Prawo ochrony środowiska

Do odpowiedzialności za szkody spowodowane oddziaływaniem na środowisko stosuje się przepisy Kodeksu cywilnego, jeżeli ustawa nie stanowi inaczej.

1. Każdy, komu przez bezprawne oddziaływanie na środowisko bezpośrednio zagraża szkoda lub została mu wyrządzona szkoda, może żądać od podmiotu odpowiedzialnego za to zagrożenie lub naruszenie przywrócenia stanu zgodnego z prawem i podjęcia środków zapobiegawczych, w szczególności przez zamontowanie instalacji lub urządzeń zabezpieczających przed zagrożeniem lub naruszeniem; w razie gdy jest to niemożliwe lub nadmiernie utrudnione, może on żądać zaprzestania działalności powodującej to zagrożenie lub naruszenie.
2. Jeżeli zagrożenie lub naruszenie dotyczy środowiska jako dobra wspólnego, z roszczeniem, o którym mowa w ust. 1, może wystąpić Skarb Państwa, jednostka samorządu terytorialnego, a także organizacja ekologiczna.

W razie wyrządzenia szkody przez zakład o zwiększonym ryzyku lub o dużym ryzyku art. 435 odpowiedzialność osób prowadzących przedsiębiorstwo - zasada ryzyka, § 1 Kodeksu cywilnego stosuje się niezależnie od tego, czy zakład ten jest wprawiany w ruch za pomocą sił przyrody.

Odpowiedzialności za szkody wyrządzone oddziaływaniem na środowisko nie wyłącza okoliczność, że działalność będąca przyczyną powstania szkód jest prowadzona na podstawie decyzji i w jej granicach.

Podmiotowi, który naprawił szkodę w środowisku, przysługuje względem sprawcy szkody roszczenie o zwrot nakładów poczynionych na ten cel, przy czym wysokość roszczenia ogranicza się w tym przypadku do poniesionych uzasadnionych kosztów przywrócenia stanu poprzedniego.

1. Każdy, komu przysługują roszczenia określone w przepisach niniejszego działu, wraz z wniesieniem powództwa może żądać, aby sąd zobowiązał osobę, z której działalnością wiąże się dochodzone roszczenie, do udzielenia informacji niezbędnych do ustalenia zakresu tej odpowiedzialności.
2. Koszty przygotowania informacji ponosi pozwany, chyba że powództwo okazało się bezzasadne.

Organizacje ekologiczne mogą występować do sądu z roszczeniem o zaprzestanie reklamy lub innego rodzaju promocji towaru lub usługi, jeśli reklama ta lub inny rodzaj promocji sprzeczne są z art. 80 propagowanie właściwego modelu konsumpcji,

Kto wbrew ciążącemu na nim, na podstawie art. 75 ochrona przyrody przy pracach budowlanych, obowiązkowi w trakcie prac budowlanych nie zapewnia ochrony środowiska w obszarze prowadzenia prac, podlega karze grzywny.

Kto, będąc obowiązany na podstawie art. 76 wymogi ochrony środowiska dla obiektów budowlanych, ust. 4, nie informuje wojewódzkiego inspektora ochrony środowiska o planowanym terminie oddania do użytkowania obiektu budowlanego, zespołu obiektów lub instalacji lub o terminie zakończenia rozruchu instalacji, podlega karze grzywny.

Kto nie przestrzega ograniczeń, nakazów lub zakazów określonych w uchwale sejmiku województwa przyjętej na podstawie art. 91 uchwała w sprawie programu ochrony powietrza ust. 3 i 5,
podlega karze grzywny.

Kto nie przestrzega ograniczeń, nakazów lub zakazów, określonych w uchwale sejmiku województwa
przyjętej na podstawie art. 92 plan działań krótkoterminowych zarządu województwa ust. 1c, podlega karze grzywny.

1. Kto, reklamując lub w inny sposób promując produkt, narusza wymagania określone w art. 80a rozporządzenie w sprawie reklam i materiałów promocyjnych, ust. 1, podlega karze grzywny.
2. Tej samej karze podlega, kto nie zamieszcza w reklamie lub materiale promocyjnym informacji wymaganych na podstawie art. 80a rozporządzenie w sprawie reklam i materiałów promocyjnych ust. 2.

Kto, będąc obowiązany decyzją wydaną na podstawie art. 95 decyzja nakładająca obowiązek pomiaru poziomu substancji w powietrzu do prowadzenia pomiarów poziomów substancji w powietrzu, nie spełnia tego obowiązku lub nie przechowuje wyników pomiarów w wymaganym okresie, podlega karze grzywny.

Kto nie przestrzega ograniczeń, nakazów lub zakazów, określonych w uchwale sejmiku województwa przyjętej na podstawie art. 96 uchwała sejmiku województwa w sprawie ograniczeń lub zakazów w zakresie eksploatacji instalacji, podlega karze grzywny.

1. Kto nie prowadzi badań zanieczyszczenia gleby i ziemi, będąc do tego obowiązany decyzją wydaną na podstawie art. 101f prawdopodobieństwo występowania historycznego zanieczyszczenia powierzchni ziemi ust. 1 lub nie przechowuje wyników badań w wymaganym okresie wbrew art. 101f prawdopodobieństwo występowania historycznego zanieczyszczenia powierzchni ziemi ust. 4,
podlega karze grzywny.
2. Tej samej karze podlega, kto nie zapewnia wykonania badań przez laboratorium zgodnie z art. 101f prawdopodobieństwo występowania historycznego zanieczyszczenia powierzchni ziemi ust. 2.

Kto, będąc do tego obowiązany na podstawie art. 101e zgłoszenie historycznego zanieczyszczenia powierzchni ziemi ust. 1, nie zgłasza regionalnemu dyrektorowi ochrony środowiska historycznego zanieczyszczenia powierzchni ziemi,
podlega karze grzywny.

Kto, będąc do tego obowiązany na podstawie art. 101h obowiązek przeprowadzenia remediacji ust. 1 i 2, nie przeprowadza remediacji,
podlega karze grzywny.

1. Kto, wbrew art. 101l plan remediacji ust. 1, prowadzi remediację niezgodnie z ustalonym planem remediacji lub będąc do tego obowiązany na podstawie art. 101l plan remediacji ust. 2, nie przedkłada regionalnemu dyrektorowi ochrony środowiska projektu planu remediacji,
podlega karze grzywny.
2. Tej samej karze podlega, kto uniemożliwia przeprowadzenie remediacji lub prowadzenie badań zanieczyszczenia gleby i ziemi, zgodnie z obowiązkami określonymi w art. 101l plan remediacji ust. 6, art. 101m kompetencje organu w razie nieprzeprowadzenia remediacji przez zobowiązanego ust. 7 i art. 101o obowiązek udostępnienia powierzchni ziemi dla przeprowadzenia remediacji ust. 1.

Kto, wbrew art. 101r zakaz używania osadów z dna zbiorników powierzchniowych, używa do prac ziemnych glebę lub ziemię, jeżeli przekroczona w nich jest dopuszczalna zawartość substancji powodującej ryzyko,
podlega karze grzywny.

Kto narusza warunki decyzji o dopuszczalnym poziomie hałasu, podlega karze aresztu albo ograniczenia wolności albo karze grzywny.

Kto nie przestrzega ograniczeń, nakazów lub zakazów, określonych w uchwale rady powiatu wydanej na podstawie art. 116 ograniczenia i zakazy używania jednostek pływających ust. 1,
podlega karze grzywny.

Kto, będąc obowiązany do wykonywania pomiarów pól elektromagnetycznych w środowisku, na podstawie art. 122a podmioty obowiązane do wykonywania pomiarów pól elektromagnetycznych, nie wykonuje tych pomiarów, podlega karze aresztu albo ograniczenia wolności albo karze grzywny.

Kto, będąc obowiązany do przekazywania wyników pomiarów pól elektromagnetycznych w środowisku, nie przekazuje ich w terminie określonym w art. 122a podmioty obowiązane do wykonywania pomiarów pól elektromagnetycznych ust. 2, podlega karze grzywny.

1. Kto, będąc do tego obowiązany na podstawie art. 145 obowiązek dotrzymywania standardów emisyjnych pkt 1, wprowadzając do środowiska substancje lub energie, w zakresie, w jakim nie wymaga to pozwolenia, nie dotrzymuje standardów emisyjnych,
podlega karze grzywny.
2. Tej samej karze podlega ten, kto:
1) nie postępuje w sposób, o którym mowa w art. 145 obowiązek dotrzymywania standardów emisyjnych pkt 4;
2) nie zatrzymuje instalacji i urządzenia do spalania lub współspalania odpadów, zgodnie z art. 145 obowiązek dotrzymywania standardów emisyjnych pkt 5;
3) nie stosuje paliw, surowców lub materiałów, w tym substancji lub mieszanin, zgodnie z wymaganiami lub ograniczeniami, o których mowa w art. 145 obowiązek dotrzymywania standardów emisyjnych pkt 6;
4) nie stosuje rozwiązań technicznych, zgodnie z wymaganiami, o których mowa w art. 145 obowiązek dotrzymywania standardów emisyjnych pkt 7;
5) nie przekazuje informacji lub danych, o których mowa w art. 145 obowiązek dotrzymywania standardów emisyjnych pkt 8.

Kto, będąc do tego obowiązany na podstawie art. 146g obowiązki prowadzących niektóre instalacje spalania paliw:
1) nie dotrzymuje maksymalnych emisji substancji, o których mowa w art. 146g obowiązki prowadzących niektóre instalacje spalania paliw pkt 1,
2) nie realizuje działań zapobiegających, o których mowa w art. 146g obowiązki prowadzących niektóre instalacje spalania paliw pkt 2,
3) nie przekazuje informacji, zgodnie z art. 146g obowiązki prowadzących niektóre instalacje spalania paliw pkt 3,
4) nie przestrzega wymagań, o których mowa w art. 146g obowiązki prowadzących niektóre instalacje spalania paliw pkt 4,
podlega karze grzywny.

1. Kto, będąc obowiązany na podstawie:
1) art. 147 pomiary wielkości emisji i ilości pobieranej wody ust. 1 – do prowadzenia okresowych pomiarów wielkości emisji,
2) art. 147 pomiary wielkości emisji i ilości pobieranej wody ust. 2 – do prowadzenia ciągłych pomiarów wielkości emisji,
3) art. 147 pomiary wielkości emisji i ilości pobieranej wody ust. 4 – do prowadzenia wstępnych pomiarów wielkości emisji z instalacji nowo zbudowanej lub zmienionej w sposób istotny,
nie wykonuje tych obowiązków lub nie przechowuje wyników pomiarów w wymaganym okresie,
podlega karze grzywny.
2. Tej samej karze podlega kto:
1) będąc obowiązany do zapewnienia wykonania pomiarów wielkości emisji lub innych warunków korzystania ze środowiska, w tym pobierania próbek, przez laboratorium lub certyfikowane jednostki badawcze, o których mowa w art. 147a obowiązek wykonania pomiarów wielkości emisji ust. 1, nie spełnia tego obowiązku;
2) będąc obowiązany w drodze decyzji wydanej na podstawie art. 150 decyzja o obowiązku prowadzenia pomiarów wielkości emisji ust. 1–3 do prowadzenia w określonym czasie pomiarów wielkości emisji lub przedkładania wyników tych pomiarów, nie spełnia tego obowiązku;
3) nie przechowuje wyników przeprowadzonych pomiarów w okresie, o którym mowa w art. 147 pomiary wielkości emisji i ilości pobieranej wody ust. 6.

Kto, będąc do tego obowiązany na podstawie art. 149 przedstawienie wyników pomiarów eksploatacji instalacji lub urządzenia inspektorowi ochrony środowiska, ust. 1, nie przedkłada właściwym organom wyników pomiarów, podlega karze grzywny.

1. Kto, będąc obowiązany na podstawie art. 152 obowiązek zgłoszenia instalacji do zgłoszenia informacji dotyczących eksploatacji instalacji, nie spełnia tych obowiązków lub eksploatuje instalację niezgodnie ze złożoną informacją, podlega karze grzywny.
2. Tej samej karze podlega, kto:
1) eksploatuje instalację pomimo wniesienia sprzeciwu, o którym mowa w art. 152 obowiązek zgłoszenia instalacji ust. 4, albo rozpoczyna eksploatację instalacji przed upływem terminu do wniesienia sprzeciwu, chyba że wydano zaświadczenie o braku podstaw do wniesienia sprzeciwu;
2) narusza warunki decyzji, o której mowa w art. 154 decyzja ustalająca wymagania dotyczące eksploatacji instalacji ust. 1 lub 1a, określającej wymagania w zakresie ochrony środowiska dotyczące eksploatacji instalacji wymagającej zgłoszenia, o którym mowa w art. 152 obowiązek zgłoszenia instalacji ust. 1;
3) nie dotrzymuje dopuszczalnych poziomów pól elektromagnetycznych w środowisku, o których mowa w przepisach wydanych na podstawie art. 122 dopuszczalne poziomy pól elektromagnetycznych w środowisku ust. 1.

1. Kto narusza zakaz używania instalacji lub urządzeń nagłaśniających określony w art. 156 zakaz używania instalacji nagłaśniających ust. 1, podlega karze grzywny.
2. Tej samej karze podlega, kto nie przestrzega ograniczeń, nakazów lub zakazów określonych w uchwale rady gminy, wydanej na podstawie art. 157 uchwała rady gminy ust. 1.

Kto narusza zakaz wprowadzania do obrotu lub ponownego wykorzystania substancji stwarzających szczególne zagrożenie dla środowiska określony w art. 160 substancje stwarzające szczególne zagrożenie dla środowiska, ust. 1, podlega karze aresztu albo ograniczenia wolności, albo grzywny.

Kto, będąc do tego obowiązany na podstawie art. 161 postępowanie z substancjami szczególnie niebezpiecznymi, nie oczyszcza lub nie unieszkodliwia instalacji lub urządzeń, w których są lub były wykorzystywane substancje stwarzające szczególne zagrożenie dla środowiska albo co do których istnieje uzasadnione podejrzenie, że były w nich wykorzystywane takie substancje, podlega karze aresztu albo ograniczenia wolności, albo grzywny.

1. Kto, wykorzystując substancje stwarzające szczególne zagrożenie dla środowiska, nie przekazuje okresowo odpowiednio marszałkowi województwa albo wójtowi, burmistrzowi lub prezydentowi miasta informacji o rodzaju, ilości i miejscach ich występowania, czym narusza obowiązek określony w art. 162 eliminacja substancji ust. 3 i 4, podlega karze grzywny.
2. Tej samej karze podlega, kto w wymaganym zakresie nie dokumentuje rodzaju, ilości i miejsc występowania substancji stwarzających szczególne zagrożenie dla środowiska oraz sposobu ich eliminowania, czym narusza obowiązek określony w art. 162 eliminacja substancji ust. 2.

1. Kto, wprowadzając do obrotu wykonane z tworzyw sztucznych jednorazowe naczynia i sztućce, nie zamieszcza na nich informacji o ich negatywnym oddziaływaniu na środowisko, czym narusza obowiązek określony w art. 170 ograniczenia wykorzystywania produktów negatywnie wpływających na środowisko, ust. 1, podlega karze grzywny.
2. Tej samej karze podlega, kto wprowadza do obrotu określone na podstawie art. 170 ograniczenia wykorzystywania produktów negatywnie wpływających na środowisko, ust. 2 produkty z tworzyw sztucznych i nie zamieszcza na nich informacji o ich negatywnym oddziaływaniu na środowisko.

1. Kto narusza określony w art. 171 zakaz wprowadzania do obrotu produktów niespełniających wymagań zakaz wprowadzania do obrotu produktów, które nie odpowiadają wymaganiom, o których mowa w art. 169 rozporządzenie w sprawie oznaczania produktów ust. 1, podlega karze grzywny.
2. Tej samej karze podlega, kto narusza obowiązek, o którym mowa w art. 167 informacja na produkcie ust. 2, nie spełniając wymagań, o których mowa w art. 167 informacja na produkcie ust. 3, lub kto narusza obowiązek, o którym mowa w art. 167 informacja na produkcie ust. 5.
3. Przepisu ust. 1 nie stosuje się do osoby fizycznej będącej przedsiębiorcą, która dokonuje wprowadzenia do obrotu kotła na paliwo stałe o znamionowej mocy cieplnej nie większej niż 500 kW w rozumieniu art. 172a objaśnienie pojęć rozdziału pkt 2, który nie odpowiada wymaganiom określonym w przepisach wydanych na podstawie art. 169 rozporządzenie w sprawie oznaczania produktów ust. 1.

1. Kto, będąc obowiązany na podstawie:
1) art. 175 obowiązki zarządcy obiektu ust. 1 – do prowadzenia okresowych pomiarów poziomów w środowisku wprowadzanych substancji lub energii,
2) art. 175 obowiązki zarządcy obiektu ust. 2 – do prowadzenia ciągłych pomiarów poziomów w środowisku wprowadzanych substancji lub energii,
3) art. 175 obowiązki zarządcy obiektu ust. 3 – do przeprowadzenia pomiarów poziomów w środowisku wprowadzanych substancji lub energii w związku z eksploatacją obiektu przebudowanego,
nie wykonuje tych obowiązków lub nie przechowuje wyników pomiarów w wymaganym okresie,
podlega karze grzywny.
2. Tej samej karze podlega ten, kto będąc obowiązany w drodze decyzji, wydanej na podstawie art. 178 decyzja o nałożeniu na zarządzającego obowiązku prowadzenia pomiarów ust. 1–3, do prowadzenia w określonym czasie pomiarów lub ich przedkładania, nie spełnia tego obowiązku, a także kto nie przechowuje wyników tych pomiarów w wymaganym okresie.

1. Kto, będąc obowiązany na podstawie art. 177 przedkładanie wyników pomiarów poziomów w środowisku wprowadzanych substancji lub energii ust. 1, nie przedkłada właściwym organom wyników pomiarów, podlega karze grzywny.
2. (uchylony)

1. Kto eksploatuje instalację bez wymaganego pozwolenia lub z naruszeniem jego warunków,
podlega karze aresztu albo ograniczenia wolności, albo grzywny.
2. Tej samej karze podlega ten, kto eksploatuje instalację bez wniesienia wymaganego zabezpieczenia, o którym mowa w art. 187 zabezpieczenie roszczeń.

Kto ujawnia informacje uzyskane w związku z wykonywaniem czynności weryfikatora środowiskowego, podlega karze aresztu albo karze grzywny.

Kto, nie będąc do tego uprawnionym, używa znaków udziału w krajowym systemie ekozarządzania i audytu (EMAS), podlega karze grzywny.

Kto, będąc obowiązany do sporządzenia raportu końcowego, nie spełnia tego obowiązku lub przedłożył raport niezgodny z wymaganiami, o których mowa w art. 217b raport końcowy o stanie zanieczyszczeń ust. 3,
podlega karze grzywny.

Kto, zauważywszy wystąpienie awarii, nie zawiadomi o tym niezwłocznie osób znajdujących się w strefie zagrożenia oraz jednostki organizacyjnej Państwowej Straży Pożarnej albo wójta, burmistrza lub prezydenta miasta, czym narusza obowiązek określony w art. 245 obowiązek poinformowania o awarii ust. 1, podlega karze grzywny.

Kto nie wykonuje obowiązków nałożonych decyzją wydaną na podstawie art. 247 decyzja wojewódzkiego inspektora ochrony środowiska w przypadku awarii, ust. 1, podlega karze aresztu albo ograniczenia wolności, albo grzywny.

Kto, prowadząc:
1) zakład o zwiększonym ryzyku, nie wypełnia obowiązków określonych w art. 250 obowiązek zgłoszenia zakładu o zwiększonym lub dużym ryzyku ust. 1, 4, 5, 8 i 9, art. 251 program zapobiegania awariom ust. 1, 5–8, art. 252 system bezpieczeństwa ust. 1, art. 258 zmiany w zakładzie o zwiększonym ryzyku, art. 261a informacje podawane do wiadomości publicznej przez zakłady o zwiększonym lub dużym ryzyku ust. 1 lub art. 264 obowiązki prowadzącego zakład o zwiększonym lub dużym ryzyku w razie awarii,
2) zakład o dużym ryzyku, nie wypełnia obowiązków określonych w art. 250 obowiązek zgłoszenia zakładu o zwiększonym lub dużym ryzyku ust. 1, 4, 5, 8 i 9, art. 251 program zapobiegania awariom ust. 1, 5–8, art. 252 system bezpieczeństwa ust. 1, art. 253 raport o bezpieczeństwie ust. 1, art. 254 zatwierdzenie raportu o bezpieczeństwie ust. 1, art. 256 zmiany raportu o bezpieczeństwie, art. 257 zmiany w zakładzie o dużym ryzyku, art. 261 obowiązki prowadzącego zakład o dużym ryzyku ust. 1 pkt 1 i 2 oraz ust. 2–5, art. 261a informacje podawane do wiadomości publicznej przez zakłady o zwiększonym lub dużym ryzyku ust. 1 i 2, art. 262 udział pracowników zakładu w sporządzaniu wewnętrznego planu operacyjno-ratowniczego, art. 263 wykaz znajdujących się na terenie zakładu substancji niebezpiecznych lub art. 264 obowiązki prowadzącego zakład o zwiększonym lub dużym ryzyku w razie awarii
podlega karze aresztu albo ograniczenia wolności albo grzywny.

Kto, prowadząc:
1) zakład o zwiększonym ryzyku, wbrew art. 255 rozpoczęcie ruchu zakładu o dużym ryzyku ust. 1 uruchamia zakład lub jego część albo dokonuje zmiany, o której mowa w art. 258 zmiany w zakładzie o zwiększonym ryzyku ust. 1, bez pozytywnego zaopiniowania przez komendanta powiatowego (miejskiego) Państwowej Straży Pożarnej programu zapobiegania awariom albo zmian tego programu,
2) zakład o dużym ryzyku, wbrew art. 255 rozpoczęcie ruchu zakładu o dużym ryzyku ust. 2 uruchamia zakład lub jego część albo dokonuje zmiany, o której mowa w art. 257 zmiany w zakładzie o dużym ryzyku ust. 1, bez pozytywnego zaopiniowania przez komendanta wojewódzkiego Państwowej Straży Pożarnej programu zapobiegania awariom i wewnętrznego planu operacyjno-ratowniczego albo ich zmian lub zatwierdzenia przez ten organ raportu o bezpieczeństwie albo zmian tego raportu
podlega karze aresztu albo ograniczenia wolności albo grzywny.

Kto nie dopełnia obowiązków nałożonych decyzją wydaną na podstawie art. 264d decyzja w sprawie ustalenia grupy zakładów mogących spowodować zagrożenie wynikające z ich lokalizacji ust. 1, podlega karze grzywny.

1. (uchylony)
2. Kto, będąc do tego obowiązany na podstawie art. 286 wykazy danych wykorzystywanych do ustalenia wysokości opłat za korzystanie ze środowiska, nie dopełnia obowiązku terminowego przedkładania wykazu
podlega karze grzywny.

Kto nie wykonuje decyzji:
1) o wstrzymaniu działalności, wydanej na podstawie art. 364 wstrzymanie działalności,
2) o wstrzymaniu oddania do użytkowania lub zakazu użytkowania obiektu budowlanego, zespołu obiektów, instalacji lub urządzenia, wydanej na podstawie art. 365 wstrzymanie eksploatacji instalacji, art. 367 wstrzymanie użytkowania instalacji przez inspektora ochrony środowiska lub art. 368 wstrzymanie użytkowania instalacji przez wójta, burmistrza, prezydenta miasta,
3) o zakazie produkcji, sprowadzania z zagranicy lub wprowadzania do obrotu produktów niespełniających wymagań ochrony środowiska, wydanej na podstawie art. 370 zakaz produkcji, sprowadzania zza granicy i wprowadzania do obrotu produktów,
4) nakazującej usunięcie w określonym terminie stwierdzonych uchybień lub wstrzymującej uruchomienie albo użytkowanie zakładu, instalacji, w tym magazynu lub jakiejkolwiek ich części, wydanej na podstawie art. 373 decyzja nakazująca usunięcie uchybień lub wstrzymująca użytkowanie zakładu ust. 1,
podlega karze aresztu albo ograniczenia wolności, albo grzywny.

Orzekanie w sprawach o czyny określone w art. 330 prace budowlane–360 następuje na podstawie przepisów Kodeksu postępowania w sprawach o wykroczenia.

1. Jeżeli podmiot korzystający ze środowiska negatywnie oddziałuje na środowisko, organ ochrony środowiska może, w drodze decyzji, nałożyć obowiązek:
1) ograniczenia oddziaływania na środowisko i jego zagrożenia;
2) przywrócenia środowiska do stanu właściwego.
2. W decyzji, o której mowa w ust. 1, organ ochrony środowiska może określić:
1) zakres ograniczenia oddziaływania na środowisko lub stan, do jakiego ma zostać przywrócone środowisko;
1a) czynności zmierzające do ograniczenia oddziaływania na środowisko lub przywrócenia środowiska do stanu właściwego;
2) termin wykonania obowiązku.
2a. Jeżeli liczba stron w postępowaniu przekracza 20, do stron innych niż prowadzący instalację stosuje się przepis art. 49 zawiadamianie stron przez publiczne ogłoszenia Kodeksu postępowania administracyjnego.
3. W przypadku braku możliwości nałożenia obowiązku podjęcia działań, o których mowa w ust. 1, organ ochrony środowiska może zobowiązać podmiot korzystający ze środowiska do uiszczenia na rzecz budżetów właściwych gmin, z zastrzeżeniem ust. 4, kwoty pieniężnej odpowiadającej wysokości szkód wynikłych z naruszenia stanu środowiska.
4. Jeżeli szkody dotyczą obszaru kilku gmin, organ, o którym mowa w ust. 1, zobowiązuje do wpłaty kwot na rzecz budżetów właściwych gmin proporcjonalnie do wielkości szkód.
5. Do należności z tytułu obowiązku uiszczenia kwoty pieniężnej, o której mowa w ust. 3, stosuje się przepisy działu III ustawy – Ordynacja podatkowa, z tym że uprawnienia organów podatkowych przysługują organowi ochrony środowiska właściwemu do nałożenia obowiązku.
6. (uchylony)

1. Wójt, burmistrz lub prezydent miasta może, w drodze decyzji, nakazać osobie fizycznej, której działanie negatywnie oddziałuje na środowisko, wykonanie w określonym czasie czynności zmierzających do:
1) ograniczenia negatywnego oddziaływania na środowisko i jego zagrożenia;
2) przywrócenia środowiska do stanu właściwego.
2. Przepisy art. 362 decyzja o nałożeniu obowiązków na podmiot negatywnie oddziałującyna środowisko ust. 2–5 stosuje się odpowiednio.

Jeżeli działalność prowadzona przez podmiot korzystający ze środowiska albo osobę fizyczną powoduje pogorszenie stanu środowiska w znacznych rozmiarach lub zagraża życiu lub zdrowiu ludzi, wojewódzki inspektor ochrony środowiska wyda decyzję o wstrzymaniu tej działalności w zakresie, w jakim jest to niezbędne dla zapobieżenia pogarszaniu stanu środowiska.

1. Wojewódzki inspektor ochrony środowiska wstrzyma, w drodze decyzji, użytkowanie instalacji eksploatowanej bez wymaganego pozwolenia zintegrowanego.
2. W odniesieniu do nowo zbudowanego lub przebudowanego obiektu budowlanego, zespołu obiektów lub instalacji związanych z przedsięwzięciem zaliczonym do przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko w rozumieniu ustawy z dnia 3 października 2008 r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko, wojewódzki inspektor ochrony środowiska wstrzyma, w drodze decyzji:
1) oddanie do użytkowania, jeżeli nie spełniają one wymagań ochrony środowiska, o których mowa w art. 76 wymogi ochrony środowiska dla obiektów budowlanych;
2) użytkowanie w przypadku stwierdzenia niedotrzymywania wynikających z mocy prawa standardów emisyjnych albo określonych w pozwoleniu warunków emisji w okresie 30 dni od zakończenia rozruchu;
3) użytkowanie, jeżeli w ciągu 5 lat od oddania do użytkowania zostanie ujawnione, iż przy oddawaniu do użytkowania nie zostały spełnione wymagania ochrony środowiska, o których mowa w art. 76 wymogi ochrony środowiska dla obiektów budowlanych, i nie są one nadal spełnione, a inwestor nie dopełnił obowiązku poinformowania wojewódzkiego inspektora ochrony środowiska o fakcie oddawania do eksploatacji instalacji lub obiektów.

1. Decyzji, o której mowa w art. 364 wstrzymanie działalności, i art. 365 wstrzymanie eksploatacji instalacji, ust. 2, nadaje się rygor natychmiastowej wykonalności.
2. Rygoru natychmiastowej wykonalności nie nadaje się, gdy zachodzą okoliczności, o których mowa w art. 365 wstrzymanie eksploatacji instalacji, ust. 2 pkt 3; art. 367 wstrzymanie użytkowania instalacji przez inspektora ochrony środowiska, ust. 2 stosuje się odpowiednio.
3. W decyzji, o której mowa w art. 364 wstrzymanie działalności, oraz art. 365 wstrzymanie eksploatacji instalacji, ust. 1 i ust. 2 pkt 2 i 3, określa się termin wstrzymania działalności lub użytkowania, uwzględniając potrzebę bezpiecznego dla środowiska zakończenia działalności lub użytkowania.

1. W razie:
1) wprowadzania przez podmiot korzystający ze środowiska substancji lub energii do środowiska bez wymaganego pozwolenia lub z naruszeniem jego warunków,
2) naruszania przez podmiot korzystający ze środowiska warunków decyzji określającej wymagania dotyczące funkcjonowania instalacji wymagającej zgłoszenia,
3) niezgłoszenia instalacji przez podmiot korzystający ze środowiska lub eksploatacji instalacji niezgodnie z informacją zawartą w zgłoszeniu wojewódzki inspektor ochrony środowiska może wstrzymać, w drodze decyzji, użytkowanie instalacji.
2. W przypadku, o którym mowa w ust. 1, wojewódzki inspektor ochrony środowiska może na wniosek prowadzącego instalację, w drodze decyzji, ustalić termin usunięcia naruszenia.
3. W razie nieusunięcia naruszenia w wyznaczonym terminie wojewódzki inspektor ochrony środowiska wstrzyma, w drodze decyzji, użytkowanie instalacji.
4. W decyzji, o której mowa w ust. 1 i 3, określa się termin wstrzymania użytkowania instalacji, uwzględniając potrzebę bezpiecznego dla środowiska zakończenia użytkowania.
5. W przypadku przekroczenia warunków decyzji o dopuszczalnym poziomie hałasu przepisy ust. 1–4 stosuje się odpowiednio.

1. W razie naruszenia warunków decyzji określającej wymagania dotyczące eksploatacji instalacji, z której emisja nie wymaga pozwolenia, prowadzonej przez osobę fizyczną w ramach zwykłego korzystania ze środowiska, wójt, burmistrz lub prezydent miasta może, w drodze decyzji, wstrzymać użytkowanie instalacji; art. 367 wstrzymanie użytkowania instalacji przez inspektora ochrony środowiska, ust. 2–4 stosuje się odpowiednio.
2. Wójt, burmistrz lub prezydent miasta może, w drodze decyzji, wstrzymać użytkowanie instalacji lub urządzenia, jeżeli osoba fizyczna nie dostosowała się do wymagań decyzji, o której mowa w art. 363 ograniczenie negatywnego oddziaływania na środowisko,

Przepisów art. 367 wstrzymanie użytkowania instalacji przez inspektora ochrony środowiska ust. 1 lub art. 368 wstrzymanie użytkowania instalacji przez wójta, burmistrza, prezydenta miasta nie stosuje się, jeżeli zachodzą przesłanki do wydania decyzji zgodnie z art. 364 wstrzymanie działalności lub art. 365 wstrzymanie eksploatacji instalacji.

1. Przepisów art. 367 wstrzymanie użytkowania instalacji przez inspektora ochrony środowiska ust. 1 pkt 1, w zakresie wprowadzania przez podmiot korzystający ze środowiska substancji lub energii z naruszeniem warunków wymaganego pozwolenia, lub art. 368 wstrzymanie użytkowania instalacji przez wójta, burmistrza, prezydenta miasta nie stosuje się do jednostek rynku mocy, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 12 ustawy z dnia 8 grudnia 2017 r. o rynku mocy (Dz. U. z 2023 r. poz. 2131), pracujących w okresach zagrożenia, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 26 tej ustawy.
2. Przepisu ust. 1 w zakresie art. 367 wstrzymanie użytkowania instalacji przez inspektora ochrony środowiska ust. 1 pkt 1 nie stosuje się, w przypadku gdy w ocenie wojewódzkiego inspektora ochrony środowiska wprowadzanie przez podmiot korzystający ze środowiska substancji lub energii do środowiska z naruszeniem warunków wymaganego pozwolenia może spowodować zagrożenie dla zdrowia ludzi lub grozi znaczącym bezpośrednim negatywnym skutkiem dla środowiska.

Wojewódzki inspektor ochrony środowiska zakaże, w drodze decyzji, produkcji, sprowadzania z zagranicy lub wprowadzania do obrotu produktów niespełniających wymagań ochrony środowiska.

Przepisy ustawy o odpadach wskazują inne niż wymienione w ustawie przypadki wstrzymywania przez wojewódzkiego inspektora ochrony środowiska, w drodze decyzji, działalności prowadzonej z naruszeniem wymagań ochrony środowiska.

Po stwierdzeniu, że ustały przyczyny wstrzymania działalności lub użytkowania, na podstawie decyzji, o których mowa w niniejszym dziale, wojewódzki inspektor ochrony środowiska, wójt, burmistrz lub prezydent miasta, na wniosek zainteresowanego, wyraża zgodę na podjęcie wstrzymanej działalności lub użytkowania.

1. Właściwy organ Państwowej Straży Pożarnej w razie naruszenia przez prowadzącego zakład przepisów art 248–264:
1) może wydać decyzję nakazującą usunięcie w określonym terminie stwierdzonych uchybień lub
2) wydaje decyzję wstrzymującą uruchomienie albo użytkowanie zakładu, instalacji, w tym magazynu lub jakiejkolwiek ich części, jeżeli stwierdzone uchybienia mogą powodować ryzyko wystąpienia awarii przemysłowej.
2. Decyzji, o której mowa w ust. 1 pkt 2, nadaje się rygor natychmiastowej wykonalności.
3. W decyzji, o której mowa w ust. 1 pkt 2, określa się termin wstrzymania działalności, uwzględniając potrzebę bezpiecznego dla środowiska jej zakończenia.

1. Decyzje, o których mowa w niniejszym dziale, z wyjątkiem decyzji określonych w art. 365 wstrzymanie eksploatacji instalacji i art. 372 podjęcie wstrzymanej działalności, dotyczące:
1) ruchu zakładu górniczego – wymagają uzgodnienia z dyrektorem właściwego okręgowego urzędu górniczego;
2) morskiego pasa ochronnego – wymagają uzgodnienia z właściwym dyrektorem urzędu morskiego.
2. Niezajęcie stanowiska, w terminie 14 dni, przez organ właściwy do uzgodnienia oznacza brak uwag i zastrzeżeń.
3. Uzgodnienie nie jest wymagane, jeżeli decyzja jest podejmowana w sytuacji zagrożenia życia lub zdrowia ludzi lub bezpośredniego zagrożenia pogorszeniem stanu środowiska w znacznych rozmiarach.

Postępowanie w sprawie wydania decyzji, o których mowa w niniejszym dziale, wszczyna się z urzędu.