AKT ARCHIWALNY - Rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 9 marca 1968 r. w sprawie czynności komorników

1. Wykonanie tytułu wykonawczego nakazującego eksmisję z lokalu mieszkalnego, który nie podlega przepisom prawa lokalowego, może nastąpić dopiero po upewnieniu się przez komornika, że dłużnik ma zapewnione pomieszczenie zastępcze albo że może powrócić do pomieszczenia, w którym dotychczas zamieszkiwał.
2. W razie choroby dłużnika, członka jego rodziny lub domownika komornik wezwie lekarza celem stwierdzenia, czy wykonanie eksmisji może się odbyć bez oczywistej szkody dla stanu zdrowia chorego, i postąpi stosownie do okoliczności.

Przystępując do wykonania tytułu wykonawczego nakazującego eksmisję z lokalu, który nie podlega przepisom prawa lokalowego, komornik wezwie dłużnika do dobrowolnego opróżnienia lokalu w wyznaczonym terminie. Przy wyznaczaniu tego terminu komornik uwzględni sytuację, jaka istnieje w chwili wykonywania tytułu.

Umarzając egzekucję w sprawie o opróżnienie lokalu podlegającego przepisom prawa lokalowego komornik pouczy wierzyciela, że do prowadzenia egzekucji w takiej sprawie właściwy jest administracyjny organ egzekucyjny.

Przed oddaniem rzeczy na przechowanie lub pod dozór komornik dokona opisu rzeczy.

Nakaz osadzenia w zakładzie karnym dłużnika, w stosunku do którego kara grzywny zamieniona została na areszt ( art. 916 środki przymusu w razie niewykonania przez dłużnika obowiązków związanych z ujawnieniem majątku i art. 1056 wykonanie aresztu), komornik wykonuje po otrzymaniu od wierzyciela zaliczki na koszty sprowadzenia dłużnika do miejsca osadzenia oraz wyżywienia go przez czas trwania aresztu. W tym celu komornik wezwie wierzyciela, aby w wyznaczonym terminie złożył odpowiednią sumę.

 1. Komornik uzgadnia z właściwym zakładem karnym termin doprowadzenia dłużnika oraz zawiadamia pisemnie zakład karny, na jaki okres orzeczono karę aresztu.
2. Jeżeli w ustalonym terminie albo w następnych dwóch dniach doprowadzenie dłużnika do zakładu karnego okaże się niemożliwe lub zbędne, komornik zawiadomi o tym zakład karny i w razie potrzeby uzgodni nowy termin osadzenia dłużnika.

1. Przystępując do wykonania nakazu osadzenia komornik powinien sprawdzić tożsamość dłużnika oraz doręczyć mu nakaz osadzenia.
2. Po doprowadzeniu dłużnika do zakładu karnego komornik doręcza administracji tego zakładu odpis nakazu osadzenia i odbiera zaświadczenie o osadzeniu dłużnika.
3. O osadzeniu dłużnika komornik zawiadamia niezwłocznie sąd, który wydał nakaz.

Wskazaną przez zakład karny należność za wyżywienie dłużnika komornik przekaże niezwłocznie z zaliczki otrzymanej od wierzyciela.