Art. 22. - Decyzje wydawane na wniosek - Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 952/2013 ustanawiające unijny kodeks celny

1. Składając wniosek o wydanie decyzji dotyczącej stosowania przepisów prawa celnego dana osoba dostarcza wszelkie informacje wymagane przez właściwe organy celne niezbędne do wydania tej decyzji.
Wniosek o wydanie decyzji może również zostać złożony przez większą liczbę osób, a decyzja - dotyczyć tych osób, zgodnie z warunkami określonymi w przepisach prawa celnego.

Jeżeli nie przewidziano inaczej właściwym organem celnym jest organ właściwy dla miejsca, w którym są prowadzone lub dostępne główne księgi rachunkowe wnioskodawcy na potrzeby celne i w którym ma być prowadzona przynajmniej część działalności, której ma dotyczyć decyzja.
2. Organy celne niezwłocznie i nie później niż w terminie 30 dni od otrzymania wniosku o wydanie decyzji sprawdzają, czy spełnione są warunki przyjęcia tego wniosku.
Jeżeli organy celne stwierdzą, że wniosek zawiera wszelkie informacje, które są im niezbędne do wydania decyzji, powiadamiają wnioskodawcę, w terminie określonym w akapicie pierwszym, o przyjęciu wniosku.
3. Właściwe organy celne wydają decyzję, o której mowa w ust. 1, oraz powiadamiają o niej wnioskodawcę niezwłocznie i nie później niż w terminie 120 dni od daty przyjęcia wniosku, o ile nie przewidziano inaczej.
Jeżeli organy celne nie mogą dotrzymać terminu na wydanie decyzji informują o tym wnioskodawcę przed jego upływem, podając przyczyny oraz wskazując dodatkowy okres, który uznają za niezbędny do wydania decyzji. Jeżeli nie przewidziano inaczej dodatkowy okres nie przekracza 30 dni.

Nie naruszając drugiego akapitu organy celne mogą przedłużyć termin na wydanie decyzji, określony w przepisach prawa celnego, w przypadku gdy wnioskodawca zwróci się o przedłużenie tego terminu, aby dostosować się do warunków i kryteriów. O tym dostosowaniu oraz o dodatkowym okresie niezbędnym do wprowadzenia tego dostosowania powiadamia się organy celne, które podejmują decyzję o przedłużeniu terminu.
4. Jeżeli decyzja lub przepisy prawa celnego nie stanowią inaczej, zaczyna ona obowiązywać z dniem jej doręczenia wnioskodawcy lub z dniem uznania jej za doręczoną. Z wyjątkiem przypadków określonych w art. 45 wstrzymanie wykonania ust. 2, wydane decyzje są stosowane przez organy celne od tego dnia.
5. Jeżeli przepisy prawa celnego nie stanowią inaczej decyzja jest ważna bezterminowo.
6. Przed wydaniem decyzji, która byłaby niekorzystna dla wnioskodawcy, organy celne powiadamiają wnioskodawcę o podstawach, na których zamierzają oprzeć decyzję, dając wnioskodawcy możliwość przedstawienia swojego stanowiska w określonym terminie rozpoczynającym swój bieg z dniem doręczenia powiadomienia lub z dniem uznania go za doręczone. Po upływie tego terminu wnioskodawca jest powiadamiany w odpowiedniej formie o wydanej decyzji.
Akapit pierwszy nie ma zastosowania w następujących przypadkach:
a) gdy dotyczy decyzji, o której mowa w art. 33 decyzje w sprawie wiążących informacji ust. 1;
b) w przypadku odmowy przyznania korzyści w postaci kontyngentu taryfowego, gdy została osiągnięta określona wielkość kontyngentu taryfowego, o której mowa w art. 56 wspólna Taryfa Celna i nadzór ust. 4 akapit pierwszy;
c) gdy wymaga tego charakter lub poziom zagrożenia bezpieczeństwa i ochrony Unii i jej mieszkańców, zdrowia ludzi, zwierząt lub roślin, środowiska lub konsumentów;
d) gdy dana decyzja ma zagwarantować wdrożenie innej decyzji, w odniesieniu do której zastosowano akapit pierwszy, nie naruszając prawa zainteresowanego państwa członkowskiego;
e) gdyby miało to niekorzystnie wpłynąć na dochodzenia wszczęte w celu zwalczania nadużyć;
f) w innych szczególnych przypadkach.
7. Decyzja niekorzystna dla wnioskodawcy określa podstawy, na których ją oparto i zawiera pouczenie o prawie do wniesienia odwołania, o którym mowa w art. 44 prawo do wniesienia odwołania.

Art. 22. Decyzje wydawane na wniosek

LexLege - Baza aktów prawnych i orzecznictwa

LexLege na 24 godziny

LexLege na 1 miesiąc

LexLege na 12 miesięcy