Towary mogą zostać objęte jedną z następujących kategorii procedur specjalnych:
a) tranzytem, który obejmuje tranzyt zewnętrzny i wewnętrzny;
b) składowaniem, które obejmuje składowanie celne i wolne obszary celne;
c) szczególnym przeznaczeniem, które obejmuje odprawę czasową i końcowe przeznaczenie;
d) przetwarzaniem, które obejmuje uszlachetnianie czynne i bierne.
1. Pozwolenie wydane przez organy celne jest wymagane w następujących przypadkach:
a) stosowania procedury uszlachetniania czynnego, uszlachetniania biernego, odprawy czasowej lub końcowego przeznaczenia,
b) prowadzenia miejsc składowych przeznaczonych do składowania celnego towarów, z wyjątkiem gdy prowadzącym miejsca składowe są organy celne.
Warunki, na których zezwala się na stosowanie jednej lub kilku procedur, o których mowa w akapicie pierwszym, lub na prowadzenie miejsc składowych określa się w pozwoleniu.
2. Organy celne udzielają pozwolenia z mocą wsteczną, jeżeli spełnione są wszystkie następujące warunki:
a) istnieje uzasadniona potrzeba gospodarcza;
b) wniosek nie ma związku z usiłowaniem popełnienia oszustwa;
c) wnioskodawca udowodnił na podstawie ewidencji lub zapisów księgowych, że:
(i) spełnione są wszelkie wymogi danej procedury;
(ii) w stosownych przypadkach - możliwa jest identyfikacja towarów w danym okresie;
(iii) taka ewidencja lub zapisy księgowe pozwalają na kontrolę procedury;
d) możliwe jest wypełnienie wszystkich formalności niezbędnych do uregulowania sytuacji towarów, w tym - w razie konieczności - unieważnienia zgłoszeń celnych, których to dotyczy;
e) w okresie trzech lat od daty przyjęcia wniosku nie udzielono wnioskodawcy żadnego pozwolenia z mocą wsteczną;
f) nie jest konieczne sprawdzenie warunków ekonomicznych, z wyjątkiem sytuacji, gdy wniosek dotyczy przedłużenia pozwolenia w odniesieniu do tego samego rodzaju operacji i towarów;
g) wniosek nie dotyczy prowadzenia miejsc składowych przeznaczonych do składowania celnego towarów;
h) gdy wniosek dotyczy przedłużenia pozwolenia w odniesieniu do tego samego rodzaju operacji i towarów - wniosek zostaje złożony w terminie trzech lat po upływie terminu ważności pierwotnego pozwolenia.
Organy celne mogą udzielić pozwolenia z mocą wsteczną także wówczas, gdy towary, które zostały objęte procedurą celną, nie są już dostępne w chwili przyjmowania wniosku o takie pozwolenie.
3. Jeżeli nie przewidziano inaczej, pozwolenia, o którym mowa w ust. 1, udziela się wyłącznie osobie, która spełnia wszystkie następujące warunki:
a) ma siedzibę na obszarze celnym Unii;
b) zapewnia prawidłową realizację operacji; uznaje się, że upoważniony przedsiębiorca w zakresie uproszczeń celnych spełnia ten warunek, jeżeli działalność związana z daną procedurą specjalną była brana pod uwagę przy przyznawaniu statusu, o którym mowa w art. 38 wniosek i pozwolenie ust. 2 lit. a).
c) składa zabezpieczenie zgodnie z art. 89 przepisy ogólne - w przypadkach, w których może powstać dług celny lub inne należności związane z towarami objętymi procedurą specjalną;
d) w przypadku odprawy czasowej lub procedury uszlachetniania czynnego - odpowiednio użytkuje towary, organizuje ich użytkowanie, przeprowadza procesy przetwarzania towarów lub organizuje ich przeprowadzenie.
4. Jeżeli nie przewidziano inaczej oraz w uzupełnieniu przepisów ust. 3, pozwolenia, o którym mowa w ust. 1, udziela się wyłącznie wtedy, gdy spełnione są wszystkie następujące warunki:
a) organy celne mogą sprawować dozór celny bez konieczności stosowania środków administracyjnych niewspółmiernych do istniejącej potrzeby gospodarczej;
b) pozwolenie na korzystanie z procedury przetwarzania nie ma negatywnego wpływu na istotne interesy producentów unijnych (warunki ekonomiczne).
5. Uznaje się, że negatywny wpływ na istotne interesy producentów unijnych w rozumieniu ust. 4 lit. b) nie występuje, jeżeli nie istnieje dowód na jego występowanie lub warunki ekonomiczne uznaje się za spełnione.
6. Jeżeli istnieje dowód na istnienie prawdopodobieństwa wystąpienia negatywnego wpływu na istotne interesy producentów unijnych, dokonuje się sprawdzenia warunków ekonomicznych na poziomie unijnym.
Komisja jest uprawniona do przyjęcia aktów delegowanych, zgodnie z art. 284 wykonywanie przekazanych uprawnień, w celu określenia:
a) warunków udzielania pozwolenia na korzystanie z procedur, o których mowa w art. 211 pozwolenie ust. 1;
b) wyjątków od wymogu spełnienia warunków, o których mowa w art. 211 pozwolenie ust. 3 i 4;
c) przypadków, w których warunki ekonomiczne uznaje się za spełnione, o czym jest mowa w art. 211 pozwolenie ust. 5.
Komisja określa w drodze aktów wykonawczych przepisy proceduralne dotyczące sprawdzania warunków ekonomicznych, o którym mowa w art. 211 pozwolenie ust. 6.
Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 285 procedura komitetu ust. 4.
1. Z wyjątkiem procedury tranzytu lub jeżeli przewidziano inaczej, posiadacz pozwolenia, osoba uprawniona do korzystania z procedury oraz każda osoba wykonująca w wolnych obszarach celnych działalność polegającą na składowaniu, obróbce, przetwarzaniu, sprzedaży lub zakupie towarów jest zobowiązana do prowadzenia odpowiedniej ewidencji w formie zatwierdzonej przez organy celne.
Ewidencja ta zawiera informacje i dane, które umożliwiają organom celnym nadzór nad daną procedurą, w szczególności w odniesieniu do identyfikacji towarów objętych tą procedurą, ich statusu celnego i ich przemieszczeń.
2. Uznaje się, że upoważniony przedsiębiorca w zakresie uproszczeń celnych spełnia warunek określony w ust. 1, jeżeli jego ewidencja jest odpowiednia do celów danej procedury specjalnej.
1. W przypadkach innych niż procedura tranzytu i nie naruszając przepisów art. 254 procedura końcowego przeznaczenia, procedura specjalna zostaje zamknięta, gdy objęte nią towary lub produkty przetworzone są objęte kolejną procedurą celną, wyprowadzone poza obszar celny Unii, zniszczone bez powstania odpadów lub są przedmiotem zrzeczenia na rzecz skarbu państwa zgodnie z art. 199 zrzeczenie.
2. Procedura tranzytu zostaje zamknięta przez organy celne, jeżeli na podstawie porównania danych dostępnych w urzędzie celnym wyjścia i danych dostępnych w urzędzie celnym przeznaczenia organy celne są w stanie stwierdzić, że procedura została zakończona w prawidłowy sposób.
3. Organy celne podejmują wszelkie działania niezbędne do uregulowania sytuacji towarów, wobec których procedura nie została zamknięta zgodnie z określonymi warunkami.
4. Jeżeli nie przewidziano inaczej, zamknięcie procedury następuje w określonym terminie.
Komisja jest uprawniona do przyjęcia aktów delegowanych, zgodnie z art. 284 wykonywanie przekazanych uprawnień, w celu określenia terminu, o którym mowa w art. 215 zamknięcie procedury specjalnej ust. 4.
Komisja określa w drodze aktów wykonawczych przepisy proceduralne dotyczące zamknięcia procedury specjalnej, o którym mowa w art. 215 zamknięcie procedury specjalnej.
Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 285 procedura komitetu ust. 4.
Prawa i obowiązki osoby uprawnionej do korzystania z procedury w odniesieniu do towarów, które zostały objęte procedurą specjalną inną niż tranzyt, mogą być przeniesione w całości lub częściowo na inną osobę spełniającą warunki wymagane do korzystania z tej procedury.
W szczególnych przypadkach towary objęte procedurą specjalną inną niż tranzyt lub znajdujące się w wolnym obszarze celnym mogą być przemieszczane między różnymi miejscami na obszarze celnym Unii.
Towary objęte procedurą składowania celnego lub przetwarzania lub znajdujące się w wolnym obszarze celnym mogą zostać poddane zwyczajowym czynnościom mającym na celu zachowanie tych towarów w stanie niezmienionym, poprawę ich wyglądu, jakości handlowej lub przygotowanie ich do dystrybucji lub odsprzedaży.
Zgodnie z art. 284 wykonywanie przekazanych uprawnień Komisja jest uprawniona do przyjęcia aktów delegowanych:
a) określających przypadki i warunki odnoszące się do przemieszczania towarów objętych procedurą specjalną inną niż tranzyt lub znajdujących się w wolnym obszarze celnym, zgodnie z art. 219 przemieszczanie towarów;
b) określających zwyczajowe czynności, którym poddawane są towary objęte składowaniem celnym, procedurą przetwarzania lub znajdujące się w wolnym obszarze celnym, o których mowa w art. 220 zwyczajowe czynności.
Komisja określa w drodze aktów wykonawczych przepisy proceduralne dotyczące:
a) przenoszenia, zgodnie z art. 218 przeniesienie praw i obowiązków, praw i obowiązków osoby uprawnionej do korzystania z procedury w odniesieniu do towarów, które zostały objęte procedurą specjalną inną niż tranzyt;
b) przemieszczania, zgodnie z art. 219 przemieszczanie towarów, towarów objętych procedurą specjalną inną niż tranzyt lub znajdujących się w wolnym obszarze celnym.
Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 285 procedura komitetu ust. 4.
1. Towary ekwiwalentne są to towary unijne składowane, wykorzystywane lub przetwarzane zamiast towarów objętych procedurą specjalną.
W przypadku procedury uszlachetniania biernego towary ekwiwalentne są to towary nieunijne przetwarzane zamiast towarów unijnych objętych procedurą uszlachetniania biernego.
O ile nie przewidziano inaczej, towary ekwiwalentne muszą mieć ten sam ośmiocyfrowy kod nomenklatury scalonej, taką samą jakość handlową i takie same parametry techniczne jak towary, które zastępują.
2. Pod warunkiem, że zapewniony jest prawidłowy przebieg procedury, w szczególności w zakresie dozoru celnego, organy celne, na wniosek, zezwalają:
a) na wykorzystanie towarów ekwiwalentnych w ramach procedury składowania celnego, wolnego obszaru celnego, końcowego przeznaczenia i przetwarzania;
b) na wykorzystanie, w szczególnych przypadkach, towarów ekwiwalentnych w ramach procedury odprawy czasowej;
c) w przypadku procedury uszlachetniania czynnego - na wywóz produktów przetworzonych uzyskanych z towarów ekwiwalentnych przed przywozem towarów przez nie zastępowanych;
d) w przypadku procedury uszlachetniania biernego - na przywóz produktów przetworzonych uzyskanych z towarów ekwiwalentnych przed wywozem towarów przez nie zastępowanych.
Uznaje się, że upoważniony przedsiębiorca w zakresie uproszczeń celnych spełnia warunek zapewnienia prawidłowej realizacji procedury, o ile przy udzielaniu pozwolenia, o którym mowa w art. 38 wniosek i pozwolenie ust. 2 lit. a) uwzględniono działalność związaną z wykorzystaniem towarów ekwiwalentnych do celów danej procedury.
3. Nie zezwala się na wykorzystanie towarów ekwiwalentnych w żadnym z następujących przypadków:
a) jeżeli w ramach procedury uszlachetniania czynnego wykonywane są wyłącznie zwyczajowe czynności, o których mowa w art. 220 zwyczajowe czynności;
b) jeżeli do towarów niepochodzących użytych do wytworzenia produktów przetworzonych w ramach procedury uszlachetniania czynnego, dla których dowód pochodzenia jest wystawiany lub sporządzany w ramach uzgodnień preferencyjnych między Unią a niektórymi krajami lub terytoriami znajdującymi się poza obszarem celnym Unii lub grupami takich krajów lub terytoriów, ma zastosowanie zakaz zwrotu lub zwolnienia z należności celnych przywozowych;
c) jeżeli prowadziłoby to do nieuzasadnionych korzyści w zakresie należności celnych przywozowych lub w przypadkach określonych w prawodawstwie unijnym.
4. W przypadku, o którym mowa w ust. 2 lit. c) i gdy produkty przetworzone podlegałyby należnościom celnym wywozowym, jeżeli nie zostałyby wywiezione w kontekście procedury uszlachetniania czynnego, posiadacz pozwolenia składa zabezpieczenie w celu zagwarantowania zapłaty tych należności na wypadek, gdyby towary nieunijne nie zostały przywiezione w terminie, o którym mowa w art. 257 termin zamknięcia procedury ust. 3.
Komisja jest uprawniona do przyjęcia aktów delegowanych, zgodnie z art. 284 wykonywanie przekazanych uprawnień, w celu określenia:
a) wyjątków od art. 223 towary ekwiwalentne ust. 1 akapit trzeci;
b) warunków wykorzystania towarów ekwiwalentnych zgodnie z art. 223 towary ekwiwalentne ust. 2;
c) przypadków, w których towary ekwiwalentne są wykorzystywane w ramach procedury odprawy czasowej zgodnie z art. 223 towary ekwiwalentne ust. 2 lit. b);
d) przypadków, w których nie zezwala się na wykorzystanie towarów ekwiwalentnych zgodnie z art. 223 towary ekwiwalentne ust. 3 lit. c).
Komisja określa w drodze aktów wykonawczych przepisy proceduralne dotyczące wykorzystania towarów ekwiwalentnych dozwolonego zgodnie z art. 223 towary ekwiwalentne ust. 2.
Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 285 procedura komitetu ust. 4.
1. Procedura tranzytu zewnętrznego pozwala na przemieszczanie towarów nieunijnych z jednego do drugiego miejsca znajdującego się na obszarze celnym Unii, przy czym towary te nie podlegają:
a) należnościom celnym przywozowym;
b) innym należnościom określonym w innych stosownych obowiązujących przepisach;
c) środkom polityki handlowej, jeżeli nie zakazują one wprowadzania towarów na obszar celny Unii lub wyprowadzania towarów z obszaru celnego Unii.
2. W szczególnych przypadkach towary unijne są obejmowane procedurą tranzytu zewnętrznego.
3. Przemieszczanie, o którym mowa w ust. 1, odbywa się:
a) w ramach procedury unijnego tranzytu zewnętrznego;
b) zgodnie z konwencją TIR, jeżeli takie przemieszczanie:
(i) rozpoczęło się lub ma się zakończyć poza obszarem celnym Unii;
(ii) jest dokonywane między jednym a drugim miejscem znajdującym się na obszarze celnym Unii przez terytorium państwa lub terytorium znajdujące się poza obszarem celnym Unii;
c) zgodnie z konwencją ATA / konwencją stambulską, jeżeli jest stosowana procedura tranzytu;
d) z zastosowaniem Manifestu Reńskiego (art. 9 rejestracja poprawionej Konwencji w sprawie żeglugi po Renie);
e) z zastosowaniem formularza 302 przewidzianego w Porozumieniu między Stronami Traktatu Północnoatlantyckiego dotyczącym statusu ich Sił Zbrojnych, podpisanym w Londynie w dniu 19 czerwca 1951 r.;
f) drogą pocztową, zgodnie z aktami Światowego Związku Pocztowego, jeżeli towary są przewożone przez lub na rzecz posiadaczy praw i obowiązków wynikających z tych aktów.
1. Procedura tranzytu wewnętrznego pozwala, na warunkach określonych w ust. 2, na przemieszczanie towarów unijnych z jednego do drugiego miejsca znajdującego się na obszarze celnym Unii przez kraj lub terytorium nienależące do tego obszaru celnego, bez jakiejkolwiek zmiany statusu celnego towarów.
2. Przemieszczanie, o którym mowa w ust. 1, odbywa się:
a) w ramach procedury unijnego tranzytu wewnętrznego, jeżeli taka możliwość została przewidziana w umowie międzynarodowej;
b) zgodnie z konwencją TIR;
c) zgodnie z konwencją ATA / konwencją stambulską, jeżeli jest stosowana procedura tranzytu;
d) z zastosowaniem Manifestu Reńskiego (art. 9 rejestracja poprawionej Konwencji w sprawie żeglugi po Renie);
e) z zastosowaniem formularza 302 przewidzianym w Porozumieniu między Stronami Traktatu Północnoatlantyckiego dotyczącym statusu ich Sił Zbrojnych, podpisanym w Londynie w dniu 19 czerwca 1951 r.;
f) drogą pocztową, zgodnie z aktami Światowego Związku Pocztowego, w przypadkach, jeżeli towary są przewożone przez lub na rzecz posiadaczy praw i obowiązków wynikających z tych aktów.
Jeżeli towary są przemieszczane z jednego miejsca do innego miejsca na obszarze celnym Unii zgodnie z konwencją TIR, konwencją ATA / konwencją stambulską, z zastosowaniem formularza lub drogą pocztową, uznaje się, że dla celów takiego przemieszczania obszar celny Unii stanowi jednolite terytorium.
1. Jeżeli organy celne państwa członkowskiego na mocy art. 38 wniosek i pozwolenie konwencji TIR postanowią pozbawić daną osobę prawa korzystania z operacji TIR, decyzja obowiązuje na całym obszarze celnym Unii i karnety TIR przedstawiane przez taką osobę nie będą akceptowane w żadnym urzędzie celnym.
2. Państwo członkowskie przekazuje swoją decyzję, o której mowa w ust. 1 - wraz z datą jej stosowania - pozostałym państwom członkowskim i Komisji.
Organy celne mogą zezwolić osobie zwanej "upoważnionym odbiorcą", na jej wniosek, na odbiór w zatwierdzonym miejscu towarów przemieszczanych z zastosowaniem karnetu TIR w celu zakończenia procedury zgodnie z art. 1 przedmiot i zakres zastosowania lit. d) konwencji TIR.
Komisja jest uprawniona do przyjęcia aktów delegowanych, zgodnie z art. 284 wykonywanie przekazanych uprawnień, w celu określenia:
a) przypadków, w których towary unijne mają zostać objęte procedurą tranzytu zewnętrznego zgodnie z art. 226 tranzyt zewnętrzny ust. 2;
b) warunków wydania pozwolenia, o którym mowa w art. 230 upoważniony odbiorca do celów TIR.
Komisja określa w drodze aktów wykonawczych przepisy proceduralne dotyczące stosowania na obszarze celnym Unii art. 226 tranzyt zewnętrzny ust. 3 lit. b)-f) oraz art. 227 tranzyt wewnętrzny ust. 2 lit. b)-f), z uwzględnieniem potrzeb Unii.
Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 285 procedura komitetu ust. 4.
1. Osoba uprawniona do korzystania z procedury tranzytu unijnego odpowiada za:
a) przedstawienie wymaganych informacji i towarów w nienaruszonym stanie w urzędzie celnym przeznaczenia w wyznaczonym terminie oraz zgodnie ze środkami przyjętymi przez organy celne w celu zapewnienia identyfikacji towarów;
b) przestrzeganie przepisów celnych dotyczących procedury;
c) jeżeli przepisy prawa celnego nie stanowią inaczej - złożenie zabezpieczenia w celu zapewnienia zapłaty kwoty należności celnych przywozowych lub wywozowych odpowiadającej długowi celnemu lub innym należnościom mogącym powstać w odniesieniu do danych towarów zgodnie z innymi przepisami.
2. Obowiązek osoby uprawnionej do korzystania z procedury zostaje spełniony, a procedura tranzytu zostaje zakończona, jeżeli towary objęte procedurą oraz wymagane informacje są dostępne w urzędzie celnym przeznaczenia zgodnie z przepisami prawa celnego.
3. Osoba przewożąca towary lub odbiorca, który przyjmuje towary, wiedząc, że są one przemieszczane w ramach procedury tranzytu unijnego, również odpowiadają za przedstawienie towarów w urzędzie celnym przeznaczenia w wyznaczonym terminie w nienaruszonym stanie i zgodnie ze środkami zastosowanymi przez organy celne w celu zapewnienia identyfikacji towarów.
4. Organy celne mogą na wniosek, dla obejmowania towarów procedurą tranzytu unijnego lub zakończenia tej procedury, zezwolić na stosowanie następujących uproszczeń:
a) statusu upoważnionego nadawcy, umożliwiającego posiadaczowi pozwolenia objęcie towarów procedurą tranzytu unijnego bez przedstawiania towarów organowi celnemu;
b) statusu upoważnionego odbiorcy, umożliwiającego posiadaczowi pozwolenia odbiór towarów przemieszczanych w ramach procedury tranzytu unijnego w zatwierdzonym miejscu w celu zakończenia procedury zgodnie z art. 233 obowiązki osoby uprawnionej do korzystania z procedury tranzytu unijnego oraz przewoźnika i odbiorcy towarów przemieszczanych w ramach procedury tranzytu unijnego ust. 2;
c) stosowania specjalnego rodzaju zamknięć, jeżeli nałożenie zamknięć jest niezbędne do zapewnienia identyfikacji towarów objętych procedurą tranzytu unijnego;
d) stosowania - w celu objęcia towarów procedurą tranzytu unijnego - zgłoszenia celnego ze zmniejszoną liczbą danych;
e) stosowania - w celu objęcia towarów procedurą tranzytu unijnego - elektronicznego dokumentu przewozowego jako zgłoszenia celnego, jeżeli dokument zawiera dane zgłoszenia celnego i są one udostępniane organom celnym w miejscu rozpoczęcia i zakończenia procedury tranzytu w celu umożliwienia sprawowania dozoru celnego towarów oraz zamknięcia procedury.
1. Procedura unijnego tranzytu zewnętrznego jest stosowana przy przewozie towarów przez kraj lub terytorium, znajdujące się poza obszarem celnym Unii, jeżeli spełniony jest jeden z następujących warunków:
a) taka możliwość przewidziana została w umowie międzynarodowej;
b) przewóz przez ten kraj lub terytorium odbywa się z zastosowaniem jednolitego dokumentu przewozowego wystawionego na obszarze celnym Unii.
2. W przypadku, o którym mowa w ust. 1 lit. b), procedurę unijnego tranzytu zewnętrznego zawiesza się na czas pozostawania towarów poza obszarem celnym Unii.
Komisja jest uprawniona do przyjmowania aktów delegowanych, zgodnie z art. 284 wykonywanie przekazanych uprawnień, w celu określenia warunków udzielania pozwoleń, o których mowa w art. 233 obowiązki osoby uprawnionej do korzystania z procedury tranzytu unijnego oraz przewoźnika i odbiorcy towarów przemieszczanych w ramach procedury tranzytu unijnego ust. 4.
Komisja określa w drodze aktów wykonawczych przepisy proceduralne dotyczące:
a) obejmowania towarów procedurą tranzytu unijnego i zakończenia procedury;
b) stosowania uproszczeń, o których mowa w art. 233 obowiązki osoby uprawnionej do korzystania z procedury tranzytu unijnego oraz przewoźnika i odbiorcy towarów przemieszczanych w ramach procedury tranzytu unijnego ust. 4;
c) sprawowania dozoru celnego towarów przewożonych w ramach procedury unijnego tranzytu zewnętrznego przez terytorium kraju lub terytorium, znajdujące się poza obszarem celnym Unii, o których mowa w art. 234 towary przemieszczane w ramach procedury unijnego tranzytu zewnętrznego przez terytorium kraju lub terytorium, znajdujące się poza obszarem celnym Unii.
Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 285 procedura komitetu ust. 4.
1. W ramach procedury składowania towary nieunijne mogą być składowane na obszarze celnym Unii, przy czym towary te nie podlegają:
a) należnościom celnym przywozowym;
b) innym należnościom określonym w innych stosownych obowiązujących przepisach;
c) środkom polityki handlowej, o ile środki te nie zakazują wprowadzania towarów na obszar celny Unii lub wyprowadzania towarów z tego obszaru.
2. Towary unijne mogą zostać objęte procedurą składowania celnego lub wolnego obszaru celnego zgodnie z prawodawstwem unijnym regulującym określone dziedziny, albo skorzystać z decyzji o zwrocie lub umorzeniu należności celnych przywozowych.
3. W przypadku uzasadnionej potrzeby gospodarczej i gdy nie będzie miało to negatywnego wpływu na dozór celny, organy celne mogą zezwolić na składowanie towarów unijnych w miejscu składowym przeznaczonym do składowania celnego. Towarów tych nie uznaje się za objęte procedurą składu celnego.
1. Okres pozostawania towarów pod procedurą składowania jest nieograniczony.
2. W wyjątkowych okolicznościach organy celne mogą określić termin, w jakim procedura składowania musi zostać zamknięta, w szczególności, gdy rodzaj lub właściwości towarów mogą, w przypadku długotrwałego składowania, stanowić zagrożenie zdrowia ludzi, zwierząt i roślin lub środowiska.
Komisja określa w drodze aktów wykonawczych przepisy proceduralne dotyczące obejmowania towarów unijnych procedurą składowania celnego lub wolnego obszaru celnego, o których mowa w art. 237 zakres zastosowania ust. 2.
Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 285 procedura komitetu ust. 4.
1. Procedura składowania celnego pozwala na składowanie towarów nieunijnych w miejscach zatwierdzonych przez organy celne dla tej procedury i pod dozorem celnym ("składy celne").
2. Składy celne umożliwiają składowanie celne towarów przez każdą osobę ("publiczny skład celny") albo przez posiadacza pozwolenia na składowanie celne ("prywatny skład celny").
3. Towary objęte procedurą składowania celnego mogą zostać czasowo wyprowadzone ze składu celnego. Z wyjątkiem przypadku działania siły wyższej, takie wyprowadzenie wymaga uprzedniej zgody organów celnych.
1. Jeżeli istnieje potrzeba gospodarcza i gdy nie ma to negatywnego wpływu na dozór celny, organy celne mogą zezwolić na przetwarzanie towarów objętych procedurą uszlachetniania czynnego lub procedurą końcowego przeznaczenia w składzie celnym, zgodnie z warunkami przewidzianymi dla tych procedur.
2. Towary, o których mowa w ust. 1, nie są uznawane za objęte procedurą składowania celnego.
1. Posiadacz pozwolenia i osoba uprawniona do korzystania z procedury składowania celnego odpowiadają za:
a) zapewnienie, aby towary objęte procedurą składowania celnego nie zostały usunięte spod dozoru celnego; oraz
b) wykonywanie obowiązków wynikających ze składowania towarów objętych procedurą składowania celnego.
2. W drodze odstępstwa od ust. 1, jeżeli pozwolenie dotyczy publicznego składu celnego, może ono przewidywać, że odpowiedzialność, o której mowa w ust. 1 lit. a) lub b), ponosi jedynie osoba uprawniona do korzystania z procedury.
3. Osoba uprawniona do korzystania z procedury odpowiada za wykonywanie obowiązków wynikających z objęcia towarów procedurą składowania celnego.
1. Państwa członkowskie mogą wyznaczyć części obszaru celnego Unii jako wolne obszary celne.
Dla każdego wolnego obszaru celnego państwo członkowskie wyznacza obszar, który on obejmuje, oraz określa miejsca wejścia i wyjścia.
2. Państwa członkowskie przekazują Komisji informacje o funkcjonujących wolnych obszarach celnych.
3. Wolne obszary celne są ogrodzone.
Granice oraz miejsca wejścia i wyjścia z wolnych obszarów celnych podlegają dozorowi celnemu.
4. Osoby, towary i środki transportu przekraczające granicę wolnego obszaru celnego mogą zostać poddane kontrolom celnym.
1. Wszelkie prace budowlane w wolnym obszarze celnym wymagają uprzedniej zgody organów celnych.
2. W wolnym obszarze celnym dozwolona jest każda działalność przemysłowa, handlowa lub usługowa wykonywana zgodnie z przepisami prawa celnego. O prowadzeniu działalności powiadamia się uprzednio organy celne.
3. Organy celne mogą wprowadzać zakazy lub ograniczenia działalności, o której mowa w ust. 2, ze względu na rodzaj towarów, których dotyczy ta działalność, wymogi dozoru celnego lub wymogi bezpieczeństwa i ochrony.
4. Organy celne mogą zakazać prowadzenia określonej działalności w wolnym obszarze celnym osobom, które nie zapewniają przestrzegania przepisów prawa celnego.
1. Towary wprowadzone do wolnego obszaru celnego przedstawiane są organowi celnemu i podlegają przewidzianym formalnościom celnym, jeżeli:
a) są wprowadzone do wolnego obszaru celnego bezpośrednio spoza obszaru celnego Unii;
b) zostały objęte procedurą celną, która została zakończona lub zamknięta w momencie objęcia ich procedurą wolnego obszaru celnego;
c) są obejmowane procedurą wolnego obszaru celnego w celu uzyskania korzyści wynikającej z decyzji o zwrocie lub umorzeniu należności celnych przywozowych;
d) odrębne przepisy przewidują takie formalności.
2. Nie przedstawia się organowi celnemu towarów wprowadzanych do wolnego obszaru celnego w innych okolicznościach niż określone w ust. 1.
3. Nie naruszając przepisów art. 246 towary unijne w wolnych obszarów celnych towary wprowadzone do wolnego obszaru celnego uznaje się za objęte procedurą wolnego obszaru celnego:
a) w momencie ich wprowadzenia do wolnego obszaru celnego, o ile nie zostały już objęte inną procedurą celną; lub
b) w momencie zakończenia procedury tranzytu, o ile nie zostały natychmiast objęte kolejną procedurą celną.
1. Towary unijne mogą być wprowadzane, składowane, przemieszczane, wykorzystywane, przetwarzane lub zużywane w wolnym obszarze celnym. W takich przypadkach towarów tych nie uznaje się za objęte procedurą wolnego obszaru celnego.
2. Na wniosek osoby zainteresowanej organy celne potwierdzają unijny status celny towarów w odniesieniu do:
a) towarów unijnych wprowadzanych do wolnego obszaru celnego;
b) towarów unijnych, które zostały poddane procesom przetwarzania w wolnym obszarze celnym;
c) towarów dopuszczonych do obrotu w wolnym obszarze celnym.
1. Podczas pozostawania w wolnym obszarze celnym towary nieunijne mogą zostać dopuszczone do obrotu, objęte procedurą uszlachetniania czynnego, odprawy czasowej lub końcowego przeznaczenia, zgodnie z warunkami ustalonymi dla tych procedur.
W takich przypadkach towarów tych nie uznaje się za objęte procedurą wolnego obszaru celnego.
2. Nie naruszając przepisów mających zastosowanie do zapasów żywności i magazynów żywności, jeżeli pozwala na to właściwa procedura, ust. 1 nie wyklucza używania lub zużywania towarów, których dopuszczenie do obrotu lub objęcie procedurą odprawy czasowej nie spowodowałoby zastosowania należności celnych przywozowych lub środków wspólnej polityki rolnej lub handlowej.
W przypadku takiego użycia lub zużycia nie jest wymagane zgłoszenie celne dotyczące dopuszczenia do obrotu lub procedury odprawy czasowej.
Takie zgłoszenie jest jednak wymagane, w przypadku gdy towary te są przedmiotem kontyngentu lub plafonu taryfowego.
1. Nie naruszając przepisów odrębnych towary umieszczone w wolnym obszarze celnym mogą być wywiezione, powrotnie wywiezione z obszaru celnego Unii lub wprowadzane do innej części tego obszaru.
2. Art 134-149 stosuje się w odniesieniu do towarów wyprowadzanych z wolnego obszaru celnego do innych części obszaru celnego Unii.
Towary wyprowadzane z wolnego obszaru celnego do innej części obszaru celnego Unii lub objęte procedurą celną uznaje się za towary nieunijne, o ile ich unijny status celny nie został potwierdzony.
Do celów zastosowania należności celnych wywozowych i pozwoleń na wywóz lub środków kontroli wywozu, określonych we wspólnej polityce rolnej lub handlowej, towary takie uznaje się jednak za towary unijne, pod warunkiem że nie zostanie stwierdzone, że nie mają one unijnego statusu celnego.
1. W ramach procedury odprawy czasowej towary nieunijne przeznaczone do powrotnego wywozu mogą być objęte szczególnym przeznaczeniem na obszarze celnym Unii, z całkowitym lub częściowym zwolnieniem z należności celnych przywozowych i nie podlegają:
a) innym należnościom określonym w innych stosownych obowiązujących przepisach;
b) środkom polityki handlowej, o ile nie zakazują one wprowadzania towarów na obszar celny Unii lub wyprowadzania towarów z obszaru celnego Unii.
2. Procedurę odprawy czasowej można stosować tylko, jeżeli spełnione są następujące warunki:
a) nie jest planowane poddanie towarów żadnym zmianom, z wyjątkiem zwykłego obniżenia ich wartości wynikającego ze zużycia;
b) możliwe jest zapewnienie identyfikacji towarów objętych procedurą, z wyjątkiem przypadku, gdy ze względu na rodzaj towarów lub zamierzone wykorzystanie brak środków identyfikacyjnych nie stwarza niebezpieczeństwa nadużycia tej procedury, lub w przypadku, o którym mowa w art. 223 towary ekwiwalentne, jeżeli możliwe jest sprawdzenie, czy warunki określone dla towarów ekwiwalentnych są spełnione;
c) osoba uprawniona do korzystania z procedury ma siedzibę poza obszarem celnym Unii, jeżeli nie przewidziano inaczej;
d) spełnione są określone w przepisach prawa celnego wymagania dotyczące całkowitego lub częściowego zwolnienia z należności celnych.
1. Organy celne wyznaczają termin, w którym towary objęte procedurą odprawy czasowej muszą zostać powrotnie wywiezione lub objęte kolejną procedurą celną. Termin musi być wystarczająco długi, by cel, jakim jest dopuszczone wykorzystanie, został osiągnięty.
2. O ile nie przewidziano inaczej, maksymalny termin, przez jaki towary mogą być objęte procedurą odprawy czasowej w ramach tego samego celu i pozostawać pod odpowiedzialnością tego samego posiadacza pozwolenia, wynosi 24 miesiące, nawet w przypadku gdy procedura została zamknięta przez objęcie towarów inną procedurą specjalną, a następnie towary zostały ponownie objęte procedurą odprawy czasowej.
3. W wyjątkowych okolicznościach, jeżeli dopuszczone wykorzystanie nie mogło zostać osiągnięte w terminach, o których mowa w ust. 1 i 2, organy celne mogą przedłużyć te terminy w rozsądnym zakresie na uzasadniony wniosek posiadacza pozwolenia.
4. Całkowity okres, przez który towary mogą być objęte procedurą odprawy czasowej, nie przekracza dziesięciu lat, z wyjątkiem przypadku, gdy wystąpi nieprzewidziane zdarzenie.
1. Kwotę należności celnych przywozowych za towary objęte procedurą odprawy czasowej z częściowym zwolnieniem z należności celnych przywozowych ustala się na 3 % kwoty należności celnych przywozowych, która miałaby zostać zapłacona za te towary, gdyby zostały dopuszczone do obrotu w dniu, w którym zostały objęte procedurą odprawy czasowej.
Kwota ta należna jest za każdy miesiąc lub część miesiąca, w którym towary objęte były procedurą odprawy czasowej z częściowym zwolnieniem z należności celnych przywozowych.
2. Kwota należności celnych przywozowych nie może być wyższa od tej, która miałaby zostać zapłacona, gdyby towary te zostały dopuszczone do obrotu w dniu, w którym zostały objęte procedurą odprawy czasowej.
Komisja jest uprawniona do przyjęcia aktów delegowanych, zgodnie z art. 284 wykonywanie przekazanych uprawnień, w celu określenia:
a) szczególnego przeznaczenia, o którym mowa w art. 250 zakres zastosowania ust. 1;
b) wymagań, o których mowa w art. 250 zakres zastosowania ust. 2 lit. d).
1. W ramach procedury końcowego przeznaczenia towary mogą zostać dopuszczone do obrotu z zastosowaniem zwolnienia z cła lub z zastosowaniem obniżonej stawki celnej ze względu na ich szczególne przeznaczenie.
2. Jeżeli towary znajdują się na etapie produkcji, który pozwalałby ze względów gospodarczych jedynie na określone końcowe przeznaczenie, organy celne mogą ustanowić w pozwoleniu warunki uznania tych towarów za wykorzystane w celu przewidzianym do zastosowania zwolnienia z cła lub obniżonej stawki celnej.
3. Aby zapobiec nadużyciom w przypadku gdy towary mogą zostać ponownie użyte, organy celne, jeżeli uznają to za właściwe, kontynuują dozór celny przez okres nie dłuższy niż dwa lata od dnia pierwszego wykorzystania towarów w celu przewidzianym do zastosowania zwolnienia z cła lub obniżonej stawki celnej.
4. Dozór celny w ramach procedury końcowego przeznaczenia zostaje zakończony w którymkolwiek z następujących przypadków:
a) gdy towary zostały wykorzystane w celu przewidzianym do zastosowania zwolnienia z cła lub obniżonej stawki celnej;
b) gdy towary zostały wyprowadzone poza obszar celny Unii, zniszczone lub stały się przedmiotem zrzeczenia na rzecz skarbu państwa;
c) gdy towary zostały wykorzystane w celu innym niż przewidziany do zastosowania zwolnienia z cła lub obniżonej stawki celnej i należności celne przywozowe zostały zapłacone.
5. Jeżeli konieczne jest podanie współczynnika produktywności, do procedury końcowego przeznaczenia stosuje się art. 255 współczynnik produktywności.
6. Odpady i pozostałości powstałe w wyniku obróbki lub przetwarzania towarów zgodnie z przewidzianym końcowym przeznaczeniem oraz straty powstałe w wyniku naturalnego ubytku uznaje się za towary, którym przypisano przewidziane końcowe przeznaczenie.
7. Odpady i pozostałości powstałe w wyniku zniszczenia towarów objętych procedurą końcowego przeznaczenia uznaje się za objęte procedurą składowania celnego.
Z wyjątkiem przypadków, w których współczynnik produktywności został określony w prawodawstwie unijnym regulującym określone dziedziny, organy celne określają współczynnik produktywności lub średni współczynnik produktywności procesu przetwarzania lub, w stosownych przypadkach, ustalają metodę wyznaczenia takiego współczynnika.
Współczynnik produktywności lub średni współczynnik produktywności wyznaczany jest na podstawie faktycznych okoliczności, w jakich procesy przetwarzania są lub mają być przeprowadzane. W stosownych przypadkach współczynnik może być skorygowany, zgodnie z art. 28 cofnięcie i zmiana korzystnych decyzji.
1. Nie naruszając przepisów art. 223 towary ekwiwalentne, procedura uszlachetniania czynnego pozwala na wykorzystywanie towarów nieunijnych na obszarze celnym Unii w ramach jednego lub większej liczby procesów przetwarzania, przy czym towary te nie podlegają żadnym:
a) należnościom celnym przywozowym;
b) innym należnościom określonym w innych stosownych obowiązujących przepisach;
c) środkom polityki handlowej, o ile nie zakazują one wprowadzania towarów na obszar celny Unii lub wyprowadzania towarów z obszaru celnego Unii.
2. Procedura uszlachetniania czynnego może być stosowana w przypadkach innych niż naprawa i zniszczenie wyłącznie wtedy, gdy - bez uszczerbku dla wykorzystywania akcesoriów produkcyjnych - towary objęte procedurą mogą być zidentyfikowane w produktach przetworzonych.
W przypadku, o którym mowa w art. 223 towary ekwiwalentne procedura może być stosowana, jeżeli możliwe jest sprawdzenie zgodności z warunkami określonymi dla towarów ekwiwalentnych.
3. Oprócz przypadków, o których mowa w ust. 1 i 2 procedurę uszlachetniania czynnego można stosować również w odniesieniu do któregokolwiek z następujących towarów, które:
a) mają zostać poddane procesom w celu zapewnienia ich zgodności z wymogami technicznymi dotyczącymi ich dopuszczenia do obrotu;
b) muszą zostać poddane zwyczajowym czynnościom, zgodnie z art. 220 zwyczajowe czynności.
1. Organy celne określają termin, w którym procedura uszlachetniania czynnego ma zostać zamknięta, zgodnie z art. 215 zamknięcie procedury specjalnej.
Termin rozpoczyna bieg w dniu, w którym towary nieunijne zostają objęte procedurą, i uwzględnia czas niezbędny do przeprowadzenia procesów przetwarzania oraz zamknięcia procedury.
2. Na uzasadniony wniosek posiadacza pozwolenia organy celne mogą w rozsądnym zakresie przedłużyć termin określony zgodnie z ust. 1.
Pozwolenie to może przewidywać, że termin, który rozpoczyna się w danym miesiącu, kwartale lub półroczu, upływa odpowiednio ostatniego dnia następującego po nim miesiąca, kwartału lub półrocza.
3. W przypadku uprzedniego wywozu zgodnie z art. 223 towary ekwiwalentne ust. 2 lit. c) w pozwoleniu wyznacza się okres, w którym towary nieunijne zgłasza się do procedury uszlachetniania czynnego, z uwzględnieniem czasu potrzebnego na ich nabycie i transport na obszar celny Unii.
Okres, o którym mowa w akapicie pierwszym, jest określany w miesiącach i nie przekracza sześciu miesięcy. Rozpoczyna on bieg w dniu przyjęcia wywozowego zgłoszenia celnego dotyczącego produktów przetworzonych uzyskanych z odpowiednich towarów ekwiwalentnych.
4. Na wniosek posiadacza pozwolenia okres sześciu miesięcy, o którym mowa w ust. 3, może zostać przedłużony nawet po jego upływie, pod warunkiem że nie przekracza ogółem dwunastu miesięcy.
Organy celne, na wniosek, mogą zezwolić, aby niektóre lub wszystkie towary objęte procedurą uszlachetniania czynnego lub produkty przetworzone zostały czasowo powrotnie wywiezione w celu poddania ich dalszemu przetworzeniu poza obszarem celnym Unii, zgodnie z warunkami określonymi dla procedury uszlachetniania biernego.
1. Procedura uszlachetniania biernego pozwala na dokonanie czasowego wywozu towarów unijnych poza obszar celny Unii w celu poddania ich procesom przetwarzania. Produkty przetworzone powstałe z tych towarów mogą zostać dopuszczone do obrotu z całkowitym lub częściowym zwolnieniem z należności celnych przywozowych na wniosek posiadacza pozwolenia lub każdej innej osoby mającej siedzibę na obszarze
celnym Unii, pod warunkiem, że osoba ta uzyskała zgodę posiadacza pozwolenia, i że spełnione są warunki tego pozwolenia.
2. Nie mogą zostać objęte procedurą uszlachetniania biernego którekolwiek z następujących towarów unijnych:
a) towary, których wywóz wiąże się ze zwrotem lub umorzeniem należności celnych przywozowych;
b) towary, które przed wywozem zostały dopuszczone do obrotu z zastosowaniem zwolnienia z cła lub obniżonej stawki celnej ze względu na ich końcowe przeznaczenie, tak długo jak cele tego końcowego przeznaczenia nie zostały osiągnięte, chyba że towary te muszą zostać poddane naprawie;
c) towary, których wywóz wiąże się z udzieleniem refundacji wywozowych;
d) towary, którym z tytułu ich wywozu przysługuje w ramach wspólnej polityki rolnej inna korzyść finansowa niż refundacje, o których mowa w lit. c).
3. Organy celne wyznaczają termin, w którym towary czasowo wywiezione muszą być powrotnie przywiezione na obszar celny Unii w postaci produktów przetworzonych oraz dopuszczone do obrotu, aby mogły skorzystać z całkowitego lub częściowego zwolnienia z należności celnych przywozowych. Organy te mogą w rozsądnym zakresie przedłużyć ten termin na uzasadniony wniosek posiadacza pozwolenia.
1. Jeżeli udowodniono organom celnym, że towary zostały naprawione nieodpłatnie ze względu na gwarancyjne zobowiązania umowne lub ustawowe lub istnienie wady fabrycznej lub materiałowej, towary te objęte są całkowitym zwolnieniem z należności celnych przywozowych.
2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się w przypadku stwierdzenia wady fabrycznej lub materiałowej towarów w chwili ich pierwszego dopuszczenia do obrotu.
1. Całkowitego zwolnienia z należności celnych przywozowych udziela się produktom przetworzonym uzyskanym z towarów objętych procedurą uszlachetniania biernego, jeżeli udowodniono organom celnym, że:
a) towary te zostały naprawione lub zmienione w kraju lub na terytorium znajdującym się poza obszarem celnym Unii, z którym to krajem lub terytorium Unia zawarła umową międzynarodową przewidującą tego typu zwolnienie; oraz
b) spełniono warunki zwolnienia z należności celnych przywozowych określone w umowie, o której mowa w lit. a).
2. Ust. 1 nie ma zastosowania do produktów przetworzonych uzyskanych z towarów ekwiwalentnych, o których mowa w art. 223 towary ekwiwalentne, ani do produktów zamiennych, o których mowa w art. 261 system standardowej wymiany i 262.
1. System standardowej wymiany pozwala, zgodnie z ust. 2-5, na zastąpienie produktu przetworzonego produktem przywiezionym ("produktem zamiennym").
2. Organy celne, na wniosek, zezwalają na zastosowanie systemu standardowej wymiany, jeżeli proces przetwarzania polega na naprawie wadliwych towarów unijnych niepodlegających środkom ustanowionym w ramach wspólnej polityki rolnej lub specjalnym ustaleniom, które mają zastosowanie do niektórych towarów powstałych w wyniku przetworzenia produktów rolnych.
3. Produkty zamienne muszą mieć ten sam ośmiocyfrowy kod Nomenklatury scalonej, taką samą jakość handlową i takie same parametry techniczne jak towary wadliwe, w przypadku gdyby te ostatnie zostały poddane naprawie.
4. Jeżeli towary wadliwe były używane przed wywozem, to produkty zamienne również muszą być produktami używanymi.
Organy celne odstępują jednak od stosowania wymogu określonego w pierwszym akapicie, w przypadku gdy produkt zamienny został wydany nieodpłatnie ze względu na gwarancyjne zobowiązania umowne lub ustawowe lub ze względu na istnienie wady materiałowej lub fabrycznej.
5. Przepisy, które miałyby zastosowanie do produktów przetworzonych, stosuje się również do produktów zamiennych.
1. Organy celne zezwalają, na warunkach przez nie określonych, na wniosek osoby zainteresowanej, aby produkty zamienne zostały przywiezione zanim zostaną wywiezione towary wadliwe.
Taki uprzedni przywóz produktu zamiennego wymaga złożenia zabezpieczenia pokrywającego kwotę należności celnych przywozowych, która byłaby wymagana, gdyby towary wadliwe nie zostały wywiezione zgodnie z ust. 2.
2. Towary wadliwe muszą zostać wywiezione w terminie dwóch miesięcy od dnia przyjęcia przez organy celne zgłoszenia do dopuszczenia do obrotu produktów zamiennych.
3. W wyjątkowych okolicznościach, jeżeli towary wadliwe nie mogą zostać wywiezione w terminie, o którym mowa w ust. 2, organy celne na uzasadniony wniosek posiadacza pozwolenia mogą w rozsądnym zakresie przedłużyć ten termin.
