1. Służbą zagraniczną kieruje minister właściwy do spraw zagranicznych.
2. Służba zagraniczna działa w urzędzie obsługującym ministra właściwego do spraw zagranicznych i w placówkach zagranicznych.
1. W służbie zagranicznej tworzy się stanowisko Szefa Służby Zagranicznej.
2. Szef Służby Zagranicznej:
1) koordynuje proces zarządzania zasobami ludzkimi w służbie zagranicznej;
2) planuje i organizuje szkolenia w służbie zagranicznej;
3) kieruje Akademią Dyplomatyczną;
4) upowszechnia informacje o służbie zagranicznej;
5) przetwarza dane osobowe członków służby zagranicznej oraz zbiera, wykorzystuje i przetwarza inne informacje w celu realizacji ustawowych zadań;
6) zbiera i przetwarza szczegółowe dane o stanie zatrudnienia i wynagrodzeniach członków służby zagranicznej;
7) przedstawia ministrowi właściwemu do spraw zagranicznych, do 15 marca każdego roku, sprawozdanie o stanie służby zagranicznej i o realizacji zadań tej służby za rok poprzedni;
8) określa, w drodze zarządzenia, standardy zarządzania zasobami ludzkimi w służbie zagranicznej.
1. W celu i w zakresie niezbędnym do realizacji zadań określonych w ustawie Szef Służby Zagranicznej może żądać od dyrektora generalnego urzędu obsługującego ministra właściwego do spraw zagranicznych, zwanego dalej „dyrektorem generalnym urzędu”, informacji, dokumentów i sprawozdań okresowych.
2. Dyrektor generalny urzędu udostępnia Szefowi Służby Zagranicznej żądane przez niego informacje, dokumenty i sprawozdania.
1. Szefem Służby Zagranicznej może być osoba, która:
1) posiada obywatelstwo polskie;
2) korzysta z pełni praw publicznych;
3) nie była skazana prawomocnym wyrokiem za umyślne przestępstwo lub umyślne przestępstwo skarbowe;
4) posiada tytuł zawodowy magistra lub równorzędny;
5) co najmniej 3 lata pracowała na stanowisku kierowniczym związanym bezpośrednio ze stosunkami międzynarodowymi;
6) zna co najmniej dwa języki obce, w tym jeden spośród języków roboczych Unii Europejskiej;
7) cieszy się nieposzlakowaną opinią;
8) nie była skazana prawomocnym wyrokiem orzekającym zakaz zajmowania stanowisk kierowniczych w urzędach organów władzy publicznej lub pełnienia funkcji związanych z dysponowaniem środkami publicznymi;
9) nie jest członkiem partii politycznej.
2. Przed przystąpieniem do wykonywania obowiązków Szef Służby Zagranicznej składa przed ministrem właściwym do spraw zagranicznych następujące ślubowanie: „Obejmując stanowisko Szefa Służby Zagranicznej, uroczyście ślubuję dochować wierności postanowieniom Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, w szczególności strzec zawodowego, rzetelnego, bezstronnego i politycznie neutralnego wykonywania zadań państwa w urzędzie obsługującym ministra właściwego do spraw zagranicznych oraz w placówkach zagranicznych przez służbę zagraniczną, a powierzone mi obowiązki wypełniać sumiennie i bezstronnie.”. Ślubowanie może być złożone z dodaniem słów „Tak mi dopomóż Bóg”.
3. Minister właściwy do spraw zagranicznych powołuje i odwołuje Szefa Służby Zagranicznej.
4. Szef Służby Zagranicznej niezwłocznie wyznacza, w uzgodnieniu z ministrem właściwym do spraw zagranicznych, zastępującą go osobę.
5. Do osoby zastępującej Szefa Służby Zagranicznej przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio.
6. Obsługę Szefa Służby Zagranicznej zapewnia urząd obsługujący ministra właściwego do spraw zagranicznych.
1. W służbie zagranicznej tworzy się stanowisko dyrektora generalnego służby zagranicznej.
2. Dyrektor generalny służby zagranicznej jest dyrektorem generalnym urzędu w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 21 listopada 2008 r. o służbie cywilnej, wykonującym także zadania określone w ustawie.
3. Dyrektor generalny służby zagranicznej wykonuje zadania dyrektora generalnego urzędu wobec członków służby zagranicznej będących członkami korpusu służby cywilnej oraz czynności z zakresu prawa pracy w odniesieniu do członków służby zagranicznej niebędących członkami korpusu służby cywilnej.
Zadania służby zagranicznej wykonują:
1) ambasadorowie;
2) personel dyplomatyczno-konsularny, który stanowią:
a) dyplomaci zawodowi,
b) pracownicy zagraniczni, którym Szef Służby Zagranicznej nadał stopień dyplomatyczny na czas pełnienia obowiązków w placówce zagranicznej,
c) dyplomaci delegowani;
3) personel pomocniczy;
4) personel obsługi.
Dyplomatą zawodowym może być osoba, która:
1) posiada obywatelstwo polskie;
2) korzysta z pełni praw publicznych;
3) nie była skazana prawomocnym wyrokiem za umyślne przestępstwo lub umyślne przestępstwo skarbowe;
4) zna co najmniej dwa języki obce;
5) posiada tytuł zawodowy magistra lub równorzędny;
6) posiada zdolność fizyczną i psychiczną do długotrwałej służby w placówkach zagranicznych, w warunkach wymagających szczególnej dyscypliny i dyspozycyjności;
7) wykazuje gotowość do podjęcia zadań w placówce zagranicznej Rzeczypospolitej Polskiej.
1. Stosunek służbowy dyplomaty zawodowego nawiązuje się na podstawie mianowania, w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy.
2. Mianowania w służbie zagranicznej dokonuje Szef Służby Zagranicznej po nadaniu osobie, o której mowa w ust. 1, stopnia dyplomatycznego.
3. Akt mianowania zawiera imię i nazwisko dyplomaty zawodowego, datę mianowania oraz nadany stopień dyplomatyczny.
4. Akt mianowania sporządza się na piśmie.
1. Przy wykonywaniu obowiązków służbowych dyplomata zawodowy nie kieruje się interesem osobistym.
2. Dyplomata zawodowy:
1) nie manifestuje publicznie swoich poglądów politycznych;
2) nie uczestniczy w strajku lub akcji protestacyjnej zakłócającej normalne funkcjonowanie urzędu;
3) nie łączy zatrudnienia w służbie zagranicznej z mandatem posła, senatora lub ze sprawowaniem funkcji w organach jednostek samorządu terytorialnego;
4) nie uczestniczy w tworzeniu partii politycznej i nie jest członkiem partii politycznej;
5) nie pełni funkcji w związkach zawodowych;
6) nie podejmuje pracy i nie wykonuje zadań w urzędach administracji obcego państwa lub na rzecz takich urzędów, chyba że do wykonywania takiej pracy lub zadań został skierowany przez Szefa Służby Zagranicznej.
3. Stosunek pracy dyplomaty zawodowego wygasa w przypadku:
1) ciężkiego naruszenia obowiązków pracowniczych stwierdzonego prawomocnym orzeczeniem w postępowaniu dyscyplinarnym;
2) skazania prawomocnym wyrokiem za umyślne przestępstwo lub umyślne przestępstwo skarbowe;
3) naruszenia tajemnicy dyplomatycznej stwierdzonego prawomocnym orzeczeniem w postępowaniu dyscyplinarnym;
4) o którym mowa w art. 4 wygaśnięcie stosunku pracy w służbie zagranicznej;
5) dwukrotnej odmowy przyjęcia przez dyplomatę zawodowego dwóch następujących po sobie wyznaczeń stanowiska w placówce zagranicznej lub komórce organizacyjnej urzędu obsługującego ministra właściwego do spraw zagranicznych, które są zgodne z jego kwalifikacjami i umiejętnościami oraz przebiegiem kariery zawodowej.
4. W przypadku, o którym mowa w ust. 3 pkt 5, drugie wyznaczenie dyplomacie zawodowemu stanowiska w placówce zagranicznej lub komórce organizacyjnej urzędu obsługującego ministra właściwego do spraw zagranicznych może nastąpić nie wcześniej niż po upływie miesiąca od dnia odmowy przyjęcia przez dyplomatę zawodowego wyznaczonego stanowiska.
1. Dyplomatę zawodowego można, za jego zgodą, oddelegować do wykonywania obowiązków w Kancelarii Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej.
2. Decyzję o oddelegowaniu podejmuje Szef Służby Zagranicznej na imienny wniosek Szefa Kancelarii Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej.
3. Czas oddelegowania nie może jednorazowo przekroczyć 5 lat.
4. W czasie oddelegowania dyplomata zawodowy zachowuje prawo do wszystkich składników wynagrodzenia i innych świadczeń finansowych przysługujących na podstawie niniejszej ustawy oraz do urlopu dodatkowego, o którym mowa w art. 58 urlopy dodatkowe.
5. Szczegóły oddelegowania dyplomaty zawodowego, w szczególności dotyczące okresu oddelegowania, zakresu obowiązków oddelegowanego, miejsca wykonywania obowiązków przez oddelegowanego reguluje porozumienie zawarte pomiędzy Szefem Służby Zagranicznej, Szefem Kancelarii Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej oraz oddelegowanym dyplomatą zawodowym.
6. Dyplomacie zawodowemu Szef Służby Zagranicznej zapewnia, po zakończeniu oddelegowania, zatrudnienie na stanowisku co najmniej równorzędnym z zajmowanym przed oddelegowaniem, a jeżeli nie jest to możliwe – na innym stanowisku z wynagrodzeniem nie niższym niż przysługujące przed oddelegowaniem.
7. Czas oddelegowania wlicza się do stażu w służbie zagranicznej, od którego zależą uprawnienia pracownicze dyplomaty zawodowego, w tym w szczególności w odniesieniu do kryteriów nadania stopnia dyplomatycznego.
Pracownikiem zagranicznym może być osoba, która:
1) posiada obywatelstwo polskie;
2) korzysta z pełni praw publicznych;
3) nie była skazana prawomocnym wyrokiem za umyślne przestępstwo lub umyślne przestępstwo skarbowe;
4) zna co najmniej jeden język obcy;
5) posiada wyższe wykształcenie lub co najmniej średnie wykształcenie w przypadku pracy na stanowisku technicznym;
6) posiada zdolność fizyczną i psychiczną do służby w placówce zagranicznej, w warunkach wymagających szczególnej dyscypliny i dyspozycyjności.
1. Stosunek służbowy pracownika zagranicznego nawiązuje się na podstawie powołania w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy, do wykonywania obowiązków członka personelu dyplomatyczno-konsularnego w placówce zagranicznej.
2. Powołania do służby zagranicznej dokonuje dyrektor generalny służby zagranicznej po nadaniu osobie, o której mowa w ust. 1, stopnia dyplomatycznego na czas wykonywania obowiązków służbowych w placówce zagranicznej według zasad określonych w art. 30 nadawanie stopni dyplomatycznych.
3. Członkowi korpusu służby cywilnej, który nie jest dyplomatą zawodowym, zatrudnionemu w urzędzie obsługującym ministra właściwego do spraw zagranicznych, dyrektor generalny urzędu udziela urlopu bezpłatnego na czas powołania w celu wykonywania obowiązków członka personelu dyplomatyczno-konsularnego w placówce zagranicznej.
4. Członkowi korpusu służby cywilnej zatrudnionemu w urzędzie obsługującym ministra innego niż minister właściwy do spraw zagranicznych oraz w urzędach, o których mowa w art. 2 korpus służby cywilnej ust. 1 ustawy z dnia 21 listopada 2008 r. o służbie cywilnej, urlopu bezpłatnego na czas powołania w celu wykonywania obowiązków członka personelu dyplomatyczno-konsularnego w placówce zagranicznej udziela dyrektor generalny urzędu, w którym członek korpusu służby cywilnej jest zatrudniony.
5. Odwołanie pracownika zagranicznego następuje z co najmniej 30-dniowym wyprzedzeniem, z wyjątkiem przypadku, o którym mowa w art. 70 odwołanie ze stanowiska pracownika zatrudnionego na podstawie powołania § 3 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy, lub uznania pracownika zagranicznego za osobę niepożądaną przez władze państwa przyjmującego.
Pracownikiem krajowym może być osoba, która:
1) posiada obywatelstwo polskie;
2) korzysta z pełni praw publicznych;
3) nie była skazana prawomocnym wyrokiem za umyślne przestępstwo lub umyślne przestępstwo skarbowe;
4) posiada kwalifikacje wymagane na dane stanowisko pracy;
5) posiada zdolność fizyczną i psychiczną do pracy w placówce zagranicznej, w warunkach wymagających szczególnej dyscypliny i dyspozycyjności.
1. Stosunek służbowy pracownika krajowego nawiązuje się na podstawie powołania, w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy, do wykonywania obowiązków członka personelu pomocniczego albo personelu obsługi w placówce zagranicznej.
2. Powołania do służby zagranicznej pracownika krajowego dokonuje dyrektor generalny służby zagranicznej.
3. Członkowi korpusu służby cywilnej, który nie jest dyplomatą zawodowym, oraz osobie, o której mowa w art. 3 skład służby zagranicznej ust. 2 pkt 1, zatrudnionym w urzędzie obsługującym ministra właściwego do spraw zagranicznych, dyrektor generalny urzędu udziela urlopu bezpłatnego na czas powołania w celu wykonywania obowiązków członka personelu pomocniczego lub personelu obsługi w placówce zagranicznej.
4. Członkowi korpusu służby cywilnej zatrudnionemu w urzędzie obsługującym ministra innego niż minister właściwy do spraw zagranicznych oraz w urzędach, o których mowa w art. 2 korpus służby cywilnej ust. 1 ustawy z dnia 21 listopada 2008 r. o służbie cywilnej, urlopu bezpłatnego na czas powołania w celu wykonywania obowiązków członka personelu pomocniczego lub personelu obsługi w placówce zagranicznej udziela dyrektor generalny urzędu, w którym członek korpusu służby cywilnej jest zatrudniony.
5. Jeżeli powołanie dotyczy małżonka członka służby zagranicznej skierowanego do pełnienia funkcji w placówce zagranicznej, powołanie następuje na okres nie dłuższy niż okres pełnienia funkcji w placówce zagranicznej przez małżonka, będącego członkiem służby zagranicznej.
6. Czynności z zakresu prawa pracy w stosunku do pracownika krajowego, o którym mowa w ust. 5, wykonuje w imieniu dyrektora generalnego służby zagranicznej kierownik placówki zagranicznej.
7. Odwołanie pracownika krajowego następuje z co najmniej 30-dniowym wyprzedzeniem, z wyjątkiem przypadku, o którym mowa w art. 70 odwołanie ze stanowiska pracownika zatrudnionego na podstawie powołania § 3 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy, lub uznania pracownika krajowego za osobę niepożądaną przez władze państwa przyjmującego.
1. Stanowisko w służbie zagranicznej wyznacza i odwołuje ze stanowiska:
1) Szef Służby Zagranicznej – w przypadku personelu dyplomatyczno-konsularnego;
2) dyrektor generalny służby zagranicznej – w przypadkach innych niż określone w pkt 1.
2. Wyznaczenie i odwołanie, o którym mowa w ust. 1, nie wymaga uzasadnienia.
3. Jeżeli wyznaczenie stanowiska skutkuje koniecznością zmiany miejsca pobytu członka służby zagranicznej, wyznaczenie stanowiska następuje z wyprzedzeniem nie krótszym niż 2 miesiące, chyba że na skrócenie tego okresu członek służby zagranicznej wyraził zgodę.
4. W przypadku zmiany miejsca pobytu członka służby zagranicznej, który przesiedla się wraz z członkami rodziny, wyznaczenie stanowiska następuje z wyprzedzeniem nie krótszym niż 3 miesiące, chyba że na skrócenie tego okresu członek służby zagranicznej wyraził zgodę.
5. Minister właściwy do spraw zagranicznych, kierując się specyfiką i charakterem zadań służby zagranicznej oraz koniecznością zapewnienia bezpieczeństwa jej członkom, określi, w drodze zarządzenia, placówki zagraniczne, na które wyjazd następuje bez członków ich rodzin.
6. (uchylony)
7. (uchylony)
1. Stopień dyplomatyczny, na czas wykonywania zadań w placówce zagranicznej, nadaje dyplomacie delegowanemu, który spełnia warunki, o których mowa w art. 31 warunki nadania stopnia dyplomatycznego członkowi korpusu służby cywilnej ust. 1 pkt 1 i 5–7, Szef Służby Zagranicznej, w terminie miesiąca od dnia złożenia wniosku. Pracodawca będący jednostką sektora finansów publicznych, występując do Szefa Służby Zagranicznej o nadanie stopnia dyplomatycznego, bierze pod uwagę kwalifikacje, umiejętności oraz przebieg kariery zawodowej dyplomaty delegowanego.
2. Czynności z zakresu prawa pracy wobec dyplomatów delegowanych i pracowników delegowanych wykonuje dyrektor generalny urzędu delegującego albo osoba wyznaczona do wykonywania czynności z zakresu prawa pracy w delegującej jednostce sektora finansów publicznych.
3. Dyplomaci delegowani otrzymują wynagrodzenie i inne świadczenia określone w ustawie na zasadach przewidzianych dla dyplomatów zawodowych.
4. Pracownicy delegowani otrzymują wynagrodzenie i inne świadczenia określone w ustawie na zasadach przewidzianych odpowiednio dla personelu pomocniczego lub personelu obsługi.
5. Pracodawca, o którym mowa w ust. 1, może wystąpić do Szefa Służby Zagranicznej o nadanie dyplomacie delegowanemu wyższego stopnia dyplomatycznego, jeżeli uzasadnia to przebieg jego pracy zawodowej, z tym że takie wystąpienie może nastąpić nie wcześniej niż po upływie 2 lat od nadania ostatniego stopnia. Szef Służby Zagranicznej nadaje wyższy stopień dyplomatyczny w terminie miesiąca od dnia złożenia wniosku.
Członka służby zagranicznej, gdy jest to uzasadnione interesem służby zagranicznej, za jego zgodą, można oddelegować do wykonywania obowiązków w organizacjach i instytucjach międzynarodowych.
1. Jeżeli wymaga tego interes służby zagranicznej, członka służby zagranicznej można przenieść do dyspozycji kadr służby zagranicznej na okres:
1) nie dłuższy niż 6 miesięcy poprzedzający wyznaczenie stanowiska w służbie zagranicznej;
2) oddelegowania, o którym mowa w art. 24 oddelegowanie członka służby zagranicznej do organizacji i instytucji międzynarodowych;
3) długotrwałego niewykonywania obowiązków służbowych z innych przyczyn.
2. Po upływie okresu przeniesienia do dyspozycji kadr członkowi służby zagranicznej wyznacza się stanowisko.
Przeniesienie członka służby zagranicznej do dyspozycji kadr w przypadku, o którym mowa w art. 25 przeniesienie członka służby zagranicznej do dyspozycji kadr służby zagranicznej ust. 1 pkt 3, nie stanowi zmiany stosunku pracy.
1. Stosunek służbowy oraz wynikające z niego prawa i obowiązki żołnierzy oraz funkcjonariuszy Służby Kontrwywiadu Wojskowego oraz Służby Wywiadu Wojskowego pełniących służbę w placówkach zagranicznych określają odrębne przepisy.
2. Osobom, o których mowa w ust. 1, wyznaczonym do wykonywania zadań Ministra Obrony Narodowej w placówce zagranicznej nadaje się stopień dyplomatyczny:
1) attaché obrony (wojskowego, morskiego, lotniczego) albo
2) zastępcy attaché obrony (wojskowego, morskiego, lotniczego).
3. Minister właściwy do spraw zagranicznych i Minister Obrony Narodowej określą, w drodze zarządzenia, szczególne zasady wykonywania obowiązków służbowych przez osoby, o których mowa w ust. 1, a także organizację i funkcjonowanie w placówkach zagranicznych ataszatów obrony, z uwzględnieniem przepisów ustawy z dnia 11 marca 2022 r. o obronie Ojczyzny (Dz. U. z 2024 r. poz. 248, 834, 1089, 1222, 1248 i 1585) oraz ustawy z dnia 9 czerwca 2006 r. o służbie funkcjonariuszy Służby Kontrwywiadu Wojskowego oraz Służby Wywiadu Wojskowego (Dz. U. z 2023 r. poz. 2098).
1. Ustanawia się, z zastrzeżeniem art. 27 nadanie stopnia dyplomatycznego attaché obrony lub zastępcy attaché ust. 2, następujące stopnie dyplomatyczne w służbie zagranicznej:
1) ambasador tytularny;
2) wyższe stopnie dyplomatyczne:
a) minister pełnomocny,
b) radca-minister,
c) I radca,
d) radca;
3) niższe stopnie dyplomatyczne:
a) I sekretarz,
b) II sekretarz,
c) III sekretarz,
d) attaché.
2. Najniższym stopniem dyplomatycznym jest attaché.
1. Stopień dyplomatyczny ambasadora tytularnego nadaje minister właściwy do spraw zagranicznych na wniosek Szefa Służby Zagranicznej.
2. Stopnie dyplomatyczne, o których mowa w art. 28 stopnie dyplomatyczne w służbie zagranicznej ust. 1 pkt 2 i 3, nadaje Szef Służby Zagranicznej.
3. Stopień dyplomatyczny attaché nadaje się członkowi służby zagranicznej, który złożył z wynikiem pozytywnym egzamin dyplomatyczno-konsularny, w terminie 30 dni od dnia ogłoszenia wyników tego egzaminu.
4. Nadanie po raz pierwszy stopnia dyplomatycznego innego niż attaché jest możliwe, jeżeli przemawiają za tym dotychczasowe doświadczenie zawodowe członka służby zagranicznej, posiadane wykształcenie, umiejętności, uprawnienia i kwalifikacje zawodowe.
5. Wyższy stopień dyplomatyczny nadaje się dyplomacie zawodowemu, który uzyskał pozytywny wynik wyższej kwalifikacji dyplomatycznej, w terminie 30 dni od dnia ogłoszenia wyników tej kwalifikacji.
6. Nadanie kolejnego stopnia dyplomatycznego dyplomacie zawodowemu może nastąpić na wniosek jego przełożonego, jeżeli:
1) dyplomata zawodowy starannie, rzetelnie i terminowo wykonywał powierzone zadania i obowiązki służbowe;
2) wobec dyplomaty zawodowego nie została orzeczona kara dyscyplinarna, o której mowa w art. 49 odpowiedzialność dyscyplinarna członka służby zagranicznej ust. 2 pkt 3;
3) od nadania dyplomacie zawodowemu ostatniego stopnia dyplomatycznego upłynęły co najmniej:
a) 2 lata – jeżeli był to stopień attaché, III sekretarza lub II sekretarza,
b) 3 lata – jeżeli był to stopień I sekretarza lub wyższy.
1. Wyższa kwalifikacja dyplomatyczna jest przeprowadzana raz w roku.
2. Dyplomata zawodowy przystępuje do wyższej kwalifikacji dyplomatycznej przed nadaniem mu po raz pierwszy wyższego stopnia dyplomatycznego.
3. Dyplomata zawodowy może przystąpić do wyższej kwalifikacji dyplomatycznej po spełnieniu warunków, o których mowa w art. 30 nadawanie stopni dyplomatycznych ust. 6.
4. Wyższa kwalifikacja dyplomatyczna obejmuje następujące etapy:
1) pisemny sprawdzian wiedzy z obszaru problematyki międzynarodowej;
2) wszechstronna ocena predyspozycji do zajmowania stanowisk kierowniczych, uwzględniająca w szczególności ocenę umiejętności: podejmowania decyzji, zarządzania zespołem, współpracy, komunikacji, radzenia sobie ze stresem, organizacji pracy, negocjacji lub rozwiązywania problemów;
3) badanie lekarskie zdolności psychicznej i fizycznej do wykonywania obowiązków na stanowisku decyzyjnym;
4) rozmowa oceniająca.
5. Wyższą kwalifikację dyplomatyczną przeprowadza komisja powołana przez Szefa Służby Zagranicznej spośród członków służby zagranicznej posiadających wyższy stopień dyplomatyczny albo stopień dyplomatyczny ambasadora tytularnego.
6. Do zadań komisji należy:
1) sprawdzenie, czy dyplomata zawodowy spełnia warunki, o których mowa w art. 30 nadawanie stopni dyplomatycznych ust. 6;
2) przygotowanie tematów i zadań do pisemnego sprawdzianu, o którym mowa w ust. 4 pkt 1;
3) przeprowadzenie etapów wyższej kwalifikacji dyplomatycznej, o których mowa w ust. 4 pkt 1, 2 i 4;
4) ustalenie wyników wyższej kwalifikacji dyplomatycznej.
7. Szef Służby Zagranicznej określa skład i tryb pracy komisji, w tym sposób przeprowadzenia wyższej kwalifikacji dyplomatycznej oraz ustalenia jej wyniku.
8. W przypadku uzyskania negatywnego wyniku wyższej kwalifikacji dyplomatycznej dyplomata zawodowy może do niej przystąpić ponownie nie wcześniej niż po upływie 2 lat.
1. Członek komisji, o której mowa w art. 30a wyższa kwalifikacja dyplomatyczna ust. 5, podlega wyłączeniu z jej prac, jeżeli dyplomata zawodowy przystępujący do wyższej kwalifikacji dyplomatycznej jest:
1) jego małżonkiem;
2) osobą pozostającą z nim w stosunku:
a) pokrewieństwa albo powinowactwa do drugiego stopnia,
b) przysposobienia;
3) osobą pozostającą z nim we wspólnym pożyciu;
4) osobą pozostającą wobec niego w stosunku osobistym innego rodzaju, który mógłby wywoływać wątpliwości co do bezstronności członka komisji.
2. Powody wyłączenia, o których mowa w ust. 1 pkt 1 i pkt 2 lit. b, trwają pomimo ustania małżeństwa lub przysposobienia.
3. Członek komisji, o której mowa w art. 30a wyższa kwalifikacja dyplomatyczna ust. 5, składa pisemne oświadczenie o niezachodzeniu okoliczności, o których mowa w ust. 1.
4. Oświadczenie jest składane pod rygorem odpowiedzialności karnej za złożenie fałszywego oświadczenia. Składający oświadczenie jest obowiązany do zawarcia w nim klauzuli o następującej treści: „Jestem świadomy odpowiedzialności karnej za złożenie fałszywego oświadczenia.”. Klauzula ta zastępuje pouczenie organu uprawnionego do odebrania oświadczenia o odpowiedzialności karnej za złożenie fałszywego oświadczenia.
1. Stopień dyplomatyczny można, z zastrzeżeniem ust. 2, art. 32 nadanie stopnia dyplomatycznego pracownikowi zagranicznemu oraz art. 41 powołanie na czas pełnienia funkcji ambasadora ust. 1, nadać członkowi korpusu służby cywilnej zatrudnionemu w urzędzie obsługującym ministra właściwego do spraw zagranicznych na podstawie umowy o pracę na czas nieokreślony albo mianowania w służbie cywilnej, który:
1) posiada obywatelstwo polskie;
2) odbył aplikację dyplomatyczno-konsularną, o której mowa w art. 43 organizacja aplikacji dyplomatyczno-konsularnej, albo ukończył seminarium dyplomatyczno-konsularne, o którym mowa w art. 45 seminarium dyplomatyczno-konsularne;
3) złożył z wynikiem pozytywnym egzamin dyplomatyczno-konsularny;
4) zna co najmniej dwa języki obce;
5) posiada tytuł zawodowy magistra lub równorzędny;
6) posiada zdolność fizyczną i psychiczną do długotrwałej służby w placówkach zagranicznych, w warunkach wymagających szczególnej dyscypliny i dyspozycyjności;
7) nie był skazany prawomocnym wyrokiem za przestępstwo umyślne lub umyślne przestępstwo skarbowe;
8) wykazuje gotowość do podjęcia zadań w dowolnej placówce zagranicznej Rzeczypospolitej Polskiej, w dowolnym kraju i w dowolnym czasie.
2. W szczególnie uzasadnionych przypadkach członkowi korpusu służby cywilnej, zatrudnionemu w urzędzie obsługującym ministra właściwego do spraw zagranicznych niespełniającemu wymagań określonych w ust. 1 pkt 2–4, w związku z wykonywaniem zadań w placówce zagranicznej można nadać stopień dyplomatyczny na czas niezbędny do wykonywania tych zadań. Przepisy art. 30 nadawanie stopni dyplomatycznych ust. 4 i 6 stosuje się odpowiednio, z tym że Szef Służby Zagranicznej, nadając stopień dyplomatyczny, bierze dodatkowo pod uwagę stanowisko obejmowane w placówce zagranicznej.
3. (uchylony)
4. Przed nadaniem stopnia dyplomatycznego osoba, o której mowa w ust. 1 i 2, przedkłada dyrektorowi generalnemu służby zagranicznej informację w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 24 maja 2000 r. o Krajowym Rejestrze Karnym (Dz. U. z 2024 r. poz. 276) stwierdzającą brak karalności za przestępstwo umyślne lub umyślne przestępstwo skarbowe, wydaną nie później niż 3 miesiące przed dniem nadania stopnia dyplomatycznego.
5. Minister właściwy do spraw zagranicznych określi, w drodze rozporządzenia:
1) rodzaje badań lekarskich, jakim podlega członek korpusu służby cywilnej ubiegający się o stopień dyplomatyczny,
2) rodzaje dokumentów potwierdzających spełnienie warunków, o których mowa w ust. 1 pkt 4–6
– mając na względzie charakter zadań wykonywanych przez członków personelu dyplomatyczno-konsularnego.
Stopień dyplomatyczny nadaje się pracownikowi zagranicznemu na czas powołania w celu wykonywania obowiązków członka personelu dyplomatyczno-konsularnego w placówce zagranicznej. Przepisy art. 30 nadawanie stopni dyplomatycznych ust. 4 i 6 stosuje się odpowiednio, z tym że Szef Służby Zagranicznej, nadając stopień dyplomatyczny, bierze dodatkowo pod uwagę stanowisko obejmowane w placówce zagranicznej.
1. Dyplomata zawodowy, przy otrzymaniu po raz pierwszy stopnia dyplomatycznego, składa ślubowanie następującej treści: „Przyrzekam i zobowiązuję się wiernie służyć Rzeczypospolitej Polskiej, godnie ją reprezentować, dbać o jej interesy i dobre imię, rzetelnie i sumiennie wykonywać powierzone mi obowiązki.” Ślubowanie może być złożone z dodaniem słów „Tak mi dopomóż Bóg”.
2. Minister właściwy do spraw zagranicznych określi, w drodze zarządzenia, tryb, formę i ceremoniał nadania stopnia dyplomatycznego oraz składania ślubowania, uwzględniając historyczne tradycje i zwyczaje dyplomatyczne.
