Kościół Katolicki, zwany dalej "Kościołem", działa w Rzeczypospolitej Polskiej we wszystkich swoich obrządkach.
Kościół rządzi się w swych sprawach własnym prawem, swobodnie wykonuje władzę duchowną i jurysdykcyjną oraz zarządza swoimi sprawami.
1. Ustawa niniejsza określa zasady stosunku Państwa do Kościoła, w tym jego sytuację prawną i majątkową.
2. W sprawach odnoszących się do Kościoła, nie uregulowanych niniejszą ustawą, stosuje się powszechnie obowiązujące przepisy prawa, o ile nie są sprzeczne z wynikającymi z niej zasadami.
1. Komisja Wspólna przedstawicieli Rządu Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej i Konferencji Episkopatu Polski, składająca się z ich upoważnionych przedstawicieli, w uzgodnionej liczbie na zasadzie parytetu, zwana dalej "Komisją Wspólną", rozpatruje problemy związane z rozwojem stosunków między Państwem i Kościołem oraz sprawy interpretacji niniejszej ustawy i jej wykonywania.
2. Przepis ust. 1 nie narusza właściwości organów państwowych ani organów Kościoła, jak również kompetencji Stolicy Apostolskiej.
1. W skład struktury organizacyjnej Kościoła wchodzą osoby prawne wymienione w art 6-10.
2. Ilekroć w ustawie jest mowa o władzy kościelnej, rozumie się przez to organ właściwej kościelnej osoby prawnej.
1. Osobą prawną Kościoła o zasięgu ogólnopolskim jest Konferencja Episkopatu Polski.
2. Organami Konferencji Episkopatu Polski są:
1) Prezydium Konferencji Episkopatu Polski;
2) Rada Główna Konferencji Episkopatu Polski;
3) Sekretariat Konferencji Episkopatu Polski.
3. W sprawach majątkowych Konferencję Episkopatu Polski reprezentuje jej Prezydium. Do składania oświadczeń woli jest uprawniony każdy z jego członków.
1. Osobami prawnymi są następujące terytorialne jednostki organizacyjne Kościoła:
1) metropolie;
2) archidiecezje;
3) diecezje;
4) administratury apostolskie;
5) parafie.
2. Osobami prawnymi są również:
1) kościoły rektoralne (rektoraty);
2) Caritas Polska;
3) Caritas diecezji;
4) Papieskie Dzieła Misyjne.
3. Organami osób prawnych wymienionych w ust. 1 i 2 są:
1) dla metropolii gnieźnieńskiej - metropolita gnieźnieński, Prymas Polski, dla innych metropolii - metropolita;
2) dla archidiecezji - arcybiskup archidiecezjalny lub administrator archidiecezji;
3) dla diecezji - biskup diecezjalny lub administrator diecezji;
4) dla administratury apostolskiej - administrator apostolski;
5) dla parafii - proboszcz lub administrator parafii;
6) dla kościoła rektoralnego - rektor;
7) dla Caritas Polskiej - dyrektor;
8) dla Caritas diecezji - dyrektor;
9) dla Papieskich Dzieł Misyjnych - dyrektor krajowy.
4. Ilekroć w ustawie używa się określenia "biskup diecezjalny", rozumie się przez to organy osób prawnych wymienione w ust. 3 pkt 2-4.
1. Osobami prawnymi są następujące personalne jednostki organizacyjne Kościoła:
1) Ordynariat Polowy;
2) kapituły;
3) parafie personalne;
4) Konferencja Wyższych Przełożonych Zakonnych Męskich;
5) Konferencja Wyższych Przełożonych Zakonnych Żeńskich;
6) instytuty życia konsekrowanego (instytuty zakonne i instytuty świeckie) oraz stowarzyszenia życia apostolskiego; te instytuty i stowarzyszenia zwane są dalej "zakonami";
7) prowincje zakonów;
8) opactwa, klasztory niezależne, domy zakonne;
9) wyższe i niższe seminaria duchowne diecezjalne;
10) wyższe i niższe seminaria duchowne zakonne, jeżeli, w myśl przepisów danego zakonu, mają charakter samoistny.
2. Organami osób prawnych wymienionych w ust. 1 są:
1) dla Ordynariatu Polowego - ordynariusz polowy;
2) dla kapituły - prepozyt albo dziekan;
3) dla parafii personalnej - proboszcz lub administrator parafii;
4) dla Konferencji Wyższych Przełożonych Zakonnych - przewodniczący (przewodnicząca) Konsulty Wyższych Przełożonych Zakonnych;
5) dla zakonów - wyższy przełożony (przełożona);
6) dla prowincji zakonnej - przełożony (przełożona) prowincji;
7) dla opactwa - opat (przełożona);
8) dla klasztoru niezależnego i domu zakonnego - przełożony (przełożona);
9) dla wyższego seminarium duchownego - rektor;
10) dla niższego seminarium duchownego - dyrektor.
3. Organy osób prawnych zakonnych mogą używać innych nazw, stosownie do tradycji danej osoby prawnej.
1. Osobami prawnymi są:
1) Katolicki Uniwersytet Lubelski;
2) Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie;
3) Papieski Wydział Teologiczny w Poznaniu;
4) Papieski Wydział Teologiczny we Wrocławiu;
5) Papieski Wydział Teologiczny w Warszawie oraz jego dwie sekcje: św. Jana Chrzciciela i św. Andrzeja Boboli "Bobolanum";
6) Wydział Filozoficzny Towarzystwa Jezusowego w Krakowie;
7) kościelne instytuty naukowe i dydaktyczno-naukowe kanonicznie erygowane.
2. (uchylony)
Inne jednostki organizacyjne Kościoła mogą uzyskać osobowość prawną w drodze rozporządzenia Ministra-Kierownika Urzędu do Spraw Wyznań.
Kościelna osoba prawna nie odpowiada za zobowiązania innej kościelnej osoby prawnej.
Kościelne wydawnictwa, zakłady wytwórcze, usługowe i handlowe, zakłady charytatywno-opiekuńcze, szkoły i inne placówki oświatowo-wychowawcze, nie posiadające osobowości prawnej, działają w ramach kościelnych osób prawnych, które je powołały.
1. Kościelne jednostki organizacyjne, o których mowa w art. 7 terytorialne jednostki organizacyjne Kościoła będące osobami prawnymi i ich organy i 8 oraz art. 9 osoby prawne Kościoła ust. 1 pkt 7, nabywają osobowość prawną z chwilą powiadomienia właściwego organu administracji państwowej o ich utworzeniu przez władzę kościelną, jeżeli ratyfikowane umowy nie stanowią inaczej.
2. Jeżeli przepis prawa lub ratyfikowane umowy nie stanowią inaczej, właściwym organem administracji państwowej jest:
1) odnośnie do osób prawnych wymienionych w art. 7 terytorialne jednostki organizacyjne Kościoła będące osobami prawnymi i ich organy ust. 1 pkt 1-4, art. 7 terytorialne jednostki organizacyjne Kościoła będące osobami prawnymi i ich organy ust. 2 pkt 2 i 3, art. 8 personalne jednostki organizacyjne Kościoła będące osobami prawnymi i ich organy ust. 1 pkt 1, 6 i 7 oraz art. 9 osoby prawne Kościoła ust. 1 pkt 7 - minister właściwy do spraw wyznań religijnych;
2) w pozostałych przypadkach - wojewoda.
3. Powiadomienie powinno zawierać:
1) nazwę kościelnej osoby prawnej;
2) jej siedzibę;
3) określenie granic terenu jej działania - w odniesieniu do osób o zasięgu terytorialnym.
4. Właściwa władza kościelna powiadamia niezwłocznie organ administracji państwowej wymieniony w ust. 2 o:
1) zmianach dotyczących nazwy i siedziby kościelnej osoby prawnej oraz o zmianie jej granic;
2) połączeniu, podziale i zniesieniu kościelnej osoby prawnej.
5. Odpis powiadomienia, o którym mowa w ust. 3 i 4, z umieszczonym na nim potwierdzeniem odbioru, jest dowodem uzyskania osobowości prawnej.
6. Utworzenie jednostki organizacyjnej zakonu, który istnieje za granicą, a dotąd nie działał w Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej, wymaga konsultacji między Sekretariatem Konferencji Episkopatu Polski a ministrem właściwym do spraw wyznań religijnych.
O powołaniu i odwołaniu osoby sprawującej funkcje organu osoby prawnej władza kościelna powiadamia właściwy organ administracji państwowej, jeżeli ratyfikowane umowy nie stanowią inaczej. Powiadomienie obejmuje imię i nazwisko, obywatelstwo oraz miejsce zamieszkania danej osoby.