1. Za mieszankę nasienną roślin pastewnych przeznaczoną do wykorzystania dla ochrony środowiska naturalnego w zakresie różnorodności genetycznej uznaje się mieszankę sporządzoną z dopuszczonego do obrotu materiału siewnego roślin pastewnych, o określonym przez prowadzącego obrót procentowym składzie tej mieszanki, zwaną dalej "mieszanką dla ochrony środowiska".
2. W skład mieszanki dla ochrony środowiska mogą wchodzić:
1) różne gatunki roślin pastewnych, w tym odmiany regionalne roślin pastewnych;
2) gatunki roślin pastewnych, do których nie stosuje się przepisów ustawy.
1. Mieszankę dla ochrony środowiska lub jej składniki wytwarza się przy zachowaniu warunków agrotechnicznych niezbędnych do uzyskania mieszanki dla ochrony środowiska o odpowiedniej jakości, spełniającej wymagania w zakresie zdolności kiełkowania, czystości i poziomu zanieczyszczeń, określone w przepisach wydanych na podstawie art. 63 rozporządzenie w sprawie mieszanek dla ochrony środowiska pkt 2.
2. Po sporządzeniu mieszanki dla ochrony środowiska wydaje się świadectwo sporządzenia mieszanki nasiennej, potwierdzające spełnienie wymagań w zakresie wytwarzania i jakości, zwane dalej "świadectwem mieszanki dla ochrony środowiska".
3. Świadectwo mieszanki dla ochrony środowiska wydaje prowadzący obrót.
4. Mieszanki dla ochrony środowiska nie podlegają okresowej ocenie laboratoryjnej.
5. Mieszanki dla ochrony środowiska po dniu 30 czerwca trzeciego roku, licząc od dnia zabezpieczenia jej opakowania, nie przeznacza się na cele siewne.
Mieszankę dla ochrony środowiska:
1) zbiera się w miejscu zbioru w sposób niezagrażający obszarowi źródłowemu i wprowadza do obrotu jako oczyszczoną lub nieoczyszczoną (mieszanka dla ochrony środowiska zbierana bezpośrednio) albo
2) wytwarza się przez zmieszanie składników mieszanki charakterystycznych dla danego siedliska, zbieranych oddzielnie w miejscu zbioru albo rozmnażanych poza miejscem zbioru jako pojedyncze gatunki (uprawiana mieszanka dla ochrony środowiska).
1. Przez miejsce zbioru, o którym mowa w art. 60 zbieranie i wytwarzanie mieszanki dla ochrony środowiska, rozumie się miejsce, z którego zbiera się nasiona będące składnikami mieszanki dla ochrony środowiska, o których mowa w art. 58 mieszanka dla ochrony środowiska ust. 2, wyznaczone przez prowadzącego obrót w części obszaru źródłowego.
2. Przez obszar źródłowy rozumie się obszar wyznaczony zgodnie z art. 26 rozporządzenie w sprawie siedlisk przyrodniczych i gatunków wymagających ochrony w formie obszarów Natura 2000 ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody (Dz. U. z 2018 r. poz. 1614, 2244 i 2340), na którym występują w sposób naturalny składniki mieszanki dla ochrony środowiska.
1. Prowadzący obrót:
1) informuje właściwego ze względu na położenie obszaru źródłowego regionalnego dyrektora ochrony środowiska o wyznaczonym miejscu zbioru mieszanki dla ochrony środowiska zbieranej bezpośrednio lub składników uprawianej mieszanki dla ochrony środowiska, w terminie 14 dni przed zbiorem;
2) umożliwia przeprowadzenie kontroli w zakresie wytwarzania i jakości mieszanek dla ochrony środowiska, w tym pobieranie prób do badań;
3) udziela informacji lub wyjaśnień w zakresie prowadzonej produkcji - na żądanie wojewódzkiego inspektora.
2. Kontrole, o których mowa w ust. 1 pkt 2, są przeprowadzane przez wojewódzkiego inspektora przynajmniej raz w danym sezonie wegetacyjnym.
Minister właściwy do spraw rolnictwa w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw ochrony środowiska określi, w drodze rozporządzenia:
1) szczegółowe wymagania w zakresie wytwarzania mieszanek dla ochrony środowiska zbieranych bezpośrednio oraz składników uprawianych mieszanek dla ochrony środowiska,
2) szczegółowe wymagania w zakresie jakości mieszanek dla ochrony środowiska zbieranych bezpośrednio oraz składników uprawianych mieszanek dla ochrony środowiska,
3) wzór świadectwa mieszanki dla ochrony środowiska
- mając na uwadze właściwości biologiczne poszczególnych gatunków, zachowanie różnorodności genetycznej w obszarach źródłowych oraz zapewnienie jednolitego sposobu dokumentowania wyników oceny mieszanki dla ochrony środowiska.
1. Dostawca wytwarzający materiał szkółkarski, materiał rozmnożeniowy lub materiał nasadzeniowy roślin warzywnych i ozdobnych oraz sadzonki winorośli:
1) w trakcie produkcji identyfikuje i monitoruje zagrożenia dla danej uprawy wynikające w szczególności z czynników zewnętrznych (punkty krytyczne) określonych przez dostawcę;
2) prowadzi dokumentację dotyczącą:
a) (uchylona)
b) roślin, które:
– zostały zakupione i otrzymane od innych podmiotów,
– są w produkcji,
– zostały sprzedane i wysłane do innych podmiotów;
3) zapewnia identyfikację poszczególnych partii materiału podczas produkcji;
4) pobiera, w razie potrzeby, próby do oceny laboratoryjnej dokonywanej przez urzędowe laboratorium lub akredytowane laboratorium;
5) informuje wojewódzkiego inspektora o wystąpieniu organizmów kwarantannowych w rozumieniu przepisów o ochronie roślin;
6) umożliwia przeprowadzenie kontroli wytwarzania materiału, w tym pobieranie prób;
7) udziela informacji lub wyjaśnień w zakresie prowadzonej produkcji - na żądanie wojewódzkiego inspektora.
2. Dostawca wytwarzający materiał szkółkarski, materiał rozmnożeniowy lub materiał nasadzeniowy roślin warzywnych i ozdobnych oraz sadzonki winorośli przechowuje dokumentację, o której mowa w ust. 1 pkt 2, w zakresie:
1) materiału rozmnożeniowego i materiału nasadzeniowego roślin warzywnych i ozdobnych - przez 12 miesięcy od zakończenia cyklu produkcyjnego;
2) materiału szkółkarskiego oraz sadzonek winorośli - przez 3 lata od zakończenia cyklu produkcyjnego.
3. Przepisu ust. 1 pkt 2 lit. b nie stosuje się do dokumentów sprzedaży dla nieprofesjonalnych odbiorców.
3a. Dostawca wytwarzający materiał szkółkarski prowadzi dokumentację dotyczącą identyfikacji i monitorowania punktów krytycznych oraz przechowuje ją przez 3 lata od zakończenia cyklu produkcyjnego tego materiału.
4. Dostawca prowadzący wyłącznie obrót materiałem szkółkarskim, materiałem rozmnożeniowym i materiałem nasadzeniowym roślin warzywnych i ozdobnych oraz sadzonkami winorośli, prowadzi dokumentację dotyczącą zakupu lub sprzedaży tego materiału, z wyłączeniem dokumentów sprzedaży dla nieprofesjonalnych odbiorców, oraz przechowuje ją przez:
1) 3 lata odpowiednio od dnia zakupu albo sprzedaży tego materiału – w przypadku materiału szkółkarskiego i sadzonek winorośli;
2) 12 miesięcy odpowiednio od dnia zakupu albo sprzedaży tego materiału – w przypadku materiału rozmnożeniowego i materiału nasadzeniowego roślin warzywnych i ozdobnych.
5. Kontrole, o których mowa w ust. 1 pkt 6, są przeprowadzane przez wojewódzkiego inspektora właściwego ze względu na miejsce produkcji materiału szkółkarskiego oraz materiału rozmnożeniowego i materiału nasadzeniowego roślin warzywnych i ozdobnych oraz sadzonek winorośli.
6. Kontrole, o których mowa w ust. 1 pkt 6, w przypadku materiału szkółkarskiego CAC oraz materiału rozmnożeniowego i materiału nasadzeniowego roślin warzywnych i ozdobnych oraz sadzonek winorośli, są przeprowadzane przynajmniej raz w danym sezonie wegetacyjnym.
1. Materiał szkółkarski podlega ocenie polowej, ocenie cech zewnętrznych oraz - w zależności od gatunku i kategorii tego materiału - ocenie laboratoryjnej lub ocenie tożsamości i czystości odmianowej.
1a. Ocena laboratoryjna materiału szkółkarskiego obejmuje również badanie gleby i podłoża w zakresie obecności organizmów szkodliwych.
2. Materiał rozmnożeniowy i materiał nasadzeniowy roślin warzywnych i ozdobnych podlegają ocenie polowej oraz ocenie cech zewnętrznych, a w przypadku nasion roślin ozdobnych - ocenie laboratoryjnej.
3. Sadzonki winorośli podlegają ocenie polowej, ocenie tożsamości i czystości odmianowej oraz ocenie cech zewnętrznych.
4. Partie materiału szkółkarskiego lub materiału rozmnożeniowego i materiału nasadzeniowego roślin warzywnych i ozdobnych oraz sadzonek winorośli, wytworzonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oznacza się w sposób umożliwiający identyfikację tego materiału.
1. Za materiał szkółkarski kategorii elitarny lub kategorii kwalifikowany oraz materiał szkółkarski CAC uznaje się materiał spełniający wymagania w zakresie wytwarzania i jakości, określone w przepisach wydanych na podstawie art. 72 rozporządzenie w sprawie oceny materiału szkółkarskiego kategorii elitarny lub kategorii kwalifikowany pkt 2, gatunków roślin stosowanych do uszlachetniania odmian tego materiału (podkładki nienależące do odmiany) oraz odmian:
1) chronionych wyłącznym prawem do odmiany;
2) wpisanych do krajowego rejestru;
3) powszechnie znanych.
2. Za odmiany powszechnie znane uznaje się odmiany:
1) wpisane do odpowiedniego rejestru innego niż Rzeczpospolita Polska państwa członkowskiego albo państwa trzeciego albo
2) co do których złożono wniosek o wpis do krajowego rejestru, odpowiedniego rejestru innego niż Rzeczpospolita Polska państwa członkowskiego lub wniosek o przyznanie wyłącznego prawa do odmiany, albo
3) wprowadzone do obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub innego państwa członkowskiego przed dniem 30 września 2012 r., pod warunkiem że opis odmiany zawiera odpowiednio cechy charakterystyczne odmiany roślin sadowniczych określone w przepisach wydanych na podstawie art. 13 wymogi formalne wniosku o wpis odmiany do krajowego rejestru ust. 8 albo wymagania określone w odpowiednich przepisach innego niż Rzeczpospolita Polska państwa członkowskiego, albo
4) które posiadały urzędowy opis przed skreśleniem tej odmiany z krajowego rejestru lub odpowiedniego rejestru innego niż Rzeczpospolita Polska państwa członkowskiego.
3. (uchylony)
4. Dla gatunków i odmian roślin sadowniczych określonych w przepisach wydanych na podstawie art. 72 rozporządzenie w sprawie oceny materiału szkółkarskiego kategorii elitarny lub kategorii kwalifikowany pkt 4 materiał szkółkarski CAC wytwarza się z materiału siewnego kategorii kwalifikowany roślin sadowniczych.
Za materiał rozmnożeniowy i materiał nasadzeniowy roślin warzywnych uznaje się materiał spełniający wymagania w zakresie wytwarzania i jakości, określone w przepisach wydanych na podstawie art. 72a rozporządzenie w sprawie materiału rozmnożeniowego i nasadzeniowego pkt 1, uzyskany z materiału siewnego kategorii elitarny, kategorii kwalifikowany lub kategorii standard odmian wpisanych do krajowego rejestru lub do odpowiednich rejestrów innych niż Rzeczpospolita Polska państw członkowskich lub wspólnotowego katalogu, lub rejestru państwa stowarzyszonego.
Za materiał rozmnożeniowy i materiał nasadzeniowy roślin ozdobnych uznaje się materiał spełniający wymagania w zakresie wytwarzania i jakości, określone w przepisach wydanych na podstawie art. 72 rozporządzenie w sprawie oceny materiału szkółkarskiego kategorii elitarny lub kategorii kwalifikowany pkt 2, gatunków lub odmian:
1) tradycyjnie uprawianych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub
2) chronionych na podstawie ustawy z dnia 26 czerwca 2003 r. o ochronie prawnej odmian roślin, lub
3) wpisanych do odpowiednich rejestrów innych niż Rzeczpospolita Polska państw członkowskich albo państw trzecich, lub
4) znajdujących się na liście odmian prowadzonej przez dostawcę.
Za sadzonki winorośli uznaje się materiał siewny spełniający wymagania w zakresie wytwarzania i jakości określone w przepisach wydanych na podstawie art. 72 rozporządzenie w sprawie oceny materiału szkółkarskiego kategorii elitarny lub kategorii kwalifikowany pkt 2.
1. Oceny polowej materiału szkółkarskiego kategorii elitarny i kategorii kwalifikowany dokonuje wojewódzki inspektor właściwy ze względu na położenie plantacji na wniosek dostawcy.
2. Oceny laboratoryjnej materiału szkółkarskiego kategorii elitarny i kategorii kwalifikowany dokonuje Główny Inspektor lub jednostka organizacyjna upoważniona, w drodze decyzji, przez Głównego Inspektora.
2a. Próby materiału szkółkarskiego kategorii elitarny i kategorii kwalifikowany pobiera wojewódzki inspektor albo dostawca tego materiału.
2b. Próby gleby i podłoża, w których jest wytwarzany materiał szkółkarski kategorii elitarny i kategorii kwalifikowany, pobiera wojewódzki inspektor albo dostawca tego materiału.
3. Jednostka organizacyjna, o której mowa w ust. 2, może zostać upoważniona, jeżeli spełnia warunki określone w art. 76 akredytowane laboratorium oraz w przepisach wydanych na podstawie art. 83 rozporządzenie w sprawie oceny laboratoryjnej materiału siewnego ust. 1 pkt 1.
4. Do jednostki organizacyjnej, o której mowa w ust. 2, przepisy art. 81 nadzór nad pracą kwalifikatorów, próbobiorców i laboratoriów ust. 1-3, ust. 4 pkt 2 lit. a-c, ust. 5, ust. 7 pkt 3, ust. 8 i 9 oraz ust. 10 pkt 2 stosuje się odpowiednio.
5. Oceny cech zewnętrznych materiału szkółkarskiego kategorii elitarny i kategorii kwalifikowany dokonuje wojewódzki inspektor albo dostawca tego materiału.
5a. Oceny tożsamości i czystości odmianowej materiału szkółkarskiego kategorii elitarny i kategorii kwalifikowany dokonuje dyrektor Centralnego Ośrodka albo dostawca tego materiału.
5b. Dostawca materiału szkółkarskiego kategorii elitarny i kategorii kwalifikowany dokonuje czynności, o których mowa w ust. 2a, 2b, 5 i 5a, w przypadku gdy złożył oświadczenie, o którym mowa w art. 87 wpis do ewidencji dostawców prowadzących obrót materiałem szkółkarskim, rozmnożeniowym, nasadzeniowym i sadzonkami winorośli ust. 4 pkt 3a.
5c. Dostawca materiału szkółkarskiego kategorii elitarny i kategorii kwalifikowany uprawia ten materiał w glebie i podłożu, spełniających wymagania określone w przepisach wydanych na podstawie art. 72 rozporządzenie w sprawie oceny materiału szkółkarskiego kategorii elitarny lub kategorii kwalifikowany pkt 3a.
6. Oceny polowej, oceny laboratoryjnej, oceny tożsamości i czystości odmianowej, oceny cech zewnętrznych, pobierania prób materiału szkółkarskiego CAC oraz pobierania prób gleby i podłoża, w których jest wytwarzany materiał szkółkarski CAC, dokonują dostawcy tego materiału.
7. Oceny polowej oraz oceny cech zewnętrznych materiału rozmnożeniowego lub materiału nasadzeniowego roślin warzywnych i ozdobnych dokonują dostawcy tego materiału.
8. Oceny laboratoryjnej materiału rozmnożeniowego lub materiału nasadzeniowego roślin warzywnych lub ozdobnych dokonują dostawcy tego materiału.
9. Oceny polowej, oceny tożsamości i czystości odmianowej oraz oceny cech zewnętrznych sadzonek winorośli dokonują dostawcy tego materiału.
1. Wniosek o dokonanie oceny polowej materiału szkółkarskiego kategorii elitarny lub kategorii kwalifikowany prowadzonych przez siebie plantacji szkółkarskich składa dostawca do wojewódzkiego inspektora właściwego ze względu na położenie plantacji szkółkarskich.
2. Wniosek, o którym mowa w ust. 1, składa się w terminie umożliwiającym właściwe dokonanie oceny polowej, określonym w przepisach wydanych na podstawie art. 72 rozporządzenie w sprawie oceny materiału szkółkarskiego kategorii elitarny lub kategorii kwalifikowany pkt 1.
3. Wniosek o dokonanie oceny polowej materiału szkółkarskiego kategorii elitarny lub kategorii kwalifikowany zawiera:
1) imię i nazwisko oraz adres i miejsce zamieszkania albo nazwę oraz adres i siedzibę dostawcy, z tym że w przypadku gdy dostawcą jest osoba fizyczna prowadząca działalność gospodarczą zamiast adresu i miejsca zamieszkania tej osoby - miejsce i adres wykonywania działalności, jeżeli są inne niż adres i miejsce zamieszkania tej osoby;
2) określenie miejsca położenia plantacji, w tym nazwę miejscowości, gminy i powiatu oraz dwucyfrowy symbol województwa i dwucyfrowy symbol powiatu danego województwa;
3) informacje o:
a) rodzaju materiału, jego ilości i powierzchni plantacji,
b) nazwie gatunku, odmiany, podkładki i wstawki,
c) wieku, formie, kategorii i kolejnym rozmnożeniu materiału,
d) pochodzeniu materiału,
e) przewidywanej liczbie etykiet urzędowych.
4. Do wniosku o dokonanie oceny polowej materiału szkółkarskiego kategorii elitarny lub kategorii kwalifikowany dołącza się:
1) oświadczenie dostawcy będącego zachowującym odmianę, że materiał został wyprodukowany zgodnie z metodyką hodowli przyjętą dla danej odmiany albo
2) świadectwo oceny polowej albo szkółkarski dokument towarzyszący, albo etykietę urzędową wydaną dla tego materiału;
3) oryginał lub kopię dokumentu zakupu materiału;
4) informację o wynikach oceny laboratoryjnej – w przypadku gdy materiał podlega ocenie laboratoryjnej lub zostały pobrane próby gleby i podłoża.
5. Jeżeli składający wniosek o dokonanie oceny polowej lub oceny laboratoryjnej materiału szkółkarskiego kategorii elitarny lub kategorii kwalifikowany nie zgadza się z wynikiem oceny, może złożyć wniosek o ponowne dokonanie oceny do Głównego Inspektora. Przepisy art. 49 wniosek o ponowne dokonanie oceny materiału siewnego roślin rolniczych lub warzywnych ust. 3-6 stosuje się odpowiednio.
Minister właściwy do spraw rolnictwa określi, w drodze rozporządzenia:
1) szczegółowe terminy składania wniosków o dokonanie oceny polowej materiału szkółkarskiego kategorii elitarny lub kategorii kwalifikowany,
2) wymagania w zakresie wytwarzania i jakości materiału szkółkarskiego kategorii elitarny lub kategorii kwalifikowany oraz materiału szkółkarskiego CAC, z uwzględnieniem w szczególności:
a) terminów dokonywania i liczby ocen stanu plantacjimateriału szkółkarskiego kategorii elitarny lub kategorii kwalifikowany w odniesieniu do poszczególnych kategorii grup roślin lub gatunków,
b) (uchylona)
c) liczby rozmnożeń dla poszczególnych grup lub gatunków roślin materiału szkółkarskiego kategorii elitarny lub kategorii kwalifikowany, z uwzględnieniem opisu poszczególnych kategorii i stopni kwalifikacji,
d) izolacji przestrzennej od innych upraw, czystości gatunkowej i odmianowej, zdrowotności oraz zmianowania roślin, a także wieku roślin - dla materiału szkółkarskiego kategorii elitarny lub kategorii kwalifikowany,
e) sposobu oznaczania partii materiału szkółkarskiego kategorii elitarny lub kategorii kwalifikowany oraz materiału szkółkarskiego CAC,
3) metody oceny polowej, pobierania prób i oceny laboratoryjnej oraz oceny tożsamości odmianowej materiału szkółkarskiego kategorii elitarny lub kategorii kwalifikowany,
3a) wymagania dla gleby i podłoża, w których jest uprawiany materiał szkółkarski kategorii elitarny lub kategorii kwalifikowany, oraz warunki i metody pobierania prób gleby i podłoża,
3b) zakres dokumentacji dotyczącej identyfikacji i monitorowania punktów krytycznych oraz sposób jej prowadzenia,
4) wykaz gatunków i odmian roślin sadowniczych, dla których materiał szkółkarski CAC wytwarza się z materiału siewnego kategorii kwalifikowany roślin sadowniczych
- biorąc pod uwagę cechy biologiczne poszczególnych grup lub gatunków roślin, specyfikę ich wytwarzania, wysoką jakość materiału siewnego, a także zapewnienie właściwej identyfikacji wytworzonego materiału siewnego.
Minister właściwy do spraw rolnictwa określi, w drodze rozporządzenia:
1) wymagania w zakresie wytwarzania i jakości materiału rozmnożeniowego i materiału nasadzeniowego roślin warzywnych i roślin ozdobnych oraz sadzonek winorośli,
2) sposób oznaczania partii materiału rozmnożeniowego i materiału nasadzeniowego roślin warzywnych i roślin ozdobnych oraz sadzonek winorośli
– biorąc pod uwagę cechy biologiczne poszczególnych grup lub gatunków roślin, specyfikę ich wytwarzania, zapewnienie wysokiej jakości materiału siewnego, a także zapewnienie właściwej identyfikacji wytworzonego materiału.
1. Na podstawie wyników poszczególnych ocen materiału siewnego, z wyłączeniem oceny, o której mowa w art. 53 obowiązki zachowującego odmiany regionalne roślin ust. 1 i art. 54 ocena tożsamości i czystości odmianowej materiału siewnego ust. 1, oraz oceny, o której mowa w art. 70 ocena materiału szkółkarskiego kategorii elitarny i kategorii kwalifikowany ust. 5-9, podmiot dokonujący oceny wydaje:
1) świadectwo oceny polowej - w przypadku uznania, że plantacja spełnia wymagania w zakresie wytwarzania, jakości lub zdrowotności;
2) świadectwo oceny laboratoryjnej - w przypadku uznania, że oceniana partia materiału siewnego spełnia wymagania w zakresie jakości lub zdrowotności;
3) świadectwo oceny weryfikacyjnej - w przypadku uznania, że oceniana plantacja sadzeniaków ziemniaka spełnia wymagania w zakresie zdrowotności;
4) świadectwo oceny cech zewnętrznych - w przypadku uznania, że oceniana partia sadzeniaków ziemniaka spełnia wymagania w zakresie jakości;
5) informację o dyskwalifikacji - w przypadku dyskwalifikacji materiału siewnego w poszczególnych ocenach, gdy oceniany materiał nie spełnia wymagań w zakresie wytwarzania, jakości lub zdrowotności;
6) informację o wynikach badania - w przypadku dokonania okresowej oceny laboratoryjnej, o której mowa w art. 48 ocena laboratoryjna materiału siewnego roślin rolniczych lub warzywnych w obrocie lub przygotowywanego do obrotu.
2. Świadectwa i informacje, o których mowa w ust. 1, w przypadku oceny materiału siewnego roślin rolniczych i warzywnych wydaje się niezwłocznie po uzyskaniu wyników oceny materiału siewnego, w miejscu dokonania tej oceny.
3. Jeżeli oceniana partia materiału siewnego roślin rolniczych i warzywnych spełnia wymagania w zakresie jakości, na wniosek właściciela ocenianej partii, może być wydane świadectwo ISTA zamiast świadectwa oceny laboratoryjnej, z tym że w przypadku gdy świadectwo oceny laboratoryjnej zostało już wydane, świadectwo ISTA wydaje się po anulowaniu świadectwa oceny laboratoryjnej, dokonanym przez przekreślenie świadectwa i umieszczenie na nim wyrazu "anulowano" oraz opatrzeniu go podpisem kierownika laboratorium oceny nasion ISTA i datą.
4. Świadectwo ISTA wydaje laboratorium oceny nasion ISTA, posiadające akredytację ISTA, na podstawie przeprowadzanych przez to laboratorium badań próby materiału siewnego.
5. Świadectwo oceny laboratoryjnej wydaje się dla każdej ocenianej partii materiału siewnego, a świadectwo oceny weryfikacyjnej - dla ocenianej plantacji.
6. Świadectwo oceny polowej materiału siewnego, świadectwo oceny laboratoryjnej materiału siewnego oraz informacja o dyskwalifikacji i informacja o wynikach badania po okresowej ocenie laboratoryjnej zawierają w szczególności:
1) numer świadectwa lub informacji;
2) datę zakończenia badań albo oceny;
3) datę wystawienia świadectwa lub informacji;
4) oznaczenie podmiotu wystawiającego świadectwo lub informację;
5) oznaczenie podmiotu zgłaszającego materiał siewny do oceny;
6) nazwę gatunku;
7) nazwę odmiany;
8) numer partii wysianego albo ocenionego materiału siewnego albo numer świadectwa oceny polowej - w przypadku sadzeniaków ziemniaka;
9) dane o wielkości plantacji albo partii;
10) wynik oceny materiału siewnego.
7. Dane zawarte w świadectwach oceny laboratoryjnej i informacjach o dyskwalifikacji akredytowane laboratoria wprowadzają do systemu teleinformatycznego prowadzonego przez Państwową Inspekcję.
8. Minister właściwy do spraw rolnictwa określi, w drodze rozporządzenia, wzory świadectw i informacji, o których mowa w ust. 1, biorąc pod uwagę grupy i gatunki roślin, wykonywane dla nich oceny materiału siewnego oraz informacje, o których mowa w ust. 6.
Do wydawania świadectw i informacji, o których mowa w art. 73 świadectwa oceny materiału siewnego i informacje o wynikach badań ust. 1, i świadectw ISTA, o których mowa w art. 73 świadectwa oceny materiału siewnego i informacje o wynikach badań ust. 3, nie stosuje się przepisów Kodeksu postępowania administracyjnego.
1. Urzędowymi kwalifikatorami, akredytowanymi kwalifikatorami, urzędowymi próbobiorcami i akredytowanymi próbobiorcami mogą być osoby, które:
1) posiadają:
a) co najmniej wykształcenie średnie lub średnie branżowe,
b) wiedzę z zakresu rolnictwa lub ogrodnictwa obejmującą zagadnienia dotyczące biologii poszczególnych gatunków roślin, nasiennictwa oraz występowania chorób i szkodników na materiale siewnym;
2) dają gwarancję rzetelnego wykonywania powierzonych zadań;
3) odbyły szkolenie dla poszczególnych grup roślin lub rodzajów materiału siewnego i zdały egzamin kończący to szkolenie, co potwierdza zaświadczenie.
2. Upoważnień lub akredytacji, o których mowa w art. 43 ocena polowa materiału siewnego roślin rolniczych i warzywnych ust. 1 i 2 oraz art. 47 uprawnienie do pobierania prób materiału siewnego roślin rolniczych i warzywnych do oceny laboratoryjnej ust. 1, udziela się w przypadku:
1) kwalifikatorów - do oceny polowej poszczególnych grup roślin;
2) próbobiorców - do pobierania prób poszczególnych rodzajów materiału siewnego.
Akredytowanym laboratorium może być laboratorium:
1) które posiada odpowiednie warunki lokalowe oraz wyposażenie techniczne niezbędne do wykonywania oceny laboratoryjnej materiału siewnego określone w przepisach wydanych na podstawie art. 83 rozporządzenie w sprawie oceny laboratoryjnej materiału siewnego ust. 1 pkt 1 i 2;
2) w którym jest zatrudnionych nie mniej niż 2 pracowników, którzy przeprowadzają badania materiału siewnego dla poszczególnych grup roślin, z uwzględnieniem typów analiz, zwanych dalej "analitykami nasiennymi".
Analitykiem nasiennym może być osoba, która oprócz kwalifikacji określonych w art. 75 urzędowy i akredytowany kwalifikator, urzędowy i akredytowany próbobiorca ust. 1, posiada:
1) wiedzę z zakresu:
a) badanego materiału siewnego, w tym nasionoznawstwa,
b) przeprowadzania badań laboratoryjnych oraz prowadzenia dokumentacji laboratoryjnej;
2) praktyczne umiejętności przeprowadzania badań laboratoryjnych.
1. Akredytacji kwalifikatorom lub próbobiorcom udziela, na wniosek prowadzącego obrót, w drodze decyzji, wojewódzki inspektor właściwy ze względu na miejsce zamieszkania albo siedzibę prowadzącego obrót, albo miejsce wykonywania działalności gospodarczej, jeżeli jest inne niż miejsce zamieszkania prowadzącego obrót - w przypadku gdy prowadzącym obrót jest osoba fizyczna prowadząca działalność gospodarczą.
2. Akredytacji laboratorium udziela, w drodze decyzji, Główny Inspektor.
3. Upoważnień i akredytacji, o których mowa w art. 43 ocena polowa materiału siewnego roślin rolniczych i warzywnych ust. 1 i 2, art. 47 uprawnienie do pobierania prób materiału siewnego roślin rolniczych i warzywnych do oceny laboratoryjnej ust. 1 oraz art. 44 ocena laboratoryjna materiału siewnego roślin rolniczych i warzywnych ust. 3, udziela się na czas nieokreślony.
4. Wniosek o udzielenie akredytacji zawiera:
1) imię i nazwisko oraz adres i miejsce zamieszkania albo nazwę oraz adres i siedzibę prowadzącego obrót, z tym że w przypadku gdy prowadzącym obrót jest osoba fizyczna prowadząca działalność gospodarczą zamiast adresu i miejsca zamieszkania tej osoby - miejsce i adres wykonywania działalności, jeżeli są inne niż adres i miejsce zamieszkania tej osoby, a w przypadku samodzielnego laboratorium - nazwę oraz siedzibę i adres laboratorium;
2) imię i nazwisko osoby, której ma być udzielona akredytacja - w przypadku kwalifikatorów lub próbobiorców;
3) zakres akredytacji.
5. Do wniosku o udzielenie akredytacji dołącza się:
1) dokument potwierdzający posiadanie odpowiednich kwalifikacji zawodowych;
2) kopię zaświadczenia, o którym mowa w art. 75 urzędowy i akredytowany kwalifikator, urzędowy i akredytowany próbobiorca ust. 1 pkt 3;
3) zgodę prowadzącego obrót, którego materiał siewny będzie oceniany - w przypadku akredytacji laboratorium do oceny materiału siewnego będącego własnością innego prowadzącego obrót;
4) kopię dowodu uiszczenia opłaty za udzielenie akredytacji, o której mowa w art. 115 opłaty związane z oceną materiału siewnego ust. 1 pkt 4 i 5.
6. Wniosek o udzielenie akredytacji laboratorium zawiera ponadto imię i nazwisko pracownika, który będzie pełnił funkcję kierownika tego laboratorium oraz imiona i nazwiska analityków nasiennych.
7. (uchylony)
8. (uchylony)
9. (uchylony)
1. Urzędowi kwalifikatorzy i akredytowani kwalifikatorzy, którzy po raz pierwszy uzyskali upoważnienie lub akredytację do dokonywania oceny materiału siewnego, pierwsze 5 ocen materiału siewnego dokonują z udziałem urzędowego kwalifikatora lub akredytowanego kwalifikatora, który posiada upoważnienie lub akredytację co najmniej od 2 lat.
2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do urzędowych próbobiorców i akredytowanych próbobiorców w zakresie upoważnienia lub akredytacji do pobierania prób materiału siewnego.
3. Urzędowi kwalifikatorzy, urzędowi próbobiorcy, akredytowani kwalifikatorzy, akredytowani próbobiorcy i analitycy nasienni są obowiązani co najmniej raz na 5 lat uczestniczyć w szkoleniu doskonalącym.
4. Urzędowi kwalifikatorzy, urzędowi próbobiorcy, akredytowani kwalifikatorzy, akredytowani próbobiorcy i analitycy nasienni, którzy nie uczestniczyli w szkoleniu doskonalącym co najmniej raz na 5 lat, licząc od dnia zakończenia poprzedniego szkolenia, nie mogą dokonywać oceny lub pobierać prób materiału siewnego.
5. Urzędowi kwalifikatorzy, urzędowi próbobiorcy, akredytowani kwalifikatorzy, akredytowani próbobiorcy i analitycy nasienni uczestniczą w szkoleniu doskonalącym częściej niż raz na 5 lat, w przypadku:
1) zmiany przepisów z zakresu nasiennictwa lub
2) braku minimalnej liczby wykonanych ocen polowych, ocen laboratoryjnych, pobranych prób materiału siewnego przez te podmioty, określonej w przepisach wydanych na podstawie art. 83 rozporządzenie w sprawie oceny laboratoryjnej materiału siewnego ust. 1 pkt 4.
6. Urzędowi kwalifikatorzy, urzędowi próbobiorcy, akredytowani kwalifikatorzy, akredytowani próbobiorcy i analitycy nasienni, którzy nie uczestniczyli w szkoleniu doskonalącym, w przypadku, o którym mowa w ust. 5, nie mogą dokonywać oceny lub pobierać prób materiału siewnego w roku następującym po roku, w którym odbyło się szkolenie doskonalące.
1. Szkolenia, o których mowa w art. 75 urzędowy i akredytowany kwalifikator, urzędowy i akredytowany próbobiorca ust. 1 pkt 3 i art. 79 pierwsze oceny materiału siewnego dokonywane przez kwalifikatorów, próbobiorców i analityków ust. 3, mogą być prowadzone przez:
1) Głównego Inspektora lub
2) wojewódzkiego inspektora, lub
3) jednostki organizacyjne upoważnione przez wojewódzkiego inspektora właściwego ze względu na siedzibę tych jednostek, zwane dalej „ośrodkami szkoleniowymi”.
2. Wojewódzki inspektor, na wniosek jednostki organizacyjnej ubiegającej się o upoważnienie do prowadzenia szkolenia, w drodze decyzji, wydaje upoważnienie do prowadzenia tego szkolenia, jeżeli jednostka ta ma odpowiednie warunki kadrowe, organizacyjne i techniczne do prowadzenia szkolenia, o upoważnienie do prowadzenia którego ubiega się, określone w przepisach wydanych na podstawie art. 83 rozporządzenie w sprawie oceny laboratoryjnej materiału siewnego ust. 1 pkt 5, 6 i 8.
3. Jeżeli ośrodek szkoleniowy przestał spełniać warunki wymagane do prowadzenia szkolenia lub prowadzi szkolenie niezgodnie z przepisami wydanymi na podstawie art. 83 rozporządzenie w sprawie oceny laboratoryjnej materiału siewnego ust. 1 pkt 5-8, wojewódzki inspektor, mając na uwadze zakres i stopień stwierdzonych naruszeń, w drodze decyzji, może cofnąć upoważnienie do prowadzenia szkolenia.
1. Wojewódzki inspektor sprawuje nadzór nad pracą urzędowych kwalifikatorów i akredytowanych kwalifikatorów oraz urzędowych próbobiorców i akredytowanych próbobiorców.
1a. Główny Inspektor sprawuje nadzór nad pracą urzędowych laboratoriów i akredytowanych laboratoriów, w tym analityków nasiennych.
2. W ramach nadzoru wojewódzki inspektor kontroluje pracę podmiotów wymienionych w ust. 1, w zakresie przestrzegania przepisów, w szczególności dotyczących obowiązujących metodyk oceny materiału siewnego oraz wymagań w zakresie wytwarzania i oceny materiału siewnego.
2a. W ramach nadzoru Główny Inspektor kontroluje pracę podmiotów wymienionych w ust. 1a, w zakresie przestrzegania przepisów, w szczególności dotyczących obowiązujących metodyk oceny materiału siewnego oraz wymagań w zakresie wytwarzania i oceny materiału siewnego.
3. Przeprowadzając kontrolę pracy podmiotów wymienionych w ust. 1 i 1a, odpowiednio wojewódzki inspektor albo Główny Inspektor może w szczególności:
1) uczestniczyć w ocenie polowej, ocenie cech zewnętrznych, ocenie laboratoryjnej lub pobieraniu prób materiału siewnego, dokonywanych przez te podmioty lub sprawdzać prawidłowość wykonywania tych czynności;
2) sprawdzać dokumentację dotyczącą dokonanej oceny lub pobrania prób materiału siewnego;
3) żądać od kontrolowanego podmiotu udzielania, w wyznaczonym terminie, pisemnych lub ustnych wyjaśnień w sprawach objętych przedmiotem kontroli.
4. Jeżeli w trakcie przeprowadzania kontroli odpowiednio wojewódzki inspektor albo Główny Inspektor stwierdzi, że akredytowani kwalifikatorzy, akredytowani próbobiorcy oraz akredytowane laboratoria nie spełniają warunków niezbędnych do wykonywania odpowiednio oceny polowej materiału siewnego, oceny cech zewnętrznych materiału siewnego albo oceny laboratoryjnej materiału siewnego lub pobierania prób materiału siewnego, w szczególności:
1) w przypadku kwalifikatorów i próbobiorców:
a) dokonują oceny lub pobierania prób materiału siewnego niezgodnie z przepisami lub
b) nie wykonali określonej minimalnej liczby ocen lub pobrania prób materiału siewnego, lub
c) nie dysponują wymaganym sprzętem, lub
d) nie składają wojewódzkiemu inspektorowi dokumentów określonych w ust. 10 w wyznaczonym terminie,
2) w przypadku laboratoriów:
a) nie mają odpowiednich warunków lokalowych oraz wyposażenia technicznego niezbędnego do wykonywania oceny laboratoryjnej materiału siewnego lub
b) ocena jest wykonywana nierzetelnie lub niezgodnie z przepisami, lub
c) nie składają wojewódzkiemu inspektorowi albo Głównemu Inspektorowi dokumentów określonych w ust. 10 w wyznaczonym terminie,
d) nie zatrudniają co najmniej 2 analityków nasiennych,
e) nie wprowadzają do systemu teleinformatycznego prowadzonego przez Państwową Inspekcję danych zawartych w świadectwach oceny laboratoryjnej i informacjach o dyskwalifikacji
– w zależności od zakresu i stopnia stwierdzonych uchybień, w drodze decyzji, cofa akredytację albo nakazuje usunięcie stwierdzonych uchybień w określonym terminie lub nakazuje odbycie szkolenia doskonalącego.
5. W przypadku cofnięcia akredytacji podmiot może ponownie ubiegać się o uzyskanie akredytacji po upływie roku od dnia, w którym decyzja o cofnięciu akredytacji stała się ostateczna.
6. Do urzędowych kwalifikatorów i urzędowych próbobiorców przepisy ust. 4 pkt 1 i ust. 5 stosuje się odpowiednio.
7. Jeżeli w trakcie przeprowadzania kontroli odpowiednio wojewódzki inspektor albo Główny Inspektor stwierdzi:
1) że plantacja nasienna, a w przypadku oceny cech zewnętrznych – partia materiału siewnego – zostały ocenione nieprawidłowo przez akredytowanych kwalifikatorów – unieważnia wynik oceny polowej albo oceny cech zewnętrznych materiału siewnego, przekreślając świadectwo oceny polowej albo oceny cech zewnętrznych i umieszczając na nim wyraz „anulowano” oraz opatrując je podpisem osoby kontrolującej i datą;
2) nieprawidłowości w pracy akredytowanych próbobiorców - unieważnia pobranie prób i wyniki oceny laboratoryjnej materiału siewnego dokonanej na próbach pobranych przez danego próbobiorcę, przekreślając protokół pobrania próby i świadectwo oceny laboratoryjnej i umieszczając na nich wyraz "anulowano" oraz opatrując je podpisem osoby kontrolującej i datą;
3) nieprawidłowości w pracy akredytowanych laboratoriów:
a) unieważnia wyniki oceny laboratoryjnej materiału siewnego, przekreślając świadectwo oceny laboratoryjnej i umieszczając na nim wyraz "anulowano" oraz opatrując je podpisem osoby kontrolującej i datą,
b) zatrzymuje etykiety lub plomby wydane na podstawie nieprawidłowo wykonanej oceny materiału siewnego.
8. W przypadkach, o których mowa w ust. 7, odpowiednio wojewódzki inspektor albo Główny Inspektor przeprowadza kontrolną ocenę polową materiału siewnego albo kontrolną ocenę cech zewnętrznych materiału siewnego, albo kontrolną ocenę laboratoryjną materiału siewnego lub kontrolne pobranie prób materiału siewnego oraz wydaje nowe świadectwo lub informację, o której mowa w art. 73 świadectwa oceny materiału siewnego i informacje o wynikach badań ust. 1 pkt 5.
9. Jeżeli zainteresowany podmiot nie zgadza się z kontrolną oceną polową materiału siewnego albo kontrolną oceną cech zewnętrznych materiału siewnego, albo kontrolną oceną laboratoryjną materiału siewnego, o której mowa w ust. 8, może zwrócić się do Głównego Inspektora z wnioskiem o ponowne dokonanie oceny. Przepisy art. 49 wniosek o ponowne dokonanie oceny materiału siewnego roślin rolniczych lub warzywnych ust. 3–6 stosuje się odpowiednio.
10. Akredytowani próbobiorcy, akredytowani kwalifikatorzy oraz akredytowane laboratoria składają odpowiednio wojewódzkiemu inspektorowi albo Głównemu Inspektorowi:
1) kopie świadectw i informacji, o których mowa w art. 73 świadectwa oceny materiału siewnego i informacje o wynikach badań ust. 1, oraz dokumentacji, o której mowa w art. 43 ocena polowa materiału siewnego roślin rolniczych i warzywnych ust. 5, art. 44 ocena laboratoryjna materiału siewnego roślin rolniczych i warzywnych ust. 6 i art. 47 uprawnienie do pobierania prób materiału siewnego roślin rolniczych i warzywnych do oceny laboratoryjnej ust. 4, w terminie 7 dni odpowiednio od dnia dokonania oceny polowej materiału siewnego, oceny cech zewnętrznych materiału siewnego, oceny laboratoryjnej materiału siewnego, pobrania próby, wydania świadectwa albo informacji lub sporządzenia protokołu pobrania prób;
2) pisemne sprawozdania z dokonanej oceny laboratoryjnej materiału siewnego w formie uzgodnionej z Głównym Inspektorem – w przypadku laboratoriów.
1. Oceny polowej, oceny cech zewnętrznych i pobrania prób urzędowi kwalifikatorzy i urzędowi próbobiorcy dokonują w ramach czynności służbowych.
2. Akredytowani kwalifikatorzy i akredytowani próbobiorcy wykonują czynności w zakresie akredytacji w ramach stosunku pracy.
1. Minister właściwy do spraw rolnictwa określi, w drodze rozporządzenia:
1) warunki lokalowe oraz wyposażenie techniczne niezbędne do wykonywania oceny laboratoryjnej materiału siewnego oraz uzyskania akredytacji w tym zakresie,
2) sprzęt wymagany do pobierania prób materiału siewnego,
3) zakres oraz sposób wykonywania nadzoru nad urzędowymi kwalifikatorami, akredytowanymi kwalifikatorami, urzędowymi próbobiorcami, akredytowanymi próbobiorcami, akredytowanymi laboratoriami i urzędowymi laboratoriami oraz kontroli ich pracy,
4) minimalną liczbę wykonanych ocen oraz minimalną liczbę pobranych prób w określonym czasie,
5) programy szkoleń, o których mowa w art. 75 urzędowy i akredytowany kwalifikator, urzędowy i akredytowany próbobiorca ust. 1 pkt 3 i art. 79 pierwsze oceny materiału siewnego dokonywane przez kwalifikatorów, próbobiorców i analityków ust. 3,
6) szczegółowe warunki kadrowe, organizacyjne i techniczne, jakie powinny spełniać ośrodki szkoleniowe,
7) wzór zaświadczenia, o którym mowa w art. 75 urzędowy i akredytowany kwalifikator, urzędowy i akredytowany próbobiorca ust. 1 pkt 3,
8) warunki i sposób przeprowadzania egzaminu kończącego szkolenie, o którym mowa w art. 75 urzędowy i akredytowany kwalifikator, urzędowy i akredytowany próbobiorca ust. 1 pkt 3, oraz sposób przechowywania dokumentacji w tym zakresie
– mając na uwadze odpowiednio zapewnienie właściwego dokonania oceny polowej materiału siewnego, oceny cech zewnętrznych, pobierania prób materiału siewnego i wykonywania oceny laboratoryjnej materiału siewnego, a także zapewnienie przez ośrodki szkoleniowe właściwego poziomu prowadzenia szkoleń, w tym środków dydaktycznych, pomieszczeń, miejsc do prowadzenia zajęć praktycznych i materiałów szkoleniowych, oraz prawidłowego przeprowadzenia egzaminu kończącego szkolenie.
2. Minister właściwy do spraw rolnictwa ogłasza, w drodze obwieszczenia, w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej „Monitor Polski”, wykaz ośrodków szkoleniowych upoważnionych do prowadzenia szkoleń w zakresie oceny polowej materiału siewnego, oceny cech zewnętrznych, pobierania prób materiału siewnego oraz oceny laboratoryjnej materiału siewnego, podając nazwę i adres oraz siedzibę ośrodka szkoleniowego oraz zakres udzielonego upoważnienia.
