1. Z zastrzeżeniem warunków ustanowionych w niniejszej sekcji kwoty należności celnych przywozowych lub wywozowych podlegają zwrotowi lub umorzeniu z następujących powodów:
a) zawyżenie kwot należności celnych przywozowych lub wywozowych;
b) towary wadliwe lub niezgodne z warunkami umowy;
c) błąd właściwych organów;
d) zasada słuszności.
Kwota należności celnych przywozowych lub wywozowych podlega zwrotowi, w przypadku gdy została ona uiszczona, a dotyczące ich zgłoszenie celne zostało unieważnione zgodnie z art. 174 unieważnienie zgłoszenia celnego.
2. Organy celne dokonują zwrotu lub umorzenia kwoty należności celnych przywozowych lub wywozowych, o których mowa w ust. 1, jeżeli wynosi ona co najmniej 10 EUR, z wyjątkiem przypadków gdy dana osoba wnosi o zwrot lub umorzenie niższej kwoty.
3. Jeżeli organy celne uznają, że na podstawie art. 119 błąd popełniony przez właściwe organy lub 120 należy przyznać zwrot lub umorzenie, zainteresowane państwo członkowskie przekazuje Komisji akta spraw, by ta podjęła decyzję, w każdym z następujących przypadków:
a) organy celne uznają, że szczególne okoliczności są wynikiem niedopełnienia przez Komisję jej obowiązków;
b) organy celne uznają, że Komisja popełniła błąd w rozumieniu art. 119 błąd popełniony przez właściwe organy;
c) okoliczności sprawy są związane z ustaleniami dochodzenia unijnego przeprowadzonego na podstawie rozporządzenia Rady (WE) nr 515/97 z dnia 13 marca 1997 r. w sprawie wzajemnej pomocy między organami administracyjnymi państw członkowskich i współpracy między państwami członkowskimi a Komisją w celu zapewnienia prawidłowego stosowania przepisów prawa celnego i rolnego 44 lub na podstawie jakiegokolwiek innego prawa unijnego lub jakiejkolwiek umowy zawartej przez Unię z państwami lub grupami państw, w których przewidziano prowadzenie takich dochodzeń unijnych;
d) kwota, którą zainteresowana osoba może być zobowiązana zapłacić z tytułu jednej operacji przywozu lub wywozu lub większej ich liczby, w wyniku błędu lub szczególnych okoliczności, jest równa lub przekracza 500.000 EUR.
Niezależnie od postanowień akapitu pierwszego akt sprawy nie przekazuje się w jednej z następujących sytuacji:
a) Komisja przyjęła już decyzję w sprawie dotyczącej porównywalnych kwestii faktycznych i prawnych;
b) Komisja rozpatruje już sprawę dotyczącą porównywalnych kwestii faktycznych i prawnych.
4. Z zastrzeżeniem zasad dotyczących właściwości do wydania decyzji, jeżeli organy celne w terminach, o których mowa w art. 121 postępowanie w sprawie zwrotu i umorzenia ust. 1, same stwierdzą, że kwota należności celnych przywozowych lub wywozowych podlega zwrotowi lub umorzeniu zgodnie z art. 117 zawyżone kwoty należności celnych przywozowych lub wywozowych, 119 lub 120, dokonują one zwrotu lub umorzenia z własnej inicjatywy.
5. Jeżeli sytuacja, która doprowadziła do powiadomienia o długu celnym była wynikiem oszustwa ze strony dłużnika, zwrot ani umorzenie należności nie przysługują.
6. Zwrot nie powoduje wypłaty odsetek przez właściwe organy celne.
Odsetki są jednak wypłacane, w przypadku gdy decyzja o przyznaniu zwrotu nie zostanie wykonana w terminie trzech miesięcy od daty jej wydania, chyba że niedotrzymanie terminu było niezależne od organów celnych.
W takich przypadkach odsetki wypłaca się za okres od dnia, w którym upłynął ten trzymiesięczny termin, do dnia zwrotu. Stopę procentową odsetek ustala się zgodnie z art. 112 inne ułatwienia płatnicze.
7. Jeżeli gdy organy celne omyłkowo przyznały zwrot lub umorzenie, pierwotny dług celny zostaje przywrócony, jeżeli nie uległ przedawnieniu na mocy art. 103 ograniczenia długu celnego.
W takich przypadkach wszelkie odsetki wypłacone na podstawie ust. 6 akapit drugi podlegają zwrotowi.
1. Kwota należności celnych przywozowych lub wywozowych jest zwracana lub umarzana, jeżeli kwota odpowiadająca długowi celnemu, o której pierwotnie powiadomiono, przekracza kwotę należną lub gdy dłużnik został powiadomiony o długu celnym niezgodnie z art. 102 powiadomienie o długu celnym ust. 1 akapit drugi lit. c) lub d).
2. Jeżeli wniosek o zwrot lub umorzenie jest oparty na występowaniu - w czasie przyjęcia zgłoszenia do dopuszczenia do obrotu - obniżonej lub zerowej stawki celnej przywozowej w odniesieniu do towarów objętych kontyngentem taryfowym, plafonem taryfowym lub innymi uprzywilejowanymi środkami taryfowymi, przyznaje się zwrot lub umorzenie, pod warunkiem że w chwili składania wniosku wraz z koniecznymi dokumentami spełniony jest jeden z następujących warunków:
a) w przypadku kontyngentu taryfowego - jego wielkość nie została wyczerpana;
b) w innych przypadkach - nie została przywrócona zwykła stawka celna.
1. Kwota należności celnych przywozowych podlega zwrotowi lub umorzeniu, jeżeli powiadomienie o długu celnym dotyczy towarów, które nie zostały przyjęte przez importera, ponieważ w chwili zwolnienia były wadliwe lub niezgodne z warunkami umowy, na podstawie której zostały przywiezione.
Uznaje się, że do towarów wadliwych należą towary uszkodzone przed ich zwolnieniem.
2. Niezależnie od ust. 3 zwrot lub umorzenie przysługuje pod warunkiem, że towary nie zostały użyte, chyba że ich wstępne użycie mogło być konieczne do stwierdzenia ich wadliwości lub niezgodności z warunkami umowy, oraz pod warunkiem że zostały wyprowadzone z obszaru celnego Unii.
3. Zwrotu lub umorzenia nie przyznaje się gdy:
a) towary przed ich dopuszczeniem do obrotu zostały poddane specjalnej procedurze sprawdzającej, chyba że zostanie ustalone, że fakt, iż przedmiotowe towary były wadliwe lub niezgodne z warunkami umowy, nie mógłby zostać stwierdzony w wyniku takiej procedury;
b) wadliwy charakter towarów został uwzględniony przy sporządzaniu warunków umowy, w szczególności przy ustalaniu ceny, zanim towary zostały objęte procedurą celną, w ramach której powstał dług celny; lub
c) towary są sprzedawane przez wnioskodawcę po tym, jak zostało stwierdzone, że są wadliwe lub niezgodne z warunkami umowy.
4. Zamiast ich wyprowadzenia poza obszar celny Unii, na wniosek osoby zainteresowanej, organy celne mogą zezwolić na objęcie towarów procedurą uszlachetniania czynnego, w tym w celu zniszczenia, lub tranzytu zewnętrznego, składowania celnego lub procedurą wolnego obszaru celnego.
1. W przypadkach innych niż te, o których mowa w art. 116 przepisy ogólne ust. 1 akapit drugi oraz w art. 117 zawyżone kwoty należności celnych przywozowych lub wywozowych, 118 i 120, kwota należności celnych przywozowych lub wywozowych zostaje zwrócona lub umorzona, jeżeli w wyniku błędu popełnionego przez właściwe organy kwota odpowiadająca długowi celnemu pierwotnie podana do wiadomości była niższa niż kwota należna, z zastrzeżeniem spełnienia następujących warunków:
a) w normalnych okolicznościach dłużnik nie mógł wykryć tego błędu; oraz
b) dłużnik działał w dobrej wierze.
2. Jeżeli nie są spełnione warunki określone w art. 117 zawyżone kwoty należności celnych przywozowych lub wywozowych ust. 2, zwrot lub umorzenie są przyznawane wtedy, gdy niezastosowanie obniżonej lub zerowej stawki celnej wynikało z błędu organów celnych, a zgłoszenie celne do dopuszczenia do obrotu zawierało wszystkie dane i towarzyszyły mu wszystkie dokumenty konieczne do zastosowania obniżonej lub zerowej stawki.
3. Jeżeli preferencyjne traktowanie towarów zostaje przyznane na podstawie systemu współpracy administracyjnej, obejmującego organy państwa lub terytorium spoza obszaru celnego Unii, wystawienie przez te organy świadectwa, w przypadku stwierdzenia jego nieprawidłowości, stanowi błąd, którego nie można było wykryć w rozumieniu ust. 1 lit. a).
Wystawienie nieprawidłowego świadectwa nie stanowi jednak błędu, jeżeli świadectwo zostało wydane na podstawie niewłaściwego przedstawienia faktów przez eksportera, z wyjątkiem przypadku, gdy jest oczywiste, że organy wystawiające świadectwo wiedziały lub powinny były wiedzieć, że towary nie spełniają warunków wymaganych do preferencyjnego traktowania.
Uznaje się, że dłużnik działa w dobrej wierze, jeżeli może udowodnić, że w okresie przedmiotowych operacji handlowych zachował należytą staranność w celu zapewnienia spełnienia wszystkich warunków korzystania z preferencyjnego traktowania.
Dłużnik nie może powoływać się na działanie w dobrej wierze, jeżeli Komisja opublikowała w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej zawiadomienie stwierdzające, że istnieją wątpliwości co do prawidłowego stosowania uzgodnień preferencyjnych przez państwo lub terytorium będące beneficjentem.
1. W przypadkach innych niż te, o których mowa w art. 116 przepisy ogólne ust. 1 akapit drugi oraz w art. 117 zawyżone kwoty należności celnych przywozowych lub wywozowych, 118 i 119, kwota należności celnych przywozowych lub wywozowych podlega zwrotowi lub umorzeniu na zasadzie słuszności, w przypadku gdy dług celny powstał w szczególnych okolicznościach, w których nie można przypisać dłużnikowi oszustwa ani oczywistego zaniedbania.
2. Występowanie szczególnych okoliczności, o których mowa w ust. 1, stwierdza się, jeżeli z okoliczności sprawy jasno wynika, że dłużnik znajduje się w wyjątkowej sytuacji w porównaniu z innymi podmiotami prowadzącymi ten sam rodzaj działalności oraz że w przypadku niewystępowania takich okoliczności nie wystąpiłyby u niego niedogodności spowodowane pobraniem kwoty należności celnych przywozowych lub wywozowych.
1. Wniosek o zwrot lub umorzenie zgodnie z art. 116 przepisy ogólne składa się organom celnym w następujących terminach:
a) w przypadku zawyżenia kwoty należności celnych przywozowych lub wywozowych, błędu właściwych organów lub zastosowania zasady słuszności - w terminie trzech lat od dnia powiadomienia o długu celnym;
b) w przypadku towarów wadliwych lub niezgodnych z warunkami umowy - w terminie jednego roku od dnia powiadomienia o długu celnym;
c) w przypadku unieważnienia zgłoszenia celnego - w terminie określonym w przepisach dotyczących unieważniania.
Terminy określone w akapicie pierwszym lit. a) i b) ulegają przedłużeniu, w przypadku gdy wnioskodawca przedstawi dowód na to, że nieprzewidziane okoliczności lub działanie siły wyższej uniemożliwiły mu złożenie wniosku we właściwym terminie.
2. W przypadku przytoczonych powodów - gdy organy celne nie są w stanie przyznać zwrotu lub umorzenia kwoty należności celnych przywozowych lub wywozowych, wymaga się od nich, by przeanalizowały merytorycznie wniosek o zwrot lub umorzenie z uwzględnieniem innych powodów do przyznania zwrotu lub umorzenia, o których mowa w art. 116 przepisy ogólne.
3. W przypadku złożenia odwołania od powiadomienia o długu celnym na mocy art. 44 prawo do wniesienia odwołania stosowny termin określony w ust. 1 akapit pierwszy zostaje zawieszony na czas trwania postępowania odwoławczego począwszy od dnia złożenia odwołania.
4. Jeżeli organy celne przyznają zwrot lub umorzenie zgodnie z art. 119 błąd popełniony przez właściwe organy i 120, dane państwo członkowskie powiadamia o tym Komisję.
Komisja jest uprawniona do przyjęcia aktów delegowanych zgodnie z art. 284 wykonywanie przekazanych uprawnień, określających przepisy wiążące ją przy wydawaniu decyzji, o której mowa w art. 116 przepisy ogólne ust. 3, a w szczególności w odniesieniu do:
a) warunków przyjęcia akt sprawy;
b) terminu na wydanie decyzji i zawieszenia tego terminu;
c) powiadomienia - przed wydaniem decyzji, która byłaby niekorzystna dla zainteresowanej osoby - o podstawach, na których Komisja zamierza oprzeć swoją decyzję;
d) powiadomienia o decyzji;
e) skutków niewydania lub niedoręczenia takiej decyzji.
1. Komisja określa w drodze aktów wykonawczych przepisy proceduralne dotyczące:
a) zwrotu i umorzenia, o których mowa w art. 116 przepisy ogólne;
b) powiadamiania Komisji zgodnie z art. 121 postępowanie w sprawie zwrotu i umorzenia ust. 4 oraz informacji, które należy dostarczyć.
Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 285 procedura komitetu ust. 4.
2. Komisja przyjmuje decyzję, o której mowa w art. 116 przepisy ogólne ust. 3 w drodze aktów wykonawczych.
Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą doradczą, o której mowa w art. 285 procedura komitetu ust. 2.
W przypadku gdy opinię komitetu, o którym mowa w art. 285 procedura komitetu ust. 1, należy uzyskać w drodze procedury pisemnej, stosuje się art. 285 procedura komitetu ust. 6.
1. Nie naruszając obowiązujących przepisów dotyczących nieściągalności kwoty należności celnych przywozowych lub wywozowych odpowiadającej długowi celnemu w przypadku niewypłacalności dłużnika stwierdzonej drogą sądową, dług celny w przywozie lub wywozie wygasa:
a) jeżeli nie jest już możliwe powiadomienie dłużnika o długu celnym zgodnie z art. 103 ograniczenia długu celnego;
b) w wyniku zapłaty kwoty należności celnych przywozowych lub wywozowych;
c) w wyniku umorzenia kwoty należności celnych przywozowych lub wywozowych, z zastrzeżeniem ust. 5;
d) w przypadku unieważnienia zgłoszenia celnego w odniesieniu do towarów zgłoszonych do procedury celnej nakładającej obowiązek zapłaty należności celnych przywozowych lub wywozowych;
e) jeżeli towary podlegające należnościom celnym przywozowym lub wywozowym uległy przepadkowi lub zostały zajęte i równocześnie lub w późniejszym terminie ulegają przepadkowi;
f) jeżeli towary podlegające należnościom celnym przywozowym lub wywozowym zostają zniszczone pod dozorem celnym lub stają się przedmiotem zrzeczenia się na rzecz skarbu państwa;
g) jeżeli zaginięcie towarów lub niewypełnienie obowiązków wynikających z przepisów prawa celnego jest spowodowane całkowitym zniszczeniem lub nieodwracalną utratą tych towarów, wynikającymi z faktycznych cech towarów lub z nieprzewidzianych okoliczności lub działania siły wyższej, lub jest następstwem polecenia organów celnych; do celów niniejszej litery towary uznane zostają za nieodwracalnie utracone, gdy zostają uznane za niemożliwe do użycia przez jakąkolwiek osobę;
h) jeżeli dług celny powstał zgodnie z art. 79 dług celny powstały w wyniku niespełnienia warunków lub obowiązków lub 82 i spełnione są następujące warunki:
(i) uchybienie, które doprowadziło do powstania długu celnego, nie miało istotnego wpływu na prawidłowy przebieg czasowego składowania lub danej procedury celnej i nie stanowiło usiłowania popełnienia oszustwa;
(ii) dokonane zostają następnie wszelkie formalności niezbędne do uregulowania sytuacji towarów;
i) jeżeli towary dopuszczone do obrotu bez cła lub z zastosowaniem obniżonej stawki celnej przywozowej ze względu na ich końcowe przeznaczenie zostały wywiezione za zgodą organów celnych;
j) jeżeli w przypadku gdy dług powstał zgodnie z art. 78 przepisy szczególne dotyczące towarów niepochodzących i gdy formalności dokonywane w celu umożliwienia przyznania preferencyjnego traktowania taryfowego, o którym mowa we wspomnianym artykule, zostają zniesione;
k) jeżeli, z zastrzeżeniem ust. 6, dług celny powstał zgodnie z art. 79 dług celny powstały w wyniku niespełnienia warunków lub obowiązków i organom celnym przedstawiony zostanie wystarczający dowód na to, że towary nie zostały użyte lub zużyte oraz że zostały wyprowadzone z obszaru celnego Unii.
2. W przypadkach, o których mowa w ust. 1 lit. e), do celów sankcji mających zastosowanie do przestępstw i wykroczeń przeciwko obowiązkom celnym uznaje się, że dług celny mimo wszystko nie wygasł, jeżeli na mocy prawa państwa członkowskiego należności celne przywozowe lub wywozowe lub istnienie długu celnego stanowią podstawę ustalenia sankcji.
3. W przypadkach, w których - zgodnie z ust. 1 lit. g) - dług celny wygasł w odniesieniu do towarów dopuszczonych do obrotu bez cła lub z zastosowaniem obniżonej stawki celnej przywozowej ze względu na ich końcowe przeznaczenie, wszelkie odpady i pozostałości powstałe w wyniku zniszczenia towarów uznaje się za towary nieunijne.
4. Obowiązujące przepisy dotyczące standardowych współczynników nieodwracalnych strat związanych z rodzajem towarów mają zastosowanie jeżeli zainteresowana osoba nie wykaże, że rzeczywista strata przekracza stratę obliczoną z zastosowaniem standardowego współczynnika właściwego dla danych towarów.
5. Jeżeli do zapłaty kwoty należności celnych przywozowych lub wywozowych odpowiadającej długowi celnemu zobowiązana jest więcej niż jedna osoba i przyznane zostało umorzenie, dług celny wygasa wyłącznie w odniesieniu do osoby lub osób, którym przyznano umorzenie.
6. W sytuacji, o której mowa w ust. 1 lit. k), dług celny nie wygasa w odniesieniu do osoby lub osób, które usiłowały popełnić oszustwo.
7. Jeżeli dług celny powstał zgodnie z art. 79 dług celny powstały w wyniku niespełnienia warunków lub obowiązków, wygasa on w odniesieniu do osoby, której zachowanie nie było podyktowane zamiarem popełnienia oszustwa i przyczyniło się do walki z nadużyciami finansowymi.
W przypadku wygaśnięcia długu celnego na podstawie art. 124 wygaśnięcie ust. 1 lit. h) państwa członkowskie mogą nadal stosować sankcje za nieprzestrzeganie przepisów prawa celnego.
Komisja jest uprawniona do przyjęcia aktów delegowanych, zgodnie z art. 284 wykonywanie przekazanych uprawnień, w celu określenia wykazu uchybień, które nie mają istotnego wpływu na prawidłowy przebieg czasowego składowania lub danej procedury celnej, uzupełniającego art. 124 wygaśnięcie ust. 1 lit. h) ppkt (i).
1. Towary wprowadzane na obszar celny Unii obejmuje się przywozową deklaracją skróconą.
2. Obowiązek, o którym mowa w ust. 1, uchyla się:
a) w odniesieniu do środków transportu i towarów na nich przewożonych, które jedynie przemieszczają się przez wody terytorialne lub przestrzeń powietrzną obszaru celnego Unii, bez zatrzymywania się na tym obszarze; oraz
b) w innych przypadkach, w których jest to należycie uzasadnione ze względu na rodzaj towarów lub obrotu lub w których wymagają tego umowy międzynarodowe.
3. Przed wprowadzeniem towarów na obszar celny Unii składa się przywozową deklarację skróconą w urzędzie celnym pierwszego wprowadzenia w określonym przed tym wprowadzeniem terminie.
Organy celne mogą zezwolić na złożenie przywozowej deklaracji skróconej w innym urzędzie celnym, jeżeli urząd ten niezwłocznie przekaże lub udostępni w formie elektronicznej niezbędne dane urzędowi celnemu pierwszego wprowadzenia.
4. Przywozową deklarację skróconą składa przewoźnik.
Niezależnie od obowiązków przewoźnika, przywozową deklarację skróconą może złożyć jedna z następujących osób:
a) importer lub odbiorca lub inna osoba, w której imieniu lub na której rzecz działa przewoźnik;
b) każda osoba, która jest w stanie przedstawić dane towary lub spowodować ich przedstawienie w urzędzie celnym wprowadzenia.
5. Przywozowa deklaracja skrócona zawiera dane niezbędne do analizy ryzyka do celów bezpieczeństwa i ochrony.
6. W szczególnych przypadkach, jeżeli nie można uzyskać wszystkich danych, o których mowa w ust. 5, od osób, o których mowa w ust. 4, można żądać ich dostarczenia przez inne osoby będące w posiadaniu tych danych i odpowiednich praw pozwalających na ich dostarczenie.
7. Organy celne mogą wyrazić zgodę na wykorzystanie handlowych, portowych lub transportowych systemów teleinformatycznych do złożenia przywozowej deklaracji skróconej, pod warunkiem że systemy takie zawierają dane niezbędne do sporządzenia takiej deklaracji i że dane te są dostępne w określonym terminie przed wprowadzeniem towarów na obszar celny Unii.
8. Organy celne mogą wyrazić zgodę, aby złożenie przywozowej deklaracji skróconej zostało zastąpione złożeniem powiadomienia oraz udostępnieniem danych z przywozowej deklaracji skróconej w systemie teleinformatycznym przedsiębiorcy.
Urząd celny, o którym mowa w art. 127 złożenie przywozowej deklaracji skróconej ust. 3, zapewnia przeprowadzenie w określonym terminie analizy ryzyka, przede wszystkim do celów bezpieczeństwa i ochrony, na podstawie przywozowej deklaracji skróconej, o której mowa w art. 127 złożenie przywozowej deklaracji skróconej ust. 1, lub danych, o których mowa w art. 127 złożenie przywozowej deklaracji skróconej ust. 8, oraz podejmuje niezbędne środki w oparciu o wyniki tej analizy ryzyka.
1. Zgłaszający, na wniosek, za zgodą organów celnych może po złożeniu deklaracji sprostować jedną lub kilka jej danych.
Sprostowanie nie jest możliwe, jeżeli:
a) organy celne poinformowały osobę, która złożyła przywozową deklarację skróconą, o zamiarze przeprowadzenia rewizji towarów;
b) organy celne stwierdziły nieprawidłowość danych zawartych w przywozowej deklaracji skróconej;
c) towary zostały już przedstawione organom celnym.
2. W przypadku gdy towary, w odniesieniu do których złożono przywozową deklarację skróconą, nie zostają wprowadzone na obszar celny Unii, organy celne niezwłocznie unieważniają tę deklarację w następujących przypadkach:
a) na wniosek zgłaszającego; lub
b) po upływie 200 dni od złożenia deklaracji.
1. Urząd celny, o którym mowa w art. 127 złożenie przywozowej deklaracji skróconej ust. 3, może odstąpić od wymogu złożenia przywozowej deklaracji skróconej w odniesieniu do towarów, dla których przed upływem terminu złożenia tej deklaracji złożone zostanie zgłoszenie celne. W takim przypadku zgłoszenie celne zawiera co najmniej te dane, które są niezbędne dla przywozowej deklaracji skróconej. Do czasu przyjęcia zgłoszenia celnego, zgodnie z art. 172 przyjęcie zgłoszenia celnego, ma ono status przywozowej deklaracji skróconej.
2. Urząd celny, o którym mowa w art. 127 złożenie przywozowej deklaracji skróconej ust. 3, może odstąpić od wymogu złożenia przywozowej deklaracji skróconej w odniesieniu do towarów, dla których przed upływem terminu złożenia tej deklaracji złożona zostanie deklaracja do czasowego składowania. Takie zgłoszenie zawiera co najmniej te dane, które są niezbędne dla przywozowej deklaracji skróconej. Do czasu gdy zgłoszone towary zostaną przedstawione organom celnym, zgodnie z art. 139 przedstawienie towarów organom celnym, deklaracja do czasowego składowania ma status przywozowej deklaracji skróconej.
Komisja jest uprawniona do przyjęcia aktów delegowanych, zgodnie z art. 284 wykonywanie przekazanych uprawnień, w celu określenia:
a) przypadków, w których uchyla się obowiązek złożenia przywozowej deklaracji skróconej, zgodnie z art. 127 złożenie przywozowej deklaracji skróconej ust. 2 lit. b);
b) terminu, o którym mowa w art. 127 złożenie przywozowej deklaracji skróconej ust. 3 i 7, w jakim należy złożyć przywozową deklarację skróconą, zanim towary zostaną wprowadzone na obszar celny Unii, z uwzględnieniem rodzaju towarów lub obrotu;
c) przypadków, o których mowa w art. 127 złożenie przywozowej deklaracji skróconej ust. 6, oraz inne osoby, od których można żądać dostarczenia danych zawartych w przywozowej deklaracji skróconej w tych przypadkach.
Komisja określa w drodze aktów wykonawczych:
a) przepisy proceduralne dotyczące składania przywozowej deklaracji skróconej, o której mowa w art. 127 złożenie przywozowej deklaracji skróconej;
b) przepisy proceduralne oraz dostarczanie danych zawartych w przywozowej deklaracji skróconej przez inne osoby, o których mowa w art. 127 złożenie przywozowej deklaracji skróconej ust. 6;
c) termin przeprowadzenia analizy ryzyka i podjęcia niezbędnych środków zgodnie z art. 128 analiza ryzyka;
d) przepisy proceduralne dotyczące sprostowania przywozowej deklaracji skróconej zgodnie z art. 129 sprostowanie i unieważnienie przywozowej deklaracji skróconej ust. 1;
e) przepisy proceduralne dotyczące unieważniania przywozowej deklaracji skróconej, zgodnie z art. 129 sprostowanie i unieważnienie przywozowej deklaracji skróconej ust. 2, z uwzględnieniem właściwego zarządzania wprowadzaniem towarów.
Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 285 procedura komitetu ust. 4.
