Uregulowania Traktatu z Lizbony a suwerenność Polski
Zdaniem Trybunału Konstytucyjnego art. 90 konstytucji, stanowiący normatywną kotwicę suwerenności, wyznacza granicę przekazania kompetencji na rzecz Unii. Granicę tę stanowią czynniki określające tożsamość konstytucyjną Rzeczypospolitej: poszanowanie zasad polskiej państwowości, demokracji, zasady państwa prawnego, zasady sprawiedliwości społecznej, zasad określających podstawy ustroju gospodarczego, zapewnienie ochrony godności człowieka i praw oraz wolności konstytucyjnych. Przekazanie kompetencji jest więc dopuszczalne jako niezagrażające tożsamości narodu i suwerenności tylko w takim zakresie, w jakim nie narusza konstytucyjnych podstaw państwa. Regułę tę uznaje co do zasady prawo pierwotne UE. Ocenę i kontrolę poszanowania tej reguły zapewnia kontrola konstytucyjności przekazania, dokonywana poprzez kontrolę konstytucyjności aktów decydujących o przekazaniu. Także poprzez ocenę mechanizmu zapewniającego (również w prawie wewnętrznym) udział polskiej demokratycznej reprezentacji i organów polskiego państwa we wpływaniu na treść prawa unijnego, jego uchwalenie oraz osiągnięcie skuteczności w Polsce.
Trybunał Konstytucyjny stwierdził, że koncepcja Unii Europejskiej, która znalazła wyraz w Traktacie z Lizbony, ma na celu respektowanie zasady zachowania suwerenności w procesie integracji, jak też poszanowanie zasady przychylności wobec procesu integracji europejskiej i współpracy między państwami. Znajduje to potwierdzenie w pełnej tożsamości wartości i celów Unii określonych w Traktacie z Lizbony oraz wartości i celów Rzeczypospolitej określonych w Konstytucji RP, a także w sprecyzowaniu zasad podziału kompetencji między Unią a jej państwami członkowskimi. Rzeczpospolita jest członkiem Unii Europejskiej, która szanuje suwerenność i tożsamość narodową państw członkowskich oraz gwarantuje wolności i prawa człowieka.
ZAŁOŻENIA KWESTIOWANEGO PRZEPISU
Traktat z Lizbony ratyfikowany w tej procedurze korzysta ze szczególnego domniemania zgodności z konstytucją. Należy podkreślić, że uchwalenie ustawy wyrażającej zgodę na ratyfikację Traktatu nastąpiło po spełnieniu wymagań przewyższających nawet te, które dotyczą zmiany konstytucji. Sejm i Senat działały w przekonaniu o zgodności Traktatu z konstytucją. Prezydent RP - zobowiązany do czuwania nad przestrzeganiem konstytucji - ratyfikował Traktat nie korzystając ze swoich uprawnień w zakresie wniesienia wniosku do Trybunału Konstytucyjnego w przedmiocie stwierdzenia konstytucyjności Traktatu przed jego ratyfikacją. Oparte na powyższych podstawach domniemanie konstytucyjności Traktatu może być obalone jedynie po ustaleniu, że nie istnieje taka interpretacja Traktatu i taka interpretacja konstytucji, które pozwalają stwierdzić zgodność postanowień traktatowych z ustawą zasadniczą.
źródło: www. trybunal.gov.pl
