Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 952/2013 ustanawiające unijny kodeks celny

1. Jeżeli nie postanowiono inaczej, niniejszy rozdział stosuje się do zabezpieczenia zarówno długu celnego już powstałego, jak i długu, który może powstać.
2. Jeżeli organy celne wymagają złożenia zabezpieczenia potencjalnego lub istniejącego długu celnego, obejmuje ono kwotę należności celnych przywozowych lub wywozowych oraz inne należności należne w związku z przywozem lub wywozem towarów jeżeli:
a) zabezpieczenie jest wykorzystywane do objęcia towarów procedurą tranzytu unijnego; lub
b) zabezpieczenie może zostać wykorzystane w więcej niż jednym państwie członkowskim.
Zabezpieczenie, które nie może zostać wykorzystane poza państwem członkowskim, w którym jest wymagane, jest ważne jedynie w tym państwie członkowskim i obejmuje co najmniej kwotę należności celnych przywozowych lub wywozowych.
3. Jeżeli organy celne wymagają złożenia zabezpieczenia, jest ono wymagane od dłużnika lub osoby, która może stać się dłużnikiem. Mogą one również zezwolić na złożenie zabezpieczenia przez osobę inną niż ta, od której jest ono wymagane.
4. Nie naruszając przepisów art. 97 zabezpieczenie dodatkowe lub nowe zabezpieczenie organy celne wymagają złożenia tylko jednego zabezpieczenia w odniesieniu do danych towarów lub danego zgłoszenia.
Zabezpieczenie złożone w odniesieniu do danego zgłoszenia ma zastosowanie do kwoty należności celnych przywozowych lub wywozowych odpowiadającej długowi celnemu oraz innych należności w stosunku do wszystkich towarów objętych tym zgłoszeniem lub zwolnionych na jego podstawie bez względu na to, czy zgłoszenie jest prawidłowe.

Jeżeli zabezpieczenie nie zostało zwolnione, może ono zostać również wykorzystane w granicach zabezpieczonej kwoty do pokrycia kwot należności celnych przywozowych lub wywozowych oraz innych należności wynikających z kontroli po zwolnieniu towarów.
5. Na wniosek osoby, o której mowa w ust. 3 niniejszego artykułu, organy celne mogą, zgodnie z art. 95 zabezpieczenie generalne ust. 1, 2 i 3, zezwolić na złożenie zabezpieczenia generalnego obejmującego kwotę należności celnych przywozowych lub wywozowych odpowiadającą długowi celnemu w odniesieniu do dwóch lub więcej operacji, zgłoszeń lub deklaracji, lub procedur celnych.
6. Organy celne monitorują zabezpieczenie.
7. Nie wymaga się złożenia zabezpieczenia od państw, regionalnych i lokalnych organów władzy oraz innych podmiotów prawa publicznego w odniesieniu do działalności, w której występują one jako organy publiczne.
8. Nie wymaga się złożenia zabezpieczenia:
a) dla towarów przewożonych po Renie i dopływach Renu lub po Dunaju i dopływach Dunaju;
b) dla towarów przesyłanych stałym transportem przesyłowym;
c) w szczególnych przypadkach dla towarów objętych procedurą odprawy czasowej;
d) dla towarów objętych procedurą tranzytu unijnego z zastosowaniem uproszczenia, o którym mowa w art. 233 obowiązki osoby uprawnionej do korzystania z procedury tranzytu unijnego oraz przewoźnika i odbiorcy towarów przemieszczanych w ramach procedury tranzytu unijnego ust. 4 lit. e), i przewożonych drogą morską lub powietrzną między portami morskimi Unii lub między portami lotniczymi Unii.
9. Organy celne mogą odstąpić od wymogu złożenia zabezpieczenia, w przypadku gdy kwota należności celnych przywozowych lub wywozowych, która ma być zabezpieczona, nie przekracza statystycznego progu wartości dla zgłoszenia, ustanowionego w art. 3 zadania organów celnych ust. 4 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 471/2009 z dnia 6 maja 2009 r. w sprawie statystyk Wspólnoty dotyczących handlu zagranicznego z państwami trzecimi.

1. Jeżeli złożenie zabezpieczenia jest obowiązkowe, organy celne ustalają kwotę takiego zabezpieczenia w wysokości równej kwocie należności celnych przywozowych lub wywozowych odpowiadającej długowi celnemu oraz innych należności, jeżeli kwotę tę można dokładnie ustalić w chwili, gdy wymagane jest złożenie zabezpieczenia.
Jeżeli ustalenie dokładnej kwoty nie jest możliwe, zabezpieczenie ustala się w maksymalnej - w ocenie organów celnych - już powstałej lub mogącej powstać kwocie należności celnych przywozowych lub wywozowych odpowiadającej długowi celnemu i innych należności.
2. Nie naruszając art. 95 zabezpieczenie generalne, jeżeli składane jest generalne zabezpieczenie kwoty należności celnych przywozowych lub wywozowych odpowiadającej długom celnym oraz innych należności, których kwota zmienia się z upływem czasu, wysokość takiego zabezpieczenia zostaje ustalona na poziomie pozwalającym na pokrycie w każdej chwili tej kwoty należności celnych przywozowych lub wywozowych odpowiadającej długom celnym i innych należności.

W przypadku gdy złożenie zabezpieczenia nie jest obowiązkowe, organy celne mogą jednak wymagać złożenia go, jeżeli uznają, że nie jest pewne, czy kwota należności celnych przywozowych lub wywozowych odpowiadająca długowi celnemu oraz inne należności zostaną zapłacone w przewidzianym terminie. Jego wysokość jest ustalana przez te organy tak, aby nie przekraczała poziomu, o którym mowa w art. 90 zabezpieczenie obowiązkowe.

1. Zabezpieczenie może zostać złożone w jednej z następujących form:
a) w formie depozytu w gotówce lub innego środka płatności uznanego przez organy celne za równoważny z depozytem w gotówce, w euro lub w walucie państwa członkowskiego, w którym zabezpieczenie jest wymagane;
b) w formie zobowiązania złożonego przez gwaranta;
c) w innej formie zabezpieczenia, która daje równoważną pewność zapłaty kwoty należności celnych przywozowych lub wywozowych odpowiadającej długowi celnemu i innych należności.
2. Zabezpieczenie w formie depozytu w gotówce lub w formie innego środka płatności składa się zgodnie z przepisami obowiązującymi w państwie członkowskim, w którym wymagane jest to zabezpieczenie.
3. Organy celne nie wypłacają odsetek od zabezpieczenia złożonego w formie depozytu w gotówce lub w formie innego równoważnego środka płatności.

Osoba, od której wymagane jest złożenie zabezpieczenia, może dokonać wyboru spośród form zabezpieczenia określonych w art. 92 złożenie zabezpieczenia ust. 1.

Organy celne mogą jednak odmówić przyjęcia wybranej formy zabezpieczenia, jeżeli jest ona niewłaściwa dla prawidłowego przebiegu danej procedury celnej.

Organy celne mogą zażądać, by wybrana forma zabezpieczenia była utrzymywana przez określony czas.

1. Gwarantem, o którym mowa w art. 92 złożenie zabezpieczenia ust. 1 lit. b), jest osoba trzecia mająca siedzibę na obszarze celnym Unii. Gwarant jest zatwierdzany przez organy celne wymagające zabezpieczenia, chyba że gwarantem jest instytucja kredytowa, finansowa lub ubezpieczeniowa akredytowana w Unii zgodnie z obowiązującymi przepisami unijnymi.
2. Gwarant zobowiązuje się na piśmie do zapłacenia zabezpieczonej kwoty należności celnych przywozowych lub wywozowych odpowiadającej długowi celnemu oraz innych należności.
3. Organy celne mogą odmówić uznania zaproponowanego gwaranta lub zaproponowanej formy zabezpieczenia, jeżeli nie wydaje się pewne, że gwarantują one w sposób pewny zapłatę w przewidzianym terminie kwoty należności celnych przywozowych lub wywozowych odpowiadającej długowi celnemu oraz innych należności.

1. Pozwolenie, o którym mowa w art. 89 przepisy ogólne ust. 5, jest udzielane wyłącznie osobie spełniającej wszystkie następujące warunki:
a) mającej siedzibę na obszarze celnym Unii;
b) spełniającej kryteria określone w art. 39 przyznawanie statusu lit. a);
c) regularnie korzystającej z danych procedur celnych lub będącej posiadaczem pozwolenia na prowadzenie magazynu czasowego składowania lub spełniającej kryteria określone w art. 39 przyznawanie statusu lit. d).
2. Jeżeli ma zostać złożone zabezpieczenie generalne długów celnych oraz innych należności, które mogą powstać, przedsiębiorca może uzyskać pozwolenie na korzystanie z zabezpieczenia generalnego w obniżonej wysokości lub uzyskać zwolnienie z obowiązku złożenia zabezpieczenia, pod warunkiem spełnienia kryteriów określonych w art. 39 przyznawanie statusu lit. b) i c).
3. Jeżeli ma zostać złożone zabezpieczenie generalne długów celnych oraz innych należności, które powstały, upoważnionemu przedsiębiorcy w zakresie uproszczeń celnych zezwala się na wniosek na korzystanie z zabezpieczenia generalnego w obniżonej wysokości.
4. Złożenie zabezpieczenia generalnego w obniżonej wysokości, o którym mowa w ust. 3, jest równoważne ze złożeniem zabezpieczenia.

1. W kontekście procedur specjalnych lub czasowego składowania Komisja może podjąć decyzję o tymczasowym zakazie stosowania:
a) zabezpieczenia generalnego w obniżonej wysokości lub zwolnienia z obowiązku złożenia zabezpieczenia, o których mowa w art. 95 zabezpieczenie generalne ust. 2;
b) zabezpieczenia generalnego, o którym mowa w art. 95 zabezpieczenie generalne, w odniesieniu do towarów uznanych za będące przedmiotem nadużyć na szeroką skalę.
2. Jeżeli ma zastosowanie ust. 1 lit. a) lub b) niniejszego artykułu, można zezwolić na stosowanie zabezpieczenia generalnego w obniżonej wysokości lub zwolnienia z obowiązku złożenia zabezpieczenia lub na stosowanie zabezpieczenia generalnego, o których mowa w art. 95 zabezpieczenie generalne, jeżeli zainteresowana osoba spełnia jeden z następujących warunków:
a) może wykazać, że w odniesieniu do danych towarów nie powstał żaden dług celny w trakcie operacji, które osoba ta podjęła w okresie dwóch lat poprzedzających decyzję, o której mowa w ust. 1;
b) jeżeli w okresie dwóch lat poprzedzających wydanie decyzji, o której mowa w ust. 1, powstał dług celny, może wykazać, że został on w pełni zapłacony przez dłużnika lub dłużników lub gwaranta w wyznaczonym terminie.
Aby uzyskać pozwolenie na stosowanie tymczasowo zakazanego zabezpieczenia generalnego, dana osoba musi również spełniać kryteria określone w art. 39 przyznawanie statusu lit. b) i c).

Jeżeli organy celne stwierdzą, że złożone zabezpieczenie nie zapewnia w ogóle lub już nie zapewnia w sposób pewny lub wystarczający zapłaty w przewidzianym terminie kwoty należności celnych przywozowych lub wywozowych, odpowiadającej długowi celnemu i innych należności, wymagają one od którejkolwiek z osób, o których mowa w art. 89 przepisy ogólne ust. 3, złożenia zabezpieczenia dodatkowego lub zastąpienia pierwotnego zabezpieczenia nowym zabezpieczeniem, zgodnie z wyborem tej osoby.

1. Organy celne zwalniają zabezpieczenie niezwłocznie, gdy wygaśnie dług celny lub zobowiązanie wynikające z innych należności lub też gdy nie mogą one już powstać.
2. Jeżeli dług celny lub zobowiązanie wynikające z innych należności częściowo wygasły lub mogą powstać wyłącznie w odniesieniu do części zabezpieczonej kwoty, odpowiednia część zabezpieczenia zostaje zwolniona na wniosek osoby zainteresowanej, chyba że dana kwota tego nie uzasadnia.

Komisja jest uprawniona do przyjęcia aktów delegowanych, zgodnie z art. 284 wykonywanie przekazanych uprawnień, w celu określenia:
a) szczególnych przypadków, o których mowa w art. 89 przepisy ogólne ust. 8 lit. c, w których nie jest wymagane zabezpieczenie w przypadku towarów objętych procedurą odprawy czasowej;
b) formy zabezpieczenia, o której mowa w art. 92 złożenie zabezpieczenia ust. 1 lit. c) i przepisów dotyczących gwaranta, o którym mowa w art. 94 gwarant;
c) warunki przyznawania pozwolenia na korzystanie z zabezpieczenia generalnego w obniżonej wysokości lub uzyskiwania zwolnienia z obowiązku złożenia zabezpieczenia, o których mowa w art. 95 zabezpieczenie generalne ust. 2;
d) terminy zwolnienia zabezpieczenia.

1. Komisja określa w drodze aktów wykonawczych przepisy proceduralne dotyczące:
a) określania wysokości zabezpieczenia, w tym obniżonej wysokości, o której mowa w art. 95 zabezpieczenie generalne ust. 2 i 3;
b) złożenia i monitorowania zabezpieczenia, o którym mowa w art. 89 przepisy ogólne, cofnięcia i unieważnienia zobowiązania podjętego przez gwaranta, o którym mowa w art. 94 gwarant, i zwolnienia zabezpieczenia, o którym mowa w art. 98 zwolnienie zabezpieczenia;
c) tymczasowych zakazów, o których mowa w art. 96 tymczasowe zakazy dotyczące korzystania z zabezpieczenia generalnego.
Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 285 procedura komitetu ust. 4.
2. Komisja przyjmuje środki, o których mowa w art. 96 tymczasowe zakazy dotyczące korzystania z zabezpieczenia generalnego, w drodze aktów wykonawczych.
Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 285 procedura komitetu ust. 4.

W przypadku zaistnienia pilnej konieczności, odpowiednio uzasadnionej potrzebą szybkiego zapewnienia zwiększonej ochrony interesów finansowych Unii i jej państw członkowskich, Komisja przyjmuje w trybie natychmiastowym stosowne akty wykonawcze zgodnie z procedurą określoną w art. 285 procedura komitetu ust. 5.

W przypadku gdy opinię komitetu, o którym mowa w art. 285 procedura komitetu ust. 1, należy uzyskać w drodze procedury pisemnej, stosuje się art. 285 procedura komitetu ust. 6.