AKT ARCHIWALNY - Ustawa z dnia 14 grudnia 1994 r. o Bankowym Funduszu Gwarancyjnym

1. Kto będąc członkiem zarządu lub rady banku objętego ustawowym systemem gwarantowania środków pieniężnych doprowadza do powstania straty po stronie Funduszu w wyniku tego, iż bank nie utworzył funduszu ochrony środków gwarantowanych albo nie utworzył go w odpowiedniej wysokości lub aktywa przeznaczone na fundusz ochrony środków gwarantowanych nie były lokowane w skarbowych papierach wartościowych lub bonach pieniężnych Narodowego Banku Polskiego lub deponowane w sposób, o którym mowa w art. 26 lokowanie i deponowanie aktywów stanowiących pokrycie funduszu ochrony środków gwarantowanych, ust. 1 i 2,
podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2.
2. Tej samej karze podlega członek zarządu lub rady banku objętego ustawowym systemem gwarantowania depozytów bankowych, który doprowadza do powstania straty po stronie Funduszu, obciążając aktywa stanowiące pokrycie funduszu ochrony środków gwarantowanych prawami osób trzecich.

Kto, będąc członkiem zarządu kasy objętej ustawowym systemem gwarantowania środków pieniężnych, doprowadza do powstania straty po stronie Funduszu w wyniku tego, że kasa nie odprowadziła obowiązkowej opłaty na dany kwartał, o której mowa w art. 13c kwartalne opłaty kas na rzecz Funduszu ust. 1, albo nie odprowadziła opłaty w odpowiedniej wysokości mimo dysponowania przez tę kasę środkami pieniężnymi wystarczającymi na odprowadzenie tej opłaty,
podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo karze pozbawienia wolności do lat 2.