1. Kwota należności celnych przywozowych lub wywozowych jest określana przez organy celne właściwe dla miejsca, w którym powstał dług celny, lub miejsca uznanego za miejsce powstania długu celnego, zgodnie z art. 87 miejsce powstania długu celnego, niezwłocznie po uzyskaniu przez nie niezbędnych informacji.
2. Nie naruszając przepisów art. 48 kontrola po zwolnieniu towarów organy celne mogą zaakceptować kwotę należności celnych przywozowych lub wywozowych określoną przez zgłaszającego.
3. Jeżeli kwota należności celnych przywozowych lub wywozowych nie jest liczbą całkowitą, może zostać zaokrąglona.
Jeżeli kwota, o której mowa w akapicie pierwszym, jest wyrażona w euro, zaokrąglenie nie może być większe niż zaokrąglenie w górę lub w dół do najbliższej liczby całkowitej.
Państwo członkowskie, którego walutą nie jest euro, może albo stosować odpowiednio przepisy akapitu drugiego, albo odstąpić od stosowania tego akapitu, pod warunkiem że zasady dotyczące zaokrąglania nie mają skutków finansowych przewyższających skutki stosowania zasad określonych w drugim akapicie.
1. Dłużnik powiadamiany jest o długu celnym w formie przewidzianej w miejscu, w którym dług celny powstał, lub w miejscu uznanym za miejsce powstania długu zgodnie z art. 87 miejsce powstania długu celnego.
Powiadomienie, o którym mowa w akapicie pierwszym, nie jest dokonywane w następujących przypadkach:
a) jeżeli do czasu ostatecznego określenia kwoty należności celnych przywozowych lub wywozowych nałożone zostały tymczasowe środki polityki handlowej w formie cła;
b) jeżeli należna kwota należności celnych przywozowych lub wywozowych przekracza kwotę określoną na podstawie decyzji wydanej zgodnie z art. 33 decyzje w sprawie wiążących informacji;
c) jeżeli pierwotna decyzja o niepowiadamianiu o długu celnym lub o powiadomieniu o nim ze wskazaniem kwoty należności celnych przywozowych lub wywozowych niższej niż należna kwota należności celnych przywozowych lub wywozowych została wydana na podstawie przepisów ogólnych unieważnionych na podstawie późniejszego orzeczenia sądu;
d) jeżeli organy celne na mocy przepisów prawa celnego są zwolnione z obowiązku powiadamiania o długu celnym.
2. W przypadku gdy należna kwota należności celnych przywozowych lub wywozowych jest równa kwocie wpisanej do
zgłoszenia celnego, zwolnienie towarów przez organy celne jest równoznaczne z powiadomieniem dłużnika o długu celnym.
3. Jeżeli ust. 2 nie ma zastosowania, dłużnik zostaje powiadomiony o długu celnym przez organy celne, gdy są one w stanie określić należną kwotę należności celnych przywozowych lub wywozowych i wydać decyzję w tej sprawie.
Jeżeli jednak powiadomienie o długu celnym mogłoby niekorzystnie wpłynąć na dochodzenie karne, organy celne mogą opóźnić takie powiadomienie do czasu, gdy przestanie ono niekorzystnie wpływać na dochodzenia karne.
4. Powiadomienie o długu celnym odpowiadającym łącznej kwocie należności celnych przywozowych lub wywozowych, pod warunkiem zabezpieczenia ich zapłaty, odnoszących się do wszystkich towarów zwolnionych na rzecz tej samej osoby w okresie wyznaczonym przez organy celne może jednak nastąpić na koniec tego okresu. Okres wyznaczony prze organy celne nie przekracza 31 dni.
1. O długu celnym nie powiadamia się dłużnika po upływie okresu trzech lat od dnia powstania długu celnego.
2. W przypadku gdy dług celny powstał w wyniku czynu, który w czasie popełnienia podlegał sądowemu postępowaniu karnemu, okres trzech lat przewidziany w ust. 1 przedłuża się minimalnie do pięciu a maksymalnie do dziesięciu lat zgodnie z prawem krajowym.
3. Okresy, o których mowa w ust. 1 i 2, zostają zawieszone jeżeli:
a) złożone zostaje odwołanie zgodnie z art. 44 prawo do wniesienia odwołania; takie zawieszenie obowiązuje od daty złożenia odwołania i przez okres trwania postępowania odwoławczego; lub
b) organy celne poinformowały dłużnika zgodnie z art. 22 decyzje wydawane na wniosek ust. 6 o przyczynach, dla których zamierzają powiadomić o długu celnym; takie zawieszenie obowiązuje od daty takiego powiadomienia do końca okresu, w którym dłużnik ma możliwość przedstawienia swojego punktu widzenia.
4. Jeżeli zgodnie z art. 116 przepisy ogólne ust. 7 dług celny zostanie przywrócony, okresy przewidziane w ust. 1 i 2 uznaje się za zawieszone od dnia, w którym złożony został wniosek o zwrot lub umorzenie zgodnie z art. 121 postępowanie w sprawie zwrotu i umorzenia, do dnia wydania decyzji w sprawie zwrotu lub umorzenia.
1. Organy celne, o których mowa w art. 101 określanie kwoty należności celnych przywozowych lub wywozowych, księgują zgodnie z prawem krajowym należną kwotę należności celnych przywozowych lub wywozowych określoną zgodnie z tym artykułem.
Akapitu pierwszego nie stosuje się w przypadkach, o których mowa w art. 102 powiadomienie o długu celnym ust. 1 akapit drugi.
2. Organy celne nie muszą księgować kwot należności celnych przywozowych lub wywozowych odpowiadających długowi celnemu, o którym zgodnie z art. 103 ograniczenia długu celnego nie można już powiadomić dłużnika.
3. Państwa członkowskie ustalają szczegółowe zasady księgowania kwot należności celnych przywozowych lub wywozowych. Zasady te mogą być różne w zależności od tego, czy organy celne - uwzględniając okoliczności, w których powstał dług celny - mają pewność, że kwoty te zostaną zapłacone.
1. Jeżeli dług celny powstaje w wyniku przyjęcia zgłoszenia celnego towarów do procedury celnej innej niż odprawa czasowa z częściowym zwolnieniem z należności celnych przywozowych lub w wyniku jakiejkolwiek innej czynności mającej taki sam skutek prawny, jak takie przyjęcie, organy celne dokonują zaksięgowania należnej kwoty należności celnych przywozowych lub wywozowych w terminie czternastu dni od dnia zwolnienia towarów.
Pod warunkiem zabezpieczenia ich zapłaty, suma należności celnych przywozowych lub wywozowych odnoszących się do wszystkich towarów zwolnionych na rzecz tej samej osoby w okresie wyznaczonym przez organy celne, nieprzekraczającym 31 dni, może jednak zostać zaksięgowana całościowo na koniec tego okresu. Takie zaksięgowanie odbywa się w terminie 14 dni od dnia, w którym upływa wspomniany okres.
2. Jeżeli towary mogą zostać zwolnione z zastrzeżeniem pewnych warunków dotyczących określania wymaganej kwoty należności celnych przywozowych lub wywozowych lub jej poboru, zaksięgowanie odbywa się w terminie 14 dni od dnia, w którym określona zostaje należna kwota należności celnych przywozowych lub wywozowych lub ustalony zostaje obowiązek zapłacenia tej należności.
Jeżeli dług celny odnosi się do tymczasowego środka polityki handlowej w postaci cła, zaksięgowanie wymaganej kwoty należności celnych przywozowych lub wywozowych odbywa się jednak w terminie dwóch miesięcy od dnia opublikowania w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej rozporządzenia ustanawiającego ostateczny środek polityki handlowej.
3. Jeżeli dług celny powstaje w okolicznościach, których nie obejmuje ust. 1, zaksięgowanie wymaganej kwoty należności celnych przywozowych lub wywozowych odbywa się w terminie 14 dni od dnia, w którym organy celne są w stanie określić kwotę tych należności celnych przywozowych lub wywozowych i wydać decyzję.
4. Ust. 3 stosuje się w odniesieniu do kwoty należności celnych przywozowych lub wywozowych, która ma być pokryta lub pozostaje do pokrycia, w przypadku gdy wymagana kwota należności celnych przywozowych lub wywozowych nie została zaksięgowana zgodnie z ust. 1, 2, i 3 lub została określona i zaksięgowana w kwocie niższej niż kwota wymagana.
5. Terminów zaksięgowania ustanowionych w ust. 1, 2 i 3 nie stosuje się w przypadku zaistnienia nieprzewidzianych okoliczności lub działania siły wyższej.
6. Zaksięgowanie może zostać odroczone w przypadku, o którym mowa w art. 102 powiadomienie o długu celnym ust. 3 akapit drugi, do czasu gdy powiadomienie o długu celnym przestanie niekorzystnie wpływać na dochodzenia karne.
Komisja jest uprawniona do przyjęcia aktów delegowanych, zgodnie z art. 284 wykonywanie przekazanych uprawnień, w celu określenia przypadków, o których mowa w art. 102 powiadomienie o długu celnym ust. 1 akapit drugi lit. d), gdy organy celne są zwolnione z obowiązku powiadamiania o długu celnym;
Komisja przyjmuje, w drodze aktów wykonawczych, środki mające zapewnić organom celnym możliwość udzielania sobie wzajemnej pomocy w przypadku powstania długu celnego.
Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 285 procedura komitetu ust. 4.
