W ramach Wspólnoty ustanawia się podstawowe normy ochrony zdrowia pracowników i ludności przed niebezpieczeństwem promieniowania jonizującego.
Pojęcie "podstawowe normy" oznacza:
a) maksymalne dopuszczalne dawki nie stanowiące zagrożenia;
b) maksymalne dopuszczalne poziomy narażenia na promieniowanie i skażenia;
c) podstawowe zasady opieki medycznej nad pracownikami.
Podstawowe normy opracowuje Komisja po uzyskaniu opinii grupy osób wyznaczonych przez Komitet Naukowo-Techniczny spośród ekspertów naukowych, zwłaszcza w dziedzinie zdrowia publicznego, z Państw Członkowskich. Komisja uzyskuje opinię Komitetu Ekonomiczno-Społecznego odnośnie do tych norm.
Po konsultacji ze Zgromadzeniem, Rada, stanowiąc większością kwalifikowaną na wniosek Komisji, która przekazuje jej zebrane przez siebie opinie tych komitetów, ustanawia normy podstawowe.
Na wniosek Komisji lub Państwa Członkowskiego, podstawowe normy mogą zostać zweryfikowane lub uzupełnione zgodnie z procedurą przewidzianą w art. 31 ustanawianie podstawowych norm ochrony przed promieniowaniem jonizującym.
Komisja rozpatruje każdy wniosek Państw Członkowskich.
Każde Państwo Członkowskie przyjmuje odpowiednie przepisy ustawowe, wykonawcze lub administracyjne w celu zapewnienia przestrzegania ustanowionych podstawowych norm oraz podejmuje niezbędne środki w zakresie nauczania, kształcenia i szkolenia zawodowego.
Komisja kieruje odpowiednie zalecenia dotyczące harmonizacji przepisów stosowanych w tej dziedzinie w Państwach Członkowskich.
W tym celu, Państwa Członkowskie powiadamiają Komisję o przepisach obowiązujących w dniu wejścia w życie niniejszego Traktatu oraz o wszelkich kolejnych projektach takich przepisów.
Komisja kieruje wszelkie ewentualne zalecenia dotyczące tych projektów w ciągu trzech miesięcy od daty ich otrzymania.
Każde Państwo Członkowskie, na którego obszarze prowadzone są szczególnie niebezpieczne doświadczenia, podejmuje dodatkowe środki w zakresie ochrony zdrowia i bezpieczeństwa, po uzyskaniu opinii Komisji na ich temat.
Zgoda Komisji jest wymagana w przypadku, gdy skutki tych doświadczeń mogą ulec rozprzestrzenieniu na obszary innych Państw Członkowskich.
Każde Państwo Członkowskie tworzy instalacje niezbędne do stałego kontrolowania poziomu napromieniowania powietrza, wód i gleby oraz do kontrolowania przestrzegania podstawowych norm.
Komisja ma prawo dostępu do tych instalacji; może sprawdzać ich działanie i sprawność.
Właściwe władze okresowo przekazują Komisji wyniki kontroli wymienionych w art. 35 instalacje do kontroli kontrolowania poziomu napromieniowania powietrza, wód i gleby oraz do kontrolowania przestrzegania podstawowych norm, w celu zapewnienia jej stałych informacji o poziomie promieniotwórczości, na którą narażona jest ludność.
Każde Państwo Członkowskie udostępnia Komisji ogólne dane dotyczące każdego planu składowania odpadów promieniotwórczych w dowolnej formie, tak, aby umożliwić ustalenie, czy realizacja tego planu może spowodować promieniotwórcze skażenie wód, gleby lub powietrza w innym Państwie Członkowskim.
Komisja wydaje opinię w ciągu sześciu miesięcy, po konsultacji z grupą specjalistów określoną w art. 31 ustanawianie podstawowych norm ochrony przed promieniowaniem jonizującym.
Komisja kieruje do Państw Członkowskich zalecenia dotyczące poziomu promieniotwórczości w powietrzu, wodach i glebie.
W razie pilnej potrzeby Komisja wydaje dyrektywę nakazującą danemu Państwu Członkowskiemu podjęcie, w okresie wyznaczonym przez Komisję, środków niezbędnych do uniemożliwienia naruszania podstawowych norm oraz zapewnienia przestrzegania przepisów.
Jeśli Państwo to nie zastosuje się do dyrektywy Komisji w określonym terminie, Komisja lub dowolne zainteresowane Państwo Członkowskie może bezzwłocznie, na zasadzie odstępstwa od art. 258 uchybienie przez Państwo Członkowskie zobowiązaniom Traktatu i art. 259 wniesienie sprawy do Trybunału Sprawiedliwości Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, wnieść sprawę do Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej.
Niezwłocznie po założeniu Wspólnego Ośrodka Badań Jądrowych, Komisja tworzy w nim wydział dokumentacji i analizy kwestii ochrony zdrowia i bezpieczeństwa.
Wydział ten ma za zadanie w szczególności gromadzić dokumentację i informacje wymienione w art. 33 harmonizacja przepisów w zakresie podstawowych norm ochrony przed promieniowaniem jonizującym, art. 36 stałe informacje Państw Członkowskich o poziomie promieniotwórczości, i art. 37 udostępnianie danych planu składowania odpadów promieniotwórczych, oraz wspierać Komisję w realizacji zadań nałożonych na nią w niniejszym rozdziale.
