Ustawa o zasadach prowadzenia zbiórek publicznych

1. Zbiórką publiczną jest zbieranie ofiar w gotówce lub w naturze w miejscu publicznym na określony, zgodny z prawem cel pozostający w sferze zadań publicznych, o których mowa w art. 4 sfera zadań publicznych ust. 1 ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie (Dz. U. z 2020 r. poz. 1057), oraz na cele religijne.
2. Miejsca publiczne to miejsca ogólnodostępne, a w szczególności ulice, place, parki i cmentarze.

Zbiórką publiczną nie jest zbieranie ofiar w gotówce lub w naturze:
1) na cele religijne, na kościelną działalność charytatywno-opiekuńczą, naukową, oświatową i wychowawczą oraz na utrzymanie duchownych i członków zakonów, jeżeli odbywa się w obrębie terenów kościelnych, kaplic oraz w miejscach i okolicznościach zwyczajowo przyjętych w danej okolicy i w sposób tradycyjnie ustalony;
2) w drodze loterii pieniężnych i fantowych;
3) wśród grona osób znajomych osobiście przeprowadzającym zbiórkę;
4) wśród młodzieży szkolnej na terenach szkolnych, odbywające się na podstawie pozwolenia władz szkolnych;
5) w ramach zbiórek koleżeńskich odbywających się w:
a) lokalu urzędu publicznego na podstawie pozwolenia kierownika urzędu, lub
b) innym zakładzie pracy.

Uprawnionym do prowadzenia zbiórki publicznej, zwanym dalej „organizatorem zbiórki”, jest:
1) organizacja pozarządowa w rozumieniu art. 3 działalność pożytku publicznego, organizacje pozarządowe, wyłączenie stosowania przepisów ustawy ust. 2 ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie;
2) podmiot, o którym mowa w art. 3 działalność pożytku publicznego, organizacje pozarządowe, wyłączenie stosowania przepisów ustawy ust. 3 ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie;
3) komitet społeczny powołany w celu przeprowadzenia zbiórki publicznej.

1. Komitet społeczny powołują aktem założycielskim co najmniej 3 osoby fizyczne posiadające pełną zdolność do czynności prawnych oraz niekarane za popełnienie przestępstwa przeciwko wiarygodności dokumentów, mieniu, obrotowi gospodarczemu, obrotowi pieniędzmi i papierami wartościowymi lub za przestępstwo skarbowe.
2. Akt założycielski zawiera w szczególności:
1) określenie celu, w jakim komitet społeczny został powołany;
2) dane osób powołujących komitet społeczny – imię, nazwisko, adres zamieszkania, numer PESEL, a w przypadku gdy dana osoba nie ma numeru PESEL, serię i numer dokumentu potwierdzającego tożsamość tej osoby;
3) adres do korespondencji;
4) dane, w zakresie określonym w pkt 2, osoby uprawnionej do reprezentowania komitetu społecznego;
5) oświadczenie o niekaralności za przestępstwa, o których mowa w ust. 1.
3. Oświadczenie o niekaralności za przestępstwa, o których mowa w ust. 1, członkowie komitetu społecznego składają pod rygorem odpowiedzialności karnej za złożenie fałszywych zeznań.