1. Wytwarzanie materiału siewnego rozpoczyna się od materiału wytworzonego przez zachowującego odmianę lub dostawcę danego gatunku lub odmiany i stanowi jedno lub kilka jego rozmnożeń; dla odmiany mieszańcowej wytwarzanie tego materiału obejmuje wytwarzanie składników mieszańca oraz ich krzyżowanie.
2. Przy wytwarzaniu materiału siewnego zapewnia się odpowiednie dla gatunku i odmiany warunki agrotechniczne, w szczególności:
1) utrzymanie tożsamości i czystości odmianowej;
2) ochronę przed porażeniem chorobami i szkodnikami roślin, przenoszonymi przez materiał siewny;
3) otrzymanie materiału siewnego o odpowiedniej dla poszczególnych gatunków i odmian jakości przez uzyskanie:
a) odpowiedniej zdolności kiełkowania, czystości i wielkości zanieczyszczeń, tożsamości gatunkowej i odmianowej oraz zdrowotności,
b) cech zewnętrznych odpowiednich dla określonych gatunków i grup roślin;
4) przygotowanie partii materiału siewnego w wielkości wystarczającej do oceny tego materiału.
1. Ocena materiału siewnego polega na sprawdzeniu, czy materiał siewny spełnia wymagania w zakresie jego wytwarzania lub czy materiał siewny odpowiada określonym wymaganiom w zakresie jakości.
2. Ocena materiału siewnego, o której mowa w ust. 1, w zależności od gatunku roślin i kategorii wytwarzanego materiału siewnego, obejmuje:
1) ocenę polową polegającą na sprawdzeniu, w wyniku dokonania oceny plantacji nasiennej, czy plantacja nasienna spełnia wymagania w zakresie wytwarzania materiału siewnego;
2) ocenę laboratoryjną polegającą na sprawdzeniu jakości lub zdrowotności materiału siewnego;
3) ocenę tożsamości i czystości odmianowej polegającą na sprawdzeniu, na każdym etapie wegetacji roślin, czy cechy odmian pozostały niezmienione w procesie rozmnażania, w celu potwierdzenia tożsamości i czystości odmianowej poszczególnych partii materiału siewnego;
4) ocenę cech zewnętrznych polegającą na sprawdzeniu, czy cechy zewnętrzne materiału siewnego spełniają wymagania w zakresie jakości.
1. Materiał siewny roślin rolniczych, z wyłączeniem sadzeniaków ziemniaka, oraz materiał siewny roślin warzywnych podlegają ocenie polowej, ocenie laboratoryjnej oraz ocenie tożsamości i czystości odmianowej.
2. Sadzeniaki ziemniaka podlegają ocenie polowej, ocenie laboratoryjnej polegającej na sprawdzeniu zdrowotności ocenianej plantacji, zwanej dalej "oceną weryfikacyjną", oraz ocenie cech zewnętrznych.
3. Materiał siewny kategorii handlowy podlega ocenie laboratoryjnej.
1. Oceny polowej materiału siewnego roślin rolniczych i warzywnych dokonuje się na plantacjach nasiennych.
2. Wniosek o dokonanie oceny polowej materiału siewnego składają:
1) zachowujący odmianę lub upoważniona przez niego osoba, która będzie prowadzić obrót materiałem siewnym - w przypadku odmian chronionych wyłącznym prawem do odmiany;
2) prowadzący obrót - w przypadku odmian niechronionych wyłącznym prawem do odmiany.
3. Wniosek o dokonanie oceny polowej materiału siewnego na plantacji nasiennej obsianej lub obsadzonej materiałem matecznym lub materiałem siewnym kategorii elitarny o obniżonej zdolności kiełkowania może złożyć wyłącznie zachowujący odmianę, w odniesieniu do własnych odmian.
4. Wniosek o dokonanie oceny polowej materiału siewnego składa się do wojewódzkiego inspektora ochrony roślin i nasiennictwa, zwanego dalej "wojewódzkim inspektorem", właściwego ze względu na położenie plantacji nasiennej.
5. Wniosek o dokonanie oceny polowej materiału siewnego wieloletnich roślin rolniczych składa się w każdym roku oceny polowej.
6. Wniosek o dokonanie oceny polowej materiału siewnego składa się w terminie umożliwiającym właściwe dokonanie tej oceny, określonym w przepisach wydanych na podstawie art. 40 rozporządzenie w sprawie materiału siewnego i wniosków o jego ocenę pkt 1.
7. Wniosek o dokonanie oceny polowej materiału siewnego zawiera:
1) imię i nazwisko oraz adres i miejsce zamieszkania albo nazwę oraz adres i siedzibę prowadzącego obrót, z tym że w przypadku gdy prowadzącym obrót jest osoba fizyczna prowadząca działalność gospodarczą, zamiast adresu i miejsca zamieszkania tej osoby - miejsce i adres wykonywania działalności, jeżeli są inne niż adres i miejsce zamieszkania tej osoby, oraz numer identyfikacji podatkowej (NIP) prowadzącego obrót, jeżeli został nadany;
2) imię i nazwisko oraz adres i miejsce zamieszkania albo nazwę oraz adres i siedzibę producenta, z tym że w przypadku gdy producentem jest osoba fizyczna prowadząca działalność gospodarczą, zamiast adresu i miejsca zamieszkania tej osoby - miejsce i adres wykonywania działalności, jeżeli są inne niż adres i miejsce zamieszkania tej osoby;
3) określenie miejsca położenia plantacji nasiennej, w tym nazwę miejscowości, gminy i powiatu oraz dwucyfrowy symbol województwa i dwucyfrowy symbol powiatu danego województwa;
4) nazwę odmiany i gatunku rośliny uprawnej;
5) formułę mieszańca - w przypadku odmian mieszańcowych;
6) określenie stopnia kwalifikacji wysianego materiału siewnego oraz numer i datę świadectwa oceny laboratoryjnej lub informacji o wynikach badania materiału siewnego, z wyłączeniem materiału matecznego;
7) numer partii materiału siewnego użytego do siewu, z wyłączeniem materiału matecznego;
8) oznaczenie powierzchni plantacji nasiennej;
9) określenie roku założenia plantacji nasiennej;
10) określenie roku zbioru materiału siewnego - w przypadku roślin o dwuletnim cyklu produkcyjnym oraz roślin wieloletnich;
11) informację o przedplonie;
12) określenie przewidywanej:
a) wielkości zbioru,
b) liczby etykiet urzędowych;
13) informację o tym, czy plantacja nasienna jest kwalifikowana zgodnie z:
a) systemami OECD,
b) systemem określonym przez Europejską Komisję Gospodarczą Organizacji Narodów Zjednoczonych (EKG ONZ) - w przypadku sadzeniaków ziemniaka.
8. Do wniosku o dokonanie oceny polowej materiału siewnego dołącza się:
1) oświadczenie zachowującego odmianę, że materiał siewny został wyprodukowany zgodnie z metodyką hodowli przyjętą dla danej odmiany, oraz własne oznaczenie odmiany identyfikujące materiał siewny użyty do siewu - w przypadku zgłaszania do oceny polowej materiału siewnego na plantacji obsianej albo obsadzonej materiałem matecznym;
2) opis składników odmiany mieszańcowej – w przypadku zgłaszania do oceny polowej odmiany mieszańcowej; w opisie nie uwzględnia się składników, którymi są odmiany wpisane do krajowego rejestru lub wspólnotowych katalogów;
3) oryginał albo kopię protokołu pobrania próby materiału siewnego do oceny tożsamości i czystości odmianowej;
4) oryginał albo kopię dokumentu zakupu zawierającego w szczególności numer partii i stopień kwalifikacji – w przypadku zgłaszania do oceny polowej materiału siewnego na plantacji nasiennej obsianej albo obsadzonej materiałem siewnym kategorii elitarny albo kategorii kwalifikowany, z wyłączeniem plantacji nasiennej obsianej albo obsadzonej przez zachowującego odmianę materiałem siewnym własnej odmiany w gospodarstwie będącym w jego posiadaniu;
5) dla partii materiału siewnego wytworzonego poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dokument potwierdzający spełnienie wymagań jakościowych, a w przypadku sadzeniaków ziemniaka – również wymagań zdrowotności, wystawiony przez właściwy dla danego państwa urząd kwalifikacyjny;
6) oryginał albo kopię decyzji dyrektora Centralnego Ośrodka w sprawie wyrażenia zgody na wprowadzenie do obrotu materiału siewnego przeznaczonego do testów lub doświadczeń polowych albo zgody w tym zakresie właściwego urzędu państwa członkowskiego, o których mowa w art. 108 wprowadzanie do obrotu materiału siewnego z przeznaczeniem do testów lub doświadczeń polowych ust. 1 i 2 - w przypadku zgłaszania do oceny materiału siewnego na plantacji nasiennej obsianej lub obsadzonej materiałem siewnym odmian roślin rolniczych lub warzywnych, zgłoszonych do krajowego rejestru lub rejestrów innych państw członkowskich, przeznaczonym do testów i doświadczeń polowych.
9. W przypadku wniosku o dokonanie oceny polowej materiału siewnego wieloletnich roślin rolniczych dokumenty, o których mowa w ust. 8, dołącza się tylko w pierwszym roku oceny.
10. W przypadku plantacji nasiennych, na których odbywa się wytwarzanie materiału siewnego odmian roślin rolniczych pochodzących z państw trzecich, objętych systemami OECD, do wniosku o dokonanie oceny polowej materiału siewnego roślin rolniczych dołącza się:
1) świadectwo Międzynarodowego Związku Oceny Nasion (ISTA) oraz certyfikat stwierdzający stopień kwalifikacji lub kategorię materiału siewnego, spełniające wymagania odpowiedniego systemu OECD;
2) etykietę każdej partii materiału siewnego użytego do obsiewu plantacji;
3) oświadczenie zachowującego odmianę, że materiał siewny został wyprodukowany zgodnie z metodyką hodowli przyjętą dla danej odmiany oraz własne oznaczenie odmiany identyfikujące materiał siewny użyty do siewu – w przypadku zgłaszania do oceny polowej materiału siewnego na plantacji obsianej albo obsadzonej materiałem matecznym;
4) pisemną zgodę właściwego urzędu kwalifikacyjnego państwa trzeciego, w którym odmiana jest wpisana do rejestru i której materiał siewny podlega wytwarzaniu.
11. Wnioskodawca, składając wniosek o dokonanie oceny polowej materiału siewnego roślin rolniczych lub warzywnych:
1) wpisanej do rejestru innego niż Rzeczpospolita Polska państwa członkowskiego lub państwa stowarzyszonego, lub państwa trzeciego, dołącza do wniosku urzędowy opis odmiany sporządzony przez jednostkę zajmującą się rejestracją odmian w tym państwie;
2) zgłoszonej i przyjętej do badań rejestrowych w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim lub państwie stowarzyszonym, dołącza do wniosku tymczasowy opis odmiany sporządzony przez jednostkę zajmującą się rejestracją odmian w tym państwie lub opis odmiany sporządzony przez zachowującego odmianę wraz z tłumaczeniem na język polski.
12. Danych, o których mowa w ust. 8 pkt 2, nie udostępnia się bez pisemnej zgody zachowującego odmianę.
13. (uchylony)
1. Wnioskodawca, który złożył wniosek o dokonanie oceny polowej materiału siewnego roślin rolniczych lub warzywnych, przechowuje etykiety dotyczące partii materiału siewnego użytego do siewu lub sadzenia do czasu zakończenia oceny tego materiału i okazuje je na żądanie organu dokonującego oceny albo przekazuje je producentowi materiału siewnego.
2. W przypadku gdy wnioskodawca przekaże producentowi materiału siewnego etykiety, o których mowa w ust. 1, producent materiału siewnego jest obowiązany do przechowywania etykiet do czasu zakończenia oceny tego materiału i okazywania etykiet na żądanie organu dokonującego oceny.
Przy wytwarzaniu materiału siewnego kategorii kwalifikowany powierzchnia plantacji nasiennych roślin rolniczych nie może być mniejsza niż:
1) 2 ha - w przypadku materiału siewnego roślin zbożowych;
2) 1 ha - w przypadku sadzeniaków ziemniaka;
3) 0,5 ha - w przypadku pozostałych gatunków roślin rolniczych.
1. Plantacje nasienne wieloletnich roślin rolniczych prowadzi się przez czas określony w przepisach wydanych na podstawie art. 40 rozporządzenie w sprawie materiału siewnego i wniosków o jego ocenę pkt 3 lit. c.
2. Plantacje nasienne znakuje się w sposób zapewniający identyfikację plantacji.
Partie materiału siewnego roślin rolniczych lub warzywnych wytworzonego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oznacza się w sposób umożliwiający identyfikację tego materiału.
Minister właściwy do spraw rolnictwa określi, w drodze rozporządzenia:
1) szczegółowe terminy składania wniosków o dokonanie oceny polowej materiału siewnego poszczególnych grup lub gatunków roślin rolniczych i warzywnych,
2) liczbę rozmnożeń materiału siewnego dla poszczególnych grup lub gatunków roślin rolniczych i warzywnych, z uwzględnieniem opisu poszczególnych kategorii i stopni kwalifikacji materiału siewnego,
3) szczegółowe wymagania w zakresie wytwarzania materiału siewnego roślin rolniczych i warzywnych, z uwzględnieniem w szczególności:
a) terminów dokonywania i liczby ocen stanu plantacji nasiennej w odniesieniu do poszczególnych grup roślin i gatunków,
b) izolacji przestrzennej od innych upraw, czystości gatunkowej i odmianowej, zdrowotności, określenia przedplonu oraz zmianowania roślin na plantacjach nasiennych,
c) czasu prowadzenia plantacji wieloletnich roślin rolniczych,
d) sposobu oznaczania plantacji nasiennych,
4) szczegółowe wymagania w zakresie jakości materiału siewnego roślin rolniczych i warzywnych, z zastrzeżeniem pkt 8,
5) dopuszczalną wielkość partii materiału siewnego roślin rolniczych i warzywnych w obrocie,
6) sposób oznaczania partii materiału siewnego roślin rolniczych i warzywnych wytworzonego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
7) wzór upoważnienia udzielanego przez zachowującego odmianę osobie, która będzie prowadzić obrót materiałem siewnym, składającej wniosek o dokonanie oceny polowej materiału siewnego - w przypadku odmian chronionych wyłącznym prawem,
8) wykaz gatunków roślin rolniczych, których materiał siewny może być uznany za materiał siewny kategorii handlowy, oraz wymagania w zakresie jakości dla tego materiału
- biorąc pod uwagę cechy biologiczne poszczególnych grup roślin lub gatunków, specyfikę ich wytwarzania oraz właściwą identyfikację wytworzonego materiału siewnego roślin rolniczych i warzywnych, a także potrzebę zapewnienia jednolitego sposobu udzielania przez zachowującego odmianę upoważnienia osobie, która będzie prowadzić obrót materiałem siewnym.
1. Minister właściwy do spraw rolnictwa, w drodze rozporządzenia, może utworzyć rejon wytwarzania sadzeniaków ziemniaka kategorii elitarny, zwany dalej "rejonem zamkniętym", mając na względzie utrzymanie wysokiego poziomu zdrowotności tego materiału w rejonie zamkniętym.
2. Rejon zamknięty tworzy się na wniosek zarządu województwa, po uprzednim uzyskaniu zgody Komisji Europejskiej.
3. Rejon zamknięty obejmuje obszar województwa lub jego część.
4. Minister właściwy do spraw rolnictwa, tworząc rejon zamknięty, określa w rozporządzeniu, o którym mowa w ust. 1, odmiany i kategorie sadzeniaków ziemniaka, które mogą być uprawiane w tym rejonie.
5. W rejonie zamkniętym obowiązuje zakaz uprawy odmian i kategorii sadzeniaków ziemniaka innych niż określone przez ministra właściwego do spraw rolnictwa w rozporządzeniu, o którym mowa w ust. 1.
6. Zadanie zarządu województwa, o którym mowa w ust. 2, jest zadaniem z zakresu administracji rządowej.
1. Oceny materiału siewnego roślin rolniczych i warzywnych dokonuje, jeżeli przepisy ustawy nie stanowią inaczej, wojewódzki inspektor właściwy ze względu na:
1) położenie plantacji - w przypadku oceny polowej;
2) (uchylony)
3) miejsce dokonywania przerobu - w przypadku oceny cech zewnętrznych.
2. Jeżeli wojewódzki inspektor, o którym mowa w ust. 1, nie może dokonać oceny materiału siewnego, Główny Inspektor Ochrony Roślin i Nasiennictwa, zwany dalej "Głównym Inspektorem", wskazuje innego wojewódzkiego inspektora, który dokona oceny tego materiału.
Oceny laboratoryjnej materiału siewnego roślin rolniczych i warzywnych dokonuje Główny Inspektor.
1. Oceny polowej materiału siewnego roślin rolniczych i warzywnych dokonują upoważnieni przez wojewódzkiego inspektora pracownicy wojewódzkiego inspektoratu ochrony roślin i nasiennictwa, zwani dalej "urzędowymi kwalifikatorami".
2. Oceny polowej materiału siewnego roślin rolniczych i warzywnych kategorii kwalifikowany, z wyłączeniem sadzeniaków ziemniaka, mogą dokonywać również osoby fizyczne, które uzyskały akredytację wojewódzkiego inspektora, zwane dalej "akredytowanymi kwalifikatorami".
3. Oceny polowej materiału siewnego na plantacji nasiennej roślin rolniczych i warzywnych obsianej materiałem siewnym z partii, do której zostały zgłoszone zastrzeżenia wynikające z oceny tożsamości i czystości odmianowej, dokonuje urzędowy kwalifikator.
4. Oceny polowej materiału siewnego roślin warzywnych, w celu uznania go za materiał siewny kategorii standard własnych odmian, dokonuje zachowujący odmianę.
5. Urzędowi kwalifikatorzy i akredytowani kwalifikatorzy sporządzają dokumentację dotyczącą dokonanej oceny polowej materiału siewnego roślin rolniczych i warzywnych w zakresie i w sposób określony w przepisach wydanych na podstawie art. 51 rozporządzenie w sprawie okresowej oceny laboratoryjnej pkt 5.
1. Oceny laboratoryjnej materiału siewnego roślin rolniczych i warzywnych dokonują laboratoria Głównego Inspektora, zwane dalej „urzędowymi laboratoriami”.
2. Oceny laboratoryjnej materiału siewnego roślin warzywnych, w celu uznania go za materiał siewny kategorii standard własnych odmian, dokonuje zachowujący odmianę.
3. Oceny laboratoryjnej materiału siewnego roślin rolniczych i warzywnych, z uwzględnieniem art. 45 ocena weryfikacyjna sadzeniaków ziemniaka ust. 1, mogą dokonywać również laboratoria, które uzyskały akredytację Głównego Inspektora, zwane dalej „akredytowanymi laboratoriami”:
1) prowadzone przez prowadzącego obrót w odniesieniu do własnego materiału siewnego;
2) których działalność nie jest w żaden sposób powiązana z hodowlą, wytwarzaniem i obrotem materiałem siewnym gatunków (samodzielne laboratoria).
4. Akredytowane laboratoria, o których mowa w ust. 3 pkt 1, mogą dokonywać oceny laboratoryjnej materiału siewnego, o którym mowa w ust. 3, będącego własnością innego prowadzącego obrót wskazanego w decyzji o udzieleniu akredytacji, o której mowa w art. 78 udzielanie akredytacji ust. 1, po uzyskaniu akredytacji w tym zakresie.
5. Laboratoria, o których mowa w ust. 3 pkt 2, mogą dokonywać oceny materiału siewnego roślin rolniczych lub warzywnych dla prowadzących obrót tym materiałem na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
6. Urzędowe laboratoria i akredytowane laboratoria sporządzają dokumentację dotyczącą dokonanej oceny laboratoryjnej materiału siewnego roślin rolniczych lub warzywnych w zakresie i w sposób określony w przepisach wydanych na podstawie art. 51 rozporządzenie w sprawie okresowej oceny laboratoryjnej pkt 5.
1. Oceny cech zewnętrznych materiału siewnego roślin rolniczych i warzywnych dokonują urzędowi kwalifikatorzy.
2. Oceny cech zewnętrznych materiału siewnego roślin rolniczych i warzywnych kategorii kwalifikowany mogą dokonywać również akredytowani kwalifikatorzy.
3. Oceny cech zewnętrznych materiału siewnego odmian regionalnych dokonuje zachowujący odmianę.
1. Oceny weryfikacyjnej sadzeniaków ziemniaka dokonują wyłącznie urzędowe laboratoria.
2. Oceny weryfikacyjnej sadzeniaków ziemniaka odmian regionalnych mogą dokonywać również akredytowane laboratoria.
1. Pobierania prób i oceny laboratoryjnej materiału siewnego dokonuje się zgodnie z metodyką określoną przez Międzynarodowy Związek Oceny Nasion (ISTA).
2. Próby materiału siewnego do oceny laboratoryjnej pobiera się w obecności prowadzącego obrót lub osoby przez niego upoważnionej.
3. Próby, o których mowa w ust. 2, mogą być pobierane w sposób automatyczny za pomocą urządzenia do automatycznego pobierania prób, jeżeli:
1) urządzenie to zapewnia pobranie reprezentatywnej próby ogólnej nasion do oceny laboratoryjnej materiału siewnego, a w szczególności:
a) mechanizm pobierający próby pierwotne jest zainstalowany w strumieniu nasion linii technologicznej, który pobiera:
– niewielkie ilości nasion z całego przekroju strumienia nasion,
– próbę ogólną z całej partii w sposób ciągły lub cykliczny,
b) połączenie mechanizmu pobierającego próby pierwotne i pojemnika na próbę ogólną oraz ten pojemnik są zabezpieczone przed dostępem osób trzecich;
2) urządzenie to posiada płynną i precyzyjną regulację wielkości pobieranej próby;
3) wyniki oceny laboratoryjnej prób pobranych przez to urządzenie oraz prób pobranych ręcznie z dziesięciu tych samych partii są zgodne dla nie mniej niż 70% co najmniej dwóch badanych parametrów łącznie.
4. Pobieranie prób materiału siewnego do oceny laboratoryjnej za pomocą urządzenia do automatycznego pobierania prób wymaga uzyskania zgody wojewódzkiego inspektora wydanej w drodze decyzji.
5. Decyzja, o której mowa w ust. 4, jest wydawana, na wniosek prowadzącego obrót, przez wojewódzkiego inspektora właściwego ze względu na miejsce zamieszkania albo siedzibę prowadzącego obrót, albo miejsce wykonywania działalności gospodarczej, jeżeli jest inne niż miejsce zamieszkania prowadzącego obrót - w przypadku gdy prowadzącym obrót jest osoba fizyczna prowadząca działalność gospodarczą.
6. Wniosek, o którym mowa w ust. 5, zawiera:
1) imię i nazwisko oraz adres i miejsce zamieszkania albo nazwę oraz adres i siedzibę prowadzącego obrót, z tym że w przypadku gdy prowadzącym obrót jest osoba fizyczna prowadząca działalność gospodarczą, zamiast adresu i miejsca zamieszkania tej osoby - miejsce i adres wykonywania działalności, jeżeli są inne niż adres i miejsce zamieszkania tej osoby;
2) typ i warunki techniczne oraz oznaczenie identyfikacyjne urządzenia do automatycznego pobierania prób;
3) imię i nazwisko osoby fizycznej, o której mowa w art. 47 uprawnienie do pobierania prób materiału siewnego roślin rolniczych i warzywnych do oceny laboratoryjnej ust. 1 pkt 2, odpowiedzialnej za prawidłowe pobieranie prób w sposób automatyczny.
7. Decyzję, o której mowa w ust. 4, wojewódzki inspektor wydaje po przeprowadzeniu kontroli zgodności zainstalowania i sposobu działania urządzenia do automatycznego pobierania prób z wymaganiami niezbędnymi do zapewnienia, że próba nasion pobrana do oceny laboratoryjnej materiału siewnego jest reprezentatywna.
8. W decyzji, o której mowa w ust. 4, określa się:
1) imię i nazwisko oraz adres i miejsce zamieszkania albo nazwę oraz adres i siedzibę prowadzącego obrót, z tym że w przypadku gdy prowadzącym obrót jest osoba fizyczna prowadząca działalność gospodarczą, zamiast adresu i miejsca zamieszkania tej osoby - miejsce i adres wykonywania działalności, jeżeli są inne niż adres i miejsce zamieszkania tej osoby;
2) imię i nazwisko osoby fizycznej, o której mowa w art. 47 uprawnienie do pobierania prób materiału siewnego roślin rolniczych i warzywnych do oceny laboratoryjnej ust. 1 pkt 2, odpowiedzialnej za prawidłowe pobieranie prób w sposób automatyczny;
3) typ oraz oznaczenie identyfikacyjne urządzenia do automatycznego pobierania prób;
4) okres, na jaki została wydana zgoda na pobieranie prób materiału siewnego do oceny laboratoryjnej za pomocą urządzenia do automatycznego pobierania prób.
9. Pobieranie prób w sposób automatyczny odbywa się pod nadzorem wojewódzkiego inspektora właściwego ze względu na miejsce pobrania próby.
10. Wojewódzki inspektor w ramach nadzoru, o którym mowa w ust. 9, może w szczególności:
1) uczestniczyć w pobieraniu prób;
2) sprawdzać:
a) czy sposób działania urządzenia do automatycznego pobierania prób jest zgodny z wymaganiami niezbędnymi do zapewnienia, że próba nasion pobrana do oceny laboratoryjnej materiału siewnego roślin rolniczych lub warzywnych jest reprezentatywna,
b) stan techniczny urządzenia do automatycznego pobierania prób,
c) dokumentację dotyczącą automatycznego pobierania prób.
11. W przypadku gdy wojewódzki inspektor w ramach nadzoru, o którym mowa w ust. 9, stwierdzi nieprawidłowości w pobieraniu prób w sposób automatyczny, uniemożliwiające właściwą ocenę laboratoryjną materiału siewnego, może, w drodze decyzji, zakazać stosowania urządzenia do pobierania prób do czasu usunięcia stwierdzonych nieprawidłowości.
1. Próby materiału siewnego roślin rolniczych i warzywnych do oceny laboratoryjnej, na wniosek prowadzącego obrót będącego właścicielem partii materiału siewnego, pobierają:
1) upoważnieni przez wojewódzkiego inspektora pracownicy wojewódzkiego inspektoratu ochrony roślin i nasiennictwa, zwani dalej "urzędowymi próbobiorcami";
2) osoby fizyczne, które uzyskały akredytację wojewódzkiego inspektora w zakresie pobierania prób materiału siewnego kategorii elitarny lub kategorii kwalifikowany, z wyłączeniem sadzeniaków ziemniaka, zwane dalej "akredytowanymi próbobiorcami".
2. Próby materiału siewnego z partii, dla których wystawia się świadectwo ISTA, pobierają urzędowi próbobiorcy upoważnieni do pobierania tych prób przez kierownika laboratorium oceny nasion posiadającego akredytację ISTA.
3. Próby sadzeniaków ziemniaka do oceny weryfikacyjnej, z wyłączeniem odmian regionalnych, pobierają urzędowi próbobiorcy.
4. Z pobrania prób materiału siewnego sporządza się protokół, który zawiera w szczególności:
1) numer właściciela partii materiału siewnego w ewidencji, o której mowa w art. 84 wpis do ewidencji przedsiębiorców prowadzących obrót materiałem siewnym ust. 4 albo art. 86 wpis do ewidencji rolników prowadzących obrót materiałem siewnym ust. 4;
2) nazwę gatunku rośliny uprawnej;
3) nazwę odmiany;
4) oznaczenie stopnia kwalifikacji;
5) numer partii materiału siewnego, a w przypadku próby sadzeniaków ziemniaka do oceny weryfikacyjnej - numer świadectwa oceny polowej;
6) datę pobrania próby;
7) informację o wielkości partii materiału siewnego, a w przypadku próby sadzeniaków ziemniaka do oceny weryfikacyjnej - informację o wielkości plantacji nasiennej;
8) podpis właściciela partii materiału siewnego lub osoby upoważnionej, a w przypadku próby sadzeniaków ziemniaka do oceny weryfikacyjnej - właściciela plantacji nasiennej lub osoby upoważnionej;
9) podpis urzędowego próbobiorcy albo akredytowanego próbobiorcy.
5. Próby materiału siewnego pobrane do oceny laboratoryjnej przechowuje się przez okres wskazany w przepisach wydanych na podstawie art. 51 rozporządzenie w sprawie okresowej oceny laboratoryjnej pkt 3.
1. Materiał siewny roślin rolniczych lub warzywnych znajdujący się w obrocie lub przygotowywany do obrotu, z wyłączeniem mieszanek materiału siewnego, podlega okresowej ocenie laboratoryjnej co najmniej w zakresie zdolności kiełkowania.
2. Okresowej oceny laboratoryjnej dokonuje się, z uwzględnieniem rodzaju opakowań materiału siewnego, w terminie zapewniającym odpowiednią jakość materiału siewnego określonym w przepisach wydanych na podstawie art. 51 rozporządzenie w sprawie okresowej oceny laboratoryjnej pkt 1.
1. Jeżeli składający wniosek o dokonanie oceny polowej lub oceny cech zewnętrznych materiału siewnego roślin rolniczych lub warzywnych nie zgadza się z wynikiem oceny dokonanej przez wojewódzkiego inspektora, może złożyć wniosek o ponowne dokonanie oceny do Głównego Inspektora za pośrednictwem tego wojewódzkiego inspektora.
2. Jeżeli składający wniosek o dokonanie oceny polowej lub oceny cech zewnętrznych materiału siewnego roślin rolniczych lub warzywnych nie zgadza się z wynikiem oceny dokonanej przez akredytowane podmioty, może złożyć wniosek o ponowne dokonanie oceny do wojewódzkiego inspektora właściwego ze względu na miejsce dokonywania oceny.
2a. Jeżeli składający wniosek o dokonanie oceny laboratoryjnej lub oceny weryfikacyjnej materiału siewnego roślin rolniczych lub warzywnych nie zgadza się z wynikiem tej oceny, może złożyć wniosek o ponowne dokonanie oceny do Głównego Inspektora.
3. W przypadku złożenia wniosku o ponowne dokonanie oceny polowej, na plantacji nasiennej od dnia dokonania oceny polowej nie dokonuje się żadnych zmian mogących wpłynąć na stan tej plantacji.
4. Ponowne dokonanie oceny polowej lub oceny cech zewnętrznych może być przeprowadzone z udziałem urzędowego kwalifikatora albo akredytowanego kwalifikatora, który dokonał oceny, o której mowa w ust. 1 lub 2.
5. Wniosek, o którym mowa w ust. 1–2a, składa się w terminie 7 dni, a w przypadku:
1) oceny polowej lub oceny cech zewnętrznych - w terminie 3 dni,
2) oceny polowej mieszańca kukurydzy - w terminie dnia
- bezpośrednio w siedzibie wojewódzkiego inspektora właściwego ze względu na położenie plantacji.
6. Termin, o którym mowa w ust. 5, biegnie od dnia otrzymania świadectwa albo informacji, o których mowa w art. 73 świadectwa oceny materiału siewnego i informacje o wynikach badań ust. 1, przez wnioskodawcę lub osobę przez niego wskazaną, która była obecna przy ocenie materiału siewnego.
1. Podmiot dokonujący oceny polowej lub oceny laboratoryjnej materiału siewnego może uznać materiał siewny w niższym stopniu kwalifikacji niż to wynika z kolejności rozmnożeń dla danego stopnia kwalifikacji materiału użytego do jego wytworzenia (degradacja materiału siewnego).
2. Degradacji materiału siewnego po dokonaniu oceny laboratoryjnej może dokonać wyłącznie zachowujący odmianę w odniesieniu do materiału siewnego własnych odmian.
3. Degradacji materiału siewnego dokonuje się w stosunku do całej partii tego materiału lub jej części.
4. Po dokonaniu degradacji:
1) całej partii materiału siewnego – wydaje się świadectwo oceny laboratoryjnej, z tym że w przypadku gdy świadectwo oceny laboratoryjnej zostało już wydane, nowe świadectwo oceny laboratoryjnej wydaje się po uprzednim anulowaniu świadectwa oceny laboratoryjnej, dokonanym przez przekreślenie świadectwa i umieszczenie na nim wyrazu „anulowano” oraz opatrzeniu go podpisem kierownika laboratorium oceny nasion właściwego ze względu na miejsce dokonania degradacji lub kierownika akredytowanego laboratorium;
2) części partii materiału siewnego – zdegradowanej części partii nadaje się nowy numer partii oraz wydaje się świadectwo oceny laboratoryjnej, z tym że w przypadku gdy świadectwo oceny laboratoryjnej zostało już wydane, umieszcza się na nim informację o ilości zdegradowanego materiału siewnego oraz wyrazy „częściowa degradacja” i na podstawie tego świadectwa wydaje się nowe świadectwo oceny laboratoryjnej; na nowym świadectwie umieszcza się wyrazy „częściowa degradacja” oraz opatruje je podpisem kierownika laboratorium oceny nasion właściwego ze względu na miejsce dokonania degradacji lub kierownika akredytowanego laboratorium.
5. Degradacji partii materiału siewnego lub części partii materiału siewnego dokonuje się bez wykonania oceny laboratoryjnej materiału siewnego.
Minister właściwy do spraw rolnictwa określi, w drodze rozporządzenia:
1) szczegółowe terminy, po upływie których materiał siewny roślin rolniczych i warzywnych znajdujący się w obrocie lub przygotowywany do obrotu podlega okresowej ocenie laboratoryjnej,
2) wzór protokołu pobrania próby materiału siewnego roślin rolniczych i warzywnych,
3) okres przechowywania prób materiału siewnego roślin rolniczych i warzywnych pobranych do oceny, z wyłączeniem oceny tożsamości i czystości odmianowej,
4) metody dokonywania oceny polowej, oceny weryfikacyjnej i oceny cech zewnętrznych materiału siewnego roślin rolniczych lub warzywnych,
5) zakres i sposób sporządzania dokumentacji dotyczącej dokonanej oceny polowej materiału siewnego roślin rolniczych i warzywnych przez urzędowych kwalifikatorów i akredytowanych kwalifikatorów oraz dokumentacji dotyczącej dokonanej oceny laboratoryjnej materiału siewnego roślin rolniczych i warzywnych przez urzędowe laboratoria i akredytowane laboratoria,
6) metody pobierania prób, w szczególności sadzeniaków ziemniaka do oceny weryfikacyjnej i mieszanek materiału siewnego roślin rolniczych i warzywnych - w przypadku braku metod uznanych przez międzynarodowe organizacje nasienne,
7) szczegółowe wymagania niezbędne do zapewnienia, że próba nasion pobrana do oceny laboratoryjnej materiału siewnego roślin rolniczych i warzywnych za pomocą urządzenia do automatycznego pobierania prób jest reprezentatywna
- mając na uwadze właściwości poszczególnych gatunków roślin w zakresie zdolności kiełkowania, rodzaje opakowań materiału siewnego, konieczność dokonywania oceny materiału siewnego według jednolitych zasad oraz właściwą identyfikację partii materiału siewnego roślin rolniczych i warzywnych, a także zapewnienie jednolitego sposobu dokumentowania oceny i pobierania prób materiału siewnego roślin rolniczych lub warzywnych.
1. Materiał siewny odmian regionalnych może być wytwarzany w regionie pochodzenia.
2. Jeżeli niemożliwe jest wytwarzanie materiału siewnego odmian regionalnych w regionie pochodzenia ze względu na zmianę warunków środowiskowych w tym regionie, materiał ten może być wytwarzany w regionie innym niż region pochodzenia, zwanym dalej "dodatkowym regionem wytwarzania".
3. W przypadku, o którym mowa w ust. 2, minister właściwy do spraw rolnictwa, na wniosek zachowującego odmianę, w drodze decyzji, określa dodatkowy region wytwarzania materiału siewnego odmian regionalnych.
4. Decyzja, o której mowa w ust. 3, jest wydawana, jeżeli w dodatkowym regionie wytwarzania zostaną spełnione wymagania w zakresie wytwarzania materiału siewnego roślin rolniczych lub warzywnych, odpowiednie dla danego gatunku odmiany regionalnej, po zasięgnięciu opinii w tym zakresie właściwej jednostki odpowiedzialnej za genetyczne zasoby roślin.
5. Wniosek, o którym mowa w ust. 3, zawiera:
1) imię i nazwisko oraz adres i miejsce zamieszkania albo nazwę oraz adres i siedzibę zachowującego odmianę regionalną, z tym że w przypadku gdy zachowującym odmianę regionalną jest osoba fizyczna prowadząca działalność gospodarczą, zamiast adresu i miejsca zamieszkania tej osoby - miejsce i adres wykonywania działalności, jeżeli są inne niż adres i miejsce zamieszkania tej osoby;
2) nazwę rodzaju lub gatunku rośliny uprawnej w języku polskim i nazwę botaniczną;
3) nazwę odmiany;
4) wskazanie regionu pochodzenia, którego położenie określa się zgodnie z granicami jednostek zasadniczego trójstopniowego podziału terytorialnego państwa;
5) wskazanie dodatkowego regionu wytwarzania, którego położenie określa się zgodnie z granicami jednostek zasadniczego trójstopniowego podziału terytorialnego państwa, wraz z uzasadnieniem konieczności określenia tego regionu.
6. W decyzji, o której mowa w ust. 3, określa się gatunek i odmianę regionalną, dodatkowy region wytwarzania materiału siewnego tej odmiany, którego położenie określa się zgodnie z granicami jednostek zasadniczego trójstopniowego podziału terytorialnego państwa, oraz okres, w jakim materiał siewny może być wytwarzany w tym regionie.
1. Zachowujący odmianę dokonuje oceny polowej i oceny laboratoryjnej materiału siewnego;
1) odmian regionalnych roślin rolniczych własnych odmian - w celu uznania go za materiał siewny spełniający wymagania określone dla kategorii kwalifikowany;
2) odmian regionalnych roślin warzywnych własnych odmian - w celu uznania go za materiał siewny kategorii kwalifikowany lub kategorii standard;
3) odmian amatorskich własnych odmian - w celu uznania go za materiał siewny kategorii standard.
2. Zachowujący odmianę pobiera próby do:
1) oceny laboratoryjnej materiału siewnego odmian regionalnych i odmian amatorskich;
2) oceny weryfikacyjnej sadzeniaków ziemniaka odmian regionalnych.
3. Zachowujący odmianę składa wojewódzkiemu inspektorowi właściwemu ze względu na miejsce zamieszkania albo siedzibę zachowującego odmianę, albo miejsce wykonywania działalności gospodarczej, jeżeli jest inne niż miejsce zamieszkania zachowującego odmianę - w przypadku gdy zachowującym odmianę jest osoba fizyczna prowadząca działalność gospodarczą, wykaz prowadzonych plantacji nasiennych odmian regionalnych, który zawiera informacje określone w art. 36 ocena polowa materiału siewnego roślin rolniczych i warzywnych ust. 7 pkt 2-4, 7 i 9.
4. Wykaz, o którym mowa w ust. 3, składa się w terminie określonym dla składania wniosków o dokonanie oceny polowej materiału siewnego.
1. Ocenie tożsamości i czystości odmianowej podlega:
1) materiał siewny roślin rolniczych i warzywnych kategorii elitarny oraz kategorii kwalifikowany przeznaczony do dalszej reprodukcji;
2) materiał siewny roślin rolniczych zgłoszony do oceny polowej dokonanej zgodnie z systemami OECD;
3) nie mniej niż 10%:
a) partii materiału siewnego roślin rolniczych i warzywnych kategorii kwalifikowany,
b) partii materiału siewnego roślin warzywnych kategorii standard znajdującego się w obrocie,
c) partii materiału siewnego odmian regionalnych roślin rolniczych, materiału siewnego kategorii kwalifikowany lub kategorii standard odmian regionalnych roślin warzywnych, materiału siewnego kategorii standard odmian amatorskich znajdujących się w obrocie.
2. Próby do oceny tożsamości i czystości odmianowej materiału siewnego pobiera się:
1) na wniosek prowadzącego obrót będącego właścicielem partii podlegającej ocenie tożsamości i czystości odmianowej - w przypadku partii materiału siewnego, o którym mowa w ust. 1 pkt 1 i 2;
2) losowo, na podstawie protokołu pobrania próby - w przypadku partii materiału siewnego, o których mowa w ust. 1 pkt 3.
3. Próby, o których mowa w ust. 2, pobierają wyłącznie urzędowi próbobiorcy.
4. Próby materiału siewnego roślin rolniczych i warzywnych pobrane do oceny tożsamości i czystości odmianowej wojewódzki inspektor przesyła do jednostki wskazanej przez Centralny Ośrodek i na adres wskazany przez ten ośrodek.
5. W przypadku gdy partia materiału siewnego, o którym mowa w ust. 1 pkt 1 i 2:
1) nie została zgłoszona w celu pobrania urzędowej próby do oceny tożsamości i czystości odmianowej lub
2) nie została poddana ocenie tożsamości i czystości odmianowej z powodu nieuiszczenia opłaty, o której mowa w art. 115 opłaty związane z oceną materiału siewnego ust. 1 pkt 1
- materiał siewny wytworzony z tej partii ocenia się w najniższym stopniu kwalifikacji przewidzianym dla danego gatunku.
6. Ocenę tożsamości i czystości odmianowej materiału siewnego prowadzi się na poletkach kontrolnych. Ocena ta ma na celu w szczególności sprawdzenie, czy badana partia materiału siewnego jest zgodna z:
1) urzędowym opisem i próbą wzorcową reprodukowanej odmiany;
2) wymaganiami w zakresie czystości odmianowej określonymi w przepisach wydanych na podstawie art. 56 rozporządzenie w sprawach oceny tożsamości i czystości odmianowej materiału siewnego pkt 1.
7. Ocena tożsamości i czystości odmianowej materiału siewnego składa się z:
1) oceny wstępnej - obejmującej partie materiału siewnego stanowiące materiał wyjściowy do kolejnych rozmnożeń, prowadzonej równolegle z oceną polową;
2) oceny następczej - obejmującej wytworzone i wprowadzone do obrotu partie materiału siewnego, prowadzonej w sezonie wegetacyjnym następującym po roku zbioru.
8. Jeżeli w trakcie oceny wstępnej, o której mowa w ust. 7 pkt 1, stwierdzi się brak tożsamości odmianowej badanej partii materiału siewnego, to jest to podstawa do dyskwalifikacji plantacji nasiennej obsianej tą partią.
9. Jeżeli w wyniku oceny następczej, o której mowa w ust. 7 pkt 2, stwierdzi się brak tożsamości odmianowej materiału siewnego kategorii standard roślin warzywnych, wojewódzki inspektor może, w drodze decyzji, zakazać zachowującemu odmianę uznawania wytwarzanego przez niego materiału siewnego tej kategorii.
10. Jeżeli w wyniku oceny następczej, o której mowa w ust. 7 pkt 2, stwierdzi się brak tożsamości odmianowej odmiany regionalnej lub odmiany amatorskiej, wojewódzki inspektor może, w drodze decyzji, zakazać dokonywania oceny materiału siewnego przez zachowującego odmianę.
11. Zakazy, o których mowa w ust. 9 i 10, wojewódzki inspektor wydaje, biorąc pod uwagę wcześniejsze naruszenia w tym zakresie popełnione przez zachowującego odmianę.
12. Zakazy, o których mowa w ust. 9 i 10, są wydawane na okres 2 kolejnych sezonów wegetacyjnych następujących po sezonie, w którym został stwierdzony brak tożsamości odmianowej. Materiał siewny w tym okresie podlega urzędowej ocenie.
1. Oceny tożsamości i czystości odmianowej materiału siewnego dokonuje dyrektor Centralnego Ośrodka.
2. Główny Inspektor przekazuje dyrektorowi Centralnego Ośrodka:
1) informacje o planowanej liczbie prób materiału siewnego przeznaczonych do oceny tożsamości i czystości odmianowej - w sezonie poprzedzającym ocenę;
2) wykaz pobranych prób materiału siewnego wysłanych do oceny tożsamości i czystości odmianowej - na dany sezon wegetacyjny.
3. Informację o wynikach oceny tożsamości i czystości odmianowej partii materiału siewnego dyrektor Centralnego Ośrodka niezwłocznie po uzyskaniu tych wyników przekazuje:
1) prowadzącemu obrót będącemu właścicielem partii podlegającej ocenie;
2) Głównemu Inspektorowi;
3) zachowującemu odmianę, która podlega ocenie.
3a. Informację o wynikach oceny tożsamości i czystości odmianowej partii materiału siewnego dyrektor Centralnego Ośrodka przekazuje:
1) za pomocą poczty elektronicznej lub telefaksu albo
2) w innej formie lub w inny sposób, niż określone w pkt 1, po uzgodnieniu z podmiotami wymienionymi w ust. 3.
4. Informację, o której mowa w ust. 3, dotyczącą partii materiału siewnego, w której zostały stwierdzone wady w ocenie tożsamości i czystości odmianowej. Główny Inspektor umieszcza na stronie internetowej administrowanej przez Państwową Inspekcję.
5. Informacja, o której mowa w ust. 3, zawiera w szczególności:
1) numer prowadzącego obrót będącego właścicielem partii podlegającej ocenie, odpowiednio w ewidencji, o której mowa w art. 84 wpis do ewidencji przedsiębiorców prowadzących obrót materiałem siewnym ust. 4 albo art. 86 wpis do ewidencji rolników prowadzących obrót materiałem siewnym ust. 4;
2) określenie gatunku i odmiany rośliny uprawnej;
3) oznaczenie stopnia kwalifikacji;
4) numer partii;
5) (uchylony)
6) (uchylony)
7) wyniki oceny czystości odmianowej;
8) potwierdzenie tożsamości odmianowej lub jej braku.
6. Dyrektor Centralnego Ośrodka przechowuje próby materiału siewnego pobrane do oceny tożsamości przez okres wskazany w przepisach wydanych na podstawie art. 56 rozporządzenie w sprawach oceny tożsamości i czystości odmianowej materiału siewnego pkt 4.
7. Jeżeli prowadzący obrót będący właścicielem partii materiału siewnego podlegającej ocenie nie zgadza się ze stwierdzeniem braku tożsamości odmianowej badanej próby zawartym w informacji, o której mowa w ust. 3, może, w terminie 2 dni od dnia otrzymania tej informacji, złożyć do dyrektora Centralnego Ośrodka wniosek o ustalenie, czy nie wystąpiły ewentualne nieprawidłowości mające wpływ na wynik oceny tożsamości i czystości odmianowej.
8. Wniosek, o którym mowa w ust. 7, składa się jeden raz.
9. Po otrzymaniu wniosku, o którym mowa w ust. 7, dyrektor Centralnego Ośrodka powołuje niezwłocznie komisję do ustalenia, czy nie wystąpiły ewentualne nieprawidłowości mające wpływ na wynik oceny tożsamości i czystości odmianowej.
10. W skład komisji, o której mowa w ust. 9, mogą wchodzić:
1) prowadzący obrót będący właścicielem partii materiału siewnego, której dotyczy informacja o wynikach oceny tożsamości i czystości odmianowej;
2) zachowujący odmianę lub osoba przez niego wskazana;
3) osoba wskazana przez dyrektora Centralnego Ośrodka;
4) osoba wskazana przez wojewódzkiego inspektora właściwego ze względu na miejsce pobrania próby.
11. Przewodniczącego komisji, o której mowa w ust. 9, powołuje dyrektor Centralnego Ośrodka.
12. Ustalenia komisji, o której mowa w ust. 9, są podejmowane większością głosów; w przypadku równej liczby głosów decyduje głos przewodniczącego komisji.
13. Z czynności dokonanych przez komisję, o której mowa w ust. 9, sporządza się protokół, który zawiera informację o tożsamości odmianowej lub jej braku.
14. Protokół, o którym mowa w ust. 13, przekazuje się podmiotom wymienionym w ust. 3.
15. Protokół, o którym mowa w ust. 13, otrzymuje dyrektor Centralnego Ośrodka.
16. Jeżeli z ustaleń komisji zawartych w protokole, o którym mowa w ust. 13, wynika, że:
1) wystąpiły nieprawidłowości mające wpływ na wynik oceny tożsamości i czystości odmianowej - dyrektor Centralnego Ośrodka unieważnia wynik oceny tożsamości i czystości odmianowej, przekreślając informację o wynikach oceny tożsamości i czystości odmianowej badanej partii materiału siewnego i umieszczając wyraz "anulowano" oraz opatrując ją podpisem i datą;
2) nie wystąpiły nieprawidłowości mające wpływ na wynik oceny tożsamości i czystości odmianowej - dyrektor Centralnego Ośrodka pisemnie informuje o podtrzymaniu wyniku oceny tożsamości i czystości odmianowej badanej partii materiału siewnego.
17. Do wydawania informacji, o której mowa w ust. 3, nie stosuje się przepisów Kodeksu postępowania administracyjnego.
18. Dokumentację dotyczącą oceny tożsamości i czystości odmianowej materiału siewnego przechowuje się przez 3 lata od dnia zakończenia tej oceny.
Minister właściwy do spraw rolnictwa określi, w drodze rozporządzenia:
1) wymagania w zakresie czystości odmianowej oraz metodykę, sposób i warunki dokonywania oceny tożsamości i czystości odmianowej materiału siewnego dla poszczególnych gatunków, grup lub podgrup roślin rolniczych lub warzywnych,
2) (uchylony)
3) wielkość prób pobieranych do oceny tożsamości i czystości odmianowej, w tym prób wzorcowych, sposób ich pakowania i oznakowania, terminy ich przesyłania do jednostki wskazanej przez Centralny Ośrodek i na adres wskazany przez ten ośrodek,
4) warunki oraz okres przechowywania prób materiału siewnego pobranych do oceny tożsamości i czystości odmianowej,
5) warunki pobierania prób wzorcowych, w tym prób materiału siewnego reprodukowanego w ramach systemów nasiennych OECD,
6) zakres i terminy przekazywania przez Głównego Inspektora dyrektorowi Centralnego Ośrodka informacji o planowanej liczbie prób materiału siewnego przeznaczonych do oceny tożsamości i czystości odmianowej oraz wykazu pobranych prób materiału siewnego wysłanych do oceny tożsamości i czystości odmianowej,
7) zakres i terminy przekazywania przez dyrektora Centralnego Ośrodka Głównemu Inspektorowi informacji o próbach urzędowych przyjętych do oceny tożsamości i czystości odmianowej materiału siewnego
- biorąc pod uwagę zróżnicowanie gatunków, grup lub podgrup roślin rolniczych i warzywnych, dokonywanie oceny tożsamości i czystości odmianowej według jednolitych zasad oraz właściwą organizację dokonywania tej oceny, a także zapewnienie jednolitego sposobu dokumentowania wyników oceny tożsamości i czystości odmianowej.
1. Za mieszankę materiału siewnego uznaje się mieszankę sporządzoną z dopuszczonego do obrotu materiału siewnego, o składzie procentowym określonym przez prowadzącego obrót.
2. W skład mieszanki materiału siewnego mogą wchodzić:
1) różne gatunki roślin uprawnych (mieszanka gatunkowa);
2) różne odmiany jednego gatunku (mieszanka odmianowa).
3. W skład mieszanki materiału siewnego mogą również wchodzić składniki, do których nie stosuje się przepisów ustawy. Łączny udział tych składników w składzie mieszanki materiału siewnego powinien wynosić nie więcej niż 10%.
4. Mieszanki materiału siewnego roślin warzywnych, o których mowa w ust. 2 pkt 2:
1) sporządza się z materiału siewnego kategorii standard;
2) wprowadza się do obrotu w małych opakowaniach zgodnie z przepisami wydanymi na podstawie art. 101 rozporządzenie w sprawie opakowań, etykietowania i plombowanie materiału siewnego pkt 3.
5. Mieszanki materiału siewnego roślin pastewnych przeznaczone na cele paszowe może sporządzać prowadzący obrót, który:
1) opracował technologię sporządzania tych mieszanek;
2) posiada urządzenia niezbędne do sporządzania tych mieszanek.
6. Po sporządzeniu mieszanki materiału siewnego wydaje się świadectwo sporządzenia mieszanki materiału siewnego, zwane dalej "świadectwem mieszanki".
7. Świadectwo mieszanki wydaje:
1) Główny Inspektor, na wniosek prowadzącego obrót, sporządzającego mieszankę, albo
2) akredytowane laboratorium należące do prowadzącego obrót, o którym mowa w pkt 1, sporządzającego mieszankę.
8. Świadectwo mieszanki wydaje się również dla mieszańców złożonych rzepaku.
9. Do wydawania świadectw mieszanki nie stosuje się przepisów Kodeksu postępowania administracyjnego.
10. Mieszanki materiału siewnego po dniu 30 czerwca trzeciego roku, licząc od dnia zabezpieczenia jej opakowania, nie przeznacza się na cele siewne.
11. Minister właściwy do spraw rolnictwa określi, w drodze rozporządzenia:
1) rodzaje mieszanek materiału siewnego, ich skład gatunkowy oraz typ użytkowania,
2) sposób postępowania przy sporządzaniu mieszanek materiału siewnego roślin pastewnych przeznaczonych na cele paszowe,
3) wzór świadectwa mieszanki
- mając na uwadze właściwości biologiczne poszczególnych gatunków roślin, możliwości ich wykorzystania na cele pastewne oraz istniejące technologie sporządzania mieszanek materiału siewnego, a także zapewnienie jednolitego sposobu dokumentowania wyników oceny mieszanki materiału siewnego.
1. Za mieszankę nasienną roślin pastewnych przeznaczoną do wykorzystania dla ochrony środowiska naturalnego w zakresie różnorodności genetycznej uznaje się mieszankę sporządzoną z dopuszczonego do obrotu materiału siewnego roślin pastewnych, o określonym przez prowadzącego obrót procentowym składzie tej mieszanki, zwaną dalej "mieszanką dla ochrony środowiska".
2. W skład mieszanki dla ochrony środowiska mogą wchodzić:
1) różne gatunki roślin pastewnych, w tym odmiany regionalne roślin pastewnych;
2) gatunki roślin pastewnych, do których nie stosuje się przepisów ustawy.
1. Mieszankę dla ochrony środowiska lub jej składniki wytwarza się przy zachowaniu warunków agrotechnicznych niezbędnych do uzyskania mieszanki dla ochrony środowiska o odpowiedniej jakości, spełniającej wymagania w zakresie zdolności kiełkowania, czystości i poziomu zanieczyszczeń, określone w przepisach wydanych na podstawie art. 63 rozporządzenie w sprawie mieszanek dla ochrony środowiska pkt 2.
2. Po sporządzeniu mieszanki dla ochrony środowiska wydaje się świadectwo sporządzenia mieszanki nasiennej, potwierdzające spełnienie wymagań w zakresie wytwarzania i jakości, zwane dalej "świadectwem mieszanki dla ochrony środowiska".
3. Świadectwo mieszanki dla ochrony środowiska wydaje prowadzący obrót.
4. Mieszanki dla ochrony środowiska nie podlegają okresowej ocenie laboratoryjnej.
5. Mieszanki dla ochrony środowiska po dniu 30 czerwca trzeciego roku, licząc od dnia zabezpieczenia jej opakowania, nie przeznacza się na cele siewne.
Mieszankę dla ochrony środowiska:
1) zbiera się w miejscu zbioru w sposób niezagrażający obszarowi źródłowemu i wprowadza do obrotu jako oczyszczoną lub nieoczyszczoną (mieszanka dla ochrony środowiska zbierana bezpośrednio) albo
2) wytwarza się przez zmieszanie składników mieszanki charakterystycznych dla danego siedliska, zbieranych oddzielnie w miejscu zbioru albo rozmnażanych poza miejscem zbioru jako pojedyncze gatunki (uprawiana mieszanka dla ochrony środowiska).
1. Przez miejsce zbioru, o którym mowa w art. 60 zbieranie i wytwarzanie mieszanki dla ochrony środowiska, rozumie się miejsce, z którego zbiera się nasiona będące składnikami mieszanki dla ochrony środowiska, o których mowa w art. 58 mieszanka dla ochrony środowiska ust. 2, wyznaczone przez prowadzącego obrót w części obszaru źródłowego.
2. Przez obszar źródłowy rozumie się obszar wyznaczony zgodnie z art. 26 rozporządzenie w sprawie siedlisk przyrodniczych i gatunków wymagających ochrony w formie obszarów Natura 2000 ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody (Dz. U. z 2018 r. poz. 1614, 2244 i 2340), na którym występują w sposób naturalny składniki mieszanki dla ochrony środowiska.
1. Prowadzący obrót:
1) informuje właściwego ze względu na położenie obszaru źródłowego regionalnego dyrektora ochrony środowiska o wyznaczonym miejscu zbioru mieszanki dla ochrony środowiska zbieranej bezpośrednio lub składników uprawianej mieszanki dla ochrony środowiska, w terminie 14 dni przed zbiorem;
2) umożliwia przeprowadzenie kontroli w zakresie wytwarzania i jakości mieszanek dla ochrony środowiska, w tym pobieranie prób do badań;
3) udziela informacji lub wyjaśnień w zakresie prowadzonej produkcji - na żądanie wojewódzkiego inspektora.
2. Kontrole, o których mowa w ust. 1 pkt 2, są przeprowadzane przez wojewódzkiego inspektora przynajmniej raz w danym sezonie wegetacyjnym.
Minister właściwy do spraw rolnictwa w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw ochrony środowiska określi, w drodze rozporządzenia:
1) szczegółowe wymagania w zakresie wytwarzania mieszanek dla ochrony środowiska zbieranych bezpośrednio oraz składników uprawianych mieszanek dla ochrony środowiska,
2) szczegółowe wymagania w zakresie jakości mieszanek dla ochrony środowiska zbieranych bezpośrednio oraz składników uprawianych mieszanek dla ochrony środowiska,
3) wzór świadectwa mieszanki dla ochrony środowiska
- mając na uwadze właściwości biologiczne poszczególnych gatunków, zachowanie różnorodności genetycznej w obszarach źródłowych oraz zapewnienie jednolitego sposobu dokumentowania wyników oceny mieszanki dla ochrony środowiska.
1. Dostawca wytwarzający materiał szkółkarski, materiał rozmnożeniowy lub materiał nasadzeniowy roślin warzywnych i ozdobnych oraz sadzonki winorośli:
1) w trakcie produkcji identyfikuje i monitoruje zagrożenia dla danej uprawy wynikające w szczególności z czynników zewnętrznych (punkty krytyczne) określonych przez dostawcę;
2) prowadzi dokumentację dotyczącą:
a) (uchylona)
b) roślin, które:
– zostały zakupione i otrzymane od innych podmiotów,
– są w produkcji,
– zostały sprzedane i wysłane do innych podmiotów;
3) zapewnia identyfikację poszczególnych partii materiału podczas produkcji;
4) pobiera, w razie potrzeby, próby do oceny laboratoryjnej dokonywanej przez urzędowe laboratorium lub akredytowane laboratorium;
5) informuje wojewódzkiego inspektora o wystąpieniu organizmów kwarantannowych w rozumieniu przepisów o ochronie roślin;
6) umożliwia przeprowadzenie kontroli wytwarzania materiału, w tym pobieranie prób;
7) udziela informacji lub wyjaśnień w zakresie prowadzonej produkcji - na żądanie wojewódzkiego inspektora.
2. Dostawca wytwarzający materiał szkółkarski, materiał rozmnożeniowy lub materiał nasadzeniowy roślin warzywnych i ozdobnych oraz sadzonki winorośli przechowuje dokumentację, o której mowa w ust. 1 pkt 2, w zakresie:
1) materiału rozmnożeniowego i materiału nasadzeniowego roślin warzywnych i ozdobnych - przez 12 miesięcy od zakończenia cyklu produkcyjnego;
2) materiału szkółkarskiego oraz sadzonek winorośli - przez 3 lata od zakończenia cyklu produkcyjnego.
3. Przepisu ust. 1 pkt 2 lit. b nie stosuje się do dokumentów sprzedaży dla nieprofesjonalnych odbiorców.
3a. Dostawca wytwarzający materiał szkółkarski prowadzi dokumentację dotyczącą identyfikacji i monitorowania punktów krytycznych oraz przechowuje ją przez 3 lata od zakończenia cyklu produkcyjnego tego materiału.
4. Dostawca prowadzący wyłącznie obrót materiałem szkółkarskim, materiałem rozmnożeniowym i materiałem nasadzeniowym roślin warzywnych i ozdobnych oraz sadzonkami winorośli, prowadzi dokumentację dotyczącą zakupu lub sprzedaży tego materiału, z wyłączeniem dokumentów sprzedaży dla nieprofesjonalnych odbiorców, oraz przechowuje ją przez:
1) 3 lata odpowiednio od dnia zakupu albo sprzedaży tego materiału – w przypadku materiału szkółkarskiego i sadzonek winorośli;
2) 12 miesięcy odpowiednio od dnia zakupu albo sprzedaży tego materiału – w przypadku materiału rozmnożeniowego i materiału nasadzeniowego roślin warzywnych i ozdobnych.
5. Kontrole, o których mowa w ust. 1 pkt 6, są przeprowadzane przez wojewódzkiego inspektora właściwego ze względu na miejsce produkcji materiału szkółkarskiego oraz materiału rozmnożeniowego i materiału nasadzeniowego roślin warzywnych i ozdobnych oraz sadzonek winorośli.
6. Kontrole, o których mowa w ust. 1 pkt 6, w przypadku materiału szkółkarskiego CAC oraz materiału rozmnożeniowego i materiału nasadzeniowego roślin warzywnych i ozdobnych oraz sadzonek winorośli, są przeprowadzane przynajmniej raz w danym sezonie wegetacyjnym.
1. Materiał szkółkarski podlega ocenie polowej, ocenie cech zewnętrznych oraz - w zależności od gatunku i kategorii tego materiału - ocenie laboratoryjnej lub ocenie tożsamości i czystości odmianowej.
1a. Ocena laboratoryjna materiału szkółkarskiego obejmuje również badanie gleby i podłoża w zakresie obecności organizmów szkodliwych.
2. Materiał rozmnożeniowy i materiał nasadzeniowy roślin warzywnych i ozdobnych podlegają ocenie polowej oraz ocenie cech zewnętrznych, a w przypadku nasion roślin ozdobnych - ocenie laboratoryjnej.
3. Sadzonki winorośli podlegają ocenie polowej, ocenie tożsamości i czystości odmianowej oraz ocenie cech zewnętrznych.
4. Partie materiału szkółkarskiego lub materiału rozmnożeniowego i materiału nasadzeniowego roślin warzywnych i ozdobnych oraz sadzonek winorośli, wytworzonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oznacza się w sposób umożliwiający identyfikację tego materiału.
1. Za materiał szkółkarski kategorii elitarny lub kategorii kwalifikowany oraz materiał szkółkarski CAC uznaje się materiał spełniający wymagania w zakresie wytwarzania i jakości, określone w przepisach wydanych na podstawie art. 72 rozporządzenie w sprawie oceny materiału szkółkarskiego kategorii elitarny lub kategorii kwalifikowany pkt 2, gatunków roślin stosowanych do uszlachetniania odmian tego materiału (podkładki nienależące do odmiany) oraz odmian:
1) chronionych wyłącznym prawem do odmiany;
2) wpisanych do krajowego rejestru;
3) powszechnie znanych.
2. Za odmiany powszechnie znane uznaje się odmiany:
1) wpisane do odpowiedniego rejestru innego niż Rzeczpospolita Polska państwa członkowskiego albo państwa trzeciego albo
2) co do których złożono wniosek o wpis do krajowego rejestru, odpowiedniego rejestru innego niż Rzeczpospolita Polska państwa członkowskiego lub wniosek o przyznanie wyłącznego prawa do odmiany, albo
3) wprowadzone do obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub innego państwa członkowskiego przed dniem 30 września 2012 r., pod warunkiem że opis odmiany zawiera odpowiednio cechy charakterystyczne odmiany roślin sadowniczych określone w przepisach wydanych na podstawie art. 13 wymogi formalne wniosku o wpis odmiany do krajowego rejestru ust. 8 albo wymagania określone w odpowiednich przepisach innego niż Rzeczpospolita Polska państwa członkowskiego, albo
4) które posiadały urzędowy opis przed skreśleniem tej odmiany z krajowego rejestru lub odpowiedniego rejestru innego niż Rzeczpospolita Polska państwa członkowskiego.
3. (uchylony)
4. Dla gatunków i odmian roślin sadowniczych określonych w przepisach wydanych na podstawie art. 72 rozporządzenie w sprawie oceny materiału szkółkarskiego kategorii elitarny lub kategorii kwalifikowany pkt 4 materiał szkółkarski CAC wytwarza się z materiału siewnego kategorii kwalifikowany roślin sadowniczych.
Za materiał rozmnożeniowy i materiał nasadzeniowy roślin warzywnych uznaje się materiał spełniający wymagania w zakresie wytwarzania i jakości, określone w przepisach wydanych na podstawie art. 72a rozporządzenie w sprawie materiału rozmnożeniowego i nasadzeniowego pkt 1, uzyskany z materiału siewnego kategorii elitarny, kategorii kwalifikowany lub kategorii standard odmian wpisanych do krajowego rejestru lub do odpowiednich rejestrów innych niż Rzeczpospolita Polska państw członkowskich lub wspólnotowego katalogu, lub rejestru państwa stowarzyszonego.
Za materiał rozmnożeniowy i materiał nasadzeniowy roślin ozdobnych uznaje się materiał spełniający wymagania w zakresie wytwarzania i jakości, określone w przepisach wydanych na podstawie art. 72 rozporządzenie w sprawie oceny materiału szkółkarskiego kategorii elitarny lub kategorii kwalifikowany pkt 2, gatunków lub odmian:
1) tradycyjnie uprawianych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub
2) chronionych na podstawie ustawy z dnia 26 czerwca 2003 r. o ochronie prawnej odmian roślin, lub
3) wpisanych do odpowiednich rejestrów innych niż Rzeczpospolita Polska państw członkowskich albo państw trzecich, lub
4) znajdujących się na liście odmian prowadzonej przez dostawcę.
Za sadzonki winorośli uznaje się materiał siewny spełniający wymagania w zakresie wytwarzania i jakości określone w przepisach wydanych na podstawie art. 72 rozporządzenie w sprawie oceny materiału szkółkarskiego kategorii elitarny lub kategorii kwalifikowany pkt 2.
1. Oceny polowej materiału szkółkarskiego kategorii elitarny i kategorii kwalifikowany dokonuje wojewódzki inspektor właściwy ze względu na położenie plantacji na wniosek dostawcy.
2. Oceny laboratoryjnej materiału szkółkarskiego kategorii elitarny i kategorii kwalifikowany dokonuje Główny Inspektor lub jednostka organizacyjna upoważniona, w drodze decyzji, przez Głównego Inspektora.
2a. Próby materiału szkółkarskiego kategorii elitarny i kategorii kwalifikowany pobiera wojewódzki inspektor albo dostawca tego materiału.
2b. Próby gleby i podłoża, w których jest wytwarzany materiał szkółkarski kategorii elitarny i kategorii kwalifikowany, pobiera wojewódzki inspektor albo dostawca tego materiału.
3. Jednostka organizacyjna, o której mowa w ust. 2, może zostać upoważniona, jeżeli spełnia warunki określone w art. 76 akredytowane laboratorium oraz w przepisach wydanych na podstawie art. 83 rozporządzenie w sprawie oceny laboratoryjnej materiału siewnego ust. 1 pkt 1.
4. Do jednostki organizacyjnej, o której mowa w ust. 2, przepisy art. 81 nadzór nad pracą kwalifikatorów, próbobiorców i laboratoriów ust. 1-3, ust. 4 pkt 2 lit. a-c, ust. 5, ust. 7 pkt 3, ust. 8 i 9 oraz ust. 10 pkt 2 stosuje się odpowiednio.
5. Oceny cech zewnętrznych materiału szkółkarskiego kategorii elitarny i kategorii kwalifikowany dokonuje wojewódzki inspektor albo dostawca tego materiału.
5a. Oceny tożsamości i czystości odmianowej materiału szkółkarskiego kategorii elitarny i kategorii kwalifikowany dokonuje dyrektor Centralnego Ośrodka albo dostawca tego materiału.
5b. Dostawca materiału szkółkarskiego kategorii elitarny i kategorii kwalifikowany dokonuje czynności, o których mowa w ust. 2a, 2b, 5 i 5a, w przypadku gdy złożył oświadczenie, o którym mowa w art. 87 wpis do ewidencji dostawców prowadzących obrót materiałem szkółkarskim, rozmnożeniowym, nasadzeniowym i sadzonkami winorośli ust. 4 pkt 3a.
5c. Dostawca materiału szkółkarskiego kategorii elitarny i kategorii kwalifikowany uprawia ten materiał w glebie i podłożu, spełniających wymagania określone w przepisach wydanych na podstawie art. 72 rozporządzenie w sprawie oceny materiału szkółkarskiego kategorii elitarny lub kategorii kwalifikowany pkt 3a.
6. Oceny polowej, oceny laboratoryjnej, oceny tożsamości i czystości odmianowej, oceny cech zewnętrznych, pobierania prób materiału szkółkarskiego CAC oraz pobierania prób gleby i podłoża, w których jest wytwarzany materiał szkółkarski CAC, dokonują dostawcy tego materiału.
7. Oceny polowej oraz oceny cech zewnętrznych materiału rozmnożeniowego lub materiału nasadzeniowego roślin warzywnych i ozdobnych dokonują dostawcy tego materiału.
8. Oceny laboratoryjnej materiału rozmnożeniowego lub materiału nasadzeniowego roślin warzywnych lub ozdobnych dokonują dostawcy tego materiału.
9. Oceny polowej, oceny tożsamości i czystości odmianowej oraz oceny cech zewnętrznych sadzonek winorośli dokonują dostawcy tego materiału.
1. Wniosek o dokonanie oceny polowej materiału szkółkarskiego kategorii elitarny lub kategorii kwalifikowany prowadzonych przez siebie plantacji szkółkarskich składa dostawca do wojewódzkiego inspektora właściwego ze względu na położenie plantacji szkółkarskich.
2. Wniosek, o którym mowa w ust. 1, składa się w terminie umożliwiającym właściwe dokonanie oceny polowej, określonym w przepisach wydanych na podstawie art. 72 rozporządzenie w sprawie oceny materiału szkółkarskiego kategorii elitarny lub kategorii kwalifikowany pkt 1.
3. Wniosek o dokonanie oceny polowej materiału szkółkarskiego kategorii elitarny lub kategorii kwalifikowany zawiera:
1) imię i nazwisko oraz adres i miejsce zamieszkania albo nazwę oraz adres i siedzibę dostawcy, z tym że w przypadku gdy dostawcą jest osoba fizyczna prowadząca działalność gospodarczą zamiast adresu i miejsca zamieszkania tej osoby - miejsce i adres wykonywania działalności, jeżeli są inne niż adres i miejsce zamieszkania tej osoby;
2) określenie miejsca położenia plantacji, w tym nazwę miejscowości, gminy i powiatu oraz dwucyfrowy symbol województwa i dwucyfrowy symbol powiatu danego województwa;
3) informacje o:
a) rodzaju materiału, jego ilości i powierzchni plantacji,
b) nazwie gatunku, odmiany, podkładki i wstawki,
c) wieku, formie, kategorii i kolejnym rozmnożeniu materiału,
d) pochodzeniu materiału,
e) przewidywanej liczbie etykiet urzędowych.
4. Do wniosku o dokonanie oceny polowej materiału szkółkarskiego kategorii elitarny lub kategorii kwalifikowany dołącza się:
1) oświadczenie dostawcy będącego zachowującym odmianę, że materiał został wyprodukowany zgodnie z metodyką hodowli przyjętą dla danej odmiany albo
2) świadectwo oceny polowej albo szkółkarski dokument towarzyszący, albo etykietę urzędową wydaną dla tego materiału;
3) oryginał lub kopię dokumentu zakupu materiału;
4) informację o wynikach oceny laboratoryjnej – w przypadku gdy materiał podlega ocenie laboratoryjnej lub zostały pobrane próby gleby i podłoża.
5. Jeżeli składający wniosek o dokonanie oceny polowej lub oceny laboratoryjnej materiału szkółkarskiego kategorii elitarny lub kategorii kwalifikowany nie zgadza się z wynikiem oceny, może złożyć wniosek o ponowne dokonanie oceny do Głównego Inspektora. Przepisy art. 49 wniosek o ponowne dokonanie oceny materiału siewnego roślin rolniczych lub warzywnych ust. 3-6 stosuje się odpowiednio.
Minister właściwy do spraw rolnictwa określi, w drodze rozporządzenia:
1) szczegółowe terminy składania wniosków o dokonanie oceny polowej materiału szkółkarskiego kategorii elitarny lub kategorii kwalifikowany,
2) wymagania w zakresie wytwarzania i jakości materiału szkółkarskiego kategorii elitarny lub kategorii kwalifikowany oraz materiału szkółkarskiego CAC, z uwzględnieniem w szczególności:
a) terminów dokonywania i liczby ocen stanu plantacjimateriału szkółkarskiego kategorii elitarny lub kategorii kwalifikowany w odniesieniu do poszczególnych kategorii grup roślin lub gatunków,
b) (uchylona)
c) liczby rozmnożeń dla poszczególnych grup lub gatunków roślin materiału szkółkarskiego kategorii elitarny lub kategorii kwalifikowany, z uwzględnieniem opisu poszczególnych kategorii i stopni kwalifikacji,
d) izolacji przestrzennej od innych upraw, czystości gatunkowej i odmianowej, zdrowotności oraz zmianowania roślin, a także wieku roślin - dla materiału szkółkarskiego kategorii elitarny lub kategorii kwalifikowany,
e) sposobu oznaczania partii materiału szkółkarskiego kategorii elitarny lub kategorii kwalifikowany oraz materiału szkółkarskiego CAC,
3) metody oceny polowej, pobierania prób i oceny laboratoryjnej oraz oceny tożsamości odmianowej materiału szkółkarskiego kategorii elitarny lub kategorii kwalifikowany,
3a) wymagania dla gleby i podłoża, w których jest uprawiany materiał szkółkarski kategorii elitarny lub kategorii kwalifikowany, oraz warunki i metody pobierania prób gleby i podłoża,
3b) zakres dokumentacji dotyczącej identyfikacji i monitorowania punktów krytycznych oraz sposób jej prowadzenia,
4) wykaz gatunków i odmian roślin sadowniczych, dla których materiał szkółkarski CAC wytwarza się z materiału siewnego kategorii kwalifikowany roślin sadowniczych
- biorąc pod uwagę cechy biologiczne poszczególnych grup lub gatunków roślin, specyfikę ich wytwarzania, wysoką jakość materiału siewnego, a także zapewnienie właściwej identyfikacji wytworzonego materiału siewnego.
Minister właściwy do spraw rolnictwa określi, w drodze rozporządzenia:
1) wymagania w zakresie wytwarzania i jakości materiału rozmnożeniowego i materiału nasadzeniowego roślin warzywnych i roślin ozdobnych oraz sadzonek winorośli,
2) sposób oznaczania partii materiału rozmnożeniowego i materiału nasadzeniowego roślin warzywnych i roślin ozdobnych oraz sadzonek winorośli
– biorąc pod uwagę cechy biologiczne poszczególnych grup lub gatunków roślin, specyfikę ich wytwarzania, zapewnienie wysokiej jakości materiału siewnego, a także zapewnienie właściwej identyfikacji wytworzonego materiału.
1. Na podstawie wyników poszczególnych ocen materiału siewnego, z wyłączeniem oceny, o której mowa w art. 53 obowiązki zachowującego odmiany regionalne roślin ust. 1 i art. 54 ocena tożsamości i czystości odmianowej materiału siewnego ust. 1, oraz oceny, o której mowa w art. 70 ocena materiału szkółkarskiego kategorii elitarny i kategorii kwalifikowany ust. 5-9, podmiot dokonujący oceny wydaje:
1) świadectwo oceny polowej - w przypadku uznania, że plantacja spełnia wymagania w zakresie wytwarzania, jakości lub zdrowotności;
2) świadectwo oceny laboratoryjnej - w przypadku uznania, że oceniana partia materiału siewnego spełnia wymagania w zakresie jakości lub zdrowotności;
3) świadectwo oceny weryfikacyjnej - w przypadku uznania, że oceniana plantacja sadzeniaków ziemniaka spełnia wymagania w zakresie zdrowotności;
4) świadectwo oceny cech zewnętrznych - w przypadku uznania, że oceniana partia sadzeniaków ziemniaka spełnia wymagania w zakresie jakości;
5) informację o dyskwalifikacji - w przypadku dyskwalifikacji materiału siewnego w poszczególnych ocenach, gdy oceniany materiał nie spełnia wymagań w zakresie wytwarzania, jakości lub zdrowotności;
6) informację o wynikach badania - w przypadku dokonania okresowej oceny laboratoryjnej, o której mowa w art. 48 ocena laboratoryjna materiału siewnego roślin rolniczych lub warzywnych w obrocie lub przygotowywanego do obrotu.
2. Świadectwa i informacje, o których mowa w ust. 1, w przypadku oceny materiału siewnego roślin rolniczych i warzywnych wydaje się niezwłocznie po uzyskaniu wyników oceny materiału siewnego, w miejscu dokonania tej oceny.
3. Jeżeli oceniana partia materiału siewnego roślin rolniczych i warzywnych spełnia wymagania w zakresie jakości, na wniosek właściciela ocenianej partii, może być wydane świadectwo ISTA zamiast świadectwa oceny laboratoryjnej, z tym że w przypadku gdy świadectwo oceny laboratoryjnej zostało już wydane, świadectwo ISTA wydaje się po anulowaniu świadectwa oceny laboratoryjnej, dokonanym przez przekreślenie świadectwa i umieszczenie na nim wyrazu "anulowano" oraz opatrzeniu go podpisem kierownika laboratorium oceny nasion ISTA i datą.
4. Świadectwo ISTA wydaje laboratorium oceny nasion ISTA, posiadające akredytację ISTA, na podstawie przeprowadzanych przez to laboratorium badań próby materiału siewnego.
5. Świadectwo oceny laboratoryjnej wydaje się dla każdej ocenianej partii materiału siewnego, a świadectwo oceny weryfikacyjnej - dla ocenianej plantacji.
6. Świadectwo oceny polowej materiału siewnego, świadectwo oceny laboratoryjnej materiału siewnego oraz informacja o dyskwalifikacji i informacja o wynikach badania po okresowej ocenie laboratoryjnej zawierają w szczególności:
1) numer świadectwa lub informacji;
2) datę zakończenia badań albo oceny;
3) datę wystawienia świadectwa lub informacji;
4) oznaczenie podmiotu wystawiającego świadectwo lub informację;
5) oznaczenie podmiotu zgłaszającego materiał siewny do oceny;
6) nazwę gatunku;
7) nazwę odmiany;
8) numer partii wysianego albo ocenionego materiału siewnego albo numer świadectwa oceny polowej - w przypadku sadzeniaków ziemniaka;
9) dane o wielkości plantacji albo partii;
10) wynik oceny materiału siewnego.
7. Dane zawarte w świadectwach oceny laboratoryjnej i informacjach o dyskwalifikacji akredytowane laboratoria wprowadzają do systemu teleinformatycznego prowadzonego przez Państwową Inspekcję.
8. Minister właściwy do spraw rolnictwa określi, w drodze rozporządzenia, wzory świadectw i informacji, o których mowa w ust. 1, biorąc pod uwagę grupy i gatunki roślin, wykonywane dla nich oceny materiału siewnego oraz informacje, o których mowa w ust. 6.
Do wydawania świadectw i informacji, o których mowa w art. 73 świadectwa oceny materiału siewnego i informacje o wynikach badań ust. 1, i świadectw ISTA, o których mowa w art. 73 świadectwa oceny materiału siewnego i informacje o wynikach badań ust. 3, nie stosuje się przepisów Kodeksu postępowania administracyjnego.
