Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 952/2013 ustanawiające unijny kodeks celny

1. Domniemywa się, że wszystkie towary znajdujące się na obszarze celnym Unii posiadają unijny status celny, chyba że zostanie stwierdzone, że nie są towarami unijnymi.
2. W szczególnych przypadkach, w których nie stosuje się domniemania określonego w ust. 1, należy wykazać unijny status celny towarów.
3. W szczególnych przypadkach towary całkowicie uzyskane na obszarze celnym Unii nie mają unijnego statusu celnego, jeżeli zostały uzyskane z towarów czasowo składowanych lub objętych procedurą tranzytu zewnętrznego, składowania, odprawy czasowej lub uszlachetniania czynnego.

Towary unijne stają się towarami nieunijnymi, jeżeli:
a) zostaną wyprowadzone poza obszar celny Unii, o ile nie mają zastosowania zasady dotyczące tranzytu wewnętrznego;
b) zostały objęte procedurą tranzytu zewnętrznego, składowania lub uszlachetniania czynnego, o ile zezwalają na to przepisy prawa celnego;
c) zostały objęte procedurą końcowego przeznaczenia, a następnie stały się przedmiotem zrzeczenia na rzecz skarbu państwa lub zostały zniszczone i pozostały po nich odpady;
d) zgłoszenie do dopuszczenia do obrotu zostaje unieważnione po zwolnieniu towarów.

1. W przypadkach, o których mowa w art. 227 tranzyt wewnętrzny ust. 2 lit. b)-f), towary zachowują swój unijny status celny jedynie wtedy, gdy status ten zostaje ustalony na warunkach i w sposób, które określone są w przepisach prawa celnego.
2. W szczególnych przypadkach towary unijne, które nie są objęte procedurą celną, mogą być przemieszczane bez zmiany ich statusu celnego z jednego do innego miejsca na obszarze celnym Unii i czasowo przemieszczane poza ten obszar.

Komisja jest uprawniona do przyjęcia aktów delegowanych, zgodnie z art. 284 wykonywanie przekazanych uprawnień, w celu określenia:
a) przypadków, w których nie stosuje się domniemania określonego w art. 153 domniemanie unijnego statusu celnego towarów ust. 1;
b) warunków przyznania ułatwienia dotyczącego ustalenia dowodu potwierdzającego unijny status celny towarów;
c) przypadków, w których towary, o których mowa w art. 153 domniemanie unijnego statusu celnego towarów ust. 3, nie posiadają unijnego statusu celnego;
d) przypadków, w których status celny towarów, o których mowa w art. 155 towary unijne czasowo opuszczające obszar celny Unii ust. 2, nie ulega zmianie.

Komisja przyjmuje w drodze aktów wykonawczych przepisy proceduralne dotyczące przedstawiania i weryfikacji dowodów potwierdzających unijny status celny towarów.

Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 285 procedura komitetu ust. 4.