Rozporządzenie Ministra Gospodarki z dnia 26 kwietnia 2013 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać sieci gazowe i ich usytuowanie

1. Zespół gazowy na przyłączu składa się z:
1) ciągów redukcyjnych, pomiarowych lub redukcyjno-pomiarowych;
2) armatury zaporowej na wejściu i wyjściu;
3) filtrów;
4) aparatury kontrolno-pomiarowej;
5) złączy izolujących w przypadku, gdy instalacja redukcji współpracuje z rurociągiem stalowym;
6) obudowy.
2. Zespół gazowy na przyłączu może być wyposażony w jeden ciąg redukcyjny. Niedopuszczalne jest stosowanie rezerwowego ciągu redukcyjnego z regulacją ręczną.
3. Urządzenia rejestrujące ciśnienie wyjściowe gazu ziemnego mogą być umieszczane łącznie z urządzeniami zespołu, gazowego na przyłączu.

1. Minimalne odległości projektowanych zespołów gazowych na przyłączu od istniejących budynków powinny być nie mniejsze niż poziomy zasięg stref zagrożenia wybuchem.
2. Wymagania dotyczące minimalnych odległości między projektowanym zespołem gazowym na przyłączu a budynkiem stosuje się przy ustalaniu odległości projektowanych budynków od istniejących instalacji gazowych na przyłączu.

1. Dopuszcza się umieszczenie zespołów gazowych na przyłączu przy ścianach budynków lub we wnękach ścian budynku wykonanych z materiałów niezapalnych.
2. Otwory okienne, drzwiowe i wentylacyjne, lokalizowane w ścianie budynku, na której jest umieszczony zespół gazowy na przyłączu, powinny znajdować się poza strefą zagrożenia wybuchem.
3. Niezależnie od przeznaczenia budynku, zespół gazowy na przyłączu może być umieszczany w szafkach lub kontenerach obok budynków w odległości nie mniejszej niż zasięg stref zagrożenia wybuchem.

1. Naprężenia obwodowe w materiale rury stalowej, z której jest wykonywany układ rurowy zespołu gazowego na przyłączu, w warunkach projektowych, nie powinny przekraczać iloczynu minimalnej wartości granicy plastyczności R_t0,5 i współczynnika projektowego, którego wartość nie powinna być większa niż 0,67.
2. Urządzenia zespołu gazowego na przyłączu do pierwszej armatury zaporowej włącznie, zainstalowanej za urządzeniami regulującymi ciśnienie, powinny spełniać wymagania wytrzymałościowe odpowiadające maksymalnemu ciśnieniu roboczemu (MOP) gazociągu zasilającego ten zespół.
3. Maksymalne ciśnienie przypadkowe (MIP), jakie może wystąpić na wyjściu z zespołu gazowego na przyłączu, powinno być mniejsze od ciśnienia próby wytrzymałości, jakiemu poddane były instalacje gazowe w budynku zasilane z tego zespołu.
4. Nastawy wartości ciśnień, przy których powinny działać urządzenia redukcyjne i systemu ciśnieniowego bezpieczeństwa, dla nominalnego ciśnienia wylotowego podanego na reduktorze powinny być wykonane przez producenta.

1. Rury stalowe stosowane do wykonania zespołu gazowego na przyłączu powinny spełniać wymagania określone w Polskich Normach dotyczących rur stalowych przewodowych dla mediów palnych oraz rur stalowych bez szwu do zastosowań ciśnieniowych, zgodnie z wymaganiami określonymi w § 23.
2. W przypadku gdy minimalna grubość ścianki (T) rur stalowych zespołu gazowego na przyłączu, w zależności od średnicy zewnętrznej rury (D), jest nie mniejsza niż:

D (mm)	≤ 48,3	≤ 76,1	≤ 114,3	≤ 139,7	≤ 168,3
T (mm)	2,6	2,9	3,2	3,6	4,0

- nie jest wymagane wykonywanie obliczeń naprężeń pochodzących od ciśnienia wewnętrznego.
3. Złącza spawane układów rurowych w zespołach gazowych na przyłączu poddaje się badaniom nieniszczącym radiograficznym (RT) według występującego maksymalnego ciśnienia roboczego (MOP) zgodnie z § 66 ust. 2.
4. W zespołach gazowych na przyłączu dopuszcza się stosowanie elastycznych przewodów impulsowych z materiałów niezapalnych.
5. Układy rurowe zespołów gazowych na przyłączu poddaje się pneumatycznym próbom wytrzymałości i szczelności lub łącznej pneumatycznej próbie wytrzymałości i szczelności.
6. Wartość ciśnienia próby:
1) wytrzymałości pneumatycznej powinna stanowić iloczyn współczynnika 1,5 i maksymalnego ciśnienia roboczego (MOP);
2) szczelności pneumatycznej powinna stanowić iloczyn współczynnika 1,1 i maksymalnego ciśnienia roboczego (MOP).
7. Układy rurowe, które będą pracować przy maksymalnym ciśnieniu roboczym (MOP) wejściowym mniejszym lub równym 0,5 MPa, mogą być poddane łączonej próbie wytrzymałości i szczelności pneumatycznej o ciśnieniu równym maksymalnemu ciśnieniu roboczemu (MOP) powiększonemu o 0,2 MPa.
8. Czas trwania próby, po ustabilizowaniu się wartości ciśnienia i temperatury, powinien być nie krótszy niż:
1) 15 minut - dla próby wytrzymałości pneumatycznej;
2) 60 minut dla:
a) próby szczelności pneumatycznej,
b) łączonej próby wytrzymałości i szczelności pneumatycznej.

1. Przy projektowaniu i budowie punktów gazowych dopuszcza się:
1) umieszczenie wkładu filtracyjnego w korpusie reduktora;
2) stosowanie połączeń gwintowych dla średnic nominalnych nie większych niż DN 50;
3) konstrukcyjne połączenie wydmuchowego zaworu upustowego z reduktorem, a także zaworu szybko zamykającego z reduktorem pod warunkiem, że zawór szybko zamykający będzie działał niezależnie od reduktora.
2. Przy projektowaniu i budowie punktów gazowych nie jest wymagane:
1) wykonywanie próby wytrzymałości;
2) zabezpieczenie obudów przed wyładowaniami atmosferycznymi.
3. W punktach gazowych instaluje się gazomierze miechowe lub rotorowe.
4. Obudowę punktów gazowych wentyluje się w sposób naturalny przez nawiewne i wywiewne otwory wentylacyjne, których łączna powierzchnia powinna wynosić co najmniej 2% powierzchni przekroju poziomego obudowy tych punktów.
5. Przewody gazowe i złącza wchodzące w skład punktu gazowego, po ich napełnieniu gazem ziemnym, sprawdza się pod względem szczelności ciśnieniem odpowiadającym ciśnieniu roboczemu (OP), jakie występuje w części wejściowej i wyjściowej punktu gazowego.
6. W punktach gazowych nie dopuszcza się stosowania wydmuchowych zaworów upustowych o przepustowości ciągu redukcyjnego.

Przepisy § 71-75 stosuje się przy projektowaniu i budowie punktów gazowych.