Jaka emerytura dla kontynuujących zatrudnienie?
Osoby, które chcą przejść na emeryturę, muszą pamiętać, że dla jej otrzymywania konieczne jest rozwiązanie stosunku pracy. Jeżeli tego nie zrobią - świadczenie zostanie im przyznane, ale nie będzie wypłacone. Zasada ta dotyczy wszystkich osób zainteresowanych emeryturą, bez względu na wiek oraz wysokość osiąganego przychodu.
W myśl ustawy, emerytury przyznane przed dniem 1 stycznia 2011 r. zostaną zawieszone od 1 października 2011 r. - oczywiście, o ile nie zostanie rozwiązany stosunek pracy zawarty jeszcze przed ich przyznaniem. Art. 103a ustawy emerytalnej od 1 stycznia 2011 r. stosowany jest do emerytur, do których prawo zostało nabyte począwszy od tej daty, natomiast do emerytur przyznanych w 2010 r. i w latach wcześniejszych - będzie stosowany od dnia 1 października 2011 r.
Należy wskazać, że regulacja ta ma zastosowanie również do okresowych emerytur kapitałowych, przyznanych na podstawie ustawy z dnia 21 listopada 2008 r. o emeryturach kapitałowych.
Ustawa jednak nie zakazuje pracy na emeryturze. Przewiduje jedynie, że pozostawanie w tym samym stosunku pracy, co przed uzyskaniem emerytury oznacza zawieszenie prawa do tego świadczenia. Rozwiązanie umowy o pracę, a następnie nawiązanie - już po nabyciu prawa do emerytury - nowego stosunku pracy, nie skutkuje zawieszeniem emerytury. Jeśli stosunek pracy nawiążą młodsi emeryci, a więc ci, którzy nie osiągnęli wieku 60 lat - kobieta i 65 - lat mężczyzna, ustalenie, czy i w jakiej wysokości będzie wypłacana emerytura, zależy od kwoty osiąganego przychodu.
Zasady te dotyczą również osób pozostających w stosunku pracy w państwach członkowskich Unii Europejskiej, Islandii, Liechtensteinie, Norwegii, Szwajcarii, ponieważ obowiązujące w stosunkach między Polską a tymi państwami rozporządzenia unijne przewidują zrównanie zdarzeń i okoliczności, które zaszły za granicą na terytorium państw członkowskich. Oznacza to, że stosunek pracy nawiązany w myśl przepisów prawnych obowiązujących w tym zakresie w innych niż Polska państwach członkowskich należy traktować jak stosunek pracy w Polsce.
Dotyczy to także osób zatrudnionych w USA, Kanadzie, Korei Południowej, Macedonii, Chorwacji, Serbii, Czarnogórze, Bośni i Hercegowinie, a zatem w państwach, z którymi Polskę łączą dwustronne umowy międzynarodowe w dziedzinie ubezpieczeń społecznych, przewidujące zrównanie zdarzeń i okoliczności. Oznacza to, że stosunek pracy za granicą w myśl przepisów prawnych obowiązujących w tym zakresie w tych państwach należy traktować jak stosunek pracy w Polsce. Takiej zasady nie przewiduje natomiast umowa o zabezpieczeniu społecznym łącząca Polskę z Australią.
źródło: www.zus.pl
