1. Towary wprowadzane na obszar celny Unii obejmuje się przywozową deklaracją skróconą.
2. Obowiązek, o którym mowa w ust. 1, uchyla się:
a) w odniesieniu do środków transportu i towarów na nich przewożonych, które jedynie przemieszczają się przez wody terytorialne lub przestrzeń powietrzną obszaru celnego Unii, bez zatrzymywania się na tym obszarze; oraz
b) w innych przypadkach, w których jest to należycie uzasadnione ze względu na rodzaj towarów lub obrotu lub w których wymagają tego umowy międzynarodowe.
3. Przed wprowadzeniem towarów na obszar celny Unii składa się przywozową deklarację skróconą w urzędzie celnym pierwszego wprowadzenia w określonym przed tym wprowadzeniem terminie.
Organy celne mogą zezwolić na złożenie przywozowej deklaracji skróconej w innym urzędzie celnym, jeżeli urząd ten niezwłocznie przekaże lub udostępni w formie elektronicznej niezbędne dane urzędowi celnemu pierwszego wprowadzenia.
4. Przywozową deklarację skróconą składa przewoźnik.
Niezależnie od obowiązków przewoźnika, przywozową deklarację skróconą może złożyć jedna z następujących osób:
a) importer lub odbiorca lub inna osoba, w której imieniu lub na której rzecz działa przewoźnik;
b) każda osoba, która jest w stanie przedstawić dane towary lub spowodować ich przedstawienie w urzędzie celnym wprowadzenia.
5. Przywozowa deklaracja skrócona zawiera dane niezbędne do analizy ryzyka do celów bezpieczeństwa i ochrony.
6. W szczególnych przypadkach, jeżeli nie można uzyskać wszystkich danych, o których mowa w ust. 5, od osób, o których mowa w ust. 4, można żądać ich dostarczenia przez inne osoby będące w posiadaniu tych danych i odpowiednich praw pozwalających na ich dostarczenie.
7. Organy celne mogą wyrazić zgodę na wykorzystanie handlowych, portowych lub transportowych systemów teleinformatycznych do złożenia przywozowej deklaracji skróconej, pod warunkiem że systemy takie zawierają dane niezbędne do sporządzenia takiej deklaracji i że dane te są dostępne w określonym terminie przed wprowadzeniem towarów na obszar celny Unii.
8. Organy celne mogą wyrazić zgodę, aby złożenie przywozowej deklaracji skróconej zostało zastąpione złożeniem powiadomienia oraz udostępnieniem danych z przywozowej deklaracji skróconej w systemie teleinformatycznym przedsiębiorcy.
Urząd celny, o którym mowa w art. 127 złożenie przywozowej deklaracji skróconej ust. 3, zapewnia przeprowadzenie w określonym terminie analizy ryzyka, przede wszystkim do celów bezpieczeństwa i ochrony, na podstawie przywozowej deklaracji skróconej, o której mowa w art. 127 złożenie przywozowej deklaracji skróconej ust. 1, lub danych, o których mowa w art. 127 złożenie przywozowej deklaracji skróconej ust. 8, oraz podejmuje niezbędne środki w oparciu o wyniki tej analizy ryzyka.
1. Zgłaszający, na wniosek, za zgodą organów celnych może po złożeniu deklaracji sprostować jedną lub kilka jej danych.
Sprostowanie nie jest możliwe, jeżeli:
a) organy celne poinformowały osobę, która złożyła przywozową deklarację skróconą, o zamiarze przeprowadzenia rewizji towarów;
b) organy celne stwierdziły nieprawidłowość danych zawartych w przywozowej deklaracji skróconej;
c) towary zostały już przedstawione organom celnym.
2. W przypadku gdy towary, w odniesieniu do których złożono przywozową deklarację skróconą, nie zostają wprowadzone na obszar celny Unii, organy celne niezwłocznie unieważniają tę deklarację w następujących przypadkach:
a) na wniosek zgłaszającego; lub
b) po upływie 200 dni od złożenia deklaracji.
1. Urząd celny, o którym mowa w art. 127 złożenie przywozowej deklaracji skróconej ust. 3, może odstąpić od wymogu złożenia przywozowej deklaracji skróconej w odniesieniu do towarów, dla których przed upływem terminu złożenia tej deklaracji złożone zostanie zgłoszenie celne. W takim przypadku zgłoszenie celne zawiera co najmniej te dane, które są niezbędne dla przywozowej deklaracji skróconej. Do czasu przyjęcia zgłoszenia celnego, zgodnie z art. 172 przyjęcie zgłoszenia celnego, ma ono status przywozowej deklaracji skróconej.
2. Urząd celny, o którym mowa w art. 127 złożenie przywozowej deklaracji skróconej ust. 3, może odstąpić od wymogu złożenia przywozowej deklaracji skróconej w odniesieniu do towarów, dla których przed upływem terminu złożenia tej deklaracji złożona zostanie deklaracja do czasowego składowania. Takie zgłoszenie zawiera co najmniej te dane, które są niezbędne dla przywozowej deklaracji skróconej. Do czasu gdy zgłoszone towary zostaną przedstawione organom celnym, zgodnie z art. 139 przedstawienie towarów organom celnym, deklaracja do czasowego składowania ma status przywozowej deklaracji skróconej.
Komisja jest uprawniona do przyjęcia aktów delegowanych, zgodnie z art. 284 wykonywanie przekazanych uprawnień, w celu określenia:
a) przypadków, w których uchyla się obowiązek złożenia przywozowej deklaracji skróconej, zgodnie z art. 127 złożenie przywozowej deklaracji skróconej ust. 2 lit. b);
b) terminu, o którym mowa w art. 127 złożenie przywozowej deklaracji skróconej ust. 3 i 7, w jakim należy złożyć przywozową deklarację skróconą, zanim towary zostaną wprowadzone na obszar celny Unii, z uwzględnieniem rodzaju towarów lub obrotu;
c) przypadków, o których mowa w art. 127 złożenie przywozowej deklaracji skróconej ust. 6, oraz inne osoby, od których można żądać dostarczenia danych zawartych w przywozowej deklaracji skróconej w tych przypadkach.
Komisja określa w drodze aktów wykonawczych:
a) przepisy proceduralne dotyczące składania przywozowej deklaracji skróconej, o której mowa w art. 127 złożenie przywozowej deklaracji skróconej;
b) przepisy proceduralne oraz dostarczanie danych zawartych w przywozowej deklaracji skróconej przez inne osoby, o których mowa w art. 127 złożenie przywozowej deklaracji skróconej ust. 6;
c) termin przeprowadzenia analizy ryzyka i podjęcia niezbędnych środków zgodnie z art. 128 analiza ryzyka;
d) przepisy proceduralne dotyczące sprostowania przywozowej deklaracji skróconej zgodnie z art. 129 sprostowanie i unieważnienie przywozowej deklaracji skróconej ust. 1;
e) przepisy proceduralne dotyczące unieważniania przywozowej deklaracji skróconej, zgodnie z art. 129 sprostowanie i unieważnienie przywozowej deklaracji skróconej ust. 2, z uwzględnieniem właściwego zarządzania wprowadzaniem towarów.
Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 285 procedura komitetu ust. 4.
1. Operator statku morskiego lub statku powietrznego przybywającego na obszar celny Unii powiadamia o przybyciu statku urząd celny pierwszego wprowadzenia z chwilą przybycia danego środka transportu.
Jeżeli informacje o przybyciu statku morskiego lub statku powietrznego są dostępne organom celnym, mogą one zwolnić operatora z wymogu dokonania powiadomienia, o którym mowa w akapicie pierwszym.
2. Organy celne mogą wyrazić zgodę na wykorzystanie systemów portowych lub lotniskowych lub innych dostępnych metod w celu dokonania powiadomienia o przybyciu środka transportu.
1. Od chwili wprowadzenia towarów na obszar celny Unii podlegają one dozorowi celnemu i mogą zostać poddane kontrolom celnym. W stosownych przypadkach towary te podlegają takim zakazom i ograniczeniom, jakie są uzasadnione względami między innymi moralności publicznej, porządku publicznego lub bezpieczeństwa publicznego, ochrony zdrowia i życia ludzi, zwierząt lub roślin, ochrony środowiska, ochrony dóbr kultury narodowej posiadających wartość artystyczną, historyczną lub archeologiczną oraz ochrony własności przemysłowej lub handlowej, w tym kontroli prekursorów narkotyków, towarów naruszających pewne prawa własności intelektualnej oraz gotówki, a także wdrażania środków ochrony zasobów rybołówstwa i zarządzania tymi zasobami oraz środków polityki handlowej.
Towary pozostają pod dozorem celnym tak długo, jak jest to konieczne do określenia ich statusu celnego, i nie zostają podjęte bez zgody organów celnych.
Nie naruszając przepisów art. 254 procedura końcowego przeznaczenia, towary unijne nie podlegają dozorowi celnemu od momentu określenia ich statusu celnego.
Towary nieunijne pozostają pod dozorem celnym do momentu zmiany ich statusu celnego lub do czasu, gdy zostaną wyprowadzone poza obszar celny Unii lub zniszczone.
2. Posiadacz towarów objętych dozorem celnym może za zgodą organów celnych w dowolnym czasie przeprowadzić rewizję towarów lub pobrać ich próbki w szczególności w celu określenia klasyfikacji taryfowej, wartości celnej lub statusu celnego tych towarów.
1. Osoba, która wprowadza towary na obszar celny Unii, przewozi je niezwłocznie trasą określoną przez organy celne i zgodnie z ich ewentualnymi wskazówkami do urzędu celnego wyznaczonego przez organy celne lub do innego miejsca wyznaczonego lub uznanego przez organy celne lub do wolnego obszaru celnego.
2. Towary wprowadzane do wolnego obszaru celnego wprowadza się tam bezpośrednio drogą morską lub powietrzną, lub drogą lądową bez przejazdu przez inną część obszaru celnego Unii, jeżeli wolny obszar celny przylega do granicy lądowej między państwem członkowskim a krajem trzecim.
3. Każda osoba przejmująca odpowiedzialność za przewóz towarów po ich wprowadzeniu na obszar celny Unii staje się odpowiedzialna za wykonanie obowiązków określonych w ust. 1 i 2.
4. Towary, które - mimo że znajdują się jeszcze poza obszarem celnym Unii - mogą podlegać kontrolom celnym ze strony organów celnych państwa członkowskiego w wyniku umowy zawartej z odpowiednim krajem lub terytorium położonym poza obszarem celnym Unii, traktuje się w taki sam sposób, jak towary wprowadzane na obszar celny Unii.
5. Ust. 1 i 2 nie wykluczają stosowania zasad szczególnych w odniesieniu do towarów przewożonych w ramach ruchu przygranicznego lub rurociągami i sieciami, a także do innego rodzaju obrotu o znikomym znaczeniu gospodarczym, takiego jak listy, kartki pocztowe, druki i ich elektroniczne odpowiedniki przechowywane na innych nośnikach, lub do towarów przewożonych przez podróżnych, pod warunkiem że nie stanowi to zagrożenia dla możliwości sprawowania dozoru celnego i przeprowadzania kontroli celnych.
6. Ust. 1 nie stosuje się do środków transportu i towarów na nich przewożonych, które jedynie przemieszczają się przez wody terytorialne lub przestrzeń powietrzną obszaru celnego Unii bez zatrzymywania się na tym obszarze.
1. Art 127-130 i art. 133 zgłoszenie przybycia statku morskiego lub statku powietrznego nie stosuje się w przypadkach, gdy towary nieunijne są wprowadzane na obszar celny Unii po czasowym opuszczeniu tego obszaru drogą morską lub powietrzną i przewiezieniu drogą bezpośrednią bez zatrzymywania się poza obszarem celnym Unii.
2. Art 127-130 i art. 133 zgłoszenie przybycia statku morskiego lub statku powietrznego nie stosuje się w przypadkach, gdy towary unijne, których unijny status celny wymaga wykazania zgodnie z art. 153 domniemanie unijnego statusu celnego towarów ust. 2, są wprowadzane na obszar celny Unii po czasowym opuszczeniu tego obszaru drogą morską lub powietrzną i przewiezieniu drogą bezpośrednią bez zatrzymywania się poza obszarem celnym Unii.
3. Art 127-130 i art. 133 zgłoszenie przybycia statku morskiego lub statku powietrznego, 139 i 140 nie stosuje się w przypadkach gdy towary unijne, przemieszczane bez zmiany ich statusu celnego zgodnie z art. 155 towary unijne czasowo opuszczające obszar celny Unii ust. 2, są wprowadzane na obszar celny Unii po czasowym opuszczeniu tego obszaru drogą morską lub powietrzną i przewiezieniu drogą bezpośrednią bez zatrzymywania się poza obszarem celnym Unii.
1. Jeżeli na skutek nieprzewidzianych okoliczności lub działania siły wyższej obowiązek określony w art. 135 przewóz do właściwego miejsca ust. 1 nie może zostać wykonany, osoba, na której ciąży ten obowiązek, lub inna osoba działająca na jej rzecz, niezwłocznie informuje organy celne o tej sytuacji. Jeżeli nieprzewidziane okoliczności lub działanie siły wyższej nie spowodują całkowitej utraty towarów, organy celne są również informowane o dokładnym położeniu towarów.
2. Jeżeli na skutek nieprzewidzianych okoliczności lub działania siły wyższej statek wodny lub powietrzny, spełniający kryteria art. 135 przewóz do właściwego miejsca ust. 6, zmuszony jest do tymczasowego zawinięcia do portu lub lądowania na obszarze celnym Unii, a obowiązek określony w art. 135 przewóz do właściwego miejsca ust. 1 nie może zostać wykonany, osoba wprowadzająca statek wodny lub powietrzny na obszar celny Unii lub inna osoba działająca na jej rzecz niezwłocznie informuje organy celne o tej sytuacji.
3. Organy celne określają działania, które należy podjąć w celu umożliwienia sprawowania dozoru celnego nad towarami określonymi w ust. 1 lub statkiem wodnym lub powietrznym oraz znajdującymi się na ich pokładzie towarami w okolicznościach określonych w ust. 2, a także w stosownych przypadkach w celu zapewnienia, że zostaną one następnie dostarczone do urzędu celnego lub innego miejsca wyznaczonego lub uznanego przez te organy.
Komisja określa w drodze aktów wykonawczych przepisy proceduralne dotyczące:
a) powiadomienia o przybyciu, o którym mowa w art. 133 zgłoszenie przybycia statku morskiego lub statku powietrznego;
b) przewozu towarów, o którym mowa w art. 135 przewóz do właściwego miejsca ust. 5.
Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 285 procedura komitetu ust. 4.
1. Towary wprowadzane na obszar celny Unii przedstawia organom celnym niezwłocznie po przybyciu towarów do wyznaczonego urzędu celnego lub innego miejsca wyznaczonego lub uznanego przez organy celne albo do wolnego obszaru celnego jedna z następujących osób:
a) osoba, która wprowadziła towary na obszar celny Unii;
b) osoba, w której imieniu lub na rzecz której działa osoba, która wprowadziła towary na obszar celny Unii;
c) osoba, która przejęła odpowiedzialność za przewóz towarów po ich wprowadzeniu na obszar celny Unii.
2. Towary, które są wprowadzane na obszar celny Unii drogą morską lub powietrzną i pozostają na pokładzie tego samego środka transportu do dalszego przewozu, przedstawia się je organom celnym tylko w porcie morskim lub lotniczym, w którym zostają rozładowane lub przeładowane. Jednak towary wprowadzone na obszar celny Unii, które w czasie przewozu zostają rozładowane i załadowane ponownie na ten sam środek transportu w celu umożliwienia rozładunku lub załadunku innych towarów, nie są przedstawiane organom celnym w tym porcie morskim lub lotniczym.
3. Niezależnie od obowiązków osoby określonej w ust. 1, przedstawienia towarów może dokonać zamiast niej jedna z następujących osób:
a) każda osoba, która niezwłocznie obejmie towar procedurą celną;
b) posiadacz pozwolenia na prowadzenie miejsc składowych lub każda osoba prowadząca działalność w wolnym obszarze celnym.
4. Osoba przedstawiająca towary odwołuje się do przywozowej deklaracji skróconej lub, w przypadkach, o których mowa w art. 130 zgłoszenia składane zamiast przywozowej deklaracji skróconej, zgłoszenia celnego lub deklaracji do czasowego składowania, które zostały złożone w odniesieniu do tych towarów, z wyjątkiem przypadków, w których obowiązek złożenia przywozowej deklaracji skróconej został uchylony.
5. W przypadku gdy towary nieunijne przedstawione organom celnym nie są objęte przywozową deklaracją skróconą oraz z wyjątkiem przypadków, gdy obowiązek złożenia takiej deklaracji zostanie uchylony, jedna z osób, o których mowa w art. 127 złożenie przywozowej deklaracji skróconej ust. 4, nie naruszając przepisów art. 127 złożenie przywozowej deklaracji skróconej ust. 6, niezwłocznie składa taką deklarację lub, jeśli wyrażą na to zgodę organy celne, składa zamiast niej zgłoszenie celne lub deklarację do czasowego składowania. Jeżeli w takich okolicznościach składane jest zgłoszenie celne lub deklaracja do czasowego składowania, zawierają one co najmniej dane, które są niezbędne dla przywozowej deklaracji skróconej.
6. Ust. 1 nie wyklucza stosowania przepisów szczególnych w odniesieniu do towarów przewożonych w ramach ruchu przygranicznego lub rurociągami i przewodami, a także do innego rodzaju obrotu o znikomym znaczeniu gospodarczym, takiego jak listy, kartki pocztowe, druki i ich elektroniczne odpowiedniki przechowywane na innych nośnikach, lub do towarów przewożonych przez podróżnych, pod warunkiem że nie stanowi to zagrożenia dla możliwości sprawowania dozoru celnego i przeprowadzania kontroli celnych.
7. Towary przedstawione organom celnym nie mogą bez zgody organów celnych zostać wyprowadzone z miejsca, w którym zostały przedstawione.
1. Towary mogą zostać rozładowane lub przeładowane ze środka transportu, którym są przewożone, wyłącznie za pozwoleniem organów celnych, w miejscach wyznaczonych lub uznanych przez te organy.
Pozwolenie takie nie jest jednak wymagane w przypadku wystąpienia bezpośredniego zagrożenia powodującego konieczność natychmiastowego rozładunku wszystkich towarów lub ich części. W takim przypadku informuje się o tym niezwłocznie organy celne.
2. Organy celne mogą w dowolnym czasie zażądać rozładowania i rozpakowania towarów w celu dokonania ich rewizji, pobrania próbek lub dokonania rewizji środka transportu, którym towary są przewożone.
1. Do towarów, które przy wprowadzaniu na obszar celny Unii są już objęte procedurą tranzytu, nie stosuje się przepisów art. 135 przewóz do właściwego miejsca ust. 2-6, art. 139 przedstawienie towarów organom celnym, 140 i art. 144 towary czasowo składowane-149.
2. Artykuł 140 oraz art. 144 towary czasowo składowane-149 stosuje się do towarów nieunijnych przemieszczanych w procedurze tranzytu, po tym jak zostaną przedstawione organom celnym w urzędzie celnym przeznaczenia na obszarze celnym Unii, zgodnie z przepisami regulującymi procedurę tranzytu.
Komisja jest uprawniona do przyjęcia aktów delegowanych, zgodnie z art. 284 wykonywanie przekazanych uprawnień, w celu określenia warunków zatwierdzania miejsc, o których mowa w art. 139 przedstawienie towarów organom celnym ust. 1.
Komisja określa w drodze aktów wykonawczych przepisy proceduralne dotyczące przedstawiania towarów organom celnym, o którym mowa w art. 139 przedstawienie towarów organom celnym.
Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 285 procedura komitetu ust. 4.
Towary nieunijne są czasowo składowane od chwili ich przedstawienia organom celnym.
1. Towary nieunijne przedstawiane organowi celnemu są objęte deklaracją do czasowego składowania zawierającą wszystkie dane niezbędne do zastosowania przepisów regulujących czasowe składowanie.
2. Dokumenty dotyczące towarów czasowo składowanych dostarcza się organowi celnemu, w przypadku gdy wymagają tego przepisy unijne lub gdy jest to konieczne do kontroli celnych.
3. Deklaracja do czasowego składowania składana jest przez jedną z osób, o których mowa w art. 139 przedstawienie towarów organom celnym ust. 1 lub 3, najpóźniej w chwili przedstawiania towarów organowi celnemu.
4. Deklaracja do czasowego składowania, o ile nie uchylono obowiązku złożenia przywozowej deklaracji skróconej, zawiera odniesienie do dowolnej przywozowej deklaracji skróconej złożonej w odniesieniu do towarów przedstawianych organom celnym, z wyjątkiem przypadków gdy były one już czasowo składowane lub są objęte procedurą celną i nie opuściły obszaru celnego Unii.
5. Organy celne mogą uznać, że deklaracja do czasowego składowania ma jedną z następujących form:
a) odniesienie do przywozowej deklaracji skróconej złożonej dla danych towarów, uzupełnione danymi z deklaracji do czasowego składowania;
b) manifest ładunkowy lub inny dokument przewozowy, pod warunkiem że zawiera dane zawarte w deklaracji do czasowego składowania, w tym odniesienie do przywozowej deklaracji skróconej dotyczącej danych towarów.
6. Organy celne mogą wyrazić zgodę, aby handlowe, portowe lub transportowe systemy teleinformatyczne mogły być wykorzystane do złożenia deklaracji do czasowego składowania, pod warunkiem że zawierają dane niezbędne dla takiej deklaracji i dane te są dostępne zgodnie z ust. 3.
7. Art. 188 weryfikacja zgłoszenia celnego-193 stosuje się do deklaracji do czasowego składowania.
8. Deklarację do czasowego składowania można również stosować do celów:
a) zgłoszenia o przybyciu, o którym mowa w art. 133 zgłoszenie przybycia statku morskiego lub statku powietrznego; lub
b) przedstawienia towarów organom celnym, o którym to przedstawieniu mowa w art. 139 przedstawienie towarów organom celnym, jeżeli spełnia warunki określone w tych przepisach.
9. Deklaracja do czasowego składowania nie jest wymagana, jeżeli najpóźniej w chwili przedstawienia towarów organom celnym ustalono ich unijny status celny zgodnie z art. 153 domniemanie unijnego statusu celnego towarów-156.
10. Deklaracja do czasowego składowania jest przechowywana przez organy celne lub jest udostępniana organom celnym do celów weryfikacji, że towary, których deklaracja dotyczy zostały następnie objęte procedurą celną lub powrotnie wywiezione zgodnie z art. 149 zakończenie czasowego składowania.
11. Do celów ust. 1-10, jeżeli towary unijne przemieszczane w procedurze tranzytu zostają przedstawione organom celnym w urzędzie przeznaczenia na obszarze celnym Unii, uznaje się, że dane dotyczące operacji tranzytu stanowią deklarację do czasowego składowania, jeżeli spełniają przewidziane w tym celu wymogi. Posiadacz towarów może jednak z chwilą zakończenia procedury tranzytu złożyć deklarację do czasowego składowania.
1. Zgłaszający, na wniosek, za zgodą organów celnych może po złożeniu deklaracji do czasowego składowania sprostować jedną lub kilka jej danych. Sprostowanie nie może powodować, że deklaracja będzie dotyczyć towarów innych niż te, które pierwotnie obejmowała.
Sprostowanie nie jest możliwe, jeżeli organy celne:
a) poinformowały osobę, która złożyła deklarację, o zamiarze przeprowadzenia rewizji towarów;
b) stwierdziły nieprawidłowość danych zawartych w deklaracji.
2. W przypadku gdy towary objęte złożoną deklaracją do czasowego składowania nie zostały przedstawione organom celnym, organy celne niezwłocznie unieważniają tę deklarację w następujących przypadkach:
a) na wniosek zgłaszającego; lub
b) po upływie 30 dni od złożenia deklaracji.
1. Towary czasowo składowane są składowane wyłącznie w magazynach czasowego składowania zgodnie z art. 148 pozwolenie na prowadzenie magazynu czasowego składowania albo - w uzasadnionych przypadkach - w innych miejscach wyznaczonych lub uznanych przez organy celne.
2. Nie naruszając art. 134 dozór celny ust. 2 towary czasowo składowane mogą zostać poddane jedynie czynnościom mającym na celu zachowanie ich w stanie niezmienionym, bez zmiany ich wyglądu lub właściwości technicznych.
3. Posiadacz pozwolenia, o którym mowa w art. 148 pozwolenie na prowadzenie magazynu czasowego składowania, lub osoba składująca towary w przypadkach, gdy towary są składowane w innych miejscach wyznaczonych lub uznanych przez organy celne, odpowiadają:
a) za zapewnienie, aby towary czasowo składowane nie zostały usunięte spod dozoru celnego;
b) za wypełnienie obowiązków wynikających ze składowania towarów czasowo składowanych.
4. Jeżeli towary nie mogą być nadal czasowo składowane, organy celne podejmują niezwłocznie wszelkie niezbędne środki w celu uregulowania sytuacji towarów zgodnie z art. 197 zniszczenie towarów, 198 i 199.
1. Prowadzenie magazynu czasowego składowania wymaga pozwolenia organów celnych. Pozwolenie nie jest wymagane, jeżeli prowadzącym magazyn czasowego składowania są organy celne.
Pozwolenie określa warunki prowadzenia magazynu czasowego składowania.
2. Pozwolenie, o którym mowa w ust. 1 jest udzielane wyłącznie osobom, które spełniają wszystkie następujące warunki:
a) mają siedzibę na obszarze celnym Unii;
b) zapewniają prawidłową realizację operacji; uznaje się, że upoważniony przedsiębiorca w zakresie uproszczeń celnych spełnia ten warunek, jeżeli prowadzenie magazynu czasowego składowania było brane pod uwagę przy przyznawaniu statusu, o którym mowa w art. 38 wniosek i pozwolenie ust. 2 lit. a).
c) składa zabezpieczenie zgodnie z art. 89 przepisy ogólne.
Jeżeli jest złożone zabezpieczenie generalne, wypełnienie obowiązków związanych z tym zabezpieczeniem jest monitorowane w drodze audytu.
3. Pozwolenie, o którym mowa w ust. 1, przyznaje się, jeżeli organy celne mogą sprawować dozór celny bez konieczności stosowania środków administracyjnych, które są niewspółmierne do istniejącej potrzeby gospodarczej.
4. Posiadacz pozwolenia prowadzi ewidencję w formie zatwierdzonej przez organy celne.
Ewidencja zawiera informacje i dane, które umożliwiają organom celnym nadzór nad prowadzeniem magazynów czasowego składowania, w szczególności w odniesieniu do identyfikacji składowanych towarów, ich statusu celnego i ich przemieszczeń.
Uznaje się, że upoważniony przedsiębiorca w zakresie uproszczeń celnych spełnia warunki, o których mowa w akapitach pierwszym i drugim, jeżeli jego ewidencja jest odpowiednia do celów prowadzenia czasowego składowania.
5. Organy celne mogą zezwolić posiadaczowi pozwolenia na przemieszczanie towarów czasowo składowanych między różnymi magazynami czasowego składowania - pod warunkiem, że nie zwiększy ono ryzyka nadużyć, jeżeli:
a) przemieszczanie odbywa się w ramach odpowiedzialności jednego organu celnego,
b) przemieszczanie jest objęte wyłącznie jednym pozwoleniem udzielonym upoważnionemu przedsiębiorcy w zakresie uproszczeń celnych; lub
c) w innych przypadkach.
6. Jeżeli istnieje potrzeba gospodarcza i nie będzie to miało negatywnego wpływu na dozór celny, organy celne mogą zezwolić na składowanie towarów unijnych w magazynie czasowego składowania. Towarów tych nie uznaje się za towary objęte czasowym składowaniem.
Towary nieunijne czasowo składowane zostają objęte procedurą celną lub powrotnie wywiezione w terminie 90 dni.
Jeżeli nie przewidziano inaczej, zgłaszający może wybrać procedurę celną, którą będą objęte towary, na warunkach przewidzianych dla tej procedury, bez względu na rodzaj, ilość, kraj pochodzenia, wysyłki lub przeznaczenia towarów.
Komisja jest uprawniona do przyjęcia aktów delegowanych, zgodnie z art. 284 wykonywanie przekazanych uprawnień, w celu określenia:
a) warunków zatwierdzania miejsc, o których mowa w art. 147 warunki i obowiązki w przypadku czasowego składowania towarów ust. 1;
b) warunków udzielania pozwolenia, o którym to pozwoleniu mowa w art. 148 pozwolenie na prowadzenie magazynu czasowego składowania, na prowadzenie magazynu czasowego składowania;
c) przypadków przemieszczania, o którym mowa w art. 148 pozwolenie na prowadzenie magazynu czasowego składowania ust. 5 lit. c).
Komisja określa w drodze aktów wykonawczych przepisy proceduralne dotyczące:
a) składania deklaracji do czasowego składowania, o którym mowa w art. 145 deklaracja do czasowego składowania;
b) sprostowania deklaracji do czasowego składowania zgodnie z art. 146 sprostowanie i unieważnienie deklaracji do czasowego składowania ust. 1;
c) unieważniania deklaracji do czasowego składowania zgodnie z art. 146 sprostowanie i unieważnienie deklaracji do czasowego składowania ust. 2;
d) przemieszczania towarów czasowo składowanych, o którym mowa w art. 148 pozwolenie na prowadzenie magazynu czasowego składowania ust. 5.
Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 285 procedura komitetu ust. 4.
