Ustawa o timeshare

Zakazane jest:
1) żądanie lub przyjmowanie od konsumenta jakichkolwiek świadczeń określonych w umowie timeshare, umowie o długoterminowy produkt wakacyjny lub umowie o uczestnictwo w systemie wymiany, przed upływem terminu do odstąpienia od umowy;
2) żądanie lub przyjmowanie od konsumenta jakichkolwiek świadczeń określonych w umowie pośrednictwa w odsprzedaży, przed:
a) doprowadzeniem do nabycia lub zbycia przez konsumenta praw z umowy timeshare lub z umowy o długoterminowy produkt wakacyjny lub
b) rozwiązaniem umowy.

Jeżeli konsument zawiera z przedsiębiorcą umowę przedwstępną, zobowiązującą do zawarcia umowy timeshare, umowy o długoterminowy produkt wakacyjny, umowy pośrednictwa w odsprzedaży lub umowy o uczestnictwo w systemie wymiany, zakazane jest żądanie lub przyjmowanie od konsumenta jakichkolwiek świadczeń określonych w umowie przedwstępnej przed upływem terminu do odstąpienia od umowy przedwstępnej.

Za żądanie lub przyjmowanie świadczeń, o którym mowa w art. 34 zakaz żądania lub przyjmowania od konsumenta świadczeń określonych w umowie przed upływem niektórych terminów, i art. 35 zakaz żądania lub przyjmowania od konsumenta świadczeń określonych w umowie przedwstępnej, uznaje się w szczególności żądanie lub przyjmowanie od konsumenta:
1) zaliczek;
2) gwarancji bankowej lub ubezpieczeniowej;
3) blokady rachunku bankowego;
4) pisemnego oświadczenia o uznaniu długu.