Ustawa o zasadach prowadzenia polityki rozwoju

Polityka miejska stanowi zespół działań prawnych, finansowych i planistycznych na rzecz zrównoważonego rozwoju miast i ich obszarów funkcjonalnych, mających na celu wykorzystanie potencjału miast i ich obszarów funkcjonalnych w procesach rozwoju kraju, wzmocnienie zdolności miast i ich obszarów funkcjonalnych do pobudzania wzrostu gospodarczego i tworzenia trwałych miejsc pracy oraz poprawy jakości życia mieszkańców.

1. Minister właściwy do spraw rozwoju regionalnego prowadzi politykę miejską na podstawie krajowej polityki miejskiej.
2. Krajowa polityka miejska jest dokumentem określającym planowane działania administracji rządowej, o których mowa w art. 21a pojęcie polityki miejskiej, oraz uwzględniającym cele i kierunki określone w średniookresowej strategii rozwoju kraju oraz krajowej strategii rozwoju regionalnego.
3. Krajowa polityka miejska zawiera w szczególności:
1) diagnozę najważniejszych wyzwań rozwojowych skierowanych do miast;
2) podstawowe cele i kierunki działań administracji rządowej, o których mowa w art. 21a pojęcie polityki miejskiej;
3) warunki i procedury jej realizacji.

1. Minister właściwy do spraw rozwoju regionalnego opracowuje, we współpracy z jednostkami samorządu terytorialnego, projekt krajowej polityki miejskiej.
2. Projekt, o którym mowa w ust. 1, minister właściwy do spraw rozwoju regionalnego:
1) konsultuje z partnerami społecznymi i gospodarczymi;
2) uzgadnia z członkami Rady Ministrów.
3. Krajowa polityka miejska jest przyjmowana przez Radę Ministrów w drodze uchwały.
4. Krajowa polityka miejska podlega aktualizacji nie rzadziej niż raz na 7 lat, z uwzględnieniem okresu programowania Unii Europejskiej oraz strategii rozwoju Unii Europejskiej, a także może podlegać aktualizacji w każdym czasie, jeżeli tego wymaga sytuacja społeczno-gospodarcza kraju.