Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 952/2013 ustanawiające unijny kodeks celny

Towary nieunijne są czasowo składowane od chwili ich przedstawienia organom celnym.

1. Towary nieunijne przedstawiane organowi celnemu są objęte deklaracją do czasowego składowania zawierającą wszystkie dane niezbędne do zastosowania przepisów regulujących czasowe składowanie.
2. Dokumenty dotyczące towarów czasowo składowanych dostarcza się organowi celnemu, w przypadku gdy wymagają tego przepisy unijne lub gdy jest to konieczne do kontroli celnych.
3. Deklaracja do czasowego składowania składana jest przez jedną z osób, o których mowa w art. 139 przedstawienie towarów organom celnym ust. 1 lub 3, najpóźniej w chwili przedstawiania towarów organowi celnemu.
4. Deklaracja do czasowego składowania, o ile nie uchylono obowiązku złożenia przywozowej deklaracji skróconej, zawiera odniesienie do dowolnej przywozowej deklaracji skróconej złożonej w odniesieniu do towarów przedstawianych organom celnym, z wyjątkiem przypadków gdy były one już czasowo składowane lub są objęte procedurą celną i nie opuściły obszaru celnego Unii.
5. Organy celne mogą uznać, że deklaracja do czasowego składowania ma jedną z następujących form:
a) odniesienie do przywozowej deklaracji skróconej złożonej dla danych towarów, uzupełnione danymi z deklaracji do czasowego składowania;
b) manifest ładunkowy lub inny dokument przewozowy, pod warunkiem że zawiera dane zawarte w deklaracji do czasowego składowania, w tym odniesienie do przywozowej deklaracji skróconej dotyczącej danych towarów.
6. Organy celne mogą wyrazić zgodę, aby handlowe, portowe lub transportowe systemy teleinformatyczne mogły być wykorzystane do złożenia deklaracji do czasowego składowania, pod warunkiem że zawierają dane niezbędne dla takiej deklaracji i dane te są dostępne zgodnie z ust. 3.
7. Art. 188 weryfikacja zgłoszenia celnego-193 stosuje się do deklaracji do czasowego składowania.
8. Deklarację do czasowego składowania można również stosować do celów:
a) zgłoszenia o przybyciu, o którym mowa w art. 133 zgłoszenie przybycia statku morskiego lub statku powietrznego; lub
b) przedstawienia towarów organom celnym, o którym to przedstawieniu mowa w art. 139 przedstawienie towarów organom celnym, jeżeli spełnia warunki określone w tych przepisach.
9. Deklaracja do czasowego składowania nie jest wymagana, jeżeli najpóźniej w chwili przedstawienia towarów organom celnym ustalono ich unijny status celny zgodnie z art. 153 domniemanie unijnego statusu celnego towarów-156.
10. Deklaracja do czasowego składowania jest przechowywana przez organy celne lub jest udostępniana organom celnym do celów weryfikacji, że towary, których deklaracja dotyczy zostały następnie objęte procedurą celną lub powrotnie wywiezione zgodnie z art. 149 zakończenie czasowego składowania.
11. Do celów ust. 1-10, jeżeli towary unijne przemieszczane w procedurze tranzytu zostają przedstawione organom celnym w urzędzie przeznaczenia na obszarze celnym Unii, uznaje się, że dane dotyczące operacji tranzytu stanowią deklarację do czasowego składowania, jeżeli spełniają przewidziane w tym celu wymogi. Posiadacz towarów może jednak z chwilą zakończenia procedury tranzytu złożyć deklarację do czasowego składowania.

1. Zgłaszający, na wniosek, za zgodą organów celnych może po złożeniu deklaracji do czasowego składowania sprostować jedną lub kilka jej danych. Sprostowanie nie może powodować, że deklaracja będzie dotyczyć towarów innych niż te, które pierwotnie obejmowała.
Sprostowanie nie jest możliwe, jeżeli organy celne:
a) poinformowały osobę, która złożyła deklarację, o zamiarze przeprowadzenia rewizji towarów;
b) stwierdziły nieprawidłowość danych zawartych w deklaracji.
2. W przypadku gdy towary objęte złożoną deklaracją do czasowego składowania nie zostały przedstawione organom celnym, organy celne niezwłocznie unieważniają tę deklarację w następujących przypadkach:
a) na wniosek zgłaszającego; lub
b) po upływie 30 dni od złożenia deklaracji.

1. Towary czasowo składowane są składowane wyłącznie w magazynach czasowego składowania zgodnie z art. 148 pozwolenie na prowadzenie magazynu czasowego składowania albo - w uzasadnionych przypadkach - w innych miejscach wyznaczonych lub uznanych przez organy celne.
2. Nie naruszając art. 134 dozór celny ust. 2 towary czasowo składowane mogą zostać poddane jedynie czynnościom mającym na celu zachowanie ich w stanie niezmienionym, bez zmiany ich wyglądu lub właściwości technicznych.
3. Posiadacz pozwolenia, o którym mowa w art. 148 pozwolenie na prowadzenie magazynu czasowego składowania, lub osoba składująca towary w przypadkach, gdy towary są składowane w innych miejscach wyznaczonych lub uznanych przez organy celne, odpowiadają:
a) za zapewnienie, aby towary czasowo składowane nie zostały usunięte spod dozoru celnego;
b) za wypełnienie obowiązków wynikających ze składowania towarów czasowo składowanych.
4. Jeżeli towary nie mogą być nadal czasowo składowane, organy celne podejmują niezwłocznie wszelkie niezbędne środki w celu uregulowania sytuacji towarów zgodnie z art. 197 zniszczenie towarów, 198 i 199.

1. Prowadzenie magazynu czasowego składowania wymaga pozwolenia organów celnych. Pozwolenie nie jest wymagane, jeżeli prowadzącym magazyn czasowego składowania są organy celne.
Pozwolenie określa warunki prowadzenia magazynu czasowego składowania.
2. Pozwolenie, o którym mowa w ust. 1 jest udzielane wyłącznie osobom, które spełniają wszystkie następujące warunki:
a) mają siedzibę na obszarze celnym Unii;
b) zapewniają prawidłową realizację operacji; uznaje się, że upoważniony przedsiębiorca w zakresie uproszczeń celnych spełnia ten warunek, jeżeli prowadzenie magazynu czasowego składowania było brane pod uwagę przy przyznawaniu statusu, o którym mowa w art. 38 wniosek i pozwolenie ust. 2 lit. a).
c) składa zabezpieczenie zgodnie z art. 89 przepisy ogólne.
Jeżeli jest złożone zabezpieczenie generalne, wypełnienie obowiązków związanych z tym zabezpieczeniem jest monitorowane w drodze audytu.
3. Pozwolenie, o którym mowa w ust. 1, przyznaje się, jeżeli organy celne mogą sprawować dozór celny bez konieczności stosowania środków administracyjnych, które są niewspółmierne do istniejącej potrzeby gospodarczej.
4. Posiadacz pozwolenia prowadzi ewidencję w formie zatwierdzonej przez organy celne.
Ewidencja zawiera informacje i dane, które umożliwiają organom celnym nadzór nad prowadzeniem magazynów czasowego składowania, w szczególności w odniesieniu do identyfikacji składowanych towarów, ich statusu celnego i ich przemieszczeń.

Uznaje się, że upoważniony przedsiębiorca w zakresie uproszczeń celnych spełnia warunki, o których mowa w akapitach pierwszym i drugim, jeżeli jego ewidencja jest odpowiednia do celów prowadzenia czasowego składowania.
5. Organy celne mogą zezwolić posiadaczowi pozwolenia na przemieszczanie towarów czasowo składowanych między różnymi magazynami czasowego składowania - pod warunkiem, że nie zwiększy ono ryzyka nadużyć, jeżeli:
a) przemieszczanie odbywa się w ramach odpowiedzialności jednego organu celnego,
b) przemieszczanie jest objęte wyłącznie jednym pozwoleniem udzielonym upoważnionemu przedsiębiorcy w zakresie uproszczeń celnych; lub
c) w innych przypadkach.
6. Jeżeli istnieje potrzeba gospodarcza i nie będzie to miało negatywnego wpływu na dozór celny, organy celne mogą zezwolić na składowanie towarów unijnych w magazynie czasowego składowania. Towarów tych nie uznaje się za towary objęte czasowym składowaniem.

Towary nieunijne czasowo składowane zostają objęte procedurą celną lub powrotnie wywiezione w terminie 90 dni.

Jeżeli nie przewidziano inaczej, zgłaszający może wybrać procedurę celną, którą będą objęte towary, na warunkach przewidzianych dla tej procedury, bez względu na rodzaj, ilość, kraj pochodzenia, wysyłki lub przeznaczenia towarów.

Komisja jest uprawniona do przyjęcia aktów delegowanych, zgodnie z art. 284 wykonywanie przekazanych uprawnień, w celu określenia:
a) warunków zatwierdzania miejsc, o których mowa w art. 147 warunki i obowiązki w przypadku czasowego składowania towarów ust. 1;
b) warunków udzielania pozwolenia, o którym to pozwoleniu mowa w art. 148 pozwolenie na prowadzenie magazynu czasowego składowania, na prowadzenie magazynu czasowego składowania;
c) przypadków przemieszczania, o którym mowa w art. 148 pozwolenie na prowadzenie magazynu czasowego składowania ust. 5 lit. c).

Komisja określa w drodze aktów wykonawczych przepisy proceduralne dotyczące:
a) składania deklaracji do czasowego składowania, o którym mowa w art. 145 deklaracja do czasowego składowania;
b) sprostowania deklaracji do czasowego składowania zgodnie z art. 146 sprostowanie i unieważnienie deklaracji do czasowego składowania ust. 1;
c) unieważniania deklaracji do czasowego składowania zgodnie z art. 146 sprostowanie i unieważnienie deklaracji do czasowego składowania ust. 2;
d) przemieszczania towarów czasowo składowanych, o którym mowa w art. 148 pozwolenie na prowadzenie magazynu czasowego składowania ust. 5.
Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 285 procedura komitetu ust. 4.

1. Domniemywa się, że wszystkie towary znajdujące się na obszarze celnym Unii posiadają unijny status celny, chyba że zostanie stwierdzone, że nie są towarami unijnymi.
2. W szczególnych przypadkach, w których nie stosuje się domniemania określonego w ust. 1, należy wykazać unijny status celny towarów.
3. W szczególnych przypadkach towary całkowicie uzyskane na obszarze celnym Unii nie mają unijnego statusu celnego, jeżeli zostały uzyskane z towarów czasowo składowanych lub objętych procedurą tranzytu zewnętrznego, składowania, odprawy czasowej lub uszlachetniania czynnego.

Towary unijne stają się towarami nieunijnymi, jeżeli:
a) zostaną wyprowadzone poza obszar celny Unii, o ile nie mają zastosowania zasady dotyczące tranzytu wewnętrznego;
b) zostały objęte procedurą tranzytu zewnętrznego, składowania lub uszlachetniania czynnego, o ile zezwalają na to przepisy prawa celnego;
c) zostały objęte procedurą końcowego przeznaczenia, a następnie stały się przedmiotem zrzeczenia na rzecz skarbu państwa lub zostały zniszczone i pozostały po nich odpady;
d) zgłoszenie do dopuszczenia do obrotu zostaje unieważnione po zwolnieniu towarów.

1. W przypadkach, o których mowa w art. 227 tranzyt wewnętrzny ust. 2 lit. b)-f), towary zachowują swój unijny status celny jedynie wtedy, gdy status ten zostaje ustalony na warunkach i w sposób, które określone są w przepisach prawa celnego.
2. W szczególnych przypadkach towary unijne, które nie są objęte procedurą celną, mogą być przemieszczane bez zmiany ich statusu celnego z jednego do innego miejsca na obszarze celnym Unii i czasowo przemieszczane poza ten obszar.

Komisja jest uprawniona do przyjęcia aktów delegowanych, zgodnie z art. 284 wykonywanie przekazanych uprawnień, w celu określenia:
a) przypadków, w których nie stosuje się domniemania określonego w art. 153 domniemanie unijnego statusu celnego towarów ust. 1;
b) warunków przyznania ułatwienia dotyczącego ustalenia dowodu potwierdzającego unijny status celny towarów;
c) przypadków, w których towary, o których mowa w art. 153 domniemanie unijnego statusu celnego towarów ust. 3, nie posiadają unijnego statusu celnego;
d) przypadków, w których status celny towarów, o których mowa w art. 155 towary unijne czasowo opuszczające obszar celny Unii ust. 2, nie ulega zmianie.

Komisja przyjmuje w drodze aktów wykonawczych przepisy proceduralne dotyczące przedstawiania i weryfikacji dowodów potwierdzających unijny status celny towarów.

Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 285 procedura komitetu ust. 4.