Ustawa o obrocie instrumentami finansowymi

1. Komisja może cofnąć zezwolenie na prowadzenie rynku regulowanego, w przypadku gdy spółka prowadząca rynek regulowany:
1) nie rozpoczęła prowadzenia działalności objętej zezwoleniem w terminie 12 miesięcy od dnia, w którym decyzja o udzieleniu zezwolenia stała się ostateczna;
2) przez okres co najmniej 6 miesięcy nie prowadziła rynku regulowanego;
3) otrzymała zezwolenie na podstawie fałszywych oświadczeń lub dokumentów zaświadczających nieprawdę;
4) przestała spełniać warunki, które były podstawą udzielenia zezwolenia;
5) prowadzi działalność z istotnym naruszeniem przepisów prawa regulujących prowadzenie rynku regulowanego;
6) nie przestrzega zasad uczciwego obrotu;
7) narusza interesy uczestników obrotu.
1a. W przypadkach, o których mowa w ust. 1 pkt 3 lub 5–7, Komisja może:
1) odstąpić od zastosowania sankcji, o której mowa w ust. 1, i nałożyć na spółkę prowadzącą rynek regulowany karę pieniężną do wysokości 20 750 000 zł albo do wysokości kwoty stanowiącej równowartość 10% całkowitego rocznego przychodu wykazanego w ostatnim zbadanym sprawozdaniu finansowym za rok obrotowy, jeżeli przekracza ona 20 750 000 zł, albo
2) zastosować sankcję określoną w ust. 1 i jednocześnie nałożyć karę pieniężną, o której mowa w pkt 1
– jeżeli uzasadnia to charakter naruszeń, których dopuściła się spółka prowadząca rynek regulowany.
1b. W przypadku naruszenia przez spółkę prowadzącą rynek regulowany przepisów regulujących prowadzenie tego rynku Komisja może również nakazać tej spółce zaprzestanie działań skutkujących powstaniem naruszeń i niepodejmowanie tych działań w przyszłości.
1c. W przypadku gdy jest możliwe ustalenie kwoty korzyści osiągniętej przez spółkę prowadzącą rynek regulowany w wyniku naruszenia, o którym mowa w ust. 1 pkt 3 lub 5–7, kara pieniężna, o której mowa w ust. 1a pkt 1 albo 2, może zostać nałożona do wysokości dwukrotności kwoty osiągniętej korzyści.
1d. W przypadku gdy spółka prowadząca rynek regulowany jest podmiotem dominującym, który sporządza skonsolidowane sprawozdanie finansowe, lub podmiotem zależnym od podmiotu dominującego, który sporządza skonsolidowane sprawozdanie finansowe, całkowity roczny przychód, o którym mowa w ust. 1a pkt 1, stanowi kwota całkowitego skonsolidowanego rocznego przychodu podmiotu dominującego ujawniona w ostatnim zbadanym skonsolidowanym sprawozdaniu finansowym za rok obrotowy.
1e. Równowartość w złotych kwoty w walucie obcej oblicza się według średniego kursu tej waluty ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski w dniu bilansowym, na który zostało sporządzone ostatnie zbadane sprawozdanie finansowe za rok obrotowy, o którym mowa w ust. 1a pkt 1 lub ust. 1d.
2. (uchylony)
2a. Komisja, ustalając wysokość kary pieniężnej, o której mowa w ust. 1a, uwzględnia w szczególności:
1) wagę naruszenia i czas jego trwania;
2) stopień przyczynienia się spółki prowadzącej rynek regulowany do powstania naruszenia;
3) sytuację finansową spółki prowadzącej rynek regulowany, na którą jest nakładana kara, w szczególności wysokość jej całkowitych obrotów;
4) skalę korzyści uzyskanych lub strat unikniętych przez spółkę prowadzącą rynek regulowany, jeżeli można te korzyści lub straty ustalić;
5) straty poniesione przez podmioty trzecie w związku z naruszeniem, jeżeli można je ustalić;
6) stopień naprawienia szkody wyrządzonej inwestorom wskutek działań spółki prowadzącej rynek regulowany;
7) gotowość spółki prowadzącej rynek regulowany do współpracy z Komisją podczas wyjaśniania okoliczności naruszenia;
8) uprzednie naruszenia przepisów prawa regulujących prowadzenie działalności przez podmiot prowadzący rynek regulowany, popełnione przez spółkę prowadzącą rynek regulowany, na którą jest nakładana kara.
3. (uchylony)
4. Komisja informuje Europejski Urząd Nadzoru Giełd i Papierów Wartościowych o każdym przypadku cofnięcia zezwolenia na prowadzenie rynku regulowanego.

1. Komisja może cofnąć zezwolenie na prowadzenie platformy aukcyjnej przez spółkę prowadzącą rynek regulowany, w przypadku gdy spółka ta:
1) nie złożyła w terminie 12 miesięcy od dnia uzyskania zezwolenia wniosku o wpis platformy aukcyjnej do wykazu, o którym mowa w załączniku III do rozporządzenia 1031/2010, albo nie rozpoczęła prowadzenia działalności objętej zezwoleniem w terminie 12 miesięcy od dnia wpisu platformy aukcyjnej do tego wykazu;
2) przez okres co najmniej 6 miesięcy nie prowadziła działalności objętej zezwoleniem;
3) otrzymała zezwolenie na podstawie fałszywych oświadczeń lub dokumentów zaświadczających nieprawdę;
4) zaprzestała prowadzenia obrotu, o którym mowa w art. 29a zezwolenie na prowadzenie platformy aukcyjnej przez spółkę prowadzącą rynek regulowany ust. 1, lub organizowania obrotu, o którym mowa w art. 29a zezwolenie na prowadzenie platformy aukcyjnej przez spółkę prowadzącą rynek regulowany ust. 2;
5) przestała spełniać warunki, które były podstawą udzielenia zezwolenia;
6) poważnie i systematycznie narusza przepisy prawa regulujące prowadzenie platformy aukcyjnej, w szczególności rozporządzenia 1031/2010 oraz rozporządzenia 596/2014;
7) nie przestrzega zasad uczciwego prowadzenia aukcji;
8) narusza interesy uczestników aukcji uprawnień do emisji.
2. W przypadkach, o których mowa w ust. 1 pkt 3 i 6–8, Komisja może:
1) odstąpić od zastosowania sankcji, o której mowa w ust. 1, i nałożyć, w drodze decyzji, na spółkę prowadzącą rynek regulowany karę pieniężną w wysokości do 10% całkowitego rocznego przychodu wykazanego w ostatnim zbadanym sprawozdaniu finansowym za rok obrotowy, a w przypadku braku takiego sprawozdania – karę pieniężną w wysokości do 10% prognozowanego przychodu określonego w przedłożonej Komisji analizie ekonomiczno-finansowej, o której mowa w art. 29a zezwolenie na prowadzenie platformy aukcyjnej przez spółkę prowadzącą rynek regulowany ust. 3 pkt 9,
2) zastosować sankcję, określoną w ust. 1, i jednocześnie nałożyć w drodze decyzji karę pieniężną, o której mowa w pkt 1
− jeżeli uzasadnia to charakter naruszeń, których dopuściła się spółka prowadząca rynek regulowany, prowadząc platformę aukcyjną.
3. (uchylony)

1. Komisja może zakazać prowadzenia rynku regulowanego, w przypadku gdy spółka prowadząca rynek regulowany na podstawie innej niż zezwolenie:
1) przez okres co najmniej 6 miesięcy nie prowadziła rynku regulowanego;
2) prowadzi działalność z istotnym naruszeniem przepisów prawa regulujących prowadzenie rynku regulowanego;
3) nie przestrzega zasad uczciwego obrotu;
4) narusza interesy uczestników obrotu.
2. W przypadkach, o których mowa w ust. 1 pkt 2–4, Komisja może:
1) odstąpić od zastosowania sankcji, o której mowa w ust. 1, i nałożyć na spółkę prowadzącą rynek regulowany karę pieniężną do wysokości 20 750 000 zł albo do wysokości kwoty stanowiącej równowartość 10% całkowitego rocznego przychodu wykazanego w ostatnim zbadanym sprawozdaniu finansowym za rok obrotowy, jeżeli przekracza ona 20 750 000 zł, albo
2) zastosować sankcję określoną w ust. 1 i jednocześnie nałożyć karę pieniężną, o której mowa w pkt 1
– jeżeli uzasadnia to charakter naruszeń, których dopuściła się spółka prowadząca rynek regulowany.
2a. W przypadku naruszenia przez spółkę prowadzącą rynek regulowany przepisów regulujących prowadzenie tego rynku Komisja może również nakazać tej spółce zaprzestanie działań skutkujących powstaniem naruszeń i niepodejmowanie tych działań w przyszłości.
2b. W przypadku gdy jest możliwe ustalenie kwoty korzyści osiągniętej przez spółkę prowadzącą rynek regulowany w wyniku naruszenia, o którym mowa w ust. 1 pkt 2–4, kara pieniężna, o której mowa w ust. 2 pkt 1 albo 2, może zostać nałożona do wysokości dwukrotności kwoty osiągniętej korzyści.
2c. W przypadku gdy spółka prowadząca rynek regulowany jest podmiotem dominującym, który sporządza skonsolidowane sprawozdanie finansowe, lub podmiotem zależnym od podmiotu dominującego, który sporządza skonsolidowane sprawozdanie finansowe, całkowity roczny przychód, o którym mowa w ust. 2 pkt 1, stanowi kwota całkowitego skonsolidowanego rocznego przychodu podmiotu dominującego ujawniona w ostatnim zbadanym skonsolidowanym sprawozdaniu finansowym za rok obrotowy.
2d. Równowartość w złotych kwoty w walucie obcej oblicza się według średniego kursu tej waluty ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski w dniu bilansowym, na który zostało sporządzone ostatnie zbadane sprawozdanie finansowe za rok obrotowy, o którym mowa w ust. 2 pkt 1 lub ust. 2c.
2e. Komisja, ustalając wysokość kary pieniężnej, o której mowa w ust. 2, uwzględnia w szczególności:
1) wagę naruszenia i czas jego trwania;
2) stopień przyczynienia się spółki prowadzącej rynek regulowany do powstania naruszenia;
3) sytuację finansową spółki prowadzącej rynek regulowany, na którą jest nakładana kara, w szczególności wysokość jej całkowitych obrotów;
4) skalę korzyści uzyskanych lub strat unikniętych przez spółkę prowadzącą rynek regulowany, jeżeli można te korzyści lub straty ustalić;
5) straty poniesione przez podmioty trzecie w związku z naruszeniem, jeżeli można je ustalić;
6) stopień naprawienia szkody wyrządzonej inwestorom wskutek działań spółki prowadzącej rynek regulowany;
7) gotowość spółki prowadzącej rynek regulowany do współpracy z Komisją podczas wyjaśniania okoliczności naruszenia;
8) uprzednie naruszenia przepisów prawa regulujących prowadzenie działalności przez podmiot prowadzący rynek regulowany, popełnione przez spółkę prowadzącą rynek regulowany, na którą jest nakładana kara.
3. (uchylony)
4. Komisja informuje Europejski Urząd Nadzoru Giełd i Papierów Wartościowych o każdym przypadku zakazania prowadzenia rynku regulowanego.

1. Komisja może cofnąć spółce prowadzącej rynek regulowany, posiadającej zezwolenie na prowadzenie ASO, zezwolenie na prowadzenie ASO, w przypadku gdy w odniesieniu do działalności polegającej na prowadzeniu ASO spółka:
1) nie rozpoczęła prowadzenia działalności objętej zezwoleniem w terminie 12 miesięcy od dnia, w którym decyzja o udzieleniu zezwolenia stała się ostateczna;
2) przez okres co najmniej 6 miesięcy nie prowadziła działalności objętej zezwoleniem;
3) otrzymała zezwolenie na podstawie fałszywych oświadczeń lub dokumentów zaświadczających nieprawdę;
4) przestała spełniać warunki, które były podstawą udzielenia zezwolenia;
5) prowadzi działalność z istotnym naruszeniem przepisów prawa regulujących prowadzenie ASO;
6) nie przestrzega zasad uczciwego obrotu;
7) narusza interesy uczestników obrotu.
2. W przypadkach, o których mowa w ust. 1 pkt 3 lub 5–7, Komisja może:
1) odstąpić od zastosowania sankcji, o której mowa w ust. 1, i nałożyć na spółkę prowadzącą rynek regulowany karę pieniężną do wysokości 20 750 000 zł albo do wysokości kwoty stanowiącej równowartość 10% całkowitego rocznego przychodu wykazanego w ostatnim zbadanym sprawozdaniu finansowym za rok obrotowy, jeżeli przekracza ona 20 750 000 zł, albo
2) zastosować sankcję określoną w ust. 1 i jednocześnie nałożyć karę pieniężną, o której mowa w pkt 1
– jeżeli uzasadnia to charakter naruszeń, których dopuściła się spółka prowadząca rynek regulowany.
3. W przypadku naruszenia przez spółkę prowadzącą rynek regulowany, posiadającą zezwolenie na prowadzenie ASO, przepisów prawa regulujących prowadzenie ASO Komisja może również nakazać tej spółce zaprzestanie działań skutkujących powstaniem naruszeń i niepodejmowanie tych działań w przyszłości.
4. Komisja, ustalając wysokość kary pieniężnej, o której mowa w ust. 2, uwzględnia w szczególności okoliczności wymienione w art. 165 cofnięcie zezwolenia na prowadzenie rynku regulowanego ust. 2a.
5. W przypadku gdy jest możliwe ustalenie kwoty korzyści osiągniętej przez spółkę prowadzącą rynek regulowany, posiadającą zezwolenie na prowadzenie ASO, w wyniku naruszenia, o którym mowa w ust. 1 pkt 3 lub 5–7, kara pieniężna, o której mowa w ust. 2 pkt 1 albo 2, może zostać nałożona do wysokości dwukrotności kwoty osiągniętej korzyści.
6. W przypadku gdy spółka prowadząca rynek regulowany, posiadająca zezwolenie na prowadzenie ASO, jest podmiotem dominującym, który sporządza skonsolidowane sprawozdanie finansowe, lub podmiotem zależnym od podmiotu dominującego, który sporządza skonsolidowane sprawozdanie finansowe, całkowity roczny przychód, o którym mowa w ust. 2 pkt 1, stanowi kwota całkowitego skonsolidowanego rocznego przychodu podmiotu dominującego ujawniona w ostatnim zbadanym skonsolidowanym sprawozdaniu finansowym za rok obrotowy.
7. Równowartość w złotych kwoty w walucie obcej oblicza się według średniego kursu tej waluty ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski w dniu bilansowym, na który zostało sporządzone ostatnie zbadane sprawozdanie finansowe za rok obrotowy, o którym mowa w ust. 2 pkt 1 lub ust. 6.
8. Komisja informuje Europejski Urząd Nadzoru Giełd i Papierów Wartościowych o cofnięciu zezwolenia na prowadzenie ASO przez spółkę prowadzącą rynek regulowany.

1. Komisja może zakazać prowadzenia ASO przez spółkę prowadzącą rynek regulowany, w przypadku gdy spółka prowadząca rynek regulowany, uprawniona do prowadzenia ASO na podstawie innej niż zezwolenie:
1) przez okres co najmniej 6 miesięcy nie prowadziła ASO;
2) prowadzi działalność z istotnym naruszeniem przepisów prawa regulujących prowadzenie ASO;
3) nie przestrzega zasad uczciwego obrotu;
4) narusza interesy uczestników obrotu.
2. W przypadkach, o których mowa w ust. 1 pkt 2–4, Komisja może:
1) odstąpić od zastosowania sankcji, o której mowa w ust. 1, i nałożyć na spółkę prowadzącą rynek regulowany karę pieniężną do wysokości 20 750 000 zł albo do wysokości kwoty stanowiącej równowartość 10% całkowitego rocznego przychodu wykazanego w ostatnim zbadanym sprawozdaniu finansowym za rok obrotowy, jeżeli przekracza ona 20 750 000 zł, albo
2) zastosować sankcję określoną w ust. 1 i jednocześnie nałożyć karę pieniężną, o której mowa w pkt 1
– jeżeli uzasadnia to charakter naruszeń, których dopuściła się spółka prowadząca rynek regulowany.
3. W przypadku naruszenia przez spółkę prowadzącą rynek regulowany, uprawnioną do prowadzenia ASO na podstawie innej niż zezwolenie, przepisów prawa regulujących prowadzenie ASO Komisja może również nakazać jej zaprzestanie działań skutkujących powstaniem naruszeń i niepodejmowanie tych działań w przyszłości.
4. Komisja, ustalając wysokość kary pieniężnej, o której mowa w ust. 2, uwzględnia w szczególności okoliczności wymienione w art. 165 cofnięcie zezwolenia na prowadzenie rynku regulowanego ust. 2a.
5. W przypadku gdy jest możliwe ustalenie kwoty korzyści osiągniętej przez spółkę prowadzącą rynek regulowany, uprawnioną do prowadzenia ASO na podstawie innej niż zezwolenie, w wyniku naruszenia, o którym mowa w ust. 1 pkt 2–4, kara pieniężna, o której mowa w ust. 2 pkt 1 albo 2, może zostać nałożona do wysokości dwukrotności kwoty osiągniętej korzyści.
6. W przypadku gdy spółka prowadząca rynek regulowany, uprawniona do prowadzenia ASO na podstawie innej niż zezwolenie, jest podmiotem dominującym, który sporządza skonsolidowane sprawozdanie finansowe, lub podmiotem zależnym od podmiotu dominującego, który sporządza skonsolidowane sprawozdanie finansowe, całkowity roczny przychód, o którym mowa w ust. 2 pkt 1, stanowi kwota całkowitego skonsolidowanego rocznego przychodu podmiotu dominującego ujawniona w ostatnim zbadanym skonsolidowanym sprawozdaniu finansowym za rok obrotowy.
7. Równowartość w złotych kwoty w walucie obcej oblicza się według średniego kursu tej waluty ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski w dniu bilansowym, na który zostało sporządzone ostatnie zbadane sprawozdanie finansowe za rok obrotowy, o którym mowa w ust. 2 pkt 1 lub ust. 6.
8. Komisja informuje Europejski Urząd Nadzoru Giełd i Papierów Wartościowych o zakazaniu prowadzenia ASO przez spółkę prowadzącą rynek regulowany.

1. Komisja może cofnąć spółce prowadzącej rynek regulowany, posiadającej zezwolenie na prowadzenie OTF, zezwolenie na prowadzenie OTF, w przypadku gdy w odniesieniu do działalności polegającej na prowadzeniu OTF spółka:
1) nie rozpoczęła prowadzenia działalności objętej zezwoleniem w terminie 12 miesięcy od dnia, w którym decyzja o udzieleniu zezwolenia stała się ostateczna;
2) przez okres co najmniej 6 miesięcy nie prowadziła działalności objętej zezwoleniem;
3) otrzymała zezwolenie na podstawie fałszywych oświadczeń lub dokumentów zaświadczających nieprawdę;
4) przestała spełniać warunki, które były podstawą udzielenia zezwolenia;
5) prowadzi działalność z istotnym naruszeniem przepisów prawa regulujących prowadzenie OTF;
6) nie przestrzega zasad uczciwego obrotu;
7) narusza interesy uczestników obrotu.
2. W przypadkach, o których mowa w ust. 1 pkt 3 lub 5–7, Komisja może:
1) odstąpić od zastosowania sankcji, o której mowa w ust. 1, i nałożyć na spółkę prowadzącą rynek regulowany karę pieniężną do wysokości 20 750 000 zł albo do wysokości kwoty stanowiącej równowartość 10% całkowitego rocznego przychodu wykazanego w ostatnim zbadanym sprawozdaniu finansowym za rok obrotowy, jeżeli przekracza ona 20 750 000 zł, albo
2) zastosować sankcję określoną w ust. 1 i jednocześnie nałożyć karę pieniężną, o której mowa w pkt 1
– jeżeli uzasadnia to charakter naruszeń, których dopuściła się spółka prowadząca rynek regulowany.
3. W przypadku naruszenia przez spółkę prowadzącą rynek regulowany, posiadającą zezwolenie na prowadzenie OTF, przepisów prawa regulujących prowadzenie OTF Komisja może również nakazać tej spółce zaprzestanie działań skutkujących powstaniem naruszeń i niepodejmowanie tych działań w przyszłości.
4. Komisja, ustalając wysokość kary pieniężnej, o której mowa w ust. 2, uwzględnia w szczególności okoliczności wymienione w art. 165 cofnięcie zezwolenia na prowadzenie rynku regulowanego ust. 2a.
5. W przypadku gdy jest możliwe ustalenie kwoty korzyści osiągniętej przez spółkę prowadzącą rynek regulowany, posiadającą zezwolenie na prowadzenie OTF, w wyniku naruszenia, o którym mowa w ust. 1 pkt 3 lub 5–7, kara pieniężna, o której mowa w ust. 2 pkt 1 albo 2, może zostać nałożona do wysokości dwukrotności kwoty osiągniętej korzyści.
6. W przypadku gdy spółka prowadząca rynek regulowany, posiadająca zezwolenie na prowadzenie OTF, jest podmiotem dominującym, który sporządza skonsolidowane sprawozdanie finansowe, lub podmiotem zależnym od podmiotu dominującego, który sporządza skonsolidowane sprawozdanie finansowe, całkowity roczny przychód, o którym mowa w ust. 2 pkt 1, stanowi kwota całkowitego skonsolidowanego rocznego przychodu podmiotu dominującego ujawniona w ostatnim zbadanym skonsolidowanym sprawozdaniu finansowym za rok obrotowy.
7. Równowartość w złotych kwoty w walucie obcej oblicza się według średniego kursu tej waluty ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski w dniu bilansowym, na który zostało sporządzone ostatnie zbadane sprawozdanie finansowe za rok obrotowy, o którym mowa w ust. 2 pkt 1 lub ust. 6.
8. Komisja informuje Europejski Urząd Nadzoru Giełd i Papierów Wartościowych o cofnięciu zezwolenia na prowadzenie OTF przez spółkę prowadzącą rynek regulowany.

W przypadku cofnięcia albo wygaśnięcia zezwolenia na prowadzenie rynku regulowanego uprawnienie do prowadzenia ASO oraz OTF wygasa w terminie, w którym odpowiednio decyzja o cofnięciu zezwolenia powinna zostać wykonana albo decyzja o udzieleniu zezwolenia wygasła.

1. W przypadku naruszenia przepisów rozporządzenia 2022/858 przez podmiot prowadzący ASO oparty na DLT, TSS oparty na DLT albo SS oparty na DLT Komisja może nałożyć na te podmioty karę pieniężną do wysokości 20 750 000 zł albo do wysokości kwoty stanowiącej równowartość 10% całkowitego rocznego przychodu wykazanego w ostatnim zbadanym sprawozdaniu finansowym za rok obrotowy, jeżeli przekracza ona 20 750 000 zł.
2. Jeżeli uzasadnia to charakter naruszenia, kara pieniężna, o której mowa w ust. 1, może być również nałożona w przypadku cofnięcia specjalnego zezwolenia lub powiązanych z nim zwolnień na podstawie art. 8 ust. 12, art. 9 ust. 12 lub art. 10 ust. 12 rozporządzenia 2022/858.

1. W przypadku stwierdzenia przez Komisję, że podmiot prowadzący zagraniczny rynek regulowany, prowadząc działalność, o której mowa w art. 14a uprawnienia podmiotu prowadzącego zagraniczny rynek regulowany ust. 1, lub prowadząc działalność, o której mowa w art. 117a instalowanie na terytorium RP systemów teleinformatycznych i urządzeń technicznych przez zagraniczną firmę inwestycyjną, narusza przepisy prawa obowiązujące w państwie siedziby tego rynku w zakresie funkcjonowania rynku regulowanego lub prowadzenia ASO lub OTF, Komisja informuje o stwierdzonych naruszeniach właściwy organ nadzoru innego państwa członkowskiego, który udzielił temu podmiotowi zezwolenia na prowadzenie działalności.
2. Jeżeli mimo środków podjętych przez właściwy organ nadzoru innego państwa członkowskiego, który udzielił podmiotowi prowadzącemu zagraniczny rynek regulowany zezwolenia, działalność tego podmiotu stanowi zagrożenie dla prawidłowego funkcjonowania na terytorium innego państwa członkowskiego obrotu instrumentami finansowymi lub interesów inwestorów, Komisja może zakazać podmiotowi prowadzącemu zagraniczny rynek regulowany prowadzenia działalności, o której mowa w art. 14a uprawnienia podmiotu prowadzącego zagraniczny rynek regulowany ust. 1 lub w art. 117a instalowanie na terytorium RP systemów teleinformatycznych i urządzeń technicznych przez zagraniczną firmę inwestycyjną ust. 1, na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. O podjętej decyzji Komisja informuje Komisję Europejską, Europejski Urząd Nadzoru Giełd i Papierów Wartościowych oraz właściwy organ nadzoru innego państwa członkowskiego, który udzielił temu podmiotowi zezwolenia.
2a. Komisja może skierować sprawę do Europejskiego Urzędu Nadzoru Giełd i Papierów Wartościowych zgodnie z art. 19 rozporządzenia 1095/2010.
3. (uchylony)
4. Komisja może nakazać ogłoszenie rozstrzygnięcia, o którym mowa w ust. 2, w dwóch dziennikach ogólnopolskich lub w inny sposób, na koszt podmiotu prowadzącego zagraniczny rynek regulowany.
5. W przypadku zakazania prowadzenia działalności zgodnie z ust. 2, podmiot prowadzący zagraniczny rynek regulowany nie może podjąć tej działalności przed upływem 5 lat od dnia, w którym decyzja zakazująca prowadzenia działalności stała się ostateczna, chyba że Komisja wyrazi zgodę na skrócenie tego terminu.
6. W razie konieczności zabezpieczenia interesu publicznego Komisja może – przed podjęciem czynności określonych w ust. 1 i 2 – zawiesić na okres nie dłuższy niż miesiąc, możliwość prowadzenia przez podmiot prowadzący zagraniczny rynek regulowany działalności zgodnie z art. 14a uprawnienia podmiotu prowadzącego zagraniczny rynek regulowany ust. 1 lub art. 117a instalowanie na terytorium RP systemów teleinformatycznych i urządzeń technicznych przez zagraniczną firmę inwestycyjną ust. 1 na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, informując o tym jednocześnie Komisję Europejską, Europejski Urząd Nadzoru Giełd i Papierów Wartościowych oraz właściwy organ nadzoru w innym państwie członkowskim, który udzielił zezwolenia temu podmiotowi.

1. Komisja może, z zastrzeżeniem ust. 2, cofnąć zezwolenie na prowadzenie działalności maklerskiej albo ograniczyć zakres wykonywanej działalności maklerskiej, w przypadku gdy firma inwestycyjna:
1) narusza przepisy ustawy lub innych ustaw mających zastosowanie do działalności firmy inwestycyjnej, w tym zasad i trybu jej wykonywania, przepisy wydane na ich podstawie lub przepisy rozporządzenia 2019/2033, rozporządzenia 575/2013, rozporządzenia 596/2014, rozporządzenia 600/2014, rozporządzenia 1031/2010 lub inne bezpośrednio stosowane przepisy prawa Unii Europejskiej mające zastosowanie do działalności firmy inwestycyjnej;
2) nie przestrzega zasad uczciwego obrotu;
3) narusza interesy zleceniodawcy;
4) (uchylony)
5) przestała spełniać warunki, które były podstawą udzielenia zezwolenia, z zastrzeżeniem przepisu art. 95 dom maklerski ust. 10;
6) otrzymała zezwolenie na podstawie fałszywych oświadczeń lub dokumentów zaświadczających nieprawdę.
1a. Jeżeli w przypadku, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, Komisja ograniczy zakres wykonywanej działalności maklerskiej, Komisja może również:
1) nakazać firmie inwestycyjnej zaprzestania działań skutkujących powstaniem naruszeń i niepodejmowanie tych działań w przyszłości lub
2) zakazać, na czas określony, zawierania na rynku regulowanym, w ASO lub na OTF transakcji mających za przedmiot określony instrument finansowy.
2. W przypadkach, o których mowa w ust. 1 pkt 1-3 lub 6, Komisja może również:
1) nałożyć na firmę inwestycyjną karę pieniężną do wysokości 21 312 000 zł albo do wysokości kwoty stanowiącej równowartość 10% całkowitego rocznego przychodu wykazanego w ostatnim zbadanym sprawozdaniu finansowym za rok obrotowy, a w przypadku braku takiego sprawozdania – karę pieniężną w wysokości do 10% prognozowanego przychodu w pierwszym roku działalności, określonego w przedłożonej Komisji informacji finansowej, o której mowa w art. 5 lit. a rozporządzenia 2017/1943, jeżeli przekracza ona 21 312 000 zł, albo
2) zastosować jedną z sankcji określonych w ust. 1 i jednocześnie nałożyć karę pieniężną, o której mowa w pkt 1
- jeżeli uzasadnia to charakter naruszeń, których dopuściła się firma inwestycyjna.
2a. W przypadku gdy firma inwestycyjna jest podmiotem dominującym, który sporządza skonsolidowane sprawozdanie finansowe, lub podmiotem zależnym od podmiotu dominującego, który sporządza skonsolidowane sprawozdanie finansowe, całkowity roczny przychód, o którym mowa w ust. 2 pkt 1, stanowi kwota całkowitego skonsolidowanego rocznego przychodu podmiotu dominującego ujawniona w ostatnim zbadanym skonsolidowanym sprawozdaniu finansowym za rok obrotowy.
2b. Równowartość w złotych kwoty w walucie obcej oblicza się według średniego kursu tej waluty ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski w dniu bilansowym, na który zostało sporządzone ostatnie zbadane sprawozdanie finansowe za rok obrotowy, o którym mowa w ust. 2 pkt 1 lub ust. 2a.
2c. W przypadku gdy jest możliwe ustalenie kwoty korzyści osiągniętej przez firmę inwestycyjną w wyniku naruszenia, o którym mowa w ust. 1 pkt 1–3 lub 6, kara pieniężna, o której mowa w ust. 2 pkt 1 albo 2, może zostać nałożona do wysokości dwukrotności kwoty osiągniętej korzyści.
2d. Komisja, ustalając wysokość kary pieniężnej, o której mowa w ust. 2, uwzględnia w szczególności:
1) wagę naruszenia i czas jego trwania;
2) stopień przyczynienia się firmy inwestycyjnej do powstania naruszenia;
3) sytuację finansową firmy inwestycyjnej, na którą jest nakładana kara, w szczególności wartość jej przychodów ogółem;
4) skalę korzyści uzyskanych lub strat unikniętych przez firmę inwestycyjną, jeżeli można te korzyści lub straty ustalić;
5) straty poniesione przez podmioty trzecie w związku z naruszeniem, jeżeli można je ustalić;
6) stopień naprawienia szkody wyrządzonej inwestorom wskutek działań firmy inwestycyjnej;
7) gotowość firmy inwestycyjnej do współpracy z Komisją podczas wyjaśniania okoliczności naruszenia;
8) uprzednie naruszenia przepisów prawa regulujących prowadzenie działalności przez firmy inwestycyjne, popełnione przez firmę inwestycyjną, na którą jest nakładana kara.
3. Sankcje, o których mowa w ust. 1, 1a lub 2, Komisja może zastosować również wobec firmy inwestycyjnej powierzającej do wykonywania czynności wskazane w art. 79 agent firmy inwestycyjnej ust. 2 agentowi firmy inwestycyjnej, który w związku z wykonywaniem czynności na rzecz tej firmy inwestycyjnej narusza przepisy prawa, zasady uczciwego obrotu lub interesy zleceniodawców.
4. W przypadku cofnięcia zezwolenia na prowadzenie działalności maklerskiej, podmiot, który je utracił, nie może ponownie wystąpić z wnioskiem o udzielenie zezwolenia na prowadzenie tej działalności przed upływem 5 lat od dnia, w którym decyzja o cofnięciu zezwolenia stała się ostateczna, chyba że Komisja wyrazi zgodę na skrócenie tego terminu.
5. W razie konieczności zabezpieczenia interesu publicznego, Komisja może, od chwili wszczęcia postępowania w sprawach, o których mowa w ust. 1, zawiesić, na okres nie dłuższy niż miesiąc, możliwość wykonywania, w całości lub w części, działalności maklerskiej, informując o tym jednocześnie Komisję Europejską oraz Europejski Urząd Nadzoru Giełd i Papierów Wartościowych.
5a. W razie konieczności zabezpieczenia interesu publicznego Komisja może w decyzji w sprawie cofnięcia zezwolenia na prowadzenie działalności maklerskiej wskazać termin, w którym następuje zakończenie jej prowadzenia.
6. (uchylony)
7. (uchylony)
8. (uchylony)
9. Przepisy ust. 1–5a stosuje się odpowiednio w przypadku powzięcia przez Komisję informacji o naruszeniu przez dom maklerski prowadzący działalność maklerską na terytorium innego państwa członkowskiego przepisów regulujących prowadzenie działalności maklerskiej na terytorium tego państwa. W takim przypadku o zastosowaniu sankcji Komisja informuje właściwy organ nadzoru tego państwa członkowskiego.
9a. Sankcje, o których mowa w ust. 1–2c, Komisja może zastosować także wobec domu maklerskiego, który nie wykonuje decyzji, o których mowa w art. 110y uprawnienia Komisji w przypadku naruszenia przez dom maklerski przepisów prawa ust. 1 i 3 lub w art. 110yb nałożenie na dom maklerski wymogu w zakresie dodatkowych funduszy własnych, lub wobec domu maklerskiego stosującego rozporządzenie 575/2013, który nie realizuje zaleceń lub nakazów, o których mowa w art. 138 uprawnienia nadzorcze KNF ust. 1 i 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Prawo bankowe. Przepisy ust. 2d–5a stosuje się.
10. Komisja informuje Europejski Urząd Nadzoru Giełd i Papierów Wartościowych o każdym przypadku cofnięcia zezwolenia na prowadzenie działalności maklerskiej.
11. Komisja może zastosować sankcje, o których mowa w ust. 1 i 2, w przypadku gdy firma inwestycyjna nie przedstawi nowego planu naprawy, o którym mowa w art. 110zk zatwierdzenie planu naprawy domu maklerskiego ust. 7, lub nie przedstawi nowego planu naprawy w terminie, o którym mowa w art. 110zk zatwierdzenie planu naprawy domu maklerskiego ust. 8.
12. W przypadku naruszenia przez firmę inwestycyjną obowiązków, o których mowa w art. 83b rozwiązania techniczne i organizacyjne w świadczeniu usług maklerskich ust. 7–17, Komisja może zakazać tej firmie inwestycyjnej zawierania określonych umów, których przedmiotem są instrumenty finansowe.

1. W przypadku gdy inwestycyjna spółka holdingowa, o której mowa w art. 110a objaśnienie pojęć oddziału ust. 1 pkt 9a, finansowa spółka holdingowa, o której mowa w art. 110a objaśnienie pojęć oddziału ust. 1 pkt 5, finansowa spółka holdingowa o działalności mieszanej, o której mowa w art. 110a objaśnienie pojęć oddziału ust. 1 pkt 6, lub holding mieszany, o którym mowa w art. 110a objaśnienie pojęć oddziału ust. 1 pkt 6c, naruszają przepisy ustawy, przepisy wydane na jej podstawie, przepisy prawa bankowego stosowane przez niektóre domy maklerskie, przepisy rozporządzenia 2019/2033 lub przepisy rozporządzenia 575/2013, Komisja może nakazać tym podmiotom usunięcie stwierdzonych naruszeń lub przyczyn tych naruszeń lub nałożyć na te podmioty karę pieniężną w wysokości do 10% całkowitego skonsolidowanego rocznego przychodu wykazanego w ostatnim zbadanym skonsolidowanym sprawozdaniu finansowym za rok obrotowy, a jeżeli ostatnie zbadane skonsolidowane sprawozdanie finansowe nie jest dostępne ‒ do wysokości 21 312 000 zł, uwzględniając w szczególności wagę naruszenia, uprzednie naruszenia przepisów oraz sytuację finansową tych podmiotów.
2. W przypadku, o którym mowa w ust. 1, Komisja może również nałożyć karę pieniężną do wysokości 21 312 000 zł na osoby odpowiedzialne za zaistniałe naruszenie, uwzględniając w szczególności wagę naruszenia oraz czas jego trwania, przyczyny naruszenia oraz sytuację finansową osoby, na którą nakładana jest kara.
2a. (uchylony)
2b. W przypadku gdy jest możliwe ustalenie kwoty korzyści osiągniętej lub straty unikniętej przez inwestycyjną spółkę holdingową, o której mowa w art. 110a objaśnienie pojęć oddziału ust. 1 pkt 9a, finansową spółkę holdingową, o której mowa w art. 110a objaśnienie pojęć oddziału ust. 1 pkt 5, finansową spółkę holdingową o działalności mieszanej, o której mowa w art. 110a objaśnienie pojęć oddziału ust. 1 pkt 6, lub holding mieszany, o którym mowa w art. 110a objaśnienie pojęć oddziału ust. 1 pkt 6c, w wyniku naruszenia, o którym mowa w ust. 1, zamiast kary, o której mowa w ust. 1, Komisja może nałożyć karę pieniężną w wysokości do dwukrotności kwoty osiągniętej korzyści lub unikniętej straty. Do ustalenia wysokości kary pieniężnej przepis ust. 1 stosuje się.
2c. Równowartość w złotych kwoty w walucie obcej oblicza się według średniego kursu tej waluty ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski w dniu bilansowym, na który zostało sporządzone ostatnie zbadane sprawozdanie finansowe za rok obrotowy.
3. (uchylony)
4. (uchylony)

1. W przypadku gdy agent firmy inwestycyjnej, wykonując czynności, o których mowa w art. 79 agent firmy inwestycyjnej ust. 2, narusza przepisy ustawy lub innych ustaw mających zastosowanie do działalności agenta firmy inwestycyjnej, przepisy wydane na ich podstawie lub przepisy rozporządzenia 2019/2033, rozporządzenia 575/2013, rozporządzenia 596/2014, rozporządzenia 600/2014, rozporządzenia 1031/2010, lub inne bezpośrednio stosowane przepisy prawa Unii Europejskiej mające zastosowanie do działalności agenta firmy inwestycyjnej, wykonuje czynności powierzone mu na podstawie umowy zawartej z firmą inwestycyjną, bankiem państwowym prowadzącym działalność maklerską lub bankiem, o którym mowa w art. 70 wyłączenie stosowania przepisów o uczestnictwie w obrocie instrumentami finansowymi ust. 2, niezgodnie z przepisami prawa, a także w przypadku gdy nie przestrzega zasad uczciwego obrotu lub narusza interesy zleceniodawcy firmy inwestycyjnej, banku państwowego prowadzącego działalność maklerską lub banku, o którym mowa w art. 70 wyłączenie stosowania przepisów o uczestnictwie w obrocie instrumentami finansowymi ust. 2, których jest agentem, Komisja może:
1) w przypadku agenta firmy inwestycyjnej będącego osobą prawną albo jednostką organizacyjną nieposiadającą osobowości prawnej – nałożyć karę pieniężną do wysokości 1 000 000 zł;
2) w przypadku agenta firmy inwestycyjnej będącego osobą fizyczną – nałożyć karę pieniężną do wysokości 500 000 zł;
3) nakazać agentowi firmy inwestycyjnej zaprzestanie działań skutkujących powstaniem naruszenia i niepodejmowanie tych działań w przyszłości;
4) zakazać, na czas określony nie dłuższy niż 12 miesięcy, wykonywania czynności agenta firmy inwestycyjnej; w takim przypadku Komisja wskazuje zakres czynności podlegających zakazowi;
5) skreślić agenta firmy inwestycyjnej z rejestru, o którym mowa w art. 79 agent firmy inwestycyjnej ust. 8.
2. Komisja, ustalając karę pieniężną, o której mowa w ust. 1 pkt 1 i 2, uwzględnia w szczególności:
1) wagę naruszenia i czas jego trwania;
2) stopień przyczynienia się agenta firmy inwestycyjnej do powstania naruszenia;
3) sytuację finansową agenta firmy inwestycyjnej, na którego jest nakładana kara, w szczególności wysokość jego całkowitych obrotów;
4) skalę korzyści uzyskanych lub strat unikniętych przez agenta firmy inwestycyjnej, jeżeli można te korzyści lub straty ustalić;
5) straty poniesione przez podmioty trzecie w związku z powstaniem naruszenia, jeżeli można je ustalić;
6) stopień naprawienia szkody wyrządzonej inwestorom wskutek działań agenta firmy inwestycyjnej;
7) gotowość agenta firmy inwestycyjnej do współpracy z Komisją podczas wyjaśniania okoliczności powstania naruszenia;
8) uprzednie naruszenie przepisów prawa regulujących prowadzenie działalności przez agentów firm inwestycyjnych przez agenta firmy inwestycyjnej, na którego jest nakładana kara.
3. Przepisy ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio w przypadku powzięcia przez Komisję informacji o naruszeniu przez agenta firmy inwestycyjnej prowadzącego działalność na terytorium innego państwa członkowskiego przepisów regulujących prowadzenie działalności przez agentów firm inwestycyjnych na terytorium tego państwa. W takim przypadku o zastosowaniu sankcji Komisja informuje właściwy organ nadzoru państwa członkowskiego.
4. Podmiot, który został skreślony z rejestru agentów firm inwestycyjnych zgodnie z ust. 1 pkt 5, nie może ponownie być wpisany do tego rejestru przed upływem 10 lat od dnia skreślenia, a w przypadku gdy skreślenie nastąpiło w związku z popełnieniem przez agenta firmy inwestycyjnej przestępstwa – także przed zatarciem skazania za to przestępstwo.
5. Stroną postępowania w sprawie, o której mowa w ust. 1 pkt 5, jest agent firmy inwestycyjnej i firma inwestycyjna, bank państwowy prowadzący działalność maklerską lub bank, o którym mowa w art. 70 wyłączenie stosowania przepisów o uczestnictwie w obrocie instrumentami finansowymi ust. 2, z którymi agent firmy inwestycyjnej pozostawał w stosunku umownym o wykonywanie czynności pośrednictwa w czasie gdy naruszył przepisy, o których mowa w ust. 1, wykonywał powierzone mu czynności wynikające z umowy zawartej z firmą inwestycyjną lub bankiem, o którym mowa w art. 70 wyłączenie stosowania przepisów o uczestnictwie w obrocie instrumentami finansowymi ust. 2, niezgodnie z przepisami prawa, nie przestrzegał zasad uczciwego obrotu lub naruszył interesy zleceniodawcy firmy inwestycyjnej lub banku, o którym mowa w art. 70 wyłączenie stosowania przepisów o uczestnictwie w obrocie instrumentami finansowymi ust. 2, których był agentem.

1. W przypadku gdy zatwierdzony podmiot publikujący lub zatwierdzony mechanizm sprawozdawczy posiadające zezwolenie Komisji, o którym mowa w art. 27c ust. 1 rozporządzenia 600/2014, naruszają wymogi:
1) określone w art. 27f ust. 1–3 rozporządzenia 600/2014 wobec organu zarządzającego odpowiednio zatwierdzonego podmiotu publikującego i zatwierdzonego mechanizmu sprawozdawczego,
2) organizacyjne, dotyczące zatwierdzonych podmiotów publikujących lub zatwierdzonych mechanizmów sprawozdawczych, określone odpowiednio w art. 27g ust. 1–5 i art. 27i ust. 1–4 rozporządzenia 600/2014
– Komisja może, w przypadku innym niż określony w art. 167c cofnięcie zezwolenia na świadczenie usług w zakresie udostępniania informacji o transakcjach ust. 1, nakazać odpowiednio zatwierdzonemu podmiotowi publikującemu i zatwierdzonemu mechanizmowi sprawozdawczemu zaprzestanie działań skutkujących powstaniem naruszeń i niepodejmowanie takich działań w przyszłości lub nałożyć na zatwierdzony podmiot publikujący lub zatwierdzony mechanizm sprawozdawczy posiadające zezwolenie Komisji, o którym mowa w art. 27c ust. 1 rozporządzenia 600/2014, karę pieniężną w wysokości do 20 750 000 złotych albo do wysokości kwoty stanowiącej równowartość 10% całkowitego rocznego przychodu wykazanego w ostatnim zbadanym sprawozdaniu finansowym, jeżeli przekracza ona 20 750 000 złotych.
2. Komisja, ustalając wysokość kary pieniężnej, o której mowa w ust. 1, uwzględnia w szczególności:
1) wagę naruszenia i czas jego trwania;
2) stopień przyczynienia się zatwierdzonego podmiotu publikującego lub zatwierdzonego mechanizmu sprawozdawczego posiadających zezwolenie Komisji, o którym mowa w art. 27c ust. 1 rozporządzenia 600/2014, do powstania naruszenia;
3) sytuację finansową zatwierdzonego podmiotu publikującego lub zatwierdzonego mechanizmu sprawozdawczego posiadających zezwolenie Komisji, o którym mowa w art. 27c ust. 1 rozporządzenia 600/2014, na który jest nakładana kara, w szczególności wysokość całkowitych obrotów danego podmiotu;
4) kwotę korzyści osiągniętych lub strat unikniętych przez zatwierdzony podmiot publikujący lub zatwierdzony mechanizm sprawozdawczy posiadające zezwolenie Komisji, o którym mowa w art. 27c ust. 1 rozporządzenia 600/2014, jeżeli można ustalić kwotę tych korzyści lub strat;
5) straty poniesione przez podmioty trzecie w związku z naruszeniem, jeżeli można je ustalić;
6) gotowość zatwierdzonego podmiotu publikującego lub zatwierdzonego mechanizmu sprawozdawczego posiadających zezwolenie Komisji, o którym mowa w art. 27c ust. 1 rozporządzenia 600/2014, do współpracy z Komisją podczas wyjaśniania okoliczności naruszenia;
7) stopień naprawienia szkody wyrządzonej inwestorom wskutek działań zatwierdzonego podmiotu publikującego lub zatwierdzonego mechanizmu sprawozdawczego posiadających zezwolenie Komisji, o którym mowa w art. 27c ust. 1 rozporządzenia 600/2014;
8) uprzednie naruszenia przepisów prawa regulujących działalność zatwierdzonego podmiotu publikującego lub zatwierdzonego mechanizmu sprawozdawczego posiadających zezwolenie Komisji, o którym mowa w art. 27c ust. 1 rozporządzenia 600/2014, popełnione przez dany podmiot, na który jest nakładana kara.
3. W przypadku gdy jest możliwe ustalenie kwoty korzyści osiągniętej przez zatwierdzony podmiot publikujący lub zatwierdzony mechanizm sprawozdawczy posiadające zezwolenie Komisji, o którym mowa w art. 27c ust. 1 rozporządzenia 600/2014, w wyniku naruszenia, o którym mowa w ust. 1, kara pieniężna, o której mowa w ust. 1, może zostać nałożona do wysokości dwukrotności kwoty osiągniętej korzyści.
4. W przypadku gdy zatwierdzony podmiot publikujący lub zatwierdzony mechanizm sprawozdawczy posiadające zezwolenie Komisji, o którym mowa w art. 27c ust. 1 rozporządzenia 600/2014, są podmiotami dominującymi, które sporządzają skonsolidowane sprawozdanie finansowe, lub podmiotami zależnymi od podmiotu dominującego, który sporządza skonsolidowane sprawozdanie finansowe, całkowity roczny przychód wykazany w ostatnim zbadanym sprawozdaniu finansowym stanowi kwota całkowitego skonsolidowanego rocznego przychodu podmiotu dominującego ujawniona w ostatnim zbadanym skonsolidowanym sprawozdaniu finansowym za rok obrotowy.
5. Równowartość w złotych kwoty w walucie obcej oblicza się według średniego kursu tej waluty ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski w dniu bilansowym, na który zostało sporządzone ostatnie zbadane sprawozdanie finansowe za rok obrotowy.

1. Komisja może zatwierdzonemu podmiotowi publikującemu lub zatwierdzonemu mechanizmowi sprawozdawczemu posiadającym zezwolenie Komisji, o którym mowa w art. 27c ust. 1 rozporządzenia 600/2014, zawiesić zezwolenie na świadczenie usług w przypadkach określonych w art. 27e ust. 1 rozporządzenia 600/2014 do czasu zaprzestania działań skutkujących powstaniem naruszeń, jednak nie dłużej niż na okres 6 miesięcy.
2. W przypadku zawieszenia zezwolenia, o którym mowa w ust. 1, na podstawie art. 27e ust. 1 lit. b–d rozporządzenia 600/2014, Komisja może jednocześnie nałożyć karę pieniężną w wysokości do 20 750 000 złotych albo do wysokości kwoty stanowiącej równowartość 10% całkowitego rocznego przychodu wykazanego w ostatnim zbadanym sprawozdaniu finansowym za rok obrotowy, jeżeli przekracza ona 20 750 000 złotych, jeżeli uzasadnia to charakter naruszeń, jakich dopuścił się zatwierdzony podmiot publikujący lub zatwierdzony mechanizm sprawozdawczy.
3. Komisja, ustalając wysokość kary pieniężnej, o której mowa w ust. 2, uwzględnia w szczególności okoliczności, o których mowa w art. 167ba uprawnienia Komisji wobec podmiotu naruszających przepisy prawa ust. 2. Przepisy art. 167ba uprawnienia Komisji wobec podmiotu naruszających przepisy prawa ust. 3–5 stosuje się odpowiednio.
4. (uchylony)
5. Decyzja, o której mowa w ust. 1, podlega ogłoszeniu w Dzienniku Urzędowym Komisji Nadzoru Finansowego.

1. W przypadku cofnięcia przez Komisję zatwierdzonemu podmiotowi publikującemu lub zatwierdzonemu mechanizmowi sprawozdawczemu posiadającym zezwolenie Komisji, o którym mowa w art. 27c ust. 1 rozporządzenia 600/2014, zezwolenia na świadczenie usług na podstawie art. 27e ust. 1 lit. b–d rozporządzenia 600/2014 Komisja może jednocześnie nałożyć karę pieniężną w wysokości do 20 750 000 złotych albo do wysokości kwoty stanowiącej równowartość 10% całkowitego rocznego przychodu wykazanego w ostatnim zbadanym sprawozdaniu finansowym za rok obrotowy, jeżeli przekracza ona 20 750 000 złotych, jeżeli uzasadnia to charakter naruszeń, jakich dopuścił się zatwierdzony podmiot publikujący lub zatwierdzony mechanizm sprawozdawczy.
2. Komisja, ustalając wysokość kary pieniężnej, o której mowa w ust. 1, uwzględnia w szczególności okoliczności, o których mowa w art. 167ba uprawnienia Komisji wobec podmiotu naruszających przepisy prawa ust. 2. Przepisy art. 167ba uprawnienia Komisji wobec podmiotu naruszających przepisy prawa ust. 3–5 stosuje się odpowiednio.
3. (uchylony)
4. Decyzja, o której mowa w ust. 1, podlega ogłoszeniu w Dzienniku Urzędowym Komisji Nadzoru Finansowego.

1. W przypadku gdy firma inwestycyjna, świadcząc usługę pośrednictwa w zawieraniu umowy lokaty strukturyzowanej lub wykonując czynności odpowiadające działalności, o której mowa w art. 69 działalność maklerska ust. 2 pkt 5, w odniesieniu do lokat strukturyzowanych, narusza przepisy, o których mowa w art. 69h uprawnienia domu maklerskiego do wykonywania czynności w zakresie lokat strukturyzowanych ust. 2, Komisja może:
1) nakazać firmie inwestycyjnej zaprzestanie działań skutkujących powstaniem naruszeń i niepodejmowanie tych działań w przyszłości lub nałożyć na firmę inwestycyjną karę pieniężną do wysokości 20 750 000 zł albo do wysokości kwoty stanowiącej równowartość 10% całkowitego rocznego przychodu wykazanego w ostatnim zbadanym sprawozdaniu finansowym za rok obrotowy, jeżeli przekracza ona 20 750 000 zł, albo – gdy jest możliwe ustalenie kwoty korzyści osiągniętej w wyniku naruszenia – nałożyć na firmę inwestycyjną karę pieniężną do wysokości dwukrotności kwoty osiągniętej korzyści;
2) nakazać osobom odpowiedzialnym za zaistniałe naruszenie zaprzestanie działań skutkujących powstaniem naruszeń lub nałożyć na te osoby, w drodze decyzji, karę pieniężną do wysokości 20 750 000 zł;
3) zawiesić w czynnościach członka zarządu firmy inwestycyjnej odpowiedzialnego za stwierdzone naruszenie na okres nie dłuższy niż 12 miesięcy;
4) nakazać odwołanie członka zarządu firmy inwestycyjnej odpowiedzialnego za stwierdzone naruszenie – w przypadku rażących i uporczywych naruszeń przepisów, o których mowa w art. 69h uprawnienia domu maklerskiego do wykonywania czynności w zakresie lokat strukturyzowanych ust. 2.
2. W przypadku gdy firma inwestycyjna jest podmiotem dominującym, który sporządza skonsolidowane sprawozdanie finansowe, lub podmiotem zależnym od podmiotu dominującego, który sporządza skonsolidowane sprawozdanie finansowe, całkowity roczny przychód, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, stanowi kwota całkowitego skonsolidowanego rocznego przychodu podmiotu dominującego ujawniona w ostatnim zbadanym skonsolidowanym sprawozdaniu finansowym za rok obrotowy.
3. Równowartość w złotych kwoty w walucie obcej oblicza się według średniego kursu tej waluty ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski w dniu bilansowym, na który zostało sporządzone ostatnie zbadane sprawozdanie finansowe za rok obrotowy, o którym mowa w ust. 1 pkt 1 lub ust. 2.
4. Komisja, ustalając wysokość kary pieniężnej, o której mowa w ust. 1 pkt 1 lub 2, uwzględnia w szczególności okoliczności określone w art. 167 cofnięcie zezwolenia lub ograniczenie zakresu działalności maklerskiej ust. 2d.

W przypadku gdy pośrednik, o którym mowa w art. 68i objaśnienie pojęć rozdziału ust. 1 pkt 1, lub podmiot mający siedzibę na terytorium państwa innego niż państwo członkowskie, o którym mowa w art. 68i objaśnienie pojęć rozdziału ust. 2, narusza przepisy działu IIIA, Komisja może nakazać, odpowiednio temu pośrednikowi albo temu podmiotowi, zaprzestanie działań skutkujących powstaniem naruszeń i niepodejmowanie tych działań w przyszłości albo nałożyć na tego pośrednika albo na ten podmiot karę pieniężną do wysokości 500 000 zł.

1. Komisja może, z zastrzeżeniem ust. 3, cofnąć zezwolenie na prowadzenie działalności maklerskiej albo ograniczyć zakres prowadzonej działalności maklerskiej, w przypadku gdy bank państwowy prowadzący działalność maklerską:
1) narusza przepisy ustawy lub innych ustaw mających zastosowanie do prowadzenia działalności maklerskiej, w tym zasad i trybu jej prowadzenia, przepisy wydane na ich podstawie lub bezpośrednio stosowane przepisy prawa Unii Europejskiej mające zastosowanie do prowadzenia działalności maklerskiej;
2) nie przestrzega zasad uczciwego obrotu;
3) narusza interesy zleceniodawcy;
4) przestał spełniać warunki, które były podstawą udzielenia zezwolenia;
5) otrzymał zezwolenie na podstawie fałszywych oświadczeń lub dokumentów zaświadczających nieprawdę.
2. Jeżeli w przypadku, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, Komisja ograniczy zakres prowadzonej działalności maklerskiej, Komisja może również:
1) nakazać bankowi państwowemu prowadzącemu działalność maklerską zaprzestanie działań skutkujących powstaniem naruszeń i niepodejmowanie tych działań w przyszłości lub
2) zakazać, na czas określony, zawierania na rynku regulowanym, w ASO lub na OTF transakcji mających za przedmiot określony instrument finansowy.
3. W przypadkach, o których mowa w ust. 1 pkt 1–3 lub 5, Komisja może również:
1) nałożyć na bank państwowy prowadzący działalność maklerską karę pieniężną do wysokości 21 312 000 zł albo do wysokości kwoty stanowiącej równowartość 10% całkowitego rocznego przychodu wykazanego w ostatnim zbadanym sprawozdaniu finansowym za rok obrotowy, a w przypadku braku takiego sprawozdania – karę pieniężną w wysokości do 10% prognozowanego przychodu w pierwszym roku działalności, określonego w przedłożonej Komisji informacji finansowej, o której mowa w art. 5 lit. a rozporządzenia 2017/1943, jeżeli przekracza ona 21 312 000 zł, albo
2) zastosować jedną z sankcji określonych w ust. 1 i jednocześnie nałożyć karę pieniężną, o której mowa w pkt 1
– jeżeli uzasadnia to charakter naruszeń, których dopuścił się bank państwowy prowadzący działalność maklerską.
4. Równowartość w złotych kwoty w walucie obcej oblicza się według średniego kursu tej waluty ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski w dniu bilansowym, na który zostało sporządzone ostatnie zbadane sprawozdanie finansowe za rok obrotowy, o którym mowa w ust. 3 pkt 1.
5. W przypadku gdy jest możliwe ustalenie kwoty korzyści osiągniętej przez bank państwowy prowadzący działalność maklerską w wyniku naruszenia, o którym mowa w ust. 1 pkt 1–3 lub 5, kara pieniężna, o której mowa w ust. 3 pkt 1 albo 2, może zostać nałożona do wysokości dwukrotności kwoty osiągniętej korzyści.
6. Komisja, ustalając wysokość kary pieniężnej, o której mowa w ust. 3, uwzględnia w szczególności:
1) wagę naruszenia i czas jego trwania;
2) stopień przyczynienia się banku państwowego prowadzącego działalność maklerską do powstania naruszenia;
3) sytuację banku państwowego prowadzącego działalność maklerską, na który jest nakładana kara, w szczególności wysokość jego całkowitych obrotów;
4) skalę korzyści uzyskanych lub strat unikniętych przez bank państwowy prowadzący działalność maklerską, jeżeli można te korzyści lub straty ustalić;
5) straty poniesione przez podmioty trzecie w związku z naruszeniem, jeżeli można je ustalić;
6) stopień naprawienia szkody wyrządzonej inwestorom wskutek działań banku państwowego prowadzącego działalność maklerską;
7) gotowość banku państwowego prowadzącego działalność maklerską do współpracy z Komisją podczas wyjaśniania okoliczności naruszenia;
8) uprzednie naruszenia przepisów prawa regulujących prowadzenie działalności przez banki prowadzące działalność maklerską, popełnione przez bank państwowy prowadzący działalność maklerską, na który jest nakładana kara.
7. Sankcje, o których mowa w ust. 1, 2 lub 3, Komisja może zastosować również wobec banku państwowego prowadzącego działalność maklerską, powierzającego do wykonywania czynności wskazane w art. 79 agent firmy inwestycyjnej ust. 2 agentowi firmy inwestycyjnej, który w związku z wykonywaniem czynności na rzecz tego banku narusza przepisy prawa, zasady uczciwego obrotu lub interesy zleceniodawców.
8. W przypadku cofnięcia zezwolenia na prowadzenie działalności maklerskiej, o którym mowa w art. 111a działalność maklerska prowadzona przez bank państwowy ust. 1, bank państwowy, który je utracił, nie może ponownie wystąpić z wnioskiem o udzielenie zezwolenia na prowadzenie tej działalności przed upływem 5 lat od dnia, w którym decyzja o cofnięciu zezwolenia stała się ostateczna, chyba że Komisja wyrazi zgodę na skrócenie tego terminu.
9. W razie konieczności zabezpieczenia interesu publicznego, Komisja może, od chwili wszczęcia postępowania w sprawach, o których mowa w ust. 1, zawiesić, na okres nie dłuższy niż miesiąc, możliwość prowadzenia, w całości lub w części, działalności maklerskiej.
10. W razie konieczności zabezpieczenia interesu publicznego Komisja może w decyzji w sprawie cofnięcia zezwolenia na prowadzenie działalności maklerskiej wskazać termin, w którym następuje zakończenie jej prowadzenia.

1. W przypadku gdy bank powierniczy:
1) istotnie narusza przepisy prawa, w szczególności przepisy wydane na podstawie art. 94 rozporządzenie w sprawie działalności instytucji finansowych ust. 1 pkt 1 i 5,
2) nie przestrzega zasad uczciwego obrotu,
3) narusza interesy zleceniodawcy
- Komisja może, z zastrzeżeniem ust. 2, nałożyć na ten bank karę pieniężną do wysokości 500.000 zł.
2. W przypadku gdy uzasadnia to charakter naruszeń, których dopuścił się bank powierniczy, Komisja może cofnąć zezwolenie na prowadzenie działalności powierniczej.
3. Przepisy art. 167 cofnięcie zezwolenia lub ograniczenie zakresu działalności maklerskiej ust. 4, 5 i 9 stosuje się odpowiednio do banku powierniczego.

1. W przypadku stwierdzenia przez Komisję, że zagraniczna firma inwestycyjna prowadząca działalność maklerską na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez utworzenie oddziału lub bez otwierania oddziału narusza przepisy prawa, których przestrzeganie pozostaje pod nadzorem właściwego organu nadzoru innego państwa członkowskiego, który udzielił tej zagranicznej firmie inwestycyjnej zezwolenia na prowadzenie działalności maklerskiej, lub że przepisy te narusza jej agent, Komisja zawiadamia ten organ nadzoru. W zawiadomieniu Komisja przedstawia opis naruszeń i zwraca się o podjęcie odpowiednich środków przez właściwy organ nadzoru innego państwa członkowskiego, a w przypadku gdy zagraniczna firma inwestycyjna lub jej agent, naruszając te przepisy, działa na szkodę interesów inwestorów lub prawidłowego funkcjonowania rynku finansowego, Komisja wyznacza również termin, w ciągu którego środki podjęte przez ten organ powinny doprowadzić do zaprzestania naruszeń przez zagraniczną firmę inwestycyjną.
2. W przypadku nieotrzymania przez Komisję od właściwego organu nadzoru innego państwa członkowskiego, który udzielił zagranicznej firmie inwestycyjnej zezwolenia, odpowiedzi na zawiadomienie, o którym mowa w ust. 1, lub niepodjęcia przez ten organ odpowiednich środków, lub gdy pomimo ich podjęcia nie okażą się one skuteczne, i zagraniczna firma inwestycyjna, naruszając przepisy, o których mowa w ust. 1, lub jej agent, nadal działa na szkodę interesów inwestorów lub prawidłowego funkcjonowania rynku finansowego, Komisja, po poinformowaniu tego organu nadzoru, może, w drodze decyzji:
1) zakazać tej firmie, w całości albo w części, wykonywania działalności maklerskiej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej albo
2) zawiesić, w całości albo w części, prawo wykonywania działalności maklerskiej przez tę firmę do czasu zaprzestania działań skutkujących powstaniem naruszeń, jednak nie dłużej niż na okres 6 miesięcy, albo
3) zakazać tej firmie prowadzenia działalności, o której mowa w art. 117a instalowanie na terytorium RP systemów teleinformatycznych i urządzeń technicznych przez zagraniczną firmę inwestycyjną ust. 1, albo
4) nałożyć na tę firmę karę pieniężną do wysokości 20 750 000 zł albo do wysokości kwoty stanowiącej równowartość 10% całkowitego rocznego przychodu wykazanego w ostatnim zbadanym sprawozdaniu finansowym za rok obrotowy, a w przypadku braku takiego sprawozdania karę pieniężną do wysokości 10% prognozowanego przychodu w pierwszym roku działalności, określonego w przedłożonej właściwemu organowi nadzoru innego państwa członkowskiego informacji, o której mowa w art. 5 lit. a rozporządzenia 2017/1943 – jeżeli przekracza ona 20 750 000 zł, albo
5) nakazać naprawienie szkody wyrządzonej inwestorom wskutek działań zagranicznej firmy inwestycyjnej lub jej agenta, o ile możliwe jest jej ustalenie, albo
6) nakazać osobom odpowiedzialnym za zaistniałe naruszenie zaprzestanie działań skutkujących powstaniem naruszeń i niepodejmowanie tych działań w przyszłości, albo
7) zakazać osobom odpowiedzialnym za zaistniałe naruszenie udziału w prowadzeniu działalności maklerskiej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, albo
8) nałożyć karę pieniężną do wysokości 20 750 000 zł na osoby odpowiedzialne za zaistniałe naruszenia, albo
9) zastosować jedną lub kilka sankcji określonych w pkt 1–3 lub 5–7 oraz nałożyć karę pieniężną, o której mowa w pkt 4 lub 8.
3. W przypadku gdy właściwy organ nadzoru innego państwa członkowskiego, który udzielił zagranicznej firmie inwestycyjnej zezwolenia na prowadzenie działalności maklerskiej, nie zgadza się z oceną naruszeń, o których mowa w ust. 1, Komisja może, przed wydaniem decyzji, o której mowa w ust. 2, skierować sprawę do Europejskiego Urzędu Nadzoru Giełd i Papierów Wartościowych zgodnie z art. 19 rozporządzenia 1095/2010.
4. W przypadku gdy naruszenia dokonane przez zagraniczną firmę inwestycyjną dotyczą przepisów działu IV rozdziału 1 oddziału 2a, przepisów prawa bankowego stosowanych przez niektóre domy maklerskie, przepisów rozporządzenia 2019/2033 lub rozporządzenia 575/2013, zastosowanie sankcji, o których mowa w ust. 2, następuje po poinformowaniu również Europejskiego Urzędu Nadzoru Bankowego.
5. W przypadku gdy zagraniczna firma inwestycyjna jest podmiotem dominującym, który sporządza skonsolidowane sprawozdanie finansowe, lub podmiotem zależnym od podmiotu dominującego, który sporządza skonsolidowane sprawozdanie finansowe, całkowity roczny przychód, o którym mowa w ust. 2 pkt 4, stanowi kwota całkowitego skonsolidowanego rocznego przychodu podmiotu dominującego ujawniona w ostatnim zbadanym skonsolidowanym sprawozdaniu finansowym za rok obrotowy.
6. Równowartość w złotych kwoty w walucie obcej oblicza się według średniego kursu tej waluty ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski w dniu bilansowym, na który zostało sporządzone ostatnie zbadane sprawozdanie finansowe za rok obrotowy, o którym mowa w ust. 2 pkt 4 lub ust. 5.
7. W przypadku gdy jest możliwe ustalenie kwoty korzyści osiągniętej przez firmę inwestycyjną w wyniku naruszenia, o którym mowa w ust. 1, kara pieniężna, o której mowa w ust. 2 pkt 4 albo 8, może zostać nałożona do wysokości dwukrotności kwoty osiągniętej korzyści.
8. Komisja, ustalając wysokość kary pieniężnej, o której mowa w ust. 2 pkt 4 lub 8, uwzględnia w szczególności:
1) wagę naruszenia i czas jego trwania;
2) stopień przyczynienia się zagranicznej firmy inwestycyjnej lub jej agenta do powstania naruszenia;
3) sytuację finansową zagranicznej firmy inwestycyjnej, na którą jest nakładana kara, w szczególności wysokość jej całkowitych obrotów;
4) skalę korzyści uzyskanych lub strat unikniętych przez zagraniczną firmę inwestycyjną lub jej agenta, jeżeli można te korzyści lub straty ustalić;
5) straty poniesione przez podmioty trzecie w związku z naruszeniem, jeżeli można je ustalić;
6) stopień naprawienia szkody wyrządzonej inwestorom wskutek działań zagranicznej firmy inwestycyjnej lub jej agenta;
7) gotowość zagranicznej firmy inwestycyjnej do współpracy z Komisją podczas wyjaśniania okoliczności naruszenia;
8) uprzednie, stwierdzone przez Komisję, naruszenia przepisów prawa regulujących prowadzenie działalności przez zagraniczne firmy inwestycyjne, popełnione odpowiednio przez zagraniczną firmę inwestycyjną, jej agenta lub osoby, na które jest nakładana kara.
9. W przypadku zakazania zagranicznej firmie inwestycyjnej prowadzenia, w całości albo w części, działalności maklerskiej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej firma ta nie może podjąć tej działalności przed upływem 5 lat od dnia, w którym decyzja zakazująca prowadzenie takiej działalności stała się ostateczna, chyba że Komisja wyrazi zgodę na skrócenie tego terminu.
10. W przypadku zakazania osobie odpowiedzialnej za zaistniałe naruszenie udziału w prowadzeniu działalności maklerskiej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej osoba ta nie może wykonywać czynności związanych z działalnością maklerską w ramach umowy o pracę, zlecenia lub innej umowy o podobnym charakterze, zawartej z firmą inwestycyjną, ani pełnić funkcji w organach domu maklerskiego, przez okres 5 lat od dnia, w którym decyzja o takim zakazie stała się ostateczna, chyba że Komisja wyrazi zgodę na skrócenie tego okresu.
11. Komisja prowadzi jawny rejestr osób, którym wydano zakaz, o którym mowa w ust. 2 pkt 7.
12. Komisja informuje Komisję Europejską oraz Europejski Urząd Nadzoru Giełd i Papierów Wartościowych o sankcjach zastosowanych zgodnie z ust. 2.

1. W przypadku stwierdzenia przez Komisję, że zagraniczna firma inwestycyjna prowadząca działalność maklerską na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez utworzenie oddziału, lub bez otwierania oddziału, ale za pośrednictwem agenta przebywającego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, narusza przepisy prawa, których przestrzeganie pozostaje pod nadzorem Komisji, lub że przepisy te narusza taki agent, Komisja wzywa pisemnie zagraniczną firmę inwestycyjną do zaprzestania tych naruszeń, wyznaczając termin do ich usunięcia.
2. Bieg terminu do usunięcia przez zagraniczną firmę inwestycyjną naruszeń wskazanych w wezwaniu rozpoczyna się w dniu następującym po dniu otrzymania wezwania.
3. Zagraniczna firma inwestycyjna niezwłocznie, jednak nie później niż w dniu następującym po upływie terminu do usunięcia naruszeń wskazanych w wezwaniu, przekazuje Komisji informację o sposobie uwzględnienia wezwania, wskazując szczegółowy sposób usunięcia wskazanych w wezwaniu naruszeń.
4. Przez wezwanie, o którym mowa w ust. 1, rozumie się również wydanie zaleceń, o których mowa w art. 36 zasady znaczącej koncentracji ryzyka ust. 5 lub 6 ustawy o nadzorze. Do obliczania biegu terminu i informowania Komisji o sposobie uwzględnienia wezwania stosuje się przepisy art. 36 zasady znaczącej koncentracji ryzyka ust. 7 i 8 ustawy o nadzorze.
5. Jeżeli zagraniczna firma inwestycyjna nie usunęła w całości stwierdzonych naruszeń lub bezskutecznie upłynął termin na ich usunięcie, Komisja może:
1) w drodze decyzji:
a) zawiesić, w całości albo w części, prawo wykonywania działalności maklerskiej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez zagraniczną firmę inwestycyjną do czasu zaprzestania działań skutkujących powstaniem naruszeń, jednak nie dłużej niż na okres 6 miesięcy, lub
b) nakazać naprawienie szkody wyrządzonej inwestorom wskutek działań zagranicznej firmy inwestycyjnej lub jej agenta, o ile jest możliwe jej ustalenie, albo
2) skierować sprawę do Europejskiego Urzędu Nadzoru Giełd i Papierów Wartościowych zgodnie z art. 19 rozporządzenia 1095/2010.
6. Wydając decyzję, o której mowa w ust. 5 pkt 1 lit. a, Komisja może określić szczegółowe warunki zawieszenia prawa wykonywania działalności maklerskiej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w tym termin, od którego prawo to jest zawieszone, oraz czynności, które zagraniczna firma inwestycyjna jest obowiązana podjąć w celu należytego zabezpieczenia interesów inwestorów w związku z zawieszeniem.
7. O wydaniu decyzji, o której mowa w ust. 5 pkt 1, oraz o jej treści Komisja informuje właściwy organ nadzoru innego państwa członkowskiego, który udzielił zagranicznej firmie inwestycyjnej zezwolenia.
8. Jeżeli pomimo wydania decyzji, o której mowa w ust. 5 pkt 1, zagraniczna firma inwestycyjna lub jej agent w dalszym ciągu, naruszając przepisy, o których mowa w ust. 1, działa na szkodę interesów inwestorów lub prawidłowego funkcjonowania rynku finansowego lub działa w sposób naruszający zasady uczciwego obrotu, Komisja, po poinformowaniu właściwego organu nadzoru innego państwa członkowskiego, który udzielił zagranicznej firmie inwestycyjnej zezwolenia, może, w drodze decyzji:
1) zakazać tej firmie, w całości albo w części, wykonywania działalności maklerskiej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej albo
2) nałożyć na tę firmę karę pieniężną do wysokości 20 750 000 zł albo do wysokości kwoty stanowiącej równowartość 10% całkowitego rocznego przychodu wykazanego w ostatnim zbadanym sprawozdaniu finansowym za rok obrotowy, a w przypadku braku takiego sprawozdania karę pieniężną w wysokości do 10% prognozowanego przychodu w pierwszym roku działalności, określonego w przedłożonej właściwemu organowi nadzoru innego państwa członkowskiego informacji, o której mowa w art. 5 lit. a rozporządzenia 2017/1943 – jeżeli przekracza ona 20 750 000 zł, albo
3) nakazać naprawienie szkody wyrządzonej inwestorom wskutek działań zagranicznej firmy inwestycyjnej lub jej agenta, o ile możliwe jest jej ustalenie, a nakaz nie był wcześniej nałożony, albo szkoda ujawniła się po wydaniu decyzji, o której mowa w ust. 5 pkt 1, albo
4) nakazać osobom odpowiedzialnym za zaistniałe naruszenie zaprzestanie działań skutkujących powstaniem naruszeń i niepodejmowanie tych działań w przyszłości, albo
5) zakazać osobom odpowiedzialnym za zaistniałe naruszenie udziału w prowadzeniu działalności maklerskiej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, albo
6) nałożyć karę pieniężną do wysokości 20 750 000 zł na osoby odpowiedzialne za zaistniałe naruszenia, albo
7) zastosować jedną lub kilka sankcji określonych w pkt 1 lub 3–5 oraz nałożyć karę pieniężną, o której mowa w pkt 2 lub 6.
9. W przypadku gdy właściwy organ nadzoru innego państwa członkowskiego, który udzielił zagranicznej firmie inwestycyjnej zezwolenia, po otrzymaniu informacji, o której mowa w ust. 7, nie zgadza się z decyzją, o której mowa w ust. 5 pkt 1, a informację o tym przekazał Komisji przed wydaniem decyzji, o której mowa w ust. 8, Komisja może skierować sprawę do Europejskiego Urzędu Nadzoru Giełd i Papierów Wartościowych zgodnie z art. 19 rozporządzenia 1095/2010.
10. W przypadku gdy zagraniczna firma inwestycyjna jest podmiotem dominującym, który sporządza skonsolidowane sprawozdanie finansowe, lub podmiotem zależnym od podmiotu dominującego, który sporządza skonsolidowane sprawozdanie finansowe, całkowity roczny przychód, o którym mowa w ust. 8 pkt 2, stanowi kwota całkowitego skonsolidowanego rocznego przychodu podmiotu dominującego ujawniona w ostatnim zbadanym skonsolidowanym sprawozdaniu finansowym za rok obrotowy.
11. Równowartość w złotych kwoty w walucie obcej oblicza się według średniego kursu tej waluty ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski w dniu bilansowym, na który zostało sporządzone ostatnie zbadane sprawozdanie finansowe za rok obrotowy, o którym mowa w ust. 8 pkt 2 lub ust. 10.
12. W przypadku gdy jest możliwe ustalenie kwoty korzyści osiągniętej przez firmę inwestycyjną w wyniku naruszenia, o którym mowa w ust. 1, kara pieniężna, o której mowa w ust. 8 pkt 2 albo 6, może zostać nałożona do wysokości dwukrotności kwoty osiągniętej korzyści.
13. Komisja, ustalając wysokość kary pieniężnej, o której mowa w ust. 8 pkt 2 lub 6, uwzględnia w szczególności:
1) wagę naruszenia i czas jego trwania;
2) stopień przyczynienia się zagranicznej firmy inwestycyjnej lub jej agenta do powstania naruszenia;
3) sytuację finansową zagranicznej firmy inwestycyjnej, na którą jest nakładana kara, w szczególności wysokość jej całkowitych obrotów;
4) skalę korzyści uzyskanych lub strat unikniętych przez zagraniczną firmę inwestycyjną lub jej agenta, jeżeli można te korzyści lub straty ustalić;
5) straty poniesione przez podmioty trzecie w związku z naruszeniem, jeżeli można je ustalić;
6) stopień naprawienia szkody wyrządzonej inwestorom wskutek działań zagranicznej firmy inwestycyjnej lub jej agenta;
7) gotowość zagranicznej firmy inwestycyjnej do współpracy z Komisją podczas wyjaśniania okoliczności naruszenia;
8) uprzednie, stwierdzone przez Komisję, naruszenia przepisów prawa regulujących prowadzenie działalności przez zagraniczne firmy inwestycyjne, popełnione przez zagraniczną firmę inwestycyjną, jej agenta lub osoby, na które jest nakładana kara.
14. W przypadku zakazania zagranicznej firmie inwestycyjnej prowadzenia, w całości albo w części, działalności maklerskiej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej firma ta nie może podjąć tej działalności przed upływem 5 lat od dnia, w którym decyzja zakazująca prowadzenie takiej działalności stała się ostateczna, chyba że Komisja wyrazi zgodę na skrócenie tego terminu.
15. W przypadku zakazania osobie odpowiedzialnej za zaistniałe naruszenie udziału w prowadzeniu działalności maklerskiej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej osoba ta nie może wykonywać czynności związanych z działalnością maklerską w ramach umowy o pracę, zlecenia lub innej umowy o podobnym charakterze, zawartej z firmą inwestycyjną, ani pełnić funkcji w organach domu maklerskiego, przez okres 5 lat od dnia, w którym decyzja o takim zakazie stała się ostateczna, chyba że Komisja wyrazi zgodę na skrócenie tego okresu.
16. Komisja prowadzi jawny rejestr osób, którym wydano zakaz, o którym mowa w ust. 8 pkt 5.
17. Komisja informuje Komisję Europejską oraz Europejski Urząd Nadzoru Giełd i Papierów Wartościowych o sankcjach zastosowanych zgodnie z ust. 8.

1. W przypadku gdy dom maklerski narusza przepisy regulujące prowadzenie działalności maklerskiej, Komisja może, w drodze decyzji:
1) nałożyć karę pieniężną do wysokości 20 750 000 zł na osoby odpowiedzialne za zaistniałe naruszenie lub
2) nakazać osobom odpowiedzialnym za zaistniałe naruszenie zaprzestanie działań skutkujących powstaniem naruszeń i niepodejmowanie tych działań w przyszłości, lub
3) nakazać odwołanie członka zarządu odpowiedzialnego za stwierdzone naruszenie, w przypadku gdy naruszenia mają charakter poważny.
1a. W przypadku gdy spółka prowadząca rynek regulowany narusza przepisy regulujące zasady prowadzenia działalności przez spółkę prowadzącą rynek regulowany, Komisja może, w drodze decyzji:
1) nałożyć karę pieniężną do wysokości 20 750 000 zł na osoby odpowiedzialne za zaistniałe naruszenie lub
2) nakazać odwołanie członka zarządu spółki prowadzącej rynek regulowany odpowiedzialnego za zaistniałe naruszenie, w przypadku gdy naruszenia mają charakter poważny.
1aa. W przypadku gdy agent firmy inwestycyjnej będący osobą prawną albo jednostką organizacyjną nieposiadającą osobowości prawnej, wykonując czynności, o których mowa w art. 79 agent firmy inwestycyjnej ust. 2, narusza przepisy ustawy lub innych ustaw mających zastosowanie do działalności agenta firmy inwestycyjnej, przepisy wydane na ich podstawie lub przepisy rozporządzenia 2019/2033, rozporządzenia 575/2013, rozporządzenia 1667_596/2014, rozporządzenia 600/2014, rozporządzenia 1031/2010 lub inne bezpośrednio stosowane przepisy prawa Unii Europejskiej mające zastosowanie do działalności agenta firmy inwestycyjnej, wykonuje czynności powierzone mu na podstawie umowy zawartej z firmą inwestycyjną, bankiem państwowym prowadzącym działalność maklerską lub bankiem, o którym mowa w art. 70 wyłączenie stosowania przepisów o uczestnictwie w obrocie instrumentami finansowymi ust. 2, niezgodnie z przepisami prawa, a także w przypadku gdy nie przestrzega zasad uczciwego obrotu lub narusza interesy zleceniodawcy firmy inwestycyjnej, banku państwowego prowadzącego działalność maklerską lub banku, o którym mowa w art. 70 wyłączenie stosowania przepisów o uczestnictwie w obrocie instrumentami finansowymi ust. 2, których jest agentem, Komisja może:
1) nałożyć karę pieniężną do wysokości 500 000 zł na osoby odpowiedzialne za powstanie naruszenia lub
2) nakazać osobom odpowiedzialnym za powstanie naruszenia zaprzestanie działań skutkujących powstaniem naruszeń i niepodejmowanie tych działań w przyszłości, lub
3) nakazać odwołanie członka zarządu agenta firmy inwestycyjnej odpowiedzialnego za powstanie naruszenia, w przypadku gdy naruszenia mają charakter poważny.
1b. W przypadku gdy bank prowadzący działalność maklerską lub zagraniczna osoba prawna prowadząca działalność maklerską na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej narusza przepisy regulujące prowadzenie działalności maklerskiej, Komisja może, w drodze decyzji:
1) nałożyć karę pieniężną do wysokości 20 750 000 zł na osoby odpowiedzialne za zaistniałe naruszenie lub
2) nakazać odwołanie osoby odpowiedzialnej za zaistniałe naruszenia, w przypadku gdy naruszenia mają charakter poważny.
1ba. W przypadku gdy zatwierdzony podmiot publikujący lub zatwierdzony mechanizm sprawozdawczy posiadające zezwolenie Komisji, o którym mowa w art. 27c ust. 1 rozporządzenia 600/2014, narusza przepisy określające zasady świadczenia usług w zakresie udostępniania informacji, Komisja może, w drodze decyzji:
1) nałożyć karę pieniężną do wysokości 20 750 000 zł na osoby odpowiedzialne za zaistniałe naruszenie lub
2) nakazać odwołanie członka zarządu zatwierdzonego podmiotu publikującego lub zatwierdzonego mechanizmu sprawozdawczego odpowiedzialnego za zaistniałe naruszenie, w przypadku gdy naruszenia mają charakter poważny.
1bb. W przypadku, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, ust. 1a pkt 1, ust. 1aa pkt 1, ust. 1b pkt 1 oraz ust. 1ba pkt 1, Komisja może nałożyć karę również na osobę, która w okresie, w którym powstały naruszenia, pełniła funkcję członka zarządu lub rady nadzorczej.
1c. (uchylony)
1d. Komisja, ustalając wysokość kary pieniężnej, o której mowa w ust. 1–1bb, uwzględnia w szczególności:
1) wagę naruszenia i czas jego trwania;
2) stopień przyczynienia się osoby odpowiedzialnej za dane naruszenie do jego powstania;
3) sytuację finansową osoby odpowiedzialnej za dane naruszenie;
4) skalę korzyści uzyskanych lub strat unikniętych przez osobę odpowiedzialną za dane naruszenie, jeżeli można te korzyści lub straty ustalić;
5) straty poniesione przez podmioty trzecie w związku z naruszeniem, jeżeli można je ustalić;
6) stopień naprawienia szkody wyrządzonej inwestorom wskutek działań osoby odpowiedzialnej za dane naruszenie;
7) gotowość osoby odpowiedzialnej za dane naruszenie do współpracy z Komisją;
8) uprzednie naruszenia przepisów prawa regulujących prowadzenie działalności odpowiednio przez dom maklerski, spółkę prowadzącą rynek regulowany, bank prowadzący działalność maklerską lub zatwierdzony podmiot publikujący lub zatwierdzony mechanizm sprawozdawczy posiadające zezwolenie Komisji, o którym mowa w art. 27c ust. 1 rozporządzenia 600/2014, popełnione przez osobę odpowiedzialną za dane naruszenie;
9) potencjalne skutki systemowe naruszenia.
1e. W przypadku gdy jest możliwe ustalenie kwoty korzyści osiągniętej przez osoby, o których mowa w ust. 1–1bb, w wyniku naruszenia, o którym mowa w tych przepisach, kara pieniężna, o której mowa w ust. 1–1bb, może zostać nałożona do wysokości dwukrotności kwoty osiągniętej korzyści.
2. (uchylony)

1. Komisja przekazuje corocznie Europejskiemu Urzędowi Nadzoru Giełd i Papierów Wartościowych informację o przypadkach zastosowania w poprzednim roku kalendarzowym sankcji, o których mowa w art. 165 cofnięcie zezwolenia na prowadzenie rynku regulowanego ust. 1a i art. 169a uprawnienia Komisji w przypadku naruszania przepisów regulujących działalność maklerską ust. 1–1ba, oraz sankcji, o których mowa w art. 167 cofnięcie zezwolenia lub ograniczenie zakresu działalności maklerskiej ust. 1–3, z wyłączeniem cofnięcia zezwolenia na prowadzenie działalności maklerskiej.
2. Z zastrzeżeniem wymogów dotyczących ochrony tajemnicy zawodowej, o których mowa w art. 147 zakres tajemnicy zawodowej, Komisja informuje Europejski Urząd Nadzoru Bankowego o sankcjach nałożonych w związku z naruszeniem przepisów działu IV rozdziału 1 oddziału 2a, przepisów prawa bankowego stosowanych przez niektóre domy maklerskie, przepisów rozporządzenia 2019/2033 lub rozporządzenia 575/2013, a także o wniesionych środkach odwoławczych oraz o sposobie ich rozpatrzenia.

1. W przypadku naruszenia art. 110ec umowa pożyczki podporządkowanej ust. 1 przez osobę inną niż dom maklerski Komisja może, w drodze decyzji:
1) nakazać osobie oferującej podmiotowi innemu niż podmioty wymienione w art. 3 objaśnienie pojęć pkt 39b lit. a–m zawarcie umowy pożyczki podporządkowanej, o której mowa w art. 110eb pożyczka podporządkowana kwalifikowana do funduszy własnych jako instrumenty dodatkowe ust. 1, zaprzestanie działań skutkujących naruszeniem art. 110ec umowa pożyczki podporządkowanej ust. 1 lub powstrzymanie się od takich działań w przyszłości;
2) nałożyć na osobę oferującą podmiotowi innemu niż podmioty wymienione w art. 3 objaśnienie pojęć pkt 39b lit. a–m zawarcie umowy pożyczki podporządkowanej, o której mowa w art. 110eb pożyczka podporządkowana kwalifikowana do funduszy własnych jako instrumenty dodatkowe ust. 1, karę pieniężną do wysokości nieprzekraczającej:
a) w przypadku osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej nieposiadającej osobowości prawnej:
– 10% całkowitego rocznego przychodu wykazanego w ostatnim zbadanym sprawozdaniu finansowym albo
– dwukrotności kwoty korzyści uzyskanych lub strat unikniętych w wyniku naruszenia – w przypadku gdy jest możliwe ich ustalenie,
b) w przypadku osoby fizycznej:
– kwoty 2 905 000 zł albo
– dwukrotności kwoty korzyści uzyskanych lub strat unikniętych w wyniku naruszenia – w przypadku gdy jest możliwe ich ustalenie.
2. Przepisy art. 3h pośrednictwo w zwarciu umowy, której przedmiotem jest zobowiązanie kwalifikowalne lub wyemitowany instrument finansowy ust. 3–8 ustawy z dnia 21 lipca 2006 r. o nadzorze nad rynkiem finansowym stosuje się odpowiednio.

1. W przypadku gdy spółka prowadząca rynek regulowany narusza przepisy regulujące prowadzenie platformy aukcyjnej, Komisja może, w drodze decyzji, nałożyć karę pieniężną do wysokości 5 000 000 euro na osoby odpowiedzialne za zaistniałe naruszenia.
2. Równowartość w złotych kwoty w euro wyznacza się w oparciu o średni kurs euro ogłoszony przez Narodowy Bank Polski w dniu 19 listopada 2010 r.
3. (uchylony)

1. W przypadku gdy Krajowy Depozyt narusza przepisy prawa, nie przestrzega zasad uczciwego obrotu lub narusza interesy jego uczestników, Komisja może nałożyć karę pieniężną do wysokości 1.000.000 zł.
2. (uchylony)

1. W przypadku gdy spółka, której Krajowy Depozyt przekazał wykonywanie czynności z zakresu zadań, o których mowa w art. 48 zadania Krajowego Depozytu ust. 1 pkt 1–6 lub ust. 2, narusza przepisy prawa, nie przestrzega zasad uczciwego obrotu lub narusza interesy jej uczestników, Komisja może zakazać wykonywania tych czynności lub nałożyć karę pieniężną
do wysokości 1 000 000 zł.
2. (uchylony)
3. (uchylony)

1. W przypadku gdy spółka prowadząca izbę rozliczeniową narusza przepisy prawa, nie przestrzega zasad uczciwego obrotu lub narusza interesy jej uczestników, Komisja może cofnąć spółce zezwolenie na prowadzenie izby rozliczeniowej lub nałożyć na spółkę karę pieniężną do wysokości 1.000.000 zł.
2. (uchylony)
3. (uchylony)

1. W przypadku gdy spółka prowadząca izbę rozrachunkową narusza przepisy prawa, nie przestrzega zasad uczciwego obrotu lub narusza interesy jej uczestników, Komisja może cofnąć spółce zezwolenie na prowadzenie izby rozrachunkowej lub nałożyć na spółkę karę pieniężną do wysokości 1.000.000 zł.
2. (uchylony)

1. W przypadku gdy posiadacz rachunku zbiorczego nie przekazuje informacji w odpowiedzi na przekazane mu przez podmiot prowadzący rachunek zbiorczy żądanie Komisji, o którym mowa w art. 8b obowiązki informacyjne posiadacza rachunku zbiorczego, ust. 1, albo przekazuje informacje nieprawdziwe lub nierzetelne, Komisja może nałożyć na posiadacza rachunku zbiorczego karę pieniężną do wysokości 500 000 zł.
2. W przypadku gdy podmiot prowadzący rachunek zbiorczy nie przekazuje posiadaczowi rachunku zbiorczego żądania Komisji, o którym mowa w art. 8b obowiązki informacyjne posiadacza rachunku zbiorczego, ust. 1, lub nie przekazuje Komisji informacji otrzymanych od posiadacza rachunku zbiorczego w odpowiedzi na żądanie Komisji, o którym mowa w art. 8b obowiązki informacyjne posiadacza rachunku zbiorczego, ust. 1, Komisja może nałożyć na podmiot prowadzący rachunek zbiorczy karę pieniężną do wysokości 500 000 zł.

1. W przypadku gdy centralny depozyt papierów wartościowych narusza:
1) wymogi organizacyjne określone w art 26-30 rozporządzenia 909/2014,
2) zasady prowadzenia działalności określone w art 32–35 rozporządzenia 909/2014,
3) wymogi dotyczące usług centralnego depozytu papierów wartościowych określone w art 37-41 rozporządzenia
909/2014,
4) wymogi ostrożnościowe określone w art 43-46 oraz art. 47 obowiązek zawiadomienia o zamiarze nabycia lub objęcia akcji Krajowego Depozytu ust. 2 rozporządzenia 909/2014,
5) wymogi kapitałowe określone w art. 47 ust. 1 rozporządzenia 909/2014,
6) wymogi dotyczące połączeń operacyjnych centralnych depozytów papierów wartościowych określone w art. 48 rozporządzenia 909/2014,
7) zasady udzielania przez centralne depozyty papierów wartościowych poszczególnych rodzajów dostępu, określone w art 49–53 rozporządzenia 909/2014
– Komisja może nakazać centralnemu depozytowi papierów wartościowych usunięcie stwierdzonych naruszeń lub przyczyn tych naruszeń lub nałożyć na ten podmiot karę pieniężną do wysokości 82 680 000 zł albo kwoty stanowiącej równowartość 10% całkowitego rocznego przychodu wykazanego w ostatnim zbadanym sprawozdaniu finansowym za rok obrotowy, jeżeli przekracza ona 82 680 000 zł.
2. W przypadku gdy jest możliwe ustalenie kwoty korzyści osiągniętej lub straty unikniętej przez centralny depozyt papierów wartościowych w wyniku naruszenia wymogów i zasad, o których mowa w ust. 1, zamiast kary, o której mowa w tym ustępie, Komisja może nałożyć karę pieniężną do wysokości dwukrotnej kwoty osiągniętej korzyści lub unikniętej straty.
3. W przypadku gdy centralny depozyt papierów wartościowych jest jednostką dominującą, która sporządza skonsolidowane sprawozdanie finansowe, całkowity roczny przychód, o którym mowa w ust. 1, stanowi kwota całkowitego skonsolidowanego rocznego przychodu centralnego depozytu ujawniona w ostatnim zbadanym skonsolidowanym sprawozdaniu finansowym za rok obrotowy.
4. Komisja może cofnąć zezwolenie udzielone centralnemu depozytowi papierów wartościowych na podstawie art. 16 rozporządzenia 909/2014 w przypadkach określonych w art. 20 tego rozporządzenia.
5. W decyzji w przedmiocie cofnięcia zezwolenia udzielonego centralnemu depozytowi papierów wartościowych na podstawie art. 16 rozporządzenia 909/2014 Komisja może jednocześnie nałożyć karę pieniężną, o której mowa w ust. 1 lub 2, jeżeli uzasadnia to charakter naruszeń, jakich dopuścił się centralny depozyt papierów wartościowych.
6. W przypadku gdy centralny depozyt papierów wartościowych narusza wymogi i zasady, o których mowa w ust. 1, Komisja może:
1) nakazać osobom odpowiedzialnym za zaistniałe naruszenie zaprzestania działań skutkujących powstaniem naruszeń lub nałożyć na te osoby karę pieniężną do wysokości 20 670 000 zł;
2) zawiesić w czynnościach członka zarządu centralnego depozytu papierów wartościowych odpowiedzialnego za stwierdzone naruszenie na okres nie dłuższy niż 12 miesięcy;
3) odwołać członka zarządu centralnego depozytu papierów wartościowych odpowiedzialnego za stwierdzone naruszenie
– w przypadku gdy naruszenia, o których mowa w ust. 1, mają charakter poważny i systematyczny.
7. Komisja przekazuje do publicznej wiadomości informację o:
1) treści rozstrzygnięcia oraz o rodzaju i charakterze naruszenia, imię i nazwisko osoby fizycznej lub firmę (nazwę) centralnego depozytu papierów wartościowych, na który została nałożona sankcja,
2) złożeniu wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy – o ile Komisja przekazała do publicznej wiadomości informację o decyzji, której ten wniosek dotyczy,
3) treści rozstrzygnięcia ostatecznej decyzji
– zgodnie z zasadami określonymi w art. 62 rozporządzenia 909/2014.
8. Przekazanie do publicznej wiadomości informacji określonych w ust. 7 pkt 1 lub 3 wymaga podjęcia przez Komisję uchwały.
9. Informacje, o których mowa w ust. 7, dotyczące imienia i nazwiska osoby, na którą została nałożona sankcja, Komisja udostępnia na swojej stronie internetowej przez okres roku, licząc od dnia ich udostępnienia.

1. W przypadku gdy podmiot wyznaczony do świadczenia bankowych usług pomocniczych lub centralny depozyt papierów wartościowych, który na podstawie art. 54 ust. 2 lit. a rozporządzenia 909/2014 uzyskał zezwolenie na świadczenie bankowych usług pomocniczych określonych w załączniku do tego rozporządzenia, narusza:
1) wymogi ostrożnościowe dotyczące ryzyk kredytowych, określone w art. 59 ust. 3 rozporządzenia 909/2014,
2) wymogi ostrożnościowe dotyczące ryzyk utraty płynności, określone w art. 59 ust. 4 rozporządzenia 909/2014
– Komisja może nakazać tym podmiotom usunięcie stwierdzonych naruszeń lub przyczyn tych naruszeń lub nałożyć na te podmioty karę pieniężną do wysokości 82 680 000 zł albo kwoty stanowiącej równowartość 10% całkowitego rocznego przychodu wykazanego w ostatnim zbadanym sprawozdaniu finansowym za rok obrotowy, jeżeli przekracza ona 82 680 000 zł.
2. W przypadku gdy jest możliwe ustalenie kwoty korzyści osiągniętej lub straty unikniętej przez podmioty, o których mowa w ust. 1, w wyniku naruszenia wymogów, o których mowa w ust. 1, zamiast kary, o której mowa w tym ustępie, Komisja może nałożyć karę pieniężną do wysokości dwukrotnej kwoty osiągniętej korzyści lub unikniętej straty.
3. W przypadku gdy podmiot wyznaczony do świadczenia bankowych usług pomocniczych lub centralny depozyt papierów wartościowych, który na podstawie art. 54 ust. 2 lit. a rozporządzenia 909/2014 uzyskał zezwolenie na świadczenie bankowych usług pomocniczych określonych w załączniku do tego rozporządzenia, jest jednostką dominującą, która sporządza skonsolidowane sprawozdanie finansowe, całkowity roczny przychód, o którym mowa w ust. 1, stanowi kwota całkowitego skonsolidowanego rocznego przychodu tych podmiotów ujawniona w ostatnim zbadanym skonsolidowanym sprawozdaniu finansowym za rok obrotowy.
4. Komisja może cofnąć zezwolenie udzielone centralnemu depozytowi papierów wartościowych na podstawie art. 54 rozporządzenia 909/2014 w przypadkach określonych w art. 57 tego rozporządzenia.
5. W przypadku gdy podmiot wyznaczony do świadczenia bankowych usług pomocniczych lub centralny depozyt papierów wartościowych, który na podstawie art. 54 ust. 2 lit. a rozporządzenia 909/2014 uzyskał zezwolenie na świadczenie bankowych usług pomocniczych określonych w załączniku do tego rozporządzenia, narusza wymogi, o których mowa w ust. 1, Komisja może:
1) nakazać osobom odpowiedzialnym za zaistniałe naruszenie zaprzestania działań skutkujących powstaniem naruszeń lub nałożyć na te osoby karę pieniężną do wysokości 20 670 000 zł;
2) zawiesić w czynnościach członka zarządu odpowiedzialnego za stwierdzone naruszenie podmiotu wyznaczonego do świadczenia bankowych usług pomocniczych lub centralnego depozytu papierów wartościowych, który na podstawie art. 54 ust. 2 lit. a rozporządzenia 909/2014 uzyskał zezwolenie na świadczenie bankowych usług pomocniczych określonych w załączniku do tego rozporządzenia – na okres nie dłuższy niż 12 miesięcy;
3) odwołać członka zarządu odpowiedzialnego za stwierdzone naruszenie podmiotu wyznaczonego do świadczenia bankowych usług pomocniczych lub centralnego depozytu papierów wartościowych, który na podstawie art. 54 ust. 2 lit. a rozporządzenia 909/2014 uzyskał zezwolenie na świadczenie bankowych usług pomocniczych określonych w załączniku do tego rozporządzenia – w przypadku gdy naruszenia, o których mowa w ust. 1, mają charakter poważny i systematyczny.
6. Komisja przekazuje do publicznej wiadomości informację o:
1) treści rozstrzygnięcia oraz o rodzaju i charakterze naruszenia, imię i nazwisko osoby fizycznej lub firmę (nazwę) podmiotu wyznaczonego do świadczenia bankowych usług pomocniczych lub centralnego depozytu papierów wartościowych, który na podstawie art. 54 ust. 2 lit. a rozporządzenia 909/2014 uzyskał zezwolenie na świadczenie bankowych usług pomocniczych określonych w załączniku do tego rozporządzenia, na który została nałożona sankcja,
2) złożeniu wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy – o ile Komisja przekazała do publicznej wiadomości informację o decyzji, której ten wniosek dotyczy,
3) treści rozstrzygnięcia ostatecznej decyzji
– zgodnie z zasadami określonymi w art. 62 rozporządzenia 909/2014.
7. Przekazanie do publicznej wiadomości informacji określonych w ust. 6 pkt 1 lub 3 wymaga podjęcia przez Komisję uchwały.
8. Informacje, o których mowa w ust. 6, dotyczące imienia i nazwiska osoby, na którą została nałożona sankcja, Komisja udostępnia na swojej stronie internetowej przez okres roku, licząc od dnia ich udostępnienia.

Komisja, nakładając sankcje, o których mowa w art. 170e sankcje stosowane przez Komisję wobec centralnego depozytu papierów wartościowych naruszającego zasady lub wymogi lub art. 170f sankcje stosowane przez Komisję w przypadku naruszania wymogów ostrożnościowych, uwzględnia okoliczności, o których mowa w art. 64 rozporządzenia 909/2014.

1. Na każdego, kto nie dokonuje zawiadomienia, o którym mowa w art. 24 ust. 1, art. 47 ust. 1, art. 106 ust. 1, art. 107 ust. 1 lub w art. 31 ust. 2 rozporządzenia 648/2012, lub nie wykonuje tej czynności, działając w imieniu lub w interesie osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej nieposiadającej osobowości prawnej, Komisja może, w drodze decyzji, nałożyć karę pieniężną do wysokości 500 000 zł.
2. Komisja może, w drodze decyzji, nałożyć karę, o której mowa w ust. 1, również na osobę, która:
1) nabywa lub obejmuje akcje pomimo zgłoszenia sprzeciwu, o którym mowa w art. 24 obowiązek zawiadomienia Komisji o zamiarze nabycia lub objęcia akcji spółki prowadzącej rynek regulowany ust. 3 lub art. 47 obowiązek zawiadomienia o zamiarze nabycia lub objęcia akcji Krajowego Depozytu ust. 3, lub
2) nabywa lub obejmuje akcje lub prawa z akcji pomimo zgłoszenia sprzeciwu, o którym mowa w art. 106h sprzeciw wobec zamiaru nabycia albo objęcia akcji lub praw z akcji lub stania się podmiotem dominującym domu maklerskiego lub w art. 32 ust. 2 rozporządzenia 648/2012, lub
3) wykonuje czynności, o których mowa w pkt 1 lub 2, działając w imieniu lub w interesie osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej nieposiadającej osobowości prawnej.
2a. Komisja może, w drodze decyzji, nałożyć karę, o której mowa w ust. 1, również na osobę, która:
1) nabywa lub obejmuje akcje przed upływem terminu do zgłoszenia sprzeciwu, o którym mowa w art. 24 obowiązek zawiadomienia Komisji o zamiarze nabycia lub objęcia akcji spółki prowadzącej rynek regulowany ust. 3 lub art. 47 obowiązek zawiadomienia o zamiarze nabycia lub objęcia akcji Krajowego Depozytu ust. 3, lub
2) nabywa lub obejmuje akcje lub prawa z akcji przed upływem terminu do zgłoszenia sprzeciwu, o którym mowa w art. 106h sprzeciw wobec zamiaru nabycia albo objęcia akcji lub praw z akcji lub stania się podmiotem dominującym domu maklerskiego lub w art. 32 ust. 2 rozporządzenia 648/2012, lub
3) nabywa lub obejmuje akcje z naruszeniem terminu wyznaczonego przez Komisję, w którym nabycie lub objęcie akcji może zostać dokonane, o którym mowa w art. 24 obowiązek zawiadomienia Komisji o zamiarze nabycia lub objęcia akcji spółki prowadzącej rynek regulowany ust. 3a pkt 2 lub art. 47 obowiązek zawiadomienia o zamiarze nabycia lub objęcia akcji Krajowego Depozytu ust. 3a pkt 2, lub
4) nabywa lub obejmuje akcje lub prawa z akcji z naruszeniem terminu wyznaczonego przez Komisję, w którym nabycie lub objęcie akcji lub praw z akcji może zostać dokonane, o którym mowa w art. 106h sprzeciw wobec zamiaru nabycia albo objęcia akcji lub praw z akcji lub stania się podmiotem dominującym domu maklerskiego ust. 5 lub w art. 31 ust. 7 rozporządzenia 648/2012, lub
5) wykonuje czynności, o których mowa w pkt 1–4, działając w imieniu lub interesie osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej nieposiadającej osobowości prawnej.
3. (uchylony)
4. Komisja może nakazać ogłoszenie rozstrzygnięcia w dwóch dziennikach ogólnopolskich lub w inny sposób na koszt strony.

1. Na każdego, kto narusza:
1) ograniczenia w zakresie dokonywania krótkiej sprzedaży, określone w art. 12 lub art. 13 rozporządzenia 236/2012,
2) ograniczenia w zakresie zawierania transakcji swapu ryzyka kredytowego z tytułu długu państwowego, określone w art. 14 rozporządzenia 236/2012,
3) ograniczenia w zakresie zawierania transakcji swapu ryzyka kredytowego z tytułu długu państwowego lub w zakresie wartości otwieranych pozycji dotyczących swapu ryzyka kredytowego z tytułu długu państwowego, wprowadzone na podstawie art. 21 rozporządzenia 236/2012,
4) zakaz lub ograniczenia w zakresie dokonywania krótkiej sprzedaży lub zawierania innych transakcji, w przypadku których spadek ceny lub wartości instrumentu finansowego wiąże się z uzyskaniem korzyści majątkowej, wprowadzone na podstawie art. 20 lub art. 28 ust. 1 lit. b rozporządzenia 236/2012,
5) zakaz lub ograniczenia w zakresie dokonywania na rynku regulowanym lub w ASO krótkiej sprzedaży określonego instrumentu finansowego lub zawierania innych transakcji mających za przedmiot określony instrument finansowy, wprowadzone na podstawie art. 23 rozporządzenia 236/2012
– Komisja może, w drodze decyzji, nałożyć karę pieniężną do wysokości 1 000 000 zł albo do wysokości dziesięciokrotności korzyści majątkowej uzyskanej w wyniku transakcji.
2. Na każdego, kto nie wykonuje lub nienależycie wykonuje inne niż wymienione w ust. 1 obowiązki określone w rozporządzeniu 236/2012 lub obowiązki określone w rozporządzeniu delegowanym Komisji (UE) nr 918/2012 z dnia 5 lipca 2012 r. uzupełniającym rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 236/2012 r. w sprawie krótkiej sprzedaży i wybranych aspektów dotyczących swapów ryzyka kredytowego w odniesieniu do definicji, obliczania pozycji krótkich netto, pokrytych swapów ryzyka kredytowego z tytułu długu państwowego, progów powodujących obowiązek zgłoszenia, progów płynności w odniesieniu do zawieszenia ograniczeń, znacznych spadków wartości instrumentów finansowych i wystąpienia niekorzystnych zdarzeń (Dz. Urz. UE L 274 z 09.10.2012, str. 1), Komisja może, w drodze decyzji, nałożyć karę pieniężną do wysokości 500 000 zł.

Przy ustalaniu wysokości kar pieniężnych, o których mowa w art. 171a kary pieniężne za naruszenie zakazów lub ograniczeń, uwzględnia się w szczególności stopień i zakres naruszenia, jego wpływ na prawidłowe funkcjonowanie rynku kapitałowego oraz możliwości finansowe podmiotu, który dokonał naruszenia.

1. W przypadku gdy kontrahent w rozumieniu art. 3 pkt 2 rozporządzenia 2015/2365 nie wykonuje obowiązków, o których mowa w art. 4 tego rozporządzenia, lub nienależycie je wykonuje, Komisja może:
1) nakazać kontrahentowi, który dopuścił się naruszenia, zaprzestania dalszego naruszania tego przepisu oraz zobowiązać go do podjęcia we wskazanym terminie działań, które mają zapobiegać naruszaniu tego przepisu w przyszłości;
2) nałożyć na kontrahenta karę pieniężną do wysokości 21 784 000 zł albo do wysokości kwoty stanowiącej równowartość 10% całkowitego rocznego przychodu wykazanego w ostatnim zbadanym sprawozdaniu finansowym za rok obrotowy, jeżeli przekracza ona 21 784 000 zł;
3) w przypadku kontrahenta prowadzącego działalność na podstawie zezwolenia wydanego przez Komisję – cofnąć to zezwolenie.
2. W przypadku gdy jest możliwe ustalenie kwoty korzyści osiągniętej lub straty unikniętej przez kontrahenta w wyniku niewykonania lub nienależytego wykonania obowiązków, o których mowa w art. 4 rozporządzenia 2015/2365, kara pieniężna, o której mowa w ust. 1 pkt 2, może zostać nałożona do wysokości trzykrotności kwoty osiągniętej korzyści lub unikniętej straty.
3. W przypadku gdy kontrahent jest podmiotem dominującym, który sporządza skonsolidowane sprawozdanie finansowe, lub podmiotem zależnym od podmiotu dominującego, który sporządza skonsolidowane sprawozdanie finansowe, całkowity roczny przychód, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, stanowi kwota całkowitego skonsolidowanego rocznego przychodu podmiotu dominującego ujawniona w ostatnim zbadanym skonsolidowanym sprawozdaniu finansowym za rok obrotowy.
4. Równowartość w złotych kwoty w walucie obcej oblicza się według średniego kursu tej waluty ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski w dniu bilansowym, na który zostało sporządzone ostatnie zbadane sprawozdanie finansowe za rok obrotowy, o którym mowa w ust. 1 pkt 2 lub ust. 3.
5. W decyzji, o której mowa w ust. 1 pkt 3, Komisja może jednocześnie nałożyć karę pieniężną, o której mowa w ust. 1 pkt 2, jeżeli uzasadnia to charakter naruszeń, jakich dopuścił się kontrahent.
6. W przypadku gdy kontrahent nie wykonuje obowiązków, o których mowa w art. 4 rozporządzenia 2015/2365, lub nienależycie je wykonuje, Komisja może:
1) nakazać osobom odpowiedzialnym za zaistniałe naruszenie zaprzestania działań skutkujących powstaniem naruszeń;
2) zawiesić w czynnościach członka zarządu tego podmiotu, którego działania lub zaniechania doprowadziły do naruszenia tego przepisu, na okres nie dłuższy niż 12 miesięcy.
7. W przypadku kontrahenta będącego funduszem inwestycyjnym kara pieniężna nakładana jest na towarzystwo funduszy inwestycyjnych będące organem tego funduszu, a sankcje, o których mowa w ust. 6:
1) pkt 1 – są nakładane na osoby odpowiedzialne w tym towarzystwie za zaistniałe naruszenie;
2) pkt 2 – są nakładane na członka zarządu tego towarzystwa.
8. W przypadku kontrahenta będącego alternatywną spółką inwestycyjną zarządzaną przez zewnętrznie zarządzającego ASI albo zarządzającego z UE, w rozumieniu ustawy o funduszach inwestycyjnych, kara pieniężna nakładana jest odpowiednio na zewnętrznie zarządzającego ASI albo zarządzającego z UE, a sankcje, o których mowa w ust. 6:
1) pkt 1 – są nakładane na osoby odpowiedzialne u zewnętrznie zarządzającego ASI albo u zarządzającego z UE za zaistniałe naruszenie;
2) pkt 2 – są nakładane na członka zarządu zewnętrznie zarządzającego ASI albo na członka zarządu zarządzającego z UE.
9. Komisja przekazuje do publicznej wiadomości informacje o:
1) treści rozstrzygnięcia w sprawach, o których mowa w ust. 1, 2 i 5–8, oraz o rodzaju i charakterze naruszenia, zawierające imię i nazwisko osoby fizycznej lub firmę (nazwę) kontrahenta, na których została nałożona sankcja,
2) złożeniu wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy – o ile Komisja przekazała do publicznej wiadomości informację o decyzji, której ten wniosek dotyczy,
3) treści rozstrzygnięcia ostatecznej decyzji
– zgodnie z zasadami określonymi w art. 26 rozporządzenia 2015/2365.
10. Przekazanie do publicznej wiadomości informacji określonych w ust. 9 pkt 1 lub 3 wymaga podjęcia przez Komisję uchwały.
11. Informacje, o których mowa w ust. 9, dotyczące imienia i nazwiska osoby, na którą została nałożona sankcja, Komisja udostępnia na swojej stronie internetowej przez okres roku, licząc od dnia ich udostępnienia.

1. W przypadku gdy kontrahent w rozumieniu art. 3 pkt 2 rozporządzenia 2015/2365 dokonuje ponownego wykorzystania w rozumieniu art. 3 pkt 12 rozporządzenia 2015/2365 wbrew warunkom określonym w art. 15 tego rozporządzenia, Komisja może:
1) nakazać kontrahentowi, który dopuścił się naruszenia, zaprzestania dalszego naruszania tego przepisu oraz zobowiązać go do podjęcia we wskazanym terminie działań, które mają zapobiegać naruszaniu tego przepisu w przyszłości;
2) nałożyć na kontrahenta karę pieniężną:
a) w przypadku kontrahenta będącego osobą fizyczną – do wysokości 21 784 000 zł,
b) w przypadku kontrahenta niebędącego osobą fizyczną – do wysokości 65 352 000 zł albo do wysokości kwoty stanowiącej równowartość 10% całkowitego rocznego przychodu wykazanego w ostatnim zbadanym sprawozdaniu finansowym za rok obrotowy, jeżeli przekracza ona 65 352 000 zł;
3) w przypadku kontrahenta prowadzącego działalność na podstawie zezwolenia wydanego przez Komisję – cofnąć to zezwolenie.
2. W przypadku gdy jest możliwe ustalenie kwoty korzyści osiągniętej lub straty unikniętej przez kontrahenta w wyniku naruszenia, o którym mowa w ust. 1, kara pieniężna, o której mowa w ust. 1 pkt 2, może zostać nałożona do wysokości trzykrotności kwoty osiągniętej korzyści lub unikniętej straty.
3. W przypadku gdy kontrahent jest podmiotem dominującym, który sporządza skonsolidowane sprawozdanie finansowe, lub podmiotem zależnym od podmiotu dominującego, który sporządza skonsolidowane sprawozdanie finansowe, całkowity roczny przychód, o którym mowa w ust. 1 pkt 2 lit. b, stanowi kwota całkowitego skonsolidowanego rocznego przychodu podmiotu dominującego ujawniona w ostatnim zbadanym skonsolidowanym sprawozdaniu finansowym za rok obrotowy.
4. Równowartość w złotych kwoty w walucie obcej oblicza się według średniego kursu tej waluty ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski w dniu bilansowym, na który zostało sporządzone ostatnie zbadane sprawozdanie finansowe za rok obrotowy, o którym mowa w ust. 1 pkt 2 lit. b lub ust. 3.
5. W decyzji, o której mowa w ust. 1 pkt 3, Komisja może jednocześnie nałożyć karę pieniężną, o której mowa w ust. 1 pkt 2, jeżeli uzasadnia to charakter naruszeń, jakich dopuścił się kontrahent.
6. W przypadku dopuszczenia się przez kontrahenta naruszenia, o którym mowa w ust. 1, Komisja może:
1) nakazać osobom odpowiedzialnym za zaistniałe naruszenie zaprzestania działań skutkujących powstaniem naruszeń;
2) zawiesić w czynnościach członka zarządu tego podmiotu, którego działania lub zaniechania doprowadziły do naruszenia tego przepisu, na okres nie dłuższy niż 12 miesięcy.
7. W przypadku kontrahenta będącego funduszem inwestycyjnym kara pieniężna nakładana jest na towarzystwo funduszy inwestycyjnych będące organem tego funduszu, a sankcje, o których mowa w ust. 6:
1) pkt 1 – są nakładane na osoby odpowiedzialne w tym towarzystwie za zaistniałe naruszenie;
2) pkt 2 – są nakładane na członka zarządu tego towarzystwa.
8. W przypadku kontrahenta będącego alternatywną spółką inwestycyjną zarządzaną przez zewnętrznie zarządzającego ASI albo zarządzającego z UE, w rozumieniu ustawy o funduszach inwestycyjnych, kara pieniężna nakładana jest odpowiednio na zewnętrznie zarządzającego ASI albo zarządzającego z UE, a sankcje, o których mowa w ust. 6:
1) pkt 1 – są nakładane na osoby odpowiedzialne u zewnętrznie zarządzającego ASI albo u zarządzającego z UE za zaistniałe naruszenie;
2) pkt 2 – są nakładane na członka zarządu zewnętrznie zarządzającego ASI albo na członka zarządu zarządzającego z UE.
9. Komisja przekazuje do publicznej wiadomości informacje o:
1) treści rozstrzygnięcia w sprawach, o których mowa w ust. 1, 2 i 5–8, oraz o rodzaju i charakterze naruszenia, zawierające imię i nazwisko osoby fizycznej lub firmę (nazwę) kontrahenta, na których została nałożona sankcja,
2) złożeniu wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy – o ile Komisja przekazała do publicznej wiadomości informację o decyzji, której ten wniosek dotyczy,
3) treści rozstrzygnięcia ostatecznej decyzji
– zgodnie z zasadami określonymi w art. 26 rozporządzenia 2015/2365.
10. Przekazanie do publicznej wiadomości informacji określonych w ust. 9 pkt 1 lub 3 wymaga podjęcia przez Komisję uchwały.
11. Informacje, o których mowa w ust. 9, dotyczące imienia i nazwiska osoby, na którą została nałożona sankcja, Komisja udostępnia na swojej stronie internetowej przez okres roku, licząc od dnia ich udostępnienia.

Komisja, nakładając sankcje, o których mowa w art. 171c kompetencje Komisji wobec kontrahenta nie wykonującego lub nienależycie wykonującego obowiązki lub art. 171d kompetencje Komisji w przypadku ponownego wykorzystania instrumentów finansowych przez kontrahenta, uwzględnia okoliczności, o których mowa w art. 23 rozporządzenia 2015/2365.

1. Na każdego, kto narusza zakazy lub ograniczenia, o których mowa w art. 40 uchylony, art. 41 uchylony, art. 42 uchylony lub art. 45 uchylony rozporządzenia 600/2014, lub nie stosuje się do żądania, o którym mowa w art. 45 rozporządzenia 600/2014, Komisja może, w drodze decyzji, nałożyć karę pieniężną do wysokości 20 750 000 zł albo do wysokości kwoty stanowiącej równowartość 10% całkowitego rocznego przychodu wykazanego w ostatnim zbadanym sprawozdaniu finansowym za rok obrotowy, jeżeli przekracza ona 20 750 000 zł.
2. W przypadku gdy podmiot, o którym mowa w ust. 1, jest podmiotem dominującym, który sporządza skonsolidowane sprawozdanie finansowe, lub podmiotem zależnym od podmiotu dominującego, który sporządza skonsolidowane sprawozdanie finansowe, całkowity roczny przychód, o którym mowa w ust. 1, stanowi kwota całkowitego skonsolidowanego rocznego przychodu podmiotu dominującego ujawniona w ostatnim zbadanym skonsolidowanym sprawozdaniu finansowym za rok obrotowy.
3. Równowartość w złotych kwoty w walucie obcej oblicza się według średniego kursu tej waluty ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski w dniu bilansowym, na który zostało sporządzone ostatnie zbadane sprawozdanie finansowe za rok obrotowy, o którym mowa w ust. 1 lub 2.

1. Na każdego kto dokonuje lub zleca dokonanie realizacji programu odkupu, o którym mowa w art. 3 ust. 1 pkt 17 rozporządzenia 596/2014, lub stabilizacji, o której mowa w art. 3 ust. 2 lit. d tego rozporządzenia, z naruszeniem zasad określonych w prospekcie lub z naruszeniem art. 5 rozporządzenia 596/2014, lub z naruszeniem standardów technicznych, wydanych na podstawie art. 5 ust. 6 tego rozporządzenia, Komisja może, w drodze decyzji, nałożyć karę pieniężną do wysokości 500 000 zł.
1a. W przypadku gdy naruszenia, o którym mowa w ust. 1, dopuszcza się alternatywna spółka inwestycyjna, zarządzana przez zewnętrznie zarządzającego ASI, kara, o której mowa w ust. 1, jest nakładana na zewnętrznie zarządzającego ASI w rozumieniu ustawy o funduszach inwestycyjnych.
2. (uchylony)
3. Na każdego, kto nabywa, nie będąc uprawnionym, akcje spółki prowadzącej rynek regulowany, Komisja może, w drodze decyzji, nałożyć karę pieniężną do wysokości 1 000 000 zł.
4. Na każdego kto narusza obowiązek posiadania rozwiązań, systemów i procedur, o których mowa w art. 16 ust. 1 i 2 rozporządzenia 596/2014, lub nie przekazuje informacji, o których mowa w art. 16 ust. 1 i 2 tego rozporządzenia, lub przekazuje je z naruszeniem warunków określonych w tym przepisie, Komisja może, w drodze decyzji, nałożyć karę pieniężną:
1) w przypadku osób fizycznych – do wysokości 4 145 600 zł;
2) w przypadku innych podmiotów – do wysokości 10 364 000 zł lub do kwoty stanowiącej równowartość 2% całkowitego rocznego przychodu wykazanego w ostatnim zbadanym sprawozdaniu finansowym za rok obrotowy, jeżeli przekracza ona 10 364 000 zł.
4a. W przypadku gdy jest możliwe ustalenie kwoty korzyści osiągniętej lub straty unikniętej przez podmiot w wyniku naruszeń, o których mowa w ust. 4, zamiast kary, o której mowa w tym ustępie, Komisja może nałożyć karę pieniężną do wysokości trzykrotnej kwoty osiągniętej korzyści lub unikniętej straty.
5. (uchylony)
6. Tej samej karze podlega, kto dopuszcza się czynu określonego w ust. 1, 1a, 3 i 4, działając w imieniu lub w interesie osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej nieposiadającej osobowości prawnej.
7. Na każdego kto sporządza lub rozpowszechnia rekomendacje inwestycyjne lub inne informacje rekomendujące lub sugerujące strategię inwestycyjną z naruszeniem art. 20 ust. 1 rozporządzenia 596/2014 lub nie zachowuje należytej staranności przy dokonywaniu tych czynności, lub nie zapewnia rzetelności sporządzanych rekomendacji albo nie ujawnia swojego interesu i konfliktów interesów istniejących w chwili ich sporządzania lub rozpowszechniania, Komisja może, w drodze decyzji, nałożyć karę pieniężną:
1) w przypadku osób fizycznych – do wysokości 2 072 800 zł;
2) w przypadku innych podmiotów – do wysokości 4 145 600 zł lub do kwoty stanowiącej równowartość 2% całkowitego rocznego przychodu wykazanego w ostatnim zbadanym sprawozdaniu finansowym za rok obrotowy, jeżeli przekracza ona 4 145 600 zł.
7a. W przypadku gdy jest możliwe ustalenie kwoty korzyści osiągniętej lub straty unikniętej przez podmiot w wyniku naruszeń, o których mowa w ust. 7, zamiast kary, o której mowa w tym ustępie, Komisja może nałożyć karę pieniężną do wysokości trzykrotnej kwoty osiągniętej korzyści lub unikniętej straty.
8. W decyzji o nałożeniu kary Komisja może wyznaczyć termin ponownego wykonania obowiązku lub dokonania czynności wymaganej przepisami, których naruszenie było podstawą nałożenia kary pieniężnej. W razie bezskutecznego upływu tego terminu Komisja może powtórnie wydać decyzję o nałożeniu kary pieniężnej.
9. (uchylony)

1. Na kontrahentów finansowych w rozumieniu art. 2 pkt 8 rozporządzenia 648/2012, którzy nie wykonują lub nienależycie wykonują obowiązki, o których mowa w rozporządzeniu 648/2012, lub przepisach wydanych na jego podstawie, Komisja może, w drodze decyzji, nałożyć karę pieniężną do wysokości 10 000 000 zł, nie większą niż 10% całkowitego rocznego przychodu wykazanego w ostatnim zbadanym sprawozdaniu finansowym za rok obrotowy, a w przypadku braku obowiązku badania sprawozdania finansowego nie większą niż 10% całkowitego rocznego przychodu wykazanego w ostatnim zatwierdzonym sprawozdaniu finansowym za rok obrotowy.
2. Na kontrahentów finansowych, którzy nie wykonują lub nienależycie wykonują obowiązki określone w ust. 1, i którzy wbrew obowiązkowi nie sporządzili lub nie poddali badaniu sprawozdania finansowego, Komisja może, w drodze decyzji, nałożyć karę pieniężną do wysokości 10 000 000 zł.
3. Na kontrahentów finansowych, którzy nie wykonują lub nienależycie wykonują obowiązki określone w ust. 1, i którzy nie mają obowiązku sporządzenia sprawozdania finansowego, Komisja może, w drodze decyzji, nałożyć karę pieniężną do wysokości 1 000 000 zł.

1. Na kontrahentów niefinansowych w rozumieniu art. 2 pkt 9 rozporządzenia 648/2012, którzy nie wykonują lub nienależycie wykonują obowiązki, o których mowa w tym rozporządzeniu lub przepisach wydanych na jego podstawie, Komisja może, w drodze decyzji, nałożyć karę pieniężną do wysokości 1 000 000 zł, nie większą niż 10% całkowitego rocznego przychodu wykazanego w ostatnim zbadanym sprawozdaniu finansowym za rok obrotowy, a w przypadku braku obowiązku badania sprawozdania finansowego nie większą niż 10% całkowitego rocznego przychodu wykazanego w ostatnim zatwierdzonym sprawozdaniu finansowym za rok obrotowy.
2. Na kontrahentów niefinansowych, którzy nie wykonują lub nienależycie wykonują obowiązki określone w ust. 1, i którzy wbrew obowiązkowi nie sporządzili lub nie poddali badaniu sprawozdania finansowego, Komisja może, w drodze decyzji, nałożyć karę pieniężną do wysokości 1 000 000 zł.
3. Na kontrahentów niefinansowych, którzy nie wykonują lub nienależycie wykonują obowiązki określone w ust. 1, i którzy nie mają obowiązku sporządzenia sprawozdania finansowego, Komisja może, w drodze decyzji, nałożyć karę pieniężną do wysokości 500 000 zł.

1. W przypadku gdy:
1) CCP,
2) członek rozliczający w rozumieniu art. 2 katalog instrumentów finansowych pkt 14 rozporządzenia 648/2012,
3) klient w rozumieniu art. 2 katalog instrumentów finansowych pkt 15 rozporządzenia 648/2012, świadczący pośrednie usługi rozliczeniowe, o których mowa w rozdziale II rozporządzenia delegowanego Komisji (UE) nr 149/2013 z dnia 19 grudnia 2012 r. uzupełniającego rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 648/2012 w odniesieniu do regulacyjnych standardów technicznych dotyczących pośrednich uzgodnień rozliczeniowych, obowiązku rozliczania, rejestru publicznego, dostępu do systemu obrotu, kontrahentów niefinansowych, technik ograniczania ryzyka związanego z kontraktami pochodnymi będącymi przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym, które nie są rozliczane przez kontrahenta centralnego (Dz. Urz. UE L 52 z 23.02.2013, str. 11),
4) podmiot prowadzący system obrotu w rozumieniu art. 2 katalog instrumentów finansowych pkt 4 rozporządzenia 648/2012
− nie wykonuje lub nienależycie wykonuje obowiązki określone w rozporządzeniu 648/2012 lub przepisach wydanych na jego podstawie, Komisja może, w drodze decyzji, nałożyć na te podmioty karę pieniężną do wysokości 10 000 000 zł, nie większą niż 10% całkowitego rocznego przychodu wykazanego w ostatnim zbadanym sprawozdaniu finansowym za rok obrotowy, a w przypadku braku obowiązku badania sprawozdania finansowego nie większą niż 10% całkowitego rocznego przychodu wykazanego w ostatnim zatwierdzonym sprawozdaniu finansowym za rok obrotowy.
2. Na podmioty, o których mowa w ust. 1 pkt 1–3, które nie wykonują lub nienależycie wykonują obowiązki określone w tym przepisie, i które wbrew obowiązkowi nie sporządziły lub nie poddały badaniu sprawozdania finansowego, Komisja może, w drodze decyzji, nałożyć karę pieniężną do wysokości 10 000 000 zł.
3. Na podmioty, o których mowa w ust. 1, które nie wykonują lub nienależycie wykonują obowiązki określone w tym przepisie, i które nie mają obowiązku sporządzenia sprawozdania finansowego, Komisja może, w drodze decyzji, nałożyć karę pieniężną do wysokości 1 000 000 zł.
4. W przypadku gdy podmioty, o których mowa w ust. 1, nie wykonują lub nienależycie wykonują obowiązki, o których mowa w ust. 1, Komisja może, w drodze decyzji, nałożyć na osoby odpowiedzialne za ich niewykonanie lub nienależyte wykonanie karę pieniężną do wysokości 100 000 zł.
5. (uchylony)

1. W przypadku stwierdzenia okoliczności wskazujących na zagrożenie niewykonywania lub nienależytego wykonywania przez CCP zobowiązań wobec swoich członków lub naruszenia interesów uczestników obrotu, Komisja po zasięgnięciu opinii Prezesa Narodowego Banku Polskiego może:
1) zakazać na czas określony, nie dłuższy niż 6 miesięcy, inwestowania całości lub części kapitału własnego we wszystkie lub niektóre rodzaje instrumentów finansowych, o których mowa w art. 47 rozporządzenia 648/2012, lub nakazać wstrzymanie wypłat z zysku;
2) zakazać na czas określony, nie dłuższy niż 6 miesięcy, przyjmowania do rozliczania przez CCP wszystkich lub niektórych rodzajów transakcji.
2. W przypadku gdy niektóre inwestycje lub transakcje nie prowadzą do zwiększenia zagrożenia niewykonywania, lub nienależytego wykonywania przez CCP zobowiązań wobec swoich członków, lub zwiększenia zagrożenia naruszenia interesów uczestników obrotu, Komisja może w czasie trwania zakazu zezwolić na dokonanie niektórych inwestycji lub przyjęcie do rozliczenia niektórych transakcji.

1. W przypadku naruszenia obowiązku sporządzenia, utrzymywania lub aktualizacji planów naprawy, o którym mowa w art. 9 Zastępcy Przewodniczącego Komisji rozporządzenia 2021/23, lub obowiązku powiadomienia Komisji o wystąpieniu sytuacji, o której mowa w art. 70 ważność zezwoleń i decyzji wydanych przez znoszone organy ust. 1 rozporządzenia 2021/23, Komisja może, w drodze decyzji:
1) podać do publicznej wiadomości informację wskazującą osobę fizyczną, CCP lub inną osobę prawną odpowiedzialne za naruszenie, a także wskazującą charakter tego naruszenia;
2) nakazać osobie fizycznej, CCP lub innej osobie prawnej odpowiedzialnym za naruszenie zaprzestanie zachowania skutkującego naruszeniem oraz powstrzymanie się od takiego zachowania w przyszłości;
3) tymczasowo zakazać osobie fizycznej odpowiedzialnej za naruszenie pełnienia funkcji członka organu CCP lub funkcji kierowniczych w CCP;
4) nałożyć na osobę fizyczną odpowiedzialną za naruszenie karę pieniężną do wysokości:
a) 22 500 000 zł albo
b) dwukrotności kwoty korzyści uzyskanych lub strat unikniętych w wyniku naruszenia – w przypadku gdy jest możliwe ich ustalenie;
5) nałożyć na CCP lub inną osobę prawną odpowiedzialne za naruszenie karę pieniężną do wysokości:
a) 10% przychodu wykazanego w ostatnim zbadanym sprawozdaniu finansowym, a w przypadku braku takiego sprawozdania – w wysokości do 10% prognozowanego przychodu określonego na podstawie sytuacji ekonomiczno-finansowej tego CCP lub tej innej osoby prawnej, albo
b) dwukrotności kwoty korzyści uzyskanych lub strat unikniętych w wyniku naruszenia – w przypadku gdy jest możliwe ich ustalenie.
2. W przypadku gdy CCP lub inna osoba prawna, o których mowa w ust. 1 pkt 5, są podmiotami zależnymi, przy obliczaniu przychodu bierze się pod uwagę przychód wynikający ze skonsolidowanego sprawozdania finansowego jednostki dominującej najwyższego szczebla wykazany w ostatnim zbadanym sprawozdaniu finansowym, a w przypadku braku takiego sprawozdania – prognozowany przychód określony na podstawie sytuacji ekonomiczno-finansowej tej jednostki dominującej.
3. Wydając decyzję, o której mowa w ust. 1, Komisja uwzględnia okoliczności, o których mowa w art. 85 rozporządzenia 2021/23.

W przypadku, o którym mowa w art. 173e sankcje za naruszenie obowiązku sporządzenia, utrzymywania lub aktualizacji planów naprawy ust. 1, Komisja niezwłocznie podaje do publicznej wiadomości, w szczególności przez publikację na swojej stronie internetowej, informację o treści rozstrzygnięcia oraz o rodzaju i charakterze naruszenia, imieniu i nazwisku osoby fizycznej lub o firmie (nazwie) podmiotu, na który została nałożona sankcja zgodnie z art. 83 rozporządzenia 2021/23.

1. Na każdego kto, wbrew zakazowi, o którym mowa w art. 19 ust. 11 rozporządzenia 596/2014, w czasie trwania okresu zamkniętego, dokonuje transakcji na rachunek własny lub na rachunek osoby trzeciej, Komisja może nałożyć, w drodze decyzji, karę pieniężną do wysokości 2 072 800 zł.
2. W przypadku gdy jest możliwe ustalenie kwoty korzyści osiągniętej lub straty unikniętej przez podmiot w wyniku naruszeń, o których mowa w ust. 1, zamiast kary, o której mowa w tym ustępie, Komisja może nałożyć karę pieniężną do wysokości trzykrotnej kwoty osiągniętej korzyści lub unikniętej straty.
3. (uchylony)

1. W przypadku gdy emitent, na wniosek osoby pełniącej obowiązki zarządcze, udzielił zgody, o której mowa w art. 19 ust. 12 rozporządzenia 596/2014, z naruszeniem art 7–9 rozporządzenia delegowanego Komisji (UE) 2016/522 z dnia 17 grudnia 2015 r. uzupełniającego rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 596/2014 w kwestiach dotyczących wyłączenia niektórych organów publicznych i banków centralnych państw trzecich, okoliczności wskazujących na manipulację na rynku, progów powodujących powstanie obowiązku podania informacji do wiadomości publicznej, właściwych organów do celów powiadomień o opóźnieniach, zgody na obrót w okresach zamkniętych oraz rodzajów transakcji wykonywanych przez osoby pełniące obowiązki zarządcze podlegających obowiązkowi powiadomienia (Dz. Urz. UE L 88 z 05.04.2016, str. 1), Komisja może nałożyć na emitenta karę pieniężną do wysokości 4 145 600 zł.
2. W przypadku emitenta będącego funduszem inwestycyjnym albo alternatywną spółką inwestycyjną, kara pieniężna jest nakładana odpowiednio na towarzystwo funduszy inwestycyjnych będące organem tego funduszu inwestycyjnego, a w przypadku funduszu inwestycyjnego, co do którego towarzystwo funduszy inwestycyjnych zawarło umowę, o której mowa w art. 4 tworzenie, zarządzanie i reprezentowanie funduszu, organy funduszu ust. 1b ustawy o funduszach inwestycyjnych, na zarządzającego z UE, zewnętrznie zarządzającego ASI w rozumieniu ustawy o funduszach inwestycyjnych albo zarządzającego z UE w rozumieniu ustawy o funduszach inwestycyjnych, zarządzającego tą alternatywną spółką inwestycyjną.

1. Na każdego kto nie wykonał lub nienależycie wykonał obowiązek, o którym mowa w art. 19 ust. 1–7 rozporządzenia 596/2014, Komisja może, w drodze decyzji, nałożyć karę pieniężną:
1) w przypadku osób fizycznych – do wysokości 2 072 800 zł;
2) w przypadku innych podmiotów – do wysokości 4 145 600 zł.
2. (uchylony)
3. W przypadku gdy jest możliwe ustalenie kwoty korzyści osiągniętej lub straty unikniętej przez podmiot w wyniku naruszeń, o których mowa w ust. 1, zamiast kary, o której mowa w tym ustępie, Komisja może nałożyć karę pieniężną do wysokości trzykrotnej kwoty osiągniętej korzyści lub unikniętej straty.
4. W przypadku emitenta będącego funduszem inwestycyjnym albo alternatywną spółką inwestycyjną, kara pieniężna jest nakładana odpowiednio na towarzystwo funduszy inwestycyjnych będące organem tego funduszu inwestycyjnego, a w przypadku funduszu inwestycyjnego, co do którego towarzystwo funduszy inwestycyjnych zawarło umowę, o której mowa w art. 4 tworzenie, zarządzanie i reprezentowanie funduszu, organy funduszu ust. 1b ustawy o funduszach inwestycyjnych, na zarządzającego z UE, zewnętrznie zarządzającego ASI w rozumieniu ustawy o funduszach inwestycyjnych albo zarządzającego z UE w rozumieniu ustawy o funduszach inwestycyjnych, zarządzającego tą alternatywną spółką inwestycyjną.

W przypadku gdy uczestnik rynku uprawnień do emisji lub platforma aukcyjna nie wykonuje lub nienależycie wykonuje obowiązki, o których mowa w art. 18 ust. 1–5 rozporządzenia 596/2014, Komisja może nałożyć karę pieniężną do wysokości 4 145 600 zł lub do kwoty stanowiącej równowartość 2% całkowitego rocznego przychodu wykazanego w ostatnim zbadanym sprawozdaniu finansowym za rok obrotowy, jeżeli przekracza ona 4 145 600 zł.

1. W przypadku gdy emitent nie wykonuje lub nienależycie wykonuje obowiązki, o których mowa w art. 18 ust. 1–6 rozporządzenia 596/2014, Komisja może, w drodze decyzji, nałożyć karę pieniężną do wysokości 4 145 600 zł lub do kwoty stanowiącej równowartość 2% całkowitego rocznego przychodu wykazanego w ostatnim zbadanym sprawozdaniu finansowym za rok obrotowy, jeżeli przekracza ona 4 145 600 zł.
2. W przypadku naruszenia obowiązków, o których mowa w art. 18 ust. 1–6 rozporządzenia 596/2014, Komisja może nałożyć na osobę, która w tym okresie pełniła funkcję członka zarządu emitenta, zewnętrznie zarządzającego ASI lub zarządzającego z UE w rozumieniu ustawy o funduszach inwestycyjnych lub towarzystwa funduszy inwestycyjnych będącego organem funduszu inwestycyjnego zamkniętego, karę pieniężną do wysokości 2 072 800 zł.
3. Przepisy art. 96 przesłanki wykluczenia papierów wartościowych z obrotu lub nałożenia kary pieniężnej ust. 6 pkt 2 oraz ust. 7–8a ustawy o ofercie publicznej stosuje się odpowiednio.
4. W przypadku gdy jest możliwe ustalenie kwoty korzyści osiągniętej lub straty unikniętej przez emitenta w wyniku naruszeń, o których mowa w ust. 1, zamiast kary, o której mowa w ust. 1, Komisja może nałożyć karę pieniężną do wysokości trzykrotnej kwoty osiągniętej korzyści lub unikniętej straty.

W przypadku gdy emitent nie wykonuje obowiązków wynikających z art. 5 forma papierów wartościowych albo wykonuje je nienależycie, Komisja może nałożyć na niego karę pieniężną do wysokości 1 000 000 zł.

Na każdego, kto nie przekazał Komisji zgodnie z art. 110m uprawnienia Komisji do żądania informacji od spółki holdingowej ust. 1 i 2 i art. 110z uprawnienia Komisji do żądania informacji niezbędnych do wykonywania nadzoru ust. 1 i 3 informacji na żądanie skierowane przez Komisję lub jej upoważnionego przedstawiciela, Komisja może nałożyć karę pieniężną w wysokości do 1 000 000 zł. Komisja, ustalając karę pieniężną, uwzględnia w szczególności wagę żądanej informacji dla sprawowanego nadzoru oraz sytuację finansową podmiotu lub osoby, na które jest nakładana kara.

W przypadku stwierdzenia naruszenia przepisów rozporządzenia 596/2014 w zakresie wskazanym w art. 165 cofnięcie zezwolenia na prowadzenie rynku regulowanego ust. 1 pkt 5, art. 165a cofnięcie zezwolenia na prowadzenie platformy aukcyjnej ust. 1 pkt 6, art. 167 cofnięcie zezwolenia lub ograniczenie zakresu działalności maklerskiej ust. 1 pkt 1, art. 173 dokonywanie lub zlecanie realizacji prawa odkupu lub stabilizacji ceny instrumentów finansowych wbrew przepisom prawa, art. 174 dokonywanie niedopuszczalnych czynności w czasie trwania okresu zamkniętego, art. 175 niedopełnienie obowiązków informacyjnych, art. 175a niedopełnienie obowiązków w zakresie list osób mających dostęp do informacji poufnych lub art. 176 uprawnienia Komisji w przypadku niedopełnienia obowiązków przez emitenta Komisja może nakazać podmiotowi, który dopuścił się naruszenia, zaprzestania dalszego naruszania tych przepisów oraz zobowiązać go do podjęcia we wskazanym terminie działań, które mają zapobiegać naruszaniu tych przepisów w przyszłości. Środek ten może być stosowany bez względu na zastosowanie innych sankcji za naruszenie obowiązków, o których mowa w art. 165 cofnięcie zezwolenia na prowadzenie rynku regulowanego ust. 1 pkt 5, art. 165a cofnięcie zezwolenia na prowadzenie platformy aukcyjnej ust. 1 pkt 6, art. 167 cofnięcie zezwolenia lub ograniczenie zakresu działalności maklerskiej ust. 1 pkt 1, art. 173 dokonywanie lub zlecanie realizacji prawa odkupu lub stabilizacji ceny instrumentów finansowych wbrew przepisom prawa, art. 174 dokonywanie niedopuszczalnych czynności w czasie trwania okresu zamkniętego, art. 175 niedopełnienie obowiązków informacyjnych, art. 175a niedopełnienie obowiązków w zakresie list osób mających dostęp do informacji poufnych lub art. 176 uprawnienia Komisji w przypadku niedopełnienia obowiązków przez emitenta.

1. W przypadku stwierdzenia naruszenia przez osobę prawną lub jednostkę organizacyjną nieposiadającą osobowości prawnej przepisów rozporządzenia 596/2014 w zakresie wskazanym w art. 173 dokonywanie lub zlecanie realizacji prawa odkupu lub stabilizacji ceny instrumentów finansowych wbrew przepisom prawa, art. 174 dokonywanie niedopuszczalnych czynności w czasie trwania okresu zamkniętego, art. 175 niedopełnienie obowiązków informacyjnych lub art. 176 uprawnienia Komisji w przypadku niedopełnienia obowiązków przez emitenta, Komisja może, w drodze decyzji, zakazać osobie fizycznej, do której obowiązków należy zapewnienie przestrzegania przez tę osobę prawną lub tę jednostkę przepisów rozporządzenia 596/2014 w zakresie wskazanym w art. 173 dokonywanie lub zlecanie realizacji prawa odkupu lub stabilizacji ceny instrumentów finansowych wbrew przepisom prawa, art. 174 dokonywanie niedopuszczalnych czynności w czasie trwania okresu zamkniętego, art. 175 niedopełnienie obowiązków informacyjnych lub art. 176 uprawnienia Komisji w przypadku niedopełnienia obowiązków przez emitenta, zawierania, na rachunek własny lub na rachunek osoby trzeciej, transakcji, których przedmiotem są instrumenty finansowe, dopuszczone do obrotu na rynku regulowanym lub wprowadzone do obrotu w ASO, na czas określony, nieprzekraczający 5 lat. Środek ten może być stosowany bez względu na zastosowanie innych sankcji za naruszenie obowiązków, o których mowa w art. 173 dokonywanie lub zlecanie realizacji prawa odkupu lub stabilizacji ceny instrumentów finansowych wbrew przepisom prawa, art. 174 dokonywanie niedopuszczalnych czynności w czasie trwania okresu zamkniętego, art. 175 niedopełnienie obowiązków informacyjnych i art. 176 uprawnienia Komisji w przypadku niedopełnienia obowiązków przez emitenta.
2. W przypadku stwierdzenia naruszenia przepisów rozporządzenia 596/2014 w zakresie wskazanym w art. 173 dokonywanie lub zlecanie realizacji prawa odkupu lub stabilizacji ceny instrumentów finansowych wbrew przepisom prawa, art. 174 dokonywanie niedopuszczalnych czynności w czasie trwania okresu zamkniętego, art. 175 niedopełnienie obowiązków informacyjnych lub art. 176 uprawnienia Komisji w przypadku niedopełnienia obowiązków przez emitenta, przez osobę fizyczną, Komisja może, w decyzji w sprawie zastosowania środków, o których mowa w art. 173 dokonywanie lub zlecanie realizacji prawa odkupu lub stabilizacji ceny instrumentów finansowych wbrew przepisom prawa, art. 174 dokonywanie niedopuszczalnych czynności w czasie trwania okresu zamkniętego, art. 175 niedopełnienie obowiązków informacyjnych lub art. 176 uprawnienia Komisji w przypadku niedopełnienia obowiązków przez emitenta, zakazać tej osobie fizycznej zawierania, na rachunek własny lub na rachunek osoby trzeciej, transakcji, których przedmiotem są instrumenty finansowe, dopuszczone do obrotu na rynku regulowanym lub wprowadzone do obrotu w ASO, na czas określony, nieprzekraczający 5 lat.

W przypadku gdy podmiot, o którym mowa w art. 173 dokonywanie lub zlecanie realizacji prawa odkupu lub stabilizacji ceny instrumentów finansowych wbrew przepisom prawa ust. 4 lub 7, art. 175a niedopełnienie obowiązków w zakresie list osób mających dostęp do informacji poufnych lub art. 176 uprawnienia Komisji w przypadku niedopełnienia obowiązków przez emitenta ust. 1, jest jednostką dominującą, która sporządza skonsolidowane sprawozdanie finansowe, całkowity roczny przychód, o którym mowa w art. 173 dokonywanie lub zlecanie realizacji prawa odkupu lub stabilizacji ceny instrumentów finansowych wbrew przepisom prawa ust. 4 pkt 2 lub ust. 7 pkt 2, art. 175a niedopełnienie obowiązków w zakresie list osób mających dostęp do informacji poufnych lub art. 176 uprawnienia Komisji w przypadku niedopełnienia obowiązków przez emitenta ust. 1, stanowi kwota całkowitego skonsolidowanego rocznego przychodu tego podmiotu ujawniona w ostatnim zbadanym skonsolidowanym sprawozdaniu finansowym za rok obrotowy.

Komisja, nakładając sankcję, o której mowa w art 173–176, uwzględnia okoliczności, o których mowa w art. 31 ust. 1 rozporządzenia 596/2014.

1. Na każdego, kto narusza ustalone przez Komisję limity pozycji, o których mowa w art. 32c decyzja w sprawie ustalenia limitów otwartych pozycji dla towarowych instrumentów pochodnych ust. 1, Komisja może, w drodze decyzji, nałożyć karę pieniężną do wysokości 20 750 000 zł albo kwoty stanowiącej równowartość 10% całkowitego rocznego przychodu wykazanego w ostatnim zbadanym sprawozdaniu finansowym za rok obrotowy, jeżeli przekracza ona 20 750 000 zł.
2. W przypadku gdy jest możliwe ustalenie kwoty korzyści osiągniętej w wyniku naruszenia, o którym mowa w ust. 1, kara pieniężna, o której mowa w ust. 1, może zostać nałożona do wysokości dwukrotności kwoty osiągniętej korzyści.
3. W przypadku gdy podmiot naruszający limit pozycji jest podmiotem dominującym, który sporządza skonsolidowane sprawozdanie finansowe, lub podmiotem zależnym od podmiotu dominującego, który sporządza skonsolidowane sprawozdanie finansowe, całkowity roczny przychód, o którym mowa w ust. 1, stanowi kwota całkowitego skonsolidowanego rocznego przychodu podmiotu dominującego ujawniona w ostatnim zbadanym skonsolidowanym sprawozdaniu finansowym za rok obrotowy.
4. Równowartość w złotych kwoty w walucie obcej oblicza się według średniego kursu tej waluty ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski w dniu bilansowym, na który zostało sporządzone ostatnie zbadane sprawozdanie finansowe za rok obrotowy, o którym mowa w ust. 1 lub 3.
5. Komisja, ustalając wysokość kary pieniężnej, o której mowa w ust. 1, uwzględnia w szczególności:
1) wagę naruszenia i czas jego trwania;
2) stopień przyczynienia się osoby, na którą jest nakładana kara, do powstania naruszenia;
3) sytuację finansową osoby, na którą jest nakładana kara;
4) skalę korzyści uzyskanych przez osobę, na którą jest nakładana kara, jeżeli można te korzyści ustalić;
5) straty poniesione przez podmioty trzecie w związku z naruszeniem, jeżeli można je ustalić;
6) stopień naprawienia szkody wyrządzonej inwestorom wskutek działań osoby, na którą jest nakładana kara;
7) gotowość do współpracy z Komisją podczas wyjaśniania okoliczności naruszenia;
8) uprzednie naruszenia przepisów prawa regulujących funkcjonowanie rynku finansowego popełnione przez osobę, na którą jest nakładana kara;
9) wpływ posiadanej pozycji w towarowym instrumencie pochodnym na ważny interes publiczny lub wykonanie obowiązków wynikających z przepisów prawa regulujących funkcjonowanie rynku towaru stanowiącego instrument bazowy dla towarowego instrumentu pochodnego, w stosunku do którego nastąpiło przekroczenie limitu pozycji.
6. Jeżeli zachowanie limitów pozycji ustalonych przez Komisję nie jest możliwe bez naruszenia przez podmiot naruszający limit pozycji obowiązków wynikających z przepisów prawa regulujących funkcjonowanie rynku towaru stanowiącego instrument bazowy dla towarowego instrumentu pochodnego, w stosunku do którego nastąpiło przekroczenie limitu pozycji, Komisja odstępuje od wymierzenia kary.

1. Komisja przekazuje do publicznej wiadomości, przez zamieszczenie na swojej stronie internetowej:
1) informację o treści rozstrzygnięcia oraz o rodzaju i charakterze naruszenia, zawierającą imię i nazwisko osoby fizycznej lub firmę (nazwę) innego podmiotu, na który nałożona została sankcja, o której mowa w art. 165 cofnięcie zezwolenia na prowadzenie rynku regulowanego, art 165b–165e, art. 166a kompetencje KNF w razie naruszenia przepisów prawa przez podmiot prowadzący zagraniczny rynek regulowany, art. 167 cofnięcie zezwolenia lub ograniczenie zakresu działalności maklerskiej, art. 167d uprawnienia Komisji wobec firmy inwestycyjnej naruszającej przepisy w zakresie lokat strukturyzowanych, art. 168a uprawnienia Komisji wobec zagranicznej firmy inwestycyjnej prowadzącej działalność w Polsce, art. 169 wezwanie zagranicznej firmy inwestycyjnej prowadzącej działalność w Polsce do zaprzestania naruszeń prawa i art. 169a uprawnienia Komisji w przypadku naruszania przepisów regulujących działalność maklerską;
2) w przypadku złożenia wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy – informację o jego złożeniu, jeżeli Komisja przekazała do publicznej wiadomości informację o decyzji, której ten wniosek dotyczy;
3) informację o treści rozstrzygnięcia ostatecznej decyzji.
2. Przekazanie do publicznej wiadomości informacji, o której mowa w ust. 1 pkt 1, następuje po doręczeniu decyzji stronie postępowania.
3. Komisja może, w drodze uchwały, opóźnić przekazanie do publicznej wiadomości informacji o decyzji, o której mowa w ust. 1, lub przekazać taką informację bez wskazywania osoby fizycznej lub innego podmiotu, na który została nałożona sankcja, w przypadku stwierdzenia, że podanie takiej informacji do publicznej wiadomości:
1) wyrządziłoby niewspółmierną i znaczącą szkodę uczestnikom rynku finansowego;
2) w przypadku danych osobowych lub nazwy podmiotu – jest nieproporcjonalne do wagi stwierdzonego naruszenia;
3) stanowiłoby poważne zagrożenie dla stabilności systemu finansowego lub będącego w toku postępowania administracyjnego, wyjaśniającego lub karnego.
4. Komisja może nie przekazywać do publicznej wiadomości informacji o sankcjach nałożonych na podstawie art. 165 cofnięcie zezwolenia na prowadzenie rynku regulowanego, art 165b–165e, art. 166a kompetencje KNF w razie naruszenia przepisów prawa przez podmiot prowadzący zagraniczny rynek regulowany, art. 167 cofnięcie zezwolenia lub ograniczenie zakresu działalności maklerskiej, art. 167d uprawnienia Komisji wobec firmy inwestycyjnej naruszającej przepisy w zakresie lokat strukturyzowanych, art. 168a uprawnienia Komisji wobec zagranicznej firmy inwestycyjnej prowadzącej działalność w Polsce, art. 169 wezwanie zagranicznej firmy inwestycyjnej prowadzącej działalność w Polsce do zaprzestania naruszeń prawa i art. 169a uprawnienia Komisji w przypadku naruszania przepisów regulujących działalność maklerską w przypadku stwierdzenia, że podanie takiej informacji do publicznej wiadomości mogłoby:
1) naruszyć stabilność systemu finansowego lub
2) wyrządzić niewspółmierną i znaczącą szkodę podmiotom, które dopuściły się naruszenia.
5. W przypadku gdy Komisja nie przekazała do publicznej wiadomości informacji o imieniu i nazwisku osoby fizycznej lub firmie (nazwie) innego podmiotu, może upublicznić te dane, jeżeli ustały przesłanki, o których mowa w ust. 3 pkt 1.
6. Informacje, o których mowa w ust. 1, są dostępne na stronie internetowej Komisji przez co najmniej 5 lat, licząc od dnia ich udostępnienia, z tym że informacje dotyczące imienia i nazwiska osoby, na którą została nałożona sankcja, są dostępne na tej stronie przez rok. Usunięcie danych ze strony internetowej następuje na wniosek podmiotu, który dopuścił się naruszenia.
7. Komisja informuje Europejski Urząd Nadzoru Giełd i Papierów Wartościowych o nieprzekazaniu do publicznej wiadomości informacji zgodnie z ust. 4. Komisja informuje ten Urząd również o złożeniu przez stronę wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy oraz o treści rozstrzygnięcia ostatecznej decyzji.
8. Komisja przekazuje Europejskiemu Urzędowi Nadzoru Giełd i Papierów Wartościowych raz w roku informację zbiorczą o zastosowaniu środków, o których mowa w ust. 1, 3 i 4.
9. W przypadku nałożenia sankcji, o której mowa w art. 167f cofnięcie zezwolenie albo ograniczenie zakresu prowadzonej działalności maklerskiej, na bank państwowy prowadzący działalność maklerską stosuje się odpowiednio przepisy ust. 1–6.

1. W przypadku gdy:
1) administrator narusza wymogi w zakresie zarządzania i kontroli sprawowanych przez administratora, określone w art 4–10 rozporządzenia 2016/1011,
2) administrator narusza wymogi dotyczące danych wejściowych, metod wyznaczania wskaźnika referencyjnego lub zgłaszania naruszeń, określone w art 11–14 rozporządzenia 2016/1011, inne niż wymogi określone w art. 11 ust. 1 lit. d lub ust. 4 tego rozporządzenia,
3) administrator narusza wymogi w zakresie kodeksu postępowania, określone w art. 15 rozporządzenia 2016/1011,
4) podmiot nadzorowany przekazujący dane, w rozumieniu art. 3 ust. 1 pkt 10 rozporządzenia 2016/1011, narusza wymogi w zakresie zarządzania i kontroli, określone w art. 16 tego rozporządzenia,
5) administrator narusza wymogi dotyczące kluczowego wskaźnika referencyjnego, określone w art. 21 rozporządzenia 2016/1011,
6) administrator lub podmiot nadzorowany przekazujący dane, w rozumieniu art. 3 ust. 1 pkt 10 rozporządzenia 2016/1011, narusza wymogi dotyczące przekazywania danych na potrzeby kluczowego wskaźnika referencyjnego, określone w art. 23 rozporządzenia 2016/1011,
7) administrator narusza wymogi dotyczące istotnego wskaźnika referencyjnego, określone w art. 24 lub art. 25 rozporządzenia 2016/1011,
8) administrator narusza wymogi dotyczące pozaistotnego wskaźnika referencyjnego, określone w art. 26 rozporządzenia 2016/1011,
9) administrator narusza wymogi w zakresie oświadczenia, określone w art. 27 rozporządzenia 2016/1011,
10) administrator narusza wymogi w zakresie procedury, określone w art. 28 ust. 1 rozporządzenia 2016/1011,
11) podmiot nadzorowany w rozumieniu art. 3 ust. 1 pkt 17 rozporządzenia 2016/1011 narusza wymogi określone w art. 28 ust. 2 rozporządzenia 2016/1011,
12) podmiot nadzorowany w rozumieniu art. 3 objaśnienie pojęć ust. 1 pkt 17 rozporządzenia 2016/1011 narusza wymogi w zakresie stosowania wskaźników referencyjnych, określone w art. 29 rozporządzenia 2016/1011
– Komisja może nałożyć, odpowiednio na administratora, podmiot nadzorowany przekazujący dane albo na podmiot nadzorowany, karę pieniężną do wysokości 2 212 750 zł – w przypadku osoby fizycznej, a w przypadku administratora, podmiotu nadzorowanego przekazującego dane oraz podmiotu nadzorowanego niebędących osobami fizycznymi – karę pieniężną do wysokości 4 425 500 zł albo do wysokości kwoty stanowiącej równowartość 10% całkowitego rocznego przychodu wykazanego w ostatnim zbadanym sprawozdaniu finansowym za rok obrotowy, jeżeli przekracza ona 4 425 500 zł.
2. W przypadku gdy administrator narusza art. 11 ust. 1 lit. d lub ust. 4 rozporządzenia 2016/1011, Komisja może nałożyć na administratora karę pieniężną:
1) w przypadku administratora będącego osobą fizyczną – do wysokości 442 550 zł;
2) w przypadku administratora niebędącego osobą fizyczną – do wysokości 1 106 375 zł albo do wysokości kwoty stanowiącej równowartość 2% całkowitego rocznego przychodu wykazanego w ostatnim zbadanym sprawozdaniu finansowym za rok obrotowy, jeżeli przekracza ona 1 106 375 zł.
3. W przypadku gdy jest możliwe ustalenie kwoty korzyści osiągniętej lub straty unikniętej odpowiednio przez administratora, podmiot nadzorowany przekazujący dane albo przez podmiot nadzorowany w wyniku naruszeń, o których mowa w ust. 1 lub 2, kara pieniężna, o której mowa w tych przepisach, może zostać nałożona do wysokości trzykrotności kwoty osiągniętej korzyści lub unikniętej straty.
4. W przypadku gdy administrator, podmiot nadzorowany przekazujący dane albo podmiot nadzorowany jest podmiotem dominującym, który sporządza skonsolidowane sprawozdanie finansowe, lub podmiotem zależnym od podmiotu dominującego, który sporządza skonsolidowane sprawozdanie finansowe, całkowity roczny przychód, o którym mowa w ust. 1 lub 2, stanowi kwota całkowitego skonsolidowanego rocznego przychodu podmiotu dominującego ujawniona w ostatnim zbadanym skonsolidowanym sprawozdaniu finansowym za rok obrotowy.
5. Równowartość w złotych kwoty w walucie obcej oblicza się według średniego kursu tej waluty ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski w dniu bilansowym, na który zostało sporządzone ostatnie zbadane sprawozdanie finansowe za rok obrotowy, o którym mowa w ust. 1, 2 lub 4.
6. W decyzji o nałożeniu kary Komisja może wyznaczyć termin wykonania obowiązku lub dokonania czynności wymaganej przepisami, których naruszenie było podstawą nałożenia kary pieniężnej. W razie bezskutecznego upływu tego terminu Komisja może powtórnie wydać decyzję o nałożeniu kary pieniężnej, o której mowa odpowiednio w ust. 1 albo 2.
7. W przypadku gdy administrator, podmiot nadzorowany przekazujący dane albo podmiot nadzorowany narusza wymogi, o których mowa w ust. 1, Komisja może również nakazać zaprzestanie działań skutkujących powstaniem naruszeń i niepodejmowanie tych działań w przyszłości.
8. W przypadku gdy administrator, podmiot nadzorowany przekazujący dane albo podmiot nadzorowany narusza wymogi, o których mowa w ust. 1, Komisja może również:
1) zawiesić w czynnościach członka zarządu odpowiedzialnego za stwierdzone naruszenie na okres nie dłuższy niż 12 miesięcy;
2) nakazać odwołanie członka zarządu odpowiedzialnego za stwierdzone naruszenie – w przypadku gdy naruszenia, o których mowa w ust. 1, mają charakter poważny i systematyczny.

1. Komisja może cofnąć albo zawiesić, na okres 6 miesięcy, zezwolenie udzielone administratorowi na podstawie art. 34 ust. 1 rozporządzenia 2016/1011 lub jego rejestrację w przypadkach określonych w art. 35 uchylony ust. 1 tego rozporządzenia.
2. W okresie, na który Komisja zawiesiła administratorowi zezwolenie lub rejestrację, w przypadkach określonych w art. 35 ust. 3 rozporządzenia 2016/1011 Komisja może zezwolić na kontynuowanie opracowywania wskaźnika referencyjnego.
3. W decyzji w sprawie cofnięcia albo zawieszenia zezwolenia lub rejestracji udzielonych administratorowi na podstawie art. 34 ust. 1 rozporządzenia 2016/1011 Komisja może jednocześnie nałożyć karę pieniężną, o której mowa w art. 176i kary nakładane przez Komisję na administratora ust. 1 albo 2, jeżeli uzasadnia to charakter naruszeń, jakich dopuścił się administrator.
4. Decyzja podlega ogłoszeniu w Dzienniku Urzędowym Komisji Nadzoru Finansowego.
5. Komisja, w terminie 5 dni roboczych, informuje Europejski Urząd Nadzoru Giełd i Papierów Wartościowych o cofnięciu oraz zawieszeniu zezwolenia lub rejestracji, o których mowa w ust. 1.

1. Komisja może cofnąć albo zawiesić, na okres 6 miesięcy, uznanie udzielone administratorowi mającemu siedzibę lub miejsce zamieszkania w państwie innym niż państwo członkowskie na podstawie art. 32 ust. 5 rozporządzenia 2016/1011, w przypadkach określonych w art. 32 ust. 8 tego rozporządzenia.
2. Decyzja podlega ogłoszeniu w Dzienniku Urzędowym Komisji Nadzoru Finansowego.

1. Komisja może nakazać administratorowi lub innemu podmiotowi nadzorowanemu zaprzestanie stosowania danego wskaźnika referencyjnego, zatwierdzonego na podstawie art. 33 ust. 1 rozporządzenia 2016/1011, w przypadku gdy przestały być spełnione warunki określone w art. 33 ust. 1 rozporządzenia 2016/1011.
2. Decyzja podlega ogłoszeniu w Dzienniku Urzędowym Komisji Nadzoru Finansowego.

Komisja, nakładając sankcje, o których mowa w art 176i–176l, uwzględnia okoliczności określone w art. 43 ust. 1 rozporządzenia 2016/1011.

1. Komisja, w drodze uchwały, przekazuje do publicznej wiadomości informacje o wydaniu decyzji, o których mowa w art 176i–176l, w zakresie określonym w art. 45 rozporządzenia 2016/1011 i w sposób określony w tym przepisie.
2. Informacje, o których mowa w ust. 1, dotyczące imienia i nazwiska osoby, której dotyczy decyzja, Komisja udostępnia na swojej stronie internetowej przez okres roku, licząc od dnia ich udostępnienia.