1. Biegły rewident podlega odpowiedzialności dyscyplinarnej, jeżeli dopuścił się przewinienia dyscyplinarnego.
2. Przewinienie dyscyplinarne polega na naruszeniu przez biegłego rewidenta przepisów dotyczących:
1) wykonywania zawodu, zasad etyki zawodowej, niezależności lub krajowych standardów wykonywania zawodu;
2) realizacji obowiązków związanych z przynależnością do samorządu zawodowego biegłych rewidentów;
3) prowadzenia działalności w formie firmy audytorskiej, o której mowa w art. 46 firma audytorska, w tym jako wspólnik spółki cywilnej, jawnej, partnerskiej lub komandytowej;
4) pełnienia funkcji w organach zarządzających lub nadzorczych firm audytorskich.
3. W sprawach odpowiedzialności dyscyplinarnej prowadzone jest postępowanie dyscyplinarne.
1. Nie wszczyna się postępowania dyscyplinarnego, a wszczęte umarza, w sprawie czynu, za który na biegłego rewidenta wpisanego na listę, o którym mowa w art. 46 firma audytorska pkt 1, może zostać nałożona kara administracyjna, o której mowa w art. 183 rodzaje kar administracyjnych ust. 1.
2. Jeżeli biegły rewident, o którym mowa w ust. 1, został skreślony z listy, można wszcząć lub wznowić postępowanie dyscyplinarne w odniesieniu do czynu, o którym mowa w ust. 1.
3. Biegły rewident, który został skreślony z listy, nie podlega wpisowi na listę do czasu prawomocnego zakończenia postępowania dyscyplinarnego dotyczącego czynu, o którym mowa w ust. 1, jeżeli postępowanie dyscyplinarne jest w toku lub zostanie wszczęte w terminie 3 miesięcy od dnia skreślenia biegłego rewidenta z listy.
1. Nie można wszcząć postępowania dyscyplinarnego w sprawie przewinienia dyscyplinarnego, jeżeli od chwili jego popełnienia upłynęło 8 lat.
2. Jeżeli przed upływem okresu, o którym mowa w ust. 1, wszczęto postępowanie dyscyplinarne, karalność przewinienia dyscyplinarnego ustaje z upływem 10 lat od chwili popełnienia przewinienia dyscyplinarnego.
3. Jeżeli czyn zawiera znamiona przestępstwa lub przestępstwa skarbowego, przedawnienie przewinienia dyscyplinarnego nie następuje wcześniej niż przedawnienie przewidziane w ustawie z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny (Dz. U. z 2024 r. poz. 17) albo ustawie z dnia 10 września 1999 r. - Kodeks karny skarbowy (Dz. U. z 2024 r. poz. 628) dla tego przestępstwa.
1. Postępowanie dyscyplinarne toczy się niezależnie od postępowania karnego za przestępstwo lub przestępstwo skarbowe za ten sam czyn.
2. Postępowanie dyscyplinarne może być zawieszone do czasu zakończenia postępowania karnego.
Postępowanie dyscyplinarne obejmuje:
1) dochodzenie dyscyplinarne;
2) postępowanie przed Krajowym Sądem Dyscyplinarnym oraz postępowanie odwoławcze od orzeczenia lub postanowienia kończącego postępowanie dyscyplinarne.
1. Organy, o których mowa w art. 148 postępowanie wyjaśniające ust. 2, w sprawach, w których złożyły zawiadomienie, mogą przystąpić do postępowania dyscyplinarnego w charakterze strony, nie później jednak niż do dnia rozpoczęcia przewodu sądowego na rozprawie głównej.
2. Agencja może przystąpić do postępowania dyscyplinarnego w charakterze strony na każdym etapie postępowania.
Agencji lub osobom przez nią upoważnionym przysługuje na każdym etapie postępowania dyscyplinarnego prawo wglądu do akt, żądania sporządzenia i doręczenia kopii akt postępowania i żądania informacji o wynikach tego postępowania, jak również prawo żądania doręczenia prawomocnych orzeczeń lub postanowień wraz z aktami sprawy.
1. Obwiniony może na każdym etapie postępowania dyscyplinarnego ustanowić jednocześnie nie więcej niż 3 obrońców spośród biegłych rewidentów, adwokatów lub radców prawnych.
2. Strona niebędąca oskarżycielem może na każdym etapie postępowania dyscyplinarnego ustanowić jednocześnie nie więcej niż 3 pełnomocników spośród biegłych rewidentów, adwokatów lub radców prawnych.
3. W przypadku organów, o których mowa w art. 148 postępowanie wyjaśniające ust. 2, pełnomocników można ustanowić również spośród pracowników tych organów lub pracowników urzędów obsługujących te organy.
1. W przypadku gdy zachodzi uzasadnione podejrzenie popełnienia przewinienia dyscyplinarnego, wszczyna się dochodzenie dyscyplinarne.
2. Dochodzenie dyscyplinarne może zostać wszczęte z urzędu lub na skutek zawiadomienia o podejrzeniu popełnienia przewinienia dyscyplinarnego.
3. W terminie 30 dni od dnia zawiadomienia o podejrzeniu popełnienia przewinienia dyscyplinarnego o wszczęciu dochodzenia dyscyplinarnego zawiadamia się:
1) osobę lub inny podmiot, który złożył zawiadomienie;
2) biegłego rewidenta, którego dotyczy zawiadomienie.
1. W przypadku gdy zachodzi potrzeba dokonania dodatkowych ustaleń lub uzupełnienia danych w celu stwierdzenia, czy zachodzi uzasadnione podejrzenie popełnienia przewinienia dyscyplinarnego, dochodzenie dyscyplinarne może być poprzedzone postępowaniem wyjaśniającym. Wszczęcie postępowania wyjaśniającego następuje w drodze postanowienia.
2. Postępowania wyjaśniającego nie wszczyna się w przypadku, gdy zawiadomienie o podejrzeniu popełnienia przewinienia dyscyplinarnego złoży:
1) Krajowa Rada Biegłych Rewidentów;
2) (uchylony)
3) Agencja;
4) Komisja Nadzoru Finansowego;
5) Minister Sprawiedliwości;
6) minister właściwy do spraw finansów publicznych.
3. Przepis art. 147 dochodzenie dyscyplinarne ust. 3 stosuje się odpowiednio.
4. Postępowanie wyjaśniające trwa nie dłużej niż 2 miesiące od dnia jego wszczęcia i nie może zostać przedłużone.
5. Po zakończeniu postępowania wyjaśniającego wydaje się postanowienie o:
1) wszczęciu dochodzenia dyscyplinarnego albo
2) odmowie wszczęcia dochodzenia dyscyplinarnego.
6. Na postanowienie o odmowie wszczęcia dochodzenia dyscyplinarnego oraz na postanowienie o umorzeniu dochodzenia dyscyplinarnego osobie lub podmiotowi, który złożył zawiadomienie o podejrzeniu popełnienia przewinienia dyscyplinarnego, służy zażalenie.
1. Stronami w dochodzeniu dyscyplinarnym są obwiniony, pokrzywdzony oraz podmiot, który miał prawo przystąpienia do postępowania w charakterze strony i z tego prawa skorzystał.
2. Obwinionym jest biegły rewident, co do którego wydano postanowienie o przedstawieniu zarzutów.
3. Pokrzywdzonym jest osoba lub podmiot, których dobro prawne zostało bezpośrednio naruszone przewinieniem dyscyplinarnym.
Postanowienie o przedstawieniu zarzutów wraz z uzasadnieniem można doręczyć biegłemu rewidentowi na piśmie, co zastępuje ogłoszenie.
W trakcie dochodzenia dyscyplinarnego obwiniony może składać wyjaśnienia pisemnie lub ustnie.
1. Jeżeli dochodzenie dyscyplinarne dostarczyło podstaw do wniesienia wniosku o ukaranie, Krajowy Rzecznik Dyscyplinarny w terminie 14 dni od dnia zamknięcia dochodzenia dyscyplinarnego sporządza wniosek o ukaranie i wnosi go do Krajowego Sądu Dyscyplinarnego.
2. Jeżeli dochodzenie dyscyplinarne nie dostarczyło podstaw do wniesienia wniosku o ukaranie, Krajowy Rzecznik Dyscyplinarny przekazuje Agencji odpis postanowienia o umorzeniu dochodzenia dyscyplinarnego niezwłocznie po jego wydaniu.
Agencja może wnieść zażalenie na postanowienie kończące dochodzenie dyscyplinarne, wydane przez Krajowego Rzecznika Dyscyplinarnego, także w przypadku, gdy nie przystąpiła do postępowania w charakterze strony. Wnosząc zażalenie, Agencja przystępuje do postępowania dyscyplinarnego w charakterze strony.
1. W sprawach odpowiedzialności dyscyplinarnej w pierwszej instancji orzeka Krajowy Sąd Dyscyplinarny.
2. Krajowy Sąd Dyscyplinarny rozpoznaje zażalenia na postanowienia, o których mowa w art. 148 postępowanie wyjaśniające ust. 6.
3. Postanowienie Krajowego Sądu Dyscyplinarnego wydane w wyniku rozpoznania zażalenia, o którym mowa w ust. 2, nie podlega zaskarżeniu.
4. Na rozprawie Krajowy Sąd Dyscyplinarny orzeka w składzie trzyosobowym.
1. W postępowaniu przed Krajowym Sądem Dyscyplinarnym stronami są oskarżyciel, obwiniony, a także podmioty, które miały prawo przystąpienia do postępowania w charakterze strony i z tego prawa skorzystały.
2. W postępowaniu przed Krajowym Sądem Dyscyplinarnym pokrzywdzony może przystąpić do postępowania w charakterze strony, nie później jednak niż do dnia rozpoczęcia przewodu sądowego na rozprawie głównej.
Przewodniczący Krajowego Sądu Dyscyplinarnego niezwłocznie po otrzymaniu wniosku o ukaranie wyznacza termin rozprawy i zawiadamia o nim obwinionego oraz jego obrońcę, oskarżyciela, pokrzywdzonego, inne strony postępowania i ich pełnomocników oraz Agencję.
1. Rozprawa przed Krajowym Sądem Dyscyplinarnym jest jawna, chyba że jawność rozprawy zagraża ujawnieniu tajemnicy zawodowej biegłych rewidentów albo zachodzą inne określone przepisami prawa przyczyny wyłączenia jawności.
2. W toku postępowania dyscyplinarnego korespondencja może być doręczana, za zgodą stron, także przy użyciu środków komunikacji elektronicznej w rozumieniu art. 2 objaśnienie pojęć ustawowych pkt 5 ustawy z dnia 18 lipca 2002 r. o świadczeniu usług drogą elektroniczną. W takim przypadku dowodem doręczenia jest potwierdzenie transmisji danych.
1. Niestawiennictwo obwinionego lub jego obrońcy na rozprawę lub posiedzenie Krajowego Sądu Dyscyplinarnego lub wezwanie Krajowego Rzecznika Dyscyplinarnego w trakcie dochodzenia dyscyplinarnego nie wstrzymuje rozpoznania sprawy lub przeprowadzenia czynności, chyba że należycie usprawiedliwią oni swoją nieobecność, jednocześnie wnosząc o odroczenie lub przerwanie rozprawy lub posiedzenia, lub nieprzeprowadzanie czynności przed Krajowym Rzecznikiem Dyscyplinarnym, albo Krajowy Sąd Dyscyplinarny lub Krajowy Rzecznik Dyscyplinarny z ważnych przyczyn uzna ich obecność za konieczną.
2. Za należyte usprawiedliwienie niestawiennictwa obwinionego lub jego obrońcy na rozprawę przed Krajowym Sądem Dyscyplinarnym lub wezwanie Krajowego Rzecznika Dyscyplinarnego rozumie się wskazanie i uprawdopodobnienie wyjątkowych przyczyn, zaś w przypadku choroby, przedstawienie zaświadczenia lekarskiego wystawionego przez lekarza sądowego, potwierdzającego niemożność stawienia się na rozprawę przed Krajowym Sądem Dyscyplinarnym lub wezwanie Krajowego Rzecznika Dyscyplinarnego.
3. Za nieusprawiedliwione niestawiennictwo, odmowę złożenia zeznań lub przyrzeczenia przez świadka lub biegłego, Krajowy Sąd Dyscyplinarny lub Krajowy Rzecznik Dyscyplinarny może nałożyć karę porządkową w wysokości do 5000 zł. Świadek lub biegły nie podlega karze, jeżeli nie był uprzedzony o skutkach niestawiennictwa, odmowy złożenia zeznań lub przyrzeczenia.
3a. Na kierownika firmy audytorskiej, innej osoby prawnej, jednostki organizacyjnej nieposiadającej osobowości prawnej lub osobę fizyczną, którzy bez należytego usprawiedliwienia nie wykonali obowiązku udzielenia informacji lub przekazania poświadczonych za zgodność z oryginałem dokumentów, Krajowy Sąd Dyscyplinarny lub Krajowy Rzecznik Dyscyplinarny może nałożyć karę porządkową w wysokości do 5000 zł. Kierownik podmiotu zobowiązanego lub zobowiązana osoba fizyczna nie podlegają karze, jeżeli nie byli uprzedzeni o skutkach niewykonania zobowiązania.
4. Przymusowe doprowadzenie świadka lub biegłego zarządza, na wniosek Krajowego Sądu Dyscyplinarnego lub Krajowego Rzecznika Dyscyplinarnego, sąd rejonowy właściwy według miejsca zamieszkania świadka albo biegłego.
5. W przypadkach, o których mowa w ust. 3–4, na postanowienie przysługuje zażalenie.
6. Zażalenie na postanowienie o nałożeniu kary, o której mowa w ust. 3 albo 3a, przez:
1) Krajowego Rzecznika Dyscyplinarnego – rozpoznaje sąd rejonowy właściwy według miejsca zamieszkania świadka albo biegłego;
2) Krajowy Sąd Dyscyplinarny – rozpoznaje sąd właściwy do rozpoznania sprawy w drugiej instancji.
7. Zażalenie na postanowienie o przymusowym doprowadzeniu świadka lub biegłego rozpoznaje sąd, który zarządził to przymusowe doprowadzenie, w składzie trzech sędziów.
1. W toku prowadzonego postępowania dyscyplinarnego organ prowadzący to postępowanie może żądać od banku, osób zatrudnionych w banku oraz osób, za pośrednictwem których bank wykonuje czynności bankowe, udzielenia informacji stanowiących tajemnicę bankową na podstawie postanowienia wydanego na jego wniosek przez sąd okręgowy właściwy według siedziby tego organu.
2. Wniosek, o którym mowa w ust. 1, zawiera:
1) numer lub sygnaturę sprawy;
2) opis przewinienia wraz z kwalifikacją prawną, którego dotyczy postępowanie dyscyplinarne;
3) okoliczności uzasadniające potrzebę udzielenia informacji;
4) wskazanie osoby lub jednostki organizacyjnej, której dotyczą informacje;
5) podmiot zobowiązany do udzielenia informacji;
6) rodzaj i zakres informacji.
3. Po rozpatrzeniu wniosku, o którym mowa w ust. 1, sąd, w drodze postanowienia, wyraża zgodę na udzielenie informacji, określając ich rodzaj i zakres, osobę lub jednostkę organizacyjną, których one dotyczą, oraz podmiot zobowiązany do ich udzielenia, albo odmawia wyrażenia zgody na udzielenie informacji.
4. Na postanowienie, o którym mowa w ust. 3, organowi prowadzącemu postępowanie dyscyplinarne wnioskującemu o wydanie postanowienia przysługuje zażalenie.
5. Uprawniony przez sąd organ prowadzący postępowanie dyscyplinarne pisemnie informuje podmiot zobowiązany do udzielenia informacji o treści postanowienia sądu, osobie lub jednostce organizacyjnej, której mają dotyczyć informacje, oraz rodzaju i zakresie tych informacji.
W toku prowadzonego postępowania dyscyplinarnego organ prowadzący to postępowanie może żądać od podmiotów, którym bank ujawnił informacje stanowiące tajemnicę bankową, udzielenia tych informacji, na podstawie postanowienia wydanego na jego wniosek przez sąd okręgowy właściwy według siedziby tego organu. Przepisy art. 157a postanowienie w sprawie wyrażenia zgody na udzielenie organowi informacji stanowiących tajemnicę bankową ust. 2–5 stosuje się.
Przepisy art. 157a postanowienie w sprawie wyrażenia zgody na udzielenie organowi informacji stanowiących tajemnicę bankową i art. 157b postanowienie w sprawie wyrażenia zgody na udzielenie organowi ujawnionych przez bank informacji stanowiących tajemnicę bankową stosuje się odpowiednio do informacji stanowiących tajemnicę zawodową, o której mowa w art. 9e ust. 1 ustawy z dnia 5 listopada 2009 r. o spółdzielczych kasach oszczędnościowo-kredytowych.
1. W postępowaniu dyscyplinarnym rozstrzygnięcia zapadają w formie orzeczeń lub postanowień. Orzeczenie może być wydane na rozprawie, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej.
2. Orzeczenia wydanego pod nieobecność obwinionego lub jego obrońcy nie uważa się za zaoczne.
1. W postępowaniu dyscyplinarnym mogą zostać orzeczone następujące kary:
1) kara upomnienia;
2) kara pieniężna;
3) zakaz przeprowadzania:
a) badań,
b) atestacji sprawozdawczości zrównoważonego rozwoju;
4) zakaz wykonywania czynności rewizji finansowej;
5) zakaz wykonywania zawodu biegłego rewidenta;
6) zakaz pełnienia funkcji członka zarządu lub innego organu zarządzającego lub członka rady nadzorczej lub innego organu nadzorczego w firmach audytorskich lub jednostkach zainteresowania publicznego;
6a) wykreślenie z rejestru informacji o uprawnieniu do atestacji sprawozdawczości zrównoważonego rozwoju;
7) skreślenie z rejestru.
2. Orzekając karę, o której mowa w ust. 1 pkt 1, nakazuje się zaprzestanie określonego postępowania i powstrzymanie się od niego w przyszłości.
3. Orzekając jedną z kar, o których mowa w ust. 1, orzeka się również o nakazie podania do publicznej wiadomości imienia i nazwiska osoby fizycznej, na którą nałożono karę, wraz z numerem, pod którym osoba ta jest lub była wpisana do rejestru, chyba że podanie do publicznej wiadomości jej imienia i nazwiska będzie środkiem nieproporcjonalnym do popełnionego przewinienia dyscyplinarnego, będzie stanowiło zagrożenie dla stabilności rynków finansowych, zagrozi prowadzonemu postępowaniu karnemu lub wyrządzi niewspółmierną szkodę obwinionemu, pokrzywdzonemu, innym stronom postępowania dyscyplinarnego, firmie audytorskiej, w imieniu której biegły rewident świadczył swoje usługi, jednostce, dla której biegły rewident świadczył swoje usługi, lub organom, o których mowa w art. 148 postępowanie wyjaśniające ust. 2. Nie podlegają ujawnieniu dane podmiotu, dla którego wykonywane były czynności rewizji finansowej.
4. Obok kar, o których mowa w ust. 1, można orzec dodatkowo zakaz zajmowania stanowiska kontrolera jakości wykonania zlecenia lub pełnienia funkcji osoby odpowiedzialnej za system zarządzania jakością w firmie audytorskiej na okres od roku do 3 lat.
5. Karę, o której mowa w ust. 1 pkt 2, wymierza się do kwoty 250 000 zł.
5a. Jeżeli przewinienie dyscyplinarne:
1) dotyczyło usługi świadczonej w związku z przygotowaniem lub przeprowadzeniem emisji, wystawieniem lub zbyciem instrumentu finansowego lub
2) było związane z badaniem ustawowym jednostki zainteresowania publicznego lub atestacją sprawozdawczości zrównoważonego rozwoju jednostki zainteresowania publicznego
– karę, o której mowa w ust. 1 pkt 2, wymierza się do kwoty 500 000 zł.
6. Kary, o których mowa w ust. 1 pkt 3–6, orzeka się na okres od roku do 3 lat.
7. Kara, o której mowa w ust. 1 pkt 6, może zostać orzeczona samoistnie, jak również obok kar, o których mowa w ust. 1 pkt 1–5, 6a i 7.
8. Jeżeli przewinienie dyscyplinarne było związane z badaniem ustawowym lub atestacją sprawozdawczości zrównoważonego rozwoju, orzekając karę, o której mowa w ust. 1, stwierdza się również, czy sprawozdanie z badania lub sprawozdanie z atestacji sprawozdawczości zrównoważonego rozwoju spełniają:
1) wymogi, o których mowa w art 83–86, oraz wymogi, o których mowa w art. 10 rozporządzenia nr 537/2014 – w przypadku badania jednostek zainteresowania publicznego;
2) wymogi, o których mowa w art 87a–87d.
9. Krajowy Sąd Dyscyplinarny przesyła ujawnionemu pokrzywdzonemu informację o wydaniu orzeczenia skazującego biegłego rewidenta za zarzucany mu czyn, jeżeli postępowanie dyscyplinarne toczyło się w związku z usługą atestacyjną lub usługą pokrewną, wykonaną u tego pokrzywdzonego. Jeżeli przewinienie dyscyplinarne było związane z badaniem ustawowym lub atestacją sprawozdawczości zrównoważonego rozwoju, Krajowy Sąd Dyscyplinarny przesyła ujawnionemu pokrzywdzonemu również informacje o sprawozdaniu z badania lub o sprawozdaniu z atestacji sprawozdawczości zrównoważonego rozwoju, w zakresie, o którym mowa w ust. 8. Informacji tych nie przesyła się, jeżeli pokrzywdzony przystąpił do toczącego się postępowania dyscyplinarnego w charakterze strony.
Ustalając rodzaj i wymiar kary, bierze się pod uwagę w szczególności:
1) wagę przewinienia dyscyplinarnego i czas jego trwania;
1a) rodzaj i stopień naruszenia ciążących na obwinionym obowiązków;
2) stopień winy obwinionego;
3) sytuację finansową obwinionego, wyrażającą się w szczególności w wysokości rocznych dochodów obwinionego;
3a) skutki popełnionego przewinienia dyscyplinarnego dla pokrzywdzonego lub uczestników obrotu gospodarczego;
4) kwotę zysków osiągniętych lub strat unikniętych przez obwinionego, w zakresie, w jakim można je ustalić;
4a) przebieg dotychczasowej pracy zawodowej obwinionego;
5) stopień współpracy obwinionego z organami prowadzącymi postępowanie dyscyplinarne;
6) popełnione dotychczas przewinienia dyscyplinarne.
Krajowy Sąd Dyscyplinarny może umorzyć postępowanie w wypadkach mniejszej wagi.
1. W przypadku jednoczesnego ukarania za kilka przewinień dyscyplinarnych, wymierza się karę za poszczególne przewinienia, a następnie karę łączną.
2. Przy orzekaniu kary łącznej stosuje się następujące zasady:
1) kara upomnienia nie podlega łączeniu z karą pieniężną;
2) przy karach pieniężnych łączna kara pieniężna nie może przekraczać sumy tych kar i kwoty 250 000 zł ani nie może być niższa od najwyższej z orzeczonych kar pieniężnych;
3) kary zakazu:
a) przeprowadzania badań lub atestacji sprawozdawczości zrównoważonego rozwoju,
b) wykonywania czynności rewizji finansowej,
c) wykonywania zawodu biegłego rewidenta
– nie podlegają łączeniu z karami, o których mowa w art. 159 kary dyscyplinarne ust. 1 pkt 1 i 2.
3. Przy orzeczonych za kilka przewinień dyscyplinarnych karach rodzajowo różnych, o których mowa w ust. 2, i karze skreślenia z rejestru wymierza się karę łączną skreślenia z rejestru, a w przypadku orzeczonych równocześnie kar pieniężnych karę tę orzeka się na zasadach przewidzianych w ust. 2 pkt 2.
4. Kara zakazu pełnienia funkcji członka zarządu lub innego organu zarządzającego lub członka rady nadzorczej lub innego organu nadzorczego w firmach audytorskich lub jednostkach zainteresowania publicznego nie podlega łączeniu z karami, o których mowa w art. 159 kary dyscyplinarne ust. 1 pkt 1–5 i 7.
5. W przypadku gdy obwiniony popełnił dwa lub więcej przewinień dyscyplinarnych, zanim zapadło pierwsze, choćby nieprawomocne, orzeczenie co do któregokolwiek z nich, wydaje się orzeczenie łączne, o ile orzeczone kary podlegają łączeniu na zasadach przewidzianych w ust. 2–4.
6. Jeżeli jedna z podlegających łączeniu kar została orzeczona w sprawie, o której mowa w art. 172 stosowanie przepisów oddziału ust. 1, sądem właściwym do wydania orzeczenia łącznego jest sąd, który jako ostatni wydał podlegające łączeniu orzeczenie skazujące w sprawie, o której mowa w art. 172 stosowanie przepisów oddziału ust. 1.
7. Jeżeli podlegające łączeniu kary zostały orzeczone w pierwszej instancji przez sąd powszechny oraz Krajowy Sąd Dyscyplinarny, orzeczenie łączne wydaje sąd powszechny.
1. Uzasadnienie orzeczenia lub postanowienia kończącego postępowanie dyscyplinarne sporządza się z urzędu w terminie 14 dni od dnia wydania orzeczenia albo postanowienia.
2. Uzasadnienia nie sporządza się z urzędu w sprawach, w których uwzględniono wniosek oskarżyciela o wydanie orzeczenia i wymierzenie uzgodnionej z obwinionym kary bez przeprowadzenia rozprawy lub wniosek obwinionego o wydanie orzeczenia i wymierzenie mu określonej kary.
3. Orzeczenie oraz postanowienie kończące postępowanie dyscyplinarne doręcza się stronom oraz Agencji wraz z uzasadnieniem, o ile zostało sporządzone.
1. Od wydanego przez Krajowy Sąd Dyscyplinarny orzeczenia lub postanowienia kończącego postępowanie dyscyplinarne stronom przysługuje odwołanie, chyba że ustawa lub przepisy, o których mowa w art. 171 odesłanie do przepisów Kodeksu postępowania karnego i Kodeksu karnego pkt 1, stanowią inaczej.
2. Agencja może wnieść odwołanie od orzeczenia lub postanowienia kończącego postępowanie dyscyplinarne wydanego przez Krajowy Sąd Dyscyplinarny także wówczas, jeżeli nie przystąpiła do postępowania w charakterze strony. Wnosząc odwołanie, Agencja przystępuje do postępowania dyscyplinarnego w charakterze strony.
3. Termin do wniesienia odwołania wynosi 30 dni od dnia doręczenia orzeczenia lub postanowienia wraz z uzasadnieniem.
4. Odwołanie podlega rozpoznaniu przez sąd apelacyjny właściwy ze względu na miejsce zamieszkania obwinionego.
5. Od orzeczenia sądu apelacyjnego kasacja nie przysługuje.
1. Krajowy Sąd Dyscyplinarny niezwłocznie przesyła odpis prawomocnego orzeczenia lub postanowienia kończącego postępowanie dyscyplinarne Krajowej Radzie Biegłych Rewidentów oraz Agencji.
2. Wykonanie kar orzeczonych w postępowaniu dyscyplinarnym należy do Prezesa Krajowej Rady Biegłych Rewidentów.
3. Odpis prawomocnego orzeczenia o nałożonej w postępowaniu dyscyplinarnym karze dołącza się do akt osobowych biegłego rewidenta oraz w aktach tych czyni się wzmiankę dotyczącą ukarania.
1. Kary orzeczone w postępowaniu dyscyplinarnym ulegają zatarciu po upływie:
1) 5 lat od dnia, w którym orzeczenie nakładające karę upomnienia stało się prawomocne,
2) 5 lat od dnia, w którym kara pieniężna została wykonana,
3) 5 lat od końca okresu, w którym kary, o których mowa w art. 159 kary dyscyplinarne ust. 1 pkt 3–6 i ust. 4, obowiązywały,
4) 10 lat od dnia, w którym orzeczenie nakładające karę skreślenia z rejestru lub karę wykreślenia z rejestru informacji o uprawnieniu do atestacji sprawozdawczości zrównoważonego rozwoju stało się prawomocne
– jeżeli w tym czasie biegły rewident nie został ukarany za popełnienie przewinienia dyscyplinarnego lub jeżeli nie zostało przeciwko niemu wszczęte postępowanie dyscyplinarne.
2. Z chwilą zatarcia, o którym mowa w ust. 1, Prezes Krajowej Rady Biegłych Rewidentów zarządza usunięcie z akt osobowych biegłego rewidenta wzmianki i dokumentów dotyczących ukarania.
1. Wpływy z tytułu kar pieniężnych orzeczonych w postępowaniu dyscyplinarnym stanowią przychód Polskiej Izby Biegłych Rewidentów, a w przypadku, o którym mowa w art. 159 kary dyscyplinarne ust. 5a pkt 1- przychód Funduszu Edukacji Finansowej, o którym mowa w ustawie z dnia 5 sierpnia 2015 r. o rozpatrywaniu reklamacji przez podmioty rynku finansowego, o Rzeczniku Finansowym i o Funduszu Edukacji Finansowej (Dz. U. z 2023 r. poz. 1809, 1723 i 1843 oraz z 2024 r. poz. 731);
2. Prawomocne orzeczenie w zakresie kary pieniężnej oraz kosztów postępowania, w ramach którego orzeczona została ta kara, stanowi tytuł egzekucyjny w rozumieniu art. 777 tytuły egzekucyjne ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. – Kodeks postępowania cywilnego (Dz. U. z 2023 r. poz. 1550, z późn. zm.) i po nadaniu mu klauzuli wykonalności przez sąd podlega wykonaniu w drodze egzekucji prowadzonej w trybie tej ustawy.
3. W postępowaniu egzekucyjnym mającym na celu wyegzekwowanie należności, o których mowa w ust. 2, czynności przewidziane dla wierzyciela podejmuje Prezes Krajowej Rady Biegłych Rewidentów.
1. Koszty postępowania dyscyplinarnego ponosi Polska Izba Biegłych Rewidentów.
1a. Koszty postępowania dyscyplinarnego mają charakter zryczałtowany.
2. W przypadku uznania biegłego rewidenta winnym popełnienia przewinienia dyscyplinarnego, kosztami postępowania dyscyplinarnego obciąża się tego biegłego rewidenta.
3. Wysokość zryczałtowanych kosztów postępowania dyscyplinarnego określa, w drodze uchwały, Krajowa Rada Biegłych Rewidentów, mając na względzie przeciętne koszty postępowania dyscyplinarnego.
1. Członkowie Krajowego Sądu Dyscyplinarnego w zakresie orzekania są niezawiśli i podlegają tylko przepisom prawa, krajowym standardom wykonywania zawodu oraz zasadom etyki zawodowej.
2. Krajowy Rzecznik Dyscyplinarny jest niezależny w zakresie realizowania zadań w toku postępowania dyscyplinarnego i podlega przepisom prawa, krajowym standardom wykonywania zawodu oraz zasadom etyki zawodowej.
1. Krajowa Rada Biegłych Rewidentów i Agencja, po uprawomocnieniu się orzeczenia nakładającego karę, podają do publicznej wiadomości, bez zbędnej zwłoki, publikując na swoich stronach internetowych, informację o popełnionym przez biegłego rewidenta przewinieniu dyscyplinarnym oraz orzeczonej za to przewinienie karze.
2. W przypadku orzeczenia na podstawie art. 159 kary dyscyplinarne ust. 3 o nakazie podania do publicznej wiadomości imienia i nazwiska osoby fizycznej, na którą nałożono karę, obok informacji, o której mowa w ust. 1, podaniu do publicznej wiadomości podlega również imię i nazwisko osoby fizycznej, na którą nałożono karę, wraz z numerem, pod którym osoba ta jest lub była wpisana do rejestru.
3. Informacje, o których mowa w ust. 1 i 2, są publikowane przez 5 lat, licząc od dnia, w którym orzeczenie nakładające karę stało się prawomocne.
4. (uchylony)
W sprawach nieuregulowanych w niniejszej ustawie do postępowania dyscyplinarnego stosuje się odpowiednio przepisy:
1) ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. – Kodeks postępowania karnego (Dz. U. z 2024 r. poz. 37);
2) rozdziałów I–III ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. – Kodeks karny.
1. Przepisy niniejszego oddziału stosuje się w sprawach przewinień dyscyplinarnych popełnionych przez biegłego rewidenta przy wykonywaniu usług atestacyjnych lub usług pokrewnych zgodnie z krajowymi standardami wykonywania zawodu.
2. W sprawach, o których mowa w ust. 1, postępowanie dyscyplinarne jest prowadzone wyłącznie przez organy i na zasadach, o których mowa w niniejszym oddziale.
3. Z uwzględnieniem przepisów niniejszego oddziału, w sprawach, o których mowa w ust. 1, przepisy:
1) art. 18 skreślenie z rejestru biegłych rewidentów ust. 7–9, art 139–142, art. 146 obrońcy i pełnomocnicy w postępowaniu dyscyplinarnym ust. 1 i 2, art. 147 dochodzenie dyscyplinarne, art. 148 postępowanie wyjaśniające ust. 1 i 3–6, art 149–151, art. 156 rozprawa przed Krajowym Sądem Dyscyplinarnym ust. 2, art 158–160, art. 162 kara łączna w postępowaniu dyscyplinarnym, art. 163 uzasadnienie rozstrzygnięcia kończącego postępowanie dyscyplinarne, art. 164 odwołanie od rozstrzygnięcia Krajowego Sądu Dyscyplinarnego ust. 3–5, art. 165 wykonanie kar orzeczonych w postępowaniu dyscyplinarnym ust. 3, art. 166 zatarcie kar orzeczonych w postępowaniu dyscyplinarnym oraz art. 171 odesłanie do przepisów Kodeksu postępowania karnego i Kodeksu karnego stosuje się;
2) art. 143 zakres postępowania dyscyplinarnego, art. 144 uprawnienie do przystąpienia do postępowania dyscyplinarnego na prawach strony ust. 1, art. 146 obrońcy i pełnomocnicy w postępowaniu dyscyplinarnym ust. 3, art. 154 strony postępowania przed Krajowym Sądem Dyscyplinarnym, art. 155 czynności przewodniczącego Krajowego Sądu Dyscyplinarnego po otrzymaniu wniosku o ukaranie, art. 156 rozprawa przed Krajowym Sądem Dyscyplinarnym ust. 1, art. 157 niestawiennictwo uczestników postępowania na wezwanie oraz odmowa złożenia zeznań lub przyrzeczenia–157c, art. 161 umorzenie postępowania dyscyplinarnego przez Krajowy Sąd Dyscyplinarny oraz art. 165 wykonanie kar orzeczonych w postępowaniu dyscyplinarnym ust. 1 stosuje się odpowiednio.
1. W sprawach, o których mowa w art. 172 stosowanie przepisów oddziału ust. 1, Agencja:
1) prowadzi postępowanie wyjaśniające;
2) prowadzi dochodzenie dyscyplinarne;
3) jest oskarżycielem przed sądem.
2. Postępowanie przed sądem obejmuje postępowanie przed sądem, o którym mowa w art. 176 wniosek o ukaranie po zamknięciu postępowania dyscyplinarnego, oraz postępowanie przed sądem rozpoznającym odwołanie od orzeczenia lub postanowienia wydanego przez sąd pierwszej instancji.
3. Sąd na rozprawie w pierwszej instancji orzeka w składzie jednego sędziego.
1. Agencja może upoważnić pracowników Agencji do podejmowania w jej imieniu i ustalonym zakresie działań w toku dochodzenia dyscyplinarnego oraz reprezentowania Agencji w postępowaniu przed sądem.
2. (uchylony)
Postępowania wyjaśniającego nie wszczyna się w przypadku, gdy zawiadomienie o podejrzeniu popełnienia przewinienia dyscyplinarnego złoży Krajowy Rzecznik Dyscyplinarny lub organy, o których mowa w art. 148 postępowanie wyjaśniające ust. 2.
Jeżeli dochodzenie dyscyplinarne dostarczyło podstaw do wniesienia wniosku o ukaranie, Agencja, w terminie 30 dni od dnia zamknięcia dochodzenia dyscyplinarnego, sporządza wniosek o ukaranie i wnosi go do sądu okręgowego właściwego ze względu na miejsce zamieszkania obwinionego.
Środki, o których mowa w art. 157 niestawiennictwo uczestników postępowania na wezwanie oraz odmowa złożenia zeznań lub przyrzeczenia ust. 3–4, stosuje sąd rozpoznający sprawę.
1. W sprawach, o których mowa w art. 172 stosowanie przepisów oddziału ust. 1, w pierwszej instancji orzeka sąd, o którym mowa w art. 176 wniosek o ukaranie po zamknięciu postępowania dyscyplinarnego.
2. Sąd, o którym mowa w art. 176 wniosek o ukaranie po zamknięciu postępowania dyscyplinarnego, rozpoznaje zażalenia na postanowienia, o których mowa w art. 148 postępowanie wyjaśniające ust. 6.
3. Od wydanego w pierwszej instancji orzeczenia lub postanowienia kończącego postępowanie dyscyplinarne stronom przysługuje odwołanie, chyba że ustawa lub przepisy, o których mowa w art. 171 odesłanie do przepisów Kodeksu postępowania karnego i Kodeksu karnego pkt 1, stanowią inaczej.
1. Wpływy z tytułu kary pieniężnej orzeczonej w sprawie, o której mowa w art. 172 stosowanie przepisów oddziału ust. 1, stanowią dochód budżetu państwa, a w przypadku, o którym mowa w art. 159 kary dyscyplinarne ust. 5a pkt 2 - przychód Funduszu Edukacji Finansowej, o którym mowa w ustawie z dnia 5 sierpnia 2015 r. o rozpatrywaniu reklamacji przez podmioty rynku finansowego, o Rzeczniku Finansowym i o Funduszu Edukacji Finansowej.
2. Prawomocne orzeczenie w zakresie kary pieniężnej oraz kosztów postępowania, w ramach którego została orzeczona ta kara, podlega egzekucji w trybie ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji. W postępowaniu egzekucyjnym mającym na celu wyegzekwowanie należności z tytułu kary pieniężnej czynności przewidziane dla wierzyciela podejmuje Agencja.
1. Koszty postępowania w sprawie, o której mowa w art. 172 stosowanie przepisów oddziału ust. 1, ponosi Agencja.
1a. Koszty postępowania dyscyplinarnego mają charakter zryczałtowany.
2. W przypadku uznania biegłego rewidenta winnym popełnienia przewinienia dyscyplinarnego, kosztami postępowania dyscyplinarnego obciąża się biegłego rewidenta.
3. Wysokość zryczałtowanych kosztów postępowania dyscyplinarnego określa, w drodze uchwały, Rada Agencji, mając na względzie przeciętne koszty postępowania dyscyplinarnego.
1. Agencja i Krajowa Rada Biegłych Rewidentów po uprawomocnieniu się orzeczenia nakładającego karę podają do publicznej wiadomości, bez zbędnej zwłoki, publikując na swoich stronach internetowych, informację o popełnionym przez biegłego rewidenta przewinieniu dyscyplinarnym, o którym mowa w art. 172 stosowanie przepisów oddziału ust. 1, oraz orzeczonej za to przewinienie karze.
2. W przypadku orzeczenia na podstawie art. 159 kary dyscyplinarne ust. 3 o nakazie podania do publicznej wiadomości imienia i nazwiska osoby fizycznej, na którą nałożono karę, obok informacji, o której mowa w ust. 1, podaniu do publicznej wiadomości podlega również imię i nazwisko osoby fizycznej, na którą nałożono karę, wraz z numerem, pod którym osoba ta jest lub była wpisana do rejestru.
3. Informacje, o których mowa w ust. 1 i 2, są publikowane przez 5 lat, licząc od dnia, w którym orzeczenie nakładające karę stało się prawomocne.
4. (uchylony)
