Art. 19. - Odwołanie komornika z zajmowanego stanowiska - Ustawa z dnia 22 marca 2018 r. o komornikach sądowych<br>(Akt oczekujący

1. Minister Sprawiedliwości z urzędu odwołuje, w drodze decyzji, komornika z zajmowanego stanowiska, jeżeli komornik:
1) z powodu choroby lub utraty sił został uznany przez lekarza orzecznika Zakładu Ubezpieczeń Społecznych za całkowicie niezdolnego do pełnienia obowiązków komornika lub bez uzasadnionej przyczyny odmówił poddania się badaniu, o którym mowa w art. 26 skierowanie komornika na badanie przez lekarza orzecznika ZUS;
2) ukończył 65. rok życia;
3) spowodował niedobór finansowy, polegający na wydatkowaniu środków podlegających dokumentacji na działalność niezgodną z ich przeznaczeniem, w wysokości przekraczającej 15 000 złotych;
4) nie zawarł umowy ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej, zgodnie z przepisami wykonawczymi wydanymi na podstawie art. 37 obowiązek zawarcia umowy ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej za szkody ust. 4, lub utracił to ubezpieczenie z zawinionych przez siebie przyczyn.
2. Minister Sprawiedliwości, z urzędu lub na wniosek prezesa właściwego sądu rejonowego, prezesa właściwego sądu okręgowego lub prezesa właściwego sądu apelacyjnego, odwołuje, w drodze decyzji, komornika z zajmowanego stanowiska, jeżeli komornik:
1) nie wykonał zarządzeń, o których mowa w art. 176 kontrola kancelarii w ramach nadzoru odpowiedzialnego ust. 3;
2) nie wykonał zaleceń powizytacyjnych sędziego wizytatora;
3) uporczywie lub rażąco nie stosuje się do orzeczeń sądu wydawanych w trybie nadzoru judykacyjnego;
4) uporczywie lub rażąco narusza przepisy w zakresie ustalenia wysokości opłat;
5) uporczywie lub rażąco narusza przepisy o dopuszczalności przyjmowania spraw z wyboru wierzyciela;
6) uporczywie lub rażąco narusza przepisy o dopuszczalności powierzania czynności asesorom;
7) uporczywie lub rażąco narusza zasady korzystania z prawa do nieobecności, usprawiedliwiania tych nieobecności albo korzystania z wyznaczonego zastępcy określone w art. 39 urlop wypoczynkowy komornika–41 i art. 43 wyznaczenie zastępcy w razie usprawiedliwionej nieobecności komornika;
8) podejmował czynności w okresie zawieszenia w czynnościach komornika;
9) dopuścił się innego uporczywego lub rażącego naruszenia przepisów prawa.
3. Minister Sprawiedliwości, w przypadku prawomocnego skazania komornika za nieumyślne przestępstwo lub nieumyślne przestępstwo skarbowe, może, w drodze decyzji, odwołać go z zajmowanego stanowiska, mając na uwadze interes publiczny i dobro wymiaru sprawiedliwości.
4. Odwołanie komornika z zajmowanego stanowiska w przypadkach, o których mowa w ust. 2 i 3, następuje po uprzednim wysłuchaniu komornika, chyba że nie jest to możliwe, oraz zasięgnięciu opinii rady właściwej izby komorniczej, która przedstawia opinię w terminie 21 dni od dnia otrzymania wniosku o wyrażenie opinii. Nieprzedstawienie opinii w tym terminie przez radę właściwej izby komorniczej nie wstrzymuje wydania decyzji w przedmiocie odwołania komornika z zajmowanego stanowiska. Rada właściwej izby komorniczej nie ma statusu strony w toczącym się postępowaniu administracyjnym.

Art. 19. Odwołanie komornika z zajmowanego stanowiska

LexLege - Baza aktów prawnych i orzecznictwa

LexLege na 24 godziny

LexLege na 1 miesiąc

LexLege na 12 miesięcy