Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 952/2013 ustanawiające unijny kodeks celny

Komisja może przyjmować środki w celu ustalania pochodzenia określonych towarów zgodnie z regułami pochodzenia mającymi zastosowanie do tych towarów.

Komisja przyjmuje środki, o których mowa w art. 67 środki podejmowane przez Komisję, w drodze aktów wykonawczych. Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 285 procedura komitetu ust. 4.

W przypadku szczególnie pilnej potrzeby związanej z przyjęciem tych środków, odpowiednio uzasadnionej potrzebą szybkiego zapewnienia właściwego i jednolitego stosowania reguł pochodzenia, Komisja przyjmuje akty wykonawcze mające natychmiastowe zastosowanie zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 285 procedura komitetu ust. 5.

W przypadku gdy opinia komitetu, o którym mowa w art. 285 procedura komitetu ust. 1, ma być uzyskana w drodze procedury pisemnej, stosuje się art. 285 procedura komitetu ust. 6.

Do celów stosowania wspólnej taryfy celnej oraz środków pozataryfowych, ustanowionych w przepisach unijnych regulujących określone dziedziny wymiany towarowej, wartość celna towarów określana jest zgodnie z przepisami art. 70 metoda ustalania wartości celnej na podstawie wartości transakcyjnej i 74.

1. Zasadniczą podstawą wartości celnej towarów jest wartość transakcyjna, tj. cena faktycznie zapłacona lub należna za towary, gdy zostały one sprzedane w celu wywozu na obszar celny Unii, w razie potrzeby skorygowana.
2. Cena faktycznie zapłacona lub należna to całkowita płatność, która została lub ma zostać dokonana przez kupującego sprzedającemu lub przez kupującego stronie trzeciej na korzyść sprzedającego za przywożone towary i obejmująca wszystkie płatności, które zostały lub mają zostać dokonane jako warunek sprzedaży przywożonych towarów.
3. Wartość transakcyjna stosowana jest, pod warunkiem spełnienia wszystkich następujących warunków:
a) dysponowanie towarami lub użytkowanie towarów przez kupującego nie podlega ograniczeniom innym niż:
(i) ograniczenia nakładane lub wymagane przez prawo lub przez organy publiczne w Unii;
(ii) ograniczenia dotyczące obszaru geograficznego, na którym towary mogą zostać odsprzedane;
(iii) ograniczenia, które nie mają istotnego wpływu na wartość celną towarów;
b) sprzedaż lub cena nie są uzależnione od warunków lub świadczeń, których wartość nie może być ustalona w odniesieniu do towarów, dla których ustalana jest wartość celna;
c) żadna część dochodu z ewentualnej późniejszej odsprzedaży towarów, dysponowania nimi lub ich użytkowania przez kupującego nie przypada bezpośrednio lub pośrednio sprzedającemu, chyba że może zostać dokonana odpowiednia korekta;
d) kupujący i sprzedający nie są ze sobą powiązani lub powiązanie między nimi nie miało wpływu na cenę.

1. Przy ustalaniu wartości celnej zgodnie z art. 70 metoda ustalania wartości celnej na podstawie wartości transakcyjnej do ceny faktycznie zapłaconej lub należnej za przywożone towary dodaje się:
a) następujące koszty w wysokości, w jakiej są ponoszone przez kupującego, lecz nie ujęte w cenie faktycznie zapłaconej lub należnej za towary:
(i) prowizje i koszty pośrednictwa, z wyjątkiem prowizji od zakupu;
(ii) koszt pojemników, jeżeli na potrzeby celne są one traktowane jako stanowiące całość z danymi towarami; oraz
(iii) koszt pakowania obejmujący zarówno robociznę, jak i materiały;
b) określoną w odpowiedniej proporcji wartość wymienionych poniżej towarów i usług, dostarczonych bezpośrednio lub pośrednio przez kupującego, bezpłatnie lub po obniżonej cenie, do użytku związanego z produkcją i sprzedażą przywożonych towarów w celu wywozu, w zakresie, w jakim taka wartość nie jest wliczona w cenę faktycznie zapłaconą lub należną:
(i) materiały, komponenty, części i podobne elementy, które stanowią część składową lub przynależność przywożonych towarów;
(ii) narzędzia, matryce, formy i podobne elementy użyte przy produkcji przywożonych towarów;
(iii) materiały zużyte przy produkcji przywożonych towarów; oraz
(iv) prace inżynieryjne, badawcze, artystyczne i projektowe oraz plany i szkice, wykonywane poza Unią i niezbędne do produkcji przywożonych towarów;
c) dotyczące wycenianych towarów honoraria, tantiemy autorskie i opłaty licencyjne, które kupujący musi opłacić bezpośrednio lub pośrednio, jako warunek sprzedaży wycenianych towarów, w zakresie w jakim takie honoraria, tantiemy autorskie i opłaty licencyjne nie są wliczone w cenę faktycznie zapłaconą lub należną;
d) wartość jakiejkolwiek części dochodu z dalszej odsprzedaży przywożonych towarów, dysponowania nimi lub ich użytkowania, która przypada bezpośrednio lub pośrednio sprzedającemu; oraz
e) następujące koszty, aż do miejsca wprowadzenia towarów na obszar celny Unii:
(i) koszty transportu i ubezpieczenia przywożonych towarów; oraz
(ii) opłaty załadunkowe i manipulacyjne związane z transportem przywożonych towarów.
2. Doliczeń do ceny faktycznie zapłaconej lub należnej na podstawie ust. 1 dokonuje się tylko w oparciu o obiektywne i wymierne dane.
3. Przy ustalaniu wartości celnej nie dokonuje się doliczeń do ceny faktycznie zapłaconej lub należnej, z wyjątkiem doliczeń przewidzianych w niniejszym artykule.

Przy ustalaniu wartości celnej zgodnie z art. 70 metoda ustalania wartości celnej na podstawie wartości transakcyjnej nie są wliczane:
a) koszty transportu przywożonych towarów po ich wprowadzeniu na obszar celny Unii;
b) koszty związane z pracami budowlanymi, instalacyjnymi, montażowymi, obsługą lub pomocą techniczną, wykonywanymi po wprowadzeniu na obszar celny Unii przywożonych towarów, takich, jak: zakłady przemysłowe, maszyny lub wyposażenie;
c) odsetki wynikające z umowy o finansowaniu zawartej przez kupującego i odnoszącej się do zakupu przywożonych towarów, niezależnie od tego, czy finansowanie zapewnione jest przez sprzedającego czy też przez inną osobę, jeżeli umowa o finansowaniu została zawarta w formie pisemnej, a w razie konieczności kupujący jest w stanie udowodnić, że spełnione zostały następujące warunki:
(i) takie towary zostały rzeczywiście sprzedane po cenie zadeklarowanej jako faktycznie zapłacona lub należna;
(ii) żądane oprocentowanie nie przekracza normalnie stosowanego oprocentowania dla tego typu transakcji dokonywanych w danym kraju w czasie, w którym zapewniono finansowanie;
d) opłaty za prawo do kopiowania przywiezionych towarów w Unii;
e) prowizje od zakupu;
f) należności celne przywozowe lub inne opłaty należne w Unii z tytułu przywozu lub sprzedaży towarów;
g) niezależnie od art. 71 elementy wartości transakcyjnej ust. 1 lit. c) płatności za prawo do dystrybucji lub odsprzedaży przywożonych towarów, poniesione przez kupującego, jeżeli takie płatności nie stanowią warunku sprzedaży towarów w celu wywozu do Unii.

Organy celne, na wniosek, mogą zezwolić, aby następujące kwoty były określane na podstawie szczególnych kryteriów, jeżeli nie można ich obliczyć w dniu przyjęcia zgłoszenia celnego:
a) kwoty, które należy wliczyć do wartości celnej zgodnie z art. 70 metoda ustalania wartości celnej na podstawie wartości transakcyjnej ust. 2; oraz
b) kwoty, o których mowa w art. 71 elementy wartości transakcyjnej i 72.

1. Jeżeli wartość celna towarów nie może zostać ustalona na podstawie art. 70 metoda ustalania wartości celnej na podstawie wartości transakcyjnej, ustala się ją, stosując kolejno procedury z ust. 2 lit. a)-d) aż do pierwszej litery, na podstawie której możliwe będzie ustalenie wartości celnej towarów.
Na wniosek zgłaszającego kolejność stosowania ust. 2 lit. c) i d) zostaje zmieniona.
2. Zgodnie z ust. 1 wartością celną jest:
a) wartość transakcyjna identycznych towarów sprzedawanych w celu wywozu na obszar celny Unii i wywożonych w tym samym lub w zbliżonym czasie, co towary, dla których ustalana jest wartość celna;
b) wartość transakcyjna podobnych towarów sprzedawanych w celu wywozu na obszar celny Unii i wywożonych w tym samym lub w zbliżonym czasie, co towary, dla których ustalana jest wartość celna;
c) wartość oparta na cenie jednostkowej, po jakiej towary przywożone lub towary identyczne lub podobne sprzedawane są na obszarze celnym Unii w największych zbiorczych ilościach osobom niepowiązanym ze sprzedającymi; lub
d) wartość kalkulowana, która jest sumą:
(i) kosztów lub wartości materiałów i wytworzenia lub innych procesów zastosowanych przy produkcji przywożonych towarów;
(ii) kwoty zysku i kosztów ogólnych równych kwocie zwyczajowo wliczanej w cenę sprzedaży towarów tego samego gatunku lub rodzaju jak te, dla których ustalana jest wartość celna, wytworzonych przez producentów z kraju wywozu na eksport do Unii;
(iii) kosztu lub wartości elementów, o których mowa w art. 71 elementy wartości transakcyjnej ust. 1 lit. e).
3. Jeżeli wartość celna nie może zostać ustalona na podstawie ust. 1, ustala się ją na podstawie danych dostępnych na obszarze celnym Unii z zastosowaniem odpowiednich środków zgodnych ze wszystkimi następującymi zasadami i przepisami ogólnymi:
a) porozumienia w sprawie stosowania art. VII Układu ogólnego w sprawie taryf celnych i handlu;
b) artykułu VII Układu ogólnego w sprawie taryf celnych i handlu;
c) niniejszym rozdziałem.

Komisja jest uprawniona do przyjęcia aktów delegowanych, zgodnie z art. 284 wykonywanie przekazanych uprawnień, w celu określenia warunków udzielania pozwolenia, o którym mowa w art. 73 uproszczenie.

Komisja określa w drodze aktów wykonawczych przepisy proceduralne dotyczące:
a) ustalania wartości celnej zgodnie z art. 70 metoda ustalania wartości celnej na podstawie wartości transakcyjnej ust. 1 i 2, art. 71 elementy wartości transakcyjnej i art. 72 elementy niewliczane do wartości celnej, w tym korygowania ceny faktycznie zapłaconej lub należnej;
b) stosowania warunków, o których mowa w art. 70 metoda ustalania wartości celnej na podstawie wartości transakcyjnej ust. 3;
c) określania wartości celnej, o którym mowa w art. 74 zastępcze metody ustalania wartości celnej.
Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 285 procedura komitetu ust. 4.