do wykonywania nadzoru ust. 1 i 3 informacji na żądanie skierowane przez Komisję lub jej upoważnionego przedstawiciela, Komisja może nałożyć karę pieniężną w wysokości do 1 000 000 zł. Komisja, ustalając karę pieniężną, uwzględnia w szczególności wagę żądanej informacji dla sprawowanego nadzoru oraz sytuację finansową podmiotu lub osoby, na które jest nakładana kara.

W przypadku stwierdzenia naruszenia przepisów rozporządzenia 596/2014 w zakresie wskazanym w art. 165 cofnięcie zezwolenia na prowadzenie rynku regulowanego ust. 1 pkt 5, art. 165a cofnięcie zezwolenia na prowadzenie platformy aukcyjnej ust. 1 pkt 6, art. 167 cofnięcie zezwolenia lub ograniczenie zakresu działalności maklerskiej ust. 1 pkt 1, art. 173 dokonywanie lub zlecanie realizacji prawa odkupu lub stabilizacji ceny instrumentów finansowych wbrew przepisom prawa, art. 174 dokonywanie niedopuszczalnych czynności w czasie trwania okresu zamkniętego, art. 175 niedopełnienie obowiązków informacyjnych, art. 175a niedopełnienie obowiązków w zakresie list osób mających dostęp do informacji poufnych lub art. 176 uprawnienia Komisji w przypadku niedopełnienia obowiązków przez emitenta Komisja może nakazać podmiotowi, który dopuścił się naruszenia, zaprzestania dalszego naruszania tych przepisów oraz zobowiązać go do podjęcia we wskazanym terminie działań, które mają zapobiegać naruszaniu tych przepisów w przyszłości. Środek ten może być stosowany bez względu na zastosowanie innych sankcji za naruszenie obowiązków, o których mowa w art. 165 cofnięcie zezwolenia na prowadzenie rynku regulowanego ust. 1 pkt 5, art. 165a cofnięcie zezwolenia na prowadzenie platformy aukcyjnej ust. 1 pkt 6, art. 167 cofnięcie zezwolenia lub ograniczenie zakresu działalności maklerskiej ust. 1 pkt 1, art. 173 dokonywanie lub zlecanie realizacji prawa odkupu lub stabilizacji ceny instrumentów finansowych wbrew przepisom prawa, art. 174 dokonywanie niedopuszczalnych czynności w czasie trwania okresu zamkniętego, art. 175 niedopełnienie obowiązków informacyjnych, art. 175a niedopełnienie obowiązków w zakresie list osób mających dostęp do informacji poufnych lub art. 176 uprawnienia Komisji w przypadku niedopełnienia obowiązków przez emitenta.

1. W przypadku stwierdzenia naruszenia przez osobę prawną lub jednostkę organizacyjną nieposiadającą osobowości prawnej przepisów rozporządzenia 596/2014 w zakresie wskazanym w art. 173 dokonywanie lub zlecanie realizacji prawa odkupu lub stabilizacji ceny instrumentów finansowych wbrew przepisom prawa, art. 174 dokonywanie niedopuszczalnych czynności w czasie trwania okresu zamkniętego, art. 175 niedopełnienie obowiązków informacyjnych lub art. 176 uprawnienia Komisji w przypadku niedopełnienia obowiązków przez emitenta, Komisja może, w drodze decyzji, zakazać osobie fizycznej, do której obowiązków należy zapewnienie przestrzegania przez tę osobę prawną lub tę jednostkę przepisów rozporządzenia 596/2014 w zakresie wskazanym w art. 173 dokonywanie lub zlecanie realizacji prawa odkupu lub stabilizacji ceny instrumentów finansowych wbrew przepisom prawa, art. 174 dokonywanie niedopuszczalnych czynności w czasie trwania okresu zamkniętego, art. 175 niedopełnienie obowiązków informacyjnych lub art. 176 uprawnienia Komisji w przypadku niedopełnienia obowiązków przez emitenta, zawierania, na rachunek własny lub na rachunek osoby trzeciej, transakcji, których przedmiotem są instrumenty finansowe, dopuszczone do obrotu na rynku regulowanym lub wprowadzone do obrotu w ASO, na czas określony, nieprzekraczający 5 lat. Środek ten może być stosowany bez względu na zastosowanie innych sankcji za naruszenie obowiązków, o których mowa w art. 173 dokonywanie lub zlecanie realizacji prawa odkupu lub stabilizacji ceny instrumentów finansowych wbrew przepisom prawa, art. 174 dokonywanie niedopuszczalnych czynności w czasie trwania okresu zamkniętego, art. 175 niedopełnienie obowiązków informacyjnych i art. 176 uprawnienia Komisji w przypadku niedopełnienia obowiązków przez emitenta.
2. W przypadku stwierdzenia naruszenia przepisów rozporządzenia 596/2014 w zakresie wskazanym w art. 173 dokonywanie lub zlecanie realizacji prawa odkupu lub stabilizacji ceny instrumentów finansowych wbrew przepisom prawa, art. 174 dokonywanie niedopuszczalnych czynności w czasie trwania okresu zamkniętego, art. 175 niedopełnienie obowiązków informacyjnych lub art. 176 uprawnienia Komisji w przypadku niedopełnienia obowiązków przez emitenta, przez osobę fizyczną, Komisja może, w decyzji w sprawie zastosowania środków, o których mowa w art. 173 dokonywanie lub zlecanie realizacji prawa odkupu lub stabilizacji ceny instrumentów finansowych wbrew przepisom prawa, art. 174 dokonywanie niedopuszczalnych czynności w czasie trwania okresu zamkniętego, art. 175 niedopełnienie obowiązków informacyjnych lub art. 176 uprawnienia Komisji w przypadku niedopełnienia obowiązków przez emitenta, zakazać tej osobie fizycznej zawierania, na rachunek własny lub na rachunek osoby trzeciej, transakcji, których przedmiotem są instrumenty finansowe, dopuszczone do obrotu na rynku regulowanym lub wprowadzone do obrotu w ASO, na czas określony, nieprzekraczający 5 lat.

W przypadku gdy podmiot, o którym mowa w art. 173 dokonywanie lub zlecanie realizacji prawa odkupu lub stabilizacji ceny instrumentów finansowych wbrew przepisom prawa ust. 4 lub 7, art. 175a niedopełnienie obowiązków w zakresie list osób mających dostęp do informacji poufnych lub art. 176 uprawnienia Komisji w przypadku niedopełnienia obowiązków przez emitenta ust. 1, jest jednostką dominującą, która sporządza skonsolidowane sprawozdanie finansowe, całkowity roczny przychód, o którym mowa w art. 173 dokonywanie lub zlecanie realizacji prawa odkupu lub stabilizacji ceny instrumentów finansowych wbrew przepisom prawa ust. 4 pkt 2 lub ust. 7 pkt 2, art. 175a niedopełnienie obowiązków w zakresie list osób mających dostęp do informacji poufnych lub art. 176 uprawnienia Komisji w przypadku niedopełnienia obowiązków przez emitenta ust. 1, stanowi kwota całkowitego skonsolidowanego rocznego przychodu tego podmiotu ujawniona w ostatnim zbadanym skonsolidowanym sprawozdaniu finansowym za rok obrotowy.

Komisja, nakładając sankcję, o której mowa w art 173–176, uwzględnia okoliczności, o których mowa w art. 31 ust. 1 rozporządzenia 596/2014.

1. Na każdego, kto narusza ustalone przez Komisję limity pozycji, o których mowa w art. 32c decyzja w sprawie ustalenia limitów otwartych pozycji dla towarowych instrumentów pochodnych ust. 1, Komisja może, w drodze decyzji, nałożyć karę pieniężną do wysokości 20 750 000 zł albo kwoty stanowiącej równowartość 10% całkowitego rocznego przychodu wykazanego w ostatnim zbadanym sprawozdaniu finansowym za rok obrotowy, jeżeli przekracza ona 20 750 000 zł.
2. W przypadku gdy jest możliwe ustalenie kwoty korzyści osiągniętej w wyniku naruszenia, o którym mowa w ust. 1, kara pieniężna, o której mowa w ust. 1, może zostać nałożona do wysokości dwukrotności kwoty osiągniętej korzyści.
3. W przypadku gdy podmiot naruszający limit pozycji jest podmiotem dominującym, który sporządza skonsolidowane sprawozdanie finansowe, lub podmiotem zależnym od podmiotu dominującego, który sporządza skonsolidowane sprawozdanie finansowe, całkowity roczny przychód, o którym mowa w ust. 1, stanowi kwota całkowitego skonsolidowanego rocznego przychodu podmiotu dominującego ujawniona w ostatnim zbadanym skonsolidowanym sprawozdaniu finansowym za rok obrotowy.
4. Równowartość w złotych kwoty w walucie obcej oblicza się według średniego kursu tej waluty ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski w dniu bilansowym, na który zostało sporządzone ostatnie zbadane sprawozdanie finansowe za rok obrotowy, o którym mowa w ust. 1 lub 3.
5. Komisja, ustalając wysokość kary pieniężnej, o której mowa w ust. 1, uwzględnia w szczególności:
1) wagę naruszenia i czas jego trwania;
2) stopień przyczynienia się osoby, na którą jest nakładana kara, do powstania naruszenia;
3) sytuację finansową osoby, na którą jest nakładana kara;
4) skalę korzyści uzyskanych przez osobę, na którą jest nakładana kara, jeżeli można te korzyści ustalić;
5) straty poniesione przez podmioty trzecie w związku z naruszeniem, jeżeli można je ustalić;
6) stopień naprawienia szkody wyrządzonej inwestorom wskutek działań osoby, na którą jest nakładana kara;
7) gotowość do współpracy z Komisją podczas wyjaśniania okoliczności naruszenia;
8) uprzednie naruszenia przepisów prawa regulujących funkcjonowanie rynku finansowego popełnione przez osobę, na którą jest nakładana kara;
9) wpływ posiadanej pozycji w towarowym instrumencie pochodnym na ważny interes publiczny lub wykonanie obowiązków wynikających z przepisów prawa regulujących funkcjonowanie rynku towaru stanowiącego instrument bazowy dla towarowego instrumentu pochodnego, w stosunku do którego nastąpiło przekroczenie limitu pozycji.
6. Jeżeli zachowanie limitów pozycji ustalonych przez Komisję nie jest możliwe bez naruszenia przez podmiot naruszający limit pozycji obowiązków wynikających z przepisów prawa regulujących funkcjonowanie rynku towaru stanowiącego instrument bazowy dla towarowego instrumentu pochodnego, w stosunku do którego nastąpiło przekroczenie limitu pozycji, Komisja odstępuje od wymierzenia kary.

1. Komisja przekazuje do publicznej wiadomości, przez zamieszczenie na swojej stronie internetowej:
1) informację o treści rozstrzygnięcia oraz o rodzaju i charakterze naruszenia, zawierającą imię i nazwisko osoby fizycznej lub firmę (nazwę) innego podmiotu, na który nałożona została sankcja, o której mowa w art. 165 cofnięcie zezwolenia na prowadzenie rynku regulowanego, art 165b–165e, art. 166a kompetencje KNF w razie naruszenia przepisów prawa przez podmiot prowadzący zagraniczny rynek regulowany, art. 167 cofnięcie zezwolenia lub ograniczenie zakresu działalności maklerskiej, art. 167d uprawnienia Komisji wobec firmy inwestycyjnej naruszającej przepisy w zakresie lokat strukturyzowanych, art. 168a uprawnienia Komisji wobec zagranicznej firmy inwestycyjnej prowadzącej działalność w Polsce, art. 169 wezwanie zagranicznej firmy inwestycyjnej prowadzącej działalność w Polsce do zaprzestania naruszeń prawa i art. 169a uprawnienia Komisji w przypadku naruszania przepisów regulujących działalność maklerską;
2) w przypadku złożenia wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy – informację o jego złożeniu, jeżeli Komisja przekazała do publicznej wiadomości informację o decyzji, której ten wniosek dotyczy;
3) informację o treści rozstrzygnięcia ostatecznej decyzji.
2. Przekazanie do publicznej wiadomości informacji, o której mowa w ust. 1 pkt 1, następuje po doręczeniu decyzji stronie postępowania.
3. Komisja może, w drodze uchwały, opóźnić przekazanie do publicznej wiadomości informacji o decyzji, o której mowa w ust. 1, lub przekazać taką informację bez wskazywania osoby fizycznej lub innego podmiotu, na który została nałożona sankcja, w przypadku stwierdzenia, że podanie takiej informacji do publicznej wiadomości:
1) wyrządziłoby niewspółmierną i znaczącą szkodę uczestnikom rynku finansowego;
2) w przypadku danych osobowych lub nazwy podmiotu – jest nieproporcjonalne do wagi stwierdzonego naruszenia;
3) stanowiłoby poważne zagrożenie dla stabilności systemu finansowego lub będącego w toku postępowania administracyjnego, wyjaśniającego lub karnego.
4. Komisja może nie przekazywać do publicznej wiadomości informacji o sankcjach nałożonych na podstawie art. 165 cofnięcie zezwolenia na prowadzenie rynku regulowanego, art 165b–165e, art. 166a kompetencje KNF w razie naruszenia przepisów prawa przez podmiot prowadzący zagraniczny rynek regulowany, art. 167 cofnięcie zezwolenia lub ograniczenie zakresu działalności maklerskiej, art. 167d uprawnienia Komisji wobec firmy inwestycyjnej naruszającej przepisy w zakresie lokat strukturyzowanych, art. 168a uprawnienia Komisji wobec zagranicznej firmy inwestycyjnej prowadzącej działalność w Polsce, art. 169 wezwanie zagranicznej firmy inwestycyjnej prowadzącej działalność w Polsce do zaprzestania naruszeń prawa i art. 169a uprawnienia Komisji w przypadku naruszania przepisów regulujących działalność maklerską w przypadku stwierdzenia, że podanie takiej informacji do publicznej wiadomości mogłoby:
1) naruszyć stabilność systemu finansowego lub
2) wyrządzić niewspółmierną i znaczącą szkodę podmiotom, które dopuściły się naruszenia.
5. W przypadku gdy Komisja nie przekazała do publicznej wiadomości informacji o imieniu i nazwisku osoby fizycznej lub firmie (nazwie) innego podmiotu, może upublicznić te dane, jeżeli ustały przesłanki, o których mowa w ust. 3 pkt 1.
6. Informacje, o których mowa w ust. 1, są dostępne na stronie internetowej Komisji przez co najmniej 5 lat, licząc od dnia ich udostępnienia, z tym że informacje dotyczące imienia i nazwiska osoby, na którą została nałożona sankcja, są dostępne na tej stronie przez rok. Usunięcie danych ze strony internetowej następuje na wniosek podmiotu, który dopuścił się naruszenia.
7. Komisja informuje Europejski Urząd Nadzoru Giełd i Papierów Wartościowych o nieprzekazaniu do publicznej wiadomości informacji zgodnie z ust. 4. Komisja informuje ten Urząd również o złożeniu przez stronę wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy oraz o treści rozstrzygnięcia ostatecznej decyzji.
8. Komisja przekazuje Europejskiemu Urzędowi Nadzoru Giełd i Papierów Wartościowych raz w roku informację zbiorczą o zastosowaniu środków, o których mowa w ust. 1, 3 i 4.
9. W przypadku nałożenia sankcji, o której mowa w art. 167f cofnięcie zezwolenie albo ograniczenie zakresu prowadzonej działalności maklerskiej, na bank państwowy prowadzący działalność maklerską stosuje się odpowiednio przepisy ust. 1–6.

1. W przypadku gdy:
1) administrator narusza wymogi w zakresie zarządzania i kontroli sprawowanych przez administratora, określone w art 4–10 rozporządzenia 2016/1011,
2) administrator narusza wymogi dotyczące danych wejściowych, metod wyznaczania wskaźnika referencyjnego lub zgłaszania naruszeń, określone w art 11–14 rozporządzenia 2016/1011, inne niż wymogi określone w art. 11 ust. 1 lit. d lub ust. 4 tego rozporządzenia,
3) administrator narusza wymogi w zakresie kodeksu postępowania, określone w art. 15 rozporządzenia 2016/1011,
4) podmiot nadzorowany przekazujący dane, w rozumieniu art. 3 ust. 1 pkt 10 rozporządzenia 2016/1011, narusza wymogi w zakresie zarządzania i kontroli, określone w art. 16 tego rozporządzenia,
5) administrator narusza wymogi dotyczące kluczowego wskaźnika referencyjnego, określone w art. 21 rozporządzenia 2016/1011,
6) administrator lub podmiot nadzorowany przekazujący dane, w rozumieniu art. 3 ust. 1 pkt 10 rozporządzenia 2016/1011, narusza wymogi dotyczące przekazywania danych na potrzeby kluczowego wskaźnika referencyjnego, określone w art. 23 rozporządzenia 2016/1011,
7) administrator narusza wymogi dotyczące istotnego wskaźnika referencyjnego, określone w art. 24 lub art. 25 rozporządzenia 2016/1011,
8) administrator narusza wymogi dotyczące pozaistotnego wskaźnika referencyjnego, określone w art. 26 rozporządzenia 2016/1011,
9) administrator narusza wymogi w zakresie oświadczenia, określone w art. 27 rozporządzenia 2016/1011,
10) administrator narusza wymogi w zakresie procedury, określone w art. 28 ust. 1 rozporządzenia 2016/1011,
11) podmiot nadzorowany w rozumieniu art. 3 ust. 1 pkt 17 rozporządzenia 2016/1011 narusza wymogi określone w art. 28 ust. 2 rozporządzenia 2016/1011,
12) podmiot nadzorowany w rozumieniu art. 3 objaśnienie pojęć ust. 1 pkt 17 rozporządzenia 2016/1011 narusza wymogi w zakresie stosowania wskaźników referencyjnych, określone w art. 29 rozporządzenia 2016/1011
– Komisja może nałożyć, odpowiednio na administratora, podmiot nadzorowany przekazujący dane albo na podmiot nadzorowany, karę pieniężną do wysokości 2 212 750 zł – w przypadku osoby fizycznej, a w przypadku administratora, podmiotu nadzorowanego przekazującego dane oraz podmiotu nadzorowanego niebędących osobami fizycznymi – karę pieniężną do wysokości 4 425 500 zł albo do wysokości kwoty stanowiącej równowartość 10% całkowitego rocznego przychodu wykazanego w ostatnim zbadanym sprawozdaniu finansowym za rok obrotowy, jeżeli przekracza ona 4 425 500 zł.
2. W przypadku gdy administrator narusza art. 11 ust. 1 lit. d lub ust. 4 rozporządzenia 2016/1011, Komisja może nałożyć na administratora karę pieniężną:
1) w przypadku administratora będącego osobą fizyczną – do wysokości 442 550 zł;
2) w przypadku administratora niebędącego osobą fizyczną – do wysokości 1 106 375 zł albo do wysokości kwoty stanowiącej równowartość 2% całkowitego rocznego przychodu wykazanego w ostatnim zbadanym sprawozdaniu finansowym za rok obrotowy, jeżeli przekracza ona 1 106 375 zł.
3. W przypadku gdy jest możliwe ustalenie kwoty korzyści osiągniętej lub straty unikniętej odpowiednio przez administratora, podmiot nadzorowany przekazujący dane albo przez podmiot nadzorowany w wyniku naruszeń, o których mowa w ust. 1 lub 2, kara pieniężna, o której mowa w tych przepisach, może zostać nałożona do wysokości trzykrotności kwoty osiągniętej korzyści lub unikniętej straty.
4. W przypadku gdy administrator, podmiot nadzorowany przekazujący dane albo podmiot nadzorowany jest podmiotem dominującym, który sporządza skonsolidowane sprawozdanie finansowe, lub podmiotem zależnym od podmiotu dominującego, który sporządza skonsolidowane sprawozdanie finansowe, całkowity roczny przychód, o którym mowa w ust. 1 lub 2, stanowi kwota całkowitego skonsolidowanego rocznego przychodu podmiotu dominującego ujawniona w ostatnim zbadanym skonsolidowanym sprawozdaniu finansowym za rok obrotowy.
5. Równowartość w złotych kwoty w walucie obcej oblicza się według średniego kursu tej waluty ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski w dniu bilansowym, na który zostało sporządzone ostatnie zbadane sprawozdanie finansowe za rok obrotowy, o którym mowa w ust. 1, 2 lub 4.
6. W decyzji o nałożeniu kary Komisja może wyznaczyć termin wykonania obowiązku lub dokonania czynności wymaganej przepisami, których naruszenie było podstawą nałożenia kary pieniężnej. W razie bezskutecznego upływu tego terminu Komisja może powtórnie wydać decyzję o nałożeniu kary pieniężnej, o której mowa odpowiednio w ust. 1 albo 2.
7. W przypadku gdy administrator, podmiot nadzorowany przekazujący dane albo podmiot nadzorowany narusza wymogi, o których mowa w ust. 1, Komisja może również nakazać zaprzestanie działań skutkujących powstaniem naruszeń i niepodejmowanie tych działań w przyszłości.
8. W przypadku gdy administrator, podmiot nadzorowany przekazujący dane albo podmiot nadzorowany narusza wymogi, o których mowa w ust. 1, Komisja może również:
1) zawiesić w czynnościach członka zarządu odpowiedzialnego za stwierdzone naruszenie na okres nie dłuższy niż 12 miesięcy;
2) nakazać odwołanie członka zarządu odpowiedzialnego za stwierdzone naruszenie – w przypadku gdy naruszenia, o których mowa w ust. 1, mają charakter poważny i systematyczny.

1. Komisja może cofnąć albo zawiesić, na okres 6 miesięcy, zezwolenie udzielone administratorowi na podstawie art. 34 ust. 1 rozporządzenia 2016/1011 lub jego rejestrację w przypadkach określonych w art. 35 uchylony ust. 1 tego rozporządzenia.
2. W okresie, na który Komisja zawiesiła administratorowi zezwolenie lub rejestrację, w przypadkach określonych w art. 35 ust. 3 rozporządzenia 2016/1011 Komisja może zezwolić na kontynuowanie opracowywania wskaźnika referencyjnego.
3. W decyzji w sprawie cofnięcia albo zawieszenia zezwolenia lub rejestracji udzielonych administratorowi na podstawie art. 34 ust. 1 rozporządzenia 2016/1011 Komisja może jednocześnie nałożyć karę pieniężną, o której mowa w art. 176i kary nakładane przez Komisję na administratora ust. 1 albo 2, jeżeli uzasadnia to charakter naruszeń, jakich dopuścił się administrator.
4. Decyzja podlega ogłoszeniu w Dzienniku Urzędowym Komisji Nadzoru Finansowego.
5. Komisja, w terminie 5 dni roboczych, informuje Europejski Urząd Nadzoru Giełd i Papierów Wartościowych o cofnięciu oraz zawieszeniu zezwolenia lub rejestracji, o których mowa w ust. 1.

1. Komisja może cofnąć albo zawiesić, na okres 6 miesięcy, uznanie udzielone administratorowi mającemu siedzibę lub miejsce zamieszkania w państwie innym niż państwo członkowskie na podstawie art. 32 ust. 5 rozporządzenia 2016/1011, w przypadkach określonych w art. 32 ust. 8 tego rozporządzenia.
2. Decyzja podlega ogłoszeniu w Dzienniku Urzędowym Komisji Nadzoru Finansowego.

1. Komisja może nakazać administratorowi lub innemu podmiotowi nadzorowanemu zaprzestanie stosowania danego wskaźnika referencyjnego, zatwierdzonego na podstawie art. 33 ust. 1 rozporządzenia 2016/1011, w przypadku gdy przestały być spełnione warunki określone w art. 33 ust. 1 rozporządzenia 2016/1011.
2. Decyzja podlega ogłoszeniu w Dzienniku Urzędowym Komisji Nadzoru Finansowego.

Komisja, nakładając sankcje, o których mowa w art 176i–176l, uwzględnia okoliczności określone w art. 43 ust. 1 rozporządzenia 2016/1011.

1. Komisja, w drodze uchwały, przekazuje do publicznej wiadomości informacje o wydaniu decyzji, o których mowa w art 176i–176l, w zakresie określonym w art. 45 rozporządzenia 2016/1011 i w sposób określony w tym przepisie.
2. Informacje, o których mowa w ust. 1, dotyczące imienia i nazwiska osoby, której dotyczy decyzja, Komisja udostępnia na swojej stronie internetowej przez okres roku, licząc od dnia ich udostępnienia.

1. Wystawiający świadectwo odpowiada za szkodę wyrządzoną wskutek wystawienia świadectwa nieważnego, wydania świadectwa osobie nieuprawnionej lub niedokonania blokady papierów wartościowych w związku z wystawieniem świadectwa, chyba że szkoda nastąpiła z powodu siły wyższej albo wyłącznie z winy poszkodowanego lub osoby trzeciej, za którą wystawiający nie ponosi odpowiedzialności.
2. Jeżeli wystawiający świadectwo działał na zlecenie innej osoby, odpowiedzialność wystawiającego i zleceniodawcy jest solidarna i nie można jej ograniczyć lub wyłączyć z góry.

Kto bez wymaganego zezwolenia lub upoważnienia zawartego w odrębnych przepisach albo nie będąc do tego uprawnionym w inny sposób określony w ustawie, prowadzi działalność w zakresie obrotu instrumentami finansowymi, podlega grzywnie do 5 000 000 zł albo karze pozbawienia wolności do lat 5, albo obu tym karom łącznie.

Kto, nie będąc do tego uprawnionym, używa oznaczeń, o których mowa w art. 21 zakres działalności spółki prowadzącej rynek regulowany ust. 4a i 5,
podlega grzywnie do 1 000 000 zł albo karze pozbawienia wolności do lat 2, albo obu tym karom łącznie.

Kto bez wymaganego zezwolenia lub upoważnienia zawartego w odrębnych przepisach albo nie będąc do tego uprawnionym w inny sposób określony w przepisach ustawy lub rozporządzenia 2016/1011 prowadzi działalność w zakresie sprawowania kontroli nad opracowywaniem wskaźnika referencyjnego,
podlega grzywnie do 5 000 000 zł.

Kto, działając w imieniu lub na rachunek emitenta lub agenta emisji, w celu doprowadzenia do zarejestrowania papierów wartościowych w depozycie papierów wartościowych, przekazuje Krajowemu Depozytowi lub spółce, której Krajowy Depozyt przekazał wykonywanie czynności z zakresu zadań, o których mowa w art. 48 zadania Krajowego Depozytu ust. 1 pkt 1, nieprawdziwe informacje lub zataja prawdziwe informacje dotyczące tych papierów wartościowych lub emitenta, które są istotne dla oceny dopuszczalności dokonania tej rejestracji,
podlega grzywnie do 2 000 000 zł.

1. Kto, będąc osobą uprawnioną do reprezentowania emitenta, dopuszcza do tego, że emitent nie wykonuje obowiązków, o których mowa w art. 7b obowiązki informacyjne emitenta papierów wartościowych wobec Krajowego Depozytu lub art. 7c przekazanie informacji Krajowemu Depozytowi przez emitenta lub agenta emisji, albo wykonuje je nienależycie, podlega grzywnie do 2 000 000 zł.
2. Tej samej karze podlega, kto przekazuje Krajowemu Depozytowi nieprawdziwe dane, o których mowa w art. 7b obowiązki informacyjne emitenta papierów wartościowych wobec Krajowego Depozytu lub art. 7c przekazanie informacji Krajowemu Depozytowi przez emitenta lub agenta emisji, lub zataja prawdziwe dane.

Kto, będąc do tego obowiązanym, nie opracowuje, nie przekazuje lub nie publikuje dokumentów, o których mowa w art. 131o polityka dotycząca zaangażowania ust. 1, 3 i 4 lub art. 131q przekazywanie informacji dotyczącej zgodności przyjętej strategii inwestycyjnej i jej realizacji z ustaleniami ust. 1,
podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku.

Kto, będąc odpowiedzialnym za informacje zawarte w polityce dotyczącej zaangażowania, o której mowa w art. 131o polityka dotycząca zaangażowania, podaje w niej nieprawdziwe dane lub zataja prawdziwe dane wpływające w istotny sposób na treść tej polityki,
podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku.

Kto, będąc odpowiedzialnym za informacje, o których mowa w art. 131q przekazywanie informacji dotyczącej zgodności przyjętej strategii inwestycyjnej i jej realizacji z ustaleniami, podaje w nich nieprawdziwe dane lub zataja prawdziwe dane wpływające w istotny sposób na treść tych informacji,
podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku.

Kto, działając w imieniu lub na rachunek emitenta lub będąc osobą uprawnioną do reprezentowania emitenta, ujawnia agentowi emisji nieprawdziwe lub nierzetelne dane, lub podaje nieprawdziwe informacje lub zataja prawdziwe informacje dotyczące papierów wartościowych lub emitenta, które są istotne dla realizacji przez agenta emisji obowiązków wskazanych w art. 7a umowa o wykonywanie funkcji agenta emisji ust. 4, dopuszczając do tego, że agent emisji nie wykonuje obowiązków, o których mowa w art. 7a umowa o wykonywanie funkcji agenta emisji ust. 4, albo wykonuje je nienależycie,
podlega grzywnie do 2 000 000 zł.

1. Kto wystawia fałszywe świadectwo, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku.
2. Tej samej karze podlega, kto posługuje się fałszywym świadectwem.

Kto, będąc obowiązanym do zachowania tajemnicy zawodowej albo tajemnicy służbowej w rozumieniu rozporządzenia 236/2012 lub rozporządzenia 648/2012, ujawnia lub wykorzystuje w obrocie instrumentami finansowymi informacje stanowiące taką tajemnicę, podlega grzywnie do 1 000 000 zł albo karze pozbawienia wolności do lat 3, albo obu tym karom łącznie.

Kto wbrew obowiązkowi określonemu w art. 28 ust. 4, art. 33 ust. 5, art. 83 lub art. 84 rozporządzenia 648/2012 ujawnia informacje poufne w rozumieniu tego rozporządzenia lub wykorzystuje takie informacje do celów innych niż określone w tym rozporządzeniu, podlega grzywnie do 1 000 000 zł albo karze pozbawienia wolności do lat 3, albo obu tym karom łącznie.

Kto wbrew zakazowi, o którym mowa w art. 14 lit. c rozporządzenia 596/2014, ujawnia informację poufną,
podlega grzywnie do 2 000 000 zł albo karze pozbawienia wolności do lat 4, albo obu tym karom łącznie.

1. Kto wbrew zakazowi, o którym mowa w art. 14 lit. a rozporządzenia 596/2014, wykorzystuje informację poufną,
podlega grzywnie do 5 000 000 zł albo karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5, albo obu tym karom łącznie.
2. (uchylony)

Kto wbrew zakazowi, o którym mowa w art. 14 lit. b rozporządzenia 596/2014, udziela rekomendacji lub nakłania do nabycia lub zbycia instrumentów finansowych, których dotyczy informacja poufna, podlega grzywnie do 2 000 000 zł albo karze pozbawienia wolności do lat 4, albo obu tym karom łącznie.

1. Kto wbrew zakazowi, o którym mowa w art. 15 rozporządzenia 596/2014, dokonuje manipulacji, o której mowa w art. 12 tego rozporządzenia,
podlega grzywnie do 5 000 000 zł albo karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5, albo obu tym karom łącznie.
2. Kto wchodzi w porozumienie z inną osobą mające na celu manipulację, o której mowa w art. 12 rozporządzenia 596/2014,
podlega grzywnie do 2 000 000 zł.

1. Kto uniemożliwia lub utrudnia przeprowadzanie czynności, o których mowa w art. 30 uprawnienia nadzorcze KNF wobec spółki prowadzącej rynek regulowany ust. 1–3, art. 32d uprawnienia Komisji do żądania od podmiotu finansowego dokumentów i wyjaśnień, art. 79 agent firmy inwestycyjnej ust. 11, art. 88 uprawnienia nadzorcze KNF wobec firmy inwestycyjnej, art. 90 postępowanie z dokumentami firmy inwestycyjnej po zaprzestaniu działalności ust. 2 i 3 oraz art. 122 uprawnienia nadzorcze KNF wobec banku powierniczego, podlega karze aresztu, ograniczenia wolności albo grzywny.
2. Tej samej karze podlega, kto działając w imieniu lub w interesie osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej nieposiadającej osobowości prawnej:
1) wbrew nakazowi określonemu w art. 89 wygaśnięcie zezwolenia na prowadzenie działalności maklerskiej, ust. 4 nie dokonuje przeniesienia papierów wartościowych, innych instrumentów finansowych i środków pieniężnych lub dokumentów związanych z prowadzeniem tych rachunków;
2) wbrew obowiązkowi, o którym mowa w art. 90 postępowanie z dokumentami firmy inwestycyjnej po zaprzestaniu działalności ust. 1, nie archiwizuje lub nie przechowuje dokumentów lub innych nośników informacji związanych z prowadzeniem działalności maklerskiej lub powierniczej.
3. Orzekanie w sprawach określonych w ust. 1 i 2 następuje w trybie przepisów o postępowaniu w sprawach o wykroczenia.

W ustawie z dnia 24 marca 1920 r. o nabywaniu nieruchomości przez cudzoziemców (Dz. U. z 2004 r. poz. 1758 oraz z 2005 r. poz. 788): (zmiany pominięte).

W ustawie z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego (Dz. U. poz. 296, z późn. zm.) wprowadza się następujące zmiany:(zmiany pominięte).

W ustawie z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2002 r. poz. 968, z późn. zm.) wprowadza się następujące zmiany: (zmiany pominięte).

W ustawie z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. poz. 176, z późn. zm.) wprowadza się następujące zmiany:(zmiany pominięte).

W ustawie z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. poz. 654, z późn. zm.) wprowadza się następujące zmiany: (zmiany pominięte).

W ustawie z dnia 14 grudnia 1994 r. o Bankowym Funduszu Gwarancyjnym (Dz. U. z 2000 r. poz. 131, z późn. zm.) wprowadza się następujące zmiany: (zmiany pominięte).

W ustawie z dnia 29 czerwca 1995 r. o obligacjach (Dz. U. z 2001 r. poz. 1300, z późn. zm.): (zmiany pominięte).

W ustawie z dnia 21 czerwca 1996 r. o urzędach i izbach skarbowych (Dz. U. z 2004 r. poz. 1267 i poz. 2703): (zmiany pominięte).

W ustawie z dnia 8 sierpnia 1996 r. o zasadach wykonywania uprawnień przysługujących Skarbowi Państwa (Dz. U. poz. 493, z późn. zm.): (zmiany pominięte).

W ustawie z dnia 6 grudnia 1996 r. o zastawie rejestrowym i rejestrze zastawów (Dz. U. poz. 703, z późn. zm.) wprowadza się następujące zmiany: (zmiany pominięte).

W ustawie z dnia 8 maja 1997 r. o poręczeniach i gwarancjach udzielanych przez Skarb Państwa oraz niektóre osoby prawne (Dz. U. z 2003 r. poz. 1689, z późn. zm.) wprowadza się następujące zmiany: (zmiany pominięte).

W ustawie z dnia 28 sierpnia 1997 r. o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych (Dz. U. z 2004 r. poz. 1667 oraz z 2005 r. poz. 1202) wprowadza się następujące zmiany: (zmiany pominięte).

W ustawie z dnia 29 sierpnia 1997 r. o komornikach sądowych i egzekucji (Dz. U. poz. 882, z późn. zm.): (zmiany pominięte).

W ustawie z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Prawo bankowe (Dz. U. z 2002 r. poz. 665, z późn. zm.) wprowadza się następujące zmiany: (zmiany pominięte).

W ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. poz. 887, z późn. zm.): (zmiany pominięte).

W ustawie z dnia 15 września 2000 r. - Kodeks spółek handlowych (Dz. U. poz. 1037, z późn. zm.) wprowadza się następujące zmiany: (zmiany pominięte).

W ustawie z dnia 26 października 2000 r. o giełdach towarowych (Dz. U. z 2005 r. poz. 1019 i poz. 1537) wprowadza się następujące zmiany: (zmiany pominięte).

W ustawie z dnia 16 listopada 2000 r. o domach składowych oraz o zmianie Kodeksu cywilnego, Kodeksu postępowania cywilnego i innych ustaw (Dz. U. poz. 1191 oraz z 2004 r. poz. 1808): (zmiany pominięte).

W ustawie z dnia 16 listopada 2000 r. o przeciwdziałaniu wprowadzaniu do obrotu finansowego wartości majątkowych pochodzących z nielegalnych lub nieujawnionych źródeł oraz o przeciwdziałaniu finansowaniu terroryzmu (Dz. U. z 2003 r. poz. 1505 oz późn. zm.) wprowadza się następujące zmiany: (zmiany pominięte).

W ustawie z dnia 24 sierpnia 2001 r. o ostateczności rozrachunku w systemach płatności i systemach rozrachunku papierów wartościowych oraz zasadach nadzoru nad tymi systemami (Dz. U. poz. 1351, z późn. zm.) wprowadza się następujące zmiany: (zmiany pominięte).

W ustawie z dnia 28 października 2002 r. o odpowiedzialności podmiotów zbiorowych za czyny zabronione pod groźbą kary (Dz. U. poz. 1661, z późn. zm.): (zmiany pominięte).

W ustawie z dnia 28 lutego 2003 r. - Prawo upadłościowe i naprawcze (Dz. U. poz. 535, z późn. zm.) wprowadza się następujące zmiany: (zmiany pominięte).

W ustawie z dnia 22 maja 2003 r. o działalności ubezpieczeniowej (Dz. U. poz. 1151, z późn. zm.) wprowadza się następujące zmiany: (zmiany pominięte).

W ustawie z dnia 22 maja 2003 r. o pośrednictwie ubezpieczeniowym (Dz. U. poz. 1154, z późn. zm.): (zmiany pominięte).

W ustawie z dnia 2 kwietnia 2004 r. o niektórych zabezpieczeniach finansowych (Dz. U. poz. 871 oraz z 2005 r. poz. 719) wprowadza się następujące zmiany: (zmiany pominięte).

W ustawie z dnia 20 kwietnia 2004 r. o indywidualnych kontach emerytalnych (Dz. U. poz. 1205) wprowadza się następujące zmiany: (zmiany pominięte).

W ustawie z dnia 27 maja 2004 r. o funduszach inwestycyjnych (Dz. U. poz. 1546 oraz z 2005 r. poz. 719 i poz. 1537) wprowadza się następujące zmiany: (zmiany pominięte).

W ustawie z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. poz. 1807, z późn. zm.) wprowadza się następujące zmiany: (zmiany pominięte).

W ustawie z dnia 4 marca 2005 r. o europejskim zgrupowaniu interesów gospodarczych i spółce europejskiej (Dz. U. poz. 551) wprowadza się następujące zmiany: (zmiany pominięte).

1. Z dniem wejścia w życie ustawy, do działalności spółki Giełda Papierów Wartościowych w Warszawie S.A. stosuje się przepisy tej ustawy, z wyłączeniem art. 25 wniosek o zezwolenie na prowadzenie rynku regulowanego i art. 165 cofnięcie zezwolenia na prowadzenie rynku regulowanego ust. 3.
2. (uchylony)
3. Papiery wartościowe w rozumieniu art. 3 ust. 3 i 4 ustawy, o której mowa w art. 224 utrata mocy ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. - Prawo o publicznym obrocie papierami wartościowymi, będące w dniu wejścia w życie niniejszej ustawy przedmiotem obrotu na rynku regulowanym, stają się z tym dniem niebędącymi papierami wartościowymi instrumentami finansowymi, o których mowa w art. 2 katalog instrumentów finansowych ust. 1 pkt 2 lit. c i d.
4. Papiery wartościowe w rozumieniu art. 3 i art. 4 ustawy, o której mowa w art. 224 utrata mocy ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. - Prawo o publicznym obrocie papierami wartościowymi, będące w dniu wejścia w życie niniejszej ustawy przedmiotem obrotu na rynku regulowanym, które nie są w tym dniu zarejestrowane w depozycie papierów wartościowych, stają się niebędącymi papierami wartościowymi instrumentami finansowymi, o których mowa w art. 2 katalog instrumentów finansowych ust. 1 pkt 2 lit. c i d, z dniem zarejestrowania w tym depozycie, pod warunkiem że rejestracja ta nastąpi w terminie 30 dni od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy.
5. Z dniem wejścia w życie ustawy, urzędowy rynek giełdowy organizowany przez spółkę, o której mowa w ust. 1, spełniający warunki określone w przepisach wydanych na podstawie art. 90 ust. 2 ustawy, o której mowa w art. 224 utrata mocy ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. - Prawo o publicznym obrocie papierami wartościowymi, staje się rynkiem oficjalnych notowań, o którym mowa w art. 16 rynki wyodrębnione i alternatywne systemy obrotu ust. 2.

1. Z dniem wejścia w życie ustawy, do działalności spółki prowadzącej rynek pozagiełdowy stosuje się przepisy tej ustawy, z wyłączeniem art. 36 uchylony, art. 37 uchylony ust. 2 i art. 166 uchylony ust. 1 pkt 2 i 3.
2. (uchylony)

1. Zezwolenia na prowadzenie działalności maklerskiej lub na prowadzenie rachunków papierów wartościowych udzielone przez Komisję przed dniem wejścia w życie ustawy uprawniają do wykonywania czynności określonych odpowiednio w art. 69 działalność maklerska ust. 2-4 albo w art. 119 działalność powiernicza banku ust. 1. W przypadku zamiaru wykonywania przez dom maklerski lub bank prowadzący działalność maklerską czynności określonych w art. 69 działalność maklerska ust. 2-4, które przed dniem wejścia w życie ustawy nie stanowiły działalności maklerskiej, przepisy art. 87 uchylony i art. 78 obowiązki firmy inwestycyjnej organizującej alternatywny system obrotu ust. 4 stosuje się odpowiednio.
2. Podmioty prowadzące działalność maklerską na podstawie zezwoleń udzielonych przez Komisję przed dniem wejścia w życie ustawy są obowiązane, w terminie 6 miesięcy od dnia jej wejścia w życie, do dostosowania prowadzonej działalności do warunków wymaganych przepisami ustawy.
3. Spółki prowadzące rynek regulowany w dniu wejścia w życie ustawy są obowiązane do dostosowania treści regulaminów, o których mowa odpowiednio w art. 105 uchylony ust. 1 i art. 115 forma działalności maklerskiej podmiotów zagranicznych na terytorium RP ust. 1 ustawy, o której mowa w art. 224 utrata mocy ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. - Prawo o publicznym obrocie papierami wartościowymi, do zmian wynikających z przepisów niniejszej ustawy, w terminie 3 miesięcy od dnia jej wejścia w życie.
4. Emitenci papierów wartościowych dopuszczonych do publicznego obrotu na podstawie przepisów ustawy, o której mowa w art. 224 utrata mocy ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. - Prawo o publicznym obrocie papierami wartościowymi, którzy nie zawarli umowy, o której mowa w art. 70 wyłączenie stosowania przepisów o uczestnictwie w obrocie instrumentami finansowymi tej ustawy, przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, są obowiązani do zawarcia umowy, o której mowa w art. 5 forma papierów wartościowych ust. 3-5, w terminie 14 dni od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy.

1. Zachowują ważność wpisy na listę maklerów papierów wartościowych i listę doradców inwestycyjnych dokonane przed dniem wejścia ustawy w życie.
2. Pozostają w mocy zgody i zezwolenia udzielone przez Komisję przed dniem wejścia ustawy w życie.

1. Maklerzy wpisani na listę maklerów papierów wartościowych przed dniem wejścia w życie ustawy w celu uzyskania uprawnień do wykonywania czynności doradztwa inwestycyjnego są zobowiązani zdać egzamin uzupełniający. Wymóg ten dotyczy również doradztwa inwestycyjnego w ramach wykonywania przez takiego maklera czynności agenta firmy inwestycyjnej.
2. Egzamin uzupełniający jest przeprowadzany przez komisję egzaminacyjną dla maklerów. Do przeprowadzania egzaminu uzupełniającego stosuje się odpowiednio art. 128 egzamin na maklera, doradcę i agenta firmy inwestycyjnej, ust. 1, 4, 9 i 10 w zakresie dotyczącym egzaminu przed komisją egzaminacyjną dla maklerów, z zastrzeżeniem, że zakres tematyczny egzaminu uzupełniającego obejmuje wyłącznie zagadnienia związane z wykonywaniem czynności doradztwa inwestycyjnego.
2a. Minister właściwy do spraw instytucji finansowych określa, w drodze rozporządzenia:
1) wysokość opłat za egzamin uzupełniający oraz tryb i warunki dokonywania zwrotu wniesionych opłat, mając na uwadze koszty przeprowadzania egzaminu oraz wydatki związane z funkcjonowaniem komisji egzaminacyjnej;
2) regulamin przeprowadzania egzaminu uzupełniającego, uwzględniając konieczność zapewnienia równego traktowania osób składających egzamin, poufności składanego egzaminu oraz jego sprawnej organizacji;
3) sposób ustalania i wysokość wynagrodzeń członków komisji egzaminacyjnej za udział w posiedzeniach komisji egzaminacyjnej, przeprowadzanie egzaminu uzupełniającego oraz przygotowywanie projektów pytań na egzamin uzupełniający, uwzględniając zakres obowiązków poszczególnych członków komisji egzaminacyjnej.
3. W przypadku maklera wpisanego na listę maklerów papierów wartościowych przed dniem wejścia w życie ustawy, wymóg zatrudnienia, o którym mowa w art. 83 obowiązki firmy inwestycyjnej w zakresie zatrudnianych pracowników, ust. 1 pkt 3, uważa się za spełniony, jeżeli złożył on z wynikiem pozytywnym egzamin uzupełniający.
4. Fakt złożenia egzaminu uzupełniającego, o którym mowa w ust. 1, podlega ogłoszeniu w Dzienniku Urzędowym Komisji Papierów Wartościowych i Giełd, o którym mowa w art. 7 zadania Komisji, ust. 4 ustawy o nadzorze.

1. W sprawach o przestępstwa określone w art. 167 cofnięcie zezwolenia lub ograniczenie zakresu działalności maklerskiej-173 ustawy, o której mowa w art. 224 utrata mocy ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. - Prawo o publicznym obrocie papierami wartościowymi, co do których postępowanie karne zostało umorzone lub nastąpiła odmowa jego wszczęcia ze względu na ustanie karalności tego przestępstwa w związku z wejściem w życie niniejszej ustawy, Przewodniczący Komisji może zwrócić się do sądu lub prokuratora o udostępnienie informacji lub kopii dokumentów dotyczących tych spraw, w zakresie niezbędnym do wszczęcia przez Komisję postępowania administracyjnego w sprawach o odpowiadające tym przestępstwom czyny określone w art. 171 nie dopełnienie obowiązków informacyjnych ust. 1, art. 172 uchylony-174.
2. Do czynów stanowiących przestępstwa określone w art 167-173 ustawy, o której mowa w art. 224 utrata mocy ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. - Prawo o publicznym obrocie papierami wartościowymi, popełnionych przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, a ujawnionych po tym dniu, stosuje się przepisy tej ustawy w zakresie dotyczącym czynów określonych w art. 171 nie dopełnienie obowiązków informacyjnych ust. 1, art. 172 uchylony-174.

1. Do spraw wszczętych i niezakończonych przed dniem wejścia w życie ustawy stosuje się przepisy niniejszej ustawy, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3.
2. Osoby, które w dniu wejścia w życie ustawy spełniają, według przepisów dotychczasowych, warunki do uzyskania wpisu na listę maklerów lub listę doradców, uzyskują wpis na listę, po złożeniu stosownego wniosku, z zachowaniem 3-miesięcznego terminu, o którym mowa w art. 129 wpis na listę maklerów lub listę doradców inwestycyjnych ust. 1.
3. Do czynów popełnionych przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy skutkujących odpowiedzialnością na podstawie ustawy, o której mowa w art. 224 utrata mocy ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. - Prawo o publicznym obrocie papierami wartościowymi, stosuje się przepisy dotychczasowe, chyba że przepisy niniejszej ustawy są względniejsze dla sprawcy.

Do dnia 31 grudnia 2005 r. system rekompensat, o którym mowa w przepisach działu V niniejszej ustawy, zabezpiecza wypłatę środków inwestorów, o których mowa w art. 133 system rekompensat, ust. 2, do wysokości równowartości w złotych 3.000 euro - w 100 % wartości środków objętych systemem rekompensat oraz 90 % nadwyżki ponad tę kwotę, z tym że górna granica środków objętych systemem rekompensat wynosi równowartość w złotych 11.000 euro obliczanej według kursu średniego Narodowego Banku Polskiego, zgodnie z ogłaszaną tabelą kursową, z dnia zaistnienia okoliczności stanowiącej podstawę do wypłat rekompensat.

Do czasu wydania przepisów wykonawczych określonych w ustawie pozostają w mocy, nie dłużej jednak niż przez 6 miesięcy od dnia jej wejścia w życie, przepisy wykonawcze wydane na podstawie art. 23 ust. 5 i 6, art. 31 ust. 2, art. 59c ust. 2, art. 60 ust. 1, art. 60 ust. 3 pkt 2, art. 60 ust. 5, art. 90 ust. 2 i 4, art. 97a ust. 2 i art. 161g ustawy, o której mowa w art. 224 utrata mocy ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. - Prawo o publicznym obrocie papierami wartościowymi.

Do określenia przez Krajowy Depozyt wysokości stawek obowiązujących na rok 2006, na potrzeby ustalenia wysokości wpłat do systemu rekompensat, zgodnie z art. 121 ust. 6 ustawy, o której mowa w art. 224 utrata mocy ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. - Prawo o publicznym obrocie papierami wartościowymi, stosuje się przepisy niniejszej ustawy.

Traci moc ustawa z dnia 21 sierpnia 1997 r. - Prawo o publicznym obrocie papierami wartościowymi (Dz. U. z 2005 r. poz. 937, 1108, 1199 i 1362), z wyjątkiem art 118-123 oraz art. 123a i 0_123b i art. 146a , z zastrzeżeniem art. 223 , które tracą moc z dniem 31 grudnia 2005 r.

Ustawa wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia.


----------
[Ustawa została ogłoszona 23.09.2005 r. - Dz.U. z 2005 r. poz. 1538]