1. Tworzenie warunków, w tym organizacyjnych, sprzyjających rozwojowi sportu stanowi zadanie własne jednostek samorządu terytorialnego.
2. Organ stanowiący jednostki samorządu terytorialnego może określić, w drodze uchwały, warunki i tryb finansowania zadania własnego, o którym mowa w ust. 1, wskazując w uchwale cel publiczny z zakresu sportu, który jednostka ta zamierza osiągnąć.
3. Przepisy ustawy nie naruszają uprawnień jednostek samorządu terytorialnego do wspierania kultury fizycznej na podstawie przepisów odrębnych.
1. Klub sportowy, działający na obszarze danej jednostki samorządu terytorialnego, niedziałający w celu osiągnięcia zysku, może otrzymywać dotację celową z budżetu tej jednostki na podstawie uchwały, o której mowa w art. 27 obowiązek tworzenia warunków sprzyjających rozwojowi sportu ust. 2, z zastosowaniem przepisów ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz. U.z 2023 r. poz. 1270, z późn. zm.) w zakresie udzielania dotacji celowych dla podmiotów niezaliczanych do sektora finansów publicznych i niedziałających w celu osiągnięcia zysku.
2. Dotacja, o której mowa w ust. 1, ma służyć realizacji celu publicznego, o którym mowa w art. 27 obowiązek tworzenia warunków sprzyjających rozwojowi sportu, ust. 2, i może być przeznaczona w szczególności na:
1) realizację programów szkolenia sportowego,
2) zakup sprzętu sportowego,
3) pokrycie kosztów organizowania zawodów sportowych lub uczestnictwa w tych zawodach,
4) pokrycie kosztów korzystania z obiektów sportowych dla celów szkolenia sportowego,
5) sfinansowanie stypendiów sportowych i wynagrodzenia kadry szkoleniowej
- jeżeli wpłynie to na poprawę warunków uprawiania sportu przez członków klubu sportowego, który otrzyma dotację, lub zwiększy dostępność społeczności lokalnej do działalności sportowej prowadzonej przez ten klub.
1. Minister właściwy do spraw kultury fizycznej może dofinansowywać uprawianie lub organizowanie sportu oraz jego promocję.
1a. W ramach zadań, o których mowa w ust. 1, minister właściwy do spraw kultury fizycznej może udzielić instytucji gospodarki budżetowej pod nazwą Centralny Ośrodek Sportu, dla której jest organem założycielskim, dotacji celowej z budżetu państwa z części, której dysponentem jest minister właściwy do spraw kultury fizycznej, na realizację zadań publicznych związanych z zapewnieniem warunków organizacyjnych, ekonomicznych i technicznych do szkolenia sportowego w zakresie:
1) bieżącego utrzymania obiektów sportowych i zarządzania nimi;
2) przygotowania kadry narodowej do udziału w igrzyskach olimpijskich, igrzyskach paralimpijskich, igrzyskach głuchych, mistrzostwach świata lub mistrzostwach Europy.
1b. Działalność Centralnego Ośrodka Sportu, o której mowa w ust. 1a, nie stanowi działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 6 marca 2018 r. – Prawo przedsiębiorców (Dz. U. z 2024 r. poz. 236 i 1222).
2. Minister właściwy do spraw oświaty i wychowania oraz minister właściwy do spraw szkolnictwa wyższego i nauki mogą wspierać, w tym finansowo, rozwój sportu odpowiednio w środowisku szkolnym i akademickim.
3. Minister Obrony Narodowej i minister właściwy do spraw wewnętrznych mogą wspierać, w tym finansowo, rozwój sportu w jednostkach organizacyjnych służb podległych tym ministrom lub nadzorowanych przez nich.
4. Z budżetu państwa, z części, której dysponentem jest minister właściwy do spraw zdrowia, są finansowane koszty opieki medycznej nad zawodnikami zakwalifikowanymi do kadry narodowej w sportach olimpijskich, paralimpijskich i igrzysk głuchych.
5. Koszty wydania orzeczenia lekarskiego, o którym mowa w art. 37 orzeczenie o stanie zdrowia zawodnika ust. 1, w tym koszty badań niezbędnych do wydania tego orzeczenia, w stosunku do zawodników, którzy nie ukończyli 23 lat i nie otrzymują wynagrodzenia w związku z uprawianiem sportu, są finansowane ze środków publicznych na zasadach określonych przepisami o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych.
6. Minister właściwy do spraw zdrowia w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw kultury fizycznej określi, w drodze rozporządzenia, zakres i sposób realizowania opieki medycznej, o której mowa w ust. 4, uwzględniając specyfikę współzawodnictwa sportowego oraz potrzebę ochrony zdrowia zawodników.
7. Minister właściwy do spraw kultury fizycznej, w zakresie dofinansowania zadań związanych z przygotowywaniem kadry narodowej do udziału w igrzyskach olimpijskich, igrzyskach paralimpijskich, igrzyskach głuchych, mistrzostwach świata lub mistrzostwach Europy, może zlecać polskim związkom sportowym, Polskiemu Komitetowi Olimpijskiemu i Polskiemu Komitetowi Paralimpijskiemu realizację zadań publicznych z pominięciem otwartego konkursu ofert, o którym mowa w art. 11 powierzanie zadań publicznych podmiotom prowadzącym działalność pożytku publicznego ust. 2 ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie (Dz. U. z 2023 r. poz. 571 oraz z 2024 r. poz. 834). Przepisy art. 47 obowiązki podmiotu wnioskującego o przyznanie środków publicznych i art. 151 umowa zlecająca realizację przez organizację pozarządową zadań dysponenta części budżetowej
ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych stosuje się odpowiednio.
8. Minister właściwy do spraw kultury fizycznej, w zakresie działań związanych z dofinansowaniem sportu, może zlecić podmiotom wskazanym w ogłoszeniu o naborze wniosków realizację zadań publicznych z pominięciem otwartego konkursu ofert, o którym mowa w art. 11 powierzanie zadań publicznych podmiotom prowadzącym działalność pożytku publicznego ust. 2 ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie. Przepisy art. 47 obowiązki podmiotu wnioskującego o przyznanie środków publicznych i art. 151 umowa zlecająca realizację przez organizację pozarządową zadań dysponenta części budżetowej
ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych stosuje się odpowiednio.
Minister właściwy do spraw kultury fizycznej może zlecić Fundacji Rozwoju Systemu Edukacji, będącej fundacją Skarbu Państwa, realizację zadań w zakresie kultury fizycznej w ramach programów Unii Europejskiej dotyczących kształcenia, szkolenia, młodzieży i sportu. Na realizację tych zadań Fundacja Rozwoju Systemu Edukacji otrzymuje dotację celową z części budżetu państwa, której dysponentem jest minister właściwy do spraw kultury fizycznej.
1. W jednostkach samorządu terytorialnego mogą działać rady sportu powołane przez właściwe organy wykonawcze spośród przedstawicieli organizacji i instytucji realizujących zadania w zakresie kultury fizycznej.
2. Organ, o którym mowa w ust. 1, ustala skład i zasady powoływania członków rady sportu, a także regulamin jej działania.
3. Do zadań rady sportu należy w szczególności opiniowanie:
1) strategii rozwoju gmin, powiatów i województw w zakresie kultury fizycznej;
2) projektu budżetu w części dotyczącej kultury fizycznej;
3) programów rozwoju bazy sportowej na danym terenie, w tym w szczególności miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego w zakresie dotyczącym terenów usług sportu i rekreacji;
4) projektów uchwał, o których mowa w art. 27 obowiązek tworzenia warunków sprzyjających rozwojowi sportu, ust. 2.
4. Członkowie rad sportu wykonują swoje funkcje społecznie.
1. Jednostki samorządu terytorialnego mogą ustanawiać i finansować okresowe stypendia sportowe oraz nagrody i wyróżnienia dla osób fizycznych za osiągnięte wyniki sportowe.
2. Stypendia lub nagrody dla trenerów prowadzących szkolenie zawodników osiągających wysokie wyniki sportowe w międzynarodowym współzawodnictwie sportowym lub w krajowym współzawodnictwie sportowym mogą być przyznawane przez jednostki samorządu terytorialnego i finansowane z budżetu tych jednostek.
3. Organ stanowiący jednostki samorządu terytorialnego określa, w drodze uchwały, szczegółowe zasady, tryb przyznawania i pozbawiania oraz rodzaje i wysokość stypendiów sportowych, nagród i wyróżnień, o których mowa w ust. 1 i 2, biorąc pod uwagę znaczenie danego sportu dla tej jednostki samorządu terytorialnego oraz osiągnięty wynik sportowy.
1. Minister właściwy do spraw kultury fizycznej może przyznać członkowi kadry narodowej stypendium sportowe za osiągnięte wyniki sportowe we współzawodnictwie międzynarodowym na okres do 24 miesięcy. Stypendium może otrzymać członek kadry narodowej, który zobowiąże się w formie pisemnej do realizacji programu przygotowań do igrzysk olimpijskich, igrzysk paralimpijskich lub igrzysk głuchych albo programu przygotowań do mistrzostw świata lub mistrzostw Europy, opracowanego przez właściwy polski związek sportowy, oraz do udziału w tych zawodach.
1a. Minister właściwy do spraw kultury fizycznej przyznaje, wstrzymuje lub pozbawia stypendium sportowego z własnej inicjatywy lub na wniosek polskiego związku sportowego.
1b. Podstawę ustalenia wysokości stypendium sportowego stanowi kwota 2300 zł, przy czym wysokość stypendium nie może przekroczyć 5,5-krotności tej kwoty.
1c. Stypendium sportowe może uzyskać członek kadry narodowej na najwyższym poziomie współzawodnictwa w jednej z następujących kategorii wiekowych:
1) seniorów;
2) młodzieżowców;
3) juniorów.
1d. W przypadku podziału na podgrupy w kategorii wiekowej, o której mowa w ust. 1c pkt 3, stypendium sportowe przyznaje się za wynik osiągnięty w najwyższej wiekowo podgrupie.
1e. W tym samym okresie można pobierać tylko jedno stypendium sportowe, o którym mowa w ust. 1 oraz art. 32a stypendium sportowe w szczególnych przypadkach ust. 1.
1f. Stypendium sportowe może być przyznane członkowi kadry narodowej, który uczestniczył we współzawodnictwie sportowym objętym programem igrzysk olimpijskich, igrzysk paralimpijskich lub igrzysk głuchych, jeżeli:
1) w igrzyskach olimpijskich, igrzyskach paralimpijskich lub igrzyskach głuchych zajął miejsce od pierwszego do ósmego;
2) w mistrzostwach świata, w kategorii seniorów, zajął miejsce od pierwszego do ósmego;
3) w mistrzostwach Europy, w kategorii seniorów, zajął miejsce od pierwszego do ósmego;
4) uzyskał kwalifikację olimpijską, paralimpijską lub do igrzysk głuchych;
5) w mistrzostwach świata, w kategorii młodzieżowców, zajął miejsce od pierwszego do szóstego;
6) w mistrzostwach Europy, w kategorii młodzieżowców, zajął miejsce od pierwszego do szóstego;
7) w mistrzostwach świata, w kategorii juniorów, zajął miejsce od pierwszego do trzeciego;
8) w mistrzostwach Europy, w kategorii juniorów, zajął miejsce od pierwszego do trzeciego.
1g. Stypendium sportowe może być przyznane członkowi kadry narodowej, który uczestniczył we współzawodnictwie sportowym nieobjętym programem igrzysk olimpijskich, igrzysk paralimpijskich lub igrzysk głuchych, jeżeli:
1) w mistrzostwach świata, w kategorii seniorów, zajął miejsce od pierwszego do trzeciego;
2) w mistrzostwach Europy, w kategorii seniorów, zajął miejsce od pierwszego do trzeciego.
1h. Jeżeli w zawodach, o których mowa w ust. 1f pkt 1, brało udział mniej niż 8 państw, przy czym w konkurencjach indywidualnych brało udział mniej niż 12 osób, a w konkurencjach zespołowych mniej niż 8 drużyn, osad lub załóg, członek kadry narodowej może otrzymać stypendium sportowe w wysokości do 50% maksymalnej wysokości stypendium określonej w przepisach wydanych na podstawie ust. 7.
1i. Członek kadry narodowej może otrzymać stypendium sportowe, jeżeli w zawodach, o których mowa w ust. 1f pkt 2–8 lub ust. 1g, brało udział co najmniej 8 państw w danej konkurencji, przy czym w konkurencjach indywidualnych brało udział co najmniej 12 osób, a w konkurencjach zespołowych co najmniej 8 drużyn, osad lub załóg.
1j. Jeżeli z regulaminu zawodów wynika udział mniejszej liczby osób, drużyn, osad lub załóg w związku z systemem kwalifikacji do danej konkurencji, niż wymaga tego ust. 1i, nie stosuje się przepisów ust. 1h i 1i.
1k. W przypadku rozgrywania mistrzostw Europy w formule otwartych zawodów przy ocenie spełnienia warunków, o których mowa w ust. 1h i 1i, uwzględnia się wyłącznie osoby, drużyny, osady lub załogi z krajowych federacji zrzeszonych w europejskich federacjach sportowych.
2. Stypendia sportowe są finansowane ze środków budżetu państwa, z części, której dysponentem jest minister właściwy do spraw kultury fizycznej.
3. Minister właściwy do spraw kultury fizycznej wstrzymuje stypendium sportowe dla członka kadry narodowej, jeżeli zaniedbuje on realizację programu przygotowań, o którym mowa w ust. 1.
4. Minister właściwy do spraw kultury fizycznej pozbawia członka kadry narodowej stypendium sportowego, jeżeli:
1) nie realizuje on programu przygotowań, o którym mowa w ust. 1, lub
2) utracił on zdolność do uprawiania sportu przez okres dłuższy niż 6 miesięcy, stwierdzoną orzeczeniem wydanym przez lekarza posiadającego kwalifikacje uprawniające do wydania orzeczenia lekarskiego, o którym mowa w art. 37 orzeczenie o stanie zdrowia zawodnika ust. 2, lub
3) odmówił on udziału w zawodach, o których mowa w ust. 1.
5. Przyznanie, wstrzymanie oraz pozbawienie stypendium sportowego następuje w drodze decyzji.
6. Członkini kadry narodowej, która stała się niezdolna do uprawiania sportu wskutek ciąży lub urodzenia dziecka, wypłaca się stypendium sportowe w pełnej wysokości przez okres ciąży i połowę stypendium przez okres 6 miesięcy po urodzeniu dziecka.
7. Minister właściwy do spraw kultury fizycznej określi, w drodze rozporządzenia:
1) szczegółowy tryb przyznawania członkowi kadry narodowej, trenerowi oraz zawodnikowi stypendium sportowego, a także wstrzymywania i pozbawiania tego stypendium,
2) przedział wysokości stypendium sportowego, stanowiący krotność kwoty bazowej,
3) czas, na jaki stypendium sportowe może zostać przyznane,
4) sposób i terminy wypłacania stypendium sportowego
– uwzględniając zajęte przez członka kadry narodowej miejsce we współzawodnictwie międzynarodowym i sprawną realizację wypłaty stypendiów sportowych.
1. Minister właściwy do spraw kultury fizycznej, w szczególnie uzasadnionych przypadkach, może przyznać członkowi kadry narodowej, który nie osiągnął wyniku sportowego, o którym mowa w art. 32 stypendium sportowe za wyniki sportowe we współzawodnictwie międzynarodowym ust. 1, stypendium sportowe na okres do 12 miesięcy, w wysokości nieprzekraczającej 2-krotności podstawy określonej w art. 32 stypendium sportowe za wyniki sportowe we współzawodnictwie międzynarodowym ust. 1b.
2. Stypendium sportowe, o którym mowa w ust. 1, może otrzymać członek kadry narodowej, który zobowiąże się w formie pisemnej do realizacji programu przygotowań do igrzysk olimpijskich, igrzysk paralimpijskich lub igrzysk głuchych albo programu przygotowań do mistrzostw świata lub mistrzostw Europy, opracowanego przez właściwy polski związek sportowy, oraz do udziału w tych zawodach.
3. Do stypendium sportowego, o którym mowa w ust. 1, stosuje się odpowiednio przepisy art. 32 stypendium sportowe za wyniki sportowe we współzawodnictwie międzynarodowym ust. 1a–6 i przepisy wydane na podstawie art. 32 stypendium sportowe za wyniki sportowe we współzawodnictwie międzynarodowym ust. 7.
1. Minister właściwy do spraw kultury fizycznej może w szczególnie uzasadnionych przypadkach przyznać stypendium sportowe w wysokości nieprzekraczającej 2-krotności podstawy określonej w art. 32 stypendium sportowe za wyniki sportowe we współzawodnictwie międzynarodowym ust. 1b, na okres do 12 miesięcy, członkowi kadry narodowej, który ukończył 16 lat i nie ukończył 23 lat.
2. Stypendium sportowe, o którym mowa w ust. 1, może otrzymać członek kadry narodowej, który zobowiąże się w formie pisemnej do realizacji programu przygotowań do igrzysk olimpijskich, igrzysk paralimpijskich, igrzysk głuchych lub olimpiady szachowej albo programu przygotowań do mistrzostw świata lub mistrzostw Europy, opracowanego przez właściwy polski związek sportowy, oraz do udziału w tych zawodach.
3. Minister właściwy do spraw kultury fizycznej przyznaje, wstrzymuje lub pozbawia stypendium sportowego, o którym mowa w ust. 1, z własnej inicjatywy, na wniosek polskiego związku sportowego lub Instytutu Sportu – Państwowego Instytutu Badawczego.
4. Do stypendium sportowego, o którym mowa w ust. 1, stosuje się odpowiednio przepisy art. 32 stypendium sportowe za wyniki sportowe we współzawodnictwie międzynarodowym ust. 1b i 1c oraz ust. 2–6, a także przepisy wydane na podstawie art. 32 stypendium sportowe za wyniki sportowe we współzawodnictwie międzynarodowym ust. 7.
1. Minister właściwy do spraw kultury fizycznej może w szczególnie uzasadnionych przypadkach przyznać stypendium sportowe zawodnikowi lub trenerowi w wysokości nieprzekraczającej 2-krotności podstawy określonej w art. 32 stypendium sportowe za wyniki sportowe we współzawodnictwie międzynarodowym ust. 1b na okres do 12 miesięcy.
2. Minister właściwy do spraw kultury fizycznej przyznaje stypendium sportowe, o którym mowa w ust. 1, z własnej inicjatywy.
3. Stypendium sportowe, o którym mowa w ust. 1, przysługuje zawodnikowi lub trenerowi, który nie był karany dyscyplinarnie za doping w sporcie dyskwalifikacją w wymiarze jednostkowym większym niż 24 miesiące lub więcej niż raz bez względu na jej jednostkowy wymiar.
4. Pozbawienie stypendium sportowego, o którym mowa w ust. 1, z mocy prawa następuje z chwilą uzyskania przez ministra właściwego do spraw kultury fizycznej informacji o:
1) pozytywnym wyniku kontroli antydopingowej;
2) tymczasowym aresztowaniu;
3) skazaniu prawomocnym wyrokiem za umyślne przestępstwo lub umyślne przestępstwo skarbowe.
5. Minister właściwy do spraw kultury fizycznej może pozbawić stypendium sportowego, o którym mowa w ust. 1, w przypadku rażącego naruszenia postanowień Karty Olimpijskiej.
6. Do stypendium sportowego, o którym mowa w ust. 1, stosuje się odpowiednio przepisy art. 32 stypendium sportowe za wyniki sportowe we współzawodnictwie międzynarodowym ust. 2 i 5 oraz przepisy wydane na podstawie art. 32 stypendium sportowe za wyniki sportowe we współzawodnictwie międzynarodowym ust. 7.
1. Osoby pobierające stypendia sportowe, o których mowa w art. 5 stypendia dla zawodników, art. 31 stypendia, nagrody i wyróżnienia za wysokie wyniki sportowe ust. 1 i 2, art. 32 stypendium sportowe za wyniki sportowe we współzawodnictwie międzynarodowym ust. 1, art. 32a stypendium sportowe w szczególnych przypadkach ust. 1, art. 32b szczególne stypendium sportowe dla członka kadry narodowej ust. 1 oraz art. 32c szczególne stypendium sportowe dla zawodnika lub trenera ust. 1, są stypendystami sportowymi w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. z 2024 r. poz. 497, 863 i 1243), a okres ich pobierania zalicza się do okresu zatrudnienia w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (Dz. U. z 2024 r. poz. 475, 742, 858, 863 i 1089) oraz do okresu zatrudnienia, od którego zależą uprawnienia pracownicze. Podstawę zaliczenia okresu pobierania stypendium sportowego stanowi zaświadczenie wydane przez podmiot wypłacający stypendium.
2. Minister właściwy do spraw zabezpieczenia społecznego określi, w drodze rozporządzenia, wzór zaświadczenia dotyczącego okresu pobierania stypendium, o którym mowa w ust. 1, uwzględniając w szczególności zakres danych wykazywanych w zaświadczeniu oraz dane identyfikujące wnioskodawcę i podmiot wydający zaświadczenie.
1. Minister właściwy do spraw kultury fizycznej może przyznawać ze środków budżetu państwa, z części, której jest dysponentem, nagrody pieniężne i wyróżnienia dla osób fizycznych za wybitne osiągnięcia sportowe.
2. Minister właściwy do spraw kultury fizycznej przyznaje nagrody pieniężne i wyróżnienia z własnej inicjatywy lub na wniosek polskiego związku sportowego.
3. Podstawę ustalenia wysokości nagrody pieniężnej stanowi kwota 2300 zł, przy czym wysokość nagrody nie może przekroczyć 35-krotności tej kwoty.
3a. Wyróżnienia mogą być przyznane w kategoriach:
1) seniorów;
2) młodzieżowców;
3) juniorów.
3b. Wyróżnienia mogą być przyznane za zajęcie pierwszego, drugiego lub trzeciego miejsca na:
1) igrzyskach olimpijskich;
2) igrzyskach paralimpijskich;
3) igrzyskach głuchych;
4) mistrzostwach świata;
5) mistrzostwach Europy.
3c. Wyróżnienia za ustanowienie rekordu świata w konkurencjach sportowych objętych programem:
1) igrzysk olimpijskich,
2) igrzysk paralimpijskich,
3) igrzysk głuchych
– mogą być przyznane, jeżeli wyniki te zostały zatwierdzone przez międzynarodowe federacje sportowe właściwe dla danego sportu.
3d. Nagrody pieniężne za wybitne osiągnięcia sportowe, zwane dalej „nagrodami”, mogą być przyznane za wybitne osiągnięcia sportowe w międzynarodowym współzawodnictwie sportowym.
3e. Nagrody mogą być przyznane osobom startującym wyłącznie w kategorii seniorów.
3f. Nagrody mogą być przyznane za zajęcie pierwszego, drugiego lub trzeciego miejsca na:
1) igrzyskach olimpijskich;
2) igrzyskach paralimpijskich;
3) igrzyskach głuchych.
3g. Nagrody mogą być przyznane także za zajęcie pierwszego, drugiego lub trzeciego miejsca na:
1) mistrzostwach świata,
2) mistrzostwach Europy,
3) uniwersjadzie letniej lub zimowej,
4) akademickich mistrzostwach świata
– jeżeli w zawodach brało udział co najmniej 8 państw w danej konkurencji, przy czym w konkurencjach indywidualnych brało udział co najmniej 12 osób, a w konkurencjach zespołowych co najmniej 8 drużyn, osad lub załóg.
3h. Nagrody mogą być przyznane także, jeżeli z regulaminu zawodów wynika udział mniejszej liczby osób, drużyn, osad lub załóg w danej konkurencji, jeżeli w konkurencjach indywidualnych brało udział co najmniej 8 osób, a w konkurencjach zespołowych co najmniej 6 drużyn, osad lub załóg.
3i. Nagrody za ustanowienie rekordu świata w konkurencjach sportowych objętych programem:
1) igrzysk olimpijskich,
2) igrzysk paralimpijskich,
3) igrzysk głuchych
– mogą być przyznane, jeżeli wyniki te zostały zatwierdzone przez międzynarodowe federacje sportowe właściwe dla danego sportu.
3j. Nagroda może być przyznana nie częściej niż raz w roku także osobie, która uzyskała inne niż określone w ust. 3f i 3g wybitne osiągnięcie sportowe o szczególnym charakterze.
3k. W przypadku wybitnych osiągnięć sportowych w konkurencjach sportowych:
1) nieobjętych programem igrzysk olimpijskich, igrzysk paralimpijskich lub igrzysk głuchych,
2) objętych programem uniwersjad letnich lub zimowych,
3) objętych programem akademickich mistrzostw świata
– danej osobie może być przyznana nagroda nie częściej niż raz w roku.
3l. W przypadku uzyskania w czasie tych samych zawodów dwóch lub więcej wybitnych osiągnięć sportowych przyznaje się jedną nagrodę, której wysokość nie może przekroczyć 75% sumy nagród za poszczególne osiągnięcia.
3m. Zawodnikom zespołowych gier sportowych przyznaje się nagrodę zbiorową dla zespołu w wysokości do 85% sumy nagród ustalonych dla liczby osób w zespole określonej przepisami międzynarodowymi.
3n. W szczególnie uzasadnionych przypadkach minister właściwy do spraw kultury fizycznej może przyznać dodatkową nagrodę osobie, która w wyniku dyskwalifikacji innych zawodników za doping w sporcie uzyskała lepsze miejsce od miejsca, za które już została nagrodzona.
3o. Nagroda przysługuje osobie, która nie była karana dyscyplinarnie za doping w sporcie dyskwalifikacją w wymiarze jednostkowym większym niż 1 miesiąc.
4. Minister właściwy do spraw kultury fizycznej określi, w drodze rozporządzenia, rodzaje wyróżnień i przedział wysokości nagród, stanowiący krotność kwoty bazowej, w zależności od osiągnięcia sportowego, oraz szczegółowy tryb i warunki przyznawania wyróżnień i nagród oraz sposób i terminy ich wypłacania, uwzględniając międzynarodowy lub krajowy wymiar osiągnięcia sportowego.
1. Minister właściwy do spraw kultury fizycznej może przyznawać odznaki, wyróżnienia i nagrody pieniężne ze środków budżetu państwa, z części, której jest dysponentem, trenerom oraz innym osobom wyróżniającym się szczególną aktywnością i uzyskującym wybitne osiągnięcia w działalności w zakresie sportu.
2. Minister właściwy do spraw kultury fizycznej przyznaje odznaki, wyróżnienia i nagrody pieniężne z własnej inicjatywy lub na wniosek organów wykonawczych jednostek samorządu terytorialnego, związku sportowego lub polskiego związku sportowego, a w przypadku odznak również na wniosek uczelni lub instytutu badawczego.
2a. Potwierdzeniem przyznania odznaki jest legitymacja.
3. Podstawę ustalenia wysokości nagrody pieniężnej stanowi kwota 2.300 zł, przy czym wysokość nagrody nie może przekroczyć 8-krotności tej kwoty.
4. Minister właściwy do spraw kultury fizycznej określi, w drodze rozporządzenia, rodzaje i wzory odznak, wzory legitymacji potwierdzających przyznanie tych odznak, rodzaje wyróżnień oraz przedział wysokości nagród pieniężnych, w zależności od osiągnięć w działalności w zakresie sportu, a także szczegółowe warunki i tryb przyznawania odznak, wyróżnień i nagród pieniężnych, uwzględniając znaczenie osiągnięć oraz podjętej aktywności dla rozwoju danego sportu, a także sposób ich dokumentowania.
5. Jednostki samorządu terytorialnego mogą ustanawiać wyróżnienia i nagrody pieniężne dla trenerów oraz innych osób wyróżniających się osiągnięciami w działalności sportowej.
6. Organ stanowiący jednostki samorządu terytorialnego, w drodze uchwały, określi warunki i tryb przyznawania wyróżnień i nagród pieniężnych, o których mowa w ust. 5, oraz rodzaje wyróżnień i wysokość nagród pieniężnych, biorąc pod uwagę znaczenie osiągnięć dla danej społeczności lokalnej.
1. Reprezentantom Polski:
1) na igrzyskach olimpijskich,
1a) na olimpiadzie szachowej,
2) zakwalifikowanym na igrzyska olimpijskie odbywające się w 1984 r. w Los Angeles, którzy wzięli udział w zawodach "Przyjaźń 84",
3) zakwalifikowanym na igrzyska paralimpijskie lub zawody sportowe osób niepełnosprawnych odbywające się przed 1992 r., będące odpowiednikiem igrzysk paralimpijskich,
4) zakwalifikowanym na igrzyska głuchych lub zawody sportowe odbywające się przed 2001 r., będące odpowiednikiem igrzysk głuchych
- przysługuje świadczenie pieniężne ze środków budżetu państwa, zwane dalej "świadczeniem".
2. Świadczenie przysługuje osobie, która:
1) zdobyła co najmniej jeden medal na zawodach sportowych, o których mowa w ust. 1;
2) ukończyła 40. rok życia;
3) nie uczestniczy we współzawodnictwie sportowym organizowanym przez polski związek sportowy;
4) ma obywatelstwo polskie;
5) (uchylony)
6) nie była skazana prawomocnym wyrokiem za umyślne przestępstwo lub umyślne przestępstwo skarbowe;
7) nie była karana dyscyplinarnie za doping w sporcie dyskwalifikacją w wymiarze jednostkowym większym niż 24 miesiące lub więcej niż raz bez względu na jej jednostkowy wymiar.
3. Świadczenie przysługujące w danym roku budżetowym ustala się na podstawie kwoty bazowej dla członków korpusu służby cywilnej, której wysokość, ustaloną według odrębnych zasad, określa ustawa budżetowa, przy uwzględnieniu mnożnika kwoty bazowej w wysokości 1,8.
4. Świadczenie przyznaje minister właściwy do spraw kultury fizycznej, w drodze decyzji, na wniosek osoby zainteresowanej.
5. Osoba zainteresowana dokumentuje spełnienie warunków, o których mowa w ust. 2.
6. Minister właściwy do spraw kultury fizycznej odmawia, w drodze decyzji, przyznania świadczenia, jeżeli osoba zainteresowana nie spełnia co najmniej jednego z warunków, o których mowa w ust. 2.
7. Świadczenie jest wypłacane co miesiąc przez urząd obsługujący ministra właściwego do spraw kultury fizycznej, począwszy od miesiąca, w którym świadczenie zostało przyznane.
8. Osoba, która otrzymuje świadczenie, niezwłocznie powiadamia ministra właściwego do spraw kultury fizycznej o ustaniu co najmniej jednego z warunków, o których mowa w ust. 2 pkt 3 i 4 oraz 6 i 7.
9. Minister właściwy do spraw kultury fizycznej pozbawia, w drodze decyzji, świadczenia, począwszy od miesiąca, w którym ustał co najmniej jeden z warunków, o których mowa w ust. 2 pkt 3 i 4 oraz 6 i 7.
10. Jeżeli dana osoba jest uprawniona do otrzymania więcej niż jednego świadczenia, otrzymuje tylko jedno świadczenie, w oparciu o podstawę przez nią wybraną.
11. Minister właściwy do spraw kultury fizycznej określi, w drodze rozporządzenia, wykaz zawodów sportowych osób niepełnosprawnych odbywających się przed 1992 r., będących odpowiednikiem igrzysk paralimpijskich, oraz zawodów sportowych odbywających się przed 2001 r., będących odpowiednikiem igrzysk głuchych, biorąc pod uwagę rangę sportową tych zawodów.
