Ustawa o Służbie Więziennej

1. Funkcjonariusza zwalnia się ze służby w przypadkach:
1) nieprzydatności do służby stwierdzonej w opinii służbowej w okresie służby przygotowawczej albo w okresie służby kandydackiej;
2) pisemnego zgłoszenia wystąpienia ze służby.
2. Funkcjonariusza można zwolnić ze służby w przypadkach:
1) niewywiązywania się z obowiązków służbowych w okresie odbywania służby stałej, stwierdzonego w dwóch kolejnych opiniach, między którymi upłynęło co najmniej 6 miesięcy;
1a) braku postępów w nauce w służbie kandydackiej;
2) powołania do innej służby państwowej;
3) osiągnięcia 30-letniego stażu służby w Służbie Więziennej;
4) likwidacji jednostki organizacyjnej lub jej reorganizacji połączonej ze zmniejszeniem obsady etatowej, jeżeli przeniesienie funkcjonariusza do innej jednostki organizacyjnej lub na niższe stanowisko służbowe nie jest możliwe;
5) niewyrażenia zgody na przeniesienie na niższe stanowisko w przypadkach określonych w pkt 4 oraz w art. 85 przeniesienie na niższe stanowisko służbowe ust. 2;
6) nieobecności w służbie spowodowanej chorobą, trwającej nieprzerwanie przez okres 12 miesięcy, lub jeżeli nieobecność w służbie spowodowana chorobą w okresie ostatnich 2 lat wyniosła łącznie powyżej 500 dni;
7) upływu 12-miesięcznego okresu zawieszenia w czynnościach służbowych;
8) dwukrotnego nieusprawiedliwionego niestawienia się na badania, o których mowa w art. 111 kierowanie do komisji lekarskiej ust. 2, lub niepoddania się im, albo w przypadku dwukrotnego nieusprawiedliwionego niestawienia się na obserwację w podmiocie leczniczym, w przypadku wyrażenia zgody przez funkcjonariusza, chyba że skierowanie do komisji lekarskiej nastąpiło na wniosek funkcjonariusza;
9) (uchylony)
10) gdy dalsze pozostawanie funkcjonariusza w służbie nie daje się pogodzić z dobrem służby.
3. Funkcjonariusza zwalnia się ze służby w terminie do 3 miesięcy od dnia złożenia przez niego pisemnego zgłoszenia wystąpienia ze służby.
3a. Funkcjonariusz w pisemnym zgłoszeniu wystąpienia ze służby może wskazać termin zwolnienia.
3b. Jeżeli ze względu na potrzeby służby zwolnienie funkcjonariusza w terminie, o którym mowa w ust. 3a, nie jest możliwe, przełożony zwalnia go w terminie określonym w ust. 3, chyba że funkcjonariusz wycofa pisemne zgłoszenie wystąpienia ze służby.
3c. Przepisów ust. 3–3b nie stosuje się do funkcjonariusza pełniącego służbę w jednostce organizacyjnej objętej militaryzacją.
4. W przypadkach określonych w ust. 2 pkt 4 zwolnienie ze służby stałej może nastąpić po upływie 6 miesięcy, a w przypadku służby przygotowawczej - po upływie 3 miesięcy od dnia podjęcia decyzji o likwidacji jednostki organizacyjnej lub jej reorganizacji.
5. O planowanym zwolnieniu funkcjonariusza ze służby z przyczyny określonej w ust. 2 pkt 3 uprzedza się na piśmie funkcjonariusza co najmniej na 6 miesięcy przed terminem jego zwolnienia.
6. Do okresu nieobecności w służbie, o którym mowa w ust. 2 pkt 6, wlicza się okresy poprzedniej nieobecności spowodowanej chorobą, jeżeli przerwa pomiędzy ustaniem poprzedniej a powstaniem ponownej nieobecności nie przekraczała 60 dni.

1. Stosunek służbowy funkcjonariusza wygasa w przypadku:
1) ostatecznego orzeczenia przez komisję lekarską całkowitej niezdolności do służby;
2) prawomocnego orzeczenia o wymierzeniu kary dyscyplinarnej wydalenia ze służby;
2a) nieukończenia kursu przygotowawczego, o którym mowa w art. 62c kurs przygotowawczy ust. 1;
2b) nieuzyskania pozytywnej opinii, o której mowa w art. 62c kurs przygotowawczy ust. 3;
2c) niepodjęcia studiów, o których mowa w art. 62a służba kandydacka pkt 1;
3) skazania prawomocnym wyrokiem sądu na karę pozbawienia wolności, jeżeli wykonanie tej kary nie zostało warunkowo zawieszone;
4) skazania prawomocnym wyrokiem sądu za przestępstwo umyślne ścigane z oskarżenia publicznego lub umyślne przestępstwo skarbowe z oskarżenia publicznego lub umyślnie popełnione przestępstwo skarbowe;
5) orzeczenia prawomocnym wyrokiem sądu środka karnego pozbawienia praw publicznych lub środka karnego zakazu wykonywania zawodu funkcjonariusza Służby Więziennej;
6) nieobecności w służbie przez okres powyżej 3 miesięcy z powodu tymczasowego aresztowania;
7) zrzeczenia się obywatelstwa polskiego;
8) porzucenia służby przez funkcjonariusza;
9) śmierci funkcjonariusza;
10) stwierdzenia zaginięcia funkcjonariusza.
2. Przez porzucenie służby należy rozumieć nieusprawiedliwioną nieobecność funkcjonariusza trwającą ponad 10 dni kalendarzowych.
3. Wygaśnięcie stosunku służbowego jest równoznaczne z rozwiązaniem stosunku służbowego w rozumieniu ustawy z dnia 18 lutego 1994 r. o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Służby Wywiadu Wojskowego, Centralnego Biura Antykorupcyjnego, Straży Granicznej, Straży Marszałkowskiej, Służby Ochrony Państwa, Państwowej Straży Pożarnej, Służby Celno-Skarbowej i Służby Więziennej oraz ich rodzin.

1. Zwolnienia ze służby albo stwierdzenia wygaśnięcia stosunku służbowego dokonuje:
1) przełożony, o którym mowa w art. 63 wyższe stanowiska kierownicze w Służbie Więziennej ust. 2 – w stosunku do funkcjonariusza powołanego na wyższe stanowisko kierownicze;
2) przełożony właściwy do powołania funkcjonariusza na stanowisko służbowe, o którym mowa w art. 67a stanowiska służbowe w Służbie Więziennej zajmowane na podstawie powołania, inne niż wyższe stanowiska kierownicze ust. 1 – w stosunku do funkcjonariusza powołanego na to stanowisko;
3) przełożony właściwy do mianowania funkcjonariusza na ostatnio zajmowane stanowisko służbowe – w stosunku do funkcjonariusza mianowanego na to stanowisko.
2. Zwolnienia ze służby z przyczyny określonej w art. 96 zwolnienie ze służby ust. 2 pkt 10 dokonuje przełożony przełożonego, o którym mowa w ust. 1.
3. Zwolnienia ze służby Dyrektora Generalnego oraz Szefa IWSW dokonuje Minister Sprawiedliwości.
4. Na Uczelni zwolnienia ze służby z przyczyny określonej w art. 96 zwolnienie ze służby ust. 2 pkt 10 dokonuje Rektor.

1. Funkcjonariusz w służbie stałej zwolniony ze służby na podstawie art. 96 zwolnienie ze służby ust. 1 pkt 2 albo ust. 2 pkt 1–8 i 10, a także art. 68 odwołanie funkcjonariusza ze stanowiska zajmowanego na podstawie powołania ust. 4 oraz funkcjonariusz w służbie stałej, którego stosunek służbowy wygasł na podstawie art. 97 wygaśnięcie stosunku służbowego funkcjonariusza ust. 1 pkt 1, otrzymuje odprawę.
2. Funkcjonariusz w służbie przygotowawczej, którego stosunek służbowy wygasł na podstawie art. 97 wygaśnięcie stosunku służbowego funkcjonariusza ust. 1 pkt 1, otrzymuje odprawę w wysokości trzymiesięcznego uposażenia zasadniczego wraz z dodatkami o charakterze stałym należnego na ostatnio zajmowanym stanowisku służbowym.

Wysokość odprawy dla funkcjonariusza w służbie stałej równa się wysokości trzymiesięcznego uposażenia zasadniczego wraz z dodatkami o charakterze stałym, należnego na ostatnio zajmowanym stanowisku służbowym. Odprawa ulega zwiększeniu o 20 % uposażenia zasadniczego wraz z dodatkami o charakterze stałym za każdy następny pełny rok wysługi ponad 5 lat nieprzerwanej służby, aż do wysokości sześciomiesięcznego uposażenia zasadniczego wraz z dodatkami o charakterze stałym. Okres służby przekraczający 6 miesięcy liczy się jako pełny rok.

1. W razie śmierci lub zaginięcia funkcjonariusza pozostałej po nim rodzinie przysługuje odprawa pośmiertna w takiej wysokości, w jakiej przysługiwałaby temu funkcjonariuszowi odprawa, gdyby był zwolniony ze służby.
2. Jeżeli śmierć lub zaginięcie funkcjonariusza nastąpiły w związku z wykonywaniem przez niego obowiązków służbowych, odprawa pośmiertna przysługuje w wysokości sześciomiesięcznego uposażenia zasadniczego wraz z dodatkami o charakterze stałym, należnego na ostatnio zajmowanym stanowisku służbowym.
3. Świadczenie, o którym mowa w ust. 1 i 2, przysługuje małżonkowi funkcjonariusza, który pozostawał z nim we wspólnym pożyciu, a w dalszej kolejności dzieciom oraz rodzicom funkcjonariusza, jeżeli w dniu śmierci funkcjonariusza spełniali warunki do uzyskania renty rodzinnej na podstawie przepisów ustawy, o której mowa w art. 97 wygaśnięcie stosunku służbowego funkcjonariusza, ust. 3.

1. Funkcjonariuszowi w służbie stałej, zwolnionemu ze służby na podstawie art. 96 zwolnienie ze służby, ust. 2 pkt 3 i 4, oraz funkcjonariuszowi, którego stosunek służbowy wygasł na podstawie art. 97 wygaśnięcie stosunku służbowego funkcjonariusza, ust. 1 pkt 1, wypłaca się co miesiąc przez okres roku po zwolnieniu ze Służby Więziennej świadczenie pieniężne w wysokości odpowiadającej uposażeniu zasadniczemu wraz z dodatkami o charakterze stałym, pobieranemu na ostatnio zajmowanym stanowisku służbowym. Świadczenie to wypłaca się również funkcjonariuszowi w służbie stałej, zwolnionemu na podstawie art. 96 zwolnienie ze służby, ust. 1 pkt 2, w przypadku gdy wypełnia on jednocześnie przesłanki, o których mowa w art. 96 zwolnienie ze służby, ust. 2 pkt 3.
2. Funkcjonariuszowi uprawnionemu doświadczenia określonego w ust. 1, który nabył prawo do zaopatrzenia emerytalnego, przysługuje prawo wyboru jednego z tych świadczeń.

1. Funkcjonariusz zwolniony ze służby z przyczyn określonych w art. 96 zwolnienie ze służby ust. 1 i ust. 2 pkt 1, 8 i 10 oraz funkcjonariusz, którego stosunek służbowy wygasł na podstawie art. 97 wygaśnięcie stosunku służbowego funkcjonariusza ust. 1 pkt 2–8 przed upływem 5 lat od odbycia kursu przygotowawczego lub szkolenia zawodowego, a także studiów na Uczelni albo studiów podyplomowych na Uczelni, jest obowiązany zwrócić kwotę stanowiącą równowartość kosztów wyżywienia, zakwaterowania, umundurowania oraz kosztów podróży służbowych otrzymanych w czasie kształcenia. Koszty te funkcjonariusz zwraca także w przypadku nieukończenia kursu przygotowawczego, szkolenia zawodowego lub przerwania studiów albo studiów podyplomowych z winy funkcjonariusza.
2. Koszty wyżywienia, zakwaterowania, umundurowania oraz podróży służbowych otrzymane przez funkcjonariusza w czasie szkolenia lub nauki ustala się jako sumę:
1) dziennych stawek budżetowych na wyżywienie i kosztów zakwaterowania funkcjonariusza w czasie szkolenia lub nauki;
2) wartości przedmiotów umundurowania wydanych funkcjonariuszowi w czasie szkolenia lub nauki zgodnie z przepisami o normach i zasadach przydzielania umundurowania i wyposażenia specjalnego funkcjonariuszom, wyliczonej na podstawie liczby dni użytkowania tych przedmiotów i kosztu jednorazowego ich czyszczenia;
3) diet otrzymanych na pokrycie zwiększonych kosztów wyżywienia w czasie podróży służbowych;
4) kwot otrzymanych za przejazd na trasie od stałego miejsca pełnienia służby do Uczelni, Centralnego Ośrodka Szkolenia Służby Więziennej, ośrodka szkolenia Służby Więziennej albo ośrodka doskonalenia kadr Służby Więziennej i z powrotem oraz ryczałtów na dojazdy środkami komunikacji miejscowej.
3. Wysokość kwoty stanowiącej równowartość kosztów wyżywienia, zakwaterowania i umundurowania ustala się według stawek obowiązujących w dniu zwolnienia funkcjonariusza ze służby.
4. Koszty zakwaterowania funkcjonariusza, o których mowa w ust. 2 pkt 1 i ust. 3, otrzymane w czasie szkolenia lub nauki ustala się na podstawie wysokości diety określonej w przepisach wykonawczych o zasadach ustalania oraz wysokości należności przysługujących pracownikowi z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju wydanych na podstawie art. 77⁵ § 2 Kodeksu pracy, w wysokości:
1) za miejsce w pokoju z łazienką i WC zajmowanym samodzielnie – 1,2 diety za dobę;
2) za miejsce w pokoju bez łazienki i WC zajmowanym samodzielnie – 1 diety za dobę;
3) za miejsce w pokoju zajmowanym z inną osobą z łazienką i WC – 0,8 diety za dobę;
4) za miejsce w pokoju zajmowanym z inną osobą bez łazienki i WC – 0,6 diety za dobę.

1. Przełożonym uprawnionym do ustalania kosztów wyżywienia, zakwaterowania, umundurowania oraz kosztów podróży służbowych otrzymanych w czasie kursu przygotowawczego lub szkolenia zawodowego oraz ich egzekwowania, a także zwalniania z obowiązku zwrotu tych kosztów w całości lub w części, jest przełożony, o którym mowa w art. 98 właściwość przełożonego w sprawach zwolnienia ze służby lub stwierdzenia wygaśnięcia stosunku służbowego funkcjonariusza.
2. Przełożony ustala koszty wyżywienia, zakwaterowania i umundurowania otrzymane przez funkcjonariusza w czasie kursu przygotowawczego, szkolenia zawodowego lub studiów albo studiów podyplomowych na podstawie informacji Rektora, Komendanta Centralnego Ośrodka Szkolenia Służby Więziennej, komendanta ośrodka szkolenia Służby Więziennej lub komendanta ośrodka doskonalenia kadr Służby Więziennej.

Przełożony może zwolnić z obowiązku zwrotu kosztów wyżywienia, zakwaterowania, umundurowania oraz kosztów podróży służbowych otrzymanych w czasie kursu przygotowawczego lub szkolenia zawodowego w całości lub w części na pisemny wniosek funkcjonariusza, uzasadniony jego sytuacją życiową, rodzinną lub materialną.

Do pracownika, z którym stosunek pracy uległ rozwiązaniu z jego winy bez wypowiedzenia lub na własną prośbę przed upływem 5 lat od odbycia kursu przygotowawczego lub szkolenia zawodowego, a także studiów na Uczelni albo studiów podyplomowych na Uczelni, stosuje się odpowiednio przepisy art. 103 obowiązek zwrotu kosztów kursu przygotowawczego, szkolenia lub studiów ust. 1 i 2 pkt 1, 3 i 4, ust. 3 i 4, art. 104 właściwość przełożonego w sprawach zwrotu przez funkcjonariusza kosztów kursu przygotowawczego lub szkolenia, art. 105 zwolnienie z obowiązku zwrotu kosztów kursu przygotowawczego lub szkolenia i art. 106 uiszczanie zwrotu kosztów związanych kursu przygotowawczego lub szkolenia ust. 1.

1. Kwotę, o której mowa w art. 103 obowiązek zwrotu kosztów kursu przygotowawczego, szkolenia lub studiów, funkcjonariusz wpłaca jednostce organizacyjnej, w której pełnił służbę przed zwolnieniem.
2. Należności, o których mowa w ust. 1, niezwrócone przez funkcjonariusza, podlegają potrąceniu z jego uposażenia na zasadach określonych w art. 228 potrącenia z uposażenia funkcjonariuszy.

1. Funkcjonariusz, którego stosunek służbowy ustał, może używać stopnia Służby Więziennej z dodaniem określenia "w stanie spoczynku".
2. (uchylony)

1. (uchylony)
2. Funkcjonariuszowi w okresie ciąży i w okresie urlopu macierzyńskiego, urlopu na warunkach urlopu macierzyńskiego, urlopu ojcowskiego oraz urlopu rodzicielskiego, zwolnionemu ze służby w okresie służby przygotowawczej na podstawie art. 96 zwolnienie ze służby ust. 2 pkt 4, przysługuje świadczenie pieniężne, o którym mowa w art. 102 świadczenie pieniężne funkcjonariusza po zwolnieniu ze służby lub wygaśnięciu stosunku służbowego ust. 1.
3. Funkcjonariuszowi zwolnionemu ze służby w okresie urlopu wychowawczego na podstawie art. 96 zwolnienie ze służby ust. 2 pkt 4 przysługują do końca okresu, na który ten urlop został udzielony:
1) świadczenia pieniężne, wypłacane na zasadach obowiązujących przy wypłacaniu zasiłku wychowawczego;
2) inne uprawnienia przewidziane dla pracowników zwalnianych z pracy w czasie urlopu wychowawczego z przyczyn niedotyczących pracowników.

1. W okresie ciąży oraz w okresie urlopu macierzyńskiego, a także od dnia złożenia przez funkcjonariusza wniosku o udzielenie urlopu macierzyńskiego albo jego części, urlopu na warunkach urlopu macierzyńskiego albo jego części, urlopu ojcowskiego albo jego części, urlopu rodzicielskiego albo jego części do dnia zakończenia tego urlopu nie można:
1) prowadzić przygotowań do zwolnienia funkcjonariusza ze służby albo do stwierdzenia wygaśnięcia jego stosunku służbowego;
2) zwolnić funkcjonariusza ze służby albo stwierdzić wygaśnięcia jego stosunku służbowego, z wyjątkiem przypadków określonych w art. 96 zwolnienie ze służby ust. 1 pkt 2 oraz ust. 2 pkt 2 i 4 i przypadków określonych w art. 97 wygaśnięcie stosunku służbowego funkcjonariusza ust. 1 pkt 2‒10.
2. W przypadku złożenia przez funkcjonariusza wniosku, o którym mowa w ust. 1, wcześniej niż w terminach określonych w art. 180 urlop macierzyński § 9, art. 182^1d wniosek o udzielenie urlopu rodzicielskiego lub rezygnacja z urlopu rodzicielskiego § 1 oraz art. 182³ urlop ojcowski § 2 Kodeksu pracy zakaz, o którym mowa w ust. 1, zaczyna obowiązywać na:
1) 14 dni przed rozpoczęciem korzystania z części urlopu macierzyńskiego oraz części urlopu na warunkach urlopu macierzyńskiego;
2) 21 dni przed rozpoczęciem korzystania z urlopu rodzicielskiego albo jego części;
3) 7 dni przed rozpoczęciem korzystania z urlopu ojcowskiego albo jego części.

1. Funkcjonariuszowi, którego stosunek służbowy ustał, wydaje się niezwłocznie świadectwo służby.
2. Funkcjonariusz może żądać sprostowania świadectwa służby w terminie 7 dni od dnia jego doręczenia.
3. Funkcjonariuszowi, któremu wyrządzono szkodę wskutek niewydania w terminie lub wydania niewłaściwego świadectwa służby, przyznaje się odszkodowanie w wysokości 1/30 miesięcznego uposażenia na ostatnio zajmowanym stanowisku za każdy dzień pozostawania bez pracy z tego powodu, nie dłużej jednak niż za okres 6 tygodni.
4. Minister Sprawiedliwości określi, w drodze rozporządzenia, dane, które należy podać w świadectwie służby, tryb wydawania i prostowania świadectwa służby, jego wzór, a także tryb przyznawania odszkodowania z tytułu szkody wyrządzonej niewydaniem w terminie lub wydaniem niewłaściwego świadectwa służby, mając na względzie konieczność umieszczenia w świadectwie służby informacji niezbędnych do ustalenia uprawnień wynikających ze stosunku służbowego i uprawnień z ubezpieczenia społecznego.

1. Funkcjonariuszowi, który po zwolnieniu ze służby w Służbie Więziennej podjął pracę, okres tej służby wlicza się do okresu zatrudnienia w zakresie uprawnień wynikających z prawa pracy.
2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się do funkcjonariusza, którego stosunek służbowy wygasł na podstawie art. 97 wygaśnięcie stosunku służbowego funkcjonariusza ust. 1 pkt 2, 3 i 5.

Okres służby traktuje się jako pracę w szczególnym charakterze w rozumieniu przepisów o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych.