1. Składając wniosek o wydanie decyzji dotyczącej stosowania przepisów prawa celnego dana osoba dostarcza wszelkie informacje wymagane przez właściwe organy celne niezbędne do wydania tej decyzji.
Wniosek o wydanie decyzji może również zostać złożony przez większą liczbę osób, a decyzja - dotyczyć tych osób, zgodnie z warunkami określonymi w przepisach prawa celnego.
Jeżeli nie przewidziano inaczej właściwym organem celnym jest organ właściwy dla miejsca, w którym są prowadzone lub dostępne główne księgi rachunkowe wnioskodawcy na potrzeby celne i w którym ma być prowadzona przynajmniej część działalności, której ma dotyczyć decyzja.
2. Organy celne niezwłocznie i nie później niż w terminie 30 dni od otrzymania wniosku o wydanie decyzji sprawdzają, czy spełnione są warunki przyjęcia tego wniosku.
Jeżeli organy celne stwierdzą, że wniosek zawiera wszelkie informacje, które są im niezbędne do wydania decyzji, powiadamiają wnioskodawcę, w terminie określonym w akapicie pierwszym, o przyjęciu wniosku.
3. Właściwe organy celne wydają decyzję, o której mowa w ust. 1, oraz powiadamiają o niej wnioskodawcę niezwłocznie i nie później niż w terminie 120 dni od daty przyjęcia wniosku, o ile nie przewidziano inaczej.
Jeżeli organy celne nie mogą dotrzymać terminu na wydanie decyzji informują o tym wnioskodawcę przed jego upływem, podając przyczyny oraz wskazując dodatkowy okres, który uznają za niezbędny do wydania decyzji. Jeżeli nie przewidziano inaczej dodatkowy okres nie przekracza 30 dni.
Nie naruszając drugiego akapitu organy celne mogą przedłużyć termin na wydanie decyzji, określony w przepisach prawa celnego, w przypadku gdy wnioskodawca zwróci się o przedłużenie tego terminu, aby dostosować się do warunków i kryteriów. O tym dostosowaniu oraz o dodatkowym okresie niezbędnym do wprowadzenia tego dostosowania powiadamia się organy celne, które podejmują decyzję o przedłużeniu terminu.
4. Jeżeli decyzja lub przepisy prawa celnego nie stanowią inaczej, zaczyna ona obowiązywać z dniem jej doręczenia wnioskodawcy lub z dniem uznania jej za doręczoną. Z wyjątkiem przypadków określonych w art. 45 wstrzymanie wykonania ust. 2, wydane decyzje są stosowane przez organy celne od tego dnia.
5. Jeżeli przepisy prawa celnego nie stanowią inaczej decyzja jest ważna bezterminowo.
6. Przed wydaniem decyzji, która byłaby niekorzystna dla wnioskodawcy, organy celne powiadamiają wnioskodawcę o podstawach, na których zamierzają oprzeć decyzję, dając wnioskodawcy możliwość przedstawienia swojego stanowiska w określonym terminie rozpoczynającym swój bieg z dniem doręczenia powiadomienia lub z dniem uznania go za doręczone. Po upływie tego terminu wnioskodawca jest powiadamiany w odpowiedniej formie o wydanej decyzji.
Akapit pierwszy nie ma zastosowania w następujących przypadkach:
a) gdy dotyczy decyzji, o której mowa w art. 33 decyzje w sprawie wiążących informacji ust. 1;
b) w przypadku odmowy przyznania korzyści w postaci kontyngentu taryfowego, gdy została osiągnięta określona wielkość kontyngentu taryfowego, o której mowa w art. 56 wspólna Taryfa Celna i nadzór ust. 4 akapit pierwszy;
c) gdy wymaga tego charakter lub poziom zagrożenia bezpieczeństwa i ochrony Unii i jej mieszkańców, zdrowia ludzi, zwierząt lub roślin, środowiska lub konsumentów;
d) gdy dana decyzja ma zagwarantować wdrożenie innej decyzji, w odniesieniu do której zastosowano akapit pierwszy, nie naruszając prawa zainteresowanego państwa członkowskiego;
e) gdyby miało to niekorzystnie wpłynąć na dochodzenia wszczęte w celu zwalczania nadużyć;
f) w innych szczególnych przypadkach.
7. Decyzja niekorzystna dla wnioskodawcy określa podstawy, na których ją oparto i zawiera pouczenie o prawie do wniesienia odwołania, o którym mowa w art. 44 prawo do wniesienia odwołania.
1. Posiadacz decyzji wypełnia wynikające z niej obowiązki.
2. Posiadacz decyzji niezwłocznie informuje organy celne o wszelkich okolicznościach zaistniałych po wydaniu decyzji, a mogących wpływać na jej dalsze obowiązywanie lub na jej treść.
3. Nie naruszając przepisów obowiązujących w innych dziedzinach, określających przypadki, w których decyzje są wadliwe lub nieważne, organy celne, które wydały daną decyzję, mogą w każdej chwili ją unieważnić, zmienić lub cofnąć, jeżeli nie jest ona zgodna z przepisami prawa celnego.
4. W szczególnych przypadkach organy celne:
a) dokonują ponownej oceny decyzji;
b) zawieszają decyzję, której nie planuje się unieważnić, cofnąć lub zmienić.
5. Organy celne monitorują warunki i kryteria, które mają być spełnione przez posiadacza decyzji. Monitorują też wypełnienie obowiązków wynikających z tej decyzji. Jeżeli posiadacz decyzji prowadzi działalność przez okres krótszy niż trzy lata, w pierwszym roku po wydaniu decyzji prowadzone jest ścisłe monitorowanie.
Komisja jest uprawniona do przyjęcia aktów delegowanych, zgodnie z art. 284 wykonywanie przekazanych uprawnień, w celu określenia:
a) wyjątków od art. 22 decyzje wydawane na wniosek ust. 1 akapit trzeci;
b) warunków przyjmowania wniosków, o których to warunkach mowa w art. 22 decyzje wydawane na wniosek ust. 2;
c) terminu na wydanie konkretnej decyzji, w tym ewentualnie przedłużenia tego terminu, zgodnie z art. 22 decyzje wydawane na wniosek ust. 3;
d) przypadków, o których mowa w art. 22 decyzje wydawane na wniosek ust. 4 i w których decyzja staje się skuteczna począwszy od innego dnia niż dzień doręczenia jej wnioskodawcy lub uznania jej za doręczoną;
e) przypadków, o których mowa w art. 22 decyzje wydawane na wniosek ust. 5 i w których decyzja nie jest ważna bezterminowo;
f) terminu, o którym mowa w art. 22 decyzje wydawane na wniosek ust. 6 akapit pierwszy;
g) szczególnych przypadków, o których mowa w art. 22 decyzje wydawane na wniosek ust. 6 akapit drugi lit. f), kiedy wnioskodawca nie ma możliwości przedstawienia swojego stanowiska;
h) przypadków i przepisów odnoszących się do ponownej oceny oraz zawieszenia decyzji zgodnie z art. 23 zarządzanie decyzjami wydawanymi na wniosek ust. 4.
Komisja określa w drodze aktów wykonawczych przepisy proceduralne dotyczące:
a) składania i przyjmowania wniosków o wydanie decyzji, o których mowa w art. 22 decyzje wydawane na wniosek ust. 1 i 2.
b) wydawania decyzji, o których mowa w art. 22 decyzje wydawane na wniosek, w tym w odpowiednich przypadkach konsultacji z zainteresowanymi państwami członkowskimi;
c) monitorowania decyzji zgodnie z art. 23 zarządzanie decyzjami wydawanymi na wniosek ust. 5.
Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 285 procedura komitetu ust. 4.
Z wyjątkiem sytuacji, w których skutek decyzji jest ograniczony do jednego państwa członkowskiego lub większej ich liczby, decyzje dotyczące stosowania przepisów prawa celnego są ważne na całym obszarze celnym Unii.
1. Organy celne unieważniają decyzję korzystną dla posiadacza decyzji, jeżeli spełnione są łącznie następujące warunki:
a) decyzja została podjęta na podstawie nieprawidłowych lub niekompletnych informacji;
b) posiadacz decyzji wiedział lub powinien był wiedzieć, że informacje są nieprawidłowe lub niekompletne;
c) decyzja byłby inna, gdyby informacje były prawidłowe i kompletne.
2. Posiadacz decyzji jest powiadamiany o jej unieważnieniu.
3. Jeżeli w decyzji wydanej zgodnie z przepisami prawa celnego nie określono inaczej, unieważnienie decyzji jest skuteczne od dnia, w którym pierwotna decyzja stała się skuteczna.
1. Korzystna decyzja zostaje cofnięta lub zmieniona w przypadkach innych niż określone w art. 27 unieważnianie korzystnych decyzji:
a) jeżeli jeden lub kilka warunków wymaganych do jej wydania nie zostało spełnionych lub przestało być spełnianych; lub
b) na wniosek posiadacza decyzji.
2. Jeżeli nie przewidziano inaczej, korzystna decyzja skierowana do większej liczby osób może zostać cofnięta wyłącznie w stosunku do osoby, która nie spełnia obowiązku nałożonego na mocy tej decyzji.
3. Posiadacz decyzji jest powiadamiany o jej cofnięciu lub zmianie.
4. Art. 22 decyzje wydawane na wniosek ust. 4 ma zastosowanie do cofnięcia lub zmiany decyzji.
W wyjątkowych przypadkach, gdy wymaga tego uzasadniony interes posiadacza decyzji, organy celne mogą jednak odroczyć datę, z którą cofnięcie lub zmiana decyzji stają się skuteczne, maksymalnie do jednego roku. Tę datę wskazuje się w decyzji o cofnięciu lub zmianie.
Z wyjątkiem przypadków, gdy organ celny działa jako organ sądowy, art. 22 decyzje wydawane na wniosek ust. 4, 5, 6 i 7, art. 23 zarządzanie decyzjami wydawanymi na wniosek ust. 3 oraz art. 26 ważność decyzji w całej Unii, 27 i 28 stosuje się również do decyzji wydawanych przez organy celne bez uprzedniego wniosku zainteresowanej osoby.
Jeżeli nie wystąpi o to zainteresowana osoba, cofnięcie, zmiana lub zawieszenie korzystnej decyzji nie dotyczy towarów, które w chwili, gdy cofnięcie, zmiana lub zawieszenia stały się skuteczne, zostały już objęte procedurą celną lub czasowym składowaniem i nadal pozostają nimi objęte na mocy cofniętej, zmienionej lub zawieszonej decyzji.
Komisja jest uprawniona do przyjęcia aktów delegowanych, zgodnie z art. 284 wykonywanie przekazanych uprawnień, w celu określenia:
a) przypadków, o których mowa w art. 28 cofnięcie i zmiana korzystnych decyzji ust. 2, w których korzystna decyzja skierowana do większej liczby osób może zostać cofnięta także w stosunku do innych osób niż osoba która nie spełnia obowiązku nałożonego na mocy tej decyzji;
b) wyjątkowych przypadków, w których organy celne mogą odroczyć datę, z którą stają się skuteczne cofnięcie lub zmiana decyzji zgodnie z art. 28 cofnięcie i zmiana korzystnych decyzji ust. 4 akapit drugi.
Komisja określa w drodze aktów wykonawczych przepisy proceduralne dotyczące unieważnienia, cofnięcia lub zmiany korzystnych decyzji.
Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 285 procedura komitetu ust. 4.
1. Organy celne, na wniosek, wydają decyzję w sprawie wiążącej informacji taryfowej ("decyzję WIT"), lub decyzję w sprawie wiążącej informacji o pochodzeniu ("decyzję WIP").
Wniosku nie przyjmuje się, jeżeli:
a) jest składany lub został uprzednio złożony w tym samym lub innym urzędzie celnym przez posiadacza lub na rzecz posiadacza decyzji wydanej w odniesieniu do tych samych towarów, a w przypadku decyzji WIP w odniesieniu do tych samych okoliczności decydujących o nabyciu pochodzenia;
b) nie jest związany z planowanym wykorzystaniem decyzji WIT, decyzji WIP lub z planowanym korzystaniem z procedury celnej.
2. Decyzja WIT lub decyzja WIP wiąże jedynie w zakresie klasyfikacji taryfowej lub ustalania pochodzenia towarów:
a) organy celne w stosunku do posiadacza decyzji jedynie w odniesieniu do towarów, dla których formalności celne zostały zakończone po dniu, w którym decyzja staje się skuteczna;
b) posiadacza decyzji, w stosunku do organów celnych, ze skutkiem od dnia, w którym powiadomienie o decyzji zostanie mu doręczone lub zostanie uznane za doręczone.
3. Decyzja WIT lub decyzja WIP są ważne przez okres trzech lat od dnia, w którym stały się skuteczne.
4. Do celów stosowania decyzji WIT lub decyzji WIP, w kontekście konkretnej procedury celnej, posiadacz decyzji musi być w stanie udowodnić, że:
a) w przypadku decyzji WIT - zgłoszone towary odpowiadają pod każdym względem towarom określonym w decyzji;
b) w przypadku decyzji WIP - dane towary oraz okoliczności decydujące o nabyciu pochodzenia odpowiadają pod każdym względem towarom i okolicznościom określonym w decyzji.
1. Decyzja WIT traci ważność przed upływem okresu, o którym mowa w art. 33 decyzje w sprawie wiążących informacji ust. 3, jeżeli przestaje być zgodna z prawem w wyniku:
a) przyjęcia zmiany w nomenklaturach, o których mowa w art. 56 wspólna Taryfa Celna i nadzór ust. 2 lit. a) i b);
b) przyjęcia środków, o których mowa w art. 57 klasyfikacja taryfowa towarów ust. 4,
ze skutkiem od daty, od której zmiana lub środki mają zastosowanie.
2. Decyzje WIP tracą ważność przed upływem okresu, o którym mowa w art. 33 decyzje w sprawie wiążących informacji ust. 3 jeżeli:
a) Unia przyjęła rozporządzenie lub zawarła umowę, które mają zastosowanie w Unii, a decyzja WIP przestaje być - ze skutkiem od daty rozpoczęcia stosowania tego rozporządzenia lub tej umowy - zgodna z przepisami w nich ustanowionymi;
b) przestały być zgodne z porozumieniem WTO w sprawie reguł pochodzenia lub z notami wyjaśniającymi lub z opinią w sprawie pochodzenia przyjętą do celów interpretacji tego porozumienia, ze skutkiem od daty ich opublikowania w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.
3. Utrata ważności decyzji WIT lub decyzji WIP nie następuje z mocą wsteczną.
4. W drodze odstępstwa od art. 23 zarządzanie decyzjami wydawanymi na wniosek ust. 3 oraz art. 27 unieważnianie korzystnych decyzji decyzję WIT i decyzję WIP unieważnia się, jeżeli opierają się na nieprawidłowych lub niekompletnych informacjach dostarczonych przez wnioskodawców.
5. Decyzję WIT i decyzję WIP cofa się zgodnie z art. 23 zarządzanie decyzjami wydawanymi na wniosek ust. 3 i art. 28 cofnięcie i zmiana korzystnych decyzji. Nie cofa się tych decyzji na wniosek ich posiadacza.
6. Decyzji WIT i decyzji WIP nie zmienia się.
7. Organy celne cofają decyzję WIT w następujących przypadkach:
a) gdy przestaje być zgodna z interpretacją którejkolwiek z nomenklatur, o których mowa w art. 56 wspólna Taryfa Celna i nadzór ust. 2 lit. a) i b), wynikającą z:
(i) not wyjaśniających, o których mowa w art. 9 rejestracja ust. 1 lit. a) tiret drugie rozporządzenia Rady (EWG) nr 2658/87 z dnia 23 lipca 1987 r. w sprawie nomenklatury taryfowej i statystycznej oraz w sprawie Wspólnej Taryfy Celnej 24 , ze skutkiem od daty ich opublikowania w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej;
(ii) wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, ze skutkiem od daty opublikowania sentencji tego wyroku w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej;
(iii) decyzji klasyfikacyjnych, opinii klasyfikacyjnych lub zmian not wyjaśniających do Nomenklatury Zharmonizowanego Systemu Oznaczania i Kodowania Towarów, przyjętej przez organizację ustanowioną na mocy Konwencji o utworzeniu Rady Współpracy Celnej, sporządzonej w Brukseli dnia 15 grudnia 1950 r., ze skutkiem od daty opublikowania komunikatu Komisji w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej serii C; lub
b) w innych szczególnych przypadkach.
8. Decyzję WIP cofa się w następujących przypadkach:
a) gdy przestaje być zgodna z wyrokiem Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, ze skutkiem od daty opublikowania sentencji tego wyroku w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej; lub
b) w innych szczególnych przypadkach.
9. Jeżeli decyzja WIT lub decyzja WIP tracą ważność zgodnie z ust. 1 lit. b) lub ust. 2 bądź zostają cofnięte zgodnie z ust. 5, 7 lub 8, decyzja WIT lub decyzja WIP mogą być nadal używane w odniesieniu do wiążących umów zawartych na podstawie decyzji, zanim te decyzje utraciły ważność lub zostały cofnięte. To przedłużone użycie nie ma zastosowania, gdy decyzja WIP jest wydana w odniesieniu do towarów, które mają zostać wywiezione.
Okres przedłużonego użycia, o którym mowa w akapicie pierwszym nie przekracza sześciu miesięcy od daty utraty ważności lub od daty cofnięcia decyzji WIT lub decyzji WIP. Jednakże na mocy środków, o których mowa w art. 57 klasyfikacja taryfowa towarów ust. 4 lub art. 67 środki podejmowane przez Komisję, może zostać wyłączone stosowanie okresu przedłużonego użycia lub może zostać ustanowiony krótszy okres. W przypadku produktów, w odniesieniu do których przy wypełnianiu formalności celnych przedkładane jest świadectwo przywozowe lub wywozowe, okres sześciu miesięcy zostaje zastąpiony okresem ważności tego świadectwa.
Aby skorzystać z przedłużonego użycia decyzji WIT lub decyzji WIP, posiadacz decyzji składa wniosek do organu celnego, który wydał decyzję, w terminie 30 dni od dnia, w którym utraciła ona ważność lub została cofnięta, wskazując ilości, dla których wnosi o przedłużone stosowanie oraz państwo lub państwa członkowskie, w których towary zostaną poddane formalnościom celnym w okresie przedłużonego użycia. Organy celne wydają decyzję w sprawie przedłużonego użycia oraz powiadamiają posiadacza decyzji niezwłocznie i nie później niż w terminie 30 dni od daty otrzymania wszelkich informacji niezbędnych do wydania tej decyzji.
10. Komisja powiadamia organy celne:
a) o zawieszeniu wydania decyzji WIT i decyzji WIP dotyczących towarów, w odniesieniu do których nie zapewniono prawidłowej i jednolitej klasyfikacji taryfowej lub prawidłowego i jednolitego określenia pochodzenia;
b) o cofnięciu zawieszenia, o którym mowa w lit. a).
11. Komisja może przyjąć decyzje zobowiązujące państwa członkowskie do cofnięcia decyzji WIT lub decyzji WIP w celu zapewnienia prawidłowej i jednolitej klasyfikacji taryfowej lub prawidłowego i jednolitego określenia pochodzenia towarów.
W szczególnych przypadkach organy celne, na wniosek, wydają decyzje w sprawie wiążących informacji w odniesieniu do innych elementów, o których mowa w tytule II i na podstawie których stosowane są należności celne przywozowe lub wywozowe i inne środki dotyczące wymiany towarowej.
Komisja jest uprawniona do przyjęcia aktów delegowanych, zgodnie z art. 284 wykonywanie przekazanych uprawnień, w celu określenia:
a) szczególnych przypadków, o których mowa w art. 34 zarządzanie decyzjami w sprawie wiążących informacji ust. 7 lit. b) i art. 34 zarządzanie decyzjami w sprawie wiążących informacji ust. 8 lit. b), gdy decyzja WIT i decyzja WIP są cofane;
b) przypadków, o których mowa w art. 35 decyzje w sprawie wiążących informacji w odniesieniu do innych elementów, gdy decyzje dotyczące wiążących informacji wydaje się w odniesieniu do innych elementów, na podstawie których stosowane są należności celne przywozowe lub wywozowe i inne środki dotyczące wymiany towarowej.
1. Komisja przyjmuje w drodze aktów wykonawczych przepisy proceduralne dotyczące:
a) stosowania decyzji WIT lub decyzji WIP po utracie ważności tej decyzji lub jej cofnięciu, zgodnie z art. 34 zarządzanie decyzjami w sprawie wiążących informacji ust. 9;
b) powiadamiania organów celnych przez Komisję zgodnie z art. 34 zarządzanie decyzjami w sprawie wiążących informacji ust. 10 lit. a) i b);
c) stosowania decyzji, o których mowa w art. 35 decyzje w sprawie wiążących informacji w odniesieniu do innych elementów, i określonych zgodnie z art. 36 przekazanie uprawnień lit. b) po utracie ważności tych decyzji;
d) zawieszenia decyzji, o których mowa w art. 35 decyzje w sprawie wiążących informacji w odniesieniu do innych elementów, i określonych zgodnie z art. 36 przekazanie uprawnień lit. b) i powiadamiania organów celnych o zawieszeniu lub cofnięciu zawieszenia.
Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 285 procedura komitetu ust. 4.
2. Komisja przyjmuje, w drodze aktów wykonawczych, decyzje zobowiązujące państwa członkowskie do cofnięcia:
a) decyzji, o których mowa w art. 34 zarządzanie decyzjami w sprawie wiążących informacji ust. 11;
b) decyzji, o których mowa w art. 35 decyzje w sprawie wiążących informacji w odniesieniu do innych elementów i określonych zgodnie z art. 36 przekazanie uprawnień lit. b).
Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą doradczą, o której mowa w art. 285 procedura komitetu ust. 2.
Jeżeli należy uzyskać w drodze procedury pisemnej opinię komitetu, o którym mowa w art. 285 procedura komitetu ust. 1, stosuje się art. 285 procedura komitetu ust. 6.
