Ustawa o podstawowej opiece zdrowotnej

1. Świadczeniodawcy są obowiązani do monitorowania jakości udzielanych świadczeń z zakresu podstawowej opieki zdrowotnej.
2. Monitorowanie, o którym mowa w ust. 1, obejmuje:
1) dostępność świadczeń opieki zdrowotnej;
2) kompleksowość świadczeń opieki zdrowotnej;
3) ciągłość świadczeń opieki zdrowotnej;
4) zarządzanie i organizację udzielania świadczeń opieki zdrowotnej;
5) uzyskanie efektu zdrowotnego.
3. Minister właściwy do spraw zdrowia może określić, w drodze rozporządzenia, kryteria monitorowania jakości świadczeń z zakresu podstawowej opieki zdrowotnej, uwzględniając konieczność zapewnienia odpowiedniej jakości świadczeń zdrowotnych, bezpieczeństwo zdrowotne świadczeniobiorców oraz obszary monitorowania, o których mowa w ust. 2.

Świadczeniodawca może brać udział w programach poprawy jakości z zakresu podstawowej opieki zdrowotnej, określonych przez instytut, o którym mowa w art. 15 programy edukacyjne i badawczo-rozwojowe ust. 2, których celem jest zapewnienie odpowiedniej jakości świadczeń zdrowotnych, bezpieczeństwa zdrowotnego świadczeniobiorców oraz uzyskanie efektu zdrowotnego.