AKT ARCHIWALNY - Rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 9 marca 1968 r. w sprawie czynności komorników

Jeżeli przy sądzie powiatowym działa kilku komorników, każdy z nich obowiązany jest na zlecenie prezesa tego sądu załatwić sprawę, która nie należy do jego właściwości na podstawie stałego podziału czynności między nimi.

1. Komornik, do którego należy przeprowadzenie egzekucji przeciwko jednemu ze współdłużników, powołany jest również do przeprowadzenia egzekucji z tego samego tytułu przeciwko każdemu ze współdłużników, jeżeli czynności egzekucyjne mają być dokonane w okręgu tego samego sądu powiatowego.
2. Komornik powołany do przeprowadzenia egzekucji określonej w ust. 1 zawiadomi o wszczęciu i ukończeniu egzekucji komornika, któremu sprawa przypadałaby według podziału czynności.

1. Komornik, który ma podstawę do wyłączenia się, przedstawia prezesowi właściwego sądu powiatowego przyczynę wyłączenia.
2. Wniosek strony o wyłączenie komornik przedstawia niezwłocznie prezesowi właściwego sądu powiatowego dołączając swoje wyjaśnienia.
3. Do czasu wydania zarządzenia przez prezesa sądu w sprawach określonych w ust. 1 i 2 komornik spełnia tylko czynności nie cierpiące zwłoki.

Komornik załatwia sprawy według kolejności wpływu. Komornik powinien załatwić poza normalną kolejnością sprawy dotyczące egzekucji świadczeń alimentacyjnych, należności ze stosunku pracy, należności z tytułu szkód wynikłych z wypadku w zatrudnieniu lub choroby zawodowej oraz sprawy o zabezpieczenie i dotyczące należności sądowych, jak również inne sprawy, jeżeli wymaga tego szczególny interes wierzyciela.

Jeżeli do wniosku o wykonanie postanowienia sądu w sprawie zarządzenia tymczasowego wierzyciel nie dołączył odpisu tego postanowienia dla dłużnika, komornik wezwie go do dołączenia odpisu w terminie tygodniowym pod rygorem zwrotu wniosku.

Jeżeli wierzyciel nie może uzyskać informacji niezbędnych do wszczęcia lub prowadzenia postępowania egzekucyjnego, komornik postąpi stosownie do art. 761 uprawnienia organu egzekucyjnego wobec uczestników postępowania egzekucyjnego, § 1.

Przed ukaraniem grzywną pracownika albo kierownika osoby prawnej lub innej organizacji komornik wezwie kierownika do złożenia w zakreślonym terminie wyjaśnień ustnych lub na piśmie, po czym postąpi stosownie do okoliczności.

1. Po upływie tygodnia od doręczenia wypisu postanowienia o ukaraniu grzywną i po upewnieniu się w sądzie, że nie wniesiono skargi na to postanowienie, a w razie wniesienia skargi - po otrzymaniu z sądu wypisu postanowienia nie uwzględniającego skargi, komornik, jeżeli sam jest właściwy do ściągnięcia grzywny, przesyła wypis prawomocnego postanowienia o ukaraniu grzywną sądowi, w którego okręgu działa, w celu dokonania wpisu w księdze należności. Równocześnie komornik wzywa osobę ukaraną do zapłaty grzywny w terminie dwutygodniowym od dnia doręczenia wezwania, a po bezskutecznym upływie tego terminu zakłada nowe akta i przystępuje do czynności egzekucyjnych.
2. Jeżeli do ściągnięcia grzywny właściwy jest inny komornik, komornik, który wydał postanowienie o ukaraniu grzywną, przesyła dwa wypisy prawomocnego postanowienia (ust. 1) sądowi, w którego okręgu działa właściwy komornik. Sąd ten dokonuje wpisu w księdze należności i wzywa osobę ukaraną do zapłaty grzywny w terminie dwutygodniowym od doręczenia wezwania, a po bezskutecznym upływie tego terminu przesyła jeden wypis postanowienia właściwemu komornikowi w celu dokonania czynności egzekucyjnych.

O upomnieniu lub wydaleniu strony, jak również o nałożeniu grzywny na osobę, która podczas czynności egzekucyjnych zachowuje się niewłaściwie lub przeszkadza w ich wykonaniu, komornik uczyni wzmiankę w protokole.

Treść postanowienia o ukaraniu grzywną osoby niewłaściwie zachowującej się podczas czynności egzekucyjnych komornik wpisuje do protokołu. Poza tym komornik stosuje przepisy § 19,

O pomoc organów Milicji Obywatelskiej lub organów wojskowych komornik zwraca się do właściwego organu na piśmie, a w wypadkach nagłych - ustnie lub telefonicznie.

Przed przystąpieniem do czynności egzekucyjnych komornik sprawdzi w swoich księgach i aktach, czy z tego samego majątku nie została już wszczęta egzekucja. Jeżeli ustali, że postępowanie takie już się toczy, połączy akta oraz zaznaczy w repertorium połączenie spraw.

Wybór czasopisma, w którym mają być ogłaszane obwieszczenia, należy do komornika, chyba że prezes właściwego sądu powiatowego dał mu pod tym względem odpowiednie wskazówki.

Pisma skierowane do stron i innych osób w toku postępowania egzekucyjnego należy doręczać za potwierdzeniem odbioru, które komornik dołącza do akt sprawy.

Pisma powinny być doręczane przez komornika osobiście jedynie w wypadkach prawem przewidzianych. Doręczanie pism przez pocztę regulują odrębne przepisy.

Przy dokonywaniu doręczeń żołnierzom zasadniczej służby wojskowej oraz funkcjonariuszom Milicji Obywatelskiej i Służby Więziennej komornik stosuje się do przepisów regulaminu sądowego.

1. O wyasygnowanie sumy potrzebnej na tymczasowe pokrycie wydatków gotówkowych związanych z postępowaniem egzekucyjnym lub zabezpieczającym w sprawie wierzyciela, którego zwolniono lub który korzysta z ustawowego zwolnienia od kosztów sądowych, oraz postępowaniem egzekucyjnym lub zabezpieczającym wszczętym z urzędu na żądanie sądu lub na wniosek prokuratora, komornik zwraca się do prezesa sądu, przy którym działa.
2. Sumę, o której mowa w ust. 1, komornik pobierze następnie od dłużnika lub wyegzekwuje od wierzyciela stosownie do przepisów o taksie za czynności komorników i przekaże na rachunek dochodów budżetowych sądu.

1. Jeżeli komornik prowadząc egzekucję w sprawie, w której strona była zwolniona przez sąd od kosztów sądowych, uzyska wiarygodną informację, że stan majątkowy strony pozwala na poniesienie kosztów egzekucyjnych, zawiadamia o tym sąd, który wydał postanowienie o zwolnieniu od kosztów, w celu rozważenia potrzeby zmiany tego postanowienia. W zawiadomieniu komornik określi szczegółowo sytuację rodzinną i majątkową strony korzystającej ze zwolnienia od kosztów, dołączając dowody stanu majątkowego strony, jeżeli je posiada.
2. Zawiadomienie sądu nie wstrzymuje czynności egzekucyjnych w sprawie.

1. Jeżeli ze złożonego komornikowi tytułu wykonawczego wynika, że sąd nałożył na stronę obowiązek zwrotu z zasądzonego jej roszczenia części lub całości kosztów sądowych - komornik zawiadamia o tym niezwłocznie sąd, od którego pochodzi tytuł wykonawczy.
2. Przepis § 29, ust. 2 stosuje się odpowiednio.

Po wykonaniu zarządzenia tymczasowego w sprawie, w której wierzyciel na skutek zwolnienia z ustawy lub przez sąd od kosztów sądowych nie wniósł zaliczki na koszty egzekucyjne, komornik przesyła sądowi zestawienie kosztów wykonania tymczasowego zarządzenia.

Ustalając postanowieniem wysokość kosztów egzekucyjnych ( art. 770 rozliczenie kosztów postępowania egzekucyjnego, komornik wskaże podstawę obliczenia kosztów przez wymienienie tytułu ich pobrania oraz przytoczenie odpowiednich paragrafów taksy za czynności komorników.

 Przekazując akta sądowi stosownie do art. 773 zbieg egzekucji sądowej i administracyjnej, komornik wskaże, który administracyjny organ egzekucyjny prowadzi egzekucję do tej samej rzeczy lub prawa majątkowego i jaka jest sygnatura akt tego organu. O przekazaniu akt komornik zawiadomi administracyjny organ egzekucyjny, który prowadzi egzekucję, i wezwie ten organ do przesłania sądowi akt.

W razie postanowienia przez sąd, że obie egzekucje ma prowadzić łącznie administracyjny organ egzekucyjny, komornik zakreśli sprawę w repertorium i przed przekazaniem akt administracyjnemu organowi egzekucyjnemu dokona rozliczenia pobranych w danej sprawie sum, zwróci wierzycielowi pozostałość nie wykorzystanej zaliczki i odnotuje na tytule wykonawczym wysokość dotychczasowych kosztów egzekucyjnych oraz w jakim zakresie roszczenie wierzyciela zostało zaspokojone.

1. W razie zbiegu egzekucji sądowej z zabezpieczeniem administracyjnym, komornik zwróci się do administracyjnego organu egzekucyjnego o udzielenie informacji niezbędnych do uwzględnienia w podziale sumy uzyskanej z egzekucji praw wierzycieli, którzy uzyskali zabezpieczenie.
2. O sporządzeniu planu podziału należy poza osobami określonymi w art. 1027 zarzuty przeciwko planowi podziału sumy uzyskanej z egzekucji, zawiadomić administracyjny organ egzekucyjny, który dokonał zabezpieczenia, a jeżeli zabezpieczenie nastąpiło w wykonaniu postanowienia wydanego na podstawie art. 248 przesłanki zwolnienia zatrzymanego, Kodeksu postępowania karnego, należy zawiadomić ponadto:
a) organ, który wydał postanowienie o zabezpieczeniu,
b) wierzyciela roszczeń odszkodowawczych.

W sprawach wszczętych z urzędu lub na żądanie uprawnionego organu komornik obowiązany jest przeprowadzić z urzędu wszelkie dochodzenia oraz podjąć inne niezbędne czynności, które zapewniają szybką i skuteczną realizację roszczenia.

O wszczęciu egzekucji z urzędu lub na żądanie uprawnionego organu komornik zawiadomi niezwłocznie wierzyciela, na którego rzecz egzekucja została wszczęta.

Jeżeli postępowanie egzekucyjne zostało wszczęte na polecenie prokuratora, komornik zawiadamia go o wszelkich czynnościach egzekucyjnych, jak również o ukończeniu postępowania egzekucyjnego.

W razie niedopuszczalnego połączenia wniosków ( art. 800 niedopuszczalność łączenia wniosków o egzekucję do sądu i do komornika, § 2) komornik wezwie wierzyciela, aby złożył w wyznaczonym terminie odpis wniosku, i pouczy go, że w razie niezastosowania się do tego wezwania wniosek zostanie zwrócony w części, w której komornik nie jest właściwy.

1. Otrzymane od strony zabezpieczenie komornik złoży do depozytu sądowego najpóźniej następnego dnia. W tymże terminie komornik składa do depozytu pieniądze zagraniczne, papiery wartościowe na okaziciela, dokumenty, klejnoty i przedmioty ze złota, platyny i srebra oraz inne kosztowności otrzymane przy wykonaniu czynności egzekucyjnych, jeżeli nie następuje niezwłoczne wydanie ich wierzycielowi.
2. Komornik nie ma obowiązku składania do depozytu przedmiotów wymienionych w ust. 1, jeżeli mają one być wydane w ciągu najbliższych trzech dni, a wartość ich nie przekracza 30 zł.

1. Wartość dewiz i pieniędzy zagranicznych komornik obliczy na podstawie obowiązującej tabeli kursów dewiz i pieniędzy zagranicznych, ogłoszonej w Monitorze Polskim przez Narodowy Bank Polski. Obliczenie wartości następuje, zależnie od rodzaju waluty, według przewidzianego w tabeli kursu specjalnego lub kursu podstawowego z dopłatą dla transakcji kupna.
2. Komornik obliczy wartość:
1) polskich papierów wartościowych - według ich wartości nominalnej z zastosowaniem w razie potrzeby przeliczenia zgodnie z przepisami o określeniu wysokości nie umorzonych zobowiązań pieniężnych i o zmianie systemu pieniężnego,
2) zagranicznych papierów wartościowych - na podstawie informacji Narodowego Banku Polskiego o ich wartości giełdowej lub rynkowej za granicą,
3) monet złotych nie będących numizmatami - po cenie obowiązującej państwowe przedsiębiorstwa handlu jubilerskiego.

Wydając pieniądze i inne przedmioty majątkowe komornik powinien sprawdzić tożsamość odbiorcy oraz odebrać od niego pokwitowanie na piśmie. Na pokwitowaniu tym komornik zaznaczy imię, nazwisko i adres odbiorcy oraz na podstawie jakiego dowodu stwierdził te dane.

Wydanie przez komornika wartości dewizowych wierzycielowi będącemu cudzoziemcem dewizowym, jego pełnomocnikowi lub osobie przez nich wskazanej może nastąpić tylko na podstawie ogólnego lub indywidualnego zezwolenia dewizowego.

1. Przed przystąpieniem do czynności egzekucyjnych w obrębie budynków wojskowych, na okrętach lub innych jednostkach pływających Marynarki Wojennej lub Wojsk Ochrony Pogranicza komornik powinien zawiadomić właściwego dowódcę oraz okazać mu tytuł wykonawczy, który upoważnia go do dokonania czynności egzekucyjnych.
2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do czynności wykonywanych w obrębie budynków zajmowanych przez Milicję Obywatelską albo Służbę Więzienną.
3. O wykonaniu obowiązku określonego w ust. 1 lub 2 i o asyście wyznaczonej przez komendanta lub dowódcę jednostki komornik uczyni wzmiankę w protokole, chyba że czynność nie wymaga spisania protokołu.

Za porę nocną uważa się czas od godziny dwudziestej pierwszej do godziny siódmej dnia następnego.

Biegły, który nie jest biegłym sądowym, przed przystąpieniem do czynności składa wobec komornika zapewnienie sumiennego i bezstronnego spełnienia obowiązku według następującej formuły: "Świadomy znaczenia mych słów i odpowiedzialności przed prawem zapewniam uroczyście, że powierzone mi obowiązki biegłego wykonam z całą sumiennością i bezstronnością". O odebraniu zapewnienia komornik zamieści wzmiankę w aktach sprawy.

Jeżeli wezwany przez komornika biegły bez usprawiedliwionej przyczyny nie stawił się albo odmówił złożenia zapewnienia sumiennego i bezstronnego spełnienia obowiązków lub odmówił złożenia opinii albo opóźnił się z jej złożeniem, komornik zawiadomi o tym sąd.

Wynagrodzenie biegłego ustala komornik, kierując się przepisami o wynagrodzeniu biegłych w postępowaniu sądowym.

Odzież dłużnika, jego domownika lub innych osób, którą osoby te mają na sobie, komornik przeszuka w sposób i w wypadkach przewidzianych ustawą tylko wówczas, gdy zachodzi uzasadnione przypuszczenie, iż w ten sposób wykryte zostanie mienie, które może być zajęte na zaspokojenie wierzyciela.

Przed przystąpieniem do przeszukania odzieży komornik wezwie osobę, której odzież ma być przeszukana, aby opróżniła sama kieszenie i schowki odzieży.

Przeszukanie odzieży, którą dłużnik ma na sobie, nie może być dokonane w miejscu publicznym. Jeżeli osoba, której odzież ma być przeszukana, jest odmiennej płci niż komornik, przeszukania odzieży powinna dokonać osoba tej samej płci pod nadzorem komornika.

Jeżeli zajdzie potrzeba otworzenia mieszkania oraz innych pomieszczeń i schowków w nieobecności dłużnika, komornik uczyni to w obecności funkcjonariusza Milicji Obywatelskiej albo administratora lub dozorcy domu. Po zakończeniu czynności komornik zabezpieczy pomieszczenie przez jego zamknięcie, a w razie potrzeby także przez naklejenie na drzwiach kartki ze swoją pieczęcią.

 Po ukończeniu postępowania oraz w razie zwrotu tytułu wykonawczego komornik uczyni na tytule wykonawczym wzmiankę, że roszczenie zostało zaspokojone w całości lub w oznaczonej części. Jeżeli roszczenie zostało zaspokojone w części, we wzmiance tej komornik wskaże również, w jakim zakresie dokonane wpłaty zostały zaliczone na odsetki i koszty.

Jeżeli w sprawach o naruszenie posiadania po ukończeniu egzekucji wierzyciel domaga się ponownego wszczęcia egzekucji na podstawie tego samego tytułu, komornik podejmując czynności zawiadamia dłużnika ponownie o wszczęciu egzekucji. Dotyczy to odpowiednio kolejnych egzekucji wszczynanych przed upływem 3 miesięcy od daty ukończenia ostatniej egzekucji.

Jeżeli w sprawie wszczętej z urzędu okaże się, że wierzyciel lub dłużnik nie mają zdolności procesowej ani przedstawiciela ustawowego, komornik zawiesza postępowanie egzekucyjne i przedkłada akta sądowi w celu ustanowienia kuratora.

Oprócz przepisów zawartych w Kodeksie postępowania cywilnego komornik powinien mieć na względzie także przepisy szczególne o ograniczeniu egzekucji.

Jeżeli wierzyciel dochodzi wynagrodzenia za pracę, dłużnik zaś ze względów technicznych nie może pobrać podatku od wynagrodzeń, w szczególności na skutek skierowania egzekucji do wierzytelności służącej dłużnikowi wobec osoby trzeciej, obliczenie i pobieranie podatku od wynagrodzeń należy do komornika.

1. Zawiadomienia o możliwości umorzenia postępowania egzekucyjnego na skutek bezczynności jednostki gospodarki uspołecznionej komornik doręcza jednostce nadrzędnej i prokuratorowi wojewódzkiemu ( art. 1074 uchylony, , a o wykonywaniu orzeczenia dotyczącego odebrania osoby podlegającej władzy rodzicielskiej lub pozostającej pod opieką ( art. 1090 uchylony, komornik zawiadamia właściwego prokuratora wojewódzkiego.
2. Wypis postanowienia o ukaraniu grzywną komornik doręcza osobie ukaranej, stronom oraz właściwemu prokuratorowi powiatowemu.

1. W razie wątpliwości co do stosowania art. 1115 immunitet egzekucyjny, § 4, komornik zwraca się o wyjaśnienie do prezesa sądu powiatowego, przy którym działa.
2. Do prezesa sądu, o którym mowa w ust. 1, komornik zwraca się również o wyjednanie zgody szefa przedstawicielstwa dyplomatycznego, misji zagranicznej lub urzędu konsularnego.