Do odpowiedzialności za naruszenie prawa spowodowane opublikowaniem materiału prasowego stosuje się zasady ogólne, chyba że ustawa stanowi inaczej.
W razie skazania za przestępstwo popełnione przez opublikowanie materiału prasowego, sąd może orzec przepadek materiału prasowego.
Sąd przekazuje właściwemu organowi rejestracyjnemu zawiadomienie o wyroku skazującym za przestępstwa, o których mowa w niniejszym rozdziale, niezwłocznie po uprawomocnieniu.
1. Odpowiedzialność cywilną za naruszenie prawa spowodowane opublikowaniem materiału prasowego ponoszą autor, redaktor lub inna osoba, którzy spowodowali opublikowanie tego materiału; nie wyłącza to odpowiedzialności wydawcy. W zakresie odpowiedzialności majątkowej odpowiedzialność tych osób jest solidarna.
2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do odpowiedzialności cywilnej za naruszenie prawa spowodowane ujawnieniem materiału prasowego przed jego publikacją.
1. Jeżeli redaktor naczelny odmówił opublikowania sprostowania albo sprostowanie nie ukazało się w terminie określonym w art. 32 publikacja sprostowania ust. 1–3 lub ukazało się z naruszeniem art. 32 publikacja sprostowania ust. 4 lub 5, zainteresowany podmiot, o którym mowa w art. 31a bezpłatne opublikowanie nieścisłej lub nieprawdziwej wiadomości ust. 1 lub 2, może wytoczyć powództwo o opublikowanie sprostowania.
2. Roszczenie, o którym mowa w ust. 1, wygasa, jeżeli nie będzie dochodzone w ciągu roku od dnia opublikowania materiału prasowego.
Publikowanie zgodnych z prawdą i rzetelnych sprawozdań z jawnych posiedzeń Sejmu, Senatu i organów stanowiących jednostek samorządu terytorialnego oraz ich organów, a także publikowanie rzetelnych, zgodnych z zasadami współżycia społecznego ujemnych ocen dzieł naukowych lub artystycznych albo innej działalności twórczej, zawodowej lub publicznej służy realizacji zadań określonych w art. 1 konstytucyjne prawa prasy i pozostaje pod ochroną prawa; przepis ten stosuje się odpowiednio do satyry i karykatury.
1. Redaktor nie ponosi odpowiedzialności za treść publikacji nadesłanych przez Polską Agencję Prasową oraz za treść komunikatów urzędowych, o których mowa w art. 34 publikowanie komunikatów, obwieszczeń, uchwał lub zarządzeń, jak również za treść orzeczeń i ogłoszeń, o których mowa w art. 35 publikowanie prawomocnych wyroków sądu, orzeczeń, ogłoszeń sądu lub innych organów państwowych.
2. Wydawca i redaktor nie ponosi odpowiedzialności za treść ogłoszeń i reklam opublikowanych zgodnie z art. 36 zamieszczanie odpłatnych ogłoszeń i reklam.
Kto używa przemocy lub groźby bezprawnej w celu zmuszenia dziennikarza do opublikowania lub zaniechania opublikowania materiału prasowego albo do podjęcia lub zaniechania interwencji prasowej
- podlega karze pozbawienia wolności do lat 3.
1. Kto utrudnia lub tłumi krytykę prasową
- podlega grzywnie albo karze ograniczenia wolności.
2. Tej samej karze podlega, kto nadużywając swego stanowiska lub funkcji działa na szkodę innej osoby z powodu krytyki prasowej, opublikowanej w społecznie uzasadnionym interesie.
Kto wydaje dziennik lub czasopismo bez rejestracji albo zawieszone
– podlega karze grzywny.
1. (utracił moc)
2. (uchylony)
Kto wbrew obowiązkowi wynikającemu z art. 34 publikowanie komunikatów, obwieszczeń, uchwał lub zarządzeń i art. 35 publikowanie prawomocnych wyroków sądu, orzeczeń, ogłoszeń sądu lub innych organów państwowych uchyla się od opublikowania komunikatu urzędowego, ogłoszenia sądu lub innego organu państwowego, jak również listu gończego
- podlega grzywnie albo karze ograniczenia wolności.
Kto rozpowszechnia materiał prasowy objęty przepadkiem lub prasę zabezpieczoną jako dowód rzeczowy
- podlega grzywnie albo karze ograniczenia wolności.
Kto narusza przepisy art. 3 zakaz ograniczania lub utrudniania przez pracownika poligrafii i kolportażu drukowania lub nabywania prasy z powodu ich programu lub treści, art. 11ust . 2, art. 14 warunki publikowania informacji, art. 15 tajemnica dziennikarska ust. 2 i art. 27 oznaczanie druków periodycznych, serwisów agencyjnych i podobnych druków prasowych
- podlega grzywnie albo karze ograniczenia wolności.
Redaktor, który nieumyślnie dopuścił do opublikowania materiału prasowego zawierającego znamiona przestępstwa, o którym mowa w art. 37a orzeczenie przepadku materiału prasowego
- podlega grzywnie albo karze ograniczenia wolności.
1. Kto publikuje dosłownie cytowaną wypowiedź bez umożliwienia osobie udzielającej informacji dokonania autoryzacji na zasadach określonych w art. 14a autoryzacja udzielonych dziennikarzowi informacji
– podlega karze grzywny.
2. Karze, o której mowa w ust. 1, nie podlega, kto publikuje wypowiedź identyczną z udzieloną przez osobę udzielającą informacji.
