Rozporządzenie Ministra Rozwoju w sprawie standardów technicznych wykonywania geodezyjnych pomiarów sytuacyjnych i wysokościowych oraz opracowywania i przekazywania wyników tych pomiarów do państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego

Przedmiotem geodezyjnych pomiarów sytuacyjnych i wysokościowych są szczegóły terenowe, w szczególności stanowiące treść mapy zasadniczej.

Geodezyjny pomiar sytuacyjny wykonuje się w sposób zapewniający określenie położenia szczegółu terenowego względem punktów poziomej osnowy geodezyjnej lub pomiarowej, z dokładnością nie mniejszą niż:
1) 0,10 m ̶ w przypadku szczegółów terenowych I grupy;
2) 0,30 m ̶ w przypadku szczegółów terenowych II grupy;
3) 0,50 m ̶ w przypadku szczegółów terenowych III grupy.

1. Geodezyjne pomiary sytuacyjne mające na celu wznowienie znaków granicznych lub wyznaczenie punktów granicznych wykonuje się z wykorzystaniem materiałów zasobu umożliwiających odtworzenie położenia tych punktów w terenie.
2. Wznowione znaki graniczne lub wyznaczone punkty graniczne po ich stabilizacji lub zamarkowaniu podlegają geodezyjnemu pomiarowi sytuacyjnemu w nawiązaniu do poziomej osnowy geodezyjnej lub pomiarowej.
3. Wyniki wznowienia znaków granicznych lub wyznaczenia punktów granicznych zamieszcza się w protokole, o którym mowa w art. 39 wznowienie znaków granicznych ust. 4 ustawy, zawierającym:
1) oznaczenie kancelaryjne zgłoszenia pracy geodezyjnej;
2) identyfikator oraz nazwę obrębu ewidencyjnego;
3) numery działek ewidencyjnych;
4) imię i nazwisko oraz numer uprawnień geodety uprawnionego sporządzającego protokół;
5) datę sporządzenia protokołu;
6) wskazanie przepisów, na podstawie których wykonane zostały czynności wznowienia znaków granicznych lub wyznaczenia punktów granicznych;
7) oznaczenie oraz nazwa dokumentów, na podstawie których dokonano wznowienia znaków granicznych lub wyznaczenia punktów granicznych;
8) imiona i nazwiska właścicieli nieruchomości, użytkowników wieczystych lub innych władających wykazanych w księgach wieczystych lub ewidencji gruntów i budynków albo osób ich reprezentujących;
9) oznaczenie punktów granicznych objętych czynnościami wznowienia znaków granicznych lub wyznaczenia punktów granicznych z uwzględnieniem oznaczeń tych punktów w operacie ewidencyjnym;
10) opis sposobu stabilizacji lub markowania punktów granicznych;
11) oświadczenia osób, o których mowa w pkt 8, dotyczące czynności wznowienia znaków granicznych lub wyznaczenia punktów granicznych;
12) szkic określający położenie wznowionych znaków granicznych lub wyznaczonych punktów granicznych w odniesieniu do granic działek ewidencyjnych i trwałych szczegółów terenowych;
13) wzmiankę o odczytaniu dokumentu przed podpisaniem;
14) omówienie skreśleń i poprawek;
15) podpis geodety uprawnionego sporządzającego protokół oraz podpisy osób, o których mowa w pkt 8, na każdej stronie protokołu;
16) informacje o ewentualnych przyczynach braku podpisu osób, o których mowa w pkt 8.
4. W przypadku gdy protokół wznowienia znaków granicznych lub protokół wyznaczenia punktów granicznych dotyczy znaków lub punktów granicznych związanych z wieloma nieruchomościami, podpisy osób, o których mowa w ust. 3 pkt 8, są wymagane na tych stronach protokołu, które zawierają informacje dotyczące znaków lub punktów granicznych związanych z nieruchomościami stanowiącymi ich własność, przedmiot użytkowania wieczystego lub innej formy władania ujawnionej w ewidencji gruntów i budynków, oraz na ostatniej stronie protokołu.

1. Przy wykonywaniu geodezyjnych pomiarów sytuacyjnych pomija się punkty szczegółu terenowego, których odchylenie od linii prostej konturu tego szczegółu sytuacyjnego, ustalonej przez dwa sąsiednie pomierzone punkty, nie przekracza:
1) w przypadku szczegółów terenowych I grupy – 0,10 m;
2) w przypadku szczegółów terenowych II grupy – 0,30 m;
3) w przypadku szczegółów terenowych III grupy – 0,50 m.
2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się w przypadku, gdy punkty szczegółów terenowych określają jednocześnie przebieg granicy działki ewidencyjnej.
3. Przy określaniu zasięgu konturów klasyfikacyjnych kontury o powierzchni mniejszej niż 0,10 ha włącza się do konturu przyległego.

1. Przedmiotem geodezyjnego pomiaru wysokościowego są elementy szczegółów terenowych oraz pikiety.
2. W przypadku naziemnych szczegółów terenowych przedmiotem geodezyjnego pomiaru wysokościowego są:
1) przekroje poprzeczne ulic i dróg urządzonych;
2) elementy naziemne podziemnego uzbrojenia terenu.
3. W przypadku podziemnych szczegółów terenowych przedmiotem geodezyjnego pomiaru wysokościowego są dostępne do pomiaru:
1) dna studzienek i komór kanalizacyjnych;
2) dna wlotów i wylotów przewodów kanalizacyjnych;
3) osie pozostałych przewodów rurowych niewymienionych w pkt 1 i 2, a także górne powierzchnie rur ochronnych lub obudów ochronnych tych przewodów;
4) górne krawędzie powłok kabli lub wierzchy rur ochronnych tych kabli;
5) górne powierzchnie i dna kanałów, komór i studni sieci uzbrojenia terenu innych niż kanalizacyjne;
6) załamania pionowe i poziome osi przewodów sieci uzbrojenia terenu, a także górnych powierzchni rur ochronnych lub obudów ochronnych tych przewodów.
4. Pikietami mogą być punkty powierzchni terenu charakteryzujące jego rzeźbę, w tym charakterystyczne punkty naturalnych lub sztucznych form terenu.
5. Przedmiotem pomiaru wysokościowego, na wniosek uczestników procesu budowlanego, mogą być także inne niż wymienione w ust. 1–3 szczegóły terenowe.

Geodezyjny pomiar wysokościowy wykonuje się w sposób zapewniający określenie wysokości szczegółu terenowego względem punktów wysokościowej osnowy geodezyjnej lub pomiarowej, z dokładnością nie mniejszą niż:
1) 0,02 m – dla przewodów i urządzeń kanalizacyjnych, o których mowa w § 19 ust. 3 pkt 1 i 2;
2) 0,05 m – dla obiektów budowlanych i urządzeń budowlanych oraz pikiet markowanych w terenie;
3) 0,1 m – dla budowli ziemnych, elastycznych lub mierzonych elektromagnetycznie podziemnych obiektów sieci uzbrojenia terenu oraz pikiet niemarkowanych w terenie.