1. Obrót materiałem siewnym roślin rolniczych i warzywnych może prowadzić przedsiębiorca, w tym przedsiębiorca wytwarzający materiał siewny, który zgłosi zamiar prowadzenia obrotu tym materiałem siewnym wojewódzkiemu inspektorowi właściwemu ze względu na miejsce zamieszkania albo siedzibę przedsiębiorcy, albo miejsce wykonywania działalności gospodarczej, jeżeli jest inne niż miejsce zamieszkania przedsiębiorcy - w przypadku gdy przedsiębiorcą jest osoba fizyczna prowadząca działalność gospodarczą.
2. Zgłoszenia, o którym mowa w ust. 1, dokonuje się w terminie 7 dni przed planowanym dniem rozpoczęcia prowadzenia obrotu materiałem siewnym.
3. Zgłoszenie, o którym mowa w ust. 1, zawiera następujące dane:
1) firmę, imię i nazwisko oraz adres i miejsce zamieszkania albo adres i siedzibę przedsiębiorcy, z tym że w przypadku gdy prowadzącym przedsiębiorcą jest osoba fizyczna prowadząca działalność gospodarczą zamiast adresu i miejsca zamieszkania tej osoby - miejsce i adres wykonywania działalności, jeżeli są inne niż adres i miejsce zamieszkania tej osoby;
2) numer w rejestrze przedsiębiorców w Krajowym Rejestrze Sądowym, o ile przedsiębiorca taki numer posiada;
3) numer identyfikacji podatkowej (NIP), a w przypadku nieposiadania tego numeru, numer PESEL, jeżeli taki numer posiada;
4) wskazanie rodzaju wykonywanej działalności;
5) wskazanie miejsca lub miejsc prowadzenia obrotu materiałem siewnym;
6) imię i nazwisko osoby upoważnionej do kontaktów z wojewódzkim inspektorem;
7) imię i nazwisko osoby upoważnionej do reprezentowania przedsiębiorcy w trakcie przeprowadzania kontroli przez wojewódzkiego inspektora;
8) datę i podpis przedsiębiorcy albo osoby upoważnionej do reprezentowania przedsiębiorcy.
4. Wojewódzki inspektor po otrzymaniu zgłoszenia, o którym mowa w ust. 1, wpisuje przedsiębiorcę do ewidencji przedsiębiorców.
5. Do ewidencji przedsiębiorców wpisuje się dane, o których mowa w ust. 3 pkt 1-5.
6. Wojewódzki inspektor wydaje przedsiębiorcy zaświadczenie o dokonaniu wpisu do ewidencji przedsiębiorców albo zaświadczenie o zmianie wpisu w ewidencji, zawierające numer przedsiębiorcy wynikający z ewidencji przedsiębiorców, datę wpisu albo zmiany wpisu, w terminie 14 dni od dnia odpowiednio wpisu albo dokonania zmiany wpisu.
Przepisów art. 84 wpis do ewidencji przedsiębiorców prowadzących obrót materiałem siewnym nie stosuje się do:
1) rolnika, w rozumieniu przepisów o ubezpieczeniu społecznym rolników, prowadzącego obrót materiałem siewnym roślin rolniczych i warzywnych wytworzonym w posiadanym gospodarstwie;
2) podmiotu prowadzącego sprzedaż materiału siewnego roślin rolniczych i warzywnych wyłącznie dla nieprofesjonalnych odbiorców.
1. Rolnik, o którym mowa w art. 85 podmioty wyłączone z obowiązku uzyskania wpisu do ewidencji przedsiębiorców pkt 1, może prowadzić obrót materiałem siewnym roślin rolniczych i warzywnych, jeżeli zgłosi zamiar prowadzenia obrotu tym materiałem siewnym wojewódzkiemu inspektorowi właściwemu ze względu na miejsce zamieszkania rolnika.
2. Zgłoszenia, o którym mowa w ust. 1, dokonuje się w terminie 7 dni przed planowanym dniem rozpoczęcia prowadzenia obrotu materiałem siewnym.
3. Zgłoszenie, o którym mowa w ust. 1, zawiera następujące dane:
1) imię i nazwisko oraz miejsce zamieszkania i adres rolnika;
2) numer identyfikacji podatkowej (NIP), a w przypadku nieposiadania tego numeru, numer PESEL, jeżeli taki numer posiada;
3) wskazanie grup roślin uprawnych, których ma dotyczyć wpis do ewidencji rolników;
4) imię i nazwisko osoby upoważnionej do kontaktów z wojewódzkim inspektorem;
5) datę i podpis rolnika.
4. Wojewódzki inspektor po otrzymaniu zgłoszenia, o którym mowa w ust. 1, wpisuje rolnika do ewidencji rolników.
5. Do ewidencji rolników wpisuje się dane, o których mowa w ust. 3 pkt 1-3.
6. Wojewódzki inspektor wydaje rolnikowi zaświadczenie o dokonaniu wpisu do ewidencji rolników albo zaświadczenie o zmianie wpisu w ewidencji, zawierające numer rolnika wynikający z ewidencji rolników, datę wpisu albo zmiany wpisu, w terminie 14 dni od dnia odpowiednio wpisu albo dokonania zmiany wpisu.
1. Obrót materiałem szkółkarskim, materiałem rozmnożeniowym lub materiałem nasadzeniowym roślin warzywnych i ozdobnych oraz sadzonkami winorośli może prowadzić dostawca, w tym dostawca wytwarzający taki materiał, jeżeli zgłosi zamiar prowadzenia obrotu tym materiałem siewnym wojewódzkiemu inspektorowi właściwemu ze względu na miejsce zamieszkania albo siedzibę dostawcy, albo miejsce wykonywania działalności gospodarczej, jeżeli jest inne niż miejsce zamieszkania dostawcy - w przypadku gdy dostawcą jest osoba fizyczna prowadząca działalność gospodarczą.
2. Zgłoszenia, o którym mowa w ust. 1, dokonuje się w terminie 7 dni przed planowanym dniem rozpoczęcia prowadzenia obrotu materiałem siewnym.
3. Przepisu ust. 1 nie stosuje się do:
1) podmiotu prowadzącego sprzedaż materiału rozmnożeniowego lub materiału nasadzeniowego roślin warzywnych i ozdobnych, sadzonek winorośli oraz materiału szkółkarskiego, jeżeli ten materiał siewny jest przeznaczony wyłącznie dla nieprofesjonalnych odbiorców;
2) producenta materiału rozmnożeniowego lub materiału nasadzeniowego roślin warzywnych i ozdobnych, sadzonek winorośli oraz materiału szkółkarskiego, który wytwarza i sprzedaje ten materiał siewny na terenie tego samego powiatu, jeżeli ten materiał siewny jest przeznaczony wyłącznie dla nieprofesjonalnych odbiorców.
4. Zgłoszenie, o którym mowa w ust. 1, zawiera następujące dane:
1) imię i nazwisko oraz adres i miejsce zamieszkania albo nazwę oraz adres i siedzibę dostawcy, z tym że w przypadku gdy dostawcą jest osoba fizyczna prowadząca działalność gospodarczą zamiast adresu i miejsca zamieszkania tej osoby - miejsce i adres wykonywania działalności, jeżeli są inne niż adres i miejsce zamieszkania tej osoby;
2) numer identyfikacji podatkowej (NIP), a w przypadku nieposiadania tego numeru, numer PESEL, jeżeli taki numer posiada;
3) wskazanie rodzaju działalności, której ma dotyczyć wpis do ewidencji dostawców, z podaniem grup roślin uprawnych, a w przypadku materiału szkółkarskiego – wskazanie przez dostawcę głównych rodzajów lub gatunków uprawnych objętych jego działalnością;
3a) oświadczenie o tym, że dostawca będzie dokonywać pobierania prób, oceny cech zewnętrznych, oceny tożsamości i czystości odmianowej wytwarzanego przez siebie materiału oraz pobierania prób gleby i podłoża, w których jest wytwarzany ten materiał – w przypadku dostawców materiału szkółkarskiego kategorii elitarny i kategorii kwalifikowany, którzy będą dokonywać tych czynności;
4) imię i nazwisko osoby upoważnionej do kontaktów z wojewódzkim inspektorem;
5) datę i podpis dostawcy albo osoby upoważnionej do reprezentowania dostawcy.
5. Wojewódzki inspektor po otrzymaniu zgłoszenia, o którym mowa w ust. 1, wpisuje dostawcę do ewidencji dostawców.
6. Do ewidencji dostawców wpisuje się dane, o których mowa w ust. 4 pkt 1-4.
7. Wojewódzki inspektor wydaje dostawcy zaświadczenie o dokonaniu wpisu do ewidencji dostawców albo zaświadczenie o zmianie wpisu w ewidencji, zawierające numer dostawcy wynikający z ewidencji dostawców, datę wpisu albo zmiany wpisu, w terminie 14 dni od dnia odpowiednio wpisu albo dokonania zmiany wpisu.
1. O zmianie miejsca zamieszkania albo siedziby, albo miejsca wykonywania działalności podmioty, o których mowa w art. 84 wpis do ewidencji przedsiębiorców prowadzących obrót materiałem siewnym ust. 1, art. 86 wpis do ewidencji rolników prowadzących obrót materiałem siewnym ust. 1 i art. 87 wpis do ewidencji dostawców prowadzących obrót materiałem szkółkarskim, rozmnożeniowym, nasadzeniowym i sadzonkami winorośli ust. 1, są obowiązane poinformować wojewódzkiego inspektora właściwego ze względu na dotychczasowe miejsce zamieszkania albo siedzibę, albo miejsce wykonywania działalności, w terminie 7 dni od dnia wystąpienia tych zmian.
2. O zmianie danych w ewidencji przedsiębiorców, ewidencji rolników lub ewidencji dostawców innych niż zmiana miejsca zamieszkania albo siedziby, albo miejsca wykonywania działalności oraz o zaprzestaniu prowadzenia obrotu materiałem siewnym podmioty, o których mowa w art. 84 wpis do ewidencji przedsiębiorców prowadzących obrót materiałem siewnym ust. 1, art. 86 wpis do ewidencji rolników prowadzących obrót materiałem siewnym ust. 1 i art. 87 wpis do ewidencji dostawców prowadzących obrót materiałem szkółkarskim, rozmnożeniowym, nasadzeniowym i sadzonkami winorośli ust. 1, są obowiązane poinformować wojewódzkiego inspektora właściwego ze względu na miejsce zamieszkania albo siedzibę, albo miejsce wykonywania działalności, w terminie 14 dni od dnia wystąpienia tych zmian lub zdarzeń.
3. W przypadku, o którym mowa w ust. 1, wojewódzki inspektor właściwy ze względu na dotychczasowe miejsce zamieszkania albo siedzibę przedsiębiorcy, rolnika lub dostawcy, albo miejsce wykonywania działalności:
1) powiadamia o zmianie miejsca zamieszkania albo siedziby przedsiębiorcy, rolnika lub dostawcy, albo miejsca wykonywania działalności wojewódzkiego inspektora właściwego ze względu na nowe miejsce zamieszkania albo siedzibę, albo miejsca wykonywania działalności podmiotu i przekazuje mu zgłoszenie wraz z dokumentacją dotyczącą wpisu do ewidencji, na podstawie którego wpisano podmiot odpowiednio do ewidencji przedsiębiorców, ewidencji rolników albo ewidencji dostawców;
2) dokonuje wykreślenia podmiotu odpowiednio z prowadzonej przez siebie ewidencji przedsiębiorców, ewidencji rolników albo ewidencji dostawców.
4. Wojewódzki inspektor właściwy ze względu na nowe miejsce zamieszkania albo siedzibę przedsiębiorcy, rolnika lub dostawcy, albo miejsce wykonywania działalności przyjmuje zgłoszenie wraz z dokumentacją dotyczącą wpisu do ewidencji, o którym mowa w ust. 3 pkt 1, i wpisuje podmiot odpowiednio do ewidencji przedsiębiorców, ewidencji rolników albo ewidencji dostawców oraz wydaje zaświadczenie o wpisie do ewidencji zawierające nowy numer wynikający z dokonanego wpisu.
5. Ewidencja przedsiębiorców, ewidencja rolników i ewidencja dostawców mogą być prowadzone w systemie teleinformatycznym.
1. Ewidencja przedsiębiorców, ewidencja rolników i ewidencja dostawców są jawne. Każdy ma prawo dostępu do zawartych w nich danych po złożeniu wniosku w tym zakresie do właściwego wojewódzkiego inspektora.
2. Dla podmiotów, o których mowa w art. 84 wpis do ewidencji przedsiębiorców prowadzących obrót materiałem siewnym ust. 1, art. 86 wpis do ewidencji rolników prowadzących obrót materiałem siewnym ust. 1 i art. 87 wpis do ewidencji dostawców prowadzących obrót materiałem szkółkarskim, rozmnożeniowym, nasadzeniowym i sadzonkami winorośli ust. 1, prowadzi się dokumentację zawierającą dane stanowiące podstawę wpisu odpowiednio do ewidencji przedsiębiorców, ewidencji rolników albo ewidencji dostawców oraz decyzje dotyczące wykreślenia podmiotu odpowiednio z ewidencji przedsiębiorców, ewidencji rolników albo ewidencji dostawców.
1. W przypadku stwierdzenia naruszenia przez podmioty, o których mowa w art. 84 wpis do ewidencji przedsiębiorców prowadzących obrót materiałem siewnym ust. 1, art. 86 wpis do ewidencji rolników prowadzących obrót materiałem siewnym ust. 1 i art. 87 wpis do ewidencji dostawców prowadzących obrót materiałem szkółkarskim, rozmnożeniowym, nasadzeniowym i sadzonkami winorośli ust. 1, wpisane odpowiednio do ewidencji przedsiębiorców, ewidencji rolników albo ewidencji dostawców, przepisów dotyczących jakości, wytwarzania i przechowywania materiału siewnego oraz obrotu tym materiałem, wojewódzki inspektor właściwy ze względu na miejsce zamieszkania albo siedzibę podmiotu, albo miejsce wykonywania działalności, w zależności od zakresu i stopnia stwierdzonych naruszeń, może:
1) nakazać, w zaleceniach pokontrolnych, usunięcie uchybień w wyznaczonym terminie;
2) zakazać, w drodze decyzji, prowadzenia obrotu materiałem siewnym.
2. W przypadku wydania decyzji, o której mowa w ust. 1 pkt 2, wojewódzki inspektor wykreśla podmiot, o którym mowa w art. 84 wpis do ewidencji przedsiębiorców prowadzących obrót materiałem siewnym ust. 1, art. 86 wpis do ewidencji rolników prowadzących obrót materiałem siewnym ust. 1 i art. 87 wpis do ewidencji dostawców prowadzących obrót materiałem szkółkarskim, rozmnożeniowym, nasadzeniowym i sadzonkami winorośli ust. 1, odpowiednio z ewidencji przedsiębiorców, ewidencji rolników albo ewidencji dostawców.
3. Decyzja, o której mowa w ust. 1 pkt 2, podlega natychmiastowemu wykonaniu.
4. Podmiot, któremu zakazano prowadzenia obrotu materiałem siewnym, może ponownie zgłosić zamiar prowadzenia obrotu tym materiałem nie wcześniej niż po upływie 3 lat od dnia, w którym decyzja, o której mowa w ust. 1 pkt 2, stała się ostateczna. Przepisy art. 84 wpis do ewidencji przedsiębiorców prowadzących obrót materiałem siewnym, art. 86 wpis do ewidencji rolników prowadzących obrót materiałem siewnym i art. 87 wpis do ewidencji dostawców prowadzących obrót materiałem szkółkarskim, rozmnożeniowym, nasadzeniowym i sadzonkami winorośli stosuje się odpowiednio.
5. Główny Inspektor informuje Komisję Europejską oraz właściwe urzędy państw członkowskich o wykreśleniu dostawcy z ewidencji dostawców.
Wojewódzki inspektor właściwy ze względu na miejsce zamieszkania albo siedzibę przedsiębiorcy, rolnika lub dostawcy, albo miejsce wykonywania działalności wykreśla podmiot odpowiednio z ewidencji przedsiębiorców, ewidencji rolników albo ewidencji dostawców, jeżeli stwierdzi, że podmiot zaprzestał prowadzenia obrotu materiałem siewnym.
1. Prowadzący obrót:
1) składa wojewódzkiemu inspektorowi właściwemu ze względu na miejsce zamieszkania albo siedzibę prowadzącego obrót, albo miejsce wykonywania działalności, jeżeli jest inne niż miejsce zamieszkania prowadzącego obrót - w przypadku gdy prowadzącym obrót jest osoba fizyczna prowadząca działalność gospodarczą, pisemne informacje dotyczące obrotu materiałem siewnym, w tym materiałem przywożonym z państw trzecich;
2) prowadzi dokumentację dotyczącą:
a) wytwarzania materiału siewnego - w przypadku gdy został on przez niego wytworzony lub zakontraktowany,
b) procesów technologicznych przerobu, a w szczególności czyszczenia, suszenia, sortowania, otoczkowania i zaprawiania, pakowania i przepakowywania,
c) sposobu postępowania z materiałem siewnym niezaliczonym do kategorii elitarny, kategorii kwalifikowany lub kategorii standard,
d) tworzenia partii materiału siewnego z materiału siewnego wytworzonego przez różnych producentów lub w różnych latach,
e) tworzenia mieszanek materiału siewnego,
f) obrotu materiałem siewnym.
2. Przepisów ust. 1 pkt 2 lit. a-e nie stosuje się do przedsiębiorcy, o którym mowa w art. 84 wpis do ewidencji przedsiębiorców prowadzących obrót materiałem siewnym ust. 1, który nabył materiał siewny w zamkniętym opakowaniu i nie przepakował tego materiału.
3. Obowiązku składania informacji, o których mowa w ust. 1 pkt 1, nie stosuje się do materiału siewnego nabytego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej od innych prowadzących obrót.
4. Informacje, o których mowa w ust. 1, prowadzący obrót składa raz w danym roku gospodarczym.
5. Minister właściwy do spraw rolnictwa określi, w drodze rozporządzenia:
1) zakres i terminy składania informacji, o których mowa w ust. 1 pkt 1, z uwzględnieniem poszczególnych gatunków oraz danych o produkcji własnej, zakupie, sprzedaży i zapasach, pozwalających zbilansować obrót materiałem siewnym u każdego prowadzącego obrót na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
2) sposób prowadzenia dokumentacji, o której mowa w ust. 1 pkt 2
- mając na uwadze specyfikę wytwarzania, przerobu i przygotowania poszczególnych grup roślin lub gatunków partii materiału siewnego do wprowadzenia do obrotu oraz prowadzenie w jednolity sposób dokumentacji dotyczącej materiału siewnego, a także zapewnienie jednolitego sposobu składania informacji.
1. Zachowujący odmianę wprowadzający do obrotu materiał siewny roślin warzywnych kategorii standard własnych odmian:
1) przechowuje przez 3 lata dokumentację dotyczącą wytworzenia każdej partii materiału siewnego i udostępnia ją wojewódzkiemu inspektorowi właściwemu ze względu na miejsce zamieszkania albo siedzibę zachowującego odmianę, albo miejsce wykonywania działalności gospodarczej, jeżeli jest inne niż miejsce zamieszkania zachowującego odmianę - w przypadku gdy zachowującym odmianę jest osoba fizyczna prowadząca działalność gospodarczą, lub właściwym urzędom innego niż Rzeczpospolita Polska państwa członkowskiego;
2) przechowuje przez 2 lata próby wzorcowe z każdej:
a) partii materiału siewnego wytworzonej i wprowadzonej do obrotu, licząc od dnia wprowadzenia tej partii do obrotu,
b) partii materiału siewnego odmian skreślonych z krajowego rejestru, licząc od dnia ich skreślenia
- i udostępnia wojewódzkiemu inspektorowi właściwemu ze względu na miejsce zamieszkania albo siedzibę zachowującego odmianę, albo miejsce wykonywania działalności gospodarczej, jeżeli jest inne niż miejsce zamieszkania zachowującego odmianę - w przypadku gdy zachowującym odmianę jest osoba fizyczna prowadząca działalność gospodarczą lub właściwym urzędom innego niż Rzeczpospolita Polska państwa członkowskiego;
3) składa wojewódzkiemu inspektorowi właściwemu ze względu na miejsce zamieszkania albo siedzibę zachowującego odmianę albo miejsce wykonywania działalności gospodarczej, jeżeli jest inne niż miejsce zamieszkania zachowującego odmianę - w przypadku gdy zachowującym odmianę jest osoba fizyczna prowadząca działalność gospodarczą sprawozdanie na piśmie o ilości wprowadzonego do obrotu materiału siewnego.
2. Minister właściwy do spraw rolnictwa określi, w drodze rozporządzenia, wielkość prób wzorcowych, o których mowa w ust. 1 pkt 2, oraz terminy i zakres składania sprawozdania, o którym mowa w ust. 1 pkt 3, mając na względzie zbilansowanie obrotu materiałem siewnym roślin warzywnych kategorii standard oraz zapewnienie prawidłowego przeprowadzenia kontroli.
1. Dostawca prowadzi listę odmian materiału rozmnożeniowego i nasadzeniowego roślin ozdobnych.
2. W dyspozycji dostawcy powinny znajdować się opisy odmian zamieszczonych na liście, o której mowa w ust. 1.
3. Dokumenty, o których mowa w ust. 1 i 2, dostawca udostępnia osobom zainteresowanym.
4. Minister właściwy do spraw rolnictwa określi, w drodze rozporządzenia, zakres informacji, które powinien zawierać opis odmiany materiału rozmnożeniowego i nasadzeniowego roślin ozdobnych, mając na względzie cechy biologiczne poszczególnych gatunków roślin niezbędne do identyfikacji odmiany.
1. Materiał siewny roślin rolniczych i warzywnych wprowadzany do obrotu i znajdujący się w obrocie powinien być opakowany.
2. Opakowanie materiału siewnego zabezpiecza się w sposób trwały i uniemożliwiający jego otwarcie bez uszkodzenia.
1. Materiał siewny znajdujący się w obrocie zaopatruje się w etykiety wydawane przez:
1) wojewódzkiego inspektora - dla materiału siewnego wytworzonego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej albo
2) właściwy urząd innego niż Rzeczpospolita Polska państwa członkowskiego - dla materiału siewnego wytworzonego na terytorium tego państwa, albo
3) prowadzącego obrót.
2. Etykiety, o których mowa w ust. 1 pkt 1 i 2, są etykietami urzędowymi.
3. Na etykietach umieszcza się informacje identyfikujące materiał siewny określone w przepisach wydanych na podstawie art. 101 rozporządzenie w sprawie opakowań, etykietowania i plombowanie materiału siewnego pkt 4 lit. b.
4. W przypadku materiału siewnego, o którym mowa w art. 104 materiał siewny, szkółkarski, rozmnożeniowy, materiał nasadzeniowy i sadzonki winorośli dopuszczone do obrotu ust. 1 pkt 14, na etykiecie umieszcza się napis "badania zdolności kiełkowania nie zakończono".
5. W przypadku materiału siewnego, o którym mowa w art. 104 materiał siewny, szkółkarski, rozmnożeniowy, materiał nasadzeniowy i sadzonki winorośli dopuszczone do obrotu ust. 1 pkt 19 i 21 oraz art. 105 upoważnienie do dopuszczenia do czasowego obrotu innych materiałów siewnych ust. 1 pkt 4, na etykiecie umieszcza się informację o zdolności kiełkowania.
6. W przypadku materiału siewnego odmian roślin warzywnych znanych przed dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej, zachowywanych przez kilku zachowujących odmianę, na etykiecie oprócz nazwy odmiany, umieszcza się oznaczenie zachowującego odmianę.
7. Oznaczenie, o którym mowa w ust. 6:
1) nie może:
a) dominować nad nazwą odmiany,
b) dotyczyć szczególnych właściwości odmiany;
2) podaje się obok nazwy odmiany, wyraźnie oddzielone myślnikiem.
8. Za etykietę materiału siewnego, o której mowa w ust. 1 pkt 1 i 2, uznaje się również paszport roślin, jeżeli zawiera informacje, które umieszcza się na etykiecie.
1. W celu zabezpieczenia opakowania materiału siewnego stosuje się plomby wydawane przez wojewódzkich inspektorów, zwane dalej "plombami urzędowymi", albo plomby prowadzących obrót.
2. Etykiety i plomby urzędowe stosuje się dla materiału siewnego kategorii elitarny, kategorii kwalifikowany i kategorii handlowy.
3. Etykiety i plomby prowadzących obrót stosuje się dla małych opakowań WE, materiału siewnego kategorii standard roślin warzywnych, kategorii kwalifikowany odmian regionalnych roślin warzywnych, kategorii standard odmian regionalnych roślin warzywnych, kategorii standard odmian amatorskich, materiału siewnego odmian regionalnych roślin rolniczych oraz mieszanek dla ochrony środowiska.
4. Za etykiety, o których mowa w ust. 2 i 3, uznaje się również paszport roślin, jeżeli zawiera informacje, które powinny być umieszczone na etykiecie.
5. W przypadku małych opakowań WE za etykietę uznaje się trwały nadruk lub stempel umieszczony na tych opakowaniach.
6. W przypadku przepakowania i ponownego zaopatrzenia w etykiety numer partii pozostaje bez zmian.
7. Minister właściwy do spraw rolnictwa może, w drodze rozporządzenia, wprowadzić obowiązek etykietowania małych opakowań WE materiału siewnego buraków cukrowych i pastewnych etykietami urzędowymi, mając na uwadze usprawnienie kontroli obrotu tym materiałem.
1. Etykiety i plomby urzędowe, na wniosek prowadzącego obrót, wydaje odpłatnie wojewódzki inspektor.
2. Wojewódzki inspektor może upoważnić prowadzącego obrót do:
1) wypełniania etykiet urzędowych albo
2) wydawania etykiet urzędowych.
3. W zakresie nieuregulowanym w niniejszym artykule do udzielenia upoważnienia, o którym mowa w ust. 2, stosuje się przepisy działu II rozdziału 8a Kodeksu postępowania administracyjnego, z tym że termin określony w art. 122a milczące załatwienie sprawy § 2 liczy się od dnia złożenia przez prowadzącego obrót oświadczenia do wojewódzkiego inspektora właściwego ze względu na miejsce zamieszkania albo siedzibę prowadzącego obrót, albo miejsce wykonywania działalności gospodarczej, jeżeli jest inne niż miejsce zamieszkania prowadzącego obrót – w przypadku gdy prowadzącym obrót jest osoba fizyczna wykonująca działalność gospodarczą.
4. Oświadczenie, o którym mowa w ust. 3, zawiera:
1) numer prowadzącego obrót wpisanego do ewidencji przedsiębiorców albo ewidencji rolników;
2) wskazanie adresów miejsc wykonywania czynności z zakresu upoważnienia, o których mowa w ust. 2;
3) imię i nazwisko osoby upoważnionej do kontaktu z wojewódzkim inspektorem.
5. Do oświadczenia, o którym mowa w ust. 3, podmiot ubiegający się o udzielenie upoważnienia do wydawania etykiet urzędowych dołącza wzory etykiet, które będzie wydawał.
6. Prowadzący obrót upoważniony do czynności, o których mowa w ust. 2, niezwłocznie informuje wojewódzkiego inspektora o zmianie informacji zawartych w oświadczeniu, o którym mowa w ust. 3.
7. Prowadzący obrót upoważniony do czynności, o których mowa w ust. 2, prowadzi dokumentację dotyczącą etykiet zawierającą numery etykiet wydanych dla określonych partii materiału siewnego oraz etykiet zniszczonych podczas druku.
8. Wojewódzki inspektor sprawuje nadzór nad prawidłowym wykonywaniem czynności z zakresu upoważnienia, o których mowa w ust. 2, przez prowadzącego obrót, w szczególności w zakresie przestrzegania przepisów dotyczących etykietowania i plombowania materiału siewnego.
9. Wojewódzki inspektor cofa, w drodze decyzji, upoważnienie, o którym mowa w ust. 2, jeżeli prowadzący obrót:
1) został wykreślony z ewidencji przedsiębiorców albo ewidencji rolników lub
2) wykonuje czynności z zakresu upoważnienia, o których mowa w ust. 2, niezgodnie z przepisami dotyczącymi etykietowania i plombowania materiału siewnego;
3) złożył wniosek o cofnięcie upoważnienia.
10. Zniszczenia etykiet urzędowych dokonuje się w obecności wojewódzkiego inspektora.
11. Prowadzący obrót, któremu na podstawie ust. 9 cofnięto upoważnienie, o którym mowa w ust. 2, może ponownie ubiegać się o udzielenie tego upoważnienia nie wcześniej niż po upływie 3 lat od dnia jego cofnięcia.
Do każdej partii materiału siewnego kategorii elitarny i kategorii kwalifikowany odmian roślin rolniczych posiadającego jedynie świadectwo oceny polowej (niezakwalifikowanego ostatecznie), który jest przeznaczony do dalszej oceny w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim, wojewódzki inspektor dołącza informację o dostarczonym materiale, zwaną dalej "dokumentem towarzyszącym".
Minister właściwy do spraw rolnictwa określi, w drodze rozporządzenia:
1) rodzaje opakowań materiału siewnego dla poszczególnych gatunków lub grup roślin rolniczych i warzywnych, a także dla materiału siewnego zaprawianego, oraz sposoby zabezpieczania tych opakowań,
2) jakie opakowania materiału siewnego roślin rolniczych i warzywnych uznaje się za małe opakowania WE,
3) maksymalną wielkość opakowań dla mieszanek odmianowych roślin warzywnych,
4) szczegółowy sposób etykietowania i plombowania materiału siewnego roślin rolniczych i warzywnych, z uwzględnieniem:
a) rozmiarów i koloru etykiet ustalonych dla poszczególnych kategorii i stopni kwalifikacji materiału siewnego, rodzajów materiału siewnego oraz mieszanek dla ochrony środowiska,
b) treści informacji zamieszczanych na etykietach oraz w dokumencie towarzyszącym,
c) małych opakowań WE;
5) sposób nadawania numerów etykiet przez prowadzącego obrót
- mając na względzie postęp techniki w tej dziedzinie, zapewnienie identyfikacji materiału siewnego i rozwiązania stosowane przez międzynarodowe organizacje nasienne oraz biorąc pod uwagę rodzaj i gatunek roślin, kategorię materiału siewnego, a także masę netto opakowania.
1. Do każdej przesyłki zawierającej jedną lub kilka partii wprowadzonego do obrotu materiału rozmnożeniowego lub materiału nasadzeniowego roślin warzywnych i ozdobnych dostawca dołącza informację o dostarczonym materiale, zwaną dalej „dokumentem dostawcy”.
2. Dokument dostawcy sporządza się w dwóch egzemplarzach, przy czym jeden egzemplarz dołącza się do każdej przesyłki materiału, o której mowa w ust. 1, a drugi pozostawia u dostawcy.
3. Dokument dostawcy zawiera:
1) oznaczenie „jakość WE”;
2) oznaczenie „PL” jako oznaczenie państwa, w którym wystawiono ten dokument;
3) napis „Państwowa Inspekcja Ochrony Roślin i Nasiennictwa”;
4) numer w ewidencji dostawców;
5) numer partii określony przez dostawcę;
6) datę wystawienia;
7) nazwę botaniczną;
8) nazwę odmiany albo jej opis;
9) liczbę roślin objętych dokumentem dostawcy;
10) nazwę państwa, w którym dokonano zbioru materiału – w przypadku importu z państw trzecich.
4. Dokumentem dostawcy może być paszport roślin, jeżeli zawiera informacje, o których mowa w ust. 3 pkt 1, 3, 7 i 9.
5. Dokumentem dostawcy dla materiału przeznaczonego dla nieprofesjonalnych odbiorców roślin warzywnych lub ozdobnych może być etykieta, jeżeli zawiera informacje, o których mowa w ust. 3 pkt 7 i 8.
6. Dostawca przechowuje kopie dokumentów dostawcy przez 12 miesięcy od dnia ich wydania.
1. Materiał szkółkarski kategorii elitarny i kategorii kwalifikowany zaopatruje się w etykiety wydawane przez:
1) wojewódzkiego inspektora – dla materiału wytworzonego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej albo
2) właściwy urząd innego niż Rzeczpospolita Polska państwa członkowskiego – dla materiału wytworzonego na terytorium tego państwa.
2. Etykiety, o których mowa w ust. 1, są etykietami urzędowymi.
3. Druk na etykiecie jest nieusuwalny, widoczny i czytelny.
4. Za etykiety, o których mowa w ust. 1, uznaje się również paszport roślin, jeżeli spełnia wymagania określone dla etykiety.
5. Etykiety, o których mowa w ust. 1 pkt 1, na wniosek prowadzącego obrót, wydaje odpłatnie wojewódzki inspektor. Na etykietach umieszcza się informacje identyfikujące materiał siewny określone w przepisach wydanych na podstawie art. 103c rozporządzenie w sprawie etykietowania i dokumentów materiału szkółkarskiego pkt 1 lit. b.
6. Wojewódzki inspektor może upoważnić podmiot wpisany do ewidencji dostawców do czynności, o których mowa w art. 98 tryb wydawania etykiet i plomb urzędowych ust. 2. Przepisy art. 98 tryb wydawania etykiet i plomb urzędowych ust. 3–11 stosuje się odpowiednio.
7. Materiał szkółkarski kategorii elitarny i kategorii kwalifikowany jest wprowadzany do obrotu w opakowaniach zabezpieczonych przez plombowanie.
8. Sadzonki winorośli zaopatruje się w etykietę dostawcy.
9. Na etykietach, o których mowa w ust. 8, mogą również zostać umieszczone informacje, które zawiera paszport roślin.
1. Każdą przesyłkę zawierającą materiał szkółkarski składający się z różnych odmian lub rodzajów materiału kategorii elitarny lub kategorii kwalifikowany zaopatruje się w szkółkarski dokument towarzyszący.
2. Szkółkarski dokument towarzyszący jest wydawany przez dostawcę.
3. Szkółkarski dokument towarzyszący jest wydawany co najmniej w dwóch egzemplarzach, przy czym jeden dołącza się do przesyłki zawierającej materiał, o którym mowa w ust. 1, a drugi pozostawia u dostawcy.
4. Na szkółkarskim dokumencie towarzyszącym umieszcza się informacje identyfikujące materiał siewny określone w przepisach wydanych na podstawie art. 103c rozporządzenie w sprawie etykietowania i dokumentów materiału szkółkarskiego pkt 1 lit. b.
5. Jeżeli informacje umieszczone na szkółkarskim dokumencie towarzyszącym są niezgodne z informacjami umieszczonymi na etykiecie, o której mowa w art. 103 etykiety materiału szkółkarskiego kategorii elitarny i kwalifikowany ust. 1, za wiążące uznaje się informacje umieszczone na etykiecie.
6. Na szkółkarskim dokumencie towarzyszącym mogą zostać umieszczone informacje, które zawiera paszport roślin.
7. Dostawca przechowuje kopie szkółkarskich dokumentów towarzyszących przez 12 miesięcy od dnia ich wydania.
1. Do każdej przesyłki zawierającej jedną lub kilka partii wprowadzonego do obrotu materiału szkółkarskiego CAC dostawca dołącza informację o dostarczonym materiale, zwaną dalej „szkółkarskim dokumentem dostawcy”.
2. Szkółkarski dokument dostawcy zawiera:
1) informacje określone w przepisach wydanych na podstawie art. 103c rozporządzenie w sprawie etykietowania i dokumentów materiału szkółkarskiego pkt 2 oraz oznaczenie odbiorcy;
2) co najmniej nazwę botaniczną, nazwę odmiany albo opis tej odmiany – dla materiału przeznaczonego dla nieprofesjonalnych odbiorców roślin sadowniczych.
3. Szkółkarski dokument dostawcy jest wydawany przez dostawcę w dwóch egzemplarzach, przy czym jeden egzemplarz dołącza się do każdej przesyłki zawierającej materiał, o którym mowa w ust. 1, a drugi pozostawia u dostawcy.
4. Na szkółkarskim dokumencie dostawcy mogą zostać również umieszczone informacje, które zawiera paszport roślin.
5. Druk na szkółkarskim dokumencie dostawcy jest nieusuwalny, widoczny i czytelny.
6. Dostawca przechowuje kopie szkółkarskich dokumentów dostawcy przez 3 lata od dnia ich wydania.
7. Przepisu ust. 6 nie stosuje się w przypadku materiału przeznaczonego dla nieprofesjonalnych odbiorców roślin sadowniczych.
Minister właściwy do spraw rolnictwa określi, w drodze rozporządzenia:
1) szczegółowy sposób etykietowania, plombowania i pakowania materiału szkółkarskiego kategorii elitarny i kategorii kwalifikowany, z uwzględnieniem:
a) rozmiarów i kolorów etykiet dla materiału szkółkarskiego,
b) informacji, które umieszcza się na etykietach oraz szkółkarskim dokumencie towarzyszącym,
2) informacje, które umieszcza się na szkółkarskim dokumencie dostawcy,
3) informacje, które umieszcza się na etykiecie dostawcy sadzonek winorośli,
4) sposób nadawania numerów etykiet przez dostawcę
– mając na względzie zapewnienie identyfikacji materiału siewnego i rozwiązania stosowane w tym zakresie przez międzynarodowe organizacje nasienne oraz zapewnienie widocznych różnic między tymi dokumentami, a także biorąc pod uwagę rodzaj i gatunek roślin oraz kategorię materiału siewnego.
1. Do obrotu dopuszcza się:
1) materiał siewny kategorii elitarny, kategorii kwalifikowany, kategorii standard i kategorii handlowy odmian roślin rolniczych i warzywnych wpisanych do krajowego rejestru, odpowiednich rejestrów innych niż Rzeczpospolita Polska państw członkowskich lub wspólnotowego katalogu lub rejestru państwa stowarzyszonego;
2) materiał siewny kategorii elitarny, kategorii kwalifikowany i kategorii standard odmian roślin rolniczych i warzywnych skreślonych z krajowego rejestru, odpowiednich rejestrów innych niż Rzeczpospolita Polska państw członkowskich lub wspólnotowego katalogu lub rejestru państwa stowarzyszonego;
3) materiał szkółkarski kategorii elitarny, materiał szkółkarski kategorii kwalifikowany i materiał szkółkarski CAC odmian roślin chronionych wyłącznym prawem do odmiany, wpisanych do krajowego rejestru, lub odmian powszechnie znanych;
4) sadzonki winorośli;
5) materiał siewny kategorii elitarny, kategorii kwalifikowany i kategorii standard winorośli;
6) sadzonki winorośli dopuszczone do obrotu na podstawie decyzji Komisji 2010/680/UE z dnia 9 listopada 2010 r. zwalniającej Bułgarię, Republikę Czeską, Danię, Niemcy, Estonię, Irlandię, Hiszpanię, Francję, Cypr, Łotwę, Litwę, Maltę, Niderlandy, Polskę, Słowenię, Słowację, Finlandię, Szwecję i Zjednoczone Królestwo z obowiązku stosowania do niektórych gatunków dyrektyw Rady 66/401/EWG, 66/402/EWG, 68/193/EWG, 1999/105/WE, 2002/54/WE, 2002/55/WE i 2002/57/WE w sprawie obrotu materiałem siewnym roślin pastewnych, materiałem siewnym roślin zbożowych, materiałem do wegetatywnego rozmnażania winorośli, leśnym materiałem rozmnożeniowym, materiałem siewnym buraka, materiałem siewnym warzyw oraz materiałem siewnym roślin oleistych i włóknistych (Dz. Urz. UE L 292 z 10.11.2010, str. 57);
7) materiał szkółkarski kategorii elitarny, materiał szkółkarski kategorii kwalifikowany i materiał szkółkarski CAC podkładek nienależących do odmiany;
8) materiał siewny kategorii elitarny i kategorii kwalifikowany odmian roślin rolniczych pochodzących z państw trzecich objętych systemem OECD, nieprzeznaczony do obrotu na obszarze Unii Europejskiej;
9) materiał rozmnożeniowy i materiał nasadzeniowy roślin warzywnych uzyskany z materiału siewnego kategorii elitarny, kategorii kwalifikowany lub kategorii standard odmian wpisanych do krajowego rejestru lub wspólnotowego katalogu, lub rejestru państwa stowarzyszonego albo skreślonych z krajowego rejestru lub wspólnotowego katalogu, lub rejestru państwa stowarzyszonego;
10) materiał rozmnożeniowy i nasadzeniowy roślin ozdobnych oraz odmian roślin:
a) tradycyjnie uprawianych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub
b) chronionych na podstawie ustawy z dnia 26 czerwca 2003 r. o ochronie prawnej odmian roślin, lub
c) wpisanych do odpowiednich rejestrów innych niż Rzeczpospolita Polska państw członkowskich albo państw trzecich, lub
d) znajdujących się na liście odmian prowadzonej przez dostawcę;
11) mieszankę uznaną za materiał siewny;
12) materiał szkółkarski sprowadzany z państw trzecich, który spełnia wymagania określone co najmniej dla materiału szkółkarskiego CAC;
13) materiał siewny kategorii elitarny i kategorii kwalifikowany odmian roślin rolniczych posiadający jedynie świadectwo oceny polowej (niezakwalifikowany ostatecznie), pod warunkiem doprowadzenia go przez nabywcę do stanu odpowiadającego wymaganiom w zakresie jakości i uzyskania świadectwa oceny laboratoryjnej lub świadectwa oceny cech zewnętrznych sadzeniaków ziemniaka, przed sprzedażą ostatecznemu odbiorcy na cele siewne;
14) materiał siewny kategorii elitarny i kategorii kwalifikowany odmian roślin rolniczych, w odniesieniu do którego nie została zakończona ocena laboratoryjna w zakresie zdolności kiełkowania, pod warunkiem uzupełnienia wyniku kiełkowania przed sprzedażą materiału siewnego ostatecznemu odbiorcy na cele siewne;
15) materiał siewny odmian wpisanych do wspólnotowego katalogu lub krajowego rejestru, wytworzony w państwie trzecim, w którym obowiązuje system oceny równoważny z systemem obowiązującym w Unii Europejskiej;
16) materiał siewny spełniający wymagania dla materiału siewnego kategorii kwalifikowany roślin rolniczych i kategorii standard roślin warzywnych zgłoszonych do krajowego rejestru i przyjętych do badań, z przeznaczeniem do testów lub doświadczeń polowych;
17) materiał siewny odmian regionalnych roślin rolniczych i odmian regionalnych roślin warzywnych;
18) materiał siewny odmian amatorskich;
19) mieszanki dla ochrony środowiska;
20) materiał siewny wytworzony w ramach tymczasowego eksperymentu;
21) materiał siewny kategorii elitarny, a w przypadku koniczyny łąkowej – również materiał siewny kategorii elitarny oraz materiał siewny kategorii kwalifikowany, który nie spełnia określonych dla danej kategorii wymagań w zakresie zdolności kiełkowania.
2. Materiał siewny, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, może znajdować się w obrocie w terminie podanym przy skreślonej odmianie w krajowym rejestrze, odpowiednich rejestrach innych niż Rzeczpospolita Polska państw członkowskich lub wspólnotowym katalogu lub rejestrze państwa stowarzyszonego.
3. Materiał siewny, o którym mowa w ust. 1 pkt 16, może znajdować się w obrocie w okresie i ilościach określonych w decyzji, o której mowa w art. 108 wprowadzanie do obrotu materiału siewnego z przeznaczeniem do testów lub doświadczeń polowych ust. 3.
4. Materiał siewny, o którym mowa w ust. 1 pkt 17, może znajdować się w obrocie w okresie, ilościach i regionie pochodzenia określonych w decyzji, o której mowa w art. 109 wprowadzanie do obrotu materiału siewnego odmian regionalnych ust. 1.
5. Materiał siewny, o którym mowa w ust. 1 pkt 18, może znajdować się w obrocie w małych opakowaniach i w ilości, o której mowa w art. 111 opakowania materiału siewnego odmian amatorskich w obrocie ust. 2.
6. Materiał siewny mieszanki, o którym mowa w ust. 1 pkt 11, może znajdować się w obrocie do dnia 30 czerwca trzeciego roku, licząc od umieszczonego na etykiecie dnia zabezpieczenia opakowania mieszanki materiału siewnego.
7. Zdolność kiełkowania materiału siewnego, o którym mowa w ust. 1 pkt 21, nie może być niższa o więcej niż 10 punktów procentowych od zdolności kiełkowania określonej w wymaganiach szczegółowych w zakresie wytwarzania i jakości materiału siewnego.
8. Przepisu ust. 1 pkt 1 nie stosuje się do wytwarzanego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej z przeznaczeniem do obrotu w innych państwach członkowskich materiału siewnego odmian wpisanych do krajowego rejestru.
9. Rada Ministrów może, w drodze rozporządzenia, wprowadzić zakaz stosowania materiału siewnego określonych odmian, kierując się ich nieprzydatnością do uprawy w warunkach klimatyczno-glebowych Rzeczypospolitej Polskiej lub koniecznością uniknięcia zagrożeń zdrowia ludzi, zwierząt, roślin oraz dla środowiska.
9a. Rada Ministrów może, w drodze rozporządzenia, wprowadzić zakaz obrotu materiałem siewnym określonych odmian, kierując się ich nieprzydatnością do uprawy w warunkach klimatyczno-glebowych Rzeczypospolitej Polskiej lub koniecznością uniknięcia zagrożeń zdrowia ludzi, zwierząt, roślin oraz dla środowiska.
10. Minister właściwy do spraw rolnictwa powiadamia Komisję Europejską o wydaniu rozporządzenia, o którym mowa w ust. 9 lub 9a, i przyczynach uzasadniających wydanie tego rozporządzenia.
1. W przypadku braku albo niewystarczającej ilości materiału siewnego, a także z innych ważnych powodów gospodarczych, minister właściwy do spraw rolnictwa może, w drodze decyzji, dopuścić do obrotu:
1) materiał siewny kategorii elitarny, kategorii kwalifikowany i kategorii standard odmian roślin rolniczych i warzywnych niewpisanych do krajowego rejestru, odpowiednich rejestrów innych niż Rzeczpospolita Polska państw członkowskich lub wspólnotowego katalogu lub rejestru państwa stowarzyszonego;
2) materiał siewny kategorii handlowy;
3) materiał siewny roślin rolniczych i warzywnych, który nie spełnia wymagań w zakresie jakości;
4) materiał siewny kategorii kwalifikowany roślin rolniczych i warzywnych, który nie spełnia wymagań w zakresie zdolności kiełkowania.
2. Decyzję, o której mowa w ust. 1, minister właściwy do spraw rolnictwa wydaje po uzgodnieniu z Komisją Europejską i właściwymi organami państw członkowskich.
3. W decyzji, o której mowa w ust. 1, minister właściwy do spraw rolnictwa określa w szczególności rodzaj i ilość materiału siewnego oraz okres, w jakim wprowadza się ten materiał siewny do obrotu.
4. Decyzję, o której mowa w ust. 1, wydaje się na wniosek zainteresowanego.
5. Wniosek, o którym mowa w ust. 4, zawiera w szczególności:
1) nazwę gatunku i odmiany rośliny uprawnej, kategorię i stopień kwalifikacji, numer i masę partii materiału siewnego;
2) uzasadnienie dopuszczenia do obrotu materiału siewnego;
3) okres, w jakim materiał siewny ma być wprowadzony do obrotu.
6. Wniosek, o którym mowa w ust. 4, składa się w terminie umożliwiającym ocenę materiału siewnego.
7. Minister właściwy do spraw rolnictwa określi, w drodze rozporządzenia:
1) szczegółowe terminy składania wniosku, o którym mowa w ust. 4,
2) wzór wniosku, o którym mowa w ust. 4,
3) warunki i sposób wprowadzania do obrotu materiału siewnego, o którym mowa w ust. 1
- mając na względzie przepisy Unii Europejskiej obowiązujące w tym zakresie oraz zapewnienie właściwej identyfikacji tego materiału siewnego w obrocie, a także zapewnienie sprawnego i poprawnego składania wniosków.
1. Mieszanki dla ochrony środowiska mogą być wprowadzane do obrotu po uzyskaniu zgody ministra właściwego do spraw rolnictwa, wydanej w drodze decyzji, wyłącznie w regionie, z którym ta mieszanka jest naturalnie związana, zwanym dalej "regionem pochodzenia mieszanki dla ochrony środowiska".
2. Minister właściwy do spraw rolnictwa wydaje zgodę na wprowadzenie do obrotu mieszanki dla ochrony środowiska, o której mowa w ust. 1, na wniosek prowadzącego obrót, po zasięgnięciu opinii w tym zakresie właściwego ze względu na położenie obszaru źródłowego regionalnego dyrektora ochrony środowiska, jeżeli mieszanka dla ochrony środowiska spełnia wymagania w zakresie wytwarzania i jakości.
3. Wniosek, o którym mowa w ust. 2, zawiera:
1) imię i nazwisko oraz adres i miejsce zamieszkania albo nazwę oraz adres i siedzibę prowadzącego obrót, z tym że w przypadku gdy prowadzącym obrót jest osoba fizyczna prowadząca działalność gospodarczą zamiast adresu i miejsca zamieszkania tej osoby - miejsce i adres wykonywania działalności, jeżeli są inne niż adres i miejsce zamieszkania tej osoby;
2) określenie rodzaju mieszanki (mieszanka dla ochrony środowiska zbierana bezpośrednio albo uprawiana mieszanka dla ochrony środowiska);
3) procentowy skład wagowy poszczególnych składników mieszanki dla ochrony środowiska, z podaniem gatunków;
4) zdolność kiełkowania poszczególnych składników mieszanki dla ochrony środowiska objętych przepisami ustawy - w przypadku uprawianych mieszanek dla ochrony środowiska;
5) określenie proponowanej do wprowadzenia do obrotu ilości mieszanki dla ochrony środowiska;
6) wskazanie regionu pochodzenia mieszanki dla ochrony środowiska, którego położenie określa się zgodnie z granicami jednostek zasadniczego trójstopniowego podziału terytorialnego państwa;
7) wskazanie obszaru źródłowego;
8) określenie miejsca zbioru, a w przypadku uprawianych mieszanek dla ochrony środowiska - dodatkowo miejsca rozmnażania;
9) termin i sposób zbioru mieszanek zbieranych bezpośrednio;
10) określenie rodzaju siedliska występującego w miejscu zbioru;
11) rok zbioru mieszanki dla ochrony środowiska.
4. Do wniosku, o którym mowa w ust. 2, dołącza się świadectwo mieszanki dla ochrony środowiska potwierdzające spełnienie wymagań w zakresie wytwarzania i jakości dla mieszanki dla ochrony środowiska.
5. W decyzji, o której mowa w ust. 1, określa się:
1) imię i nazwisko oraz adres i miejsce zamieszkania albo nazwę oraz adres i siedzibę prowadzącego obrót, z tym że w przypadku gdy prowadzącym obrót jest osoba fizyczna prowadząca działalność gospodarczą zamiast adresu i miejsca zamieszkania tej osoby - miejsce i adres wykonywania działalności, jeżeli są inne niż adres i miejsce zamieszkania tej osoby;
2) ilość mieszanki dla ochrony środowiska, jaka może być wprowadzona do obrotu;
3) region pochodzenia mieszanki dla ochrony środowiska, którego położenie określa się zgodnie z granicami jednostek zasadniczego trójstopniowego podziału terytorialnego państwa;
4) okres, w jakim wprowadza się mieszankę dla ochrony środowiska do obrotu;
5) informacje, o których mowa w ust. 3 pkt 2-5, 7 i 8.
6. Całkowita ilość mieszanek dla ochrony środowiska nie może przekroczyć 5% ilości materiału siewnego mieszanek roślin pastewnych wprowadzanego rocznie do obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
7. Minister właściwy do spraw rolnictwa określi, w drodze rozporządzenia:
1) terminy składania wniosku, o którym mowa w ust. 2,
2) wzór wniosku, o którym mowa w ust. 2
- biorąc pod uwagę cechy biologiczne poszczególnych grup roślin i gatunków oraz konieczność właściwego i sprawnego zbilansowania ilości mieszanek dla ochrony środowiska, a także zapewnienie sprawnego i poprawnego składania wniosków.
Minister właściwy do spraw rolnictwa przekazuje, na wniosek Komisji Europejskiej lub właściwych organów państw członkowskich, informacje dotyczące ilości mieszanek dla ochrony środowiska wprowadzonych do obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz organów, o których mowa w art. 106 wprowadzanie do obrotu mieszanek dla ochrony środowiska ust. 2.
1. Wprowadzenie do obrotu materiału siewnego z przeznaczeniem do testów lub doświadczeń polowych odmian roślin rolniczych, zgłoszonych do krajowego rejestru i przyjętych do urzędowych badań, wymaga zgody dyrektora Centralnego Ośrodka albo właściwego urzędu innego niż Rzeczpospolita Polska państwa członkowskiego, w którym odmiana została zgłoszona do odpowiedniego rejestru i przyjęta do urzędowych badań.
2. Wprowadzenie do obrotu materiału siewnego z przeznaczeniem do testów lub doświadczeń polowych odmian roślin warzywnych, zgłoszonych do krajowego rejestru lub odpowiednich rejestrów państw członkowskich oraz przyjętych do badań, wymaga zgody odpowiednio dyrektora Centralnego Ośrodka albo właściwego urzędu innego niż Rzeczpospolita Polska państwa członkowskiego.
3. Decyzję w sprawie wyrażenia zgody na wprowadzenie do obrotu materiału siewnego z przeznaczeniem do testów lub doświadczeń polowych wydaje dyrektor Centralnego Ośrodka na wniosek zainteresowanego zachowującego odmianę lub upoważnionej przez niego osoby, która będzie prowadziła obrót materiałem siewnym odmiany przyjętej do urzędowych badań.
4. Wniosek, o którym mowa w ust. 3, zawiera:
1) imię i nazwisko oraz adres i miejsce zamieszkania albo nazwę oraz adres i siedzibę zachowującego odmianę, z tym że w przypadku gdy zachowującym odmianę jest osoba fizyczna prowadząca działalność gospodarczą zamiast adresu i miejsca zamieszkania tej osoby - miejsce i adres wykonywania działalności, jeżeli są inne niż adres i miejsce zamieszkania tej osoby;
2) nazwę rodzaju lub gatunku rośliny w języku polskim i nazwę botaniczną oraz:
a) w przypadku roślin rolniczych:
– opis odmiany,
– powierzchnię plantacji nasiennej i przewidywany zbiór materiału siewnego z przeznaczeniem do testów lub doświadczeń polowych,
– ilość materiału siewnego proponowaną do wprowadzenia do obrotu z przeznaczeniem do testów lub doświadczeń polowych,
– państwo członkowskie, w którym będą przeprowadzane testy lub doświadczenia polowe,
– miejsce prowadzenia zachowania odmiany,
b) w przypadku roślin warzywnych:
– opis odmiany,
– miejsce prowadzenia zachowania odmiany,
– potwierdzenie przyjęcia odmiany do badań przez właściwy urząd państwa członkowskiego, w przypadku zgłoszenia odmiany w tym państwie.
5. Dyrektor Centralnego Ośrodka wydaje zgodę na wprowadzenie do obrotu materiału siewnego odmiany z przeznaczeniem do testów lub doświadczeń polowych:
1) roślin rolniczych, jeżeli jest to uzasadnione uzyskaniem informacji o wartości gospodarczej odmiany;
2) roślin warzywnych, jeżeli jest to uzasadnione uzyskaniem praktycznej wiedzy podczas uprawy odmiany.
6. W decyzji, o której mowa w ust. 3, określa się:
1) nazwę gatunku;
2) nazwę odmiany;
3) ilość materiału siewnego, jaka może być wprowadzona do obrotu - w przypadku roślin rolniczych;
4) okres, na jaki została wydana zgoda na wprowadzenie do obrotu materiału siewnego odmiany z przeznaczeniem do testów lub doświadczeń polowych - jednak nie dłuższy niż rok;
5) nazwę państwa, w którym będą przeprowadzane testy lub doświadczenia polowe - w przypadku roślin rolniczych;
6) powierzchnię plantacji nasiennej - w przypadku roślin rolniczych.
7. Kopię decyzji, o której mowa w ust. 3, dyrektor Centralnego Ośrodka przesyła do ministra właściwego do spraw rolnictwa oraz do Głównego Inspektora.
8. Zachowujący odmianę informuje dyrektora Centralnego Ośrodka o ilości wprowadzonego do obrotu materiału siewnego wymienionego w art. 104 materiał siewny, szkółkarski, rozmnożeniowy, materiał nasadzeniowy i sadzonki winorośli dopuszczone do obrotu ust. 1 pkt 16 w okresie, o którym mowa w ust. 6 pkt 4, w terminie 30 dni od dnia wprowadzenia tego materiału do obrotu.
9. Ilość materiału siewnego odmiany rośliny rolniczej, na którą została wydana zgoda na wprowadzenie do obrotu, nie może przekraczać wartości procentowych materiału siewnego danego gatunku stosowanego rocznie do zasiewów w państwie członkowskim, w którym będą przeprowadzane testy lub doświadczenia polowe dla:
1) pszenicy twardej - 0,05%;
2) bobiku, grochu siewnego, jęczmienia, owsa, pszenicy zwyczajnej - 0,3%;
3) pozostałych gatunków - 0,1%.
10. Jeżeli ilość materiału siewnego określona w ust. 9 nie wystarcza do obsiania 10 ha, dyrektor Centralnego Ośrodka, w drodze decyzji, wydaje zgodę na wprowadzenie do obrotu materiału siewnego w ilości niezbędnej do obsiania 10 ha.
11. Zainteresowany podmiot może złożyć wniosek o przedłużenie okresu, na jaki została wydana zgoda, o której mowa w ust. 3, jeżeli odmiana jest nadal poddawana badaniom:
1) w przypadku roślin rolniczych - za każdym razem, na okres nie dłuższy niż rok;
2) w przypadku roślin warzywnych - maksymalnie dwukrotnie, na okresy nie dłuższe niż rok.
12. Do wniosku, o którym mowa w ust. 11, dołącza się:
1) kopię pierwszej decyzji, o której mowa w ust. 3;
2) informacje dotyczące opisu, zachowania odmiany, wartości gospodarczej odmiany albo praktycznej wiedzy z jej uprawy uzupełniające informacje zawarte we wniosku, o którym mowa w ust. 3;
3) zaświadczenie wydane przez właściwy urząd innego niż Rzeczpospolita Polska państwa członkowskiego potwierdzające, że odmiana nadal jest poddawana badaniom - w przypadku roślin warzywnych.
13. Dyrektor Centralnego Ośrodka, w drodze decyzji:
1) przedłuża okres, na który została wydana zgoda, o której mowa w ust. 1, w przypadku określonym w ust. 11;
2) uchyla zgodę na wprowadzenie do obrotu materiału siewnego odmiany przeznaczonej do testów lub doświadczeń polowych, w przypadku gdy:
a) wniosek o wpis odmiany do krajowego rejestru został wycofany,
b) odmówiono wpisania odmiany do krajowego rejestru;
3) stwierdza wygaśnięcie zgody na wprowadzenie do obrotu materiału siewnego odmiany z przeznaczeniem do testów lub doświadczeń polowych, w przypadku gdy odmiana została wpisana do krajowego rejestru.
14. Dyrektor Centralnego Ośrodka informuje Komisję Europejską oraz właściwe urzędy państw członkowskich o przyjętych wnioskach o wyrażenie zgody na wprowadzenie do obrotu materiału siewnego odmian z przeznaczeniem do testów lub doświadczeń polowych oraz o wydanych w tym zakresie zgodach.
1. Materiał siewny odmian regionalnych może być wprowadzany do obrotu po uzyskaniu zgody ministra właściwego do spraw rolnictwa, wydanej w drodze decyzji, wyłącznie w regionie pochodzenia, z zastrzeżeniem art. 110 wprowadzanie do obrotu materiału siewnego odmian regionalnych w dodatkowym regionie obrotu.
2. Zgodę, o której mowa w ust. 1, wydaje się na wniosek zachowującego odmianę regionalną.
3. Wniosek, o którym mowa w ust. 2, zawiera:
1) imię i nazwisko oraz adres i miejsce zamieszkania albo nazwę oraz adres i siedzibę zachowującego odmianę regionalną, z tym że w przypadku gdy zachowującym odmianę regionalną jest osoba fizyczna prowadząca działalność gospodarczą zamiast adresu i miejsca zamieszkania tej osoby - miejsce i adres wykonywania działalności, jeżeli są inne niż adres i miejsce zamieszkania tej osoby;
2) nazwę rodzaju lub gatunku rośliny uprawnej w języku polskim oraz nazwę botaniczną;
3) nazwę odmiany regionalnej;
4) położenie i powierzchnię plantacji nasiennej oraz przewidywaną ilość materiału siewnego odmiany regionalnej, jaka może być wprowadzona do obrotu.
4. W decyzji, o której mowa w ust. 1, określa się gatunek i odmianę regionalną, ilość materiału siewnego tej odmiany, jaka może być wprowadzona do obrotu, oraz okres, w jakim wprowadza się do obrotu materiał siewny tej odmiany.
5. Ilość materiału siewnego odmiany regionalnej roślin rolniczych, na jaką została wydana zgoda, o której mowa w ust. 1, nie może przekraczać wartości procentowych materiału siewnego danego gatunku stosowanego rocznie do zasiewów na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dla:
1) rzepaku, jęczmienia, pszenicy, grochu, słonecznika, kukurydzy i ziemniaka - 0,3%;
2) pozostałych gatunków - 0,5%.
6. Jeżeli ilość materiału siewnego odmiany regionalnej roślin rolniczych określona w ust. 5 nie wystarcza do obsiania 100 ha, minister właściwy do spraw rolnictwa w decyzji, o której mowa w ust. 1, określa ilość materiału siewnego niezbędną do obsiania 100 ha.
7. Całkowita ilość materiału siewnego odmian regionalnych roślin rolniczych danego gatunku nie może przekroczyć 10% ilości materiału siewnego danego gatunku stosowanego rocznie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
8. Ilość materiału siewnego odmiany regionalnej roślin warzywnych, na jaką została wydana zgoda, o której mowa w ust. 1, nie może przekraczać rocznie ilości materiału siewnego potrzebnego do obsiania powierzchni:
1) 40 ha dla cebuli, jarmużu, kalafiora, kalarepy, kapusty brukselskiej, kapusty głowiastej białej, kapusty głowiastej czerwonej, kapusty pekińskiej, papryki, cykorii liściowej, cykorii sałatowej, cykorii korzeniowej, melona, dyni olbrzymiej, karczocha, marchwi, sałaty, pomidora, fasoli zwykłej karłowej, fasoli zwykłej tycznej, grochu siewnego cukrowego, grochu zwykłego łuskowego i bobu;
2) 20 ha dla szalotki, pora, czosnku pospolitego, buraka ćwikłowego, buraka liściowego, kawona, ogórka, dyni zwyczajnej, kopru włoskiego, oberżyny i szpinaku;
3) 10 ha dla cebuli siedmiolatki, szczypiorku, trybuły ogrodowej, selera korzeniowego, selera naciowego, szparaga, endywii, pietruszki, fasoli wielokwiatowej, rzodkiewki, rabarbaru, skorzonery, roszponki warzywnej, kukurydzy cukrowej i kukurydzy pękającej.
9. Minister właściwy do spraw rolnictwa określi, w drodze rozporządzenia, terminy składania wniosków o wyrażenie zgody na wprowadzenie do obrotu materiału siewnego odmian regionalnych roślin rolniczych i roślin warzywnych, biorąc pod uwagę cechy biologiczne poszczególnych grup roślin i gatunków.
1. Materiał siewny odmian regionalnych, po uzyskaniu zgody ministra właściwego do spraw rolnictwa wydawanej, w drodze decyzji, może być wprowadzany do obrotu w innym niż region pochodzenia regionie, zwanym dalej "dodatkowym regionem obrotu", z tym że gdy dla danej odmiany regionalnej nie został określony dodatkowy region wytwarzania, materiał tej odmiany może być wprowadzany do obrotu wyłącznie w regionie pochodzenia.
2. Ilość materiału siewnego odmian regionalnych wprowadzana do obrotu w regionie pochodzenia oraz w dodatkowym regionie obrotu nie może przekraczać łącznie ilości materiału określonej w decyzji, o której mowa w art. 109 wprowadzanie do obrotu materiału siewnego odmian regionalnych ust. 1.
3. Zgodę, o której mowa w ust. 1, wydaje się na wniosek zachowującego odmianę regionalną.
4. Zgodę, o której mowa w ust. 1, wydaje się, jeżeli dodatkowy region obrotu jest porównywalny z regionem pochodzenia pod względem siedlisk naturalnych i częściowo naturalnych dla danej odmiany regionalnej.
5. Wniosek, o którym mowa w ust. 3, zawiera:
1) imię i nazwisko oraz adres i miejsce zamieszkania albo nazwę oraz adres i siedzibę zachowującego odmianę, z tym że w przypadku gdy zachowującym odmianę jest osoba fizyczna prowadząca działalność gospodarczą zamiast adresu i miejsca zamieszkania tej osoby - miejsce i adres wykonywania działalności, jeżeli są inne niż adres i miejsce zamieszkania tej osoby;
2) nazwę rodzaju lub gatunku rośliny uprawnej w języku polskim i nazwę botaniczną;
3) nazwę odmiany regionalnej;
4) wskazanie regionu pochodzenia, którego położenie określa się zgodnie z granicami jednostek zasadniczego trójstopniowego podziału terytorialnego państwa;
5) wskazanie dodatkowego regionu, którego położenie określa się zgodnie z granicami jednostek zasadniczego trójstopniowego podziału terytorialnego państwa, wraz z uzasadnieniem konieczności określenia tego regionu.
6. W decyzji, o której mowa w ust. 1, określa się w szczególności gatunek i odmianę regionalną, dodatkowy region obrotu materiałem siewnym tej odmiany, którego położenie określa się zgodnie z granicami jednostek zasadniczego trójstopniowego podziału terytorialnego państwa, oraz okres, w jakim wprowadza się do obrotu materiał siewny tej odmiany w tym regionie.
1. Materiał siewny odmian amatorskich jest wprowadzany do obrotu w małych opakowaniach.
2. Ilość materiału siewnego odmian amatorskich w małych opakowaniach nie może przekraczać ilości:
1) 250 gramów dla kukurydzy cukrowej, kukurydzy pękającej, szpinaku, bobu, grochu siewnego cukrowego, grochu siewnego łuskowego, fasoli zwykłej karłowej, fasoli zwykłej tycznej i fasoli wielokwiatowej;
2) 25 gramów dla cebuli (grupa Cepa, grupa Aggregatum), cebuli siedmiolatki, pora, czosnku pospolitego, trybuły ogrodowej, buraka ćwikłowego, buraka liściowego, kapusty pekińskiej, ogórka, dyni olbrzymiej, dyni zwyczajnej, marchwi i sałaty;
3) 5 gramów dla szczypiorku, selera korzeniowego, selera naciowego, szparaga, papryki, endywii, kawona, melona, karczocha, pomidora, kopru włoskiego, rabarbaru, oberżyny, cykorii korzeniowej, cykorii liściowej, cykorii sałatowej, jarmużu, kalafiora, kalarepy, kapusty brukselskiej, kapusty głowiastej białej i kapusty głowiastej czerwonej.
Minister właściwy do spraw rolnictwa przekazuje Komisji Europejskiej informacje o regionach pochodzenia, dodatkowych regionach wytwarzania materiału siewnego danej odmiany regionalnej oraz dodatkowych regionach obrotu tym materiałem, a także, na wniosek Komisji Europejskiej lub właściwych organów państw członkowskich, informacje dotyczące ilości materiału siewnego odmiany regionalnej, a także materiału siewnego odmiany amatorskiej wprowadzonej do obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
1. Wojewódzki inspektor, w przypadku gdy z przepisów Unii Europejskiej wydanych w trybie art. 13a dyrektywy Rady 66/401/EWG, art. 13a dyrektywy Rady 66/402/EWG, art. 19 numer wpisu odmiany do krajowego rejestru dyrektywy Rady 2002/54/WE, art. 33 wytwarzanie materiału siewnego dyrektywy Rady 2002/55/WE, art. 19 numer wpisu odmiany do krajowego rejestru dyrektywy Rady 2002/56/WE lub art. 16 decyzja w sprawie wpisu lub odmowy wpisu odmiany do krajowego rejestru dyrektywy Rady 2002/57/WE wynika możliwość podjęcia tymczasowego eksperymentu, wykonuje czynności związane z tymczasowym eksperymentem i jest organem właściwym w sprawach wydawania pozwolenia na przeprowadzenie tego eksperymentu, kontroli w zakresie przeprowadzania eksperymentu i przyjmowania informacji o jego przebiegu.
2. Podmiot zainteresowany udziałem w tymczasowym eksperymencie jest obowiązany:
1) uzyskać pozwolenie na przeprowadzenie eksperymentu;
2) poddać się kontroli w zakresie przeprowadzania eksperymentu;
3) składać informację o przebiegu eksperymentu.
Minister właściwy do spraw rolnictwa może określić, w drodze rozporządzenia, tymczasowe eksperymenty, w ramach których może być wytwarzany materiał siewny, w tym:
1) warunki przeprowadzania tymczasowego eksperymentu lub
2) czas trwania tymczasowego eksperymentu, lub
3) zakres i terminy składania wojewódzkiemu inspektorowi informacji o przebiegu tymczasowego eksperymentu przez podmiot, który uzyskał pozwolenie na przeprowadzenie tymczasowego eksperymentu, lub
4) zakres kontroli przeprowadzania tymczasowego eksperymentu, lub
5) dodatkowe informacje umieszczane na etykietach, w które zaopatruje się materiał siewny wytworzony w ramach tymczasowego eksperymentu
- uwzględniając przepisy Unii Europejskiej, o których mowa w art. 113 pozwolenie na przeprowadzenie eksperymentu ust. 1, oraz zapewnienie kontroli nad prawidłowym przeprowadzeniem tymczasowych eksperymentów i materiałem siewnym wytworzonym w ramach tych eksperymentów.
