Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 952/2013 ustanawiające unijny kodeks celny

1. W ramach procedury odprawy czasowej towary nieunijne przeznaczone do powrotnego wywozu mogą być objęte szczególnym przeznaczeniem na obszarze celnym Unii, z całkowitym lub częściowym zwolnieniem z należności celnych przywozowych i nie podlegają:
a) innym należnościom określonym w innych stosownych obowiązujących przepisach;
b) środkom polityki handlowej, o ile nie zakazują one wprowadzania towarów na obszar celny Unii lub wyprowadzania towarów z obszaru celnego Unii.
2. Procedurę odprawy czasowej można stosować tylko, jeżeli spełnione są następujące warunki:
a) nie jest planowane poddanie towarów żadnym zmianom, z wyjątkiem zwykłego obniżenia ich wartości wynikającego ze zużycia;
b) możliwe jest zapewnienie identyfikacji towarów objętych procedurą, z wyjątkiem przypadku, gdy ze względu na rodzaj towarów lub zamierzone wykorzystanie brak środków identyfikacyjnych nie stwarza niebezpieczeństwa nadużycia tej procedury, lub w przypadku, o którym mowa w art. 223 towary ekwiwalentne, jeżeli możliwe jest sprawdzenie, czy warunki określone dla towarów ekwiwalentnych są spełnione;
c) osoba uprawniona do korzystania z procedury ma siedzibę poza obszarem celnym Unii, jeżeli nie przewidziano inaczej;
d) spełnione są określone w przepisach prawa celnego wymagania dotyczące całkowitego lub częściowego zwolnienia z należności celnych.

1. Organy celne wyznaczają termin, w którym towary objęte procedurą odprawy czasowej muszą zostać powrotnie wywiezione lub objęte kolejną procedurą celną. Termin musi być wystarczająco długi, by cel, jakim jest dopuszczone wykorzystanie, został osiągnięty.
2. O ile nie przewidziano inaczej, maksymalny termin, przez jaki towary mogą być objęte procedurą odprawy czasowej w ramach tego samego celu i pozostawać pod odpowiedzialnością tego samego posiadacza pozwolenia, wynosi 24 miesiące, nawet w przypadku gdy procedura została zamknięta przez objęcie towarów inną procedurą specjalną, a następnie towary zostały ponownie objęte procedurą odprawy czasowej.
3. W wyjątkowych okolicznościach, jeżeli dopuszczone wykorzystanie nie mogło zostać osiągnięte w terminach, o których mowa w ust. 1 i 2, organy celne mogą przedłużyć te terminy w rozsądnym zakresie na uzasadniony wniosek posiadacza pozwolenia.
4. Całkowity okres, przez który towary mogą być objęte procedurą odprawy czasowej, nie przekracza dziesięciu lat, z wyjątkiem przypadku, gdy wystąpi nieprzewidziane zdarzenie.

1. Kwotę należności celnych przywozowych za towary objęte procedurą odprawy czasowej z częściowym zwolnieniem z należności celnych przywozowych ustala się na 3 % kwoty należności celnych przywozowych, która miałaby zostać zapłacona za te towary, gdyby zostały dopuszczone do obrotu w dniu, w którym zostały objęte procedurą odprawy czasowej.
Kwota ta należna jest za każdy miesiąc lub część miesiąca, w którym towary objęte były procedurą odprawy czasowej z częściowym zwolnieniem z należności celnych przywozowych.
2. Kwota należności celnych przywozowych nie może być wyższa od tej, która miałaby zostać zapłacona, gdyby towary te zostały dopuszczone do obrotu w dniu, w którym zostały objęte procedurą odprawy czasowej.

Komisja jest uprawniona do przyjęcia aktów delegowanych, zgodnie z art. 284 wykonywanie przekazanych uprawnień, w celu określenia:
a) szczególnego przeznaczenia, o którym mowa w art. 250 zakres zastosowania ust. 1;
b) wymagań, o których mowa w art. 250 zakres zastosowania ust. 2 lit. d).