1. Domniemywa się, że wszystkie towary znajdujące się na obszarze celnym Unii posiadają unijny status celny, chyba że zostanie stwierdzone, że nie są towarami unijnymi.
2. W szczególnych przypadkach, w których nie stosuje się domniemania określonego w ust. 1, należy wykazać unijny status celny towarów.
3. W szczególnych przypadkach towary całkowicie uzyskane na obszarze celnym Unii nie mają unijnego statusu celnego, jeżeli zostały uzyskane z towarów czasowo składowanych lub objętych procedurą tranzytu zewnętrznego, składowania, odprawy czasowej lub uszlachetniania czynnego.
Towary unijne stają się towarami nieunijnymi, jeżeli:
a) zostaną wyprowadzone poza obszar celny Unii, o ile nie mają zastosowania zasady dotyczące tranzytu wewnętrznego;
b) zostały objęte procedurą tranzytu zewnętrznego, składowania lub uszlachetniania czynnego, o ile zezwalają na to przepisy prawa celnego;
c) zostały objęte procedurą końcowego przeznaczenia, a następnie stały się przedmiotem zrzeczenia na rzecz skarbu państwa lub zostały zniszczone i pozostały po nich odpady;
d) zgłoszenie do dopuszczenia do obrotu zostaje unieważnione po zwolnieniu towarów.
1. W przypadkach, o których mowa w art. 227 tranzyt wewnętrzny ust. 2 lit. b)-f), towary zachowują swój unijny status celny jedynie wtedy, gdy status ten zostaje ustalony na warunkach i w sposób, które określone są w przepisach prawa celnego.
2. W szczególnych przypadkach towary unijne, które nie są objęte procedurą celną, mogą być przemieszczane bez zmiany ich statusu celnego z jednego do innego miejsca na obszarze celnym Unii i czasowo przemieszczane poza ten obszar.
Komisja jest uprawniona do przyjęcia aktów delegowanych, zgodnie z art. 284 wykonywanie przekazanych uprawnień, w celu określenia:
a) przypadków, w których nie stosuje się domniemania określonego w art. 153 domniemanie unijnego statusu celnego towarów ust. 1;
b) warunków przyznania ułatwienia dotyczącego ustalenia dowodu potwierdzającego unijny status celny towarów;
c) przypadków, w których towary, o których mowa w art. 153 domniemanie unijnego statusu celnego towarów ust. 3, nie posiadają unijnego statusu celnego;
d) przypadków, w których status celny towarów, o których mowa w art. 155 towary unijne czasowo opuszczające obszar celny Unii ust. 2, nie ulega zmianie.
Komisja przyjmuje w drodze aktów wykonawczych przepisy proceduralne dotyczące przedstawiania i weryfikacji dowodów potwierdzających unijny status celny towarów.
Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 285 procedura komitetu ust. 4.
1. Wszystkie towary, które mają być objęte procedurą celną, z wyjątkiem procedury wolnego obszaru celnego, obejmuje się zgłoszeniem celnym właściwym dla danej procedury.
2. W szczególnych przypadkach, innych niż te, o których mowa w art. 6 sposoby wymiany i przechowywania informacji oraz wspólne wymogi dotyczące danych ust. 3, zgłoszenie celne można złożyć z wykorzystaniem środków innych niż techniki elektronicznego przetwarzania danych.
3. Towary unijne zgłoszone do wywozu, procedury unijnego tranzytu wewnętrznego lub procedury uszlachetniania biernego podlegają dozorowi celnemu od chwili przyjęcia zgłoszenia, o którym mowa w ust. 1, do czasu wyprowadzenia ich z obszaru celnego Unii, zrzeczenia na rzecz skarbu państwa lub ich zniszczenia lub do czasu unieważnienia zgłoszenia celnego.
1. Jeżeli przepisy unijne nie stanowią inaczej, państwa członkowskie określają lokalizację i właściwość poszczególnych urzędów celnych znajdujących się na ich terytorium.
2. Państwa członkowskie zapewniają ustalenie rozsądnych i odpowiednich godzin pracy tych urzędów, uwzględniając przy tym rodzaj obrotu i rodzaje towarów oraz procedury celne, którymi towary te mają być obejmowane, tak aby nie utrudniać, ani nie zakłócać obrotu międzynarodowego.
3. Jeżeli nie przewidziano inaczej, urzędem celnym właściwym dla objęcia towarów procedurą celną jest urząd celny właściwy dla miejsca przedstawienia towarów organom celnym.
Komisja jest uprawniona do przyjęcia aktów delegowanych, zgodnie z art. 284 wykonywanie przekazanych uprawnień, w celu określenia przypadków, w których zgłoszenie celne można złożyć z wykorzystaniem środków innych niż techniki elektronicznego przetwarzania danych zgodnie z art. 158 zgłoszenie celne towarów i dozór celny towarów unijnych ust. 2.
Komisja określa w drodze aktów wykonawczych przepisy proceduralne:
a) dotyczące określania właściwych urzędów celnych innych niż te, o których mowa w art. 159 właściwe urzędy celne ust. 3, w tym urzędów celnych wprowadzenia i urzędów celnych wyprowadzenia;
b) składania zgłoszenia celnego w przypadkach, o których mowa w art. 158 zgłoszenie celne towarów i dozór celny towarów unijnych ust. 2.
Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 285 procedura komitetu ust. 4.
Standardowe zgłoszenie celne zawiera wszystkie dane niezbędne do stosowania przepisów regulujących procedurę celną, do której zgłaszane są towary.
1. Dokumenty załączane do zgłoszenia wymagane do zastosowania przepisów regulujących procedurę celną, do której zgłaszane są towary, znajdują się w posiadaniu zgłaszającego i do dyspozycji organów celnych w chwili składania zgłoszenia celnego.
Uznaje się, że dokumenty załączane do zgłoszenia dotyczące mających zastosowanie unijnych formalności pozacelnych wymienionych w załączniku do rozporządzenia (UE) 2022/2399 w chwili złożenia zgłoszenia celnego znajdują się w posiadaniu zgłaszającego i są do dyspozycji organów celnych, pod warunkiem że organy te są w stanie uzyskać niezbędne dane z odpowiednich unijnych systemów pozacelnych za pośrednictwem unijnego systemu jednego okienka w dziedzinie ceł służącego do wymiany świadectw zgodnie z art. 10 przekazanie uprawnień ust. 1 lit. a) i c) tego rozporządzenia.
2. Dokumenty załączane do zgłoszenia udostępnia się organom celnym, gdy wymagają tego przepisy unijne lub gdy jest to konieczne do kontroli celnych.
3. W szczególnych przypadkach dokumenty załączane do zgłoszenia mogą sporządzać przedsiębiorcy, jeżeli są upoważnieni do tego przez organy celne.
Komisja jest uprawniona do przyjęcia aktów delegowanych, zgodnie z art. 284 wykonywanie przekazanych uprawnień, ustanawiających przepisy dotyczące przyznawania upoważnienia, o którym mowa w art. 163 dokumenty załączane do zgłoszenia ust. 3.
Komisja określa w drodze aktów wykonawczych przepisy proceduralne dotyczące:
a) składania standardowego zgłoszenia celnego, o którym mowa w art. 162 zawartość standardowego zgłoszenia celnego;
b) udostępniania dokumentów załączanych do zgłoszenia, o których mowa w art. 163 dokumenty załączane do zgłoszenia ust. 1;
Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 285 procedura komitetu ust. 4.
1. Organy celne mogą wyrazić zgodę, aby osoba zgłosiła towary do procedury celnej w formie zgłoszenia uproszczonego, w którym można pominąć pewne dane, o których mowa w art. 162 zawartość standardowego zgłoszenia celnego lub dokumenty załączane do zgłoszenia, o których mowa w art. 163 dokumenty załączane do zgłoszenia.
2. Regularne stosowanie zgłoszenia uproszczonego, o którym mowa w ust. 1, wymaga uzyskania pozwolenia organu celnego.
1. W przypadku zgłoszenia uproszczonego zgodnie z art. 166 zgłoszenie uproszczone lub wpisu do rejestru zgłaszającego zgodnie z art. 182 wpis do rejestru zgłaszającego zgłaszający składa we właściwym urzędzie celnym i w określonym terminie zgłoszenie uzupełniające zawierające dane niezbędne dla danej procedury celnej.
W przypadku zgłoszenia uproszczonego zgodnie z art. 166 zgłoszenie uproszczone niezbędne załączane dokumenty znajdują się w posiadaniu zgłaszającego i pozostają do dyspozycji organu celnego w określonym terminie.
Zgłoszenie uzupełniające może mieć charakter ogólny, okresowy lub podsumowujący.
2. Obowiązek złożenia zgłoszenia uzupełniającego uchyla się w następujących przypadkach:
a) gdy towary są objęte procedurą składowania celnego;
b) w innych szczególnych przypadkach.
3. Organy celne mogą uchylić wymóg złożenia zgłoszenia uzupełniającego, gdy spełnione są następujące warunki:
a) zgłoszenie uproszczone dotyczy towarów, których wartość i ilość nie przekraczają progu statystycznego;
b) zgłoszenie uproszczone zawiera już wszystkie informacje, które są niezbędne do danej procedury celnej; oraz
c) zgłoszenie uproszczone nie jest dokonywane w formie wpisu do rejestru zgłaszającego.
4. Zgłoszenie uproszczone, o którym mowa w art. 166 zgłoszenie uproszczone lub wpis do rejestru zgłaszającego, o którym mowa w art. 182 wpis do rejestru zgłaszającego oraz zgłoszenie uzupełniające uznaje się za jednolity, niepodzielny instrument, który staje się skuteczny, odpowiednio, z dniem przyjęcia zgłoszenia uproszczonego zgodnie z art. 172 przyjęcie zgłoszenia celnego i z dniem dokonania wpisu towarów do rejestru zgłaszającego.
5. Za miejsce, w którym ma zostać złożone zgłoszenie uzupełniające, uznaje się do celów art. 87 miejsce powstania długu celnego miejsce, w którym złożono zgłoszenie celne.
Komisja jest uprawniona do przyjęcia aktów delegowanych, zgodnie z art. 284 wykonywanie przekazanych uprawnień, w celu określenia:
a) warunków udzielania pozwolenia, o którym mowa w art. 166 zgłoszenie uproszczone ust. 2;
b) terminu, o którym mowa w art. 167 zgłoszenie uzupełniające ust. 1 akapit pierwszy, w którym należy złożyć zgłoszenie uzupełniające;
c) terminu, o którym mowa w art. 167 zgłoszenie uzupełniające ust. 1 akapit drugi, w którym załączane dokumenty muszą się znajdować w posiadaniu zgłaszającego;
d) szczególnych przypadków, w których uchyla się obowiązek złożenia zgłoszenia uzupełniającego zgodnie z art. 167 zgłoszenie uzupełniające ust. 2 lit. b).
Komisja określa w drodze aktów wykonawczych przepisy proceduralne dotyczące składania:
a) zgłoszenia uproszczonego, o którym mowa w art. 166 zgłoszenie uproszczone;
b) zgłoszenia uzupełniającego, o którym mowa w art. 167 zgłoszenie uzupełniające.
Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 285 procedura komitetu ust. 4.
1. Nie naruszając przepisów dla art. 167 zgłoszenie uzupełniające ust. 1, zgłoszenie celne może zostać złożone przez każdą osobę mogącą dostarczyć wszystkie informacje, które są wymagane do zastosowania przepisów regulujących procedurę celną, do której zgłaszane są dane towary. Osoba ta musi również mieć możliwość przedstawienia tych towarów lub spowodowania ich przedstawienia organom celnym.
Jeżeli jednak gdy przyjęcie zgłoszenia celnego nakłada na określoną osobę szczególne obowiązki, zgłoszenie składane jest przez tę osobę lub przez jej przedstawiciela.
2. Zgłaszający ma siedzibę na obszarze celnym Unii.
3. W drodze odstępstwa od ust. 2, zgłaszający nie ma obowiązku posiadania siedziby na obszarze celnym Unii, jeżeli jest to osoba, która:
a) składa zgłoszenie celne do tranzytu lub odprawy czasowej;
b) składa okazjonalnie zgłoszenie celne, w tym zgłoszenie do końcowego przeznaczenia lub uszlachetniania czynnego, jeżeli organy celne uznają to za uzasadnione;
c) posiada siedzibę w kraju, którego terytorium graniczy z obszarem celnym Unii i przedstawia w granicznym unijnym urzędzie celnym graniczącym z tym krajem towary, do których odnosi się zgłoszenie celne - pod warunkiem, że kraj, w którym osoba ta ma siedzibę, na zasadzie wzajemności przyznaje przywileje osobom mającym siedzibę na obszarze celnym Unii.
4. Zgłoszenia celne są poświadczone.
Zgłoszenie celne może zostać złożone przed oczekiwanym przedstawieniem towarów organom celnym. Jeżeli towary nie zostaną przedstawione w terminie 30 dni po złożeniu zgłoszenia celnego uznaje się, że zgłoszenie celne nie zostało złożone.
1. Zgłoszenie celne spełniające warunki określone w niniejszym rozdziale jest niezwłocznie przyjmowane przez organy celne, jeżeli towary, których dotyczy zostały przedstawione organom celnym.
2. Jeżeli nie przewidziano inaczej, data przyjęcia zgłoszenia celnego przez organy celne jest datą, która będzie wykorzystywana do celów stosowania przepisów regulujących procedurę celną, do której towary są zgłaszane oraz do celów wszelkich innych formalności przywozowych lub wywozowych.
1. Zgłaszający, na wniosek, za zgodą organu celnego może po przyjęciu zgłoszenia celnego sprostować jedną lub kilka jego danych. Sprostowanie nie może powodować, że zgłoszenie celne będzie dotyczyć towarów innych niż te, których dotyczyło pierwotnie.
2. Sprostowanie nie jest możliwe, jeżeli wnioskowano o nie po tym, jak organy celne:
a) poinformowały zgłaszającego o zamiarze przeprowadzenia rewizji towarów;
b) stwierdziły nieprawidłowość danych zawartych w zgłoszeniu celnym;
c) zwolniły towary.
3. Na wniosek zgłaszającego, w terminie trzech lat od daty przyjęcia zgłoszenia celnego, można wyrazić zgodę na sprostowanie zgłoszenia celnego po zwolnieniu towarów, co umożliwi zgłaszającemu spełnienie obowiązków wynikających z objęcia towarów daną procedurą celną.
1. Na wniosek zgłaszającego organy celne unieważniają przyjęte zgłoszenie celne w następujących przypadkach, jeżeli mają pewność, że:
a) towary zostaną niezwłocznie objęte inną procedurą celną;
b) ze względu na szczególne okoliczności objęcie towarów procedurą celną, do której zostały zgłoszone, nie jest już uzasadnione.
Jeżeli jednak organy celne poinformowały zgłaszającego o zamiarze przeprowadzenia rewizji towarów, wniosek o unieważnienie zgłoszenia celnego nie zostaje przyjęty przed przeprowadzeniem takiej rewizji.
2. Jeżeli nie przewidziano inaczej zgłoszenia celnego nie unieważnia się po zwolnieniu towarów.
Komisja jest uprawniona do przyjęcia aktów delegowanych, zgodnie z art. 284 wykonywanie przekazanych uprawnień, w celu określenia przypadków, w których unieważnia się zgłoszenie celne po zwolnieniu towarów, o których mowa w art. 174 unieważnienie zgłoszenia celnego ust. 2.
Komisja określa w drodze aktów wykonawczych przepisy proceduralne dotyczące:
a) składania zgłoszenia celnego zgodnie z art. 171 złożenie zgłoszenia celnego przed przedstawieniem towarów;
b) przyjmowania zgłoszenia celnego, o którym to przyjmowaniu mowa w art. 172 przyjęcie zgłoszenia celnego, w tym stosowania tych przepisów w przypadkach, o których mowa w art. 179 odprawa scentralizowana;
c) sprostowania zgłoszenia celnego po zwolnieniu towarów zgodnie z art. 173 sprostowanie zgłoszenia celnego ust. 3.
Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 285 procedura komitetu ust. 4.
1. Jeżeli przesyłka składa się z towarów objętych różnymi podpozycjami taryfowymi i sporządzenie zgłoszenia celnego dla każdego z towarów w związku z jego podpozycją taryfową wymagałoby nakładu pracy i kosztów nieproporcjonalnych do kwoty należności celnych przywozowych lub wywozowych organy celne - na wniosek zgłaszającego - mogą zezwolić na stosowanie do całej przesyłki należności celnych przywozowych lub wywozowych z podpozycji taryfowej tych towarów, które są objęte najwyższą stawką celną przywozową lub wywozową.
2. Organy celne nie wyrażają zgody na stosowanie tego uproszczenia, o którym mowa w ust. 1, do towarów objętych zakazami lub ograniczeniami lub podatkiem akcyzowym, jeżeli do zastosowania danego środka niezbędna jest prawidłowa klasyfikacja.
Komisja przyjmuje, w drodze aktów wykonawczych, środki w celu ustalenia podpozycji taryfowej na potrzeby stosowania art. 177 uproszczenia w zakresie sporządzania zgłoszenia celnego dotyczącego towarów objętych różnymi podpozycjami taryfowymi ust. 1.
Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 285 procedura komitetu ust. 4.
1. Organy celne mogą zezwolić osobie, na jej wniosek, na złożenie w urzędzie celnym właściwym ze względu na miejsce siedziby tej osoby zgłoszenia celnego towarów, które będą przedstawione w innym urzędzie celnym.
Wymóg uzyskania pozwolenia, o którym mowa w akapicie pierwszym, może zostać uchylony, gdy zgłoszenie celne składa się i towary przedstawia w urzędach celnych w ramach odpowiedzialności jednego organu celnego.
2. Wnioskodawca ubiegający się o pozwolenie, o którym mowa w ust. 1, musi być upoważnionym przedsiębiorcą w zakresie uproszczeń celnych.
3. Urząd celny, w którym składa się zgłoszenie celne:
a) nadzoruje objęcie towarów procedurą celną;
b) prowadzi - w celu weryfikacji zgłoszenia celnego - kontrole celne, o których mowa w art. 188 weryfikacja zgłoszenia celnego lit. a) i b);
c) w uzasadnionych przypadkach, zwraca się do urzędu celnego, w którym towary są przedstawiane, o przeprowadzenie - w celu weryfikacji zgłoszenia celnego - kontroli celnych, o których mowa w art. 188 weryfikacja zgłoszenia celnego lit. c) i d); oraz
d) wypełnia formalności celne związane z pokryciem kwoty należności celnych przywozowych lub wywozowych odpowiadających jakiemukolwiek długowi celnemu.
4. Urząd celny, w którym składa się zgłoszenie celne oraz urząd celny, w którym są przedstawiane towary wymieniają informacje niezbędne do weryfikacji zgłoszenia celnego i do zwolnienia towarów.
5. Urząd celny, w którym są przedstawiane towary - bez uszczerbku dla własnych kontroli dotyczących towarów wprowadzanych na obszar celny Unii lub z niego wyprowadzanych - przeprowadza kontrole celne, o których mowa w ust. 3 lit. c), i dostarcza wyniki tych kontroli urzędowi celnemu, w którym jest składane zgłoszenie celne.
6. Urząd celny, w którym jest składane zgłoszenie celne, zwalnia towary zgodnie z art. 194 zwolnienie towarów i 195, biorąc pod uwagę:
a) wyniki własnych kontroli służących weryfikacji zgłoszenia celnego;
b) wyniki kontroli przeprowadzonych - w celu weryfikacji zgłoszenia celnego - przez urząd celny, w którym są przedstawiane towary oraz kontroli dotyczących towarów wprowadzanych na obszar celny Unii lub z niego wyprowadzanych.
Komisja jest uprawniona do przyjęcia aktów delegowanych, zgodnie z art. 284 wykonywanie przekazanych uprawnień, w celu określenia warunków udzielania pozwolenia, o którym mowa w art. 179 odprawa scentralizowana ust. 1 akapit pierwszy.
Komisja określa w drodze aktów wykonawczych przepisy proceduralne dotyczące:
a) odprawy scentralizowanej, w tym odnośnych formalności i kontroli celnych, o których mowa w art. 179 odprawa scentralizowana;
b) uchylenia obowiązku przedstawienia towarów, o którym mowa w art. 182 wpis do rejestru zgłaszającego ust. 3, w kontekście odprawy scentralizowanej.
Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 285 procedura komitetu ust. 4.
1. Organy celne mogą zezwolić osobie, na jej wniosek, na złożenie zgłoszenia celnego, w tym zgłoszenia uproszczonego, w formie wpisu do rejestru zgłaszającego, jeżeli dane tego zgłoszenia są do dyspozycji organów celnych w systemie elektronicznym zgłaszającego w momencie złożenia zgłoszenia celnego w formie wpisu do rejestru zgłaszającego.
2. Zgłoszenie celne uznaje się za przyjęte w momencie dokonania wpisu towarów do rejestru.
3. Organy celne mogą, na wniosek, uchylić wymóg przedstawienia towarów. W takim przypadku towary uznaje się za zwolnione w momencie wpisu do rejestru zgłaszającego.
Wymóg ten uchyla się, jeżeli spełnione są następujące warunki:
a) zgłaszający jest upoważnionym przedsiębiorcą w zakresie uproszczeń celnych;
b) uzasadnia to rodzaj towarów i obrót nimi, co jest znane organom celnym;
c) kontrolny urząd celny ma dostęp do wszelkich informacji niezbędnych do przeprowadzenia rewizji towarów, jeżeli zajdzie taka potrzeba;
d) w momencie wpisu do rejestru towary nie są już przedmiotem zakazów ani ograniczeń, jeżeli w pozwoleniu nie przewidziano inaczej.
W szczególnych przypadkach kontrolny urząd celny może jednak zażądać przedstawienia towarów.
4. Pozwolenie określa warunki zwolnienia towarów.
Komisja jest uprawniona do przyjęcia aktów delegowanych, zgodnie z art. 284 wykonywanie przekazanych uprawnień, w celu określenia warunków udzielania pozwolenia, o którym mowa w art. 182 wpis do rejestru zgłaszającego ust. 1.
Komisja określa w drodze aktów wykonawczych przepisy proceduralne dotyczące wpisu do rejestru zgłaszającego, o którym to wpisie mowa w art. 182 wpis do rejestru zgłaszającego, w tym przepisy proceduralne dotyczące odnośnych formalności i kontroli celnych.
Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 285 procedura komitetu ust. 4.
1. Organy celne mogą zezwolić, na wniosek, aby pewne formalności celne były załatwiane przez przedsiębiorcę, w celu określenia przez niego należnej kwoty należności celnych przywozowych i wywozowych oraz przeprowadzenia kontroli pod dozorem celnym.
2. Wnioskodawca ubiegający się o pozwolenie, o którym mowa w ust. 1, musi być upoważnionym przedsiębiorcą w zakresie uproszczeń celnych.
Komisja jest uprawniona do przyjęcia aktów delegowanych, zgodnie z art. 284 wykonywanie przekazanych uprawnień, w celu określenia:
a) warunków udzielania pozwolenia, o którym mowa w art. 185 samoobsługa celna ust. 1;
b) formalności i kontroli celnych, które mają być dokonywane przez posiadacza pozwolenia i o których mowa w art. 185 samoobsługa celna ust. 1.
Komisja określa w drodze aktów wykonawczych przepisy proceduralne dotyczące formalności i kontroli celnych, które mają być dokonywane przez posiadacza pozwolenia zgodnie z art. 185 samoobsługa celna ust. 1.
Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 285 procedura komitetu ust. 4.
Organy celne, w celu zweryfikowania prawidłowości danych zawartych w przyjętym zgłoszeniu celnym, mogą:
a) skontrolować zgłoszenie i dokumenty załączane do zgłoszenia;
b) zażądać od zgłaszającego dostarczenia innych dokumentów;
c) przeprowadzić rewizję towarów;
d) pobrać próbki w celu dokonania ich analizy lub dokładniejszej rewizji towarów.
1. Transport towarów do miejsc, w których mają być one poddane rewizji oraz w których mają być pobrane próbki, jak również przeprowadzone wszelkie czynności wymagane w czasie takiej rewizji lub pobierania próbek, dokonywany jest przez zgłaszającego lub na jego odpowiedzialność. Związane z tym koszty ponosi zgłaszający.
2. Zgłaszający ma prawo być obecny lub reprezentowany przy rewizji towarów oraz przy pobieraniu próbek. Jeżeli organy celne mają uzasadnione podstawy, mogą zażądać, aby zgłaszający lub jego przedstawiciel byli obecni przy rewizji lub przy pobieraniu próbek lub aby zapewnili niezbędną pomoc w celu ułatwienia takiej rewizji lub pobrania próbek.
3. Jeżeli próbki są pobierane zgodnie z obowiązującymi przepisami, organy celne nie ponoszą odpowiedzialności za zapłatę jakiegokolwiek odszkodowania w związku z tym pobraniem, ale ponoszą koszty ich analizy lub badania.
1. Jeżeli rewidowana jest tylko część towarów objętych zgłoszeniem celnym lub pobierane są próbki, uznaje się, że wyniki rewizji częściowej, analizy lub badania próbek mają zastosowanie do całości towarów objętych tym samym zgłoszeniem.
Zgłaszający może jednak wystąpić z wnioskiem o dodatkową rewizję lub pobranie próbek, jeżeli uzna, że wyniki częściowej rewizji towarów, analizy lub badania pobranych próbek nie są reprezentatywne dla pozostałej części zgłaszanych towarów. Wniosek zostaje przyjęty, pod warunkiem że towary nie zostały zwolnione lub jeżeli zostały zwolnione - pod warunkiem że zgłaszający udowodni, że nie zostały one w żaden sposób zmienione.
2. Do celów ust. 1, jeżeli zgłoszenie celne obejmuje towary, ujęte w jednej lub większej liczbie pozycji, dane dotyczące towarów ujętych w poszczególnych pozycjach uznaje się za odrębne zgłoszenie.
1. Wyniki weryfikacji zgłoszenia celnego wykorzystuje się do zastosowania przepisów regulujących procedurę celną, którą towary zostały objęte.
2. Jeżeli zgłoszenie celne nie jest weryfikowane, ust. 1 stosuje się na podstawie danych zawartych w tym zgłoszeniu.
3. Wyniki weryfikacji przeprowadzonej przez organy celne mają jednakową moc wiążącą na całym obszarze celnym Unii.
1. Organy celne lub, w stosownych przypadkach, przedsiębiorcy upoważnieni do tego przez organy celne podejmują działania niezbędne do identyfikacji towarów, w przypadku gdy identyfikacja wymagana jest w celu zapewnienia zgodności z przepisami regulującymi procedurę celną, do której towary zostały zgłoszone.
Wspomniane działania identyfikacyjne mają jednakowy skutek prawny na całym obszarze celnym Unii.
2. Umieszczone na towarach, opakowaniach lub środkach transportu środki identyfikacyjne są usuwane lub niszczone tylko przez organy celne lub przez przedsiębiorców, jeżeli zostali upoważnieni do tego przez organy celne, chyba że w wyniku nieprzewidzianych okoliczności lub działania siły wyższej usunięcie lub zniszczenie tych środków jest niezbędne do zapewnienia ochrony towarów lub środków transportu.
Komisja określa w drodze aktów wykonawczych środki weryfikacji zgłoszenia celnego, rewizji i pobierania próbek towarów oraz wyniki weryfikacji.
Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 285 procedura komitetu ust. 4.
1. Jeżeli spełnione są warunki do objęcia towarów daną procedurą i towary nie są przedmiotem żadnych zakazów i ograniczeń, organy celne zwalniają towary po weryfikacji danych w zgłoszeniu celnym lub po przyjęciu ich bez weryfikacji.
Akapit pierwszy stosuje się również, gdy weryfikacja, o której mowa w art. 188 weryfikacja zgłoszenia celnego, nie może zostać zakończona w rozsądnym terminie, a obecność towarów do celów weryfikacji nie jest już konieczna.
2. Wszystkie towary objęte tym samym zgłoszeniem są zwalniane jednocześnie.
Do celów akapitu pierwszego, jeżeli zgłoszenie celne obejmuje towary, które podlegają dwóm lub większej liczbie pozycji, dane dotyczące towarów podlegających poszczególnym pozycjom uznaje się za odrębne zgłoszenie celne.
1. W przypadku gdy objęcie towarów procedurą celną powoduje powstanie długu celnego, zwolnienie towarów jest uwarunkowane zapłatą kwoty należności celnych przywozowych lub wywozowych odpowiadającej długowi celnemu lub złożeniem zabezpieczenia w celu pokrycia tego długu.
Nie naruszając przepisów akapitu trzeciego, akapit pierwszy nie ma jednak zastosowania do procedury odprawy czasowej z częściowym zwolnieniem z należności celnych przywozowych.
Jeżeli zgodnie z przepisami regulującymi procedurę celną, do której zgłaszane są towary, organy celne wymagają złożenia zabezpieczenia, towary te nie zostają zwolnione do tej procedury do czasu złożenia zabezpieczenia.
2. W szczególnych przypadkach zwolnienie towarów nie jest uzależnione od złożenia zabezpieczenia w odniesieniu do towarów, które są przedmiotem wniosku o wykorzystanie kontyngentu taryfowego.
3. Gdy wykorzystywane jest uproszczenie, o którym mowa w art. 166 zgłoszenie uproszczone, 182 i 185, i złożone jest zabezpieczenie generalne, monitorowanie zabezpieczenia przez organy celne nie jest warunkiem zwolnienia towarów.
Komisja jest uprawniona do przyjęcia aktów delegowanych, zgodnie z art. 284 wykonywanie przekazanych uprawnień, w celu określenia przypadków, o których mowa w art. 195 zwolnienie uzależnione od zapłaty kwoty należności celnych przywozowych lub wywozowych odpowiadającej długowi celnemu lub od złożenia zabezpieczenia ust. 2.
Jeżeli organy celne uznają to za uzasadnione, mogą zażądać zniszczenia towarów przedstawionych organowi celnemu i informują o tym posiadacza towarów. Koszty zniszczenia ponosi posiadacz towarów.
1. Organy celne podejmują wszelkie środki niezbędne do dysponowania towarami, włącznie z orzeczeniem ich przepadku i sprzedażą lub zniszczeniem, jeżeli:
a) nie został wypełniony jeden z obowiązków przewidzianych w przepisach prawa celnego dotyczących wprowadzania towarów nieunijnych na obszar celny Unii lub towary zostały usunięte spod dozoru celnego;
b) nie można zwolnić towarów z jednego z następujących powodów:
(i) z przyczyn leżących po stronie zgłaszającego rewizja towarów nie mogła zostać rozpoczęta lub kontynuowana w terminie wyznaczonym przez organy celne;
(ii) nie dostarczono dokumentów, które muszą być dostarczone przed objęciem towarów procedurą celną lub przed ich zwolnieniem;
(iii) w wyznaczonym terminie nie dokonano wymaganej zapłaty lub nie złożono wymaganego zabezpieczenia należności celnych przywozowych lub wywozowych;
(iv) towary są przedmiotem zakazów lub ograniczeń;
c) towary nie zostały podjęte w odpowiednim czasie po ich zwolnieniu;
d) po zwolnieniu towarów stwierdzono, że nie spełnione są warunki do tego zwolnienia; lub
e) nastąpiło zrzeczenie towarów na rzecz skarbu państwa zgodnie z art. 199 zrzeczenie.
2. Towary nieunijne, które były przedmiotem zrzeczenia na rzecz skarbu państwa, zostały zajęte lub uległy przepadkowi uznaje się za objęte procedurą składowania celnego. Towary do ewidencji wpisuje prowadzący skład celny lub organy celne, jeżeli towary znajdują się w ich posiadaniu.
Jeżeli towary, które mają zostać zniszczone, stać się przedmiotem zrzeczenia na rzecz skarbu państwa, zostać zajęte lub ulec przepadkowi, są już objęte zgłoszeniem celnym, ewidencja zawiera odniesienie do zgłoszenia celnego. Organy celne unieważniają zgłoszenie celne.
3. Koszty środków, o których mowa w ust. 1, ponosi:
a) którakolwiek z osób zobowiązanych do wypełnienia danych obowiązków lub usuwających towary spod dozoru celnego, w przypadku, o którym mowa w ust. 1 lit. a);
b) zgłaszający, w przypadku, o którym mowa w ust. 1 lit. b) i c);
c) osoba zobowiązana do spełnienia warunków wymaganych do zwolnienia towarów, w przypadku, o którym mowa w ust. 1 lit. d);
d) osoba zrzekająca się towarów na rzecz skarbu państwa, w przypadku, o którym mowa w ust. 1 lit. e).
Towary nieunijne i towary objęte procedurą końcowego przeznaczenia mogą, za uprzednią zgodą organów celnych, stać się przedmiotem zrzeczenia na rzecz skarbu państwa przez osobę uprawnioną do korzystania z procedury lub - w stosownych przypadkach - przez posiadacza towarów.
Komisja określa w drodze aktów wykonawczych przepisy proceduralne dotyczące:
a) zniszczenia towarów, o którym mowa w art. 197 zniszczenie towarów;
b) sprzedaży towarów, o której mowa w art. 198 środki podejmowane przez organy celne ust. 1;
c) zrzeczenia się towarów na rzecz skarbu państwa zgodnie z art. 199 zrzeczenie.
Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 285 procedura komitetu ust. 4.
