1. Wprowadzenie na rynek krajowy paliw silnikowych podlega opłacie, zwanej dalej „opłatą emisyjną”.
2. Przez wprowadzenie na rynek krajowy paliw silnikowych, o których mowa w ust. 1, rozumie się czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem akcyzowym, których przedmiotem są te paliwa silnikowe.
3. Paliwami silnikowymi podlegającymi opłacie emisyjnej są:
1) benzyny silnikowe o kodach CN 2710 12 45, CN 2710 12 49;
2) oleje napędowe o kodach CN 2710 19 43, CN 2710 20 11.
Opłata emisyjna stanowi przychód Narodowego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej oraz Funduszu rozwoju przewozów autobusowych o charakterze użyteczności publicznej, o którym mowa w ustawie z dnia 16 maja 2019 r. o Funduszu rozwoju przewozów autobusowych o charakterze użyteczności publicznej (Dz. U. z 2022 r. poz. 2464 oraz z 2023 r. poz. 1720), z tym że kwota stanowiąca 95% opłaty emisyjnej stanowi przychód Narodowego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej, a kwota 5% tej opłaty – Funduszu rozwoju przewozów autobusowych o charakterze użyteczności publicznej.
1. Obowiązek zapłaty opłaty emisyjnej ciąży na:
1) producencie paliw silnikowych albo
2) importerze paliw silnikowych, albo
3) podmiocie dokonującym nabycia wewnątrzwspólnotowego w rozumieniu przepisów o podatku akcyzowym paliw silnikowych, albo
4) innym podmiocie podlegającym na podstawie przepisów o podatku akcyzowym obowiązkowi podatkowemu w zakresie podatku akcyzowego od paliw silnikowych.
2. Podmioty, o których mowa w ust. 1, są zwolnione z obowiązku uiszczania opłaty emisyjnej, gdy wynika to z umów międzynarodowych dotyczących międzynarodowego transportu drogowego.
3. Minister właściwy do spraw transportu ogłasza, w drodze obwieszczenia, w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej „Monitor Polski”, wykaz umów, o których mowa w ust. 2.
1. Obowiązek zapłaty opłaty emisyjnej powstaje z dniem powstania zobowiązania podatkowego w podatku akcyzowym od paliw silnikowych, o których mowa w art. 321a opłata emisyjna ust. 3.
1a. Do określania wysokości opłaty emisyjnej ciążącej na podmiocie, o którym mowa w art. 321c obowiązek zapłaty opłaty emisyjnej ust. 1 pkt 2, oraz na podmiocie, o którym mowa w art. 321c obowiązek zapłaty opłaty emisyjnej ust. 1 pkt 4 – jeżeli podlega on na podstawie przepisów o podatku akcyzowym obowiązkowi podatkowemu w zakresie podatku akcyzowego od paliw silnikowych z tytułu importu, stosuje się odpowiednio przepisy art. 27 obowiązek obliczenia i wykazania kwoty akcyzy ust. 4–6a ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (Dz. U. z 2023 r. poz. 1542, 1598 i 1723).
2. W przypadku poddania danej ilości paliwa silnikowego, od której zapłacono opłatę emisyjną, dalszym procesom, w wyniku których nastąpiło zwiększenie ilości tego paliwa, opłacie emisyjnej podlega uzyskana nadwyżka tego paliwa.
1. Podstawą obliczenia wysokości opłaty emisyjnej jest ilość paliw silnikowych, o których mowa w art. 321a opłata emisyjna ust. 3, od jakich podmioty, o których mowa w art. 321c obowiązek zapłaty opłaty emisyjnej ust. 1, są obowiązane zapłacić podatek akcyzowy.
2. Opłata emisyjna nie zwiększa podstawy opodatkowania podatkiem akcyzowym z tytułu importu wyrobów akcyzowych.
Stawka opłaty emisyjnej dla:
1) benzyn silnikowych – wynosi 80 zł za 1000 litrów;
2) olejów napędowych – wynosi 80 zł za 1000 litrów.
1. Organem właściwym w sprawach opłaty emisyjnej jest naczelnik urzędu skarbowego, naczelnik urzędu celno-skarbowego i dyrektor izby administracji skarbowej.
2. Organami właściwymi miejscowo w sprawach opłaty emisyjnej są odpowiednio:
1) naczelnik urzędu skarbowego właściwy miejscowo w sprawach podatku akcyzowego oraz dyrektor izby administracji skarbowej właściwy dla tego naczelnika – w przypadkach, w których obowiązanymi do zapłaty opłaty emisyjnej są podmioty, o których mowa w art. 321c obowiązek zapłaty opłaty emisyjnej ust. 1 pkt 1 i 3, oraz podmiot, o którym mowa w art. 321c obowiązek zapłaty opłaty emisyjnej ust. 1 pkt 4 – jeżeli podlega on na podstawie przepisów o podatku akcyzowym obowiązkowi podatkowemu w zakresie podatku akcyzowego od paliw silnikowych z innego tytułu niż import;
2) naczelnik urzędu celno-skarbowego właściwy ze względu na miejsce powstania długu celnego oraz dyrektor izby administracji skarbowej właściwy dla tego naczelnika – w przypadku, w którym obowiązanym do zapłaty opłaty emisyjnej jest podmiot, o którym mowa w art. 321c obowiązek zapłaty opłaty emisyjnej ust. 1 pkt 2, oraz podmiot, o którym mowa w art. 321c obowiązek zapłaty opłaty emisyjnej ust. 1 pkt 4 – jeżeli podlega on na podstawie przepisów o podatku akcyzowym obowiązkowi podatkowemu w zakresie podatku akcyzowego od paliw silnikowych z tytułu importu.
1. Podmiot, o którym mowa w art. 321c obowiązek zapłaty opłaty emisyjnej ust. 1, jest obowiązany składać informację o opłacie emisyjnej odpowiednio właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego albo naczelnikowi urzędu celno-skarbowego oraz obliczać i wpłacać opłatę emisyjną w terminie:
1) do 25. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym powstał obowiązek zapłaty – w przypadku podmiotów, o których mowa w art. 321c obowiązek zapłaty opłaty emisyjnej ust. 1 pkt 1 i 3, oraz podmiotu, o którym mowa w art. 321c obowiązek zapłaty opłaty emisyjnej ust. 1 pkt 4 – jeżeli podlega on na podstawie przepisów o podatku akcyzowym obowiązkowi podatkowemu w zakresie podatku akcyzowego od paliw silnikowych z innego tytułu niż import,
2) określonym dla należności celnych – w przypadku podmiotu, o którym mowa w art. 321c obowiązek zapłaty opłaty emisyjnej ust. 1 pkt 2, oraz podmiotu, o którym mowa w art. 321c obowiązek zapłaty opłaty emisyjnej ust. 1 pkt 4 – jeżeli podlega on na podstawie przepisów o podatku akcyzowym obowiązkowi podatkowemu w zakresie podatku akcyzowego od paliw silnikowych z tytułu importu
– na wyodrębniony rachunek bankowy urzędu skarbowego właściwego dla dokonywania wpłat kwot z tytułu zapłaty podatku akcyzowego.
2. W przypadku powstania nadpłaty w opłacie emisyjnej Bank Gospodarstwa Krajowego dokonuje zwrotu tej nadpłaty ze środków należnych Narodowemu Funduszowi Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej.
3. Minister właściwy do spraw klimatu określi, w drodze rozporządzenia, wzór informacji w sprawie opłaty emisyjnej, mając na uwadze zapewnienie jednolitości informacji składanych przez podmioty, o których mowa w art. 321c obowiązek zapłaty opłaty emisyjnej ust. 1, oraz zapewnienie możliwości kontroli wysokości dokonywanych wpłat.
1. Naczelnik urzędu skarbowego przekazuje kwotę pobranej opłaty emisyjnej na wyodrębniony rachunek w Banku Gospodarstwa Krajowego, w terminie 14 dni od dnia jej pobrania.
2. Bank Gospodarstwa Krajowego przekazuje kwotę, o której mowa w ust. 1, w terminie 7 dni od dnia jej wpływu na rachunek w Banku Gospodarstwa Krajowego, w wysokości określonej w art. 321b przeznaczenie wpływów z opłaty emisyjnej, na rachunek bankowy Narodowego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej oraz na Fundusz rozwoju przewozów autobusowych o charakterze użyteczności publicznej, o którym mowa w ustawie z dnia 16 maja 2019 r. o Funduszu rozwoju przewozów autobusowych o charakterze użyteczności publicznej, chyba że zachodzi przypadek, o którym mowa w art. 321h obowiązek składania informacji o opłacie emisyjnej ust. 2.
1. Do opłaty emisyjnej stosuje się odpowiednio przepisy ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa, z tym że do określania wysokości opłaty emisyjnej ciążącej na podmiocie, o którym mowa w art. 321c obowiązek zapłaty opłaty emisyjnej ust. 1 pkt 2, oraz na podmiocie, o którym mowa w art. 321c obowiązek zapłaty opłaty emisyjnej ust. 1 pkt 4 – jeżeli podlega on na podstawie przepisów o podatku akcyzowym obowiązkowi podatkowemu w zakresie podatku akcyzowego od paliw silnikowych z tytułu importu, w zakresie działu IV tej ustawy stosuje się przepisy art. 138a pełnomocnictwo § 4, art 141–143, art. 168 forma i tryb wnoszenia podań, art. 170 obowiązek przekazania podania organowi właściwemu, art. 215 prostowanie przez organ oczywistych błędów lub omyłek w wydanej decyzji § 1 oraz rozdziałów 2, 5, 6, 9 i 10, rozdziału 11 – z wyłączeniem art. 200 termin do wypowiedzenia się strony w sprawie zebranego materiału dowodowego, rozdziałów 16a i 21–23, a do odwołań stosuje się także przepisy art. 140 niezałatwienie sprawy przez organ we właściwym terminie § 1, art. 162 przesłanki przywrócenia terminu § 1–3, art. 163 postanowienie w sprawie przywrócenia terminu
§ 2, art. 169 braki formalne podania lub brak opłaty, art. 208 przesłanki umorzenia postępowania, art. 210 elementy decyzji § 1 pkt 1–6 i 8 oraz § 2, art. 220 odwołanie od decyzji organu podatkowego wydanej w pierwszej instancji, art. 221 rozpatrywanie odwołania przez organ wydający decyzję, art. 222 elementy odwołania od decyzji organu podatkowego, art. 223 tryb i termin wnoszenia odwołania od decyzji organu podatkowego, art 226–229, art. 232 cofnięcie odwołania, art. 233 decyzje organu odwoławczego § 1 i 2, art. 234 zakaz wydawania przez organ odwoławczy decyzji na niekorzyść strony odwołującej się oraz art. 234a termin zwrotu akt organowi pierwszej instancji tej ustawy.
2. Do postępowania w sprawie określenia wysokości opłaty emisyjnej ciążącej na podmiocie, o którym mowa w art. 321c obowiązek zapłaty opłaty emisyjnej ust. 1 pkt 2, oraz na podmiocie, o którym mowa w art. 321c obowiązek zapłaty opłaty emisyjnej ust. 1 pkt 4 – jeżeli podlega on na podstawie przepisów o podatku akcyzowym obowiązkowi podatkowemu w zakresie podatku akcyzowego od paliw silnikowych z tytułu importu, stosuje się odpowiednio przepisy:
1) art. 5 , art. 18 , art. 19 , art. 22 ust. 1 zdanie pierwsze i drugie, ust. 2 i 3, ust. 4 zdanie pierwsze, ust. 6 i 7, art. 23 ust. 1–3, art. 27 , art. 28 ust. 1–3 i ust. 4 zdanie pierwsze, art. 29 , art. 44 i art. 55 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 952/2013 z dnia 9 października 2013 r. ustanawiającego unijny kodeks celny (Dz. Urz. UE L 269 z 10.10.2013, str. 1, z późn. zm.) oraz przepisy wydane na podstawie art. 20 , art. 21 , art. 24 , art. 25 , art. 31 i art. 32 tego rozporządzenia;
2) art. 10a wymiana informacji z organami celnymi drogą elektroniczną, art. 10b podpisywanie dokumentów elektronicznych przesyłanych organom celnym, art. 73c spółka cywilna jako osoba, art. 76 skutki czynności dokonywanych przez przedstawiciela celnego, art. 77 udzielenie przez przedstawiciela celnego dalszego pełnomocnictwa, art. 83 doręczanie pism osobom nieznanym z miejsca pobytu lub adresu, art. 84 pełnomocnik do doręczeń w kraju, art. 86 dokumenty jako dowód w postępowaniu, art 88–90 i art 90b–90e ustawy z dnia 19 marca 2004 r. – Prawo celne (Dz. U. z 2023 r. poz. 1590 i 1598).
3. Czynności podjęte w postępowaniu w sprawie określenia wysokości opłaty emisyjnej ciążącej na podmiocie, o którym mowa w art. 321c obowiązek zapłaty opłaty emisyjnej ust. 1 pkt 2, oraz na podmiocie, o którym mowa w art. 321c obowiązek zapłaty opłaty emisyjnej ust. 1 pkt 4 – jeżeli podlega on na podstawie przepisów o podatku akcyzowym obowiązkowi podatkowemu w zakresie podatku akcyzowego od paliw silnikowych z tytułu importu, na podstawie przepisów działu IV ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa, z wyjątkiem rozstrzygnięć, o których mowa w art. 163 postanowienie w sprawie przywrócenia terminu
§ 2, art. 169 braki formalne podania lub brak opłaty § 4, art. 179 odmowa umożliwienia stronie zapoznania się z dokumentami zawierającymi informacje niejawne § 2, art. 215 prostowanie przez organ oczywistych błędów lub omyłek w wydanej decyzji § 1, art. 228 postanowienia organu odwoławczego § 1, art. 262 kara porządkowa § 5, art. 263 właściwość organów w sprawach nakładania i uchylania kary porządkowej § 1, art. 268 obciążenie dodatkowymi kosztami postępowania przed organami podatkowym § 3 oraz art. 270a postanowienie w sprawie kosztów postępowania przed organem podatkowym tej ustawy:
1) nie są uznawane za decyzje w rozumieniu przepisów prawa celnego;
2) są zaskarżalne tylko w odwołaniu od decyzji.
